Πρόωρες διακοπές για την αγαπημένη μας ομάδα που δεν μπόρεσε να πάρει την νίκη που θα οδηγούσε στα πλέιοφς. Μια νίκη που την θέλαμε περισσότερο για λόγους γοήτρου αλλά όπως φάνηκε το να ελπίζαμε σε κάτι τέτοιο ήταν πολυτέλεια. Έστω και έτσι ολοκληρώθηκε μια μαρτυρική χρονιά που θα πρέπει γρήγορα να ξεχάσουμε.

Αν και ο Κολοσσός εδώ και πολλές αγωνιστικές έδειχνε να βρίσκεται σε κατάσταση διακοπών στο παρκέ πάνω φάνηκε κάτι τελείως διαφορετικό. Πάρτι στην επίθεση από τους παίκτες του Κολοσσού, κηδεία επιθετικά για την ομάδα μας. Μια εικόνα που την είδαμε σχεδόν σε όλο το πρώτο ημίχρονο με την διαφορά των 18 πόντων να αντικατοπτρίζει την εικόνα των 2 ομάδων. Στο β ημίχρονο ήρθε η αντίδραση μας με τους παίκτες μας να ανεβάζουν την πίεση στην άμυνα αλλά και επιθετικά να αρχίζουν να απελευθερώνονται. Όλο αυτό είχε ως αποτέλεσμα να φθάσουμε στο -4 αλλά μέχρι εκεί μιας και στις κρίσιμες επιθέσεις και άμυνες υπήρχε πλήρη αποτυχία.

Ολοκληρώθηκε το μαρτύριο σήμερα στην Ρόδο με τον ΑΡΗ μας όχι μόνο να καταφέρνει να μείνει εκτός πλέιοφς αλλά να αισθάνεται ικανοποίηση που έσωσε την παρτίδα… Κάτι που αποτυπώνει ξεκάθαρα όλο αυτό που ζήσαμε φέτος. Πλέον το ενδιαφέρον στρέφεται στον κ.Γουλιέλμο και την επόμενη ημέρα με το banαπό την FIBAνα είναι ο πήχης όπου θα καθορίσει εξαρχής και την δυναμική της νέας διοίκησης αλλά και του ΑΡΗ της επόμενης σεζόν…

ΥΓ. Μόνο στον ΑΡΗ μπορεί αντίπαλος παίκτης μπροστά στα μάτια των αστυνομικών και τον τηλεοπτική φακό να πηδήξει τα κάγκελα, να πουλήσει τρέλα και τελικά να συλληφθεί φίλος της ομάδος μας. Την ίδια στιγμή που η αστυνομία σε οπαδούς άλλων ομάδων παρέχει προστασία για να τα σπάνε ανενόχλητοι.

ΥΓ2. Καλή η ταβαρόσουπα αλλά…  καταθέσεις ψυχής σαν και αυτή του Καλαμπάκου που ακούσαμε σήμερα έχουμε πάρα πολλά χρόνια να ακούσουμε στον ΑΡΗ… σε μια ομάδα δηλαδή όπου το συναίσθημα είναι η κινητήριος δύναμη.

Μια από τις ελάχιστες ξεκούραστες νίκες στην μίζερη φετινή σεζόν πέτυχε σήμερα η ομάδα μας με αντίπαλο το Ρέθυμνο.  Με εξαίρεση το πρώτο δεκάλεπτο ο ΑΡΗΣ μας παρουσιάστηκε σοβαρός παίζοντας κατά διαστήματα και καλό μπάσκετ με αποτέλεσμα να κερδίσει πολύ πιο εύκολα από όσο περιμέναμε. Ο κόσμος όπως  και οι παίκτες μας το χάρηκαν ύστερα από καιρό κάτι που ήταν ξεκάθαρο στα πρόσωπα όλων με τη λήξη του αγώνα.

Με αλχημείες ξεκίνησε ο Αγγέλου το παιχνίδι κάτι που αποτυπώθηκε απόλυτα πάνω στο παρκέ. Η ομάδα μας αδυνατούσε τόσο να περιορίσει τα ατού του Ρεθύμνου όσο και να βρει λύσεις στην επίθεση με αποτέλεσμα οι αντίπαλοι μας να χτίσουν μια διαφορά 8 πόντων. Όσο όμως περνούσε ο χρόνος ο κόουτς άρχισε να εμπιστεύεται ολοένα και πιο ορθολογικά σχήματα με αποτέλεσμα η ομάδα από το δεύτερο δεκάλεπτο να δείξει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο παίρνοντας τον πλήρη έλεγχο του αγώνα. Βρίσκοντας λύσεις σχεδόν από όλους τους παίκτες στην επίθεση αλλά και ανεβάζοντας την πίεση στην άμυνα το Ρέθυμνο δεν κατάφερε σε κανένα σημείο του παιχνιδιού να αντιδράσει με τελικό +18 να αποτυπώνει σωστά την εικόνα της αναμέτρησης.  Παρά τα όποια λάθη ανά διαστήματα όλοι οι παίκτες είχαν συνεισφορά στο παιχνίδι. Πολυτιμότερος του αγώνα μπορεί να αναδείχθηκε ο Ιβαν Μάρας αλλά η παρουσία του Μποχωρίδη είναι το σημείο αναφοράς μιας και σήμερα φάνηκε να ξεμπλοκάρει και να βρίσκει ως ένα σημείο τον καλό του εαυτό. Ενώ θα πρέπει να τονιστεί ότι ο Αγγέλου έδωσε και χρόνο συμμετοχής σε όλους τους παίκτες με όλους εκτός του Πουλιανίτη να σκοράρουν.

Υπο φυσιολογικές συνθήκες το να υπάρχει ιδιαίτερη ικανοποίηση και έντονα χαμόγελα για μια αυτονόητη νίκη όπως αυτή κόντρα στο Ρέθυμνο μέσα στην έδρα μας θα ήταν από υπερβολικό ως κατακριτέο. Μετά όμως από όσα περάσαμε φέτος  δικαιολογούνται τόσο τα πολύ χαρούμενα πρόσωπα των ανθρώπων της ομάδος αλλά και του κόσμου που είδε μια εύκολη νίκη ύστερα από καιρό… χωρίς καν το άγχος και την αμφιβολία για τη συνέχεια.  Το θετικό είναι ότι φάνηκε να υπάρχει διάθεση στην ομάδα να διεκδικήσει την είσοδο της στα  πλέιοφς. Όσο ξενέρωτη διαδικασία και αν είναι να παλεύουμε για τα πλέιοφς όπου θα πέσουμε πάνω στο ανυπέρβλητο εμπόδιο που λέγεται Παναθηναϊκός το οφείλουμε στην ιστορία μας,  γιατί στον ΑΡΗ οι πρόωρες διακοπές δεν ταιριάζουν…

ΥΓ. Επιστροφή Γ.Ιωαννίδη στο Παλέ αλλά και σχεδόν σύσσωμη η διοίκηση της ΚΑΕ μαζί με τον μεγαλομέτοχο στην πρώτη σειρά στα επίσημα. Ας ελπίσουμε όλη αυτή η εικόνα και η ομοψυχία που βγήκε προς τα έξω να είναι και οιωνός για τη συνέχεια.

Σε ένα παιχνίδι κακοποίηση του αθλήματος ΑΡΗΣ και Πανιώνιος δικαιολόγησαν τη θέση τους στο πρωτάθλημα με την αγαπημένη μας ομάδα όμως να είναι αυτή που κατάφερε να φθάσει στην πολύτιμη νίκη δίνοντας τέλος στον εφιάλτη που ζούσαμε εδώ και καιρό.  Οι παίκτες του Β.Αγγέλου παίρνοντας  δύναμη από τον κόσμο δεν άφησαν κανένα περιθώριο στον Πανιώνιο να διεκδικήσει τη νίκη κάνοντας  στο απόλυτο  το καθήκον τους!

Νευρικοί παρουσιάστηκαν οι παίκτες στο ξεκίνημα του αγώνα με το άγχος να είναι εμφανής σε κάθε τους κίνηση. Ακόμη και έτσι όμως όσο περνούσε ο χρόνος  άρχισε να γίνεται αντιληπτό ότι απέναντι τους είχαν μια από τις χειρότερες ομάδες της BasketLeague  και ότι δεν υπήρχε λόγος για φόβο. Έτσι μετά από το πρώτο δεκάλεπτο που οι 2 ομάδες ήταν κοντά οι παίκτες του Β.Αγγέλου πάτησαν γκάζι χτίζοντας μια διαφορά που έφθασε μέχρι το +18. Και αν η αστοχία στα μακρινά σουτ μας είχε σπάσει  τα νεύρα η καλή άμυνα αλλά και η μαχητικότητα στα ριμπάουντ ήταν η σταθερά του σημερινού ΑΡΗ και όπως αποδείχθηκε ήταν υπεραρκετά για να φθάσουμε στη νίκη. Ο Πανιώνιος χωρίς τις διαιτητικές πλάτες(σήμερα σφύριξαν εξαιρετικά) φάνηκε πολύ λίγος για να μας αγχώσει, παρουσιάζοντας μια εικόνα αποσύνθεσης. Μάλιστα κατάφεραν να μας ξεπεράσουν σε αστοχία έξω από τα 6.75 αλλά και κοντά στο καλάθι υπήρχαν στιγμές που δεν μπορούσαν να πετύχουν ακόμη και τα πιο εύκολα. Κάτι φυσικά που δεν άφησε ατιμώρητο ο ΑΡΗΣ μας που αν και δεν έπιασε κάποια καλή απόδοση όντας απλά πιο σοβαρός και αποφασισμένος πήρε την πολυπόθητη νίκη. Σπουδαία εμφάνιση από τον Φλιώνη που έδειξε ότι το λέει η ψυχούλα του αν και τον ακολουθεί η φήμη του soft. Τσαϊρέλης και Μάρας σήκωσαν την ομάδα επιθετικά σε κρίσιμα σημεία ενώ και ο Μούρτος με την μαχητικότητα του ήταν μέσα στους διακριθέντες.

Λίγη σημασία έχει η εικόνα  που δείξαμε σήμερα από την στιγμή που ο στόχος επετεύχθη.  Κυρίαρχο συναίσθημα σε όλους μας είναι η ανακούφιση μιας  και  το αρνητικό αποτέλεσμα θα μας έμπλεκε σε "τελικούς-ντροπής".  Ένα μπράβο σε όλους όσους βοήθησαν ώστε να σωθεί η παρτίδα αλλά θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι το φετινό δεν γίνεται να αποτελέσει βάση ή σημείο έναρξης για οποιαδήποτε προσπάθεια. Ήταν μια κακή παρένθεση που έκλεισε ή καλύτερα ένας εφιάλτης από όπου μόλις ξυπνήσαμε.  Ποτέ ξανά ο Αυτοκράτορας  σε τέτοιες περιπέτειες και αυτό θα πρέπει να είναι η αδιαπραγμάτευτη δέσμευση για τους μπροστάρηδες της επόμενης ημέρας. Ποτέ ξανά…

ΥΓ. Το αναφέραμε πριν το παιχνίδι ότι η επιλογή του Αλεξανδρή να αναλάβει τον Πανιώνιο στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο ήταν unfairπρος τον κόσμο του ΑΡΗ. Παρόλα αυτά θα πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι σήμερα δεν είχε καμία σχέση με τον Αλεξανδρή που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στους πάγκους.

ΥΓ2. Και θα το ξαναπούμε μπας και κάποια στιγμή το κατανοήσουν μερικοί συνΑρειανοί μας… άλλο καλός άνθρωπος και άλλο καλός μπασκετμπολίστας, ποδοσφαιριστής, προπονητής, κλπ. Στον ΑΡΗ δυστυχώς έχουμε καταντήσει την σεμνότητα και το ήθος  ενός ανθρώπου να υπερισχύει των ικανοτήτων του μέσα στο γήπεδο.

Διαβασμένος και συγκεντρωμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στο σημερινό παιχνίδι και πήρε τους πολύτιμους 2 βαθμούς της νίκης που τον κρατούν σε πλεονεκτική στην μάχη της παραμονής. Καθοριστική η παρουσία των Αθηναίου και Μπελ που επέστρεψαν στην αγωνιστική δράση, αν και τα Τρίκαλα παρουσιάστηκαν ακόμη πιο αδύναμα από όσο τα περιμέναμε.

Με ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο κατέβηκε η ομάδα μας σήμερα με τους παίκτες του Β.Αγγέλου να περνάνε την μπάλα κοντά στο καλάθι όπου οι ψηλοί μας δεν είχαν αντίπαλο. Αυτό το πλάνο μας έδωσε αρκετούς εύκολους πόντους ενώ παράλληλα έδωσε την ευκαιρία για κάποια αμαρκάριστα σουτ έξω από τα 6.75 με τους Μπελ και Αθηναίου να βρίσκουν στόχο. Το μεγάλο προβάδισμα από το πρώτο δεκάλεπτο έφερε την χαλάρωση, η ομάδα μας σταμάτησε να έχει τη συγκέντρωση που είχε στο πρώτο δεκάλεπτο αλλά η διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες ήταν τόσο μεγάλη που δεν υπήρχε περίπτωση το παιχνίδι να γυρίσει. Τα τελευταία 15' λεπτά έδωσαν την ευκαιρία στον Β.Αγγέλου να δώσει χρόνο σε όλους τους παίκτες και να δοκιμάσει και κάποια σχήματα σε κατάσταση κανονικού αγώνα.

Το πρώτο αποφασιστικό βήμα για να τελειώσει ο εφιάλτης έγινε. Πλέον αν και υπάρχουν πολλά σενάρια που μας οδηγούν στον στόχο μας θα πρέπει  η ομάδα να μην ξαναεπιστρέψει στην δεινή θέση που ήταν το βράδυ της Τετάρτης. Ναι μεν η φετινή χρονιά είναι μια διαδρομή γεμάτο αναπάντεχα εμπόδια αλλά όταν στις 3 εναπομείναντες αγωνιστικές για τις οποίες θα έχεις 20 ημέρες να προετοιμαστείς  αντιμετωπίζεις ομάδες όπως τον Πανιώνιο, το Ρέθυμνο και τον Κολοσσό δεν έχεις να φοβηθείς απολύτως τίποτα.  Συνεχίζουμε γερά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ να δώσουμε τέλος σε αυτόν τον εφιάλτη!

ΥΓ. Έσπευσαν οι καλοθελητές να μας μιλήσουν για "αδιάφορες" ομάδες… Ξέχασαν όμως να μας πουν όλη την προηγούμενη σεζόν για ομάδες τραίνα που ξαφνικά γινόντουσαν καρβουνιάρηδες χωρίς κάρβουνο αλλά και για διαιτητές "καμικάζι" σε ειδικές αποστολές.

ΥΓ2. Μπράβο στον κόσμο που βρέθηκε σήμερα στα Τρίκαλα σε αυτό το ιστορικό αν και μίζερο ραντεβού!

Κατώτερος του αναμενομένου παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα γνωρίζοντας εύκολα την ήττα από την Κύμη. Πνιγμένοι στο άγχος οι παίκτες μας πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι χωρίς κουράγιο να παλέψουν  για τη νίκη σε ένα σημαντικό παιχνίδι που εξαρχής ήταν δύσκολο λόγω της απουσίας των Αθηναίου και Μπέλ.  Μόνος ο κόσμος ήταν συνεπής στο σημερινό ραντεβού που  για άλλη μια φορά έφυγε απογοητευμένος.

Δεν χρειάστηκε να περάσουν πολλά λεπτά από το τζάμπολ ώστε να καταλάβουμε όσοι βρισκόμασταν στο γήπεδο ότι η υπόθεση νίκη θα ήταν μια σχεδόν ακατόρθωτη υπόθεση… 2 εβδομάδες προετοιμασίας για αυτό το παιχνίδι με την απουσία των Αθηναίου και Μπέλ να είναι εδώ και κάμποσες ημέρες γνωστή αλλά όπως φάνηκε κανείς στην ομάδα δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει ώστε να καλυφθεί το κενό τους.  Και φυσικά θα ήταν αδύνατο να βαφτίσουμε ξαφνικά κάποιους ρολίστες σε πρωταγωνιστές αλλά το να αντιληφθούν ότι θα πάρουν παραπάνω χρόνο συμμετοχής και μαζί και παραπάνω προσπάθειες ήταν το λογικό και το αυτονόητο. Αντιθέτως είδαμε έναν Μποχωρίδη να είναι ο μοναδικός που έπαιρνε πρωτοβουλίες στο ξεκίνημα του αγώνα, οι ψηλοί  Τσαϊρέλης και Μάρας  δεν έπαιρναν την μπάλα κοντά στο καλάθι ούτε για πλακά ενώ στις περισσότερες επιθέσεις η μπάλα μας έμενε στα χέρια ή κατέληγε στο σουτ της απελπισίας. Και αν όλο το παραπάνω έχει κάποια λογική βάση, η αμυντική μας ανυπαρξία και η έλλειψη ενέργειας στις μάχες για τα ριμπάουντ ήταν αδικαιολόγητα  και αυτό που απογοήτευσε τον περισσότερο κόσμο που βρέθηκε στο Παλέ.  Όπως απογοήτευσε και ο Β.Αγγέλου που περιμέναμε όχι να κάνει κάποιο μαγικό ώστε παίκτες μετρίου επιπέδου να μεταμορφωθούν σε παικταράδες αλλά τουλάχιστον μετά από 2 εβδομάδες προετοιμασίας να τους είχε πείσει τουλάχιστον ότι σήμερα θα έπρεπε να μπουν ψυχωμένα και να τα δώσουν όλα σε κάθε φάση του αγώνα.

Όσο και αν δεν θέλαμε οι περισσότεροι να πιάσουμε στο στόμα την λέξη "παραμονή" ως στόχο δυστυχώς η ομάδα μας κατάφερε σήμερα να μας πείσει ότι το σενάριο του υποβιβασμού είναι κάτι περισσότερο από απλή θεωρία και αφορμή για καζούρα.  Πλέον οδηγούμαστε σε μια σειρά "τελικών" όπου και το παραμικρό στραβοπάτημα μπορεί να αποβεί μοιραίο. Και για να αποβεί το μοιραίο θα πρέπει άπαντες στην ομάδα να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Καλό είναι να αντιληφθούν διοίκηση, προπονητής και παίκτες ότι δεν είναι άμοιροι ευθυνών επειδή οι συγκυρίες στον μπασκετικό ΑΡΗ είναι δύσκολες. Ο καθένας από την πλευρά του οφείλει να δώσει τον καλύτερο του εαυτό σε αυτή την δύσκολη μάχη. Όπως ακριβώς έκανε και σήμερα ο κόσμος της ομάδος γεμίζοντας το γήπεδο Τετάρτη 18.00 και δείχνοντας απίστευτη ψυχραιμία παρά τη νέα απογοήτευση. Ψυχραιμία, σοβαρότητα και αποφασιστικότητα για να δοθεί ένα τέλος σε αυτόν τον κατήφορο…

ΥΓ. Μακάρι στα εναπομείναντα παιχνίδια να μην ξαναδούμε τέτοιον ΑΡΗ ούτε για 5' αλλά τελικά ίσως και να μην έφταιγε ο Π.Γιαννάκης για το χάλι που με τεράστια ευκολία και ζήλο του το χρέωσαν. Και ας είχε  παίκτες τραυματίες, απλήρωτους να ταξιδεύουν οδικώς...

ΥΓ2. "Είναι μια καλή μέρα για μας. Περιμέναμε ότι θα έχουμε και τέτοιες καταστάσεις. Υπάρχουν πολλές αιτίες. Αισθανόμαστε ήρεμοι, κάναμε αυτή τη προσπάθεια με τον τρόπο που επιλέξαμε και πήραμε ένα αρνητικό αποτέλεσμα, αλλά είναι καλοδεχούμενο γιατί θα μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι." 

ΥΓ3. Την συγκεκριμένη στιγμή αυτό που προέχει είναι 100% το αγωνιστικό. Αλλά ήττες σαν τη σημερινή είναι λογικό να φέρνουν γκρίνια και οργή που παρασέρνει τα πάντα και τους πάντες. Και στις καλές ημέρες του Λάσκαρη υπήρχαν θολά σημεία και μέλη της Αρειανής οικογένειας κοντά του όπως και στις κακές. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και σήμερα με τη "νέα" διοικητική κατάσταση.