Με όπλο την σκληρή του άμυνα προσπάθησε ο ΑΡΗΣ μας να καλύψει το κενό του ΝτεΤζούλιους, το πάλεψε, έφθασε κοντά στη νίκη, στο τέλος όμως η Βαλένθια βρήκε τις λύσεις και κατάφερε να φύγει με το διπλό. Το πάλεψαν όσο μπορούσαν οι παίκτες του Καστρίτη και παρά την δυστοκία στην επίθεση δεν εγκατέλειψαν ποτέ την μάχη. Ζεστό χειροκρότημα στο φινάλε παρά την ήττα, με τον κόσμο της ομάδας να αναγνωρίζει την προσπάθεια.

ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Με την απουσία του ΝτεΤζούλιους να είναι ορατή από το ξεκίνημα του αγώνα ο Γ.Καστρίτης έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην άμυνα με τους παίκτες του να ανταποκρίνονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την αποστολή. Στην επίθεση ο Τολιόπουλος παίζοντας αρκετά ώριμα, διάβαζε την αντίπαλη άμυνα και προτιμούσε να χτυπάει από κοντά παρά έξω από τα 6.75 . Τα χαμένα όμως ριμπάουντ και τα ελεύθερα μακρινά σουτ των Ισπανών ήταν αυτά που έδωσαν στην Βαλένθια το προβάδισμα. Ένα προβάδισμα που με κάθε ευκαιρία η ομάδα μας το αμφισβητούσε αν και ήταν φανερό ότι με το που άνοιγε η ψαλίδα στη διαφορά θα ήταν πολύ δύσκολο για να γίνει η ανατροπή. Και αυτή η δυσκολία είχε να κάνει κυρίως με την αδυναμία μας κοντά στο καλάθι όπου ο Μπάνκς και πάλι ήταν «εκτός» παιχνιδιού και ο Ρόμπερτς αν και πάλευε έμοιαζε λίγος.

ΜΕ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΓΟΥΝΤΜΠΕΡΙ Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Το ημίχρονο έκλεισε στο -2 και  αυτό από μόνο του ήταν αρκετό ώστε να κάνει όλους στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο να πιστέψουν ότι στο τέλος θα μπορούσαμε να πάρουμε τη νίκη. Τίποτα όμως δεν άλλαξε στο Β ημίχρονο με τους Ισπανούς να βρίσκουν λύσεις εκμεταλλευόμενοι τις δεύτερες ευκαιρίες χάρη στα πολλά επιθετικά ριμπάουντ που με ευκολία μάζευαν.  Η αντίδραση του ΑΡΗ ήταν τα ηρωικά καλάθια του Τολιόπουλου αλλά και του Γούντμπερι που έκανε σχεδόν τα πάντα μέσα στο γήπεδο, παίζοντας τρομερή άμυνα, παλεύοντας σε κάθε ριμπάουντ και σκοράροντας με προσωπικές ενέργειες. Το 44-54 στο ξεκίνημα της 4^ης περιόδου έγινε 57-57 περίπου 2’ με τις δύο ομάδες να ζορίζονται πάρα πολύ να σκοράρουν και να τα δίνουν όλα στην άμυνα.

ΔΕΝ ΒΡΗΚΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΟΥΤ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

Όσο κοντά και αν έφθασε στη νίκη η ομάδα προσπερνώντας τα χαμένα ριμπάουντ, τα φθηνά λάθη και την έλλειψη λύσεων στην επίθεση στο τέλος όμως για να κερδίσει χρειαζόταν τα μεγάλα σουτ. Χότζ(2 φορές) και Τολιόπουλος(4 φορές) προσπάθησαν να σκοράρουν από μακριά  για να αλλάξουν τα δεδομένα χωρίς όμως επιτυχία. Η Βαλένθια εκμεταλλεύτηκε τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ και το σπρώξιμο της διαιτησίας και πήρε τη νίκη που ήθελε.

ΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΡΟΤΕΪΣΟΝ ΤΟΝ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ

Δεδομένων των συνθηκών και της δυναμικής του αντιπάλου ο ΑΡΗΣ σήμερα ήταν πάρα πολύ καλός. Ιδιαίτερα στην άμυνα όσο περνούσε ο χρόνος προσαρμοζόταν, διορθωνόταν και γινόταν ολοένα και πιο απροσπέλαστος. Οι Ισπανοί που είχαν έναν μ.ο. κοντά στους 100 πόντους σήμερα περιορίστηκαν στους 63 πόντους και αυτό λέει πολλά για την απόδοση μας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο όμως. Όπως και κόντρα στο Περιστέρι όπου είχαμε την απουσία του Νόλεϊ αλλά και σήμερα όπου προστέθηκε αυτή του ΝτεΤζούλιους ο Καστρίτης αναγκάστηκε να περιορίσει το ροτέισον και να μοιράσει τον χρόνο διαφορετικά. Οι πολλές αλλαγές περιορίστηκαν,  παίκτες που αγωνιζόντουσαν δεκάλεπτα σπασμένα σε δίλεπτα… πήραν πιο φυσιολογικές ευκαιρίες και αυτό φάνηκε πάνω στο παρκέ. Ο Γούντμπερι κάθε δευτερόλεπτο που έμενε στο παρκέ γέμιζε με αυτοπεποίθηση, παρόλο που ιδίως στην επίθεση δεν είχε ξεκινήσει καλά. Ενώ και Ρόμπερτς που έμεινε 25’ στο παρκέ αν και δεν εντυπωσίασε είχε όμως μια γεμάτη παρουσία με 12 ριμπάουντ και 10 πόντους. Παρά τα όποια προβλήματα τραυματισμών και την φυγή του ΝτεΤζούλιους ο ΑΡΗΣ στα τελευταία παιχνίδια δείχνει πιο ομάδα και αυτό είναι το μεγάλο κέρδος ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Μακάρι να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο ο κόουτς γιατί πέρα από τα όποια λάθη στον σχεδιασμό και τους τραυματισμούς και στη κατανομή του χρόνου υπάρχει πρόβλημα από την αρχή της χρονιάς.

ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΑ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Το πάλεψε όσο μπορούσε ο ΑΡΗΣ απέναντι στη Βαλένθια με τους Ισπανούς όμως να έχουν πολλές περισσότερες λύσεις στην επίθεση αλλά και την απόλυτη κυριαρχία στα ριμπάουντ. Παρά την ήττα όμως η ομάδα στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα έδειξε αυτό το μαχητικό πρόσωπο που μας είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια και αυτό οδήγησε στο αυθόρμητο χειροκρότημα του κόσμου με τη λήξη του αγώνα. Πλέον θα πρέπει με ψυχραιμία(αλλά και ταχύτητα) το τεχνικό τιμ και η διοίκηση να ζυγίσουν τις σκέψεις τους και να προχωρήσουν στις απαραίτητες κινήσεις ώστε ο ΑΡΗΣ να μην συνεχίσει να αγωνίζεται με μειονέκτημα κυνηγώντας την υπέρβαση σε κάθε παιχνίδι. Περιφερειακός θα είναι; ψηλός θα είναι; Ότι και αν είναι… η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση.

Σημαντική νίκη(που δεν την περιμέναμε) πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας στη Γαλλία όπου επικράτησε της περσινής φιναλίστ του θεσμού Μπούργκ με 88-91 σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα και σχεδόν 2.5 ωρών… λόγω των 3 διαιτητών και της γραμματείας που τα έκαναν όλα μπάχαλο. Οι 21 πόντοι του Τολιόπουλου έκαναν την διαφορά αλλά η πολυφωνία στην επίθεση και οι μάχες στην άμυνα έβαλαν τις βάσεις της νίκης. Μια νίκη που δίνει νέο ενδιαφέρον στη βαθμολογία του ομίλου και ελπίδες για πρόκριση.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΝΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ

Δεν ήταν το γρήγορο προβάδισμα των 5 πόντων που διατηρήθηκε σχεδόν μέχρι το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου. Ο ΑΡΗΣ έδειχνε από νωρίς να πατάει γερά στα πόδια του και να βάζει δύσκολα στους Γάλλους. Έπαιζε δυνατή άμυνα και έβρισκε λύσεις στην επίθεση σχεδόν από όποιον πατούσε παρκέ.  Γούντμπερι, Ντετζούλιους και Μπάνκς έκαναν την καλή αρχή με τους Μποχωρίδη και Χατζηδάκη να έρχονται από τον πάγκο και να τη συνεχίζουν.  Και όταν πέρασε και ο Τολιόπουλος και άρχισε να πυροβολεί έξω από τα 6.75 η ομάδα άρχισε να σε πείθει ότι δεν πήγε στη Γαλλία για τουρισμό αλλά για να πάρει μια πολύτιμη νίκη.

ΕΙΧΕ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΑΝΤΕΞΕ

Οι Γάλλοι αν και έβρισκαν εύκολους πόντους κοντά στο καλάθι μας, στο μακρινό σουτ είχαν θέμα και αυτό έδειχνε να τους επηρεάζει συνολικά. Μάλιστα όταν άρχισε να προσαρμόζεται η άμυνα μας στο παιχνίδι τους κοντά στο καλάθι άρχισαν να αστοχούν ακόμη και στα άχαστα από κάτω. Κάποια στιγμή όπως ήταν λογικό οι Γάλλοι βρήκαν κάποια μακρινά σουτ, προσπέρασαν στο σκορ αλλά πάντα ο ΑΡΗΣ είτε με τον Τολιόπουλο, είτε με τον Χότζ, είτε με τον Ντετζούλιους είχε τις απαντήσεις. Στο τέλος χρειάστηκαν τα μεγάλα σουτ του Τολιόπουλου και του Γούντμπερι αλλά και η ψυχραιμία στις βολές για να έρθει άλλη μια νίκη στις λεπτομέρειες όπως ακριβώς έγινε πριν λίγες ημέρες στη Ρόδο.

ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ευχάριστη έκπληξη ήταν αυτό το διπλό μιας και πριν το τζάμπολ λίγοι πίστευαν ότι θα μπορούσαμε να κερδίσουμε την Μπουργκ. Η ομάδα δεν έπειθε και δεν έδειχνε να διορθώνει τις χτυπητές της αδυναμίες. Αδυναμίες όπως η άμυνα κάτω από το καλάθι όπου και σήμερα ήταν η πληγή μας. Πως ήρθε λοιπόν η νίκη;  Μα γιατί σε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του παιχνιδιού βελτιωθήκαμε αισθητά! Τα ποσοστά στα μακρινά σουτ, τα ριμπάουντ και η μεγαλύτερη ένταση στην άμυνα περιορίζοντας τα αχρείαστα φάουλ. Και όλα αυτά όχι από έναν ή δύο παίκτες αλλά από όλους όσους αγωνίσθηκαν. Πολυφωνία στην επίθεση με 5 διψήφιους και σχεδόν άλλους τόσους να σκοράρουν. Πέρα του Τολιόπουλου είδαμε στα τελευταία κρίσιμα λεπτά τους Γούντμπερι, Νόλεϊ αλλά και τον Χότζ να φωνάζουν παρών. Συμπέρασμα; Η βελτίωση σε ατομικό επίπεδο που δείχνουν οι περισσότεροι παίκτες από παιχνίδι σε παιχνίδι αρχίζει να αλλάζει την εικόνα ολόκληρης της ομάδας και να φέρνει νίκες. Νίκες που θα ερχόντουσαν πολύ πιο εύκολα αν στις θέσεις 4-5 υπήρχε ένας πραγματικά καλός παίκτης για να δώσει λύσεις και όχι όλα αυτά τα ημίμετρα που διαχειρίζεται ο Καστρίτης. Εξακολουθεί πάντως να φαντάζει δύσκολο να βελτιωθεί η άμυνα μας κοντά στο καλάθι με το υπάρχον ρόστερ.

ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΝΙΚΗ

Με τον Τολιόπουλο να πυροβολεί έξω από τα 6.75 και τον Γούντμπερι να πραγματοποιεί την καλύτερη του εμφάνιση, ο ΑΡΗΣ μας πήρε μια σπουδαία νίκη απέναντι στην Μπούργκ ισοπεδώνοντας όλα τα προγνωστικά!  Πέρα από τα καλά ποσοστά στα μακρινά σουτ, οι παίκτες του Γ.Καστρίτη ήταν πραγματικοί μαχητές στην άμυνα και στα ριμπάουντ και αυτό έκανε τη διαφορά όταν δεν μας έβγαιναν τα σουτ. 2^η σερί νίκη μετά τη Ρόδο, κόντρα όμως σε έναν πολύ πιο δυνατό αντίπαλο και αυτό λέει πολλά. Αναμένουμε να δούμε ανάλογη εικόνα και το Σάββατο κόντρα στο Περιστέρι. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Σχεδόν 2.5 ώρες κράτησε το παιχνίδι με τους 3 διαιτητές και τη γραμματεία κάπου χαμένους στην μετάφραση να προσπαθούν να ξενερώσουν όσους παρακολουθούσαν το πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι. 

Δύο διαφορετικά πρόσωπα παρουσίασε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στην Τσεντεβίτα, με αυτό της ολικής κατάρρευσης να επικρατεί στο 2^ο ημίχρονο και τελικά να οδηγεί στην ήττα με 75-82. Καλός ο ΑΡΗΣ όσο έμπαιναν τα τρίποντα, ανήμπορος να αντιδράσει όταν σταμάτησε να τα βάζει και οι Σλοβένοι διάβασαν το παιχνίδι μας. Κακή διαχείριση από τον κόουτς που χάθηκε στις εμμονές του και μαζί και μια σημαντική νίκη που η ομάδα έδειχνε ότι μπορούσε να πάρει.

ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑ

Με την ίδια ένταση και πνευματική συγκέντρωση που είχε ο ΑΡΗΣ απέναντι στους Πατρινούς το περασμένο Σάββατο μπήκε η ομάδα και αυτό ήταν το πρώτο βήμα για να χτίσει ένα μικρό προβάδισμα. Στην άμυνα υπήρχαν σωστές τοποθετήσεις και γρήγορα αντανακλαστικά την ίδια στιγμή που στην επίθεση  έβρισκε λύσεις. Είτε χάρη στον Νόλεϊ είτε από τον συνήθη ύποπτο Τολιόπουλο. Αυτό όμως που έκανε την διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια ήταν ότι σχεδόν όλοι οι παίκτες που έμπαιναν στο παρκέ έβαζαν ένα λιθαράκι στο σκοράρισμα.

Ο ΧΟΤΖ ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΡΗΣ ΔΙΨΗΦΙΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ

Οι Σλοβένοι όσο κυλούσε ο χρόνος προσπάθησαν να ανεβάσουν την πίεση στην άμυνα και να παίξουν αρκετά πιο σκληρά ο ΑΡΗΣ όμως πυροβολούσε από μακριά κυρίως με τον Χοτζ που σήμερα θυμήθηκε το καλό του μακρινό σουτ. Και όσο τα τρίποντα έβρισκαν στόχο ο ΑΡΗΣ διατηρούσε σχετικά εύκολα μια διαφορά 10-12 πόντων.

ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΤΑ ΤΡΙΠΟΝΤΑ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

15’ πριν τελειώσει το παιχνίδι με τον ΑΡΗ μας στο +10 και τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα ακολουθούσε. Ξαφνικά τα τρίποντα σταμάτησαν να βρίσκουν στόχο. Όποιος και αν βαρούσε, ακόμη και αν ήταν εντελώς αμαρκάριστος αστοχούσε. Μια εκνευριστική αστοχία που όπως φάνηκε βραχυκύκλωσε πνευματικά την ομάδα. Λες και το μυαλό όλων είχε κολλήσει στην επιθετική δυστοκία στην άμυνα δεν λειτουργούσε τίποτα. Ανενόχλητοι οι αντίπαλοι μας περνούσαν στη ρακέτα και σκόραραν με ευκολία ξανά και ξανά και ξανά... Το έβλεπες να συμβαίνει διαρκώς και έβλεπες παράλληλα έναν ΑΡΗ στα χαμένα ανήμπορο να αντιδράσει. Και πως να αντιδράσει όταν ο κόουτς στον πάγκο είχε χαθεί στις σκέψεις του και έμοιαζε να αδυνατεί να αφουγκραστεί αυτό που συνέβαινε στο παιχνίδι.  Δεν μπορούσε να αλλάξει τίποτα γιατί δεν είχε τους παίκτες που ήθελε ετοιμοπόλεμους στον πάγκο; Δεν ήθελε να αλλάξει τίποτα γιατί πίστευε ότι τα «παιδιά» στο τέλος θα τα καταφέρουν; Δεν ήθελε να δοκιμάσει τον Μπάνκς(αγωνίστηκε μόλις 5’)  γιατί οι άλλοι τα πήγαιναν εξαιρετικά; Δεν έδωσε οδηγία να κλείσει η άμυνα κοντά στο καλάθι και να αφήσει το τρίποντο γιατί φοβόταν μην οι Σλοβένοι τα βάλουν και χάσουμε; Η ουσία είναι ότι το +12 έγινε -8 λίγα λεπτά πριν τη λήξη με τίποτα να μην φαντάζει ικανό για να αλλάξει την κατάσταση. Ούτε καν μια βόμβα του Τολιόπουλου που μείωσε προσωρινά την διαφορά….

ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ – ΟΜΑΔΙΚΗ ΤΡΙΚΥΜΙΑ

Είδαμε τον Χότζ να βρίσκει το χέρι του, τον Νόλεϊ να ξεκινάει δυνατά, τον Ρόμπερτς να παλεύει, τον Γούντμπερι να σκοράρει από τα 6.75, τους Τολιόπουλο και ΝτεΤζούλιους να παίρνουν πρωτοβουλίες και τον Λαζέφσκι να μας συστήνεται. Θετικά όλα αυτά, σίγουρα καλύτερα τα πράγματα σε σχέση με 2-3 αγώνες πιο πίσω. Έλα όμως που την ώρα που στον ΑΡΗ περιμένουμε παίκτες να μάθουν τα βασικά του μπάσκετ, να βρουν ρυθμό και τον ρόλο τους μέσα στην ομάδα ανταγωνιζόμαστε ομάδες που αυτά τα έκαναν το καλοκαίρι και πλέον ασχολούνται με πιο ουσιώδη πράγματα. Πράγματα όπως να διαβάσουν τον αντίπαλο, να χτυπήσουν εκεί που πονάει και να εφαρμόσουν ένα συγκεκριμένο πλάνο για να κερδίσουν όπως ακριβώς έκανε η Τσεντεβίτα σήμερα. Αντ αυτού υπάρχει η «διαδικασία» του Καστρίτη που απαιτεί να περιμένουμε τουλάχιστον 6-7 παίκτες να αντιληφθούν ποιοι είναι, που είναι και τι πρέπει να κάνουν. Ο ΑΡΗΣ σήμερα όσο έδειχνε μια στοιχειώδη εγρήγορση στην άμυνα και ήταν εύστοχος στα μακρινά σουτ έμοιαζε να πατάει καλά. Όταν όμως χάθηκε η συγκέντρωση δεν είχε από κάπου να πιαστεί. Ήλπιζε ότι κάποιος θα γινόταν ο ήρωας πάλι αλλά δεν…

Η «ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ» ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΣΤΟΙΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΟΝΑΕΙ ΠΟΛΥ

Και αυτά όλα αυτά συμβαίνουν όταν μια ομάδα δεν έχει καμία σταθερά στο παιχνίδι της. Ακόμη και ο Τολιόπουλος που είναι κύριος εκφραστής της επίθεσης φαίνεται να δρα καθαρά ατομικά χωρίς την παραμικρή υποστήριξη από τους υπόλοιπους. Και αυτό ισχύει για όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού μας σε άμυνα και επίθεση. Στην άμυνα επιμένουμε σε κάτι που αρκετοί παίκτες μας δεν μπορούν να ακολουθήσουν, στην επίθεση ακόμη αναρωτιόμαστε ποιος κατεβάζει την μπάλα και ποιος θα πάρει τα πολλά σουτ. Ο Νόλεϊ; o ΝτεΤζούλιους; ο Τολιόπουλος; ο Μποχωρίδης; ή καλύτερα σε όποιον κάτσει η μπάλα στα τελευταία δεύτερα της επίθεσης; Τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν στον προπονητή. Αυτός επέλεξε να κάνει προετοιμασία με τον Κλέι, να βάζει τον Νόλεϊ 35’ με 2 πόντους συγκομιδή, να αφήνει τον Μποχωρίδη να σουτάρει ξανά και ξανά, να δίνει 1’ 22’’ στον Άλκινς σε παιχνίδι που έφαγες ξεκούραστη τριαντάρα, να βάζει τον Μπάνκς 5’ όταν σε όλο το Β ημίχρονο σε έχουν τσακίσει κάτω από το καλάθι.  Ο Καστρίτης είναι αυτός που κρύβεται πίσω από δικαιολογίες σε τέτοιο βαθμό που συνεχίζει να δηλώνει αισιόδοξος και στα όρια της ικανοποίησης για τα «παιδιά» που κουράζονται και στεναχωριούνται.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΟΔΗΓΟ

Για σχεδόν 25’ ο ΑΡΗΣ σε έπειθε ότι μπορούσε να κερδίσει το παιχνίδι και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Τελικά όμως ο Καστρίτης και οι παίκτες του κατάφεραν να μας διαψεύσουν και να μας υπενθυμίσουν ότι από τον ΑΡΗ που παρακολουθούμε μέχρι τον ΑΡΗ που ελπίζαμε να δούμε φέτος υπάρχει τεράστια απόσταση. Εκτός φυσικά και αν εμείς είμαστε τελικά οι μπερδεμένοι που περιμέναμε να δούμε το κάτι παραπάνω σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Δεν εξηγείται διαφορετικά η ηρεμία και η αισιοδοξία του κόουτς.

ΥΓ. Κουρασμένα, απογοητευμένα και στεναχωρημένα τα «παιδιά» λέει ο κόουτς.  Και εμείς μια από τα ίδια κόουτς.

ΥΓ2. Λίγο ακόμη υπομονή και στο Παλέ θα μείνουμε εμείς και εμείς κόουτς. Τουλάχιστον τότε μπορεί να μην αγχώνονται τα «παιδιά».

ΥΓ3. Τα μπάτζετ, οι τραυματίες,  μια προπόνηση δεν κάναμε όλοι μαζί, τον Δεκέμβρη θα είμαστε καλά, και να κερδίζαμε σήμερα δεν θα κατακτούσαμε το Eurocup.

Μια ακόμη απογοητευτική εμφάνιση πρόσθεσε στο φετινό του κακό  ξεκίνημα  ο ΑΡΗΣ γνωρίζοντας την ήττα από την Χάποελ Τελ Αβίβ με 68-78. Η εκπληκτική εμφάνιση του ΝτεΤζούλιους, οι βοήθειες του Τολίοπουλου και οι 46 από τους 68 πόντους της ομάδας που πέτυχαν και οι 2 μαζί δεν ήταν αρκετοί για να αποφύγουμε την ήττα. Οι Ισραηλινοί παρά την μνημειώδη αστοχία τους με το που συμμάζεψαν τα ποσοστά τους δεν βρήκαν την παραμικρή αντίδραση από τον ΑΡΗ μας. Γιουχαρίσματα στο φινάλε από τον κόσμο που φέτος περίμενε πολλά περισσότερα από φθηνές δικαιολογίες για αυτή την εικόνα.

ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ ΟΔΗΓΟ

Σε αντίθεση με ότι μας έχει συνηθίσει η ομάδα, σήμερα δεν μπήκε καλά στο παιχνίδι επιτρέποντας στην Χάποελ να έχει το προβάδισμα και να παλεύει να αυξήσει από νωρίς την διαφορά. Ο ΝτεΤζούλιους όμως είχε διαφορετική άποψη και με ένα προσωπικό κρεσέντο πήρε τον ΑΡΗ από το χεράκι και προσπάθησε να τον οδηγήσει στη νίκη. Όταν μάλιστα στο πλευρό του παρουσιάστηκε και ο Τολιόπουλος ο ΑΡΗΣ κατάφερε να αφήσει πίσω του το κακό ξεκίνημα και να πάρει κεφάλι στο σκορ. Το 43-32 στο ξεκίνημα της 3^ης περιόδου ήταν το αποτέλεσμα της ονειρεμένης εμφάνισης του ΝτεΤζούλιους, του ξεσπάσματος του Τολιόπουλου και της απίστευτης αστοχίας των Ισραηλινών από τις βολές αλλά και στα αμαρκάριστα μακρινά σουτ.

ΚΟΥΡΑΣΗ ΚΑΙ ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΣΤΟΧΙΑ

Με την άμυνα της Χάποελ να επικεντρώνεται στον ΝτεΤζούλιους και στον Τολιόπουλο η κατάσταση άρχισε να ζορίζει. Κανένας άλλος παίκτης δεν έδειχνε ικανός να σκοράρει, το ένα άστοχο σουτ διαδεχόταν το άλλο και όσο κυλούσε ο χρόνος η υπόθεση νίκη γινόταν πολύπλοκη. Χωρίς βοήθειες και ανάσες, ΝτεΤζούλιους και Τολιόπουλος  «έπεφταν» καθώς πλησιάζαμε προς τη λήξη και μαζί και ολόκληρος ο ΑΡΗΣ. Όλοι οι υπόλοιποι ανύπαρκτοι. Και όταν η άμυνα σου με μια 2^η πάσα ή ένα σκριν γίνεται άνω κάτω τότε κάπου εδώ οι ελπίδες σου για νίκη εξανεμίζονται.

ΟΤΑΝ Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΗΚΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΑΜΕ

Στα χαρτιά η Χάποελ ήταν η ομάδα με το μεγαλύτερο μπάτζετ και το φαβορί(?) της αναμέτρησης. Στην πράξη όμως για περίπου 30’ είδαμε μια απελπιστικά άστοχη ομάδα που πάλευε να καταρρίψει κάποιο αρνητικό ρεκορ σε βολές και τρίποντα.  Ήταν τόσο κακοί που ακόμη και αυτός ο ΑΡΗΣ που έπαιζε άμυνα με τα μάτια και στην επίθεση μόλις 2 παίκτες πετύχαιναν πόντους κατάφερε να προηγηθεί μέχρι και με +11. Όταν όμως η Χάποελ σοβαρεύτηκε το μόνο που είχε να επιδείξει η ομάδα μας ήταν αστοχία, λάθη και άμυνα για γέλια και για κλάματα. Προσπάθησε ο Καστρίτης να ανακατέψει την τράπουλα με αρκετές αλλαγές και διάφορα σχήματα,  αλλά έτσι όπως τα έχει καταφέρει όποιο χαρτί και αν τραβήξει από τον πάγκο δύσκολα να αλλάξει τα δεδομένα του παιχνιδιού.

Η «ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ» ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ

Ολοένα και πιο δύσκολη φαντάζει η κατάσταση στην ομάδα. Ο κόουτς αν και μίλησε για ψυχραιμία μόνο ψύχραιμος δεν μοιάζει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Κρυμμένος πίσω από τους τραυματισμούς μας είπε κατά κάποιο τρόπο ότι αν σε μια ομάδα απουσιάζουν παίκτες από τις προπονήσεις οι υπόλοιποι μάλλον παίρνουν ρεπό. Ή προπονούνται σε κάτι διαφορετικό από αυτά που πρέπει να κάνουν πάνω στο παρκέ. Ενώ επικαλέστηκε και την στήριξη που απαιτείται προς τους παίκτες του και ο ίδιος είναι διατεθειμένος να τους δώσει …όταν τις τελευταίες ημέρες έδειξε την πόρτα της εξόδου στον Μαντζούκα και στον Άλκινς με τον τελευταίο μάλιστα να μην παίρνει ούτε καν την ευκαιρία για να μας δείξει τι μπορεί να κάνει σε μια ομάδα που βρίσκεται σε τόσο κακή κατάσταση όπως είναι αυτή τη στιγμή ο ΑΡΗΣ μας. Πέρα από αυτά,  δεν παρέλειψε να τονίσει την δυναμική των ομάδων που αντιμετωπίσαμε, ξεχνώντας «τυχαία» το παιχνίδι με τα πιτσιρίκια του Περιστερίου. Λες και πρέπει να χάσουμε εντός έδρας όπως πέρσι από κάποιον Κολοσσό ή το Μαρούσι για να τολμήσουμε να πούμε ότι η ομάδα μας δεν ήταν καλή και φταίγαμε εμείς.  Όσο για το πότε θα είναι η ομάδα έτοιμη; Τον Δεκέμβριο θα είμαστε έτοιμοι είπε ο κόουτς. Δεν είπε όμως για τι ακριβώς θα είναι έτοιμη η ομάδα. Για να τελειώσει με αξιοπρέπεια την παρουσία της στην Ευρώπη; Για να κάνει το μπρέικ σε κάποια έδρα στα πλέοφς; Αυτός ήταν ο στόχος εξαρχής και είναι τόσο ήρεμος; Ας μας το απαντήσει αυτό η διοίκηση με την οποία έχει άριστη συνεργασία.

ΟΣΟ ΔΕΝ ΘΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ

Νέα ήττα, νέα απογοητευτική εμφάνιση και νέα αδιέξοδα …μέχρι τον Δεκέμβρη όπου η ομάδα θα είναι έτοιμη σύμφωνα με τον κόουτς. Μέχρι τότε θα ελπίζουμε να κάνει κάποιος παίκτης το θαύμα του όπως το έκανε ο Τολιόπουλος στην Λιθουανία και ο εκπληκτικός ΝτεΤζούλιους που σήμερα το πάλεψε σχεδόν μόνος του. Γιατί αν περιμένουμε από παίκτες που δεν έχουν ιδέα από άμυνα, μπλοκ άουτ, δυσκολεύονται στα σκριν και φοβούνται να σουτάρουν ξαφνικά να μάθουν όλα τα παραπάνω μάλλον θα καλοκαιριάσουμε.

ΥΓ. Καλή η στήριξη στους παίκτες κόουτς αλλά μην ξεχνάς ότι πάνω από τους παίκτες(και εσένα) είναι το καλό της ομάδας και ο κόσμος της .

ΥΓ2. Κόουτς μάλλον κάτι δεν έχεις καταλάβει σωστά.  Την προσπάθεια εκτίμησε και στήριξε τα προηγούμενα χρόνια ο κόσμος του ΑΡΗ. Εκτός και αν πιστεύεις ότι πηγαίναμε στο γήπεδο για την 7^η, 8^η θέση ή την 4^η που κατακτήσαμε πέρσι με το επικό τρίποντο του Τολιόπουλου στην Πάτρα.

ΥΓ3. Όσο κουραστική είναι η συζήτηση-απαίτηση για αλλαγές άλλο τόσο κουραστική είναι αυτή η εμμονή με κάτι που δεν φαίνεται να οδηγεί πουθενά.

Έσπασε το αρνητικό σερί και ανάσανε  ο ΑΡΗΣ μας στη Λιθουανία όπου επικράτησε της Λιετκαμπέλις με 74-92. Ο Τολιόπουλος θυμήθηκε τις περσινές επιδόσεις του στο Eurocup και φρόντισε να τις ξεπεράσει πετυχαίνοντας ατομικό ρεκόρ πόντων(26) και εύστοχων τρίποντων(6/8)! Ολοκληρωτική εμφάνιση και από τον Μποχωρίδη που έκανε σχεδόν τα πάντα μέσα στο γήπεδο, μαζεύοντας ριμπάουντ, μοιράζοντας ασίστ, κλέβοντας μπάλες και σκοράροντας! Ικανοποίηση για τη νίκη και την εμφάνιση ως ένα βαθμό… μιας και οι παραφωνίες δεν έλειψαν.

ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ

Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση και προφανώς το καλό ξεκίνημα του ΑΡΗ σχεδόν σε όλα τα επίσημα παιχνίδια παύει να μας προκαλεί έκπληξη. Ο Μπάνκς τροφοδοτήθηκε, πέτυχε πόντους κοντά στο καλάθι, ο Μαντζούκας μπήκε δυνατά και ο Τολιόπουλος με το που πέρασε στο παιχνίδι έκανε ξεκάθαρο ότι σήμερα θα είναι η βραδιά του. Ο ΑΡΗΣ πήρε κεφάλι στο σκορ και έδειχνε ικανός να το διατηρεί.

ΔΕΝ ΦΟΒΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Μπορεί να υπήρχαν κάποια νεκρά διαστήματα σε άμυνα και ριμπάουντ όπου σε συνδυασμό με τους τραγελαφικούς διαιτητές έδιναν την ευκαιρία στους Λιθουανούς να μένουν κοντά στο σκορ αλλά σε κανένα σημείο της αναμέτρησης δεν έδειχνε ο ΑΡΗΣ να φοβάται. Με τον Τολιόπουλο να σκοράρει ακατάπαυστα, τον Μποχωρίδη να βρίσκεται παντού στην άμυνα και στην επίθεση αλλά  τον Χατζηδάκη να ανταποκρίνεται ιδανικά στο κομμάτι του σέντερ όπου πονούσαμε όλα έγιναν εύκολα. Η διαφορά έφθασε στο +22 τη στιγμή που η Λιετκαμπέλις με 0% στο τρίποντο δεν έδειχνε ικανή να απειλήσει και τα σφυρίγματα των διαιτητών απλά προκαλούσαν γέλιο. Και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε το παιχνίδι με τον ΑΡΗ να κατακτά την πρώτη του νίκη.

ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΔΕΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ

Σπουδαία η σημερινή εμφάνιση του Τολιόπουλου, επανήλθε για τα καλά στις περσινές του ρυθμίσεις. Και όταν ο Τολιόπουλος είναι on fire συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους. Όπως ακριβώς συνέβη με τον Μποχωρίδη που με 13 πόντους, 7 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 3 κλεψίματα διεκδίκησε με σθένος τον τίτλο του MVP. Πολύ καλός και ο Χατζηδάκης που με 12 πόντους έχοντας απόλυτη ευστοχία αλλά και τις κινήσεις του μέσα στο γήπεδο κάλυψε σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα κοντά στο καλάθι.

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΡΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΡΑΒΑΝΕ…

Ο ελληνικός κορμός έχει αναβαθμιστεί φέτος και σήμερα ήρθε η πρώτη επιβεβαίωση. Ακόμη και οι Μαντζούκας και Γκιουζέλης είναι σχεδόν βέβαιο ότι στην πορεία θα ανταποκριθούν στους ρόλους για τους οποίους αποκτήθηκαν. Από την άλλη όταν έχεις 6-7 Αμερικάνους και άλλους 2 στην αναμονή λόγω τραυματισμών περιμένεις να δεις περισσότερα πράγματα και όχι να χρειάζεσαι μια διαστημική εμφάνιση του Τολιόπουλου και του Μποχωρίδη για να κερδίσεις μια ομάδα σαν την Λιετκαμπέλις. Ο Ντε Τζούλιους ήταν πολύ καλός όπως και ο Γούντμπερι που ήταν θετικός. Ο Άλκινς μόλις ήρθε και φαίνεται ότι με το που προσαρμοστεί θα δώσει λύσεις αλλά η τριάδα Νόλεϊ, Μπάνκς και Ρόμπερτς συνεχίζει να προβληματίζει έντονα.  Ο Μπάνκς προσπάθησε αλλά μάλλον η αδράνεια του σε κάποιες άμυνες και ριμπάουντ ή τα άχαρα σκριν του στην επίθεση εκνεύρισαν τον Καστρίτη που τον πέταξε επιδεικτικά στον πάγκο. Ο Ρόμπερτς έκανε ότι μπορούσε να για να βοηθήσει τους Λιθουανούς να ανακάμψουν όπως και ο Νόλεϊ που πρόσθεσε άλλη μια τραγική παρουσία με 16’ γεμάτα λάθη, κακή άμυνα και κακές αποφάσεις. Και αν για τον Νόλεϊ στην θέση 3 υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις να καλύψουν την ανυπαρξία του  για τους Μπάνκς και Ρόμπερτς δεν ισχύει το ίδιο. Ιδιαίτερα από την στιγμή που ο Λαζέφσκι είναι σε φάση αποθεραπείας και ο Γκιουζέλης εντελώς εκτός ρυθμού το πρόβλημα στους ψηλούς είναι τεράστιο. Θα είναι μεγάλο λάθος ο κόουτς να επαναπαυτεί στην καλή παρουσία του Χατζηδάκη και να δώσει χρόνο στους ψηλούς. Είναι καίρια η θέση του σέντερ για να πάμε για 2^η σερί χρονιά με αλχημείες.

Η «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΣΦΡΑΓΙΣΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ

Η γεμάτη εμφάνιση του Μποχωρίδη και τα ατομικά ρεκόρ του εκστασιασμένου Τολιόπουλου που βομβάρδισε το καλάθι των Λιθουανών ήταν αρκετά για να σπάσει το αρνητικό σερί και ο ΑΡΗΣ μας να πανηγυρίσει την πρώτη του νίκη! Έπρεπε να αντιδράσει η ομάδα σε αυτό το κακό ξεκίνημα και κόντρα στην αδύναμη Λιετκαμπέλις άρπαξε την ευκαιρία και το έκανε παίζοντας κατά διαστήματα και καλό μπάσκετ. Καλό όμως θα είναι αυτή η νίκη να μην μας παρασύρει και κρύψουμε τις τρανταχτές αδυναμίες μας κάτω από το χαλάκι. Υπάρχουν σημαντικά λάθη που πρέπει να διορθωθούν ώστε αυτή η αγωνιστική σεζόν να αποκτήσει νόημα. 

ΥΓ. Το μπάσκετ περνάει κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο και οι διαιτητές δυστυχώς είναι μεγάλο κομμάτι αυτού του προβλήματος. Το χειρότερο από όλα είναι ότι με κάθε ευκαιρία μας το υπενθυμίζουν. Ακόμη και σε παιχνίδι όπου η διαφορά είναι στο +20 και η νίκη έχει «κλειδώσει».

ΥΓ2. Μπάσκετ είχε σήμερα, «γκολ» από τον ΛΟΡΕΝ ΜΟΡΟΝ απολαύσαμε!

Τις ηρωικές ανατροπές των τελευταίων ετών θυμήθηκε προσπερνώντας στο σκορ τους Τούρκους από το -17 στο τέλος όμως η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες έκρινε και τον νικητή.  Η αδυναμία στα ριμπάουντ και η ασυνεννοησία στην επίθεση μας στοίχισε. Προσπάθησε η ομάδα, έβγαλε ένταση στην άμυνα αλλά της έλειπαν πάρα πολλά για να κερδίσει, ακόμη και αν ο αντίπαλος έκανε ένα τραγικό παιχνίδι. Απογοήτευση στον κόσμο κυρίως για την εικόνα που πονάει περισσότερο από την ήττα.

ΧΩΡΙΣ ΜΠΛΟΚ ΑΟΥΤ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ

Έχει αλλάξει το μπάσκετ άλλα κάποια στοιχεία στο τρόπο που αγωνίζεται μια ομάδα(ακόμη και παιδική) παραμένουν σταθερά. Ένα από αυτά είναι το μπλοκ άουτ, μια λέξη που μάλλον η πλειοψηφία των παικτών μας δεν την γνωρίζει. Αυτό φάνηκε από το ξεκίνημα του αγώνα μιας και οι αντίπαλοι μας έπαιρναν το ένα ριμπάουντ μετά από το άλλο. Οι δεύτερες ευκαιρίες γινόντουσαν εύκολοι πόντοι κάτω από το καλάθι μας ή με ελεύθερο τρίποντο που το πληρώναμε. Με αυτή την εικόνα το -17 ήταν αναπόφευκτο, ιδίως από την στιγμή που τα περισσότερα σουτ που πήραμε ήταν υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.

ΕΒΓΑΛΕ ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΤΗΝ ΑΣΤΟΧΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ

Με την διαφορά στο -17 στο μυαλό όλων βλέποντας την κυριαρχία της Τούρκ Τέλεκομ ήταν που θα φθάσει ο δείκτης της διαφοράς μιας και τίποτα δεν έπειθε ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να αντιδράσει. Όταν όμως το -17 με την λήξη του ημιχρόνου μαζεύτηκε στο -10 τότε λες γιατί όχι; Πόσο χειρότερα μπορούσε να παίξει η ομάδα; Και μάλλον με αυτή την λογική οι παίκτες του Γ.Καστρίτη βγήκαν πιο συγκεντρωμένοι στις κινήσεις τους, έβγαλαν ένταση στην άμυνα, βρήκαν λύσεις στην επίθεση καταφέρνοντας όχι μόνο να ισοφαρίσει αλλά να προσπεράσει κιόλας στο σκορ στο ξεκίνημα του 4^ου δεκαλέπτου. Σε αυτό καθοριστικό ρόλο έπαιξε η αστοχία των αντιπάλων μας που αν και σούταραν ανενόχλητοι έξω από τα 6.75 δεν έβρισκαν στόχο, αλλά και ο τραυματισμός του Χαραλαμπόπουλου που μέχρι να αποχωρήσει ήταν ο κορυφαίος παίκτης της αναμέτρησης.

ΑΣΥΝΕΝΝΟΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΗΤΤΑ

Ο ΑΡΗΣ το έφερε το παιχνίδι ακριβώς εκεί που ήθελε και το μόνο που χρειαζόταν ήταν 1-2 καλές επιθέσεις. Ένα μακρινό σουτ μετά από καλή κυκλοφορία της μπάλας; μια ασίστ κοντά στο καλάθι; μια σπουδαία ατομική ενέργεια; Όποιος και αν προσπάθησε, ότι και αν προσπάθησε πήγε στράφι. Ήταν φανερό ότι η ομάδα δεν ήξερε πως να επιτεθεί και απλά όποιος είχε την μπάλα στα χέρια με το που έληγε η επίθεση  έπαιρνε αναγκαστικά την προσπάθεια. Κάποια στιγμή ο Χάνλαν ή κάποιος από τους υπόλοιπους ικανούς σκόρερ θα έβρισκε το χέρι του και θα κλείδωνε τη νίκη όπως και έγινε.

ΠΑΛΕΨΕ ΜΕ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΧΑΣΕ

Δεν έγινε κάτι το περίεργο σήμερα. Η ομάδα παρουσίασε για ακόμη μια φορά τις τρανταχτές αδυναμίες της σε άμυνα, ριμπάουντ και επίθεση και φυσιολογικά έχασε από έναν καλύτερο αντίπαλο ακόμη και αν ήταν σε κακή βραδιά όπως ήταν σήμερα η Τούρκ Τέλεκομ. Ο ΑΡΗΣ είχε τις ευκαιρίες του να πάρει το παιχνίδι και τις σπατάλησε. Το ότι έφθασε μια ανάσα από την νίκη με τόσα αγωνιστικά προβλήματα είναι επιτυχία. Έλα όμως που αυτές οι «επιτυχίες» δεν σε οδηγούν πουθενά. Αυτό μάλλον αδυνατεί να κατανοήσει ο Γ.Καστρίτης και συνεχίζει να επιμένει στην «διαδικασία».  Μια «διαδικασία» που αντί να έχει στο επίκεντρο την συνοχή στην άμυνα και το μοίρασμα των ρόλων στην επίθεση όπου Τζούλιους και Γούντμπερι αδυνατούν να συνυπάρξουν με τον Τολιόπουλο. Έχει στο επίκεντρο να πείσει τον Νόλεϊ ότι δεν παίζει σε κάποιο γηπεδάκι της παραλίας, να μάθει στον Ρόμπερτς(που σήμερα ήταν θετικός) πως πρέπει να κινείται μέσα στο γήπεδο και να εξηγήσει στον Μπάνκς ότι συνήθως το hand check στην Ευρώπη σφυρίζεται φάουλ και άλλα τέτοια. Εκτός και αν μετά τον Μποχωρίδη επιρρίψουμε ευθύνες που δεν κερδίζει η ομάδα και στον Μαντζούκα, στον Γκιουζέλη αλλά ακόμη και στον Τολιόπουλο που δεν έβαλε τα κρίσιμα σουτ. Ο ρόλος των ξένων παικτών στις ομάδες εξαρχής ήταν(και παραμένει) να τις ανεβάζουν επίπεδο. Στον ΑΡΗ συνειδητά αδιαφορούμε και κάνουμε τα δίκα μας.

ΜΑΧΗΤΗΣ ΑΡΗΣ ΠΟΥ «ΒΟΛΕΥΕΤΑΙ»  ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

21 ολόκληρα επιθετικά ριμπάουντ μάζεψε η Τούρκ Τέλεκομ κάτι που μεταφράζεται σε 21 δεύτερες ευκαιρίες για να σκοράρει. Με αυτό το δεδομένο η ανατροπή του -17 και η ήττα στις λεπτομέρειες αποτελεί άθλο. Σε μια εποχή που όλες οι ομάδες ψάχνονται να βρουν την χημεία τους και αγωνιστικό ρυθμό, ο ΑΡΗΣ σπαταλάει το χρόνο του για να μάθει τα βασικά του Ευρωπαϊκού μπάσκετ ακόμη και σε παίκτες υπό δοκιμή που παραμένουν στο ρόστερ μέχρι να φύγουν. Δεν είναι κακή η ομάδα και παιχνίδι με παιχνίδι δείχνει βελτίωση τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο. Το γιατί όμως ο ΑΡΗΣ αποδέχεται να σπαταλήσει πιθανόν και έναν ολόκληρο γύρο μέχρι να στρώσει μάλλον είναι και η αιτία που βλέπουμε αυτό το νωθρό ξεκίνημα πάνω στο παρκέ.

ΥΓ.  Αφού διαβάσαμε τα βιογραφικά των ξένων παικτών που υπέγραψαν συμβόλαιο με την ομάδα μας, διαβάσαμε και το βιογραφικό του Άλεν Όμιτς που παρουσιάζεται ως υποψήφιος για να δώσει λύση κοντά στο καλάθι.  Υπάρχουν και τέτοιοι παίκτες που μπορούν και θέλουν να έρθουν στον ΑΡΗ μας;   Και έχει και η διοίκηση το μπάτζετ να τον φέρει; Βρε τι μας λες αρχές Οκτώβρη;

Στραβά ξεκίνησε ο ΑΡΗΣ μας τις επίσημες υποχρεώσεις του για τη νέα αγωνιστική σεζόν, γνωρίζοντας βαριά ήττα στην Ιταλία από την Βενέτσια. Η εχθρική διαιτησία κυρίως στο Α ήμιχρονο έπαιξε το ρόλο της, η κακή εικόνα όμως της ομάδας μας και οι τρανταχτές της αδυναμίες κοντά στο καλάθι επισκίασαν τα πάντα. Το μόνο που δεν επισκιάστηκε ήταν η συγκλονιστική παρουσία του κόσμου του ΑΡΗ που  ούτε η εξέλιξη του αγώνα δεν τους πτόησε.

ΤΑ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Μπορεί η επιλογή των αρχικών 5 από τον Καστρίτη να μας αιφνιδίασε όχι όμως και τους αντιπάλους μας. Οι Ιταλοί εντόπισαν με ευκολία το μπάχαλο που υπήρχε στην άμυνα μας και με συνοπτικές διαδικασίες έστησαν ένα πάρτι κάτω από το καλάθι μας. Κανένα κορμί στη σωστή θέση, αργές αντιδράσεις σε λάθος χρόνους και πλήρη απουσία αμυντικής συνοχής. Κάτι στο οποίο βοήθησε και η υπερβολική μονόπλευρη ευαισθησία των διαιτητών που κάθε hand check των παικτών μας το σφύριζε φάουλ. Τους

ΤΡΙΠΟΝΤΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Αν είχε κάτι να αντιπαρατάξει ο ΑΡΗΣ μας στην απόλυτη κυριαρχία της Βενέτσια αυτό ήταν τα μακρινά σουτ. Νόλεϊ, Μαντζούκας και ο Τολιόπουλος στη συνέχεια με συνεχόμενα μακρινά σουτ κατάφεραν να μας κρατήσουν κοντά στο σκορ. Μάλιστα όταν πέρασαν στον πάγκο οι Ρόμπερτς, Μπάνκς, Νόλεϊ που είχαν τεράστιο πρόβλημα σε άμυνα και στα ριμπάουντ ο ΑΡΗΣ κατάφερε να δυναμώσει την άμυνα του, να μαζέψει ριμπάουντ και να φέρει το παιχνίδι στα ίσια λίγο πριν το ημίχρονο. Κάτι που έμοιαζε με μαγική εικόνα όντας τόσο κακοί στην άμυνα αλλά έχοντας και μια προκλητική διαιτησία απέναντι μας.

Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ Β ΗΜΙΧΡΟΝΟΥ

Κάποια στιγμή τα μακρινά σουτ θα σταματούσαν να μπαίνουν, η φθορά των πολλών φάουλ θα μας επηρέαζε και η κούραση θα έκανε την εμφάνιση της. Κάπως έτσι εξελίχθηκε το Β ημίχρονο με την Βενέτσια να έχει τον απόλυτο έλεγχο και την διαφορά να σκαρφαλώνει στο +20 υπέρ της. Από ένα σημείο και μετά η ομάδα μας έμοιαζε ανήμπορη να αντιδράσει και απλά περίμενε να ολοκληρωθεί το παιχνίδι.

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟ

Η αδυναμία στα ριμπάουντ, η ανύπαρκτη άμυνα κάτω από το καλάθι,  η έλλειψη ρόλων στην περιφέρεια και το 12/23 στις βολές συνέθεσαν μια αποκαρδιωτική εικόνα. Μια εικόνα που σε μεγάλο βαθμό την είδαμε και στα φιλικά παιχνίδια αλλά εκεί… κρύβαμε τα χαρτιά μας για να μην τα δουν οι αντίπαλοι. Σήμερα που αποκαλύφθηκαν δεν άλλαξε και κάτι. Αν κάτι μπορεί να διασωθεί από το σημερινό ναυάγιο, ψάχνοντας με μανία κάτι το θετικό είναι 2-3 πραγματάκια που ίσως στο μέλλον να αποδειχθούν σημαντικά. Ο Μαντζούκας δείχνει έτοιμος να προσφέρει λύσεις στην επίθεση, ο Νόλεϊ πιθανόν στην καλή του ημέρα να κάνει κηδείες(αν δεν βγει με 5 φάουλ έτσι όπως παίζει άμυνα) και ο Μπάνκς ίσως όταν προσαρμοστεί να μπορεί να καλύψει σε καλύτερο βαθμό τη θέση 5. Κατά τα άλλα ο Τολιόπουλος όπως ήταν αναμενόμενο θα είναι το βαρόμετρο όλη της ομάδας, τουλάχιστον μέχρι να δούμε την ομάδα πλήρης. Μέχρι τότε θα ζούμε και θα πεθαίνουμε με τα μακρινά σουτ.

ΘΕΛΕΙ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ

Αν τα φιλικά προετοιμασίας παίζουν(?) κάποιο ρόλο στην πορεία μιας ομάδας στο ξεκίνημα της χρονιάς τότε η σημερινή βαριά ήττα στην Ιταλία φαντάζει απόλυτα λογική.  Πολύ νωρίς για να κρίνουμε την ομάδα με αυτές τις απουσίες και την προβληματική προετοιμασία. Θέλει τον χρόνο της και το έδειξε σήμερα ξεδιπλώνοντας όλες τις αδυναμίες της και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Μέχρι τότε όμως τι γίνεται;

ΥΓ. Μην αναρωτιέσαι γιατί, είναι η «διαδικασία». Το είπε ο κόουτς!  

ΥΓ2. Η ομάδα μπορεί να μην τραβούσε, η αχάμπαρη κιτρινόμαυρη κερκίδα όμως συνέχισε απτόητη! Μπράβο ρε αλάνια!

Ούτε για μια στιγμή δεν μπόρεσε ο ΑΡΗΣ να κοιτάξει στα μάτια την Προμετέι και αναπόφευκτα γνώρισε μια βαριά ήττα-αποκλεισμό. Δυνατοί παρουσιάστηκαν οι Ουκρανοί αλλά με τόσο κακό ΑΡΗ όλοι οι αντίπαλοι μας στο Eurocup εκτός ίσως της Σλάσκ θα έκαναν πάρτι. Παρά την όποια απογοήτευση η ομάδα αποθεώθηκε από την δυναμική κιτρινόμαυρη κερκίδα που στήθηκε στη Λετονία μιας και η φετινή πορεία μας στην Ευρώπη ήταν ανέλπιστα ευχάριστη.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ «ΣΤΑ ΣΧΟΙΝΙΑ»

Κανένα περιθώριο δεν άφησαν οι Ουκρανοί στον Καστρίτη και τους παίκτες του. Με το που πάτησαν στο παρκέ σε κάθε στιγμή επιβεβαίωναν την ανωτερότητα τους. Σε άμυνα, επίθεση, ριμπάουντ, στα πάντα. Δεν υπήρχαμε στο γήπεδο και αυτό το εκμεταλλεύτηκαν στο απόλυτο οι αντίπαλοι μας. Οι 28 πόντοι  διαφοράς αντικατοπτρίζουν απόλυτα το πόσο κακοί ήμασταν σήμερα. Χάρελ και Τολιόπουλος αν και άστοχοι στα μακρινά σουτ ήταν οι μόνοι που προσπάθησαν να αντισταθούν. Όλοι οι υπόλοιποι κούρασαν με την ατολμία τους.

ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΝ ΛΑΘΟΣ

Την έχουμε ξαναδεί την εικόνα ο ΑΡΗΣ να μένει πίσω στο σκορ από νωρίς και στη συνέχεια να παλεύει να επιστρέψει στο παιχνίδι. Εκτός  ελαχίστων εξαιρέσεων πάντα έβρισκε στην πορεία τα πατήματα του, προσαρμοζόταν στις απαιτήσεις του αγώνα και στο τέλος ανεξαρτήτως αποτελέσματος έβγαζε μια θετική εικόνα μαχητή. Σήμερα όμως φάνηκε η ομάδα να μην είναι σωστά προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει την Προμετέι. Ήξερε τι είχε να αντιμετωπίσει αλλά μάλλον το πλάνο δεν ήταν αυτό που έπρεπε. Ούτε κάτω από το καλάθι, ούτε μακριά από το καλάθι μπορέσαμε να αμυνθούμε. Για πλάκα έμπαιναν μέσα και σκόραραν, ελεύθεροι σούταραν έξω από τα 6.75 . Και άλλους δυνατούς αντιπάλους βρήκαμε στην πορεία αλλά συνήθως δείχναμε διαφορετικό πρόσωπο. Μοναδικό «θετικό» στοιχείο που βγαίνει από τον σημερινό αποκλεισμό ίσως να είναι το ότι έγινε ξεκάθαρο ότι η ομάδα χρειάζεται μέχρι να έρθει ο Γκάλινατ ένα ακόμη σημείο αναφοράς στην επίθεση. Για αυτό αποκτήθηκε ο Ριντ και για αυτό θα πρέπει ένας από τους ξένους που φοβάται να βγει μπροστά να κάτσει στην κερκίδα.

ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΒΑΡΕΙΑ ΗΤΤΑ

Σαν μποξέρ παγιδευμένος στη γωνία που κινδυνεύει από την αρχή με νοκ άουτ έμοιαζε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα.  Ανήμπορος να αμυνθεί, ανήμπορος να επιτεθεί, ανήμπορος να αντιδράσει στις διαθέσεις των παικτών της Προμετέι. Βαριά η ήττα, πικρός ο αποκλεισμός αλλά όχι ικανός για να αμαυρώσει το θετικό πρόσημο της επιστροφής μας στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Μπράβο στον Γιάννη Καστρίτη και τους παίκτες του για την φετινή υπερπροσπάθεια και τις χαρές που μας πρόσφεραν σε έναν θεσμό όπου υπήρχε ο φόβος να εξελιχθεί σε εφιάλτη. Ο ΑΡΗΣ επέστρεψε και πλέον η μπασκετική Ευρώπη το γνωρίζει!

ΥΓ. Μπράβο σε όλους όσους βρέθηκαν σήμερα στη Ρίγα και στο χειροκρότημα που πρόσφεραν στην ομάδα παρά την ήττα. ΑΡΗΣ ΠΑΝΤΟΥ!

Τη νίκη με 84-77 και μαζί την 5^η θέση κατάφερε να πάρει ο ΑΡΗΣ μας σε ένα παιχνίδι όπου στη μεγαλύτερη διάρκεια του κυνηγούσε τους Ιταλούς. Η διστακτικότητα που έβγαζαν οι περισσότεροι παίκτες μας στην επίθεση εκτός του Τολιόπουλου και του Ντε Σόουζα ήταν αυτό που μας κρατούσε πίσω στο σκορ. Στο τέλος όμως Χάρελ, Στάρκ και Μποχωρίδης «ξεμπλόκαραν» επιθετικά και οδήγησαν την ομάδα σε μια σπουδαία νίκη. Τρελό πάρτι στο κατάμεστο Παλέ  με τον κόσμο της ομάδας να μοιάζει πιο διψασμένος για μεγάλες στιγμές από ποτέ!

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Με το σώμα κουρασμένο και το μυαλό αποπροσανατολισμένο μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι επιτρέποντας στους Ιταλούς να κάνουν το παιχνίδι τους και να προηγηθούν από νωρίς. Η άμυνα μας έμπαζε από παντού με τους παίκτες της Τρέντο να σκοράρουν εύκολους πόντους την ίδια στιγμή που εκτός του Τολιόπουλου δεν είχαμε κάποια άλλη αξιόπιστη λύση στην επίθεση. Το 15-25 ήταν ένα μικρό σοκ αλλά όχι αρκετό για να μας χαλάσει το πάρτι.

ΕΨΑΧΝΕ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 2 ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ

Από την μια η ευκολία που δεχόμασταν πόντους είτε κοντά είτε μακριά από το καλάθι και η δυσκολία να απαντήσουμε ανάγκασε τον Καστρίτη σε ένα συνεχόμενο «ανακάτεμα της τράπουλας». Έβαζε, έβγαζε προσπαθώντας να κόψει τον δρόμο προς το καλάθι μας αλλά να βρει και κάποιο σημείο αναφοράς στο σκοράρισμα εκτός του Τολιόπουλου. Αυτό το σημείο αναφοράς ήταν ο Σόουζα που κατάφερε με δεύτερες επιθέσεις αλλά και προσωπικές ενέργειες να κρατήσει την ομάδα κοντά στο σκορ. Ωστόσο η Τρέντο κάθε φορά που φθάναμε στο -1 ή περνούσαμε στο +1 απαντούσε με κρύο αίμα και τρίποντες βόμβες. Η εικόνα του αγώνα ήταν ο ΑΡΗΣ να παλεύει να πάρει κεφάλι στο σκορ αλλά να μην μπορεί, ξανά και ξανά.

ΑΡΓΗΣΑΝ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΜΦΑΝΙΣΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ

Με την απουσία του Γκάλινατ δεδομένη είναι λογικό τα σουτ που έπαιρνε ο Αμερικανός να τα μοιραστούν οι υπόλοιποι. Έλα όμως που οι περισσότεροι δεν ήθελαν… μέχρι τουλάχιστον τα μισά της 3^ης περιόδου όπου άρχισαν να κάνουν την «εμφάνιση» τους και να αλλάζουν τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Τους πόντους του Γκάλινατ και τις λύσεις στην επίθεση που έψαχνε ο ΑΡΗΣ σχεδόν για 25΄τα βρήκε στα πρόσωπα των Στάρκ, Χάρελ, Μποχωρίδη και Σανόγκο και ξαφνικά η πλάστιγγα έγειρε υπέρ μας. Η ομάδα ξεμπλόκαρε επιθετικά, ανέβηκε ψυχολογικά, έπαιξε πιο δυνατά σε άμυνα και ριμπάουντ και οι Ιταλοί εξαναγκάστηκαν απλά σε μια καλή εμφάνιση και ο ΑΡΗΣ στην χαρά της νίκης! Σε μια βραδιά όπου ήμασταν μέτριοι αλλά και πάλι τα καταφέραμε!

ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΟΛΟΥΣ ΕΤΟΙΜΟΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Δεν είναι υπερβολή όταν το μεγαλύτερο μερίδιο των όποιων μεγάλων στιγμών έχει ζήσει ο ΑΡΗΣ τα τελευταία χρόνια, πιστώνεται στον Γιάννη Καστρίτη. Ηταν καθαρά δική του επιλογή από την αρχή της χρονιάς να ανοίξει σιγά σιγά το ροτέισον ώστε να φθάσει κάποια στιγμή η ομάδα σε αυτό το σημείο. Στο σημείο δηλαδή που θα έχει την πολυτέλεια να πάρει βοήθειες ακόμη και από τους πιο βοηθητικούς παίκτες του ρόστερ όπως είναι ο Περσίδης, ο Σλαφτσάκης και ο Καλόγηρος. Και πλέον με πιο γοργούς ρυθμούς λόγω του τραυματισμού του Γκάλινατ προσπαθεί να βρει εκτός από βοήθειες και νέους πρωταγωνιστές στην επίθεση. Και ναι σιγά σιγά το πετυχαίνει και αυτό! Σήμερα πέρα από τον συνήθη ύποπτο Τολιόπουλο, ο Σόουζα πήρε προσπάθειες και ήταν αποτελεσματικός. Ενώ στην πορεία και ο Χάρελ με τον Στάρκ και τον Μποχωρίδη αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να βγουν μπροστά και το έκαναν με απόλυτη επιτυχία. Σε άλλα παιχνίδια έχουμε δει και τον Μπλούμπεργκ να το κάνει. Με λίγα λόγια ο ΑΡΗΣ βελτιώνεται και στον επιθετικό τομέα που ήταν η αδυναμία του και αυτό είναι ότι πιο σημαντικό για τη συνέχεια. Και δικαιολογεί την απόφαση να μην αποκτηθεί(για την ώρα) νέος ξένος παίκτης.

ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΗ ΜΑΣΤΟΥΡΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

Οι τελευταίες νίκες σε Γερμανία και ΟΑΚΑ ξεσήκωσαν για τα καλά τους πάντες , γεμίσαν ασφυκτικά το Παλέ και έπλασαν ένα κλίμα απόλυτης πώρωσης. Σε αυτό το Παλέ, με αυτόν τον τρελαμένο κόσμο και με αυτή την αφηνιασμένη ομάδα δεν χάναμε με τίποτα όσο καλά και αν έπαιζε η Τρέντο. Κάπως έτσι ο ΑΡΗΣ μας άντεξε, πάλεψε και στο τέλος πανηγύρισε μια σημαντική νίκη. Μια νίκη που τον στέλνει στην Λετονία απέναντι στην ουκρανική Προμετέι για την πρόκριση στους 8. Μπορούν οι Ουκρανοί να μας σταματήσουν; Δύσκολα! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ συνεχίσε δυνατά, πιο δυνατά πιο δυνατά!

ΥΓ. Γίνεται να έρθει ο Θεός του μπάσκετ στο σπίτι του και ο ΑΡΗΣ να χάσει; Μα δεν γίνεται!

Την πρόκριση στην επόμενη φάση του Eurocup εξασφάλισε ο ΑΡΗΣ μας που ισοπέδωσε κυριολεκτικά την Ουλμ μέσα στο σπίτι της! Η υπέροχη κιτρινόμαυρη κερκίδα έδινε τον ρυθμό και οι παίκτες μας χόρευαν τους αντιπάλους τους. «Διαστημικός» για ακόμη μια φορά(μετά το Τρέντο) ο Χάρελ με 19 πόντους, 7 ασίστ, 8 ριμπάουντ και 6 κλεψίματα πετσόκοψε κάθε ελπίδα των αντιπάλων μας. Πανηγυρικό κλίμα και μπόλικη υπερηφάνεια για αυτό  που είδαμε σήμερα μέσα στο γήπεδο και την πανάξια πρόκριση!

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΥΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Με την περιφερειακή άμυνα του ΑΡΗ μας από το ξεκίνημα του αγώνα να «μπάζει» και τους Γερμανούς να βομβαρδίζουν με εκπληκτικά ποσοστά τα πράγματα δεν έμοιαζαν καλά. Το 19-11 που προηγήθηκε η Ούλμ και η ευκολία με την οποία σκόραραν οι αντίπαλοι μας ήταν μια πρόωρη απογοήτευση. Η λογική αντίδραση που περιμέναμε ήταν να αλλάξει ο κόουτς κάποια πράγματα στην άμυνα ή απλά οι ίδιοι παίκτες που δεν πίεζαν σωστά να ξεκινήσουν να το κάνουν. Έλα όμως που οι παίκτες του Καστρίτη είχαν άλλο πλάνο στο μυαλό τους και στον βομβαρδισμό της Ουλμ απάντησαν με τον ίδιο τρόπο. Τολιόπουλος,  Χάρελ και Μπλούμπεργκς έβαλαν μεγάλα σουτ και το 26-23 που έληξε η 1^η περίοδο ήταν μια ηχηρή απάντηση στο πολύ καλό ξεκίνημα των αντιπάλων μας.

ΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ… ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΕ

Τι έγινε ακριβώς στην ανάπαυλα πριν το 2^ο δεκάλεπτο κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει με ακρίβεια. Οι παίκτες μας όμως μπήκαν διαφορετικοί μέσα στο παρκέ. Στην άμυνα έμοιαζαν δαιμονισμένοι, στα ριμπάουντ ορμούσαν σαν αγρίμια και στην επίθεση πουλούσαν τρέλα με κάθε τρόπο. Πρώτος από όλους ο Ρόνι Χάρελ που ώρες ώρες ένιωθες ότι δεν είναι μόνο ένας αλλά πάνω στο παρκέ κυκλοφορούν 2-3 Χάρελ ταυτόχρονα. Ήταν παντού, τα έκανε όλα καταγράφοντας μια εξωπραγματική εμφάνιση! Ο ΑΡΗΣ προσπέρασε, πάτησε γκαζι, έφθασε στο +23 και έτσι απλά διέλυσε τους Γερμανούς που δεν μπόρεσαν ποτέ να μειώσουν κάτω από τους 13 πόντους. Ισοπεδωτική εμφάνιση που δεν αφήνει περιθώρια για οποιοδήποτε άλλο σχόλιο πέρα από θαυμασμό.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕ ΕΜΦΑΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ

Κάτι σαν παρουσίαση των δυνατοτήτων που έχει ο φετινός ΑΡΗΣ παρακολουθήσαμε σήμερα στο Ούλμ με την ομάδα να μας αναγκάζει να τρίβουμε τα μάτια μας μη πιστεύοντας αυτά που βλέπουμε από τους παίκτες του Καστρίτη! Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο παίκτη που αγωνίσθηκε είδαμε σπουδαία πράγματα. Ακόμη και αυτοί που δεν μπήκαν καλά στο παιχνίδι στην πορεία κατάφεραν να βοηθήσουν και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Αρχηγάρα ξανά ο Τολιόπουλος πρόσθεσε άλλη μια σπουδαία εμφάνιση. Όσο για τον Χάρελ τα λόγια είναι φτωχά για να αποτυπώσουν αυτά που έκανε σήμερα. Και αν συνυπολογίσουμε ότι ο Μποχωρίδης έλειπε, ο Γκάλινατ αποχώρησε τραυματίας στο τέλος του 1^ου δεκαλέπτου και ο Μπλούμπεργκ τραυματίστηκε στην 4^η περίοδο τότε αυτή η εμφάνιση αποκτάει ακόμη μεγαλύτερη αξία. Και με τον Στάρκ ακόμη να ψάχνεται αλλά να έχει προλάβει να δείξει τις ικανότητες του… είναι να αναρωτιέσαι που μπορεί να φθάσει ο φετινός ΑΡΗΣ.

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Μεγαλειώδη εμφάνιση, επιβλητική νίκη-πρόκριση! Φρούριο στην άμυνα, πολυβόλα στην επίθεση και ένας Χάρελ «σεληνιασμένος» να κάνει τα πάντα πάνω στο παρκέ! Στα χαμένα οι Γερμανοί έμοιαζαν να μην μπορούν να πιστέψουν αυτό που τους συμβαίνει. Ίσως και να ήταν η καλύτερη παράσταση που μας χάρισαν φέτος ο Καστρίτης και οι παίκτες του. Μας κάνει να ανυπομονούμε για την επόμενη. Μπράβο ρε μάγκες, μας κάνατε υπερήφανους!

ΥΓ. Μια σπίθα θέλει αυτός ο κόσμος και είναι έτοιμος να βάψει όλο τον πλανήτη κιτρινόμαυρο! Μπράβο ρε αλάνια για την υπέροχη κερκίδα!