64-49 έγραφε το σκορ στο 35΄ με τον ΑΡΗ να παρουσιάζει μια αξιολύπητη εικόνα, κάνοντας τις σπουδαίες εμφανίσεις του τελευταίου μήνα να μοιάζουν με μακρινή ανάμνηση που ξεθώριαζε. Αυτή ήταν η εικόνα, έτσι νιώθαμε όλοι μας ή τουλάχιστον οι περισσότεροι. Ο μόνος που έβλεπε διαφορετικά το παιχνίδι ήταν ο Τολιόπουλος! Δεν εγκατέλειψε, το πίστεψε και το κατάφερε σχεδόν μόνος του. 17 πόντοι στην 4^η περίοδο με κάμποσα αρχ@@άτα καλάθια όπως και αυτό που έγραψε το τελικό 74-76! Τα λόγια είναι περιττά και πολύ αδύναμα για να αποτυπώσουμε αυτό που έγινε.

ΣΑΝ ΝΑ ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΗ

Γεμάτος αυτοπεποίθηση κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Κρήτη με πρώτο στόχο απλά να επαναλάβει ότι έκανε την περασμένη Κυριακή με τον συμπολίτη. Εκεί που ο μέτριος ΑΡΗΣ κέρδισε χωρίς να αγχωθεί καθόλου. Στην σκέψη μας, αυτή ήταν η βάση της απόδοσης και μόνο καλύτερα θα μπορούσαμε να παίξουμε. Στο παρκέ όμως όταν μπήκαν οι 2 ομάδες είδαμε κάτι εντελώς διαφορετικό και στις 2 πλευρές. Και αν από τον μπάογκ περιμέναμε να δούμε αντίδραση  από την ομάδα μας όμως δεν περιμέναμε να δούμε αυτό το χάλι. Αστοχία από όλα τα σημεία του γηπέδου, λάθη επί λαθών, άμυνα για γέλια και χαμένες βολές με το τσουβάλι. Μοναδική παρηγοριά η ελπίδα κάποιου ξεσπάσματος όσο μας το επέτρεπε ο χρόνος.

ΦΑΝΗΚΕ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ

Ας μην είμαστε άδικοι. Οι συμπολίτες έμοιαζαν να το θέλουν περισσότερο και να είναι πιο προετοιμασμένοι και συγκεντρωμένοι σε όλα τα επίπεδα. Από την μαχητικότητα που έβγαζαν στα ριμπάουντ, το εύκολο διάβασμα της αδυναμίας μας να αμυνθούμε κάτω από το καλάθι μέχρι και τις προσαρμογές στην άμυνα πάνω στα γκάρντ μας. Η διψήφια διαφορά(+16) που είχαν σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιου τρίποντου βομβαρδισμού ή επιθετικού κρεσέντου ενός ή 2 παικτών. Ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας μιας «διαβασμένης»  ομάδας που έπαιζε παθιασμένα, συγκεντρωμένα και λειτουργούσε καλύτερα από εμάς σε κάθε γραμμή του γηπέδου. Και όταν στην υπερπροσπάθεια μας του τρίτου δεκαλέπτου που ρίχνουμε την διαφορά από τους 16 στους 5 πόντους  καταφέρνουν να αντέξουν και να φέρουν το παιχνίδι στο +15 υπέρ τους μόλις 5’  πριν το τέλος, τότε είναι που το κιτρινόμαυρο καράβι αρχίζει να βυθίζεται και το ναυάγιο να μοιάζει αναπόφευκτο.

Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ

Όταν όμως έχεις καπετάνιο Τολιόπουλο κανείς δεν πρέπει να θεωρεί δεδομένο τίποτα. Τόσο εμείς από τις οθόνες μας  που δικαιολογημένα κάπου στην πορεία πιστέψαμε ότι το παιχνίδι τελείωσε, όσο και ακόμη περισσότερο οι αντίπαλοι μας που νόμιζαν ότι το είχαν καθαρίσει. Όταν όλα έμοιαζαν να έχουν κριθεί  ο Τολιόπουλος βροντοφώναξε παρών. Ξεκίνησε με βομβαρδισμό ροκανίζοντας την διαφορά και στην τελευταία επίθεση μας έκανε χαζό τον Τσαϊρέλη γράφοντας το τελικό 74-76! Στην τελευταία επίθεση του μπαογκ η άμυνα έκανε τη δουλειά της. Αναμενόμενο μιας και οι αντίπαλοι μας έμοιαζαν να έχουν καταρρεύσει με την τροπή που πήρε το παιχνίδι. Την άλλη  φορά ας ρωτήσουν πρώτα τον Τολιόπουλο και μετά ας ξεκινήσουν να πανηγυρίζουν.

ΟΙ ΑΝΕΞΗΓΗΤΕΣ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Δεκαετίες ολόκληρες παρακολουθώ αυτό το άθλημα αλλά αυτό που έγινε σήμερα δεν μπορώ να το κατανοήσω με λογικά κριτήρια. Δεν βλεπόταν η ομάδα. Όταν αδυνατείς να σταματήσεις τον Τσαϊρέλη και τον Μαργαρίτη και ο Σχίζας σε καρφώνει στα μούτρα δικαιολογίες δεν χωράνε. Ούτε για τις 10 χαμένες βολές και τα 18 ριμπάουντ λιγότερα χωράνε δικαιολογίες.  Πως αυτή η ομάδα με την τραγική εικόνα που είχε στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα δεν εγκατέλειψε; Πως συνέχιζε ο Καστρίτης να δίνει οδηγίες στους παίκτες του βλέποντας να τα κάνουν όλα χάλια χωρίς να παθαίνει εγκεφαλικό; Πως ο Τολιόπουλος όταν όλα δείχνουν χαμένα(όπως και ο ίδιος), ξαφνικά πετάει φωτιές και φέρνει τα πάνω κάτω; Δεν μπορώ να το εξηγήσω λογικά, ούτε κατά διάνοια μπασκετικά. Μόνο μια λέξη μου έρχεται στο μυαλό που μπορεί να το εξηγήσει. Η λέξη ΑΡΗΣ! Γιατί στον μπασκετικό ΑΡΗ τα όρια και η λογική καταργούνται και τα πάντα μπορούν συμβούν. Αυτό έγινε σήμερα και μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί. Ο Τολιόπουλος έκανε την διαφορά αλλά δεν έπαιζε μόνος του. Δεν χρειάζεται να μας εξηγήσει ο Καστρίτης και οι παίκτες του τι μαγικά έκαναν στο τάιμ άουτ  για να γίνει όλο αυτό. Αρκεί που έγινε!

ΕΓΡΑΨΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ

Τίποτα δεν είναι αδύνατο… πόσταρε λίγο μετά το φινάλε της αναμέτρησης η ΚΑΕ και μάλλον έχει δίκιο. Με αυτόν τον ΑΡΗ τίποτα δεν είναι αδύνατο! Επική εμφάνιση από τον Τολιόπουλο, πήρε από το χεράκι τον «τελειωμένο» ΑΡΗ όταν όλα έδειχναν χαμένα και τον οδήγησε σε μια ιστορική πρόκριση! Δεν ξέρουμε τι μας κρύβει η συνέχεια και αν  θα κάνουμε ένα ακόμη «ηχηρό μπαμ» κόντρα στον Παναθηναϊκό αλλά σήμερα ο ΑΡΗΣ με τον Τολιόπουλο μπροστάρη πρόσθεσε μια ακόμη σελίδα στην πλούσια ιστορία του Αυτοκράτορα. Ανυπομονούμε να διαβάσουμε την επόμενη σελίδα που θα γραφεί από αυτήν την ομάδα. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ, μας έφτιαξες πάλι!

ΥΓ. Δάκρυσε ο Τολιόπουλος στο φινάλε με την συγκινητική υπερπροσπάθεια του συμπολίτη που έπεσε στο κενό.

ΥΓ2. Με το «μαχαίρι στα δόντια» κατέβηκαν, με μπρατσάκια κολυμπώντας τους βλέπω να επιστρέφουν.

ΥΓ3. Ποτέ ποτέ ποτέ ποτέ - Επεισόδιο #118

Το πρώτο βήμα για την εξασφάλιση της πρόκρισης στον τελικό του κυπέλου έκανε απόψε ο ΑΡΗΣ στο Αγρίνιο, κερδίζοντας τον Παναιτωλικό με 0-1! Μπορεί να άργησε 20’ να μπει στο παιχνίδι, στη συνέχεια όμως επιβεβαίωσε τον τίτλο του φαβορί και πήρε αυτό που ήθελε. Καθοριστικός ο Κουέστα με τις αποκρούσεις του που κράτησε το μηδέν όσο ο ΑΡΗΣ παρέπαιε, ογκόλιθος στην άμυνα αλλά και χρυσός σκόρερ ο Βέλεθ! Χαμόγελα και για τον Μανού Γκαρθία που ανεβάζει σταδιακά την απόδοση του με αποκορύφωμα την συστημένη σέντρα στον Βέλεθ για το γκολ που έκρινε τον νικητή.

ΠΑΡΕΠΑΙΕ ΕΠΙ 20’

Εδώ και καιρό ακούγαμε σύσσωμη την ομάδα μετά τις μέτριες πτήσεις της στα παιχνίδια του πρωταθλήματος να ψιθυρίζει  ότι το μυαλό όλων είναι στον ημιτελικό με τον Παναιτωλικό.  Κάτι τέτοιο όμως δεν είδαμε με τη σέντρα του αγώνα. Αντιθέτως είδαμε έναν Παναιτωλικό διψασμένο για να αρπάξει την μεγάλη του ευκαιρία, με τους παίκτες του να έχουν φτερά στα πόδια και να ψάχνουν λυσσαλέα το γκολ. Ένας μόνιμος κίνδυνος γύρω από την εστία μας και κάποιες σημαντικές ευκαιρίες που ανέδειξαν τον Κουέστα σε πρωταγωνιστή για τον ΑΡΗ μας. Ο Ισπανός γκολκίπερ ήταν εκεί που έπρεπε και είχε εξαιρετικές αντιδράσεις σε 3-4 πολύ καλές ευκαιρίες του Παναιτωλικού. Σε αυτό το δύσκολο έργο ο Κούεστα είχε την συμπαράσταση του συμπατριώτη του Βέλεθ που θύμισε σήμερα τον παίκτη που θαυμάσαμε και αγαπήσαμε στην πρώτη του θητεία στην ομάδα.

ΣΥΝΗΛΘΕ ΚΑΙ ΕΘΕΣΕ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ

Η εικόνα του ΑΡΗ στα πρώτα 20’ της αναμέτρησης ήταν απογοητευτική και εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτήν που αναμέναμε. Από την στιγμή όμως που ο Παναιτωλικός δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το καλό του ξεκίνημα, οι παίκτες του Μάντζιου βρήκαν ρυθμό αλλά και τον τρόπο για να γίνει απειλητικός. Σαβέριο και Μπράμπετς έχασαν σπουδαίες ευκαιρίες για να στείλουν τον ΑΡΗ στα αποδυτήρια με προβάδισμα στο σκορ. Παρόλα αυτά οι ισορροπίες του αγώνα είχαν αλλάξει και πλέον ο ΑΡΗΣ έπειθε ότι θα πάρει την πολυπόθητη νίκη.

Ο ΓΚΑΡΘΙΑ ΣΕΡΒΙΡΕ Ο ΒΕΛΕΘ ΣΚΟΡΑΡΕ

Στο Β ημίχρονο ο ΑΡΗΣ συνέχισε όπως ακριβώς είχε τελειώσει το πρώτο ελέγχοντας τον ρυθμό και , ψάχνοντας το γκολ.  Μπράμπετς και Σουλεϊμάνωφ απείλησαν αλλά δεν τα καταφέραν. Ο ΑΡΗΣ όμως έδειχνε πλέον αποφασισμένος να πάρει τη νίκη και έψαχνε την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσει. Χτύπημα σαν και αυτό του Μανού και του Βέλεθ. Η πρώτη μαγική πάσα του Γκαρθία στο Ά ημίχρονο προς τον Σαβέριο χαραμίστηκε, η δεύτερη όμως συστημένη σέντρα προς τον Βέλεθ στο 64’ οδήγησε στο τελικό 0-1!

ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Με το σκορ πλέον στο 0-1 και τον ΑΡΗ να ελέγχει το παιχνίδι, η απογοήτευση των αντιπάλων μας μετά την υπερπροσπάθεια που κατέβαλλαν ήταν εμφανής. Από εκείνο το σημείο και μετά, οι παίκτες μας με ευκολία κυκλοφορούσαν την μπάλα και όποτε έβρισκαν τους χώρους έβγαιναν απειλητικά μπροστά. Ο Μάντζιος φρέσκαρε την ομάδα και όλα κυλούσαν ιδανικά. Τζάμπα άγχος στα τελευταία δευτερόλεπτα της αναμέτρησης με τους παίκτες μας ανεξήγητα να βιάζονται να εκτελέσουν τα πλάγια και να αρνούνται να πεισματικά να κάνουν έστω και λίγο καθυστέρηση… Καθυστέρηση όπως βλέπουμε σχεδόν σε όλα τα γήπεδα του κόσμου από όλες τις ομάδες όταν το τελικό αποτέλεσμα είναι το μόνο που μετράει.

ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ

Κουέστα, Βέλεθ, Γκαρθία και Μορόν έκαναν όλη την δουλειά για την ομάδα μας σήμερα. Ο Κούεστα ήταν η ασπίδα της εστίας, ο Βέλεθ το σημείο αναφοράς στην άμυνα και ο σκόρερ, ο Γκαρθία κράτησε μπάλα και μοίρασε ασίστ ενώ και ο Μορόν με εξαιρετικές τοποθετήσεις και κινήσεις απασχολούσε διαρκώς την αντίπαλη άμυνα. Ο ΑΡΗΣ ήταν το φαβορί της αναμέτρησης και το απέδειξε παίρνοντας τη νίκη και αυτό είναι που μετράει. Το συνέβη στα πρώτα 20΄ και γιατί μπήκε η ομάδα έτσι είναι κάτι που σίγουρα θα πρέπει να το ξεψαχνίσει ο Άκης Μάντζιος και να βρει τη λύση. Στοίχισε η απουσία των Ζούλ και Τζούρασεκ; Βρέθηκε ο Βεστράτε σε πολύ κακή ημέρα; Όποιο και αν είναι το πρόβλημα θα πρέπει ενόψει της συνέχειας να διορθωθεί.

ΑΦΗΣΕ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ

Ο Γκαρθία σέρβιρε, ο Βέλεθ το κάρφωσε! Και όσο η ομάδα δεν πατούσε καλά είχε τον Κουέστα φύλακα-άγγελο στην εστία του. Αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ άφησε τις εντυπώσεις για τους άλλους και βολεύτηκε με τη νίκη που τον φέρνει μια ανάσα από τον τελικό.  Σίγουρα υπάρχει προβληματισμός για το κακό ξεκίνημα αλλά ας μην ξεχνάμε ότι σε αυτά τα παιχνίδια δεν έχει σημασία τίποτα άλλο εκτός από το τελικό αποτέλεσμα. Και ο ΑΡΗΣ σήμερα πήρε αυτό που ήθελε και ετοιμάζει σιγά σιγά βαλίτσες για τον τελικό!

ΥΓ. Συμπαθής ο Πετράκης αλλά τι περιμένατε; Εδώ έφαγε 4 γκολ και μιλούσε για ατυχία και καλή εμφάνιση της ομάδας του. Σήμερα με το φτωχό 0-1 αφηνίασε!

Εύκολα και χωρίς να χρειαστεί να πιάσει κάποια σπουδαία απόδοση ο ΑΡΗΣ μας έκανε το αυτονόητο κερδίζοντας το συνονθύλευμα του μπαογκ με 77-63! Με τον Χάρελ να «φτιάχνει» τον κόσμο ο αγώνας εξελίχθηκε στο πάρτι που αναμέναμε ακόμη και αν η διαφορά δεν έφθασε εκεί που μπορούσε. Κουρασμένος, αγχωμένος, νευρικός αλλά σαφώς ανώτερος από τον αντίπαλο του για όλη την διάρκεια του αγώνα.

Ο ΧΑΡΕΛ ΧΑΡΑΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ

Εμφανώς κουρασμένος ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα, με την νευρικότητα και την έλλειψη συγκέντρωσης να αποτυπώνεται κυρίως στην κακή μας άμυνα κοντά στο καλάθι. Ο ποακ βρήκε κάποιους εύκολους και μερικά μακρινά σουτ αλλά ο Χάρελ, ο Τολιόπουλος και ο Μποχωρίδης είχαν τις απαντήσεις. Ο Καστρίτης διέκρινε το πρόβλημα στην άμυνα, ξεκίνησε τις αλλαγές με τον Ντε Σόουζα να παίρνει τον Μπάξτον και ο ΑΡΗΣ άρχισε σιγά σιγά να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του αγώνα.

ΟΣΟ ΚΥΛΟΥΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ

Η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις 2 ομάδες γινόταν ολοένα και πιο εμφανής. Ο Καστρίτης ανακατεύοντας διαρκώς την τράπουλα έβρισκε κάποιες λύσεις, την ίδια στιγμή που ο Τακιανός στην άλλη πλευρά έμοιαζε σε απόγνωση. Όπως και οι παίκτες του ποακ με το βάρος να πέφτει σε 2-3 και η κούραση πάνω τους να αρχίζει να κάνει την εμφάνιση της. Κούραση που οφειλόταν στην εξαιρετική μας άμυνα που στο Β ημίχρονο εξουδετέρωσε κάθε «ατού» του συμπολίτη.  Ο Χάρελ συνέχιζε να κάνει τα μαγικά και στις 2 πλευρές του γηπέδου, ο Τολιόπουλος ανέβασε την απόδοση του και ο ΑΡΗΣ με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς να φορτσάρει πήρε μια σημαντική νίκη.

ΗΤΑΝ ΣΥΝΕΠΗΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΧΑΜΗΛΗ ΠΤΗΣΗ

Κάτι από τον ΑΡΗ επί ημερών του Κάρ θύμισε ο ΑΡΗΣ σήμερα με την άμυνα να αργεί σχεδόν ένα δεκάλεπτο να προσαρμοστεί και την επίθεση να την χαρακτηρίζει η νευρικότητα και οι κακές επιλογές. Νευρικότητα που μας στοίχισε 11(!!!) χαμένες βολές. Ενδεικτικό της μέτριας απόδοσης μας σήμερα ήταν το πρώτο ημίχρονο. Εκεί όπου αν και έληξε στο +4 είχαμε καταφέρει ως εκείνο το σημείο να καταστρέψουμε 5 αιφνιδιασμούς και να πετάξουμε στα σκουπίδια 7 ελεύθερες βολές. Ακόμη και έτσι η ομάδα έπειθε ότι θα φθάσει εύκολα στη νίκη όπως και έγινε. Δεν ξέρω αν ήταν θέμα κούρασης ή πνευματικής ετοιμότητας αλλά αυτό που έχει αξία είναι ότι ο ΑΡΗΣ πήρε αυτό που ήθελε χωρίς καν να αγχωθεί. Και αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα είναι που επιβεβαιώνει το πλάνο του Γ.Καστρίτη και την δουλειά που κάνει με τους συμπαίκτες του. Ακόμη και αν υπάρχουν στιγμές που δεν λειτουργεί σωστά η ομάδα, έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μας ότι στο τέλος θα τα καταφέρει. Και αυτό είναι η «υπόσχεση» της ομάδας μας ενόψει της αναμέτρησης για το κύπελλο Ελλάδος ξανά με τον ποακ.

ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΕΛ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗ ΣΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΟ SHOW

Τι και  αν ο ΑΡΗΣ μας δεν ήταν σήμερα στα καλύτερα του; αυτόν τον πόακ τον έχει για πλάκα και το απέδειξε με συνοπτικές διαδικασίες. Ο Χάρελ μας πρόσφερε άλλη μια σπουδαία παράσταση, ο Τολιόπουλος συνέχισε τα δικά του και η ατσαλένια άμυνα του ΑΡΗ μας έκανε όλη την υπόλοιπη βρώμικη δουλειά ώστε να φθάσουμε σε μια εύκολη νίκη. Μοναδική ατμόσφαιρα στο Παλέ με την βροχή από χαρτάκια στο τζάμπολ και τους φίλους της ομάδας εκστασιασμένους να απολαμβάνουν μια ακόμη παράσταση των παικτών του Γ.Καστρίτη! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. 63 πόντους από αυτούς; Τους 35 με το ζόρι τους περνάνε.  Σφίξε την άμυνα Καστρίτη!

ΥΓ2. Αυτά είναι πανό! Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι!

Συνέχεια στη «διαχείριση» των παιχνιδιών του πρωταθλήματος ενόψει των ημιτελικών του κυπέλλου, έδωσε και σήμερα ο ΑΡΗΣ μένοντας στο απόλυτο μηδέν με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Ένα υπέροχο μακρινό σουτ του Μάνου Γκαρθία και μια ωραία απόκρουση από τον γκολκίπερ του ΠΑΣ ήταν η πιο αξιόλογη φάση στον αγώνα. Προφανώς και η σκέψη όλων ήταν στον Παναιτωλικό αλλά κόντρα στον τελευταίο μπορούσε και έπρεπε η ομάδα να δείξει κάτι καλύτερο.

ΗΘΕΛΑΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ ΠΩΣ ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΝ

Ίδιο πρόσωπο θα μπορούσε να πει κανείς ότι έδειξαν οι 2 ομάδες σήμερα, από την αρχή μέχρι και τη λήξη του αγώνα. Τόσο ο ΑΡΗΣ μας όσο και ο ΠΑΣ ήθελαν να βγουν μπροστά να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για ένα γκολ αλλά ελάχιστες φορές κατάφεραν να το πετύχουν. Ανούσια ανεβάσματα, καθόλου φαντασία και σχεδόν μηδέν φάσεις. 2-3 καταστάσεις για γκολ για κάθε ομάδα και ένα φανταστικό σουτ του Μανού Γκαρθία που προκάλεσε μια εξίσου καταπληκτική απόκρουση ήταν όλο το παιχνίδι. Με τα Γιάννενα να δικαιολογούν την θέση τους στην βαθμολογία και τον ΑΡΗ να μας προβληματίζει για ακόμη μια φορά με την εικόνα του, σε ένα χρονικό σημείο όπου απαιτείται η ομάδα να ανεβάσει την απόδοση της και να παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΜΕΝ, ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ ΔΕ

Ελάχιστα μπορείς να πεις για ένα παιχνίδι σαν το σημερινό. Προφανώς και άπαντες έχουν το μυαλό τους στους ημιτελικούς αλλά το να μας γίνονται συνήθεια τέτοιες εμφανίσεις είναι αναμφίβολα κάτι κακό. Προσπάθησε ο Μάντζιος, έδωσε ευκαιρίες, μοίρασε χρόνο και καλά έκανε γιατί επιβάλλεται η διαχείριση δυνάμεων ενόψει της αναμέτρησης με τον Παναιτωλικό. Το ότι όμως επιλέγει παίκτες που δείχνουν ανέτοιμοι πνευματικά να ανταποκριθούν σε ένα «ανούσιο» παιχνίδι είναι πρόβλημα. Πρόβλημα που συνεχίζεται και διογκώνεται.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΙΣ ΧΑΜΗΛΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ

Άνευρη η ομάδα, δεν ήξερε πως να επιτεθεί και να γίνει απειλητική. Δεν κινδύνευσε… αλλά κόντρα στον τελευταίο της βαθμολογίας το ζητούμενο σήμερα ήταν η νίκη ανεξαρτήτως των παικτών που επέλεξε ο Άκης Μάντζιος. Απαισιόδοξη η εικόνα σήμερα, μόλις λίγες ημέρες από το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό όπου εκεί επιβάλλεται να πάρεις το αποτέλεσμα. Αλλιώς πάει στράφι και η διαχείριση… Θα γυρίσει ο διακόπτης; Θα φανεί την Τρίτη.

Τη νίκη με 84-77 και μαζί την 5^η θέση κατάφερε να πάρει ο ΑΡΗΣ μας σε ένα παιχνίδι όπου στη μεγαλύτερη διάρκεια του κυνηγούσε τους Ιταλούς. Η διστακτικότητα που έβγαζαν οι περισσότεροι παίκτες μας στην επίθεση εκτός του Τολιόπουλου και του Ντε Σόουζα ήταν αυτό που μας κρατούσε πίσω στο σκορ. Στο τέλος όμως Χάρελ, Στάρκ και Μποχωρίδης «ξεμπλόκαραν» επιθετικά και οδήγησαν την ομάδα σε μια σπουδαία νίκη. Τρελό πάρτι στο κατάμεστο Παλέ  με τον κόσμο της ομάδας να μοιάζει πιο διψασμένος για μεγάλες στιγμές από ποτέ!

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Με το σώμα κουρασμένο και το μυαλό αποπροσανατολισμένο μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι επιτρέποντας στους Ιταλούς να κάνουν το παιχνίδι τους και να προηγηθούν από νωρίς. Η άμυνα μας έμπαζε από παντού με τους παίκτες της Τρέντο να σκοράρουν εύκολους πόντους την ίδια στιγμή που εκτός του Τολιόπουλου δεν είχαμε κάποια άλλη αξιόπιστη λύση στην επίθεση. Το 15-25 ήταν ένα μικρό σοκ αλλά όχι αρκετό για να μας χαλάσει το πάρτι.

ΕΨΑΧΝΕ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 2 ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ

Από την μια η ευκολία που δεχόμασταν πόντους είτε κοντά είτε μακριά από το καλάθι και η δυσκολία να απαντήσουμε ανάγκασε τον Καστρίτη σε ένα συνεχόμενο «ανακάτεμα της τράπουλας». Έβαζε, έβγαζε προσπαθώντας να κόψει τον δρόμο προς το καλάθι μας αλλά να βρει και κάποιο σημείο αναφοράς στο σκοράρισμα εκτός του Τολιόπουλου. Αυτό το σημείο αναφοράς ήταν ο Σόουζα που κατάφερε με δεύτερες επιθέσεις αλλά και προσωπικές ενέργειες να κρατήσει την ομάδα κοντά στο σκορ. Ωστόσο η Τρέντο κάθε φορά που φθάναμε στο -1 ή περνούσαμε στο +1 απαντούσε με κρύο αίμα και τρίποντες βόμβες. Η εικόνα του αγώνα ήταν ο ΑΡΗΣ να παλεύει να πάρει κεφάλι στο σκορ αλλά να μην μπορεί, ξανά και ξανά.

ΑΡΓΗΣΑΝ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΜΦΑΝΙΣΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ

Με την απουσία του Γκάλινατ δεδομένη είναι λογικό τα σουτ που έπαιρνε ο Αμερικανός να τα μοιραστούν οι υπόλοιποι. Έλα όμως που οι περισσότεροι δεν ήθελαν… μέχρι τουλάχιστον τα μισά της 3^ης περιόδου όπου άρχισαν να κάνουν την «εμφάνιση» τους και να αλλάζουν τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Τους πόντους του Γκάλινατ και τις λύσεις στην επίθεση που έψαχνε ο ΑΡΗΣ σχεδόν για 25΄τα βρήκε στα πρόσωπα των Στάρκ, Χάρελ, Μποχωρίδη και Σανόγκο και ξαφνικά η πλάστιγγα έγειρε υπέρ μας. Η ομάδα ξεμπλόκαρε επιθετικά, ανέβηκε ψυχολογικά, έπαιξε πιο δυνατά σε άμυνα και ριμπάουντ και οι Ιταλοί εξαναγκάστηκαν απλά σε μια καλή εμφάνιση και ο ΑΡΗΣ στην χαρά της νίκης! Σε μια βραδιά όπου ήμασταν μέτριοι αλλά και πάλι τα καταφέραμε!

ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΟΛΟΥΣ ΕΤΟΙΜΟΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Δεν είναι υπερβολή όταν το μεγαλύτερο μερίδιο των όποιων μεγάλων στιγμών έχει ζήσει ο ΑΡΗΣ τα τελευταία χρόνια, πιστώνεται στον Γιάννη Καστρίτη. Ηταν καθαρά δική του επιλογή από την αρχή της χρονιάς να ανοίξει σιγά σιγά το ροτέισον ώστε να φθάσει κάποια στιγμή η ομάδα σε αυτό το σημείο. Στο σημείο δηλαδή που θα έχει την πολυτέλεια να πάρει βοήθειες ακόμη και από τους πιο βοηθητικούς παίκτες του ρόστερ όπως είναι ο Περσίδης, ο Σλαφτσάκης και ο Καλόγηρος. Και πλέον με πιο γοργούς ρυθμούς λόγω του τραυματισμού του Γκάλινατ προσπαθεί να βρει εκτός από βοήθειες και νέους πρωταγωνιστές στην επίθεση. Και ναι σιγά σιγά το πετυχαίνει και αυτό! Σήμερα πέρα από τον συνήθη ύποπτο Τολιόπουλο, ο Σόουζα πήρε προσπάθειες και ήταν αποτελεσματικός. Ενώ στην πορεία και ο Χάρελ με τον Στάρκ και τον Μποχωρίδη αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να βγουν μπροστά και το έκαναν με απόλυτη επιτυχία. Σε άλλα παιχνίδια έχουμε δει και τον Μπλούμπεργκ να το κάνει. Με λίγα λόγια ο ΑΡΗΣ βελτιώνεται και στον επιθετικό τομέα που ήταν η αδυναμία του και αυτό είναι ότι πιο σημαντικό για τη συνέχεια. Και δικαιολογεί την απόφαση να μην αποκτηθεί(για την ώρα) νέος ξένος παίκτης.

ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΗ ΜΑΣΤΟΥΡΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

Οι τελευταίες νίκες σε Γερμανία και ΟΑΚΑ ξεσήκωσαν για τα καλά τους πάντες , γεμίσαν ασφυκτικά το Παλέ και έπλασαν ένα κλίμα απόλυτης πώρωσης. Σε αυτό το Παλέ, με αυτόν τον τρελαμένο κόσμο και με αυτή την αφηνιασμένη ομάδα δεν χάναμε με τίποτα όσο καλά και αν έπαιζε η Τρέντο. Κάπως έτσι ο ΑΡΗΣ μας άντεξε, πάλεψε και στο τέλος πανηγύρισε μια σημαντική νίκη. Μια νίκη που τον στέλνει στην Λετονία απέναντι στην ουκρανική Προμετέι για την πρόκριση στους 8. Μπορούν οι Ουκρανοί να μας σταματήσουν; Δύσκολα! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ συνεχίσε δυνατά, πιο δυνατά πιο δυνατά!

ΥΓ. Γίνεται να έρθει ο Θεός του μπάσκετ στο σπίτι του και ο ΑΡΗΣ να χάσει; Μα δεν γίνεται!

Απίστευτος ΑΡΗΣ, χωρίς Γκάλινατ και κάνοντας οικονομία δυνάμενων ενόψει Eurocup πάτησε τον Παναθηναϊκό μέσα στο ΟΑΚΑ αφήνοντας περίλυπους τους 3 διαιτητές που έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να αποτρέψουν το πράσινο ναυάγιο! Με τον κόουτς και τους παίκτες μας να καταθέτουν ψυχή και μπόλικα κιλά αρ@@δια πάνω στο παρκέ, ο ΑΡΗΣ πήρε μια ξεχωριστή νίκη. Δεν του χαρίζει τίτλο αλλά αυτό το χαστούκι στην «πράσινη μαφία» του μπάσκετ ήταν απολαυστικό!

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΠΟΥΛΑΕΙ ΤΡΕΛΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΠΑΤΗΣΕ ΤΟ ΠΑΡΚΕ

Ο τρελο-Χάρελ έκανε την αρχή και οι υπόλοιποι ακολούθησαν.  Μπλούμπεργκ, Περσίδης, Σόουζα, Μπάξτον, Κατσίβελης, Σανόγκο, Μποχωρίδης. Όποιος έμπαινε έβαζε το δικό του λιθαράκι είτε σκοράροντας είτε παίζοντας εξαιρετική άμυνα και μαζεύοντας ριμπάουντ.  Η ομάδα μπήκε δυνατά και έδωσε από νωρίς στον Παναθηναϊκό να καταλάβει ότι αυτόν τον ΑΡΗ δεν τον υποτιμάς. Το 10-25 του πρώτου δεκαλέπτου ήταν αποτέλεσμα εκπληκτικής άμυνας και σωστών επιθετικών επιλογών. Το +19 που ακολούθησε επιβεβαίωσε ότι το σκορ δεν ήταν απλά αποτέλεσμα ενός νωθρού ξεκινήματος των αντιπάλων μας αλλά μιας ολοκληρωτικής εμφάνισης των παικτών του Καστρίτη!

«ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ» ΤΩΝ ΔΙΑΙΤΗΤΩΝ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΞΑΣΦΥΡΙΧΤΟ

Όπως ακριβώς ο προκλητικός σπίκερ έτσι και ολόκληρος ο Παναθηναϊκός το καλό ξεκίνημα του ΑΡΗ το  αντιμετώπισαν με ένα μπλαζέ ύφος σαν κάτι πρόσκαιρο που χαθεί με συνοπτικές διαδικασίες. Με την διαφορά όμως να παραμένει πάνω από τους 15 πόντους με άνεση, έπρεπε να λάβουν άμεση δράση οι 3 διαιτητές. Οι πρασινοφρουροί ανέλαβαν να κάνουν την βρώμικη δουλειά για του παίκτες του Παναθηναϊκού. Φάουλ με το κοίταγμα από την μια πλευρά, ανοχή σε μπουνιές και τραβήγματα από την άλλη πλευρά σε φάσεις που δεν χωρούσαν αμφισβήτηση. Όταν μάλιστα κατάφεραν να φέρουν τον Παναθηναϊκό από το -19 στο +8 νόμιζαν οι αφελείς ότι η αποστολή τους είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία. Δεν ρώτησαν όμως τον Καστρίτη και τους παίκτες του.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Σε ρυθμούς ροτέισον και με όλους τους παίκτες να συνεχίζουν να είναι θετικοί και απόλυτα προσηλωμένοι στο αγωνιστικό πλάνο, ο ΑΡΗΣ μετέτρεψε το εις βάρος του 57-51 σε 62-71! Μεγάλος πρωταγωνιστής αυτής της ανατροπής η τεράστια αρχηγάρα μας, ο Τολιόπουλος! Ήσυχος σε όλο το παιχνίδι, στα τελευταία όμως λεπτά εμφανίσθηκε και με τις τρίποντες βόμβες του αποτελείωσε τον Παναθηναϊκό. Η ταυτόχρονα εμετική και συγκινητική προσπάθεια των διαιτητών να φέρουν τα πάνω κάτω στα τελευταία δευτερόλεπτα  έπεσε στο κενό και ο ΑΡΗΣ έφθασε σε μια σπουδαία νίκη!

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΡΕΛΑΙΝΟΥΝ ΚΟΣΜΟ

Ο ΑΡΗΣ κατέβηκε να παίξει χωρίς άγχος και να κάνει διαχείριση δυνάμεων, σε ένα παιχνίδι όπου η ήττα θεωρητικά πάντα ήταν εντός προγράμματος. Ακόμη και αν γνωρίζαμε βαριά ήττα, κανείς δεν θα έλεγε κουβέντα γιατί προέχει ο αγώνας της Τετάρτης στην Ευρώπη. Και όμως ο ΑΡΗΣ χωρίς να ξεφύγει από το πλάνο της διαχείρισης έπαιξε το μπάσκετ που μας έχει δείξει ότι μπορεί αντιμετωπίζοντας τον Παναθηναϊκό σαν οποιοδήποτε άλλο αντίπαλο. Το αποτέλεσμα; Εντυπωσιακό! Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε και τους 3 διαιτητές που πέρα από τις 23 περισσότερες βολές που χάρισαν στον Παναθηναϊκό, έκλεισαν τα μάτια και σε αμέτρητες κραυγαλέες φάσεις. Τότε μιλάμε για κάτι το εξωπραγματικό. Στο πρώτο παιχνίδι χωρίς τον πρώτο σου σκόρερ και με το  ροτέισον του Καστρίτη να ανοίγει σε τέτοιο βαθμό που μέχρι και ο Καλόγηρος έπαιξε σχεδόν 10’!  Ο Περσίδης σχεδόν 20’! Και οι 2 τους όπως και όλοι που αγωνίσθηκαν ήταν υπέροχοι! Σπουδαίος Στάρκ, killer ο Τολιόπουλος που μίλησε στο τέλος. Αυτή η νίκη όμως και αυτή η ομάδα φέρνει την υπογραφή του Γιάννη Καστρίτη! Τι και αν ώρες ώρες μας μπριζώνει με τις επιλογές του… φέτος κάνει μαγικά. Μετά την παράσταση στο Ούλμ, ανυπομονούσαμε για μια νέα παρόμοια παράσταση. Αυτό όμως το σημερινό δεν το περιμέναμε.

ΗΧΗΡΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΤΟΥ

Μόνο σαν άθλος μπορεί να χαρακτηριστεί η σημερινή νίκη του ΑΡΗ μας στο ΟΑΚΑ με τις συνθήκες που πραγματοποιήθηκε η αναμέτρηση. Χωρίς τον πρώτο σκόρερ του, κάνοντας ξεκάθαρα ροτέισον και διαχείριση δυνάμεων ενόψει του αγώνα με την Τρέντο για να διευκολυνθεί ο Παναθηναϊκός… με μια εμετική διαιτησία που πάλευε να σταματήσει το κιτρινόμαυρο φρενοκομείο.  Γιατί η τρέλα που πούλησε ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν έχει προηγούμενο. Χίλια μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γιάννη Καστρίτη, τους παίκτες του και όσους έβαλαν έστω και ένα μικρό λιθαράκι για το σημερινό. ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΙΝΕΙΣ ΕΤΣΙ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

ΥΓ. Ωραίος ο Γιαννακόπουλος μιας και πρώτη φορά στην Ελλάδα ακούς πρόεδρο ομάδας να τοποθετείται έτσι για διαιτητικό σκάνδαλο υπέρ της ομάδας του. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως θα είχε αν με αυτή την ήττα ο Παναθηναϊκός έχανε την πρώτη θέση.

ΥΓ2. Ρε λιγόψυχοι Έλληνες διαιτητές… αφήστε το μπάσκετ να αναπνεύσει.

Το καταπληκτικό γκολ του Μορόν τελικά δεν αποδείχθηκε αρκετό για να χαρίσει τη νίκη ακόμη και αν έφθασε μόλις λίγα λεπτά μακριά πριν την κατακτήσει. Η κεφαλιά του Άλεξιτς στο 94’ ήταν αυτή που διαμόρφωσε το τελικό σκορ και ανάγκασε τον ΑΡΗ μας να αρκεστεί στον 1 βαθμό της ισοπαλίας παρόλο που ήταν καλύτερος του αντιπάλου του. Πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας από τους παίκτες μας, κακές τοποθετήσεις και αντιδράσεις της άμυνας μας στο άναρχο παιχνίδι του Πανσερραϊκού. Πικρή γεύση από το τελικό αποτέλεσμα.

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΓΧΟ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΤΟ ΓΚΟΛ

Με εξαίρεση τον Φρανκ Βέλεθ και την απουσία του Ζουλ ο ΑΡΗΣ θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατέβηκε με το καλύτερο δυνατό αρχικό σχήμα ύστερα από καιρό. Το κέντρο όταν αμυνόμασταν με τους Βεστράτε, Τσούραζεκ και Νταρίντα έμοιαζε άδειο αλλά όταν είχαμε την μπάλα λειτουργούσε ιδανικά. Με την μπάλα να καταλήγει συνήθως στην δεξιά πλευρά οι κεφάτοι Σουλεϊμάνοφ και Οντουμπάτζιο έκαναν παιχνίδι. Ο ΑΡΗΣ έψαχνε το γκολ, δυσκολευόταν όμως να φτιάξει τις ιδανικές προϋποθέσεις για να το πετύχει.  Στην άλλη πλευρά οι Σερραίοι με μακρινές μπαλιές και άναρχα γεμίσματα προς την εστία μας προσπαθούσαν να φτιάξουν φάσεις. Φάσεις που εύκολα εξουδετέρωναν οι αμυντικοί μας αλλά το γεγονός ότι πολλά από αυτά τα γεμίσματα στην πλάτη της άμυνας μας αρχικά περνούσαν και ύστερα διώχναμε έδειχναν ότι η αμυντική μας λειτουργία δεν ήταν η ιδανική.

Η ΚΛΑΣΗ ΤΟΥ ΜΟΡΟΝ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Όταν λέμε ότι στον ΑΡΗ φέτος λείπει η ποιότητα σε σχέση με άλλες σεζόν εννοούμε την έλλειψη ποσοτικά παικτών όπως είναι ο Μορόν που με μια κίνηση του μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα της αναμέτρησης. Αυτό ακριβώς έκανε ο Ισπανός στην φάση του γκολ, όπου κατέβασε την μπάλα, κράτησε την κατοχή βάζοντας πλάτη τους αντίπαλους αμυντικούς και αφού γύρισε εκτέλεσε ένα ασύλληπτο σουτ στο γάμα της εστίας! Γκολ ζωγραφιά που αποτυπώνει με τον πιο ωραίο το περίσσιο ποδοσφαιρικό ταλέντο που χαρακτηρίζει τον Μορόν.

ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Ο τρόπος που έψαχνε την ισοφάριση ο Πανσερραϊκός θύμιζε παιχνίδι αλάνας. Σε αυτό το ποδόσφαιρο αλάνας αν και μέχρι τις καθυστερήσεις ο ΑΡΗΣ ήταν αποτελεσματικός φαινόταν ότι η άμυνα μας δεν λειτουργούσε όπως έπρεπε. Και όταν προηγείσαι με αυτό το εύθραυστο 1-0 περιθώρια για αδράνεια και λάθη δεν υπάρχουν. Αδράνεια όπως έδειξε ολόκληρος ο ΑΡΗΣ στην ανασταλτική του λειτουργία γνωρίζοντας ότι απέχει μόλις λίγα λεπτά μακριά από τη νίκη. Ο Ζαμόρα δεν γύρισε ποτέ να βοηθήσει, ο Μοντόγια μπήκε χαλαρά στη φάση και ο Άλεξιτς έδωσε την ευκαιρία στον Πάμπλο Γκαρσία να ζήσει το όνειρο του… κόβοντας βαθμούς από τον ΑΡΗ.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΑΡΑ ΝΑ ΤΑ ΔΙΝΕΙ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

Πολλαπλές ερμηνείες έχει η σημερινή μας εμφάνιση. Η ομάδα σε γενικές γραμμές δεν έβγαλε πάθος, είχε περιορισμένα τρεξίματα και σε πολλές μονομαχίες οι παίκτες μας έμπαιναν επιφυλακτικά. Ακόμη και έτσι όμως είδαμε ένα σύνολο που όταν είχε την μπάλα την κυκλοφορούσε εξαιρετικά, δεν αγχωνόταν με την διάθεση των αντιπάλων μας να πιέσουν και εύκολα φθάναμε στην αντίπαλη περιοχή. Με λίγα λόγια ο ΑΡΗΣ σε μια μέτρια βραδιά ήταν ανώτερος του αντιπάλου και αυτό κάτι δείχνει. Όπως κάτι δείχνει ότι ο Μοντόγια ως αριστερό μπακ κάνει τα λάθη του, ο Φεράρι δεν εμπνέει εμπιστοσύνη και στο κέντρο τουλάχιστον όταν αμυνόμαστε υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Έχει στρώσει την ομάδα ο Μάντζιος αλλά για να φθάσουμε φέτος εκεί που θέλουμε θα πρέπει να ανεβάσουμε παραπάνω την απόδοση.  Και όταν αντιμετωπίζεις τα παιχνίδια του πρωταθλήματος διαφορετικά από αυτά του κυπέλλου υπάρχει ο κίνδυνος να παγιωθείς σε μέτρια επίπεδα απόδοσης. Και αυτό είναι κάτι που ο Άκης Μάντζιος θα πρέπει να το προσέξει για την κρίσιμη συνέχεια.

ΕΧΑΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ

Όταν προηγείσαι με 1-0 μια κακιά στιγμή είναι αρκετά για να χάσεις τη νίκη όπως έγινε στην φάση της ισοφάρισης. Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο… αλλά το να βλέπεις ξανά και ξανά αυτή την ποδοσφαιρική αφέλεια των παικτών μας που επέτρεπαν με ευκολία στους αντιπάλους μας να κάνουν το ένα γέμισμα μετά το άλλο είναι κάτι το διαφορετικό. Κάτι το εκνευριστικό. Ιδιαίτερα όταν παρά την μέτρια εμφάνιση σου είναι ανώτερος του αντιπάλου σου και αξίζεις τη νίκη. ΟΚ, με τη διαχείριση ενόψει κυπέλλου αρκεί αυτές οι χαμηλές πτήσεις στις Σέρρες όπως και στην Κηφισιά να μην μας γίνουν κακή συνήθεια.

ΥΓ. Ζει το όνειρο ο Πάμπλο… Άραγε θα πάρει «πριμ ισοπαλίας με τον ΑΡΗ» από τα αφεντικά του;

ΥΓ2. Εμείς τον Άλκη δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Η Πολιτεία δυστυχώς συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα για τον Άλκη και τον κάθε Άλκη.

Την πρόκριση στην επόμενη φάση του Eurocup εξασφάλισε ο ΑΡΗΣ μας που ισοπέδωσε κυριολεκτικά την Ουλμ μέσα στο σπίτι της! Η υπέροχη κιτρινόμαυρη κερκίδα έδινε τον ρυθμό και οι παίκτες μας χόρευαν τους αντιπάλους τους. «Διαστημικός» για ακόμη μια φορά(μετά το Τρέντο) ο Χάρελ με 19 πόντους, 7 ασίστ, 8 ριμπάουντ και 6 κλεψίματα πετσόκοψε κάθε ελπίδα των αντιπάλων μας. Πανηγυρικό κλίμα και μπόλικη υπερηφάνεια για αυτό  που είδαμε σήμερα μέσα στο γήπεδο και την πανάξια πρόκριση!

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΥΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Με την περιφερειακή άμυνα του ΑΡΗ μας από το ξεκίνημα του αγώνα να «μπάζει» και τους Γερμανούς να βομβαρδίζουν με εκπληκτικά ποσοστά τα πράγματα δεν έμοιαζαν καλά. Το 19-11 που προηγήθηκε η Ούλμ και η ευκολία με την οποία σκόραραν οι αντίπαλοι μας ήταν μια πρόωρη απογοήτευση. Η λογική αντίδραση που περιμέναμε ήταν να αλλάξει ο κόουτς κάποια πράγματα στην άμυνα ή απλά οι ίδιοι παίκτες που δεν πίεζαν σωστά να ξεκινήσουν να το κάνουν. Έλα όμως που οι παίκτες του Καστρίτη είχαν άλλο πλάνο στο μυαλό τους και στον βομβαρδισμό της Ουλμ απάντησαν με τον ίδιο τρόπο. Τολιόπουλος,  Χάρελ και Μπλούμπεργκς έβαλαν μεγάλα σουτ και το 26-23 που έληξε η 1^η περίοδο ήταν μια ηχηρή απάντηση στο πολύ καλό ξεκίνημα των αντιπάλων μας.

ΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ… ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΕ

Τι έγινε ακριβώς στην ανάπαυλα πριν το 2^ο δεκάλεπτο κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει με ακρίβεια. Οι παίκτες μας όμως μπήκαν διαφορετικοί μέσα στο παρκέ. Στην άμυνα έμοιαζαν δαιμονισμένοι, στα ριμπάουντ ορμούσαν σαν αγρίμια και στην επίθεση πουλούσαν τρέλα με κάθε τρόπο. Πρώτος από όλους ο Ρόνι Χάρελ που ώρες ώρες ένιωθες ότι δεν είναι μόνο ένας αλλά πάνω στο παρκέ κυκλοφορούν 2-3 Χάρελ ταυτόχρονα. Ήταν παντού, τα έκανε όλα καταγράφοντας μια εξωπραγματική εμφάνιση! Ο ΑΡΗΣ προσπέρασε, πάτησε γκαζι, έφθασε στο +23 και έτσι απλά διέλυσε τους Γερμανούς που δεν μπόρεσαν ποτέ να μειώσουν κάτω από τους 13 πόντους. Ισοπεδωτική εμφάνιση που δεν αφήνει περιθώρια για οποιοδήποτε άλλο σχόλιο πέρα από θαυμασμό.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕ ΕΜΦΑΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ

Κάτι σαν παρουσίαση των δυνατοτήτων που έχει ο φετινός ΑΡΗΣ παρακολουθήσαμε σήμερα στο Ούλμ με την ομάδα να μας αναγκάζει να τρίβουμε τα μάτια μας μη πιστεύοντας αυτά που βλέπουμε από τους παίκτες του Καστρίτη! Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο παίκτη που αγωνίσθηκε είδαμε σπουδαία πράγματα. Ακόμη και αυτοί που δεν μπήκαν καλά στο παιχνίδι στην πορεία κατάφεραν να βοηθήσουν και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Αρχηγάρα ξανά ο Τολιόπουλος πρόσθεσε άλλη μια σπουδαία εμφάνιση. Όσο για τον Χάρελ τα λόγια είναι φτωχά για να αποτυπώσουν αυτά που έκανε σήμερα. Και αν συνυπολογίσουμε ότι ο Μποχωρίδης έλειπε, ο Γκάλινατ αποχώρησε τραυματίας στο τέλος του 1^ου δεκαλέπτου και ο Μπλούμπεργκ τραυματίστηκε στην 4^η περίοδο τότε αυτή η εμφάνιση αποκτάει ακόμη μεγαλύτερη αξία. Και με τον Στάρκ ακόμη να ψάχνεται αλλά να έχει προλάβει να δείξει τις ικανότητες του… είναι να αναρωτιέσαι που μπορεί να φθάσει ο φετινός ΑΡΗΣ.

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Μεγαλειώδη εμφάνιση, επιβλητική νίκη-πρόκριση! Φρούριο στην άμυνα, πολυβόλα στην επίθεση και ένας Χάρελ «σεληνιασμένος» να κάνει τα πάντα πάνω στο παρκέ! Στα χαμένα οι Γερμανοί έμοιαζαν να μην μπορούν να πιστέψουν αυτό που τους συμβαίνει. Ίσως και να ήταν η καλύτερη παράσταση που μας χάρισαν φέτος ο Καστρίτης και οι παίκτες του. Μας κάνει να ανυπομονούμε για την επόμενη. Μπράβο ρε μάγκες, μας κάνατε υπερήφανους!

ΥΓ. Μια σπίθα θέλει αυτός ο κόσμος και είναι έτοιμος να βάψει όλο τον πλανήτη κιτρινόμαυρο! Μπράβο ρε αλάνια για την υπέροχη κερκίδα!

Ισόπαλος με 2-2 αναδείχθηκε ο ΑΡΗΣ μας στον Βόλο, παίρνοντας εύκολα την πρόκριση όπως αναμενόταν μετά το 3-0 του πρώτου αγώνα. 2 γκολ ο Σαβέριο σε ένα παιχνίδι που έμοιαζε περισσότερο με αγγαρεία για τους παίκτες μας παρά για έναν προημιτελικό κυπέλλου. Χωρίς διάθεση, περισσότερο προσπαθούσαν να προφυλαχθούν παρά να μπουν στις φάσεις, μένοντας στα βασικά και στο ισόπαλο 2-2.  Μετά από δυόμιση μήνες περίπου βρήκε την ευκαιρία ο κόσμος του ΑΡΗ και βρέθηκε στο γήπεδο του Βόλου, με τους οπαδούς και των 2 ομάδων να ζεσταίνουν την κρύα βραδιά.

ΕΝΔΕΚΑΔΑ «ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ» ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΒΕΛΕΘ

Με την ολοκλήρωση του πρώτου ενενηντάλεπτου στη Θεσσαλονίκη και το 3-0 όπως αυτό διαμορφώθηκε στα τελευταία λεπτά, ο Μάντζιος ένιωσε μια ανακούφιση μιας και στον επαναληπτικό θα μπορούσε να ξεκουράσει τους παίκτες που ήθελε αλλά και να δώσει αγωνιστικό ρυθμό σε άλλους χωρίς το παραμικρό άγχος. Έτσι ακριβώς έπραξε, επιλέγοντας μια πειραματική ενδεκάδα με την επιστροφή του Βέλεθ να είναι το σημείο αναφοράς.

ΣΚΟΡΑΡΕ,  ΧΑΛΑΡΩΣΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΕ

Όλες αυτές οι αλλαγές όπως ήταν και το πιο λογικό προκάλεσαν μια δυσλειτουργία που γινόταν πιο έντονη από την έλλειψη έντασης στις ενέργειες των παικτών μας. Ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ είχε τον έλεγχο και δεν ένιωθε την παραμικρή απειλή από τους αντιπάλους του. Μάλιστα χάρη στο εύστοχο πέναλτι του Σαβέριο στο 26’  πήρε και το προβάδισμα δείχνοντας ότι με συνοπτικές διαδικασίες θα κερδίσει και αυτό το παιχνίδι. Αυτό πιστέψαμε εμείς που το βλέπαμε, αυτό μάλλον πίστεψαν και οι παίκτες του Άκη Μάντζιου που στη συνέχεια χαλάρωσαν. Σε αντίθεση με την Νίκη Βόλου που παρά το 0-1 είχε κατέβει να απολαύσει το παιχνίδι και να διεκδικήσει ότι καλύτερο μπορεί.  Η ισοφάριση 8΄ αργότερα σε μια φάση που η άμυνα μας αδράνησε και η τύχη ευνόησε τους παίκτες του Βόλου επιβεβαίωσε ότι οι αντίπαλοι μας δεν είχαν διάθεση να τα παρατήσουν τόσο εύκολα. Μάλιστα το ξεκίνημα του Β ημιχρόνου μας βρήκε πίσω στο σκορ με 2-1 χάρη σε ένα τραγικό γύρισμα του Μπράμπετς προς τον Χουτσεσιώτη.

ΣΟΒΑΡΕΥΤΗΚΕ ΚΑΙ ΑΠΕΦΥΓΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Η εικόνα ήταν προβληματική και ο Μάντζιος ήταν αναγκασμένος να προχωρήσει σε αλλαγές και πιθανόν να ρίξει παίκτες που δεν είχε σκοπό να τους χρησιμοποιήσει. Έτσι μέσα σε περίπου 12 λεπτά προχώρησε σε 4 αλλαγές. Νταρίντα, Βεστράτε, Μοντόγια και Μενέντεθ μεταμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό την εικόνα μας, ο ΑΡΗΣ ισορρόπησε το παιχνίδι και κατάφερε πάλι με τον Σαβέριο να πετύχει ένα ωραίο γκολ και να διαμορφώσει το τελικό 2-2.

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΕΤΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ

Όσο και αν σε παιχνίδια όπως το σημερινό η εμφάνιση δεν έχει καμία απολύτως σημασία, δεν παύει να βγαίνουν κάποια συμπεράσματα για όλους τους παίκτες που αγωνίζονται. Ναι είναι λογικό η ομάδα να μην έχει συνοχή αλλά η διάθεση και η προσήλωση που δείχνει ο καθένας ατομικά καταγράφεται. Μπορεί δηλαδή ο κόουτς να διακρίνει αν μπορεί να υπολογίζει στον Σαβέριο ή όχι. Μπορεί να διακρίνει την συνέπεια του Τζούρασεκ, του Φατόρε, του Σαμόρα και του Παναγίδη. Ή και το επίπεδο ετοιμότητας «βασικών» παικτών όπως είναι οι Μπράμπετς, Μοντόγια και Φεράρι. Αν λοιπόν ο ΑΡΗΣ συνεχίσει να ξεχωρίζει παιχνίδια και να μοιράζεται ο χρόνος στους διαθέσιμους παίκτες ανάλογα τότε ίσως είναι προτιμότερο ο Μάντζιος να περιορίσει το ροτέισον και να δώσει ευκαιρίες και χρόνο σε αυτούς που μπορούν να το εκμεταλλευτούν.

ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ

Μια εύκολη πρόκριση και διαχείριση του ρόστερ ήταν ο στόχος από το άκουσμα της κλήρωσης και αυτό ακριβώς έγινε σήμερα στον Βόλο. Το αν ο ΑΡΗΣ ήταν ή δεν ήταν καλός έχει την αξία του αλλά στην παρούσα φάση δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αυτό που προέχει είναι η ομάδα να παρουσιαστεί στους ημιτελικούς με τον Παναιτωλικό ή τον ΟΦΗ όσο πιο έτοιμη, πλήρης και ενισχυμένη μεταγραφικά γίνεται. Όλα τα υπόλοιπα είναι ανούσιες λεπτομέρειες.

ΥΓ. Μια χαρά ο Ανσαριφάρντ για αλλαγή του Μορόν!

Έστω και με αρκετά αγχωτικό τρόπο ο ΑΡΗΣ κατάφερε να λυγίσει τον «σεληνιασμένο» Κολοσσό που σούταρε με 52% στο τρίποντο παρά την αστοχία του στα τελευταία κρίσιμα σουτ. Σπουδαίο παιχνίδι από τον Μπάξτον με μπόλικα καρφώματα, ριμπάουντ, καλές άμυνες αλλά και 6/6 βολές στα κρίσιμα τελευταία λεπτά. Την καλύτερη εμφάνιση του έκανε ο Μπλούμπεργκς με 20 πόντους(7 στα 10 σουτ) και σημαντική συνεισφορά σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Ξεχώρισε και ο Χάρελ που εκτός από τους 15 πόντους είχε καθοριστική συμβολή στο αμυντικό κομμάτι της ομάδας. Άγχος και νεύρα στην κερκίδα με την εξέλιξη του αγώνα και τις προκλήσεις του Σεγκούρα, στο τέλος όμως όλοι φύγαμε με ένα πλατύ χαμόγελο.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ

Όταν ο ΑΡΗΣ μπαίνει από την αρχή του αγώνα δυνατά δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτα. Ούτε καν ομάδες σαν τον Κολοσσό που «εκστασιαμένοι» από την όμορφη ατμόσφαιρα του Παλέ και την παραδόξως εντυπωσιακή θετική παράδοση που είχαν Ροδίτες έβλεπαν το καλάθι μας σαν βαρέλι. Ακόμη και έτσι όμως ο ΑΡΗΣ μπήκε κεφάτος, έβρισκε λύσεις στην επίθεση και έβγαζε ανά διαστήματα καλές άμυνες και διατηρούσε σχετικά με ασφάλεια το προβάδισμα στο σκορ.

Η ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΗ ΕΥΣΤΟΧΙΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΣΣΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Με τον Μπλούμπεργκ, τον Χάρελ και τον Μπάξτον να αποτελούν σταθερή απειλή για το αντίπαλο καλάθι πέρα από τα ξεσπάσματα του Τολιόπουλου και του Γκάλινατ ο ΑΡΗΣ στην επίθεση έμοιαζε σταθερός. Στην άμυνα όμως υπήρχε πρόβλημα. Πρόβλημα που με εξαίρεση τα μαρκαρίσματα που δεν έβγαιναν όταν ήταν ο Σλαφτσάκης μέσα στις περισσότερες επιθέσεις των αντιπάλων μας παίζαμε καλή άμυνα και τα σουτ ήταν υπό ασφυκτική πίεση.   Οι Ροδίτες όμως ήταν σε «καλό φεγγάρι» και ότι έφευγε από τα χέρια τους έμπαινε μέσα ακόμη και αν το σουτ το έκανε ο τελευταίος παγκίτης. Και όταν ο αντίπαλος σου έχει τέτοια κέφια και εσένα οι 2 σχεδόν μόνιμοι πρώτοι σκόρερ σου από την αρχή της χρονιάς είναι εκτός ρυθμού, τότε το πρόβλημα είναι μεγάλο.

ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΓΚΣ, ΧΑΡΕΛ ΚΑΙ ΜΠΑΞΤΟΝ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ

Η απάντηση του ΑΡΗ ήρθε αρχικά από την άμυνα με τους Σανόγκο και Χάρελ να βγάζουν πάρα πολύ ενέργεια πάνω στο παρκέ παρασέρνοντας και τους υπόλοιπους  δείχνοντας ξεκάθαρα τη διάθεση όλης της ομάδας να αποφύγει το στραβοπάτημα. Με το που ξεκίνησαν οι αντίπαλοι μας να αστοχούν όπως λογικά κάποια στιγμή θα συνέβαινε και αυτό ο Μπλούμπεργκς ήταν εκεί να βάλει τα μεγάλα μακρινά σουτ. Ο Χάρελ να κλέψει και να τελειώσει αιφνιδιασμούς ή να  αιφνιδιάσει και να τελειώσει τις φάσεις από μόνος του. Ενώ και ο Μπάξτον πέρα από τις καλές άμυνες έβαλε ωραία καλάθια και ήταν απόλυτα ψύχραιμος από την γραμμή των βολών αν και είχε ξεκινήσει νευρικά. Παρά τα καραγκιοζλίκια του Σεγκούρα, ο Κολοσσός ήταν πάρα πολύ καλός σήμερα αλλά ο ΑΡΗΣ έδειξε χαρακτήρα και πήρε τη νίκη που άξιζε.

ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΩ ΜΑΣ …ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ

Για καλή μας τύχη σήμερα ο ΑΡΗΣ είχε 3 παίκτες που είχαν σταθερά καλή απόδοση σχεδόν σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Και αν τα καλάθια του Μπάξτον οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στις ασίστ των συμπαικτών τους, τόσο ο Χάρελ όσο και ο Μπλούμπεργκς έδειχναν μια συνέπεια στο σκοράρισμα και έπαιρναν τα σουτ που έπρεπε. Σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια όπου αναγκαστικά το βάρος των επιθέσεων όταν η μπάλα καίει πέφτει στον Τολιόπουλο, τον Γκάλινατ ή ακόμη και στον Μποχωρίδη. Ο ΑΡΗΣ σήμερα είχε 3 σταθερές στην επίθεση του που δεν τις είχε σε τέτοιο βαθμό σε προηγούμενες αναμετρήσεις και αυτό ήταν που έκανε την διαφορά. Ξεκάθαρα είναι θέμα δυνάμεων, ρυθμού και συγκέντρωσης αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει αυτή η ομάδα να σταθεροποιήσει την απόδοση της. Κυρίως σε ατομικό επίπεδο είναι τρομερά τα σκαμπανεβάσματα των παικτών μας. Δεν ξέρω τι πλάνο έχει για αυτό ο Καστρίτης αλλά όσο προχωράμε κάθε παιχνίδι θα είναι σημαντικό και τα λάθη δεν θα συγχωρούνται.  Μακάρι αυτές οι εμφανίσεις συγκεκριμένων παικτών να τονώσουν την ψυχολογία τους και να τους δούμε εξίσου καλούς και στη συνέχεια.

ΖΟΡΙΣΤΗΚΕ, ΑΓΧΩΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ

Μας ζόρισε και μας άγχωσε αρκετά ο Κολοσσός με την πολύ καλή εμφάνιση του σήμερα αλλά στο τέλος οι παίκτες του Καστρίτη τα κατάφεραν και αυτό έχει σημασία.  Μπλούμπεργκς, Μπάξτον και Χάρελ έκαναν την διαφορά και ο ΑΡΗΣ πήρε μια σημαντική νίκη σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι!  Μια νίκη που δίνει τέλος σε μια ντροπιαστική παράδοση εις βάρος του ΑΡΗ μας,  όμοιας της να μην ξαναζήσουμε ποτέ… Μπράβο στην ομάδα που δεν μάσησε από την εκνευριστική ευστοχία του αντιπάλου και έδειξε ψυχραιμία στο φινάλε!

ΥΓ. Πολλά νεύρα βρε Σεγκούρα, χαλάρωσε λίγο.

ΥΓ2. Μην τα κουράσουμε τα παιδιά. Μια ζωή πράσινοι και κόκκινοι χαϊδεμένοι.