Αγκαλιά με τη μεγάλη νίκη ήταν η ομάδα μας λίγα λεπτά πριν την λήξη του αγώνα. Η γνωστή όμως επιπολαιότητα στα "κρίσιμα" σε συνδυασμό με τα αργά αντανακλαστικά του πάγκου ήταν ότι χρειαζόταν η Νεπτούνας για να γυρίσει το παιχνίδι και να πάρει τη νίκη από το πουθενά. Αν και η ομάδα πάλεψε το παιχνίδι και έδειξε ότι μπορούσε εύκολα να κερδίσει σήμερα η αντίδραση της στα τελευταία λεπτά του αγώνα χάλασε την όλη προσπάθεια. 

Οι Λιθουανοί ζητώντας εκδίκηση για τον διασυρμό του πρώτου γύρου μπήκαν δυνατά και έδειξαν κατευθείαν ότι σήμερα θα είναι ένα πολύ διαφορετικό παιχνίδι. Στην επίθεση έμοιαζαν ασταμάτητοι την ίδια στιγμή που και η άμυνα τους μας δυσκόλευε πάρα πολύ. Αν και προσπάθησαν να ξεφύγουν στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα μας χάρη σε έναν αφηνιασμένο Γουάιτ και έναν αποτελεσματικό Χάγκινς ο ΑΡΗΣ επέστρεψε από το -10 και κατάφερε να μείνει κοντά στο σκορ. Στο τρίτο δεκάλεπτο και οι 2 ομάδες κόλλησαν επιθετικά μέχρι που ο Γουότερς πήρε το όπλο του και ο ΑΡΗΣ κατάφερε μέχρι και να προσπεράσει στο σκορ. Με τους Τσούπκοβιτς και Ξανθόπουλο να δίνουν λύσεις και επιθετικά και τον Γουότερς να συνεχίζει να φορτώνει το αντίπαλο καλάθι όλα έδειχναν ότι ο ΑΡΗΣ θα πήγαινε σε μια σπουδαία νίκη. Όλα αυτά μέχρι 3' περίπου πριν την λήξη και στο σημείο όπου ήμασταν στο +7 η ομάδα μας θυμήθηκε τα "κατορθώματα" της σε Αμαλοιάδα και Βερολίνο καταφέρνοντας με αλλεπάλληλα λάθη να δεχθεί μέχρι το τέλος του αγώνα ένα σερί 16-2(!!!) γνωρίζοντας μια πικρή ήττα. Ο Γουότερς όπως πάντα βραχυκύκλωσε και με το τεχνικό τιμ για πολλοστή φορά απλά να παρακολουθεί τα επαναλαμβανόμενα λάθη στο κατέβασμα της μπάλας αντί να λειτουργήσει προνοητικά και να βάλει μέσα τον Ξανθόπουλο που σήμερα ήταν εξαιρετικός. Ενώ εντύπωση προκαλεί και ότι παρά το τάιμ άουτ που πήρε ο Πρίφτης οι παίκτες μας έδειχναν στην επίθεση να μην ξέρουν τι θέλουν... Να φάνε το χρόνο; να σκοράρουν; κανείς δεν κατάλαβε, ούτε καν οι ίδιοι. Εντυπωσιακός ο Γουάιτ στο πρώτο ημίχρονο στο δεύτερο όμως ξεχάστηκε στον πάγκο και στη συνέχεια δεν μπόρεσε να προσφέρει. Καλός και ο Χάγκινς όπου και αυτός ίσως θα μπορούσε να μπει νωρίτερα στο τέλος όπου και χάθηκαν πολλά ριμπάουντ. Τραγικός ο Μακνήλ που σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι πέρα από κάποιες ασίστ έσπασε τα καλάθια με την αστοχία του... Και οι υπόλοιποι που αγωνίσθηκαν πάλεψαν όσο μπορούσαν χωρίς όμως να καταφέρουν να κάνουν τελικά τη διαφορά.

Κανείς δεν είχε τη σημερινή νίκη δεδομένη αλλά όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι λογικά χαρακτηρίζεται το σημερινό ως τζάμπα ήττα... Το χειρότερο είναι ότι το "φαινόμενο" των τελευταίων λεπτών και της συνολικής τραγικής αντίδρασης της ομάδος δεν ήταν κάτι που έγινε για πρώτη φορά φέτος αλλά αντιθέτως είναι κάτι σαν μόνιμη κακή συνήθεια μας. Ας ελπίσουμε να ήταν η τελευταία τζάμπα ήττα με αυτόν τον τρόπο και την επόμενη φορά που ο κάθε Γουότερς πάει να "ξεφύγει" να βρεθεί κάποιος να τον ηρεμήσει... Όσο για την πρόκριση προσευχόμαστε για τα σενάρια που απομένουν και τα δίνουμε όλα την τελευταία αγωνιστική με την Αρμάνι. Έστω για την τιμή των όπλων...

ΥΓ. Με τόσο χάλια Νεπτούνας και τόσο καλή διαιτησία ήταν πραγματικά αυτοκτονία η σημερινή ήττα...

ΥΓ2. Ξαφνικά στο μυαλό μου ήρθε εκείνο το παιχνίδι με προπονητή τον Χέρμπερτ και τον Γουάσιγνκτον να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Τότε τουλάχιστον υπήρχε ένας Καλαϊτζής στον πάγκο που δεν άντεξε και σηκώθηκε και τον ξύπνησε τον κόουτς μπροστά σε ένα κατάμεστο Παλέ...

Αν και υπάρχει εναλλακτικό σενάριο που θέλει τον ΑΡΗ να προκρίνεται ακόμη και με ήττα στη Λιθουανία ορθώς η ομάδα αντιμετωπίζει την αυριανή αναμέτρηση σαν "τελικό". Ενδεχόμενη νίκη μεταφέρει την υπόθεση πρόκριση στο τελευταίο παιχνίδι του Last 32 στο Παλέ με την Αρμάνι. Και αν στην Ιταλία το παιχνίδι εξελίχθηκε σε εφιάλτη, τα πράγματα σε ένα κατάμεστο Παλέ με την Αρμάνι αδιάφορη βαθμολογικά(όπως αναμένεται να είναι) σίγουρα μπορεί να είναι νικηφόρο για την ομάδα μας. Το πρώτο παιχνίδι όπου διασύραμε την Νεπτούνας με μια εξαιρετική εμφάνιση πρέπει να αποτελέσει τον οδηγό της νίκης!

Τους Λιθουανούς τους είδαμε πριν έναν μήνα μέσα στην έδρα μας. Αν και αθλητική ομάδα με καλά στοιχεία δεν μπόρεσε να αντιδράσει ούτε για μια στιγμή στην πιεστική μας άμυνα. Γιούινγκ,Μαζίκα και Μπιρούτα που είναι τα πρώτα βιολιά της Νεπτούνας εγκλωβίστηκαν στην άμυνα μας και υποχρεώθηκαν σε με μετριότατη εμφάνιση. Ιδίως οι 2 πρώτοι που σκόραραν με τραγικά ποσοστά. Η ψυχολογία μετά τις 3 συνεχόμενες νίκες είναι στα ύψη ενώ η επιλογή του Πρίφτη να "ανοίξει" το ροτέισον στο παιχνίδι με τον μπάογκ εφόσον συνεχιστεί μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική. Τσούπκοβιτς και Πελεκάνος μπορεί να μην έχουν προσφέρει ούτε τα ελάχιστα φέτος αλλά όπως φάνηκε την περασμένη Κυριακή ακόμη και κάποιες βοήθειες στην άμυνα και ένα δύο καλάθια στην επίθεση είναι ικανά να δώσουν το κάτι παραπάνω στους παίκτες του. Ενώ και η περίπτωση του "ανεβασμένου" Βασίλη Σίμτσακ είναι ένα ακόμη θετικό στοιχείο που παίζει σημαντικό ρόλο στα τελευταία παιχνίδια. Από εκεί και πέρα οι "καυτοί" Γουότερς και Μακνήλ αναμένεται να σηκώσουν το επιθετικό βάρος της ομάδος και καλό είναι το επιθετικό πλάνο του Πρίφτη να επικεντρωθεί σε αυτούς τους δύο φορμαρισμένους παίκτες. Ο  Γουάιτ και ο Χάγκινς που είναι "πεσμένοι" αυτή την περίοδο είναι το μεγάλο ερωτηματικό και θα πρέπει σύντομα να αρχίσουν να δίνουν στην ομάδα αυτά που πρόσφεραν πριν 1 με 2 μήνες. 

Το ταξίδι αποδείχθηκε κουραστικό κάτι που όπως φάνηκε το περίμενε η διοίκηση και το τεχνικό και για αυτό φρόντισαν να ταξιδέψουν στην Λιθουανία την Δευτέρα και όχι την παραμονή του αγώνα όπως συνηθίζουν οι περισσότερες ομάδες. Στο κομμάτι της διαιτησίας βέβαια εκεί έχουν γίνει κάποιες τραγελαφικές επιλογές από τους διοργανωτές αλλά ευελπιστούμε πάνω στο παρκέ όλες αυτές οι σκέψεις να είναι μόνο η καχυποψία μας και τίποτα παραπάνω. Είναι του χεριού μας η Νεπτούνας, το αποδείξαμε πριν ένα μήνα και αύριο απλά θα το ξανακάνουμε για ακόμη μια φορά. ΑΡΗ ΕΣΥ ΕΣΥ ΕΣΥ ΘΑ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙΣ!

ΥΓ. Το να προχωρήσεις στην Ευρώπη είναι κάτι που όλοι το θέλουμε πάρα πολύ. Το να υποδεχθούμε όμως την επόμενη αγωνιστική  στο κατάμεστο Παλέ τους Ιταλούς σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη θα μας δίνει την πρόκριση είναι μια εικόνα που όλοι μας θέλουμε σαν τρελοί να την ζήσουμε!

Με τον έκτο παίκτη στο πλευρό του ο ΑΡΗΣ έβγαλε το γνωστό μαχητικό του πρόσωπο που μας δείχνει συνήθως μέσα στο Παλέ παίρνοντας μια σπουδαία νίκη επί της Άλμπα Βερολίνου. Μακνήλ και Σίμτσακ ήταν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της σημερινής νίκης πετυχαίνοντας τους 43 από τους 73 πόντους της ομάδος. Και αν για τον Μακνήλ το περιμέναμε η εκπληκτική εμφάνιση του Σίμτσακ ήταν αναμφισβήτητα η καλύτερη του με τη φανέλα του ΑΡΗ και πιθανόν μια από τις κορυφαίες(αν όχι η κορυφαία) της καριέρας του!

Το παιχνίδι άρχισε με τους Γερμανούς να μπαίνουν δυνατά και τους διαιτητές να μας σοκάρουν με τα σφυρίγματα τους. Η γνωστή αδυναμία μας κάτω από το καλάθι έκανε την εμφάνιση και οι παίκτες της Άλμπα με κάθε ευκαιρία έμπαιναν μέσα και σκόραραν ανενόχλητοι. Ενώ και τα 16 επιθετικά ριμπάουντ ήταν κάτι το φυσιολογικό μιας και λόγω της απουσίας του Χάγκινς που φορτώθηκε από νωρίς με 3 φάουλ και το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του Γουάιτ μοιάζαμε "γυμνοί" στο ζωγραφιστό. Γουότερς και Μακνήλ μας κρατούσαν στο παιχνίδι την στιγμή που ο Πρίφτης απελπισμένα έψαχνε για λύσεις από τον πάγκο. Λύσεις που δεν βρήκε ούτε στο πρόσωπο του Μούρτου που φορτώθηκε και αυτός με φάουλ αλλά και ούτε στους Πελεκάνο και Ζάρα που δυστυχώς μοιάζουν με αγιάτρευτη πληγή στον φετινό ΑΡΗ. Αυτός που τελικά άλλαξε την εξέλιξη του αγώνα και έβαλε τον ΑΡΗ στη θέση του οδηγού ήταν ο Σίμτσακ! Όχι μόνο βοήθησε σε άμυνα και ριμπάουντ όπως μας έχει συνηθίσει αλλά πέτυχε και 18 πόντους αστοχώντας μόλις σε ένα σουτ! Το πάθος και την μαχητικότητα του Σίμτσακ μιμήθηκαν και οι υπόλοιποι παίκτες με τους Γερμανούς από το δεύτερο δεκάλεπτο και μετά να φθάνουν με μεγάλη δυσκολία στο καλάθι μας. Οι βοήθειες που έδωσε ο Κοέν(τρίτος καλύτερος παίκτης σύμφωνα με το σύστημα αξιολόγησης της στατιστικής) και κάποια ξεσπάσματα του Χάγκινς (που ουσιαστικά έδινε ανάσες στον εξαιρετικό σήμερα Σίτμσακ) αποδείχθηκαν πολύτιμες. Στο τέλος οι Γερμανοί μας δώσαν απλώχερα 2-3 ευκαιρίες να πιάσουμε και την διαφορά αλλά η επιπολαιότητα του Γουότερς και του Γουάιτ και η αδυναμία του τεχνικού τιμ παρά το τάιμ άουτ στο φινάλε να κρατήσει τους παίκτες συγκεντρωμένους μας στέρησαν το προβάδισμα. Παρόλα αυτά η σημερινή νίκη ήταν πολύ σημαντική και για αυτό πανηγυρίστηκε έξαλλα από τον κόσμο και από τους παίκτες μας.

Μπορεί την διαφορά που θα μας έδινε ένα σημαντικό πλεονέκτημα να μην την πήραμε αλλά ακόμη και έτσι η ομάδα μας κρατάει την πρόκριση στα χέρια της. Το παιχνίδι της επόμενης αγωνιστικής με την Νεπτούνας είναι αυτό που θα μας χαρίσει την μισή πρόκριση. Η Αρμάνι Μιλάνο που λογικά θα καθαρίσει την πρόκριση την επόμενη εβδομάδα κερδίζοντας εντός έδρας τους Γερμανούς λογικά θα έρθει αδιάφορη στο Παλέ. Άλλωστε οι Ιταλοί σε πολλά παιχνίδια φέτος παρουσιάζονται κατώτεροι του αναμενομένου, πόσο μάλλον σε ένα αδιάφορο για αυτούς παιχνίδι. Οπότε οι παίκτες μας τα δίνουν όλα στη Λιθουανία και μετά αφήνουν όπως σήμερα το θρυλικό Παλέ και τον ανεπανάληπτο κόσμο του ΑΡΗ να κάνει τα μαγικά του!

ΥΓ. Ώρες ώρες κριτικάρουμε τον Πρίφτη αλλά όταν βλέπεις πως λειτουργούν στα κρίσιμα παίκτες σαν τον Γουότερς αλλά και πόσο "χώμα" είναι από την αρχή της χρονιάς ο Πελεκάνος και ο Ζάρας και τώρα τελευταία έχει πέσει και ο Γουάιτ ότι και να πεις είναι λίγο...

ΥΓ2. Όσο εντυπωσιακή και αν ήταν η ανέλπιστη εμφάνιση του Σίμτσακ άλλο τόσο απογοητευτική είναι αυτή η κατάσταση με τον Τσούπκοβιτς. Μετά από όλο το σήριαλ της αντικατάστασης και το άδοξο φινάλε του, φθάσαμε και πάλι στο σημείο μηδέν όπου ο παίκτης παρακολουθεί ολόκληρα παιχνίδια από τον πάγκο... Ακόμη και όταν όλοι οι ψηλοί εκτός του Κοέν φορτώνονται από νωρίς για φάουλ.

ΥΓ3. Δεν θέλαμε να το πιστέψουμε και νομίζαμε ότι απλά ήμασταν μίρλες... αλλά όπως φαίνεται και στην Ευρώπη η διαιτησία σε κυνηγάει! Ας ελπίσουμε στη Λιθουανία τα πράγματα να είναι καλύτερα.

Το πιο σημαντικό έως τώρα παιχνίδι στο Eurocup δίνει η αγαπημένη μας ομάδα σε λίγες ώρες στο Nick Galis Hall. Μια αναμέτρηση στην οποία θέλουμε πάση θυσία τη νίκη ώστε να συνεχίσουμε να κρατάμε την πρόκριση στα χέρια μας. Ναι μεν η διαφορά μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στο τέλος αλλά αν ο ΑΡΗΣ κερδίσει έστω με 1 πόντο τα υπολειπόμενα 3 παιχνίδια τότε σίγουρα θα είμαστε στην επόμενη φάση. Τώρα αν στην πορεία του αγώνα έρθει και η διαφορά τότε η εκδίκηση για το "σκληρό" παιχνίδι των Γερμανών(και των διαιτητών) πριν μια εβδομάδα στο Βερολίνο θα είναι ακόμη γλυκιά!

Την Άλμπα την είδαμε και παρά το γεγονός ότι έχει ενισχυθεί με έναν αρκετά καλό και γνώριμο μας Αμερικανό είναι του χεριού μας. Φυσικά για να αποδειχθεί αυτό και μέσα στο γήπεδο οι παίκτες μας θα πρέπει να παίξουν σκληρά και να βγάλουν την ενέργεια που ξέρουμε ότι μπορούν να βγάλουν σε άμυνα και επίθεση. Η ρακέτα θα πρέπει επιτέλους να "κλειδώσει" και να μην επιτρέψει τους αντίπαλους ψηλούς να γίνουν οι ήρωες του αγώνα για ακόμη μια φορά. Και αν η άμυνα είναι η βάση του παιχνιδιού μας η επίθεση είναι αυτή που αρκετές φορές εξελίσσεται σε πονοκέφαλο. Το εντυπωσιακό φορμάρισμα του Γουότερς δεν θα πρέπει να περάσει αδιάφορα από τον κόουτς. Όλη η ομάδα οφείλει να στηρίξει τον παίκτη που φαίνεται αυτή την περίοδο να είναι καυτός και να μπορεί να σηκώσει το βάρος στην επίθεση όταν όλοι οι υπόλοιποι κολλάνε. Ενώ βαρόμετρο θα αποτελέσει και η παρουσία των Μακνήλ, Γουάτι και Χάγκινς. Οι παίκτες πάντως του Δ.Πρίφτη απέδειξαν για 3 και κάτι δεκάλεπτα ότι τους έχουν τους Γερμανούς. Αν λοιπόν αυτό που έγινε στα τελευταία λεπτά στο Βερολίνο δεν ήταν η πραγματική εικόνα του ΑΡΗ σήμερα έχουν την ευκαιρία να δώσουν την απάντηση τους!

Και όταν μιλάμε για το πιο καθοριστικό παιχνίδι της φετινής Ευρωπαϊκής σεζόν μέσα στο Παλέ η δυναμική παρουσία του κόσμου του ΑΡΗ στο Παλέ θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Ακόμη και όλοι εμείς που ασκούμε συχνά έντονη κριτική στον Δ.Πρίφτη και τους παίκτες του γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το πραγματικό αγωνιστικό πρόσωπο του ΑΡΗ δεν έχει σχέση με αυτό που μας έδειξαν στο αρνητικό σερί των 4 χαμένων παιχνιδιών. Το ξέσπασμα με τον Αρκαδικό δεν αποτελεί κριτήριο αλλά ολόκληρη παρουσία της ομάδος από την αρχή της χρονιάς είναι η απόδειξη ότι μπορούμε. Όχι απλά να κερδίσουμε αλλά και να δώσουμε και ένα καλό μάθημα στους Γερμανούς που θα το γουστάρουμε όλοι! ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΠΑΤΗΣΕ ΤΟΥΣ!!!!

Μετά από 4 συνεχόμενα εκτός έδρας παιχνίδια που εξελίχθηκαν όσο πιο δυσάρεστα γινόταν ήρθε η ώρα της επιστροφής στο Nick Galis Hall και η μεγάλη ευκαιρία για ανασύνταξη δυνάμεων. Μπορεί τα πολύ δύσκολα παιχνίδια με τις πιο δυνατές ομάδες να πέρασαν αλλά αυτά που ακολουθούν(με εξαίρεση το αυριανό) είναι ακόμη πιο σημαντικά. Αν λοιπόν ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του δεν δουν αυτές τις ημέρες προπονήσεων και τον αγώνα με τον Αρκαδικό σαν μια ευκαιρία ώστε να ξεπεράσουν τις "σφαλιάρες" και να βρουν το καλό τους αγωνιστικό πρόσωπο τότε το φινάλε του Ιανουαρίου μπορεί να οδηγήσει σε έναν αρκετά μίζερο Φεβρουάριο...

Με τον Αρκαδικό δεν θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα μιας και η πορεία του στο πρωτάθλημα και κυρίως οι ήττες που έχει με τους ανταγωνιστές του φανερώνουν πόσο αδύναμη ομάδα είναι. Το εντυπωσιακό +40 στην 2η αγωνιστική του πρωταθλήματος όπως φάνηκε είχε την εξήγηση του. Παρόλα αυτά αύριο ο Δ.Πρίφτης θα πρέπει να ανακατέψει για τα καλά την τράπουλα και να δοκιμάσει το εναλλακτικό του πλάνο(που όλοι ευελπιστούμε να έχει) σε πραγματικές συνθήκες αγώνα. Μούρτος και Ξανθόπουλος στον άσσο με τον Μακνήλ και τον Γουότερς να εναλλάσσεται στη θέση δύο? Μακνήλ σε πιο χαμηλά σχήματα στη θέση 3? Εμπιστοσύνη στον Ζάρα ξεκινώντας τον βασικό και δίνοντας του σαφώς περισσότερο χώρο μπας και επιτέλους βρει σταθερό ρυθμό? Γουάιτ αν και δύσκολα στη θέση 3 και ο Κοέν στο 4 σε ένα πιο ψηλό σχήμα? Κάτι πρέπει να αλλάξει ώστε οι παίκτες να μπουν σε ρόλους που ταιριάζουν περισσότερο αλλά και οι υπόλοιποι να βρουν χώρο στο ροτέισον της ομάδος ώστε ο ΑΡΗΣ να μην παίζει με 6-7 παίκτες αλλά με περισσότερους. Έτσι και αλλιώς όπως όλα δείχνουν ούτε το σήριαλ της ενίσχυσης αναμένεται να έχει happy end. Η υπερεκτίμηση των δυνάμεων της ομάδος από αυτούς που έχουν καλύτερη εικόνα από τον καθένα μας οδήγησε σε μια παράλογη καθυστέρηση και σε ένα χρονικό αδιέξοδο που για λόγους "εντυπώσεων" δεν βλέπω να δραπετεύουμε. Οπότε όλες μας οι ελπίδες έχουν πέσει πάνω στον κ.Πρίφτη και αν θα μπορέσει εκ των έσω να αλλάξει κατάσταση. Άλλωστε δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα το κάνει μιας και πέρσι κάπως έτσι κύλησε η χρονιά. Ο Τόμας που δεν έδινε ασίστ παραχώρησε μεγάλο μέρος από το οργανωτικό κομμάτι στον Πάσαλιτς ενώ και ο Χαρίσης που δεν μας έκανε ξαφνικά ήταν από τους πολυτιμότερους στο δεύτερο μισό και ιδιαίτερα στα πλέιοφς. Ο χρόνος και τα αποτελέσματα πολύ σύντομα θα δείξουν τα πάντα.

Και όπως ήταν λογικό μετά από την συσσωρευμένη γκρίνια του κόσμου και την ανάγκη για ξεκαθάρισμα θέσεων από την πλευρά της διοίκησης ορθώς βγήκε ο κ.Αρβανίτης να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Οι κλεισμένοι παίκτες που μας παραμύθιαζαν τα διάφορα sites, φυλλάδες, ράδια(που η πλειοψηφία δυστυχώς εξακολουθεί να πιστεύει) δεν ήταν ποτέ κλεισμένοι ενώ και η συνεργασία μεταξύ διοίκησης και προπονητή είναι άψογη. Φήμες τα περί διάστασης απόψεων στο θέμα της ενίσχυσης... Οι  στόχοι είναι ξεκάθαροι. Οικονομική εξυγίανση, καλή πορεία στην Ευρώπη , 4αδα στην Ελλάδα και στο βάθος ένα μεγάλο(πολυετές?) πλάνο. Τώρα αν το σχεδόν γεμάτο Παλέ που προσδοκά και απαιτεί ξαφνικά γυρίσει σε mode υπομονής και μείνουμε πάλι 1500 άτομα είναι κάτι που το απευχόμαστε. Για την ώρα ας γυρίσει απλά ο διακόπτης και ας δούμε έστω και κόντρα στον Αρκαδικό τον ΑΡΗ που γουστάραμε στα περισσότερα παιχνίδια της φετινής σεζόν!

ΥΓ.  Αδυνατώ να καταλάβω γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει το αυτονόητο ένα βηματάκι παραπάνω, δηλαδή 3η θέση...

ΥΓ2.Σύμφωνα με πρόχειρα μαθηματικά , 3.3. εκ ευρώ χρέη, πληρώθηκαν 900.000 ευρώ άρα μένουν 2.400.000, κάτι που σημαίνει ότι το 2018 θα είμαστε καλά...  

ΥΓ3. Δεν θέλουμε να αναλύσουμε λέξη προς λέξη και να αντιπαρατεθούμε σε όλα όσα είπε ο συμπαθής Λ.Αρβανίτης με την ειλικρίνεια που τον χαρακτηρίζει αλλά όπως πολύ εύστοχα σχολίασε προσφάτως ένας φίλος του site από αυτόν τον "μεταβατικό" ΑΡΗ του χρόνου πόσοι παίκτες είναι στο πλάνο να μείνουν; Εκτός και αν το αγωνιστικό πλάνο που υπάρχει από το 2012 περιορίζεται κάθε χρόνο σε 1-2 παίκτες με δευτερεύοντα ρόλο στην ομάδα... και φυσικά νεαροί παίκτες σαν τον Δίπλαρο, τον Φλιώνη, τον Πουλιανίτη και τον Λαρετζάκη δεν χωράνε...

ΥΓ4. "Είναι ενίσχυση να διώχνεις τον Χάγκινς και να φέρνεις τον Μπατίστα;"  Ως φήμη το αναφέρει ίσως το πιο αξιόπιστο μπασκετικό site που υπάρχει. Και όμως με τον τρόπο που λειτουργεί η ομάδα στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι δεν θα μου έκανε εντύπωση.

Τέταρτη συνεχόμενη ήττα για την αγαπημένη μας ομάδα που παρά την μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλλε για περίπου 3 δεκάλεπτα, στο τέταρτο τα γκρέμισε όλα. Αν και παρουσιαστήκαμε βελτιωμένοι σε σχέση με τις προηγούμενες τραγικές εμφανίσεις τελικά οι γνωστές αδυναμίες κάτω από το καλάθι, η απουσία πλάνου και η κακή ψυχολογία έκαναν και την εμφάνιση τους. Με την διαφορά να φθάνει στο +15(σχεδόν η μεγαλύτερη διαφορά στον αγώνα) η υπόθεση πρόκριση φαίνεται να δυσκολεύει πολύ αν και ακόμη υπάρχει η δυνατότητα να ανατραπεί η κατάσταση.

Με τους Γουότερς και Μακνήλ να βρίσκονται σε καλή ημέρα επιθετικά η ομάδα μπήκε δυνατά και προσπάθησε να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα. Οι Γερμανοί όμως όσο περνούσε ο χρόνος ανέβασαν την πίεση τους και προσπάθησαν στο δεύτερο δεκάλεπτο να ξεφύγουν στο σκορ θυμίζοντας μας τις άσχημες βραδιές με την Αρμάνι και τον Παναθηναϊκό. Εκεί ο ΑΡΗΣ έδειξε χαρακτήρα, αντέδρασε δυναμικά ροκανίζοντας την διαφορά σιγά σιγά και φθάνοντας και στο +5 στο τρίτο δεκάλεπτο. Και πάνω που νομίζαμε ότι κάπως έτσι θα κυλήσει το παιχνίδι και στη χειρότερη περίπτωση θα χάναμε οριακά η ομάδα μας μπλόκαρε σε όλες τις γραμμές, τα έκανε όλα λάθος και θυμίζοντας κάτι από Αμαλιάδα μέσα σε ελάχιστα λεπτά έκανε στην Άλμπα ένα δωράκι 15 πόντων... Και όταν το καράβι πέφτει ξαφνικά στα βράχια συνήθως η ευθύνη πέφτει στον καπετάνιο. Ο Δ.Πρίφτης αν και προσπάθησε να ανακατέψει την τράπουλα και να ξεφύγει από το γνωστό πλάνο του ξεκινόντας τον Μούρτο βασικό αντί για τον Πελεκάνο, αφήνοντας τον "καυτό" Γουότερς πιο ελεύθερο μέσα στο γήπεδο και επιλέγοντας να παίξει  σε αρκετά σημεία του αγώνα με 2 πόιντ γκαρντ ή να αφήσει τον Μούρτο να κατεβάσει την μπάλα τελικά δεν μπόρεσε και ο ίδιος να αφήσει τον κακό του εαυτό. Για ανεξήγητο λόγο ο μετριότατος  Χάγκινς έπαιξε μόλις 14' στον αγώνα όταν οι αντίπαλοι ψηλοί έκαναν πάρτι κυρίως στο τελευταίο δεκάλεπτο, ο Ξανθόπουλος που ήταν από τους βασικούς παίκτες στα καλά διάστηματα του ΑΡΗ ξεχάστηκε στον πάγκο, ο Κοέν χρησιμοποιήθηκε και πάλι κυρίως σαν με-το-ζόρι-σέντερ, υπήρξε μια εμμονή στον πολύ κακό σήμερα Γουάιτ και το χειρότερο στο τέλος δεν μπόρεσε να βρει τον τρόπο να καθοδηγήσει τους παίκτες του ώστε να διαχειριστούν καλύτερα τα τελευταία λεπτά και να μην χάσουμε με μια τόσο μεγάλη διαφορά από την στιγμή που μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην υπόθεση πρόκριση. Ο Τσούπκοβιτς που μέχρι πριν λίγο καιρό προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι "κολλάει" με την υπόλοιπη ομάδα και ότι μπορεί να βοηθήσει ούτε σήμερα συμπεριλαμβανόταν στο πλάνο του κόουτς. Και κάπως έτσι με τεράστια ευκολία ο ΑΡΗΣ πέταξε την σημερινή του προσπάθεια στα σκουπίδια απέναντι σε μια σοβαρή και πειθαρχημένη ομάδα όπως ήταν η Άλμπα που όμως σε καμία περίπτωση δεν ήταν κάποια ομάδα φόβητρο που δεν μπορούσαμε να κερδίσουμε.

Αν και οι διαφωνίες  μεταξύ "αισιόδοξων" και "ανυπόμονων" γύρω από τον μπασκετικό ΑΡΗ τις τελευταίες εβδομάδες έχουν κουράσει είναι στενάχωρο για όλους μας να πρέπει ο ΑΡΗΣ να γνωρίσει 4 συνεχόμενες ήττες με άσχημο τρόπο για να καταλήξουμε ότι φέτος στον μπασκετικό ΑΡΗ κάτι δεν έχει γίνει σωστά από την αρχή... Οι υποχρεώσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη ήταν από την αρχή γνωστές, το πρόγραμμα ήταν από την αρχή γνωστό. Για αυτές τις διοργανώσεις "χτίστηκε" το καλοκαίρι ο ΑΡΗΣ και σε αυτές θα πρέπει να ανταπεξέλθει. Αν λοιπόν ο κόουτς όπως δήλωσε μετά το παιχνίδι η ομάδα δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτές τις συνθήκες τότε καλό είναι να το μεταφέρει αυτό και στην διοίκηση και ας πράξουν ανάλογα με τις βλέψεις που είχαν όταν σχεδίαζαν τον ΑΡΗ το καλοκαίρι. Ένα τεράστιο μπράβο στα παλικάρια που κιτρίνισαν και το Βερολίνο! Τουλάχιστον αυτός ο κόσμος  όπως διαχρονικά έχει αποδείξει μπορεί να ανταπεξέλθει. Και στα εκτός έδρας... και στις "αγωνιστικές σφαλιάρες" ... Ας παραδειγματιστούν κάποιοι από αυτούς και ας κατανοήσουν επιτέλους σε ποια ομάδα βρίσκονται...

ΥΓ. Αν και η ομάδα φαίνεται να έχει ξεφουσκώσει τίποτα δεν έχει χάθει όσο αφορά την πρόκριση. Προστατεύεις την έδρα σου, κερδίζεις στην Λιθουανία και προκρίνεσαι.

ΥΓ2. Ευτυχώς η Αρμάνι κατάφερε να κερδίσει με τα χίλια ζόρια μέσα στην έδρα της αυτήν την Νεπτούνας που διαλύσαμε μέσα στο Παλέ.

ΥΓ3. Αυτά συμβαίνουν σε μια ομάδα όταν αντί να αναγνωρίζει και να διορθώνει τα προβλήματα της κάθεται και θριαμβολογεί σε κάθε της νίκη ανεξάρτητα από τον αντίπαλο.

Σε ένα παιχνίδι όπου παίζεται η μισή πρόκριση στην επόμενη φάση του Eurocup ο ΑΡΗΣ μας θα προσπαθήσει ύστερα από 3 σερί ήττες να παρουσιαστεί έτοιμος και με μια νίκη να δώσει τέλος σε αυτή την "κοιλιά" όπως την έχουν βαφτίσει οι πιο καλοπροαίρετοι και αισιόδοξοι φίλοι της ομάδος. Αυτή τη φορά αντίπαλος μας δεν θα είναι κάποιο μεγαθήριο της Ευρωλίγκας αλλά η Γερμανίκη Άλμπα Βερολίνου που όσο και αν την "ψηλώσουμε"(όπως συνηθίζεται με όλους τους αντιπάλους του ΑΡΗ) δεν παύει να είναι μια Γερμανική ομάδα, που δεν έχει να επιδείξει τίποτα σπουδαίο στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, στο Last 32 πέρασε με την ψυχή στο στόμα από έναν σχετικά εύκολο όμιλο, την προηγούμενη αγωνιστική έχασε από την Νεπτούνας και στο τελευταίο της παιχνίδι στη Γερμανία πέτυχε μόλις 43 πόντους... Όλα αυτά σε αντιδιαστολή με την μεγάλη νίκη επί της Αρμάνι στην πρεμιέρα του Last 32.

Όπως συμβαίνει στα περισσότερα παιχνίδια το τελευταίο χρονικό διάστημα πρωταρχικός στόχος για την ομάδα είναι να αφήσει το κακό της πρόσωπο στην άκρη και να δείξει την μαχητικότητα και αποτελεσματικότητα που έβγαλε στα περισσότερα παιχνίδια από το ξεκίνημα της σεζόν. Οι τελευταίες εμφανίσεις παρά την σκληρή κριτική που έχουμε ασκήσει στον Δ.Πρίφτη και τους παίκτες του σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζουν το πραγματικό πρόσωπο του ΑΡΗ και της προσπάθειας που έχει γίνει φέτος. Ναι ο ΑΡΗΣ έχει τρανταχτές αδυναμίες από το καλοκαίρι, οι παίκτες έχουν κομπλεξαριστεί, ο προπονητής έχει θολώσει... όλα αυτά όμως πρέπει σήμερα να λάβουν τέλος και με μια νίκη-ηλεκτροσοκ να γυρίσουν ανάποδα του αρνητικό κλίμα. Τα ψηλά κορμιά που έχουν Γερμανοί κάτω από το καλάθι θα είναι το σημαντικότερο πρόβλημα και μόνο με ομαδική προσπάθεια και μπόλικη ενέργεια σε όλες τις φάσεις θα μπορέσουμε να τους αντιμετωπίσουμε. Ενώ εκεί που θα φανεί ξεκάθαρα αν ο Δ.Πρίφτης έχει βρει τον διακόπτη για να αλλάξει την ψυχολογική κατάσταση των παικτών μας είναι η επίθεση. Εκεί όπου ο ΑΡΗΣ στα τελευταία παιχνίδια λειτουργεί απελπιστικά σπασμωδικά κάτι που δεν πρέπει να γίνει σήμερα. Εξίσου σημαντικό είναι οι παίκτες μας να κατανοήσουν και την σημασία του αγώνα σε σχέση με την προσπάθεια που κάνουν για πρόκριση στην επόμενη φάση. Όπως φαίνεται ο ΑΡΗΣ θα κοντραριστεί με την Άλμπα για τη δεύτερη θέση και αυτό σημαίνει ότι ακόμη και η διαφορά πόντων σε μια ήττα παίζει τον ρόλο. Ας ελπίσουμε σήμερα να δούμε τον παθιασμένο ΑΡΗ που ξέρουμε και να υπενθυμίσουμε στους Γερμανούς ότι μετά τον Νοβίτσκι υπάρχει μόνο το χάος!

Και σήμερα όπως όλα δείχνουν ο ΑΡΗΣ στο Βερολίνο όχι μόνο δεν θα είναι μόνος του αλλά θα έχει και την βοήθεια του κόσμου που αναμένεται να δώσει δυναμικό παρών στην Mercedes-Benz Arena. Μακάρι οι παίκτες του Δ.Πρίφτη να εμπνευστούν από την τρέλα του Αρειανού που ακόμη και αυτές τις ηχηρές σφαλιάρες από Αρμάνι και Παναθηναϊκό τις γράφει στα @@ του και συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει και γουστάρει. Και αν η παρουσία του κόσμου δεν τους κάνει πλέον αίσθηση γιατί την θεωρούν δεδομένη ας σκεφτούν σαν σκληροί επαγγελματίες ότι το παρών θα δώσει η οικογένεια Λάσκαρη και μετά τον αγώνα θα ακολουθήσει νέο συμβούλιο όπου εκτός απροόπτου θα παρθούν οι τελικές αποφάσεις. Ο στόχος της πρόκρισης είναι στο χέρι τους οπότε ας δείξουν ότι εκτός από θέληση υπάρχει και η ικανότητα για να τον πετύχουν!

Με την έναρξη του β γύρου της Basket League του ΕΣΑΚΕ να είναι "προ των πυλών" και έχοντας πλέον ξεκάθαρη εικόνα τόσο για την ομάδα μας όσο και για τους αντιπάλους ήρθε η ώρα να κάνουμε έναν μίνι απολογισμό της προσπάθειας του ΑΡΗ στη φετινό Ελληνικό πρωτάθλημα. Εκεί που αν και αυτό που βγαίνει ελαφρώς μπερδεμένα από τεχνική ηγεσία και διοίκηση είναι το πλασάρισμα στην 4αδα,  η λογική λέει ότι κάθε ομάδα πρέπει να έχει τουλάχιστον ως στόχο το ένα βήμα παραπάνω(εκτός και αν έχει σαρώσει τα πάντα και θέλει απλά να διατηρήσει τα κεκτημένα) σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν άρα η 3η θέση είναι ο αυτονόητος στόχος. Ιδίως όταν μιλάμε για τον ΑΡΗ του μεγαλοεπενδυτή Λάσκαρη που θέλει να κάνει το βήμα παραπάνω σε σχέση με τον ΑΡΗ του κ.Αρβανίτη και των λοιπών διαχειριστών της περσινής σεζόν.

Η αστάθεια στην απόδοση και οι χτυπητές αδυναμίες κάτω από το καλάθι σε άμυνα και επίθεση  ήταν από την έναρξη του πρωταθλήματος μέχρι και την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου η πληγή που δεν λέει να κλείσει. Την αρχή την έκανε ο Ραντούλιτσα μαζί με τον Γκιστ που εκμεταλλεύτηκαν στο απόλυτο την απουσία του Χάγκινς οδηγώντας τον Παναθηναϊκό σε ακόμη ένα νικηφόρο πέρασμα από το Παλέ. Σε αντίθεση με την πρεμιέρα του πρώτου γύρου που είχαμε τον πανίσχυρο Παναθηναϊκό και 2 εξαιρετικούς παίκτες με τεράστια συμβόλαια στο φινάλε είχαμε τον άσημο σέντερ του Κολοσσού Μακ Γκί που σκέπασε τα καλάθια και έκανε τον Χάγκινς να δείχνει πολύ λίγος... Παρόλα αυτά η επιθετική άμυνα της ομάδος και η ενέργεια που έβγαζαν οι παίκτες μας πάνω στο παρκέ ήταν κάτι το εντυπωσιακό που ξεσήκωσε τον κόσμο και τον έκανε να γεμίζει το Παλέ σε κάθε παιχνίδι ανεξάρτητα από τον αντίπαλο.  Η επιβλητική νίκη επί του Αρκαδικού(+40) σε συνδυασμό με τις ευχάριστες ευρωπαϊκές παρενθέσεις και ιδιαίτερα τον θρίαμβο μέσα στο Καζάν εκτόξευσε τον ενθουσιασμό στα ύψη και δικαιολογημένα γέννησε προσδοκίες ενόψει της συνέχειας. Ο άνεμος αισιοδοξίας που φυσούσε δυνατά με την έλευση του Λάσκαρη και τα πρώτα νικηφόρα αποτελέσματα  όπως φάνηκε στην συνέχεια δεν αξιοποιήθηκαν όπως θα έπρεπε. Οι νίκες με μπαογκ, Λαύριο, Τρίκαλα και Στεάουα στην Ευρώπη δεν συνοδεύτηκαν με καλές εμφανίσεις κάτι όμως που κρύφθηκε λόγω των θετικών αποτελεσμάτων. Και αν η προβληματική εικόνα της ομάδος ως αυτό το σημείο κρυβόταν πίσω από τις νίκες ήρθε το ηχηρό χαστούκι από τον Κόροιβο Αμαλιάδας. Εκεί όπου ο ΑΡΗΣ κέρδιζε 3' πριν την λήξη με 11 πόντους και κατάφερε μέσα σε 2΄ να βρίσκεται στο -4...  Ακόμη και κόντρα στην Καβάλα μέσα στο Παλέ έπρεπε να φθάσουμε προς την λήξη του αγώνα για να αισθανθούμε την σιγουριά ότι το παιχνίδι δεν γυρίζει. Το δεύτερο μεγάλο αγωνιστικό χαστούκι αυτή την φορά ήταν Ευρωπαϊκό. Στην Ποντγκόριτσα ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε αγνώριστος πραγματοποιώντας την χειρότερη φετινή του εμφάνιση(μέχρι την περασμένη Τρίτη). Και όμως αυτή η ήττα από την Μπουντούσνοστ ήταν όπως φάνηκε το ηλεκτροσόκ που χρειαζόταν η ομάδα ώστε να πάει να πάρει μια μεγάλη νίκη μέσα στο ΟΑΚΑ διαλύοντας την φιλόδοξη και "ψηλωμένη" φέτος ΑΕΚ μέσα στο σπίτι της! Μια νίκη που μας έκανε να στρογγυλοκαθίσουμε στην 3η θέση και να κοιτάμε τη συνέχεια του πρωταθλήματος έχοντας το πάνω χέρι σε σχέση με τον βασικό μας ανταγωνιστή και παράλληλα να κάνουμε όνειρα για νίκη κόντρα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό μέσα στο σπίτι τους... Η βαριά ήττα από τον Παναθηναϊκό και η αντιμετώπιση που είχαμε από την διαιτησία μέσα στο ΣΕΦ ως ένα σημείο μας προσγείωσαν και αρχίσαμε αντί να κάνουμε όνειρα να ασχολούμαστε περισσότερο με το τι χρειάζεται ο ΑΡΗΣ για να φθάσει ο ΑΡΗΣ εκεί που τον θέλουμε. Η ευρωπαϊκή πρόκριση στο Last 32 βγαίνοντας πρώτος στον όμιλο σε συνδυασμό με την αγχωτική νίκη επί του Ρεθύμνου και τον θρίαμβο επί της Νεπτούνας μας έκανε για ακόμη μια φορά να αφήσουμε στην άκρη τα όποια προβλήματα με αποτέλεσμα να τελειώσει ο πρώτος γύρος με ένα πικρό αποτέλεσμα στη Ρόδο που μας υπενθυμίζει ότι ακόμη χρειάζεται προσπάθεια μέχρι να αλλάξουμε επίπεδο... Μια γλυκόπικρη γεύση σε αυτόν τον πρώτο γύρο όπως ακριβώς ήταν και η παρουσία της ομάδος μας σε αυτές τις 13 πρώτες αγωνιστικές.

Αυτό που έχει σημασία βλέποντας συνολικά τις πρώτες 13 αγωνιστικές είναι να κοιτάξουμε και τι κάνουν οι υπόλοιπες ομάδες και ιδιαίτερα τις ομάδες που θεωρούμε ανταγωνιστές μας για την 3η θέση. Η ΑΕΚ παρά τα πολλά εσωτερικά προβλήματα και τις αλχημείες στο ρόστερ της δείχνει να βρίσκει τον δρόμο της. Και μόνο ότι έχασε μέσα στην έδρα της από εμάς αλλά αυτή τη στιγμή βρίσκεται από πάνω μας στην βαθμολογία λέει πολλά. Ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τον συμπολίτη που αν και άρχισε τραγικά πλέον με την απόκτηση του Σχορτσιανίτη έχει κάθε δικαίωμα να βγάζει γλώσσα και να πιστεύει ότι μπορεί να μας προσπεράσει και αυτός... Συμπέρασμα; Όταν συμμετέχεις σε ένα πρωτάθλημα πρέπει πάντα να κοιτάς και τους αντιπάλους. Ο ΑΡΗΣ στον πρώτο γύρο "κάθισε" πάνω στα θετικά αποτελέσματα και σε κάποιες εξαιρετικές εμφανίσεις με αποτέλεσμα να αδιαφορήσει για το τι γίνεται γύρω του αλλά και παράλληλα να μην ασχοληθεί με το πως θα γίνει καλύτερος. Αν λοιπόν από  τα τελευταία πολύ άσχημα αποτελέσματα θέλουμε να βρούμε κάτι το θετικό αυτό είναι ότι πλέον οι υπεκφυγές και η ωραιοποίηση των πάντων ανήκουν στο παρελθόν και όλων η προσοχή έχει στραφεί στο πως θα παρουσιαστεί ο ΑΡΗΣ στη συνέχεια πιο δυνατός. Και όταν λέμε όλων εννοούμε όλων. Από τον κόσμο που σταμάτησε να κρύβεται πίσω από το δάχτυλο του και άρχισε να απαιτεί αλλά και από τη διοίκηση και το τεχνικό τιμ που φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι αν δεν αναθεωρήσουν τα πλάνα τους κινδυνεύουν να ακυρώσουν από μόνοι την εξαιρετική προσπάθεια που κάνουν φέτος. Αρχίζοντας με ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ κόντρα στον "λαβωμένο" Παναθηναϊκό θα φανεί κατά πόσο υπάρχει η απαραίτητη διάθεση για να αλλάξει την εικόνα του ΑΡΗΣ και να φανεί ετοιμοπόλεμος τώρα που αρχίζει ένας πολύ δύσκολος Β γύρος.

ΥΓ.  Τις αναλύσεις για παίκτες και προπονητή τις έχουμε κάνει αμέτρητες φορές μετά τα παιχνίδια. Ότι αδυναμία υπήρχε από την αρχή υπάρχει και μετά από σχεδόν 25 παιχνίδια. Απλά πλέον υπάρχει περισσότερος ρεαλισμός και σχεδόν ο καθένας μπορεί να καταλαβεί τι διορθώνεται "εκ των έσω" και τι όχι. 

Σε πραγματικό εφιάλτη εξελίχθηκε ο αγώνας στο Μιλάνο, με τους Ιταλούς να στήνουν από νωρίς το δικό τους πάρτι και τον ΑΡΗ να μην μπαίνει ποτέ στο γήπεδο... Μια εξέλιξη που ούτε ο πιο απαισιόδοξος οπαδός της ομάδος μας δεν θα μπορούσε να προβλέψει. Η ποιότητα μεταξύ των 2 ομάδων ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής χωρίς όμως αυτό να δικαιολογεί την τραγική εικόνα όλων όσων αγωνίσθηκαν σήμερα.

Έστω για κάποια λέπτα στο ξεκίνημα ο ΑΡΗΣ έδειξε νεύρο και συγκέντρωση στο παιχνίδι του δίνοντας την εντύπωση ότι το παιχνίδι θα είναι μια σκληρή αναμέτρηση και όχι ένας περίπατος των Ιταλών. Αυτή η σκέψη όμως με συνοπτικές διαδικασίες έλαβε τέλος βλέποντας τους παίκτες της Αρμάνι να πιέζουν ολοένα και περισσότερο και τους δικούς μας να μοιάζουν ανήμποροι να αντιδράσουν. Η άμυνα κάτω από το καλάθι ήταν ανύπαρκτη, στα ριμπάουντ το πρόβλημα ήταν τεράστιο ενώ μέχρι και στην αλλαγή από έξω και στο κατέβασμα της μπάλας υπήρχε δυσκολία σχεδόν σε κάθε φάση! Ο κόουτς Πρίφτης ούτε σήμερα μπόρεσε να βρει κάποια λύση από τον πάγκο ενώ από τους παίκτες μόνο ο Σίμτσακ θα μπορούσαμε να πούμε ότι είχε αξιοπρεπής παρουσία αν και αγωνίσθηκε σε σημείο που το παιχνίδι είχε χαθεί... Ο Τσούπκοβιτς που συνεχίζει να παίρνει χρόνο στη θέση 4 από τον Κοέν δεν φαίνεται να μπορεί να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του ΑΡΗ, την ίδια στιγμή που ο Κοέν ως σέντερ αδυνατεί να κάνει αισθητή την παρουσία του κάτω από το καλάθι. Ένας Κοέν που όσο ο Τσούπκοβιτς δεν έπαιζε καθόλου ή ήταν τραυματίας σαν αλλαγή του Γουάιτ τα πήγαινε πολύ καλά.  Οποιαδήποτε παραπάνω ανάλυση είναι απλά αλάτι στην πληγή μιας και σήμερα ουσιαστικά υπήρχε μόνο μια ομάδα μέσα στο γήπεδο και αυτή δεν ήταν ο ΑΡΗΣ μας... Παρά την μεγάλη διαφορά στο σκορ θα πρέπει να κάνουμε και μια αναφορά στη διαιτησία που ανέχτηκε σε υπερβολικό βαθμό το σκληρό παιχνίδι των Ιταλών την ίδια στιγμή που στην δική μας άμυνα ακόμη και τις απλές επαφές τις σφύριζαν φάουλ.

Η παρουσία της οικογένειας Λάσκαρη στο Μιλάνο σε μια ντροπιαστική βραδιά σαν τη σημερινή ίσως να αποτελεί και μια ευκαιρία αφύπνισης ενόψει της συνέχειας. Ο Ιανουάριος έχει ακόμη πολλά δύσκολα παιχνίδα και αν ο ΑΡΗΣ συνεχίσει με τον ρυθμό που άρχισε στη Ρόδο κανείς δεν ξέρει πως μπορούν να εξελιχθούν τα πράγματα και πως όλο αυτό θα επηρεάσει την ομάδα. Το ταβάνι που δεν θέλαμε να πιστέψουμε ότι υπάρχει φέτος, δυστυχώς φαίνεται να υπάρχει. Καλό είναι αυτή η ήττα να δώσει το έναυσμα στη διοίκηση για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Να μας πει αν ο στόχος είναι απλά η 4αδα και όχι το βήμα παραπάνω σε σχέση με πέρσι και αν φυσικά διανύουμε απλά μια ακόμη χρονιά οικονομικής εξυγίανσης. Σίγουρα δεν ευθύνεται η διοίκηση για τις όποιες προσδοκίες δημιουργήθηκαν στον κόσμο αλλά όταν βλέπεις τον φετινό ΑΡΗ σε μερικά παιχνίδια να οργιάζει παρά τις όποιες αδυναμίες του και ξέρεις ότι έχεις ένα πρόεδρο με μεγάλη δυναμική όπως είναι ο Λάσκαρης αυτές δημιουργούνται από μόνες του. Ας προσγειωθούμε έστω και ανώμαλα στην πραγματικότητα και ας συνεχίσουμε όλοι μαζί σε αυτό το μονοπάτι της οικονομικής εξυγίανσης αναμένοντας την επόμενη χρονιά. Μπράβο στα αδέρφια που βρέθηκαν σήμερα στο γήπεδο και φώναζαν ΑΡΗΣ παρά το αποκαρδιωτικό θέαμα...

ΥΓ. Είχαμε επισημάνει πριν τον αγώνα ότι δύσκολα θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τον Μπάρατς Στάνκο κάτω από τα καλάθια όπως και έγινε. Παρόλα αυτά ευελπιστούσαμε ότι στους υπόλοιπους θα μπορούσε η ομάδα να παίξει κάποιου είδους υποτυπώδη άμυνα.

Ένα από τα δυσκολότερα παιχνίδια της φετινής σεζόν θα δώσει η αγαπημένη μας ομάδα σήμερα το βράδυ στο Μιλάνο. Παιχνίδι που πέρα από την σημασία που έχει για την προσπάθεια που κάνει ο ΑΡΗΣ μας να προκριθεί μας φέρνει αναμνήσεις από το μακρινό και ένδοξο παρελθόν. Δεν θα ασχοληθούμε με το τι ακριβώς έγινε σε εκείνη την ιστορική διπλή αναμέτρηση με την Τρέισερ το 1986 αλλά θα επικεντρωθούμε σε όλα όσα θα πρέπει να κάνει σήμερα ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του ώστε να πάρουν μια πολύτιμη νίκη που θα ισοδυναμεί και με μισή πρόκριση στην επόμενη φάση.

Την Αρμάνι Μιλάνο την υποδεχθήκαμε από την Ευρωλίγκα ως το ακλόνητο φαβορί του ομίλου μας. Όπως φάνηκε όμως στην πρεμιέρα του Last 32 απέναντι στην Αλμπά η θεωρία από την πράξη απέχει πάρα πολύ. Και αν υπάρχει μια ομάδα που φέτος έχει αποδείξει ότι μπορεί να αγωνίζεται κόντρα στα προγνωστικά αυτός είναι ο ΑΡΗΣ μας! Με τις 2 νίκες επί της Ούνιξ Καζάν αλλά και το θριαμβευτικό πέρασμα από το ΟΑΚΑ ο φετινός ΑΡΗΣ έχει δείξει ότι όταν βρίσκεται σε καλή μέρα δεν φοβάται κανένα. Αυτή η έλλειψη σταθερότητας και το μόνιμο ερωτηματικό κυρίως στην επίθεση είναι που μας κάνει απρόβλεπτα καλούς ή και το ανάποδο. Τα σκαμπανεβάσματα του Γουότερς, η έλλειψη ουσιαστικών λύσεων στη θέση 3 και η αδυναμία κάτω από το καλάθι κυρίως όταν ο Χάγκινς είναι στον πάγκο καλύπτονται μόνο με ομαδική δουλειά και υπερπροσπάθεια από όλους όσους πατάνε στο παρκέ. Αυτό το μαχητικό πρόσωπο αυτοθυσίας από τους παίκτες μας θα πρέπει να δούμε σήμερα αν θέλουμε να φύγουμε νικητές. Διαφορετικά δύσκολα να βρεθεί τρόπος να σταματήσουμε τον Μακλήν, τον Τζεντίλε ή ακόμη και τον ύψους 2.17 Μπάρατς Στάνκο που ίσως και αυτός να προσπαθήσει να αρπάξει την ευκαιρία του σήμερα όπως τόσοι σέντερ έχουν κάνει φέτος με την ευάλωτη άμυνα του ΑΡΗ κάτω από το καλάθι. Ενώ φυσικά θα πρέπει και στην επίθεση να υπάρχει η απαραίτητη συγκέντρωση. Προσπάθειες όπως αυτές που πήραν οι περισσότεροι παίκτες πριν λίγες ημέρες στην Ρόδο θα πρέπει να απαγορευτούν από τον Πρίφτη και να απαιτήσει την κυκλοφορία της μπάλας μέχρι να βρεθεί το ελεύθερο σουτ. Ενώ και το inside game που τον τελευταίο καιρό το έχουμε αφήσει στην άκρη μάλλον θα πρέπει να το ξαναπιάσουμε. Θετικό το γεγονός ότι δεν υπάρχουν προβλήματα τραυματισμών και όλοι οι παίκτες μας είναι ετοιμοπόλεμοι ενόψει της σημερινής αναμέτρησης. 

Στο παιχνίδι  με τον Κολοσσό η ομάδα μας βρέθηκε σε κακή ημέρα τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά και γνώρισε μια ήττα που μας πλήγωσε πολύ και δίκαια χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως πισωγύρισμα. Και αν μπορεί να πει κανείς ότι βγαίνει και κάτι καλό από μια τέτοια ήττα τότε σήμερα θα πρέπει να το δούμε. Χρόνος για βελτίωση μέσα από τις προπονήσεις δεν υπάρχει αλλά με τα συνεχόμενα παιχνίδια υπάρχει σχεδόν την επόμενη στιγμή μια νέα ευκαιρία να δείξεις ότι αυτό που έγινε το Σάββατο ήταν μια κακή παρένθεση και τίποτα παραπάνω. Ο ΑΡΗΣ δεν μπορεί να επιλέγει παιχνίδια και ούτε να γκρινιάζει για το αν συμμετέχει σε 2 ή 3 διοργανώσεις. Από την στιγμή που είσαι μέλος αυτής της ομάδος είσαι καταδικασμένος να παλεύεις σε κάθε αγώνα με όλες τις δυνάμεις σου για τη νίκη. Αφήνουμε πίσω την ήττα στη Ρόδο και πάμε να γράψουμε μια ακόμη σελίδα με χρυσά γράμματα στο νέο κεφάλαιο που άνοιξε  με την έλευση του Νίκου Λάσκαρη στον ΑΡΗ μας! ΔΙΠΛΟ ΜΕΣ' ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ ΑΡΗ ΟΛΕ ΟΛΕ!

ΥΓ. Αρκετή δικαιολογημένη γκρίνια ακολούθησε το παιχνίδι με τον Κολοσσό με τους κατήγορους και τους υπερασπιστές να διαφωνούν για ακόμη μια φορά ξεπερνόντας τα όρια. Ευτυχώς που υπάρχει και μια ραδιοφωνική εκπομπή στο Yellow Radio όπου λέει τα πράγματα με το όνομα τους. Τα συγχαρητήρια μου στον Χρήστο Γκάλη και τον Δημήτρη Οσσανλή που με τις τοποθετήσεις δίνουν στον κόσμο να καταλάβει ποια είναι τα αγωνιστικά προβλήματα της ομάδος και ποια η διαφορά της κριτικής από την γκρίνια.

ΥΓ2. Πρός όλους τους "σοφούς" που υποδέχονται την όποια διαφορετική άποψη με ύβρεις και απειλές απλά να τους υπενθυμίσω ότι κάπως έτσι ξεκίνησε το κατάντημα του ΑΡΗ μας σε όλα τα αθλήματα. Και τότε υπήρχαν κάποιοι "σοφοί" που τα ήξεραν όλα και όταν άκουγαν κάτι το διαφορετικό απαντούσαν με ύβρεις, απειλές και τραμπουκισμούς. Όπως φαίνεται για μερικούς ούτε τα "πέτρινα χρόνια" του Αυτοκράτορα αλλά ούτε και η Γ Εθνική  έγινε μάθημα...

ΥΓ3. Και για αυτούς που δεν θέλουν να ξεχάσουν τι σημαίνει ΑΡΗΣ διαβάστε μια ωραία ιστορική αναδρομή εδώ