Με άδοξο τρόπο ολοκληρώθηκε η χρονιά σήμερα στο Παλέ, εκεί όπου ο ΑΡΗΣ μας γνώρισε την ήττα στις λεπτομέρειες σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη ήταν μονόδρομος. Μεγάλη η συμβολή των "γκρί" στην σημερινή ήττα που πήραν την άτυπη εκδίκηση τους για την ακύρωση της απόφασης τους από το ΑΣΕΑΔ  στο τέλος όμως η ομάδα μας είχε την τύχη στα χέρια της και για ακόμη μια φορά την πέταξε στα σκουπίδια των αχρήστων...

Ο αγώνας φαινόταν από την αρχή ότι θα ήταν για γερά νευρά μέχρι το τέλος. Οι ομάδες δείξανε το γνώριμο πρόσωπο τους. Ο μπάογκ με ξεκάθαρη φιλοσοφία να προσπαθεί να περάσει την μπάλα κάτω από το καλάθι και όποτε είχε το ελεύθερο σουτ να πυροβολεί από μακριά και ο ΑΡΗΣ με το γνώριμο άναρχο επιθετικό στυλ να παίρνει ότι του δίνει ο αντίπαλος συνήθως από δύσκολες συνθήκες και πάντα υπό την πίεση του χρόνου. Η άμυνα του ΑΡΗ ευνουχίστηκε από τα διαιτητικά σφυρίγματα που έδειχνε να  στοχεύει σε παίκτες. Με συνοπτικές διαδικασίες ο πολύ καλός Χαρίσης πέρασε έξω ενώ και ο Βεζένκοφ αναγκάστηκε να μείνει έξω για πολύ ώρα. Οι τα 9 περισσότερα φάουλ που χρεώθηκαν οι παίκτες μας και οι 11 περισσότερες βολές που σούταραν οι αντίπαλοι ήταν καθοριστικά. Ενώ πραγματικά θα ήταν πολύ ενδιαφέρον στατιστικό να δούμε από τα 20 φάουλ που σφύριξαν οι διαιτητές εις βάρος του μπάογκ πόσα από αυτά τα έκαναν επίτηδες οι αντίπαλοι μας για να κόψουν τον ρυθμό και πόσα σφυρίχτηκαν κανονικά πάνω στη φάση. Ενώ τόσα βήματα πρώτη φορά είδαμε. Σε όλα αυτά αν προσθέσουμε τον ξαφνικό τραυματισμό του Σίμτσακ από την αρχή του αγώνα και του Πάσαλιτς γύρω στη μέση καταλαβαίνουμε ότι η ομάδα ξέμεινε από παίκτες και από δυνάμεις... Και αν στο τέλος έγινε ένα ανόητο λάθος από τον Τσιάρα και ένα εξίσου ανόητο από τον Ριντ θα μπορούσαν όλα αυτά να είχαν αποφευχθεί αν στο τελευταίο δίλεπτο έβαζε ο Δ.Πρίφτης τον Νέιμικ να μαζέψει κανά ριμπάουντ και να τρομάξει σαν σκιάχτρο τους αντίπαλους κάτω από το καλάθι που έκαναν πάρτι... Βέβαια η συμμετοχή του Νέιμικ μπορεί να χαλούσε το ηρωικό σενάριο του μισού ΑΡΗ.... οπότε και ο παίκτης έμεινε στον πάγκο... και ο ΑΡΗΣ έμεινε στην απίστευτη, ανεπανάληπτη, μοναδική και πέρα από κάθε φαντασία 4η θέση...

Την ίδια στιγμή που μεγάλη μερίδα του κόσμου του ΑΡΗ έχει την πίκρα του για αυτή την ήττα από ένα αντίπαλο που δεν πείθει και τόσο αγωνιστικά υπάρχει μια εξίσου μεγάλη μερίδα του κόσμου του ΑΡΗ  που έχει  βγάλει τα κομπιουτεράκια, έχει υπολογίσει τα μπάτζετ όλων των ομάδων, έχει δει τα συμβόλαια των παικτών του ΑΡΗ, έχει συνυπολογίσει το άρθρο 99, τα κεκλεισμένων των θυρών και ακόμη πανηγυρίζει για την πρόκριση επί της ΑΕΚ... Το αν ο ΑΡΗΣ θα μπορούσε αν ήταν λίγο πιο σοβαρός να είχε κερδίσει τον μπάογκ σε αυτή τη σειρά των αγώνων ή ακόμη να είχε βγει και τρίτος στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος ούτε λόγος. Όπως ούτε λόγος για  το ότι ο ΑΡΗΣ ξέμεινε από παίκτες και από δυνάμεις στο πιο κρίσιμο σημείο της χρονιάς μιας και όπως είναι γνωστό στα πλέιοφς κρίνεται η χρονιά στο μπάσκετ... Ας ελπίσουμε η παρουσία του Λάσκαρη στο τιμόνι της ΚΑΕ να φέρει κύμα αλλαγών στην ομάδα αλλά και στον κόσμο της ομάδος που μετά από τόσες απογοητεύσεις φοβάται ακόμη και να "ονειρευτεί"...

ΥΓ. Δεν θα ξεσπάσουμε εν βρασμώ μετά την ήττα για να κάνουμε απολογισμό της χρονιάς και να επιρρίψουμε με ευκολία ευθύνες από εδώ και από εκεί αλλά πολύ σύντομα θα κάνουμε μια πιο ψύχραιμη εκτίμηση για αυτά που είδαμε από τον ΑΡΗ φέτος.

ΥΓ2. Μέρος της αρρωστημένης νοοτροπίας που υπάρχει στον μπασκετικό ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια και τον περιορίζει είναι να ακούς παίκτες και προπονητές να ασχολούνται δημόσια με διοικητικά και εξωδιοικητικά του ΑΡΗ... Κάποια στιγμή ελπίζω να γίνουν πάλι ξεκάθαροι οι ρόλοι προπονητή, παικτών, διοικητικών και εξωδιοικητικών παραγόντων και αυτοί που θα πρέπει να δουλεύουν πάνω στο παρκέ να ασχολούνται μόνο με τη δουλειά τους πάνω στο παρκέ και αυτοί που δουλεύουν εκτός παρκέ να ασχολούνται μόνο με τις δουλειές τους εκτός παρκέ...

ΥΓ3. Στεναχωρήθηκε ο Σούλης που δεν είχε κόσμο ο ΑΡΗΣ. Αυτό είναι το άλλο πρόσωπο του Σούλη όταν κερδίζει... εντελώς διαφορετικό από αυτό που δείχνει όταν χάνει...

ΥΓ4. Όσο μικροί είναι αυτοί του μπάογκ που κάνουν τα καραγκιοζλίκια και πιέζουν για τεχνικές ποινές στη μέση του αγώνα ώστε να έχουν εύνοια μετά άλλο τόσο μικροί και ανόητοι είναι αυτοί με τα γκρι που τσιμπάνε και εφαρμόζουν τους άγραφους ηλίθιους κανόνες του Ελληνικού μπάσκετ...

ΥΓ5. Αυτή τη νοοτροπία των "σύγχρονων προπονητών" που όταν ένας παίκτης βάζει 2-3 συνεχόμενα καλάθια μετά τον "ξεκουράζουν" ούτε την κατάλαβα ποτέ και ούτε πρόκειται να την καταλάβω...