Με φανερή έλλειψη ενέργειας και καθαρού μυαλού από την έναρξη του αγώνα ο ΑΡΗΣ μας έχασε εύκολα στο Ιβανώφειο. Στοίχισε η απουσία του Μποχωρίδη όπως και η "απουσία" του Τάλτον για ακόμη ένα παιχνίδι. Όλα ιδανικά κύλησαν για τον Ηρακλή με τους διαιτητές να ανέχονται το σκληρό τους παιχνίδι και να σφυρίζουν ανάποδα εξόφθαλμες παραβάσεις…

Σαν να μην έφθανε η έλλειψη προετοιμασίας, το επίπεδο ετοιμότητας αρκετών παικτών-κλειδιά, η κούραση από τα συνεχόμενα παιχνίδια ήρθε και ο απρόσμενος τραυματισμός του Μποχωρίδη που έκανε το πρόβλημα στην περιφέρεια ακόμη πιο έντονο. Ο Τάλτον δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο του αγώνα να προσφέρει κάτι το θετικό. Ούτε οργανωτικά, ούτε σε σκορ και ούτε και σε άμυνα. Ο Φλιώνης που σήμερα ήταν πολύ καλός έδωσε λύσεις αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να κάνει όλα αυτά που χρειαζόταν η ομάδα για να κερδίσει. Παρέα με τον Τάλτον στους αρνητικούς πρωταγωνιστές ήταν και οι Μιλόσεβιτς και Σλαφτσάκης όπου "ακύρωσαν" τη θέση "4" με την παρουσία τους και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Ούτε καν μπλοκ άουτ δεν έκαναν ενώ πολλές φορές ξεχνιόντουσαν στην άμυνα. Κακός και ο Γκετσεβίτσιους που σε 33΄ συμμετοχής πρόσφερε μόλις 3 πόντους και 5 ασίστ …με σχεδόν ισάριθμα λάθη. Μέτριος και ο Ντραγκίσεβιτς που όμως δεν τροφοδοτήθηκε καθόλου σωστά. Αν πάντως σε μια εύκολη ήττα σαν την σημερινή θέλουμε να βρούμε κάτι το θετικό αυτό ήταν η εμφάνιση του Μόρις και του Γκάγκιτς. Ο Μόρις έδωσε την απάντηση στο ερωτηματικό που υπήρχε από την ημέρα που ανακοινώθηκε η μεταγραφή και έπεισε ότι όσο προσαρμόζεται στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ θα γίνεται ολοένα και καλύτερος. Ενώ και ο Γκάγκιτς έδειξε ότι μπορεί να προσφέρει στην ομάδα ποικιλοτρόπως. Αρκετά καλός και ο Φλιώνης όπως είπαμε στο ξεκίνημα ωστόσο μας έχει συνηθίσει σε κάποιες εμφανίσεις πυροτεχνήματα που γρήγορα ξεχνιούνται. Μακάρι πάντως να αρχίσει να βρίσκει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται γιατί με τον Τάλτον να είναι σκιά του εαυτού ο καλός Φλιώνης είναι απαραίτητος.

Απογοήτευσε με την εμφάνιση της η ομάδα που έδειξε να μην έχει τις απαιτούμενες δυνάμεις για να ανταποκριθεί στο σημερινό παιχνίδι. Άσχημη ήττα που όμως θα πρέπει όλοι στην ομάδα να αφήσουν πίσω τους και να δουλέψουν. Να δουλέψουν μέχρι αυτό το καλό υλικό να αρχίσει να αποδίδει σύμφωνα με τις δυνατότητες του. Και αυτό πρέπει να γίνει από το επόμενο κιόλας παιχνίδι στη Λάρισα όπου οι δικαιολογίες θα αρχίσουν να στερεύουν...

ΥΓ. Αν πάντως χρειαστεί να γίνουν διορθωτικές κινήσεις αυτές να γίνουν με προσοχή και χωρίς βιασύνη. Είναι αρχή και πρέπει όλοι να δείξουν ψυχραιμία και υπομονή

ΥΓ2. Έτσι παίζουν έδρα οι διαιτητές όταν γουστάρουν να στηρίξουν τον γηπεδούχο.

ΥΓ3. Έ ρε μπασκετικό VAR που σας χρειάζεται γκρι ανθρωπάκια.

Μπορεί αυτή η υπόσχεση να πήρε χίλιες δύο αναβολές και να πέρασε από χίλια δύο κύματα αλλά τελικά ο Δημήτρης Γουλιέλμος την υλοποίησε και αυτό είναι που μετράει. Μετά από περίπου 1.5 χρόνο και 2 χρονιές όπου ο ΑΡΗΣ εκ των συνθηκών είχε στόχο απλά την επιβίωση του πλέον φαίνεται να επιστρέφει και στην πράξη στην κανονικότητα. Στην κανονικότητα μιας ομάδας χωρίς περιορισμούς στις μεταγραφές, με έναν σοβαρό προπονητή(και όχι μαθητευόμενο μάγο ή αμπελοφιλόσοφο) που μπορεί να σχεδιάσει την ομάδα που θέλει. Φυσικά υπάρχουν και άλλα πράγματα που επιβεβαιώνουν την "κανονικότητα" αλλά καλό είναι να τα βλέπουμε ένα ένα. Το σημαντικό μετά από όλη αυτή την περιπέτεια που αν δεν εξελισσόταν καλά θα έβαζε τον ΑΡΗ στο νέο πρωτάθλημα ως φαβορί για τον υποβιβασμό είναι ότι μπορούμε να ανασάνουμε με ανακούφιση και να δούμε την επόμενη μέρα με αισιοδοξία!

Και αφού ξεμπερδέψαμε με τα διαδικαστικά τα εξωαγωνιστικά ήρθε η στιγμή να ασχοληθούμε με αυτό που πραγματικά γουστάρουμε και μας είχε λείψει και δεν είναι άλλο από τον ΑΡΗ που θα δούμε πάνω στα παρκέ τη νέα αγωνιστική σεζόν που ξεκινάει την επόμενη Κυριακή! Το Α και το Ω σε αυτή την νέα προσπάθεια είναι ο Σούλης Μαρκόπουλος. Ένας έμπειρος προπονητής της παλιάς σχολής που εμπνέει σε όλους μας εμπιστοσύνη και δίνει τη σιγουριά ενός μπασκετικού συνόλου που θα μπορεί να κάνει τουλάχιστον τα βασικά χωρίς να μας πονάνε τα μάτια. Οι νέες μεταγραφές ως επί το πλείστον δεν έχουν ανακοινωθεί για τυπικούς λόγους κάτι που αναμένεται να γίνει με γοργούς ρυθμούς μέσα στα επόμενα εικοσιτετράωρα. Οι παλιοί Μποχωρίδης, Φλιώνης, Σλαφτσάκης πλέον θα έχουν στο πλευρό τους, τους  Σακελλαρίου, Τάλτον, Μόρις, Γκετσεβίτσιους, Μιλόσεβιτς, Ντραγκίσεβιτς, Γκάγκιτς που δίνουν άλλη δυναμική στην ομάδα αλλά και τους νεαρούς Σιδεροηλία, Βλάσιο και Βουλγαρόπουλο που αναμένεται να πάρουν την πρώτη μεγάλη ευκαιρία στην καριέρα τους. Ένα σύνολο που με μια πρώτη ματιά μπορεί να στερείται αθλητικότητας αλλά σίγουρο έχει πολύ υψηλό μπασκετικό IQ που για εμάς τους πιο παλιούς είναι σχεδόν τα πάντα στο άθλημα που λατρεύουμε και δυστυχώς στον ΑΡΗ απουσιάζει εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Οι Τάλτον και Μόρις θα είναι η αμερικάνικη ιπποδύναμη στη μηχανή του ΑΡΗ. Τον μεν Τάλτον τον γνωρίζουμε καλά και παρόλο που δεν είναι ο παίκτης που εντυπωσιάζει με την απόδοση του σίγουρα όμως προσφέρει μια σταθερότητα και ασφάλεια στην θέση του πόιντ γκαρντ. Ο Μόρις από την άλλη θα είναι ίσως το μεγαλύτερο στοίχημα του νέου ΑΡΗ. Ένας παίκτης από τον μαγικό κόσμο του NBA, συμπαίκτης του Αντεντοκούμπο για ένα χρονικό διάστημα που σε πολύ καλή ηλικία κάνει το άλμα στην Ευρώπη ευελπιστώντας για μια καλύτερη καριέρα από το να είναι μεταξύ G-League και πάγκους του NBA. Ευχής έργον λοιπόν να το πετύχει αυτό μέσα από τον ΑΡΗ μας! Επειδή όμως το ρίσκο είναι δεδομένο αποκτήθηκε και μια ασφαλή λύση που ακούει στο όνομα Γκετσεβίτσιους που μαζί με τον Μποχωρίδη καλύπτουν επάξια τη θέση 2 και σε κάποια χαμηλά σχήματα και τη θέση 3.  Μια περιφέρεια που κλείνει με τον έμπειρο Σακελλαρίου αλλά και τον Φλιώνη που περιμένουμε τη νέα χρονιά να παρουσιαστεί καλύτερος. Και φυσικά υπάρχει και το πολυεργαλείο Σλαφτσάκης που μπορεί να δώσει λύσεις στη θέση 3. Στους ψηλούς τώρα τα λόγια είναι περιττά. Μιλόσεβιτς, Ντραγκίσεβιτς και Γκάγκιτς είναι 3 παίκτες που υπό τις οδηγίες του Μαρκόπουλου μπορούν να κάνουν σπουδαία πράγματα προσφέροντας με συνέπεια σκοράρισμα κοντά στο καλάθι που χρόνια έχουμε να δούμε. Ένα κενό σίγουρα υπάρχει στη θέση 3, εκεί όπου εκκρεμεί η υπόθεση Γιάνκοβιτς. Ένας παίκτης που πέρσι έκανε εξαιρετική χρονιά με τον Χολαργό(4ος σκόρερ στο πρωτάθλημα) προσφέροντας ποικιλοτρόπως και είναι βέβαιο ότι στα χέρια του Μαρκόπουλου θα αξιοποιηθεί σαφώς καλύτερα σε σχέση με το προηγούμενο πέρασμα του από τον ΑΡΗ. Μακάρι να έρθει αλλά ακόμη και με το υπάρχον ρόστερ ο ΑΡΗΣ φαίνεται(στα χαρτιά) ότι θα είναι άκρως ανταγωνιστικός τη νέα σεζόν …και θα σέβεται τα χιλιοταλαιπωρημένα ματάκια και στομάχια μας.

Από την στιγμή που όλα δείχνουν να έχουν μπει στο σωστό δρόμο και οι υποσχέσεις να έχουν γίνει πράξεις ήρθε η ώρα να γίνει το ντου στα διαρκείας. Ένα ντου από όλο αυτό τον κόσμο που είχε αγανακτήσει με τον "εσωτερικό" εμπαιγμό και τον αγωνιστικό εξευτελισμό των τελευταίων χρόνων. Η δυναμική του κόσμου του ΑΡΗ είναι τεράστια και η στήριξη του κόσμου στην ομάδα αδιαπραγμάτευτη …αρκεί φυσικά αυτό να μην εκλαμβάνεται ως αδυναμία και να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Τα αφήνουμε όλα πίσω, αγκαλιάζουμε την προσπάθεια της διοίκησης και με μια φωνή αρχίζουμε σιγά σιγά να ψελλίζουμε ότι ο ΑΡΗΣ επιστρέφει. Στην κανονικότητα σε πρώτη φάση, βήμα βήμα μέχρι να αρχίσουμε να μιλάμε ξανά για τον ΑΡΗ που οραματιζόμαστε.

ΥΓ. Και κάπως έτσι τα πρώτα επίσημα παιχνίδια της χρονιάς με μπαογκ και Ηρακλή(2 φορές εντός και εκτός) αποκτάνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον!

ΥΓ2. Ξεκάθαρη η θέση μας ότι έτσι όπως διεξάγονται οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις ο ΑΡΗΣ πρέπει πάντα να έχει παρουσία. Φέτος η ΚΑΕ αποφάσισε να μην ρισκάρει. Ο χρόνος και η συνέπεια της θα επιβεβαιώσει την ορθότητα της απόφασης.

ΥΓ3. Χίλια δύο είναι τα παράλογα και οι εύλογες απορίες. Από το χρονικό σημείο της άρσης των μπαν μέχρι και το υπό χρονική πίεση χτίσιμο της νέας ομάδος. Ωστόσο τα αφήνουμε όλα πίσω μας και κοιτάμε μπροστά.

ΥΓ4. Ντου στα διαρκείας!