Με έναν Γιαννώτα να ξεχειλίζει από πάθος και να κάνει άνω κάτω με κάθε ευκαιρία την αντίπαλη άμυνα η ομάδα μας κατάφερε έστω και καθυστερημένα να φθάσει στην πρώτη νίκη της  χρονιάς σε ένα παιχνίδι που είχε κατά κάποιο τρόπο τον χαρακτήρα τελικού. Απέναντι σε μια από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες του πρωταθλήματος ο ΑΡΗΣ μας μπήκε ορεξάτος είχε αρκετά καλή κυκλοφορία της μπάλας στο κέντρο και αρκετά συχνά επιχειρούσε "μπούκες" εκμεταλλευόμενος την ταχύτητα και την καλή τεχνική κατάρτιση των Ούμπιντες, Καστίγιο και Γιαννώτα. Μπορεί οι 2 πρώτοι να ήταν αρκετά επιπόλαιοι στις προσπάθειες τους σε αντίθεση με τον Γιαννώτα που εκμεταλλεύτηκε στο απόλυτο την βαθιά σέντρα του Ούμπιντες και πέτυχε το νικητήριο  γκολ δείχνοντας σε όλους ότι κακώς εδώ και τόσες αγωνιστικές δεν πήρε την ευκαιρία από τον Τσιώλη. Μπορεί ο Γιαννώτας να έβαλε το νικητήριο γκολ αλλά αυτός που φρόντισε να παραμείνει το σκορ  υπέρ της ομάδος μας ήταν ο Μάρκος Βελλίδης όπου με κάποιες εξαιρετικές αποκρούσεις σε πολύ δύσκολες φάσεις επιβεβαίωσε την εξαιρετική του φόρμα και μάλλον αυτοί που περιμένουν την ευκαιρία(ή την δημιουργούν από μόνοι τους) για να προωθήσουν τον Γιακούπ0βιτς ας αράξουν και ας αισθάνονται ικανοποιημένοι που έστω σε μια θέση ο ΑΡΗΣ μας μπορεί να αισθάνεται "πλήρης"... Την 3άδα των κορυφαίων συμπληρώνει ο Φατί που πραγματοποίησε μια από τις πιο ολοκληρωμένες εμφανίσεις του τόσο αμυντικά όσο και σε οργανωτικά μιας και μοίραζε γρήγορα την μπάλα αποφεύγοντας τα πολλά τα λάθη. Από εκεί και πέρα και παρά την πρώτη νίκη δεν μπορώ να πω ότι είδαμε πολύ διαφορετικό ΑΡΗ από τις προηγούμενες αγωνιστικές. Υπήρχε μια φλυαρία από το κέντρο και μπροστά ενώ η άμυνα μας ήταν για ακόμη ένα παιχνίδι για γέλια... Αν και ο Σολτάνι χάθηκε στο σημερινό παιχνίδι σε γενικές γραμμές μου άρεσε πιο πολύ αυτό το σχήμα παρά αυτό με τον Γιάκομπ. Ο Τόχα δυστυχώς δεν έδειξε το καλό πρόσωπο που μας έδειξε κόντρα στον Ολυμπιακό αλλά σε σχέση με την συνολική του παρουσία ήταν ελαφρώς βελτιωμένος.  Μου άρεσε το πάθος που έβγαζε ο Πρόμπιερζ από τον πάγκο κάτι που σε μεγάλο βαθμό έδειξε να περνάει και στους παίκτες, αυτό όμως που δεν μου άρεσε καθόλου ήταν οι αλλαγές που έκανε που ουσιαστικά δεν βελτίωσαν κάτι με εξαίρεση τον Ακόστα που μπόρεσε να κρατήσει την μπάλα στα πόδια και να παγώσει το παιχνίδι όταν έπρεπε. Και πάλι ο Βράνιες δεν μπόρεσε να δείξει κάτι ενώ ο "φρέσκος" Γιάκομπ δεν νομίζω να μπόρεσε να κάνει κάτι καλύτερο από τον "κουρασμένο" Σολτάνι την ίδια στιγμή που η αντικατάσταση του Γιαννώτα μοιάζει ανεξήγητη μιας και ο νεαρός δεν έδειξε σημάδια κούρασης ενώ από την στιγμή που βγήκε εκτός τα "τρεξίματα" του από την δεξιά πλευρά μας έλειψαν. Σήμερα νομίζω ότι φάνηκε ότι η ομάδα μας έχει ποιότητα και χωρίς να φορτσάρει ομάδες σαν τον ΟΦΗ μπορεί να τις κερδίσει ακόμη και με κόντρα διαιτησία. Μπορεί ως ένα σημείο οι διαμαρτυρίες των παικτών του ΟΦΗ για το πέναλτι πάνω στον Μάντζιο να είναι δικαιολογημένες αλλά μέχρι να φθάσουμε σε εκείνο το σημείο όπου παίζαμε με αριθμητικό μειονέκτημα ο Μήτσιος είχε κάνει αλλεπάλληλα λάθη εις βάρος της ομάδος μας. Βλέποντας τα σφυρίγματα του Μήτσιου και σε συνδυασμό με την διαιτησία του Γιάχου στο παιχνίδι του οσφπ με τον παο αλλά και με το πέναλτι-αποβολή που κέρδισε μόλις στο 6' ο συμπολίτης πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τα κριτήρια με τα οποία σφυρίζουν οι διαιτητές. Ο πολύ κακός Γιάχος στο ΑΡΗΣ - μπαογκ που δεν άφησε να παιχτεί ποδόσφαιρο χθες ήταν πολύ καλός, το πέταγμα της μπάλας από τον Ταυλαρίδη στον Σολτάνι χρεώθηκε με κίτρινη ενώ σε παρόμοια φάση ο Σολτάνι είχε αποβληθεί, ενώ το πέναλτι-αποβολή που κέρδισε ο συμπολίτης ήταν πανομοιότυπη φάση με αυτήν που δεν σφυρίχτηκε τίποτα στα Γιάννενα. Ξέρουμε τι συμβαίνει, δεν είναι τωρινό φαινόμενο και ούτε πρόκειται να σταματήσει. Για αυτόν τον λόγο το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η διοίκηση της ομάδος μας είναι να τα καυτηριάζει με κάθε ευκαιρία αυτά τα διαιτητικά εκτρώματα και να αποφεύγουν οι υπάλληλοι της να δηλώνουν την αμέριστη εμπιστοσύνη τους στην Ελληνική διαιτησία και στην αθλητική δικαιοσύνη... Τέλος καλό όλα καλά αλλά για να έρθουν τα πράγματα στην σωστή τους θέση αυτή η νέα αρχή που εδώ και τόσες αγωνιστικές περιμέναμε τώρα που ήρθε θα πρέπει να έχει την ανάλογη συνέχεια. Όπως το αρνητικό σερί των 7 αγώνων χωρίς νίκη μας έφερε σε δυσμενή κατάσταση έτσι και ένα θετικό σερί μπορεί να μας ξαναβάλει πίσω στην διεκδίκηση των αρχικών μας στόχων. Επιτέλους ένα σαββατοκύριακο όπου ο Αρειανός μπορεί να χαμογελάει και να ασχολείται με τις νίκες του σε πο
δόσφαιρο και μπάσκετ, ΆΙΝΤΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΝΩΤΕΡΑ!!!!

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=nE2QH_51uPc]

4 παιχνίδια, 3 βαθμοί και μόλις 1 γκολ ο απολογισμός μας ως τώρα, σε ένα ξεκίνημα  που ούτε και ο πιο απαισιόδοξος Αρειανός θα μπορούσε να φανταστεί. Σε μια προσπάθεια να μην κουράσω βάζοντας την γνωστή "κασέτα" να παίξει με τα ερωτήματα που βασανίζουν όλους τους σκεπτόμενους Αρειανούς από την λήξη της προηγούμενης περιόδου και έχουν να κάνουν με τις αποφάσεις της διοίκησης και του προπονητή σχετικά με τον σχεδιασμό του φετινού ΑΡΗ θα αναφερθώ στα θετικά της σημερινής αναμέτρησης μιας και από ότι φαίνεται ο δρόμος της υπομονής είναι μονόδρομος για τον φετινό ΑΡΗ. Παρά το αρνητικό αποτέλεσμα και τον ακόμη πιο πικρό τρόπο που  ήρθε αυτό στις καθυστερήσεις της σημερινής αναμέτρησης η ομάδα μας έδειξε μια ελαφρώς βελτιωμένη εικόνα σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Είδαμε έναν Σανκαρέ όσο είχε δυνάμεις να καθαρίζει σχεδόν όλες τις φάσεις και να εμπνέει μια σιγουριά στα μετόπισθεν. Από το 65' περίπου και μετά νομίζω ότι ήταν φανερή η κούραση και στους 2 κεντρικούς αμυντικούς  μας που είχαν χάσει την ζωντάνια τους κάτι που προφανώς το είδε κάπως διαφορετικά ο προπονητής μας όπου αντί να φρεσκάρει την άμυνα από πολύ πιο νωρίς περίμενε μέχρι το 90' για να περάσει τον Λαζαρίδη με αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ να έχει μπει σε κατάσταση "πανικού" λόγω της αφόρητης πίεσης που δεχόταν από τους 10 του Εργοτέλη...  Αν και θα προτιμούσα να κάνω αναφορά σε έναν επιθετικό που σκόραρε 3 γκολ μαζί με τον Σανκαρέ που ήταν εξαιρετικός στο ντεμπούτο του, ο Μάρκος Βελλίδης και σήμερα βοήθησε τα μέγιστα ώστε να κερδίσουμε έστω αυτόν τον 1 βαθμό. Μπορεί το γκολ να μπήκε στο 93' αλλά πιο πριν χρειάστηκαν 1-2 καθοριστικές επεμβάσεις για να διατηρηθεί ανέπαφη η εστία μας.   Στο κέντρο λίγο η παρουσία του Πρίττα, λίγο η καλύτερη προσαρμογή των Ακόστα, Ούμπιντες, λίγο και τα τρεξίματα του Καπετάνου υπήρχε μια συνοχή και μια πιο οργανωμένη προσπάθεια για να ανέβουμε προς την αντίπαλη εστία που δεν είχαμε δει στα προηγούμενα παιχνίδια. Το τεράστιο πρόβλημα, εκεί όπου ουσιαστικά δεν είδαμε ούτε ένα ίχνος βελτίωσης ήταν στον χώρο της επίθεσης όπου για ακόμη μια φορά είδαμε τις αλχημείες του Τσιώλη με Κασναφέρη και Φατί να μην πιάνουν τόπο και οι μόνοι παίκτες που απείλησαν να είναι οι Σανκαρέ(παραλίγο θα πετύχαινε και δεύτερο γκολ), Ντίκο και ο Καπετάνος... Με λίγα λόγια κανείς από τους Φατί, Κασναφέρη, Ούμπιντες, Ακόστα και Γιάκομπ που υποτίθεται ότι ήταν μέρος του επιθετικού πλάνου του Τσιώλη δεν έκανε αισθητή την παρουσία του και δεν προβλημάτισε τους αντίπαλους αμυντικούς. Τι φταίει για αυτήν την κατάσταση λίγο πολύ όλοι ξέρουμε αλλά οι "εμπνεύσεις" του Τσιώλη με λύσεις τύπου Φατί και Κασναφέρη πραγματικά με κάνουν να απελπίζομαι... Σίγουρα τα προβλήματα με τραυματισμούς και αρρώστιες της τελευταίας στιγμής κάνουν τα πράγματα δύσκολα αλλά όταν ολόκληρο το καλοκαίρι γίνεται τόσο θέμα για τους "πιτσιρικάδες"  από την πρωταθλήτρια Κ-20 που υπέγραψαν επαγγελματικό συμβόλαιο ή τις νέες μεταγραφές με μέλλον(πχ Τοπούζης) και ακολούθησαν κανονικά την προετοιμασία της ομάδος ε τότε αγαπητέ Τσιώλη για ένα ημίχρονο μπορείς να βάλεις έναν νεαρό και αν δεν τα πάει καλά δεν θα σε κατηγορήσει κανείς... Αυτούς έχεις, αυτούς βάζεις. Όταν όμως έναν παίκτη τον παίρνεις από μια θέση που μπορεί να προσφέρει και τον βάζεις σε μια θέση που δεν μπορεί τότε το κακό είναι διπλό. Από εκεί και πέρα για άλλη μια φορά αυτό που μας στοίχισε είναι η κακή νοοτροπία της ομάδος που δυσκολεύεται να πιστέψει στην νίκη ακόμη και όταν προηγείται στο σκορ και ο αντίπαλος είναι ο μέτριος Εργοτέλης με 10 παίκτες. Δεν χρειάζεται να το ψάξουμε παραπάνω το θέμα. Όταν την προηγούμενη αγωνιστική κόντρα στην Ξάνθη είχαμε μείνει με 10 παίκτες οι αντίπαλοι μας δημιουργούσαν την μια ευκαιρία μετά την άλλη και σήμερα που είχαμε εμείς το αριθμητικό πλεονέκτημα  και το προβάδισμα αντί να τους πατήσουμε κλειστήκαμε πίσω και δεχθήκαμε το γκολ. Με στεναχωρεί αφάνταστα να βλέπω ομαδούλες σαν τον Εργοτέλη με 200 οπαδούς να έχουν παίκτες που αρνούνται να τα παρατήσουν και να σκυλιάζουν προκειμένου να αποφύγουν την ήττα και εμείς αν έχουμε ένα τεράστιο οπαδικό κίνημα που στηρίζει αυτήν την ομάδα με αστείρευτο πάθος και οι παίκτες μας να αγωνίζονται σαν παιδάκια που το άκουσμα και μόνο της λέξης αποτυχίας τους τρομάζει και τους κάνει να χάνουν την ψυχραιμία τους... Σίγουρα τις επόμενες ημέρες θα ακουστούν πολλά σενάρια για αλλαγή προπονητή, για παίκτες που θα πληρώσουν το μάρμαρο και άλλα τέτοια. Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτή η κατάσταση έχει διαμορφωθεί από ένα σύνολο αποφάσεων και όχι από τις κινήσεις ενός Τ
σιώλη, το ντεφορμάρισμα του Νέτο ή του Καστίγιο , την ατυχία με τους τραυματισμούς των Γκαρσία, Βράνιες, Τσέζαρεκ ή την κακή φυσική κατάσταση κάποιων παικτών που δεν συμμετείχαν στην προετοιμασία όπως είναι ο Γιάκομπ κ.α. Όπως στρώσαμε το καλοκαίρι έτσι θα κοιμηθούμε τώρα. Η ομάδα μέχρι να στρώσει θέλει τον χρόνο της μιας και τώρα χτίζεται. Μέσα από τα επίσημα παιχνίδια οι παίκτες που ήρθαν πριν λίγες εβδομάδες μαθαίνουν ο ένας τον άλλο και αυτό δυστυχώς το πληρώνουμε με χαμένους βαθμούς. Σε ένα μήνα περίπου που όλα θα έχουν βρει λογικά το δρόμο και το αρκετά καλό υλικό που διαθέτουμε θα έχει δέσει θα μπορούμε να βγάλουμε τα κομπιουτεράκια μας και να κάνουμε υπολογισμούς για να δούμε που μπορούμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος ώστε να καταφέρουμε να πάρουμε αυτήν την 5η θέση που οδηγεί στα πλέιοφς και λογικά στην Ευρώπη... Τώρα τι θα γίνει στα ντέρμπι? Ευελπιστώ αυτή η νοοτροπία μικρής ομάδος που μας διακρίνει τα τελευταία χρόνια να λειτουργήσει θετικά και οι παίκτες μας να δουν αυτά τα παιχνίδια σαν μια "τεράστια" πρόκληση όπου δεν έχουν τίποτα να χάσουν αλλά μόνο να κερδίσουν και να βγάλουν τον καλύτερο τους εαυτό ώστε να χαμογελάσει το χειλάκι μας λιγάκι...

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=v4LadXu1VFk]

Για άλλο ενα παιχνίδι η ομάδα μας απογοήτευσε με την παρουσία της μέσα στο γήπεδο αλλά ευτυχώς κατάφερε και πήρε την νίκη χάρη σε ενα σουτ του Κάλβο στο 92' που αιφνιδιάσε τον γκολκίπερ του οφη και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα χαρίζωντας 3 υπερπολύτιμους βαθμούς στην ομάδα μας. Η είκονα του αγώνα απελπιστική και με τις 2 ομάδες να μην μπορούν να αλλάξουν ουτε μπαλιά... Ο Ερνάντεθ συνεχίζει να βρίσκεται στον κόσμο του και να κάνει τις δοκιμές του. Όσοι περιμέναμε να δούμε στο β ημίχρονο την γνωστή μεταμόρφωση του ΑΡΗ προς το καλύτερο μετα απο τις γνωστές αλλαγές του Κίκε δυστυχώς πέσαμε έξω. Όχι μόνο δεν είδαμε την ομάδα μας να γίνεται πιο πιεστική και να αρχίζει επιτέλους να ανεβαίνει προς την εστία των Κρητικών αλλά αντιθέτως όσο περνούσε ο χρόνος οι αντίπαλοι μας άρχισαν να παίνρουν την πρωτοβουλία των κίνησεων και να διεκδικούν το γκόλ. Εντελώς άστοχη η αντικατάσταση του Βιτόλο μιας και ο Ισπανός ήταν απο τους πιο δραστήριους παίκτες μεσοαμυντικά και ως ενα σημείο δικαιολογημένη η αντίδρασή του κατα την αλλαγή. Δηλαδή τι άλλο θα έπρεπε να κάνει ο συγκεκριμένος παίκτης στο σημερινό παιχνίδι? Με τις αλχημείες του Ερνάντεθ είδαμε με την είσοδο των Κάλβο και Βλοντάρτσικ τον Ρεγκέιρο να καταλήγει για πρώτη φορά φέτος και σαν αμυντικό χάφ(!?!). Ο μόνος τρόπος για να πετύχει γκόλ η ομάδα μας ήταν να κάνει κάποιος παίκτης μια εντυπωσιακή προσωπική ενέργεια όπως και έγινε μιας και οι ομαδικές ενέργειες απουσιάζανε εντελώς... Βέβαια η κακή απόδοση της ομάδος μας δεν μπορεί να κρύψει την διαιτητική σφαγή για άλλο ενα παιχνίδι όπου οι επόπτες βλέπανε και τις πιο καθαρές φάσεις οφσάιντ και ο διαιτητής μοίραζε κάρτες στους παίκτες μας χωρίς λόγο... Για να δούμε λοιπόν τώρα, ο παρατηρητής θα συμβουλευτεί το βίντεο του αγώνα για να παραπέμψει τους επόπτες ή όχι? Τελικά το συμπέρασμα που βγαίνει είναι οτι στην Ελλάδα οταν ενας προπονητής κάνει το σύστημα που θα παίζει η ομάδα θα πρέπει να σκέφτεται και τους επόπτες. Για παράδειγμα να σπάσεις έξυπνα το οφσάιντ του αντιπάλου παίζωντας πάνω στην "γραμμή" δεν γίνεται... Δυστυχώς ο 1ος γύρος τελειώνει και η ομάδα μας ακόμη να σταθεροποιηθεί σε υψηλά στάνταρ απόδοσης που είχε τα προηγούμενα χρόνια. Εαν κάποιος πιστεύει οτι ο ΑΡΗΣ φέτος δεν αποδίδει καλά επειδή έφυγε ο Ίβιτς και ο Παπαδόπουλος θα πρέπει να είναι τουλάχιστον αφελής... Η ομάδα είναι μέσα στους στόχους και αυτο είναι θετικό, ας ψάξουν αυτοί που πρέπει να ψάξουν για την λύση του προβλήματος γρήγορα πριν είναι αργά...

Τελικά οι 2 εβδομάδες μίνι προετοιμασίας και επανάκτησης της ηρεμίας στην ομάδα όδηγησαν σε ακόμη(?!?!) χειρότερη εμφάνιση και σε αυτό το 3-0 απο εναν αντίπαλο που μάλλον πρέπει να παραδειγματιστούμε για το πάθος και την ουσία που είχε στο παιχνίδι του. Ούτε και ο πιο απαισιόδοξος φίλαθλος θα περίμενε αυτό το χάλι που είδαμε σήμερα. Όσο και αν ακούγετε περίεργο απο προπονητικής πλευράς η ομάδα αντι να διορθώσει τις αδυναμίες που είχε στα προηγούμενα παιχνίδια τις διατήρησε και εμφάνισε και καινούργιες. Ας το δούμε πιο αναλυτικά το θέμα: 1)To συστημα ήταν το ίδιο και υπήρχαν μόνο αλλαγές προσώπων 2)Η ανάπτυξη παιχνιδιού απο τους μέσους προς τους επιθετικούς ανύπαρκτη 3)Στα αμυντικά χάφ συνεχίστηκε η εμμονή στον Πρίτα που δεν βοηθάει καθόλου στο επιθετικό παιχνίδι και γυρναέι την μπάλλα συνεχώς προς τα πίσω κόβωντας τον ρυθμό της ομάδος 4)Οι "μπούκες" που βλέπαμε σε άλλα παιχνίδια απο τους πλάγιους μπάκ Νέτο και Αουρέλιο που χαρακτήριζαν το παιχνίδι μας εκμηδενίστηκαν 5)Ανιαρή κατοχή και στατικό ποδόσφαιρο μιας και χωρίς γρήγορες πάσες δεν μπορείς με 1-2 παίκτες να "τρυπήσεις" την αντίπαλη άμυνα 6)Συνεχόμενες ανούσιες σέντρες χωρίς να γεμίζει η περιοχή απο παίκτες μας 7)Έλειψη πάθους απο την συντριπτική πλειοψηφία των παικτών μας με ιδιαίτερο παράδειγμα του Παπάζογλου που αν και μπήκε σαν άλλαγη σε πολλές φάσεις θεώρησε περιττό να προσπαθήσει να διεκδικήσει την μπάλλα... 8)Άλλη μια φορά 100% αλλαγή σχεδίων απο τον Κίκε κατα την διάρκεια του παιχνιδιού κάτι που δείχνει οτι μάλλον δεν διαβάζει καθόλου καλά τους αντιπάλους της ομάδος μας. 9)Απίστευτα αμυντικά κενά για επαγγελματική ομάδα! Μεγάλη απογοήτευση όχι τοσο για τα 3 γκόλ που δεχθήκαμε μόλις σε ένα ημίχρονο αλλά κυρίως για την εμφάνιση της ομάδος που δείχνει να κάνει αγωνιστικά βήματα προς τα πίσω και να χάνει την ποδοσφαιρκή της "αίγλη" που είχε ως ομάδα. Φυσικά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο πέρα απο υπομονή αλλά αυτή η ήττα φανερώνει οτι υπάρχει σοβαρό αγωνιστικό πρόβλημα στην ομάδα. Τι να περιμένουμε για ενα καλύτερο αύριο? Πολύ πιθανό η επιστροφή του Λέμπο, η αγωνιστική άνοδο του Γκαρσία, η προσαρμογή του Βιτόλο και κάποιες ουσιαστικές αλλαγές στο σύστημα της ομάδος και κυρίως στον τρόπο που επιτίθεται η ομάδα μιας και πιστεύω οτι στην άμυνα είναι θέμα προσώπων κυρίως το πρόβλημα. Απορίας άξιο πως σήμερα με τον τρόπο που αγνωιζότανε η ομάδα Κόκε, Βλοντάρτσικ και Ρεγκέιρο ήταν ανύπαρκτοι. Ο Χαβίτο στις φάσεις που ξεχώρισε ήταν όλες προσωπικές ενέργειες αλλά νομίζω με το γκόλ που έχασε(απιστευτο!!!) διέγραψε την σημερινή του καλή απόδοση. Νομίζω οτι άν και βρισκόμαστε στην αρχή του πρωταθλήματος η διοίκηση πρέπει να τρέξει να προλάβει τυχόν άσχημες καταστάσεις και να απαιτήσει απο τους παίκτες να ματώνουν μέσα στο γήπεδο(μιας και τα φιλικά τελειώσανε) και στον προπονητή μας να κατεβάζει την ομάδα σαν τον ΑΡΗ που τα τελευταία χρόνια έχει εντυπωσιάσει τους πάντες με την απόδοση του μέσα στο γήπεδο... ΄Οσο για εμάς το καθήκον μας το κάνουμε πάντα, την πίκρα την φάγαμε αλλά ποτέ δεν τα παρατάμε γιατί ο ΑΡΗΣ κυλάει στις φλέβες μας...

Παρά την αισιοδοξία που υπήρχε πριν την έναρξη του αγώνα και την ξεκάθαρη διάθεση του Γ.Μιχαλήτσου να στήσει την ομάδα έτσι ώστε να απαιτήσει την νίκη στην πράξη τα πράγματα φάνηκαν πολύ διαφορετικά και η ομάδα μας γνώρισε ακόμη μια οδυνηρή ήττα που ουσιαστικά είναι σαν θηλιά στο λαιμό μας. Υπερεκτίμηση των ικανοτήτων μας, αδικαιολόγητη υποτίμηση του αντιπάλου και η έλλειψη πονηριάς από όλους όσους αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ οι βασικοί λόγοι της ήττας. Πλέον καλούμαστε να δούμε την ωμή πραγματικότητα κατάματα, να σταματήσουμε να αναβάλλουμε να ασχοληθούμε με τα βασικά προβλήματα που ταλανίζουν τα τελευταία χρόνια τον σύλλογο μας γιατί αυτή τη φορά δεν έχουμε να κάνουμε απλά με μια αγωνιστική αποτυχία αλλά με την επιβίωση του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ.

Ίσως και εμείς να παρασυρθήκαμε ως ένα βαθμό από την εμφάνιση του Β ημίχρονου με τον συμπολίτη και πιστέψαμε έτσι απλά ότι ο ΑΡΗΣ πλέον έχει αλλάξει, έχει βελτιωθεί και θα κάνει με συνοπτικές διαδικασίες το αυτονόητο, δηλαδή να πάρει το διπλό επί του Πλατανιά και να κάνει ένα τεράστιο βήμα για την παραμονή στην κατηγορία. Η πίεση ψηλά  από το ξεκίνημα του αγώνα και οι γρήγορες προσπάθειες για να βγούμε μπροστά έδειχναν οτι υπήρχε ξεκάθαρος επιθετικός προσανατολισμός στην συγκεκριμένη αναμέτρηση. Ένα σενάριο που το είδαμε αρκετές φορές κυρίως επί Πασιαλή - Μπουγιουκλή που η ομάδα μας ήθελε να βγει μπροστά, να πιέσει, να κυνηγήσει το γκολ αλλά δεν μπορούσε με αποτέλεσμα να χαθούν πολύτιμοι βαθμοί. Έτσι λοιπόν και σήμερα ο ΑΡΗΣ ήθελε αλλά δεν μπορούσε. Ήθελαν οι παίκτες μας να ελέγξουν τον ρυθμό του αγώνα, ήθελαν να παίξουν με την μπάλα κάτω και να αλλάξουν μια δυο μπαλιές προχωρώντας σε οργανωμένες επιθέσεις αλλά ως εκεί. Προφανώς και είναι πολυτέλεια για μια ομάδα που βρίσκεται στο χαμηλότερο πάτωμα της σουπερλίγκας να θέλει να παίξει ποδόσφαιρο αξιώσεων αντί να πάει το παιχνίδι στην δύναμη και  στην πονηριά και να προσπαθήσει να "χτυπήσει" σε κάποια αντεπίθεση, σε κάποια στημένη φάση ή απλά να εκμεταλλευτεί το λάθος του αντιπάλου. Αυτό έκαναν οι παίκτες του Πλατανιά χωρίς να το παιδεύουν πολύ το θέμα. Με γεμίσματα, στημένες φάσεις, αντεπιθέσεις από κλεψίματα στον χώρο του κέντρου και λοιπές ασυνεννοησίες της άμυνας απειλούσαν με κάθε ευκαιρία του Βελλίδη που για ακόμη μια φορά τόσο αυτός όσο και η άμυνα του δεν ενέπνεαν καμία απολύτως εμπιστοσύνη. Δεν θεωρώ ότι το πρόβλημα ήταν τόσο ο Παπαστεργιαννός που αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην συγκεκριμένη θέση, ούτε ο Ψυχογιός που προήλθε από μακρά απουσία και τα πήγε σχετικά καλά αλλά το πρόβλημα ήταν κυρίως οι βοήθειες που είχε η αμυντική τετράδα από τα αμυντικά χαφ όπου Κοέλιο και Τριανταφυλλάκος ήταν ανύπαρκτοι αμυντικά και ανούσιοι δημιουργικά. Ενώ και ο Κοτσαρίδης που μπήκε στην θέση του Τριανταφυλλάκου δεν μπόρεσε να αλλάξει κάτι με αποτέλεσμα η ομάδα να είναι κομμένη στα δυο. Ενώ σίγουρα το γκολ στο 45', η ανόητη κόκκινη κάρτα του Γιαννώτα και η προκλητική διαιτησία του Μάνταλου έκοψαν οποιαδήποτε σκέψη για αντίδραση.

Όσο και αν θέλουμε να κατηγορούμε τους παίκτες μας για την άνευρη εμφάνιση τους και τον Γ.Μιχαλήτσο που έστησε την ομάδα αρκετά επιπόλαια και χωρίς έξυπνη στρατηγική όλα είναι μια λογική συνέπεια του διοικητικού κενού που υπάρχει εδώ και πολύ καιρό στον ΑΡΗ μας. Και αν οι "καλοί" και "αθώοι" Αρειανοί της διοίκησης Πρωτοδικείου δηλώνουν απεγνωσμένα ότι δεν φταίνε σε τίποτα, ότι μπορούν κάνουν ή τι άλλο να κάνουν καλό είναι να δουν πως λειτούργησε η όποια διοίκηση υπάρχει στην ΑΕΚ που βλέποντας την ομάδα τους σε σαφώς χειρότερη μοίρα από την δική μας αντέδρασε άμεσα. Έκλεισε έμπειρο προπονητή με γνώση της Ελληνικής πραγματικότητας, έσπευσε και έφερε μεταγραφές με την έναρξη της μεταγραφικής περιόδου και πήρε κρίσιμα πονταλάκια χάρη στην διαιτησία σε καθοριστικά παιχνίδια όπως αυτό μέσα στο Κλ.Βικελίδης αλλά και κόντρα στην Κέρκυρα. Είναι τουλάχιστον αφελής αν θεωρεί την άνοδο της ΑΕΚ αποτέλεσμα της ξαφνικής μεταμόρφωσης των παικτών της και όχι των αντανακλαστικών που έδειξε ολόκληρος ο σύλλογος που λέγεται ΑΕΚ. Σε αντίθεση με εμάς που ακόμη κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, πανηγυρίζουμε γιατί ο Αλκαράθ φεύγοντας χάρισε 20000 ευρώ και αποφεύγουμε να δημιουργήσουμε "κλίμα" για την διαιτησία πριν από σημαντικά παιχνίδια όπως το σημερινό για να μην μας πουν γραφικούς. Δεν θα πω εγώ τι πρέπει να γίνει ή τι έπρεπε να γίνει καλό είναι όμως όλοι αυτοί που εδώ και χρόνια υπερηφανεύονται ότι είναι οι "μπροστάρηδες" σε ότι καλό γίνεται στον σύλλογο να σηκωθούν από το λήθαργο και να φέρουν αυτό το ηλεκτροσοκ που χρειάζεται ο σύλλογος εδώ και πολύ καιρό. Το αγωνιστικό όπως κάνει εδώ και χρόνια απλά θα ακολουθήσει. Χρόνος υπάρχει αλλά είναι φανερό ότι αυτή η αδράνεια και ο συμβιβασμός δεν οδηγεί πουθενά...

ΥΓ. Συμμετέχω σε διοίκηση σημαίνει ότι είμαι ικανός και ότι αναλαμβάνω ευθύνες. Αν θεωρούν οι εμπλεκόμενοι ότι όταν θα έρθει η ώρα της κρίσης θα ξεκινήσουμε από το 2004 γιατί έτσι βολεύει την "συμμορία" είναι γελασμένοι. Από το 2013 θα ξεκινήσουμε και θα πάμε ανάποδα μέχρι να βρούμε την άκρη και τους υπεύθυνους.

2 στα 2 οι ομάδες της Κρήτης απέναντι στον ΑΡΗ και κάπως έτσι πάνω που βρισκόντουσαν σε βαθμολογικό αδιέξοδο κατάφεραν να "αναστηθούν" και να κοιτάξουν τη συνέχεια του πρωταθλήματος πιο αισιόδοξα. Μετά τον Βοσκάκη όπου στον αγώνα με τη Βέροια διαμόρφωσε τις συνθήκες του αγώνα με τον Πλατανιά ήρθε η σειρά του Σπάθα να διαμορφώσει τις συνθήκες του σημερινού αγώνα μόλις από το δεύτερο λεπτό του αγώνα. Για αυτόν τον λόγο δεν θα ασχοληθώ σχεδόν καθόλου με το αγωνιστικό κομμάτι του αγώνα παρά μόνο με το τι πρέπει να κάνει η διοίκηση για να σώσει την παρτίδα.

Πως να σχολιάσεις έναν τέτοιο αγώνα ανάμεσα σε 2 ουραγούς της βαθμολογίας όταν στο δεύτερο λεπτό ο Σπάθας αποβάλλει τον Έλσνερ με απευθείας κόκκινη κάρτα. Ξαφνικά γίναμε Αγγλία χωρίς να το καταλάβουμε. Αν εσείς έχετε δει άλλη φορά να βγαίνει κόκκινη κάρτα  όχι για τσαμπουκά-χτύπημα εκτός φάσης ή επειδή ο παίκτης είναι τελευταίος τότε ναι θα δεχθώ ότι αυτό το άθελο αλλά σκληρό μαρκάρισμα του Έλσνερ έπρεπε να τιμωρηθεί με κόκκινη κάρτα...  Συνεχίζει το παιχνίδι έχουμε καθαρό τράβηγμα πέναλτι στον Αγκάνθο στο 6' και όμως ο επόπτης ανακαλύπτει ανύπαρκτο οφσάιντ όταν η σέντρα γίνεται από μπροστά προς τα πίσω.  Από εκεί και πέρα κανείς δεν νομίζω να απαιτεί από αυτόν τον ΑΡΗ να έχει την ποιότητα, τα τρεξίματα, τις αντοχές και τις ψυχικές δυνάμεις για να κερδίζει με 10 παίκτες. Και που άντεξε ολόκληρο το ημίχρονο χωρίς σχεδόν να απειληθεί ήταν ευτύχημα. Ναι ο Ίμπε είναι αργός και ίσως ο Μιλίνκοβιτς να έπρεπε να αφήσει τον Σταυρόπουλο μέσα που έχει περισσότερα τρεξίματα και θα μπορούσε να καλύψει περισσότερους χώρους, ναι δεν υπήρχε λόγος να βγει ο Νταμαρλής και να παραμείνει μέσα στο παιχνίδι ο "αόρατος" Τριανταφυλλάκος, ναι ο πολύ καλός Διούδης θα πρέπει κάποια στιγμή να μάθει να βγαίνει και από την εστία και τουλάχιστον όπως μας έλεγαν οι παλιοί όταν μπάλα πηγαίνει στη μικρή περιοχή να την μαζεύει. Λεπτομέρειες όταν έχεις να αντιμετωπίσεις διαιτητές σαν τον Σπάθα. Όσες φορές έκανε γέμισμα ο ΑΡΗΣ στο πρώτο ημίχρονο μέσα στην περιοχή των Κρητικών σφύριζε φάουλ! Η φάση που ο Αγκάνθο είναι ακίνητος, πέφτουν 2 παίκτες του ΟΦΗ πάνω του και ο Σπάθας τον χρεώνει με φάουλ είναι να σε πιάνουν τα γέλια. Ενώ αυτές όλες οι  αγκωνιές των παικτών του ΟΦΗ στον αέρα περνούσαν απαρατήρητες ή απλά με φάουλ...

Ο ΑΡΗΣ είναι αδύναμος αγωνιστικά επειδή δεν του δόθηκε άδεια να κάνει μεταγραφές όταν σε ομάδες σαν τον Παναθηναϊκό, Γιάννενα που έφαγαν πόρτα από την UEFA αλλά και τον ΟΦΗ που δεν θα έπρεπε  καν να βρίσκεται στη SUPER LEAGUE δίνεται κανονικά άδεια. Και σαν να μην φθάνει αυτό αντιμετωπίζει "κοράκια" σαν τον Βοσκάκη και τον Σπάθα που κλέβουν τον ιδρώτα των παικτών μας ανεξάρτητα από την όποια ποιότητα μπορεί να έχουν ή να μην έχουν.  Από τη στιγμή λοιπόν που ο ΑΡΗΣ μας δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτές τις συνθήκες θα πρέπει η διοίκηση του κ.Ηλιάδη να κάνει ότι μπορεί για να αλλάξουν αυτές οι συνθήκες. Πλέον σε αυτά τα περιβόητα ταξίδια του κ.Ηλιάδη στην Αθήνα όπου μιλάει με τα "μεγάλα κεφάλια" του Ελληνικού ποδοσφαίρου θα πρέπει να σταματήσουμε να ζητάμε το 50-50 αλλά να μας επιστραφούν τα κλεμμένα. Όπως αλλοίωσαν όλα αυτά τα αποτελέσματα εις βάρος του ΑΡΗ έτσι από εδώ και περά να τα αλλοιώσουν υπέρ του ΑΡΗ ώστε να τα πατσίσουμε. Όλα τα υπόλοιπα όπως φαίνεται κάθε αγωνιστική είναι μπούρδες. Σχεδόν σε κάθε αγωνιστική ο διαιτητής καθορίζει τον νικητή. Και αν ήταν τυχαία γεγονότα ή διαβολικές συμπτώσεις κάποια στιγμή θα παίρναμε και εμείς το σφυριγματάκι μας. Άρα κάτι άλλο συμβαίνει.

Λάθος επιλογή προπονητή το καλοκαίρι, εγκληματικός μεταγραφικός σχεδιασμός, αδυναμία προστασίας της ομάδος από τα κέντρα αποφάσεων, δήλωση αδυναμίας να ανταποκριθεί ο κ.Ηλιάδης ακόμη και αν η ομάδα μπει στο άρθρο 99,  υποσχέσεις που δεν τηρούνται  περί ήσυχης χρονιάς στην οποία ο ΑΡΗΣ δεν θα κινδυνέψει και άλλα πολλά, άλλα πιο ασήμαντα και άλλα εξίσου σημαντικά. Δεν χρειάζεται να φθάσουμε 3 αγωνιστικές πριν το τέλος για να δούμε αν μπορεί ή δεν μπορεί να ανταποκριθεί αυτή η διοίκηση στον ρόλο της. Ας βγει ο κ.Ευθυμιάδης ή ο ίδιος ο κ.Ηλιάδης και ας μας πουν τελικά αν μπορούν ή δεν μπορούν. Αν μπορούν, ας μας πουν τον τρόπο. Αν θέλουν να κάνουμε υπομονή ας μας πουν μέχρι πότε. Αν δεν μπορούν και βρίσκονται σε αδιέξοδο ας κάνουν στην άκρη μπας και βρεθεί κάποιος που να μπορεί να σώσει το καράβι. Τα ζήσαμε και πέρσι, τα ζούμε και φέτος. Η παραδοχή της αποτυχίας και η παραίτηση είναι μια δύσκολη απόφαση που μπορεί να οδηγήσει σε κάτι καλό. Η αδιαφορία, η απάθεια, ο εφησυχασμός και ο στρουθοκαμηλισμός είναι έγκλημα εις βάρος του ΑΡΗ μας. Αρκετά με τα εγκλήματα κατά της αγαπημένης μας ομάδος. ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΡΑ!

Σε ένα άκρως σαδιστικό για όλους τους Αρειανούς παιχνίδι, η ομάδα κατάφερε να μας πάει από την κόλαση στον παράδεισο και τελικά να μας οδηγήσει στο απόλυτο τίποτα παρατείνοντας και αγωνιστικά την αμηχανία και το μούδιασμα που βιώνουμε στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ εδώ και αρκετές ημέρες. Χάρη στη βοήθεια της τύχης, τον ποδοσφαιρικό εγωισμό και ταλέντο του Α.Τάτου η ομάδα μας από εκεί που φαινόταν να έχει παραδοθεί στην ανωτερότητα του Εργοτέλη κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι και να βρεθεί μια ανάσα από μια ανατροπή τεράστιας βαθμολογικής και ψυχολογικής σημασίας.  Και όμως σαν οι παίκτες να μην μπορούσαν να πιστέψουν στην τροπή που είχε πάρει το παιχνίδι και δείχνοντας τη γνωστή ποδοσφαιρική αφέλεια που χαρακτηρίζει την ομάδα μας κυρίως στην αμυντική της λειτουργίας δεν μπόρεσε να αντέξει και στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων δέχθηκε την ισοφάριση. Ένα αποτέλεσμα που δεν αλλάζει απολύτως τίποτα και απλά παρατείνει την αγωνία μας.

Καθαρά αγωνιστικά ο ΑΡΗΣ θα μπορούσε να πει κανείς ότι επανέλαβε ακριβώς την ίδια εμφάνιση της προηγούμενης αγωνιστικής με τον Πανθρακικό. Δεν μπόρεσε  να ελέγξει τον ρυθμό, δεν μπόρεσε να αγχώσει τον αντίπαλο και οι φορές που κατάφερε να απειλήσει ήταν ελάχιστες. Την ίδια στιγμή που αν και τα 3 αμυντικά χαφ που επέλεξε ο Μιλίνκοβιτς έχουν κυρίως αμυντικά χαρακτηριστικά δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τις επελάσεις των παικτών του Εργοτέλη και το 0-0 του Α' ημιχρόνου έμοιαζε κυρίως αποτέλεσμα της καλής εμφάνισης του Διούδη αλλά και της τύχης μιας και ο Εργοτέλης είχε 2 δοκάρια. Ίδια εικόνα και στην επανάληψη μόνο που η τύχη σταμάτησε να μας χαμογελάει και ο Εργοτέλης έκανε το 2-0. Εκεί λοιπόν που το παιχνίδι έμοιαζε χαμένο ο Μιλίνκοβιτς αποφάσισε να περάσει τον Α.Τάτο με αποτέλεσμα να αλλάξει δραματικά η εικόνα της ομάδος μας και από το πουθενά να προηγούμαστε με 2-3. Η είσοδος του Πουλίδο λίγο πριν τη λήξη του αγώνα έμοιαζε με λογική κίνηση από τον Σέρβο που θέλησε να θωρακίσει την άμυνα μας και να κλειδώσει το νικηφόρο αποτέλεσμα. Δυστυχώς ο Ισπανός αμυντικός με την κακή αντίδραση του στο τελευταίο λεπτό του αγώνα πιστοποίησε την κακή περίοδο που διανύει και δικαίωσε όλους αυτούς που υποστηρίζουν ότι ο φετινός Πουλίδο είναι ανάξιος εμπιστοσύνης. Το ότι ο Εργοτέλης πριν την ισοφάριση είχε άλλη μια σπουδαία ευκαιρία που κατέληξε στο δοκάρι δείχνει ότι γενικά η άμυνα μας πελαγοδρομούσε και οι παίκτες μας αδυνατούσαν να πιστέψουν στη νίκη. Δεν ξέρω αν απλά ο Μιλίνκοβιτς δεν πρόλαβε να περάσει νωρίτερα τον Α.Τάτο αλλά το να ρισκάρεις τη συμμετοχή ενός τραυματισμένου παίκτη 25' πριν τη λήξη του αγώνα με το σκορ 2-0 μόνο λογικό δεν φαντάζει. Όπως γεννάει απορίες το ότι ο Α.Τάτος που όπως αποδείχθηκε μπορούσε να αγωνιστεί δεν πέρασε από την αρχή του Β ημιχρόνου όταν το σκορ ήταν 0-0.  Πολλά τα ερωτηματικά γύρω από τον τρόπο που διαχειρίζεται το υλικό του ο Ζ.Μιλίνκοβιτς και κυρίως για τις σχέσεις του με τους Ισπανούς. Σήμερα φάνηκε ότι παίκτες με προσωπικότητα όπως είναι ο Α.Τάτος, ο Σ.Ουντότζι αλλά και ο Ντ.Αγκάνθο είναι απαραίτητοι για την ομάδα ακόμη και αν αγωνίζονται με ένα πόδι. Για αυτό λοιπόν θα πρέπει να "πεισθεί" ο Αγκάνθο έστω για λίγα λεπτά να σφίγγει τα δόντια όπως τόσες φορές έχει κάνει κατά το παρελθόν και να βοηθήσει την ομάδα. Κατά τα άλλα κρατάμε την αγωνιστική ανάσταση του Α.Τάτου και την παρουσία του Μανιά για ακόμη ένα παιχνίδι. 

Η ισοπαλία δεν είναι αρκετή για να βοηθήσει αυτή την ομάδα να επουλώσει τις πληγές της. Ο τρόπος μάλιστα που ήρθε αυτό το 3-3 φανέρωσε τη γύμνια της ομάδος. Το να ρίξεις τις ευθύνες στον Μιλίνκοβιτς μπορεί ως ένα σημείο να ξενίζει αλλά με αυτά τα αποτελέσματα και με την αδυναμία του Σέρβου να εμπνεύσει τους "πρωτοκλασάτους" παίκτες της ομάδος να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό ίσως να πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και την προοπτική αντικατάστασης του. Μπορεί υπό διαφορετικές συνθήκες να ήταν εξαιρετικός, με τις υπάρχουσες όμως δείχνει να μην μπορεί να ανταπεξέλθει. Όπως κάτι ανάλογο ισχύει και για τη διοίκηση Ηλιάδη που μέσα στο πλαίσιο του γνωστού καθησυχασμού μας είχαν ενημερώσει ότι έχουν κάνει τις κινήσεις τους για το πρόβλημα με τη διαιτησία. Το τι αποτέλεσμα είχαν αυτές οι κινήσεις το είδαμε και σήμερα όπου πιο καθαρή περίπτωση για χέρι δύσκολα θα βρει να σφυρίξει ο Τριτσώνης. Αλλά ας μην ξεχνιόμαστε ότι η διοίκηση Ηλιάδη δεν φέρει ευθύνη μιας και κάνει ότι καλύτερο μπορεί και είναι σε όλα συνεπής.  Η φετινή χρονιά θυμίζει ολοένα και περισσότερο την περσινή. Μάλιστα θα μπορούσε να πει κανείς ότι πράγματα είναι σαφώς χειρότερα και ότι οι περσινές αστείες διοικητικές κινήσεις πανικού με συχνές ομιλίες του κάθε τυχαίου παράγοντα στους παίκτες, οι συνεχόμενες αλλαγές προπονητών και τα γεύματα συσπείρωσης των συνταξιούχων ήταν σαφώς καλύτερα από το απόλυτο τίποτα της διοίκηση Ηλιάδη. Εκεί μας έχουν καταντήσει. Μετά τον Κοέλιο να ψάχνουμε και τον Ψηφίδη να οργανώσει τραπέζι... Το θέμα είναι τι θα κάνουμε εμείς. Θα περιμένουμε 3 αγωνιστικές πριν το τέλος ή θα αναλάβουμε δράση από τώρα!

Ταφόπλακα στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ έβαλαν σήμερα στα Χανιά ο επόπτης Γουργιώτης και ο διαιτητής Μάνταλος όπου σε ένα κρίσιμο παιχνίδι και για τις 2 ομάδες αυτοί έκριναν το τελικό αποτέλεσμα. Είχαμε πει πριν το παιχνίδι ότι με τον ορισμό των συγκεκριμένων ανθρώπων για να διευθύνουν το παιχνίδι θα φανεί ξεκάθαρα αν η "παράγκα" θέλει να μας εξαφανίσει ή όχι. Η απάντηση δόθηκε ξεκάθαρα και πλέον εκτός από τις μαθηματικές ελπίδες που μας έχουν απομείνει  θα πρέπει να σκεφτόμαστε την επόμενη ημέρα του ΑΡΗ ανεξαρτήτως αγωνιστικής κατάστασης όπως πολύ εύστοχα πρόσφατα δήλωσε ο κ.Στεφανίδης.

Μιας και είναι άδικο να κρίνουμε συνολικά την προσπάθεια του Σ.Παπαδόπουλου και των παικτών του γιατί το παιχνίδι από το 78' και μετά αλλοιώθηκε θα αναφερθώ μέχρι εκείνο το σημείο όπου ο Γουργιώτης αφού είδε ότι με τα χαζά φαουλτάκια που συνεχώς έδινε στο Β ημίχρονο υπέρ του Πλατανιά δεν μπορούσε να βοηθήσει την ομάδα της Κρήτης αποφάσισε να "σκοράρει" και να δώσει "πάσα" στον Μάνταλο για να "καθαρίσει" οριστικά το παιχνίδι αποβάλλοντας επιλεκτικά παίκτες όπως τον Μπουγαϊδη και τον Μπακασέτα.  Όταν κατεβαίνεις σε ένα τόσο καθοριστικό παιχνίδι όπως ήταν το σημερινό όπου αυτό που θέλεις είναι η νίκη δεν υπάρχει λόγος να παίζεις τόσο φοβισμένα και να δίνεις τόσο μεγάλη βαρύτητα στην άμυνα. Άλλωστε ο φετινός ΑΡΗΣ έχει μια εξειδίκευση στο να τρώει γκολ χωρίς καν ο αντίπαλος να δημιουργεί φάσεις οπότε αυτό το στυλ παιχνιδιού που είδαμε στο πρώτο ημίχρονο δεν μπορούσε να προσφέρει τίποτα παραπάνω από το Χ ή από ένα φθηνό γκολ σαν και αυτό που φάγαμε. Στην επανάληψη και με το 1-0 να είναι καταδικαστικό είδαμε έναν ΑΡΗ να αγωνίζεται όπως θα έπρεπε από το ξεκίνημα του αγώνα αλλά όπως θα έπρεπε να κατέβει και στο παιχνίδι με τη Βέροια. Πίεση ψηλά και με κάθε ευκαιρία όλοι οι παίκτες έβγαιναν μπροστά γιατί πολύ απλά ο ΑΡΗΣ χρειαζόταν απελπισμένα τη νίκη. Λογικό είναι όταν όλη η ομάδα έχει το μυαλό της στο πως θα σκοράρει και προσπαθεί να το πετύχει με κάθε τρόπο είτε από την πίεση είτε με ένα πιο ανορθόδοξο τρόπο σαν και αυτή την εκπληκτική ασίστ του Τάτου στον Μανιά. Σε ατομικό επίπεδο θα μείνω μόνο στον Σ.Διούδη όπου δυστυχώς το ότι αρνούμαστε από την αρχή της χρονιάς να παραδεχθούμε την απειρία του και την καθοριστική του συμβολή λόγω αδράνειας σε φάσεις που κανονικά τις καθαρίζει ο τερματοφύλακας είναι από τους καθοριστικούς παράγοντες της αγωνιστικής πορείας της ομάδος. Δεν κατηγορώ τον αθλητή γιατί σαν νεαρός έχει όλο το μέλλον μπροστά του αλλά αυτοί που από το καλοκαίρι μέχρι και σήμερα είχαν και έχουν τις τύχες του αγωνιστικού στα χέρια τους θα έπρεπε να μην μένουν σε ταμπέλες και να κοιτάνε την ουσία. Πέρα από αυτές τις κρίσεις το παιχνίδι ήταν ισορροπημένο, στην επανάληψη ο ΑΡΗΣ φάνηκε να πιέζει για να γυρίσει το παιχνίδι και το τι θα μπορούσε να συμβεί στα τελευταία 15' του αγώνα αν δεν υπήρχε η αλλοίωση του αποτελέσματος από τον  επόπτη Γουργιώτη και τον Μάνταλο κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει.

Αρκετοί συνΑρειανοί δυσανασχετούν με τις αναφορές στην διαιτησία αλλά καλώς ή κακώς στο πρωτάθλημα της σουπερλίγκας μπορεί να παίζει και το πιο σημαντικό ρόλο. Τόσα χρόνια που παρακολουθούμε το Ελληνικό πρωτάθλημα αυτοί οι ορισμοί δείχνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις του "συστήματος". Έτσι σήμερα έγινε για ακόμη μια φορά αυτό που γίνεται εδώ και δεκαετίες εις βάρος της ανένταχτης σε "άρματα" και "παράγκες"  ομάδος μας που κανείς πρόεδρος ή Αρειανός παράγοντας δεν κατάφερε να εμποδίσει. Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε όλη αυτή την αλητεία είναι η μαζική λαϊκή αντίδραση και όχι οι ανακοινώσεις και οι διαβουλεύσεις στο παρασκήνιο. Όταν όμως σε άλλα γήπεδα όπως στη Λεωφόρο οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού ξεσπάνε μετά τη λήξη του αγώνα κατά του διαιτητή και την ίδια στιγμή ανάμεσα μας υπάρχουν συνΑρειανοί που προετοιμάζουν την "νέα εποχή" και πιθανόν να χάρηκαν από την σημερινή εξέλιξη του αγώνα τότε λογικό είναι να μην υπάρχει ο παραμικρός δισταγμός από όλα τα κοράκια και το υπόλοιπο σύστημα να σε σφάζουν με κάθε τρόπο. Άλλωστε το άλλοθι υπάρχει. Δεν φταίνε οι διαιτητές και οι επόπτες, δεν φταίει η ΕΠΟ, η επιτροπή αδειοδότησης, η ΦΑΕ και οι λοιποί στημένοι μηχανισμοί αλλά φταίει ο εγωισμός του Λ.Σκόρδα που ανοίγει μέτωπα παντού... 

ΥΓ. Αν και είμαι υπέρ των διαμαρτυριών και κάθε συμβολικού τρόπου με τον οποίο μπορεί να ξεμπροστιαστεί αυτή η αηδία που λέγεται Ελληνικό πρωτάθλημα το να έπαιρνε την ομάδα ο Λ.Σκόρδας και να έφευγε και σήμερα να είχαμε και μαθηματικά κηδεία είναι κάτι που δεν με βρίσκει σύμφωνο. Ο ΑΡΗΣ οφείλει να πολεμήσει και να διεκδικήσει τις ελάχιστες μαθηματικές ελπίδες που του απομένουν. Ο "πόλεμος" θα πρέπει να είχε ήδη ξεκινήσει εντός και εκτός γηπέδου αλλά χωρίς να ανακατέψει την ομάδα.

ΥΓ2. Έπιασε τόπο η καταιγίδα αποπροσανατολισμού. Ελληνικός Χρυσός,  αντικατάσταση Παπαδόπουλου με  Τσιώλη, επιστροφή Ουντότζι, κατηγορώ Στεφανίδη σε Σκόρδα, ανακοίνωση γενικής συνέλευσης από την ΚΜΑ, κάλεσμα του S3 για την συγκεκριμένη συνέλευση. Όλα από Αρειανούς, πριν από το πιο κρίσιμο παιχνίδι της χρονιάς και πάντα για το "καλό" του ΑΡΗ...

ΥΓ3. Τα ΜΑΤ μπούκαραν και απώθησαν άμεσα τους παίκτες του ΑΡΗ που πήγαν να διαμαρτυρηθούν στον επόπτη! Άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία εις βάρος του ΑΡΗ!

Την πρώτη νίκη στο πρωτάθλημα της Football League πανηγύρισε η ομάδα μας στην Κρήτη απέναντι στον Κισσαμικό. Μια νίκη που μπορεί να ήρθε με λίγη καθυστέρηση αλλά πολύ πιθανό να αποτελέσει την αρχή της πορείας που όλοι ευελπιστούμε να δούμε φέτος. Οι αλλαγές του Αναστόπουλου μπορεί να μην είχαν την επίδραση στον βαθμό που θα θέλαμε και να θύμισε σε κάποια σημεία τις εώς τώρα εμφανίσεις του αλλά όπως φάνηκε είχε περισσότερη διάθεση και ουσία στο παιχνίδι του και πήρε αυτό που ήθελε.

Το παιχνίδι με τον Αιγινιακό θύμισε η χθεσινή αναμέτρηση, με τον ΑΡΗ να μπαίνει δυνατά να πιέζει για το γκολ από την αρχή αλλά όσο περνούσε ο χρόνος ο ρυθμός έπεφτε και γινόταν λιγότερο απειλητικός. Στην επανάληψη αρκετά νωρίς και αφού ο Ανστόπουλος πήρε την απόφαση να κάνει ακόμη πιο επιθετικό τον ΑΡΗ βγάζοντας τον μέτριο για πολλοστή φορά Αντρέου και τοποθετώντας τον Καπνίδη δίπλα στον Ίλιτς ήρθε και το γκολ. Ο Ίλιτς εκμεταλεύτηκε το λάθος των παικτών του Κισσαμικού, έβγαλε ωραία πάσα για τον Καπνίδη και ο νεαρός επιθετικός έγινε ο "λυτρωτής" και σε αυτή την αναμέτρηση! Η παρουσία του Νέτο  και του Τζανακάκη αλλά και η τοποθέτηση του Ίλιτς στην κορυφή της επίθεσης έκαναν τον ΑΡΗ πιο δραστήριο και δημιουργικό σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Και αν ο Νέτο ήταν πιο προσεκτικός στην τελική προσπάθεια ή ο Λαζαρίδης δεν έκανε κάποιες εκπληκτικές αποκρούσεις η χθεσινή νίκη θα ερχόταν πολύ πιο εύκολα. Βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε ότι η ομάδα απέχει αρκετά ακόμη από αυτό που θέλουμε να δούμε μέσα στο γήπεδο αλλά και από τις πραγματικές δυνατότητες του ρόστερ. Το ότι ο Αναστόπουλος έστω και με αργούς ρυθμούς αρχίζει και διαφοροποιεί τα πλάνα του για την ομάδα είναι κάτι απολύτως θετικό.

Με την επανέναρξη του πρωταθλήματος είναι αναμενόμενο ότι θα έχουμε συνεχόμενα παιχνίδια. Και αυτό μόνο ως καλό μπορούμε να το εκλάβουμε και γιατί χωρίς μπάλα δεν γίνεται... αλλά και γιατί ο ΑΡΗΣ έχει με διαφορά το δυνατό ρόστερ της κατηγορίας. Και αν τα συνεχόμενα παιχνίδια και ο παράγοντας κούραση είναι μια φορά πρόβλημα για εμάς, φανταστείτε τι θα γίνεται στις άλλες ομάδες. Ενώ και το οικονομικό χάος που επικρατεί στις περισσότερες ομάδες είναι άλλο ένα συν για τον ΑΡΗ. Αρκεί φυσικά ο Ν.Αναστόπουλος και οι παίκτες του να εκμεταλλευτούν την ένεση ψυχολογίας που πήραν με αυτή τη νίκη και αντί να επαναπαυτούν να ανεβάσουν και άλλο την απόδοση τους ώστε αυτό ο εφιάλτης της Football League να τελειώσει όσο το δυνατό γρηγορότερα.

ΥΓ. Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε το βίντεο που κυκλοφόρησε από την ομάδα του Κισσαμικού σχετικά με τη χθεσινή αναμέτρηση. Καλό είναι εκεί στην ΠΑΕ και στην ΚΑΕ(αν και γίνεται μια στοιχειώδης προσπάθεια) να παραδειγματιστούν λιγάκι από αυτή την άσημη τοπική ομάδα της Κρήτης γιατί το επικοινωνιακό κενό που έχει ο σύλλογος μας είναι τεράστιο. Δείτε το πολύ ωραίο βίντεο εδώ.

ΥΓ2. Μπράβο στα παιδιά που ακολούθησαν και σε αυτό το γήπεδο την ομάδα! Όπου παίζει ο Θεός δεν θα είναι μοναχός γιατί ΑΡΗ μου δεν γίνεται αλλιώς...

Επέστρεψε στις νίκες η ομάδα μας μετά το αρνητικό αποτέλεσμα στα Τρίκαλα παραμένοντας ζωντανός στην μάχη της ανόδου. Ένα καλό δεκάλεπτο όπως αποδείχθηκε ήταν αρκετό για τον ΑΡΗ μας να πάρει τους 3 βαθμούς παρόλο που δεν μπόρεσε να πείσει με την εμφάνιση του. Ο Καπνίδης έκανε το 1-0 στο 63' ενώ λίγα λεπτά αργότερα ο πολύ καλός Α.Τάτος σήμερα "κλείδωσε" τη νίκη από τα 11 βήματα!

Με αρκετές αλλαγές αποφάσισε να κατεβάσει την ομάδα ο Κωστένογλου εμμένοντας όμως στον ίδιο σχηματισμό που παρακολουθούμε από την αρχή της χρονιάς. Στο πρώτο ημίχρονο αν και η εικόνα μας ήταν μέτρια με τα γνωστά προβλήματα στον χώρο του κέντρου και την κακή επιθετική λειτουργία υπήρχαν οι ευκαιρίες για να γίνει το 0-1. Στην επανάληψη με τον Καπνίδη να περνάει μέσα και τους παίκτες μας να ανεβάζουν στροφές ο ρυθμός του αγώνα έγινε πιο εκρηκτικός και η ομάδα μας έδειχνε πιο αποφασισμένη σε σχέση με τα πρώτα 45'. Ο δραστήριος Παυλίδης που έπαιξε στη φυσική του θέση σε ένα γύρισμα μέσα στην μεγάλη περιοχή βρήκε τον Καπνίδη που κατάφερε με ωραία προβολή να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Λίγα λεπτά αργότερα και με τους παίκτες μας να παίζουν με περισσότερη αυτοπεποίθηση ο Καπνίδης έχασε μοναδική ευκαιρία να κάνει το 0-2 στέλνοντας την μπάλα στο δοκάρι. Στη συνέχεια της φάσης ο Ρόβας κέρδισε το πέναλτι δεχόμενος σκληρό χτύπημα από τον Α.Ηρακλή. Ο Τάτος ψύχραιμα έκανε το 0-2 και εκεί κάπου τέλειωσε το παιχνίδι. Αν και δεν ήμασταν τόσο καλοί οι αλλαγές του Κωστένογλου είχαν το  επιθυμητό αποτέλεσμα, κάτι φάνηκε ξεκάθαρα σε μια ημέρα όπου 2 από τους πιο καλούς μας παίκτες όπως είναι ο Γκαρσία και ο Ίλιτς ήταν σε μέτρια ημέρα.  Η μετατόπιση του Τζανακάκη στα αριστερά και η επιστροφή του Μπούρμπου στα δεξια λειτούργησε πολύ καλύτερα σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια όπου κυρίως ο Καράμπελας δεν μπορούσε να βοηθήσει. Ο Μακουτά που πήρε χρόνο συμμετοχής δεν μπόρεσε να δικαιώσει όσους φώναζαν για την μη συμμετοχή.

Όσο η Λαμία είναι μπροστά και η εκδίκαση της υπόθεσης για την αφαίρεση βαθμών βρίσκεται στα χαμένα είναι λογικό να βρισκόμαστε άπαντες σε αναμμένα κάβουρνα. Αυτό που μπορούν και οφείλουν να κάνουν ο Κωστένογλου και οι παίκτες του είναι να τα δίνουν όλα σε κάθε παιχνίδι να μαζεύουν τους 3 βαθμούς και να περιμένουν το σταβοπάτημα των αντιπάλων. Αυτό που είδαμε στα Τρίκαλα δεν θα πρέπει να το ξαναδούμε ούτε για πλάκα. Όσο για τα τραγελαφικά που συμβαίνουν στα άλλα γήπεδα  με τα φιλικά παιχνίδια και την διαιτησία που σπρώχνει καθαρά την Λαμία εκεί θα πρέπει τουλάχιστον να αρχίσει να ασχολείται ο κ.Καρυπίδης. Ανακοινώσεις, συναντήσεις με τους αρμόδιους φορείς ή άλλα κόλπα; Το σίγουρο είναι ότι κάτι πρέπει να γίνει...