Με τον ΝτεΤζούλιους για ακόμη ένα παιχνίδι να βγάζει φωτιές, ο ΑΡΗΣ λύγισε την αντίσταση του μαχητικού Περιστερίου και προσπέρασε το απρόοπτο με τον σοβαρό τραυματισμό του Νόλεϊ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο! Σαν αφύπνιση λειτούργησε η προκλητική διαιτησία που κατάφερε να ξεσηκώσει τον κόσμο και να πεισμώσει την ομάδα μας ώστε να φθάσει στη νίκη, σε ένα χρονικό σημείο όπου το Περιστέρι έμοιαζε να ελέγχει το παιχνίδι. Χαμόγελα στις κερκίδες με τη λήξη και ζεστό χειροκρότημα για τον Καστρίτη και τους παίκτες του!

ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΑ ΠΑΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

Νωθρός παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ στο ξεκίνημα του παιχνιδιού με την ομάδα μας να ψάχνεται στην άμυνα και να προβληματίζεται έντονα από το passing game του Περιστερίου. Στην επίθεση οι επιλογές του ΝτεΤζούλιους δεν άρεσαν στον Καστρίτη και παρόλο που δεν φαινόταν άλλος να βγαίνει μπροστά στο σκοράρισμα τον τράβηξε στον πάγκο. Οι συνέπειες της συγκεκριμένης επιλογής δεν άργησαν να φανούν και ο ΑΡΗΣ κόλλησε επιθετικά για τα καλά επιτρέποντας στο Περιστέρι να προηγηθεί με +8.

ΑΦΗΝΙΑΣΜΕΝΟΣ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ

Και από την στιγμή που ο κόουτς βλέποντας ότι υπήρχε έντονο πρόβλημα στο σκοράρισμα αποφάσισε να ξαναρίξει τον ΝτεΤζούλιους στο παιχνίδι τα πάντα άλλαξαν. Ο Αμερικάνος σε έναν δαιμονιώδη ρυθμό άρχιζε να φορτώνει το αντίπαλο καλάθι με κάθε τρόπο με το κοντέρ να σταματάει λίγο πριν το ημίχρονο στους 19 πόντους και τον ΑΡΗ να προσπερνάει με 5!

ΤΟ ΜΠΛΑΚ ΑΟΥΤ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΧΑΡΗ ΣΤΗ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ

Με τον ίδιο άσχημο τρόπο που μπήκε στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ μας, με τον ίδιο ακριβώς ξεκίνησε και στην 3^η περίοδο. Δεν έβρισκε το αντίπαλο καλάθι με τίποτα ενώ στην άμυνα ο Κόφεϊ και οι πιτσιρικάδες έκαναν ότι ήθελαν. Το +7 του Περιστερίου λίγα δεύτερα πριν τη λήξη της 3^ης περιόδου και η εικόνα των 2 ομάδων δεν απέπνεε αισιοδοξία ενόψει της 4^ης περιόδου. Όταν μάλιστα σε αυτή την κακή 3^η περίοδο είχες και τους 3 διαιτητές να σφυρίζουν με άλλα μέτρα και άλλα σταθμά τις 2 ομάδες αρνούμενοι σε πολλές φάσεις να καταλογίσουν τα φάουλ που γινόντουσαν, ήλπιζες σε ένα ηλεκτροσοκ που θα άλλαζε τα δεδομένα του αγώνα. Αυτό το ηλεκτροσόκ ήρθε κατά κάποιο τρόπο από 3 διαιτητές. Με τα σφυρίγματα τους εξόργισαν πέρα από τον κόσμο στο Παλέ, τους παίκτες μας και τον Γ.Καστρίτη που αν και τον έχουμε συνηθίσει να ξεσπάει στην άκρη του πάγκου… σήμερα τον έβγαλαν εντελώς εκτός εαυτού. Σε εκείνο το σημείο ο διακόπτης γύρισε και είδαμε έναν άλλον ΑΡΗ μέχρι το τέλος του αγώνα.

Η ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ ΣΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ

Ο συνήθης ύποπτος ΝτεΤζούλιους άρχισε πάλι να σκοράρει δίνοντας το σύνθημα της αντεπίθεσης. Και όταν ο Αμερικανός λύγισε από την κούραση(ζήτησε μόνος του αλλαγή) τη σκυτάλη την πήρε ο Τολιόπουλος που μέχρι την 4^η περίοδο ήταν σκιά του εαυτού του. Στα κρίσιμα όμως ο Τολιόπουλος φώναξε για άλλη μια φορά παρών αλλάζοντας τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Μάλιστα ο Τολιόπουλος βρήκε και βοήθειες από τους συμπαίκτες του με του Γούντμπερι, Μποχωρίδη, Λαζέσφσκι και Χατζηδάκη να πετυχαίνουν κρίσιμους πόντους και το -7 μέσα σε περίπου 5’ να γίνεται +12. Ο ΑΡΗΣ είχε βρει ρυθμό την κατάλληλη στιγμή και η νίκη κλείδωσε χωρίς άγχος.

ΨΑΧΝΕΤΑΙ ΑΚΟΜΗ… ΑΛΛΑ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ

Τα κατάφερε η ομάδα, πήρε τη νίκη μένοντας ανεπηρέαστη από τον τραυματισμό του Νόλεϊ και την παραφιλολογία γύρω από τον ΝτεΤζούλιους.  Πλέον βλέπουμε όσους αγωνίζονται να βγάζουν περισσότερη ένταση στο παιχνίδι τους, να προσπαθούν να βοηθήσουν σε όλους τους τομείς και όχι να κοιτάει ο καθένας το κομμάτι του. Αν εξαιρέσεις την ηγετική φυσιογνωμία που έχει βγάλει από το πουθενά ο ΝτεΤζούλιους και τα σκαμπανεβάσματα του Τολιόπουλου σιγά σιγά και οι υπόλοιποι αρχίζουν να προσφέρουν ποικιλοτρόπως. Στα ριμπάουντ, στις άμυνες, στο σκοράρισμα η ομάδα πήρε πράγματα από παίκτες που δεν μας είχαν συνηθίσει  σε κάτι τέτοιο.  Ναι την διαφορά την έκαναν 2 παίκτες στην επίθεση αλλά όταν ζόρισαν τα πράγματα όλοι φώναξαν παρών. Παρόλα αυτά η κατάσταση παραμένει δύσκολη και δεν είναι λύση να βασιστείς στο κρεσέντο ενός ή 2 παικτών, ιδιαίτερα όταν ο ένας από τους 2 είναι υπ ατμόν. Πολύ μεγάλο βάρος έχει πέσει στις πλάτες του Καστρίτη που σύντομα θα πρέπει να πάρει τις σωστές αποφάσεις.

ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΝΙΚΕΣ

Ο αφηνιασμένος ΝτεΤζούλιους συνέχισε να σκοράρει με κάθε τρόπο, ο Τολιόπουλος εμφανίσθηκε στο παιχνίδι την κατάλληλη στιγμή και όλοι οι υπόλοιποι φρόντιζαν να βάλουν το δικό τους λιθαράκι για να έρθει αυτή η πολύτιμή νίκη! 3^η συνεχόμενη νίκη για την ομάδα σε ένα χρονικό σημείο όπου η βελτίωση της ομάδας είναι απαραίτητο να έρθει μέσα από θετικά αποτελέσματα.  Το τι μας κρύβει η συνέχεια με αυτούς τους τραυματισμούς και την ενδεχόμενη αποχώρηση του Ντε Τζούλιους κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει. Ότι και αν γίνει ας γίνει γρήγορα γιατί η ομάδα δείχνει να βρίσκει τα πατήματα της και να ξανακερδίζει την εμπιστοσύνη του κόσμου σιγά σιγά. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Με 2 ήττες ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του στο super cup ο ΑΡΗΣ μας, εκεί όπου ούτε στον μικρό τελικό κατάφερε να γευτεί την χαρά της νίκης με αντίπαλο το Περιστέρι. Προβληματική εμφάνιση για την ομάδα μας στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, με τον Τολιόπουλο να παλεύει μόνος του για τη νίκη σχεδόν σε όλο το Β ημίχρονο. Έκλεψε την παράσταση το Περιστέρι μοιράζοντας τον χρόνο σε νεαρούς Έλληνες ταλαντούχους αθλητές και όχι σε κάποιο λαχείο από κολέγιο των ΗΠΑ.

ΜΠΗΚΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Αρκετά συγκεντρωμένοι παρουσιάστηκαν οι παίκτες μας στο παιχνίδι. Καλή άμυνα, έλεγχος των ριμπάουντ και ευστοχία έξω από τα 6.75. Το +12 υπέρ μας επιβεβαίωνε την καλή μας παρουσία με το ζητούμενο να είναι η διάρκεια μέσα από το ροτέισον του Γ.Καστρίτη μιας και η πρόθεση να μοιραστεί ο χρόνος σε όλους.

ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΥΣΤΟΧΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΟΥ

Όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια έτσι και στο σημερινό ξαφνικά τα μακρινά σουτ σταμάτησαν να βρίσκουν τον στόχο τους. Νόλεϊ, Μαντζούκας, Μποχωρίδης, Γούντμπερι έχαναν το ένα σουτ μετά το άλλο. Κάτι που κλόνισε σε μεγάλο βαθμό την αυτοπεποίθηση της ομάδας σε όλα τα επίπεδα. Διστακτικότητα στην επίθεση, κακή αμυντική λειτουργία και φανερή έλλειψη ενέργειας κόντρα στους πιτσιρικάδες του Περιστερίου. Το Περιστέρι κάλυψε την διαφορά, πήρε κεφάλι στο σκορ και ο ΑΡΗΣ μπήκε στην γνώριμη διαδικασία ανατροπής του εις βάρους του σκορ.

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Αν και ο Ντε Τζούλιους έδωσε κάποιες λύσεις, ο Τολιόπουλος έδειχνε ο μοναδικός παίκτης να ανατρέψει την εις βάρος μας κατάσταση θυμίζοντας κάτι από την περσινή σεζόν. Ο Μποχωρίδης επανήλθε στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις, ο Μαντζούκας τα «έσπασε», ο Γούντμπερι δεν ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο ενώ ο Νόλεϊ με τον τρόπο που αγωνιζόταν σε άμυνα και επίθεση σε έκανε να απορείς πως κατάφερε να πείσει αυτούς που έπεισε για να έρθει σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ. Στην άμυνα χωρίς τον Μπάνκς μέσα ελέω ροτέισον και τους Γκιουζέλη και Ρόμπερτς ανήμπορους να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του αγώνα και να κοντράρουν τα πιτσιρίκια του Περιστερίου δεν υπήρχε ιδιαίτερος βαθμός δυσκολίας και η ήττα ήρθε φυσιολογικά βάσει της εικόνας των 2 ομάδων.

ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ Χ

2 βήματα εμπρός και άλλα 2 βήματα πίσω ήταν η συνολική εικόνα του ΑΡΗ σε αυτό το super cup των 4 ομάδων. Σε σχέση με τα φιλικά και τον αγώνα με την Βενέτσια η ομάδα έδειξε περισσότερη ομοιογένεια. Σε αυτό συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό ο Μπάνκς που άρχισε να θυμίζει φυσιολογικό σέντερ ικανό να κάνει τα βασικά. Είδαμε τον Τολιόπουλο να ανεβάζει στροφές, είδαμε τους Ντε Τζούλιους, Μποχωρίδη, Μαντζούκα και Χατζηδάκη να προσφέρουν κάποιες λύσεις. Και αυτά είναι τα θετικά. Στον αντίποδα όμως βασικά γρανάζια όπως ο Νόλεϊ, ο Ρόμπερτς και ως ένα βαθμό και ο Γούντμπερι δείχνουν να παραμένουν στα χαμένα. Και αν για τον Γούντμπερι που μπορεί επιθετικά να μην τα πηγαίνει καλά υπάρχει το ελαφρυντικό της προσφοράς του στα υπόλοιπα κομμάτια του παιχνιδιού για τους άλλους 2 ξένους παίκτες η κατάσταση μοιάζει αποκαρδιωτική. Όταν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις απέναντι στους Αβδάλα, Ζούγγρη και Σταυρακόπουλο πως να ανταποκριθείς απέναντι σε πιο ικανούς αντιπάλους. Αν σε αυτούς τους 2 προσθέσουμε και το φάντασμα του Γκιουζέλη τότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει την γύμνια του ΑΡΗ όταν δεν μπαίνουν τα μακρινά σουτ. Εκτός και αν σε μια εποχή όπου οι ομάδες μπορούν να έχουν 6-7 ξένους παίκτες ο ΑΡΗΣ στήθηκε για να έχει τον Τολιόπουλο και τους υπόλοιπους  Έλληνες πρωταγωνιστές και τους ξένους να γεμίζουν το ρόστερ.  Δεν είδαμε Χότζ και Λαζέφσκι και αυτό είναι το παρήγορο για τη συνέχεια.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ 2 ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΡΟΜΟΣ

Παιχνίδι προετοιμασίας ήταν και το σημερινό και κόντρα σε μια ισοδύναμη ομάδα όπως το Περιστέρι τα συμπεράσματα που μπορούν να βγουν έχουν σαφώς μεγαλύτερη αξία σε σχέση με το χθεσινό απέναντι στον Παναθηναϊκό. Συμπεράσματα για έναν ΑΡΗ που δεν μπόρεσε να κερδίσει το Περιστέρι που αγωνίσθηκε με 3 ξένους και πρωταγωνιστές 4 πιτσιρικάδες. Παραμένει «ήρεμο» το τεχνικό τιμ και η διοίκηση σχετικά με την πορεία της ομάδας, τα 2 παιχνίδια όμως με Τούρκ Τέλεκομ και ΑΕΚ θα δείξουν αν θα ηρεμήσουμε και εμείς.

ΥΓ. Βλέποντας την ομάδα του Περιστερίου και την καλή εμφάνιση των πιτσιρικάδων του αναρωτιέμαι αν τελικά είναι θέμα μπάτζετ ή τρόπου διαχείρισης του όπου μπάτζετ;

Ένα λάθος από κάθε πλευρά ήταν αρκετό για να διαμορφώσει το ισόπαλο 1-1 και να οδηγήσει στην πρώτη απώλεια βαθμών για τον ΑΡΗ μας. Σε ένα παιχνίδι όπου παρά τις απουσίες και τους ανέτοιμους παίκτες που αναγκαστικά αγωνίσθηκαν μπορούσαμε εύκολα να εκμεταλλευτούμε το «δώρο» του Ατρομήτου και να κλειδώσουμε τη νίκη. Καλά στοιχεία από τους νεοαποκτηθέντες, με την ομάδα όμως να δείχνει ότι θέλει ακόμη αρκετή δουλειά για να βρει τα πατήματα της, ιδιαίτερα στο επιθετικό κομμάτι. Με το «δεξί» η κιτρινόμαυρη κερκίδα στο γήπεδο του Ατρομήτου, έδωσε το σύνθημα της στήριξης και προς όλους τους υπόλοιπους.

ΜΕ ΣΧΗΜΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ

Με τις μεταγραφές να αργούν να ενσωματωθούν, τον Σίστο που πρόλαβε την προετοιμασία να είναι τραυματίας και τους Νταρίντα, Σουλεϊμάνωφ και Ζούλ τιμωρημένους οι επιλογές ήταν μετρημένες. Αναγκαστικά παίκτες με ελάχιστες προπονήσεις μπήκαν στο βασικό σχήμα. Κάπως έτσι ο Μάντζιος κατάφερε να παρατάξει ένα σύνολο που αμυντικά έδειχνε συμπαγής αλλά στην επίθεση είχε τα θέματα της. Κάτι ως έναν βαθμό φυσιολογικό μιας και οι Σίστο, Νταρίντα και Σουλεϊμάνωφ πιθανόν να ξεκινούσαν και βασικοί εφόσον ήταν διαθέσιμοι.

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ

Από τον τρόπο που πίεζαν οι 2 ομάδες στο ξεκίνημα οι αντίπαλοι μας ήταν αυτοί που έδειχναν να έχουν περισσότερο το μυαλό τους στη νίκη. Η διάθεση όμως που έδειχναν δεν μετουσιωνόταν σε φάσεις και ο ΑΡΗΣ μας εύκολα έπαιρνε την κατοχή και προσπαθούσε να βγει ψηλά. Με εξαίρεση όμως τον Μανού Γκαρθία και μερικές πρωτοβουλίες του Φετφατζίδη όλος ο ΑΡΗΣ έδειχνε να έχει μια αργή σκέψη, γεμάτη αμφιβολίες για το αν θα πρέπει να ανέβει πιο ψηλά ή με υπομονή να ψάξει το γκολ. Υπομονή που την δείξαμε σε μεγάλο βαθμό αλλά με τον Μορόν να μην δείχνει συγκεντρωμένος οι καλές ευκαιρίες που του δόθηκαν, σπαταλήθηκαν με ευκολία.

ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΑΘΗ

Με τις 2 ομάδες να κινούνται σχεδόν στα ίδια επίπεδα όλα έδειχναν ότι το παιχνίδι θα κρινόταν στο ένα γκολ. Και από την στιγμή που αυτό δεν μπορούσαμε να το βάλουμε εμείς… το έβαλε από μόνος του ο Ατρόμητος. Με την τύχη να μας χαμογελάει με το αυτογκολ στο 66’ και τον ΑΡΗ μας να ελέγχει το παιχνίδι η νίκη έμοιαζε να πλησιάζει. Λίγα λεπτά όμως αργότερα, το κακό διάβασμα της φάσης από τον Κουέστα και η «ευαισθησία» του διαιτητή πάτσισε τα λάθη και το πέναλτι που εκτέλεσε ο Γουάρντα έφεραν το παιχνίδι στα ίσια. Στα λεπτά που απέμειναν μέχρι τη λήξη και μετά την είσοδο του Σιφουέντες και του Ντιαντί η ομάδα μας έγινε πιο απειλητική και κυνήγησε το 2^ο γκολ. Σε αντίθεση με τον Ατρόμητο που αρκέστηκε σε καθυστερήσεις για να διατηρήσεις την ισοπαλία.

ΑΡΕΣΑΝ ΟΙ «ΝΕΟΙ», ΔΕΝ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Κάτι από την περσινή σεζόν θύμισε ο ΑΡΗΣ σήμερα παρουσιάζοντας μια σοβαρή εικόνα κυρίως μεσοαμυντικά που όμως όταν περνάει το κέντρο δυσκολεύεται. Ακόμη και αν ο Μανού Γκαρθία ύστερα από καιρό μας υπενθύμισε γιατί περιμένουμε από αυτόν να κάνει την διαφορά, η ομάδα δυσκολευόταν πάρα πολύ να γίνει απειλητική. Κάτι που ίσως να έχει να κάνει και με την γενικότερη προσέγγιση του αγώνα από τον προπονητή μας μιας και η πίεση που ασκούσαμε όταν ο Ατρόμητος είχε την μπάλα περιείχε μπόλικο δισταγμό. Έλειψαν οι πρωτοβουλίες και η ποιότητα στην τελική πάσα στοιχεία που σίγουρα θα μπορούσαν να προσφέρουν οι Νταρίντα, Σίστο και Σουλεϊμάνωφ. Συνυπολογίζοντας όμως τα δεδομένα της αναμέτρησης το πρόσημο είναι θετικό. Και αυτό έχει να κάνει κυρίως με τα 5 νέα πρόσωπα που έκαναν το ντεμπούτο τους σήμερα. Φρίντεκ, Ντιαντί, Μάγιο, Μοντσού, Σιφουέντες άφησαν καλές εντυπώσεις.  Παίκτες που δεν ακολούθησαν την προετοιμασία, δεν αγωνίσθηκαν στα φιλικά, δεν έχουν μάθει καν τα ονόματα των συμπαικτών τους. Όταν μπολιαστούν με τους υπόλοιπους και δούμε τον ΑΡΗ πλήρη τότε θα μπορούμε να κρίνουμε εκ του ασφαλούς. Για πρεμιέρα όμως τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο τα πρώτα μηνύματα είναι θετικά.

ΠΕΤΑΞΕ ΤΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ, ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

Σαν 2 πεταμένοι βαθμοί στα σκουπίδια μοιάζουν οι σημερινοί έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι,  με το δώρο του Ατρομήτου να επιστρέφεται πίσω …από μια κακή αντίδραση του Κουέστα. Είχαμε το προβάδισμα, είχαμε τον έλεγχο δεν είχαμε όμως την αποφασιστικότητα για να το τελειώσουμε. Σίγουρα θέλει δουλειά και ενίσχυση η ομάδα όμως φαίνεται ότι υπάρχουν καλά υλικά ώστε ο ΑΡΗΣ να πορευτεί στο πρωτάθλημα χωρίς να έχει την σκέψη του στις ομάδες που θα τον ακολουθούν στην βαθμολογία. Τα βιαστικά συμπεράσματα ποτέ δεν οδηγούν σε κάτι καλό… αλλά μια γεύση αισιοδοξίας μας την άφησε η σημερινή αναμέτρηση.

ΥΓ. Πολύ κουβέντα σηκώνει το σημερινό πέναλτι. Και μόνο η κίνηση που κάνει ο παίκτης του Ατρομήτου να εκμαιεύσει την σύγκρουση με τον Κουέστα λέει πολλά. Είναι και αυτό ένα δείγμα της νέας εποχής της εξυγίανσης που ξεκίνησε χθες σε μια γειτονιά λίγο πιο πάνω.

Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ στον «τελικό των φτωχών» στο Περιστέρι, γνώρισε την ήττα και κατέληξε στην 4^η θέση. Σε ένα παιχνίδι ιδιαίτερων συνθηκών μιας και στον ανέτοιμο Σανόγκο, τον «εκτός μάχης» Χάρελ, προστέθηκε την τελευταία στιγμή και ο Γκάλινατ, ο ΑΡΗΣ δεν τα κατάφερε και αρκέστηκε. Παρόλα αυτά η ομάδα και σήμερα κατέθεσε ψυχή, έφθασε μια ανάσα από τη νίκη αλλά στο τέλος ξέμεινε από λύσεις  δυνάμεις.

ΠΝΙΓΜΕΝΟΣ ΜΕ ΣΑΝΙΔΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΑ ΤΡΙΠΟΝΤΑ

Στα χαμένα… ήταν ο ΑΡΗΣ με το που πάτησε στο παρκέ με την ομάδα να δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Το Περιστέρι παίζοντας πολύ πιο ορθολογικά βρήκε τις λύσεις τόσο από κοντά όσο και από μακριά φθάνοντας στο +9 νωρίς στο παιχνίδι. Η αντίδραση του ΑΡΗ σε αυτή την εικόνα ήταν μονοδιάστατη, εκνευριστική… αλλά απόλυτα αποτελεσματική. Είχε άστρο η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο και με κάμποσες καταπληκτικές τρίποντες βόμβες κατάφερε να μπει δυναμικά στο παιχνίδι. Όταν μάλιστα άρχισε να σοβαρεύεται κατάφερε να φθάσει και στο +5 λίγα δεύτερα πριν το ημίχρονο.

ΞΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ

Όσο εντυπωσιακός και αν ήταν ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι μετά το νωθρό του ξεκίνημα, φαινόταν ότι στον «μαραθώνιο» του αγώνα στο τέλος δεν θα άντεχε. Ο Τολιόπουλος σε αρκετά σημεία του αγώνα έμοιαζε μόνος του μιας και όλοι οι υπόλοιποι είχαν κάποιες επιθετικές εκλάμψεις χωρίς την παραμικρή συνέπεια σε ότι έχει να κάνει με το σκοράρισμα. Το Περιστέρι στο τέλος βρήκε τα καλάθια που χρειαζόταν, μάζεψε τα ριμπάουντ που έπρεπε, έβαλε και μερικές βολές… και πήρε τελικά τη νίκη.

ΤΟ ΗΘΕΛΑΝ, ΤΟ ΠΑΛΕΨΑΝ, ΤΟ ΕΧΑΣΑΝ

Τεράστιο το ξενέρωμα… όταν στο ξεκίνημα της μετάδοσης ενημερωθήκαμε ότι ο Γκάλινατ είναι η απώλεια της τελευταίας στιγμής και μαζί με τον Χάρελ θα είναι απλοί θεατές. Γνωρίζοντας μάλιστα ότι ακόμη και η παρουσία του Σανόγκο είναι αμφίβολη. Υπό αυτές τις συνθήκες όμως οι παίκτες του Καστρίτη για ακόμη μια φορά μας εξέπληξαν. Δεν το πήγαν ως το τέλος όπως θα μπορούσαν αλλά το ότι το έφθασαν το παιχνίδι εκεί ήταν τεράστιο επίτευγμα δικό τους. Όπως δικά τους και τα λάθη και οι κακές επιλογές στην επίθεση και στον πάγκο. Μεγάλο παιχνίδι από τον Τολιόπουλο που μετά την αναμέτρηση πάντως στις δηλώσεις του έδειξε να ρίχνει μεγαλύτερο βάρος στο οικονομικό, παρά στο «συναισθηματικό».

ΜΑΧΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Μέχρι και στο τελευταίο(σχεδόν αδιάφορο) παιχνίδι της χρονιάς ο ΑΡΗΣ πάλεψε με όλο του το είναι,  καταφέρε να αντιστρέψει τις εις βάρους του συνθήκες και να φθάσει μια ανάσα από τη νίκη. Σίγουρα θέλαμε να κερδίσουμε σήμερα αλλά αυτός ο ΑΡΗΣ που απολαύσαμε φέτος έχει έναν μαγικό τρόπο ακόμη και τις ήττες να τις  πασπαλίζει με θετικά συναισθήματα. Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ όλη τη σεζόν, αυτός ήταν και σήμερα. Άλλες φορές ήταν πλήρης και έχανε, άλλες φορές ήταν ο μισός και κέρδιζε. Αψυχολόγητος, ασταθής αλλά πάντα μαχητής! Αναμένουμε με αγωνία να δούμε αν αυτός ο ΑΡΗΣ θα έχει και συνέχεια.

ΥΓ. Και όμως... η σημερινή διαιτησία ήταν πολύ καλύτερη σε σχέση με τα προηγούμενα 5 παιχνίδια που παίξαμε!

Επιστροφή στις νίκες και στις σοβαρές… εμφανίσεις έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο Περιστέρι κερδίζοντας με 75-82! Δεν έπιασε κάποια σπουδαία απόδοση σήμερα η ομάδα αλλά με εξαίρεση το 2^ο δεκάλεπτο ήταν σοβαρή και συγκεντρωμένη στην άμυνα και αυτό όπως αποδείχθηκε ήταν αρκετό. Προσπάθησε η Τσαρούχα και παρέα της να γυρίσουν το παιχνίδι αλλά χωρίς επιτυχία.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Κεφάτοι μπήκαν οι παίκτες μας στο παιχνίδι με εύστοχα μακρινά σουτ αλλά και ξεκάθαρη διάθεση να παίξουν σωστή άμυνα. Το Περιστέρι έμοιαζε να μην έχει την απαιτούμενη ενέργεια να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του αγώνα και αυτό το εκμεταλλεύτηκαν οι παίκτες μας φθάνοντας στο +13 με τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου. Τολιόπουλος, Μπλούμπεργκς και Χάρελ ήταν οι βασικοί εκφραστές του καλού ξεκινήματος μας στην επίθεση με τον Σανόγκο να κάνει όλη την βρώμικη δουλειά.

Η ΤΣΑΡΟΥΧΑ ΚΑΙ  Η ΠΑΡΕΑ ΤΗΣ ΑΝΕΛΑΒΑΝ ΔΡΑΣΗ

Τίποτα το παράξενο δεν έγινε σήμερα στο Περιστέρι… απλά οι διαιτητές για ακόμη μια φορά προσπάθησαν να αλλάξουν τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Μέσα στα πρώτα 3’ του 2^ου δεκαλέπτου, η Τσαρούχα και η παρέα της ανακάλυψαν κάθε λογής σφύριγμα ώστε να μας κόψουν τον ρυθμό και να αφυπνίσουν το Περιστέρι. Και δυστυχώς το πέτυχαν. Τα  συνεχόμενα φαλτσοσφυρίγματα αποσυντόνισαν εντελώς τους παίκτες μας και από εκεί που ο ΑΡΗΣ λειτουργούσε ως καλοκουρδισμένη μηχανή ξαφνικά έμοιαζε με παιδική χαρά. Ο εκνευρισμός από τα σφυρίγματα έφερε λάθη, αστοχία και το Περιστέρι μπροστά με 5 πόντους.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ ΝΙΚΗΤΗΣ

Μπορεί το παιχνίδι να έμοιαζε σιγά σιγά να ξεφεύγει από τον έλεγχο μας αλλά οι παίκτες του Καστρίτη δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Ο Σανόγκο συνέχιζε να παλεύει σαν σκυλί σε κάθε φάση, ο Χάρελ έκλεβε το πορτοφόλι όποιου έβρισκε μπροστά και Σόουζα σαν από μηχανής Θεός έδινε λύσεις σε επίθεση και άμυνα εκεί που δεν το περίμενε κανείς!  Και όταν μπήκε και ο Στάρκ με τον Κατσίβελη στην εξίσωση η πλάστιγγα έγειρε οριστικά προς την πλευρά μας.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΘΕΛΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ

Σίγουρα θα πρέπει να νιώθει ικανοποιημένος ο Καστρίτης σήμερα από αυτά που είδε από τους παίκτες του. Η ομάδα σε 3 δεκάλεπτα έπαιξε με απόλυτη συγκέντρωση, δεν μάσησε από τα σφυρίγματα των διαιτητών και δεν σταμάτησε σε κανένα σημείο του αγώνα να πιστεύει στη νίκη. Είδε επιτέλους παίκτες όπως ο Μπλούμπεργκ, ο Σανόγκο, ο Στάρκ, ο Σόουζα και ο Κατσίβελης να παίρνουν πιο ώριμες αποφάσεις στην επίθεση και να βοηθάνε στο σκοράρισμα τον Τολιόπουλο και τον Χάρελ. Μοναδική παραφωνία ο Μποχωρίδης και ο Ριντ που δεν μπόρεσαν να προσφέρουν κάτι το ουσιαστικό. Ωστόσο αυτό που μετράει πέρα από τη νίκη είναι ότι ο ΑΡΗΣ έδειξε να συνέρχεται από την αγωνιστική καθίζηση που τον χαρακτήριζε στα τελευταία παιχνίδια.

ΑΡΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ

Χωρίς να χρειαστεί να κάνει κάτι το εξεζητημένο ο ΑΡΗΣ αλλά παρουσιάζοντας ύστερα από καιρό τα βασικά του αγωνιστικά του χαρακτηριστικά πήρε τη νίκη κόντρα στο Περιστέρι  …την Τσαρούχα και τους λοιπούς. Η μαχητικότητα, η προσήλωση στην άμυνα αλλά και το πνεύμα νικητή που έμοιαζε να έχει χάσει τον τελευταίο καιρό σήμερα τα ξαναείδαμε και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Καιρός να επιστρέψει και ο Γκάλινατ και να δούμε την ομάδα να ανεβάζει και άλλο την απόδοση ενόψει των κρίσιμων αναμετρήσεων. Μπράβο ρε Αρειανάρα!

Παρατεταμένη η «αγωνιστική κοιλιά» της ομάδας, συνεχίστηκε και σήμερα στο Περιστέρι όπου γνώρισε βαριά ήττα με 84-62. Κακός στην άμυνα για ένα μεγάλο μέρος του αγώνα, εκνευριστικά άστοχος σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Δεν μπόρεσε να διεκδικήσει τη νίκη, χάνοντας με αυτόν τον τρόπο και την ευκαιρία να σκαρφαλώσει ψηλότερα στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.

ΜΕ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Ίδιος και απαράλλαχτος παρουσιάστηκε και σήμερα ο ΑΡΗΣ μας, ξεδιπλώνοντας από την πρώτη στιγμή που πάτησε στο παρκέ όλα τα προβλήματα μου. Και αν την δυστοκία ως ένα βαθμό την περιμέναμε εξαρχής λόγω της απουσίας των Γκάλινατ και Στάρκ,  η άμυνα είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Για πλάκα έμπαιναν οι παίκτες του Περιστερίου στο καλάθι μας και πετύχαιναν εύκολους πόντους. Κανένα φόβητρο κάτω από το καλάθι ενώ και η πίεση περιφερειακά ήταν για γέλια.

ΣΟΒΑΡΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΟΜΩΣ ΑΣΤΟΧΟΣ

Και ενώ το Περιστέρι εξαργύρωνε με τον καλύτερο τρόπο την αδυναμία μας σε όλα τα σημεία του παρκέ φθάνοντας στο +13 ήρθε η αφύπνιση. Ξαφνικά οι παίκτες μας ξεκίνησαν να παίζουν πιο έξυπνα άμυνα και να βγαίνουν αποτελεσματικά πάνω στην μπάλα. Η διαφορά μειώθηκε στους 4 πόντους και παρόλο που το Περιστέρι είχε τις απαντήσεις ο ΑΡΗΣ μας παρέμενε μέσα στο παιχνίδι. Όσο όμως βελτιωμένος και αν ήταν στην άμυνα, στην επίθεση μάλλον τα πράγματα είχαν γίνει χειρότερα. Η κούραση του Τολιόπουλου, τα σκαμπανεβάσματα του Χάρελ, η αφλογιστία του Ρίντ που σπατάλησε κάμποσα ελεύθερα σουτ, τα λάθη των Μποχωρίδη και Κατσίβελη και η «άχρωμη» εμφάνιση των Μπλούμπεργκς, Σόουζα και Μπάξτον δεν μας επέτρεπε να κάνουμε το κάτι παραπάνω. Ξέφυγε στο τέλος η διαφορά μιας και στα τελευταία λεπτά φάνηκε να είχαμε πετάξει λευκή πετσέτα, κάτι που ίσως να μην το είχαμε ξαναδεί στον φετινό ΑΡΗ.

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΙΠΠΙΚΟ

Ακούγοντας τον Καστρίτη στη συνέντευξη τύπου σήμερα(όπως και σε όλες τις τελευταίες) η ανησυχία για την πορεία της ομάδας μας γίνεται πιο έντονη. Προφανώς και οι απουσίες παίζουν σημαντικό ρόλο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ομάδα είναι ανήμπορη να αντιδράσει. Και όταν λέμε ομάδα εννοούμε τη σημερινή που παρά τις όποιες απουσίες της, αυτή παρατάχθηκε με 6 ξένους που επέλεξε ο κόουτς. Οπότε το να επικεντρωνόμαστε τόσο πολύ στους τραυματισμούς μάλλον χάνουμε το νόημα και υπεκφεύγουμε να ασχοληθούμε με τα σημαντικά αγωνιστικά θέματα των τελευταίων αγωνιστικών. Και ας μην ξεχνάμε ότι φέτος ο ΑΡΗΣ έχει προσπεράσει πάρα πολλές φορές τις απουσίες του. Και ακόμη και όταν δεν κατάφερε να κερδίσει, η εικόνα ήταν πολύ καλύτερη από αυτήν που παρακολουθούμε εδώ και κάμποσα παιχνίδια.

ΧΑΘΗΚΕ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ, Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΑ ΠΛΕΪΟΦΣ

Εύκολη ήττα για τον ΑΡΗ μας στο Περιστέρι με την ομάδα να προβληματίζει με την εικόνα της για ακόμη μια φορά. Μπορεί το τελικό σκορ να μην αντικατοπτρίζει την σημερινή προσπάθεια αλλά σίγουρα επιβεβαιώνει ότι ο ΑΡΗΣ παραμένει σε τροχιά αγωνιστικής κατηφόρας. Σημαντικές οι απουσίες, σίγουρα παίζουν τον ρόλο τους αλλά αυτή η εικόνα δεν δικαιολογείται. Ευτυχώς υπάρχουν πολλά παιχνίδια ακόμη αλλά αν περιμένουμε να επιστρέψουν οι τραυματίες και να βρουν ρυθμό μάλλον δεν θα προλάβουμε…

Με τη γνωστή καλή του άμυνα στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, την πολυφωνία στην επίθεση και το 13 στα 26 τρίποντα ο ΑΡΗΣ μας κέρδισε το Περιστέρι! Πολύ πιο χαλαρά από ότι δείχνει το τελικό σκορ, πήρε τη νίκη που ήθελε και πάτησε 4αδα. Ξεχώρισε ο Γκάλινατ(18π.) με τον Τολιόπουλο(11π. – 5ασ.) σε ένα παιχνίδι όμως που είχαν κάμποσους συμπρωταγωνιστές. Παρά την νίκη μάλλον ο εκνευρισμός ήταν αυτός που επικράτησε στο φινάλε της αναμέτρησης με τον Ξανθόπουλο να προσπαθεί να γίνει πρωταγωνιστής, σε συνέχεια των προκλητικών διαιτητών και του μόνιμα διαμαρτυρόμενου Σπανούλη.

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Με τον Τολιόπουλο να αναλαμβάνει την οργάνωση του παιχνιδιού ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα έμοιαζε ψύχραιμος και συγκεντρωμένος στον στόχο της νίκης. Ο Γκάλινατ έκανε την αρχή, ο Μπλούμπεργκ έδωσε τη συνέχεια, ο Σόουζα μπήκε στην εξίσωση με το +8 λίγο πριν την λήξη του πρώτου δεκαλέπτου να αποτυπώνει ιδανικά την καλή μας παρουσία.

ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟ ΤΟ ΡΟΤΕΪΣΟΝ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΗ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ

Ορεξάτος ήταν ο Καστρίτης σήμερα με τις αλλαγές να διαδέχονται η μια την άλλη ακόμη και όταν φαινόταν να είχαμε βρει την 5αδα της «επιτυχίας». Παρόλα αυτά ο ρυθμός της ομάδας δεν έπεσε σχεδόν ποτέ. Είτε στην άμυνα είτε στην επίθεση με εξαίρεση κάποια μικρά κενά  ο ΑΡΗΣ συνέχιζε να είναι συνεπής. Και σε αυτό τεράστιο ρόλο έπεσε η πολυφωνία που υπήρχε κυρίως στην επίθεση μιας και στην άμυνα συνήθως τα πάμε καλά. Στην επίθεση όμως όλοι σχεδόν που αγωνίσθηκαν σκόραραν. Ο Μπάξτον και ο Σόουζα αξιοποιήθηκαν ενώ και ο Μπλούμπεργκ δήλωσε δυνατό παρών. Και αυτό σε αντίθεση με την εμφάνιση του Τολιόπουλου και του Γκάλινατ δεν είναι κάτι που το βλέπουμε συχνά να συμβαίνει στο ίδιο παιχνίδι. Σήμερα έγινε και για αυτό το Περιστέρι δεν μπόρεσε να μας απειλήσει ποτέ. Η διαφορά έφθασε στο +17 και έμεινε εκεί κοντά για την μεγαλύτερη διάρκεια του Β ημιχρόνου. Η γκρίνια του Σπανούλη, τα καμώματα των διαιτητών και τα πειράματα του Καστρίτη ήταν αυτά που απέτρεψαν μια πολύ πιο βαριά ήττα για τους αντιπάλους μας.

ΕΠΑΙΞΕ ΠΙΟ ΩΡΙΜΑ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Ίσως το πιο ώριμο παιχνίδι του έπαιξε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα απέναντι στο Περιστέρι και για αυτό έφθασε τόσο εύκολα στη νίκη. Με καλή κυκλοφορία της μπάλας από τον Τολιόπουλο, τον Μποχωρίδη αλλά και τον Καρ που συνολικά μοίρασαν 12 ασιστ τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα. Πιο εύκολα γιατί αρκετές από αυτές τις ασίστ ήταν σε μακρινά σουτ που βρήκαν στόχο. Το 50% στο τρίποντο αλλά και οι 20 ασίστ περιγράφουν την πνευματική ετοιμότητα και συγκέντρωση που είχε ο ΑΡΗΣ μας σε αυτό το παιχνίδι. Στο τέλος λίγο ο κόουτς μας τα χάλασε μιας και λόγω της διαφοράς μάλλον ήθελε να τεστάρει ένα σχήμα που δεν του έβγαινε με τίποτα. Επέμενε στον Κάρ, άφηνε τον Μποχωρίδη μέσα όταν τίποτα δεν του έβγαινε όπως και τον Μπάξτον που έχανε συνεχώς τις μάχες και άλλα πολλά… Αλλά κυρίως άφησε για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός παιχνιδιού πρωταγωνιστές της αναμέτρησης όπως τον Γκάλινατ, τον Τολιόπουλο, τον Μπλούμπεργκ και τον Σόουζα. Κάπως έτσι η διαφορά έπεσε στο +6 και η πίεση μας ανέβηκε. Μακάρι να έχει αίσια έκβαση η αντικατάσταση του Καρ μιας και η περίπτωση του φαίνεται να έχει βραχυκυκλώσει πνευματικά τον συμπαθή κατά τα άλλα κόουτς.

ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΚΑΘΙΣΕ ΣΤΗΝ 4^Η ΘΕΣΗ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ

Προβάδισμα για την 4^η θέση και την κλήρωση του κυπέλλου πήρε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα, κερδίζοντας πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό 81-73 το Περιστέρι! Γκάλινατ και Τολιόπουλος έκαναν την διαφορά και σήμερα, σε ένα παιχνίδι που υπήρχαν όμως κατά διαστήματα αρκετοί συμπρωταγωνιστές. Ικανοποίηση στις κερκίδες του Παλέ που είδε την ομάδα να αφήνει με συνοπτικές διαδικασίες την βαριά ήττα στην Ισπανία και να επιστρέφει με μια σημαντική νίκη. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Δεν μας έφθανε η γκρίνια του Σπανούλη επί 40’ είχαμε και το αδικαιολόγητο ξέσπασμα του Ξανθόπουλου στο φινάλε… Ρε τι κόμπλεξ είναι αυτό με την ΑΡΕΙΝΑΡΑ?

ΥΓ2. Σε νέο Τσούπκοβιτς τείνει να εξελιχθεί ο Κάρ. Θα τελειώσει η χρονιά και αυτός ακόμη εδώ να αναπληρώνει τον ανέτοιμο αντικαταστάτη του. Ρε τι ζούμε…  

Άλλη μια σελίδα «ένδοξης» ιστορίας του σύγχρονου μπάσκετ γράφτηκε σήμερα στο Nick Galis Hall με την Τσαρούχα να κλέβει την παράσταση(πέρα από τον ιδρώτα) των παικτών των 2 ομάδων και να αποφασίζει σκανδαλωδώς την εκκένωση του γηπέδου. Η αντίδραση του κόσμου στα σφαλτσοσφυρίγματα των 3 διαιτητών δεν άρεσε στην Τσαρούχα και «άδειασε» το γήπεδο σε μια σιχαμένη επίδειξη δύναμης από την ίδια αλλά και το «συμμοριάκι» της διαιτησίας. Στα αγωνιστικά ο ΑΡΗΣ δεν μπόρεσε να βρει λύσεις κάτω από το καλάθι και ούτε ήταν σε τόσο καλή ημέρα επιθετικά ώστε να ξεπεράσει τα εμπόδια των διαιτητών και μοιραία γνώρισε την ήττα.

ΜΠΗΚΕ ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

Δυνατά μπήκε η ομάδα, πήρε το προβάδισμα και έδειχνε ξεκάθαρη διάθεση να ανεβάσει και άλλο τη διαφορά. Η εξαιρετική άμυνα των πρώτων λεπτών αλλά και η αποτελεσματικότητα στην επίθεση έπειθε ότι ο ΑΡΗΣ σήμερα μπορεί να τα καταφέρει παρά την απρόσμενη σημαντικότατη απουσία του Γκούντουιν.

ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΑ ΣΦΥΡΙΓΜΑΤΑ ΑΛΛΑΞΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Και ενώ ο ΑΡΗΣ είχε βρει ρυθμό τελικά το Περιστέρι ξεκίνησε την αντεπίθεση του χωρίς καν να χρειαστεί να κάνει κάτι το εξαιρετικό. Μερικά επιθετικά φάουλ και φάουλ επαφής ήταν αρκετά. Το Περιστέρι τα πήρε τα δωράκια της διαιτησίας , δεν σπατάλησε τις ευκαιρίες του και κατάφερε να προσπεράσει στο σκορ. Μάλιστα το διαιτητικό κρεσέντο συνεχίστηκε μέχρι που το Περιστέρι έφθασε στο +15 και εκεί αποφάσισαν να δώσουν κάτι και στην άλλη πλευρά.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕ ΣΤΗ ΤΣΑΡΟΥΧΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΕΑΚΙ ΤΗΣ

Και ενώ το παιχνίδι έδειχνε να χάνεται από νωρίς στο Β ημίχρονο ξαφνικά ο ΑΡΗΣ κατάφερε να βρει γρήγορους πόντους και μαζί με κάποιες καλές άμυνες να δείξει ότι δεν έχει εγκαταλείψει την μάχη. Κάπως έτσι αναγκάστηκε η Τσαρούχα να «επέμβει» ξανά και με ένα ακόμη σφύριγμα ανακάλυψη εις βάρος του ΑΡΗ να ξεσηκώσει ολόκληρο το γήπεδο 7’ περίπου πριν τη λήξη της αναμέτρησης. Τα υβριστικά που ακούστηκαν «σόκαραν» την έμπειρη διαιτητή και αυτή αποφάσισε να εκκενώσει το γήπεδο. Μετά από περίπου 75’ το παιχνίδι ξανάρχισε ο ΑΡΗΣ πάλεψε να κάνει την ανατροπή και αν και έφθασε μια ανάσα από το να το γυρίσει τελικά μας έλειψαν τα «μεγάλα» σουτ.

ΔΕΝ ΕΙΧΕΙ ΛΥΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Σίγουρα η απουσία του Γκούντουιν ήταν ένα σοκ. Πέρα όμως από αυτό και τη δεδομένη λειψανδρία στους ψηλούς ο ΑΡΗΣ σήμερα είχε και τεράστιο πρόβλημα συγκέντρωσης. Αργές επιθέσεις χωρίς καλή κυκλοφορία της μπάλας και μπόλικες απελπισμένες προσπάθειες υπό την πίεση των 24’’ . Ίσως η χειρότερη εμφάνιση του Χάγκινς που στα οργανωτικά του καθήκοντα πάτωσε εντελώς.  Απών πνευματικά και σωματικά  ο Τολιόπουλος όπως και ο Χόγκλερ που δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν καθόλου. Όαση ο Νότε στην καλύτερη του εμφάνιση με τα κιτρινόμαυρα όπου σκόραρε 37 πόντους αλλά ήταν απελπιστικά μόνος του. Σχετικά καλή παρουσία είχαν οι Μήτρου Λόνγκ και ο Σανόγκο αλλά σίγουρα θα μπορούσαν να είχαν δώσει περισσότερα. Σε μέτρια βραδιά και ο Καστρίτης, κάπου ξέχασε τον Νετζήπογλου αλλά και δεν τόλμησε να αλλάξει κάτι στην άμυνα του παρόλο που φαινόταν ότι οι  Φραντσίσκο και Ντένμον ήταν πολύ «άνετοι» μέσα στο γήπεδο.

ΜΕ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ

Αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα προβλήματα του και ιδιαίτερα την απουσία του Γκούντουιν που άφησε ένα τεράστιο κενό κάτω από το καλάθι και μόλις 3 διαθέσιμους παίκτες για τις θέσεις 4-5.  Το Περιστέρι εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία μας κοντά στο καλάθι όπως και τα «δώρα» των διαιτητών και κατάφερε από εκεί που ήταν ζορισμένο να το γυρίσει. Βέβαια αν δεν υπήρχε Τσαρούχα και εκκένωση του γηπέδου θα βλέπαμε άλλο παιχνίδι… Κρίμα για τους νεότερους που γνωρίζουν το άθλημα με πρωταγωνιστές αντί τους παίκτες που αγωνίζονται πάνω στα παρκέ, κάποιους κομπλεξικούς  διαιτητές σε ειδικές αποστολές.   

ΥΓ. Έτσι είναι  αν συνηθίζεις να σφυρίζεις σε άδεια γήπεδα. Βλέπεις κόσμο στις κερκίδες και αγχώνεσαι.

Με το Περιστέρι πιθανόν ακόμη να βρίσκεται στο γήπεδο και να σουτάρει βολές… τον Αγραβάνη να βραβεύεται από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Σούμο για το πως έβγαλε εκτός παρκέ στα τελευταία κρίσιμα δευτερόλεπτα τον Καββαδά εκτός γηπέδου… ο ΑΡΗΣ μας γνώρισε την ήττα με ένα φόλοου 1.4’’ πριν τη λήξη. Σε ένα εξαιρετικό παιχνίδι όπου έλαμψε όσο ποτέ το άστρο του Τολιόπουλου, προσφέροντας στο μπασκετικό κοινό μια απίστευτη εμφάνιση με 38 πόντους και άλλα πολλά!

ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΧΑΓΚΙΝΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥ

Όπως ακριβώς και απέναντι στον Απόλλων Πατρών έτσι και σήμερα, ο ΑΡΗΣ μας μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι παίζει χωρίς τον «εγκέφαλο» Χάγκινς σπατάλησε μπόλικες επιθέσεις με αρκετά φθηνά λάθη. Μετά όμως τα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά η ομάδα σοβαρεύτηκε και ο Τολιόπουλος άρχιζε να βγαίνει μπροστά. Το προσπέρασμα με +6 έστειλε το μήνυμα στο Περιστέρι ότι αν είχε στο μυαλό του μια εύκολη επικράτηση μάλλον θα πρέπει να το ξεχάσει.

ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΣ Ο ΑΡΗΣ ΟΜΩΣ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΑ Η ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ

Το δεύτερο και το τρίτο δεκάλεπτο σημαδεύτηκε ξεκάθαρα από τα σφυρίγματα των 3 διαιτητών όπου με κάθε ευκαιρία έβλεπαν φάουλ στέλνοντας από νωρίς τους παίκτες του Περιστερίου στην γραμμή των βολών. Ο ΑΡΗΣ μπορεί να πάλευε με νύχια και με δόντια και να μην αφήνει τους αντιπάλους του να ηρεμήσουν οι διαιτητές όμως ήταν εκεί να  βοηθήσουν με μπόλικες ελεύθερες βολές. Σε ένα παιχνίδι όπου κρίθηκε στο σουτ σίγουρα οι 29 βολές που σούταρε το Περιστέρι σε σχέση με τις 9 δικές έπαιξαν τον μεγαλύτερο ρόλο στην έκβαση του αγώνα.

Ο ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΣ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο «ΣΟΥΜΟ» ΑΓΡΑΒΑΝΗΣ

Με τον Τολιόπουλο να συνεχίζει να οργιάζει, τους Λόνγκ, Καββαδά και Σανόγκο να δίνουν από το πουθενά λύσεις καταφέραμε να έχουμε το πάνω χέρι στα τελευταία 5’ της αναμέτρησης.  Εκεί όμως και πάλι οι Πουρσανίδης, Σταματόπουλος και Μπακάλης έκαναν ότι μπορούσαν με αποκορύφωμα ίσως το εξόφθαλμο διπλό σπρώξιμο του Αγραβάνη προς τον Καββάδα στέλνοντας τον εκτός γηπέδου! Φάση που ξεκάθαρα απέδειξε ότι δεν ήθελαν ο ΑΡΗΣ να κερδίσει.

ΜΑΧΗΤΗΣ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ

Όσο εκνευριστικά και αν είναι κάποια παιδικά λάθη που κάνουν οι παίκτες μας άλλα τόσο αισιόδοξο είναι να σκεφτείς αυτόν τον ΑΡΗ με τα περιθώρια βελτίωσης που έχει. Αυτή τη στιγμή ο ΑΡΗΣ παρουσιάζει αυτή την εικόνα(με μια κακή παρένθεση απέναντι στον μπαογκ και στον Ολυμπιακό) με τους μισούς παίκτες στο ροτέισον να προσπαθούν ακόμη να κατανοήσουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ναι όλοι πάλεψαν σήμερα αλλά αν εξαιρέσεις τον διαστημικό Τολιόπουλο και λίγο τον Καββαδά οι υπόλοιποι σίγουρα μπορούσαν να προσφέρουν περισσότερα στην ομάδα σήμερα.  Ενώ λάθη όπως αυτά που τρακάρουν οι παίκτες μας μεταξύ τους είναι θέμα χρόνου να εξαλειφθούν. Από την άλλη και ο Καστρίτης δείχνει πλέον στις άμυνες του περισσότερη προσαρμοστικότητα αφήνοντας στην άκρη την εμμονή στην ανούσια πιεστική άμυνα σχεδόν σε όλο το γήπεδο. Αν καταφέρει να μπολιάσει καλύτερα τον Μήτρου Λόνγκ και τον Νότε και «ενεργοποιήσει» τον Πάκ που σήμερα δεν είδαμε μπορούν να αλλάξουν πολλά. Αυτό πάντως που σίγουρα δεν πρέπει να αλλάξει είναι η εμπιστοσύνη του στον Τολιόπουλο και τον Καββαδά.

ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ

Πικρή γεύση μας άφησε το παιχνίδι στο Περιστέρι παρά την σπουδαία προσπάθεια των παικτών μας και τον αυτοκρατορικό Τολιόπουλο που μας χάρισε μια μαγική εμφάνιση. Πίκρα για μια ακόμη κλεμμένη νίκη από αυτούς τους απίθανους τύπους με τα γκρι. 20 βολές διαφορά και μερικές λαβές σούμο υπερκαλύπτουν κατά πολύ τα παιδικά λάθη και όλα τα στραβά που έκανε η ομάδα μας. Ένα μεγάλο μπράβο στην προσπάθεια του Καστρίτη και των παικτών του που δεν εγκαταλείπουν την μάχη με τίποτα!

Καζάνι που βράζει έχει γίνει ολόκληρος ο οργανισμός ΑΡΗΣ με την απρόκλητη επίθεση που δέχθηκαν οι φίλοι της ομάδας μας στο Περιστέρι να είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Πλέον οι μάσκες έχουν πέσει και η στοχοποίηση του συλλόγου και του κόσμου του με ένα συντονισμένο σχέδιο που περιλαμβάνει μέχρι και την αναίτια αστυνομική τυφλή βία να μην μπορεί να κρυφθεί. Η οργή είναι μεγάλη αλλά ακριβώς σε αυτό το χρονικό σημείο απαιτείται ψυχραιμία από όλους μας και μια οργανωμένη αντίδραση σε όλα τα επίπεδα.

ΑΗΔΙΑ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΘΕΙ

Τόσο καιρό όντας «ρομαντικοί» από την φύση μας ως Αρειανοί οπαδοί είχαμε επικεντρωθεί στις διαιτητικές σφαγές, στο κυνήγι της ΕΠΟ, στις πολιτικές παρεμβάσεις με στόχο τον Καρυπίδη και στις «συμμαχίες» που είχαν σκοπό να πλήξουν την ομάδα μας μιας και η επάνοδο του ΑΡΗ στην σουπερλίγκα με τον τρόπο που έχει γίνει χάλασε την μοιρασιά των big-πορδ. Πλέον όμως η κατάσταση έχει ξεφύγει και βλέπουμε ότι στον βωμό των συμφερόντων τους ζητάνε αίμα ή καλύτερα και άλλο αίμα… Και όσο και αν θέλουμε να περιορίζουμε όλες αυτές τις εγκληματικές ενέργειες σε κάποιους εγκληματίες υπό τον μανδύα του οπαδού ή ανεγκέφαλους αστυνομικούς που έχουν «ξεφύγει» από την ψυχολογική αξιολόγηση η ευθύνη ανήκει 100% στην οργανωμένη Πολιτεία που τα ανέχεται όλα αυτά και σε πολλές περιπτώσεις όπως έγινε στο Περιστέρι συμμετέχει και η ίδια.

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Είναι αδιανόητο να μην υπάρχει αντίδραση σε όλο αυτό. Από τις ανακοινώσεις που ήδη έγιναν μέχρι όλες τις απαραίτητες νομικές ενέργειες ο επίσημος ΑΡΗΣ είναι υποχρεωμένος να αντισταθεί σε αυτή την αηδία που έχουν βαφτίσει ελληνικό ποδόσφαιρο και επαγγελματικό αθλητισμό. Σίγουρα η ασυδοσία των αρχών που εκφράστηκε με την τυφλή βία των ΜΑΤ είναι κάτι που ξεπερνάει τις ομάδες και το ποδόσφαιρο αλλά όταν τα γήπεδα γίνονται το πεδίο δράσης και οι φίλαθλοι που απλά αγαπούν μια ομάδα ο στόχος δεν γίνεται να μην τα συνδέσεις. Ήδη η ΠΑΕ και ο ΑΣ έχουν δείξει ενδιαφέρον και τη διάθεση να στηρίξουν και να υπερασπιστούν όσους δέχθηκαν την επίθεση των ΜΑΤ. Δεν θα πρέπει όμως να μείνει μόνο εκεί ο επίσημος ΑΡΗΣ. Οφείλει για όλους όσους βρέθηκαν στο νοσοκομείο το βράδυ του Σαββάτου (ή απλά ένιωσαν τρομοκρατημένοι) αλλά και όλους τους υπόλοιπους να δείξουν ότι ο ΑΡΗΣ και ο κόσμος του δεν είναι το «μόνιμο θύμα» δυσάρεστων καταστάσεων που απλά αποδέχεται ότι του «τυχαίνει». Η πρόκληση υπήρξε για πολλοστή φορά ώρα να δούμε και την επίσημη αντίδραση. Γιατί αν δεν υπάρξει επίσημη αντίδραση τότε οι επιλογές που απομένουν στον κόσμο είναι ελάχιστες και θα έχουν οδυνηρές επιπτώσεις.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ

Στον απόηχο της νέας εγκληματικής επίθεσης εις βάρος του κόσμου του ΑΡΗ, αυτή τη φορά από αυτούς που υποτίθεται ότι μας προστατεύουν και διαφυλάσσουν την τάξη υπάρχει και ένας ποδοσφαιρικός αγώνας και μια ομάδα που δίνει τον δικό της αγώνα υπό αντίξοες συνθήκες.  Τα συστήματα, οι επιλογές προσώπων και λοιπά τεχνικά θέματα δεν μας απασχολούν. Όπως και η παρουσία του Σιδηρόπουλου και του Φωτιά δεν πρέπει να μας απασχολεί. Μπείτε μέσα κάντε το καθήκον σας γιατί η κατάσταση έχει ήδη ξεφύγει…

ΥΓ. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν όσοι δεν είναι φίλαθλοι-οπαδοί κάποιας ομάδας, δεν πηγαίνουν στα γήπεδα είναι ότι και ο επαγγελματικός αθλητισμός είναι ένας καθρέφτης της κοινωνίας μας και της «νόμιμης αναρχίας» όσων έχουν οποιαδήποτε εξουσία σε αυτή τη χώρα. Αντί να μας κουνάτε το δάχτυλο απλά ανοίξτε τα μάτια σας.