Διαβασμένος και συγκεντρωμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στο σημερινό παιχνίδι και πήρε τους πολύτιμους 2 βαθμούς της νίκης που τον κρατούν σε πλεονεκτική στην μάχη της παραμονής. Καθοριστική η παρουσία των Αθηναίου και Μπελ που επέστρεψαν στην αγωνιστική δράση, αν και τα Τρίκαλα παρουσιάστηκαν ακόμη πιο αδύναμα από όσο τα περιμέναμε.

Με ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο κατέβηκε η ομάδα μας σήμερα με τους παίκτες του Β.Αγγέλου να περνάνε την μπάλα κοντά στο καλάθι όπου οι ψηλοί μας δεν είχαν αντίπαλο. Αυτό το πλάνο μας έδωσε αρκετούς εύκολους πόντους ενώ παράλληλα έδωσε την ευκαιρία για κάποια αμαρκάριστα σουτ έξω από τα 6.75 με τους Μπελ και Αθηναίου να βρίσκουν στόχο. Το μεγάλο προβάδισμα από το πρώτο δεκάλεπτο έφερε την χαλάρωση, η ομάδα μας σταμάτησε να έχει τη συγκέντρωση που είχε στο πρώτο δεκάλεπτο αλλά η διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες ήταν τόσο μεγάλη που δεν υπήρχε περίπτωση το παιχνίδι να γυρίσει. Τα τελευταία 15' λεπτά έδωσαν την ευκαιρία στον Β.Αγγέλου να δώσει χρόνο σε όλους τους παίκτες και να δοκιμάσει και κάποια σχήματα σε κατάσταση κανονικού αγώνα.

Το πρώτο αποφασιστικό βήμα για να τελειώσει ο εφιάλτης έγινε. Πλέον αν και υπάρχουν πολλά σενάρια που μας οδηγούν στον στόχο μας θα πρέπει  η ομάδα να μην ξαναεπιστρέψει στην δεινή θέση που ήταν το βράδυ της Τετάρτης. Ναι μεν η φετινή χρονιά είναι μια διαδρομή γεμάτο αναπάντεχα εμπόδια αλλά όταν στις 3 εναπομείναντες αγωνιστικές για τις οποίες θα έχεις 20 ημέρες να προετοιμαστείς  αντιμετωπίζεις ομάδες όπως τον Πανιώνιο, το Ρέθυμνο και τον Κολοσσό δεν έχεις να φοβηθείς απολύτως τίποτα.  Συνεχίζουμε γερά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ να δώσουμε τέλος σε αυτόν τον εφιάλτη!

ΥΓ. Έσπευσαν οι καλοθελητές να μας μιλήσουν για "αδιάφορες" ομάδες… Ξέχασαν όμως να μας πουν όλη την προηγούμενη σεζόν για ομάδες τραίνα που ξαφνικά γινόντουσαν καρβουνιάρηδες χωρίς κάρβουνο αλλά και για διαιτητές "καμικάζι" σε ειδικές αποστολές.

ΥΓ2. Μπράβο στον κόσμο που βρέθηκε σήμερα στα Τρίκαλα σε αυτό το ιστορικό αν και μίζερο ραντεβού!

Κατώτερος του αναμενομένου παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα γνωρίζοντας εύκολα την ήττα από την Κύμη. Πνιγμένοι στο άγχος οι παίκτες μας πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι χωρίς κουράγιο να παλέψουν  για τη νίκη σε ένα σημαντικό παιχνίδι που εξαρχής ήταν δύσκολο λόγω της απουσίας των Αθηναίου και Μπέλ.  Μόνος ο κόσμος ήταν συνεπής στο σημερινό ραντεβού που  για άλλη μια φορά έφυγε απογοητευμένος.

Δεν χρειάστηκε να περάσουν πολλά λεπτά από το τζάμπολ ώστε να καταλάβουμε όσοι βρισκόμασταν στο γήπεδο ότι η υπόθεση νίκη θα ήταν μια σχεδόν ακατόρθωτη υπόθεση… 2 εβδομάδες προετοιμασίας για αυτό το παιχνίδι με την απουσία των Αθηναίου και Μπέλ να είναι εδώ και κάμποσες ημέρες γνωστή αλλά όπως φάνηκε κανείς στην ομάδα δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει ώστε να καλυφθεί το κενό τους.  Και φυσικά θα ήταν αδύνατο να βαφτίσουμε ξαφνικά κάποιους ρολίστες σε πρωταγωνιστές αλλά το να αντιληφθούν ότι θα πάρουν παραπάνω χρόνο συμμετοχής και μαζί και παραπάνω προσπάθειες ήταν το λογικό και το αυτονόητο. Αντιθέτως είδαμε έναν Μποχωρίδη να είναι ο μοναδικός που έπαιρνε πρωτοβουλίες στο ξεκίνημα του αγώνα, οι ψηλοί  Τσαϊρέλης και Μάρας  δεν έπαιρναν την μπάλα κοντά στο καλάθι ούτε για πλακά ενώ στις περισσότερες επιθέσεις η μπάλα μας έμενε στα χέρια ή κατέληγε στο σουτ της απελπισίας. Και αν όλο το παραπάνω έχει κάποια λογική βάση, η αμυντική μας ανυπαρξία και η έλλειψη ενέργειας στις μάχες για τα ριμπάουντ ήταν αδικαιολόγητα  και αυτό που απογοήτευσε τον περισσότερο κόσμο που βρέθηκε στο Παλέ.  Όπως απογοήτευσε και ο Β.Αγγέλου που περιμέναμε όχι να κάνει κάποιο μαγικό ώστε παίκτες μετρίου επιπέδου να μεταμορφωθούν σε παικταράδες αλλά τουλάχιστον μετά από 2 εβδομάδες προετοιμασίας να τους είχε πείσει τουλάχιστον ότι σήμερα θα έπρεπε να μπουν ψυχωμένα και να τα δώσουν όλα σε κάθε φάση του αγώνα.

Όσο και αν δεν θέλαμε οι περισσότεροι να πιάσουμε στο στόμα την λέξη "παραμονή" ως στόχο δυστυχώς η ομάδα μας κατάφερε σήμερα να μας πείσει ότι το σενάριο του υποβιβασμού είναι κάτι περισσότερο από απλή θεωρία και αφορμή για καζούρα.  Πλέον οδηγούμαστε σε μια σειρά "τελικών" όπου και το παραμικρό στραβοπάτημα μπορεί να αποβεί μοιραίο. Και για να αποβεί το μοιραίο θα πρέπει άπαντες στην ομάδα να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Καλό είναι να αντιληφθούν διοίκηση, προπονητής και παίκτες ότι δεν είναι άμοιροι ευθυνών επειδή οι συγκυρίες στον μπασκετικό ΑΡΗ είναι δύσκολες. Ο καθένας από την πλευρά του οφείλει να δώσει τον καλύτερο του εαυτό σε αυτή την δύσκολη μάχη. Όπως ακριβώς έκανε και σήμερα ο κόσμος της ομάδος γεμίζοντας το γήπεδο Τετάρτη 18.00 και δείχνοντας απίστευτη ψυχραιμία παρά τη νέα απογοήτευση. Ψυχραιμία, σοβαρότητα και αποφασιστικότητα για να δοθεί ένα τέλος σε αυτόν τον κατήφορο…

ΥΓ. Μακάρι στα εναπομείναντα παιχνίδια να μην ξαναδούμε τέτοιον ΑΡΗ ούτε για 5' αλλά τελικά ίσως και να μην έφταιγε ο Π.Γιαννάκης για το χάλι που με τεράστια ευκολία και ζήλο του το χρέωσαν. Και ας είχε  παίκτες τραυματίες, απλήρωτους να ταξιδεύουν οδικώς...

ΥΓ2. "Είναι μια καλή μέρα για μας. Περιμέναμε ότι θα έχουμε και τέτοιες καταστάσεις. Υπάρχουν πολλές αιτίες. Αισθανόμαστε ήρεμοι, κάναμε αυτή τη προσπάθεια με τον τρόπο που επιλέξαμε και πήραμε ένα αρνητικό αποτέλεσμα, αλλά είναι καλοδεχούμενο γιατί θα μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι." 

ΥΓ3. Την συγκεκριμένη στιγμή αυτό που προέχει είναι 100% το αγωνιστικό. Αλλά ήττες σαν τη σημερινή είναι λογικό να φέρνουν γκρίνια και οργή που παρασέρνει τα πάντα και τους πάντες. Και στις καλές ημέρες του Λάσκαρη υπήρχαν θολά σημεία και μέλη της Αρειανής οικογένειας κοντά του όπως και στις κακές. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και σήμερα με τη "νέα" διοικητική κατάσταση.

Άλλη μια εκνευριστικά αδιάφορη αναμέτρηση ολοκληρώθηκε στην Αθήνα με τον ΑΡΗ μας να γνωρίζει άλλη μια βαριά ήττα από τον Παναθηναϊκό. Ήττα σαν και αυτές που εδώ και χρόνια δεν μας προκαλούν εντύπωση και δυστυχώς αποτελούν μια κακή συνήθεια που δεν φαίνεται να έχουμε ούτε την ικανότητα αλλά ούτε και την διάθεση να την κόψουμε.

Για το παιχνίδι ελάχιστα πράγματα μπορούν να ειπωθούν. Ο Παναθηναϊκός με την προκλητική ασυλία των διαιτητών έκανε ότι γούσταρε το γήπεδο. Ακόμη και οι δευτεράντζες  του Παναθηναϊκού με τεράστια ευκολία πήγαιναν στις ελεύθερες βολές για να βάλουν και αυτοί το λιθαράκι τους για τον θρίαμβο. Φυσικά όσο αγωνιζόντουσαν τα δυνατά χαρτιά του Παναθηναϊκού οι παίκτες μας έμοιαζαν ανήμποροι να αντιδράσουν. Μοναδικό θετικό στοιχείο το ότι πήραν χρόνο συμμετοχής σχεδόν όλοι οι παίκτες και οι ιδιαίτερα οι Ντουβιέρ και Προύιτ που κόντρα σε πιο αδύναμους αντιπάλους ίσως και να μπορούν να προσφέρουν το κάτι παραπάνω που χρειάζεται η ομάδα για να ξεφύγει οριστικά από την δύσκολη θέση που βρίσκεται.

Όχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία ως προς την έκβαση της νίκης αλλά χειρότερο από το να βλέπεις την ομάδα σου να διασύρεται είναι να παρατηρείς από το τζάμπολ μια αδιαφορία και ηττοπάθεια που δεν ταιριάζει στον σύλλογο μας. Ούτε καν διάθεση για να διαμαρτυρηθούν για τα εξόφθαλμα "λάθη" των διαιτητών δεν υπήρχε πόσο μάλλον να παλέψουν για την τιμή των όπλων σε ένα παιχνίδι με την ήττα δεδομένη.

ΥΓ. Ομάδα των ρεκόρ ο Παναθηναϊκός! Πιο πολλές βολές αστόχησαν από όσες σούταρε ολόκληρος ο ΑΡΗΣ!

ΥΓ2. Τουλάχιστον όλοι στον πάγκο ήταν κύριοι και δεν δεχθήκαμε ούτε μια τεχνική ποινή.

ΥΓ3. Τρίτο restartστο βόλεϊ όπου του χρόνου θα ξεκινήσει από το τοπικό ώστε να βάλει ακόμη πιο γερές βάσεις για το μέλλον. Τα συγχαρητήρια μας στον γνωστό μπροστινό και τους πισινούς του… Ελπίζω μετά τα τόσα restartσε ποδόσφαιρο, βόλεϊ και άλλα τμήματα του ΑΣ όσοι έχουν σκέψεις να κάνουν κάτι αντίστοιχο και στο μπάσκετ να το διαγράψουν από το μυαλό τους.

Βαθειά βαθμολογική ανάσα πήρε η ομάδα μας πετυχαίνοντας σπουδαία νίκη απέναντι στον πολύ μαχητικό Προμηθέα Πατρών! Οι παίκτες αντιλαμβανόμενοι ότι οι δικαιολογίες έχουν στερέψει μπήκαν αποφασισμένοι και πήραν τη νίκη επαναφέροντας την ηρεμία στην ομάδα. Θετικό το ντεμπούτο του Β.Αγγέλου που από το καλημέρα έδειξε τη διάθεση να ανακατέψει την τράπουλα και να δώσει την ευκαιρία στον παραγκωνισμένο Ντουβιέρ.

Κάτι από το παιχνίδι της Τετάρτης θύμισε η σημερινή αναμέτρηση με τον ΑΡΗ να μην μπορεί να ξεκολλήσει στο σκορ από τον Προμηθέα που από την αρχή μέχρι το τέλος έδειξε ένα αξιόμαχο πρόσωπο.  Σε όλο το παιχνίδι οι 2 ομάδες πήγαιναν αγκαλιά στο σκορ και το αγχωτικό φινάλε ήταν εξαρχής αναμενόμενο. Αυτή τη φορά όμως οι παίκτες μας ήταν πιο συγκεντρωμένοι στα τελευταία λεπτά, πήγαν σε σωστές επιλογές στην επίθεση και έβαλαν τις κρίσιμες βολές! Σε τεχνικό επίπεδο πέρα από τον χρόνο συμμετοχής που πήρε ο Ντουβιέρ δεν είδαμε κάτι διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια όσο αφορά τα σχήματα ή τον προσανατολισμό μας στην επίθεση. Εκεί όμως που σίγουρα έπαιξε το ρόλο της η αλλαγή στον πάγκο ήταν στην διάθεση που έδειξαν οι παίκτες μας. Δεν ήταν λίγες οι φορές που είδαμε τους παίκτες μας να βουτάνε στο παρκέ και να παλεύουν σαν σκυλιά για ένα ριμπάουντ. Πάθος που δυστυχώς δεν είδαμε σε άλλες αναμετρήσεις. Εκφραστής όλης αυτής της ενέργειας ήταν ο Σπ.Μούρτος που αν και στην επίθεση πολλές φορές μας έβγαλε έξω από τα ρούχα μας σε όλα τα υπόλοιπα ήταν εξαιρετικός! Ενώ στην επίθεση ο Γ.Αθηναίου όπου με τις ασίστ ,  τα τρίποντα και την ψυχραιμία που έδειξε στις βολές έκανε τη διαφορά. Καλός  και ο Ντουβιέρ που πήρε επιτέλους χρόνο συμμετοχής όπως και ο Μπέλ που πέτυχε κάποια δύσκολα καλάθια όταν η ομάδα είχε κολλήσει. Δεν αγωνίσθηκε ο Προύιτ επιβεβαιώνοντας τις φήμες περί κακής ψυχολογικής κατάστασης του παίκτη λόγω της "εξωαγωνιστικής" ταλαιπωρίας.

Νίκη χρυσάφι ήταν η σημερινή μιας και σε διαφορετική περίπτωση θα έμοιαζε σαν να δηλώναμε από μόνοι μας υποψηφιότητα για τις θέσεις που οδηγούν στην Α2 ακόμη και αν το χειρότερο σενάριο έφθανε μέχρι την τελευταία αγωνιστική.  Ότι έγινε από το καλοκαίρι μέχρι την Τετάρτη το βράδυ ανήκει στο παρελθόν και πλέον πρέπει να κοιτάμε αποκλειστικά το μέλλον. Αγωνιστικά το πρόγραμμα και η διακοπή λόγω Πάσχα θα δώσει την ευκαιρία στον Β.Αγγέλου να δουλέψει με τους παίκτες του. Εξωαγωνιστικά θα περιμένουμε με αγωνία να ενημερωθούμε για θετικές εξελίξεις σε όλα τα  ανοιχτά μέτωπα.  Άλλωστε ο κόσμος και σήμερα απέδειξε ότι αξίζει πολλά παραπάνω από όσα βιώνει εδώ και πολλά χρόνια.  Σχεδόν γεμάτο το γήπεδο όταν άλλοι στις φιέστες τους μαζεύουν 1000 άτομα. Δεν μασάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Παραδόξως σήμερα στο φινάλε δεν είχαμε ούτε ένα "προκλητικό" σφύριγμα. Βρε συμπτώσεις μετά την αποχώρηση του Δράκου.

ΥΓ2. Για να τα λέμε όλα… 8 πόντους  δεχθήκαμε  συνολικά στο τέλος των δεκαλέπτων  λόγω της αδυναμίας μας να κάνουμε φάουλ. Είπαμε ρε παιδιά το επίπεδο του μπάσκετ έχει πέσει, η ομάδα δεν είναι καλή, οι συνθήκες από το καλοκαίρι τραγικές …αλλά ούτε ένα φάουλ να μην μπορείς να κάνεις?!?!?

Μέσα από τα χέρια του κατάφερε και έχασε ο ΑΡΗΣ μας τη νίκη σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη για ψυχολογικούς  και βαθμολογικούς λόγους ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Οι πολλές  χαμένες βολές και η ατυχία στις τελευταίες επιθέσεις που έδωσαν την ανέλπιστη ευκαιρία στον συμπολίτη να βάλει 3 συνεχόμενα τρίποντα και να κερδίσει από το πουθενά…

Μόλις το πρώτο δεκάλεπτο ήταν αρκετό για να επιβεβαιώσει τη δυσκολία τ ου αγώνα και το αναμενόμενο για πολλούς ότι η νίκη θα κρινόταν οριακά. Η ομάδα δεν είχε καμία σταθερά στο παιχνίδι της σε καμία πλευρά του γηπέδου και αυτό επέτρεψε τον μπάογκ από νωρίς να πιστέψει ότι μπορεί να φύγει με τη νίκη. Η μετριότατη εικόνα του αντιπάλου και η ώθηση που έδινε  η κερκίδα στους παίκτες μας βοήθησε στο να βελτιωθεί αισθητά η άμυνα μας  αλλά και να βρούμε κάποιους πόντους στην επίθεση ακόμη και αν αυτοί προερχόταν με ανορθόδοξους τρόπους. Στο φινάλε με τον μπάογκ να  έχει εγκλωβιστεί στην άμυνα μας φθάσαμε στο +7 και αγκαλιά με τη νίκη. Σε εκείνο όμως το σημείο φάνηκε για ακόμη μια φορά ότι ο φετινός ΑΡΗΣ έχει "μπολιαστεί" στην ήττα και ενώ 1-2 βολές ή ένα ριμπάουντ ήταν αρκετά για να σε οδηγήσουν στη νίκη όλα πήγαν στραβά και αυτοκτονήσαμε… Κακό και σήμερα το κοουτσάρισμα του Γιαννάκη που δεν έδειξε τα απαραίτητα αντανακλαστικά και συνέχισε για ακόμη μια φορά να περιορίζει το ρόστερ από μόνος  του σε ένα χρονικό σημείο όπου κανένας δεν περισσεύει… Πόσο μάλλον 2 παίκτες σαν τον Προύιτ και τον Ντουβιέρ που ξαφνικά(ιδιαίτερα ο πρώτος) έχουν αχρηστευτεί χωρίς καν να τους δοθεί η ευκαιρία να αποδείξουν αν μπορούν να βοηθήσουν ή όχι. Και όλα αυτά σε μια ομάδα που αγωνίζεται με 4 ξένους και 3 άπειρους παίκτες. Ενώ παραμένει ερωτηματικό το γιατί ακόμη και οι εναπομείναντες έμπειροι παίκτες που μπορεί να κάνουν τη διαφορά αντί να είναι βασικοί και αναντικατάστατοι συμμετέχουν σε ανούσιο ροτέισον με κάποιους φιλότιμους αλλά άπειρους παίκτες που δεν μπορούν να σου δώσουν το κάτι παραπάνω.

Τεράστια ευκαιρία χάθηκε σήμερα για να πάρουμε τα πάνω μας και να διώξουμε τα μαύρα σύννεφα πάνω από  το Παλέ. Αντί για αυτό η αγωνία και η δικαιολογημένη γκρίνια παρατείνεται. Κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν και επειδή η ομάδα μέχρι το τέλος θα είναι αυτή που είναι κάποια πράγματα στην εσωτερική της λειτουργία θα πρέπει να αρχίζουν να γίνονται διαφορετικά. Όσο για τον κόσμο ότι και να πούμε είναι λίγο. Παρέδωσε μαθήματα οπαδισμού και σήμερα. Δεν ξενερώνουμε, πεισμώνουμε και στηρίζουμε την ομάδα ώστε να βγει για να μην στραβώσει ακόμη περισσότερο αυτή η καταραμένη χρονιά...

ΥΓ. Δεν ξέρω αν στο πρώτο ημίχρονο οι διαιτητές μας "σεβάστηκαν" υπερβολικά αλλά στην επανάληψη όχι μόνο ισορρόπησαν τα πράγματα, στο καθοριστικό σημείο όταν το κάθε σφύριγμα μπορεί και να έκρινε το παιχνίδι έκλεισαν τα μάτια σε οφθαλμοφανέστατες  παραβάσεις.