Αξιόμαχος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Παναθηναϊκό χωρίς όμως να καταφέρει το μικρό θαύμα που ήθελε. Η υπεροπλία του Παναθηναϊκού, τα προβλήματα της "τελευταίας" στιγμής και η προκλητική διαιτησία οδήγησαν στην ήττα. Παρόλα αυτά η ομάδα με την εικόνα της και την μαχητικότητα που έδειξε στέλνοντας το μήνυμα της ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει.

Με την απρόσμενη απουσία του Μπράουν να διογκώνει το πρόβλημα στη θέση του πόιντ γκαρντ λόγω του τραυματισμού του Φλιώνη, ο ΑΡΗΣ είχε εξαρχής να αντιμετωπίσει τα δικά του προβλήματα. Κάτι που φρόντισε ο Σάββας Καμπερίδης να το κάνει ξεκάθαρο(μην τυχόν και κάποιος δεν γνώριζε το πρόβλημα και είχε απαιτήσεις) από το τζάμπολ επιλέγοντας να ξεκινήσει με τον νεαρό Βλάσσιο. Το 0-10 στο ξεκίνημα υπενθύμισε στον νεαρό κόουτς ότι ο ΑΡΗΣ έχει ξαναπαίξει με τον Μποχωρίδη στον άσσο και τον Γκετσεβίτσιους σε πιο δημιουργικό ρόλο. Και ενώ οι περισσότεροι περιμέναμε να δούμε μετά το κακό ξεκίνημα έναν ΑΡΗ να εγκαταλείπει την προσπάθεια και να αφήνεται στις διαθέσεις του Παναθηναϊκού όπως πολλές φορές έχουμε δει στο παρελθόν οι παίκτες μας έβγαλαν αντίδραση και κατάφεραν να επιστρέψουν στο παιχνίδι. Όσο και αν πάλευε ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να "κλειδώσει" από νωρίς τη νίκη. Μποχωρίδης, Μιλόσεβιτς, Ντραγκίσεβιτς και Φιτζπάτρικ πήραν την ομάδα στις πλάτες του και προσπάθησαν να την σπρώξουν προς την ανατροπή. Ωστόσο η ποιότητα του Παναθηναϊκού αλλά και η κλασσική πράσινη σφυριχτά αποδείχθηκαν ανυπέρβλητα εμπόδια και ο ΑΡΗΣ μας αρκέστηκε στις εντυπώσεις. Πήραν χρόνο και οι πιτσιρικάδες λόγω των απουσιών με τον Σιδηροηλία να ξεχωρίζει. Αγωνίστηκε και ο νεοαποκτηθέντας Γεωργάκης γεννώντας ερωτηματικά για το πώς κατέληξε αυτός ο παίκτης στην ομάδα μας…

Πάλεψε ο ΑΡΗΣ όσο μπορούσε απέναντι στα προβλήματα του και τον Παναθηναϊκό κερδίζοντας τις εντυπώσεις… εντυπώσεις που στα επόμενα παιχνίδια θα πρέπει να γίνουν νίκες ώστε να σωθεί η ομάδα. Αηδία για την "πράσινη" διαιτησία αλλά και τον "υπερήφανο" πρωταθλητή που φαίνεται να απολαμβάνει τον εξευτελισμό του ελληνικού μπάσκετ. Συγκινητική η παρουσία του κόσμου σε ένα παιχνίδι χαμένο από τα αποδυτήρια που συνήθως εξελίσσεται σε βασανιστήριο. Τίποτα δεν έχει τελειώσει, συνεχίζουμε!

ΥΓ. Μετά και την φυγή του Μπράουν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για την άρση του μπαν αλλά και για όλους τους Αρειανούς παράγοντες που εδώ και πολλά χρόνια "γυροφέρνουν" την ομάδα να κάνουν αυτά που πρέπει για να βγει η ομάδα από το αδιέξοδο. Ναι μεν αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους βγαίνουν μπροστά σε αυτή την δύσκολη στιγμή …αλλά όταν βγαίνεις μπροστά το κάνεις γιατί μπορείς να παλέψεις.

ΥΓ2. Αντάξιος πρωταθλητής του ξεπεσμένου ελληνικού πρωταθλήματος των "δεινοσαύρων" της ΕΟΚ,  των "φυτευτών" του ΕΣΑΚΕ και των γκρι εντολοδόχων με την σφυρίχτρα ο Παναθηναϊκός.

ΥΓ3. Στα π@π@ρια μας και αν δεν έρθει στη συνέντευξη τύπου ο μπαρμπα Πιτίνο…

ΥΓ4. Αν έχεις καλό μάνατζερ μπορείς να πετύχεις πολλά στον αθλητισμό λένε… και αν ο μάνατζερ έχει  καλούς φίλους μπορεί να κάνει το απίστευτο πιστευτό… γιατί οι φίλοι δεν θέλουν να στεναχωρούν ο ένας τον άλλο για να μην χαλάσει το οικογενειακό κλίμα και οι παρέες παλιάς γειτονιάς …που φάγανε τον ΑΡΗ.

Μπορεί το παιχνίδι να είχε για την ομάδα μας χαρακτήρα τελικού αλλά ο ΑΡΗΣ μας πάνω στο παρκέ φάνηκε αρκετά softστην άμυνα και εκνευριστικά άστοχος στην επίθεση. Μόνο ο Μπράουν ήθελε να αλλάξει την εξέλιξη του αγώνα αλλά ο Σάββας Καμπερίδης για ανεξήγητο λόγο τον "μπλόκαρε" αφήνοντας τον αρκετή ώρα στον πάγκο. Προκλητική η διαιτησία για 3 δεκάλεπτα, με τα σφυρίγματα της κράτησε τον Ιωνικό κοντά στο σκορ όταν ο ΑΡΗΣ πήγε να ξεφύγει.

Χωρίς πλάνο κατέβηκε ο ΑΡΗΣ στο σημερινό παιχνίδι τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Ο Σάββας Καμπερίδης σαν να παρακολούθησε σήμερα πρώτη φορά τον Ιωνικό υποτίμησε παίκτες σαν τον Δημάκο και τον Σακελλαρίου που έκαναν την διαφορά στο σημερινό παιχνίδι. Όπως τη διαφορά έκανε ο Φλιώνης που σε μια από τις χειρότερες εμφανίσεις του πήρε 27' χρόνο συμμετοχής. Στην επίθεση η λογική έλεγε ότι θα πρέπει να τροφοδοτηθούν οι ψηλοί, κάτι που δεν το είδαμε ούτε όταν ο Μπράουν καθόταν στον πάγκο. Ενώ όταν ο Μπράουν πήρε μπρος σπρώχνοντας την ομάδα στο να καλύψει τη διαφορά 12 πόντων και να πάρει προβάδισμα 6 ήρθε η παράλογη έμπνευση του Καμπερίδη να τον πετάξει στον πάγκο. Ο Ιωνικός έκανε το δικό του σερί πέρασε μπροστά στο σκορ και με το πλεονέκτημα της ψυχολογίας διατήρησε το προβάδισμα μέχρι τέλους. Αξιολύπητη η ομάδα μας που δεν προσπάθησε όσο θα έπρεπε σήμερα. Μεγάλη ευθύνη του Καμπερίδη που μίλησε για στήριξη του ρόστερ ενώ κάτι τέτοιο δεν φαίνεται από το ροτέισον που κάνει.

Με την πλάτη στον τοίχο πλέον η ομάδα που έχει φθάσει μια ανάσα από το μοιραίο. Αν όντως η διοίκηση και ο Καμπερίδης πιστεύουν ότι σώζεται η χρονιά τότε οφείλουν να ενισχύσουν άμεσα την ομάδα.

ΥΓ. Σίγουρα ο Σακελλαρίου δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο αλλά τουλάχιστον δεν φοβάται και την σκιά του.

ΥΓ2. Πιθανόν του Καμπερίδη ο Φλιώνης του θυμίζει τον εαυτό στα παρκέ της Α1,

ΥΓ3. Σε οποιαδήποτε άλλη φυσιολογική ομάδα στην κατάσταση που βρίσκεται ο ΑΡΗΣ, ο Μπράουν θα έβγαινε όποτε θα το επιθυμούσε ο ίδιος.

ΥΓ4. Άραγε οι 2 μεταγραφές Ελλήνων που έγιναν είναι με φόντο την Α2;

Το πρώτο από τα 3 must win παιχνίδια κατάφερε και κέρδισε ο ΑΡΗΣ μας αξιοποιώντας στο έπακρο την δύναμη της έδρας του! Ο Ηρακλής αν και μας αιφνιδίασε με την ευστοχία του στα τρίποντα στο Α ημίχρονο, στην συνέχεια η θέληση των παικτών μας υπερίσχυσε και η νίκη έστω και λίγο αγχωτικά βάφτηκε κίτρινη. Καθοριστικός ο Μπράουν που άλλαξε το μομέντουμ του αγώνα και απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι δεν πρέπει να βγαίνει από το παρκέ εκτός και αν το ζητήσει ο ίδιος!

Με εκνευριστική ευστοχία έξω από τα 6.75 ξεκίνησε ο Ηρακλής με όλους όσους παρακολουθούσαν το παιχνίδι να απορούν με την ρέντα των αντιπάλων όταν παίζουν απέναντι μας. Το 5-18 έδειξε από νωρίς ότι η ομάδα αν δεν άλλαζε δραστικά την εικόνα της δεν θα απέφευγε το μοιραίο. Ευτυχώς αυτή τη φορά το αντιλήφθηκε εγκαίρως ο Καμπερίδης και με 2 σημαντικές κινήσεις κατάφερε να αντιστρέψει την κατάσταση. Η αρχή της αντεπίθεσης έγινε με την είσοδο του Μπράουν που για κάποιον λόγο δεν ξεκινάει βασικός… Ο βραχύσωμος Αμερικανός κατάφερε να δώσει ταχύτητα στην ομάδα αλλά και πόντους στην επίθεση συμπαρασύροντας και του συμπαίκτες του. Η καθοριστική όμως κίνηση ήταν η αλλαγή στην αμυντική προσέγγιση του αγώνα με ένα πρέσινγκ με παγίδες στα 3/4 του γηπέδου. Άμυνα που προβλημάτισε πολύ την ομάδα του Ηρακλή και την οδήγησε στο να χάσει τη συγκέντρωση. Με τον Μπράουν να συνεχίζει να σκοράρει, τον Μποχωρίδη να αφυπνίζεται και τους Ντραγκίσεβιτς και Μόρις να δίνουν πολύτιμες βοήθειες καταφέραμε να ροκανίσουμε τη διαφορά, να προσπεράσουμε και να φθάσουμε στο φινάλε του αγώνα με ένα μαξιλαράκι ασφαλείας. Στο τέλος αν και οι παίκτες μας έκαναν τα εύκολα δύσκολα τελικά απέφυγαν την αυτοκτονία και πήραν τη νίκη. Παρά τη νίκη η ομάδα δεν πείθει. Ναι μεν σήμερα είδαμε μια μεγαλύτερη προσπάθεια στην άμυνα αλλά η συνολική εικόνα δεν ήταν καλή. Ανεξαρτήτως του αν θα ενισχυθούμε ή όχι θα πρέπει ο Καμπερίδης να κάτσει να δουλέψει με τους παίκτες του και να αλλάξουν ριζικά κάποια πράγματα στην ομάδα. Δεν γίνεται να παίζουμε άμυνα επιλεκτικά, δεν γίνεται στην επίθεση να μην υπάρχει πλάνο, δεν γίνεται ο Φιτζπάτρικ να μην έχει ρόλο στην ομάδα, δεν γίνεται ο Μπράουν να είναι η αλλαγή του Μόρις και πάντα η ομάδα να ξεκινάει τα παιχνίδια κυνηγώντας το σκορ με ψυχολογικό μειονέκτημα.

Παιχνίδι χωρίς γυρισμό ήταν το σημερινό και ευτυχώς η ομάδα αν και δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο κατάφερε και πήρε τη νίκη. Μια νίκη πολύτιμη που όμως αν δεν αλλάξουμε ριζικά την εικόνα μας πιθανόν να μην έχει και αντίκρισμα. Απαραίτητη η ενίσχυση αλλά και το ξεκαθάρισμα των ρόλων στο υπάρχον ρόστερ. Συνεχίζουμε και παλεύουμε μέχρι το τέλος γιατί μπάσκετ χωρίς ΑΡΗ δεν υπάρχει!

ΥΓ. Καραμέλα έχει καταντήσει αυτό με τον κόσμο που τάχα… δεν στηρίζει την ομάδα. Με τον ΑΡΗ σκιά  της ένδοξης ιστορίας του να ξεφτιλίζεται σε ένα απαξιωμένο και αστείο πρωτάθλημα που διεξάγεται μεταξύ συγγενών και φίλων αυτοί οι 4000 με 4500 φίλοι της ομάδος είναι ήρωες και όαση για το Ελληνικό μπάσκετ.

Η γνωστή κακή περιφερειακή άμυνα σε συνδυασμό με την εκπληκτική βραδιά που βρέθηκαν τα δυνατά όπλα του μπαογκ οδήγησαν σε μια εύκολη ήττα σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη είχε ξεχωριστή βαθμολογική σημασία. Σε δυσμενή θέση η ομάδα που φωνάζει ότι για να ανατρέψει την κατάσταση απαιτούνται αλλαγές.

Είχαμε τονίσει πριν από το παιχνίδι ότι η περιφερειακή άμυνα πάνω στα ατού του συμπολίτη θα ήταν ένα από τα στοιχεία που θα έκριναν την αναμέτρηση αλλά όπως φάνηκε στο παρκέ παρουσιαστήκαμε τραγικοί σε αυτό το κομμάτι. Ο Σόρτερ εκμεταλλεύτηκε την κακή αμυντική μας λειτουργία, βρήκε τους χώρους που ήθελε και άρχισε να φορτώνει το καλάθι μας… δίνοντας τον αέρα και στους Σμιθ, Μπράουν και Μπεστ να κάνουν κάτι ανάλογο κυρίως βομβαρδίζοντας έξω από τα 6.75. Ο Καμπερίδης έδειξε σε κάποια φάση να έχει ένα planbμε τον Σιδηροηλία σε ειδική αποστολή αλλά τελικά και αυτό ήταν μια σπασμωδική κίνηση. Το ποσοστό του μπάογκ στα τρίποντα ήταν σχεδόν σε όλο το παιχνίδι πάνω από το 50% και αυτό ήταν αρκετό για να έρθει εύκολα η ήττα σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη θα ήταν καθοριστική για τη συνέχεια. Η καλή επιθετική λειτουργία μας σε μεγάλο κομμάτι του αγώνα μας επέτρεψε να μην χάσουμε από νωρίς την επαφή με το σκορ αλλά όταν δεν παίζεις καθόλου άμυνα και ο αντίπαλος  σου βρίσκεται σε εξαιρετική βραδιά τότε δεν έχεις καμία τύχη. Λίγος ο Μιλόσεβιτς, λίγος ο Φιτζπάτρικ που αδικαιολόγητα δεν πήρε χρόνο συμμετοχής, λίγος ο Μόρις που απλά απέδειξε ξανά ότι στα δύσκολα δεν μπορεί όπως και ο Φλιώνης… Μόνο κάποια ξεσπάσματα στην επίθεση από τον Γκετσεβίτσιους και τον Σλαφτσάκη που όμως στην άμυνα αποδείχθηκαν "τρύπες" για   την ομάδα. Προσπάθησε ο Μποχωρίδης όμως δεν πήρε τις πρωτοβουλίες που έπρεπε αν και του ταίριαζε το παιχνίδι. Ξεχώρισε ο Ντραγκίσεβιτς που στάθηκε στο ύψος του όπως και  ο Μπράουν που για κάποιο λόγο αν και μπήκε ζεστός έπαιξε μόλις 21' …  Εμφανώς κακή η προετοιμασία για αυτό το παιχνίδι από τον Καμπερίδη και τους παίκτες του όπως και η διαχείριση του ρόστερ κατά τη διάρκεια του αγώνα που φώναζε απόγνωση…

Κατώτερος των περιστάσεων παρουσιάστηκε και σήμερα ο ΑΡΗΣ μας και γνώρισε εύκολα την ήττα στο ντέρμπι. Με την πλάτη στον τοίχο βρίσκεται η ομάδα με το επόμενο στραβοπάτημα να οδηγεί στον γκρεμό. Ξεκάθαρα απαιτούνται αλλαγές για να σωθεί η παρτίδα. Μονόδρομος το 2 στα 2 στα επόμενα παιχνίδια για να δούμε που βρισκόμαστε. Η προσπάθεια δεν τελειώνει εδώ και όλοι μαζί θα πρέπει να παλέψουμε μέχρι τέλους όπως αρμόζει στην ιστορία αυτού του συλλόγου και του κόσμου του.

ΥΓ. Απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε κίνηση είναι να υπάρχουν χρήματα. Ίσως  κάποια αποδέσμευση ενός μεγάλου συμβολαίου όπως αυτό του Μόρις να βοηθούσε την κατάσταση…

ΥΓ2. 4 γκολ ήταν αρκετά για να γεμίσει το κρατικό γήπεδο της Πυλαίας από περαστικούς μπαογκτζήδες που είπαν να θυμηθούν και άλλα αθλήματα. Άλλωστε ο γιατρός μετά το σαββατιάτικο κάζο συνέστησε από μπάσκετ μέχρι χάντμπολ και ποδηλασία τουλάχιστον για 72ώρες.