Εκεί λοιπόν  φίλε του ΑΡΗ που τα έχεις καταπιεί όλα και δικαιολογείς ξανά και ξανά την μια ντροπή μετά την άλλη και περιμένεις να ζήσεις τον Νοέμβρη, που έγινε ο Δεκέμβρης και μετά ο Γενάρης που μας υποσχέθηκε ο Καστρίτης… έρχεσαι στο γήπεδο να στηρίξεις σε ένα ματς που γνώριζες ότι θα έχανες και μάλλον εύκολα και βλέπεις αυτό. ΑΥΤΟ! Αυτόν τον προπονητή να ουρλιάζει ασταμάτητα από το τζάμπολ και ένα μάτσο παίκτες στην κοσμάρα τους. Δεν έχει να κάνει με τους 41 πόντους διαφορά, έχει να κάνει ξεκάθαρα με την έλλειψη μιας στοιχειώδης προσπάθειας μιας επαγγελματικής ομάδας που παίζει μέσα στην έδρα της μπροστά έστω σε αυτό το λιγοστό κοινό.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ(?) ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΜΑΤΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΛΟΣΣΟ

Και όλα αυτά λίγες ημέρες πριν το κρίσιμο(όπως μας κατάντησαν) παιχνίδι με τον Κολοσσό. Κόντρα σε μια ομάδα που έχει αυτή την ασυνήθιστη παράδοση υπέρ της και έρχεται να παίξει χωρίς άγχος. Αντιθέτως αν η γκρίνια και οι γιούχες της κερκίδας σήμερα επηρέασαν σε τέτοιο βαθμό τον προπονητή και τους παίκτες μας, τότε και μόνο η σκέψη να μην μπούμε δυνατά στο παιχνίδι με τη Ρόδο είναι τρομακτική.  Εκεί τα πράγματα πολύ εύκολα μπορεί να ξεφύγουν όσο και αν σφυρίζει αδιάφορα ο κόουτς.

ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ

Τα πάντα είναι ευθύνη της διοίκησης και αυτό είναι κάτι που ισχύει για όλες τις ομάδες. Επί του καθαρά αγωνιστικού όμως υπεύθυνος είναι ο προπονητής. Όταν λοιπόν ο κόουτς θεωρεί ότι εμφανίσεις σαν τις σημερινές ανταποκρίνονται σε αυτά που έχει στο μυαλό του τότε μιλάμε για μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση. Αν δεν καταλαβαίνει ο καπετάνιος ότι το καράβι πηγαίνει με φόρα στα βράχια και δεν προλαβαίνει να στρίψει, τότε πως θα αποφύγουμε το ναυάγιο; Και αυτή τη στιγμή αυτό ακριβώς συμβαίνει. Δυστυχώς αγωνιστικά δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο που να δείχνει ότι η καθημερινή προσπάθεια του Καστρίτη και το όλο του πλάνο οδηγούν σε κάτι καλό. Εμείς το βλέπουμε, ο Καστρίτης δεν το βλέπει, η διοίκηση άραγε το βλέπει;

ΠΑΙΚΤΕΣ ΞΕΝΕΡΩΜΕΝΟΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΝ

Τίποτα δεν λειτουργεί σωστά πάνω στο παρκέ για την ομάδα μας. Οι παίκτες φαίνεται να μην ανταποκρίνονται ούτε στα βασικά, μοιάζουν άδειοι από ενέργεια και αδιαφορούν επιδεικτικά για τις συνεχόμενες ήττες. Είναι τόσο κακοί; Ακόμη και αυτοί που ήταν καλοί τώρα έγιναν κακοί; Μήπως τελικά υπάρχει θέμα στα αποδυτήρια που δεν έχει να κάνει με 1-2 παίκτες που αποχώρησαν; Μήπως τελικά οι παίκτες ΔΕΝ παίζουν για τον προπονητή τους και αυτές οι εμφανίσεις είναι η κραυγή απελπισίας τους; Σίγουρα πάντως δεν μιλάμε για ένα σύνολο με ομοψυχία και παίκτες που ματώνουν για τον προπονητή τους.

ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Συνεχίζει να γράφει αρνητική ιστορία ο μπασκετικός ΑΡΗΣ υπό την καθοδήγηση του Καστρίτη με κάθε παιχνίδι να μοιάζει με ελεύθερη πτώση σε βαρέλι χωρίς πάτο. Οι 41 πόντοι διαφοράς  ρεκόρ δεν μπορούν να περιγράψουν επαρκώς τον βαθμό της αδιαφορίας και της απαξίωσης που έβγαλε η ομάδα μέσα στο γήπεδο. Αδιαφορία σε ένα χρονικό σημείο που υποτίθεται θα ερχόταν η αγωνιστική ανάκαμψη, απαξίωση προς όλο τον κόσμο που συνεχίζει και ασχολείται με αυτή την ομάδα αντί να πέσει για ύπνο μέχρι το καλοκαίρι.  Όχι δεν θα μας κόψετε το γήπεδο… και το Σάββατο εκεί θα είμαστε! Φροντίστε να είστε και εσείς...

ΥΓ. Ένα μπράβο μου βγαίνει να πω μετά το σημερινό υπερθέαμα και την «εκδήλωση αγάπης» του κόουτς προς τους φίλους της ομάδας και αυτό ανήκει στον Λευτέρη Μποχωρίδη. Εξαφανισμένοι όλοι οι υπόλοιποι. Προπονητές, β.προπονητές, διοικούντες, παρατρεχάμενοι όλοι εξαφανισμένοι. Μόνο ο Μποχωρίδης ένιωσε και είχε τα @@ να βγει και να μιλήσει.

ΥΓ2. Μετά και τα σημερινά θα την ξανακάνω την ερώτηση. Τι άλλο πρέπει να κάνει ένας προπονητής για να απολυθεί από τον ΑΡΗ; Ποιο είναι το μέτρο; Ποιο είναι το όριο; Υπάρχει κάποια κόκκινη γραμμή;

ΥΓ3. Στα όρια του ανήθικου είναι η μη παραίτηση του κόουτς.

Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ στην Πάτρα και παρά την υπερπροσπάθεια που κατέβαλε ύστερα από 2 παρατάσεις λύγισε. Η ομάδα έπαιξε άμυνα, βρήκε λύσεις στην επίθεση, έβγαλε αντίδραση κατά τη διάρκεια του αγώνα αλλά τα νεκρά διαστήματα πνευματικής συγκέντρωσης ήταν αυτά που του στοίχισαν. Πλέον ο ΑΡΗΣ έχει αποκτήσει στόχο να αποφύγει τα χειρότερα κάτι όμως που δεν πτοεί καθόλου τον Καστρίτη που συνεχίζει να ζει στον κόσμο του αλλά και την διοίκηση που τον στηρίζει άνευ λογικής.

ΒΡΗΚΕ ΡΥΘΜΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Από τις σπάνιες φορές που ο ΑΡΗΣ ξεκινάει το παιχνίδι βγάζοντας ενέργεια σε άμυνα και ριμπάουντ. Η ομάδα με το που πάτησε στο παρκέ φαινόταν ετοιμοπόλεμη και έτοιμη να πάρει το πολύτιμο διπλό. Ο Μποχωρίδης, Γουίλις, Τολιόπουλος και Κούπερ ήταν ζεστή στην επίθεση ενώ στην άμυνα έδινε ρυθμό ο Γούντμπερι. Οι παίκτες του Προμηθέα ζοριζόντουσαν και στις 2 πλευρές του γηπέδου με αποτέλεσμα λίγα λεπτά πριν το ημίχρονο να προηγηθούμε με +7.

ΕΧΑΝΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Και ενώ η ομάδα σε έπειθε ότι το έχει σήμερα ξαφνικά λίγο πριν το ημίχρονο έπαθε το πρώτο μπλακ άουτ. Το +7 με συνοπτικές διαδικασίες μέσα σε ελάχιστο χρόνο έγινε -7 και έδωσε ένα τεράστιο ψυχολογικό ντοπάρισμα στους αντιπάλους μας. Δεν τα παράτησε η ομάδα με τον Τολιόπουλο να γίνεται πιο επιθετικός και τον Γουίλις να παρεμβαίνει με κάθε τρόπο στο παιχνίδι. Κάθε φορά όμως που πλησιάζαμε στο σκορ στο τέλος η μια κακή επιλογή διαδεχόταν την άλλη με αποτέλεσμα να κυνηγάμε διαρκώς στο σκορ. Προφανώς και υπήρχε εκνευρισμός για αρκετές αποφάσεις των 3 διαιτητών αλλά κάπου έπρεπε να επικρατήσει και ψυχραιμία. Τόσο πάνω στο παρκέ όσο και στον πάγκο.

ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΗΤΤΑ

Το +8 του Προμηθέα 3’ 26’’ πριν το τέλος έδειχνε ότι δύσκολα θα το γυρνούσαμε. Ωστόσο οι παίκτες του Καστρίτη δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Με τον Γούντμπερι να παραμένει βράχος στην άμυνα, τον Κούπερ να σκοράρει με κάθε τρόπο και τον Τολιόπουλο να προσθέτει μια τρίποντη βόμβα σχεδόν από το πουθενά πήγαμε στην παράταση. Μάλιστα στην παράταση είχαμε 3 ευκαιρίες να πάρουμε τη νίκη αλλά το τυχερό τρίποντο του Λούντζη στην λήξη της 1^ης παράτασης. Στη 2^η παράταση ο Προμηθέας βρήκε κάμποσα μεγάλα σουτ και αυτά ουσιαστικά οδήγησαν στην ήττα.

ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

Ξεκάθαρα ότι παρακολουθούμε από το καλοκαίρι έως και σήμερα φέρει απόλυτα την υπογραφή του Καστρίτη. Ακόμη και σήμερα όπου οι Χότζ και Λαζέφσκι αγωνίσθηκαν με τον Νόλεϊ(που ξαφνικά έγινε κωλόπαιδο και αυτός) να είναι ήδη στην πατρίδα του και τον Ρόμπερτς εκτός αποστολής. Και τι έγινε αν δεν έχεις σέντερ ή λίγη αθλητικότητα στο παιχνίδι σου; Μάλλον τίποτα θα σου πει ο Καστρίτης όπου συνεχίζει να βλέπει στο πρόσωπο του Λαζέφσκι τον Ντίρκ Νοβίτσκι…. Όπως και το να μην κάνεις φάουλ και να επιτρέψεις το τρίποντο στην τελευταία επίθεση είναι μια επιλογή. Μετά Χριστόν προφήτες θα πει κανείς αλλά δεν παύει να είναι και αυτό μια επιλογή που πήρε ο κόουτς. Αποτέλεσμα όλων αυτών των επιλογών ο ΑΡΗΣ να παλεύει στις τελευταίες θέσεις και να αρκείται σε μια ομολογουμένως καλή προσπάθεια που έγινε σήμερα και κρίθηκε στις λεπτομέρειες.

ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΤΟΧΟ

Έπεσε μαχόμενος… ο ΑΡΗΣ μας στην Πάτρα μετά από 2 παρατάσεις και παραμένοντας μαλωμένος με τη νίκη. Ούτε στα «κρίσιμα» ανταποκρίθηκε η ομάδα που συνεχίζει να πληρώνει τις κουραστικά επαναλαμβανόμενες λανθασμένες επιλογές του κόουτς Καστρίτη που μας έχουν οδηγήσει στον πάτο της βαθμολογίας. Πλέον αποκτήσαμε «στόχους» και ετοιμαζόμαστε για «τελικούς» και αυτό πραγματικά ήθελε μεγάλη προσπάθεια για να το πετύχετε. Κρίμα…

ΥΓ. Ούτε το κουράγιο να αναφερθούμε στη διαιτησία όπως μας έχει καταντήσει ο μπασκετικός ΑΡΗΣ φέτος. Δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από τους 3 διαιτητές αλλά δεν βλέπεις συχνά σε ένα παιχνίδι 4 με 5 φορές να γίνονται εσκεμμένα φάουλ, ο παίκτης που το έκανε να σηκώνει το χέρι και οι διαιτητές να μην σφυρίζουν τίποτα.

ΥΓ2. Νολεϊ out - Χοτζ in , Ρόμπερτς out – Λαζέφσκι in . Κάθε επιλογή και ένα ακόμη λάθος!

ΥΓ3. Μην ξαναμιλήσει κανείς για «κινδύνους» και «τελικούς» γιατί θα τον μαλώσει ο κόουτς που δεν ασπάζεται την αισιοδοξία. Το ταμείο στο τέλος…

Κάτι μεταξύ θλίψης και απελπισίας προκαλεί η εικόνα του μπασκετικού ΑΡΗ από το ξεκίνημα της αγωνιστικής σεζόν και η σημερινή αναμέτρηση στην Σλοβενία δεν ξέφυγε από τον κανόνα. Ανύπαρκτος στην άμυνα, επιπόλαιος στην επίθεση και εύκολο θύμα για την Τσεντεβίτα που επικράτησε χωρίς να ζοριστεί. Κανένα ίχνος βελτίωσης ή προσπάθειας για να δούμε κάτι το διαφορετικό και όλα αυτά λίγες ημέρες πριν ξεκινήσουν τα κρίσιμα παιχνίδια στο ελληνικό πρωτάθλημα.

ΞΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Μάλλον σε κάποια αποσκευή που ξέμεινε στη Θεσσαλονίκη ήταν χαντακωμένα τα αμυντικά πλάνα της ομάδας μας, μιας και πάνω στο παρκέ ο ΑΡΗΣ δεν αμύνθηκε ούτε για μια στιγμή. Χότζ, Κούπερ και Γούντμπερι προσπάθησαν να διατηρήσουν την επαφή με το σκορ αλλά χωρίς άμυνα και ριμπάουντ δεν υπήρχε ελπίδα. 2-3 άστοχα σούτ και 2-3 λάθη στη σειρά και οι Σλοβένοι ξέφυγαν και δεν ξανακοίταξαν πίσω τους. Και γιατί να το κάνουν άλλωστε; Ο ΑΡΗΣ έπαιζε με τον ίδιο τρόπο από την αρχή μέχρι το τέλος και τίποτα δεν έμοιαζε ικανό να αλλάξει την εξέλιξη του αγώνα. Ο Καστρίτης μάλλον τα έβλεπε όλα καλά, δεν δοκίμασε κάτι διαφορετικό στον τρόπο που αμυνόταν η ομάδα και απλά άφησε την ομάδα έρμαιο των διαιτητών και των αντιπάλων. Τα τρίποντα  απελπισίας όποτε αυτά έμπαιναν ήταν αυτά που κράτησαν τη διαφορά στο σκορ στα πλαίσια της εύκολης ήττας. 

ΣΑΝ ΣΕ ΑΓΓΑΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Το πόσο αποφασισμένη μπαίνει μια ομάδα στο παιχνίδι για να διεκδικήσει τη νίκη φαίνεται από την προσπάθεια που καταβάλλει στην άμυνα. Κάτι που η ομάδα μας δεν το έκανε ούτε για μια στιγμή. Όσες λύσεις και αν βρήκε στην επίθεση χαλαρότητα στην άμυνα και η ευκολία με την οποία σκόραραν οι αντίπαλοι ή μάζευαν τα επιθετικά ριμπάουντ γκρέμιζε τα πάντα. Ακόμη και αν ο αγώνας είχε για μας τον χαρακτήρα προπόνησης δεν φάνηκε οι παίκτες μας να θέλουν να προπονηθούν. Ούτε καν ο ίδιος ο Καστρίτης δεν έδειξε τη διάθεση να δοκιμάσει κάτι. Για κάποιο λόγο ο ΑΡΗΣ θα πρέπει να ζήσει και να πεθάνει πάνω στο παρκέ με αυτή την άμυνα που φαντάζεται ο Καστρίτης. Ακόμη και αν οι παίκτες του δεν μπορούν να ανταποκριθούν και οι διαιτητές βλέπουν την ευκαιρία να σε τσακίσουν. Ναι μεν οι διαιτητές σφύριζαν έδρα αλλά κάπου βάλαμε και εμείς το χεράκι μας. Αυτή η εμμονή για κλέψιμο σε κάθε στιγμή που αντίπαλος έχει την μπάλα στα χέρια του έχει καταντήσει με ανέκδοτο που μόνο ο ίδιος ο Καστρίτης το θεωρεί έξυπνο. Καθαρά ψυχρά αγωνιστικά σύμφωνα με ότι μας δείχνει ο ΑΡΗΣ εδώ και καιρό, με τον Καστρίτη στο τιμόνι δύσκολα να αλλάξει πορεία το καράβι. Μακάρι να μας διαψεύσει από το επόμενο κιόλας παιχνίδι …να μας φύγει και το άγχος.

ΣΑΝ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΑ ΘΕΙΑ

Χωρίς την παραμικρή διάθεση να παίξει άμυνα ο ΑΡΗΣ πρόσθεσε άλλη μια αρνητική παρουσία στην φετινή του ευρωπαϊκή περιπέτεια. Η Τσεντεβίτα δεν βρήκε καμία αντίσταση και εύκολα έφθασε στη νίκη. Να τονίσουμε τις 46 βολές που βάρεσαν οι αντίπαλοι μας αλλά και την εμμονή του Καστρίτη να επιμένει σε μια άμυνα που δεν πρόσφερε τίποτα ούτε και σε αυτό το παιχνίδι. Συνεχίζει να προβληματίζει έντονα η ομάδα παρά τις αλλαγές στο ρόστερ και την επιστροφή των τραυματιών. Μόνο ο Καστρίτης παραμένει ψύχραιμος και πιστός στο αφήγημα του… με όλους τους υπόλοιπους απλά να παρακολουθούν με απόγνωση.

Αισθητά σημάδια βελτίωσης έδειξε ο ΑΡΗΣ μας σε ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι όπως ήταν αυτό κόντρα στον Ολυμπιακό. Ωστόσο αυτή η βελτίωση όπως ήταν αναμενόμενο… δεν ήταν αρκετή για να πετύχει κάτι περισσότερο από μια «τιμητική» ήττα. Αρκετός κόσμος στο γήπεδο κόντρα στο κλίμα απογοήτευσης για την συνολική πορεία της ομάδας αλλά και τις επαναλαμβανόμενες εκτός τόπου και χρόνου δηλώσεις του Καστρίτη που αυτή τη φορά μας μάλωσε που αγχώνουμε την ομάδα με τα «πρέπει»…

ΜΕ ΤΟΝ ΧΟΤΖ «ΚΑΥΤΟ» ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕΙ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Με τον Χότζ να επανεμφανίζεται στο γήπεδο μετά από εκείνο το παιχνίδι με τον ποακ ο ΑΡΗΣ μπήκε δυνατά και για τη μεγαλύτερη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου έμοιαζε με καλοκουρδισμένη μηχανή. Στην άμυνα υπήρχαν σωστές αντιδράσεις, στα ριμπάουντ οι Γουίλις, Γούντμπερι και Ρόμπερτς έλεγχαν την κατάσταση και στην επίθεση υπήρχαν σωστές επιλογές και αποτελεσματικότητα με κύριο εκφραστή τον Χότζ που ξεκίνησε με 4 στα 4 τρίποντα. Το 38-32 περίπου στα μέσα του 2^ου δεκαλέπτου ήταν κυρίως αποτέλεσμα της συνολικής καλής μας παρουσίας. Το κακό όμως τελείωμα στα τελευταία δεύτερα του ημιχρόνου που επέτρεψε στον αντίπαλο μας να προσπεράσει έδειχνε ότι χρειαζόμασταν πολλά περισσότερα για να διεκδικήσουμε τη νίκη.

ΦΡΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΓΚΡΙ», ΑΣΤΟΧΙΑ, ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΗ ΗΤΤΑ

Όταν απέναντι σου έχεις μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό κάθε λάθος στοιχίζει. Είτε μιλάμε για λάθος δικό σου, είτε μιλάμε για λάθη των διαιτητών. Άλλοι διαιτητές βγήκαν στο 3^ο δεκάλεπτο καταπίνοντας την σφυρίχτρα τους όποτε έπαιζε άμυνα ο Ολυμπιακός και επιτρέποντας του να βρει ρυθμό σε άμυνα και επίθεση. Ο ΑΡΗΣ σε αυτό το ερυθρόλευκο ξέσπασμα απάντησε με αστοχία και ακόμη περισσότερα φθηνά λάθη με αποτέλεσμα γρήγορα το παιχνίδι να αποτελέσει τυπική διαδικασία με τον νικητή γνωστό από νωρίς. Η βιασύνη του Καστρίτη να πετάξει «λευκή πετσέτα»

ΔΕΙΧΝΕΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΔΡΟΜΟ

Αυτά τα 15’ του πρώτου ημιχρόνου ήταν ότι το πιο ελπιδοφόρο είδαμε σήμερα ενόψει της συνέχειας. Φυσικά σε αυτή την καλή εικόνα καταλυτικό ρόλο έπαιξε η ευστοχία του Χότζ που πιθανόν να ήταν και κάτι τυχαίο. Η ουσία όμως είναι ότι για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα ο ΑΡΗΣ έμοιαζε με ομάδα. Είχε συγκέντρωση στην άμυνα, δύναμη στις διεκδικήσεις, υπομονή και αποτελεσματικότητα στην επίθεση. Όλα αυτά όμως κάπου έλαβαν τέλος κάπως άκομψα, βιαστικά και με χαρακτηριστική ευκολία. Δεν βρήκε κάποια λύση ο Καστρίτης, δεν το ζόρισε και πολύ και έτσι απλά αποδεχθήκαμε την ήττα όπως ακριβώς την είχαμε «κυκλώσει» από την αρχή της χρονιάς… Ανεβασμένος ο Τολιόπουλος σε σχέση με το προηγούμενο κακό παιχνίδι του, θετικός ο Ρόμπερτς όπως και οι Γούντμπερι και Κούπερ αν και μπορούσαν να δώσουν περισσότερα. Εκτός ρυθμού ο Φιγκερόα, μέτριος και ο Γουίλις αλλά είχαν απέναντι τους αρκετά καλούς αμυντικούς.

ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΝΙΚΕΣ

Πάλεψε όσο μπορούσε, είχε κάποια καλά διαστήματα, έδειξε ότι βελτιώνεται αλλά ως εκεί. Ξεχώρισε ο Χότζ με 23 πόντους με εξαιρετικά ποσοστά ευστοχίας αλλά και 5 κλεψίματα στην 2^η ουσιαστική του εμφάνιση από το ξεκίνημα της χρονιάς. Παραμένει το πρόβλημα στην άμυνα αλλά και τα φθηνά λάθη στην επίθεση από την στιγμή που η κούραση κάνει την εμφάνιση της. Παρόλα αυτά ακολουθούν παιχνίδια όπου εκεί δεν γίνεται να αρκεστούμε στην βελτίωση και την προσπάθεια. Η ομάδα χρειάζεται νίκες και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι.

ΥΓ. Στενάχωρες αλλά ρεαλιστικές οι δηλώσεις του Μπαρτζώκα. Από την άλλη αυτές του Καστρίτη ήταν μόνο στενάχωρες… μιας και ΑΡΗΣ χωρίς «πρέπει» δεν γίνεται να υπάρχει. Είτε βολεύει τον εκάστοτε προπονητή, παίκτη, διοικητικό παράγοντα είτε όχι, στον ΑΡΗ υπάρχει και το «πρέπει» της νίκης αλλά και πίεση για να πετύχεις τους όποιους στόχους. Και όταν οι στόχοι σου περιορίζονται σε ένα καλό πλασάρισμα στην βαθμολογία ακόμη και το πως το πετυχαίνεις έχει τη σημασία του. Αν δεν το καταλαβαίνεις όλο αυτό  υπάρχει πρόβλημα.

ΥΓ2. Σχεδόν γεμάτο το Παλέ παρά την τραγική πορεία της ομάδας. Καλό είναι να τα θυμόμαστε και αυτά προτού μιλήσουμε για γκρινιάρηδες, ανθρωποφάγους οπαδούς χωρίς ενσυναίσθηση της κατάστασης.

Αγκαλιά με τη νίκη ήταν στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα η ομάδα μας, στο τέλος όμως οι Ισραηλινοί εκμεταλλευόμενοι τα δωράκια της διαιτησίας πήραν τη νίκη. 49 βολές βάρεσαν οι αντίπαλοι μας παρόλο που στο 3^ο δεκάλεπτο βρέθηκαν στο -15 και αύξησαν την πίεση για να επιστρέψουν το παιχνίδι. Αρκετά καλός ο Φιγκερόα στο ντεμπούτο, νωθρό ξεμούδιασμα για τον Τολιόπουλο που επέστρεψε ύστερα από καιρό.

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΟΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Με τον Φιγκερόα να αντικαθιστά τον Νόλεϊ και τους Γούντμπερι, Κούπερ, Γουίλις και τον Ρόμπερτς να συμπληρώνουν την πρώτη πεντάδα της χρονιάς, ο ΑΡΗΣ επιβεβαίωσε ότι αλλάζει. Αλλάζει ρόστερ, αλλάζει και εικόνα. Με αυτή την πεντάδα ο ΑΡΗΣ κατάφερε να παίξει σχετικά καλή άμυνα σε σχέση με ότι έχει δείξει ως τώρα αλλά και παράλληλα να έχει μια πολυφωνία στην επίθεση που του έλειπε. Πολυφωνία που συμπεριελάμβανε μέχρι και καλές συνεργασίες με τελικό αποδέκτη τον Ρόμπερτς. Το αρχικό προβάδισμα έδειχνε ότι παρά το αδιάφορο της βαθμολογίας, η ομάδα κατέβηκε για τη νίκη.

ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΑ 6.75 ΚΑΙ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕ +15

Το τι μπορεί να κάνει αυτός ο ανανεωμένος ο ΑΡΗΣ το έδειξε ως ένα βαθμό στο ξεκίνημα του Β ημιχρόνου. Εκεί η ομάδα έπαιξε καλές άμυνες, έτρεξε όποτε βρήκε την ευκαιρία και εκμεταλλεύτηκε τα ελεύθερα μακρινά σουτ. Πραγματικά οι Ισραηλινοί έμοιαζαν να τα έχουν χαμένα με τους Κούπερ, Γούντμπερι, Γουίλις να κάνουν ότι θέλουν αλλά και τους υπόλοιπους να δίνουν σημαντικές βοήθειες σε άμυνα και επίθεση.

ΔΕΝ ΒΡΗΚΕ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΙΣ ΒΟΛΕΣ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ

Αν και η εικόνα των 2 ομάδες έδειχνε ότι ο ΑΡΗΣ κυριαρχούσε στο παρκέ και δεν είχε να φοβηθεί τίποτα, υπήρχε το μόνιμο αγκάθι της διαιτησίες. Οι 3 διαιτητές από την αρχή του αγώνα αντιμετώπιζαν με ιδιαίτερη ευαισθησία την άμυνα μας και με κάθε ευκαιρία έστελναν τους αντιπάλους μας στις βολές. Αυτές οι βολές ήταν που τους κράτησαν μέσα στο παιχνίδι, που δεν μας επέτρεψαν να ανεβάσουμε και άλλο την διαφορά και στο τέλος αυτές ήταν που επί της ουσίας τους χάρισαν την νίκη. Σε αυτό το κομμάτι δυστυχώς ο Καστρίτης και οι παίκτες του δεν μπόρεσαν να βρουν την λύση. 23 βολές περισσότερες και συνολικά 36 πόντοι από την γραμμή των βολών σε ένα παιχνίδι που κρίθηκε στις λεπτομέρειες.

Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΥ ΠΛΑΝΟΥ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ

Κάθε αλλαγή στο ρόστερ και κάθε παιχνίδι με τα νέα πρόσωπα αποτελεί και μια ακόμη επιβεβαίωση των λαθών του καλοκαιριού και της εγκληματικής διαχείρισης τους από τον Καστρίτη. Η μεγάλη ευκολία με την οποία αντικαθίσταται ένας παίκτης με τον ρόλο που είχε ο Νόλεϊ στην ομάδα αυτό δείχνει. Από αυτόν περιμέναμε να βγει μπροστά και τελικά σήμερα είδαμε ότι η απουσία του ήταν πιο θετική από την παρουσία του. Όπως και ο πιο περιορισμένος χρόνος και ευθύνες που δόθηκαν στον Χότζ και στον Λαζέσφσκι που και σήμερα σε σχέση με τους υπόλοιπους ξένους υστέρησαν και με μεγάλη διαφορά. Όταν φύγουν από το ρόστερ τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Όταν μάλιστα ο Τολιόπουλος και οι υπόλοιποι τραυματίες βρουν ρυθμό και μάθουν και λίγο να παίζουν ο ένας με τον άλλο τότε θα δούμε άλλον ΑΡΗ. Άλλον ΑΡΗ που θα έπρεπε να βλέπαμε από τον Νοέμβριο. Όταν όμως ο Καστρίτης αφιέρωσε τον χρόνο του στο να μάθει το ευρωπαϊκό μπάσκετ σε 4-5 παίκτες αντί να ασχοληθεί για να φτιάξει την ομάδα τότε αυτό που συμβαίνει τώρα είναι απολύτως λογικό. Η ομάδα πλέον αρχίζει και έχει κανονικούς παίκτες που όμως δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Μακάρι σε 1-2 μήνες που θα έχουν γνωριστεί να μας έχει μείνει και κάποιος στόχος πέρα από την αποφυγή επικίνδυνων καταστάσεων.

ΗΤΤΑ ΜΕ ΜΙΑ ΝΟΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ

Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ σήμερα κόντρα στην Χάποελ Ιερουσαλήμ και παρά το ότι έμοιαζε ικανός να πάρει τη νίκη τελικά οι 3 διαιτητές και οι 49 βολές των αντιπάλων τον λύγισαν. Σίγουρα η νίκη θα μας έδινε μια ψυχολογική ώθηση αλλά αυτό που προέχει είναι η ομάδα να βρει τα πατήματα της και σε μεγάλο βαθμό σήμερα μας έπεισε ότι μπορεί να το κάνει. Κρατάμε την επιστροφή του Τολιόπουλου, το θετικό ντεμπούτο του Φιγκερόα, το γενικότερο ξεσκαρτάρισμα που γίνεται τον τελευταίο καιρό στην ομάδα και αναμένουμε τις καλύτερες ημέρες.

Άλλη μια προσπάθεια του ΑΡΗ μας να ανακάμψει έμεινε στην μέση. Η ομάδα επέστρεψε από το -20 αλλά η μόνιμη αδυναμία στην άμυνα και η εμμονή στα λάθη δεν της επέτρεψε να διεκδικήσει τη νίκη μέχρι το τέλος. Κακή προσέγγιση και από τον κόουτς που μάλλον δεν είχε διαβάσει καθόλου τον αντίπαλο και επέμεινε σε μια άμυνα όπου εύκολα οι παίκτες της ΑΕΚ μπορούσαν να σπάσουν. Σε αδιέξοδο η ομάδα που φαίνεται να εθίζεται στις εύκολες ήττες και τις κατοστάρες.

ΜΠΗΚΕ ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΑΛΛΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΕΧΑΣΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ

Αρκετά δυνατά μπήκε στο πρώτο δεκάλεπτο η ομάδα μας με τους Γούντμπερι, Κούπερ και Γουίλις να βρίσκουν τους τρόπους να σκοράρουν και να συντηρούν ένα ελαφρύ προβάδισμα για την ομάδα μας. Στο τέλος όμως του πρώτου δεκαλέπτου φάνηκε η όποια συγκέντρωση υπήρχε να χάνεται και η ΑΕΚ από το πουθενά να αρπάζει την ευκαιρία και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να προσπερνάει με +5! Η αρχή του κακού έγινε στο τέλος του πρώτου δεκαλέπτου η κορύφωση του όμως έγινε στο 2^ο δεκάλεπτο όπου εκεί πραγματικά η ομάδα απλά έκατσε σε μια άκρη και παρακολούθησε την ΑΕΚ να κάνει ότι γουστάρει μέσα στο γήπεδο. Το 49-29 λίγο πριν το ημίχρονο έμοιαζε με βιαστικούς τίτλους τέλους άλλης μιας προσπάθειας του ΑΡΗ μας να ανακάμψει.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ ΑΛΛΑ ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΔΕΝ ΚΟΒΟΝΤΑΙ

Αν και με τους Χέιλ και Κουσμίνσκας η ΑΕΚ έμοιαζε να καθαρίζει εύκολα το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ έβγαλε αντίδραση στο γήπεδο. Με τους Γούντμπερι, Γούιλις και Νόλεϊ να μην καταθέτουν τα όπλα η ομάδα μας σιγά σιγά ροκάνισε την διαφορά και έφθασε στο -4 με αρκετό χρόνο για να ολοκληρώσει την ανατροπή. Εκεί όμως φάνηκε η έλλειψη πλάνου, η απουσία ρόλων στην ομάδα και φυσικά η «απόσταση» που υπάρχει μεταξύ παικτών και προπονητή. Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι ο Νόλεϊ για ακόμη μια φορά από εκεί που ήταν εκ των κορυφαίων παραδόθηκε στην αφέλεια του… χωρίς να υπάρχει κανείς εκτός των 4 γραμμών να τον επαναφέρει αλλά και χωρίς να υπάρχει κάποιος εντός των 4 γραμμών να του πάρει την μπάλα από τα χέρια και να βγει μπροστά. Καμία ομαδική προσπάθεια και συγχρονισμένη σκέψη, παρά μόνο ατομικές ενέργειες και εμπνεύσεις από γηπεδάκια με χαμηλές μπασκέτες που κατέληγαν σε λάθη.

ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Καθαρά ποσοτικά το μέτρησε ο Καστρίτης το παιχνίδι χωρίς καν να μπει στην διαδικασία να δει τι στυλ παίκτες έχει η ΑΕΚ και ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος για να τους αντιμετωπίσει.  Για αυτό και επέλεξε να αφήσει τον Ρόμπερτς εκτός δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στην περιφερειακή άμυνα μιας και εκεί σου λέει υπάρχει η δύναμη της ΑΕΚ. Έλα όμως που για παίκτες σαν τον Χέιλ το ένας με ένας είναι βούτυρο στο ψωμί του. Ενώ μάλλον αγνόησε εντελώς την ύπαρξη ενός παίκτη σαν τον Κουζμίνσκας. Αντιθέτως ο κόουτς επέμεινε στις αρχές του παρασέρνοντας τους παίκτες του να μαρκάρουν στο κέντρο ακόμη και τους ψηλούς , αφήνοντας άδεια την ρακέτα μας και οδηγώντας τους σε ανούσια φάουλ και βολές. Καλή η πιεστική άμυνα ψηλά αλλά δεν γίνεται να πηγαίνεις πάντα για το κλέψιμο. Ιδιαίτερα όταν δεν έχεις παίκτες ικανούς να το ακολουθήσουν. Χότζ και Νόλεϊ ήταν μια μόνιμη τρύπα στην άμυνα. Ενώ και ο Λαζέφσκι για πολλοστή φορά φάνηκε λίγος αν και προσπάθησε. Όχι ότι οι υπόλοιποι έθελξαν αλλά και πως να δείξουν το κάτι διαφορετικό όταν ο ΑΡΗΣ μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι. Κάπως έτσι πήγε η διαφορά στους 20 πόντους, κάπως έτσι ο Νόλεϊ από κορυφαίος έγινε ξανά μοιραίος. Τουλάχιστον είχε συμμετοχή στο παιχνίδι σε αντίθεση με τον Χότζ.

ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΜΑΤΩΝΟΥΝ

Λίγος στην άμυνα, πολύς… στα λάθη από την αρχή μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Προσπάθησαν τα παιδιά… επέστρεψαν από το -20 αλλά ως εκεί. Εύκολα η ΑΕΚ πήρε τη νίκη που ήθελε δίνοντας αναβολή στην «αντεπίθεση» που αναμένουμε εδώ και καιρό από τον Καστρίτη και τους παίκτες του. Οι πληγές του καλοκαιριού θέλουν τον χρόνο τους για να κλείσουν. Χρόνος που όσο περνάνε οι αγωνιστικές και οι κατοστάρες διαδέχονται η μια την άλλη, μοιάζει με πολυτέλεια. Ας ευχηθούμε η νέα χρονιά να μας φέρει πίσω τους τραυματίες, να προπονηθούν τα παιδιά όλα μαζί και να δούμε επιτέλους την ομάδα να σηκώνει κεφάλι. Διαφορετικά θα είναι πολύ ζόρικο το 2025.

ΥΓ. Ξέρει ο κόουτς να σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Χότζ ή Νόλεϊ ή κάποια έκπληξη; Σε μια φυσιολογική ομάδα αυτό θα ήταν ξεκάθαρο, στον φετινό ΑΡΗ όμως όχι.

Ούτε το τελικό σκορ της αναμέτρησης με τον  Παναθηναϊκό δεν μας πάει η καρδιά να πληκτρολογήσουμε. Ακόμη και σε ένα παιχνίδι όπου κάθεσαι προετοιμασμένος μέχρι και για μια τριαντάρα στο κεφάλι, ο Καστρίτης και οι παίκτες του έχουν τον τρόπο να σε εκπλήξουν. Να σε εκπλήξουν με την έλλειψη προσπάθειας, συγκέντρωσης και ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗΣ της όλης κατάστασης. Όταν όμως ο ίδιος ο κόουτς δεν νιώθει ότι οφείλει να πει μια συγγνώμη προς τον κόσμο για αυτό που βιώνουμε τι να περιμένουμε και από τους παίκτες του.

ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Με μια δικαιολογία και μια υπόσχεση για το μέλλον στο στόμα πορεύεται ο Καστρίτης από το καλοκαίρι έως και σήμερα. Από την μια οι τραυματισμοί από την άλλη το όταν θα μαζευτούμε όλοι μαζί θα δείτε. Το τραγικό όμως στην όλη κατάσταση είναι ότι ο κόουτς πιστεύει ότι αυτή η εξήγηση καλύπτει τα πάντα. Αυτούς  που στην άμυνα είναι αλλού για αλλού, αυτούς που δεν τρέχουν να γυρίσουν, αυτούς που στα ριμπάουντ παρακολουθούν απλά αν θα έρθει η μπάλα πάνω τους, αυτούς που στην επίθεση τρέμουν με το που πιάσουν την μπάλα ή στο άλλο άκρο νομίζουν ότι παίζουν στην γειτονιά τους.

ΧΑΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΕΜΜΟΝΕΣ ΤΟΥ

Απλά ξεκάθαρα τα πράγματα για όποιον δεν ψάχνει δικαιολογίες. Χότζ, Λαζέσφκι, Μπάνκς προοριζόντουσαν για βασικοί, Νόλεϊ 6^ος στο ροτέισον και ο Ρόμπερτς μαζί με τον Χατζηδάκη να ανταγωνίζονται για την πρώτη αλλαγή στη θέση του σέντερ. Χότζ, Μπάνκς, Νόλεϊ και Ρόμπερτς φαίνεται να μην έχουν την παραμικρή ιδέα για το πως παίζεται το άθλημα στην Ευρώπη. Ακόμη και αν βγάλουν κάποια καλή άμυνα ή κάνουν κάποιο κλέψιμο ή μπλοκ αυτό είναι καθαρά συμπτωματικό. Όταν όμως δεν ξέρεις πως να βάζεις το κορμί σου σε άμυνα και επίθεση, πως κινούνται οι αντίπαλοι και δεν έχεις συνηθίσεις καθόλου στο physical game τότε δεν μπορείς να προσφέρεις τίποτα και παρασέρνεις και όλους τους υπόλοιπους σε αυτό το χάλι. Ο Λαζέσφκι μοιάζει πιο έμπειρος αλλά το κορμί του είναι τόσο αδύναμο που θυμίζει έφηβο αθλητή ανάμεσα σε άνδρες. Σε ποιον να μοιράσει ασίστ ο Κούπερ αν δεν κάνει κανείς κίνηση, από ποιον να πάρει σωστό σκριν ο Τολιόπουλος για να σουτάρει με καλύτερες προϋποθέσεις, με ποιον παρέα να παίξει άμυνα ο Γούντμπερι; Και αντί από τον Οκτώβριο να αρχίσει να διορθώνει τα λάθη του ο κόουτς αποφάσισε να τζογάρει στην πλάτη του ΑΡΗ μπας και δικαιωθεί για τις αρχικές επιλογές του. Πως να δικαιωθεί όμως όταν πλέον έχει χάσει τα αποδυτήρια, οι ίδιοι οι παίκτες του κρύβονται πίσω από την δικαιολογία του κόουτς και ο καθένας κάνει ότι θέλει όποτε θέλει.

ΤΑ ΛΑΘΗ ΚΑΙ Η ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ

Ο ΑΡΗΣ δυστυχώς πληρώνει τις εμμονές του προπονητή και την απίστευτη ανοχή που δείχνει η διοίκηση και μια μερίδα του κόσμου στο πρόσωπο του.  Μια ματιά να ρίξεις γύρω στο ελληνικό  πρωτάθλημα θα δεις προπονητές και παίκτες να αλλάζουν σαν τα πουκάμισα. Με γνώμονα πάντα το καλό της ομάδας! Στον ΑΡΗ όμως είμαστε πιστοί και στηρίζουμε. Στηρίζουμε προπονητές, στηρίζουμε βοηθούς προπονητών,  στηρίζουμε παίκτες, στηρίζουμε παράγοντες. Τελικά όπως φαίνεται μόνο τον ΑΡΗ δεν στηρίζουμε. Διαφορετικά δεν εξηγείτε όλο αυτό.

ΥΓ. Για να μην λέμε μόνο τα αρνητικά της «διαδικασίας» του Καστρίτη και τι έχει κοστίσει στην ΚΑΕ (αλλαγές παικτών, μειωμένα εισιτήρια, λιγότερα χρήματα* από τηλεοπτικά και στοίχημα) να πούμε ότι η μη συμμετοχή του ΑΡΗ στο Final 8 του κυπέλλου μας γλιτώνει τα έξοδα μετακίνησης.

ΥΓ2. Το μεγαθήριο της Καρδίτσας με τους παίκτες έτοιμους για ευρωλίγκα που ήρθε και σου έκανε πλάκα μέσα στο Παλέ, έχασε χθες μέσα στην έδρα της από τον συμπολίτη. Αυτά για αυτούς που όλα τα δικαιολογούν.

ΥΓ3. Και ακούς μετά να λένε ότι ο προπονητής στις ομάδες είναι το εύκολο θύμα… για ρωτήστε και προς τα εδώ.

Με τις γιούχες στο παιχνίδι με την Καρδίτσα μάλλον να πιάνουν τόπο… οι παίκτες του Καστρίτη έδειξαν διάθεση, έπαιξαν πιο συγκεντρωμένα και κατάφεραν να κερδίσουν την Λιετκαμπέλις με 81-66. Αναμφίβολα MVP της αναμέτρησης ο Γούντμπερι που όχι μόνο έδειξε ότι έχει επιστρέψει για τα καλά από τον τραυματισμό του αλλά ότι αξίζει γενικότερα σε αυτόν τον ΑΡΗ έναν πιο ενεργό ρόλο στο παιχνίδι. Νίκη χωρίς αντίκρισμα βαθμολογικά αλλά σίγουρα με ευεργετικές επιπτώσεις στην αυτοπεποίθηση της ομάδας που μετά τις τελευταίες εμφανίσεις είχε πιάσει πάτο.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Με τον Γούντμπερι να είναι η αιχμή του δόρατος στην επίθεση και όλους τους υπόλοιπους να δείχνουν ιδιαίτερη διάθεση στα καθήκοντα τους ο ΑΡΗΣ άντεξε στο καλό ξεκίνημα των Λιθουανών. Όχι μόνο δεν τους επέτρεψε να χτίσουν διαφορά αλλά κατάφερε και να προσπεράσει λίγα δεύτερα πριν τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου. Τα γνωστά όμως προβλήματα στην άμυνα κοντά στο καλάθι και η μοναξιά του Γούντμπερι στην επίθεση δεν μας επέτρεπαν να χτίσουμε διαφορά και έτσι το παιχνίδι πήγαινε πόντο πόντο.

Η ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΣΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ 4^Ης ΠΕΡΙΟΔΟΥ

Κούπερ και Γουίλις δεν ήταν σε καλή βραδιά,  ο Νόλεϊ μετά τις παρεμβάσεις του Καστρίτη έμοιαζε με το πόδι κολλημένο στο φρένο και οι Χότζ και Λαζέφσκι είχαν απλά κάποιες εκλάμψεις που δεν ήταν αρκετές. Η άμυνα όμως ήταν αυτή που οδήγησε την έτσι και αλλιώς προβληματική Λιετκαμπέλις σε μια σειρά κακών επιλογών, άστοχων σουτ και αρκετών εύκολων λαθών. Νόλεϊ, Χότζ και Γούντμπερι έβγαλαν καλές άμυνες και έδωσαν την ευκαιρία στην ομάδα να τρέξει και να βρει γρήγορους πόντους. Και όταν και ο Κούπερ βρήκε ρυθμό στην επίθεση η πλάστιγγα έγειρε για την καλά προς την πλευρά μας. Ωστόσο και στο τέλος ο Γούντμπερι ήταν αυτός που με τα καλάθια του κλείδωσε τη νίκη για την ομάδα μας δίνοντας ιδανικό επίλογο σε μια καταπληκτική για τον ίδιο βραδιά.  

ΜΕ ΑΛΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΜΥΑΛΑ

Εμφανώς αλλαγμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο παρκέ, δείχνοντας από νωρίς μια διάθεση εντελώς διαφορετική από αυτήν του περασμένου Σαββάτου. Διαφορετική διάθεση έδειξε και ο Καστρίτης που από το τζάμπολ προσπάθησε να ταράξει τα νερά αφήνοντας τον Νόλεϊ στον πάγκο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δούμε μια ομάδα που παρά τις όποιες λάθος επιλογές της σε άμυνα και επίθεση έδειχνε πιο σοβαρή. Ακόμη και όταν πέρασε ο Νόλεϊ στο παιχνίδι έμοιαζε με διαφορετικό παίκτη σε σχέση με αυτόν που βλέπουμε στους τελευταίους αγώνες που νομίζει ότι βρίσκεται στην αλάνα της γειτονιάς του με τους φίλους του. Είχε διάθεση σε άμυνα και ριμπάουντ, κίνηση και υπομονή στην επίθεση. Μάλιστα έψαξε και τις συνεργασίες με κάποιες από αυτές να καταλήγουν σε ωραία καλάθια. Είχε όμως και έναν Γούντμπερι που τα έκανε σχεδόν όλα και στις 2 πλευρές του γηπέδου.  Το σημαντικότερο όμως από όλα έχει να κάνει με τον διαφορετικό τρόπο σκέψης του Καστρίτη σε σχέση με το παρελθόν. Επιτέλους αποφάσισε να δοκιμάσει και κάτι διαφορετικό και σε μεγάλο βαθμό του βγήκε.  Ας ευχηθούμε να μην ήταν μια αναλαμπή και να δούμε στη συνέχεια περισσότερο Γούντμπερι και λίγοτερο Νόλεϊ σε ρόλο one man team show γειτονιάς.  Όσο για τα προβλήματα στο 5, αυτά σίγουρα δεν λύνονται έτσι απλά με το δίδυμο ψηλών Μπάνκς – Ρόμπερτς. Ακόμη και όταν ο Ρόμπερτς είναι θετικός όπως ήταν σήμερα, δεν είναι αρκετό. Εκεί αναμένουμε τις αλλαγές στο ρόστερ.

ΟΙ ΓΙΟΥΧΕΣ ΕΠΙΑΣΑΝ ΤΟΠΟ

Στον απόηχο της κατακραυγής μετά την ιστορική ήττα ντροπής από την Καρδίτσα οι παίκτες του ΑΡΗ και το τεχνικό τιμ δεν είχε άλλη επιλογή από το να δείξει έστω ότι προσπαθεί να αλλάξει την κατάσταση. Πρώτος ο Καστρίτης προσπάθησε να ξεφύγει από τα τετριμμένα και οι παίκτες του σε μεγάλο βαθμό τον ακολούθησαν. Είχαν ένταση και συγκέντρωση στην άμυνα, υπομονή και κίνηση στην επίθεση αλλά και έναν Γούντμπερι απόλυτο πρωταγωνιστή στην καλύτερη του εμφάνιση με τη φανέλα του ΑΡΗ μας! Σχεδόν απίθανο να οδηγήσει κάπου παραπέρα αυτή η νίκη, σίγουρα όμως αποτελεί ένα πρώτο ελαφρύ παυσίπονο για όλους.

ΥΓ. Σήμερα φάνηκε ότι δεν έχει να κάνει μόνο με την ποιότητα που έχουν ή δεν έχουν κάποιοι παίκτες αλλά έχει να κάνει και με τον τρόπο που αξιοποιούνται μέσα από το «πλάνο» και την «διαδικασία» Καστρίτη.

ΥΓ2. Έστω οδεύοντας προς το τέλος του έτους είδαμε και μια προσπάθεια για κάτι διαφορετικό από τον κόουτς. Ας ελπίσουμε να υπάρχει συνέχεια και να μην ξεχαστεί μέσα στην γενικότερη θολούρα.

Αρνητική ιστορία έγραψε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας στο Nick Galis Hall γνωρίζοντας βαριά ήττα από την Καρδίτσα με 27 πόντους διαφορά… κάτι που όσο και αν ψάξουμε στη μνήμη μας δύσκολα θα θυμηθούμε κάτι ανάλογο στο παρελθόν. Ένα απόλυτο μπάχαλο επί 40’ που δεν θύμιζε σε τίποτα ομάδα μπάσκετ. Ούτε καν ερασιτεχνική. Αδιάφοροι παίκτες, θολωμένος προπονητής και μια εικόνα που πρόσβαλλε τον σύλλογο και όσους βρεθήκανε σήμερα στο γήπεδο.  Στο ίδιο μήκος και οι δηλώσεις του Καστρίτη που αντί για μια έστω προσχηματική συγγνώμη προτίμησε να αναφερθεί στην έλλειψη ενσυναίσθησης από όσους χαλιούνται και την τάση ανθρωποφαγίας που δείχνουν.

ΣΚΟΡΠΟΧΩΡΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ

Ούτε για μια στιγμή η ομάδα δεν έδειξε ικανή να διεκδικήσει τη νίκη από την Καρδίτσα. Από την στιγμή που οι παίκτες μας πάτησαν στο παρκέ, υστερούσαν στα πάντα σε σχέση με τους αντιπάλους μας. Η Καρδίτσα έμοιαζε μπροστά μας με ομάδα από το NBA που ήρθε για να προπονηθεί κόντρα στον ΑΡΗ. Δεν συνάντησε καμία αντίσταση και με συνοπτικές διαδικασίες ανέβαζε τον δείκτη της διαφοράς. Οι φωνές και τα νεύρα του Καστρίτη ήταν η μόνη προσπάθεια αντίδρασης από την πλευρά μας μιας και καθαρά αγωνιστικά για άλλο ένα παιχνίδι  ο κόουτς μοιρολατρικά αποδέχθηκε ότι συνέβαινε πάνω στο παρκέ χωρίς να προσπαθεί να το αλλάξει.

ΑΝ ΑΡΝΕΙΣΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΛΥΣΕΙΣ;

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Κάτι τέτοιο θυμίζει ο φετινός ΑΡΗΣ που παραμένει αδιόρθωτος και αρνείται πεισματικά να κάνει ένα βήμα προόδου. Και πως να το κάνει όταν ο «ιθύνων νους» αυτής της ομάδας επιμένει στα αρχικά του πλάνα και σκέψεις, αδιαφορώντας ότι η ομάδα πάει από το κακό προς το χειρότερο. Τίποτα δεν προσπαθεί να αλλάξει ο Καστρίτης. Ακόμη και αν μπαίνουν νέα πρόσωπα στην ομάδα τα πάντα παραμένουν ίδια και απαράλλαχτα. Οι ίδιες ανούσιες άμυνες, τα ίδια ανόητα λάθη, οι ίδιες κακές επιλογές. Μονίμως με την δικαιολογία οδηγό με αποτέλεσμα κανείς στην ομάδα να μην νιώθει την παραμικρή ευθύνη για ότι συμβαίνει. Πως περιμένουμε από παίκτες σαν τον Χότζ, τον Λαζέφσκι και τον Μπάνκς να βγουν μπροστά όταν δεν υπάρχει η πίεση από τον κόουτς για να γίνει κάτι τέτοιο. Ο ίδιος μετά από κάθε ήττα τους δίνει άλλοθι. Ο ίδιος τους στηρίζει με νύχια και με δόντια από το καλοκαίρι ενώ θα έπρεπε νωρίς νωρίς να έχει αποδεχθεί τις λανθασμένες επιλογές του και να έχει προχωρήσει σε διορθωτικές κινήσεις. Όταν όμως το καλό της ομάδας και οι νίκες δεν είναι προτεραιότητα αλλά να εξυπηρετηθεί ένα συγκεκριμένο πλάνο που βολεύει τον κόουτς αυτά είναι τα αποτελέσματα. Αποτελέσματα που θα έπρεπε να έχουν εξοργίσει τη διοίκηση. Το αφήγημα του κόουτς όμως βολεύει τη διοίκηση, όπως τη βολεύει και όλη την ευθύνη της αγωνιστικής ξεφτίλας να την έχει ο Καστρίτης. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Όταν αποφασίσει η διοίκηση να ζητήσει ευθύνες τότε ίσως και να αρχίσουμε να βλέπουμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ.

ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΕΙΩΜΟ

Καμία έκπληξη για ότι έγινε σήμερα. Άλλωστε τα είπε όλα ο κόουτς στη συνέντευξη τύπου. Μα αφού υπάρχουν προβλήματα… τι περιμένατε; Να αλλάξουν 1-2 σωστές πάσες και να βγάλουν κάποιο σύστημα στην επίθεση; Να παίξουν άμυνα και να παλέψουν για κάθε μπάλα;  Για ποιο λόγο να προσπαθήσουν παραπάνω; Μα από την στιγμή που λείπει ο Τολιόπουλος και ο Μποχωρίδης και όσο θα λείπουν είναι αποδεκτό οι υπόλοιποι παίκτες και όλη η ομάδα σαν σύνολο να έχει αυτή την εικόνα. Είναι φυσιολογικό δηλαδή να χάνεις με αυτόν τον τρόπο από την Καρδίτσα. Τι δεν καταλαβαίνεις; Οπότε όλα καλά συνεχίζουμε έτσι…

ΥΓ. Για έλλειψη ενσυναίσθησης ακούσαμε, για ανθρωποφαγία ακούσαμε… ένα συγγνώμη δεν ακούσαμε.

ΥΓ2. Από την ήττα από την Καρδίτσα μέσα στο Παλέ στο φιλικό προετοιμασίας έως και τον σημερινό διασυρμό απέναντι στην ίδια ομάδα δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα. Ή τουλάχιστον δεν έχει αλλάξει κάτι προς την θετική κατεύθυνση. Και για αυτό δεν φταίει κανένας τραυματισμός.

ΥΓ3. Όσο και αν σκαλίζω τη μνήμη μου δεν μπορώ να θυμηθώ ανάλογη κακή βραδιά μέσα στην έδρα μας με έναν αντίπαλο σαν την Καρδίτσα. Όπως και δεν μπορώ να θυμηθώ άλλη φορά που ο κόσμος άρχισε να φεύγει από το γήπεδο από το ξεκίνημα της 4^ης περιόδου.

ΥΓ4. Είναι να αναρωτιέσαι τι άλλο πρέπει να κάνει ένας προπονητής στον ΑΡΗ για να ξεκινήσει έστω αμυδρά να συζητιέται το ενδεχόμενο αντικατάστασης του. Όχι γιατί δεν τον συμπαθούμε... Αλλά για το καλό της ομάδας που εδώ και καιρό έχει περάσει σε 2^η μοίρα μιας και προέχουν τα «παιδιά» και το «οικογενειακό κλίμα» στα αποδυτήρια και στα γραφεία.

Ένα από τα τελευταία του χαρτιά έπαιζε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στην Άγκυρα. Τα έδωσε όλα, έφθασε κοντά στη νίκη αλλά στο τέλος για ακόμη μια φορά δεν τα κατάφερε. Το 18-6 στα τελευταία 5’ που οδήγησε στην ήττα, ήταν ξεκάθαρα αποτέλεσμα της κούρασης και της έλλειψης λύσεων στον πάγκο αλλά και ιδεών από τον κόουτς.

ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΟΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ

Ευχάριστη έκπληξη ήταν η παρουσία του ΑΡΗ στο πρώτο δεκάλεπτο. Όχι μόνο γιατί καταφέραμε να φθάσουμε στο +11 αλλά γιατί όλο αυτό προέκυψε μέσα από καλή κυκλοφορία της μπάλας και σωστές επιλογές στην επίθεση, καλή άμυνα και μαχητικότητα στα ριμπάουντ. Οι 8 πόντοι του Χότζ έμοιαζαν με μια πρώτη έκτακτη βοήθεια προς τους Κούπερ, Γουίλις και Νόλεϊ που και σήμερα προσπάθησαν να σηκώσουν την ομάδα στις πλάτες τους.

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΡΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Στο 2^ο και στο 3^ο δεκάλεπτο η ομάδα μας ίσως για πρώτη φορά φέτος πορεύτηκε με την άμυνα. Αν και οι Τούρκοι άρχιζαν να διαβάζουν καλύτερα το παιχνίδι και με τους Ακπινάρ και Χάνλαν σιγά σιγά να ανεβάζουν απόδοση κατάφεραν να προσπεράσουν. Χάρη στην άμυνα  μιας και στην επίθεση Κούπερ και Γουίλις πάλευαν σχεδόν μόνοι  του ο ΑΡΗΣ κατάφερε να μείνει μέσα στην διεκδίκηση της νίκης και να προσπεράσει ξανά.

ΧΩΡΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΜΥΑΛΟ

Όσο κυλούσε ο χρόνος τόσο χανόταν η συγκέντρωση των παικτών μας. Από την καλή άμυνα και τα πολλά κερδισμένα ριμπάουντ μέχρι την αποτελεσματικότητα στην επίθεση, ο ΑΡΗΣ ότι καλό έκανε στο παιχνίδι στα τελευταία 5’ το άφησε στην άκρη. Προφανώς και η κούραση έπαιξε τον ρόλο της, πόσο μάλλον όταν εκτός των Κούπερ και Γουίλις, ο τρίτος πόλος στην επίθεση ο Νόλεϊ είναι σε κακή βραδιά. Το 18-6 επιμέρους σκορ στα τελευταία λεπτά χάλασαν με περίσσια ευκολία ότι είχε χτίσει ο σημερινός ΑΡΗΣ σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΔΙΟΡΘΩΤΟΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ

Όταν έχεις παίξει τόσο κακό μπάσκετ όσο έχει παίξει το φετινό σύνολο του Γιάννη Καστρίτη κάθε κλικ προς την σωστή κατεύθυνση το υποδεχόμαστε ως σαν έναν μικρό άθλο. Κάπως έτσι έμοιαζε το παιχνίδι κόντρα στην Τούρκ και ιδιαίτερα το πρώτο δεκάλεπτο που είδαμε τον Χότζ να σκοράρει,  2-3 καλές συνεργασίες, μαχητικότητα στα ριμπάουντ και συγκέντρωση στην άμυνα. Από την άλλη όμως είδαμε ξανά τα ίδια ακριβώς προβλήματα. Τους Χότζ και Λαζέσφσκι συνολικά στο παιχνίδι να κρύβονται, τον Μπάνκς να αδυνατεί να διαβάσει εγκαίρως ότι γινόταν στο γήπεδο, τον Ρομπέρτς να μοιάζει αφηρημένος και τον Καστρίτη να μην θέλει να ξεφύγει ούτε σπιθαμή από τα πλάνα του. Κουραστικό ένας εναντίον ενός στην επίθεση, οι ίδιες άμυνες που δεν μπορούν να εφαρμόσουν οι περισσότεροι φετινοί μας παίκτες ξανά και ξανά. Μέχρι και στα τελευταία λεπτά η ίδια απάθεια που έχουμε δει και στα προηγούμενα παιχνίδια που κρίθηκαν στο τέλος. Ούτε μια σκέψη, ούτε μια δοκιμή, ούτε ένα ρίσκο από τον κόουτς. Αν τύχει και όποιος πάρει την προσπάθεια το βάλει και ο αντίπαλος το χάσει καλώς… διαφορετικά τι να κάνουμε πάμε παρακάτω μέχρι να επιστρέψουν οι τραυματίες.

ΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΞΕΜΕΙΝΕ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΠΡΟΚΡΙΣΗΣ

Πιο σοβαρή παρουσιάστηκε η ομάδα σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια και πάλι όμως όταν φθάσαμε στα κρίσιμα λεπτά χάθηκε το καθαρό μυαλό εντός και εκτός των 4 γραμμών. Ίσως και να αξίζαμε τη νίκη σήμερα αλλά με 2.5 παίκτες δεν πας πουθενά.  Σίγουρα δεν πας στην επόμενη φάση του Eurocup μιας και πλέον μας έχουν απομείνει μόνο μαθηματικές ελπίδες και πολύπλοκα σενάρια πρόκρισης.  Μικρό το κακό θα μου πεις σε σχέση με όσα διαδραματίζονται φέτος. Πλέον η σκέψη μας είναι στο αν θα επιστρέψει κάποιος από τους τραυματίες και ο ΑΡΗΣ κόντρα στην Καρδίτσα παρουσιαστεί πιο γεμάτος.

ΥΓ. Δάκρυσαν τα παιδιά στα αποδυτήρια… Εμείς να δεις κόουτς πόσο δάκρυ ρίχνουμε με αυτά που βλέπουμε φέτος.