Άλλη μια τραγική εμφάνιση πρόσθεσε ο ΑΡΗΣ μας στο φετινό παλμαρε του γνωρίζοντας την ήττα μέσα στο φλογισμένο Παλέ από έναν μπάογκ που επιβεβαίωσε ότι παρά την μετριότητα του είναι καλύτερη ομάδα. Σε κακή ημέρα όλοι οι παίκτες εκτός ίσως του Τολιόπουλου και του Τζόουνς που προσπάθησαν, όπως επίσης κακός ήταν και ο Γ.Καστρίτης που τόσο στο κομμάτι της προετοιμασίας για αυτό το παιχνίδι όσο και κατά τη διάρκεια του αγώνα απέτυχε παταγωδώς.

Όσο και αν φωνάζουμε όλοι εμείς οι μπασκετάμπαλοι για το πόσο σημαντικό είναι η ομάδα να μπαίνει δυνατά στα παιχνίδια έχοντας στο μυαλό της την άμυνα ο Γ.Καστρίτης επιμένει στα δικά του.  Αφήνοντας τους Τολιόπουλο και Τζόουνς στον πάγκο ο ΑΡΗΣ μας ξεκίνησε με μια πεντάδα που δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σε καμία γραμμή του γηπέδου. Έδωσε ελεύθερα σουτ στον αντίπαλο, έσπασε τα καλάθια με την εμμονή στο τρίποντο υπο κακές συνθήκες και έσπασε και τα νεύρα μας με τα ανόητα λάθη και τις τραγικές επιλογές. Αποτέλεσμα όλου αυτού οι συμπολίτες από το ξεκίνημα να μπουν σε ρόλο οδηγού και εμείς να παλεύουμε να ρίξουμε τη διαφορά κάτω από τους 7-8 πόντους χωρίς αποτέλεσμα. Κανένα επιθετικό πλάνο και μια άμυνα με πίεση στο μισό γήπεδο ακόμη και σε παίκτες  που πιθανόν να ήταν ακίνδυνοι αλλά τους αναγκάζαμε να τρυπάνε προς τη ρακέτα και να αποσυντονίζουν με  2-3 βήματα την άμυνα μας. Καμία αλληλοκάλυψη, αστείες αλλαγές στα σκριν και ανύπαρκτα μπλοκ άουτ όταν η μπάλα ήταν στον αέρα. Αυτή η εικόνα στο Β ημίχρονο διορθώθηκε ως ένα βαθμό με τους Τολιόπουλο, Τζόουνς και Σλαφτσάκη ο ΑΡΗΣ να αρχίζει να βγάζει ενέργεια και στις 2 πλευρές του γηπέδου και την ομάδα μας να περνάει μπροστά με 45-44. Εκεί ο διακόπτη πάλι γύρισε, τα λάθη διαδεχόταν το ένα το άλλο και η άμυνα άρχιζε πάλι να θυμίζει μηχανή που καίει κάρβουνο. Γκος και Χάτσερ δεν συγχώρεσαν την αδράνεια μας, έδωσαν πάλι ένα σημαντικό προβάδισμα στον συμπολίτη με την ομάδα μας να μοιάζει ανήμπορη να επανέλθει. Το ξέσπασμα του Τολιόπουλου που από το πουθενά μας ξαναέβαλε στο παιχνίδι το μόνο που πρόσφερε ήταν άλλη μια απόδειξη της έλλειψης ικανότητας και νοοτροπίας νικητή   που λείπει από τον φετινό ΑΡΗ. Ο Μποχωρίδης μπορεί με την αστοχία του και τα εκνευριστικά του λάθη να έβαλε την υπογραφή του στη σημερινή ήττα αλλά η αποτυχία ήταν αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας. Προσπάθεια όχι μόνο σήμερα για 40' αλλά και καθημερινά στις προπονήσεις μιας και ο τρόπος με τον οποίο αγωνιζόμαστε δεν θυμίζει σε τίποτα μια επαγγελματική ομάδα. Επαγγελματική ομάδα που θύμιζε κατά διαστήματα ο συμπολίτης που παρά το δικό του μέτριο ρόστερ και οικονομικά προβλήματα μπορούσε να βγάλει 1-2 συστήματα στο γήπεδο και είχε και 1-2 σταθερές στο παιχνίδι του. Εύκολα κατακρίνουμε έναν παίκτη που συστηματικά σουτάρει από τα 8 μέτρα όποτε του καπνίζει αλλά όταν αυτό γίνεται αποδεκτό από τον προπονητή και αποτελεί κομμάτι του αγωνιστικού στυλ της ομάδος τότε λογικά και όλοι οι παίκτες θα λειτουργούν ανάλογα. Σίγουρα στοίχισαν οι χαμένες βολές αλλά ανεξάρτητα από την ήττα αυτή η εικόνα δεν τιμάει τους παίκτες, δεν τιμάει τον προπονητή, δεν τιμάει τη διοίκηση και ντροπιάζει τον ΑΡΗ και τον κόσμο του. 

Ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος… Ομάδα χωρίς το ελάχιστο ψυχικό σθένος… Ομάδα χωρίς ίχνος ντροπής που προσπαθεί να παίξει κάτι σαν μπάσκετ… Μοίρασε στεναχώρια  και απογοήτευση στο κατάμεστο Παλέ από κόσμο που ήρθε να γιορτάσει και να χαρεί τα γενέθλια του ΑΡΗ μας . Χάθηκε και η τελευταία ευκαιρία για ένα στιγμιαίο χαμόγελο… Μοναδικοί υπεύθυνοι για αυτό το κατάντημα οι "φωστήρες"  του καλοκαιρινού σχεδιασμού. Ανοχή τέλος…

ΥΓ. Οι χαμένες βολές σου έφταιξαν Καστρίτη αλλά στο τέλος που κάθε πόντος ήταν χρυσάφι έβαλες τον ΜακΓκί μέσα όπου με το που θα πήγαινε η μπάλα στα χέρια του θα του έκαναν φάουλ. Τυχερός που δεν βγήκε αυτό το σενάριο να ακούγαμε τις δικαιολογίες για τα αδικαιολόγητα.

ΥΓ2. Δηλαδή τόσο διαφορετικά τα βλέπουμε τα πράγματα εμείς από την κερκίδα; Βάλε τον Τζόουνς που βγάζει ενέργεια και μπες δυνατά από την αρχή, κράτα τον Χάρις στον πάγκο και βάλε τον Σλαφτσάκη μέσα για ακόμη καλύτερη άμυνα και περισσότερη ταχύτητα, βάλε Τολιόπουλο που το παιδί έχει θράσος και αν βρει ρυθμό μπορεί να σκοτώσει τον αντίπαλο. Διώξε τον τίτλο του ηγέτη από τον Μποχωρίδη που τον πνίγει και άσε τον στον πάγκο μπας και σαν αλλαγή με λιγότερο χρόνο συμμετοχής αποδώσει καλύτερα. Και άσε τον Φλιώνη στην κακή του ημέρα στην άκρη. Μην τον εκθέτεις… Σε χαρτάκι τα θες γραμμένα ρε Καστρίτη;

ΥΓ3. Η χρονιά τελειώνει… και μαζί και η υπομονή και  η ανοχή για τον κάθε λογής απίθανο αλεξιπτωτιστή…

Τελευταία ευκαιρία για ένα στιγμιαίο χαμογελάκι σε μια μίζερη χρονιά αποτελεί η αυριανή αναμέτρηση κόντρα στον μπάογκ μιας και ο φετινός ΑΡΗΣ όπως έχει αποδειχθεί δεν μπορεί να μας προσφέρει κάτι παραπάνω από μια νίκη με τον συμπολίτη. Όποια και αν είναι η αξία μιας τέτοιας νίκης ο Γ.Καστρίτης και οι παίκτες του οφείλουν να κάνουν τα πάντα ώστε να προσφέρουν έστω αυτή την χαρά στον κόσμο.

Άκρως απογοητευτική ήταν η εμφάνιση με το Περιστέρι σε συνέχεια εκείνου του αποκαρδιωτικού δευτέρου ημιχρόνου με τον Κολοσσό κάτι αν ψάξουμε κάτι θετικό ίσως είναι το παράδειγμα για το τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε στο γήπεδο. Η πιεστική άμυνα ήταν το στοιχείο που πρόσθεσε η έλευση του Γ.Καστρίτη και άλλαξε η συνολική εικόνα της ομάδος μέχρι να έρθει η σφαλιάρα από τον Κολοσσό. Μια άμυνα που όχι μόνο απλά εγκλωβίζει τον αντίπαλο αλλά δίνει και την απαραίτητη αυτοπεποίθηση και στην επίθεση. Όσο για την επίθεση εκεί οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι σκέτος τζόγος οπότε η λέξη άμυνα θα πρέπει να κυριαρχήσει στο μυαλό των παικτών μας. Άλλωστε απέναντι μας δεν έχουμε και καμιά σπουδαία ομάδα αλλά κάποιους ταλαίπωρους παίκτες που παλεύουν και αυτοί για το τίποτα ύπο αντίξοες συνθήκες.  Με το που συναντήσουν αντίσταση καταρρέουν και αυτό φάνηκε την περασμένη αγωνιστική όπου και ηττήθηκαν εντός έδρας από τον Ήφαιστο Λήμνου. Για αυτό και θα πρέπει από την αρχή να μπούμε δυνατά και να μην τους επιτρέψουμε να βρουν ρυθμό σε κανένα σημείο του αγώνα και να αρκεστούν σε έναν παθητικό ρόλο για 40΄.

Μπορεί να μην έχει την αίγλη του παρελθόντος και στην κατάσταση που βρισκόμαστε φέτος να έχει ακόμη λιγότερη αξία, δεν παύει όμως να είναι ένα παιχνίδι απέναντι σε μια ομάδα που όποτε την συναντάμε θέλουμε να την γλεντάμε. Αυτό ακριβώς θα πρέπει να γίνει και αύριο με τον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του αυτή τη φορά να μην μας απογοητεύσουν. Εμείς θα είμαστε στις κερκίδες του Παλέ να τους σπρώξουμε προς  τη νίκη! ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ!

ΥΓ. Πάρτι γενεθλίων αύριο στο Παλέ που δεν θα πρέπει να χαλάσει με τίποτα. Και αυτό ας το βάλουν άπαντες καλά στο μυαλό τους.

ΥΓ2.  Πάλεψε γενναία η ομάδα του Δ.Πρίφτη αλλά τελικώς δεν τα κατάφερε… παρόλα αυτά υποθέτω είναι τεράστια επιτυχία που κατάφερε και έφθασε στους 4 του Eurocup, τα μπάτζετ, η ατυχία, η ομάδα ευρωλίγκας Βαλένθια, το κορυφαίο Ισπανικό μπάσκετ, η διαιτησία και άλλα πολλά τέτοια για τον coachoftheyear

Ασταμάτητος ο σημερινός ΑΡΗΣ φιλοδώρησε τον Απόλλων Σμύρνης με 5 γκολ κάνοντας το αποφασιστικό βήμα για την εξασφάλιση της 5ης θέσης που πλέον μόνο με αυτοκτονία μπορεί να χαθεί. Ο Ντιγκινί που πέτυχε 2 γκολ και οι Τόνσο, Γιουνές και Φετφατζίδης που πέτυχαν από ένα ήταν οι σκόρερ της σημερινής αναμέτρησης με το τελικό σκορ να μην αντικατοπτρίζει στο απόλυτο τις ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν σήμερα. Πάρτι από τον κόσμο στη κερκίδα που δεν σταμάτησε να τραγουδάει και να ζητάει και άλλα γκολ!

Με την απαραίτητη σοβαρότητα αντιμετώπισε ο ΑΡΗΣ μας το σημερινό παιχνίδι και αυτό ακριβώς ήταν το στοιχείο που μας οδήγησε σε αυτή την ευρεία νίκη. Όλοι όσοι αγωνίσθηκαν έδειξαν ιδιαίτερη διάθεση και πάθος με αποτέλεσμα από τα πρώτα λεπτά ο Απόλλων να εκτελεί χρέη κομπάρσου δίπλα στον μεγάλο πρωταγωνιστή. Και αν στο πρώτο ημίχρονο πέρα από το πέναλτι δεν μπορέσαμε να μετουσιώσουμε κάποια από τις ευκαιρίες σε γκολ στο Β ημίχρονο τα 4 γκολάκια φάνηκαν λίγα.  Η καθολική υπεροχή της ομάδος μας σε όλες τις γραμμές και η ευκολία με την οποία φθάναμε στην αντίπαλη περιοχή οδήγησε σε πάρα πολλές ευκαιρίες με τις 4 από αυτές να καταλήγουν στα δίχτυα. Πέρα από τον φορμαρισμένο Ντιγκινί που επέστρεψε δυναμικά με 2 γκολ το ότι σκόραρε ο Τόνσο ύστερα από τόσο μεγάλο διάστημα αποχής αλλά και οι Γιουνές και Φετφατζίδης που μπήκαν σαν αλλαγή τονώνει το ηθικό τους και δείχνει ότι ο ΑΡΗΣ μας έχει κάμποσους παίκτες σε ετοιμότητα σε μια περίοδο όπου η ομάδα πρέπει να φορτσάρει και να τελειώσει δυναμικά τη χρονιά. Σε ρόλο θεατή η αμυντική μας γραμμή και ο Κουέστα που πέρασαν από τα πιο εύκολα απογεύματα.

Πρόωρο κέρασμα για τα γενέθλια της ομάδος μας ήταν το σημερινό από τους παίκτες προς τον κόσμο που απόλαυσε την πεντάρα  με όλη του την ψυχή. Ναι μεν ο Απόλλων Σμύρνης είναι μια αδύναμη ομάδα αλλά ο τρόπος με τον οποίο τον αντιμετώπισαν οι παίκτες μας δείχνει ότι άπαντες είναι αποφασισμένοι να μην αφήσουν το πλεονέκτημα για την έξοδο στην Ευρώπη να χαθεί.  Πλέον η 5η θέση πρέπει να θεωρείται σίγουρη και η 4η θέση ένας στόχος που θα κριθεί αποκλειστικά από εμάς! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Με το παιχνίδι του ΑΡΗ μας να είναι αυτό που απομείνει και το ντέρμπι ντροπής στο ΟΑΚΑ να κρέμεται από μια κλωστή τα πράγματα για την αγαπημένη μας ομάδα πλέον ξεκαθαρίζουν σε μεγάλο βαθμό. Με νίκη κόντρα στον Απόλλων Σμύρνης το ευρωπαϊκό εισιτήριο κλειδώνει και η 4η θέση θα βρίσκεται πάρα πολύ κοντά! Για αυτό ο Σ.Παντελίδης και οι παίκτες του θα πρέπει να είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι ώστε να μην σπαταληθεί αυτή η ευκαιρία.

Όσο πικρό και αν ήταν το τελικό αποτέλεσμα στο Καραϊσκάκη με πιο καθαρό μυαλό τις επόμενες ημέρες είδαμε ξεκάθαρα ότι ο ΑΡΗΣ στάθηκε αρκετά καλά απέναντι στον Ολυμπιακό και με λίγο περισσότερο τύχη ή ξένο διαιτητή θα μπορούσε να είχε πάρει έστω τον βαθμό της ισοπαλίας. Και όλα αυτά χωρίς τον φορμαρισμένο Ντιγκινί αλλά και τον  ουσιαστικό Τόνσο που είναι κανονικά στη διάθεση του Παντελίδη. Ο ΑΡΗΣ εδώ και αρκετές αγωνιστικές έχει βρει ρυθμό και δεν χρειάζεται να κάνει κάτι το διαφορετικό για να πάρει τη νίκη. Αυτό όμως που θα πρέπει ο κόουτς να προσέξει αυτή τη φορά να είναι η πίεση που θα πρέπει να ασκήσουμε στον αντίπαλο από την πρώτη σέντρα. Ναι μεν το παιχνίδι της υπομονής έχει μια λογική αλλά όταν στην Ελλάδα κατεβαίνουν να αγωνισθούν ομάδες όπως συνηθίζει ο Απόλλων Σμύρνης με το πλάνο τους να είναι κάτι μεταξύ άμυνας και να μην παιχτεί ποδόσφαιρο τότε η προσέγγιση μας θα πρέπει να είναι ελαφρώς διαφορετική. Άλλωστε το είδαμε και σε άλλα παιχνίδια με ανάλογους αντιπάλους όπου ζοριστήκαμε πάρα πολύ και χάθηκαν πολύτιμοι βαθμοί. Ευχής έργον είναι να έρθει ένα γρήγορο γκολ και να αναγκαστεί να ανοιχτεί ο αντίπαλος αλλά όπως και να εξελιχθεί το παιχνίδι δεν θα πρέπει να χαθεί η συγκέντρωση και η προσήλωση όλων στον στόχο της νίκης.

Με τον Παναθηναϊκό μετά τη σημερινή διακοπή να βγαίνει εκτός συναγωνισμού και τον Ατρόμητο να δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει τα πάντα θα κριθούν από τη δική μας απόδοση. Η νίκη κόντρα στον Απόλλων Σμύρνης θα κλειδώσει την 5η θέση ενώ και η 4η πιθανόν να κριθεί μέσα στο Κλεάνθης Βικελίδης απέναντι στον Ατρόμητο. Εύκολα η δύσκολα θα τους πάρουμε τους 3 βαθμούς … το πάρτι στο Κλεάνθης Βικελίδης δεν χαλάει με τίποτα! ΠΑΜΕ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ.  Πάλι καλά που το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει τους "bigπορδ" του και δεν βαριόμαστε ποτέ!

ΥΓ2. Μεγάλη ζημιά αυτοί οι ξένοι διαιτητές για το Ελληνικό ποδόσφαιρο που δεν αφήνουν τα παιχνίδια να ολοκληρωθούν… Κάτι ξέρει ο Περέιρα και δεν τους θέλει.