Δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τον κανόνα της μετριότητας που τον ακολουθεί από την αρχή της χρονιάς ούτε σε αυτό το τελευταίο παιχνίδι γνωρίζοντας ακόμη μια εντός έδρας ήττα, αυτή τη φορά από το Ρέθυμνο. Ένα Ρέθυμνο που είχε δηλώσει ότι θα έρθει για τη νίκη και αυτό ακριβώς έκανε σώζοντας με αυτόν τον πικρό τρόπο για εμάς την κατηγορία κόντρα στην τραγελαφική απόφαση του Παναθηναϊκού να μην κατέβει και να σώσει ουσιαστικά την Κύμη.
Με τους Τολιόπουλο, Σλαφτσάκη και Φλιώνη να είναι οι μοναδικοί τρεις παίκτες που κατέβηκαν ψυχή και σώματι να αγωνισθούν ο ΑΡΗΣ μας δεν είχε και πολλές ελπίδες να κερδίσει σήμερα. Ο Καστρίτης περισσότερο συμβολικά δεν ξεκίνησε κανέναν από τους "απεργούντες" ωστόσο σε όλη την διάρκεια του αγώνα δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την κατάσταση μη βρίσκοντας λύσεις στο μαρκάρισμα των Μπάρτ και Χίκι που μας "σκότωσαν". Ενώ χρεώνεται για ακόμη μια φορά την αδυναμία να προετοιμάσει πνευματικά την ομάδα ενόψει της τελευταίας αναμέτρησης που είχε έναν χαρακτήρα γοήτρου. Οι 5 Αμερικάνοι και ο απίθανος Νταλό έμοιαζαν περισσότερο με τουρίστες μέσα στο γήπεδο και δεν μπόρεσαν να προσφέρουν σχεδόν τίποτα στην ομάδα πέρα από το 8 στις 12 βολές του ΜακΓκι που αποτελεί για τον συγκεκριμένο σπουδαία επίδοση… Παρόλα αυτά η πολύ ωραία εκδήλωση της ΚΑΕ με την βράβευση των τριταθλητών εφήβων και κάποιων φίλων του ΑΡΗ που κυριολεκτικά υπερβάλλουν των δυνάμεων τους για να βρεθούν δίπλα στην ομάδα ακόμη και σε αυτή την τραγική κατάσταση μετρίασε λίγο την πίκρα για το συνονθύλευμα με τις κιτρινόμαυρες φανέλες.
Με το ελληνικό μπάσκετ κυριολεκτικά να ψυχορραγεί ο ΑΡΗΣ αναγκάζεται να αρκείται σε ρόλο παρατηρητή μιας και τα δικά του τεράστια προβλήματα επισκιάζουν τα πάντα. Η απογοητευτική εικόνα πάνω στο παρκέ από την αρχή μέχρι το τέλος της φετινής μαρτυρικής χρονιάς είναι κάτι που θα πρέπει το συντομότερο δυνατό να ξεχαστεί. Πλέον τον λόγο πρέπει να έχει ο ερασιτέχνης που οφείλει να δραστηριοποιηθεί ώστε να δούμε που οδηγείται αυτό το χιλιοταλαιπωρημένο τμήμα του συλλόγου με τις τόσες επιτυχίες.
ΥΓ. Να ξεχαστεί πρέπει η φετινή χρονιά για αυτό και θα πρέπει την επόμενη χρονιά να παραμείνουν όσο λιγότερα υλικά γίνεται από αυτό το άνοστο πιάτο που φάγαμε φέτος στην μάπα.
ΥΓ2. Πλάνο Καστρίτη με νεαρούς και 3-4 καλύτερους ξένους από τους φετινούς λέει μια φήμη… Καστρίτης που κατάφερε να αφυπνίσει την ομάδα για 3-4 παιχνίδια ώστε να κάνει τις απαραίτητες νίκες και μετά έχασε τα αυγά και τα πασχάλια…
ΥΓ3. Πάντως δεν θα πρέπει να ανησυχεί ο Καστρίτης για το αν θα βρίσκει δουλειά στο μπάσκετ. Όταν αυτοί οι παίκτες και προπονητές και μερικοί άλλοι που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια καταφέρνουν να βρίσκουν δουλειά σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ τότε σίγουρα κάπου θα βρουν να φάνε ψωμάκι και ας μην κάνουν ούτε τα βασικά του επαγγέλματος που υπηρετούν.
ΥΓ4. Νεκροθάφτες του ελληνικού μπάσκετ οι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός με το φέρετρο το του να το κουβαλάνε όλοι αυτοί οι υποτακτικοί και εντολοδόχοι της ΕΟΚ, της ΚΕΔ, του ΕΣΑΚΕ και φυσικά τα ανθρωπάκια με τα γκρι.
ΥΓ5. Ελπίζω πλέον με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και ο πιο αδαής να καταλαβαίνει την διαφορά της χρυσής Αυτοκρατορίας του ΑΡΗ μας με την πράσινη και κόκκινη κυριαρχία.