Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι μας επιφύλασσέ για φέτος ο μπασκετικός ΑΡΗΣ όπου ύστερα από κάμποσα χρόνια δείχνει να κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η απόφαση αρχικά αλλά και η εξασφάλιση της συμμετοχής στο Eurocup σημαίνει την επιστροφή του ΑΡΗ στον ευρωπαϊκό χάρτη μετά από περίπου 5 έτη, ενώ ο προγραμματισμός και η υλοποίηση του αγωνιστικού πλάνου του Γ.Καστρίτη δείχνει ότι αυτή τη φορά δεν μιλάμε απλά για σπασμωδικές κινήσεις με ένα ωραίο περιτύλιγμα αλλά για μια πλήρη αναβάθμιση στον τρόπο που σκέφτεται και κινείται πλέον ο Αυτοκράτορας του ελληνικού μπάσκετ αλλά και η διοίκηση του που φαντάζει πιο ώριμη από ποτέ.

ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΚΡΙΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ BCL ΣΤΟ «ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ» ΤΟΥ EUROCUP

Στο Basketball Champions League ήθελε να αγωνιστεί η ομάδα την ερχόμενη σεζόν και αυτό είχε να κάνει κυρίως με οικονομικούς λόγους. Δεν μας έκατσε… δεν μας ήθελαν… ή απλά και λογικά πληρώσαμε την τραγική μας απόφαση ως ΑΡΗΣ να απέχουμε από την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Ναι μεν τα οικονομικά προβλήματα είναι ένα μόνιμο βαρίδιο για την ομάδα αλλά όπως φάνηκε φέτος μάλλον περισσότερο έχει να κάνει με τα θέλω της διοίκησης παρά με οτιδήποτε άλλο. Κάπως έτσι φέτος πρυτάνευσε η λογική και οι άνθρωποι που κινούν τα νήματα στην ΚΑΕ αποφάσισαν να κάνουν τα αδύνατα δυνατά ώστε ο ΑΡΗΣ να επιστρέψει στην Ευρώπη. Δύσκολο ξεδύσκολο είναι από αυτά τα αυτονόητα για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ για αυτό και τα «μπράβο» προς την διοίκηση έχουν και ένα ταβάνι. Η ουσία είναι ότι όλοι οι πιστοί του Αυτοκράτορα ύστερα από χρόνια θα μπορούμε να γεμίζουμε και τις καθημερινές μας με μπασκετικό ΑΡΗ!

ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ

Το ζήσαμε ως ένα βαθμό πέρσι με τα προκριματικά στο BCL, το ζήσαμε πιο βάναυσα και επί Αγγέλου με την συμμετοχή μας στο Fiba Europe Cup. Το να παίξεις στην Ευρώπη είναι απλά μια απόφαση, το να προετοιμαστείς όμως για να παλέψεις στην Ευρώπη αλλά και σε μια σεζόν με πολλά περισσότερα παιχνίδια με στόχο να είσαι αξιόμαχος και ανταγωνιστικός είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό. Και εδώ ακριβώς σε αυτό το σημείο θα πρέπει να δώσω τα συγχαρητήρια μου στον Γιάννη Καστρίτη αλλά και την διοίκηση της ΚΑΕ που δείχνει στην πράξη ότι θέλει τη νέα χρονιά το κάτι παραπάνω. Ας μην το βάλουμε το κάτι παραπάνω σε καλούπια μιας και ο ΑΡΗΣ είναι η ομάδα που δίδαξε στο παρελθόν πως μπορείς να φτάσεις εκεί που δεν μπορείς… και ας μείνουμε στις κινήσεις που έχουν γίνει ως τώρα.

Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΠΑΖΛ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

Από την παραμονή του «καυτού» Τολιόπουλου και του ανεβασμένου Σανογκό μέχρι τον ερχομό του πιο ώριμου από ποτέ Κατσίβελη και του Περσίδη στην ευκαιρία της ζωής του για να δείξει το κάτι διαφορετικό. Κινήσεις που ξεκάθαρα ταιριάζουν στην φιλοσοφία του Καστρίτη αλλά και παίκτες διψασμένοι να αποδείξουν ότι αξίζουν και ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ. Η παραμονή του Φίλιου και η διαφαινόμενη παραμονή του Χρηστίδη είναι άλλες 2 θετικές κινήσεις με παίκτες που έδειξαν πέρσι ότι μπορούν να προσφέρουν πολύτιμες λύσεις. Ενώ η απόκτηση 2 ξένων(Μπλούμπεργκ & Ντε Σόουζα) με ευρωπαϊκή εμπειρία και όχι πρωτάρηδες είναι ίσως η επισφράγιση της αλλαγής νοοτροπίας και δεδομένων στην ομάδα.  Σίγουρα το μπατζετ και τα ονόματα των παικτών δεν είναι ανάλογα της ιστορίας του ΑΡΗ αλλά ο προγραμματισμός και η ταχύτητα με την οποία στήνεται η ομάδα φέτος θυμίζει άλλες, πολύ καλύτερες εποχές.

ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΡΙΣΚΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ

Δεν ονειροβατούμε… ξέρουμε ότι για τα σημερινά δεδομένα η συμμετοχή στην Ευρώπη και ο έως τώρα αγωνιστικός σχεδιασμός αποτελεί μια «υπέρβαση» για όσους μοχθούν καθημερινά για την ομάδα. Αυτή τη φορά όμως οι κινήσεις τους δεν περιορίζονται σε κάποιες οικονομικές συμφωνίες και διακανονισμούς των χρεών που ταλαιπωρούν την ομάδα. Αυτή τη φορά υπάρχει ο Γιάννης Καστρίτης που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη όλων μας με αυτό που παρουσιάζει ΜΕΣΑ στο γήπεδο, πλαισιωμένους από ανθρώπους που χαίρουν την εκτίμηση μας και νιώθουν τι εστί ΑΡΗΣ. Αυτή τη φορά δεν θα περιμένουμε παίκτες να κατέβουν από το αεροπλάνο λίγες ώρες πριν το τζάμπολ αλλά θα έχουμε μια ολοκληρωμένη ομάδα που θα προετοιμαστεί για να παλέψει με όλες τις δυνάμεις της για την αξιοπρέπεια του ΑΡΗ μας! Ο Ευρωπαίος ΆΡΗΣ θα είναι σίγουρα πιο θελκτικός στους χορηγούς αλλά και στον κόσμο του που διψάει να δει αυτή την ομάδα να προχωράει μπροστά. Σίγουρα η νέα αγωνιστική σεζόν θα είναι ένα μεγάλο ρίσκο εντός και εκτός γηπέδων αλλά στο χέρι μας είναι να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια ώστε να αποτελέσει μια νέα βάση  για το μέλλον του ΑΡΗ όπως τον οραματιζόμαστε. Μακριά από το ασταμάτητο χαμήλωμα του πήχη, την εκλογίκευση της αποχής από την Ευρώπη, τους διθυράμβους για το τίποτα και με προορισμό πάντα την αβεβαιότητα για την επόμενη ημέρα. Το πρώτο βήμα έγινε από την διοίκηση, το επόμενο είναι το δικό μας!

ΥΓ. Άλλες εποχές τότε, άλλες εποχές τώρα… για αυτό και τα «ιερά τέρατα» του τότε και τα ιστορικά επιτεύγματα του Αυτοκράτορα  δεν μπορεί να τα πλησιάσει ούτε στο ελάχιστο κανείς από τους «μεγάλους» του σήμερα.

Σε ένα παιχνίδι με απίστευτες εναλλαγές στο σκορ όπου η ομάδα μας βρέθηκε στο -9 περίπου 2’ πριν το φινάλε ο ΑΡΗΣ αρνούμενος να χάσει έφερε τα πάνω κάτω και έφθασε σε μια σπουδαία νίκη στην παράταση. Το ξέσπασμα του Νότε στο Β ημίχρονο και το πείσμα του σεληνιασμένου σε ακόμη ένα παιχνίδι Τολιόπουλου οδήγησαν σε επικές ανατροπές και σε ένα εντυπωσιακό σερί 17-0 στην παράταση τελειώνοντας εντυπωσιακά ένα παιχνίδι όπου κυρίως ο ΑΡΗΣ ανταγωνιζόταν τον κακό του εαυτό. Το φινάλε όμως βρήκε την ομάδα μας νικήτρια και πλέον ο ΑΡΗΣ στρογγυλοκάθισε στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας βάζοντας γερές βάσεις ώστε να διατηρηθεί ψηλά και στην συνέχεια.

ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΑΣΤΑΘΗΣ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ

Κάτι σαν καρδιογράφημα έμοιαζε από το ξεκίνημα της αναμέτρησης η απόδοση της ομάδας μας με τον ΑΡΗ να ψάχνεται σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Η έλλειψη σταθερότητας και ρυθμού ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του και ο Ιωνικός πιο εύκολα από όσο θα περίμενε κατάφερε να πάρει κεφάλι στο σκορ και να κλείσει το ημίχρονο στο +10. Η αστοχία και οι κακές επιλογές στην επίθεση έμοιαζαν να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα αλλά αυτό που έδωσε την ευκαιρία στον Ιωνικό να ξεφύγει ήταν τα πολλά χαμένα ριμπάουντ αλλά και κάποιες στιγμές αδράνειας στην άμυνα που μεταφραζόταν σε εύκολους πόντους για τους αντιπάλους μας.

Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΝΟΤΕ  ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ

Στα πρώτα 20’ η κακή εικόνα του ΑΡΗ ήταν αυτή που δεν σε έπειθε ότι κάτι μπορούσε να αλλάξει. Εντυπωσιακά ακίνδυνοι επιθετικά οι Νότε και Χόκλερ,  κακές επιλογές από τον Μήτρου Λόνγκ και τον Τολιόπουλο, άφαντος και ο Νετζήπογλου την στιγμή που ο Χάγκινς ναι μεν ήταν στην αποστολή αλλά δεν μπορούσε να βοηθήσει. Ο Γκούντουιν ήταν ο μοναδικός που ξεχώρισε στο Α΄ημίχρονο με τους υπόλοιπους να έχουν απλά κάποιες εκλάμψεις. Με το που πάτησε όμως ο ΑΡΗΣ στο παρκέ για το Β μέρος αυτή η εικόνα μέσα σε λίγα λεπτά ξεχάστηκε. Με τον Νότε αφηνιασμένο να σκοράρει ακατάπαυστα η διαφορά των 10 πόντων εξατμίστηκε και ο ΑΡΗΣ πέρασε μπροστά στο σκορ. Η άμυνα έγινε ακόμη πιο πιεστική, οι παίκτες του Ιωνικού κάπου χάθηκαν και όλα έδειχναν να έχουν γείρει προς την πλευρά μας. Έλα όμως που ο ΑΡΗΣ μας αδυνατούσε να κοντρολάρει τον ρυθμό και να βρει μόνιμες λύσεις στα προβλήματα του και ξαφνικά σχεδόν χωρίς να καταλάβει κανείς το πως η ομάδα όχι μόνο έχασε το προβάδισμα αλλά βρέθηκε και με την πλάτη στον τοίχο.

ΑΠΟ ΤΟ -9 ΣΤΟ 17-0 ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΣΗΣ ΜΕ ΣΟΥΠΕΡ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ

2’ 20’’ πριν το τέλος και όλα έδειχναν ότι την κακή μας εμφάνιση θα την πληρώναμε με μια ήττα σε ένα παιχνίδι που εύκολα θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει. Έλα όμως που ο φετινός ΑΡΗΣ σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με πέρσι αρνείται να εγκαταλείψει την μάχη ανεξαρτήτως συνθηκών. Την σκυτάλη από τον Νότε πήρε ο Μήτρου Λόνγκ και ο Τολιόπουλος και με συνεχόμενους παλικαρίσιους πόντους ισοφάρισαν το παιχνίδι. Και αν στην τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας ο Τολιόπουλος δεν λειτούργησε σωστά αυτό όχι μόνο δεν τον απογοήτευσε αλλά τον πείσμωσε περισσότερο ώστε να οδηγήσει τον ΑΡΗ  στην νίκη. Μια νίκη που ήρθε με ένα εντυπωσιακό σερί 17-0 στην παράταση σε ένα παιχνίδι που οι παίκτες έδειξαν τεράστια ψυχικά αποθέματα.

ΠΑΙΚΤΕΣ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΘΗΡΙΟΔΑΜΑΣΤΗ

Ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν ήταν καλός. Έχασε για πρώτη φορά ίσως τόσο εύκολα την μάχη των ριμπάουντ, η αμυντική του λειτουργία μια έλιωνε σίδερα μια έμοιαζε με τρύπιο τυρί ενώ και στην επίθεση η αναρχία στις αποφάσεις μας ήταν αυτή που μετέτρεψε το παιχνίδι σε θρίλερ για γερά νεύρα. Όταν όμως μέσα από αυτή την εικόνα καταφέρνεις τελικά να πάρεις με το έτσι θέλω μια νίκη μέσα από τα χέρια του αντιπάλου τότε τα σχόλια είναι περιττά. Αν λοιπόν ο ΑΡΗΣ μπορεί στην κακή του μέρα να κάνει τέτοια ανατροπή και να τελειώσει τόσο εντυπωσιακά το παιχνίδι τότε τα χαμόγελα και αισιοδοξία όλων είναι απολύτως δικαιολογημένη. Αναμφίβολα πρωταγωνιστής ο Τολιόπουλος που μετά τον τραυματισμό του Χάγκινς αποφάσισε να βγει μπροστά και να σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του. Σίγουρα όταν αποκτήθηκε όλοι μιλήσαμε για μια καλή κίνηση αλλά κανείς μας δεν περίμενε να βλέπαμε έναν Τολιόπουλο που θα καλύπτει τόσο αποτελεσματικά το κενό του Χάγκινς στον άσσο αλλά και την «αστάθεια» του Νότε που ακόμη θέλει τον χρόνο του. Χρόνο που χρειάζεται και ο Μήτρου Λόνγκ ώστε να δέσει το παιχνίδι του με τους υπόλοιπους. Γιατί αν τα γκαρντ μας δεν παίρνουν τις σωστές επιλογές στην επίθεση τότε οι Γγκούντγουιν, Χόκλερ, Σανόγκο και Καββαδάς θα παραμένουν σε παθητικό ρόλο. Ωστόσο η σημερινή νίκη και εμφάνιση στο τέλος της αναμέτρησης σε συνδυασμό με την επιστροφή του Χάγκινς που πλέον θα έχει άλλες 2 εβδομάδες για να βρει ρυθμό επιβεβαιώνουν ότι η ομάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο! Στον καλό δρόμο που την έχει βάλει ο Γ.Καστρίτης εδώ και καιρό με όλους τους παίκτες μας σιγά σιγά να βρίσκουν τους ρόλους τους.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΡΑΙΩΝΕΙ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΘΕΣΕΙΣ

Το ήθελε, το διεκδίκησε λυσσαλέα ακόμη και όταν όλα έδειχναν χαμένα και τελικά κατάφερε να φθάσει στη νίκη με έναν εντυπωσιακό τρόπο! Εντυπωσιακή η αφύπνιση του Νότε στο Β ημίχρονο, ακόμη πιο εντυπωσιακή η αντίδραση του Τολιόπουλου όταν ζόρισε η κατάσταση. Καθοριστική η βοήθεια του Μήτρου Λόνγκ και του Γκούντγουιν σε μια αγωνιστική ημέρα που η ομάδα δεν έδειχνε να πατάει καλά. Και όμως  αυτός ο ΑΡΗΣ έχει τον τρόπο του!  Έναν ξεχωριστό τρόπο και μια νοοτροπία μαχητή που δίκαια τον έχει οδηγήσει στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Προσωρινά 2^ος ο ΑΡΗΣ μιας και ο Παναθηναϊκός έχει ένα παιχνίδι λιγότερο. Υπό κανονικές συνθήκες όμως αν δεν υπήρχε η κλοπή στο Περιστέρι θα ήταν όντως δεύτερος.

Ως έκπληξη παρουσιάστηκε η νίκη της πρεμιέρας απέναντι στον Παναθηναϊκό με την πλειοψηφία να ασχολείται περισσότερο με το πόσο κακός ήταν ο αντίπαλος μας παρά με την υπερπροσπάθεια των παικτών του Γ.Καστρίτη. Μέχρι και αυτή η απώλεια του Β.Καββαδά και η απουσία του 6^ου ξένου πέρασε στα ψιλά. Αυτή τη φορά όμως πιο πλήρης στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας θα μετρήσει τις δυνάμεις του απέναντι στον συμπολίτη και θα μας δείξει λίγο παραπάνω το τι μπορούμε να περιμένουμε από τον φετινό ΑΡΗ.                                                                                                                     

ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΚΑΙ Η ΡΕΒΑΝΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Και πέρσι ξεκινήσαμε εντυπωσιακά αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Μάλιστα η ήττα κόντρα στον μπαογκ με κατεβασμένα χέρια είχε πληγώσει πολύ όλους μας και είχε βάλει ένα μεγάλο μαύρο στίγμα από νωρίς στην προσπάθεια του συνόλου του Γ.Καστρίτη. Και το χειρότερο από όλα εκείνης της δύσκολης βραδιάς ήταν ότι το πρόβλημα δεν ήταν αγωνιστικό αλλά πνευματικό. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στη συνέχεια της χρονιάς αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Και αν για κάτι έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης ο προπονητής αυτό είναι η πνευματική ετοιμότητα των παικτών του. Δεν κατάφερε να τους «προστατέψει» από την έντονη επιθυμία όλων μας για νίκη, δεν κατάφερε να τους προετοιμάσει για το πώς θα πρέπει να διαχειριστούν ένα τέτοιο παιχνίδι. Για αυτό και η αναμέτρηση με τον συμπολίτη έχει και μια μορφή άτυπης προσωπικής ρεβάνς του προπονητή μας.

ΠΑΘΟΣ, ΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΑΜΥΝΑ

Σε αυτό το τρίπτυχο βασίστηκε ο περσινός ΑΡΗΣ που μας ενθουσίασε ύστερα από χρόνια, με την ίδια συνταγή φαίνεται να πορευόμαστε και φέτος. Σίγουρα απαιτείται βελτίωση, οπωσδήποτε ζητούμενο είναι και η σταθερότητα στην απόδοση. Για αυτό και η άμυνα θα πρέπει από την αρχή του αγώνα να αποτελέσει το εφαλτήριο της νίκης μας. Αν «κλειδώσουμε» τον αντίπαλο μετά στην επίθεση η λύση θα βρεθεί. Με προσωπικές ενέργειες των Νότε και Χάγκινς; Με αξιοποίηση των Καββαδά, Γκούντγουιν  και Σανόγκο κοντά στο καλάθι που ο αντίπαλος μας θεωρητικά μειονεκτεί; Θα την βρει την άκρη αρκεί να μην επιτρέψει στον αντίπαλο του να πιστέψει ότι για ακόμη μια χρονιά αυτό θα είναι το παιχνίδι που θα του χαρίσει άπλετη «πίστωση χρόνου».

Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΓΕΡΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Την ευκαιρία να ξορκίσει το περσινό φιάσκο και να βάλει γερές βάσεις για τη συνέχεια του πρωταθλήματος θα έχει ο ΑΡΗΣ μας το απόγευμα του Σαββάτου στο κρατικό. Αυτή τη φορά ο Καστρίτης σε μια κατά κάποιο τρόπο προσωπική του ρεβάνς θα πρέπει να φανεί πιο έτοιμος. Και αν η ομάδα βγάλει αυτό το πάθος που είδαμε με τον Παναθηναϊκό τότε όλα θα γίνουν εύκολα. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

Με εντυπωσιακό τρόπο ξεκίνησε ο ΑΡΗΣ μας την χρονιά επαναλαμβάνοντας τον περσινό θρίαμβο της πρεμιέρας κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό με 69-65! Σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα ο ΑΡΗΣ άντεξε στο ξέσπασμα του Παναθηναϊκού και της «πίεσης» των διαιτητών φθάνοντας στη νίκη παρόλο που από το +13 βρέθηκε στο -5. Ολική μεταμόρφωση για τον Γκούντγουιν που μαζί με τους Χάγκινς, Νότε ήταν οι πρωταγωνιστές της νίκης! Έδωσαν σημαντικές λύσεις και οι Τολιόπουλος και Χόρντλερ. Πάρτι-ζέσταμα στο Παλέ ενόψει του ντέρμπι στο Κλ.Βικελίδης!

ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Σε ένα άθλημα ψυχολογίας όπως είναι το μπάσκετ, το καλό ξεκίνημα παίζει καθοριστικό ρόλο. Ο ΑΡΗΣ μπήκε δυνατά, έδειξε ότι δεν φοβάται τον αντίπαλο του και παίρνοντας το προβάδισμα στο σκορ ανάγκασε τον Παναθηναϊκό να κυνηγάει στο σκορ. Η καλή άμυνα που οδήγησε τους αντιπάλους μας σε τραγικά ποσοστά ευστοχίας  έδινε την ευκαιρία στην επίθεση έστω και με περιπετειώδη τρόπο να βρίσκουμε πόντους. Μια εικόνα που συνεχίστηκε για πολύ ώρα με το +13 να αποτυπώνει την υπεροχή του ΑΡΗ παρά την υπερπροσπάθεια των διαιτητών να μας φορτώσουν από νωρίς με φάουλ και να χαρίσουν ένα τσούρμο βολές στους αντιπάλους μας.

ΕΔΕΙΞΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΟΤΑΝ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ

Με τον ΑΡΗ να ρισκάρει στην άμυνα των μακρινών σουτ και τον Παναθηναϊκό να δυσκολεύεται μέχρι και στις ελεύθερες βολές ήταν αναμενόμενο ότι κάποια στιγμή αυτή η εικόνα θα άλλαζε. Υπό την ανοχή των διαιτητών στο τρίτο δεκάλεπτο οι παίκτες του Παναθηναϊκού ανέβασαν την πίεση, άρχισαν να ευστοχούν στα αμαρκάριστα τρίποντα αλλά και βάζουν τις βολές. Το +13 έγινε -5 και εκεί βγήκε η αντίδραση μας που έκανε την διαφορά. Βρίσκοντας λύσεις από τους Γκούντγουιν, Νότε και  Χάγκινς η ομάδα προσπέρασε φθάνοντας στο +5 λίγα δευτερόλεπτα πριν την λήξη. Εκεί έγινα μια προσπάθεια αυτοχειρίας αλλά ευτυχώς στο τέλος τα καταφέραμε.

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΓΚΟΥΝΤΓΟΥΙΝ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Αν κάτι μας είχε τρομάξει στα 2 προηγούμενα παιχνίδια που παρακολουθήσαμε αυτό ήταν η παρουσία των Γκούντγουιν και Σανόγκο που ήταν από μέτριοι ως τραγικοί. Σήμερα ο Γκούντγουιν έδειξε ένα άλλο πρόσωπο, κοντραρίστηκε στα ίσια με σαφώς ψηλότερα κορμιά και βγήκε νικητής! Ακόμη και ο Σανόγκο έβγαλε μια ένταση παραπάνω. Ενώ και ο Χόκλερ δείχνει ότι όταν καταλάβει τον τρόπο που σφυρίζουν στην  Ευρώπη θα μπορεί να δώσει περισσότερες λύσεις στην ομάδα. Νότε και Χάγκινς ήταν μέτριοι αλλά και αυτό έχει την ξεχωριστή του ερμηνεία μιας και σε αυτή την μέτρια ημέρα τους κατάφεραν να οδηγήσουν την ομάδα στη νίκη μένοντας 30’ πάνω στο παρκέ. Ειδική αναφορά θα πρέπει να κάνουμε και στον Τολιόπουλο που ερχόμενος από τον πάγκο παρέσυρε με το πάθος του ολόκληρη την ομάδα ενώ άρεσε και ο Φίλιος που έδωσε ανάσες στους συμπαίκτες έχοντας θετική παρουσία. Όλοι όσοι αγωνίσθηκαν πάλεψαν με όλο τους το είναι και έβαλαν ένα μικρό λιθαράκι ώστε να έρθει αυτή η σημαντική νίκη. Εξαιρετική η διαχείριση του Γ.Καστρίτη που κατάφερε να αξιοποιήσει μέχρι και τον Φίλιο!

ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Με ένα αστείρευτο πάθος για τη νίκη οδηγό, οι παίκτες του Γ.Καστρίτη λύγισαν τον Παναθηναϊκό και τις «γκρι σφυρίχτρες» ξεκινώντας  το πρωτάθλημα όπως ακριβώς και πέρσι!  Εμφανώς βελτιωμένος ο ΑΡΗΣ σε σχέση με την πρόσφατη ευρωπαϊκή περιπέτεια άφησε υποσχέσεις δείχνοντας ικανός να διαχειριστεί αυτό το δύσκολο πρόγραμμα στο ξεκίνημα. Απίστευτος παλμός στο Παλέ από τους πιστούς που συνεχίζουν να στηρίζουν τον Αυτοκράτορα!

ΥΓ. Το πάρτι ξεκίνησε στο Παλέ και θα συνεχιστεί στο Κλ.Βικελίδης!

Με αφορμή τα «αποκαλυπτήρια» του νέου μπασκετικού ΑΡΗ ήρθε η στιγμή να ασχοληθούμε με το αγαπημένο αλλά και πολύπαθο τμήμα του συλλόγου μας και την τεράστια προσπάθεια που γίνεται και φέτος ώστε η ομάδα να ορθοποδήσει.  Και φυσικά να αποτυπώσουμε τα πρώτα συμπεράσματα από τους καινούργιους παίκτες και το σύνολο που χτίζει ο Γιάννης Καστρίτης λίγες ημέρες πριν τις πρώτες επίσημες υποχρεώσεις για το Fiba Europe Cup.

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ …ΚΑΙ Η ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι προτού ξεδιπλώσουμε τις σκέψεις μας ως PlanetARIS.gr για την απουσία ενασχόλησης με το μπάσκετ σχεδόν όλο το καλοκαίρι. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι τα τελευταία χρόνια γύρω από τον μπασκετικό ΑΡΗ έχει στηθεί ένα θέατρο του παραλόγου και μια «ασπίδα προστασίας» που δεν φαίνεται να προσφέρει κάτι το θετικό. Από την διοίκηση μέχρι και τον τελευταίο δημοσιογράφο η γραμμή είναι η ίδια. Για όλα φταίνε οι αμαρτίες του παρελθόντος, η διοίκηση τα κάνει όλα καλά, η ομάδα πάνω στο παρκέ σκίζει και οτιδήποτε αρνητικό είναι κακοπροαίρετο και δεν μας αγγίζει. Ποια μπαν και επιτροπές επαγγελματικού αθλητισμού που μας κυνηγάνε; Ποια συμμετοχή στην Ευρώπη που σνομπάραμε, υποτιμούσαμε και είχαμε αποτύχει παταγωδώς στην τελευταία μας παρουσία; Ποιοι παίκτες –τουρίστες που αν και τακτοποιημένοι μας κάνουν ρεντίκολο στα social media; Ποιος 6^ος ξένος; Ποιο Παλέ , ποια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και ποιος επενδυτής;  Ψιλά γράμματα όπου αν τα ξεστομίσεις μάλλον είσαι εχθρός του συλλόγου… Οπότε εφόσον το «σύστημα» που κινεί τον μπασκετικό ΑΡΗ πιστεύει ότι αυτή η «ασπίδα προστασίας» βοηθάει τους ανθρώπους που έχουν βγει μπροστά και παράλληλα και την ομάδα για να ανασάνει εμείς μαζί τους…

Η ΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ

Για ακόμη μια χρονιά ο μπασκετικός ΑΡΗΣ μέσω του Α.Σ. παλεύει με τα δυσβάσταχτα χρέη σε χρονιές όπου η ακρίβεια(εκτός του covid) θερίζει και τo προϊόν «ελληνικό μπάσκετ» γίνεται στάχτες.  Φέτος σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια υπάρχει μια  προσπάθεια η ομάδα να κινηθεί προς την σωστή κατεύθυνση σε όλα τα επίπεδα διεκδικώντας μια κανονικότητα που λείπει. Κανονικότητα όπως κανονικό προπονητή, τεχνικό τιμ με «προσωπικότητα», ομάδα που θα μαζευτεί νωρίς για προετοιμασία(παρά την απουσία του έκτου ξένου),  συμμετοχή στην Ευρώπη και έναν Ρουσιαμάνη που σε αντίθεση με άλλους ενεργούς υποστηρικτές-χρηματοδότες της ομάδος δεν φοβάται να βγει μπροστά.  Φυσικά ο δρόμος για μια «κανονικότητα» όπως τη θέλει ο Αρειανός είναι μακρύς αλλά φέτος φαίνεται να πήραμε την σωστή στροφή.

Ο ΝΕΟΣ ΑΡΗΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΡΚΕ

Είδαμε επιτέλους τον ΑΡΗ σε ένα από τα σπάνια  του  «κρυφά φιλικά»  με κόσμο με αγωνία και προσμονή για μια καλύτερη σεζόν από την περσινή που καταλήξαμε στην 7^η θέση.  Δεν ενθουσιαστήκαμε όπως όταν «ενημερωνόμασταν»  για τα προηγούμενα φιλικά, ούτε γίναμε απαισιόδοξοι για το τι θα ακολουθήσει αλλά πήραμε μια ρεαλιστική γεύση της κατάστασης. Ο ΑΡΗΣ όπως ακριβώς και πέρσι θα πρέπει να ματώσει μέσα στο γήπεδο για κάθε νίκη. «Εύκολα» και «δύσκολα» παιχνίδια δεν θα υπάρχουν παρά μόνο μια διαρκή προσπάθεια για νίκη όπως μας έχει συνηθίσει ο Γ.Καστρίτης. Ο Νότε για τον οποίο έχει γίνει αρκετός ντόρος το έχει το σκοράρισμα αλλά η σταθερότητα θα είναι το ζητούμενο. Πάντως στην καλή του ημέρα φαίνεται ικανός να σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του.  Ο Χάγκινς(για τον οποίο είχαμε ήδη εικόνα) από την άλλη εμπνέει εμπιστοσύνη στο ρόλο του οργανωτή και δείχνει μια ωριμότητα που χρειάζεται για τη συγκεκριμένη θέση.  Ο Χόκλερ ίσως ήταν ο παίκτης που έβγαλε την περισσότερη ενέργεια πάνω στο γήπεδο και θύμισε λίγο από τον δυναμισμό που χαρακτήριζε το περσινό ρόστερ.  Για τους Γκούντγουιν και τον Σανόγκο ας ελπίσουμε η σημερινή τους εικόνα να ήταν κάτι τυχαίο που γρήγορα θα ξεχαστεί… Αυτό όμως που αναμένεται να κάνει τη διαφορά είναι οι Έλληνες παίκτες αλλά και οι περισσότερες αξιόπιστες λύσεις από τον πάγκο. Τολιόπουλος και Καββαδάς είναι παίκτες που μπορούν να δώσουν ουσιαστικές βοήθειες στην ομάδα ενώ και ο Νετζήπογλου είτε βασικός είτε ερχόμενος από τον πάγκο μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα του αγώνα. Και φυσικά οι Σχίζας και Σιδηροηλίας εφόσον είναι υγιείς θα έχουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δώσουν στην ομάδα όσα δεν μπόρεσαν πέρσι.

ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ

Αρκετή δουλειά(πέρα από τον 6^ο ξένο) φάνηκε να χρειάζεται ο ΑΡΗΣ μας πάρα τη φιλική νίκη κόντρα στην Καρδίτσα. Ωστόσο η παρουσία του Γ.Καστρίτη στον πάγκο με τους Σιγάλα και Καραποστόλου στο τεχνικό τιμ και το βάθος στο ρόστερ με «ψημένους» παίκτες όπως ο Τολιόπουλος και ο Καββαδάς μας κάνουν να αισιοδοξούμε. Ας ελπίσουμε ο περσινός ενθουσιασμός και ο τρόπος που μας ξεσήκωσε πέρσι η ομάδα να έχει φέτος ανάλογη και ακόμη καλύτερη συνέχεια!

ΥΓ. Όπως λέμε στον αθλητισμό για τις ομάδες «ο καθρέφτης είναι το γήπεδο». Εκεί φαίνεται αν μια ομάδα είναι καλή, εκεί φαίνεται αν ο κόσμος ψήνεται με το πρότζεκτ που του πλασάρουν.

Με αφορμή την έναρξη της προετοιμασίας της ομάδος που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγες ημέρες, ήρθε η στιγμή να ασχοληθούμε ξανά με την μεγάλη μας αγάπη(και συνάμα μεγάλη πληγή)  τον μπασκετικό ΑΡΗ! Βλέπετε η ελεύθερη πτώση του Αυτοκράτορα εδώ και χρόνια μας έχει αναγκάσει να κρατάμε «αποστάσεις ασφαλείας» από την καθημερινότητα του μπασκετικού τμήματος και να περιοριζόμαστε στα διαδικαστικά όπως είναι οι μεταγραφές και οι αγωνιστικές υποχρεώσεις. Άλλωστε πέρα από αυτά το να ασχολείσαι με την καθημερινότητα του μπασκετικού ΑΡΗ εδώ και πολλά χρόνια το μόνο που σου προσφέρει είναι θλίψη μαζί με μπόλικα αναπάντητα γιατί…  «επίτευγμα»  όλων των διοικήσεων ανεξαιρέτως.  Φέτος αν και τα πρόσωπα είναι «δοκιμασμένα» υπάρχει μια έντονη διάθεση για αλλαγή σε όλα τα επίπεδα. Αρχίζοντας από τα πιο απλά όπως είναι τα οργανωτικά και συνεχίζοντας πιο ουσιαστικά σε ότι έχει να κάνει με το αγωνιστικό προφίλ της ομάδος.

ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΗ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΩΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΣ

Αν υπάρχει κάτι που δείχνει έντονα μια διάθεση για αλλαγή στην ομάδα  αυτό είναι η στελέχωση της ΚΑΕ με άτομα ταυτισμένα με τον ΑΡΗ. Και μόνο το ότι πλέον θα υπάρχει «εκπρόσωπος» της Αυτοκρατορίας στο ρόλο του Basketball Advisor και του εκπροσώπου της ομάδος στα κέντρα αποφάσεων είναι αρκετό για να αισιοδοξούμε ότι όντως κάτι αλλάζει! Ναι, ο Μιχάλης Ρωμανίδης επέστρεψε σπίτι του! Και όταν μιλάμε για Μιχάλη Ρωμανίδη δεν μιλάμε απλά για έναν πρώην παίκτη που τίμησε την φανέλα στα πιο λαμπρά χρόνια της ιστορίας του συλλόγου αλλά και για έναν «μπασκετάνθρωπο» με χρόνια εμπειρία σε διάφορες ομάδες με ανάλογο πόστο. Ο Χρήστος Ταπούτος ως team manager είναι άλλη μια εντυπωσιακή προσθήκη που  θα πλαισιώνει την ομάδα και θα προσφέρει ποικιλοτρόπως. Ενώ και οι άλλες κινήσεις όπως αυτή του Σάκη Παραλίκα και των υπολοίπων του τεχνικού team δείχνουν μια επαγγελματική οργάνωση σε κιτρινόμαυρο φόντο που έλειπε τα προηγούμενα χρόνια. Η αναμενόμενη αποχώρηση του Σταύρου Ελληνιάδη ας αποτελέσει την αρχή για μια κλειστή πόρτα για όποιον περαστικό βλέπει φως στην ΚΑΕ και μπαίνει για να φτιάξει(ή να συντηρήσει) το βιογραφικό του χωρίς τα ανάλογα διαπιστευτήρια.

Η ΑΡΣΗ ΤΟΥ BAN ΚΑΙ Η ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Ορμώμενοι από το πετυχημένο δίδυμο Μποχωρίδη-Βεζένκοφ καταλήξαμε να κυνηγάμε φρούδες ελπίδες με Αρειανάκια που θα γινόντουσαν ηγέτες μέσα στον σύλλογο και Έλληνες περαστικούς από τα χαμηλά ράφια της Basket League αναδεικνύοντας τους σε «σημαιοφόρους» τοποθετώντας τους στο βασικό αγωνιστικό πλάνο. Οι συνέπειες αυτής της φιλοσοφίας γνωστές… την ίδια στιγμή που ομάδες με το ίδιο ή και χαμηλότερο μπάτζετ από εμάς έβρισκαν «λαχεία» Αμερικάνους πραγματοποιώντας χρονιές με σαφώς περισσότερη αγωνιστική αξιοπρέπεια από τον ΑΡΗ μας. Ο Καστρίτης από την άλλη δεν προσπαθεί να ωραιοποιήσει κάποια κατάσταση και με μπόλικη δόση ρεαλισμού στήνει μια ομάδα όπου το Α και το Ω της θα είναι οι 6 ξένοι που θα επιλεγούν. Σωστή επιλογή που αν και περιέχει το ρίσκο της μπορεί να βγει κάτι πολύ καλό. Φυσικά και όταν παίρνεις ξένους χωρίς Ευρωπαϊκή εμπειρία υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αποτυχίας αλλά ας μην ξεχνάμε ότι πέρα από την απόκτηση του Χάνλαν που φαντάζει ως σίγουρη επιλογή, ο ΑΡΗΣ τη νέα σεζόν θα έχει το δικαίωμα να αλλάξει ξένους εφόσον δεν μείνει ικανοποιημένος. Κάτι που από μόνο του για τον ΑΡΗ των προηγούμενων χρόνων είναι σημαντικό. Θα πρέπει να σημειώσουμε πάντως ότι ο Καστρίτης έχει δείξει ότι όχι μόνο ξέρει να επιλέγει ξένους αλλά ότι έχει και τρόπο για να τους δίνει τον σωστό ρόλο που πρέπει να έχουν ώστε να υπηρετήσουν το αγωνιστικό πλάνο. Και αν σε όλα τα παραπάνω καταφέρει ο νέος μας προπονητής να κουμπώσει και τους Σιδηροηλία και Νετζήπογλου που ξεχάστηκαν πέρσι τότε δεν θα μιλάμε απλά για μια χρονιά επιβίωσης.

Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Κάτι φαίνεται να αλλάζει φέτος σε όλα τα επίπεδα με την έως τώρα στελέχωση της ομάδος με ανθρώπους σαν τον Ρωμανίδη, τον Ταπούτο, τον Παραλίκα και τους υπόλοιπους να μας κάνει να αισιοδοξούμε για μια πραγματικά νέα αρχή.  Η άρση του ban που θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη και ο σχεδιασμός του Καστρίτη πάνω στον Χάνλαν και στους υπόλοιπους 5 ξένους δείχνουν αλλαγή φιλοσοφίας και στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Δυναμικό το ξεκίνημα της νέας διοίκησης, η συνέπεια της όμως θα κρίνει τα πάντα. Όσο για τον κόσμο που διψάει να δει για αρχή τον ΑΡΗ να σηκώνει κεφάλι… υπομονετικά θα είναι και πάλι δίπλα στον Αυτοκράτορα!

ΥΓ. Πάγια διαχρονικά η θέση μας εδώ στον Πλανήτη ΑΡΗ σχετικά με τον Νίκο Γκάλη και την αποστασιοποίηση του από τον τραγέλαφο όπως τον έχουν καταντήσει χώρο του μπάσκετ. Ο μπασκετικός Θεός μας πρόσφερε τα πάντα και καλά κάνει τόσα χρόνια και κάθεται στον θρόνο του. Έλα όμως που δεν μπορεί να αφήσει τα παιδιά του να ξεψυχάνε… και διαπιστώνει ότι πρέπει να λάβει δράση ξανά! Του ευχόμαστε ολόψυχα να «σκοράρει» και εκτός παρκέ όπως μοναδικά το έκανε όλα τα χρόνια που τον θαυμάσαμε!

ΥΓ2. «Μαύρο πρόβατο» λέει  ο Β.Αλεξανδρής γιατί είναι από τους λίγους που τολμάει να λέει τα πράγματα με το όνομα τους…  Λες και τόσα χρόνια που υμνείτε ο κάθε περαστικός που σχετίζεται με τον ΑΡΗ είδαμε χαΐρι... Εκτός και αν η επιτυχία του ΑΡΗ για μερικούς περιορίζεται στις καριέρες(μικρές ή μεγάλες) που χτίζονται στην πλάτη της ομάδος μας.

Ακόμη μια συνέντευξη τύπου της διοίκησης της ΚΑΕ ΑΡΗΣ πραγματοποιήθηκε χθες που από όποια πλευρά και αν την αναλύσουμε, δύσκολα μπορούμε να πούμε ότι μας έκανε σοφότερους ή έστω μας καθησύχασε ότι η ομάδα βαδίζει σε κάποιο ασφαλές μονοπάτι. Ωραία τα είπε η διοικητική τριάδα όπως ακριβώς ωραία τα έχουν ξαναπεί οι ίδιοι άνθρωποι σε αντίστοιχες δημόσιες τοποθετήσεις. Ακόμη και όταν πρόσφεραν με την παρουσία τους απλόχερα την στήριξη τους σε αυτούς που «επιτρέπεται» να κατηγορούμε ως υπαίτιους για το κατάντημα του ΑΡΗ, πάλι ωραία τα έλεγαν… κάτι που έχει οδηγήσει την ευρεία μάζα του κόσμου του ΑΡΗ να περιμένει καρτερικά να δει με πράξεις ότι κάτι αλλάζει. Από την φιλοσοφία στο αγωνιστικό ως την εξωστρέφεια σε επίπεδο εύρεσης σταθερής διοικητικής λύσης που είναι και το μεγάλο πρόβλημα του μπασκετικού ΑΡΗ εδώ και πολλά χρόνια.

ΤΑ ΧΡΕΗ, ΟΙ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΝΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Αν κάτι ακούστηκε σαν  ταινία σε επανάληψη αυτό ήταν το κομμάτι των χρεών. Μετακυλιόμενα χρέη, δεσμεύσεις τηλεοπτικών, νέοι διακανονισμοί που αυτή την φορά θα τηρηθούν σε σχέση με τις προηγούμενες φορές με ένα περιτύλιγμα σιγουριάς ότι όλα γίνονται όπως πρέπει. Δεν ακούσαμε για χρηματοδότες, δεν ακούσαμε για δυνατούς χορηγούς, δεν ακούσαμε για νέες πηγές εσόδων, δεν ακούσαμε κάτι το διαφορετικό. Πιθανόν να μην έχει αλλάξει και τίποτα πέρα από την ανανέωση του χρονικού περιθωρίου μέχρι να ξαναβγεί κάποιος νέος Τσαϊρέλης, Βεργίνης, Ντραγκίσεβιτς ή κάποιος άλλος να μιλήσει για ασυνέπεια και κοροϊδία. Αρνητική εντύπωση έκανε η αναφορά στα νούμερα των εσόδων με τον διαχωρισμό του ποσού που προερχόταν από τον κόσμο του ΑΡΗ λες και οι χορηγίες ή η οικονομική στήριξη από φίλους της ομάδος με οποιοδήποτε τρόπο δεν έχουν να κάνουν με το brand name του ΑΡΗ και της δυναμικής του κόσμου του και είναι κάτι το ανεξάρτητο. Έστω και έτσι ευελπιστούμε η διοίκηση της ΚΑΕ να φανεί μυαλωμένη και συνεπής στους διακανονισμούς που τρέχει αλλά και στο πλάνο για την ομάδα της νέας χρονιάς. Τα χρήματα από το στοίχημα είναι κάτι καινούργιο που προέκυψε από το πουθενά και θα πρέπει να αξιοποιηθούν με τον βέλτιστο τρόπο.

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ

Ο ερχομός του Λάσκαρη έστω προσωρινά άλλαξε τα δεδομένα στην ΚΑΕ ΑΡΗΣ και πρόσφερε έστω για λίγο την ελπίδα  στον κόσμο ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να γίνει δυνατός ξανά. Με τα σημερινά δεδομένα αυτή η ελπίδα μοιάζει με τα αποκαΐδια μιας φωτιάς που σιγόκαιγε για χρόνια.  Ναι δεν είναι εύκολο να βρεθεί κάποιος να «επενδύσει» στο μπάσκετ όπως έχει καταντήσει στην χώρα μας και όχι μόνο αλλά και όλο αυτό το γαϊτανάκι με τις φήμες έχει κουράσει. Οι 5 φίλοι που ξεχάστηκαν, οι συμπαίκτες που ακόμη και τα ονόματα τους γίνονται ζήτημα, οι ξένες εταιρίες που κατά διαβολική σύμπτωση δείχνουν ενδιαφέρον την ίδια στιγμή και οι σοβαρές συζητήσεις με τους ενδιαφερόμενους που τελικά δεν είναι επί του παρόντος.  Και όλα αυτά μέχρι να καταλήξουμε στο σταθερό «μα αφού δεν υπάρχει κανείς» ή το «όποιος θέλει ας έρθει». Δύσκολα μπορεί κάποιος εκτός διοίκησης να γνωρίζει πραγματικά πόσο πολύ «κυνηγάει» ο επίσημος ΑΡΗΣ μια διοικητική αλλαγή το βέβαιο είναι ότι αυτό δεν βγαίνει προς τα έξω.

ΤΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΝΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΕΖΟΝ ΚΑΙ Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Ως γνωστόν στον ΑΡΗ επικρατεί το μότο «όλοι είναι καλοί και κάνουν σωστά την δουλειά τους» ανεξαρτήτως αποτελέσματος.  Κάπως έτσι πορεύτηκε πέρσι ο ΑΡΗΣ αγωνιστικά με την επιλογή Καμπερίδη στον πάγκο να μην έχει σχεδόν καμία μπασκετική λογική αλλά έναν απελπισμένο ρομαντισμό μαζί με μια  «δημοσιοσχετίστικη» προσέγγιση.  Καλό παιδί, τον συμπαθεί ο κόσμος, έχει καλές σχέσεις με δημοσιογράφους και κάποιους παράγοντες… τι άλλο μπορείς να θέλεις από έναν προπονητή στην πιο δύσκολη φάση της ιστορίας του μπασκετικού ΑΡΗ άραγε; Με λίγα λόγια σχεδόν για όλες τις δουλειές στον πλανήτη ζητάνε ένα βιογραφικό ή έστω μια προϋπηρεσία σε ανάλογη θέση αλλά στον πλανήτη ΑΡΗ αυτά είναι ψιλά γράμματα. Η επιλογή Καστρίτη με δεδομένες τις οικονομικές συνθήκες σίγουρα είναι μια πιο λογική λύση. Όπως λογική επιλογή μετά και το περσινό φιάσκο με τους γραφεία των φίλων μάνατζερ και το ανούσιο και αδικαιολόγητο πολυπληθές  ρόστερ  είναι η άρση των μπαν. Ναι, όταν ο ΑΡΗΣ επιδεικτικά δεν παλεύει να κρατήσει έναν παίκτη σαν τον Κουζέλογλου τότε αναγκαστικά θα πρέπει να βασίσει όλο το αγωνιστικό του πλάνο στους 6 ξένους που θα επιλέξει. Και αν κοντά σε αυτούς τους 6 ξένους μπορέσουν επιτέλους να βρουν χρόνο παίκτες σαν τον Νετζήπογλου και τον Σιδηροηλία αλλά έρθει τελικά και ένας team manager σαν τον Χρήστο Ταπούτο  ίσως να βγει και κάτι καλό αγωνιστικά από τη νέα χρονιά.

ΤΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ, Η  ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ

Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι το πιο εύκολο σε οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση είναι οι «από έξω» να ασκούν κριτική στους «από μέσα». Ιδίως στα χρόνια του διαδικτύου η κριτική γίνεται με μεγάλη ευκολία και πολλές φορές άκομψα χωρίς σεβασμό σε αυτούς που βγαίνουν μπροστά. Όταν όμως ασχολείσαι με τα κοινά μιας λαοφιλής και ιστορικής ομάδας όπως είναι ο ΑΡΗΣ τότε η κριτική σε κάθε σου βήμα είναι αυτονόητη. Αν μάλιστα είσαι η «διοικούσα επιτροπή»  που βρέθηκες σε αυτή τη θέση επειδή «δεν υπάρχει κανείς»  τότε λογικό είναι να σε πειράζει και λίγο παραπάνω το τι λέει ο καθένας δεξιά και αριστερά. Αυτό όμως που εδώ και χρονιά αρνούνται να καταλάβουν όσοι εμπλέκονται διοικητικά με τον ΑΡΗ είναι ότι αν τα κάνεις όλα σωστά, όπως πρέπει(και μπορείς) αλλά ο κόσμος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό τότε επικοινωνιακά κάνεις κάτι εντελώς λάθος. Η απόσταση μεταξύ του «σωτήρα» και του «υπεύθυνου για το κατάντημα» της ομάδος  είναι τεράστια άρα εφόσον η κοινή γνώμη κινείται σαν μπάλα σε φλιπεράκι δεξιά αριστερά με ιλιγγιώδη ταχύτητα τότε επικοινωνιακά κάτι κάνεις εντελώς λάθος. Και όταν στον δημόσιο λόγο  ανθρώπων σαν του Αλεξανδρή, του Ταρνατώρου, του Μιχαϊλίδη, του Μόκκαλη, του Λέσιτς και άλλων διακρίνεις μια κοινή συνισταμένη στο «πόρτες κλειστές» όταν αναφέρονται στην διοίκηση της ΚΑΕ μάλλον έστω και σε μικρό βαθμό κάτι πρέπει να ισχύει.  «Πόρτες κλειστές» όπως αυτές που φάνηκε ξεκάθαρα χθες ότι υπάρχουν ανάμεσα στην ΚΑΕ και στις ακαδημίες της ομάδος. Η απάντηση του Δημήτρη Μπουσβάρου προς όσα ανέφερε ο Λευτέρης Αρβανίτης στην συνέντευξη τύπου σχετικά με τις ακαδημίες λέει πολλά για την κατάσταση που επικρατεί στο μπασκετικό ΑΡΗ.  Τώρα το ότι οι Νετζήπογλου και Σιδηροηλίας δουλεύτηκαν από το τεχνικό επιτελείο της ΚΑΕ δηλαδή τον Σάββα Καμπερίδη και τους εθελοντές συνεργάτες του σε μια χρονιά όπου τον Νετζήπογλου τον θυμήθηκαν αφού έκλεισε τα 18(και παρουσιάστηκε το πρόβλημα με το συμβόλαιο του) και τον Σιδηροηλία τον είχαν μεταξύ πάγκου και κερκίδας  ακούγεται σαν κακόγουστο ανέκδοτο.

Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝ

Στο πάτο του βαρελιού βρίσκεται ο μπασκετικός ΑΡΗΣ εδώ και χρόνια κάτι που κάνει τα πράγματα πολύ απλά για κάθε διοίκηση που θέλει να βοηθήσει. Σεβαστές οι καλές προθέσεις, καλά τα ωραία λόγια, καλά τα μακροπρόθεσμα πλάνα… αλλά οι πράξεις είναι αυτές που κάνουν την διαφορά. Πράξεις που θα επαναφέρουν την αξιοπιστία του Αυτοκράτορα εντός και εκτός γηπέδου. Πράξεις που θα πείσουν τον κόσμο ότι κάπου βαδίζουμε σαν ομάδα και στόχος είναι η αλλαγή σε όλα τα επίπεδα.

ΥΓ. Η μεμονωμένη σκληρή και άδικη κριτική προς την διοίκηση είναι το δένδρο… το δάσος είναι ο κόσμος στο Παλέ που με γεωμετρική πρόοδο κάθε χρονιά είναι και λιγότερος.

ΥΓ2. Είδαμε και Αρειανά χαμόγελα «υπερηφάνειας»  για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσία του Παναθηναϊκού από τον Δημήτρη Πρίφτη. Άλλο ένα τρανταχτό παράδειγμα για το τι σημαίνει να βάζεις στο βιογραφικό σου τον ΑΡΗ είτε είσαι προπονητής, παίκτης ή «εξέχων πολίτης»  της κοινωνίας της  Θεσσαλονίκης.

ΥΓ3. Δείτε αναλυτικά όλη την συνέντευξη τύπου εδώ.

Νέα οδυνηρή ήττα για την ομάδα μας που κατάφερε από το +17 υπέρ της στο Β ημίχρονο να ηττηθεί με -18! Πλέον η ομάδα βρίσκεται στη ζώνη του υποβιβασμού με τίποτα να δείχνει ότι με την παρούσα κατάσταση κάτι μπορεί να αλλάξει. Πέρα από τις δεδομένες αγωνιστικές αδυναμίες η ηττοπάθεια κυλάει πλέον στο αίμα των παικτών και αυτό φαίνεται αδύνατο να διορθωθεί.

Νευρικές μπήκαν και οι 2 ομάδες με τα καλάθια να μπαίνουν με το σταγονόμετρο. Ήταν φανερό ότι όποια έβρισκε τα σουτ θα κατάφερνε να ελέγξει και τον ρυθμό του αγώνα. Με τον Χάρις να πετυχαίνει κάποια συνεχόμενα μακρινά σουτ και τον ΜακΓκι να κυριαρχεί κάτω από τα καλάθια  ο ΑΡΗΣ πήρε κεφάλι στο σκορ και έμοιαζε να ελέγχει το παιχνίδι. Μάλιστα καθώς περνούσαν τα λεπτά η ομάδα ανέβασε και άλλο την απόδοση της με αποτέλεσμα η διαφορά να φθάσει στο +17 και όλα να δείχνουν ότι επιτέλους θα γευόμασταν την χαρά της νίκης. Σαν να βλέπαμε όμως τον αγώνα με τον Χολαργό σε επανάληψη ξαφνικά η ομάδα μπλόκαρε. Κάποια συνεχόμενα ανάποδα(ως εξωπραγματικά) σφυρίγματα των διαιτητών βραχυκύκλωσαν εντελώς τους παίκτες μας και ο γνωστός φετινός ηττοπαθής ΑΡΗΣ πήρε τη θέση του στο παρκέ.  Ο Καστρίτης όσο και αν προσπάθησε δεν μπόρεσε να βρει καμία λύση στην πίεση των αντιπάλων και η ομάδα αφέθηκε στις διαθέσεις της Κύμης που κατάφερε όχι απλά να γυρίσει το παιχνίδι αλλά να το τελειώσει και με το εμφατικό +18. Μια ήττα που για ακόμη μια φορά έδειξε το πόσο κακός σχεδιασμός έγινε το καλοκαίρι  όπου στήθηκε ομάδα χωρίς πόιντ γκαρντ και ηγέτη-σκόρερ και ένα σύνολο που ούτε για πλάκα δεν έχει το ψυχικό σθένος να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις μιας ομάδος σαν τον ΑΡΗ. Προφανώς και ο νέος προπονητής αδυνατεί να βρει τις λύσεις και να εμπνεύσει τους παίκτες του να παίξουν δυνατά τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση… Ξέχασε τον Βεργίνη στον πάγκο, άφησε τον Χάρις αρκετή ώρα έξω ενώ είχε ρυθμό, ρίσκαρε χωρίς λόγο με τον Νταλό, επέμεινε αρκετά στον Μπέλ ενώ είχε χάσει την συγκέντρωση του.

Ανάξια οποιασδήποτε κριτικής η ομάδα και σήμερα. Αυτό δεν είναι ΑΡΗΣ και θα πρέπει άμεσα να αλλάξει. Ο προπονητής που έφερε μεγάλο μερίδιο ευθύνης έφυγε ώρα να ακολουθήσουν και οι επόμενοι. Και αν ο Δ.Γουλιέλμος αδυνατεί να κάνει τις αλλαγές που χρειάζονται ας κάνει στην άκρη μπας και επιτέλους ενεργοποιηθούν όλοι οι υπόλοιποι για να σωθεί η ομάδα. Από τους επώνυμους που χρόνια ήταν στο προσκήνιο μέχρι και τον απλό τον κόσμο που δεν είναι διατεθειμένος να δει την "ναυαρχίδα" του συλλόγου να βυθίζεται για το καπρίτσιο κάποιων παραγόντων και μερικών ουρανοκατέβατων σωτήρων.

ΥΓ. Όταν ένας 36χρονος προπονητής που αναλαμβάνει τον ΑΡΗ ακόμη και σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία μετά από ήττα από τον ουραγό της βαθμολογίας μοιράζει συγχαρητήρια αντί να κατεβάσει το κεφάλι και να μοιράσει συγνώμες τότε είναι ξεκάθαρο ότι δεν ξέρει που βρίσκεται.

ΥΓ2. Αφού δεν μπορείς να ενισχύσεις την ομάδα …βγάλε μετοχές στο σφυρί, κάνε κάλεσμα μέσω του Α.Σ. , ψάξε και παρακάλα αυτούς που "άδειασες" με το που έπεσες με το αλεξίπτωτο στον πλανήτη ΑΡΗ ή απλά ομολόγησε την αδυναμία σου να σώσεις την ομάδα. Οποιαδήποτε άλλη κίνηση θα θεωρεί έγκλημα εις βάρος της μεγαλύτερης ομάδος μπάσκετ στην Ελλάδα.

ΥΓ3. Ακούστηκε και αυτή η ερώτηση από φίλο της ομάδος στα ερτζιανά της πόλης "Μήπως μπορεί να γυρίσει ο Αγγέλου;" Πραγματικά ρε μάγκες... μερικοί δεν έχετε ιδέα τι είναι αυτό που παρακολουθείτε και πως ακριβώς παίζεται αυτό το παιχνίδι με την πορτοκαλί μπάλα.

ΥΓ4. Περισσότεροι από 200 φίλοι της ομάδος βρέθηκαν στην Χαλκίδα για να στηρίξουν αυτό το συνονθύλευμα που εκπροσωπεί τον ΑΡΗ μας... Και αυτόν τον κόσμο από την αρχή της χρονιάς τον έχουν πιάσει στο στόμα τους οι βασικοί υπεύθυνοι για αυτό το κατάντημα. Μπράβο ρε αλάνια για την κερκίδα και κουράγιο σε όλους μας.

Αν και ακόμη απομένει ένας ολόκληρος γύρος και κάτι παραπάνω η δεινή βαθμολογική θέση της ομάδος και κάποιες ήττες όπως αυτή μέσα στον Παλέ με τον Χολαργό μας αναγκάζουν να κοιτάμε αναμετρήσεις όπως αυτή με την Κύμη σαν «τελικό».  Το βάρος της φανέλας μοιάζει δυσβάσταχτο  ως τώρα για τους παίκτες μας και για αυτό θα πρέπει ο ΑΡΗΣ μας το συντομότερο δυνατό να πάρει κάποιες νίκες ώστε να μην οδηγηθεί στις τελευταίες αγωνιστικές με το άγχος της επιβίωσης.

Μια από τις ομάδες που από την αρχή έχουν «ξεχωρίσει» ως υποψήφια για τον υποβιβασμό είναι η Κύμη. Η περσινή πολύ καλή χρονιά(για τα δεδομένα της ομάδος) είναι παρελθόν όπως και ο Μακφάντεν που ήταν ο παίκτης που τραβούσε ολόκληρη την ομάδα. Φέτος αν και αγωνιστικά δεν βγάζει τόσο κακή εικόνα με μόλις 1 νίκη σε 10 παιχνίδια βρίσκεται στον πάτο της βαθμολογίας. Εκεί που θα προσπαθήσουμε να την αφήσουμε μετά και το αυριανό παιχνίδι. Ο Γιάννης Καστρίτης είχε κάποιες μέρες προπόνησης με τους παίκτες του και σίγουρα αναμένουμε στον αγώνα του Σαββάτου να δούμε έναν ΑΡΗ σαφώς βελτιωμένο σε σχέση με τις προηγούμενες αγωνιστικές. Ακόμη και στην ήττα από τον Χολαργό μέχρι να καταρρεύσει ψυχολογικά η ομάδα ήταν ξεκάθαρες κάποιες αλλαγές. Από την οργάνωση του παιχνιδιού που ανέλαβαν περισσότερο όλοι οι υπόλοιποι γκάρντ παρά ο Νταλό μέχρι και την τροφοδότηση του ΜακΓκι κάτω από το καλάθι. Παρόλα αυτά αν οι ίδιοι οι παίκτες δεν αρχίσουν να δείχνουν τις πραγματικές δυνατότητες τους πάνω στο παρκέ  δύσκολα θα δούμε τον διαφορετικό ΑΡΗ που θέλουμε. Με πρώτους και καλύτερους τους Μποχωρίδη, Τζόουνς και Χάρις που δείχνουν μακριά από τα στάνταρ τους περιμένουμε να δούμε την αλλαγή.

Όσο δεν έρχονται οι νίκες τα πράγματα θα γίνονται πιο δύσκολα για την ομάδα μας. Ναι μεν υπάρχουν πολλά παιχνίδια ακόμη και με συνοπτικές διαδικασίες θα μπορούσε ο ΑΡΗΣ μας να απεμπλακεί από αυτό το μαρτύριο αλλά από την στιγμή που οι παίκτες μας δείχνουν να βρίσκονται ακόμη στα χαμένα και η διοίκηση να αδυνατεί να κάνει τις αλλαγές ενίσχυσης που απαιτούνται οι νίκες είναι το μοναδικό γιατρικό που υπάρχει για αυτή την κατάσταση. Νίκη πάση θυσία κόντρα στην Κύμη για μια νέα πορεία που θα μας κάνει να ξεχάσουμε αυτά που βιώνουμε. Πάμε γερά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Δικαιολογημένα βγαίνει προς τα έξω η αγανάκτηση του Δ.Γουλιέλμου για αυτή την κατάσταση με τις ευθύνες να καταλήγουν προς τους παίκτες αλλά θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι και ο ίδιος είναι κομμάτι του φετινού προβλήματος. Ιδιαίτερα από την στιγμή που ο πρώην προπονητής πάντα αναφερόταν στις δυσκολίες του καλοκαιρινού σχεδιασμού και την έλλειψη ποιότητας. Και όσο παραμένει το μπαν με αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ να είναι η μοναδική ομάδα που αδυνατεί να κάνει διορθωτικές κινήσεις δεν δικαιούται να διαχωρίζει τον εαυτό του από την πηγή του προβλήματος του φετινού ΑΡΗ.

Το χειρότερο σενάριο της φετινής σεζόν επιβεβαιώνεται ολοένα και περισσότερο κάθε αγωνιστική που περνάει με τη χθεσινή ιστορική ήττα ντροπής να είναι το νέο κεφάλαιο του δράματος. Αρκετές ώρες μετά τη λήξη του αγώνα και με σαφώς καθαρότερο μυαλό το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το χθεσινό αποτέλεσμα ήταν σε μεγάλο βαθμό αναμενόμενο και αυτό που έχει την ύψιστη σημασία πιο πολύ από ποτέ ως τώρα είναι οι κινήσεις του Δ.Γουλιέλμου.

Με την αλλαγή που έφερε η αποχώρηση του Β.Αγγέλου και η παρουσία του Γ.Καστρίτη στον πάγκο της ομάδος μας να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής ο ΑΡΗΣ μας μπήκε πολύ δυνατά στο παιχνίδι. Ο Νταλό όπως ήταν λογικό έμεινε αρκετά στο πάγκο και η οργάνωση του παιχνιδιού πέρασε από τα χέρια του Φλιώνη, του Βεργίνη και του Μποχωρίδη. Η ομάδα ρόλαρε καλύτερα με αυτόν τον τρόπο και με μπροστάρηδες τους Μπέλ και ΜακΓκι κατάφερε να φθάσει από νωρίς στο +17! Κάτι που έμοιαζε πολύ καλό για να είναι αληθινό μιας και ήταν φανερό ότι παρά την μεγάλη διαφορά η ομάδα ζοριζόταν στην επίθεση. Όλη αυτή η εικόνα γύρισε ανάποδα στο Β ημίχρονο όπου η ομάδα υπό το άγχος της ήττας κατέρρευσε ολοκληρωτικά, το παιχνίδι πήγε στον πόντο και στις λεπτομέρειες ο Χολαργός κατάφερε να πάρει μια ιστορική νίκη χαντακώνοντας μας ακόμη περισσότερο στα πρόβλημα μας.  Στο χθεσινό παιχνίδι ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο φάνηκε ότι το πρόβλημα στην θέση του playmakerείναι τεράστιο αλλά και ότι πνευματικά αυτή η ομάδα υστερεί να σηκώσει το βάρος της φανέλας του ΑΡΗ. Όλη αυτή η κατάσταση έχει ονοματεπώνυμο… για την ακρίβεια έχει 2 ονοματεπώνυμα. Αυτό του Δ.Γουλιέλμου που πληρώνει και αποφασίζει και αυτό του Β.Αγγέλου που έπαιρνε τις αποφάσεις εκ μέρους του ιδιοκτήτη. Δική του έμπνευση ήταν από το καλοκαίρι να στηθεί μια ομάδα χωρίς playmaker, δική του έμπνευση ήταν να γίνει η επιλογή παικτών με συνολικό μ.ο. στις βολές γύρω στο 55%, δική του έμπνευση ήταν να βαφτίσει τον Νταλό playmaker, δική του έμπνευση ήταν να θέσει κατά κάποιο τρόπο εκτός ροτέισον τον πιο έμπειρο playmakerΔημήτρη Βεργίνη, δική του έμπνευση  ήταν να μην απαιτήσει ενίσχυση του ρόστερ με παίκτες όπως ο Παπαντωνίου και ο Σακελλαρίου, δική του αδυναμία ήταν να μην μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση την οποία αυτός διαμόρφωσε όπως την διαμόρφωσε.  Και όλα αυτά γιατί το τεράστιο εγώ του Β.Αγγέλου ήθελε να αποδείξει σε ολόκληρη την μπασκετική Ελλάδα ότι μπορεί να καταφέρει το ακατόρθωτο… Άργησε να το καταλάβει ο Δ.Γουλιέλμος; Άργησαν να τον ταρακουνήσουν οι συνεργάτες του(αν έχει τέτοιους); Η ουσία είναι πλέον ότι ακόμη και η αλλαγή προπονητή που έγινε και ήδη φάνηκε να επηρεάζει θετικά την ομάδα ίσως να μην είναι αρκετή από μόνη της ώστε να κερδίσει τους αντιπάλους και το βαρύ φορτίο που κουβαλάει ακόμη και από πέρσι αυτή η ομάδα. Γιατί όποιος δεν το καταλαβαίνει είναι τεράστια η διαφορά να ξεκινάς με άλλους στόχους και στην πορεία να μπλέκεις σε σενάρια υποβιβασμού όπως πέρσι και άλλο να θέτεις ως στόχο την γρήγορη παραμονή και με συνοπτικές διαδικασίες να γίνεσαι εκ των φαβορί για υποβιβασμό.

Αυτό που έχει μεγάλη σημασία πλέον είναι η αντίδραση. Ακόμη και οι αναφορές μας στο παρελθόν σε πρώην προπονητές(όπως κάνουμε και εμείς παραπάνω) ή πρώην διοικήσεις είναι κυριολεκτικά ανούσιες και δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στον αγώνα για επιβίωση. 2 είναι οι επιλογές και η απόφαση θα πρέπει να παρθεί χθες. 1) Ο Δ.Γουλιέλμος αναλαμβάνει επιτέλους τον ρόλο του ως μεγαλομέτοχος και κάνει ότι χρειάζεται για να ενισχύσει και να σώσει την ομάδα ή 2) Παραιτείται και σύσσωμη η οικογένεια του ΑΡΗ και όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για τον χιλιοταλαιπωρημένο Αυτοκράτορα βγαίνει μπροστά και με την στήριξη όλων ξεκινάει την προσπάθεια για τη σωτηρία της ομάδος.  Το γράψαμε αρκετές φορές τις προηγούμενες εβδομάδες θα το ξαναγράψουμε και σήμερα. Το «ΑΡΗΣ είσαι» δεν αρκεί για να σωθεί η ομάδα.

ΥΓ. Προσωπικά θεωρούσα δεδομένη την ήττα με τον Β.Αγγέλου στον πάγκο. Η ομάδα φάνηκε διαφορετική πάνω στο παρκέ αλλά τα ψυχικά αποθέματα των παικτών έχουν στερέψει εδώ και καιρό. Από την στιγμή που ο Χολαργός επέστρεφε στο σκορ λογικά κατέρρευσε και η ομάδα. 2-3 παιχνίδια νωρίτερα να είχε στείλει τον «τρέλαρχο» σπίτι του ο Γουλιέλμος και τα πράγματα σήμερα θα ήταν εντελώς διαφορετικά.  Αλλά με τόσα αρδάκια να γλείφουν και να προπαγανδίζουν άντε ο κάθε ο Γουλιέλμος να καταφέρει να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από την ουτοπία που του παρουσιάζουν τα αρδάκια και οι παρατρεχάμενοι.

ΥΓ2. Η πρώτη κίνηση με τον Νταλό που τον βάφτισαν playmaker να μένει στον πάγκο έγινε. Ώρα να γίνει και η επόμενη με τον παίκτη που τον βάφτισαν το καλοκαίρι με το έτσι θέλω «ηγέτη της ομάδος»  να μείνει και αυτός στον πάγκο μπας και του βγει σε καλό.

ΥΓ3. Πολλά έχουν ακουσθεί για το ρόστερ της ομάδος. Αν όμως αυτή η  ομάδα δεν λεγόταν ΑΡΗΣ αλλά Χολαργός, ή Ηφαιστος ή κάπως αλλιώς θα ήταν ήδη σωμένη.

ΥΓ4. Ο Δεκέμβρης φεύγει τα μπαν παραμένουν…

ΥΓ5. Αν η μια μεταγραφή Έλληνα καεί για κάποιον Τολιόπουλο τότε πραγματικά η κατάσταση θα έχει ξεφύγει σε όλα τα επίπεδα.

ΥΓ6. Και για να μην δυσαρεστήσουμε μερικά "φυτά" να το γράψουμε και αυτό... Ο κόσμος φταίει... που δεν είχε 7000 μέσα και άλλους 7000 από έξω για να κερδίσουμε τον Χολαργό με το τεράστιο μπάτζετ, την δυνατή διοίκηση και τους παικταράδες...