Ένα από τα επιχειρήματα του "νοικοκυραίου-σωτήρα" Γ.Δαμιανίδη στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για το κατάντημα του ΑΡΗ με τον ίδιο στο "τιμόνι" ήταν η εγκατάλειψη της ομάδος από Αρειανούς με μεγάλη οικονομική επιφάνεια με τα άδεια καρεκλάκια στα επίσημα να είναι η απόδειξη όλων όσο έλεγε τόσο ο ίδιος όσο και τα παπαγαλάκια του. Φυσικά πότε δεν μας εξήγησε πως μια ομάδα που σώθηκε από τους ίδιους τους Αρειανούς και αναγεννήθηκε χάρη στα μέλη της ΓΕΝΕΣΙΣ(που αν και ήταν πρόεδρος ο ίδιος ως γνωστόν οι υπόλοιποι ενίσχυαν την ομάδα οικονομικά), είχε την οικονομική στήριξη εξωδιοικητικών μέσω της  ΣΑΡΙΣΑΣ αλλά και την βοήθεια του κ.Πάλμα ξαφνικά όλοι τον εγκατέλειψαν και ούτε φυσικά μπήκε στην διαδικασία να μας πει την δική του εκδοχή για τους λόγους για τους οποίους όλοι αυτοί που του γύρισαν την πλάτη και τον άφησαν μόνο του με την αποχώρηση του φαίνεται σιγά σιγά να συσπειρώνονται εκ νέου γύρω από την ομάδα.

Από τις πρώτες κινήσεις που έκανε ο κ.Αρβανίτης που ως εκπρόσωπος του Α.Σ. στην ΚΑΕ γνώριζε πρόσωπα και καταστάσεις πολύ πριν γίνει πρόεδρος της διοίκησης Πρωτοδικείου ήταν να πλησιάσει όλους αυτούς που εκδιώχθηκαν, εξαπατήθηκαν, χλευάστηκαν από την "κλίκα" που έκανε κουμάντο και στον μπασκετικό ΑΡΗ για να δει τις προθέσεις του. Μπορεί ένας μεγάλος αριθμός γνωστών Αρειανών να δήλωσαν παρών στο κάλεσμα του αλλά η πίκρα τους για ότι είχε προηγηθεί αλλά και η καχυποψία τους σχετικά με την αλλαγή σελίδας στα διοικητικά της ΚΑΕ ήταν εμφανής εξ αρχής. Μετά λοιπόν από ένα μουδιασμένο σχετικά ξεκίνημα που το πρόβλημα με τα δελτία οδήγησε στο κακό αγωνιστικό ξεκίνημα της ομάδος και γέμισε άπαντες με απογοήτευση φαίνεται κάτι να αρχίσει να κινείται και άνθρωποι που στην αρχή ήταν διστακτικοί να δείχνουν πλέον την στήριξη τους εμπράκτως. Η αρχή έγινε με τον κ.Πλιάκη που ενίσχυσε οικονομικά την νέα διοίκηση προσφέρoντας ένα χρηματικό ποσό και στη συνέχεια η σκυτάλη πέρασε στα μέλη του ARIS Golden Club που με μια έξυπνη κίνηση προσπαθούν φέρουν κόσμο και έσοδα στην ομάδα πριμοδοτώντας εισιτήρια διαρκείας. 

Δεν θα κρίνουμε το αποτέλεσμα των κινήσεων όπως είναι τα χρηματικά ποσά που δόθηκαν, τα οφέλη που θα έχει η ΚΑΕ από την πριμοδότηση των διαρκείας αλλά την πρόθεση και την διάθεση που δείχνουν κάποιοι συνΑρειανοί μας σε περίοδο οικονομικής κρίσης να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια που γίνεται στον μπασκετικό ΑΡΗ. Μάλιστα με δεδομένο το τραγικό ξεκίνημα της ομάδος αυτές οι κινήσεις έχουν ακόμη μεγαλύτερη αξία και θα πρέπει να γίνουν παράδειγμα προς μίμηση και από άλλους Αρειανούς που έχουν την οικονομική δυνατότητα να προσφέρουν. Φανταστείτε λοιπόν τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν βοηθούσε και λίγο το αγωνιστικό κομμάτι της ομάδος και έφερνε ελαφρώς πιο φυσιολογικά αποτελέσματα... Βέβαια μπορεί την διαφορά την δεδομένη χρονική στιγμή να την κάνουν κάποιοι εξωδιοικητικοί παράγοντες αλλά η μεγάλη δύναμη του ΑΡΗ είναι ο κόσμος του. Ο απλός, ανώνυμος φίλαθλος που αν έρθει κοντά στην ομάδα μαζικά όπως έκανε κάποτε, το εισιτήριο ενός αγώνα αλλά και η παρουσία του στο γήπεδο μπορεί να ξαναφέρει την επανάσταση στο μπάσκετ και στον ΑΡΗ μας! Όλοι διαρκείας! Όλοι στο Παλέ!

Παρακολουθώντας μπασκετική ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών, την αγωνία των συνΑρειανών μας για το πως τελικά θα ενισχυθεί η ομάδα(Κίς, Κόλεμαν ή Κάρολ) αλλά και την αποφασιστικότητα(ή εμμονή) της διοίκησης για να ενισχύσει αγωνιστικά την ομάδα αναρωτιέμαι αν τελικά όλοι ασχολούμαστε με τον μπασκετικό ΑΡΗ έχουμε από τόσο νωρίς χάσει τον δρόμο μας και έχουμε ξεχάσει όλους τους σημαντικούς στόχους που πρέπει να έχει η ομάδα μας ώστε να μπορέσει να ορθοποδήσει και να επιστρέψει εκεί που πραγματικά αξίζει. Και για τον απλό φίλαθλο της ομάδος είναι κάτι φυσιολογικό ως ένα σημείο το μόνο που τον ενδιαφέρει να είναι αυτό που βλέπει μέσα στο γήπεδο για την διοίκηση της ΚΑΕ που προκαλεί απορία ο τρόπος που λειτουργεί μιας και αυτοί θα ήταν οι πρώτοι  που θα έπρεπε να είχαν βάλει ένα φρένο στον κόσμο του ΑΡΗ και να υπενθυμίζει διαρκώς ότι πρωταρχικός και μοναδικός στόχος για φέτος είναι η οικονομική εξυγίανση της ομάδος.

Αν θεωρήσουμε ότι οι ομάδες είναι εταιρίες τότε λογικά όπως μια εταιρία δεν μπορεί να ορθοποδήσει χωρίς καλό προσωπικό, εμπορεύματα και κάποια στοιχειώδη έξοδα για την προβολή της κάπως έτσι και ο ΑΡΗΣ μας δύσκολα να πάει μπροστά αν δεν έχει μια ανταγωνιστική ομάδα που θα εμπνέει τον κόσμο, θα τον φέρει στο γήπεδο και κάπως έτσι θα κάνει μικρά βηματάκια προς τα μπροστά. Τι είναι όμως τελικά η ανταγωνιστική ομάδα που χρειαζόμαστε για να βγει η χρονιά με θετικό πρόσημο? Μια ομάδα με "αστέρια" όπως ο Πελεκάνος, ο Χαρίσης, ο Σαρικόπουλος και ενδεχομένως ο Μπίλι Κίς για τους οποίους έγινε αρκετός ντόρος μέχρι να έρθουν στον ΑΡΗ ή μια ομάδα με λιγότερο "ηχηρά" ονόματα που θα δείξουν όμως πάθος και διάθεση όπως έδειξε η περσινή ομάδα? Μπορεί πέρσι αν κρίνουμε απλά εκ τους αποτελέσματος η αποτυχία να είναι δεδομένη αλλά αυτό που έβγαλαν πάνω στο παρκέ ο Β.Αλεξανδρής και οι παίκτες του ήταν κάτι το θετικό. Και αν λοιπόν η διοίκηση και ο προπονητής πιστεύουν ότι αυτή η ομάδα όπως είναι σήμερα δεν μπορεί να "περπατήσει" τι τους κάνει να πιστεύουν ότι ένας παίκτης μπορεί να αλλάξει ολόκληρο το αγωνιστικό προφίλ της ομάδος? Προφανώς η διοίκηση δείχνει την διάθεση να ρισκάρει αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάει ότι το ρίσκο που πήρε από το καλοκαίρι έχει οδηγήσει σε μια επανάληψη όλων των λανθασμένων κινήσεων που βλέπαμε τα προηγούμενα χρόνια με μοναδικό αποτέλεσμα την δημιουργία χρεών και την απαξίωση του Αυτοκράτορα ακόμη και από τους Αρειανούς.

Επειδή η πλειοψηφία των φίλων του ΑΡΗ μας ξέρει να  εκτιμάει και να  αναγνωρίζει την προσπάθεια που γίνεται και όσοι έχουμε απομείνει στο Παλέ μπορούμε να κάνουμε υπομονή καλό είναι ο κ.Αρβανίτης, τα υπόλοιπα μέλη της διοίκησης Πρωτοδικείου καθώς και οι εξωδιοικητικοί παράγοντες που βρίσκονται κοντά στην ΚΑΕ να επαναπροσδιορίσουν τους φετινούς στόχους που έχουν θέσει και να αφήσουν το αγωνιστικό σε δεύτερη μοίρα. Μπορεί η ομάδα πάνω στο παρκέ να χάνει αλλά σε μια χρονιά οικονομικής εξυγίανσης θα πρέπει να κερδίσει εξωαγωνιστικά. Και αυτό μπορεί να γίνει πολύ εύκολα με προγραμματισμό και ειλικρίνεια απέναντι στον κόσμο του ΑΡΗ. Για αυτό είναι απαραίτητο να δρομολογηθεί σύντομα μια συνέντευξη τύπου όπου να απαντηθούν τα εξής ερωτήματα:

1) Τι έγινε τελικά με το θέμα της ΦΙΜΠΑ και ποιοί συγκεκριμένα είναι οι άμεσα υπεύθυνοι μέσα και έξω από τον ΑΡΗ

2) Πως έχουν εξελιχθεί ως τώρα οι διαπραγματεύσεις για τα χρέη της ομάδος προς παλιούς παίκτες και αν σύμφωνα με τον προγραμματισμό που έχει γίνει ο ΑΡΗΣ μπορεί να ανταποκριθεί

3) Τι ακριβώς έγινε με τον Β.Αλεξανδρή που οδήγησε στο διαζύγιο

4) Ποιοι είναι οι φετινοί στόχοι της ομάδος

5) Ποια είναι η πορεία του ελέγχου και τι σκοπεύουν να κάνουν με το που έχουν το τελικό πόρισμα.

Μιλώντας  με την γλώσσα της αλήθειας και απαντώντας στα παραπάνω ερωτήματα   η διοίκηση της ΚΑΕ μπορεί να βάλει τα πράγματα στην θέση τους, να δώσει την ευκαιρία σε κάθε Αρειανό να κατανοήσει τι γίνεται και γιατί και να συνεχίσει το έργο της απερίσπαστη χωρίς σκιές και αμφιβολίες. Όσο για τον τους έχει τρομοκρατήσει η δήλωση του Β.Αλεξανδρή περί στόχου παραμονής χωρίς τους Αμερικάνους απλά να υπενθυμίσω ότι την τελευταία φορά που ο Β.Αλεξανδρής έκανε ως προπονητής της ομάδος παραπλήσια υποτιμητική δήλωση ο ΑΡΗΣ κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδος.

Με την ομάδα να δείχνει ένα βελτιωμένο πρόσωπο, τα Αθλητικά Νέα να έχουν εκ νέου σιγήσει(μιας και ενοχλούν πολλούς οι διαφορετικές απόψεις),  τους "5" της ΚΜΑ μαζί με την διοικούσα επιτροπή να θεωρούν ότι κερδίζουν χρόνο προς όφελος της ομάδος με τις απεργίες δικαστικών, δικηγόρων κτλ, να υπήρχε μια σχετική ηρεμία στον σύλλογο παρά την αδράνεια που εξακολουθεί να υπάρχει στο θέμα του ελέγχου και της διοίκησης Πρωτοδικείου ήρθε μια σειρά  "επίσημων" τοποθετήσεων ανθρώπων της ΕΠΟ, της ΟΥΕΦΑ κ.α. που προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα ότι ο ΑΡΗΣ δεν έχει τύχη με το άρθρο 99 μιας και δεν θα γίνει δεκτό από τις αρμόδιες αρχές. Και ειλικρινά αναρωτιέμαι για ποιό λόγο έχει γίνει πρώτο θέμα η άποψη της ΕΠΟ, η εισήγηση της Σουπερλιγκας ή το σχόλιο κάποιου ανθρώπου της ΟΥΕΦΑ για κάτι που αφορά εταιρίες, επαγγελματικές συμβάσεις και νόμους του Ελληνικού κράτους. Ναι υπάρχει το περιβόητο αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου αλλά και αυτό έχει κάποια όρια. Μπορεί η ΕΠΟ και η κάθε ΕΠΟ να έχει το δικό της σκεπτικό, τους δικούς της κανονισμούς αλλά οφείλει να συμφωνεί και να σέβεται την Ελληνική νομοθεσία. Το ίδιο ισχύει και για την ΟΥΕΦΑ όπου πρέπει να συμφωνεί και να σέβεται το διεθνή δίκαιο, τους νόμους των κρατών και τις αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων. Άλλωστε αυτή η ιστορία με τους ελαστικούς νόμους για ομάδες μεγαθήρια σε Ισπανία, Αγγλία και όχι μόνο δεν είναι κάτι καινούργιο. Για αυτό αρκετές φορές οι ιθύνοντες Γερμανικών ομάδων στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις αναφέρονται σε ντισαβαντάζ που έχουν σε σχέση με άλλες χώρες μιας και όπως είναι γνωστό στην Γερμανία όλοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και η δικαιοσύνη είναι τυφλή.

Αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι το πως βγαίνει το όλο θέμα προς τα έξω ακόμη και από τα ίδια κιτρινόμαυρα ΜΜΕ. Αρχικά για να δικαιολογήσουν την κωλυσιεργία για την αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 επικαλέστηκαν ενδεχόμενα προβλήματα που μπορεί να προέκυπταν από την ΕΠΟ και να έβαζαν σε κίνδυνο την συμμετοχή της ομάδος μας στο πρωτάθλημα. Στην συνέχεια παρουσιάστηκε ως διπλωματική επιτυχία των διοικούντων του  ΑΡΗ να αρχίσουν επικοινωνία και να θέσουν θέμα άρθρου 99 σε ΕΠΟ και σουπερλίγκα και καταλήγουμε τις τελευταίες ημέρες στο ότι όλοι οι φορείς του ποδοσφαίρου που εξέφρασαν αρνητική άποψη για το άρθρο σύμφωνα με τους δικηγόρους που έχουν αναλάβει την υπόθεση έχουν αγγίξει το θέμα επιφανειακά και δεν έχουν πλήρη γνώση της κατάστασης άρα οι όποιες τοποθετήσεις τους σε αυτό το επίπεδο είναι αδιάφορες. Το πιο περίεργο από όλα είναι ότι υπάρχει δεδικασμένο με το άρθρο 44 και σχεδόν κανείς δεν ασχολείται με αυτό. Με εξαίρεση το αναλυτικό άρθρο των Αθλητικών Νέων που λόγω της εμπλοκής του Λ.Σκόρδα έχει όλες τις σημαντικές λεπτομέρειες κανείς μα κανείς δεν κάνει την παραμικρή αναφορά σε κάτι που έχει ξαναγίνει και το έχουμε ξαναζήσει. Και τότε όλοι ήταν αρνητικοί στο να μπει ο ΑΡΗΣ στο άρθρο 44. Και τότε όλες οι τοποθετήσεις από τους επίσημους φορείς του ποδοσφαίρου ήταν αρνητικοί για την περίπτωση του ΑΡΗ(και όχι της ΑΕΚ). Και τότε η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ της πόλης έκανε ότι μπορούσε για να μην μπει ο ΑΡΗΣ στο 44. Ποιός μπορεί να ξεχάσει τις "ιστορικές" εκπομπές του Γ.Ζαγόρα(αυτού του ανθρώπου που κόπτεται για το καλό των ομάδων της πόλης) με τα πιστόλια και τους καημένους ποδοσφαιριστές που θα έχαναν τα λεφτά τους, ενώ θα μπορούσε να είχε βάλει λουκέτο ο ΑΡΗΣ και όλα να ήταν καλά...

Για μια φορά ας αφήσετε όλοι εμπλεκόμενοι τις κόντρες σας στην άκρη. Ο νόμος είναι με το μέρος του ΑΡΗ, δεδικασμένο υπάρχει για αυτό αφήστε το κουτόχορτο στην άκρη και δείξτε ότι ο ΑΡΗΣ είναι αποφασισμένος να εκμεταλλευτεί την δυνατότητα που του δίνει ο νόμος και δεν πρόκειται να τα παρατήσει επειδή μερικά παπαγαλάκια εντός και εκτός του ΑΡΗ προσπαθούν να βάλουν τρικλοποδιές. Και αν αυτός είναι ένας τρόπος αποπροσανατολισμού για να ξεχάσουμε όλους αυτούς που οδήγησαν τον ΑΡΗ ως εδώ ή αυτούς που για τα μικροσυμφέροντα τους οδηγούν τον ΑΡΗ με λανθασμένους χειρισμούς στην καταστροφή είστε γελασμένοι...

ΥΓ. Πραγματικά θέλω να πιστεύω ότι δημοσιεύματα σαν και αυτό "Η φτώχεια θέλει... λιμουζίνα!" είναι απλά παραπληροφόρηση ή έχουν κάποια λογική εξήγηση διαφορετική από το ότι ακόμη και σήμερα μετά από όλα όσα έχουν συμβεί ο Αρειανός πληρώνει τα "γούστα" σας...

Αποφασισμένος να φύγει με θετικό αποτέλεσμα παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα αλλά έπεσε πάνω στον Μάνταλο που σφύριζε ότι του κατέβαινε με αποκορύφωμα την κόκκινη κάρτα στον Γκέσιο για θέατρο(!!!) στο ξεκίνημα του Β ημιχρόνου που άλλαξε τις ισορροπίες του αγώνα. Μπορεί η συγκεκριμένη φάση να ήταν το αποκορύφωμα αλλά σε όλο το παιχνίδι ο Μάνταλος έδειξε μια απίστευτη εμπάθεια στην ομάδα όπου κάθε επαφή με τον αντίπαλο την χρέωνε φάουλ ενώ έκλεισε τα μάτια αρκετές φορές όταν οι παίκτες μας βρισκόταν σε πλεονεκτική θέση.

Σε ένα παιχνίδι με αρκετά καλό ρυθμό η ομάδα μας παρά τις σημαντικές απουσίες παρουσιάστηκε αρκετά καλή με τον Γιαννώτα να είναι σε κέφια και τον Κανούλα να αρπάζει την ευκαιρία από τα μαλλιά δικαιώνοντας το τεχνικό τιμ για την επιλογή του. Με σωστή πίεση, καλές αντεπιθέσεις και τις γραμμές να είναι σχετικά κοντά φαινόταν ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε τουλάχιστον τον βαθμό της ισοπαλίας αν όχι της νίκης αλλά τελικά η ποιότητα κάποιων παικτών του αντιπάλου, τα ατομικά λάθη στην άμυνα, οι ελλείψεις λύσεων από τον πάγκο λόγω των απουσιών και φυσικά ο διαιτητής Μάνταλος μας οδήγησαν στην ήττα. Τόσο στο πρώτο γκολ όπου ο Πόι περνάει πολύ ωραία τον Μαργαρίτη και πασάρει στον Ζησόπουλο που βάζει ένα γκολ σπάνιας ομορφιάς(και τύχης) όσο και στο δεύτερο γκολ όπου ο Βελλίδης ανεξήγητα επιτρέπει στον Βασιλείου να τον παρενοχλεί σε ένα σημείο όπου ο τερματοφύλακας έχει τον πρώτο λόγο και σίγουρα αν εκβίαζε την επαφή θα κέρδιζε το φάουλ ή τουλάχιστον θα απωθούσε τον σκόρερ του Λεβαδειακού από την πλεονεκτική θέση που είχε. Ευκαιρίες σαν του Καπετάνου μετά από το ωραίο στρώσιμο του Κανούλα, του Γιαννώτα που δεν μεταβίβασε σωστά στον Καπετάνο στην αντεπίθεση αλλά και αυτή του Παπαζαχαρία στην λήξη του αγώνα δεν θα πρέπει να χάνονται γιατί ακυρώνουν ολόκληρη την προσπάθεια της ομάδος. Μπορεί ο Βελλίδης να ήταν αρνητικός πρωταγωνιστής στο δεύτερο γκολ αλλά με τις εντυπωσιακές του επεμβάσεις στην συνέχεια κατάφερε να  μας κρατήσει μέσα στο παιχνίδι. Αρνητικός πρωταγωνιστής για την ομάδα μας ο Καπετάνος. Όχι γιατί ήταν τόσο κακός αλλά σε ένα παιχνίδι σαν το σημερινό και με τον ρόλο που του είχε το δώσει το τεχνικό τιμ  θα έπρεπε να είχε πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες και να είχε πολύ πιο δημιουργικός. Πάντως ανεξάρτητα από τις αδυναμίες και τα λάθη που έγιναν αυτό που πρέπει να κρατήσουμε σήμερα ήταν η συνολική εικόνα της ομάδος που με εξαίρεση τον αγώνα με την Βέροια όπου από την αρχή υπήρχε ένα κακό στήσιμο της ομάδος από την στιγμή που ανέλαβαν οι Πασιαλής-Μπουγιουκλής η βελιτώση είναι εμφανής και αυτό είναι το πιο σημαντικό για μια ομάδα. Αν βελτιώνουμε τις αδυναμίες μας τότε πολύ γρήγορα θα έρθουν και οι βαθμοί που θα μας κάνουν να αισθανθούμε πιο άνετα.

Αυτός που αναμφισβήτητα έκλεψε την παράσταση στο σημερινό παιχνίδι ήταν ο κόσμος του ΑΡΗ που κατέκλεισε το γήπεδο του Λεβαδειακού! Περισσότεροι από 2000 τρελαμένα Αρειανά, ντυμένα στα κίτρινα έδωσαν μια ξεχωριστή νότα στην αναμέτρηση και υπενθύμισαν στους αρμόδιους γιατί πρέπει να επιτρέπονται οι μετακινήσεις αλλά και ότι όλοι οι οπαδοί δεν είναι ίσοι και όμοιοι. Δεν μάσησαν σε καμία στιγμή από το αρνητικό αποτέλεσμα και δεν παρασύρθηκαν από τις προκλήσεις του Μάνταλου. Συνθήματα, φωνή και τρέλα! Κρίμα που η πρώτη εξόρμηση δεν συνοδεύτηκε με νίκη. Συνέχεια στο Κλ.Βικελίδης όπου εκεί τα περιθώρια για απώλειες έχουν στενέψει. Με ελπιδοφόρες εμφανίσεις σαν την σημερινή και με τον τόσο παθιασμένο κόσμο στο πλευρό του ο ΑΡΗΣ μας δεν έχει να φοβηθεί τίποτα!