Μέσα σε ένα φλεγόμενο Παλέ με περισσότερους από 4500 φίλους της ομάδος, οι παίκτες του Γ.Καστρίτη έβγαλαν περίσσιο πάθος στο παρκέ φθάνοντας με ευκολία στη νίκη. Ρίγος συγκίνησης και αποθέωση για τη χρυσή ομάδα του 79 που τιμήθηκε στο ημίχρονο του αγώνα.

Σχεδόν τίποτα δεν θυμίζει την ομάδα του πρώτου γύρου που ταλαιπωρούσε τα μάτια και τα νεύρα μας και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και στο σημερινό παιχνίδι. Εκεί που ο ΑΡΗΣ με το πόδι πατημένο στο γκάζι πίεσε ασφυκτικά, έτρεξε σε κάθε φάση και προσπάθησε να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία που του έδωσαν οι αντίπαλοι για να σκοράρει. Κάτι που το κατάφερε ως ένα βαθμό στο πρώτο ημίχρονο χτίζοντας μια διψήφια διαφορά που έφθασε μέχρι και τους 18 πόντους. Με αυτή την διψήφια διαφορά αλλά και με την υποδειγματική πιεστική άμυνα δεν αγχώθηκε ούτε καν όταν στο τρίτο δεκάλεπτο που δεν μπορούσε να σκοράρει με τίποτα. Το μοίρασμα του χρόνου από τον Καστρίτη επέτρεψε στην ομάδα να διατηρείται φρέσκια ώστε να μπορεί να πιέζει στην άμυνα την ίδια στιγμή που οι αντίπαλοι έμοιαζαν να μένουν από δυνάμεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η προσπάθεια του Πανιωνίου να λάβει τέλος στο τέταρτο δεκάλεπτο και να μετατραπεί το υπόλοιπο του αγώνα σε ένα κιτρινόμαυρο πάρτι. Πολύ καλή η ομάδα που έδειξε χαρακτήρα όταν ήταν άστοχη σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια που όταν στράβωναν μεγάλες διαφορές με ευκολία εκμηδενιζόντουσαν. Δύσκολα μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποιον μιας και όλοι σχεδόν έβαλαν το δικό τους λιθαράκι για να έρθει η σημερινή νίκη. Μια νίκη που αν ήμασταν έστω και λίγο πιο εύστοχοι στα τόσα ελεύθερα σουτ που βαρέσαμε θα ερχόταν ακόμη πιο εύκολα.

 Ο ΑΡΗΣ πλέον έχει γίνει ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως και αυτό είναι 100% έργο του Γ.Καστρίτη. Και όταν παίζεις σαν ομάδα όπως έπαιξες σήμερα κανένας Πανιώνιος δεν μπορεί να σε κοντράρει. Πλέον η ομάδα απελευθερωμένη από το βαθμολογικό άγχος και με ένα μήνα "προετοιμασίας" οφείλει και μπορεί να κοιτάξει και να διεκδικήσει τις υψηλότερες θέσεις ακόμη και αν αυτές δεν έχουν αξία για τον ΑΡΗ που θέλουμε. Και φυσικά η προσοχή όλων μας πρέπει να στραφεί στην επόμενη ημέρα. Γιατί το να υποστούμε το φετινό μαρτύριο της "οικονομικής εξυγίανσης" χωρίς αντίκρισμα θα είναι απλά μια τρύπα στο νερό.

ΥΓ. Και όμως επί Β.Αγγέλου το ενδεχόμενο αυτή η ομάδα να παίζει καλό μπάσκετ, να γεμίζει το γήπεδο και να ξεσηκώνει τον κόσμο έμοιαζε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ας ρωτήσει ο "τρέλαρχος" τον γιό του τι μαγικά κάνει ο John Castle στις προπονήσεις για να εμπλουτίσει τις γνώσεις του ο γκουρου…

ΥΓ2. Τεράστιες προσωπικότητες με τα επιτεύγματα τους να μην είναι μετρήσιμα με τα δεδομένα της σημερινής εποχής. Το ευτύχημα είναι ότι η κληρονομία τους αξιοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο με το γεμάτο γήπεδο σήμερα όπως και κόντρα στο Λαύριο να μοιάζει με φυσιολογικό για τον Αρειανό οπαδό.

ΥΓ3. Μεγάλη αλήθεια ομολόγησε ο Γ.Ιωαννίδης μιας και όλοι θυμόμαστε το πώς σώθηκε ο συμπολίτης. Όπως όμως σωστά τόνισε, ΑΡΗΣ είσαι και αν γουστάρεις μπορείς να κάνεις και αυτό!

ΥΓ4. Θυμάμαι πέρσι που ανέλαβε  ο Αλεξανδρής τον Πανιώνιο την χολή που έβγαλαν μερικοί μπερδεμένοι συνοπαδοί μας που προσπαθούν να πείσουν και τους υπόλοιπους για τον "εχθρό" Αλεξανδρή… Το ιδιαίτερα ζεστό χειροκρότημα που έλαβε σήμερα ο "τίγρης" ήταν η καλύτερη απάντηση προς όλους αυτούς με την "κοντή" μνήμη.

ΥΓ5. Κάθε κίνηση ανάλογη με τη σημερινή που τιμάει και υπενθυμίζει το ένδοξο παρελθόν του ΑΡΗ είναι αξιέπαινη ακόμη και αν υπάρχουν σε αυτή και αρκετές οργανωτικές παραφωνίες. Αρκεί φυσικά το όλο κλίμα να μην παρασύρει τον μεγαλομέτοχο και ξεχάσει ποιος πρέπει να είναι ο στόχος του.

ΥΓ6. Κλείστε από τώρα Μπέρι και Ντόρσεϊ μπας και δούμε έναν ακόμη πιο δυνατό ΑΡΗ του χρόνου. Αυτονόητο ότι το μπαν το καλοκαίρι θα έχει λυθεί.

Με μια ακόμη βαριά ήττα επιστρέφει από το ΟΑΚΑ ο ΑΡΗΣ μας που αν και είχε κάποια καλά διαστήματα δεν μπόρεσε να αποφύγει την εικοσάρα. Εντυπωσιακός στο τρίτο δεκάλεπτο, εγκλώβισε τον Παναθηναϊκό φθάνοντας το παιχνίδι στον πόντο στις αρχές του 4ου δεκαλέπτου μέχρι δηλαδή οι τρεις "γκρι σωματοφύλακες" του εξασφύριχτου  να αποφασίσουν ότι αρκετά κράτησε η αντίδραση του ΑΡΗ.

Νωθρός μπήκε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι που αν και είχε κάποιες καλές επιλογές στην επίθεση στην άμυνα και στα ριμπάουντ πελαγοδρομούσε επιτρέποντας στους αντιπάλους πολλές δεύτερες επιθέσεις και εύκολους πόντους μέσα από το καλάθι  και από τη γραμμή των βολών λόγω της γνωστής διαιτητικής εύνοιας και κάπως έτσι κύλησε όλο το πρώτο ημίχρονο παρόλο που όσο περνούσε ο χρόνος η ομάδα μας έδειχνε να σοβαρεύεται και στις 2 πλευρές. Αυτή η αλλαγή στην εικόνα μας κλιμακώθηκε στο τρίτο δεκάλεπτο εκεί όπου οι παίκτες του Γ.Καστρίτη ίσως να και να έπαιξαν το καλύτερο μπάσκετ της χρονιάς επιστρέφοντας στο παιχνίδι και βάζοντας δύσκολα για τον Παναθηναϊκό. Εξαιρετική άμυνα, δυνατά στα ριμπάουντ, με κάθε ευκαιρία αιφνιδιασμός, ασίστ και φαρμακερά μακρινά σουτ στη λήξη του χρόνου. Όλα αυτά όμως ελάχιστη σημασία είχαν μιας και όταν έφθασε το σκορ στο 60-59 9' πριν το τέλος οι διαιτητές αποφάσισαν να  δώσουν τέλος στον ξέφρενο ρυθμό μας. Με κάτι που έμοιαζε περισσότερο με κατς παρά με άμυνα μπάσκετ και πάντα υπό την ανοχή των διαιτητών ο Παναθηναϊκός έκανε το παιχνίδι του και τελείωσε στο +20. Ενδεικτικό στο ότι στο τέταρτο δεκάλεπτο το πρώτο φάουλ υπέρ μας σφυρίχτηκε μετά από 4' ενώ εμείς αντίστοιχα είχαμε συμπληρώσει τα 5 φάουλ μόλις μετά από 3΄ . Δεν χρειάζεται να μείνουμε παραπάνω στο τελικό αποτέλεσμα μιας και με τις συνθήκες που διεξάγονται τα παιχνίδια στο ΟΑΚΑ τα πάντα είναι σχετικά. Σίγουρα κρατάμε το τρίτο δεκάλεπτο που θα πρέπει να αποτελέσει οδηγό για τη συνέχεια. Όσο περισσότερη διάρκεια έχουν αυτά τα καλά ξεσπάσματα  στο παιχνίδι μας τόσο πιο εύκολα θα έρθουν οι νίκες που θέλουμε στη συνέχεια.

Προβλημάτισε τον Παναθηναϊκό ο ΑΡΗΣ μας με την απόδοση του που για ακόμη μια φορά αναγκάστηκε να εμπιστευτεί τους καλύτερους και πιο σταθερούς παίκτες του με τις γκρι φανέλες για να φθάσει σε μια φαινομενικά άνετη νίκη όπως ήθελε. Δυστυχώς ο ΑΡΗΣ απέχει πολύ από το σημείο που θα μπορεί να ασχοληθεί με αυτή τη νοσηρή κατάσταση που επικρατεί εδώ και χρόνια στο Ελληνικό μπάσκετ. Το θετικό είναι ότι με εμφανίσεις όπως αυτή του τρίτου δεκαλέπτου σύντομα θα μπορούμε όλοι να επικεντρωθούμε στην επόμενη χρονιά και στο μέλλον του Αυτοκράτορα.

ΥΓ. Επί δεκαετίες αυτό το πρόβλημα το είχε ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός και όπως φαίνεται το έχει και ο μπασκετικός Παναθηναϊκός. Προπόνηση χωρίς πραγματικές συνθήκες αγώνα, με κανονικούς κανονισμούς και κανονικούς διαιτητές δεν γίνεται να υπάρχει. Πως μετά να μην σου φταίει ο Μπερτομέου για την ευρωπ

Με τον ΑΡΗ μας να έχει 5 παίκτες με διψήφιο αριθμό και τον νεαρό Τολιόπουλο να πείθει με την εμφάνιση του ότι μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά την ομάδα ήρθε και η 3η συνεχόμενη νίκη στο πρωτάθλημα! Μαχητικό το Λαύριο που είχε όμως στο πλευρό του για ακόμη μια φορά την προκλητική διαιτητική τριάδα. Έκλεψε την παράσταση ο κόσμος της ομάδος γεμίζοντας το Παλέ σε ένα εντελώς αντιεμπορικό παιχνίδι!

Δύσκολο αναμενόταν το σημερινό παιχνίδι και έτσι ακριβώς εξελίχθηκε από τα πρώτο τζάμπολ. Η γνωστή πλέον σκληρή άμυνα που χαρακτηρίζει τους παίκτες του Γ.Καστρίτη ήταν και σήμερα η βάση πάνω στην οποία έχτισε η ομάδα για να πάρει τον έλεγχο του παιχνιδιού ενώ στην επίθεση αν και η απουσία του Μπελ έκανε πιο δύσκολα τα πράγματα κατάφερνε και έβρισκε τον τρόπο. Αντίστοιχα και το Λαύριο είτε χάρη στις εξάρσεις των Αμερικάνων του είτε χάρη στους 3 διαιτητές που τους έστελναν στη γραμμή των βολών με κάθε ευκαιρία κατάφερνε όχι μόνο να μείνει στο παιχνίδι αλλά να πάρει και ελαφρύ προβάδισμα. Ο ΑΡΗΣ όμως έχοντας πλέον πιο καθαρό μυαλό και περισσότερη αυτοπεποίθηση δεν έδειχνε διατεθειμένος να χάσει και άλλο παιχνίδι στην έδρα του και με πίεση διαρκείας κατάφερε να επικρατήσει παρά το τρίποντο ξέσπασμα των παικτών του Λαυρίου στην 4η περίοδο. Μεγάλος πρωταγωνιστής για την ομάδα μας ο Τολιόπουλος εκτός από τη σιγουριά στο κατέβασμα της μπάλας έδειξε ότι έχει και το σκοράρισμα φορτώνοντας το αντίπαλο καλάθι με 17 πόντους! Ογκόλιθος και πάλι ο ΜακΓκί κάτω από τα καλάθια που με νέο double-doubleβάσει rankingαναδείχθηκε ο πολυτιμότερος του γηπέδου. Αρκετά καλή παρουσία και από τους Τζόουνς και Μποχωρίδη ιδίως στις στιγμές που πίεζε το Λαύριο. Διακριθέντας και ο Σλαφτσάκης που έκανε όλες τις δουλειές πάνω στο παρκέ! Γενικότερα η ομάδα δείχνει μεταμορφωμένη, παίζει σαφώς πιο ορθολογικό μπάσκετ και όλοι οι παίκτες(εκτός 1-2 εξαιρέσεων) δείχνουν να ανταποκρίνονται καλύτερα. 100% έργο Καστρίτη που κατάφερε να πάρει από τους παίκτες σαφώς περισσότερα από ότι έβγαζαν ως τώρα πάνω στο παρκέ.

Από την πίεση στην άμυνα, τη βελτίωση στις βολές μέχρι και την  "επανεμφάνιση" του Μποχωρίδη τώρα που όλη η ομάδα λειτουργεί καλύτερα είναι φανερό ότι η κατάσταση έχει αλλάξει. Και αν υπήρχε σήμερα και ο Μπελ στο παρκέ η νίκη θα ερχόταν πιο εύκολα.  Ευχής έργον η σημερινή παρουσία του Τολιόπουλου να έχει και ανάλογη συνέχεια και όλος ο πρώτος γύρος να γίνει μια κακή ανάμνηση. Όσο για τον κόσμο τα λόγια είναι περιττά… μόνο στον πλανήτη ΑΡΗ γίνονται αυτά!

ΥΓ. Κόμπλεξ ή ανικανότητα; ένα από τα δυο για τα "μπουμπούκια" της ΚΕΔ και της ΕΟΚ!

ΥΓ2. Παρακολουθείς τον ΑΡΗ στη χειρότερη χρονιά της ιστορίας του με μια ομάδα που δεν βλέπεται(ή τουλάχιστον δεν βλεπόταν) σε ένα παιχνίδι με φόντο την παραμονή στην κατηγορία κόντρα στο Λαύριο και γυρίζεις προς την κερκίδα και βλέπεις ένα κατάμεστο γήπεδο με τον κόσμο τρελαμένο να φωνάζει για την καψούρα του! Και αυτόν τον κόσμο τον έπιασαν φέτος στο στόμα τους παράγοντες και προπονητές(πρώην)…

ΥΓ3. Εξαιρετικός ο Τολιόπουλος μας εξέπληξε ευχάριστα! Μακάρι αυτή η εμφάνιση να μην είναι ένα απλό "πυροτέχνημα" γιατί όπως φάνηκε και σήμερα θα παρασύρει και τους υπόλοιπους παίκτες!

ΥΓ4. Εντάξει ξεμπλέκουμε από την περιπέτεια και αυτό σίγουρα είναι κάτι το θετικό. Το να αναφέρεται με ενθουσιασμό όμως ότι πλησιάζουμε και την οκτάδα είναι τουλάχιστον αστείο… για τον ΑΡΗ μιλάμε… άλλο το να προκύπτουν "στόχοι" όπως η παραμονή λόγω συγκυριών και άλλων να στοχεύουμε ψηλά κοιτώντας προς την όγδοη θέση. Συνέλθετε…

Με μια αντεπίθεση διαρκείας στα τα τελευταία 15' του αγώνα η ομάδα μας επέστρεψε από το -15 και πήρε μια υπερπολύτιμη νίκη για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Μπελ και ΜακΓκι ήταν οι κορυφαίοι για την ομάδα μας που βρήκαν όμως και πολύτιμες βοήθειες από τους  Φλιώνη, Τζόουνς, Μποχωρίδη και Χάρις! Προκλητική η διαιτησία, κυρίως μέχρι να φθάσει η διαφορά στο +15 για το Ρέθυμνο.

Δυνατά μπήκε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι και παρά κάποια λάθη αφέλειας φαινόταν ότι πατούσε καλύτερα στο γήπεδο. Το 14-8 που προηγηθήκαμε έδειχνε ότι είχαμε τον πρώτο λόγο χωρίς ωστόσο να υπολογίζουμε τους 3 διαιτητές του αγώνα που είχαν εντελώς διαφορετική άποψη.  Σφυρίζοντας με τεράστια ευκολία μόνο στις δικές μας άμυνες φάουλ, φόρτωσαν από νωρίς τους παίκτες μας και έστειλαν 19 φορές τους παίκτες του Ρεθύμνου στη γραμμή των βολών και εμάς μόλις 3. Τα περίεργα σφυρίγματα  επηρέασαν τη συγκέντρωση των παικτών μας και έδωσε ψυχολογία στο Ρέθυμνο που ανέβασε την απόδοση προσπερνώντας με φόρα και φθάνοντας στο +15. Σε εκείνο το σημείο φάνηκε οι διαιτητές να "χαλαρώνουν" και να προσπαθούν να κρατήσουν τις ισορροπίες επιτρέποντας στον ΑΡΗ να κάνει το παιχνίδι του σε άμυνα και επίθεση. Μπελ και Χάρις έδωσαν το σύνθημα της αντεπίθεσης, ο ΜακΓκι συνέχιζε να δίνει λύσεις κάτω και από τις 2 ρακέτες και ο Τζόουνς που στο Α ημίχρονο ήταν άφαντος ξαφνικά φώναξε βροντερό παρών. Μέσα σε όλο αυτό είχαμε την πολύ καλή παρουσία του Φλιώνη που περιορίστηκε μόνο από τα ανύπαρκτα φάουλ που του φόρτωσαν και κάποια σημάδια αντίδρασης από τον Μποχωρίδη που παρά τα τραγικά του ποσοστά στο τέλος βοήθησε και αυτός για να ολοκληρωθεί η ανατροπή και να έρθει η νίκη. Συνολικά η ομάδα έδειξε ένα καλύτερο πρόσωπο που θα μπορούσε να ήταν κατά πολύ καλύτερο αν οι διαιτητές δεν μας φόρτωναν χωρίς λόγο με φάουλ, αν μπορούσε να αγωνισθεί και ο Βεργίνης ώστε να μείνει ακόμη λιγότερο χρόνο η μπάλα στα χέρια του Νταλό και αν φυσικά εκμεταλλευόμασταν λίγο καλύτερα τις κερδισμένες βολές. Ακόμη όμως και έτσι τα ξεσπάσματα των Τζόουνς, Μποχωρίδη και Χάρις  που σε άλλα παιχνίδια ήταν απλά ανύπαρκτοι ήταν αρκετά ώστε να δώσουν τις βοήθειες στους Μπελ, ΜακΓκι και Φλιώνη που σήμερα ήταν αρκετά καλοί και να έρθει η νίκη. Είναι φανερό ότι η ομάδα πατάει καλύτερα με τον Γ.Καστρίτη στον πάγκο και ότι προσπαθεί πλέον να παίξει μπάσκετ παρά τις δεδομένες αδυναμίες της. Και μόνο το ότι επιστρέψαμε από το -15 και διατηρήσαμε τη μικρή διαφορά 4-5 πόντων στο τέλος για περίπου 3.5' δείχνει ότι κάτι έχει αλλάξει. Η προσαρμογή του Τολιόπουλου και η γρήγορη επάνοδος του Βεργίνη εφόσον διατηρηθεί το μπαν κρίνεται απαραίτητη.

Πλέον η ομάδα αρχίζει να ξεμπλέκει από τις περιπέτειες  και αν καταφέρει και πάρει τη νίκη με το Λαύριο την επόμενη αγωνιστική αλλά και αυτή με τον Πανιώνιο μόνο με αυτοκτονία θα μπορεί να αγχωθεί. Ωστόσο τα αγωνιστικά προβλήματα παραμένουν όπως και το κυνήγι από τη διαιτησία. Για αυτό θα πρέπει ο Γ.Καστρίτης και οι παίκτες του να δουλέψουν σκληρά ώστε να παρουσιαστούν καλύτεροι στη συνέχεια αλλά και η διοίκηση να σταθεί στο ύψος της και να ενισχύσει την ομάδα. Επιτέλους ρε Αρειανάρα αρχίζουμε λίγο και ανασάνουμε!

ΥΓ. Ναι ο Χ.Παπαγεωργίου ήταν δίπλα στην ομάδα όπως θα έπρεπε να είναι από την αρχή της χρονιάς.

ΥΓ2. Πολύ κόμπλεξ ρε Σχοινά… πάρα πολύ…

ΥΓ3. Δηλαδή τώρα μέχρι το 23' περίπου που ήμασταν στο -15 θα έπρεπε να συγκληθεί άμεσα συνέλευση από τον Α.Σ. για να δούμε πως θα σωθεί η ομάδα αλλά με την λήξη του αγώνα το μόνο που χρειάζεται είναι η ηρεμία;

ΥΓ4. Κάθε αγώνα που βλέπουμε στην μετά Αγγέλου εποχή καταλαβαίνουμε πόσο κακό έκανε στον ΆΡΗ ο "τρέλαρχος". Και μόνο που ο Φλιώνης επί Καστρίτη είναι και επίσημα ο βασικός πόιντ γκάρντ της ομάδος βλέπουμε έναν διαφορετικό παίκτη. Όπως διαφορετικός είναι ο ΜακΓκι που το μόνο που τόσο καιρό άκουγε από τον πρώην προπονητή του ήταν ότι δεν ξέρει να βάζει βολές. Τελικά αυτό που στοίχισε φέτος ήταν η εμμονή του Γουλιέλμου στον "γκουρού" της προπονητικής.

ΥΓ5. Όσο λιγότερο Νταλό τόσο καλύτερη η ομάδα. Τόσο απλά!

ΥΓ6. Για τον κόσμο τα λόγια είναι περιττά. Ας ανοίξουν τα μάτια τους αυτοί που τολμάνε και του καταλογίζουν ευθύνες.

Με τον ΑΡΗ για πρώτη φορά φέτος να βγάζει την απαραίτητη ενέργεια στην άμυνα για σχεδόν 40' εγκλώβισε την ομάδα της Λήμνου και πήρε το πρώτο(!!!) ροζ φύλλο μέσα στην έδρα του! Καθάρισε το παιχνίδι ο Μπέλ στο Β ημίχρονο, καθοριστική και η παρουσία του ΜακΓκι που κυριάρχησε κάτω από τα καλάθια.

Σε ένα παιχνίδι όπου το βάρος του "πρέπει" ήταν ασήκωτο για την ομάδα μας, οι παίκτες του Γ.Καστρίτη έδειξαν την απαραίτητη αποφασιστικότητα από το ξεκίνημα του αγώνα και με άμυνα από γρανίτη αποσυντόνισαν εντελώς τους αντιπάλους τους. Κάτι που δεν το είχαμε δει σε κανένα παιχνίδι ως τώρα παρόλο που υποτίθεται ότι αυτή θα ήταν και η βάση του φετινού ΑΡΗ. Παράλληλα είδαμε να προσπαθούν να τροφοδοτηθούν οι ψηλοί κάτω από το καλάθι αλλά και να τρέχει η ομάδα με κάθε ευκαιρία στον αιφνιδιασμό. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα η διαφορά να φθάσει μέχρι το +19 χωρίς ωστόσο κανείς να μπορεί να νιώσει σιγουριά μετά τα όλα όσα ζήσαμε κόντρα σε Χολαργό και Κύμη. Η ομάδα στο Β ημίχρονο κόλλησε επιθετικά, ο Ήφαιστος προσπάθησε να κάνει την αντεπίθεση αλλά ο Γκάρι Μπελ με συνεχόμενα καλάθια διατήρησε την διαφορά σε διψήφια νούμερα και δεν χρειάστηκε καν να αγχωθούμε στο φινάλε. Αν και συνολικά κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο ΑΡΗΣ εντυπωσίασε ή έκανε κάτι το ξεχωριστό αναμφίβολα είδαμε τεράστια προσπάθεια στο να εφαρμοσθούν τα βασικά. Από την τροφοδότηση των ψηλών, την εκμετάλλευση των μις ματς  όποτε μας δινόταν η ευκαιρία, τους αιφνιδιασμούς αλλά κυρίως την σκληρή άμυνα για σχεδόν ολόκληρο το παιχνίδι. Μέχρι και η κυκλοφορία της μπάλας περιφερειακά ήταν πολύ καλύτερη αν και η απίστευτη αστοχία των παικτών μας έξω από τα 6.75 την αχρήστευσε. Και όλα αυτά σε ένα ακόμη παιχνίδι όπου παίκτες κλειδιά όπως ο Μποχωρίδης, ο Τζόουνς και ο Χάρις τουλάχιστον επιθετικά δεν βλεπόντουσαν… Ελάχιστο χρόνο πήρε ο Τολιόπουλος σήμερα οπότε και θα περιμένουμε τα επόμενα παιχνίδια για να δούμε αν μπορεί να προσφέρει κάτι ουσιαστικό στην ομάδα.

Νίκη ανάσα σήμερα από έναν ΑΡΗ σαφώς πιο αποφασισμένο και μυαλωμένο σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια. Ωστόσο υπάρχει αρκετός δρόμος ακόμη μέχρι να ξεφύγουμε από αυτό το μαρτύριο και για αυτό η προσπάθεια των παικτών του Γ.Καστρίτη θα πρέπει να έχει και ανάλογη συνέχεια. Σήμερα είδαμε κάποια σημάδια βελτίωσης  αλλά τα περιθώρια βελτίωσης σε σχέση με ότι έχουμε παρακολουθήσει από την αρχή της χρονιάς είναι τεράστια. Και φυσικά όσο τα κομπιουτεράκια παραμένουν ανοιχτά για τους απαραίτητος υπολογισμούς  για την σωτηρία κανείς δεν θα πρέπει να αισθάνεται ήρεμος και ιδιαίτερα ο κ.Γουλιέλμος που περιμένουμε έστω και με καθυστέρηση να αποδειχθεί συνεπής στις εξαγγελίες του περί μπαν.

ΥΓ. Για τον κόσμο της ομάδος τα έχουμε ξαναπεί όσο και αν κάποιοι παρασύρονται και νομίζουν ότι το πρόβλημα είναι ότι δεν ξεχειλίζει το Παλέ(ή το Κλ.Βικελίδης). Η στήριξη που παρέχει στην ομάδα και ιδιαίτερα στην φετινή ομάδα είναι μνημειώδης. Στην συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων θα υπήρχε μαζική αποχή. Επίσημη και ανεπίσημη.