Ένα από τα πιο στενάχωρα παιχνίδια που προκαλούν μόνο θλίψη σε όσους ακόμη ασχολούνται με τον μπασκετικό ΑΡΗ είναι αυτό στο ΟΑΚΑ με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Από την μια η μόνιμη μετριότητα που χαρακτηρίζει την ομάδα μας από την άλλη η δυναμική του αντιπάλου και κάπου στην μέση και κάποια ανθρωπάκια με γκρι που παλεύουν να αποδείξουν ακόμη και στα πιο αδιάφορα παιχνίδια ότι η πράσινη ΕΟΚ μπορεί να υπολογίζει σε αυτά.
Με αυτά τα δεδομένα και ανεξάρτητα από τις 2 σημαντικές απουσίες οι παίκτες του Σούλη Μαρκόπουλου θα προσπαθήσουν να περάσουν αυτό το παιχνίδι όσο πιο ανώδυνα γίνεται… Γιατί ακόμη και σαν προπόνηση να το δεις, όταν απουσιάζουν 2 πενταδάτοι, άλλος ένας είναι με το ένα πόδι εκτός ομάδος όπως και η πρώτη σου αλλαγή ε τότε ούτε στη σφαίρα της προετοιμασίας δεν μπορείς να δεις αυτό το παιχνίδι.
Ωστόσο ο χρόνος περνάει, ο Μόρις πιθανόν την επόμενη αγωνιστική να αγωνισθεί κανονικά και οι απαραίτητες μέρες αποθεραπείας για τον Μποχωρίδη μειώνονται. Τώρα αν γίνονται προσπάθειες ώστε να λυθεί το μπαν του Γουίβερ που εδώ και 2 εβδομάδες είναι τυπική διαδικασία… αν βρεθούν και πεισθούν να έρθουν οι αντικαταστάτες του Τάλτον και του Γκάγκιτς ή αν βρεθούν οι εγγυήσεις για να ενισχυθεί ουσιαστικά η ομάδα με τον Γιάνκοβιτς είναι άλλο θέμα και δεν έχει καμία σχέση με το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ. Ωστόσο το ότι δεν εκμεταλλευόμαστε αυτό το χρονικό διάστημα μέχρι το κομβικό παιχνίδι με τον Κολοσσό δείχνει πάρα πολλά για την διοίκηση της ΚΑΕ αλλά και το πώς θα πορευτεί η ομάδα και αυτή τη σεζόν…
Κουράγιο σε όλους μας!
ΥΓ. Και αυτός ο ζήλος αρκετών για να δικαιώσουν την προσπάθεια του Δ.Γουλιέλμου και να αναδείξουν την κάθε θετική κίνηση ώρες ώρες κουράζει. Όπως και το αντίθετο κουράζει αλλά το πράγμα μιλάει από μόνο του. Δεν χρειάζεται να βάλεις υπότιτλους για να καταλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει και φέτος στον ΑΡΗ.
