Εδώ και λίγες ημέρες έχουν κυκλοφορήσει τα εισιτήρια διαρκείας για την νέα ποδοσφαιρική σεζόν στην σουπερλίγκα μετά από 4 χρόνια με το μότο "μέχρι τα όνειρα μας να πάρουν εκδίκηση" να εκφράζει απόλυτα σχεδόν κάθε Αρειανό. Σε φυσιολογικές τιμές(αν και υπάρχει μια ελαφριά δυσαρέσκεια) με το "χαράτσι" υπέρ του Ερασιτέχνη να είναι αυτό που προκάλεσε έκπληξη σε όλους μας.
Μετά από 4 χρόνια σε Γ & Β κατηγορία με διαρκείας των 50€ και εισιτήρια στο ταμείο 5€ λογικό είναι ότι η επιστροφή στις φυσιολογικές τιμές θα ήταν αισθητή. Ωστόσο αν έχει γίνει κάτι λάθος σε σχέση με τις τιμές στα διαρκείας αυτό έχει να κάνει κυρίως με κάποιες καλύτερες τιμές στις θύρες 1 & 3 προς τους συνδεσμίτες, τους άνεργους αλλά και πιθανόν κάποια επιπρόσθετη έκπτωση για όσους σπεύσουν να προμηθευτούν το διαρκείας τους εγκαίρως, βοηθώντας με αυτόν τον τρόπο στη "ρευστότητα" της ΠΑΕ σε μια νεκρή από πλευράς εσόδων. Ενώ σίγουρα η απόφαση να "πριμοδοτηθεί" ετσιθελικά ο Ερασιτέχνης αν και στη βάση της είναι μια ιδέα ρομαντική(και εδώ στο PlanetARIS.grείμαστε παραδοσιακά ρομαντικοί οπαδοί) στην πράξη είναι κάτι που μας προκαλεί εκνευρισμό. Οι λόγοι απλοί και ξεκάθαροι και είναι ακριβώς αυτοί οι ίδιοι όπου έχουν οδηγήσει την ευρεία μάζα του κόσμου να γυρίσουν την πλάτη σε όλα όσα συμβαίνουν στον Α.Σ. και στα περισσότερα τμήματα του εδώ και πολλά χρονιά. Και φυσικά δεν έχουν να κάνουν με την αγωνιστική πορεία των τμημάτων αλλά με μια φιλοσοφία αδράνειας, απάθειας, μετριότητας και εύκολων λύσεων στα μέτρα μιας "κλειστής κλίκας" . Ένας Ερασιτέχνης που με ελάχιστες εξαιρέσεις προτιμάει να μετατοπίζει τις ευθύνες του στον κόσμο από το να αναγνωρίσει ότι η διαφάνεια, η ειλικρίνεια και η οργάνωση είναι αυτά που μπορούν να οδηγήσουν στην πρόοδο και δυστυχώς στον ΑΡΗ απουσιάζουν επιδεικτικά. Τη δεδομένη χρονική στιγμή όπου ο κόσμος έχει την αγωνία του για τον ΑΡΗ της σουπερλίγκας ήταν ολίγον τι άστοχη κίνηση από τον Θ.Καρυπίδη. Επειδή όμως δεν είμαστε χθεσινοί στον ΑΡΗ αντιλαμβανόμαστε γιατί έγινε η συγκεκριμένη κίνηση.
4 χρόνια ο κόσμος του ΑΡΗ ήταν δίπλα στην ομάδα. Άλλες φορές περισσότεροι… άλλες φορές λιγότεροι… αλλά ήμασταν εκεί και η ομάδα δεν έμεινε ποτέ μόνη της. Όπως όλα αυτά τα χρόνια έτσι και τώρα όποιος νιώθει ΑΡΗ και γουστάρει ΑΡΗ θα είναι εκεί! Αλλά όχι για τον ΑΡΗ της μετριότητας αλλά για έναν ΑΡΗ πρωταγωνιστή …μέχρι τα όνειρα μας να πάρουν εκδίκηση!
ΥΓ. Πόσο μακρινά είναι εκείνα τα καλοκαίρια σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ όπου οι διοικήσεις προσπαθούσαν με μεταγραφές (ηχηρές, χαμηλόφωνες και παλτά) να ξεσηκώσουν τον κόσμο και να του δώσουν όραμα ώστε να τον παρασύρουν να αγοράσει διαρκείας; Πλέον το στάτους είναι στα όρια να στέλνουν τρολ μηνύματα σε πρώην κατόχους για να τους πιέσουν να αγοράσουν σε στυλ "τι έγινε ρε ποντίκι; φέτος δεν θα πάρεις διαρκείας; δεν είναι οι δικοί στη διοίκηση;"
ΥΓ2. Στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στις λαοφιλείς ομάδες όπως είναι ο ΑΡΗΣ είναι πολύ σημαντικό να βρίσκονται οι τρόποι ώστε ο κόσμος να συσπειρώνεται γύρω από την ομάδα και να αγκαλιάζει κάθε υγιή προσπάθεια. Φυσικά για να βρεθεί ο σωστός ο τρόπος θα πρέπει να ασχοληθούν και να αναζητήσουν τον τρόπο οι εμπλεκόμενοι… ψιλά γράμματα για τον Α.Σ.
ΥΓ3. Όποιος θέλει να στηρίξει μια προσπάθεια, απλά την στηρίζει γιατί έτσι γουστάρει. Με "χαράτσια" δουλειά δεν γίνεται…
