Εαν βγάλουμε τα τραγικά αμυντικά λάθη απο όπου προήλθε το 2ο και το 3ο γκόλ του παο σε γενικές γραμμές η παρουσια της ομάδος μπορεί να θεωρηθεί καλή εαν αναλογιστούμε τις απουσίες ιδίως στά μετόπισθεν οπου έπαιζε ενα σχήμα που σπάνια έχει αγωνιστει μαζί. Οι παίκτες μας για άλλο ενα παιχνίδι έδειξαν κεφάτοι με πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλλας πιστοποιώντας την πολλοί καλή αγωνιστική τους κατάσταση. Λίγες ημέρες έμειναν πριν τον μεγάλο τελικό και μόλις 1 αγώνας με τον πανιώνιο μέσα στο Κλ.Βικελίδης. Όλα βαδίζουν ιδανικά, ο κόσμος πορωμένος και η ομάδα προσγειωμένη δουλεύει καθημερινά για να πετύχει τον στόχο της. Όπως ήταν αναμενόμενο τα εισητήρια με το που κάνουν την εμφάνιση τους κατευθείαν εξαφανίζονται και σίγουρα απο την τρίτη αναμένονται και τα πρώτα προβλήματα και εκνευρισμοί. Επικρατεί τρέλα και σκοπός μας είναι να την μεταδώσουμε στην ομάδα μας για αυτό την Τετάρτη στο Κλ.Βικελίδης που είναι ο τελευταίος αγώνας πρίν τον τελικό θα πρέπει να είμαστε όλοι έκει!Vamos ARIANARA! Vamos ΚΥΠΕΛΛΟ!

Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά, την πρόκριση θα πάρουμε με τον τσαμπουκά! Αυτό ήταν το σύνθημα που τραγουδούσαν οι παίκτες μας με το παιχνίδι τους απο την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα! Πέρα απο την καλή κυκλοφορία και το ώριμο παιχνίδι, είχανε και το πάθος για την πρόκριση! Σε κάθε φάση ήταν εκεί και δείχνανε αποφασισμένοι να μην αφήσουνε να πάει χαμένη ουτε 1 μπαλλιά! Βέβαια είναι γεγονός οτι η που***α η μπάλλα θέλει να μας παιδεύει και κάνει την δύσκολη για να μπεί στα δίχτυα και για άλλη μια φορά είδαμε αρκετές χαμένες ευκαιρίες κυρίως στο 1ο ημίχρονο. Αν και στις ελάχιστες αντεπιθέσεις των φιλοξενούμενων υπήρχε ανησυχία βλέπωντας την αγωνιστικότητα των παικτών μας υπήρχε βεβαιότητα για την πρόκριση. Δυστυχώς για άλλον έναν αγώνα πέρα απο τους παίκτες της αντίπαλης ομάδας είχαμε να αντιμετωπίσουμε και την προβληματική ελληνική διαιτησία που προσπάθησε να στερήσει την πρόκριση απο τον ΑΡΗ. Τι ανύπαρκτα οφσάιντ, τι καθαρη περίπτωση πέναλντι, τι μαϊμού φάουλ έξω απο την περιοχή μας, τι ανοχή στα σκληρά μαρκαρίσματα των παικτών της ξάνθης! Τι και αν όρμηξε όλος ο πάγκος της ξάνθης μέσα στον αγωνιστικό χώρο, απεβλήθει όμως ο Παπαδόπουλος!?!?! Αυτά και πολλά άλλα είδαμε για άλλη μια φορά απο τον Νταλούκα και τους βοηθούς του... Όσο για την ξανθούλα τι να πούμε? Σαν γνήσια μικρή επαρχιακή ομαδούλα παρά τις δυνατότητες που έχει σαν ομάδα έπαιξε για το μηδέν προσπαθώντας με καμμιά αντεπίθεση να "κλέψει" την πρόκριση απο τον κατα πολύ καλύτερο της ΑΡΗ. Τρέξε βγάλε καμμιά ανακοίνωση τώρα πανόπουλε... Άσχετα με την σαπίλα που χαρακτηρίζει την Ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα(και όχι μόνο) ο ΑΡΗΣ είναι η φωτεινή εξαίρεση αυτού του μίζερου τοπίου και δείχνει συνεχώς οτι με μεθοδικότητα και δουλειά μπορεί να προχωράει μπροστά παρά τις αντίξοες συνθήκες που δημιουργούν εσκεμμένα κάποιοι. Μεγάλη προσέλευση κόσμου στο Κλ.Βικελίδης και θα μπορούσε να είναι ακόμη μεγαλύτερη εαν δεν υπήρχε το ακατάλληλο της ώρας και το ψιλόβροχο που "εμπόδισε" πολλούς να έρθουν. Πάντως αξίζουν την υποστήριξη και τα συγχαρητήρια μας όλοι όσοι δουλεύουν για αυτήν την ομάδα! Διοίκηση, προπονητής και παίκτες έχουν καταφέρει όχι μόνο ο ΑΡΗΣ απλά να παίρνει τα αποτελέσματα και να είναι μέσα σε όλους τους στόχους του αλλά κάθε φορά που αγωνίζεται να προσφέρει θέαμα και να ευχαριστιέται ο φίλαθλος που παρακολουθεί τον αγώνα κάτι που είναι πολύ σημαντικό και για λόγους σκοπιμότητας πολλές φορές το ξεχνάμε.  Για άλλη μια φορά θα πω οτι ζούμε μεγάλες στιγμές και τα καλύτερα έρχονται...

Ισόπαλος χωρίς γκόλ έληξε ο πρωτος προημιτελικός απέναντι στην Ξάνθη και πλέον μέσα στο κατάμεστο Κλ.Βικελίδης θα πανηγυρίσουμε την πρόκριση. Παιχνίδι σκοπιμότητας κυρίως απο την ομάδα μας που προτίμησε να μην ρισκάρει τόσο επιθετικά αλλα να κρατήσει ανέπαφη την εστία του Χαλκιά. Ελάχιστες οι ουσιαστικές ευκαιρίες και απο τις 2 ομάδες με τους τερματοφύλακες να μην έχουν ιδιαίτερη δουλειά στο παιχνίδι. Σαφώς καλύτερα παρουσιαστήκαμε απο το παιχνίδι της Βέροιας αλλά και πάλι παρουσιάσαμε δυσλειτουργία στην ανάπτυξη προς την επίθεση. Πολύ καλός ο Χαλκιάς στην επανεμφάνιση του, στις ελάχιστες φορές που χρειάστηκε έκανε το καθήκον του. Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε απο το συγκεκριμένο παιχνίδι είναι για άλλη μια φορά η συμπαράσταση του κόσμου. Περισσότεροι απο 2000 τρελαμένοι Αρειανοί βρέθηκαν στο γήπεδο της Ξάνθης, το έντυσαν στα κίτρινα και δεν σταμάτησαν στιγμή να φωνάζουν! Ιδίως προς το τέλος του αγώνα επικράτησε ενας πανζουρλισμός με τους οπαδούς της Ξάνθης να μας χαζεύουν άναυδοι... Και σκεφτείτε ο αγώνας να γινότανε σαββατοκύριακο ή πιο βραδυνή ώρα! Πραγματικά ήταν άλλη μια συγκλονιστική παρουσία, άλλο ενα μάθημα κερκίδας προς όλη την φίλαθλη Ελλάδα. Όταν πριν τον αγώνα μιλούσαμε για πάθος, δίψα για την νίκη και την κατάκτηση του κυπέλλου αυτό ακριβώς εννοούσαμε. Αυτό το πάθος του κόσμου που είδαμε στην κίτρινη κερκίδα, αυτό το πάθος που θα οδηγήσει την ομάδα στον επαναληπτικό του Κλ.Βικελίδης στην πρόκριση, αυτό το πάθος που θα φέρει το κύπελλο στην Θεσσαλονική! Vamos ARIANARA!

Χωρίς να φορτσάρει ιδιαίτερα αλλά δείχνοντας την απαραίτητη σοβαρότητα απο την αρχή του αγώνα η ομάδα μας έφτασε εύκολα στην νίκη πρόκριση με 3-0! Ο Γκουγκουλιάς με τον Χαβίτο είχαν πάρα πολύ καλή συνεργασία σε όλη την διάρκεια του αγώνα με τον τελευταίο να αξιοποιεί μια απο τις ευκαιρίες που δημιούργησαν και να ανοίγει το σκόρ στο 27'. Απο εκεί και πέρα όλα έγιναν πιο εύκολα με την ομάδα μας να χάνει την μια ευκαιρία μετά την άλλη αλλά και με τον Ίβιτς να στέλνει την μπάλλα στα δίχτυα του Εθνικού Κατερίνης άλλες 2 φορές. Οπως ηταν αναμενόμενο ο Μπάγεβιτς δεν υποτίμησε τον αντίπαλο και αν και προχώρησε σε σημαντικές αλλαγές  στην ομάδα πολλοί "βασικοί" αγωνίστηκαν και γενικά όλη η ομάδα αντιμετώπισε την σημερινή αναμέτρηση σαν όλες τις άλλες και δεν έδειξε χαλαρότητα σε κανένα σημείο του αγώνα. Οπως ηταν αναμενόμενο το γήπεδο της Κατερίνης "κιτρίνισε" απο τους οπαδούς της ομάδος μας οπου πραγματικά μας "πηραν" τα αυτιά με τις φωνές τους(για όσους παρακολούθησαν το παιχνίδι απο την TV). Αξιοσημείωτο το γεγονός οτι μαζεύτηκαν και "οπαδοί"(οπαδοί διάφορων άλλων ομάδων) του Εθνικού Κατερίνης και προσπαθούσαν να προκαλέσουν κατα την διάρκεια του αγώνα. Τα συγχαρητήρια μας στην Αρειανή κερκίδα και ιδίως σε αυτούς που επιδόθηκαν και σε αγώνα δρόμου για να προλάβουν και τον αγώνα μπάσκετ στο Παλέ! Μετά και απο τον αποκλεισμό της αεκ οι πιθανότητες αυξάνονται για κάτι καλό στον θεσμό του κυπέλλου. Οπως είναι γνωστό ο φετινός τελικός εφόσον υπάρχει ομάδα απο την Β.Ελλάδα θα γίνει στο Καυτατζόγλειο άρα η ομάδα θα πρέπει να τα δώσει όλα για να βρεθεί εκεί! Είναι η καλύτερη ευκαιρία για να κερδίσουμε έναν τίτλο που τόσο μας έχει λείψει!

Αν και τις τελευταίες ημέρες έγινε αρκετός ντόρος γύρω από το αν θα πρέπει ο ΑΡΗΣ να χτυπήσει το παιχνίδι ή όχι θέλω να πιστεύω ότι δεν υπήρξε ούτε ένας Αρειανός που παρακολούθησε το σημερινό παιχνίδι χωρίς να "χαλαστεί" και να εκνευριστεί έντονα με αυτό που έβλεπε πάνω στο χόρτο. Μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ που ακόμη ψάχνει να βρει την ταυτότητα της με την 11αδα που κατέβηκε σήμερα ήταν λογικό να έχει αυτή την εικόνα. Και αν και υπάρχει η πρόφαση του "ροτέισον" και της προστασίας βασικών παικτών αναρωτιέμαι ποιός πρόλαβε να συμβουλεύσει τον Αλκαράθ για να χρησιμοποιήσει παίκτες σαν τον Τσουκάνη, τον Κοτσώνη και τον Καραγιάννη και να αφήσει εκτός παίκτες όπως τον Καπετάνο και τον Γκέσιο παρά το γεγονός ότι δεν αγωνίστηκαν στην Τρίπολη. Πότε πρόλαβε ο Αλκαράθ να μάθει για "διαμάντια" που είχαν περάσει απαρατήρητα από τους προηγούμενους προπονητές  αλλά και  να "αντιπαθήσει" παίκτες είναι απορίας άξιο. Όπως και να έχει το θέμα με την φιλοσοφία που αποφάσισε ο Αλκαράθ να στήσει την ομάδα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των παικτών το τελικό αποτέλεσμα ήταν φυσιολογικό.

Μια Καλλιθέα που χωρίς να κάνει κάτι το ιδιαίτερο, απλά παίζοντας πιο ορθολογικά με τις γραμμές πιο κοντά και με παίκτες με ξεκάθαρους ρόλους κατάφερε να πετύχει 3 γκολ και να μην κινδυνέψει ιδιαίτερα. Και πως να μην το κάνει όταν απέναντι του είχε μια άμυνα για γέλια που έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο, παίκτες που δεν ήξεραν που να κινηθούν αλλά και πως να βρεθούν μεταξύ τους και έναν προπονητή που από ότι φάνηκε από τον τρόπο που διαχειρίστηκε το ρόστερ στο σημερινό παιχνίδι δεν ήξερε τι ήθελε. Το αν ο Αλκαράθ περίμενε από την 11αδα που κατέβασε, με παίκτες που αγωνίστηκαν για πρώτη φορά όλοι μαζί να μπουν και να φάνε τον αντίπαλο τότε μάλλον δεν έχει ιδέα για το υλικό που έχει στην διάθεση του. Ενώ αν ο στόχος ήταν να προστατεύσει παίκτες και πάλι δεν μπορώ να καταλάβω την χρησιμοποίηση του Ν.Κοέλιο που τείνει να γίνει ο νέος Τόχα καθώς και την είσοδο των Καζναφέρη και Γιαννώτα στο Β ημίχρονο με κίνδυνο από τον υπερβάλλοντα ζήλο για να αλλάξουν κάτι στην ροή του αγώνα είτε να τραυματιστούν είτε να δεχθούν κάποια κάρτα. Κάτι από Πρόμπιερζ θυμίζει ο Αλκαράθ με τις επιλογές του να δείχνουν ολοένα και πιο περίεργες. Φυσικά και οι παίκτες έχουν τις δικές τους ευθύνες γιατί δεν γίνεται παίκτες σαν τον Κοέλιο να μην μπορεί να ξεχωρίσει στην συγκεκριμένη αναμέτρηση, άλλοι πρωτοεμφανιζόμενοι να "τρέμουν" λες και είχαν κανα μεγαθήριο απέναντι τους  αλλά και έμπειροι σαν τον Καζναφέρη να κάνουν την μια αψυχολόγητη ενέργεια μετά την άλλη. Συν όλα τα άλλα φέτος ο ΑΡΗΣ μας φαίνεται να έχει και πρόβλημα ύστερα από πολλά χρόνια στην θέση του τερματοφύλακα. Όσο και αν θέλουμε να "υψώνουμε" τους παίκτες μας είναι φανερό ότι φέτος τόσο ο Μ.Βελλίδης όσο και ο Σ.Διούδης που τον έχει αντικαταστήσει σε αρκετά παιχνίδια δεν έχουν την αναμενόμενη απόδοση. Σίγουρα εκτίθενται διαρκώς από την άμυνα τους αλλά και οι αντιδράσεις τους είναι τραγικές, με τα περισσότερα γκολ που έχουμε δεχθεί να είναι τουλάχιστον αστεία...

Η ομάδα μπορεί να μην κατέβηκε στο γήπεδο αλλά ο κόσμος ήταν για άλλη μια φορά στην κερκίδα να δίνει την δική του μάχη. Ίσως όλοι αυτοί που "συμβούλευσαν" τον Αλκαράθ να κατεβάσει μια τέτοια ομάδα να έπρεπε να τους σκεφτούν όλους αυτούς και ιδίως τα παιδιά που ταξίδεψαν από Θεσσαλονίκη για να βρεθούν δίπλα στον κίτρινο Θεό. Δυστυχώς ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί τόσο αγωνιστικά για να βγάλει ο Αλκαράθ χρήσιμα συμπεράσματα και να δέσει πιο πολύ η ομάδα όσο και ψυχολογικά μιας και πιθανή νίκη σε μια χρονιά που οι νίκες έρχονται με το σταγονόμετρο θα τόνωνε το ηθικό των παικτών που δείχνουν να φοβούνται και την σκιά τους.  Ας ελπίσουμε αυτό το "φρεσκάρισμα" να πιάσει τόπο και την Κυριακή η ομάδα μας στο σημαντικό παιχνίδι κόντρα στην Ξάνθη να πανηγυρίσει μια πολύτιμη νίκη.

Τελικά οι αριθμοί επαληθεύτηκαν, ο ΑΡΗΣ μας δεν μπόρεσε να ξεκολλήσει από τις κακές του συνήθειες και ο αποκλεισμός όσο τρομακτικό και απογοητευτικό και αν ακούγεται ήρθε σαν μια φυσιολογική εξέλιξη. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σύμφωνα με τα όσα έδειξε ο Αλκαράθ στο πρώτο παιχνίδι λίγες ημέρες αφού πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα οι "κατευθύνσεις" που είχε πάρει ήταν να μην δώσει ιδιαίτερη σημασία σε εκείνο το παιχνίδι αλλά σε αυτό κόντρα στην Ξάνθη. Να όμως που τελικά η πρόκριση χάθηκε από το βαρύ 3-1 και όχι από το σημερινό. Μια νίκη που ήρθε μετά από περίπου ενάμιση μήνα αλλά δεν νομίζω να υπήρχε κανείς που να την πανηγύρισε εκτός από τους αντιπάλους μας.

Τελικά ο Αλκαράθ για ακόμη μια φορά βρήκε τον τρόπο να δημιουργήσει ερωτηματικά γύρω από τις επιλογές του. Ενώ όλη την εβδομάδα δούλευε με τον Παπαστεργιανό στο κέντρο και ενώ τον δήλωσε ως βασικό τελικά προτίμησε τον Οικονομόπουλο, χωρίς ως τώρα να έχει βγει προς τα έξω ο λόγος για τον οποίο πήρε αυτή την απόφαση. Με σκαμπανεβάσματα από την αρχή μέχρι το τέλος η ομάδα μας. Από την μια έδειχνε ανήμπορη να πλησιάσει την αντίπαλη εστία και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για γκολ και ξαφνικά παρουσίαζε κάποια εκρηκτικά δεκάλεπτα που έδειχνε ότι αργά ή γρήγορα θα έφτανε σε κάποιο τέρμα όπως και έγινε στο 28'. Μάλιστα λίγο μετά την επίτευξη του πρώτου γκολ αγγίξαμε και το 2-0 αλλά χωρίς επιτυχία. Επειδή όμως η πληγή αυτής της ομάδος που είναι η κακή αμυντική λειτουργία παραμένει ανοιχτή μια κακή συνεννόηση στην άμυνα σε μια φάση που δεν μύριζε γκολ έφερε το 1-1. Όλα τα υπόλοιπα ήταν διαδικαστικά γιατί θα έπρεπε η ομάδα να ξεπεράσει κατά πολύ τις δυνατότητες της για να πετύχει 2 γκολ στο υπόλοιπο διάστημα μέχρι την λήξη μιας και όπως ήταν αναμενόμενο οι παίκτες της Καλλιθέας με κάθε ευκαιρία έκαναν τους τραυματίες και έκοβαν τον ρυθμό του αγώνα. Όσο αφορά την απόδοση των παικτών μας δεν πιστεύω ότι κάποιος υστέρησε σημαντικά ούτε ότι μπορούσαν να κάνουν κάτι παραπάνω. Αυτές ήταν οι επιλογές του Αλκαράθ, αυτές είναι οι δυνατότητες τους, αυτά είναι τα αποτελέσματα που φέρνουν. Ίσως μόνο ο Καζναφέρης να ήταν πολύ κατώτερος των δυνατοτήτων του όπως είναι στα περισσότερα φετινά παιχνίδια. Με τον Αγγελούδη να είναι η μοναδική αλλαγή στο 59', τον Παπαστεργιαννό ξαφνικά εκτός πλάνων, τους Αγκάνθο και Κανούλα τραυματίες και τον Γκέσιο εκτός αποστολής για ανεξήγητους λόγους σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα μας αγωνίστηκε για αρκετά μεγάλο διάστημα με παίκτη παραπάνω ο Ισπανός προπονητής δεν μπόρεσε να βοηθήσει από τον πάγκο.

Πιο λυπηρό από τον αποκλεισμό είναι η αντίδραση του κόσμου με την ευρεία μάζα από όσους ήρθαν στο γήπεδο να δείχνουν πριν καν την ολοκλήρωση των 90' συμβιβασμένοι με το τελικό αποτέλεσμα. Τραγούδια στην κερκίδα, "ΑΡΗ Θυμήσου μια ζωή μαζί σου" και όλα καλά... Στους ίδιους ρυθμούς και ο Αλκαράθ που  όπως "εύστοχα" είπε δεν είναι κάτι το περίεργο ομάδα της πρώτης κατηγορίας να αποκλείεται από ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας. Φυσικά και ο κ.Ψηφίδης δεν νομίζω να δυσαρεστήθηκε και αφού έδωσε τα δημόσια συγχαρητήρια τις προηγούμενες ημέρες στον Α.Ζαμπέτα για τις πολύτιμες υπηρεσίες του ίσως να ετοιμάσει και μια τιμητική πλακέτα για τον Αλκαράθ για την πορεία του στο κύπελλο Ελλάδος. Τι και αν από τον τρόπο που διαχειρίστηκε ο προπονητής τα παιχνίδια αυτά με την Καλλιθέα χάθηκαν γύρω στα 100.000 ζεστά ευρουλάκια από το παιχνίδι με τον συμπολίτη στην επόμενη φάση. Όλα θα πάνε καλά! Τώρα βέβαια καλό είναι να ξεκαθαρίσει και το θέμα των μεταγραφών μιας και ο Αλκαράθ στην συνέντευξη τύπου ήταν ξεκάθαρος ότι αν δεν γίνουν αρκετές μεταγραφές σε όλες τις γραμμές  η προβληματική εικόνα της ομάδος μας θα συνεχιστεί....

ΥΓ. Χρόνια πολλά σε όλους και καλές γιορτές!

ΥΓ2. Εύχομαι ο Άγιος Βασίλης να φέρει σε όλους μας ένα μεγάλο κιτρινόμαυρο ξυπνητήρι!

Άλλο ένα δείγμα της ατελείωτης ποδοσφαιρικής αφέλειας που διακατέχει τον φετινό ΑΡΗ στην αμυντική του λειτουργία είδαμε σήμερα όπου χάρισε με τεράστια ευκολία το νικητήριο γκολ στον Ολυμπιακό Βόλου από μια φάση που σπάνια βλέπουμε να  καταλήγουν στα δίχτυα. Μεσοαμυντικά η ομάδα στάθηκε καλύτερα κυρίως χάρη στην παρουσία του Έλσνερ ως στοπερ αλλά πάλι δεν αποφύγαμε να βγάλουμε τα μάτια μας μόνοι μας και να χαρίσουμε τη νίκη στους αντιπάλους μας. Γέμισε λογικά το μπλοκάκι του Μιλίνκοβιτς που μετά και από τη σημερινή αναμέτρηση πρέπει να έχει πολύ πιο ξεκάθαρη εικόνα για το υλικό της ομάδος του.

Όλοι σήμερα πιστεύω ότι καταλήξαμε ποιο είναι το πρόβλημα του ΑΡΗ και βλέπουμε αυτή την εικόνα μέσα στο γήπεδο. Όταν μαζεύονται πολλοί παίκτες χωρίς πάθος, δύναμη και ποδοσφαιρικό εγωισμό που γίνονται εύκολη λεία στις διαθέσεις των αντιπάλων τότε λογικό είναι να βλέπουμε μια προβληματική ομάδα μέσα στο γήπεδο. Αν και συνήθως αποφεύγουμε να μιλάμε με ονόματα όταν βλέπεις τέτοια αδράνεια και έλλειψη αγωνιστικού πάθους από παίκτες όπως ο Τριανταφυλλάκος, ο Σουνάς, ο Καραγιάννης ή έναν Τσουμάνη που τον έχει κάνει μπίλιες ο υπερήλικας και υπέρβαρος Μπρέσκα τότε αναρωτιέμαι τι αντίδραση μπορούμε να περιμένουμε και ποιά βελτίωση να δούμε στην αμυντική λειτουργία της ομάδος. Ανήμποροι να κρατήσουν τις θέσεις τους μέσα στο γήπεδο, να καλύψουν τη μπάλα με το κορμί τους, να εκτοπίσουν έστω και λίγο τους αντιπάλους. Σαν σταματημένους κώνους τους περνούσαν οι αντίπαλοι, (ακόμη και αυτοί που είναι προς τη δύση της καριέρας τους) τους έριχναν κάτω και έκαναν το παιχνίδι τους. Και όταν δεν έχεις την ελάχιστη τεχνική να δώσεις μια σωστή πάσα στα 5 μέτρα, να τρέξεις λίγο παραπάνω ή την απαραίτητη οξυδέρκεια για να κινηθείς σωστά τότε αυτό που μένει είναι το απόλυτο τίποτα. Και δυστυχώς ο ΑΡΗΣ από πολλούς παίκτες δεν παίρνει απολύτως τίποτα. Ακόμη και αυτός ο αργός ο Ίμπε δείχνει ότι του κόβει και μπορεί να βγάλει μια σωστή πάσα την σωστή στιγμή. Όπως και ο Έλσνερ που λόγω της έλλειψης εκρηκτικότητας ίσως να του ταιριάζει πιο πολύ η θέση του στόπερ. Σήμερα η άμυνα απειλήθηκε λιγότερο από κάθε άλλο παιχνίδι και είχε μόλις 1-2 φάσεις αδράνειας σε όλο τον αγώνα που και αυτές ξεκίνησαν από τα πλάγια. Ενώ στα αμυντικά χαφ θέλω να πιστεύω ότι θα αργήσουμε να δούμε ξανά τον Τριανταφυλλάκο που θα πρέπει επιτέλους να αντικατασταθεί με έναν εκ των Οικονομόπουλο ή Νταμαρλή που βγάζουν σαφώς περισσότερη ενέργεια και δύναμη στο παιχνίδι τους. Ενώ και ο Αγγελούδης έχει την αγωνιστικότητα που χρειάζεται η ομάδα για να δημιουργηθούν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για γκολ. Ο Αγκάνθο έκανε το ντεμπούτο του αλλά δεν μπόρεσε να κάνει αισθητή την παρουσία του,  ίσως γιατί δεν είχε κάποιο στήριγμα γύρω του που θα μπορούσε να του βγάλει μια σωστή πάσα. Οι Μανιάς και Αγγελούδης που δοκιμάσθηκαν από τον Μιλίνκοβιτς  στα πλάγια δεν ήταν οι κατάλληλες επιλογές αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπήρχαν σημαντικότατες απουσίες και ότι ο Ίμπε που δεν είναι ακόμη στην καλύτερη φυσική κατάσταση είχε δεχθεί και μια κάρτα. 

Πειραματίστηκε σήμερα ο Μιλίνκοβιτς και θέλω να πιστεύω ότι έβγαλε αρκετά χρήσιμα συμπεράσματα. Το δίδυμο στο κέντρο της άμυνας Έλσνερ-Πουλίδο θα πρέπει να ξαναδοκιμασθεί γιατί σήμερα τα πήγε πολύ καλά απέναντι σε έναν αντίπαλο που πίεσε πολύ πιο πολύ από τους Απόλλων Σμύρνης, Λεβαδειακό και  Ξάνθη. Το κέντρο θα πρέπει να δυναμώσει πιο πολύ με παίκτες όπως ο Νταμαρλής, ενώ ίσως καλό είναι να δούμε τους Καραγκούνη(αγωνίζεται και στις 2 πλευρές) και τον Ψυχογιό στα άκρα της άμυνας γιατί δυστυχώς ο Τσουμάνης δεν δείχνει τάσης βελτίωσης. Πάντως ο Μιλίνκοβιτς δείχνει να ανακατεύει σωστά την τράπουλα και να "κερδίζει" πράγματα από τους παίκτες του. Οι 5 ήττες και η μια ισοπαλία σε 6 επίσημα παιχνίδια είναι απογοητευτικό αλλά ακόμη η χρονιά έχει πολύ ψωμί. Αυτό το 1-0 αφήνει ανοιχτή την υπόθεση πρόκριση και ελπίζω εκεί ο ΑΡΗΣ να παρουσιαστεί πλήρης και έτοιμος. Ναι μεν το κύπελλο δεν είναι ο πρωταρχικός στόχος αλλά ΑΡΗΣ είσαι και δεν μπορείς να εγκαταλείπεις έτσι απλά την μάχη.

Πρόωρος αποκλεισμός για την ομάδα μας από το θεσμό του κυπέλλου που δεν κατάφερε ούτε απέναντι σε ομάδα της Football League να πάρει νίκη μέσα στην έδρα του. Η παντελής έλλειψη επιθετικού προσανατολισμού, συγκέντρωσης και πάθους οδήγησαν σε μια τραγική εμφάνιση και σε έναν δίκαιο αποκλεισμό μιας και ο Ολυμπιακός Βόλου φάνηκε συνολικά και στις 2 εμφανίσεις σαφώς πιο πειθαρχημένη ομάδα και αποφασισμένη για την πρόκριση. Η απογοήτευση από τον αποκλεισμό έδωσε τη θέση της στην αγανάκτηση για την συνολική εικόνα της ομάδος αλλά και την ατομική απόδοση της πλειοψηφίας των παικτών. 

Με αυτό που είδαμε σήμερα ή καλύτερα δεν είδαμε ότι και να πούμε ήταν λίγο. Ως ένα σημείο φέρει ευθύνη ο Μιλίνκοβιτς για το αμυντικογενή στήσιμο της ομάδος αλλά σε όλο το παιχνίδι φάνηκε ξεκάθαρα ότι όταν έχεις ποδοσφαιριστές που δεν μπορούν να αλλάξουν μια πάσα στα 2 μέτρα, δεν βγαίνουν νικητές σε καμία διεκδίκηση και σχεδόν ποτέ πρώτοι στη μπάλα ακόμη και όταν έχουν πλεονέκτημα απέναντι στους αντιπάλους κανένας προπονητής δεν μπορεί να σε σώσει. Δεν είναι καλό να μιλάμε με ονόματα αλλά όταν για δεύτερο παιχνίδι πάλι με τον Ολυμπιακό Βόλου ο νεαρός Σουνάς πραγματοποιεί τέτοια εμφάνιση ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πότε ο συγκεκριμένος παίκτης θα ξεδιπλώσει το ταλέντο του και θα αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τους Οικονομόπουλο και Νταμαρλή που αν και στα προηγούμενα παιχνίδια είχαν αφήσει υποσχέσεις για κάτι καλύτερο, σήμερα που ο Μιλίνκοβιτς ξεκάθαρα με τον καταρτισμό της αποστολής τους εμπιστεύτηκε τυφλά αυτοί απογοήτευσαν. Και σαν να μην φθάνει η επιθετική ανυπαρξία της ομάδος μας στις ελάχιστες κραυγαλέες φάσεις για γκολ Πουλίδο και Αγγελούδης κατάφεραν να στείλουν την μπάλα έξω. Δύσκολα να πει κανείς αν είναι θέμα πίεσης & άγχους ή καθαρά θέμα ικανότητας αλλά είναι ολοφάνερο ότι όταν οι αντίπαλοι καταφέρνουν και περιορίζουν τον Τάτο και τον Αγκάνθο που διαθέτουν την απαραίτητη ποδοσφαιρική εφυία όλη η ομάδα μοιάζει με θίασο που πηγαίνει πέρα δώθε χωρίς σκοπό και αιτία. Σήμερα φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο ΑΡΗΣ απέναντι σε ομάδες που θέλουν να πάρουν το Χ αδυνατεί να δημιουργήσει και να σκοράρει και αυτό είναι το πιο δύσκολο πρόβλημα που θα πρέπει να λύσει ο Μιλίνκοβιτς. 

Το γήπεδο σήμερα δεν γέμισε αλλά όταν βλέπεις αυτά τα αποτελέσματα και αυτές τις εμφανίσεις λογικό είναι μεγάλη μερίδα του κόσμου να προτιμά να αράξει σπίτι του παρά να περάσει αυτή την ψυχοφθόρα δοκιμασία που περνάμε κάθε αγωνιστική.  Η λέξη υπομονή μας έχει στοιχειώσει για τα καλά και βλέποντας τα τελευταία 2 παιχνίδια και ο Μιλίνκοβιτς πάνω στον οποίο είχαμε εναποθέσει όλες τις ελπίδες μας να βρίσκεται σε αδιέξοδο τα πράγματα φαίνεται να χειροτερεύουν αντί να βελτιώνονται. Μετά τη σημερινή αποτυχία με τις πολύπλευρες απώλειες ο αγώνας με τον ΟΦΗ αποκτά ακόμη ιδιαίτερη σημασία. Τώρα το τι θα προλάβει να αλλάξει ο Μιλίνκοβιτς μέσα στις λίγες ημέρες που απομένουν ή αν το γεγονός ότι ο ΑΡΗΣ θα κατέβει για 2 αποτελέσματα θα μεταμορφώσει την ομάδα είναι κάτι που θα περιμένουμε με αγωνία να δούμε πάνω στο χόρτο. Κουράγιο αδέρφια...

Πολύ σκληρή κριτική δέχθηκαν οι παίκτες μας μετά τον αγώνα με τον Καμπανιακό όπως και ο προπονητής της ομάδος κ.Καλαϊτζίδης. Κάτι άκρως φυσιολογικό μιας και η συγκεκριμένη εμφάνιση ήταν μια απο τις χειρότερες(αν όχι η χειρότερη) των 100 χρόνων ιστορίας της ομάδος. Αυτό που περιμέναμε όλοι να δούμε σήμερα ήταν η αντίδραση της ομάδος μέσα στο γήπεδο και παρά την αγχωτική εξέλιξη του αγώνα το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει. Άλλωστε όπως και αν εξελισσόταν ο αγώνας όπως και τα υπόλοιπα παιχνίδια της φετινής χρονιάς δεν νομίζω ότι θα υπάρξει κανείς στο μέλλον που θα θυμάται αυτά τα παιχνίδια-αγγαρεία.

Μέσα σε ένα έντονο κλίμα αμφισβήτησης και με τον Καλαϊτζίδη να κάνει κάποιες αλλαγές στην 11αδα ο ΑΡΗΣ μας πήρε αυτό που ήθελε κόντρα στο σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων και την προκλητική ανοχή του διαιτητή. Εικόνα δυστυχώς δεν είχαμε από την αναμέτρηση οπότε αφεθήκαμε στις ορέξεις των κιτρινόμαυρων ΜΜΕ που μιλάνε για μια καλή παρουσία και εμφανέστατη υπεροχή μέσα στο γήπεδο.... Μια υπεροχή που μεταφράστηκε σε 2 γκολ πάλι από στημένα κάτι που δείχνει ότι το επιθετικό πρόβλημα της ομάδος είναι μεγάλο. Η μεταγραφική ενίσχυση έστω και με αργούς ρυθμούς φαίνεται να πλησιάζει. Αν λοιπόν θέλουμε να κάνουμε κάτι σωστό αυτή την χρονιά τότε θα πρέπει όχι μόνο να τελειώνουμε πολύ πιο εύκολα όλα τα παιχνίδια αλλά στο τέλος της χρονιάς εκτός από την άνοδο να έχουμε καταφέρει να βάλουμε και ένα λιθαράκι για τον ΑΡΗ της επόμενης σεζόν. Και αυτό απαιτεί παίκτες ετοιμοπόλεμους και αποφασισμένους. Όπως και προπονητή με ρεαλιστικό πλάνο και όχι λόγια του αέρα...

Όση χαρά και αν δίνει κάθε γκολ και κάθε νίκη της ομάδος, την φετινή χρονιά δύσκολα να υπάρξει Αρειανός που θα βρει κάτι για να πανηγυρίσει. Ναι μεν θα φωνάξουμε γκολ, να θα χαρούμε την νίκη με τη λήξη του αγώνα αλλά ως εκεί. Για τον ΑΡΗ όπως τον μάθαμε από μικρά παιδιά σε αυτή την κατηγορία δεν υπάρχουν ούτε πρωταθλήματα ούτε κύπελλα... Παρά μόνο η άνοδος που καλό είναι να έρθει όσο γίνεται γρηγορότερα. Μας αρκεί το Χαϊδάρι...

ΥΓ. Πραγματικά δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που δεν μπόρεσα να δω ούτε στο γήπεδο, ούτε στην τηλεόραση παιχνίδι του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ και έπρεπε να ανοίξω το ράδιο ή το PC για να ενημερωθώ για την εξέλιξη του αγώνα.

ΥΓ2. Σίγουρα οι έδρες που θα αγωνιστούμε φέτος είναι όλες κοντινές και όποιος θέλει εύκολα μπορεί να πάει. Ο οπαδικός ηρωισμός όμως έχει και αυτός τα όρια του... και έχει διαφορά λόγω των συνθηκών να συμμετέχεις σε κάτι ξεχωριστό από το να το επιδιώκεις προσμένωντας την αποθέωση...

Τα χρόνια προβλήματα της ομάδος μας πολλές φορές μας παρασέρνουν και μας κάνουν ακόμη και εμάς τους απλούς οπαδούς να ξεφεύγουμε από τα πιστεύω μας και να τα βλέπουμε όλα πιο τεχνοκρατικά. Κάπως έτσι μπορεί να ερμηνευτεί όλη η κουβέντα γύρω από το χθεσινό παιχνίδι στις Σέρρες και το κατά πόσο ο ΑΡΗΣ είναι ενδιαφερόμενος ή όχι. Η ομάδα ευτυχώς κέρδισε από το ημίχρονο και έτσι απέφυγε να δώσει άλλη μια μαχαιριά στο πληγωμένο γόητρο κάθε Αρειανού. Ακόμη όμως και έτσι είναι πραγματικά να προβληματίζεσαι με το πως υπάρχουν συνΑρειανοί μας που ακόμη και στην Γ Εθνική, απέναντι σε ομάδες που δεν μας φθάνουν ούτε στο μικρό δαχτυλάκι των ποδιών μας δεν θεωρούν την νίκη αυτονόητη και δεν την απαιτούν από τον προπονητή και τους παίκτες μας.

Χωρίς καμία αμφιβολία το παιχνίδι της Κυριακής είναι αυτό που καίει όλους μας και έτσι οι πολλές αλλαγές του Κάμπος είχαν λογική εξήγηση. Άλλο όμως το να κάνεις αλλαγές γιατί έχεις πλάνο για την συνέχεια των αγωνιστικών υποχρεώσεων και άλλο να διατυμπανίζεις ότι δεν σε ενδιαφέρει ο αγώνας. Ναι το κύπελλο της Γ Εθνικής μας είναι εντελώς αδιάφορο αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα σε άλλη ομάδα όσο αγωνίζομαι σε αυτές τις κατηγορίες να ξαναδώσω το δικαίωμα να πανηγυρίσει μια σπουδαία νίκη απέναντι σε μια τεράστια ομάδα όπως το έκανα ο Καμπανιακός αλλά και η Δράμα παρόλο που η επαρχιακή ομάδα έχει την δική της ιστορία στις μεγαλύτερες κατηγορίες. Ο ΑΡΗΣ δεν πρέπει να μπει ούτε για μια στιγμή στην λογική της αντιπαλότητας με ομάδες όπως ο Πανσερραϊκός, η Καβάλα και οι υπόλοιποι. Αντιθέτως θα πρέπει το γρηγορότερο δυνατό να τις  τις αφήσει αρκετά πίσω του και να ασχοληθεί με το πως θα μεγαλουργήσει και πάλι κάποια στιγμή στην Superleague και στην Ευρώπη όπως έκανε πριν λίγα χρόνια. 

Έστω και με αυτά τα περίεργα ρόστερ που χρησιμοποίησαν οι 2 ομάδες οι παίκτες του Π.Κάμπος έκαναν  το καθήκον τους και πήραν από το ημίχρονο την νίκη. Την πρώτη από τις 2 νίκες που θέλουμε. Είναι αστείο να λέμε ότι υπάρχει φόβος μην παρασυρθούν οι παίκτες μας από αυτό το αποτέλεσμα. Ο ΑΡΗΣ είναι ανώτερη ομάδα από τον Πανσερραϊκό, είναι η ομάδα που θα κερδίσει την άνοδο και αυτό το μήνυμα στάλθηκε χθες σε εχθρούς και φίλους. Είναι κακό να μην σε χαλάει η ήττα ή να συμβιβάζεσαι με την αποτυχία και το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι το περιτύλιγμα της. ΑΡΗΣ είσαι πρέπει πάντα και παντού να στοχεύεις στην κορυφή και στη νίκη. Όλα τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.