Αγνώριστος ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο Περιστέρι που σαν να μην βγήκε ποτέ στο γήπεδο να αγωνιστεί γνώρισε την ήττα με 4-2. Μάλιστα κόντρα στην ροή του παιχνιδιού η ομάδα είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει ακόμη και τη νίκη αλλά δείχνοντας για ακόμη μια φορά τεράστια ποδοσφαιρική αφέλεια την πέταξε στα σκουπίδια.

Σε αντίθεση με τον αγώνα με τον Παναθηναϊκός η ομάδα σήμερα ήταν αδιάβαστη και χωρίς ένα στοιχείο που να δείχνει ότι έγινε προετοιμασία για να αντιμετωπίσει σε επίσημο παιχνίδι τον Ατρόμητο. Οι παίκτες μας φάνηκε να μην ήξεραν αν πρέπει να πιέσουν ή όχι ψηλά και το έκαναν ανορθόδοξα έδειχναν ανίδεοι για τον τρόπο με τον οποίο κυκλοφορεί την μπάλα ο Ατρόμητος και αλλάζει συχνά πλευρά στο παιχνίδι του. Την ίδια στιγμή στην επίθεση η ομάδα έμοιαζε κομμένη στα 2 και με τον Γκάμα να κλείνετε καλά, τον Γιουνές να κινείται κάπου στα χαμένα και τον Γκαρσία για ακόμη ένα παιχνίδι να είναι ανύπαρκτος επιθετικά μοιάζαμε απελπιστικά ακίνδυνοι. Φυσικά στο επιθετικό βατερλό περίοπτη θέση είχε ο Κολάσο που μετά και από αυτή την εμφάνιση μάλλον εξάντλησε και την τελευταία ελπίδα που υπήρχε για να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που γέννησε ο ερχομός του. Τα μπακ και πάλι τραγικά ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου. Ενώ ο Κωσταντινίδης που αντικατέστησε τον Τζανακάκη και μόνο που προσπάθησε να ανέβει πιο ψηλά έκανε αισθητή την παρουσία του. Το πέναλτι που κέρδισε ο Μαβράι που σπατάλησε ο Γιουνές επιβεβαίωσε το πρόβλημα που υπάρχει από την άσπρη βούλα και ως τώρα μας έχει στοιχίσει πολλά. Σε όλο αυτό το μπάχαλο μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει ο Παντελίδης που διάβασε εντελώς λάθος τον αντίπαλο αλλά και τις εναλλακτικές που είχε μετά την απώλεια των Ντιγκινί και Μαρτίνες. Μπορεί οι αλλαγές του να είναι ήταν καθοριστικές και να μεταμόρφωσαν στο φινάλε την ομάδα αλλά το ρίσκο με τον Κολάσσο δεν του βγήκε όπως και η άδικη απόφαση να αφήσει τον Δεληζήση στον πάγκο για χάρη του Μαβράι. Το πώς εξελίχθηκε στο τέλος το παιχνίδι απλά επιβεβαίωσαν την ποδοσφαιρική αφέλεια που μας χαρακτηρίζει φέτος και την γενικότερη έλλειψη συγκέντρωσης  σήμερα. Εξαιρετικός ο Σιώπης και σήμερα όπως και ο Βελέθ που ήταν με διαφορά οι πιο δραστήριοι παίκτες της ομάδος μας. Σκόραρε και πάλι ο Διαμαντόπουλος ευελπιστώντας αυτή τη φορά ο Παντελίδης να του δώσει στη συνέχεια την ευκαιρία που δεν του έδωσε ο Ερέρα.

Ο χειρότερος φετινός ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε σήμερα σε ένα παιχνίδι διδακτικό από πολλές απόψεις. Φάνηκε ξεκάθαρα γιατί είναι απαραίτητοι δραστήριοι παίκτες σαν τον Ντιγκινί και τον Μαρτίνες μπροστά που μπορούν να παίζουν και χωρίς την μπάλα αλλά και το πόσο στοιχίζει το "ποιοτικό κενό" που υπάρχει στα μπακ. Ενώ για αυτούς που βλέπανε με θετικό μάτι την φλύαρη κατοχή επί εποχής Ερέρα σήμερα ο Ατρόμητος έδειξε τι σημαίνει να έχεις ουσιαστική κατοχή με καλή κυκλοφορία της μπάλας  ανεβαίνοντας ψηλά και απειλώντας τον αντίπαλο.

Παρά την απογοήτευση που έφερε η ισοφάριση του Παναθηναϊκού στην τελευταία φάση του αγώνα κατά κοινή ομολογία ο ΑΡΗΣ για περίπου 65' μπορεί να ήταν και ο καλύτερος που παρακολουθήσαμε φέτος. Κρατώντας τα θετικά στοιχεία από εκείνο το παιχνίδι, ο ΑΡΗΣ μας αγωνίζεται σήμερα στο Περιστέρι απέναντι στον Ατρόμητο σε έναν αγώνα που μπορεί και πρέπει να πάρει την νίκη ώστε να ρεφάρει  κατά κάποιο τρόπο τους βαθμούς που πέταξε σε άλλα πιο εύκολα παιχνίδια.

Με τους Ντιγκινί και Μαρτίνες να μένουν εκτός αποστολής λόγω τραυματισμού όλα δείχνουν ότι σήμερα θα δούμε πιο ουσιαστικές αλλαγές στην ομάδα μιας και για τον Σάββα Παντελίδη είναι σχεδόν μονόδρομος ή να αλλάξει το σύστημα ή να δώσει την ευκαιρία σε παίκτες που ως τώρα δεν έχουν δείξει κάτι το αξιοσημείωτο να πάρουν φανέλα βασικού. Πέρα από τις 2 αναγκαστικές απουσίες το σύνηθες ερωτηματικό πλανάται και πάλι για τις θέσεις των 2 μπακ με τον Μενέντεθ μάλλον να συνεχίζει κανονικά ενώ τον Κωσταντινίδη που δεν έπεισε να ξαναδίνει την θέση του στον Τζανακάκη. Πέρα όμως από τα πρόσωπα το ζητούμενο είναι όπως με τον Παναθηναϊκό η ομάδα να μπει διαβασμένη, σωστά στημένη ώστε να μην επιτρέψει στον αντίπαλο να κάνει το παιχνίδι του. Και από εκεί πέρα να υπάρχει διάρκεια και ουσία. Γιατί πολύ απλά το παιχνίδι διαρκεί 90+ λεπτά και όταν οι ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται για να πάρεις τη νίκη πετάγονται με ευκολία στα σκουπίδια τότε η μπάλα σε τιμωρεί. Και ο ΑΡΗΣ ως τώρα την αφλογιστία του την έχει πληρώσει ακριβά…

Θετική η παράδοση με τον Ατρόμητο που παρά την καλή του πορεία τα τελευταία χρόνια στην σουπερλίγκα σε καμία περίπτωση δεν φοβίζει τον φετινό ΑΡΗ. Κάνουμε το παιχνίδι μας, παίρνουμε το διπλό δίνοντας ένα μάθημα στο παράρτημα και συνεχίζουμε απερίσπαστα την πορεία μας προς την Ευρώπη! Γερά για το διπλό ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Σαν ταινία σε επανάληψη είδαμε τον ΑΡΗ μας πάλι σήμερα  να είναι για 35' κακός και στο τέλος απλά να παλεύει άναρχα να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Το αποτέλεσμα το ίδιο… μια κακή ήττα από μια κακή ΑΕΚ με την προσπάθεια των τελευταίων λεπτών να είναι η στάχτη στα μάτια για τα τεράστια αγωνιστικά προβλήματα της ομάδος που παραμένει το ίδιο στάσιμη με τις πρώτες ημέρες της καλοκαιρινής προετοιμασίας.

Είτε γράφαμε για ένα από τα προηγούμενα παιχνίδια που χάσαμε είτε για το σημερινό οι διαφορές μπορεί να είναι από ελάχιστες ως μηδαμινές. Χωρίς πλάνο ο ΑΡΗΣ σε καμία πλευρά του γηπέδου, χωρίς ιδιαίτερο πάθος για 35' χωρίς καμία βοήθεια από τον πάγκο…  Η χαλάρωση της ΑΕΚ στο τέλος και κάποια εύστοχα σουτ μέσα από το άναρχο παιχνίδι μας ήταν αρκετά για να ξαναμπούμε στο παιχνίδι θεωρητικά μιας και στην πράξη ποτέ δεν καταφέραμε να αγχώσουμε πραγματικά την ΑΕΚ. Μια ΑΕΚ που χωρίς να χρειαστεί να φορτσάρει ή κάποιος παίκτης της να κάνει κάτι το ξεχωριστό πήρε μια εύκολη νίκη. Οι 24 πόντοι του Μποχωρίδη ήταν κάτι το εξαιρετικό αλλά όπως και ολόκληρη η ομάδα ανούσιο. Γιατί όταν ακόμη και οι 24 πόντοι ενός παίκτη δεν προκύπτουν μέσα από μια αγωνιστική φιλοσοφία στην κανονική ροή του παιχνιδιού αλλά είναι κάποια ξεσπάσματα μέσα στο γενικότερο μπάχαλο τότε έχουμε μια τρύπα στο νερό… Ανάλογη με τα τρίποντα των Χρηστίδη και Κάιζερ που μας οδήγησαν για πολλοστή φορά στο αξιολύπητο η ομάδα προσπάθησε αλλά δεν τα κατάφερε…

Άλλη μια ήττα σαν να μην τρέχει τίποτα… Άλλωστε φέτος ολόκληρος ο μπασκετικός ΑΡΗΣ κάπως έτσι πορεύεται. Χάνει… χάνει… ξαναχάνει και όλα καλά… Και φυσικά στον μπασκετικό ΑΡΗ η οποιαδήποτε κουβέντα για το αγωνιστικό απαγορεύεται… οπότε το να αναρωτιέται κανείς γιατί δεν έμειναν οι Τσαϊρέλης και Μάρας, γιατί δεν αποκτήθηκαν Έλληνες(ναι υπάρχουν και φθηνοί Έλληνες εκτός από τους ξένους)  πιο ετοιμοπόλεμοι από αυτούς που έχουμε, γιατί ο προπονητής επιμένει να παραγκωνίζει τον μοναδικό παίκτη που μπορεί να οργανώσει το παιχνίδι και να επιμένει να βαφτίζει πόιντ γκαρντ τον Νταλό, γιατί από το καλοκαίρι ως σήμερα δεν υπάρχει ίχνος βελτίωσης και κάτι που να θυμίζει επαγγελματική ομάδα, γιατί ανέλαβε μια διοίκηση που δεν έχει να πληρώσει κάτι παραπάνω από κάτι χαμηλόμισθους παίκτες, γιατί δεν έχει αρθεί ακόμη το μπαν για να ενισχυθεί η ομάδα,  γιατί αφού δεν έχει λεφτά δεν ψάχνει για χορηγίες και συμπαίκτες και άλλα πολλά γιατί… αλλά ξέχασα… ούτε προπονητές είμαστε και ούτε έχουμε τα λεφτά για να αγοράσουμε την ΚΑΕ αλλά δεν δικαιούμαστε να μιλάμε… Κουράγιο σε όλους μας.

ΥΓ. Παρακαλείτε ο οποιοσδήποτε υποστηρικτής του Β.Αγγέλου να μας κατονομάσει τι έχει πετύχει ο "τρέλαρχος" σε αγωνιστικό επίπεδο από το καλοκαίρι  που ανέλαβε υπό τις γνωστές δύσκολες συνθήκες και περιορισμούς. Ποια είναι η αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδος, ποιο το δυνατό της σημείο, ποια είναι η σταθερά το παιχνίδι της…

ΥΓ2. Πήρε την ευθύνη(???) πάνω του ο Αγγέλου και ξέρει τι πρέπει να κάνει. Πιθανόν ότι έκανε και την προηγούμενη φορά που ήταν στον ΑΡΗ αφού όμως βεβαιωθεί ότι το καράβι βουλιάζει.

ΥΓ3. Όσο για τα αρδάκια τα λόγια είναι περιττά. Τα "ντέρμπι" που είναι χαμένα από τα αποδυτήρια τα παρακολουθούν 3000 φίλοι της ομάδος που μέσα στον αγώνα με αυτά που βλέπουν δεν έχουν το κουράγιο ούτε να ανασάνουν και εσείς το ίδιο τροπάριο… "Προσπάθεια και διαιτησία, συνεχίζουμε γερά και όλα καλα" .  Και φυσικά φταίει και ο κόσμος που δεν γεμίζει το Παλέ ασφυκτικά για να λιώσουμε το κάθε περιστεράκι... Ντροπή και μόνο ντροπή για όλους σας.

Κόντρα στα προγνωστικά που χρίζουν την ΑΕΚ ως το απόλυτο φαβορί της σημερινής αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ μας θα προσπαθήσει να πάρει μια σημαντική νίκη και να επαναφέρει την ηρεμία στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο όπου τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Το παιχνίδι μόνο εύκολο δεν είναι παρόλα αυτά μέσα στο Παλέ τα πάντα μπορούν να συμβούν.

Μέσα σε ένα τοίχος προστασίας που ανύψωσαν οι γνωστοί "κύκλοι" γύρω από τον Β.Αγγέλου και όλοκληρο τον μπασκετικό ΑΡΗ η ομάδα επί 2 εβδομάδες δούλεψε απερίσπαστη χωρίς γκρίνιες και παρεμβολές.  Το φιλικό με τον Ηρακλή ήταν μια ευκαιρία για χρήσιμα συμπεράσματα και πλέον το μόνο που απομένει είναι να αρχίσει ο προπονητής και οι παίκτες να μιλάνε και πάνω στο παρκέ.  Καλή η αισιοδοξία του προπονητή  ότι την άνοιξη θα είμαστε καλά, ωραίες και οι τοποθετήσεις των  "δασκαλεμένων" παικτών για το πόσο καλή είναι η ομάδα και ότι απλά θέλει τον χρόνο της αλλά κάποια στιγμή όλα αυτά θα πρέπει να συνοδεύονται και με ανάλογες πράξεις. Πράξεις που ως τώρα δείχνουν διαφορετικές από τα λόγια. Ας ελπίσουμε σήμερα όλο αυτό να αλλάξει και να κόψουμε τον "αέρα" από το αεκάκι.

Το αν η απουσία του Μποχωρίδη με την εθνική ή ο τραυματισμός του Χάρις που εμπλουτίζει την "αγαπημένη λίστα" με δικαιολογίες θα είναι ο οδηγός για αυτό το παιχνίδι ή θα δούμε μια ομάδα που έκανε 2 εβδομάδες προετοιμασίας για ένα  κρίσιμο παιχνίδι θα φανεί πάνω στο παρκέ. Κατά τα άλλα εμείς την δουλειά μας στην κερκίδα… όσοι αντέχουμε… όσοι έχουμε απομείνει… Πάμε δυνατά ρε Αρειανάρα!

ΥΓ.  Άλλο πράγμα η ηρεμία σε μια ομάδα και άλλο πράγμα η αδιαφορία. Όταν η κατάσταση φθάσει στο απροχώρητο και θα ζητάτε την εγρήγορση του κόσμου για να σωθεί η ομάδα τότε θα είναι αργά… γιατί επί χρόνια "εκπαιδεύετε" τον Αρειανό να μην ασχολείται με το μπάσκετ για να κάνετε τις δημόσιες σχέσεις σας…