Το νικηφόρο ξεκίνημα υπήρχε, ο χρόνος για να προετοιμαστεί η ομάδα υπήρχε, ο ενθουσιασμός του κόσμου που γέμισε ασφυκτικά το Παλέ υπήρχε, όλα ήταν ιδανικά για να πάρει η ομάδα μας μια σημαντική νίκη, πιστοποιώντας τα καλά στοιχεία που έδειξε στα πρώτα 2 παιχνίδια αλλά και ζεσταίνοντας και άλλο τον κόσμο που διψάει να δει έναν καλό ΑΡΗ στο παρκέ ύστερα από πολλά χρόνια. Αντί για αυτό ο Β.Αγγέλου και οι παίκτες του μόλις στο τρίτο επίσημο παιχνίδι κατάφεραν με τον χειρότερο τρόπο να μας ξενερώσουν όλους και να μας πείσουν ότι οι 2 πρώτες νίκες ήταν απλά τυχαίο αποτέλεσμα. Γιατί δυστυχώς η παρουσία του ΑΡΗ στο Β ημίχρονο και στην παράταση ήταν μια εικόνα ομάδος χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Την ίδια στιγμή που κατάφεραν να γεμίσουν με απογοήτευση τους 6000 Αρειανούς που βρέθηκαν στο Παλέ κατάφεραν να δώσουν υπόσταση και στο μπασκετικό τμήμα του συμπολίτη που πριν λίγες ημέρες έδειχνε τελειωμένο.
Το παιχνίδι ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, με τον Μποχωρίδη να έχει κέφια, τον Βεζένκωφ να δίνει λύσεις και τον Πελεκάνο να κάνει αθόρυβη και ουσιαστική δουλειά όπως πάντα. Ήταν φανερό ότι ο ΑΡΗΣ χρειαζόταν ένα ξέσπασμα για να ξεφύγει στο σκορ και να τελειώσει το παιχνίδι εύκολα. Ένα ξέσπασμα που ήρθε 2 φορές στο πρώτο ημίχρονο με αποτέλεσμα η ομάδα να παέι στα αποδυτήρια με +8. Και αν και η λογική έλεγε ότι ο ΑΡΗΣ με +8 πάνω και πιο φρέσκια ομάδα λόγω του ασταμάτητου ροτέισον από τον Αγγέλου δεν θα είχε πρόβλημα να "τελειώσει" από νωρίς την υπόθεση νίκη ήρθαν τα πράγματα πάνω κάτω. Με ένα 11-0 από τα αποδυτήρια ο συμπολίτης πήρε τα ηνία του αγώνα και έτσι απλά κάθε ίχνος λογικής, αυτοσυγκέντρωσης και προσήλωσης των παικτών και του προπονητή μας σε κάποιο αγωνιστικό πλάνο εξαφανίστηκε. Αντι ο ΑΡΗΣ να βελτιώνεται και να βρίσκει λύσεις πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Ζήτημα αν σε όλο το δεύτερο ημίχρονο και στην παράταση η ομάδα μας πραγματοποίησε 2-3 οργανωμένες επιθέσεις. Προσωπικές ενέργειες και μακρινά σουτ στην λήξη του χρόνου υπό άσχημες συνθήκες αλλά και από παίκτες που θα έπρεπε να παλεύουν κοντά στο καλάθι. 0 στα 10 τρίποντα από την φρόντ λάιν του ΑΡΗ που όπως ολόκληρη η ομάδα και μαζί και ο προπονητής δείχνουν να αγνοούν την ύπαρξη του πικ εν ρολ στο μπάσκετ. Τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα όπου κατάφεραν να κάνουν μάγκες παίκτες σαν τον Μπόγρη και τον Τσαϊρέλη. Εκτός και αν ξαφνικά ο συμπολίτης διαθέτει ένα αξιόλογο ρόστερ σαφώς καλύτερο από το δικό μας, με παίκτες τεράστιας αξίας... Λέξεις όπως ασιστ και παιχνίδι κοντά στο καλάθι επίσης άγνωστες για τον Β.Αγγέλου και τους παίκτες του που ακόμη και όταν από καθαρά τυχαίες φάσεις καταφέρνεις και είσαι αγκαλιά με τη νίκη καταφέρνεις να την πετάς στα σκουπίδια. 2 καταραμένα φάουλ που μπορούσαμε να κάνουμε στην τελευταία επίθεση και να εμποδίσουμε το τρίποντο είναι ότι πιο απλό και λογικό θα μπορούσε να κάνει κάποιος. Άλλα μην αγχώνεστε όπως ακούσαμε στη συν.τύπου ήταν απόφαση του Β.Αγγέλου επομένως δεν τρέχει τίποτα. Όπως απόφαση του πάλι σύμφωνα με τον Β.Αγγέλου ήταν να μην παίξει καθόλου ο φορμαρισμένος Μποχωρίδης, να αραχνιάσει στον πάγκο ο Βεζένκωφ, να ξεχαστεί για μεγάλο διάστημα ο πολύ καλός Αθηναίου αλλά και ο Χαρίσης για ένα ακόμη παιχνίδι να παραμείνει σε έναν άχαρο ρόλο. Όπως είπε ο Αγγέλου όλες οι επιλογές του έγιναν γιατί ήθελε παίκτες που να μπορούν να ανταποκριθούν καλύτερα στην άμυνα όταν βέβαια στην επίθεση έμπαινε καλάθι με το σταγονόμετρο και στην άμυνα ο Μπόγρης έκανε πάρτι μαζί με τον Τσαϊρέλη που κόντρα σε σαφώς πιο κοντούς και αδύναμους αντιπάλους όπως οι Ασημακόπουλος, Πελεκάνος και Μούρτος έγιναν πρώτοι μάγκες. Σε ένα άθλημα σαν το μπάσκετ που μπορεί ο προπονητής να κάνει όποτε θέλει αλλαγή δεν φταίει κανένας Ασημακόπουλος που τα έχει σπάσει και κανένας Γκίκας που τρέμει να σουτάρει. Κρίμα που στα τελευταία δευτερόλεπτα δεν κατάφερε να πάει η μπάλα στον Λαρετζάκη μιας και το παλικάρι για περίπου 44' και 49'' προετοιμαζόταν στον πάγκο για αυτό το κρίσιμο σουτ που θα άλλαζε τη ροή του αγώνα.
Σκωτσέζικο ντους το σημερινό που μας επανέφερε στη σκληρή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που δείχνει ότι ο ΑΡΗΣ όχι μόνο θέλει πολύ δουλειά ακόμη αλλά ότι εξακολουθεί να κρύβεται πίσω από το άλλοθι της οικονομικής εξυγίανσης και της μελλοντικής εξαργύρωσης της δουλειάς που γίνεται με αποτέλεσμα ομάδες με αστείο ρόστερ σαν τον μπαογκ να έρχεται και να σε κερδίζει πανάξια για 2η συνεχόμενη χρονιά. Δεν πρέπει να υπάρχει στεναχώρια και θα πρέπει να μην μένουμε σε λεπτομέρειες όπως ήταν η σημερινή ήττα. Θα πρέπει να εκτιμήσουμε το γεγονός ότι σήμερα πήρε ένα "μάθημα" ο Μποχωρίδης από τον προπονητή του που θα τον βοηθήσει στο μέλλον να γίνει καλύτερος, όπως πέρσι ανάλογα μαθήματα πήρανε οι Πάσαλιτς, Βεργίνης, Τσιάρας και Χαρίσης... Άλλωστε αυτό μετράει, να καταφέρουμε να δείξουμε ότι είμαστε σοβαροί και ότι γίνεται δουλειά. Τα αποτελέσματα, η τελική κατάταξη κτλ όπως λένε κάποιοι νεαροί σε ηλικία που δεν έζησαν τον Αυτοκράτορα είναι λεπτομέρειες. Εύχομαι ειλικρινά όλος αυτός ο κόσμος που εκτίμησε την προσπάθεια και τον ιδρώτα των παικτών και του προπονητή και χειροκρότησε στο τέλος να έρθει και το επόμενο Σαββάτο στο Παλέ να χειροκροτήσει...