Την χειρότερη του εμφάνιση πραγματοποίησε ο φετινός ΑΡΗΣ γνωρίζοντας βαριά ήττα με 4-0 από μια ΑΕΚ που δεν χρειάστηκε καν να ιδρώσει. Σε επικίνδυνο πείραμα που εξελίχθηκε σε καταστροφή ήταν το "ανακάτεμα της τράπουλας" από τον Ερέρα που φέρει μεγάλες ευθύνες για αυτό που είδαμε σήμερα. Ντεφορμέ οι περισσότεροι παίκτες που μετά το 2-0 αδικαιολόγητα εγκατέλειψαν την όποια προσπάθεια.

Περιμέναμε να κάνει κάποιες αλλαγές ο Ερέρα αλλά αυτό το σημερινό εξέπληξε τους πάντες. Με τον Μπάσα που έτσι και αλλιώς τον τελευταίο καιρό δεν πατάει καλά να χρησιμοποιείται ως στόπερ για πρώτη φορά η άμυνα δεν είχε καμία συνοχή. Κάτι που το διαπιστώσαμε μόλις 5' από την έναρξη του αγώνα όπου η ΑΕΚ με μια γρήγορη αντεπίθεση έπιασε την άμυνα μας στον ύπνο και άνοιξε το σκορ. Λίγα λεπτά αργότερα οι αντίπαλοι μας άγγιξαν το 2-0  και εκεί έγινε ξεκάθαρο το πρόβλημα που υπήρχε στην άμυνα. Η συνέχεια μέχρι την ανάπαυλα μπορεί να άνηκε στην ομάδα μας που είχε τον έλεγχο του αγώνα και τις ευκαιρίες αλλά από την στιγμή που δεν ήρθε το γκολ ελάχιστη σημασία έχει η στατιστική.  Στο Β ημίχρονο μάλλον οι παίκτες μας ξεχάστηκαν μέσα στα αποδυτήρια και επέτρεψαν στην ΑΕΚ να στήσει σε ρελαντί ρυθμούς το δικό της πάρτι. Καμία  διάθεση αντίδρασης από τους παίκτες που μόλις από το 56' που έγινε το 2-0 έδειχναν να έχουν συμβιβαστεί με την ήττα. Βασικός υπαίτιος για αυτό που είδαμε σήμερα ήταν ο Ισπανός προπονητής που απέτυχε παταγωδώς σχεδόν σε όλες τις επιλογές του. Ο Μπάσα όχι μόνο δεν έμεινε στον πάγκο όπως θα έπρεπε λόγω των τελευταίων εμφανίσεων αλλά αγωνίσθηκε για πρώτη φορά ως στόπερ. Μια θέση που όπως φάνηκε δεν μπορούσε να καλύψει αντιθέτως Δεληζήσης και Σόουζα έχουν αποδείξει πολλές φορές πόσο αποτελεσματικοί είναι. Ούτε ο Ντιγκινί μπόρεσε να αποδώσει στην κορυφή, ούτε ο Κολάσσο να δείξει κάτι παραπάνω και ούτε ο όλος σχηματισμός του Ερέρεα έβγαλε κάτι το θετικό σήμερα.  Απογοητευτική εμφάνιση που μας προσγείωσε απότομα μιας και επί της ουσίας ήταν η πρώτη ήττα που η ομάδα δικαιολογημένα έχασε μιας και ήταν κατώτερη του αντιπάλου.

Όσο και αν δικαιολογείται για μια νέα ομάδα όπως είναι ο φετινός ΑΡΗΣ να υπάρχουν μεγάλες μεταπτώσεις στην απόδοση της θα πρέπει κάποια στιγμή η ομάδα να βρει κάποιες σταθερές στο παιχνίδι της. Όπως φάνηκε σήμερα ο Ισπανός ακόμη ψάχνει να βρει τις σταθερές και αυτό το πληρώνουμε ως τώρα με 3 φθηνές ήττες και μια βαριά όπως η σημερινή. Όσο γρηγορότερα κατασταλάξει  ο Ερέρα σε πρόσωπα και συστήματα τόσο  πιο σύντομα ο ΑΡΗΣ θα βρει τον δρόμο του. Με συνεχείς δοκιμές και εμμονές δουλειά δεν γίνεται…

Για ακόμη ένα παιχνίδι παρουσιάστηκε ποδοσφαιρικά αφελής ο ΑΡΗΣ μας και χωρίς να είναι χειρότερος από τον αντίπαλο του, έφαγε ένα φθηνό γκολ και γνώρισε νέα ήττα. Μια ήττα που μας κρατάει πίσω στην βαθμολογία και γεμίζει άπαντες στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο με έντονο προβληματισμό ενόψει της συνέχειας.

Ο Ολυμπιακός στο ξεκίνημα του κατάφερε να αιφνιδιάσει τους πάντες με την απόδοση του και κυριολεκτικά για περίπου 15' είχε την απόλυτη κυριαρχία. Και αφού πέρασε αναίμακτα η ανυπαρξία μας στο ξεκίνημα η ομάδα άρχισε να ανεβαίνει και να κάνει σιγά σιγά αισθητή την παρουσία της χωρίς ωστόσο στις 3-4 καλές φάσεις που δημιούργησε να καταφέρει να ανοίξει το σκορ. Στο Β ημίχρονο οι παίκτες του Ερέρα μπήκαν πιο αποφασισμένοι μέσα στο γήπεδο και άρχισαν να ανεβαίνουν πιο απειλητικά προς την περιοχή του Ολυμπιακού δείχνοντας ότι μπορούν να φθάσουν στη νίκη. Όλα αυτά όμως μέχρι το 67' εκεί που με μια φάση που θύμιζε περισσότερο προπόνηση ο Τζανακάκης είχε κακή αντίδραση στην μακρινή πάσα του Νάτχο, έχασε τον παίκτη του που με άνεση σέρβιρε το γκολ της νίκης στον Χασάν… Στη συνέχεια αν και η ομάδα ήθελε φάνηκε ότι όχι μόνο δεν μπορούσε αλλά δεν είχε ούτε και την τύχη με το μέρος της σε 2-3 φάσεις στην περιοχή του Ολυμπιακού. Δεν ήμασταν κακοί σήμερα αλλά δεν δείξαμε την βελτίωση που θα έπρεπε κυρίως μεσοεπιθετικά. Στην άμυνα ο Ερέρα άφησε την άκρη τους πειραματισμούς και εμπιστεύτηκε το δίδυμο Δεληζήση - Σόουζα που τα πήγε πολύ καλά.Τα μπακ όμως και ιδιαίτερα η πλευρά του Τζανακάκη ήταν και σήμερα η μεγάλη πληγή τόσο αμυντικά όσο και μεσοεπιθετικά. Δεν υπήρχαν οι βοήθειες από  τα πλάγια προς την επίθεση και σε συνδυασμό με την άνευρη και άοσμη εμφάνιση του Κολάσο η ομάδα δεν μπορούσε να γίνει αρκετά απειλητική ακόμη και όταν κυκλοφορούσε καλά την μπάλα.  Ο Γιουνές σε έναν άχαρο ρόλο κυρίως γιατί δεν τροφοδοτήθηκε καθόλου αλλά και όταν του ήρθε η μπάλα στα πόδια από κόντρα μέσα στην περιοχή δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα. Σε κακή μέρα για ακόμη μια φορά και ο Ερέρα που εκτός της αμυντικής γραμμής που ανακατεύει διαρκώς την τράπουλα με εκνευριστικό ρυθμό μεσοεπιθετικά φαίνεται να έχει κολλήσει σε κάποιες επιλογές. Είναι φανερό ότι η ομάδα δυσκολεύεται στο σκοράρισμα αλλά ο Ισπανός προπονητής από τις επιλογές δείχνει σαν να είναι ικανοποιημένος… Με καθυστέρηση και οι αλλαγές του όπως και οι επιλογές των παικτών που αντικαταστάθηκαν.

Πλήρη αποτυχία στα 3 συνεχόμενα ντέρμπι και αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να φέρει δυσαρέσκεια, προβληματισμό και αντιδράσεις. Σε μια λαοφιλή ομάδα όπως είναι ο ΑΡΗΣ πέρα από την αγάπη του κόσμου υπάρχουν και απαιτήσεις και πίεση για το αποτέλεσμα. Αυτό το τελευταίο φαίνεται να δυσκολεύονται να το αντιληφθούν τόσο ο προπονητής όσο και οι παίκτες. Συνέλθετε άμεσα και στα ευκολότερα αλλά πολύ κρίσιμα παιχνίδια που ακολουθούν κάντε το καθήκον σας.

ΥΓ. Έχει κερδίσει ποτέ ο ΑΡΗΣ μας με Σιδηρόπουλο διαιτητή; Κάποια στιγμή θα πρέπει να το ψάξουμε και αυτό το στατιστικό.

ΥΓ2. Δεν είναι μόνο ότι σπάνε τα νεύρα μας με κάποιες εμμονές του προπονητή αλλά "καίγονται" και οι παίκτες που βλέπουν να μην του δίνονται οι ευκαιρίες που τους αξίζουν.

Με τον Μπρούνο Γκάμα να πραγματοποιεί μιας από τις καλύτερες φετινές του εμφανίσεις και να σκοράρει και το νικητήριο γκολ η ομάδα μας επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη με τους πολύτιμους 3 βαθμούς. Μπορεί να μην έπεισε ούτε σήμερα με την απόδοση της και να είχε αρκετά νεκρά διαστήματα αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό που θέλαμε και από την στιγμή που το πετύχαμε τα υπόλοιπα είναι περιττές λεπτομέρειες.

Με γκολ από τα αποδυτήρια ξεκίνησε ο ΑΡΗΣ μας καταφέρνοντας με τον Ματέο Γκαρσία μόλις μετά από 19'' να ανοίξει το σκορ σε μια φάση που ξεκίνησε από μια εξαιρετική ενέργεια του Μπρούνο Γκάμα. Με το 1-0 υπέρ μας η ψυχολογία είχε ανέβει και για τα επόμενα 30 περίπου λεπτά ο ΑΡΗΣ είχε κλείσει τον Απόλλων στην πλευρά του κυνηγώντας το δεύτερο γκολ. Αντί όμως για δεύτερο γκολ ήρθε ένα μπλακ άουτ και η πικρή ισοφάριση στο 45'. Ένα μπλάκ άουτ που έμοιαζε περισσότερο ψυχολογικό ως συνέπεια της αφέλειας των παικτών μας με το ανούσιο πισωγύρισμα της μπάλας και τα φθηνά λάθη. Εξίσου νωθρά ξεκίνησε το Β ημίχρονο μέχρι το 55' που αρχίσαμε να ανεβάζουμε ρυθμούς και να παίρνουμε εκ νέου τον έλεγχο του αγώνα. Στο 69' Ντιγκινί και Γκάμα συνδυάστηκαν με εντυπωσιακό τρόπο με τον τελευταίο με μια βολίδα να γράφει το τελικό 1-2. Στη συνέχεια υπήρχαν και κάποιες ευκαιρίες να μπει και το τρίτο γκολ χωρίς ωστόσο να το καταφέρνουμε. Ανεξάρτητα από το θετικό αποτέλεσμα η ομάδα φάνηκε και σήμερα ότι νοσεί σε πολλά σημεία του παιχνιδιού. Σίγουρα είναι ένα επίπεδο πιο ψηλά ποιοτικά από την πλειοψηφία των ομάδων της σουπερλίγκας αλλά αυτό δεν είναι αρκετό σε όλα τα παιχνίδια για να φθάσει στις νίκες. Μαρτίνες και Κωσταντινίδης που πήραν την ευκαιρία σήμερα δεν απέδωσαν αυτά που περιμέναμε αλλά έδειξαν σε αρκετές φάσεις ότι μπορούν να προσφέρουν το κάτι παραπάνω σε σχέση με τους παίκτες που αντικατέστησαν. Θα πρέπει όμως στη συνέχεια τόσο οι συγκεκριμένοι παίκτες όσο και οι υπόλοιποι που θα πάρουν την ευκαιρία τους να δείξουν  ότι αξίζουν φανέλα βασικού.

Μια από τα ίδια ο σημερινός ΑΡΗΣ με το τελικό όμως αποτέλεσμα αυτή τη φορά να είναι θετικό. Ο Μπρούνο Γκάμα έκανε τη διαφορά στο σημερινό παιχνίδι, ωστόσο όπως φάνηκε από τον τρόπο που εξελίχθηκε ο αγώνας η ομάδα έχει πολλά κακώς κείμενα που πρέπει να διορθωθούν με πρώτο και καλύτερο αυτό το κουραστικό πισωγύρισμα της μπάλας. Από εκεί θα πρέπει να ξεκινήσει ο νέος προπονητής με την ελπίδα στη συνέχεια να δούμε την ομάδα να ξεδιπλώνει τις αρετές της. Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Αυτό με το να νιώθουμε ότι ο διαιτητής σφύριξε σωστά και ο αντίπαλος να νιώθει αδικημένος όταν έχει ισοφαρίσει με οφσάιντ γκολ είναι μοναδικό Αρειανό φαινόμενο!

ΥΓ2. Όλα δείχνουν Παντελίδης για τον πάγκο μια επιλογή που προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα. Για άλλους πισωγύρισμα για άλλους μια "σίγουρη" επιλογή ικανή να οδηγήσει την ομάδα στον στόχο της που είναι η έξοδος στην Ευρώπη. Αναμένουμε την επίσημη ανακοίνωση και τη δικαίωση της συγκεκριμένης επιλογής.

78'' διήρκησε το ταξίδι του ΑΡΗ από την πίκρα και την απογοήτευση στην γλυκιά γεύση της νίκης! Τόσο χρειάστηκε ο Γιουνές για να ξορκίσει τους δαίμονες των δοκαριών και να σκοράρει 2 φορές χαρίζοντας τους 3 βαθμούς νίκης! Μια νίκη που μας επαναφέρει για τα καλά στον δρόμο των επιτυχιών που καταλήγει στην έξοδο στην Ευρώπη!

Λίγες οι αλλαγές του Παντελίδη ως προς τα πρόσωπα της ενδεκάδας με την επιλογή των Μαρτίνες, Κωνσταντινίδη να είναι το κάτι διαφορετικό σε σχέση με την εποχή Ερέρα. Ενώ η τοποθέτηση του Ντιγκινί στην κορυφή αλλά και οι συχνές μακρινές μπαλιές από την άμυνα προς την επίθεση έδειχναν την αλλαγή στην αγωνιστική φιλοσοφία. Στο παιχνίδι η ομάδα είχε τον πρώτο λόγο αλλά οι φορές που καταφέραμε να γίνουμε απειλητικοί ήταν και σήμερα μετρημένες. Η μεγάλη ευκαιρία στο Α' ημίχρονο ήταν το κοντινό πλάσε στην κίνηση του Βέλεθ που ανάγκασε τον τερματοφύλακα του ΟΦΗ σε μια σπουδαία απόκρουση. Πέρα από αυτή την φάση και κάποια χλιαρά σουτ ή γρήγορες αντεπιθέσεις δεν υπήρχε ουσιαστική απειλή για τον ΟΦΗ. Όπως φυσικά και για τον Κουέστα όπου δεν ένιωσε την πίεση των Κρητικών πέρα από 1-2 φάσεις. Στο Β ημίχρονο η γνωστή γκαντεμιά που μας κυνηγάει φέτος έκανε την εμφάνιση της με την μπάλα να σταματάει 2 φορές στο δοκάρι του ΟΦΗ μια από την εξαιρετική εκτέλεση του Γιουνές και μια σε σουτ του Γκαρσία… Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο απογοητευτική με την άμυνα μας σε μια φάση διαρκείας να χάνει την συγκέντρωση της και να δεχόμαστε τελικά το γκολ. Και ενώ όλα έδειχναν ότι θα γνωρίσαμε άλλη μια πικρή ήττα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και σε προηγούμενα παιχνίδια ήρθε η κινηματογραφική ανατροπή με τον Γιουνές 2 φορές με αποφασιστικότητα να τρυπώνει στην αντίπαλη περιοχή και να σκοράρει με αποφασιστικότητα! Ανέλπιστη νίκη έτσι όπως εξελίχθηκε ο αγώνας που θα πρέπει να εκμεταλλευτεί ο Παντελίδης πάση θυσία. Η ομάδα σε γενικές γραμμές δεν έδειξε κάτι πολύ διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Φάνηκε όμως ότι έχει τους παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά και πάνω στους τρόπους που θα τους εκμεταλλευτεί καλύτερα θα πρέπει να δουλέψει ο νέος προπονητής μας.

Από τα πιο απολαυστικά 78'' που έχουμε ζήσει με τον ΑΡΗ μας ήταν η σημερινή ανατροπή με την ομάδα να δείχνει έστω και στις καθυστερήσεις την αντίδραση που δεν είχαμε δει σε προηγούμενες αναμετρήσεις! Αυτή την αντίδραση κρατάμε παρέα με τους 3 βαθμούς με την αισιοδοξία ότι ο νέος προπονητής θα καταφέρει να αξιοποιήσει αυτό το ρόστερ σαφώς καλύτερα από τον προκάτοχο του. Οι νίκες πάντα βοηθάνε ώστε να δουλέψει η ομάδα με πιο καθαρό μυαλό. Πως τους πόνεσες έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!!!!

ΥΓ. Έδωσε απαντήσεις ο Γιουνές αλλά ακόμη χρωστάει για το χαμένο πέναλτι…

ΥΓ2. 5 δοκάρια…  Λέτε να έσπασε εντελώς η γκαντεμιά που μας κυνηγάει;

Άλλη μια σπουδαία ευκαιρία για μια μεγάλη νίκη σπατάλησε η ομάδα μας σήμερα, δεχόμενη την ισοφάριση από την άσπρη βούλα στο τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης. Οι παίκτες μας στο τέλος δεν είχαν τις αντοχές και το καθαρό μυαλό να κρατήσουν την μπάλα και να αμυνθούν σωστά με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να πάρει μια ισοπαλία κόντρα στην εικόνα του παιχνιδιού.

Διαβασμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα και πιέζοντας από την αρχή αρκετά ψηλά τον αντίπαλο του κατάφερε να τον εγκλωβίσει και να πάρει τον έλεγχο του παιχνιδιού. Αυτή η πίεση στο ξεκίνημα είχε ως αποτέλεσμα 2 κερδισμένα πέναλτι με το πρώτο να το σπαταλάει ο Γκάμα και το δεύτερο να το μετουσιώνει σε γκολ ο Γιουνές. Η εικόνα μέχρι την λήξη του ημιχρόνου ήταν ένας μονόλογος του ΑΡΗ που κατάφερε να αναγκάσει τον Παναθηναϊκό σε έναν παθητικό ρόλο. Στο Β ημίχρονο η εικόνα αν και φάνηκε να αλλάζει ελαφρώς με την κατοχή του Παναθηναϊκού να αρχίζει να γίνεται πιο ουσιαστική ωστόσο τις ευκαιρίες τις είχε ο ΑΡΗΣ μας. Σε 4 τουλάχιστον περιπτώσεις οι παίκτες μας βγήκαν στην αντεπίθεση με ιδανικές συνθήκες για να κάνουν το 2-0 και να κλειδώσουν τη νίκη χωρίς όμως τελικά να το πετυχαίνουν. Το σουτ του Ντιγκινί που πέρασε δίπλα από το δοκάρι, η προβολή του Γιουνές στην αγκαλιά του Διούδη αλλά και η ακόμη πιο σπουδαία ευκαιρία του Βελέθ που σταματάει στο δοκάρι… Ο Παντελίδης βλέποντας τον Παναθηναϊκό να έχει πάρει το κέντρο και να πιέζει ολοένα και περισσότερο αποφάσισε να ρίξει και τρίτο στόπερ μιας και η αλλαγή του Ματίγια νωρίτερα για να ενισχύσει το κέντρο δεν είχε αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά αν και το παιχνίδι φαινόταν στα μέτρα μας θα έπρεπε ο Παντελίδης να δείξει καλύτερα αντανακλαστικά και κάνοντας πιο γρήγορα τις αλλαγές του να μην επέτρεπε στον αντίπαλο να πιέσει τόσο πολύ και τους παίκτες μας να κλειστούν κάτι που σε καμία περίπτωση δεν το πέτυχε με την είσοδο του Μαβράι. Παρά τις επιλογές όμως του προπονητή αδύναμος κρίκος όμως ήταν η επιθετική μας γραμμή που δεν μπόρεσε σήμερα να τελειώσει το παιχνίδι παρά τις ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν. Ενώ και τα μπακ σε ένα παιχνίδι που δεν δεχθήκαμε μεγάλη πίεση έδειξαν πόσο επιτακτική είναι η ενίσχυση στις συγκεκριμένες θέσεις. Πολύ καλός ο Μπάσα σήμερα που μαζί με τον Σιώπη όσο είχαν δυνάμεις κυριάρχησαν. 

Όσο και αν μας πληγώνει αυτό το ισόπαλο σκορ η ομάδα στάθηκε καλά και το μόνο που της έλειπε ήταν η αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια είτε αυτό ήταν το σουτ που θα κατέληγε στα δίχτυα είτε η καθοριστική πάσα που θα οδηγούσε στο γκολ. Φάνηκε ότι κάποια πράγματα έχουν αλλάξει με την παρουσία του Παντελίδη στον πάγκο αλλά ακόμη χρειάζεται πολύ δουλειά μέχρι να φθάσουμε στο επιθυμητό επίπεδο απόδοσης. Και φυσικά θα πρέπει τον Ιανουάριο να γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις ώστε αυτό το καλό σύνολο που στήθηκε το καλοκαίρι να παρουσιαστεί στον Β γύρο ακόμη καλύτερο.

ΥΓ. Η διαφορά του κακού διαιτητή με του στημένου διαιτητή είναι ότι τα κουκούτσια από το καρπούζι μοιράζονται και στις 2 πλευρές  και αυτό είναι σαφώς πιο έντιμο από τους "καλούς" διαιτητές που το πρώτο μέλημα τους είναι να μην αδικήσουν συγκεκριμένες ομάδες.

ΥΓ2. Τουλάχιστον για αυτή τη χρονιά όπου χαριστικά βρίσκεται ο Παναθηναϊκός στην σουπερλίγκα και σπρώχνεται από το όλο σύστημα για να "σβήσει" την τιμωρία της Ευρώπης δεν θα έπρεπε να βγάζει γκιχ.

Αγνώριστος ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο Περιστέρι που σαν να μην βγήκε ποτέ στο γήπεδο να αγωνιστεί γνώρισε την ήττα με 4-2. Μάλιστα κόντρα στην ροή του παιχνιδιού η ομάδα είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει ακόμη και τη νίκη αλλά δείχνοντας για ακόμη μια φορά τεράστια ποδοσφαιρική αφέλεια την πέταξε στα σκουπίδια.

Σε αντίθεση με τον αγώνα με τον Παναθηναϊκός η ομάδα σήμερα ήταν αδιάβαστη και χωρίς ένα στοιχείο που να δείχνει ότι έγινε προετοιμασία για να αντιμετωπίσει σε επίσημο παιχνίδι τον Ατρόμητο. Οι παίκτες μας φάνηκε να μην ήξεραν αν πρέπει να πιέσουν ή όχι ψηλά και το έκαναν ανορθόδοξα έδειχναν ανίδεοι για τον τρόπο με τον οποίο κυκλοφορεί την μπάλα ο Ατρόμητος και αλλάζει συχνά πλευρά στο παιχνίδι του. Την ίδια στιγμή στην επίθεση η ομάδα έμοιαζε κομμένη στα 2 και με τον Γκάμα να κλείνετε καλά, τον Γιουνές να κινείται κάπου στα χαμένα και τον Γκαρσία για ακόμη ένα παιχνίδι να είναι ανύπαρκτος επιθετικά μοιάζαμε απελπιστικά ακίνδυνοι. Φυσικά στο επιθετικό βατερλό περίοπτη θέση είχε ο Κολάσο που μετά και από αυτή την εμφάνιση μάλλον εξάντλησε και την τελευταία ελπίδα που υπήρχε για να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που γέννησε ο ερχομός του. Τα μπακ και πάλι τραγικά ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου. Ενώ ο Κωσταντινίδης που αντικατέστησε τον Τζανακάκη και μόνο που προσπάθησε να ανέβει πιο ψηλά έκανε αισθητή την παρουσία του. Το πέναλτι που κέρδισε ο Μαβράι που σπατάλησε ο Γιουνές επιβεβαίωσε το πρόβλημα που υπάρχει από την άσπρη βούλα και ως τώρα μας έχει στοιχίσει πολλά. Σε όλο αυτό το μπάχαλο μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει ο Παντελίδης που διάβασε εντελώς λάθος τον αντίπαλο αλλά και τις εναλλακτικές που είχε μετά την απώλεια των Ντιγκινί και Μαρτίνες. Μπορεί οι αλλαγές του να είναι ήταν καθοριστικές και να μεταμόρφωσαν στο φινάλε την ομάδα αλλά το ρίσκο με τον Κολάσσο δεν του βγήκε όπως και η άδικη απόφαση να αφήσει τον Δεληζήση στον πάγκο για χάρη του Μαβράι. Το πώς εξελίχθηκε στο τέλος το παιχνίδι απλά επιβεβαίωσαν την ποδοσφαιρική αφέλεια που μας χαρακτηρίζει φέτος και την γενικότερη έλλειψη συγκέντρωσης  σήμερα. Εξαιρετικός ο Σιώπης και σήμερα όπως και ο Βελέθ που ήταν με διαφορά οι πιο δραστήριοι παίκτες της ομάδος μας. Σκόραρε και πάλι ο Διαμαντόπουλος ευελπιστώντας αυτή τη φορά ο Παντελίδης να του δώσει στη συνέχεια την ευκαιρία που δεν του έδωσε ο Ερέρα.

Ο χειρότερος φετινός ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε σήμερα σε ένα παιχνίδι διδακτικό από πολλές απόψεις. Φάνηκε ξεκάθαρα γιατί είναι απαραίτητοι δραστήριοι παίκτες σαν τον Ντιγκινί και τον Μαρτίνες μπροστά που μπορούν να παίζουν και χωρίς την μπάλα αλλά και το πόσο στοιχίζει το "ποιοτικό κενό" που υπάρχει στα μπακ. Ενώ για αυτούς που βλέπανε με θετικό μάτι την φλύαρη κατοχή επί εποχής Ερέρα σήμερα ο Ατρόμητος έδειξε τι σημαίνει να έχεις ουσιαστική κατοχή με καλή κυκλοφορία της μπάλας  ανεβαίνοντας ψηλά και απειλώντας τον αντίπαλο.

Πιστός στην αφέλεια που μας χαρακτηρίζει φέτος αποδείχθηκε και σήμερα η ομάδα μας γνωρίζοντας πικρή ήττα από τον Παναιτωλικό μέσα στο Κλεάνθης Βικελίδης. Το φθηνό λάθος του Δεληζήση και του Σιώπη άλλαξαν τις ισορροπίες του αγώνα και καθόρισαν το τελικό αποτέλεσμα. Λογική η αγανάκτηση του κόσμου που αντί να βλέπει την ομάδα να βελτιώνεται την παρακολουθεί να κάνει βήματα προς τα πίσω.

Ορεξάτος μπήκε ο ΑΡΗΣ στα πρώτα λεπτά του αγώνα χωρίς ωστόσο να καταφέρει να επιβάλλει τον ρυθμό του. Η κεφαλιά του Δεληζήση και το σουτ του Γιούνες που βρήκε πάλι δοκάρι ήταν οι πρώτες καλές μας στιγμές. Όσο προχωρούσε το παιχνίδι φαινόταν ολοένα και περισσότερο ότι τα πράγματα θα ήταν δύσκολα με τον Παναιτωλικό να γίνεται 2-3 φορές επικίνδυνος. Το φθηνό λάθος του Δεληζήση σε ένα από αυτά τα καταραμένα πισωγυρίσματα της μπάλας έδωσε την ευκαιρία στον Μοράρ να βγει τετ α τετ με τον Κουέστα με τον τελευταίο να  τον ρίχνει κάτω και να αποβάλλεται από το  παιχνίδι. Και αν και το πέναλτι κατέληξε άουτ η αποβολή του Κουέστα όπως φάνηκε στη συνέχεια στοίχισε. Στο 39΄με σουτ του Ματέο Γκαρσία αγγίξαμε το 1-0 αλλά ο Κυριακίδης αντέδρασε εξαιρετικά  και κράτησε το μηδέν. Στο Β ημίχρονο ο Παναιτωλικός είχε τον πρώτο λόγο και κατάφερε να ανοίξει το σκορ όταν στην εκτέλεση κόρνερ τόσο οι αμυντικοί μας όσο και ο Αναγνωστόπουλος δεν αντέδρασαν σωστά. Δέκα λεπτά αργότερα ο Μενέντεθ που είχε περάσει για να βοηθήσει επιθετικά την ομάδα συνδυάστηκε ωραία με τον Γκάμα, έκανε  την συρτή σέντρα με τον Ντιγκινί πολύ ωραία με προβολή να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Και πάνω που η ομάδα και ο κόσμος πήρε τα πάνω του και πίστεψε στην ανατροπή ήρθε ακόμη ένα φθηνό λάθος πάλι σε κόρνερ με τον Σιώπη να αφήνει την μπάλα στο πρώτο δοκάρι και τον Αναγνωστόπουλο να αιφνιδιάζεται… Στο 86΄η κεφαλιά του Βελέθ λίγο έλειψε να καταλήξει σε γκολ και κάπου εκεί τελείωσε το παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που πρόσφερε απογοήτευση και προβληματισμό μιας και η νίκη ήταν απαραίτητη. Σχεδόν όλοι παίκτες ήταν νωθροί, έχαναν τις μονομαχίες, έκαναν αβίαστα λάθη και δεν είχαν συγκέντρωση στο παιχνίδι τους.  Ο Δεληζήσης που τόσο παινέψαμε όλοι μας το προηγούμενο διάστημα ήταν μοιραίος όπως και ο Σιώπης που στις προηγούμενες αναμετρήσεις ήταν από τους κορυφαίους. Ο Γκαρσία συνέχισε το ντεφορμάρισμα του ενώ ο Ματίγια αν και πήρε φανέλα βασικού δεν μπόρεσε να κάνει αισθητή την παρουσία του. Πάλεψε ο Γκάμα αλλά μέχρι να μπει ο Μενέντεθ δεν είχε κανένα στήριγμα για να κάνει παιχνίδι. Και όπως είναι λογικό όταν η ομάδα χάνει και έχει τέτοια εικόνα η ευθύνη βαραίνει και τον προπονητή που δείχνει αδυναμία όχι μόνο να βελτιώσει την εικόνα αλλά ακόμη και να την διατηρήσει στα επίπεδα που την ανέλαβε. Η επιλογή του αμυντικογενή Βαλεριάνου αντί του Μενέντεθ ήταν ατυχής ενώ και ο τρόπος που προσέγγισε από το ξεκίνημα τον αγώνα για ακόμη μια φορά δεν ήταν ο σωστός.

Μετά και από την σημερινή απογοήτευση μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά μιας και είναι ολοφάνερο ότι υπερεκτιμήσαμε τους παίκτες που ήρθαν φέτος και την δυναμική μας. Δύσκολα μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα τι ακριβώς φταίει για αυτή την εικόνα. Υπεύθυνοι όμως για να βρουν τη λύση ώστε ο ΑΡΗΣ να επιστρέψει στις επιτυχίες είναι ο Καρυπίδης, ο Διαμαντόπουλος και ο Παντελίδης. Που θα πρέπει κάποιοι στιγμή να κατανοήσουν ότι βρίσκονται στον ΑΡΗ και ότι εδώ υπάρχουν απαιτήσεις.

Ανέλπιστη νίκη από το πουθενά κατάφερε να πάρει η ομάδα μας στις καθυστερήσεις του αγώνα χάρη στο φάουλ του Ματίγια! Τραγική η εικόνα της ομάδος  που δικαιολογημένα προκάλεσε την αντίδραση του "παγωμένου" κόσμου.  Παρόλα αυτά οι 3 βαθμοί δίνουν την ευκαιρία στους υπεύθυνους για το αγωνιστικό κομμάτι  να ασχοληθούν με τα προβλήματα με  περισσότερη ηρεμία  και καθαρό μυαλό.

Χωρίς ξεκάθαρο πλάνο και αγωνιστικό ρυθμό η ομάδα μας μπήκε σε ένα παιχνίδι που λόγω των τραυματισμών και το μπάχαλο στον μεταγραφικό σχεδιασμό ήταν εξαρχής αρκετά πονηρό. Μια κατάσταση που επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο όταν ο Μπρούνο Γκάμα από πολύ νωρίς αποχώρησε τραυματίας. Το αποτέλεσμα ήταν να δούμε για περίπου 80'  έναν άνευρο, ανούσιο, χωρίς ενέργεια και δημιουργία ΑΡΗ που αδυνατούσε να δημιουργήσει έστω μια επικίνδυνη κατάσταση στην περιοχή του αντιπάλου. Η Λαμία αν και πατούσε καλύτερα φοβήθηκε να διεκδικήσει το κάτι παραπάνω και αυτό στο τέλος το πλήρωσε. Το γκολ του Ματίγια στις καθυστερήσεις ήταν το αποτέλεσμα της ελάχιστης πίεσης που υπήρξε στα τελευταία αλλά και της οπισθοχώρησης των αντιπάλων που βολευόντουσαν και με το Χ. Πέρα όμως από το νικητήριο γκολ η εικόνα ήταν αποκαρδιωτική. Παίκτες που δεν μπορούσαν να συνδυαστούν ούτε στα 3 μέτρα, πισωγύρισμα της μπάλας με κάθε ευκαιρία, ατολμία σε οποιαδήποτε προσπάθεια μετά το κέντρο και φανερή έλλειψη πάθους σε κάθε διεκδίκηση της μπάλας. Παίκτες που ίσως πήραν σήμερα την τελευταία τους ευκαιρία και απέδειξαν ότι δεν μπορούν να προσφέρουν ούτε τα βασικά. Ενώ και ο ίδιος ο Παντελίδης δείχνει ανήμπορος με το υπάρχον υλικό να διαχειριστεί την κατάσταση και να δείξει κάτι παραπάνω ή έστω κάτι που να θυμίζει τον ΑΡΗ των πρώτων αγωνιστικών. Μοναδική εξαίρεση από αυτό το χάλι ήταν ο Βελέθ που το μόνο που δεν έκανε σήμερα ήταν να σκοράρει.

Πιο τρανταχτή απόδειξη από το σημερινό παιχνίδι για την προχειρότητα του μεταγραφικού σχεδιασμού αλλά και της γενικότερης διαχείρισης του ρόστερ από το καλοκαίρι μέχρι και αυτή την αγωνιστική δεν υπάρχει. Η ομάδα παρά το πολυπληθές ρόστερ κατέβηκε με μια ενδεκάδα ανάγκης, με παίκτες που με το ένα πόδι  είναι εκτός ομάδος και έναν προπονητή που δυσκολεύεται να βρει λύσεις στα αγωνιστικά προβλήματα παρουσιάζοντας το χάλι που παρακολουθήσαμε σήμερα. Φάρμακο για τον ασθενή το σημερινό τρίποντο, με την μεταγραφική ενίσχυση να μοιάζει το μοναδικό γιατρικό.

ΥΓ. Πάλι καλά που έχουμε τεχνικό διευθυντή και βοηθάει στον μεταγραφικό σχεδιασμό!

ΥΓ2. Ξεκίνημα του Β γύρου και ο ΑΡΗΣ έχει πετύχει το εκπληκτικό να μην έχει ακόμη βρει μια σταθερή ενδεκάδα, να έχει υπεράριθμο ρόστερ και να μην έχει παίκτες να βάλει όταν υπάρχουν 2-3 απουσίες!

ΥΓ3. Δικαιολογημένες οι αντιδράσεις του κόσμου αλλά καλό είναι κάποια στιγμή να τα ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα όσο αφορά τις αντιδράσεις μας σε όλα τα αθλήματα. Δηλαδή το πρόβλημα στο ποδόσφαιρο είναι αν το γκολ μπει στο 14' ή στο 94' και στο μπάσκετ αν στο ημίχρονο είσαι στο -15 ή αν στο τέλος κερδίζεις; Ή αν οι πρόεδροι σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ αδυνατούν να κάνουν τα βασικά και αυτονόητα;

ΥΓ4. Αν και θεωρούσα ότι ο Ερέρα έκανε χοντρά λάθη και έπρεπε να φύγει τελικά η εικόνα δείχνει κάτι το διαφορετικό. Κάθε αγωνιστική που περνάει και το "πείραμα" Παντελίδη φαίνεται να αποτυγχάνει πανηγυρικά με όλους να απορούν που έχει χαθεί ο ΑΡΗΣ των πρώτων αγωνιστικών. Πλέον ο ΑΡΗΣ θυμίζει στο απόλυτο μια μεσαία ομάδα της σουπερλίγκας που απλά ελπίζει να της βγει το παιχνίδι.

ΥΓ5. Ξεπουλημένοι εκεί στην ΕΡΤ3 να θυμάστε ότι έχει ο καιρός γυρίσματα…

Μια αμυντική αδράνεια στο 38' ήταν αρκετή για να κρίνει την αναμέτρηση και να γνωρίσουμε την ήττα. Μια ήττα που θα μπορούσε εύκολα να γίνει Χ αλλά σε καμία περίπτωση νίκη μιας και οι παίκτες του Παντελίδη με την μεσοεπιθετική λειτουργία τους έδιναν την εντύπωση ότι και 5 ημίχρονα να είχε ακόμη γκολ δεν θα έβαζαν… Ηρωικός ο κόσμος του ΑΡΗ που αψήφησε το "μπλόκο" και βρέθηκε δίπλα στην ομάδα.

Φανερά χωρίς πλάνο και ξεκάθαρο προσανατολισμό μπήκε ο ΑΡΗΣ μας μέσα που αν και είχε την μπάλα στα πόδια του δεν ήξερε τι να την κάνει. Ο Ντιγκινί που ήταν από τους λίγους δραστήριους παίκτες σήμερα έφθασε κοντά στο γκολ στο 16΄ και εκεί περίπου ξεκίνησαν και ολοκληρώθηκαν οι κανονικές ευκαιρίες για την ομάδα μας. Προβλέψιμο παιχνίδι από τα πλάγια που κατέληγε σε λάθος ή σε κακή σέντρα όταν ο προπονητής επέλεξε για μπακ 2 παίκτες που φημίζονται για το αμυντικό κομμάτι και την επιθετική τους αδυναμία. Και στο κέντρο το απόλυτο χάος με τους Σιώπη και Ματίγια να διστάζουν να ανέβουν και όταν ανέβαιναν δεν ήξεραν τι ήθελαν να κάνουν και τον Τόνσο φανερά εκτός κλίματος να μην μπορεί να προσφέρει απολύτως τίποτα. Αποτέλεσμα όλων αυτών ο Δεληζήσης να αναλαμβάνει να οργανώσει και την επίθεση της ομάδος κάτι που από μόνο του είναι κάτι σαν απόδειξη της ανύπαρκτης επιθετικής λειτουργίας μας. Χωρίς τρεξίματα, χωρίς εμπνεύσεις, χωρίς δίψα για τη νίκη ολόκληρη η ομάδα. Και ενώ δεν υπήρχε τρόπος  να βγει ευκαιρία με οργανωμένες επιθέσεις δεν υπήρχαν καν η σκέψη για πίεση ψηλά ώστε να προκαλέσουμε και να εκμεταλλευτούμε κάποιο λάθος. Φανερά κακό το διάβασμα του αγώνα από τον Παντελίδη όπως και οι αντιδράσεις του κατά την διάρκεια του αγώνα με τις αλλαγές που επέλεξε να κάνει. Ενώ σίγουρα φέρει ευθύνη και για την έμπνευση του όχι μόνο να βάλει τον Μπάσα σαν στόπερ αλλά να τον ρίξει και πάνω σε έναν υψηλόσωμο και έμπειρο επιθετικό όπως είναι ο Μαρκόφσκι που έβαλε το γκολ. Μοναδική ευχάριστη νότα στη σημερινή παραφωνία ήταν η εμφάνιση του Λάρσον που έδειξε καλά στοιχεία στο ντεμπούτο.

Καλές οι συνεντεύξεις τύπου και οι όποιες δηλώσεις αλλά η εικόνα μιλάει από μόνη της. Ο κακός σχεδιασμός του καλοκαιριού και η αδυναμία του Παντελίδη να βελτιώσει έστω και ένα στοιχείο της ομάδος φάνηκε και σήμερα στο γήπεδο. Η ομάδα έχασε τεράστια ευκαιρία να σκαρφαλώσει στον βαθμολογικό πίνακα αλλά η ίδια η εικόνα της φαίνεται να είναι αυτή που προβληματίζει και απογοητεύει περισσότερο από την ήττα. Αισιόδοξος δηλώνει ο Σάββας Παντελίδης με την αισιοδοξία του να πηγάζει απλά και μόνο από την επιθυμία τη δική του αλλά και όλου του κόσμο για έναν ΑΡΗ σαφώς καλύτερο  από αυτόν που παρακολουθούμε εδώ και πολλές αγωνιστικές.

ΥΓ. Δηλαδή αφήνεις σε παιχνίδι με την πιο ακίνδυνη ομάδα του πρωταθλήματος που θέλεις τους 3 βαθμούς τον Μενέντεθ έξω που μπορεί να βγάλει και μια σέντρα για να παίξεις με τον Βαλεριάνο. Βάζεις και στην άλλη πλευρά τον Τζανακάκη που και αυτός δεν μπορεί να βγάλει μια σέντρα και αποφασίζεις όλες οι επιθέσεις να γίνονται από τα πλάγια. Κάπου εδώ  η λογική στερεύει..

ΥΓ2. Και θέλεις να διαφοροποιήσεις το σύστημα σου και αντί να βάλεις τον Κορχούτ στη φυσική του θέση μπας και βγάλει και καμιά σέντρα συνεχίζεις και κρατάς μέσα Βαλεριάνο.

ΥΓ3. Μπάσα στόπερ και πάνω στον πιο επικίνδυνο παίκτη του αντιπάλου. Η συνήθεια που έγινε λατρεία…

ΥΓ4. Αντί να αρπάξεις την ευκαιρία και να σπρώξεις τον σιχαμένο κομποτιακό στην Β εθνική τον ανασταίνεις και κάνεις μάγκα και τον Καραγεωργίου. Τι άλλο θα ζήσουμε;

ΥΓ5. Ο αχάριστος ο κόσμος φταίει που δεν βλέπει οργάνωση και πλάνο!

ΥΓ6. Το πείραμα Παντελίδη έχει αποτύχει.  Το μόνο που απομένει είναι το πότε θα το παραδεχθούμε.

Πολύτιμη νίκη ξεχωριστής βαθμολογικής και ψυχολογικής σημασίας πήρε η ομάδα μας στην Ξάνθη με σκόρερ τον Ματέο Γκαρσία που επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις. Σαφώς πιο ορθολογικές οι επιλογές του Παντελίδη που άφησε τα πειράματα στην άκρη και παρέταξε έναν ΑΡΗ μεταμορφωμένο και πιο ουσιαστικό σε όλες τις γραμμές του γηπέδου.

Με τους Κορχούτ, Λάρσον και Ρος να ξεκινάνε βασικοί στις φυσικές τους θέσεις , τον Μπάσα στα χαφ και τον Διαμαντόπουλο στην κορυφή η ομάδα από το ξεκίνημα έδειξε ένα πολύ διαφορετικό πρόσωπο σε σχέση με τις προηγούμενες αγωνιστικές. Οι γραμμές ήταν πολύ πιο κοντά μεταξύ τους και γενικότερα υπήρχε μια συνοχή και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Ευκαιρίες πολλές στο πρώτο ημίχρονο δεν υπήρχαν αλλά η υπεροχή μας χωρίς τη γνωστή φλυαρία ήταν ξεκάθαρη με αποτέλεσμα στο 38΄ ο Γκαρσία να βρει την ευκαιρία να εξαπολύσει μια βολίδα μέσα από την  μεγάλη περιοχή και να κάνει το 0-1. Σκορ που έμεινε μέχρι το τέλος αν και υπήρχαν 2-3 εξαιρετικές ευκαιρίες για να "κλειδώσει" τη νίκη κυρίως από τα πόδια του Μαρτίνες με αποκορύφωμα το δοκάρι στο 72' . Με εξαίρεση 2 φάσεις σε όλο το παιχνίδι δεν απειληθήκαμε ιδιαίτερα κάτι που ήταν ξεκάθαρα αποτέλεσμα της συνολικής καλής αμυντικής λειτουργίας της ομάδος. Σιώπης, Γκαρσία, Μαρτίνες επέστρεψαν στις καλές εμφανίσεις ενώ και ο Διαμαντόπουλος με την μαχητικότητα του βοήθησε επιθετικά. Άρεσαν και οι 3 νέες μεταγραφές με τον Λάρσον του δευτέρου ημίχρονου μέχρι το 68΄που αποχώρησε τραυματίας να δείχνει εξαιρετικά στοιχεία. Γενικότερα όλη η ομάδα ήταν πολύ καλή κάτι που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στον προπονητή. Μπορεί σήμερα να είχε περισσότερες επιλογές στη διάθεση του και τους νέους  παίκτες με περισσότερες προπονήσεις αλλά το σημαντικό στοιχείο που έκανε την διαφορά ήταν ότι δεν ρίσκαρε με διάφορες αλχημείες και περίεργες επιλογές όπως έκανε στα προηγούμενα παιχνίδια.

Σπουδαία νίκη που μας δίνει σημαντικό προβάδισμα στην κούρσα της Ευρώπης. Αρκεί φυσικά η σημερινή εμφάνιση να έχει και ανάλογη συνέχεια. Ο Παντελίδης άφησε στην άκρη τις αλχημείες, πήγε σε πιο λογικές επιλογές και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δούμε έναν ΑΡΗ κυρίαρχο μέσα στο γήπεδο παρά το φτωχό 0-1.  Και όλα αυτά απέναντι σε μια φορμαρισμένη ομάδα που έδειχνε να είχε βρει τον δρόμο της. Βροντερό παρών από τον κόσμο μας στα Πηγάδια, απόλαυσε τη νίκη και την πανηγύρισε έντονα μαζί με τους παίκτες στο φινάλε του αγώνα. Έτσι ρε Αρειανάρα να γουστάρουμε!

ΥΓ. Αντίστροφη μέτρηση για τις μεταγραφές με το όνομα του Φετφατζίδη να ακούγεται έντονα. Σπουδαία κίνηση αν τελικά γίνει.

ΥΓ2. Φθάσαμε στις τελευταίες ώρες των μεταγραφών, από τους 6 παίκτες που ήθελες είσαι στους 3… Ακούγεται το όνομα του Φετφατζίδη στην εκπνοή των μεταγραφών και ο άλλος αναρωτιέται γιατί πάμε να τον πάρουμε… Όχι ρε φίλε… αφού δεν είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η ομάδα τη δεδομένη χρονική στιγμή ας μην πάρουμε κανέναν και να μείνουμε όπως είμαστε…

ΥΓ3. Βλέπεις αυτή την κερκίδα ημέρα Πέμπτη και μετά από τόσες συνεχόμενες πίκρες και αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν να υπάρχει κάποιος που να κατηγορεί τον κόσμο της ομάδος για ότι συμβαίνει.