Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Ιωνικός – ΑΡΗΣ 85-73 | Πρώτο τζάμπολ, πρώτη απογοήτευση ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ

Posted On Σάββατο, 26 Σεπτεμβρίου 2020 19:42

Σε συνέχεια της περσινής μαύρης σεζόν, χωρίς τίποτα να δείχνει ότι έχει αλλάξει αγωνιστικά η ομάδα μας γνώρισε την ήττα στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς. Ο Ιωνικός ακριβώς όπως και στο περσινό κρίσιμο παιχνίδι του Β γύρου παρουσιάστηκε καλύτερος και πήρε τη νίκη χωρίς άγχος. Απογοήτευση στον κόσμο που ήλπιζε η προσπάθεια της νέας διοίκησης να έχει αποτυπωθεί ανάλογα και στο παρκέ. Όταν όμως δεν κάνεις ούτε τα βασικά που απαιτούνται από μια επαγγελματική ομάδα μέσα στο γήπεδο όλα τα υπόλοιπα περνάνε σε δεύτερη μοίρα.

Τι να τις κάνεις τις μεταγραφές αν δεν υπάρχει πλάνο  με ρεαλισμό και ορθολογικό σχεδιασμό; Τίποτα… όπως τίποτα δεν πέτυχε ο Καμπερίδης με τους παίκτες που επέλεξε μιας και στο μυαλό για κάποιο λόγο υπάρχει ακόμη το περσινό πλάνος της χρονιάς που μέχρι να πάρει ενεργό ρόλο ο Μπράουν δοκιμάστηκε και απέτυχε παταγωδώς. Συχνό και περιορισμένο Ροτέισον χωρίς λόγο και ουσία, πλήρη απουσία επιθετικού προσανατολισμού και ανύπαρκτοι ρόλοι μέσα στην ομάδα. Παράλληλα με μια αδικαιολόγητη εμμονή στον Φλιώνη και στον Σλαφτσάκη(τη στιγμή που ο Μιλόσεβιτς ήταν εξαιρετικός) και οι Αμερικάνοι παίκτες του ΑΡΗ έστω και σπασμωδικά έδειχναν ότι αν έβρισκαν ρυθμό ήταν ικανοί να δώσουν το κάτι παραπάνω. Όλα αυτά από το  ξεκίνημα του αγώνα έδειχναν ότι με το που κάνει το ξεπέταγμα του ο Σμιθ, τα πάντα θα τελειώσουν όπως και έγινε. Όπως και την περασμένη σεζόν όταν στην αντίπαλη ομάδα υπήρχαν παίκτες ικανοί στο ένας με ένας η περιφερειακή μας άμυνα ήταν μια τεράστια τρύπα έτσι και σήμερα ο Σμιθ και ο Τολιόπουλος έκαναν πλάκα με μια προσποίηση ή ένα απλό σπριντ. Εμμονή στον Ντραγκίσεβτις που έδειχνε εμφανώς ανέτοιμος  όταν έχεις στον πάγκο έστω αυτόν τον Κουζέλογου που έχει μια δύναμη και ταχύτητα παραπάνω. Όταν ο Χουγκάζ σε ξεφτιλίζει δεν σου φταίνε τα μπάτζετ και τα προβλήματα με τα μπαν. Ενώ θα πρέπει να σταθούμε και στην όλη συμπεριφορά του πάγκου όπου θύμιζαν κάτι από βαθειά θρησκευόμενους σε εκκλησία όταν στην αντίπαλη πλευρά είχε στηθεί μια μικρή κερκίδα και ένας προπονητής από άλλες εποχές που με την μόνιμη γκρίνια του προς τους διαιτητές κατάφερε να πάρει μπόλικα σφυρίγματα για την ομάδα του. Κατά τα άλλα αν ο Καμπερίδης δεν αποφασίσει να δώσει ξεκάθαρα τον ρόλο του ηγέτη στον Τσάλμερς,  να επιμείνει στην χρησιμοποίηση των 3 αμερικανών και να ανοίξει το ροτέισον βάζοντας πιτσιρικάδες μέσα απαιτώντας περισσότερη  ενέργεια από όλους, δύσκολα θα αποφύγουμε τις περσινές περιπέτειες.

Μακάρι ο χρόνος να είναι αυτό που έλειπε από τον ΑΡΗ σήμερα και σε λίγες εβδομάδες να δούμε μια ομάδα πάνω στα παρκέ που θα μας κάνει να ξεφυσήσουμε με ανακούφιση. Διαφορετικά με αυτή την μίζερη νοοτροπία και την έλλειψη τσαγανού στον πάγκο και μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου τα πράγματα θα είναι δύσκολα…

ΥΓ. Για όποιον δεν το κατάλαβε το σημερινό, ο ΑΡΗΣ αντιμετώπισε μια από τις 4 πιο αδύναμες ομάδες του πρωταθλήματος που έχει 5 ξένους στη διάθεση της και μαζεύτηκε όλη μαζί πριν λίγες ημέρες. Και χάσαμε εύκολα…

ΥΓ2. Την πτώση του μπάσκετ γενικότερα και ειδικότερα στην Ελλάδα το καταλαβαίνεις από πολλές καταστάσεις… όπως για παράδειγμα όταν ακούς ειδικούς μπασκετικούς της νέας γενιάς να απορούν γιατί δεν δίνεται η ευκαιρία στον Γεωργάκη…

ΥΓ3. Ακόμη και αυτός ο Σταμάτης με την εκρηκτικότητα του και τις πρωτοβουλίες που τολμάει να πάρει, πιο χρήσιμος φαίνεται από τον αγαπημένο του κόουτς.

ΥΓ4. Η μεγάλη ελληνική σχολή των κόουτς διδάσκει ότι στη πεντάδα που ξεκινάς τον αγώνα δεν βάζεις τον καλύτερο σου παίκτη και πιο ακριβή μεταγραφή κατευθείαν μέσα! Ρουά ματ αλα Ελληνικά και άντε γειά…

ΥΓ5. Τουλάχιστον ο Κουφός πέρα από το «ψηστήρι» στους διαιτητές εμπιστεύθηκε και τον καλύτερο του παίκτη, τον Σμίθ ακόμη και όταν δεν ήταν καλός στο ξεκίνημα του και τον δικαίωσε. Αυτό σημαίνει δίνω ρόλο ηγέτη και τον στηρίζω.

ΥΓ6. Διαιτησία ανάλογη με το όλο θέαμα.

ΥΓ7. Α ρε παλιοχαρακτήρα Μπράουν πόσο λείπεις…