Την μεγάλη ευκαιρία για να πάρει την νίκη πρόκριση θα έχει η αγαπημένη μας ομάδα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας το απόγευμα της Τετάρτης. Εκεί όπου ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του απελευθερωμένοι ψυχολογικά μετά την αγχωτική νίκη στο Nick Galis Hall θα πρέπει να τελειώσουν την σειρά αν δεν θέλουν να οδηγηθούν σε τρίτο παιχνίδι με την πλάτη στον τοίχο. Ένα ακόμη ντέρμπι όπου στο χέρι μας είναι να το κάνουμε εύκολο και να πάρουμε τη νίκη αδιαφορώντας για την εκ των έσω προσπάθεια μεγαλοποίησης του ανύπαρκτου αντιπάλου μας.

Αγωνιστικά δύσκολα να περιμένουμε πολύ διαφορετικά πράγματα σε σχέση με τον αγώνα του Σαββάτου αν και ο ΑΡΗΣ σε μεγάλο βαθμό λόγω των συγκυριών έχει τη δυνατότητα να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο του. Η φυσιολογική απόδοση του Κάμινγκς αλλά και η αξιοποίηση του Σκότ από τον Δ.Πρίφτη είναι τα 2 στοιχεία που μπορεί να αλλάξουν την εικόνα του αγώνα. Αν μάλιστα ο τραυματισμός του Σόμπι δεν είναι ακόμη ένα μπαοκτσίδικο τέχνασμα και αποδειχθεί αληθινός τότε πολύ δύσκολα ο συμπολίτης να μπορέσει να βελτιώσει την εικόνα του σε σχέση με την τελευταία μας αναμέτρηση. Η άμυνα θα παίξει σημαντικό ρόλο αλλά η ευστοχία στα μακρινά σουτ είνα αυτή που θα κάνει τη διαφορά και θα κρίνει τον νικητή. Ενώ και λόγω της κατάντιας και των 2 ομάδων ακόμη και οι βολές θα είναι ένας παράγοντας που μπορεί να οδηγήσει στη νίκη μιας και δύσκολα το διαιτητικό τρίο να ξεφύγει από τον κανόνα των πολλών φάουλ. Πάντως αν ο ΑΡΗΣ πάρει αυτά που πήρε το Σάββατο από τον "ελληνικό κορμό" του δύσκολα να χάσει το παιχνίδι. Ενώ ο Κάμινγκς αν έχει κέφια ίσως να καταφέρει να το τελειώσει και μόνος του!

Και μόνο ότι μιλάμε για έναν αντίπαλο που τον κερδίσαμε  με τους 2 από τους 4 ξένους μας να είναι θεατές, τον καλύτερο μας παίκτη να κάνει μια από τις χειρότερες εμφανίσεις του, την ομάδα να αστοχεί σε 13 βολές και στο τέλος να μην μπορούμε να κάνουμε ούτε το φάουλ που θα μας χάριζε στην κανονική διάρκεια τη νίκη λέει πολλά. Περι κατορθώματος πρόκειται που χάσαμε 2 φορές από αυτούς... Πάντως παρακολουθώντας πως λειτουργεί ο φετινός ΑΡΗΣ από την αρχή της χρονιάς και ιδιαίτερα στα σημαντικά παιχνίδια θα πρέπει να τα δώσουν όλα αύριο για τη νίκη. Διαφορετικά το γεμάτο Παλέ μάλλον σαν βαρίδιο θα λειτουργήσει για αυτήν την ομάδα παρά για πανοπλία... Για αυτό διπλό στο κρατικό για να τελειώνουμε με τους ανύπαρκτους!

ΥΓ. Το οτι εξακολουθείτε ακόμη και σήμερα να μεγαλώνετε έναν αντίπαλο σαν τον μπάογκ και να αναδεικνύετε την συγκεκριμένη σειρά σε παιχνίδια της χρονιάς τα οποία περιμέναμε πως και πως, απλά επιβεβαιώνετε όλους όσους σας θεωρούν λίγους για τον ΑΡΗ μας...

Αρκετές ώρες έπρεπε να περάσουν από το ντέρμπι ώστε με περισσότερη ηρεμία και καθαρό μυαλό να σχολιάσουμε το χθεσινό ντέρμπι της πόλης. Εκεί όπου ο ΑΡΗΣ σε ακόμη ένα τραγικό παιχνίδι, δυσφήμιση του αθλήματος κόντρα στον συμπολίτη κατάφερε να πάρει την πολυπόθητη νίκη και να κάνει το 1-0 σε αυτή τη σειρά των αγώνων. Η παθιασμένη εμφάνιση του Ξανθόπουλου, οι λύσεις από τον Γιάνκοβιτς, η εμπειρία του Σίμτσακ και η "αφύπνιση" του Κάμινγς στο τέλος οδήγησαν τελικά στην επικράτηση σε ένα παιχνίδι που θα μας μείνει στο μυαλό για το "ρεσιτάλ αυτοκτονίας" των τελευταίων δευτερολέπτων στην κανονική διάρκεια του αγώνα όπου το -7 εξανεμίστηκε με μαγικό τρόπο... όταν ένα φάουλ σε μια από τις τελευταίες επιθέσεις του μπάογκ θα ήταν αρκετό για να μας χαρίσει τη νίκη...

Δεν θα αναλωθούμε στο να επαναλάβουμε για την φιλοσοφία γύρω από την οποία χτίστηκε ο φετινός ΑΡΗΣ, τους παίκτες που επιλέχθηκαν και την νοοτροπία του Δ.Πρίφτη αλλά όταν βλέπεις τον ΑΡΗ να ξεκινάει έτσι το παιχνίδι όπως ξεκίνησε χθες καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις να κάνες με μια φυσιολογική ομάδα που προετοιμάστηκε εδώ και 3 εβδομάδες περίπου για αυτό το σημαντικό παιχνίδι αλλά με ένα σύνολο ανθρώπων που τρέμουν και είναι έτοιμοι να καταρρεύσουν και μόνο στην σκέψη της ήττας και των επακόλουθων της. Λογικό είναι όταν αυτή είναι η ψυχολογία σου ο Κάμιγνκς να κάνει 2 γρήγορα ανόητα φάουλ, στην άμυνα να μην βγάζεις την απαιτούμενη ενέργεια και στην επίθεση να έχεις θολωμένο μυαλό. Τα 4 στα 26 τρίποντα είναι ένα δείγμα γραφής της ψυχολογίας των παικτών μας... ενώ η χρησιμοποίηση του Σκότ για 3'35'' αλλά και του Τζάκσον για μόλις 8' απλά κάνει ξεκάθαρο το γιατί ο φετινός ΑΡΗΣ έχει αποτύχει... Όταν μάλιστα στον πάγκο έχεις και έναν προπονητή που αδυνατεί να δώσει εντολή για 1 φάουλ στις τελευταίες επιθέσεις, μετά από τάιμ άουτ οι παίκτες του δεν μπορούν να κάνει ούτε την επαναφορά από τα πλάγια,  δικαιολογεί την παρουσία του Σκότ με το εκπληκτικό "δεν του δόθηκε χρόνος"(να το πούμε στον προπονητή να τον βάλει περισσότερο μπας και βρει ρυθμό) και ο παίκτης ο οποίος μονίμως συγκεντρώνει την οργή του και τον στέλνει στον πάγκο με το παραμικρό λάθος είναι σύμφωνα με το Ranking της στατιστικής ο κορυφαίος του γηπεδού τότε λογικά όπως οι "ρεαλιστές" μας φωνάζουν εδώ και χρόνια δεν πρέπει να έχουμε απαιτήσεις από αυτή την ομάδα. Ούτε καν κόντρα σε αντιπάλους σαν τον μπάογκ των 350.000€  που με παίκτες σαν τον Σόμπι(από αυτούς που δεν υπάρχουν στην αγορά όταν ψωνίζει ο ΑΡΗΣ), τον Άσκα και τον Μακφάντεν που ήρθαν καθυστερημένα(ιδίως οι 2 πρώτοι) σε παίζει μέσα στην έδρα σου θεωρώντας την ομάδα τους καλύτερη(όπως άλλωστε το δήλωσαν) γιατί πολύ απλά τους το επιτρέπεις. Με δεδομένα λοιπόν όλα τα παραπάνω η χθεσινή νίκη ήταν ακόμη ένας άθλος, μια υπέρβαση, μια σφαίρα του extra...

Μάλλον κάτι σαν και αυτό που είδαμε χθες θα εννοούσε ο Ν.Λάσκαρης όταν στην πρόσφατη τοποθέτηση του είχε μιλήσει για κακές νίκες και καλές ήττες και όσο και αν διαφωνούμε για το κομμάτι της τοποθέτησης που αναφέρεται σε "καλές ήττες" για τις κακές νίκες συμφωνούμε απόλυτα με τον πρόεδρο. Θα με συγχωρέσουν όμως οι φίλοι συνΑρειανοί που από χθες πανηγυρίζουν τη νίκη σαν τρελοί αλλά αυτός ο ΑΡΗΣ έτσι όπως λειτουργεί συνολικά μου προκαλεί  θλίψη.... Και το γεγονός ότι μερίδα του κόσμου το αποδέχεται και το δικαιολογεί όλο αυτό που παρακολουθούμε φέτος με απογοητεύει όσο τίποτα άλλο... Ας ευχηθούμε την Τετάρτη που ο ΑΡΗΣ δεν θα παίζει με την πλάτη στον τοίχο να βγάλει το καλό του πρόσωπο μέσα στο κρατικό και να τελειώσει εκεί τη σειρά. Γιατί αν αυτοί οι παίκτες με αυτόν τον προπονητή φθάσουν σε  τρίτο παιχνίδι "τελικό" μέσα στο κατάμεστο Παλέ υπό το φόβο της επισημοποίησης της αποτυχίας με τους πλέον δραματικούς τίτλους αμφιβάλλω αν θα καταφέρουν να σταθούν όρθιοι πάνω στο παρκέ για να διεκδικήσουν τη νίκη... 

ΥΓ. Συνήθως ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ όταν παρακολουθεί ένα παιχνίδι κάθεται στα επίσημα παρέα με τη διοίκηση του γηπεδούχου...

ΥΓ2. Γενικά την φάση του να φοράς φανέλα άλλης ομάδος με κίτρινα και να έρχεσαι στο γήπεδο ποτέ δεν την γούσταρα γιατί θεωρώ τον ΑΡΗ την μεγαλύτερη ομάδα του πλανήτη οπότε το να κυκλοφορώ με φανέλα άλλης ομάδος δεν με εκφράζει. Το να δω όμως συνΑρειανό στο Παλέ σε παιχνίδι με τον μπάογκ να φοράει φανέλα Φενερμπαχτσέ.... πραγματικά με ξεπερνάει...

Μετά από απραξία σχεδόν 3 εβδομάδων ήρθε η στιγμή που η αγαπημένη μας ομάδα θα παλέψει για να "χρυσώσει το χάπι" σε μια χρονιά όπου μας κέρασε επί το πλείστον πίκρες και απογοητεύσεις. Φυσικά όταν μιλάμε για παιχνίδι κόντρα στον συμπολίτη τα πάντα περνάνε σε δεύτερη μοίρα και το μόνο που έχουμε στο μυαλό μας είναι η νίκη. Μια νίκη που τη χρωστάνε οι παίκτες και το τεχνικό τιμ τόσο στους εαυτούς τους όσο και σε όλους εμάς. Οι 2 ήττες στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος ήταν κάτι το ακατανόητο και η "σκούπα" σε αυτή την σειρά των πλέιοφς θα πρέπει να είναι η απάντηση μας!

Με τον Σκότ να βρίσκεται εδώ και 20 ημέρες περίπου στη Θεσσαλονίκη και να προπονείται καθημερινά με τους νέους του συμπαίκτες άπαντες ελπίζουμε πάνω στο παρκέ να δώσει τις βοήθειες και τις λύσεις που περιμένει ο προπονητής του. Μπορεί στο τελευταίο παιχνίδι κόντρα στην ΑΕΚ και χωρίς τον Σκότ να πήραμε τη νίκη αλλά στα πλέιοφς με το ένα παιχνίδι να είναι κοντά χρονικά στο επόμενο όσοι περισσότεροι παίκτες είναι ετοιμοπόλεμοι τόσο καλύτερα. Ιδίως όταν απέναντι μας έχουμε αυτόν κακομοίρη συμπολίτη που όμως καταφέρνει κυρίως λόγω της εμπειρίας του προπονητή συχνά πυκνά να πετυχαίνει περισσότερα από όσα του αναλογούν. Αυτό ακριβώς θα πρέπει να προσέξει η ομάδα μας αύριο ώστε να μην πέσει ξανά στην παγίδα του συμπολίτη που φέτος κέρδισε 2 παιχνίδια απέναντι μας χωρίς καν να καταλάβει κανείς πως έγινε κάτι τέτοιο. Τα 2 παιχνίδια του πρωταθλήματος θα πρέπει να είναι ο οδηγός για τον Δ.Πρίφτη και τους παίκτες του. Ο κόσμος και το θρυλικό Παλέ είναι η δύναμη αυτής της ομάδος και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το εκμεταλλευτούν οι παίκτες μας και όχι κάτι που θα τους αγχώσει.

Όπως είπαμε και στην αρχή όταν έχουμε απέναντι μας αυτή την ομάδα το να μιλάμε για κίνητρο είναι κάτι το περιττό. Παρόλα αυτά καλό είναι να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας και ιδιαίτερα αυτοί που μας εκπροσωπούν πάνω στο παρκέ να μην υποτιμούν την νοημοσύνη μας. Ναι η χρονιά δεν έχει τελειώσει, ναι ο ΑΡΗΣ για λόγους γοήτρου πρέπει να "σκουπίσει" τον συμπολίτη, να κοντράρει όσο μπορεί τον Ολυμπιακό και εφόσον καταλήξουμε στον "μικρό τελικό" να προσπαθήσει να κατακτήσει την 3η θέση. Όταν όμως πέρσι σχεδόν σύσσωμη η ομάδα(και δυστυχώς πολλοί συνοπαδοί μας) μιλούσε για άνευ ουσίας αγώνες και μια 3η θέση ανάξιας αναφοράς το να ακούς εντελώς κάτι διαφορετικό φέτος από τους ίδιους ανθρώπους μόνο και μόνο γιατί οι ουσιαστικοί στόχοι χάθηκαν νωρίς και με σχεδόν απογοητευτικό τρόπο είναι κάτι που κανέναν μας δεν πείθει. Νίκη και μόνο νίκη με τους ανύπαρκτους!

ΥΓ. Μετά από την "λειψυδρία" σε ξένους παίκτες που παρατηρήσαμε τα τελευταία χρόνια τώρα είχαμε και "λειψυδρία" σε ομάδες  για φιλικό...

Επανήλθε σε μεγάλο βαθμό η ηρεμία στην ομάδα μετά από την σπουδαία νίκη επί της αδιάφορης βαθμολογικά ΑΕΚ που οδήγησε και στην κατάκτηση της 4ης θέσης στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Ένας στόχος που για μερικούς προσφέρει ικανοποίηση(!?!?) και για άλλους κάτι σχεδόν ανάξιο αναφοράς με δεδομένη την δυναμική των υπόλοιπων συνδιεκδικητών της 4ης θέσης αλλά και τον οικτρό απολογισμό των 15-11 νικών/ηττών, που αποτυπώνει την σαφώς χειρότερη σε σχέση με την περσινή χρονιά πορεία. Παρόλα αυτά το ότι ο "αποδεκατισμένος" ΑΡΗΣ στον αγώνα της Πέμπτης πάλεψε σαν πραγματικός μαχητής και αυτό ήταν κάτι που άρεσε σε όλους μας.

Την παράσταση για ακόμη μια φορά έκλεψε ο Νίκος Λάσκαρης με τις δηλώσεις του. Δηλώσεις που για ακόμη μια φορά δημιούργησαν ανάμεικτα συναισθήματα και περισσότερο μας προβλημάτισαν παρά μας έκαναν να αισθανθούμε την ασφάλεια που θέλαμε τόσο για την αναγνώριση των κραυγαλέων λαθών που έγιναν κατά τη φετινή σεζόν όσο και για το μέλλον. Ενώ η αναφορά σε αντιπολίτευση εντός ΑΡΗ που θέλει την διάλυση(?!?!) της ομάδος και τους κακούς δημοσιογράφους που δημιουργούν προβλήματα εκεί δεν υπάρχουν μας γύρισε σε άλλες εποχές και σε άλλους παράγοντες όπου το "κυνήγι φαντασμάτων" ήταν το αγαπημένο τους σπορ. Καταρχήν για όσους δεν διαβάζουν συχνά το PlanetARIS.gr θα τονίσουμε ότι ο κλάδος των δημοσιογράφων δεν είναι από τους αγαπημένους μας και σε καμία περίπτωση μέσα από αυτή την διαδικτυακή γωνία δεν υπάρχει η διάθεση για την υπεράσπιση τους. Όταν όμως οι δημοσιογράφοι αναδεικνύονται από τον μεγαλομέτοχο της ομάδος μας ως το μείζον πρόβλημα στον φετινό ΑΡΗ και όλα αυτά τα τραγελαφικά που έχουμε ζήσει από το καλοκαίρι όπως οι  ανανεώσεις των  ξένων, οι επιλογές των νέων ξένων, η καθυστέρηση στην αντικατάσταση των ξένων, το θέμα με τον προπονητή και τον αντικαταστάτη του, τους στόχους που υπάρχουν δεν υπάρχουν και το νέο υπερσύγχρονο πούλμαν ξαφνικά θυμηθήκαμε ότι υπάρχει και βολεύει να γίνονται όλες οι μετακινήσεις με αυτό σε αντίθεση με το τι κάνουν άλλα σωματεία(αυτά που θέλουμε να φθάσουμε) χαρακτηρίζονται εμμέσως ως ανυπόστατες κατασκευασμένες ειδήσεις από κάποια εσωτερική αντιπολίτευση τότε θα με συγχωρέσετε αλλά κάτι δεν μου κάθεται καλά σε όλο αυτό. 3 είναι οι πιθανότητες... 1) Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά! 2) Υπάρχει τεράστιο επικοινωνιακό πρόβλημα στην ΚΑΕ, 3) ο ΑΡΗΣ του Ν.Λάσκαρη είναι ακόμη τόσο ανίσχυρος που γίνεται έρμαιο στις διαθέσεις κάποιων δημοσιογράφων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα κάποιας εσωτερικής αντιπολίτευσης στον ΑΡΗ που για ανεξήγητους λόγους θέλει να διαλύσει την ομάδα! Όποιος και αν είναι ο λόγος είναι εξίσου άσχημος για την ομάδα και φέρει η ευθύνη η διοίκηση που θα έπρεπε να κάνει όλα τα απαραίτητα ώστε να θωρακίζει την ομάδα ακόμη και από "εσωτερικούς εχθρούς". Το ραντεβού με τον Ν.Λάσκαρη όπως ανανεώθηκε από τον ίδιο θα γίνει με το τέλος της σεζόν, εκεί όπου θα αποκαλυφθεί και το 3ετές ή 5ετές πλάνο που θα ακολουθήσει η ομάδα. Μια τοποθέτηση που ξαφνικά οδηγεί στην εξής απορία... δηλαδή από πέρσι δεν ξεκινήσαμε με κάποιο πολυετές πλάνο; στα τυφλά πέρσι και φέτος; Ας κάνουμε λίγο ακόμη υπομονή για να μάθουμε...

Τέλος θα αναφερθώ και σε αυτό που με απογοήτευσε πιο πολύ από όλα στις δηλώσεις του Ν.Λάσκαρη. Σε μια εποχή όπου το ηθικό του Αρειανού από τον Γολγοθά του ποδοσφαίρου έχει πιάσει πάτο και το μπάσκετ όπως και παλιότερα αποτελεί την ελπίδα για επιτυχίες, χαρές και τίτλους το να ακούς τον άνθρωπο πάνω στον οποίο έχεις εναποθέσει όλες τις ελπίδες σου για κάτι καλό να σου λέει ότι προτιμάει την ήττα από μια νίκη με κακή εμφάνιση είναι κάτι που πολλοί από εμάς αδυνατούμε να αφουγκραστούμε. Αν δεν υπάρχει το κίνητρο και ο στόχος της νίκης ακόμη και για το γόητρο τότε ποιος ο λόγος που ασχολούμαστε τόσο φανατικά με τις ομάδες μας; Θα παρακολουθούσαμε NBA για να βλέπουμε "καλό και ελκυστικό" μπάσκετ κάθε μέρα... Άλλωστε για αυτό υπάρχουν οι διοργανώσεις, οι τίτλοι, οι αγώνες κατάταξης. Διαφορετικά τα πάντα θα ήταν αγώνες επίδειξης φιλανθρωπικού χαρακτήρα... Δεν γνωρίζω πόσα φθάνουν στα αυτιά του Ν.Λάσκαρη και τι ακριβώς του μεταφέρουν τα κοντινά του πρόσωπα. Θα πρέπει όμως να γίνει ξεκάθαρο στον μεγαλομέτοχο ότι το αγωνιστικό είναι αυτό που τραβάει όλα τα υπόλοιπα. Ναι ο Ν.Λάσκαρης πληρώνει παλιά χρέη, ναι έχει την ομάδα τακτοποιημένη οικονομικά, ναι έχει αναμορφώσει το γήπεδο, τα αποδυτήρια, βοηθητικούς χώρους ναι έχει κάνει πολλά ακόμη εκτός του αγωνιστικού χώρου και τον ευχαριστούμε για όλα αυτά. Θα πρέπει όμως να καταλάβει ότι ο καθρέφτης για μια ομάδα είναι το αγωνιστικό. Και όταν είσαι πρόεδρος στην πιο ιστορική ομάδα της Ελλάδος στο μπάσκετ τότε οφείλεις να έχεις στόχο την κορυφή!

ΥΓ. Πόσο φορές το έχουμε ακούσει και πόσο πραγματικά κουράζει αυτό με την εσωτερική αντιπολίτευση και τους εχθρούς εντός της οικογένειας του ΑΡΗ... Κάποιοι(?) για κάποιους λόγους(?) που θέλουν το κακό μας.... 

ΥΓ2. Και για να βάλουμε κάποια πράγματα στη σωστή τους διάσταση επειδή πολλοί φίλοι της ομάδος παλεύουν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα.... το ότι κάποιος πάει στο γήπεδο δεν τον κάνει γιατί γουστάρει την διοίκηση, τον προπονητή, τους παίκτες και θέλει να τους στηρίξει προσωπικά. Το κάνει γιατί γουστάρει ΑΡΗ και θέλει να βρεθεί κοντά στην αγαπημένη του ομάδα. Το αν ο λόγος της παρουσίας του κόσμου στο γήπεδο ήταν τα πρόσωπα και όχι η ίδια η ομάδα τότε με 3500 κόσμο στο Παλέ στα περισσότερα παιχνίδια και άλλα τόσα στο Κλ.Βικελίδης μάλλον τα "πρόσωπα" θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα προβληματισμένα.

ΥΓ3. Αφιέρωμα στην επιστροφή του ΑΡΗ στην Ευρωλίγκα το 2006-7 και την πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης από το Novastories. Το είδαμε, θυμηθήκαμε και μελαγχολήσαμε... Παίκτες Έλληνες με προσωπικότητα που δεν έμεναν μόνο στο φιλότιμο, Αμερικάνοι άγνωστοι που στον ΑΡΗ έγιναν γνωστοί, κοινοτικοί με ψυχή που έδιναν το 110% σε κάθε παιχνίδι και μια ομάδα που δεν κρύφθηκε ποτέ πίσω από τα μπάτζετ και τα ονόματα των αντιπάλων διεκδικώντας με πίστη στη νίκη όλα τα παιχνίδι μέχρι τέλους εντός και εκτός Παλέ. 

ΥΓ4. Επειδή αναγνωρίζουμε πόσο διαφορετικό είναι το να είσαι ένας απλός ανώνυμος οπαδός(ή χομπίστας αν προτιμάτε) και να καταθέτεις δημόσια την άποψη σου από το να είσαι επαγγελματίας δημοσιογράφος και να καταθέτεις επώνυμα την άποψη σου... τα συγχαρητήρια μας στην τοποθέτηση του Γ.Δασκάλου στο BasketPlus.gr που αυτή τη φορά απέφυγε τις σάλτσες και τις διπλωματικές τακτικές και είπε ξεκάθαρα τα πράγματα με το όνομα τους περισσότερο σαν οπαδός αυτής της ομάδος παρά σαν επαγγελματίας δημοσιογράφος.

ΥΓ5. Πραγματικά υπάρχει κανείς που να διαφωνεί με αυτό; "αναρωτιέμαι αν υπάρχει έστω και ένας ΑΡΕΙΑΝΟΣ στον ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ, που να θέλει η ομάδα του να χάνει… όμορφα από το να κερδίζει… άσχημα. Αν είναι έτσι, κύριε Λάσκαρη, να επιστρέψουμε το κύπελλο που πήραμε το 1993 στο Τορίνο κόντρα στην Εφές, γιατί χάλια παίξαμε!"

ΥΓ6. Έτσι βλέπουν στην Αθήνα την φετινή πορεία της ΑΕΚ... ας το διαβάσουν οι δικοί μας "χαρούμενοι" οπαδοί  "Η θέση της ΑΕΚ (19-7) που πέρυσι κατετάγη 4^η στην κανονική περίοδο κι ανέβηκε ένα σκαλί στα playoffs, δημιουργεί μία πλασματική εικόνα που σε καμία περίπτωση δεν παραπέμπει σε ουσιαστική βελτίωση. Με τον Άρη να αποδεικνύεται πολύ κατώτερος των προσδοκιών και τον ΠΑΟΚ να έχει αναγκαστικά (για οικονομικούς λόγους) πιο χαμηλό πήχη, η «Ένωση» έπαιζε φέτος χωρίς αντίπαλο για να βγει 3^η και να παίξει στον τελικό του Κυπέλλου, να φτάσει στο Final 4 του Basketball Champions League και χωρίς να το διατυμπανίζει, να κερδίσει τουλάχιστον μία φορά έναν και των Ολυμπιακού ή Παναθηναϊκού. Τι κατάφερε απ’ όλα αυτά; Να πετύχει μόνο τον πρώτο στόχο, έχοντας 0/4 κόντρα στους «αιώνιους», χάνοντας ταυτόχρονα σε Ρέθυμνο και Ρόδο. Η απόφαση του Μάκη Αγγελόπουλου να λύσει τη συνεργασία της με τον Γιούρι Ζντοβτς, συνιστά παραδοχή της αποτυχημένης πορείας. "

Σπουδαία νίκη που οδηγεί στην 4η θέση με την λήξη της κανονικής διαρκείας πέτυχε πριν από λίγο η αγαπημένα μας ομάδα, σε ένα Παλέ που μπορεί να μην γέμισε αλλά ξεχείλιζε από πάθος! Οι παίκτες του Δ.Πρίφτη έβγαλαν μπασκετικό εγωισμό στο Β ημίχρονο, έπαιξαν δυνατά και κατάφεραν να γυρίσουν και να κερδίσουν  το παιχνίδι. Μια νίκη που την είχαμε ανάγκη με όλα βιώνουμε τον τελευταίο καιρό. Με την λήξη της αναμέτρησης ο Ν.Λάσκαρης όπου έδωσε μαζί με την οικογένεια του και το υπόλοιπο διοικητικό συμβούλο το παρών στο γήπεδο μίλησε για πολλά από αυτά που μας απασχολούν.

Με τους χειρότερους οιωνούς ξεκίνησε η αναμέτρηση με τον ΑΡΗ μας να είναι αρκετά χαλαρός στην άμυνα και την ΑΕΚ να βρίσκει με ευκολία τον δρόμο προς το καλάθι μας. Κάτι που μας ανάγκασε στο να κυνηγάμε το σκορ και τους αντιπάλους μας να διατηρούν με ευκολία μια διαφορά γύρω στους 10 πόντους. Ήταν φανερό ότι για να κερδίσουμε θα έπρεπε να παίξουμε πολύ πιο δυνατά στην άμυνα αλλά και να βγάλουμε ενέργεια στην επίθεση. Και αυτό ακριβώς έγινε με τους Ξανθόπουλο και Σίμτσακ να δίνουν τον καλύτερο εαυτό, τον Μούρτο και τον Ζάρρα να βοηθάνε αλλά και τον Κάμινγκς που στην επανάληψη βρήκε ρυθμό και άρχισε να φορτώνει το αντίπαλο καλάθι. Οι μόλις 10 πόντοι που πέτυχε η ΑΕΚ στο τρίτο δεκάλεπτο ήταν η απόδειξη της μεταμόρφωσης του ΑΡΗ ενώ το +8 που προηγηθήκαμε στο τέταρτο δεκάλεπτο ήταν το αποτέλεσμα του ξέφρενου ρυθμού που είχαν πάρει οι παίκτες μας από την κερκίδα! Στο τέλος παρά τα πολλά και επιπόλαια λάθη η ψυχραιμία του Γιάνκοβιτς από την γραμμή των βολών "κλείδωσε" τη νίκη.

Σήμερα ήταν από τις λίγες φορές φέτος που η ομάδα είχε ένταση, πάθος και αποφασιστικότητα. Στοιχεία που μας έχουν λείψει από την αρχή της χρονιάς. Η 4η θέση που ήταν εξαρχής ο αυτονόητος στόχος στην κανονική περίοδο έστω και την τελευταία στιγμή κατακτήθηκε. Το αν αυτή η εμφάνιση θα έχει και συνέχεια που μαζί με τον ερχομό του Σκοτ θα οδηγήσει σε κάτι  καλύτερο  ή θα είναι άλλη μια "φωτοβολίδα" που θα σβήσει θα φανεί στην πορεία. Αυτό που σίγουρα φάνηκε είναι ότι όλοι μας έχουμε ανάγκη καλές εμφανίσεις και νίκες ακόμη και αν υπάρχει ταβάνι που μας ξενερώνει... Ας τα δώσουν λοιπόν όλα για να μας προσφέρουν χαρά στα εναπομείναντα παιχνίδια. Άλλωστε όπως πολύ εύστοχα σχολίασε ο κόουτς, μας το χρωστάνε...

ΥΓ. Εξίσου σημαντικό με τη νίκη ήταν και η παρουσία του Ν.Λάσκαρη. Ναι μεν καλά έκανε ο πρόεδρος και έβαλε κάποια πράγματα στη θέση τους αλλά καλό είναι αυτό το επικοινωνιακό πρόβλημα στο οποίο αναφέρθηκε και παραδέχθηκε να προσπαθήσει να το λύσει. Άλλωστε αν δεν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες και το πρόσφορο έδαφος κανένας δημοσιογράφος είτε είναι επιπόλαιος είτε είναι αντιπολιτευόμενος(που είναι και της μόδας) δεν θα μπορούσε να αναδείξει προβλήματα που δεν υπάρχουν. Όσο για τα πολυετή πλάνα, θα αναμένουμε με αγωνία να ακούσουμε στην συνέντευξη τύπου που είπε ότι θα δώσει με το τέλος της χρονιάς.

ΥΓ2. Όταν την 4η θέση σε αυτό το πρωτάθλημα με αυτούς τους αντιπάλους την παρουσιάζεις ως επιτυχία τότε προφανώς και δεν γνωρίζεις ποια ομάδα υποστηρίζεις. Δυστυχώς εκεί τον έχουμε φθάσει τον ΑΡΗ μας... μια ακόμη θυσία στον βωμό της προσωπολατρείας και στην ανάγκη να φανούν κάποιοι πετυχημένοι...

Τελευταία αγωνιστική στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, και  ποιος θα το περίμενε ότι η ομάδα μας θα έφθανε να παίξει "τελικό" για να τερματίσει στην 4η θέση... Και μάλιστα κόντρα στην "ανταγωνίστρια" ΑΕΚ που έχοντας έναν αέρα 5 ολόκληρων βαθμών από εμάς δικαιολογημένα το βλέμα της είναι καρφωμένο από την αρχή της χρονιάς προς την κορυφή και όχι προς τα κάτω όπως δυστυχώς συμβαίνει με τον ΑΡΗ μας. Έστω και έτσι ο ΑΡΗΣ οφείλει να εκμεταλλευτεί την έδρα του, το κίνητρο της κατάκτησης της 4ης θέσης σε αντίθεση με τους αδιάφορους βαθμολογικά αντιπάλους μας και να πάρει την νίκη!

Αρκετά αμφίροππο παιχνίδι αναμένεται να δούμε το απόγευμα της Πέμπτης στο Nick Galis Hall μιας και οι 2 ομάδες δεν είναι και στην καλύτερη τους φόρμα. Από την μια η ομάδα μας που χάνει εκτός έδρας από αντιπάλους όπως τα Τρίκαλα, ο Κολοσσός και το Λαύριο και από την άλλη η ΑΕΚ που δυσκολεύεται πάρα πολύ να κερδίσει τον οποιοδήπτε αλλά τις περισσότερες φορές όμως το καταφέρνει. Για αυτό άλλωστε από το ξεκίνημα της χρονιάς έχει κάνει μια πολύ καλή πορεία και έχει κλειδώσει την 3η θέση εδώ και πολλές αγωνιστικές.  Με τον Τέιλορ να έχει αντικατασταθεί πριν καν τον δούμε από τον Σκότ που λογικά δεν θα προλάβει να ενσωματωθεί, τον Τζάκσον να απουσιάζει από τις προπονήσεις λόγω ενοχλήσεων και τον προπονητή να μοιάζει να έχει χάσει κάθε δίαυλο επικοινωνίας με τη διοίκηση και πολλούς από τους παίκτες του μόνο αισιόδοξοι δεν μπορούμε να είμαστε. Μοναδικό πάτημα για την νίκη είναι η έδρα μας αλλά και η πιθανή χαλάρωση της ΑΕΚ που θα παλέψει μόνο για το γόητρο χωρίς το παραμικρό βαθμολογικό ενδιαφέρον. 

Θέλοντας και μη, με αφορμή τον "τελικό" για εμάς και αδιάφορο παιχνίδι για την ΑΕΚ γυρίζουμε την σκέψη μας κανά χρόνο πίσω, τότε που ειρωνευόμασταν την διοίκηση της ΑΕΚ με τις πολλές περίεργες αλλαγές αλλά και το μπάχαλο με τον Σάκοτα από προπονητή σε τεχνικό διευθυντή και τον Ζντοβς που πλακωνόταν με τους παίκτες του.  Μέχρι και την επιστροφή του Μαυροκεφαλίδη με την 3η θέση εξασφαλισμένη κάποιοι φωστήρες, τεχνοκράτες, οικονομολόγοι συνΑρειανοί μας έσπευσαν να χλευάσουν... Πόσο ειρωνικό είναι για όλους μάς που φέτος έχουμε φθάσει στις 10 αλλαγές ξένων, ο προπονητής μας  δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις με πολλούς παίκτες και η διοίκηση μας παίρνει την μια περίεργη απόφαση μετά την άλλη; Πόσο απογοητευτικό είναι να παλεύουμε για την είσοδο μας στην τετράδα... με την ΑΕΚ να είναι 5 βαθμούς μπροστά; Τουλάχιστον ας κάνουν ότι μπορούν οι παίκτες και ο προπονητής μας για να μην ξεφτιλιστούμε άλλο την φετινή χρονιά.... ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΝΙΚΗ!

Άλλη μια ομάδα ανέδειξε ο φετινός ΑΡΗΣ με την σημερινή του ήττα προσφέροντας στην τοπική κοινωνία του Λαυρίου απολαυστικές στιγμές μιας και πέτυχαν την μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία τους. Ο Κάμινγκς(25 πόντους και 9 ριμπάουντ) πάλευε μόνος του αλλά απέναντι του είχε κάποια δευτεροκλασάτοι Αμερικανάκια και κάποιον Περάκη(τον κάναμε γνωστό και αυτόν) που κατάφεραν να μας ταπεινώσουν και να κάνουν το οδικό ταξίδι της επιστροφής στη Θεσσαλονίκη ακόμη πιο επώδυνο για τον Δ.Πρίφτη και τους παίκτες του.

Τον γνωστό φετινό ΑΡΗ είδαμε και σήμερα στο Λαύριο όπου όλα τα περίμενε από έναν Κάμινγκς. Και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά μιας και όλο το επιθετικό πλάνο του Δ.Πρίφτη είναι είτε να κάνει τα δικά του ο Αμερικάνος είτε να βαρέσει κάποιος άλλος παίκτης τρίποντο. Τα 4 στα 14 τρίποντα του Ζάρα και του Κάμινγκς στην επίθεση από τα συνολικά 5 στα 22, τα 21 λάθη, τα μόλις 5 κλεψίματα σε αντίθεση με τα 15 κλεψίματα των αντιπάλων αντικατοπτρίζουν σε μεγάλο βαθμό την εικόνα του ΑΡΗ μας. Αν στα παραπάνω προσθέσουμε την αναγκαστική(?!?!) συμμετοχή του Σίμτσακ λόγω του τραυματία Τζάκσον που φυσικά και έπρεπε να προστατευθεί και την αδιαφορία αρκετών παικτών που δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να ρισκάρουν με βεβιασμένες ενέργειες προστατεύοντας την στατιστική τους τότε εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς γιατί ο ΑΡΗΣ σήμερα γνώρισε άλλη μια ιστορική νίκη. Όχι ότι ήταν έκπληξη αλλά θέλαμε να πιστεύουμε ότι αυτοί που μιλάνε για δουλειά, φιλότιμο, προσπάθεια και βελτίωση το εννοούσαν και δεν μας παραμύθιαζαν όπως φάνηκε πάνω στο παρκέ.

Το χειρότερο από το να διαχειριστούμε την σημερινή ήττα είναι ο αναγκαστικός συμβιβασμός με ανθρώπους που για ανεξήγητους λόγους θα πρέπει να τους ανεχτούμε ως το τέλος. Τους φιλότιμους και τα καλά παιδιά που κάποιοι συνΑρειανοί μας ανέδειξαν με το μυαλό τους σε "σημαίες" του ΑΡΗ αλλά και έναν προπονητή δημόσιο υπάλληλο που χωρίς ίχνος ντροπής παραμένει στη θέση του γνωρίζοντας και ο ίδιος ότι το παιχνίδι το έχει χάσει εδώ και πολύ καιρό και δεν μπορεί να κάνει κάτι για να διορθώσει την κατάσταση. Μάλιστα οι αοριστολογίες του και η μετατόπιση ευθυνών προς τη διοίκηση δείχνουν ακριβώς και ποια είναι η αξία του και η φιλοσοφία του ως προπονητής. Είτε του φέρουν παίκτη είτε τελειώσει την χρονιά με 1 ξένο όπως φαίνεται το ίδιο του κάνει... Όχι όμως για εμάς όπου από τον φετινό ΑΡΗ περιμέναμε πολύ περισσότερα. Όπως περισσότερα περιμέναμε και περιμένουμε από μια διοίκηση που την αγκαλιάσαμε από την πρώτη στίγμη...

ΥΓ. Ακόμη και με μόλις 2 ξένους έναντι των 6 ξένων του Λαυρίου ο ΑΡΗΣ σήμερα είχε καλύτερο ρόστερ από τον αντίπαλο του. Όποιος όμως περιμένει να δει αυτούς τους παίκτες με  αυτόν τον προπονητή να αποδίδουν μάλλον έχει αυταπάτες... 

ΥΓ2. Μόλις 1 Αμερικάνος πάνω στο παρκέ, ταξίδι στην Αθήνα με πούλμαν... ο ΑΡΗΣ έχει αλλάξει επίπεδο... ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;

ΥΓ3. Όταν παίκτης της ομάδος σου που μπλογκαρει στο επίσημο site του ΕΣΑΚΕ  έστω και στο χαβαλέ λέει ότι τώρα που δεν έχει παιχνίδι μεσοβδόμαδα για την Ευρώπη έχει περισσότερο χρόνο για να παίζει playstation τότε καταλαβαίνετε ποια είναι η νοοτροπία της φετινής ομάδος.

ΥΓ4. "Επιβραβεύτηκε" ο Φλιώνης για την καλή εμφάνιση στο προηγούμενο παιχνίδι.

ΥΓ5. Εκ των κορυφαίων του συμπολίτη οι 2 ξένοι που πήρε τις τελευταίες ημέρες.

ΥΓ6. Έλειπε ο Σανικίντζε...

Με μόλις 2 ξένους και 1 stand  by θα παραταχθεί η αγαπημένη μας ομάδα απέναντι στο Λαύριο, σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη "κλειδώνει" και τυπικά την 4η θέση. Η εξέλιξη με τον τραυματισμό του Τέιλορ σε συνδυασμό με το σήριαλ της επιλογής του αλλά και το γεγονός ότι μέχρι και την ανακοίνωση(Πέμπτη απόγευμα) του τραυματισμού του Αμερικανού δεν είχε γίνει καμία από τις απαραίτητες διαδικασίες για την έκδοση δελτίου στον παίκτη... κάτι που όπως είναι λογικό μας βάζει σε σκέψεις...

Όπως λοιπόν στο μεγαλύτερο κομμάτι αυτής της χρονιάς ο ΑΡΗΣ παλεύει αγκαλιά με τα προβλήματα του έτσι και σήμερα στο Λαύριο. Ένα Λαύριο που ναι μεν αποδυναμώθηκε σημαντικά μιας και προσφάτως έχασε τον πρώτο σκόρερ του που πήγε στο Βέλγιο αλλά δεν παύει να είναι μια επικίνδυνη ομάδα που ιδίως μέσα στην έδρα της μπορεί να σου κάνει τη ζημιά. Το εύκολο πέρασμα από τη Ρόδο όπου εμείς πριν 2 εβδομάδες είχαμε φθάσει να χάνουμε και με 23 πόντους διαφορά λέει πολλά και αν συνυπολογίσει κανείς ότι μιλάμε για μια ομάδα που έχει πετύχει άνετα τον βασικό της στόχο που ήταν η παραμονή και θέλει για πρώτη φορά στην ιστορία της να κάνει το κάτι παραπάνω με τη συμμετοχή στα πλέιοφς όλοι μπορείτε να καταλάβετε τον βαθμό δυσκολίας. Παρόλα αυτά όπως και στα περισσότερα  παιχνίδια με αντιπάλους αυτής της δυναμικότητας τα πάντα εξαρτιούνται από τη δική μας απόδοση. Άλλωστε αν ο ΑΡΗΣ ήταν μια καλοκουρδισμένη μηχανή με ξεκάθαρους ρόλους και αγωνιστικό πλάνο όλες αυτές οι ατυχίες από το ξεκίνημα της χρονιάς θα περνούσαν σε δεύτερη μοίρα. Όταν όμως έχουμε φθάσει στον Απρίλιο και όλο το παιχνίδι της ομάδος περιορίζεται σε έναν Κάμινγκς τότε λογικό είναι αυτοί οι τραυματισμοί να μην αφήνουν τον Δ.Πρίφτη και τους παίκτες να βρουν ρυθμό και την απαραίτητη ηρεμία.

Οδεύει προς την ολοκλήρωση της 3ης χρονιάς ο Δ.Πρίφτης στον πάγκο της ομάδος μας και όπως πολύ εύστοχα επισήμανε ένας φίλος του PlanetARIS.gr είναι η 3η συνεχόμενη χρονιά όπου ο ΑΡΗΣ θα παλέψει στα πλέιοφς εν μέσω σημαντικών προβλημάτων. Απλά ατυχία; κάτι άλλο;  πάντως ο σοφός λαός λέει σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι η σύμπτωση... Ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ μπορεί και οφείλει να φύγει με το διπλό από το Λαύριο για να αποφύγει τον "τελικό" στο παιχνίδι της Πέμπτης με την ΑΕΚ. Εκτός φυσικά και αν το να χαθεί ακόμη και αυτή η αυτονόητη 4η θέση δεν πειράζει κανέναν και απλά #synexizoumemazi...

ΥΓ. Έλλειψη ειλικρίνειας ή απλά από επικοινωνιακό πρόβλημα; Πάντως το παρακάτω κομμάτι  από το ρεπορτάζ του ΑΡΗ σε γνωστή μπασκετική ιστοσελίδα δείχνει πολλά  "Με την υπόθεση εργασίας ότι δεν υπήρχε τραυματισμός (που έγινε χθες, ημέρα Πέμπτη απόγευμα προς βράδυ), πότε θα έβγαζαν δελτίο για τον παίκτη; Σήμερα είναι Παρασκευή. Ανήμερα του αγώνα; Πότε θα πήγαινε για ιατρικές εξετάσεις και αντι-ντόπινγκ τεσυ; Πήγε; Τα έκανε; Υπέγραψε; Τι συμβόλαιο υπέγραψε; Μηνιαίο; Διμηναίο; Εβδομαδιαίο; Ή μήπως εξ αρχής δεν ήταν σίγουροι για την κατάστασή του και τον έφεραν για να τον δουν; Κι αν ναι, τότε γιατί τον πήραν; "

ΥΓ2. Και ο άλλος μας τρολάρει και λέει ότι στον στρατό όταν θέλεις να το παίξεις άρρωστος λες ότι σου πονάει η μέση... Μπορείς να του δώσεις άδικο με όλα αυτά που βλέπουμε στον ΑΡΗ;

ΥΓ3. Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε που είχε γίνει πρώτο θέμα στα κιτρινόμαυρα ρεπορτάζ ότι ο μπασκετικός ΑΡΗΣ κατέβηκε στην Αθήνα οδικώς; α. ξέχασα τότε ήταν για οικονομικούς λόγους ενώ τώρα είναι για να "δεθούν" οι παίκτες μεταξύ τους...

ΥΓ4. Ακούγοντας πάντως πριν λίγες ημέρες τον κ.Νικολό στο Yellow Radio πραγματικά αυτή η διοίκηση φαίνεται να μην "νιώθει" καθόλου τον παλμό του κόσμου του ΑΡΗ...

Ξεκούραστα και χωρίς άγχος όπως αναμενόταν ο ΑΡΗΣ μας κέρδισε τον πρότελευταιο Απόλλων Πατρών συνεχίζοντας την προσπάθεια του για την κατάκτηση της 4ης θέσης στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Η ομάδα είχε καλή κυκλοφορία στην επίθεση και πολυφωνία στο σκοράρισμα. Αυτός όμως που έκλεψε την παράσταση ήταν ο Φλιώνης που πήρε χρόνο συμμετοχής από τον προπονητή του και τον εξέθεσε με την εμφάνιση του.

Ακόμη και σε αυτό το "μεταβατικό" στάδιο όπου έχουμε ξεμείνει με 3 ξένους και η ομάδα ψάχνει να βρει τον δρόμο της από το σημείο που μας τελείωσαν οι στόχοι το να θεωρεί κανείς το εντός έδρας παιχνίδι με τον Απόλλων Πατρών δύσκολο είναι τουλάχιστον αστείο. Κάτι που φάνηκε άλλωστε από το ξεκίνημα του αγώνα. Η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις 2 ομάδες ήταν εμφανής και ο Απόλλων σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον ρυθμό μας. Ο Καββαδάς, ο Κάμινγκς και ο Τζάκσον(που αυτή τη φορά έπαιξε περισσότερο από 3') οδήγησαν στο σκοράρισμα παρέα με τον νεαρό Δημήτρη Φλιώνη που έδωσε λύσεις στην επίθεση αλλά και έδειξε με την συνολική του παρουσία ότι σίγουρα άξιζε καλύτερη μεταχείριση από τον προπονητή του τη φετινή χρονιά. Η διαφορά ήταν διαρκώς γύρω στους 15 πόντους και σε κανένα σημείο δεν φάνηκε ότι ο Απόλλων Πατρών μπορεί να μπει στο παιχνίδι.

Αν κάτι αξίζει να κρατήσουμε από αυτό το παιχνίδι αυτό είναι σίγουρα η εμφάνιση του Φλιώνη και του Τζάκσον. Ιδιαίτερα ο μικρός που δεν έχει πάρει ούτε τις ελάχιστες ευκαιρίες απέδειξε ότι σε αυτό το επίπεδο του Ελληνικού πρωταθλήματος αλλά και ιδιαίτερα σε έναν ΑΡΗ μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας μπορεί να έχει σημαντικό ρόλο στην ομάδα και να συμμετέχει κανονικά στο ροτέισον. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τον Τζάκσον που αν και τον είδαμε αρχικά να παίρνει χρόνο και να προσπαθεί ξαφνικά στην Ρόδο αγωνίστηκε μόλις 2' 53'' και στην Κύμη κάτι περισσότερο από 5'. Για τον Χρηστίδη που μπήκε "τιμητικά" στα τελευταία 57'' ούτε λόγος... Αν όλα αυτά αποτελούν κάποιου είδους μπασκετική τεχνική υψηλού επιπέδου που μόνο ο Δ.Πρίφτης γνωρίζει μαζί με την υπόλοιπη ελίτ προπονητών αυτού του πλανήτη είναι κάτι που δεν το γνωρίζουμε... Πάντως η κοινή λογική λέει ότι αν ένας παίκτης ανεξάρτητα από το άθλημα, δεν πάρει ευκαιρίες και σημαντικό χρόνο συμμετοχής δύσκολα να δείξει αν αξίζει ή όχι...

ΥΓ. Για πολλοστή φορά επιβεβαιώθηκε ότι η πηγή του "κακού" για τον φετινό ΑΡΗ είναι ο Γιάνκοβιτς. Μόνο αυτός τα κάνει όλα λάθος σε αυτή την καλοκουρδισμένη μηχανή του Δ.Πρίφτη και "δίκαια" με κάθε ευκαιρία την ακούει από τον προπονητή του που μεταμορφώνεται σε Ομπράντοβιτς χρώματος μελιτζανί... Αυτά για όσους απορούν που δεν αποδίδει τα αναμενόμενα ο παίκτης. Με το που ήρθε έκανε 1-2 πολύ καλά παιχνίδια αλλά στην συνέχει μπήκε και αυτός στο "οικογενειακό κλίμα".

ΥΓ2. Μετά την εύκολη ήττα από τον Απόλλων Πατρών, ο Κολοσσός Ρόδου έχασε και μέσα στην έδρα του από το Λαύριο με 16 πόντους. Αυτά για να καταλαβαίνουμε με ποιους παλεύουμε για την είσοδο μας στην τετράδα.

Καθοριστική νίκη για την κατάκτηση της 4ης θέσης πέτυχε η αγαπημένη μας ομάδα κόντρα στην Κύμη σε ένα παιχνίδι που κρίθηκε στο έξτρα πεντάλεπτο της παράτασης. Προβληματική η εικόνα της ομάδος στην μεγαλύτερη διάρκεια με πολλά τρίποντα και αρκετά παιδαριώδη λάθη αλλά ευτυχώς στα κρίσιμα ο Κάμιγνκς αποδείχθηκε ψύχραιμος και μας οδήγησε στη νίκη.

Αρκετά νωθρός παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι με την Κύμη να δείχνει αποφασισμένη να κάνει την έκπληξη που θα της εξασφάλιζε την παραμονή στην κατηγορία. Το 20-13 του πρώτου δεκαλέπτου αντικατόπτριζε πλήρως την κακή μας εικόνα. Στο δεύτερο δεκάλεπτο η άμυνα "έσφιξε" , στα ριμπάουντ υπήρχε περισσότερη μαχητικότητα ενώ και στην επίθεση επιτέλους αρχίσαμε να βρίσκουμε τον δρόμο προς το καλάθι. Το 25-38 και ο αέρας του +13 έδειχνε ότι ο ΑΡΗΣ θα έφθανε σε μια νίκη χωρίς ιδιαίτερο άγχος αλλά η Κύμη δεν είχε πει ακόμη την τελευταία της λέξη. Με πρωταγωνιστή τον Τσούπκοβιτς(!!!) η Κύμη επέστρεψε στο παιχνίδι και όταν ο ΑΡΗΣ προσπάθησε να ξεφύγει ξανά στο σκορ οι 3 διαιτητές έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να γυρίσουν το παιχνίδι. Στο τέλος φάνηκε η γύμνια της ομάδος και η έλλειψη ποιοτικών παικτών με προσωπικότητα μιας και μόνο ο Κάμινγκς ήταν ο μοναδικός ψύχραιμος παίκτης. Ευτυχώς τα εγκληματικά λάθη του Ξανθόπουλου και οι επιπόλαιες ενέργειες των υπολοίπων δεν στοίχισαν όπως και η αποβολή των Γιάνκοβιτς, Ντραγκίσεβιτς και Ζάρα  με 5 φάουλ.

3 μήνες περίπου είχαμε να κερδίσουμε εκτός έδρας και επιτέλους έστω και με αυτόν τον τρόπο το καταφέραμε. Το αν θα πρέπει να νιώθουμε ικανοποιημένοι που βλέπουμε την ομάδα μας που ξεκίνησε με φιλοδοξίες το καλοκαίρι να αγκομαχά να κερδίσει ομάδες σαν την Κύμη είναι άλλο θέμα. Πάντως είναι αξιοσημείωτο ότι ακόμη και σήμερα με την ομάδα να παραπαίει πάνω στο παρκέ, τον προπονητή να συνεχίζει να αδυνατεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και την διοίκηση να δείχνει αντανακλαστικά χελώνας να υπάρχουν οι γνωστοί "κύκλοι" που να μιλάνε για την προσπάθεια της κατάκτησης της 4ης θέσης ώστε να μην φύγει ο κόουτς ως αποτυχημένος  και παράλληλα να θεωρηθεί σωστή η ανοχή που δείχνει η διοίκηση στο θέμα προπονητή... Ακόμη και την ημέρα των γενεθλίων του συλλόγου μας για αρκετούς συνΑρειανούς... το ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ Ο ΑΡΗΣ πάει περίπατο...

ΥΓ. Η σημερινή διαιτησία μάλλον ήταν το αποτέλεσμα των "παρασκηνιακών ενεργειών" που κάνει η διοίκηση για να προστατεύσει την ομάδα μας. Ξέρετε αυτά που γίνονται αλλά δεν μπορούν να μας τα πουν... όπως τονίζουν οι "υπνωτιστές" του κόσμου του ΑΡΗ.

ΥΓ2. Από τον προπονητή στη διοίκηση έχει πεταχτεί πλέον το μπαλάκι της ευθύνης για την κωλυσιεργία στην απόκτηση του ξένου. Έτσι είναι... οι μεγάλοι προπονητές απαιτούν, οι μικροί προπονητές αποποιούνται τις ευθύνες τους....