Έτοιμος για το πρώτο τζάμπολ της χρονιάς ο ΑΡΗΣ μας με ένα σπουδαίο παιχνίδι όπου η νίκη θα σημάνει και την επιστροφή στην κανονικότητα. Μια κανονικότητα όπου θέλει τον ΑΡΗ να παρουσιάζεται και πάλι ανταγωνιστικός και τους "πελάτες" να τους φέρετε σαν "πελάτες".   Η εμπιστοσύνη που εμπνέει ο Σούλης Μαρκόπουλος, οι επιλογές ποιοτικών παικτών και η δύναμη της έδρας είναι αρκετά για να μας κάνουν αισιόδοξους ότι  ο συμπολίτης δεν θα γλιτώσει!

Από την αβεβαιότητα και τα αδιέξοδα περάσαμε στην συγκρατημένη αισιοδοξία και στην ανυπομονησία για το πρώτο τζάμπολ. Αυτό είναι το κοντράστ των συναισθημάτων όλων των Αρειανών που πλέον βλέπουν τον μπασκετικό ΑΡΗ με άλλο μάτι. Μπορεί να μην την έχουμε δει την ομάδα αλλά με εξαίρεση τον Μόρις οι υπόλοιποι παίκτες είναι γνωστοί σε όποιον ασχολείται με την σπυριάρα μπάλα. Παίκτες με εμπειρία και  προσωπικότητα που το γνωρίζουν το άθλημα. Παίκτες που δεν αγχώνονται για το αν θα παίξουν μπροστά σε ένα απαιτητικό κοινό που θέλει τη νίκη και μόνο τη νίκη απέναντι σε αυτή την ομάδα που εκφράζει όλα όσα μας αποτροπιάζουν. Υπό την καθοδήγηση ενός προπονητή που τα ντέρμπι τα έχει φάει με το κουτάλι και τα γνωρίζει από όλες τις πλευρές. Και αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσεις και την ώθηση της κερκίδας τότε καταλαβαίνεις ότι ο μπάογκ δεν έχει καμία τύχη. Ένας μπάογκ που όπως κάθε καλοκαίρι διαφημίζεται σαν κάτι το εξαιρετικό με ευρεία στήριξη του κόσμου του και τελικά καταλήγει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας να κάνει αγγαρεία μεταξύ συγγενών και φίλων. Εκεί ακριβώς θα τον βοηθήσουμε να καταλήξει μια ώρα νωρίτερα.

Τι και αν έχουν περάσει λίγα εικοσιτετράωρα από τότε που μαζεύτηκε όλη η ομάδα μαζί. Τι και αν όλο το καλοκαίρι αναρωτιόμασταν αν θα κατεβάσουμε ανδρικό ή εφηβικό… Το μπαν λύθηκε, μεταγραφές καλές έγιναν, έμπειρο κόουτς έχουμε, το ντου στα διαρκείας  ξεκίνησε και συνεχίζεται αδιάκοπα και όλα φαντάζουν ιδανικά για ακόμη ένα κιτρινόμαυρο πάρτι με  καλεσμένο τον συμπολίτη για το γνωστό ξεπουπούλιασμα. Το επιβάλλει η κανονικότητα!

ΥΓ. Αγωνιστική ανάλυση για αυτό το παιχνίδι δεν μπορεί να γίνει μιας και δεν έχουμε δει ούτε ένα δεκάλεπτο από τον ΑΡΗ μας. Ωστόσο αν επιβεβαιωθεί η θεωρία βάσει των βιογραφικών των παικτών που αποκτήθηκαν τότε θα έχουμε ύστερα από χρόνια μια πολύ καλή χρονιά!

ΥΓ2. Εδώ δεν έχει ούτε καθυστερήσεις ούτε Σιδηρόπουλο για να τους σώσει.

ΥΓ3. Θα παίξει και ο Βιερίνια; κάτι τέτοια έδειχνε το μπαογκΤΒ της Β.Κορέας.

Δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τον κανόνα της μετριότητας που τον ακολουθεί από την αρχή της χρονιάς ούτε σε αυτό το τελευταίο παιχνίδι γνωρίζοντας ακόμη μια εντός έδρας ήττα, αυτή τη φορά από το Ρέθυμνο. Ένα Ρέθυμνο που είχε δηλώσει ότι θα έρθει για τη νίκη και αυτό ακριβώς έκανε σώζοντας με αυτόν τον πικρό τρόπο για εμάς την κατηγορία κόντρα στην τραγελαφική απόφαση του Παναθηναϊκού να μην κατέβει  και να σώσει ουσιαστικά την Κύμη.

Με τους Τολιόπουλο, Σλαφτσάκη και Φλιώνη να είναι οι μοναδικοί τρεις παίκτες που κατέβηκαν ψυχή και σώματι να αγωνισθούν ο ΑΡΗΣ μας δεν είχε και πολλές ελπίδες να κερδίσει σήμερα. Ο Καστρίτης περισσότερο συμβολικά δεν ξεκίνησε κανέναν από τους "απεργούντες" ωστόσο σε όλη την διάρκεια του αγώνα δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την κατάσταση μη βρίσκοντας λύσεις στο μαρκάρισμα των Μπάρτ και Χίκι που μας "σκότωσαν".  Ενώ χρεώνεται για ακόμη μια φορά την αδυναμία να προετοιμάσει πνευματικά την ομάδα ενόψει της τελευταίας αναμέτρησης που είχε έναν χαρακτήρα γοήτρου. Οι 5 Αμερικάνοι και ο απίθανος Νταλό έμοιαζαν περισσότερο με τουρίστες μέσα στο γήπεδο και δεν μπόρεσαν να προσφέρουν σχεδόν τίποτα στην ομάδα πέρα από το 8 στις 12 βολές του ΜακΓκι που αποτελεί για τον συγκεκριμένο σπουδαία επίδοση…  Παρόλα αυτά η πολύ ωραία εκδήλωση της ΚΑΕ με την βράβευση των τριταθλητών εφήβων και κάποιων φίλων του ΑΡΗ που κυριολεκτικά υπερβάλλουν των δυνάμεων τους για να βρεθούν δίπλα στην ομάδα ακόμη και σε αυτή την τραγική κατάσταση μετρίασε λίγο την πίκρα για το συνονθύλευμα με τις κιτρινόμαυρες φανέλες.

Με το ελληνικό μπάσκετ κυριολεκτικά να ψυχορραγεί ο ΑΡΗΣ αναγκάζεται να αρκείται σε ρόλο παρατηρητή μιας και τα δικά του τεράστια προβλήματα επισκιάζουν τα πάντα. Η απογοητευτική εικόνα πάνω στο παρκέ από την αρχή μέχρι το τέλος  της φετινής μαρτυρικής χρονιάς είναι κάτι που θα πρέπει το συντομότερο δυνατό να ξεχαστεί. Πλέον τον λόγο πρέπει να έχει ο ερασιτέχνης που οφείλει να δραστηριοποιηθεί ώστε να δούμε που οδηγείται αυτό το χιλιοταλαιπωρημένο τμήμα του συλλόγου με τις τόσες επιτυχίες.  

ΥΓ. Να ξεχαστεί πρέπει η φετινή χρονιά για αυτό και θα πρέπει την επόμενη χρονιά να παραμείνουν όσο λιγότερα υλικά γίνεται από αυτό το άνοστο πιάτο που φάγαμε φέτος στην μάπα.

ΥΓ2. Πλάνο Καστρίτη με νεαρούς και 3-4 καλύτερους ξένους από τους φετινούς λέει μια φήμη… Καστρίτης που κατάφερε να αφυπνίσει την ομάδα για 3-4 παιχνίδια ώστε να κάνει τις απαραίτητες νίκες και μετά έχασε τα αυγά και τα πασχάλια…

ΥΓ3. Πάντως δεν θα πρέπει να ανησυχεί ο Καστρίτης για το αν θα βρίσκει δουλειά στο μπάσκετ. Όταν αυτοί οι παίκτες και προπονητές  και μερικοί άλλοι που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια καταφέρνουν να βρίσκουν δουλειά σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ τότε σίγουρα κάπου θα βρουν να φάνε ψωμάκι και ας μην κάνουν ούτε τα βασικά του επαγγέλματος που υπηρετούν.

ΥΓ4. Νεκροθάφτες του ελληνικού μπάσκετ οι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός με το φέρετρο το του να το κουβαλάνε όλοι αυτοί οι υποτακτικοί και εντολοδόχοι της ΕΟΚ, της ΚΕΔ, του ΕΣΑΚΕ και φυσικά τα ανθρωπάκια με τα γκρι.

ΥΓ5. Ελπίζω πλέον με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και ο πιο αδαής να καταλαβαίνει την διαφορά της χρυσής Αυτοκρατορίας του ΑΡΗ μας με την πράσινη και κόκκινη κυριαρχία.

Με αντίπαλο το Ρέθυμνο στο Παλέ πέφτουν οι τίτλοι τέλους για την φετινή μαρτυρική χρονιά. Η αποχή των Αμερικανών εδώ και λίγες ημέρες έχει λάβει τέλος μετά τις νέες πληρωμές της ΚΑΕ και σε συνδυασμό με την απουσία του Μποχωρίδη ο ΑΡΗΣ δεν φαίνεται να είναι και στην καλύτερη του κατάσταση για αυτό το τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς όπου η υπόθεση νίκη είναι θέμα γοήτρου.

Εάν δεν γίνει το μπαμ με νέα αποχώρηση του Ολυμπιακού ώστε να έρθουν τα πάνω κάτω στη βαθμολογία το παιχνίδι με το Ρέθυμνο θα είναι το τελευταίο της χρονιάς. Μιας χρονιάς γεμάτο πίκρες και πόνο για όλους εμάς που αντέξαμε να παρακολουθήσουμε την πορεία του ΑΡΗ σαν ναρκομανείς που θέλουν απεγνωσμένα την θανατηφόρα δόση τους… Αυτή η τελευταία αναμέτρηση δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα και αντί για μια φυσιολογική προετοιμασία ώστε να κλείσει η χρονιά ήρεμα ξαφνικά προέκυψε αποχή κάτι που δείχνει ότι μάλλον κανείς δεν έχει το μυαλό στο Ρέθυμνο. Ένα Ρέθυμνο που βλέποντας αυτό το μπάχαλο έρχεται ξεκάθαρα για να πάρει τη νίκη σωτηρίας κάτι που επιβεβαιώνει το άθλιο σημείο που έχει φθάσει ο φετινός ΑΡΗΣ. Ο Λευτέρης Μποχωρίδης αν και θα συμμετέχει στην αποστολή δύσκολα να αγωνιστεί ενώ ερωτηματικό αποτελεί η κατάσταση στην οποία θα παρουσιαστούν οι Αμερικάνοι που έλειπαν από τις προπονήσεις και το πώς θα αποφασίσει ο Καστρίτης να διαχειριστεί την όλη κατάσταση.

Μια 100% αποτυχημένη χρονιά από την αρχή έως το τέλος που όμοια της δεν είχαμε ξαναζήσει. Το χειρότερο από όλα είναι ότι για την ώρα δεν υπάρχει οποιοδήποτε αισιόδοξο στοιχείο για την επόμενη σεζόν. Μονόδρομος η αντίδραση της οικογένειας του ΑΡΗ που θα πρέπει να απαιτήσει εξηγήσεις από τον Δ.Γουλιέλμο και να δράσει αναλόγως. Η ομάδα δεν πρέπει να αφεθεί στην τύχη της… Όσο για το παιχνίδι με το Ρέθυμνο είναι 100% θέμα γοήτρου και θα πρέπει να κερδηθεί.

ΥΓ. Απελπισία και ασχετομπασκετοσύνη εκφράζουν οι επικίνδυνες απόψεις φιλάθλων που μιλάνε για πλαισίωση ομάδος από νεαρούς και άπειρους με την ελπίδα όχι μόνο να καταφέρουν να σηκώσουν το βάρος της ανδρικής ομάδος αλλά να αναδειχθούν και σε σπουδαίους αστέρες.

ΥΓ2. Σαν ανέκδοτο ακούγεται η φήμη για πλάνο Καστρίτη για ακόμη μια χρονιά με μπαν βασισμένη σε Έλληνες παίκτες κατά πλείστον νεαρούς. Η ομάδα δεν πρόκειται να αντέξει δεύτερη χρονιά έτσι.

ΥΓ3. Σκέψεις για παραιτήσεις από το Δ.Σ. της ΚΑΕ από όλα τα μέλη ώστε να απομονωθεί ο Δ.Γουλιέλμος και να αναγκαστεί να πάρει σημαντικές αποφάσεις. Ας ελπίσουμε ότι με τη λήξη του αγώνα να ανακοινωθούν και επισήμως μιας και η ασυλία που χαίρει ο "αλεξιπτωτιστής" δεν έχει προηγούμενο.

ΥΓ4. Ψυχορραγεί ο ΑΡΗΣ μας και συμπτωματικά μαζί του ολόκληρο το Ελληνικό μπασκετ. Η μεγάλη διαφορά της εποχής που ο ΑΡΗΣ μονοπωλούσε την κορυφή σε σχέση με την εποχή που οι 2 "αιώνιοι" κάνουν τα δικά τους. Όσο λεφτά και αν ρίξει ο κάθε Γιαννακόπουλος κάποια πράγματα δεν αγοράζονται.

Ξέσπασε ο φετινός χιλιοταλαιπωρημένος ΑΡΗΣ και στο πιο κρίσιμο σημείο αυτής της εφιαλτικής χρόνιας έβγαλε στο παρκέ τον καλύτερο του εαυτό! Μην αφήνοντας την ασεβή Κύμη να πάρει ανάσα, ξεκίνησε με το εντυπωσιακό 26-2 και μετέτρεψε αυτό το αγχωτικό στα χαρτιά παιχνίδι στο πιο ευχάριστο απόγευμα. Ζεστό το χειροκρότημα από τον κόσμο προς τους παίκτες, που για ακόμη μια φορά άφησε στην άκρη την πίκρα του και έδωσε βροντερό παρών!

Με τον Γιάννη Καστρίτη να κάνει για πρώτη φορά φέτος τα αυτονόητα και να ξεκινάει με Τζόουνς και Σλαφτσάκη ο ΑΡΗΣ μας μπήκε φουριόζος. Εγκλώβισε με την άμυνα του τους παίκτες της Κύμη, πήρε αυτοπεποίθηση από νωρίς και απελευθερώθηκε επιθετικά σκορπίζοντας τον σημερινό μας αντίπαλο από το πρώτο δεκάλεπτο με το εμφατικό 26-2. Και αν όλοι μας στην άκρη του μυαλού μας είχαμε όλα αυτά τα παιχνίδια που προηγηθήκαμε με 17-18 πόντους και τελικά ηττηθήκαμε οι παίκτες του Γ.Κάστριτη είχαν άγριες διαθέσεις και το έδειχναν κάθε δευτερόλεπτο πάνω στο παρκέ. Συγκινητικός ο Μποχωρίδης που έπαιξε με ένεση, εξαιρετικός και ο Τζόουνς  που φαίνεται να παρέσυρε και τους συμπαίκτες του με το εκρηκτικό του ταμπεραμέντο. Με ελάχιστες εξαιρέσεις όλοι όσοι αγωνίστηκαν είχαν θετική παρουσία και βοήθησαν με τον τρόπο τους ώστε να έρθει αυτή η επιβλητική νίκη. Αφήνοντας την Κύμη που τις προηγούμενες ημέρες έβγαλε γλώσσα να αναλογιστεί ποια είναι η θέση της στο Ελληνικό μπάσκετ…

Ξεκάθαρα η ομάδα δούλεψε αυτές τις ημέρες στο ψυχολογικό κομμάτι, κατάφερε να μετατρέψει την πίεση σε ώθηση και απέδειξε ότι πραγματικά φέτος έχει αδικήσει τον εαυτό της. Ξέσπασε και έδωσε ένα καλό μάθημα περι σεβασμού στους "νεοφερμένους" στο Ελληνικό μπάσκετ. Ο κόσμος έδωσε δυναμικό παρών όπως ακριβώς δυναμική θα πρέπει να είναι και η αντίδραση του από εδώ και πέρα. Αυτός ο ΑΡΗΣ όπως τον έχουν καταντήσει οι διάφοροι περαστικοί θα πρέπει να μπει μια και καλή στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και σιγά σιγά να ξεχαστεί. Υπομονή και ανοχή τέλος!

ΥΓ. Προπονητάκια της σειράς που χάρη στην κατάντια του Ελληνικού μπάσκετ και τα αρδάκια σας έχετε βγει στο προσκήνιο, διαβάστε PlanetARIS.grνα ξεστραβωθείτε… Τζόουνς και Σλαφτσάκης ξεκίνησαν βασικοί, έδωσαν από την αρχή ενέργεια, ταχύτητα, άμυνα και χάρη σε αυτό το καλό ξεκίνημα έφυγε το άγχος και απελευθερωθήκαμε και στην επίθεση… Πόσες φορές το γράψαμε άραγε;

ΥΓ2. Πρώτη φορά στην ιστορία του ο ΑΡΗΣ διένυσε μια ολόκληρη χρονιά με στόχο την γρήγορη παραμονή του. Πρώτη φορά…

ΥΓ3. Το μπαν χθες, αρκετά με την κοροϊδία...

Απαρχή της μαζικής κινητοποίησης του κόσμου πρέπει να αποτελέσει το αυριανό παιχνίδι κόντρα στην Κύμη όπως πολύ εύστοχα σχολίασε ένας φίλος του PlanetARIS.grμιας και τα πράγματα στον μπασκετικό ΑΡΗ πλέον είναι οριακά. Οριακά σε ότι έχει να κάνει με την εύθραστη βαθμολογική θέση, οριακά σε ότι έχει να κάνει με τον γενικότερο μέλλον του Αυτοκράτορα που φαντάζει σήμερα δυσοίωνο. Το πρώτο βήμα είναι η νίκη κόντρα στην Κύμη και ο κόσμος της  ομάδος θα είναι εκεί για να τη διασφαλίσει!

Δεν θα αναλωθούμε σε αγωνιστική ανάλυση μιας και ότι και να πούμε για αυτή την ομάδα  καθαρά μπασκετικά είναι περιττό. Ο φετινός ΑΡΗΣ έχει καταρρίψει κάθε μπασκετική λογική και διαρκώς βρίσκει τρόπους να μας εκπλήσσει αρνητικά με την παρουσία του. Οπότε όλο το βάρος του Γιάννη Καστρίτη αυτές τις λίγες ημέρες προετοιμασίας που ακολούθησαν την ήττα με τον Χολαργό ευελπιστούμε να έχει πέσει στην ψυχολογία της ομάδος. Καθαρό μυαλό και συγκέντρωση χρειάζεται η ομάδα ώστε να μην παρασυρθεί από τον ρυθμό του αντίπαλου αλλά και από δικό της κακό εαυτό. 40' πάθος και πίστη για τη νίκη. Τίποτα λιγότερο από αυτό δεν θα είναι αρκετό…

Έδωσε δικαιώματα ο ΑΡΗΣ και για αυτό η κάθε ομαδούλα προσπαθεί να αρπάξει την ευκαιρία της για να φανεί απέναντι στον Αυτοκράτορα. Έστω και στο φινάλε του πρωταθλήματος οφείλουμε σαν ΑΡΗΣ να δώσουμε τις απαντήσεις μας. Και αν η ομάδα μας πάνω στο παρκέ ώρες ώρες κολλάει… εμείς θα την πάρουμε από το χεράκι θα γίνουμε μαζί μια γροθιά και θα βουλώσουμε το στόμα του κάθε ασεβή περαστικού από το άθλημα που έφερε ο τεράστιος ΑΡΗΣ στην Ελλάδα. 15.45 το ραντεβού όλων μας στο Παλέ!

ΥΓ. Η απαρχή της μαζικής κινητοποίησης του κόσμου! Μόνο έτσι θα αλλάξει η κατάσταση και ο κάθε τυχοδιώκτης καιροσκόπος δεν θα βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να κάνει το κομμάτι του στον ΑΡΗ. Μόνο έτσι…

Νίκη από το πουθενά για τον ΑΡΗ μας σε ένα παιχνίδι που όπως εξελίχθηκε έδειχνε δύσκολο να κερδηθεί αλλά στο τέλος το πείσμα των παικτών μας ήταν αυτό που επικράτησε. Η άμυνα ήταν αυτή που έκρινε το παιχνίδι όπως φαίνεται και από το τελικό το σκορ, με το μπλοκ του Σλαφτσάκη πάνω στον "καυτό" Μπράουν να είναι η φάση του αγώνα!

Ο γνωστός κακός ΑΡΗΣ έκανε την εμφάνιση του και σήμερα με τους παίκτες του Γ.Καστρίτη να βλέπουν το αντίπαλο καλάθι σαν κλειδαρότρυπα αλλά και στην άμυνα να δίνουν διαρκώς ελεύθερα σουτ στους αντιπάλους τους. Σουτ  που τα αξιοποίησε κατά κύριο λόγο ο Μπράουν με αποτέλεσμα ο Προμηθέας να διατηρεί σχετικά εύκολα μια διαφορά 7-8 πόντων σε όλο σχεδόν το παιχνίδι. Αυτό όμως που έκανε τη διαφορά σήμερα ήταν ότι παρά την μέτρια εικόνα μας η ομάδα δεν παρασύρθηκε και δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια και εκμεταλλευόμενη κάποια επιθετικά ξεσπάσματα και μερικές καλές άμυνες έμεινε μέσα στο παιχνίδι, ροκάνισε τη διαφορά και στο τέλος προσπέρασε. Δύσκολα να ξεχωρίσουμε κάποιον παίκτη μιας και όλοι είχαν καλές και κακές στιγμές τους μέσα στη διάρκεια του αγώνα. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον προπονητή που αν και έδειχνε σε αρκετά σημεία να τα έχει χαμένα τελικά στον αντίπαλο πάγκο φάνηκαν ακόμη περισσότερο θολωμένοι δίνοντας μας την ευκαιρία να αρπάξουμε τη νίκη σε ένα παιχνίδι όπου ο αντίπαλος φαινόταν να πατάει καλύτερα.

Τεράστια ανακούφιση σε ομάδα και κόσμο μετά τη σημερινή νίκη αν και μετά τα περίεργα  αποτελέσματα σε άλλα γήπεδα τίποτα δεν έχει κριθεί. Ωστόσο σε περίπτωση δεν ερχόταν η νίκη σήμερα, θα ετοιμαζόμασταν για τελικούς και αυτό δείχνει πόσο σημαντικοί ήταν οι 2 βαθμοί που κερδήθηκαν.  Μπράβο στον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του για το πείσμα που έδειξαν που μέχρι το τέλος!

ΥΓ. Η ελεύθερη πτώση του Ελληνικού μπάσκετ συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς… και κάποιοι πουθενάδες βρίσκουν την ευκαιρία για να μιλήσουν κόντρα στον ΑΡΗ και στον πιο μπασκετικό κόσμο της Ελλάδος για τα περίεργα που συμβαίνουν στην Ελληνική καλαθόσφαιρα… 

ΥΓ2. Λίγος κόσμος σήμερα στο Παλέ σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια με λιγότερο εμπορικούς αντιπάλους. Κάτι που δείχνει το μέγεθος της απογοήτευσης που έχει μοιράσει ο φετινός ΑΡΗΣ.

ΥΓ3. Όσες αλλαγές και αν γίνουν στο Δ.Σ. της ΚΑΕ, όσες συνεντεύξεις και αν ακούσουμε από τον "αλεξιπτωτιστή" για τους φίλους μέσα στον ΑΡΗ, που τον  ξέρουν και τον αγαπάνε η εικόνα στα επίσημα μιλάει από μόνη της και δεν μπορεί να κουκουλωθεί με κανένα τέχνασμα.

5 αγωνιστικές πριν το φινάλε της μαρτυρικής σεζόν και όλα δείχνουν ότι η ομάδα μας δύσκολα θα μπλέξει σε περισσότερες περιπέτειες. Ωστόσο για να μην αναγκαζόμαστε να έχουμε μονίμως το νου μας και στα άλλα γήπεδα οι παίκτες του Γ.Καστρίτη θα πρέπει επιτέλους να αντιδράσουν και να βγάλουν μπασκετικό εγωισμό πάνω στο παρκέ.  Ο αγώνας με τον Προμηθέα αναμένεται να είναι δύσκολος αλλά έστω και στο φινάλε της σεζόν θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε τη δύναμη της έδρας που φέτος έχει μεταλλαχθεί σε "Αχίλλειο πτέρνα"  μας.

Όσο καλή ομάδα και αν είναι ο Προμηθέας, όταν μιλάμε για παιχνίδι μέσα στο Παλέ τον πρώτο λόγο για τη νίκη την έχει ο ΑΡΗΣ μας. Το είδαμε και πέρσι, γιατί όχι να μην τον ξαναδούμε και φέτος. Συγκέντρωση, πάθος και πίστη για τη νίκη είναι τα βασικά συστατικά που θα χρειαστούν. Ωστόσο εξίσου σημαντική είναι η προετοιμασία που έχει γίνει όλες αυτές τις ημέρες από το τεχνικό τιμ μιας και σε αντίθεση με το παιχνίδι με τον μπαογκ απέναντι στην ΑΕΚ ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε "διαβασμένος". Βέβαια ο ΜακΓκι απέναντι του θα έχει έναν πολύ καλό Έλις οπότε οι παίκτες του Γ.Καστρίτη δύσκολα θα μπορέσουν να τον τροφοδοτήσουν όπως την περασμένη αγωνιστική. Ερωτηματικό πάντως παραμένει όπως και ολόκληρη χρονιά το πώς θα παρουσιαστούν οι περισσότεροι παίκτες και κυρίως τα γκαρντ μας με τον Τολιόπουλο να είναι ο μοναδικός που δείχνει μια σχετική συνέπεια στην απόδοση του. Θα μπουν τα μακρινά σουτ; θα προσπαθήσουν να περάσουν την μπάλα κοντά στο καλάθι; θα έχουν καθαρή σκέψη στην επίθεση; Ότι και αν πούμε θα είναι παρακινδυνευμένο…

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον φαίνεται να υπάρχει στα άλλα γήπεδα και σε ευνοϊκά για εμάς αποτελέσματα αλλά και σε μια έντονη ανησυχία που σιγά σιγά αρχίζει να βγαίνει προς τα έξω σχετικά με το τι ακριβώς συμβαίνει στον μπασκετικό ΑΡΗ. Και αυτό το τελευταίο είναι ίσως το πιο σημαντικό γιατί ο εφησυχασμός φέτος ότι η ομάδα μπήκε σε μια ομαλότητα μας οδήγησε για πρώτη φορά τόσο έντονα σε μια μάχη παραμονής… Στόχος η αντίδραση από τους παίκτες του Γ.Καστρίτη πάνω στο παρκέ που θα δώσει το έναυσμα για μια άλλη αντίδραση εκτός παρκέ. Πάμε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Παραιτήσεις που αναβάλλονται από μέλη που οι περισσότεροι φίλοι της ομάδος  αγνοούν την ύπαρξη τους αλλά ακόμη περισσότερο αγνοούν τον ρόλο τους και το έργο τους στην ομάδα. Μπάχαλο με το Παλέ με πολιτικό υπόβαθρο πίσω από τις κλειστές πόρτες και σιγή ιχθύος  για την άρση του μπαν και το μέλλον του Αυτοκράτορα. Και η σωτηρία του μπασκετικού ΑΡΗ συνεχίζεται..

ΥΓ2. Το είχαμε αναφέρει όταν πρωτοβγήκε το θέμα με το Παλέ στην επιφάνεια. Ουτοπικό το να περιμένουμε κάτι ουσιαστικό με αυτούς τους ανθρώπους στον Ερασιτέχνη όσο και αν παλεύουν οι "πισινοί" και οι "παρατρεχάμενοι".

Άλλη μια τραγική εμφάνιση πρόσθεσε ο ΑΡΗΣ μας στο φετινό παλμαρε του γνωρίζοντας την ήττα μέσα στο φλογισμένο Παλέ από έναν μπάογκ που επιβεβαίωσε ότι παρά την μετριότητα του είναι καλύτερη ομάδα. Σε κακή ημέρα όλοι οι παίκτες εκτός ίσως του Τολιόπουλου και του Τζόουνς που προσπάθησαν, όπως επίσης κακός ήταν και ο Γ.Καστρίτης που τόσο στο κομμάτι της προετοιμασίας για αυτό το παιχνίδι όσο και κατά τη διάρκεια του αγώνα απέτυχε παταγωδώς.

Όσο και αν φωνάζουμε όλοι εμείς οι μπασκετάμπαλοι για το πόσο σημαντικό είναι η ομάδα να μπαίνει δυνατά στα παιχνίδια έχοντας στο μυαλό της την άμυνα ο Γ.Καστρίτης επιμένει στα δικά του.  Αφήνοντας τους Τολιόπουλο και Τζόουνς στον πάγκο ο ΑΡΗΣ μας ξεκίνησε με μια πεντάδα που δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σε καμία γραμμή του γηπέδου. Έδωσε ελεύθερα σουτ στον αντίπαλο, έσπασε τα καλάθια με την εμμονή στο τρίποντο υπο κακές συνθήκες και έσπασε και τα νεύρα μας με τα ανόητα λάθη και τις τραγικές επιλογές. Αποτέλεσμα όλου αυτού οι συμπολίτες από το ξεκίνημα να μπουν σε ρόλο οδηγού και εμείς να παλεύουμε να ρίξουμε τη διαφορά κάτω από τους 7-8 πόντους χωρίς αποτέλεσμα. Κανένα επιθετικό πλάνο και μια άμυνα με πίεση στο μισό γήπεδο ακόμη και σε παίκτες  που πιθανόν να ήταν ακίνδυνοι αλλά τους αναγκάζαμε να τρυπάνε προς τη ρακέτα και να αποσυντονίζουν με  2-3 βήματα την άμυνα μας. Καμία αλληλοκάλυψη, αστείες αλλαγές στα σκριν και ανύπαρκτα μπλοκ άουτ όταν η μπάλα ήταν στον αέρα. Αυτή η εικόνα στο Β ημίχρονο διορθώθηκε ως ένα βαθμό με τους Τολιόπουλο, Τζόουνς και Σλαφτσάκη ο ΑΡΗΣ να αρχίζει να βγάζει ενέργεια και στις 2 πλευρές του γηπέδου και την ομάδα μας να περνάει μπροστά με 45-44. Εκεί ο διακόπτη πάλι γύρισε, τα λάθη διαδεχόταν το ένα το άλλο και η άμυνα άρχιζε πάλι να θυμίζει μηχανή που καίει κάρβουνο. Γκος και Χάτσερ δεν συγχώρεσαν την αδράνεια μας, έδωσαν πάλι ένα σημαντικό προβάδισμα στον συμπολίτη με την ομάδα μας να μοιάζει ανήμπορη να επανέλθει. Το ξέσπασμα του Τολιόπουλου που από το πουθενά μας ξαναέβαλε στο παιχνίδι το μόνο που πρόσφερε ήταν άλλη μια απόδειξη της έλλειψης ικανότητας και νοοτροπίας νικητή   που λείπει από τον φετινό ΑΡΗ. Ο Μποχωρίδης μπορεί με την αστοχία του και τα εκνευριστικά του λάθη να έβαλε την υπογραφή του στη σημερινή ήττα αλλά η αποτυχία ήταν αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας. Προσπάθεια όχι μόνο σήμερα για 40' αλλά και καθημερινά στις προπονήσεις μιας και ο τρόπος με τον οποίο αγωνιζόμαστε δεν θυμίζει σε τίποτα μια επαγγελματική ομάδα. Επαγγελματική ομάδα που θύμιζε κατά διαστήματα ο συμπολίτης που παρά το δικό του μέτριο ρόστερ και οικονομικά προβλήματα μπορούσε να βγάλει 1-2 συστήματα στο γήπεδο και είχε και 1-2 σταθερές στο παιχνίδι του. Εύκολα κατακρίνουμε έναν παίκτη που συστηματικά σουτάρει από τα 8 μέτρα όποτε του καπνίζει αλλά όταν αυτό γίνεται αποδεκτό από τον προπονητή και αποτελεί κομμάτι του αγωνιστικού στυλ της ομάδος τότε λογικά και όλοι οι παίκτες θα λειτουργούν ανάλογα. Σίγουρα στοίχισαν οι χαμένες βολές αλλά ανεξάρτητα από την ήττα αυτή η εικόνα δεν τιμάει τους παίκτες, δεν τιμάει τον προπονητή, δεν τιμάει τη διοίκηση και ντροπιάζει τον ΑΡΗ και τον κόσμο του. 

Ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος… Ομάδα χωρίς το ελάχιστο ψυχικό σθένος… Ομάδα χωρίς ίχνος ντροπής που προσπαθεί να παίξει κάτι σαν μπάσκετ… Μοίρασε στεναχώρια  και απογοήτευση στο κατάμεστο Παλέ από κόσμο που ήρθε να γιορτάσει και να χαρεί τα γενέθλια του ΑΡΗ μας . Χάθηκε και η τελευταία ευκαιρία για ένα στιγμιαίο χαμόγελο… Μοναδικοί υπεύθυνοι για αυτό το κατάντημα οι "φωστήρες"  του καλοκαιρινού σχεδιασμού. Ανοχή τέλος…

ΥΓ. Οι χαμένες βολές σου έφταιξαν Καστρίτη αλλά στο τέλος που κάθε πόντος ήταν χρυσάφι έβαλες τον ΜακΓκί μέσα όπου με το που θα πήγαινε η μπάλα στα χέρια του θα του έκαναν φάουλ. Τυχερός που δεν βγήκε αυτό το σενάριο να ακούγαμε τις δικαιολογίες για τα αδικαιολόγητα.

ΥΓ2. Δηλαδή τόσο διαφορετικά τα βλέπουμε τα πράγματα εμείς από την κερκίδα; Βάλε τον Τζόουνς που βγάζει ενέργεια και μπες δυνατά από την αρχή, κράτα τον Χάρις στον πάγκο και βάλε τον Σλαφτσάκη μέσα για ακόμη καλύτερη άμυνα και περισσότερη ταχύτητα, βάλε Τολιόπουλο που το παιδί έχει θράσος και αν βρει ρυθμό μπορεί να σκοτώσει τον αντίπαλο. Διώξε τον τίτλο του ηγέτη από τον Μποχωρίδη που τον πνίγει και άσε τον στον πάγκο μπας και σαν αλλαγή με λιγότερο χρόνο συμμετοχής αποδώσει καλύτερα. Και άσε τον Φλιώνη στην κακή του ημέρα στην άκρη. Μην τον εκθέτεις… Σε χαρτάκι τα θες γραμμένα ρε Καστρίτη;

ΥΓ3. Η χρονιά τελειώνει… και μαζί και η υπομονή και  η ανοχή για τον κάθε λογής απίθανο αλεξιπτωτιστή…

Τελευταία ευκαιρία για ένα στιγμιαίο χαμογελάκι σε μια μίζερη χρονιά αποτελεί η αυριανή αναμέτρηση κόντρα στον μπάογκ μιας και ο φετινός ΑΡΗΣ όπως έχει αποδειχθεί δεν μπορεί να μας προσφέρει κάτι παραπάνω από μια νίκη με τον συμπολίτη. Όποια και αν είναι η αξία μιας τέτοιας νίκης ο Γ.Καστρίτης και οι παίκτες του οφείλουν να κάνουν τα πάντα ώστε να προσφέρουν έστω αυτή την χαρά στον κόσμο.

Άκρως απογοητευτική ήταν η εμφάνιση με το Περιστέρι σε συνέχεια εκείνου του αποκαρδιωτικού δευτέρου ημιχρόνου με τον Κολοσσό κάτι αν ψάξουμε κάτι θετικό ίσως είναι το παράδειγμα για το τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε στο γήπεδο. Η πιεστική άμυνα ήταν το στοιχείο που πρόσθεσε η έλευση του Γ.Καστρίτη και άλλαξε η συνολική εικόνα της ομάδος μέχρι να έρθει η σφαλιάρα από τον Κολοσσό. Μια άμυνα που όχι μόνο απλά εγκλωβίζει τον αντίπαλο αλλά δίνει και την απαραίτητη αυτοπεποίθηση και στην επίθεση. Όσο για την επίθεση εκεί οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι σκέτος τζόγος οπότε η λέξη άμυνα θα πρέπει να κυριαρχήσει στο μυαλό των παικτών μας. Άλλωστε απέναντι μας δεν έχουμε και καμιά σπουδαία ομάδα αλλά κάποιους ταλαίπωρους παίκτες που παλεύουν και αυτοί για το τίποτα ύπο αντίξοες συνθήκες.  Με το που συναντήσουν αντίσταση καταρρέουν και αυτό φάνηκε την περασμένη αγωνιστική όπου και ηττήθηκαν εντός έδρας από τον Ήφαιστο Λήμνου. Για αυτό και θα πρέπει από την αρχή να μπούμε δυνατά και να μην τους επιτρέψουμε να βρουν ρυθμό σε κανένα σημείο του αγώνα και να αρκεστούν σε έναν παθητικό ρόλο για 40΄.

Μπορεί να μην έχει την αίγλη του παρελθόντος και στην κατάσταση που βρισκόμαστε φέτος να έχει ακόμη λιγότερη αξία, δεν παύει όμως να είναι ένα παιχνίδι απέναντι σε μια ομάδα που όποτε την συναντάμε θέλουμε να την γλεντάμε. Αυτό ακριβώς θα πρέπει να γίνει και αύριο με τον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του αυτή τη φορά να μην μας απογοητεύσουν. Εμείς θα είμαστε στις κερκίδες του Παλέ να τους σπρώξουμε προς  τη νίκη! ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ!

ΥΓ. Πάρτι γενεθλίων αύριο στο Παλέ που δεν θα πρέπει να χαλάσει με τίποτα. Και αυτό ας το βάλουν άπαντες καλά στο μυαλό τους.

ΥΓ2.  Πάλεψε γενναία η ομάδα του Δ.Πρίφτη αλλά τελικώς δεν τα κατάφερε… παρόλα αυτά υποθέτω είναι τεράστια επιτυχία που κατάφερε και έφθασε στους 4 του Eurocup, τα μπάτζετ, η ατυχία, η ομάδα ευρωλίγκας Βαλένθια, το κορυφαίο Ισπανικό μπάσκετ, η διαιτησία και άλλα πολλά τέτοια για τον coachoftheyear

Τεράστιο πισωγύρισμα έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα καταφέρνοντας να απολέσει για ακόμη μια φορά διαφορά 17 πόντων και να ηττηθεί τελικά από τον ουραγό Κολοσσό. Οι Ροδίτες πραγματοποίησαν μαγική εμφάνιση στο Β ημχρόνο με εκνευριστική ευστοχία αλλά το παιχνίδι κρίθηκε κυρίως από την χαλάρωση των παικτών μας αλλά και την αδράνεια που έδειξε ο Γ.Καστρίτης στον πάγκο.

Χωρίς άγχος και με παρακαταθήκη τις καλές εμφανίσεις των τελευταίων αγωνιστικών ο ΑΡΗΣ μπήκε δυνατά για να καθαρίσει από νωρίς το παιχνίδι. Το +17 που έφθασε η διαφορά έδειχνε ότι έτσι θα κυλούσε ο αγώνας χωρίς ωστόσο να υπολογίσουμε το πείσμα των αντιπάλων μας αλλά και την έλλειψη συγκέντρωσης της ομάδος μας. Ξαφνικά στην επανάληψη είδαμε έναν ΑΡΗ να έχει ξεχάσει το όπλο του στα αποδυτήρια που ήταν η καλή άμυνα και να επιτρέπει στον Κολοσσό όχι μόνο να ροκανίσει τη διαφορά αλλά και να πάρει σημαντικό προβάδισμα στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα. Και μόνο το γεγονός ότι στην τέταρτη περίοδο ενώ οι Ροδίτες ήταν on-fireκαι πυροβολούσαν από παντού οι παίκτες μας δεν είχαν κάνει ούτε ένα φάουλ δείχνει το πόσο υπεροπτικά και χαλαρά αντιμετωπίσαμε το παιχνίδι από το +17 και μετά. Το σύνθημα της χαλάρωσης το έδωσε ο Γ.Καστρίτης από τον πάγκο που έδειξε τραγικά αντανακλαστικά όταν η διαφορά άρχισε να πέφτει και έπεσε και στην παγίδα να ακολουθήσει το πλάνο του αντίπαλου προπονητή αντί να προσπαθήσει να επιβάλλει το δικό μας παιχνίδι. Ήταν φανερή η αδυναμία του Κολοσσού να σταματήσει τον ΜακΓκι(με τον Μαυροειδή απόντα)  αλλά ο σέντερ του ΑΡΗ δεν τροφοδοτήθηκε καθόλου από τους συμπαίκτες του. Ενώ και η επιλογή να μην δοθεί εντολή στον Σλαφτσάκη(ή έστω στον Τζόουνς που μπορούσε να ακολουθήσει στο τρίποντο με ευκολία) να παίξει πιεστικά πάνω στον αφηνιασμένο Τσούπκοβιτς που ότι δεν πρόσφερε σε μια ολόκληρη σεζόν με τη φανέλα του ΑΡΗ το έδωσε σήμερα  ήταν έγκλημα. Έπαιξε το ρόλο της η απουσία του Μποχωρίδη, ωστόσο και οι αντίπαλοι μας είχαν τις δικές τους σημαντικές απουσίες.

Νέα ντροπιαστική ήττα και πισωγύρισμα σε μια χρονιά που ανυπομονούμε να ολοκληρωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται. Στην βαθμολογική κατάσταση που βρίσκεται η ομάδα και με τον κόσμο να ψάχνει να βρει την ηρεμία του το σημερινό ήταν έγκλημα που από ότι φαίνεται λίγοι εντός της ομάδος το αντιλήφθηκαν… Το να επαναπαύεται ο ΑΡΗΣ στην επίτευξη(???) του στόχου της  παραμονής και να έρχεται ο ουραγός Κολοσσός και να παίρνει αυτό που θέλει μέσα στο Παλέ δεν είναι κάτι που εύκολα μπορούμε να το χωνέψουμε… Ας σοβαρευτούν άπαντες ώστε στο εύκολο πρόγραμμα που έχουμε μέχρι το τέλος να μην ξαναδούμε κάτι ανάλογο.

ΥΓ. Πολλούς πόντους εκτίμησης έχασε ο Γ.Καστρίτης σήμερα. Σαν να μην φθάνει η αδράνεια του στο Β ημίχρονο στη συνέντευξη τύπου αντί να απολογηθεί προς τον κόσμο για την πίκρα που του πρόσφερε προτίμησε να παίξει το παιχνίδι των δημοσίων σχέσεων. Λες και ο ΑΡΗΣ δεν έχασε το παιχνίδι μόνος του σήμερα…

ΥΓ2. Όταν ο αντίπαλος σου βρίσκει ρυθμό στην επίθεση με κάθε τρόπο οφείλεις να του τον κόψεις. Με κάθε τρόπο… Βασικά πράγματα που όποιος έχει παρακολουθήσει τον Γ.Ιωαννίδη να κοουτσάρει τα γνωρίζει.

ΥΓ3. 1-2 παίκτες παίρνει ο Κολοσσός και ο κάθε Κολοσσός και κατευθείαν αλλάζει το αγωνιστικό του προφίλ.  Όποιος δεν καταλαβαίνει πόσο σημαντικό είναι για μια ομάδα με χαμηλό μπάτζετ να κάνει ελεύθερα μεταγραφές και όποτε επιθυμεί να προχωρά σε διορθωτικές κινήσεις είναι τουλάχιστον αφελής. Μονόδρομος η άρση του μπαν. Θα το επαναλάβουμε μέχρι να κοπάσουν οι αηδίες περί ενός ΑΡΗ με ελληνικό κορμό και δυνατές ακαδημίες.