Ατελείωτες διαμαρτυρίες, φωνές απόγνωσης, αντικείμενα να εκσφεδονίζονται στον αγωνιστικό, οι θεατές έτοιμοι να μπουκάρουν μέσα, προτροπές απο τα ηχεία για ηρεμία, κινητοποίηση των αστυνομικών δυνάμεων και άλλα τέτοιου είδους παρόμοια περιστατικά συμβαίνουν στο τέλος κάθε αγώνα του ΑΡΗ στην Τουρκία! Με ποιόν αντίπαλο? Διαλέξτε όποιον θέλετε... Φενερ/Ουλκέρ? Τοφας Προύσα? Εφές Πίλσεν? Μπεσίκτας? Όποιον και αν διαλέξετε το φινάλε είναι το ίδιο! Ο ΑΡΗΣ είναι ο νικητής, οι τούρκοι είναι οι χαμένοι... Έτσι λοιπόν και σήμερα οι παίκτες μας κάνανε το χρέος τους τόσο προς τους οπαδούς άλλα και προς τον ίδιο τους τον εαυτό που είχε και έχει την υποχρέωση να αγωνιστεί για όποια ελπίδα έχει απομείνει για πρόκριση στις 8 καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη! Αφήνωντας πίσω στην Ελλάδα όλες τις θεωρίες περι χαμένων στόχων και έλειψης κινητρου για την νίκη έδειξε απο την αρχή αποφασιστηκότητα, άντεξε στα εχθρικά σφυρίγματα της διαιτησίας, αγνόησε την πίεση των τούρκων οπαδών και πήρε άλλη μια μεγάλη νίκη. Μια νίκη που μας κάνει ιδιαίτερα υπερήφανους και δίνει την απάντηση σε όλους τους κακοπροέραιτους για το ποιός είναι ο ΑΡΗΣ μας! Η μπασκετική ιστορία έχει αναδείξει τον ΑΡΗ ώς τον μεγαλύτερο μαχητή, που δεν τα παρατάει ποτέ κερδίζωντας αμέτρητες φορές χαμένα παιχνίδια και ομάδες φαβορί! Μέχρι να χαθεί και η τελευταία μαθηματική ελπίδα για πρόκριση εμείς θα πιστεύουμε και θα απαιτούμε απο τους παίκτες μας να παλεύουν για αυτήν. Τα συγχαρητήρια μας στην ομαδάρα μας και ελπίζω και την επόμενη αγωνιστική απέναντι στην Ταού να κάνουμε την μεγαλύτερη φετινή μας νίκη ωστε να παραμιλάει όλη η Ευρώπη!!!!! Vamos ARIS! Vamos TOYRKOFAGE!! :)

Έσπασε η πολύ καλή παράδοση που είχε ο ΑΡΗΣ απέναντι στις τουρκικές ομάδες χάρη σε έναν εκπληκτικό Γουίλι Σόλομον αλλά και στην άσχημη εμφάνιση της ομάδος μας που δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του αγώνα. Πως να κερδίσεις άλλωστε όταν δεν εφαρμόζεις απλά αλλά βασικά πράγματα στο παιχνίδι σου?!? Δεν είδαμε τους παίκτες μας να κάνουν μπλοκ αουτ σε όλο το 1ο ημίχρονο με αποτέλεσμα να κάνουν πάρτυ στα ριμπάουντ οι αντίπαλοί μας, δεν είδαμε να δίνουν βοήθειες στην άμυνα και πολλές φορές μάλιστα ενώ ήταν στην κατάλληλη θέση να μην σηκώνουν καν τα χέρια ψηλά προσπαθώντας να εμποδίσουν το εύκολο σουτ, δεν είδαμε οργανωμένες επιθέσεις αλλά αντιθέτως είδαμε όλους τους παίκτες μας να παίρνουν θέση γύρω απο τα 6.25 λες και εαν μπαίνανε πιο μέσα δεν θα μετρούσε το καλάθι. 7' στην 4η περίοδο οπου εφαρμόσαμε όλα τα παραπάνω σε συνδιασμό με κάποιες έξυπνες ασίστ στην επίθεση και παραλίγο θα παίρναμε την νίκη! Πιστεύω οτι η έλειψη αξιόπιστου πλέι μέικερ απο την αρχή της χρονιάς σε συνδιασμό με την μη προσαρμογή του Γουάσιγκτον στον ρόλο του μέσα στην ομάδα είναι η αιτία για την έλειψη αυτοσυγκέντρωσης και τις τρομερές μεταπτώσεις στο παιχνίδι μας. Δυστυχώς πολλοί απο εμάς ξεχνάνε οτι ο ΑΡΗΣ έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα και την δόξα και αίγλη που είχε αλλά και θα έχει για πάντα αυτός ο σύλλογος και επικροτούν κινήσεις σκοπιμότητας για την νίκη. Εγώ θα διαφωνήσω με αυτούς που μέσα στο γήπεδο ξαφνικά άρχιζαν να γιουχάρουν τον Σόλομον και να επικροτούν την αλητεία και αηδιαστικό φέρσιμο του Καλαϊτζή. Καλό είναι να μην ξεχνάμε έτσι εύκολα ποιοι είμαστε και τι αντιπροσωπεύει αυτός ο σύλλογος και το σίγουρο είναι οτι δεν αντιπροσωπεύει τέτοιου είδους αντιαθλητικές συμπεριφορές. Σίγουρα υποστηρίζουμε όποιον παίκτη φοράει την φανέλα με τον θεο ΑΡΗ αλλά με πληγώνει να βλέπω αθλητές να την ντροπιάζουν με αυτόν τον τρόπο. Έγω αυτό που είδα σήμερα, όπως και πέρσι όπως και στον τελικό κυπέλου της Λάρισας το 2003 με τον Σόλομον τότε στην πλευρά μας ήταν οι αλλεπάληλες και θρασύδειλες προκλήσεις του Καλαϊτζή προς τον αμερικανό. Συγχωρέστε με αλλα δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό και νομίζω οτι καλύτερο θα ήταν για τον Καλαϊτζή να ψάχνει πιο έντιμους τρόπους για να τον σταματήσει μεσα στο παρκέ απο τις αδερφίστικες χαζομαγκιές του... Κρίμα που παρασύρθηκαν μερικοί και γιουχάραν εναν παίκτη που πρόσφερε πολλά στην ομάδα μας όσο αγωνίστηκε σε εμας αλλά και απο την στιγμή που έφυγε μιλάει πάντα με τα καλύτερα λόγια για τον ΑΡΗ και τον κόσμο του σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται. Με τους αστείους που γκρινιάζουν απο το 1' του αγώνα και κατηγορούν παίκτες, διοίκηση και προπονητή σε κάθε άστοχο σουτ, οτι και να πω φαντάζομαι είναι λίγο γιατι εξίσου μίζεροι θα είναι και τις υπόλοιπες στιγμές της ζωής τους... Όσο για την συνέχεια στο Τοπ16 χάθηκε μια καλή ευκαιρία για να πάρουμε προβάδισμα για την πρόκριση αλλά μην ξεχνάτε υπάρχουν άλλοι 5 αγώνες! Στο επίπεδο που παίζουμε ολοι μπορούν να νικήσουν όλους και δεν υπάρχουν ακλόνητα φαβορι. Επομένως κοιτάμε τον επόμενο αγώνα στην Λιθουανία οπου θα πρέπει να τα δώσουμ όλα για την νίκη! Μια εκτός έδρας νίκη απευθείας αντιστρέφει την αρνητική κατάσταση που δημιουργήθηκε σήμερα.