Τρίτη συνεχόμενη νίκη για τον ΑΡΗ μας που κατάφερε να ξεπεράσει σχετικά εύκολα και το εμπόδιο της Καλλιθέας που ήρθε με βασικό στόχο να κρατήσει το 0 και να κλέψει τον βαθμό της ισοπαλίας. Τα 2 γκολ του Διαμαντόπουλου και η συνολική παρουσία της ομάδος μας και ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο ικανοποίησε τον κόσμο της ομάδος που αρχίζει να πιστεύει ολοένα και περισσότερο στο σύνολο του Δ.Σπανού!

Πολύ δυνατά μπήκε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι θέλοντας από νωρίς να πάρει το προβάδισμα στο σκορ. Στο 12' χάθηκε η πρώτη μεγάλη ευκαιρία από τον Διαμαντόπουλο ενώ λίγα λεπτά αργότερα και η κεφαλιά του Μπαργκάν που δεν βρήκε το στόχο ήταν από πλεονεκτική θέση. Όσο περνούσαν τα λεπτά ανέβαινε η πίεση των παικτών μας με αποτέλεσμα η πολύ ωραία σέντρα του πολύ καλού σήμερα Μπούρμπου να μετατραπεί σε γκολ από τον Διαμαντόπουλο με το κεφάλι. Στο δεύτερο ημίχρονο υπήρχε μια σχετική χαλάρωση αλλά γρήγορα βρήκαμε τα πατήματα μας και αρχίσαμε πάλι να απειλούμε. Η υπέροχη που είχαμε και στο Β ημίχρονο μετουσιώθηκε σε δεύτερο γκολ σε μια πανομοιότυπη φάση με το πρώτο τέρμα αλλά σε αυτό το γκολ ο Πασσάς έβγαλε την ωραία σέντρα στο Διαμαντόπουλο που πρόλαβε στον αέρα τον αντίπαλο γκολκίπερ. Γενικά η ομάδα αρέσει και φαίνεται με αυτές τις νίκες να φτιάχνει την ψυχολογία της και να ανεβάζει σταδιακά απόδοση. Η ταχύτητα και η μαχητικότητα που δείχνουν όλοι οι παίκτες είναι το στοιχεία που έλειπαν τα προηγούμενα χρόνια και είναι αυτά που κάνουν για την ώρα την διαφορά. Η πίεση  των αντιπάλων τα προηγούμενα χρόνια μας προβλημάτιζε έντονα και μας ανάγκαζε σε βεβιασμένα λάθη σε αντίθεση με φέτος που η ομάδα μας όχι μόνο κυκλοφορεί γρήγορα την μπάλα προς τα μπροστά αλλά συχνά αυτή είναι που πιέζει ασφυκτικά τον αντίπαλο. Αυτό που απομένει για να αισθανθούμε τη σιγουριά ότι η ομάδα θα ανέβει είναι να δούμε μια διάρκεια σε απόδοση και σε αποτελέσματα.

Όπως είναι λογικό οι νίκες φέρνουν χαμόγελα και αισιοδοξία. Αισιοδοξία που την έχει ανάγκη ο κόσμος μετά από όσα έχει περάσει τα τελευταία χρόνια. Μακάρι να συνεχίσει η ομάδα έτσι και είναι 100% σίγουρο ότι ο κόσμος θα συσπειρωθεί και πάλι γύρω της. Άλλωστε και η μπαλίτσα που παίζει μετράει και για την ώρα ο ΑΡΗΣ δείχνει να συνδυάζει ορθολογικό ποδόσφαιρο και ουσία. Συνέχισε γερά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Λίγο έλειψε να πληρώσει την αφλογιστία του ο ΑΡΗΣ μας για ακόμη ένα παιχνίδι αλλά στο τέλος το πείσμα των παικτών μας επικράτησε και έστω και με αγχωτικό τρόπο ήρθε το πολύτιμο τρίποντο. Αηδιαστικός ο διαιτητής που έκλεισε τα μάτια του σε 2 κραυγαλέες περιπτώσεις πέναλτι ενώ αναγκάστηκε να το σφυρίξει στην 3η ξεκάθαρη περίπτωση.

Απόλυτος κυρίαρχος ήταν ο ΑΡΗΣ μας από την αρχή του αγώνα απέναντι σε έναν αντίπαλο που μόνο ως διαλυμένος δεν έμοιαζε μέσα στο γήπεδο. Είχε κατοχή, είχε ευκαιρίες αλλά δεν είχε την ουσία δηλαδή το γκολ. Παυλίδης και Διαμαντόπουλος έχασαν τα άχαστα μετατρέποντας ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε θρίαμβο σε ένα θρίλερ για γερά νεύρα. Ένα θρίλερ που λίγο έλειψε να έρθει ανάποδα όταν ο Καντιμοίρης αναγκάστηκε για να κόψει το γκολ της Βέροιας να διώξει την μπάλα με τα χέρια εκτός περιοχής και να αποβληθεί. Φάση στην οποία που παρενέβη ο 4ος διαιτητής για να δοθεί η κόκκινη κάρτα στον τερματοφύλακα μας. Περιέργως στις άλλες εξόφθαλμες περιπτώσεις πέναλτι υπέρ του ΑΡΗ ή και το χέρι πριν την κρίσιμη αντεπίθεση της Βέροιας που αποβλήθηκε ο Καντιμοίρης ο τέταρτος δεν είδε απολύτως τίποτα όπως φυσικά και οι υπόλοιποι "άρχοντες" του αγώνα. Έντονος προβληματισμός για τον Διαμαντόπουλο που κόντρα στην απίστευτη αστοχία που επέδειξε σήμερα αλλά και στις προηγούμενες αγωνιστικές του εμπιστεύτηκαν μέχρι και την εκτέλεση πέναλτι που την έχασε.. αλλά σαν από μηχανής Θεός  ήρθε ο Πασσάς και έκανε το τελικό 0-1!

Τέλος καλό όλα καλά, η διαφορά αυξήθηκε από τους διώκτες μας αλλά αυτό δεν πρέπει να φέρει εφησυχασμό στην ομάδα. Είναι φανερό ότι υπάρχει πρόβλημα στην τελική προσπάθεια με τον Καπνίδη να έχει ήδη αποχαιρετήσει την ομάδα και τον Μπαστακό(σε αντίθεση με τον Βουό) να φαντάζει αρκετά άπειρος για να δώσει ουσιαστικές λύσεις. Ενώ σήμερα φάνηκε ξεκάθαρα ο εχθρικός ως στημένος ρόλος της διαιτησίας που πολλές φορές από την αρχή της χρονιάς έχει προσπαθήσει να μας κάνει τη ζημιά αλλά λόγω των νικηφόρων αποτελεσμάτων το προσπερνούσαμε. Χωρίς το παραμικρό περιθώριο χαλάρωσης συνεχίζουμε δυνατά για τον στόχο της ανόδου. Έτσι ρε Αρειανάρα να τους πονάς!

ΥΓ. Όταν ο  πολυδιαφημισμένος τεχνικός διευθυντής σου μέσω γρίφων στο facebookφέρνει αναστάτωση στην ομάδα από το πουθενά, η εξασφάλιση φορολογικής ενημερότητας αποτελεί είδηση και στις καθυστερήσεις των μεταγραφών ο διαλυμένος ΟΦΗ σου κλέβει τον παίκτη που εδώ και καιρό παρουσίαζες ως τον ιδανικό άνθρωπο για να σου λύσει το επιθετικό πρόβλημα τότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει για τον τρόπο με τον οποίο διοικείται και πορεύεται ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ. Ευτυχώς ως τώρα το αγωνιστικό δεν συμβαδίζει  με όσα γίνονται εκτός χόρτου.

Άλλο ένα αγχωτικό παιχνίδι μας πρόσφερε η αγαπημένη μας ομάδα που ευτυχώς είχε γλυκό φινάλε. Η ομάδα δυσκολεύτηκε να επιβάλλει το παιχνίδι της, βρέθηκε πίσω στο σκόρ, το ανέτρεψε, ισοφαρίστηκε αλλά τελικά επικράτησε χάρη στην κεφαλιά του Πασσά λίγα λεπτά πριν το 90’! Δύο γκολ πέτυχε ο Διαμαντόπουλος με το πρώτο να αποτελεί ένα εκ των highlightsτης χρονιάς!

Όσο αδύναμος και αν φάνταζε ο Κισσαμικός από το ξεκίνημα του αγώνα ο ΑΡΗΣ μας δεν κατάφερε να ελέγξει τον ρυθμό. Η ελαφριά υπεροχή που είχαμε δεν είχε ουσία ενώ και η άμυνα έμοιαζε αρκετά ασταθής. Το 1-0 ήρθε σαν σοκ μιας και ως τότε δεν είχαμε απειληθεί. Λίγα λεπτά όμως αργότερα ο Διαμαντόπουλος αποκατάστησε την ισορροπία του αγώνα με μια άπιαστη φωτοβολίδα αρκετά μέτρα έξω από την μεγάλη περιοχή. Η ανατροπή ολοκληρώθηκε πάλι από τον Διαμαντόπουλο σε ένα ιδανικό χρονικά σημείο πριν την ανάπαυλα του ημιχρόνου. Με το 2-1 αν και ηρεμήσαμε ήταν φανερό ότι η ομάδα πάλι δεν μπορούσε να περιορίσει τον αντίπαλο που δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια και χάρη στην απίστευτη αδράνεια της άμυνας μας καταφέραμε να φάμε γκολ σε φάση που ξεκίνησε από πλάγιο. Στα λεπτά που ακολούθησαν την ισοφάριση η ομάδα τα είχε χαμένα και όλα έδειχναν ότι θα πηγαίναμε στο γνωστό αγχωτικό φινάλε. Οι αλλαγές του Σπανού φρέσκαραν την ομάδα αλλά δεν άλλαξε ουσιαστικά κάτι. Όσο περνούσε ο χρόνος η πίεση μας αυξανόταν με αποτέλεσμα 5 λεπτά πριν τα 90’ ο Πασσάς με δυνατή κεφαλιά να κάνει το τέλικο 2-3 μετά από ωραία σέντρα του Ντούνη.

Άλλη μια σημαντική νίκη που μας κρατάει σταθερά στον δρόμο της ανόδου. Παρόλα αυτά θα πρέπει άπαντες στην ομάδα να αντιληφθούν ότι δεν γίνεται σε κάθε παιχνίδι να παίζεις με την φωτιά. Συγκέντρωση και σοβαρότητα μέχρι το τέλος γιατί περιθώρια για εφησυχασμό δεν υπάρχουν. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!