Παρά την απρόσμενη και πολύ σημαντική απουσία του Χάγκινς η ομάδα μας κατάφερε να μας εκπλήξει ευχάριστα και να κοντράρει στα ίσια τον Παναθηναϊκό. Για 3 δεκάλεπτα φαινόταν ότι ο ΑΡΗΣ μπορούσε να πάρει μια σημαντική νίκη αλλά η αφύπνιση του πολύ καλού  Γκιστ και οι τάσεις ηττοπάθειας που δεν λένε να μας αφήσουν οδήγησαν σε ακόμη μια ήττα και σε κάποια συμπαθητικά λογάκια για την προσπάθεια της ομάδος μας. Άλλο παιχνίδι θα βλέπαμε με τον Χάγκινς μέσα και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο παράπονο όλων όσων βρέθηκαν σήμερα στο Παλέ.

Στα πρώτα λεπτά του αγώνα που όλοι μας προσπαθούσαμε να συνέλθουμε από το άκουσμα της είδησης της απουσίας του Χάγκινς ο ΑΡΗΣ μπήκε ορεξάτος, εκμεταλλεύτηκε την ταχύτητα και το καλό σου του Κόεν και πήρε τα ηνία του αγώνα. Κόεν, Πελεκάνος, Μακ Νίλ, Γουάιτ και Γουότερς έδιναν λύσεις στην επίθεση και όλα έδειχναν ότι μπορούσαμε να φθάσουμε στη νίκη.  Από την άλλη ο Παναθηναϊκός παίρνοντας πόντους κυρίως κοντά στο καλάθι αλλά και με κάποια κρίσιμα τρίποτα όποτε προσπαθούσαμε να ξεφύγουμε στο σκόρ μας έστελνε το μήνυμα ότι θα πρέπει να έχουμε διάρκεια για 40' στην προσπάθεια μας για να πάρουμε τη νίκη. Κάτι που φάνηκε στο τέταρτο δεκάλεπτο εκεί όπου ότι στραβό δεν κάναμε για 30' τα κάναμε μαζεμένα. Εκεί δυστυχώς φάνηκε για πολλοστή φορά ότι όταν μια ομάδα κολλάει και ο πάγκος αντί να δώσει τη λύση κάνει τα πράγματα χειρότερα τότε η ήτταν είναι αναπόφευκτη. Κάκιστη η διαχείριση του ρόστερ στο τελευταίο δεκάλεπτο από τον Δ.Πρίφτη με τις επιλογές του κυρίως στα τελευταία λεπτά να είναι καταστροφικές. Αδιανόητο... 3.30' πριν το φινάλε και εκεί που ο Παναθηναϊκός ξεφεύγει με +5  και θες απεγνωσμένα να σκοράρεις  επιλέγει να κρατήσει στον πάγκο τους 3 κορυφαίους σκόρερ του στην αναμέτρηση(Πελεκάνο, Μακ Νίλ, Γουάιτ) και με μια 5άδα με Σίμτσακ, Μούρτο, Ζάρα, Τσούπκοβιτς και Γουότερς από τους οποίους μόνο ο Γουότερς είχε κάποια επαφή με το καλάθι να παλέψει να κάνει την ανατροπή... κάτι που φυσικά δεν εγίνε ποτέ. Καλώς ή κακώς και όσο φιλότιμος και αν είναι ο Σίμτσακ ή ο Μούρτος θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι επιθετικά είναι 100% αναξιοπίστοι... Ανεξάρτητα πάντως από την απουσία του Χάγκινς είναι μεγάλο λάθος που ο ΑΡΗΣ είναι τόσο γυμνός κοντά στο καλάθι. Έστω και ένας ογκώδης ξυλοκόπος ψηλός μόνο για να σπρώχνει και να γεμίζει τη ρακέτα θα ήταν χρήσιμος.

Πέρα από την προσπάθεια της ομάδος μας αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από αυτό το παιχνίδι, αυτό είναι σίγουρα η εντυπωσιακή παρουσία του κόσμου. Από νωρίς έγινε sold out στο Παλέ και αρκετός κόσμος έμεινε έξω ψάχνοντας απεγνωσμένα τρόπο για να μπει μέσα. Η εικόνα στην κερκίδα θύμισε άλλες εποχές, τότε που από νωρίς γέμιζε το γήπεδο στα ντέρμπι και ο ένας ήμασταν πάνω στον άλλο. Κρίμα που δεν ήρθε η νίκη μιας και θα μας έδινε άλλον αέρα για τη συνέχεια.  Όσο για την ομάδα ακόμη είναι αρχή και η σεζόν είναι πολύ μεγάλη. Την Τετάρτη ο ΑΡΗΣ επιστρέφει στην Ευρώπη και ελπίζουμε με μια νίκη στην Τουρκία να μας κάνει να ξεχάσουμε την σημερινή απογοήτευση.

ΥΓ.(με λίγη καθυστέρηση λόγω θολωμένης κρίσης) Ξέχασα να αναφέρω το πιο ντροπιαστικό γεγονός που έγινε χθες... 20'' και είσαι στο -6 και αντί να κάνεις φάουλ και να κυνηγήσεις μια ανατροπή από τις αμέτρητες που γίνονται σε αγώνες μπάσκετ οι παίκτες μας είχαν οδηγίες για το πως θα δώσουν τα χέρια στους αντιπάλους με τη λήξη του αγώνα... Αν δεν είναι αυτό ηττοπάθεια και αρρωστημένη μίζερη νοοτροπία τότε τι είναι. Σε αυτά ο Πρίφτης πρώτος είναι.