Νέα οδυνηρή ήττα γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας αυτή την φορά από τον Κολοσσό παρουσιάζοντας κάκιστο πρόσωπο και προβληματίζοντας ενόψει της συνέχειας του πρωταθλήματος. Είτε αδιάφορο βαθμολογικά παιχνίδι είτε τελικός… δικαιολογίες για τέτοιες ήττες απέναντι σε μια ομάδα όπως είναι ο Κολοσσός δεν υπάρχουν. Αποδοκιμασίες και χειροκροτήματα στο φινάλε της αναμέτρησης με τον κόσμο να μοιάζει εξίσου μπερδεμένος με την ομάδα.
SMALL BALL ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ
Δεν χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να φανεί ότι ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν είχε μπει συγκεντρωμένος στο παιχνίδι αλλά και ότι η προετοιμασία του ήταν τραγική. Ξεκίνημα με πάρτι των αντιπάλων μας κάτω από το καλάθι και μια γενικότερη ασυνεννοησία από την πλευρά μας σε άμυνα και ριμπάουντ. Έχαναν παίκτες, μπερδευόντουσαν στις αλλαγές, πηδούσαν δύο και τρεις μαζί σε προσποιήσεις και ριμπάουντ. Ο Κολοσσός παίζοντας αυτό το κλασσικό μπάσκετ που παίζει σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια είχε τον έλεγχο, αναγκάζοντας μας να κυνηγάμε διαρκώς στο σκορ.
ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ 6.75
Στην υπεροπλία του Κολοσσού κάτω από το καλάθι και την πολυφωνία του στην επίθεση το μόνο που προσπάθησε να αντιπαραθέσει ο ΑΡΗΣ ήταν μια απελπισμένη προσπάθεια με μακρινά σουτ. Κάποια μπήκαν και αναθαρρήσαμε αλλά στο τέλος ο καλύτερος που έπαιξε πιο σωστά, πιο λογικά, πιο ισορροπημένα κέρδισε. Στοιχεία που δεν έδειξε ούτε για μια στιγμή ο ΑΡΗΣ σήμερα και για αυτό έχασε.
ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΠΗΓΑΝ ΚΟΥΒΑ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ Η ΝΙΚΗ
Η στατιστική του αγώνα τα λέει όλα. Εκτός από 2 λάθη λιγότερα σε όλα τα υπόλοιπα ο Κολοσσός ήταν καλύτερος. Και πως να μην είναι όταν ακολουθεί απλά τους «κανόνες» του αθλήματος κόντρα σε έναν αντίπαλο που πιο πολύ τον ενδιαφέρει να φέρει επανάσταση στον τρόπο που παίζεται το μπάσκετ παρά να κερδίσει. Κάπως έτσι οι εμμονές του Καστρίτη με τα χαμηλά σχήματα, το παράλογο ροτέισον και την πλήρη απουσία επιθετικού πλάνου μας έφεραν στο σημείο να χάνουμε από το Μαρούσι και τον Κολοσσό μέσα στην έδρα μας δικαιότατα. Χωρίς καν να χρειαστεί να παρέμβει κάποια Τσαρούχα. Με την αξία μας. Και αντί να βάλουν παίκτες και τεχνικό τιμ τα κεφάλια κάτω και να δουλέψουν ψάχνουμε δικαιολογίες. Αν υπάρχει κίνητρο, αν τα play in είναι ανούσια, αν οι διαιτητές μας εκνευρίζουν αλλά δεν κάνει να το εκδηλώνουμε και χίλια δύο άλλα που δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με αυτό που συμβαίνει.
ΑΝ ΨΑΧΝΕΙΣ ΚΙΝΗΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΛΟΣΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΣΩΣΤΑ
Όποιος πιάνεται από την έλλειψη κινήτρου για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα μάλλον δεν ταιριάζει στον τεράστιο μπασκετικό ΑΡΗ και δύσκολα μπορεί να αφουγκραστεί την πίκρα που νιώθει ο Αρειανός σήμερα. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τους 2.500 φίλους που προσπέρασαν το «αδιάφορο» του αγώνα και βρέθηκαν στο Παλέ σήμερα. Η ομάδα εδώ και αρκετό καιρό με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν βλέπεται. Και αντί από παιχνίδι σε παιχνίδι να κάνουμε ένα βήμα εμπρός καταλήγουμε να κάνουμε άλματα προς τα πίσω και να μοιράζουμε γρίφους… για δικαιολογίες. Κρίμα για την όλη φετινή προσπάθεια που τείνει να γίνει μια μακρινή ανάμνηση πριν καν ξεκινήσουν τα πλέιοφς.
ΥΓ. 9’ 40’’ ο Σόουζα χωρίς 2ο ψηλό, 4’ 48’’ ο Κατσίβελης σε ένα παιχνίδι με τραγική επιθετική λειτουργία, 5΄ 51’’ ο θετικός σήμερα Περσίδης, σχεδόν 22’ ο Μποχωρίδης σε μια άσχημη ήμερα για τον ίδιο(και για εμάς. Μόνο αν είσαι «μπασκετικός γκουρού» μπορείς να το καταλάβεις. Αν δεν το καταλαβαίνεις χειροκρότησε την προσπάθεια και μην μιλάς.
ΥΓ2. Φθάνουμε μήνα Μάιο και ο ΑΡΗΣ όχι μόνο παραμένει χωρίς επιθετικό πλάνο αλλά έχει ξεμείνει και μόλις με έναν ψηλό. Για αυτό το μπάχαλο σε μια χρονιά με 9 συμβόλαια ξένων θα μας πει κανείς «ειδικός» τίποτα. Ή μόνο στα «μπράβο» κάνουμε τις αναλύσεις και ρωτάμε τους πρωταγωνιστές;
ΥΓ3. Έκανε το βήμα παραπάνω η ομάδα φέτος και έπιασε(?) τον στόχο της. Οπότε όλα καλά προχωράμε με το βλέμμα προς την επόμενη χρονιά; Ας μας το πει κάποιος από την ΚΑΕ για να μην στεναχωριόμαστε άδικα.
ΥΓ4. Χάθηκε η νίκη και μαζί και η ευκαιρία να κουνήσουμε το δάχτυλο σε αυτούς που δεν ήρθαν σήμερα στο Παλέ...
Στο ίδιο έργο θεατές για ακόμη ένα παιχνίδι, με τον ΑΡΗ να παρουσιάζει στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ένα κάκιστο αγωνιστικό πρόσωπο, να τα δίνει όλα για την ολική ανατροπή από το -20 και τελικά να αρκείται στην προσπάθεια της αντεπίθεσης… Ίδια εικόνα και με τους διαιτητές όπου με τις 40 βολές που πρόσφεραν απλόχερα στους αντιπάλους μας να έχουν καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη και την έκβαση της αναμέτρησης. Καμία διάθεση βελτίωσης από τον ΑΡΗ… με τις 5 ήττες σερί να μην ακουμπάνε κανένα εκ των «πρωταγωνιστούν» και απλά να απογοητεύουν τον κόσμο.
ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ… ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ
Όταν παρακολουθείς μια ομάδα συστηματικά δεν χρειάζονται και πολλά λεπτά για να καταλάβεις αν έχει προετοιμαστεί σωστά, αν έχει διορθώσει κάποιες από τις αδυναμίες της και αν έχει κατέβει στο παιχνίδι με καθαρή σκέψη για να εφαρμόσει όλα αυτά που θέλει μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου. Από την απουσία παίκτη με ξεκάθαρο ρόλο την οργάνωση του παιχνιδιού, τα συστήματα που θα δίνουν καλύτερες συνθήκες για σουτ σε αυτούς που έχουν μια ευχέρεια στο σκοράρισμα, μέχρι και το παιχνίδι με τους ψηλούς που μοιάζει καθαρά συμπτωματικό όποτε συμβαίνει. Και όταν στην άμυνα ένας απλά σοβαρός αντίπαλος που κάνει τα βασικά σε προβληματίζει τότε λογικό είναι να εναποθέτεις όλες τις ελπίδες σου στην αυτοθυσία σε άμυνα και ριμπάουντ αλλά και στο προσωπικό επιθετικό ταλέντο όποιου παίκτη το λέει η ψυχούλα του… Γιατί σε αυτόν τον ΑΡΗ ακόμη και το να σηκωθείς για ένα ελεύθερο σουτ με όλες τις συνθήκες υπέρ σου είναι ζήτημα. Το 22-19 διαμορφώθηκε κυρίως λόγω των πόντων που πέτυχε ο Μπάξτον και έκρυψε προς στιγμή την κακή αμυντική μας λειτουργία.
ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ
Το ότι δεν πατούσες καλά σήμερα φάνηκε με το που ξεκίνησε το πιο έντονο ροτέισον από τον Καστρίτη. Το παιχνίδι με τους ψηλούς ξεχάστηκε, οι κακές επιθετικές επιλογές έδιναν τη σειρά τους η μία στην άλλη και στην άμυνα καμία απολύτως αντίδραση. Ο Προμηθέας έπαιζε το ίδιο παιχνίδι όλη την ώρα και η άμυνα μας δεν έλεγε να προσαρμοστεί με τίποτα σε αυτό. Κόνιαρης, Κάουαν και Χέιλ μονοπωλούσαν τον χρόνο της επίθεσης, έκαναν την κίνηση προς τα μέσα και έβρισκαν με ευκολία τον δρόμο προς το καλάθι. Και όποτε δεν τον έβρισκαν ήταν εκεί οι 3 διαιτητές να χρεώσουν και την ανάσα μας φάουλ στέλνοντας τους στις βολές. Χωρίς να κάνει κάτι το ιδιαίτερο ο Προμηθέας, κυκλοφορόντας με υπομονή την μπάλα διαβάζοντας την κακή άμυνα μας και αξιοποιώντας τα δώρα των διαιτητών κατάφερε να χτίσει διαφορά 20 πόντων χωρίς καν να ιδρώσει.
Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ
Και όταν συνειδητοποιείς ότι είσαι τόσο κακός όπου επέτρεψες στον Προμηθέα να σε κερδίζει με 20 πόντους διαφορά μπροστά στον κόσμο σου, το μόνο που σε μένει είναι να σκυλιάσεις για να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα. Αυτό έκανε ο ΑΡΗΣ ανεβάζοντας την ένταση στην άμυνα αλλά και πετυχαίνοντας και κάποια σουτ. 20 πόντοι μέσα σε 9’ δύσκολα καλύπτονται και η ομάδα μας μοιραία γνώρισε την ήττα παρόλο που κατάφερε να μειώσει στους 4 πόντους.
ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ
Την μια τα μπάτζετ, την άλλη οι τραυματισμοί και τα ταξίδια στην Ευρώπη, κάπου ξεπετάγεται και η διαιτησία και ο ΑΡΗΣ συνεχίζει να πορεύεται αρνούμενος να κοιταχτεί στον καθρέπτη. Αρνείται να αναγνωρίσει τα προβλήματα του ώστε να μπει στην διαδικασία να τα διορθώσει. Και για αυτή την κατάσταση μοναδικός υπεύθυνος είναι ο Καστρίτης. Περισσότερο δείχνει να προσπαθεί να πείσει για τις επιλογές του παρά να κάνει αυτά που πρέπει για να κερδίσει η ομάδα. Δεν είναι έγκλημα να έχεις κάνει λάθος επιλογές παικτών. Ούτε τόσο κακό το να μην έχει η διοίκηση τη δυνατότητα να αντικαταστήσει κάποιον από αυτούς. Κακό είναι όμως με το ζόρι να προσπαθείς να βαφτίσεις τον Κάρ play maker, να επιλέγεις διαρκώς σχήματα χωρίς ψηλούς γιατί δεν εξυπηρετούν το πλάνο σου, να ξεχνάς παίκτες ολόκληρες αγωνιστικές στον πάγκο και ξαφνικά να τους βάζεις στο ροτέισον και μετά πάλι να τους ξεχνάς στον πάγκο. Όπως κακό είναι να μην έχεις ένα επιθετικό πλάνο για τους ψηλούς αλλά και για να στηρίξεις τους πιο χαρισματικούς σκόρερ σου. Ναι ο ΑΡΗΣ των τελευταίων ετών έχει την υπογραφή του Καστρίτη, δείχνει μια αξιοθαύμαστη μαχητικότητα αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει οι απαιτήσεις να ανέβουν ώστε η «καλή προσπάθεια» να μην απαιτεί άλλοθι για κανέναν.
ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Με μια κάκιστη εμφάνιση στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα αλλά και μια αξιοθαύμαστη αντεπίθεση στα τελευταία λεπτά ο ΑΡΗΣ κατάφερε να επιστρέψει από το -20 και να γνωρίσει μια αξιοπρεπής ήττα. Κόντρα σε έναν Προμηθέα Πατρών που δεν έκανε τίποτα το εξεζητημένο πέρα από το να είναι πιο σοβαρός και στις 2 πλευρές του γηπέδου αλλά και να σουτάρει βολές… Ωστόσο μετά από 5 συνεχόμενες ήττες η συζήτηση για την διαιτησία δεν θα πρέπει να αποπροσανατολίσει κανέναν, μπας και επιτέλους κάποια στιγμή πρώτα ο κόουτς και ύστερα όλοι όσοι κινούνται γύρω του αναγνωρίσουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Όσο το αρνούμαστε η εικόνα θα παραμένει ακριβώς η ίδια.
ΥΓ. Η προσαρμοστικότητα είναι ιδιαίτερα σημαντική στο μπάσκετ. Και αν δεν μπορούν οι παίκτες να προσαρμοστούν στα θέλω του προπονητή, ίσως θα πρέπει ο κόουτς να αναπροσαρμόσει τα δικά του πλάνα σύμφωνα με το υλικό που έχει στη διάθεση σου του για το καλό της ομάδας. Και ας είναι κόντρα σε αυτά που είχε εξαρχής στο μυαλό του.
ΥΓ2. 21 βολές εκτέλεσε ο Κάουαν… το ζήσαμε και αυτό!
Ούτε φέτος κατάφερε ο ΑΡΗΣ να δώσει τέλος στην κακή συνήθεια των τελευταίων χρόνων στο κρατικό, γνωρίζοντας την ήττα με 82-76. Σε ένα παιχνίδι όπου ουσιαστικά παρουσιαστήκαμε μόνο στο δεύτερο ημίχρονο, επιστρέφοντας από το -20 και φθάνοντας μια ανάσα από την ολική ανατροπή. Αποχώρησε τραυματίας ο Σανόγκο που ήταν με διαφορά ο κορυφαίος για τον ΑΡΗ μας και ένας από τους ελάχιστους που ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Εκνευριστικά ανύπαρκτοι οι Κάρ, Σόουζα και Μπάξτον…
ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ
Ότι γράφαμε τα προηγούμενα χρόνια για την «πνευματική προετοιμασία» της ομάδας για αυτό το παιχνίδι ισχύει και φέτος. Σε μια ομάδα όπου αποφεύγονται να ορίζονται στόχοι και η «καλή προσπάθεια» παρουσιάζεται ως το βασικό ζητούμενο, όταν δημιουργούνται απαιτήσεις υπάρχει πρόβλημα. Απαιτήσεις όπως το να κερδίσεις αυτό το παιχνίδι μιας και έχεις αποδείξει ότι μπορείς να το κάνεις μετά από 13 παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα στο πρώτο ημίχρονο ο ΑΡΗΣ να παρουσιαστεί βραχυκυκλωμένος πνευματικά ξεχνώντας στα αποδυτήρια κάθε θετικό στοιχείο που έχει αυτή η ομάδα. Στοιχεία όπως η πολυδιαφημισμένη άμυνα που ανέδειξε σε ήρωα τον Τσαϊρέλη και επέτρεψε στον συμπολίτη να τελειώσει το ημίχρονο με 80% ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα και 17 ριμπάουντ περισσότερα.
ΣΤΟ 2ο ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΕΙΔΑΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΑΡΗ
Προφανώς και η ανάπαυλα του ημιχρόνου λειτούργησε ευεργετικά για τους παίκτες μας. Οι αρνητικές σκέψεις που προϋπήρχαν της αναμέτρησης πλέον ήταν πραγματικότητα και η μοναδική επιλογή που είχαν οι παίκτες του Καστρίτη ήταν να αντιδράσουν δυναμικά. Και αυτό ακριβώς έκαναν!
ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΝΟΓΚΟ
Με τον Σανόγκο να ξεκινάει ζεστά το 2ο ημίχρονο ήταν αυτός που έδωσε το σύνθημα της αντεπίθεσης. Σλαφτσάκης και Χάρελ ανέβασαν την πίεση στην άμυνα και ο ΑΡΗΣ με σκορ από Γκάλινατ και Τολιόπουλο ξεκίνησε να ροκανίζει την διαφορά. Ο μπάοκ είχε εγκλωβιστεί από την άμυνα μας και οι παίκτες του Καστρίτη έδειχναν ολοένα και περισσότερο αποφασισμένοι σε αυτή την μάχη.
ΕΦΘΑΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΧΑΛΙΑ
Από το 54-34 του πρώτου ημιχρόνου φθάσαμε 7’ 30’’ πριν το τέλος του αγώνα στο -2! Με την ομάδα μας να έχει βρει ρυθμό και την ψυχολογία να είναι με το μέρος μας. Από αυτό το σημείο και μετά φάνηκε ξανά το πόσο ανέτοιμος πνευματικά ήταν. Σπατάλησε 3-4 ευκαιρίες για να ισοφαρίσει ή να προσπαθήσει και έδωσε και πάλι το δικαίωμα στον αντίπαλο να πάρει ένα προβάδισμα 6 πόντων. Μείωνε, έφθανε μια ανάσα από την ισοφάριση και ξανά τα ίδια λάθη και οι ίδιες κακές επιθετικές επιλογές. Και αν τα 4 φάουλ του Γκάλινατ με κάμποσο χρόνο να απομένει ήταν η πρώτη ζημιά, ο τραυματισμός του Σανόγκο ήταν το αποτελειωτικό χτύπημα. Ο Τολιόπουλος δεν έβαλε τα κρίσιμα σουτ, οι αντίπαλοι τα έβαλαν και κάπου εκεί η αντεπίθεση μας έλαβε τέλος.
ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ
Πολύ ντόρος γίνεται για την άμυνα μας και η στατιστική είναι η επιβεβαίωση. Όταν όμως συστηματικά κάτω από το καλάθι σου είσαι αδύναμος σε σημείο που μπορεί ο κάθε Τσαϊρέλης να σου κάνει την ζημιά τότε κάτι δεν πάει καλά. Όπως κάτι δεν πάει καλά όταν οι 3 από τους 6 ξένους σου έπαιξαν συνολικά 28’, πέτυχαν 3 πόντους, μάζεψαν 3 ριμπάουντ, έδωσαν 2 ασίστ και 3 λάθη... Και αυτά τα προβλήματα δεν έτυχαν απλά σήμερα αλλά μας ακολουθούν από την αρχή της χρονιάς. Και αν για τους ψηλούς υπάρχει το άλλοθι ότι δεν τους τροφοδοτούν σωστά, για τον Κάρ αυτή η εικόνα μετά από 14 επίσημα παιχνίδια είναι αποκαρδιωτική. Όχι μόνο γιατί δεν σκοράρει αλλά γιατί δεν πασάρει σωστά, δεν κατεβάζει σωστά και δεν μαρκάρει σωστά. Και κάπως έτσι αναγκαστικά ο Καστρίτης έχει περιορίσει τον χρόνο του για το καλό της ομάδας και …αναγκάζεται να δώσει ξανά μπόλικο χρόνο σε έναν Μποχωρίδη που δεν βλέπεται. Σε μια αγωνιστική χρονιά όπου ο Τολιόπουλος είναι εντυπωσιακά καλύτερος από αυτά που υπολόγιζες και ο άτυχος της βραδιάς Σανόγκο άρχισε να έχει ενεργό ρόλο και στην επίθεση. Πάλι καλά να λέμε που αυτοί οι 2 παίκτες είναι ανεβασμένοι φέτος και ας προσευχηθούμε όλοι μας να μην είναι σημαντικός ο τραυματισμός του Σανόγκο. Όλα τα παραπάνω μοιάζουν να έχουν την υπογραφή του Καστρίτη αλλά επειδή στον ΑΡΗ των τελευταίων ετών η διοίκηση αρκετές φορές έχει κάνει σημαία της την μη αντικατάσταση παικτών εις το όνομα του οικογενειακού κλίματος… ίσως ο κόουτς να μην έχει και άλλες επιλογές. Επιλογές που θα πρέπει να του δώσει η διοίκηση αν δεν θέλουμε η φετινή χρονιά να πάει στράφι.
ΚΑΚΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΨΕΙ
40’ διαρκεί το παιχνίδι, μόλις 20’ αποφάσισε ο ΑΡΗΣ να αγωνισθεί σήμερα. Επέστρεψε από το -20 και στο τέλος τα έκανε όλα χάλια συνεχίζοντας μια αρνητική παράδοση που δεν λέει να την κόψει. Σε κακή βραδιά ο κόουτς, όπως και οι Κάρ, Σόουζα και Μπάξτον που παρακολούθησαν το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα από τον πάγκο. Συγκινητικός ο Σανόγκο, στην καλύτερη του εμφάνιση που όμως αποχώρησε τραυματίας σε ένα καθοριστικό σημείο της αναμέτρησης. Πλέον ο λόγος στην διοίκηση και στον προπονητή που με τις αποφάσεις τους σχετικά με τους ξένους θα δείξουν αν ο ΑΡΗΣ φέτος έχει αγωνιστικούς στόχους ή όχι.
ΥΓ. Μέρος της «κανονικότητας» μιας ομάδας είναι και η αντικατάσταση παικτών όταν αυτοί δεν αποδίδουν σύμφωνα με τα αναμενόμενα.
Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι μας επιφύλασσέ για φέτος ο μπασκετικός ΑΡΗΣ όπου ύστερα από κάμποσα χρόνια δείχνει να κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η απόφαση αρχικά αλλά και η εξασφάλιση της συμμετοχής στο Eurocup σημαίνει την επιστροφή του ΑΡΗ στον ευρωπαϊκό χάρτη μετά από περίπου 5 έτη, ενώ ο προγραμματισμός και η υλοποίηση του αγωνιστικού πλάνου του Γ.Καστρίτη δείχνει ότι αυτή τη φορά δεν μιλάμε απλά για σπασμωδικές κινήσεις με ένα ωραίο περιτύλιγμα αλλά για μια πλήρη αναβάθμιση στον τρόπο που σκέφτεται και κινείται πλέον ο Αυτοκράτορας του ελληνικού μπάσκετ αλλά και η διοίκηση του που φαντάζει πιο ώριμη από ποτέ.
ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΚΡΙΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ BCL ΣΤΟ «ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ» ΤΟΥ EUROCUP
Στο Basketball Champions League ήθελε να αγωνιστεί η ομάδα την ερχόμενη σεζόν και αυτό είχε να κάνει κυρίως με οικονομικούς λόγους. Δεν μας έκατσε… δεν μας ήθελαν… ή απλά και λογικά πληρώσαμε την τραγική μας απόφαση ως ΑΡΗΣ να απέχουμε από την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Ναι μεν τα οικονομικά προβλήματα είναι ένα μόνιμο βαρίδιο για την ομάδα αλλά όπως φάνηκε φέτος μάλλον περισσότερο έχει να κάνει με τα θέλω της διοίκησης παρά με οτιδήποτε άλλο. Κάπως έτσι φέτος πρυτάνευσε η λογική και οι άνθρωποι που κινούν τα νήματα στην ΚΑΕ αποφάσισαν να κάνουν τα αδύνατα δυνατά ώστε ο ΑΡΗΣ να επιστρέψει στην Ευρώπη. Δύσκολο ξεδύσκολο είναι από αυτά τα αυτονόητα για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ για αυτό και τα «μπράβο» προς την διοίκηση έχουν και ένα ταβάνι. Η ουσία είναι ότι όλοι οι πιστοί του Αυτοκράτορα ύστερα από χρόνια θα μπορούμε να γεμίζουμε και τις καθημερινές μας με μπασκετικό ΑΡΗ!
ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ
Το ζήσαμε ως ένα βαθμό πέρσι με τα προκριματικά στο BCL, το ζήσαμε πιο βάναυσα και επί Αγγέλου με την συμμετοχή μας στο Fiba Europe Cup. Το να παίξεις στην Ευρώπη είναι απλά μια απόφαση, το να προετοιμαστείς όμως για να παλέψεις στην Ευρώπη αλλά και σε μια σεζόν με πολλά περισσότερα παιχνίδια με στόχο να είσαι αξιόμαχος και ανταγωνιστικός είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό. Και εδώ ακριβώς σε αυτό το σημείο θα πρέπει να δώσω τα συγχαρητήρια μου στον Γιάννη Καστρίτη αλλά και την διοίκηση της ΚΑΕ που δείχνει στην πράξη ότι θέλει τη νέα χρονιά το κάτι παραπάνω. Ας μην το βάλουμε το κάτι παραπάνω σε καλούπια μιας και ο ΑΡΗΣ είναι η ομάδα που δίδαξε στο παρελθόν πως μπορείς να φτάσεις εκεί που δεν μπορείς… και ας μείνουμε στις κινήσεις που έχουν γίνει ως τώρα.
Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΠΑΖΛ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ
Από την παραμονή του «καυτού» Τολιόπουλου και του ανεβασμένου Σανογκό μέχρι τον ερχομό του πιο ώριμου από ποτέ Κατσίβελη και του Περσίδη στην ευκαιρία της ζωής του για να δείξει το κάτι διαφορετικό. Κινήσεις που ξεκάθαρα ταιριάζουν στην φιλοσοφία του Καστρίτη αλλά και παίκτες διψασμένοι να αποδείξουν ότι αξίζουν και ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ. Η παραμονή του Φίλιου και η διαφαινόμενη παραμονή του Χρηστίδη είναι άλλες 2 θετικές κινήσεις με παίκτες που έδειξαν πέρσι ότι μπορούν να προσφέρουν πολύτιμες λύσεις. Ενώ η απόκτηση 2 ξένων(Μπλούμπεργκ & Ντε Σόουζα) με ευρωπαϊκή εμπειρία και όχι πρωτάρηδες είναι ίσως η επισφράγιση της αλλαγής νοοτροπίας και δεδομένων στην ομάδα. Σίγουρα το μπατζετ και τα ονόματα των παικτών δεν είναι ανάλογα της ιστορίας του ΑΡΗ αλλά ο προγραμματισμός και η ταχύτητα με την οποία στήνεται η ομάδα φέτος θυμίζει άλλες, πολύ καλύτερες εποχές.
ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΡΙΣΚΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ
Δεν ονειροβατούμε… ξέρουμε ότι για τα σημερινά δεδομένα η συμμετοχή στην Ευρώπη και ο έως τώρα αγωνιστικός σχεδιασμός αποτελεί μια «υπέρβαση» για όσους μοχθούν καθημερινά για την ομάδα. Αυτή τη φορά όμως οι κινήσεις τους δεν περιορίζονται σε κάποιες οικονομικές συμφωνίες και διακανονισμούς των χρεών που ταλαιπωρούν την ομάδα. Αυτή τη φορά υπάρχει ο Γιάννης Καστρίτης που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη όλων μας με αυτό που παρουσιάζει ΜΕΣΑ στο γήπεδο, πλαισιωμένους από ανθρώπους που χαίρουν την εκτίμηση μας και νιώθουν τι εστί ΑΡΗΣ. Αυτή τη φορά δεν θα περιμένουμε παίκτες να κατέβουν από το αεροπλάνο λίγες ώρες πριν το τζάμπολ αλλά θα έχουμε μια ολοκληρωμένη ομάδα που θα προετοιμαστεί για να παλέψει με όλες τις δυνάμεις της για την αξιοπρέπεια του ΑΡΗ μας! Ο Ευρωπαίος ΆΡΗΣ θα είναι σίγουρα πιο θελκτικός στους χορηγούς αλλά και στον κόσμο του που διψάει να δει αυτή την ομάδα να προχωράει μπροστά. Σίγουρα η νέα αγωνιστική σεζόν θα είναι ένα μεγάλο ρίσκο εντός και εκτός γηπέδων αλλά στο χέρι μας είναι να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια ώστε να αποτελέσει μια νέα βάση για το μέλλον του ΑΡΗ όπως τον οραματιζόμαστε. Μακριά από το ασταμάτητο χαμήλωμα του πήχη, την εκλογίκευση της αποχής από την Ευρώπη, τους διθυράμβους για το τίποτα και με προορισμό πάντα την αβεβαιότητα για την επόμενη ημέρα. Το πρώτο βήμα έγινε από την διοίκηση, το επόμενο είναι το δικό μας!
ΥΓ. Άλλες εποχές τότε, άλλες εποχές τώρα… για αυτό και τα «ιερά τέρατα» του τότε και τα ιστορικά επιτεύγματα του Αυτοκράτορα δεν μπορεί να τα πλησιάσει ούτε στο ελάχιστο κανείς από τους «μεγάλους» του σήμερα.
Σε ένα παιχνίδι με απίστευτες εναλλαγές στο σκορ όπου η ομάδα μας βρέθηκε στο -9 περίπου 2’ πριν το φινάλε ο ΑΡΗΣ αρνούμενος να χάσει έφερε τα πάνω κάτω και έφθασε σε μια σπουδαία νίκη στην παράταση. Το ξέσπασμα του Νότε στο Β ημίχρονο και το πείσμα του σεληνιασμένου σε ακόμη ένα παιχνίδι Τολιόπουλου οδήγησαν σε επικές ανατροπές και σε ένα εντυπωσιακό σερί 17-0 στην παράταση τελειώνοντας εντυπωσιακά ένα παιχνίδι όπου κυρίως ο ΑΡΗΣ ανταγωνιζόταν τον κακό του εαυτό. Το φινάλε όμως βρήκε την ομάδα μας νικήτρια και πλέον ο ΑΡΗΣ στρογγυλοκάθισε στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας βάζοντας γερές βάσεις ώστε να διατηρηθεί ψηλά και στην συνέχεια.
ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΑΣΤΑΘΗΣ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ
Κάτι σαν καρδιογράφημα έμοιαζε από το ξεκίνημα της αναμέτρησης η απόδοση της ομάδας μας με τον ΑΡΗ να ψάχνεται σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Η έλλειψη σταθερότητας και ρυθμού ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του και ο Ιωνικός πιο εύκολα από όσο θα περίμενε κατάφερε να πάρει κεφάλι στο σκορ και να κλείσει το ημίχρονο στο +10. Η αστοχία και οι κακές επιλογές στην επίθεση έμοιαζαν να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα αλλά αυτό που έδωσε την ευκαιρία στον Ιωνικό να ξεφύγει ήταν τα πολλά χαμένα ριμπάουντ αλλά και κάποιες στιγμές αδράνειας στην άμυνα που μεταφραζόταν σε εύκολους πόντους για τους αντιπάλους μας.
Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΝΟΤΕ ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ
Στα πρώτα 20’ η κακή εικόνα του ΑΡΗ ήταν αυτή που δεν σε έπειθε ότι κάτι μπορούσε να αλλάξει. Εντυπωσιακά ακίνδυνοι επιθετικά οι Νότε και Χόκλερ, κακές επιλογές από τον Μήτρου Λόνγκ και τον Τολιόπουλο, άφαντος και ο Νετζήπογλου την στιγμή που ο Χάγκινς ναι μεν ήταν στην αποστολή αλλά δεν μπορούσε να βοηθήσει. Ο Γκούντουιν ήταν ο μοναδικός που ξεχώρισε στο Α΄ημίχρονο με τους υπόλοιπους να έχουν απλά κάποιες εκλάμψεις. Με το που πάτησε όμως ο ΑΡΗΣ στο παρκέ για το Β μέρος αυτή η εικόνα μέσα σε λίγα λεπτά ξεχάστηκε. Με τον Νότε αφηνιασμένο να σκοράρει ακατάπαυστα η διαφορά των 10 πόντων εξατμίστηκε και ο ΑΡΗΣ πέρασε μπροστά στο σκορ. Η άμυνα έγινε ακόμη πιο πιεστική, οι παίκτες του Ιωνικού κάπου χάθηκαν και όλα έδειχναν να έχουν γείρει προς την πλευρά μας. Έλα όμως που ο ΑΡΗΣ μας αδυνατούσε να κοντρολάρει τον ρυθμό και να βρει μόνιμες λύσεις στα προβλήματα του και ξαφνικά σχεδόν χωρίς να καταλάβει κανείς το πως η ομάδα όχι μόνο έχασε το προβάδισμα αλλά βρέθηκε και με την πλάτη στον τοίχο.
ΑΠΟ ΤΟ -9 ΣΤΟ 17-0 ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΣΗΣ ΜΕ ΣΟΥΠΕΡ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ
2’ 20’’ πριν το τέλος και όλα έδειχναν ότι την κακή μας εμφάνιση θα την πληρώναμε με μια ήττα σε ένα παιχνίδι που εύκολα θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει. Έλα όμως που ο φετινός ΑΡΗΣ σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με πέρσι αρνείται να εγκαταλείψει την μάχη ανεξαρτήτως συνθηκών. Την σκυτάλη από τον Νότε πήρε ο Μήτρου Λόνγκ και ο Τολιόπουλος και με συνεχόμενους παλικαρίσιους πόντους ισοφάρισαν το παιχνίδι. Και αν στην τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας ο Τολιόπουλος δεν λειτούργησε σωστά αυτό όχι μόνο δεν τον απογοήτευσε αλλά τον πείσμωσε περισσότερο ώστε να οδηγήσει τον ΑΡΗ στην νίκη. Μια νίκη που ήρθε με ένα εντυπωσιακό σερί 17-0 στην παράταση σε ένα παιχνίδι που οι παίκτες έδειξαν τεράστια ψυχικά αποθέματα.
ΠΑΙΚΤΕΣ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΘΗΡΙΟΔΑΜΑΣΤΗ
Ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν ήταν καλός. Έχασε για πρώτη φορά ίσως τόσο εύκολα την μάχη των ριμπάουντ, η αμυντική του λειτουργία μια έλιωνε σίδερα μια έμοιαζε με τρύπιο τυρί ενώ και στην επίθεση η αναρχία στις αποφάσεις μας ήταν αυτή που μετέτρεψε το παιχνίδι σε θρίλερ για γερά νεύρα. Όταν όμως μέσα από αυτή την εικόνα καταφέρνεις τελικά να πάρεις με το έτσι θέλω μια νίκη μέσα από τα χέρια του αντιπάλου τότε τα σχόλια είναι περιττά. Αν λοιπόν ο ΑΡΗΣ μπορεί στην κακή του μέρα να κάνει τέτοια ανατροπή και να τελειώσει τόσο εντυπωσιακά το παιχνίδι τότε τα χαμόγελα και αισιοδοξία όλων είναι απολύτως δικαιολογημένη. Αναμφίβολα πρωταγωνιστής ο Τολιόπουλος που μετά τον τραυματισμό του Χάγκινς αποφάσισε να βγει μπροστά και να σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του. Σίγουρα όταν αποκτήθηκε όλοι μιλήσαμε για μια καλή κίνηση αλλά κανείς μας δεν περίμενε να βλέπαμε έναν Τολιόπουλο που θα καλύπτει τόσο αποτελεσματικά το κενό του Χάγκινς στον άσσο αλλά και την «αστάθεια» του Νότε που ακόμη θέλει τον χρόνο του. Χρόνο που χρειάζεται και ο Μήτρου Λόνγκ ώστε να δέσει το παιχνίδι του με τους υπόλοιπους. Γιατί αν τα γκαρντ μας δεν παίρνουν τις σωστές επιλογές στην επίθεση τότε οι Γγκούντγουιν, Χόκλερ, Σανόγκο και Καββαδάς θα παραμένουν σε παθητικό ρόλο. Ωστόσο η σημερινή νίκη και εμφάνιση στο τέλος της αναμέτρησης σε συνδυασμό με την επιστροφή του Χάγκινς που πλέον θα έχει άλλες 2 εβδομάδες για να βρει ρυθμό επιβεβαιώνουν ότι η ομάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο! Στον καλό δρόμο που την έχει βάλει ο Γ.Καστρίτης εδώ και καιρό με όλους τους παίκτες μας σιγά σιγά να βρίσκουν τους ρόλους τους.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΡΑΙΩΝΕΙ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΘΕΣΕΙΣ
Το ήθελε, το διεκδίκησε λυσσαλέα ακόμη και όταν όλα έδειχναν χαμένα και τελικά κατάφερε να φθάσει στη νίκη με έναν εντυπωσιακό τρόπο! Εντυπωσιακή η αφύπνιση του Νότε στο Β ημίχρονο, ακόμη πιο εντυπωσιακή η αντίδραση του Τολιόπουλου όταν ζόρισε η κατάσταση. Καθοριστική η βοήθεια του Μήτρου Λόνγκ και του Γκούντγουιν σε μια αγωνιστική ημέρα που η ομάδα δεν έδειχνε να πατάει καλά. Και όμως αυτός ο ΑΡΗΣ έχει τον τρόπο του! Έναν ξεχωριστό τρόπο και μια νοοτροπία μαχητή που δίκαια τον έχει οδηγήσει στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!
ΥΓ. Προσωρινά 2ος ο ΑΡΗΣ μιας και ο Παναθηναϊκός έχει ένα παιχνίδι λιγότερο. Υπό κανονικές συνθήκες όμως αν δεν υπήρχε η κλοπή στο Περιστέρι θα ήταν όντως δεύτερος.
Ως έκπληξη παρουσιάστηκε η νίκη της πρεμιέρας απέναντι στον Παναθηναϊκό με την πλειοψηφία να ασχολείται περισσότερο με το πόσο κακός ήταν ο αντίπαλος μας παρά με την υπερπροσπάθεια των παικτών του Γ.Καστρίτη. Μέχρι και αυτή η απώλεια του Β.Καββαδά και η απουσία του 6ου ξένου πέρασε στα ψιλά. Αυτή τη φορά όμως πιο πλήρης στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας θα μετρήσει τις δυνάμεις του απέναντι στον συμπολίτη και θα μας δείξει λίγο παραπάνω το τι μπορούμε να περιμένουμε από τον φετινό ΑΡΗ.
ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΚΑΙ Η ΡΕΒΑΝΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ
Και πέρσι ξεκινήσαμε εντυπωσιακά αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Μάλιστα η ήττα κόντρα στον μπαογκ με κατεβασμένα χέρια είχε πληγώσει πολύ όλους μας και είχε βάλει ένα μεγάλο μαύρο στίγμα από νωρίς στην προσπάθεια του συνόλου του Γ.Καστρίτη. Και το χειρότερο από όλα εκείνης της δύσκολης βραδιάς ήταν ότι το πρόβλημα δεν ήταν αγωνιστικό αλλά πνευματικό. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στη συνέχεια της χρονιάς αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Και αν για κάτι έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης ο προπονητής αυτό είναι η πνευματική ετοιμότητα των παικτών του. Δεν κατάφερε να τους «προστατέψει» από την έντονη επιθυμία όλων μας για νίκη, δεν κατάφερε να τους προετοιμάσει για το πώς θα πρέπει να διαχειριστούν ένα τέτοιο παιχνίδι. Για αυτό και η αναμέτρηση με τον συμπολίτη έχει και μια μορφή άτυπης προσωπικής ρεβάνς του προπονητή μας.
ΠΑΘΟΣ, ΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΑΜΥΝΑ
Σε αυτό το τρίπτυχο βασίστηκε ο περσινός ΑΡΗΣ που μας ενθουσίασε ύστερα από χρόνια, με την ίδια συνταγή φαίνεται να πορευόμαστε και φέτος. Σίγουρα απαιτείται βελτίωση, οπωσδήποτε ζητούμενο είναι και η σταθερότητα στην απόδοση. Για αυτό και η άμυνα θα πρέπει από την αρχή του αγώνα να αποτελέσει το εφαλτήριο της νίκης μας. Αν «κλειδώσουμε» τον αντίπαλο μετά στην επίθεση η λύση θα βρεθεί. Με προσωπικές ενέργειες των Νότε και Χάγκινς; Με αξιοποίηση των Καββαδά, Γκούντγουιν και Σανόγκο κοντά στο καλάθι που ο αντίπαλος μας θεωρητικά μειονεκτεί; Θα την βρει την άκρη αρκεί να μην επιτρέψει στον αντίπαλο του να πιστέψει ότι για ακόμη μια χρονιά αυτό θα είναι το παιχνίδι που θα του χαρίσει άπλετη «πίστωση χρόνου».
Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΓΕΡΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
Την ευκαιρία να ξορκίσει το περσινό φιάσκο και να βάλει γερές βάσεις για τη συνέχεια του πρωταθλήματος θα έχει ο ΑΡΗΣ μας το απόγευμα του Σαββάτου στο κρατικό. Αυτή τη φορά ο Καστρίτης σε μια κατά κάποιο τρόπο προσωπική του ρεβάνς θα πρέπει να φανεί πιο έτοιμος. Και αν η ομάδα βγάλει αυτό το πάθος που είδαμε με τον Παναθηναϊκό τότε όλα θα γίνουν εύκολα. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!
Με εντυπωσιακό τρόπο ξεκίνησε ο ΑΡΗΣ μας την χρονιά επαναλαμβάνοντας τον περσινό θρίαμβο της πρεμιέρας κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό με 69-65! Σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα ο ΑΡΗΣ άντεξε στο ξέσπασμα του Παναθηναϊκού και της «πίεσης» των διαιτητών φθάνοντας στη νίκη παρόλο που από το +13 βρέθηκε στο -5. Ολική μεταμόρφωση για τον Γκούντγουιν που μαζί με τους Χάγκινς, Νότε ήταν οι πρωταγωνιστές της νίκης! Έδωσαν σημαντικές λύσεις και οι Τολιόπουλος και Χόρντλερ. Πάρτι-ζέσταμα στο Παλέ ενόψει του ντέρμπι στο Κλ.Βικελίδης!
ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ
Σε ένα άθλημα ψυχολογίας όπως είναι το μπάσκετ, το καλό ξεκίνημα παίζει καθοριστικό ρόλο. Ο ΑΡΗΣ μπήκε δυνατά, έδειξε ότι δεν φοβάται τον αντίπαλο του και παίρνοντας το προβάδισμα στο σκορ ανάγκασε τον Παναθηναϊκό να κυνηγάει στο σκορ. Η καλή άμυνα που οδήγησε τους αντιπάλους μας σε τραγικά ποσοστά ευστοχίας έδινε την ευκαιρία στην επίθεση έστω και με περιπετειώδη τρόπο να βρίσκουμε πόντους. Μια εικόνα που συνεχίστηκε για πολύ ώρα με το +13 να αποτυπώνει την υπεροχή του ΑΡΗ παρά την υπερπροσπάθεια των διαιτητών να μας φορτώσουν από νωρίς με φάουλ και να χαρίσουν ένα τσούρμο βολές στους αντιπάλους μας.
ΕΔΕΙΞΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΟΤΑΝ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ
Με τον ΑΡΗ να ρισκάρει στην άμυνα των μακρινών σουτ και τον Παναθηναϊκό να δυσκολεύεται μέχρι και στις ελεύθερες βολές ήταν αναμενόμενο ότι κάποια στιγμή αυτή η εικόνα θα άλλαζε. Υπό την ανοχή των διαιτητών στο τρίτο δεκάλεπτο οι παίκτες του Παναθηναϊκού ανέβασαν την πίεση, άρχισαν να ευστοχούν στα αμαρκάριστα τρίποντα αλλά και βάζουν τις βολές. Το +13 έγινε -5 και εκεί βγήκε η αντίδραση μας που έκανε την διαφορά. Βρίσκοντας λύσεις από τους Γκούντγουιν, Νότε και Χάγκινς η ομάδα προσπέρασε φθάνοντας στο +5 λίγα δευτερόλεπτα πριν την λήξη. Εκεί έγινα μια προσπάθεια αυτοχειρίας αλλά ευτυχώς στο τέλος τα καταφέραμε.
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΓΚΟΥΝΤΓΟΥΙΝ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ
Αν κάτι μας είχε τρομάξει στα 2 προηγούμενα παιχνίδια που παρακολουθήσαμε αυτό ήταν η παρουσία των Γκούντγουιν και Σανόγκο που ήταν από μέτριοι ως τραγικοί. Σήμερα ο Γκούντγουιν έδειξε ένα άλλο πρόσωπο, κοντραρίστηκε στα ίσια με σαφώς ψηλότερα κορμιά και βγήκε νικητής! Ακόμη και ο Σανόγκο έβγαλε μια ένταση παραπάνω. Ενώ και ο Χόκλερ δείχνει ότι όταν καταλάβει τον τρόπο που σφυρίζουν στην Ευρώπη θα μπορεί να δώσει περισσότερες λύσεις στην ομάδα. Νότε και Χάγκινς ήταν μέτριοι αλλά και αυτό έχει την ξεχωριστή του ερμηνεία μιας και σε αυτή την μέτρια ημέρα τους κατάφεραν να οδηγήσουν την ομάδα στη νίκη μένοντας 30’ πάνω στο παρκέ. Ειδική αναφορά θα πρέπει να κάνουμε και στον Τολιόπουλο που ερχόμενος από τον πάγκο παρέσυρε με το πάθος του ολόκληρη την ομάδα ενώ άρεσε και ο Φίλιος που έδωσε ανάσες στους συμπαίκτες έχοντας θετική παρουσία. Όλοι όσοι αγωνίσθηκαν πάλεψαν με όλο τους το είναι και έβαλαν ένα μικρό λιθαράκι ώστε να έρθει αυτή η σημαντική νίκη. Εξαιρετική η διαχείριση του Γ.Καστρίτη που κατάφερε να αξιοποιήσει μέχρι και τον Φίλιο!
ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Με ένα αστείρευτο πάθος για τη νίκη οδηγό, οι παίκτες του Γ.Καστρίτη λύγισαν τον Παναθηναϊκό και τις «γκρι σφυρίχτρες» ξεκινώντας το πρωτάθλημα όπως ακριβώς και πέρσι! Εμφανώς βελτιωμένος ο ΑΡΗΣ σε σχέση με την πρόσφατη ευρωπαϊκή περιπέτεια άφησε υποσχέσεις δείχνοντας ικανός να διαχειριστεί αυτό το δύσκολο πρόγραμμα στο ξεκίνημα. Απίστευτος παλμός στο Παλέ από τους πιστούς που συνεχίζουν να στηρίζουν τον Αυτοκράτορα!
ΥΓ. Το πάρτι ξεκίνησε στο Παλέ και θα συνεχιστεί στο Κλ.Βικελίδης!
Με αφορμή τα «αποκαλυπτήρια» του νέου μπασκετικού ΑΡΗ ήρθε η στιγμή να ασχοληθούμε με το αγαπημένο αλλά και πολύπαθο τμήμα του συλλόγου μας και την τεράστια προσπάθεια που γίνεται και φέτος ώστε η ομάδα να ορθοποδήσει. Και φυσικά να αποτυπώσουμε τα πρώτα συμπεράσματα από τους καινούργιους παίκτες και το σύνολο που χτίζει ο Γιάννης Καστρίτης λίγες ημέρες πριν τις πρώτες επίσημες υποχρεώσεις για το Fiba Europe Cup.
Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ …ΚΑΙ Η ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι προτού ξεδιπλώσουμε τις σκέψεις μας ως PlanetARIS.gr για την απουσία ενασχόλησης με το μπάσκετ σχεδόν όλο το καλοκαίρι. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι τα τελευταία χρόνια γύρω από τον μπασκετικό ΑΡΗ έχει στηθεί ένα θέατρο του παραλόγου και μια «ασπίδα προστασίας» που δεν φαίνεται να προσφέρει κάτι το θετικό. Από την διοίκηση μέχρι και τον τελευταίο δημοσιογράφο η γραμμή είναι η ίδια. Για όλα φταίνε οι αμαρτίες του παρελθόντος, η διοίκηση τα κάνει όλα καλά, η ομάδα πάνω στο παρκέ σκίζει και οτιδήποτε αρνητικό είναι κακοπροαίρετο και δεν μας αγγίζει. Ποια μπαν και επιτροπές επαγγελματικού αθλητισμού που μας κυνηγάνε; Ποια συμμετοχή στην Ευρώπη που σνομπάραμε, υποτιμούσαμε και είχαμε αποτύχει παταγωδώς στην τελευταία μας παρουσία; Ποιοι παίκτες –τουρίστες που αν και τακτοποιημένοι μας κάνουν ρεντίκολο στα social media; Ποιος 6ος ξένος; Ποιο Παλέ , ποια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και ποιος επενδυτής; Ψιλά γράμματα όπου αν τα ξεστομίσεις μάλλον είσαι εχθρός του συλλόγου… Οπότε εφόσον το «σύστημα» που κινεί τον μπασκετικό ΑΡΗ πιστεύει ότι αυτή η «ασπίδα προστασίας» βοηθάει τους ανθρώπους που έχουν βγει μπροστά και παράλληλα και την ομάδα για να ανασάνει εμείς μαζί τους…
Η ΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ
Για ακόμη μια χρονιά ο μπασκετικός ΑΡΗΣ μέσω του Α.Σ. παλεύει με τα δυσβάσταχτα χρέη σε χρονιές όπου η ακρίβεια(εκτός του covid) θερίζει και τo προϊόν «ελληνικό μπάσκετ» γίνεται στάχτες. Φέτος σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια υπάρχει μια προσπάθεια η ομάδα να κινηθεί προς την σωστή κατεύθυνση σε όλα τα επίπεδα διεκδικώντας μια κανονικότητα που λείπει. Κανονικότητα όπως κανονικό προπονητή, τεχνικό τιμ με «προσωπικότητα», ομάδα που θα μαζευτεί νωρίς για προετοιμασία(παρά την απουσία του έκτου ξένου), συμμετοχή στην Ευρώπη και έναν Ρουσιαμάνη που σε αντίθεση με άλλους ενεργούς υποστηρικτές-χρηματοδότες της ομάδος δεν φοβάται να βγει μπροστά. Φυσικά ο δρόμος για μια «κανονικότητα» όπως τη θέλει ο Αρειανός είναι μακρύς αλλά φέτος φαίνεται να πήραμε την σωστή στροφή.
Ο ΝΕΟΣ ΑΡΗΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΡΚΕ
Είδαμε επιτέλους τον ΑΡΗ σε ένα από τα σπάνια του «κρυφά φιλικά» με κόσμο με αγωνία και προσμονή για μια καλύτερη σεζόν από την περσινή που καταλήξαμε στην 7η θέση. Δεν ενθουσιαστήκαμε όπως όταν «ενημερωνόμασταν» για τα προηγούμενα φιλικά, ούτε γίναμε απαισιόδοξοι για το τι θα ακολουθήσει αλλά πήραμε μια ρεαλιστική γεύση της κατάστασης. Ο ΑΡΗΣ όπως ακριβώς και πέρσι θα πρέπει να ματώσει μέσα στο γήπεδο για κάθε νίκη. «Εύκολα» και «δύσκολα» παιχνίδια δεν θα υπάρχουν παρά μόνο μια διαρκή προσπάθεια για νίκη όπως μας έχει συνηθίσει ο Γ.Καστρίτης. Ο Νότε για τον οποίο έχει γίνει αρκετός ντόρος το έχει το σκοράρισμα αλλά η σταθερότητα θα είναι το ζητούμενο. Πάντως στην καλή του ημέρα φαίνεται ικανός να σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του. Ο Χάγκινς(για τον οποίο είχαμε ήδη εικόνα) από την άλλη εμπνέει εμπιστοσύνη στο ρόλο του οργανωτή και δείχνει μια ωριμότητα που χρειάζεται για τη συγκεκριμένη θέση. Ο Χόκλερ ίσως ήταν ο παίκτης που έβγαλε την περισσότερη ενέργεια πάνω στο γήπεδο και θύμισε λίγο από τον δυναμισμό που χαρακτήριζε το περσινό ρόστερ. Για τους Γκούντγουιν και τον Σανόγκο ας ελπίσουμε η σημερινή τους εικόνα να ήταν κάτι τυχαίο που γρήγορα θα ξεχαστεί… Αυτό όμως που αναμένεται να κάνει τη διαφορά είναι οι Έλληνες παίκτες αλλά και οι περισσότερες αξιόπιστες λύσεις από τον πάγκο. Τολιόπουλος και Καββαδάς είναι παίκτες που μπορούν να δώσουν ουσιαστικές βοήθειες στην ομάδα ενώ και ο Νετζήπογλου είτε βασικός είτε ερχόμενος από τον πάγκο μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα του αγώνα. Και φυσικά οι Σχίζας και Σιδηροηλίας εφόσον είναι υγιείς θα έχουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δώσουν στην ομάδα όσα δεν μπόρεσαν πέρσι.
ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ
Αρκετή δουλειά(πέρα από τον 6ο ξένο) φάνηκε να χρειάζεται ο ΑΡΗΣ μας πάρα τη φιλική νίκη κόντρα στην Καρδίτσα. Ωστόσο η παρουσία του Γ.Καστρίτη στον πάγκο με τους Σιγάλα και Καραποστόλου στο τεχνικό τιμ και το βάθος στο ρόστερ με «ψημένους» παίκτες όπως ο Τολιόπουλος και ο Καββαδάς μας κάνουν να αισιοδοξούμε. Ας ελπίσουμε ο περσινός ενθουσιασμός και ο τρόπος που μας ξεσήκωσε πέρσι η ομάδα να έχει φέτος ανάλογη και ακόμη καλύτερη συνέχεια!
ΥΓ. Όπως λέμε στον αθλητισμό για τις ομάδες «ο καθρέφτης είναι το γήπεδο». Εκεί φαίνεται αν μια ομάδα είναι καλή, εκεί φαίνεται αν ο κόσμος ψήνεται με το πρότζεκτ που του πλασάρουν.
Με αφορμή την έναρξη της προετοιμασίας της ομάδος που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγες ημέρες, ήρθε η στιγμή να ασχοληθούμε ξανά με την μεγάλη μας αγάπη(και συνάμα μεγάλη πληγή) τον μπασκετικό ΑΡΗ! Βλέπετε η ελεύθερη πτώση του Αυτοκράτορα εδώ και χρόνια μας έχει αναγκάσει να κρατάμε «αποστάσεις ασφαλείας» από την καθημερινότητα του μπασκετικού τμήματος και να περιοριζόμαστε στα διαδικαστικά όπως είναι οι μεταγραφές και οι αγωνιστικές υποχρεώσεις. Άλλωστε πέρα από αυτά το να ασχολείσαι με την καθημερινότητα του μπασκετικού ΑΡΗ εδώ και πολλά χρόνια το μόνο που σου προσφέρει είναι θλίψη μαζί με μπόλικα αναπάντητα γιατί… «επίτευγμα» όλων των διοικήσεων ανεξαιρέτως. Φέτος αν και τα πρόσωπα είναι «δοκιμασμένα» υπάρχει μια έντονη διάθεση για αλλαγή σε όλα τα επίπεδα. Αρχίζοντας από τα πιο απλά όπως είναι τα οργανωτικά και συνεχίζοντας πιο ουσιαστικά σε ότι έχει να κάνει με το αγωνιστικό προφίλ της ομάδος.
ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΗ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΩΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΣ
Αν υπάρχει κάτι που δείχνει έντονα μια διάθεση για αλλαγή στην ομάδα αυτό είναι η στελέχωση της ΚΑΕ με άτομα ταυτισμένα με τον ΑΡΗ. Και μόνο το ότι πλέον θα υπάρχει «εκπρόσωπος» της Αυτοκρατορίας στο ρόλο του Basketball Advisor και του εκπροσώπου της ομάδος στα κέντρα αποφάσεων είναι αρκετό για να αισιοδοξούμε ότι όντως κάτι αλλάζει! Ναι, ο Μιχάλης Ρωμανίδης επέστρεψε σπίτι του! Και όταν μιλάμε για Μιχάλη Ρωμανίδη δεν μιλάμε απλά για έναν πρώην παίκτη που τίμησε την φανέλα στα πιο λαμπρά χρόνια της ιστορίας του συλλόγου αλλά και για έναν «μπασκετάνθρωπο» με χρόνια εμπειρία σε διάφορες ομάδες με ανάλογο πόστο. Ο Χρήστος Ταπούτος ως team manager είναι άλλη μια εντυπωσιακή προσθήκη που θα πλαισιώνει την ομάδα και θα προσφέρει ποικιλοτρόπως. Ενώ και οι άλλες κινήσεις όπως αυτή του Σάκη Παραλίκα και των υπολοίπων του τεχνικού team δείχνουν μια επαγγελματική οργάνωση σε κιτρινόμαυρο φόντο που έλειπε τα προηγούμενα χρόνια. Η αναμενόμενη αποχώρηση του Σταύρου Ελληνιάδη ας αποτελέσει την αρχή για μια κλειστή πόρτα για όποιον περαστικό βλέπει φως στην ΚΑΕ και μπαίνει για να φτιάξει(ή να συντηρήσει) το βιογραφικό του χωρίς τα ανάλογα διαπιστευτήρια.
Η ΑΡΣΗ ΤΟΥ BAN ΚΑΙ Η ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ
Ορμώμενοι από το πετυχημένο δίδυμο Μποχωρίδη-Βεζένκοφ καταλήξαμε να κυνηγάμε φρούδες ελπίδες με Αρειανάκια που θα γινόντουσαν ηγέτες μέσα στον σύλλογο και Έλληνες περαστικούς από τα χαμηλά ράφια της Basket League αναδεικνύοντας τους σε «σημαιοφόρους» τοποθετώντας τους στο βασικό αγωνιστικό πλάνο. Οι συνέπειες αυτής της φιλοσοφίας γνωστές… την ίδια στιγμή που ομάδες με το ίδιο ή και χαμηλότερο μπάτζετ από εμάς έβρισκαν «λαχεία» Αμερικάνους πραγματοποιώντας χρονιές με σαφώς περισσότερη αγωνιστική αξιοπρέπεια από τον ΑΡΗ μας. Ο Καστρίτης από την άλλη δεν προσπαθεί να ωραιοποιήσει κάποια κατάσταση και με μπόλικη δόση ρεαλισμού στήνει μια ομάδα όπου το Α και το Ω της θα είναι οι 6 ξένοι που θα επιλεγούν. Σωστή επιλογή που αν και περιέχει το ρίσκο της μπορεί να βγει κάτι πολύ καλό. Φυσικά και όταν παίρνεις ξένους χωρίς Ευρωπαϊκή εμπειρία υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αποτυχίας αλλά ας μην ξεχνάμε ότι πέρα από την απόκτηση του Χάνλαν που φαντάζει ως σίγουρη επιλογή, ο ΑΡΗΣ τη νέα σεζόν θα έχει το δικαίωμα να αλλάξει ξένους εφόσον δεν μείνει ικανοποιημένος. Κάτι που από μόνο του για τον ΑΡΗ των προηγούμενων χρόνων είναι σημαντικό. Θα πρέπει να σημειώσουμε πάντως ότι ο Καστρίτης έχει δείξει ότι όχι μόνο ξέρει να επιλέγει ξένους αλλά ότι έχει και τρόπο για να τους δίνει τον σωστό ρόλο που πρέπει να έχουν ώστε να υπηρετήσουν το αγωνιστικό πλάνο. Και αν σε όλα τα παραπάνω καταφέρει ο νέος μας προπονητής να κουμπώσει και τους Σιδηροηλία και Νετζήπογλου που ξεχάστηκαν πέρσι τότε δεν θα μιλάμε απλά για μια χρονιά επιβίωσης.
Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
Κάτι φαίνεται να αλλάζει φέτος σε όλα τα επίπεδα με την έως τώρα στελέχωση της ομάδος με ανθρώπους σαν τον Ρωμανίδη, τον Ταπούτο, τον Παραλίκα και τους υπόλοιπους να μας κάνει να αισιοδοξούμε για μια πραγματικά νέα αρχή. Η άρση του ban που θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη και ο σχεδιασμός του Καστρίτη πάνω στον Χάνλαν και στους υπόλοιπους 5 ξένους δείχνουν αλλαγή φιλοσοφίας και στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Δυναμικό το ξεκίνημα της νέας διοίκησης, η συνέπεια της όμως θα κρίνει τα πάντα. Όσο για τον κόσμο που διψάει να δει για αρχή τον ΑΡΗ να σηκώνει κεφάλι… υπομονετικά θα είναι και πάλι δίπλα στον Αυτοκράτορα!
ΥΓ. Πάγια διαχρονικά η θέση μας εδώ στον Πλανήτη ΑΡΗ σχετικά με τον Νίκο Γκάλη και την αποστασιοποίηση του από τον τραγέλαφο όπως τον έχουν καταντήσει χώρο του μπάσκετ. Ο μπασκετικός Θεός μας πρόσφερε τα πάντα και καλά κάνει τόσα χρόνια και κάθεται στον θρόνο του. Έλα όμως που δεν μπορεί να αφήσει τα παιδιά του να ξεψυχάνε… και διαπιστώνει ότι πρέπει να λάβει δράση ξανά! Του ευχόμαστε ολόψυχα να «σκοράρει» και εκτός παρκέ όπως μοναδικά το έκανε όλα τα χρόνια που τον θαυμάσαμε!
ΥΓ2. «Μαύρο πρόβατο» λέει ο Β.Αλεξανδρής γιατί είναι από τους λίγους που τολμάει να λέει τα πράγματα με το όνομα τους… Λες και τόσα χρόνια που υμνείτε ο κάθε περαστικός που σχετίζεται με τον ΑΡΗ είδαμε χαΐρι... Εκτός και αν η επιτυχία του ΑΡΗ για μερικούς περιορίζεται στις καριέρες(μικρές ή μεγάλες) που χτίζονται στην πλάτη της ομάδος μας.
Ακόμη μια συνέντευξη τύπου της διοίκησης της ΚΑΕ ΑΡΗΣ πραγματοποιήθηκε χθες που από όποια πλευρά και αν την αναλύσουμε, δύσκολα μπορούμε να πούμε ότι μας έκανε σοφότερους ή έστω μας καθησύχασε ότι η ομάδα βαδίζει σε κάποιο ασφαλές μονοπάτι. Ωραία τα είπε η διοικητική τριάδα όπως ακριβώς ωραία τα έχουν ξαναπεί οι ίδιοι άνθρωποι σε αντίστοιχες δημόσιες τοποθετήσεις. Ακόμη και όταν πρόσφεραν με την παρουσία τους απλόχερα την στήριξη τους σε αυτούς που «επιτρέπεται» να κατηγορούμε ως υπαίτιους για το κατάντημα του ΑΡΗ, πάλι ωραία τα έλεγαν… κάτι που έχει οδηγήσει την ευρεία μάζα του κόσμου του ΑΡΗ να περιμένει καρτερικά να δει με πράξεις ότι κάτι αλλάζει. Από την φιλοσοφία στο αγωνιστικό ως την εξωστρέφεια σε επίπεδο εύρεσης σταθερής διοικητικής λύσης που είναι και το μεγάλο πρόβλημα του μπασκετικού ΑΡΗ εδώ και πολλά χρόνια.
ΤΑ ΧΡΕΗ, ΟΙ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΝΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
Αν κάτι ακούστηκε σαν ταινία σε επανάληψη αυτό ήταν το κομμάτι των χρεών. Μετακυλιόμενα χρέη, δεσμεύσεις τηλεοπτικών, νέοι διακανονισμοί που αυτή την φορά θα τηρηθούν σε σχέση με τις προηγούμενες φορές με ένα περιτύλιγμα σιγουριάς ότι όλα γίνονται όπως πρέπει. Δεν ακούσαμε για χρηματοδότες, δεν ακούσαμε για δυνατούς χορηγούς, δεν ακούσαμε για νέες πηγές εσόδων, δεν ακούσαμε κάτι το διαφορετικό. Πιθανόν να μην έχει αλλάξει και τίποτα πέρα από την ανανέωση του χρονικού περιθωρίου μέχρι να ξαναβγεί κάποιος νέος Τσαϊρέλης, Βεργίνης, Ντραγκίσεβιτς ή κάποιος άλλος να μιλήσει για ασυνέπεια και κοροϊδία. Αρνητική εντύπωση έκανε η αναφορά στα νούμερα των εσόδων με τον διαχωρισμό του ποσού που προερχόταν από τον κόσμο του ΑΡΗ λες και οι χορηγίες ή η οικονομική στήριξη από φίλους της ομάδος με οποιοδήποτε τρόπο δεν έχουν να κάνουν με το brand name του ΑΡΗ και της δυναμικής του κόσμου του και είναι κάτι το ανεξάρτητο. Έστω και έτσι ευελπιστούμε η διοίκηση της ΚΑΕ να φανεί μυαλωμένη και συνεπής στους διακανονισμούς που τρέχει αλλά και στο πλάνο για την ομάδα της νέας χρονιάς. Τα χρήματα από το στοίχημα είναι κάτι καινούργιο που προέκυψε από το πουθενά και θα πρέπει να αξιοποιηθούν με τον βέλτιστο τρόπο.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ
Ο ερχομός του Λάσκαρη έστω προσωρινά άλλαξε τα δεδομένα στην ΚΑΕ ΑΡΗΣ και πρόσφερε έστω για λίγο την ελπίδα στον κόσμο ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να γίνει δυνατός ξανά. Με τα σημερινά δεδομένα αυτή η ελπίδα μοιάζει με τα αποκαΐδια μιας φωτιάς που σιγόκαιγε για χρόνια. Ναι δεν είναι εύκολο να βρεθεί κάποιος να «επενδύσει» στο μπάσκετ όπως έχει καταντήσει στην χώρα μας και όχι μόνο αλλά και όλο αυτό το γαϊτανάκι με τις φήμες έχει κουράσει. Οι 5 φίλοι που ξεχάστηκαν, οι συμπαίκτες που ακόμη και τα ονόματα τους γίνονται ζήτημα, οι ξένες εταιρίες που κατά διαβολική σύμπτωση δείχνουν ενδιαφέρον την ίδια στιγμή και οι σοβαρές συζητήσεις με τους ενδιαφερόμενους που τελικά δεν είναι επί του παρόντος. Και όλα αυτά μέχρι να καταλήξουμε στο σταθερό «μα αφού δεν υπάρχει κανείς» ή το «όποιος θέλει ας έρθει». Δύσκολα μπορεί κάποιος εκτός διοίκησης να γνωρίζει πραγματικά πόσο πολύ «κυνηγάει» ο επίσημος ΑΡΗΣ μια διοικητική αλλαγή το βέβαιο είναι ότι αυτό δεν βγαίνει προς τα έξω.
ΤΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΝΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΕΖΟΝ ΚΑΙ Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ
Ως γνωστόν στον ΑΡΗ επικρατεί το μότο «όλοι είναι καλοί και κάνουν σωστά την δουλειά τους» ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Κάπως έτσι πορεύτηκε πέρσι ο ΑΡΗΣ αγωνιστικά με την επιλογή Καμπερίδη στον πάγκο να μην έχει σχεδόν καμία μπασκετική λογική αλλά έναν απελπισμένο ρομαντισμό μαζί με μια «δημοσιοσχετίστικη» προσέγγιση. Καλό παιδί, τον συμπαθεί ο κόσμος, έχει καλές σχέσεις με δημοσιογράφους και κάποιους παράγοντες… τι άλλο μπορείς να θέλεις από έναν προπονητή στην πιο δύσκολη φάση της ιστορίας του μπασκετικού ΑΡΗ άραγε; Με λίγα λόγια σχεδόν για όλες τις δουλειές στον πλανήτη ζητάνε ένα βιογραφικό ή έστω μια προϋπηρεσία σε ανάλογη θέση αλλά στον πλανήτη ΑΡΗ αυτά είναι ψιλά γράμματα. Η επιλογή Καστρίτη με δεδομένες τις οικονομικές συνθήκες σίγουρα είναι μια πιο λογική λύση. Όπως λογική επιλογή μετά και το περσινό φιάσκο με τους γραφεία των φίλων μάνατζερ και το ανούσιο και αδικαιολόγητο πολυπληθές ρόστερ είναι η άρση των μπαν. Ναι, όταν ο ΑΡΗΣ επιδεικτικά δεν παλεύει να κρατήσει έναν παίκτη σαν τον Κουζέλογλου τότε αναγκαστικά θα πρέπει να βασίσει όλο το αγωνιστικό του πλάνο στους 6 ξένους που θα επιλέξει. Και αν κοντά σε αυτούς τους 6 ξένους μπορέσουν επιτέλους να βρουν χρόνο παίκτες σαν τον Νετζήπογλου και τον Σιδηροηλία αλλά έρθει τελικά και ένας team manager σαν τον Χρήστο Ταπούτο ίσως να βγει και κάτι καλό αγωνιστικά από τη νέα χρονιά.
ΤΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ, Η ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ
Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι το πιο εύκολο σε οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση είναι οι «από έξω» να ασκούν κριτική στους «από μέσα». Ιδίως στα χρόνια του διαδικτύου η κριτική γίνεται με μεγάλη ευκολία και πολλές φορές άκομψα χωρίς σεβασμό σε αυτούς που βγαίνουν μπροστά. Όταν όμως ασχολείσαι με τα κοινά μιας λαοφιλής και ιστορικής ομάδας όπως είναι ο ΑΡΗΣ τότε η κριτική σε κάθε σου βήμα είναι αυτονόητη. Αν μάλιστα είσαι η «διοικούσα επιτροπή» που βρέθηκες σε αυτή τη θέση επειδή «δεν υπάρχει κανείς» τότε λογικό είναι να σε πειράζει και λίγο παραπάνω το τι λέει ο καθένας δεξιά και αριστερά. Αυτό όμως που εδώ και χρονιά αρνούνται να καταλάβουν όσοι εμπλέκονται διοικητικά με τον ΑΡΗ είναι ότι αν τα κάνεις όλα σωστά, όπως πρέπει(και μπορείς) αλλά ο κόσμος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό τότε επικοινωνιακά κάνεις κάτι εντελώς λάθος. Η απόσταση μεταξύ του «σωτήρα» και του «υπεύθυνου για το κατάντημα» της ομάδος είναι τεράστια άρα εφόσον η κοινή γνώμη κινείται σαν μπάλα σε φλιπεράκι δεξιά αριστερά με ιλιγγιώδη ταχύτητα τότε επικοινωνιακά κάτι κάνεις εντελώς λάθος. Και όταν στον δημόσιο λόγο ανθρώπων σαν του Αλεξανδρή, του Ταρνατώρου, του Μιχαϊλίδη, του Μόκκαλη, του Λέσιτς και άλλων διακρίνεις μια κοινή συνισταμένη στο «πόρτες κλειστές» όταν αναφέρονται στην διοίκηση της ΚΑΕ μάλλον έστω και σε μικρό βαθμό κάτι πρέπει να ισχύει. «Πόρτες κλειστές» όπως αυτές που φάνηκε ξεκάθαρα χθες ότι υπάρχουν ανάμεσα στην ΚΑΕ και στις ακαδημίες της ομάδος. Η απάντηση του Δημήτρη Μπουσβάρου προς όσα ανέφερε ο Λευτέρης Αρβανίτης στην συνέντευξη τύπου σχετικά με τις ακαδημίες λέει πολλά για την κατάσταση που επικρατεί στο μπασκετικό ΑΡΗ. Τώρα το ότι οι Νετζήπογλου και Σιδηροηλίας δουλεύτηκαν από το τεχνικό επιτελείο της ΚΑΕ δηλαδή τον Σάββα Καμπερίδη και τους εθελοντές συνεργάτες του σε μια χρονιά όπου τον Νετζήπογλου τον θυμήθηκαν αφού έκλεισε τα 18(και παρουσιάστηκε το πρόβλημα με το συμβόλαιο του) και τον Σιδηροηλία τον είχαν μεταξύ πάγκου και κερκίδας ακούγεται σαν κακόγουστο ανέκδοτο.
Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝ
Στο πάτο του βαρελιού βρίσκεται ο μπασκετικός ΑΡΗΣ εδώ και χρόνια κάτι που κάνει τα πράγματα πολύ απλά για κάθε διοίκηση που θέλει να βοηθήσει. Σεβαστές οι καλές προθέσεις, καλά τα ωραία λόγια, καλά τα μακροπρόθεσμα πλάνα… αλλά οι πράξεις είναι αυτές που κάνουν την διαφορά. Πράξεις που θα επαναφέρουν την αξιοπιστία του Αυτοκράτορα εντός και εκτός γηπέδου. Πράξεις που θα πείσουν τον κόσμο ότι κάπου βαδίζουμε σαν ομάδα και στόχος είναι η αλλαγή σε όλα τα επίπεδα.
ΥΓ. Η μεμονωμένη σκληρή και άδικη κριτική προς την διοίκηση είναι το δένδρο… το δάσος είναι ο κόσμος στο Παλέ που με γεωμετρική πρόοδο κάθε χρονιά είναι και λιγότερος.
ΥΓ2. Είδαμε και Αρειανά χαμόγελα «υπερηφάνειας» για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσία του Παναθηναϊκού από τον Δημήτρη Πρίφτη. Άλλο ένα τρανταχτό παράδειγμα για το τι σημαίνει να βάζεις στο βιογραφικό σου τον ΑΡΗ είτε είσαι προπονητής, παίκτης ή «εξέχων πολίτης» της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης.
ΥΓ3. Δείτε αναλυτικά όλη την συνέντευξη τύπου εδώ.
Φίλε Σπύρο, στα περισσότερα που γράφεις εν μέρει συμφωνώ αλλά το όλο πνεύμα της "παραίτησης" ή της "απαξίωσης" δεν μπορώ[…]
Καλησπέρα! Το μόνο site που δεν λογοκρίνει και μπορούμε να πούμε τον πόνο μας . Μετά τη σκόνη τι παρατηρούμε[…]
Κατανοώ την απογοήτευση για την εικόνα αλλά πιστεύω ότι είναι 100% λάθος και παγίδα στην οποία έχουν πέσει αρκετοί συνΑρειανοί[…]
Θα μπορούσε να αλλάξει φίλε Πλάνετ,αν έγραφαν και έλεγαν κι άλλοι, όχι μόνο εγώ σαν την καλαμιά στον κάμπο, ότι[…]
Δεν διαφωνώ πέρα ότι αυτό που αναφέρεις είναι διαχρονικό πρόβλημα σε ότι αφορά το ποδόσφαιρο και όχι σημερινό. Το θέμα[…]
Είμαστε μια παρέα οπαδών που ακολουθούμε την ομάδα πιστά σχεδόν παντού και το PlanetARIS.gr είναι ο τρόπος έκφρασης της αγάπης μας για την ομάδα εκτός γηπέδου. Σκοπός μας η διάδοση της ιδέας του ΑΡΗ μας μέσω του διαδικτύου!