Στη μάχη του κυπέλλου ρίχνεται η αγαπημένη μας ομάδα το απόγευμα της Τετάρτης όπου αγωνίζεται στην Πάτρα με αντίπαλο τον Προμηθέα. Ένα παιχνίδι νοκ άουτ στο οποίο θα μετρήσουμε σε μεγάλο βαθμό τις δυνάμεις μας απέναντι σε μια από τις πιο καλές ομάδες της  Basket League κατά την περσινή σεζόν.

Άγνωστο το πόσο εύκολο είναι η ομάδα μας μέσα σε λίγες ημέρες να αφήσει πίσω τον αποκλεισμό από τη Basketball Champions League μιας και ήταν εκ των βασικών στόχων της ομάδος παρόλο που μιλάμε για 6 παιχνίδια μέχρι τους ομίλους στο ξεκίνημα της χρονιάς.  Εκεί όμως που θα συμφωνήσουμε όλοι, μαζί και ο κόουτς με τους παίκτες του ότι αυτό που είδαμε την περασμένη Παρασκευή δεν θα πρέπει να το ξαναδούμε. Ναι η ομάδα στήθηκε με ένα περιορισμένο μπάτζετ και είναι μόλις 45 ημερών μαζί αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η εικόνα της δικαιολογείται να είναι τόσο κακή όσο ήταν κόντρα στη ρεβάνς με τη Νίζνι. Ο Προμηθέας δεν θα είναι πιο εύκολος αντίπαλος από τους Ρώσους όπως και αρκετές ομάδες της Basket League και για αυτό ο Β.Αγγέλου θα πρέπει να βρει τις λύσεις ώστε αυτή η  προσπάθεια εξυγίανσης να έχει και ένα αποτέλεσμα πάνω στο παρκέ. Δεν έχει νόημα να γκρινιάζουμε για τους παίκτες που ήρθαν ή για αυτούς που ήρθαν και δεν αγωνίζονται. Το μόνο που χρειάζεται είναι το τεχνικό τιμ και οι παίκτες να αναγνωρίσουν το πρόβλημα και να δουλέψουν όσο χρειάζεται ώστε να το διορθώσουν. Και αυτό το παιχνίδι του κυπέλλου που λόγω του ότι ακολουθεί ο Παναθηναϊκός μοιάζει για ακόμη μια φορά με μια τυπική άχαρη διαδικασία είναι μια ευκαιρία ώστε ο ΑΡΗΣ να αποδείξει στον εαυτό του και τον κόσμο ότι μπορεί να τα καταφέρει παρά τις αντιξοότητες.

Η εικόνα με την Νίζνι ήταν αποκαρδιωτική και θα πρέπει να την ξεχάσουμε το συντομότερο δυνατό. Μια νίκη αύριο στην Πάτρα όσο δύσκολη και αν ακούγεται τη δεδομένη χρονική στιγμή μπορεί να αποτελέσει την αρχή για μια καλύτερη συνέχεια με περισσότερη αισιοδοξία και πολύ λιγότερο άγχος… Πάρε το διπλό ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Αρκετός ντόρος έγινε για την απουσία του συνδέσμου στο παιχνίδι με τη Νίζνι κάτι που το θεωρήσαμε υπερβολικό και για αυτό και δεν ασχοληθήκαμε σχεδόν καθόλου με το γεγονός. Άλλωστε σε ένα παιχνίδι με μόλις 1500 φίλους στις κερκίδες  το να γκρινιάζεις και να καυτηριάζεις την απουσία περίπου 200-300 ατόμων που πιθανόν να έδιναν το παρών είναι κάτι το ανούσιο. Και άντε ο σύνδεσμος έλειπε για τους λόγους του… Οι υπόλοιποι που ήταν;

ΥΓ2. Ο σύνδεσμος με την ανακοίνωση του έθεσε κάποια θέματα όπου η αλήθεια είναι τα περισσότερα μας βρίσκουν σύμφωνους μιας και τα δασκαλέματα σε διοικήσεις που αλλάζουν χωρίς να αλλάζουν, η υποβάθμιση του αγωνιστικού κομματιού όπως και οι δηλώσεις για τον κόσμο από ανθρώπους που έχουν άλλο αντικείμενο εργασίας και όχι αυτό του υπεύθυνου επικοινωνίας είναι τακτικές που τις ζούμε χρόνια στον μπασκετικό ΑΡΗ ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο μεγαλομέτοχος ή ο διαχειριστής. Οπότε όταν κάτι τέτοιο αναφέρεται με πιο επίσημο τρόπο από ένα δυναμικό κομμάτι του κόσμου του ΑΡΗ, αντί να μας χαλάσει μάλλον θα πρέπει να μας προβληματίσει.

ΥΓ3. Όσο για το "μπροστινός" εμείς θα ευχηθούμε να μην ισχύει και Δ.Γουλιέλμος να αποδειχθεί ειλικρινής αναμένοντας τον Δεκέμβριο όπου ο ίδιος χρονικά τοποθέτησε την άρση του ban από την FIBA… γιατί αποδείξεις μπορεί να μην υπάρχουν  αλλά ενδείξεις υπάρχουν αρκετές…

ΥΓ4. Και φυσικά όταν σαν σύλλογος υποβαθμίζεις από μόνος σου την ομάδα λογικό είναι η κάθε ομαδούλα που κάνα ένα βήμα σωστά και έχει και έναν πρόεδρο που χώνει και δυο φράγκα παραπάνω να σου πουλάει τρέλα και να διεκδικεί κομμάτι από την πίτα των τηλεοπτικών ισάξιο και μεγαλύτερο από την πιο μπασκετική ομάδα της χώρας.

ΥΓ5. Και άντε μετά να σηκώσεις και το κεφάλι, να χτυπήσεις το χέρι στο τραπέζι και να απαιτήσεις από την ΕΡΤ να προσφέρει στον κόσμο του ΑΡΗ αυτό το παιχνίδι τηλεοπτικά αντί για μια σούπα προπόνηση του Παναθηναϊκού ή του Ολυμπιακού.

ΥΓ6. Είμαι βέβαιος ότι αρκετοί θα στραβώσουν με αυτό  αλλά το ότι βγήκε μια ανακοίνωση σε σχέση με το μπάσκετ δείχνει ότι υπάρχει ακόμη σφυγμός σε μια εποχή όπου η απάθεια και η ηρεμία σου σπάει τα νεύρα.

ΥΓ7. Ναι ως ένα σημείο έχει λογική και σίγουρα δικαιολογημένα θα ακούγεται για κάποιο καιρό.  Όπως όμως  η καραμέλα του Δαμιανίδη στην πορεία έχασε τη γεύση της, έτσι και αυτή  του Ν.Λάσκαρη αργά ή γρήγορα θα χαθεί… Μακάρι να ακολουθήσει αυτή τη φορά η λύτρωση και να μην ανακαλύψουμε ξανά νέα καραμέλα.