Σε ένα υγιεινό περίπατο εξελίχθηκε το σημερινό παιχνίδι απέναντι στον Απόλλων Πατρών, με τους Γουάιτ και Μακνήλ να μπαίνουν από την αρχή δυνατά και να οδηγούν εκ του ασφαλούς την ομάδα στη νίκη. Η καλή ημέρα που βρέθηκαν οι Αμερικάνοι μας έδωσε την ευκαιρία στον Δ.Πρίφτη να μοιράσει τον χρόνο στους παίκτες του έχοντας άπαντες σε εγρήγορση ενόψει της δύσκολης συνέχειας αλλά και κάνοντας συντήρηση δυνάμεων με τους παίκτες που έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα. 

Ο Απόλλων δεν κάνει και την καλύτερη χρονιά του στην Α1 αλλά δεν παύει να είναι μια παραδοσιακή μπασκετική δύναμη στο Ελληνικό πρωτάθλημα που δεν μπορείς να την υποτιμήσεις. Η σοβαρότητα και η πειθαρχία που έδειξαν οι παίκτες μας στην άμυνα, η ενέργεια που έβγαλαν στα ριμπάουντ και η συγκέντρωση στην επίθεση δεν άφησαν το παραμικρό περιθώριο στους αντιπάλους μας για αντίσταση με το τελικό +32 να αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό την εικόνα του αγώνα. Τα μόλις 8 λάθη και τα 24 περισσότερα ριμπάουντ (44-20) δείχνουν πόσο σοβαρά αντιμετώπισε ο ΑΡΗΣ μας το σημερινό παιχνίδι. Ο εκρητικός Γουάιτ έκλεψε την παράσταση, την ίδια στιγμή που ο Μακνήλ φόρτωνε με κάθε ευκαιρία το αντίπαλο καλάθι. Γουότερς και Χάγκινς πρόσθεσαν άλλη μια καλή εμφάνιση ενώ και οι Κοέν, Σίμτσακ και Μούρτος έδωσαν λύσεις από τον πάγκο. Θετική μπορεί να χαρακτηριστεί και η παρουσία των "μικρών" Δίπλαρου και Φλιώνη που έστω και χάρη στον τραυματισμό του Ξανθόπουλου φαίνεται επιτέλους να παίρνουν τις ευκαιρίες που δικαιούνται. Σε ένα τόσο ήρεμο απόγευμα ο Δ.Πρίφτης δεν έχασε την ευκαιρία και έδωσε χρόνο και στον συμπαθή Δήμα που απόλαυσε το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου αλλά και τα πειράγματα των συμπαικτών του με την λήξη του αγώνα. Παρόλα αυτά έντονος είναι ο προβληματισμός για τη συνεχή αρνητική παρουσία των δύο παικτών που φέτος καλούνται να καλύψουν τη θέση 3... Πελεκάνος και Ζάρας παρόλο που πήραν από σχεδόν 18' χρόνου συμμετοχής ο καθένας δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν ούτε στο ελάχιστο την ομάδα και μόνο τυχαίο δεν πρέπει να θεωρείται το γεγονός ότι στο ranking της στατιστικής πήραν αρνητικό βαθμό... Μπορεί η περίπτωση του Ζάρα από την αρχή να αποτελούσε ένα ερωτηματικό αλλά οι συνεχόμενες άσχημες εμφανίσεις του Μ.Πελέκανου σίγουρα πονοκεφαλιάζουν τον Δ.Πρίφτη που βλέπει να μην έχει λύσεις στην θέση 3. Ας ελπίσουμε να είναι κάτι το προσωρινό και σύντομα οι παίκτες να εναρμονιστούν με την υπόλοιπη ομάδα που δείχνει να διανύει περίοδο φόρμας.

Αν και όσο αφορά την μπασκετική του φιλοσοφία αρκετά συχνά διαφωνώ με τον Δ.Πρίφτη παρόλα αυτά ο ρεαλισμός με τον οποίο αντιμετωπίζει την κατάσταση στην ομάδα με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Όσο κερδίζει η ομάδα τα πάντα φαίνεται να λειτουργούν τέλεια είπε ο κόουτς και έχει απόλυτο δίκιο. Το θέμα όμως δεν είναι να περιμένουμε πότε θα στραβώσει το πράγμα για να δούμε τότε τι μπορεί να φταίει αλλά παιχνίδι με παιχνίδι να υπάρχει βελτίωση. Σήμερα ο ΑΡΗΣ ίσως και να είχε την μεγαλύτερη διάρκεια σε καλή απόδοση και τα λιγότερα σκαμπανεβάσματα κατά την διάρκεια του αγώνα σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια που έχει φέτος. Και αυτό είναι ένα σπουδαίο επίτευγμα και ένας στόχος που πρέπει να υπάρχει σε κάθε παιχνίδι. Ιδίως στα δύσκολα παιχνίδια που ακολουθούν. Με πάθος, συγκέντρωση και πειθαρχία για 40' δεν φοβόμαστε κανέναν. Τα πάντα μπορούν να συμβούν και σύντομα έρχεται η στιγμή που θα το αποδείξουμε!

ΥΓ. Εντάξει... το να μας μαλλώνουν οι συνΑρειανοί μας για οποιαδήποτε κριτική τολμάμε να κάνουμε είναι κάτι που το έχουμε συνηθίσει. Το να μας την λένε τώρα και "τρίτοι" εκτός της οικογένειας του ΑΡΗ είναι κάτι που μας ξεπερνάει κατά πολύ...

Για περισσότερα από 30' ο ΑΡΗΣ όχι μόνο κοίταξε στα μάτια τον πρωταθλητή Ελλάδος Ολυμπιακό αλλά παίρνοντας αρκετές φορές κεφάλι στο σκορ έδειχνε ότι μπορούσε να φύγει από το ΣΕΦ με τη νίκη. Όταν όμως οι 4 Αμερικάνοι σου σουτάρουν με τραγικά ποσοστά λογικό είναι με το που πετύχει 3-4 συνεχόμενα καλάθια ο αντίπαλος εσύ κάποια στιγμή να μην μπορείς να ακολουθήσεις. Ιδίως όταν και οι διαιτητές δείχνουν για 40' μια μονόπλευρη ευαισθησία και ιδιαίτερα στην 4η περίοδο όπου όποτε ήταν στην επίθεση ο ΑΡΗΣ έχαναν τη σφυρίχτρα τους...

Παίζοντας την γνωστή σκυλίσια άμυνα από το πρώτο δευτερόλεπτο η ομάδα μας έδειξε στον Ολυμπιακό ότι σήμερα τα πράγματα θα είναι δύσκολα για τους γηπεδούχους. Ακόμη και αν οι διαιτητές μέσα σε ελάχιστα λεπτά με συνοπτικές διαδικασίες φρόντισαν να φορτώσουν  με 3 φάουλ τον Μακνήλ(2 φάουλ και μια τεχνική ποινή) και να βγάλουν ουσιαστικά εκτός μάχης τον πρώτο σκόρερ της ομάδος ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν το έβαλε κάτω αλλά αντέδρασε στο ξεκίνημα του Β ημιχρόνου καταφέρνοντας να προηγηθεί και με 7 πόντους. Σε εκείνο το σημείο ήρθε η αντίδραση του Ολυμπιακού όπου και με τους διαιτητές να βάζουν πάλι το χεράκι τους η διαφορά εξανεμίστηκε και μείναμε πίσω στο σκόρ. Στην 4η περίοδο ο Ολυμπιακός άρχισε να σκοράρει από μακρινή απόσταση την ίδια στιγμή που οι παίκτες μας συνέχισαν να αστοχούν και με τους διαιτητές να κλείνουν επιδεικτικά τα μάτια στις προσπάθειες μας κοντά στο καλάθι οι αντίπαλοι μας έχτισαν μια διαφορά ασφαλείας και την διατήρησαν μέχρι το τέλος.  2 στα 10 σουτ ο Γουάιτ, 2 στα 8 ο Πελεκάνος, 4 στα 10 ο Χάγκινς, 6 στα 14 ο Μακνήλ... Έτσι δεν κερδίζεις με τίποτα ακόμη και όταν παίζεις άμυνα για όσκαρ και στα ριμπάουντ τα πηγαίνεις σχετικά καλά. Παρά την αστοχία συνολικά μπορούμε να πούμε ότι η ομάδα μας τα πήγε καλά μιας και το πρώτο που μας ενδιέφερε ήταν να δούμε τον ΑΡΗ να είναι ανταγωνιστικός και να διεκδικεί τη νίκη. Αυτό το κάναμε αλλά οι γνωστές αδυναμίες μας κράτησαν πίσω... Η διαφορά στην ομάδα κάθε φορά που ο Χάγκινς καθόταν στον πάγκο ήταν εμφανής ενώ αυτό που συμβαίνει κυρίως με τον Μ.Πελεκάνο και σε δεύτερη φάση με τον Θ.Ζάρα μοιάζει να εξελίσσεται σε μεγαλύτερο πονοκέφαλο ακόμη και από αυτό το πρόβλημα του σέντερ.  Δύσκολα το καλοκαίρι όταν αποκτήθηκε ο Πελεκάνος και ο Ζάρας να πιστεύαμε ότι θα υπήρχε τόσο μεγάλο πρόβλημα σε αυτή τη θέση αλλά όπως φαίνεται πάνω στο παρκέ, όχι μόνο υπάρχει αλλά γίνεται ολοένα και πιο έντονο. Πάντως ο κόουτς μάλλον ικανοποιημένος πρέπει να είναι από την εμφάνιση των παικτών του μιας και ο ΑΡΗΣ είχε αρκετά χρόνια να κοντράρει έτσι τον Ολυμπιακό στον Πειραιά.

Η ήττα μπορεί να ήρθε όπως θέλανε τα προγνωστικά αλλά νομίζω ότι ο Αυτοκράτορας έστειλε το μήνυμα του. Όταν σε μια τόσο κακή επιθετικά βραδιά και με κόντρα τη διαιτησία καταφέρνεις να προηγείσαι απέναντι στον Ολυμπιακό τότε μάλλον αυτοί που ακόμη σε υποτιμούν θα πρέπει να αρχίζουν να σε υπολογίζουν περισσότερο. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τους "εχθρούς" αλλά και για τους φίλους της ομάδος μας. Αυτή η ομάδα με 1-2 διορθωτικές κινήσεις θα μπορούσε φέτος να κάνει σπουδαία πράγματα. Δυνατότητες υπάρχουν πολλές, όπως και χρόνος για να γίνει αυτό που πρέπει. Δεν χρειάζονται υπερβολές 1-2 κινήσεις ουσίας και αυτός ο ΑΡΗΣ μπορεί να απογειωθεί για τα καλά! Κρατάμε την μαχητικότητα των παικτών μας, αφήνουμε την ήττα στην άκρη και ετοιμαζόμαστε για τον βάζελο σε ένα παιχνίδι όπου κρίνονται πολλά περισσότερα από ότι στο σημερινό. 

Σχεδόν 20' χρειάστηκαν μέχρι ο ΑΡΗΣ να πάρει μπροστά και να αφήσει πίσω του τόσο το μαχητικό Ρέθυμνο όσο και τον κακό του εαυτό που ήταν ο βασικός μας αντίπαλος στην σημερινή αναμέτρηση. Η σπουδαία εμφάνιση του Θοδωρή Ζάρα αλλά και η αφύπνιση του Όκαρο Γουάιτ  στο Β ημίχρονο αποδείχθηκαν αρκετά ώστε να έρθει η σημερινή νίκη και να μπει η ομάδα μας με το δεξί στη νέα χρόνια!

Από το ξεκίνημα φάνηκε η κακή επιθετική ημέρα της Αμερικανίκης 4αδας που δεν μπορούσε με τίποτα να πετύχει καλάθι. Τραγικά ποσοστά μέσα και έξω από τα 6.75.  Η αστοχία σε συνδυασμό με τη συνολικά μετριότατη παρουσία των Γουότερς και Ξανθόπουλου είχε μπλοκάρει την ομάδα μας δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία στους Κρητικούς να είναι μέσα στο παιχνίδι. Στην επανάληψη όμως με τον Ζάρα να βλέπει το αντίπαλο καλάθι σαν βαρέλι ο ΑΡΗΣ έκανε το ξέσπασμα του και έχτισε μια διαφορά ασφαλείας. Μια διαφορά ασφαλείας που διατηρήθηκε σχετικά εύκολα χάρη στην καλή άμυνα, στην βελτίωση στα ριμπάουντ αλλά και στον Γουάιτ που ακολούθησε τον ξέφρενο ρυθμό του Ζάρα. Η νίκη μπορεί να ήρθε αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος με την εικόνα της ομάδος. Πολλά χαμένα ριμπάουντ, μηδεν συγκέντρωση στην επίθεση, εκνευριστική αστοχία και μια κουραστική ανακύκλωση των ίδιων λαθών. Η επιστροφή του Τσούπκοβιτς "έφαγε" χρόνο από τον Κοέν ενώ ο Δίπλαρος αρκέστηκε σε σχεδόν 2' συμμετοχής σε μια ημέρα όπου ο Γουότερς και ο Ξανθόπουλος ήταν μετριότατοι. Όπως πάντα όμως μέτα από νίκη όλα είναι περιττά...

Μετά τις 2 συνεχόμενες ήττες από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό η αντίδραση της ομάδος ήταν και εξακολουθεί να είναι αυτό που απασχολεί όλους μας. Σήμερα το Ρέθυμνο ήταν αρκετά αδύναμο για να κάνει τη ζημιά παρά την κακή εικόνα μας στην επίθεση.  Την Τετάρτη όμως τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα και εκεί περιμένουμε να δούμε τον γνωστό καλό ΑΡΗ που ιδίως μέσα στην έδρα του είναι ισοπεδωτικός! Κρατάμε το νικηφόρο ξεκίνημα και ελπίζουμε η νέα χρονιά να μας φέρει ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες και γούστα με την Αρειανάρα μας! Καλή χρονιά σε όλους!

5η συνεχόμενη ήττα από τον Κολοσσό που μαζί με την Αμαλιάδα εξελίσσονται σε "κακούς δαίμονες" του ΑΡΗ μιας και τις τελευταίες 2 σεζόν βρίσκουν τον τρόπο να μας κερδίζουν ακόμη και όταν τα προγνωστικά είναι με το μέρος μας. Η έλλειψη συγκέντρωσης από τους παίκτες μας και το πάθος που έβγαλαν οι παίκτες του Κολοσσού ξεδίπλωσαν με μεγάλη ευκολία όλες τις αδυναμίες του φετινού ΑΡΗ. Η ήττα όσο και αν μας πονάει μοιάζει φυσιολογική και η απορία όλων όσων αρέσκονται να βλέπουν τα πράγματα πιο "αυτοκρατορικά" είναι αν αυτή τη φορά θα ασχοληθούν οι υπεύθυνοι με αυτές τις αδυναμίες.

Με την άμυνα μας να αποτελεί τη βάση στην προσπάθεια για τη νίκη ο ΑΡΗΣ μπήκε δυνατά και έδειχνε στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης ότι σήμερα δεν ήταν διατεθιμένος να δώσει την ευκαιρία στον αντίπαλο του για να κάνει ζημιά. Όσο όμως κυλούσε ο χρόνος οι παίκτες του Κολοσσού αντί να λυγίζουν έβγαζαν αντίδραση ανεβάζοντας ακόμη πιο πολύ τον γρήγορο ρυθμό του παιχνιδιού βραχυκυκλόνωντας την ομάδα μας. Η καλή κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση και η ευστοχία στα πολλά ελεύθερα σουτ που έβγαλαν οι Ροδίτες ήταν αυτό ακριβώς που δεν μπόρεσε να κάνει ο ΑΡΗΣ και γνώρισε την ήττα. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα της επίθεσης μας μπορούσε κάποιος που παρακολουθεί την ομάδα στενά να καταλάβει ότι ο ίδιος παίκτης θα έκανε και το σουτ ανεξάρτητα από τις συνθήκες. Πέρα από κάθε λογική τα σουτ που πήρε ο Γουάιτ όπως και των περισσότερων που πήραν χρόνο συμμετοχής, σε αντίθεση με τον Μακνήλ που ήταν ο μοναδικός παίκτης που έδειχνε ικανός να γυρίσει το παιχνίδι. Όταν όμως μια ομάδα επιμένει όλη τη σεζόν να μην έχει εναλλακτικό πλάνο όταν τα πράγματα στραβώνουν και να αναλώνεται στα ίδια και τα ίδια λάθη τότε η ήττα είναι αναπόφευκτη. Η ανυπαρξία των μπλόκ άουτ, τα χαστούκια του Σίμτσακ στην μπάλα και ο "soft" με-το-ζόρι-σέντερ Κόεν δεν μπορούσαν να καλύψουν το κενό ούτε καν αυτού του μέτριου ως κακού Χάγκινς που είδαμε σήμερα. Ο Μακ Γκί είναι ο νέος σέντερ που βρήκε την ευκαιρία να φανεί ενώ ο Σαλούστρος ήταν αυτός που βρέθηκε σε καλή ημέρα και μας "σκότωσε" με τα μακρινά του σουτ. Φυσικά δεν είδαμε κάποια προσπάθεια να τον σταματήσουν, δεν είδαμε κάποιον παίκτη να σκυλιάζει πάνω του, ούτε καν να του γίνονται κάποια φάουλ για να τον εκνευρίσουν και να τον βγάλουν εκτός ρυθμού. Το ανακάτεμα της τράπουλας από τον Πρίφτη δεν μπόρεσε να αλλάξει. αλλά κατάφερε αυτή τη φορά να χωρέσει στο παιχνίδι τον Τσούπκοβιτς χαραμίζοντας και πάλι τον Κοέν στη θέση του σέντερ και στον πάγκο... 

2 παιχνίδια την εβδομάδα, κούραση, άρθρο 99, οικονομική εξυγίανση, και να κερδίζαμε πρωτάθλημα δεν θα πέρναμε, στα πλέιοφς θα τα πούμε,  υπομονή, του χρόνου θα τα σαρώσουμε όλα...  Αυτά είναι που λέγονται κάθε φορά που ο ΑΡΗΣ χάνει φέτος ακόμη και όταν χάνει κατά κράτος από μια μέτρια ομάδα όπως έγινε σήμερα. Το αν μπορεί η ομάδα να βελτιωθεί με μια ή δύο διορθωτικές κινήσεις αποτελεί πλέον μια συζήτηση που προκαλεί γέλιο μιας και υπάρχει κόσμος που δεν το θέλει αυτό φοβούμενος μην χαλάσει το "οικογενειακό κλίμα". Άλλωστε τι σημασία έχει αν χάσαμε σήμερα σε ένα μάτς-κλειδί όταν υπάρχει αυτό το ωραίο οικογενειακό κλίμα και όλοι είναι χαρούμενοι στον μπασκετικό ΑΡΗ; Αργά ή γρήγορα ο ίδιος ο Λάσκαρης θα καταλάβει ότι αυτός ο ΑΡΗΣ κουβαλάει αυτή τη μίζερη νοοτροπία των προηγούμενων ετών που τον κρατάει πίσω. Ας ελπίσουμε όταν γίνει αυτό να αντιδράσει όπως αρμόζει σε έναν μεγαλομέτοχο της δυναμικής του Λάσκαρη και να μην απλά ξενερώσει...

ΥΓ. Αποτέλεσμα της μίζερης νοοτροπίας με το σκυμμένο κεφάλι και τους χαμηλούς τόνους είναι και η μεταμόρφωση των διαιτητών κατά την διάρκεια του αγώνα. Ακού εκεί να είναι τα φάουλ 4 -0 υπέρ του ΑΡΗ... γρήγορα να παίξουμε έδρα. Λες και θα διαμαρτυρηθεί κανείς αν σφάξουμε λιγάκι τον ΑΡΗ...

ΥΓ2. "Παλιοχαρακτήρας" ο Λαρετζάκης που τόλμησε να παίξει τόσο παθιασμένα και σκληρά απέναντι στα "καλά παιδιά" του Πρίφτη... Όπως "παλιοχαρακτήρας" και ο Μαυροκεφαλίδης που τόλμησε να πει "αν έχουμε στόχο την 3η θέση και όχι κάτι καλύτερο, τότε να πάμε όλοι σπίτια μας"... 

ΥΓ3. Μπράβο στα αλάνια για την ωραία κιτρινόμαυρη κερκίδα στο Βενετόκλειο.

Ζητείται αξιοπρέπεια θα έπρεπε να είναι κανονικά ο τίτλος του συγκεκριμένου άρθρου αλλά για να μην στεναχωρήσουμε όλους αυτούς που συνεχίζουν να πιστεύουν σε πολυετή πλάνα, χημείες, κορυφαίους προπονητές, αποδυτήρια και οικογένειες θα προσπαθήσουμε να ψάξουμε καθαρά αγωνιστικά τα αίτια της επαναλαμβανόμενης ξεφτίλας που βιώνει ο Αρειανός σε παιχνίδια σαν το σημερινό. Το ότι δεν είδαμε κάτι διαφορετικό σε σχέση με άλλα δύσκολα παιχνίδια σαν το σημερινό λέει πάρα πολλά. Και όσο και αν θέλει κάποιος να βρει δικαιολογίες και ελαφρυντικά, τα λάθη και οι ευθύνες είναι σαφώς περισσότερα.

Ο ΑΡΗΣ και σήμερα δεν μπήκε ποτέ στο γήπεδο. Η πίεση του Παναθηναϊκού και ο τρόπος αντίδρασης του ΑΡΗ από το ξεκίνημα θύμιζε αγώνα ανδρικού με έφηβους που τα έχουν χαμένα. Μέσα σε ελάχιστα αγωνιστικά λεπτά οι παίκτες του ΑΡΗ είχαν καταφέρει να βραχυκυκλώσουν και να δείχνουν περισσότερο να αναρωτιούνται φοβισμένοι με το που θα σταματήσει το κοντέρ της διαφοράς παρά με το τι μπορούν να κάνουν για να αλλάξουν την εικόνα του αγώνα. Και όταν ένα παιχνίδι ξεκινάει έτσι λογικό είναι ο αντίπαλος να χτίζει αυτοπεποίθηση και να παίζει με άλλον αέρα. Η ρακέτα μας έμοιαζε με αεροδιάδρομο όπου όποιος παίκτης του Παναθηναϊκού ήθελε να φθάσει στο καλάθι απλά το έκανε χωρίς απολύτως κανένα εμπόδιο. Μάλιστα η πάσα του Ραντούλιτσα σε κάποιον επερχόμενο για το λέιαπ έμοιαζε με ένα  κολλημένο ριπλέι του συνδρομητικού... Ενώ και η σημερινή περιφερειακή αμυντική μας λειτουργία διέλυσε τον μύθο της σκληροτράχηλης άμυνας που υποτίθεται ότι χαρακτηρίζει τον φετινό ΑΡΗ  Μόνο σε "ρολόι" μπορεί κάποιος να βαρέσει τόσο αμαρκάριστα σουτ όπως σούταραν σήμερα οι παίκτες του Παναθηναϊκού. Για την επίθεση τα λόγια είναι περιττά. Αμφιβάλλω αν σε 40' βγήκε έστω και μια φορά κάποιο πλάνο ή έστω επιχειρήθηκε να βγει πλάνο. Το να τα ρίχνουμε όλα στον πόιντ γκαρντ ή το πρόβλημα κάτω από το καλάθι στους ψηλούς είναι η εύκολη λύση. Πέντε παίκτες παλεύουν στην άμυνα και στα ριμπάουντ και πέντε παίκτες προσπαθούν να βγάλουν το επιθετικό πλάνο. Αν λοιπόν ο κόουτς δεν μπορεί να "περάσει" στους παίκτες του το πως πρέπει να λειτουργήσουν ομαδικά  σε άμυνα και επίθεση ας προσπαθήσει να επενδύσει σε έναν ή δυο παίκτες ώστε να γίνει μια αρχή. Πέρσι ο ΑΡΗΣ έπαιζε για τον Βεζένκωφ και αυτό ως ένα σημείο λειτούργησε. Αφού δεν μπορεί να παίξει το ομαδικό μπάσκετ που θέλει ο Δ.Πρίφτης ας προσπαθήσει να αναπροσαρμόσει τα πλάνα του για να σώσει τη χρονιά... Έτσι κάνουν οι ομάδες με περιορισμένο μπάτζετ και περιορισμένες επιλογές σε παίκτες...

Σύσκεψη με βασικό θέμα την ενίσχυση της ομάδος έχουν σήμερα(πιθανόν ήδη να έχει ξεκινήσει) στην Αθήνα οι ιθύνοντες της ΚΑΕ ΑΡΗΣ. Πλέον δεν υπάρχουν κλειστά χαρτιά ούτε αμφιβολίες για το ποιες είναι οι δυνατότητες του ΑΡΗ που χτίστηκε το καλοκαίρι. Έχουμε δει το καλό του πρόσωπο όπως έχουμε δει και το κακό του. Οι αποφάσεις που θα παρθούν θα δείξουν πολλά παραπάνω από το αν θα αποκτηθούν ή όχι κάποιες παίκτες τη δεδομένη αγωνιστική χρονιά. Ο τρόπος που θα διαχειριστεί η διοίκηση αυτή την αγωνιστική κρίση θα δείξει σε όλους μας ποιες είναι οι προθέσεις της και αν τελικά αυτές οι ντροπιαστικές βραδιές ενοχλούν και θα πρέπει να αποτελέσουν το συντομότερο παρελθόν ή τις αντιλαμβάνονται ως κάτι φυσιολογικό και μέρος ενός πλάνου...

ΥΓ "Είμαστε πραγματικά απαράδεκτοι και ντρέπομαι για την εικόνα της ομάδος!" δήλωσε ο Δ.Πρίφτης μετά το παιχνίδι. Αν βγαίναμε και το γράφαμε εμείς ή κάποιος άλλος συνΑρειανός σίγουρα θα γινόταν αντικείμενο "επιθέσεων" και χλευασμού στα social media... Όταν όμως το λέει μια "ιερή αγελάδα" όπως έχει εξελιχθεί ο προπονητής Δ.Πρίφτης  στον ΑΡΗ τότε όλοι μιλάμε για ρεαλισμό, αυτογνωσία, φιλότιμο και προβληματισμό...

ΥΓ2. Και για να μην στεναχωρήσουμε τους λάτρεις της υπομονής που μνημονεύουν τα παιχνίδια επιβίωσης με τον Μίλωνα και συγκρίνουν τις βραδιές ξεφτίλας με το ενδεχόμενο της Β Εθνικής(παρασυρόμενοι από τα επιτεύγματα του ποδοσφαίρου) να τονίσουμε τα εξής: 2 παιχνίδια την εβδομάδα, κούραση, άρθρο 99, οικονομική εξυγίανση, και να κερδίζαμε πρωτάθλημα δεν θα πέρναμε, στα πλέιοφς θα τα πούμε,  υπομονή, του χρόνου θα τα σαρώσουμε όλα... 

ΥΓ3. Όταν αρχίσουμε όλοι μαζί με μια φωνή να απαιτούμε έναν καλύτερο ΑΡΗ και να μην συμβιβαζόμαστε με την μετριότητα τότε ίσως και αυτοί που κάνουν κουμάντο να αρχίσουν να καταλαβαίνουν τι καράβι κουμαντάρουν.

Με μια ευρεία νίκη κόντρα στον ουραγό Αρκαδικό ο ΑΡΗΣ μας  έδωσε τέλος στο αρνητικό σερί και συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει πριν τον αγώνα στη Ρόδο. Ο Γουότερς ήταν και σήμερα "καυτός" ενώ ο Δ.Πρίφτης βρήκε την ιδανική ευκαιρία για να δώσει χρόνο σε όλους τους παίκτες του υπό πιο χαλαρές συνθήκες.

Από την αρχή γνωρίζαμε ότι το σημερινό παιχνίδι θα είχε διαδικαστικό χαρακτήρα και αυτό που θα έπρεπε να ενδιαφέρει περισσότερο τον Δ.Πρίφτη και τους παίκτες του θα ήταν  περισσότερο η εικόνα που θα έδειχναν πάνω στο παρκέ σαν ομάδα παρά το τελικό σκορ. Πέρα από τον Καββαδά που μας έκανε τη ζωή δύσκολη κάτω από τα καλάθια όσο είχε δυνάμεις ο αντίπαλος μας δεν είχε να παρουσιάσει τίποτα αξιόλογο. Και με τον Γουότερς και Μακνήλ να σουτάρουν με εκπληκτικά ποσοστά η ομάδα πήρε το προβάδισμα και μαζί και την ψυχολογική ώθηση ώστε να κάνει το παιχνίδι της. Όλη η ομάδα πίεσε, πάλεψε στα ριμπάουντ, έτρεξε στον αιφνιδιασμό και έδωσε την ευκαιρία και στον Γουάιτ να επανέλθει στα υψηλά στάνταρ απόδοσης όπως μας είχε συνηθίσει. Η διαφορά στο σκορ συνεχώς ανέβαινε και έτσι παίκτες που δεν είχαν μεγάλο χρόνο συμμετοχής στα προηγούμενα παιχνίδια σήμερα αγωνίστηκαν αρκετά. Ο Τσούπκοβιτς ήταν το πρόσωπο της βραδιάς σε έναν κάπως άχαρο ρόλο μιας και αγωνίσθηκε μετά από καιρό ενώ και ο Δίπλαρος κέρδισε το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου. Παρά την εύκολη νίκη δεν μπορούμε να πούμε ότι σήμερα ήταν όλα ρόδινα. Ο Καββαδάς έμοιαζε με Σακίλ Ο Νήλ ενώ οι Πελεκάνος και Ζάρας ήταν η μεγάλη παραφωνία του σημερινού ΑΡΗ σε ένα παιχνίδι που πέρα από τον αντίπαλο πήραν και αρκετό χρόνο συμμετοχής... Πάντως το κατά πόσο το σημερινό παιχνίδι απελευθέρωσε "πνευματικά" τους παίκτες και τον προπονητή θα φανεί πολύ σύντομα.

Μπορεί ο Νέιμικ και ο Μπατίστα να απάντησαν αρνητικά αλλά το μεταγραφικό σήριαλ συνεχίζεται χωρίς σταματημό. Και σήμερα ο αντίπαλος σέντερ υπερίσχυσε της "φιλότιμης" προσπάθειας των παικτών μας. Θα είναι κρίμα πάντως αν αυτός ο ΑΡΗΣ τελικά αποτύχει αγωνιστικά για ένα πείσμα. Είπαμε δεν υπάρχει σούπερ μάρκετ παικτών αλλά όχι ότι και δεν υπάρχει ένας ψηλός ξυλοκόπος για να παίζει ξύλο με τους αντίπαλους ψηλούς όταν ο Χάγκινς δεν μπορεί...

ΥΓ. Τα έχουμε πει χίλιες φορές αλλά θα τα λέμε ξανά μέχρι να το καταλάβει και ο τελευταίος. Μπορεί εμείς από εδώ να γράφουμε και να λέμε ότι θέλουμε και άλλοι στα social mediaκαι σε άλλα sitesνα γράφουν τα δικά τους, ραδιοφωνικοί παραγωγοί να ουρλιάζουν, φυλλάδες να βγαίνουν με φανταζί τίτλους και να διαφωνούμε όλη την ημέρα. Το αν ο κόσμος του ΑΡΗ συμφωνεί ή διαφωνεί φαίνεται αποκλειστικά από την προσέλευση του στο γήπεδο. Όπως φάνηκε για το αν ο κόσμος "συμφώνησε" και "στηρίζει" τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ στη Γ Εθνική άλλο τόσο φάνηκε σήμερα κατά πόσο έμεινε ικανοποιημένος από τις "ξεκάθαρες τοποθετήσεις" του προέδρου της ΚΑΕ και την όλη στάση της διοίκησης στο θέμα της ενίσχυσης.

ΥΓ2. Μα καλά.. όλοι εσείς που στα προηγούμενα ψάχνατε τις θέσεις σας και σηκώνατε κόσμο για να κάτσετε στο καρεκλάκι σας σήμερα τι έγινε? είχε κρύο? ή έπεσε ο ρυθμός του πάρτι?

Την γνώριμη κατάληξη είχε ακόμη ένα παιχνίδι του ΑΡΗ στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας με τους φίλους του συμπολίτη να επιδίδονται σε αστειότητες στις κερκίδες και την αγαπημένη μας ομάδα να φεύγει με το ροζ φύλλο αγώνα. Η σπουδαία εμφάνιση των Μακνήλ και Γουότερς, το ξέσπασμα του Γουάιτ στο Β ημίχρονο και οι ανέλπιστες βοήθειες από παίκτες σαν τον Πελεκάνο και τον Τσούπκοβιτς ήταν αυτά που γύρισαν το παιχνίδι και οδήγησαν σε μια καθαρή νίκη χωρίς ιδιαίτερο άγχος.

Αν και μπήκαμε ζεστά στο παιχνίδι το υψηλό σκορ του πρώτου δεκαλέπτου έδειχνε ότι ο ΑΡΗΣ δεν έπαιζε σωστά άμυνα και αδυνατούσε να επιβάλλει τον ρυθμό του. Ο μπάογκ εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι οι Γουάιτ και Χάγκινς φορτώθηκαν σχετικά νωρίς με 3 φάουλ και έχοντας τον Σχορτσιανίτη ξεκούραστο  κατάφερε να ελέγξει τον ρυθμό, να κυκλοφορήσει σωστά την μπάλα και να προηγηθεί μέχρι και με 10 πόντους διαφορά. Την ίδια στιγμή που στην ομάδα μας σχεδόν τίποτα δεν λειτουργούσε σωστά. Η άμυνα μας ήταν χαλαρή στο μισό γήπεδο, στα ριμπάουντ δεν  βγάζαμε ενέργεια και στην επίθεση πηγαίναμε διαρκώς σε προσωπικές ενέργειες. Ξαφνικά αυτή η εικόνα άλλαξε και με τον Γουάιτ να βγάζει απίστευτη ενέργεια και να μαζεύει το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο παρέσυρε και τους συμπαίκτες του σε έναν δαιμονιώδη ρυθμό. Ο ΑΡΗΣ έκανε ένα εξαιρετικό τρίτο δεκάλεπτο εξαφάνισε το -10 και πήρε τα ηνία της αναμέτρησης. Ο Σχορτσιανίτης είχε κουραστεί και εκνευριστεί,  η άμυνα κυρίως πάνω στον Βασιλειάδη είχε γίνει σαφώς πιο αποτελεσματική ενώ και ο Χάγκινς άρχισε να κλείνει τους διαδρόμους προς το καλάθι μας. Το τρίποντο του Πελεκάνου και του Τσούπκοβιτς ήρθαν την κατάλληλη στιγμή, ο Μακνήλ έδειξε το δολοφονικό του ένστικο ενώ ο Γουάιτ που στα τελευταία παιχνίδια ήταν πολύ άστοχος έδωσε την τελική μαχαιριά από τα 6.75 στον συμπολίτη. Η ομάδα μας έχει περισσότερη ποιότητα από τον συμπολίτη, ο Δ.Πρίφτης είχε περισσότερες επιλογές  στον πάγκο του από τον Μαρκόπουλο, επένδυσε σε αυτό και στο τέλος δικαιώθηκε!

Αυτή η νίκη δίνει τέλος στους ονειροπόλους(σαν και αυτούς της NOVA) που βλέπανε τον συμπολίτη σαν διεκδικητή της 3ης θέσης και ουσιαστικά μας κρατάει σε απόσταση αναπνοής από την ΑΕΚ που την έχουμε και μέσα στην έδρα μας. Δεν χρειάστηκε να κάνουμε κάποιο τέλειο παιχνίδι σήμερα για να φύγουμε νικητές. Ακόμη και με μέτριες εμφανίσεις ομάδες σαν τον  μπάογκ, τον Κόροιβο, τον Κολοσσό μπορούμε και πρέπει να τις κερδίζουμε. Καλό είναι να μην σπαταλήσουμε περισσότερο χρόνο σε αυτή την νίκη και να δούμε τη συνέχεια και πως μπορούμε να γίνουμε ακόμη καλύτεροι. Αυτή η ομάδα έχει και ποιότητα και ταλέντο και δίψα για διάκριση! Τον ΑΡΗ του Β ημιχρόνου να δούμε και στη Λιθουανία και η νίκη είναι στο τσεπάκι μας!

ΥΓ. "Μαχητής" ο Τσόχλας τα έδωσε όλα... Νευρίασε και ο Δέδας που δεν άντεξε να βλέπει τον ΑΡΗ να θριαμβεύει... ας ευχηθούμε μια ζωή τέτοιους ψευτόμαγκες να έχουν οι δίπλα.

ΥΓ2. Εντάξει παιδιά... ένα τρίποντο έβαλε ο Τσούπκοβιτς μην το κάνουμε θέμα.

Σε ένα παιχνίδι όπου τα σημάδια της σωματικής και πνευματικής κούρασης από το ταξίδι(και το παιχνίδι) στην Λιθουανία ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής ο ΑΡΗΣ χωρίς να εντυπωσιάσει αλλά και χωρίς να αγχωθεί πήρε τη νίκη. Το Λαύριο αν και παρουσιάστηκε ιδιαίτερα μαχητικό κυρίως στο πρώτο ημίχρονο μόλις η ομάδα μας βρήκε τις λύσεις στη επίθεση ουσιαστικά πήρε και τη νίκη.

Από το ξεκίνημα ήταν φανερό ότι εκτός από την έλλειψη ενέργειας υπήρχε και έλλειψη συγκέντρωσης. Ο δρόμος προς το αντίπαλο καλάθι ήταν δύσβατος και η άμυνα ήταν αυτή που για ακόμη μια φορά κράτησε τις ισορροπίες στο παιχνίδι μας. Το αξιόμαχο Λαύριο άντεξε μόλις για ένα ημίχρονο μιας και στη συνέχεια υπερίσχυσε η ποιότητα και ο πλουραλισμός στην επίθεση(σκόραραν και οι 12 παίκτες!) της ομάδος μας. Η νίκη ήρθε εύκολα σε ένα παιχνίδι όπου πήραμε αυτό που θέλαμε χωρίς να αγχωθούμε αλλά και χωρίς να χρειαστεί να εντυπωσιάσουμε. Από αυτό το μέτριο παιχνίδι πέρα από τη νίκη μπορούμε να κρατήσουμε τα εξής:

-- Την εξαιρετική παρουσία του Γουάιτ που σε αντίθεση με τους υπόλοιπους έβγαλε μπόλικη ενέργεια στο παρκέ και είχε στο παιχνίδι του ουσία και θέαμα.

-- Τις ωραίες φάσεις που μας πρόσφεραν οι Χάγκνις(σε συνεργασία με τον Γουότερς), ο Γουάιτ και ο Μούρτος!

-- Την "επιστροφή" του Μιχάλη Πελεκάνου που ίσως για πρώτη φορά φέτος είχε μια ολοκληρωμένη καλή εμφάνιση προσφέροντας αυτά που περιμένουμε να δούμε φέτος από την στιγμή που ανακοινώθηκε η επιστροφή του στον ΑΡΗ.

-- Το "οικογενειακό καυγαδάκι" (όπως φάνηκε τουλάχιστον από ψηλά από την κερκίδα) ανάμεσα στον Τσούπκοβιτς και τον προπονητή του, που τον χρησιμοποίησε 2 ολόκληρα λεπτά και 34 δευτερόλεπτα επιπλέον σε μια ακόμη απόδειξη της εμπιστοσύνης που χαίρει ο συγκεκριμένος αθλητής αλλά και της προσφοράς του στην ομάδα μας.

-- Την μειωμένη σχετικά προσέλευση του κόσμου στην "φιέστα" που ακολούθησε την αναγώριση της επιτυχίας(σύμφωνα με τους αρμόδιους) στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα μιας και το να χάσουμε την 4άδα μοιάζει κάτι το απίθανο.

-- Το ζεστό χειροκρότημα προς τον Νίκο Μπάρλο!

-- Τον αγώνα με τα αμαξίδια από ανθρώπους με πολύ περισσότερη ψυχική δύναμη από ότι έχουμε οι υπόλοιποι.

ΥΓ. Αποθεώθηκε ο Νίκος Μπάρλος όπως αποθεώθηκε πριν λίγο καιρό και ο Χρήστος Ταπούτος. Ελληνόπουλα αγαπητά στον κόσμο, που σέβονται τον ΑΡΗ και με το παραπάνω και αγωνιστικά όπως φαίνεται από την παρουσία τους μπορούν να προσφέρουν ακόμη. Είναι να μην αναρωτιέσαι γιατί δεν προτιμήθηκαν αντί του Τσούπκοβιτς των 2'34'' ?

ΥΓ2.  Σύμφωνα με τον  κ.Πρίφτη το θέμα FIBA ή Euroleague και η συγκεκριμένη απόφαση αφορά αποκλειστικά την διοίκηση! Πάλι καλά θα συμπληρώσω εγώ μιας και στον σύλλογο ΑΡΗ ανεξάρτητα από το άθλημα έχουμε την κακή συνήθεια να δίνουμε τα "κλειδιά" του συλλόγου από εδώ και από εκεί με τεράστια ευκολία...

Έχοντας πλέον στραμμένη την προσοχή του αποκλειστικά στο πρωτάθλημα ο ΑΡΗΣ πήρε εύκολα τη νίκη στα Τρίκαλα ξεκινώντας ιδανικά την προσπάθεια για το 5 στα 5 που χρειαζόμαστε στις εναπομείναντες εκτός έδρας αναμετρήσεις μας μέχρι τα πλέιοφς.  Τα Τρίκαλα άντεξαν μόλις για 10' μιας και από το δεύτερο δεκάλεπτο δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν τον ρυθμό της  "αμερικάνικης τετράδας"  που είχε κέφια σήμερα!

Τα Τρίκαλα παρά τα όποια αγωνιστικά προβλήματα εντός έδρας ακόμη και όταν χάνουν καταφέρνουν να βγάζουν το λάδι του αντιπάλου. Σήμερα όμως δεν μπόρεσαν να μας αγχώσουν μιας και οι Αμερικάνοι μας πραγματοποίησαν μια εξαιρετική εμφάνιση! Γουάιτ, Μακνήλ και Χάγκινς πέτυχαν τους 58 από τους 83 πόντους της ομάδας και μάζεψαν τα 20 από τα 31 ριμπάουντ που πήραμε σήμερα. Ενώ ο Γουότερς αν και δεν σκόραρε αρκετά όπως συνηθίζει να κάνει μοίρασε 5 ασίστ. Με τους Αμερικάνους του να κάνουν όλη την δουλειά ο Δ.Πρίφτης βρήκε την ευκαιρία να ανοίξει το ροτέισον και να μοιράσει τον χρόνο σε όλους τους υπόλοιπους σε μια προσπάθεια να διατηρήσει φρέσκια την ομάδα αλλά και να έχει άπαντες σε ετοιμότητα. Κάτι που βγήκε πάνω στο παρκέ μιας και σχεδόν όλοι όσοι αγωνίσθηκαν μπόρεσαν να βάλουν το δικό τους λιθαράκι στη σημερινή νίκη. Στο τέλος σε αντίθεση με προηγούμενα παιχνίδια όχι μόνο δεν είδαμε τους παίκτες μας να πανικοβάλλονται στην ύστατη προσπάθεια των γηπεδούχων να γυρίσουν το παιχνίδι αλλά αντιθέτως κατάφεραν με μεγάλη ευκολία να σπάσουν την αντίπαλη πίεση και να κόψουν κάθε ελπίδα για ανατροπή.

Με το Ευρωπαϊκό ταξίδι να έχει ολοκληρωθεί πλέον η 3η θέση είναι ο μοναδικός ρεαλιστικός στόχος. Ανεξάρτητα από το αν δεν έχει να μας προσφέρει κάτι η 3η θέση ο ΑΡΗΣ οφείλει να την κατακτήσει. Η ΑΕΚ με τις ασταμάτητες αλλαγές στο ρόστερ της κάποια στιγμή θα βρει ρυθμό και πέρα από τις νίκες που παίρνει εντός και εκτός θα αρχίσει να αποδίδει και καλύτερα. Για αυτό στα πλέιοφς όπως και πέρσι μπορεί το πλεονέκτημα έδρας να παίξει καθοριστικό ρόλο. Μπορεί να είμαστε 1 βαθμό κάτω αλλά η 3η θέση είναι στο χέρι μας. Αρκεί να παρουσιαστούμε και στα εναπομείναντα παιχνίδια το ίδιο σοβαροί όπως παρουσιαστήκαμε σήμερα. Πλέον υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου και για συντήρηση δυνάμεων αλλά και για βελτίωση στο παιχνίδι μας. Συνεχίζουμε δυνατά πιο δυνατά πιο δυνατά!

ΥΓ. Ούτε στα Τρίκαλα ο Θεός ήταν μοναχός! Μπράβο στα αδέλφια!

ΥΓ2. Πραγματικά όσες φορές αναγκαζόμαστε να παρακολουθήσουμε αγώνα του ΑΡΗ σε παράλληλη μετάδοση με τα υπόλοιπα παιχνίδια είναι να τραβάς τα μαλλιά σου. Μέχρι και ο δύσμοιρος συμπολίτης με το Ρέθυμνο που το παιχνίδι τους παιζόταν ολόκληρο κανονικά σε άλλο κανάλι πήρε περισσότερο χρόνο από εμάς... Είπαμε ο Νίκος Γκάλης και τα άλλα παιδιά εκτός από γενιές Αρειανών γαλούχησαν και γενιές κομπλεξικών...

Με την πικρή απρόσμενη ήττα του πρώτου γύρου να στριφογυρνάει στο μυαλό των παικτών η ομάδα μπήκε αποφασισμένη να πάρει την εκδίκηση της κάτι που το έκανε και με το παραπάνω με αυτούς τους 43 πόντους διαφοράς και την παραλίγο κατοστάρα. Ο ΑΡΗΣ ήταν απολαυστικός σε όλη την διάρκεια του αγώνα, ανάγκασε τον Κόροιβο να γίνει σάκος του μπόξ και κέρδισε πανάξια το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου!

Είχαμε αναφερθεί και πριν το παιχνίδι ότι ο Κόροιβος Αμαλιάδας παρά τον καλό πρώτο γύρο που έκανε είναι μια πολύ αδύναμη ομάδα που δύσκολα θα μπορούσε να μας κοντράρει. Από το πρώτο τζάμπολ της αναμέτρησης φάνηκε ξεκάθαρα ότι υπάρχει διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες. Ιδίως κάτω από το καλάθι ο Χάγκινς έμοιαζε ανίκητος και με ευκολία όποτε τον τροφοδοτούσαν έβαζε την μπάλα καλάθι. Κάτι ανάλογο συνέβει και με τους άλλους 3 Αμερικάνους όπου οι αντίπαλοι μας δεν μπορούσαν να τους περιορίσουν. Ο ΑΡΗΣ πατούσε διαρκώς γκάζι και ο Δ.Πρίφτης άρπαξε την ευκαιρία να ανοίξει το ροτέισον και να μοιράσει τον χρόνο. Όλοι όσοι αγωνίσθηκαν εκτός του Σίμτσακ σκόραραν αλλά ο αυτός που έκλεψε την παράσταση ήταν ο Νίκος Δίπλαρος. Ο νεαρός άρπαξε την ευκαιρία που του έδωσε ο κόουτς και έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει άμεσα την ομάδα με ποικίλους τρόπους. Μοναδική παραφωνία σήμερα οι πολλές χαμένες βολές. 11 στις 22 βολές σε ένα παιχνίδι χωρίς πίεση είναι τραγικό ποσοστό και σίγουρα θα πρέπει να προβληματίσει τον Δ.Πρίφτη. 

Κατά τα άλλα μόνο ικανοποίηση για την παρουσία της ομάδος που όχι μόνο δεν άφησε περιθώρια αντίδρασης στον αντίπαλο αλλά σεβάστηκε τον κόσμο που ήρθε σήμερα στο γήπεδο και δεν χαλάρωσε ούτε για ένα λεπτό. Είχε ουσία και θέαμα στο παιχνίδι της και όλοι φύγαμε ικανοποιημένοι. Μάλιστα το ότι αγωνίσθηκαν όλοι και μοιράστηκε ο χρόνος συμμετοχής ήταν ότι καλύτερο ενόψει της εκτός έδρας αναμέτρησης με την Καβάλα. Αν πάντως παρουσιαστούμε το ίδιο μαχητικοί όπως σήμερα τότε ο συμπαθέστατος Στηβ θα πρέπει να βρει άλλο παιχνίδι για να κάνει την έκπληξη.

ΥΓ. Μίνι κουίζ: ποιος παίκτης του ΑΡΗ έχει περισσότερο χρόνο συμμετοχής στις συνεντεύξεις τύπου από ότι στα παιχνίδια? αναλογικά πάντα... :)

ΥΓ2. Και όμως... αυτή η ομάδα στον πρώτο γύρο κατάφερε μέσα σε 2' να καλύψει διαφορά 11 πόντων και να προηγηθεί και με 4!!!