Έστω και με αρκετά αγχωτικό τρόπο ο ΑΡΗΣ κατάφερε να λυγίσει τον «σεληνιασμένο» Κολοσσό που σούταρε με 52% στο τρίποντο παρά την αστοχία του στα τελευταία κρίσιμα σουτ. Σπουδαίο παιχνίδι από τον Μπάξτον με μπόλικα καρφώματα, ριμπάουντ, καλές άμυνες αλλά και 6/6 βολές στα κρίσιμα τελευταία λεπτά. Την καλύτερη εμφάνιση του έκανε ο Μπλούμπεργκς με 20 πόντους(7 στα 10 σουτ) και σημαντική συνεισφορά σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Ξεχώρισε και ο Χάρελ που εκτός από τους 15 πόντους είχε καθοριστική συμβολή στο αμυντικό κομμάτι της ομάδας. Άγχος και νεύρα στην κερκίδα με την εξέλιξη του αγώνα και τις προκλήσεις του Σεγκούρα, στο τέλος όμως όλοι φύγαμε με ένα πλατύ χαμόγελο.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ

Όταν ο ΑΡΗΣ μπαίνει από την αρχή του αγώνα δυνατά δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτα. Ούτε καν ομάδες σαν τον Κολοσσό που «εκστασιαμένοι» από την όμορφη ατμόσφαιρα του Παλέ και την παραδόξως εντυπωσιακή θετική παράδοση που είχαν Ροδίτες έβλεπαν το καλάθι μας σαν βαρέλι. Ακόμη και έτσι όμως ο ΑΡΗΣ μπήκε κεφάτος, έβρισκε λύσεις στην επίθεση και έβγαζε ανά διαστήματα καλές άμυνες και διατηρούσε σχετικά με ασφάλεια το προβάδισμα στο σκορ.

Η ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΗ ΕΥΣΤΟΧΙΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΣΣΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Με τον Μπλούμπεργκ, τον Χάρελ και τον Μπάξτον να αποτελούν σταθερή απειλή για το αντίπαλο καλάθι πέρα από τα ξεσπάσματα του Τολιόπουλου και του Γκάλινατ ο ΑΡΗΣ στην επίθεση έμοιαζε σταθερός. Στην άμυνα όμως υπήρχε πρόβλημα. Πρόβλημα που με εξαίρεση τα μαρκαρίσματα που δεν έβγαιναν όταν ήταν ο Σλαφτσάκης μέσα στις περισσότερες επιθέσεις των αντιπάλων μας παίζαμε καλή άμυνα και τα σουτ ήταν υπό ασφυκτική πίεση.   Οι Ροδίτες όμως ήταν σε «καλό φεγγάρι» και ότι έφευγε από τα χέρια τους έμπαινε μέσα ακόμη και αν το σουτ το έκανε ο τελευταίος παγκίτης. Και όταν ο αντίπαλος σου έχει τέτοια κέφια και εσένα οι 2 σχεδόν μόνιμοι πρώτοι σκόρερ σου από την αρχή της χρονιάς είναι εκτός ρυθμού, τότε το πρόβλημα είναι μεγάλο.

ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΓΚΣ, ΧΑΡΕΛ ΚΑΙ ΜΠΑΞΤΟΝ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ

Η απάντηση του ΑΡΗ ήρθε αρχικά από την άμυνα με τους Σανόγκο και Χάρελ να βγάζουν πάρα πολύ ενέργεια πάνω στο παρκέ παρασέρνοντας και τους υπόλοιπους  δείχνοντας ξεκάθαρα τη διάθεση όλης της ομάδας να αποφύγει το στραβοπάτημα. Με το που ξεκίνησαν οι αντίπαλοι μας να αστοχούν όπως λογικά κάποια στιγμή θα συνέβαινε και αυτό ο Μπλούμπεργκς ήταν εκεί να βάλει τα μεγάλα μακρινά σουτ. Ο Χάρελ να κλέψει και να τελειώσει αιφνιδιασμούς ή να  αιφνιδιάσει και να τελειώσει τις φάσεις από μόνος του. Ενώ και ο Μπάξτον πέρα από τις καλές άμυνες έβαλε ωραία καλάθια και ήταν απόλυτα ψύχραιμος από την γραμμή των βολών αν και είχε ξεκινήσει νευρικά. Παρά τα καραγκιοζλίκια του Σεγκούρα, ο Κολοσσός ήταν πάρα πολύ καλός σήμερα αλλά ο ΑΡΗΣ έδειξε χαρακτήρα και πήρε τη νίκη που άξιζε.

ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΩ ΜΑΣ …ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ

Για καλή μας τύχη σήμερα ο ΑΡΗΣ είχε 3 παίκτες που είχαν σταθερά καλή απόδοση σχεδόν σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Και αν τα καλάθια του Μπάξτον οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στις ασίστ των συμπαικτών τους, τόσο ο Χάρελ όσο και ο Μπλούμπεργκς έδειχναν μια συνέπεια στο σκοράρισμα και έπαιρναν τα σουτ που έπρεπε. Σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια όπου αναγκαστικά το βάρος των επιθέσεων όταν η μπάλα καίει πέφτει στον Τολιόπουλο, τον Γκάλινατ ή ακόμη και στον Μποχωρίδη. Ο ΑΡΗΣ σήμερα είχε 3 σταθερές στην επίθεση του που δεν τις είχε σε τέτοιο βαθμό σε προηγούμενες αναμετρήσεις και αυτό ήταν που έκανε την διαφορά. Ξεκάθαρα είναι θέμα δυνάμεων, ρυθμού και συγκέντρωσης αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει αυτή η ομάδα να σταθεροποιήσει την απόδοση της. Κυρίως σε ατομικό επίπεδο είναι τρομερά τα σκαμπανεβάσματα των παικτών μας. Δεν ξέρω τι πλάνο έχει για αυτό ο Καστρίτης αλλά όσο προχωράμε κάθε παιχνίδι θα είναι σημαντικό και τα λάθη δεν θα συγχωρούνται.  Μακάρι αυτές οι εμφανίσεις συγκεκριμένων παικτών να τονώσουν την ψυχολογία τους και να τους δούμε εξίσου καλούς και στη συνέχεια.

ΖΟΡΙΣΤΗΚΕ, ΑΓΧΩΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ

Μας ζόρισε και μας άγχωσε αρκετά ο Κολοσσός με την πολύ καλή εμφάνιση του σήμερα αλλά στο τέλος οι παίκτες του Καστρίτη τα κατάφεραν και αυτό έχει σημασία.  Μπλούμπεργκς, Μπάξτον και Χάρελ έκαναν την διαφορά και ο ΑΡΗΣ πήρε μια σημαντική νίκη σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι!  Μια νίκη που δίνει τέλος σε μια ντροπιαστική παράδοση εις βάρος του ΑΡΗ μας,  όμοιας της να μην ξαναζήσουμε ποτέ… Μπράβο στην ομάδα που δεν μάσησε από την εκνευριστική ευστοχία του αντιπάλου και έδειξε ψυχραιμία στο φινάλε!

ΥΓ. Πολλά νεύρα βρε Σεγκούρα, χαλάρωσε λίγο.

ΥΓ2. Μην τα κουράσουμε τα παιδιά. Μια ζωή πράσινοι και κόκκινοι χαϊδεμένοι.  

Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στους Γάλλους γνωρίζοντας την ήττα με 68-76 με πανομοιότυπο σχεδόν τρόπο με το πρώτο παιχνίδι στην Γαλλία. Η Μπουργκ προσπαθούσε να επιβάλλει τον ρυθμό της, ο ΑΡΗΣ έμενε πίσω στο σκορ, αντιδρούσε, ισοφάριζε και μετά πάλι τα ίδια. Τα ίδια λάθη, οι ίδιες κακές επιλογές στην επίθεση, τα ίδια χαμένα ριμπάουντ και τα ίδια …σφαλτσοσφυρίγματα των διαιτητών. Για να μην αποπροσανατολιστούμε όμως, η Μπούργκ ήταν ανώτερη πάνω στο παρκέ από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα και δίκαια επικράτησε ακόμη και αν οι 3 διαιτητές μας έσπασαν τα νεύρα με τις αποφάσεις τους. Για αυτό και χειροκροτήθηκε η προσπάθεια των παικτών του Καστρίτη στο τέλος ακόμη και αν δεν ήρθε το επιθυμτό αποτέλεσμα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΒΑΣΑΝΑ

Η Μπουργκ δεν είναι τυχαία 1^η στον όμιλο μας και 2^η στην Γαλλία. Είναι μια ποιοτική ομάδα με υψηλό μπασκετικό IQ που αν σε βρει χαλαρό σε τιμωρεί. Χαλαρός όπως ήταν ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα όπου διαρκώς πάλευε να βρει λύσεις στα προβλήματα του. Προβλήματα που ξεπεταγόντουσαν από παντού και δεν είχαν σταματημό.  Το 10-22 του πρώτου δεκαλέπτου φανέρωνε πόσο κακός ήταν ο ΑΡΗΣ τόσο στα επιθετικά όσο και στα αμυντικά του καθήκοντα.  Η συνέχεια απλά επιβεβαίωσε ότι ο Καστρίτης και οι παίκτες του δεν είχαν τις λύσεις. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί αυτή η «λούπα» με τους Γάλλους να ξεφεύγουν με +12 πόντους, τον ΑΡΗ να ισοφαρίζει και μετά η Μπούργκ να βρίσκει τους τρόπους να πάει την διαφορά σε διψήφιους αριθμούς. Το 60-63 περίπου 6’ πριν το τέλος ήταν η τελευταία μας απόπειρα αντεπίθεσης όπου οι Γάλλοι με 2 τρίποντες βόμβες την τελείωσαν. Και τι λύσεις να βρει ο Καστρίτης όταν επί της ουσίας μόλις 2 παίκτες μπήκαν στο πνεύμα του αγώνα και ήταν παρών σε όλη την διάρκεια του. Τολιόπουλος και Γκάλινατ ήταν οι μοναδικές αξιόπιστες απειλές για το καλάθι της Μπουργκ αλλά όπως φάνηκε δεν ήταν αρκετοί. Οι υπόλοιποι άτολμοι, νευρικοί και τσαπατσούληδες… Χειρότερο όλων όμως η ασυνέπεια που έδειξε η ομάδα στα αμυντικά της καθήκοντα και στις μάχες των ριμπάουντ. Η επίθεση έχει να κάνει και με την ημέρα που θα βρεθεί ο κάθε παίκτης. Η άμυνα και τα ριμπάουντ έχουν να κάνουν καθαρά με την πνευματική ετοιμότητα και την συγκέντρωση που δείχνει κάθε παίκτης μέσα στο παιχνίδι. Και ο ΑΡΗΣ σε αυτό το παιχνίδι υστέρησε σημαντικά και για αυτό ηττήθηκε.

ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

Ο φετινός ΑΡΗΣ παρά τις ανατροπές και τα ξεσπάσματα του σε αρκετά παιχνίδια από την αρχή φαίνεται πως θα αγωνιστεί στο παιχνίδι. Όχι το αν θα παλέψει το παιχνίδι, αυτό είναι δεδομένο. Αλλά το αν θα παρουσιαστεί συγκεντρωμένος στην μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού με σωστές αντιδράσεις και αποφάσεις και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Δεν ήταν συγκεντρωμένος ο ΑΡΗΣ σήμερα και αυτό ακριβώς πλήρωσε. Την μια έδειχνε αδράνεια στην άμυνα, την άλλη έχανε τα ριμπάουντ, πιο μετά τους έφευγε η μπάλα δεξιά και αριστερά και όταν πήγαινε στην επίθεση αν δεν πήγαινε η μπάλα στον Τολιόπουλο ή τον Γκάλινατ έκανες τον σταυρό σου. Και όλα αυτά μετά από την σπουδαία εμφάνιση και διπλό κόντρα στην ΑΕΚ. Κάτι που επιβεβαιώνει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει να λύσει ο Καστρίτης είναι η σωματική και πνευματική διαχείριση των παικτών του. Δεν γίνεται να έχεις τόσες μεταπτώσεις στην απόδοση σου. Και δυστυχώς δεν βελτιώνεσαι… εκτός και αν βελτιωθείς όταν επιστρέψουν όλοι. Οπότε αναμένουμε.

ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΜΠΟΥΡΓΚ

Και έως τώρα να συνεχιζόταν το παιχνίδι, το πιο πιθανό θα ήταν να βλέπαμε την ίδια εικόνα. Ο ΑΡΗΣ να μένει πίσω στο σκορ, να παλεύει, να επιστρέφει από διψήφιες διαφορές και πάλι από την αρχή… Πολλά λάθη, ακόμη περισσότερη αστοχία. Ήταν και οι εκνευριστικοί διαιτητές στη μέση. Με έναν Τολιόπουλο και έναν Γκάλινατ δεν μπορούσες να ελπίζεις σε κάτι παραπάνω. Συνεχίζουμε δυνατά για την πρόκριση που παραμένει στα χέρια μας.

ΥΓ. Να δεις που και στο μπάσκετ όπως μας πάνε οι διαιτητές στην Ευρώπη θα μας κάνουν να αγαπήσουμε τους Έλληνες διαιτητές.

Τέλος σε αυτό το σερί θετικών συναισθημάτων έδωσε η ομάδα μας σήμερα πραγματοποιώντας μια άνευρη εμφάνιση και γνωρίζοντας την ήττα από τον Ολυμπιακό με 1-2. Κακός στην μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού ο ΑΡΗΣ μας, έχανε τις μονομαχίες και δεν ήξερε πως να επιτεθεί όποτε είχε την μπάλα. Έβαλε την πινελιά του στην ήττα και ο Δανός διαιτητής με ένα ανύπαρκτο πέναλτι και με μια γενικότερη «εχθρική» συμπεριφορά από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα.

ΧΩΡΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Κάτι από το πρώτο ημίχρονο με την ΑΕΚ στον επαναληπτικό του κυπέλλου θύμισε το ξεκίνημα του αγώνα με τον Ολυμπιακό να μπαίνει φουριόζος και τους παίκτες μας να ψάχνουν τους τρόπους να αντιδράσουν. Μια ταχύτητα πάνω έμοιαζαν οι αντίπαλοι μας που σχεδόν πάντα έβγαιναν πρώτοι στην μπάλα και κατάφερναν με γρήγορες μεταβιβάσεις να γίνονται απειλητικοί. Σε ένα από αυτά τα ανεβάσματα του Ολυμπιακού ο Χουτσεσιώτης δεν υπολόγισε καλά την παράλληλη σέντρα, έκανε κακή έξοδο και έδωσε το δικαίωμα στον Ναβάρο να σκοράρει με κεφαλιά χωρίς καν να χρειαστεί να κάνει άλμα.

Ο ΔΑΝΟΣ ΔΙΑΙΤΗΣΗΣ ΑΚΟΥΣΕ… ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Τίποτα δεν λειτουργούσε καλά με τον Δανό διαιτητή να μας κάνει ακόμη δυσκολότερα τα πράγματα. Μόλις 3’ αργότερα από το 0-1 ανακάλυψε πέναλτι σε μια φάση με τα κλασσικά σπρωξίματα που γίνονται μέσα στην περιοχή όταν η μπάλα είναι στον αέρα. Το 0-2 και η εικόνα του παιχνιδιού μόλις στο 20’ ήταν απογοητευτική για τον ΑΡΗ μας και δεν έδινε κάποια σπίθα αισιοδοξίας. Ένα συναίσθημα που έγινε ακόμη πιο έντονο στη συνέχεια με τους παίκτες μας να αδυνατούν να αντιδράσουν και να δείξουν κάτι καλύτερο.

ΗΘΕΛΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Στο Β ημίχρονο ο Ολυμπιακός μπήκε σε διαδικασία διαχείρισης του σκορ και ο ΑΡΗΣ κατάφερε να κρατήσει περισσότερο την μπάλα στα πόδια του χωρίς πίεση και να κερδίσει μέτρα. Άσκοπες ενέργειες, κουραστικά πισωγυρίσματα και καμία έμπνευση στην προσπάθεια να γίνουμε απειλητικοί. Λίγες φάσεις όπου θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε με τον διαιτητή να αρνείται να δώσει έστω 2-3 φάουλ σε καλή θέση που ίσως θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε γκολ. Η μείωση του σκορ στο 1-2 με το αυτογκολ του Κίνι μετά το άτσαλο γύρισμα του Ζαμόρα δεν άλλαξε κάτι. Στα λίγα λεπτά που απέμειναν δεν καταφέραμε να απειλήσουμε.

ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΣΩΣΤΑ

Τίποτα από τον ΑΡΗ των τελευταίων αγωνιστικών δεν θύμισε η ομάδα σήμερα. Άνευρος, χωρίς συνοχή και ξεκάθαρο αγωνιστικό προσανατολισμό από την αρχή μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Από το 20’ που βρέθηκε πίσω με 0-2 έπρεπε να περάσουν περισσότερα από 15’ για να αποφασίσει να ανέβει πιο ψηλά. Ενώ και στο δεύτερο ημίχρονο όπου είχαμε αρκετές φορές την μπάλα στα πόδια μας χωρίς ιδιαίτερη πίεση από τον Ολυμπιακό φάνηκε ξεκάθαρα ότι δεν ξέραμε πως να επιτεθούμε. Το ευρύ ροτέισον που αναγκαστικά προχώρησε ο Μάντζιος και το κοκτέιλ συναισθημάτων από τις τελευταίες επιτυχίες μάλλον ήταν και οι βασικοί λόγοι που η ομάδα παρουσιάστηκε άδεια και αποπροσανατολισμένη από το πλάνο που υπηρέτησε στα προηγούμενα παιχνίδια. Ακόμη και αυτή η έλλειψη ενέργειας έχει τις ρίζες της στην πνευματική ετοιμότητα που δεν είχαν οι παίκτες μας σήμερα. Τόσο αυτοί που έχουν μεγάλο χρόνο συμμετοχής όσο και όλοι όσοι περιμένουν πως και πως την ευκαιρία τους για να αποδείξουν την αξία τους. Μοναδικό θετικό ο χρόνος συμμετοχής-προσαρμογής που πήρε ο Μανού Γκαρθία και ο Φέτφα.

ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ(?)

Σαν να μην έπαιζε ένα παιχνίδι όπου κρινόταν οι ελπίδες για την 4^η θέση κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα και έδωσε την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να φθάσει στη νίκη. Σε αυτή την ευκαιρία έβαλε και το χεράκι του ο Δανός διαιτητής με το πέναλτι και τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις του. Ναι ο ΑΡΗΣ δεν ήταν καλός σήμερα… το τι παιχνίδι όμως θα βλέπαμε αν δεν δινόταν αυτό το πέναλτι κανείς δεν ξέρει. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι εμφανίσεις σαν την σημερινή δεν θα πρέπει να ξαναδούμε. Ιδιαίτερα στον θεσμό του κυπέλλου που από σήμερα ίσως  και να είναι ο μοναδικός στόχος που μας έχει απομείνει.

ΥΓ. Φώναξε ξανά και ξανά ο Ολυμπιακός για την διαιτησία. Τελικά σήμερα τον άκουσαν…

ΥΓ2. Όσο αστείοι είναι αρκετοί από τους ξένους διαιτητές που επιλεκτικά φέρνουν, τόσο και ακόμη περισσότερο αστείο είναι να προτιμάς να σε σφυρίζουν Έλληνες διαιτητές.

Με ένα εντυπωσιακό φόλοου κάρφωμα του Γκάλινατ 0.8’’ πριν τη λήξη ο ΑΡΗΣ πήρε τη νίκη απέναντι στην Μπουντούτσνοστ και αγκάλιασε την πρόκριση! Κακή η ομάδα για περίπου 3 δεκάλεπτα, μεταμορφώθηκε στο 4^ο δεκάλεπτο όπου με την ώθηση της εκστασιασμένης από την ποδοσφαιρική πρόκριση κερκίδα έκανε την ολική ανατροπή έστω και με αυτόν τον περιπετειώδη τρόπο. Κλίμα γιορτής στο Nick Galis Hall με το 2 στα 2 να φωτίζουν μια σπουδαία ΑΡΕΙΑΝΗ βραδιά.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΙ ΑΜΥΝΑ

Στο ίδιο μοτίβο ακριβώς με τα τελευταία μας παιχνίδια, και σήμερα ο ΑΡΗΣ μπήκε σαν υπνωτισμένος. Πολύ κουρασμένος για να παίξει άμυνα, πολύ ταλαιπωρημένος για να πάρει τις σωστές επιλογές στην επίθεση. Έτσι έμοιαζε παρά το ότι ο Τολιόπουλος μπήκε ζεστά και φόρτωνε το αντίπαλο καλάθι.  Και σαν σε επανάληψη όταν ξεκίνησαν τα λάθη στην επίθεση οι Μαυροβούνιοι που είχαν κυριαρχήσει μέσα στη ρακέτα μας ξέφυγαν με +11. Διαφορά που για περίπου 2 δεκάλεπτα παλεύαμε να μειώσουμε και δεν μπορούσαμε.

Η ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΚΡΙΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛ.ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ ΜΕ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΣΤΟ NICK GALIS HALL

Στην τελευταία περίοδο η ομάδα έκανε αυτό που κάνει πάντα. Έπαιξε σαν ΑΡΗΣ! Πιεστική άμυνα, δυνατά στις μονομαχίες για τα ριμπάουντ και αποφασιστικότητα στην επίθεση. Οι Μαυροβούνιοι άντεχαν και απαντούσαν κάθε φορά που πηγαίναμε να ισοφαρίσουμε αλλά φαινόταν ότι κάτι έχει αλλάξει. Περίπου 6’ πριν το φινάλε… και τα vibes από το εύστοχο πέναλτι του Βεστράτε στο Κλ.Βικελίδης καταφθάνουν στο Nick Galis Hall! Απότομα το Παλέ γεμίζει, τρέλα ξεχειλίζει από παντού και ο κόσμος μπαίνει δυνατά πλέον στο παιχνίδι για να το γυρίσει.  Ο Τολιόπουλος ασπάστηκε την θετική αύρα του κόσμου και με διαδοχικά μεγάλα καλάθια έφερε τον ΑΡΗ μια ανάσα από τη νίκη. Μια ανάσα από το εντυπωσιακό άλμα του Γκάλινατ που άρπαξε την μπάλα από το άστοχο τρίποντο του Χάρελ και την κάρφωσε στο καλάθι!

ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΛΑ …ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ

Must win ήταν το σημερινό παιχνίδι και παρά την μέτρια εικόνα η ομάδα μας τα κατάφερε και έκανε το αποφασιστικό βήμα για την πρόκριση. Και αυτό είναι ίσως το μοναδικό θετικό που μπορούμε να κρατήσουμε από την αποψινή βραδιά. Όπως φυσικά και την σπουδαία εμφάνιση του Τολιόπουλου αλλά και την θετική παρουσία του Μποχωρίδη για ακόμη ένα παιχνίδι που δείχνει να ανεβαίνει. Κατά τα άλλα… τραυματισμοί; ιώσεις; κούραση; ή πιο απλά η ομάδα δεν παίζει καλά. Οι λόγοι ή οι δικαιολογίες δεν έχουν σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η ομάδα εδώ και καιρό παρουσιάζεται νωθρή, ξεχνάει να κάνει βασικά πράγματα όπως μπλοκ αουτ, είναι μπερδεμένη στο πως θέλει να παίξει άμυνα, επίθεση με ατομικές ενέργειες μόνο και έχει φθάσει πλέον στο σημείο να μην βάζει και βολές. Δεν ήταν τόσο καλοί οι αντίπαλοι μας σήμερα για να κριθεί έτσι το παιχνίδι. Εμείς δεν ήμασταν αυτοί που έπρεπε. Μακάρι όλο αυτό να οφείλεται όντως σε κάποιους «περαστικούς» παράγοντες και όταν όλοι οι παίκτες είναι υγιείς να ξαναβρεί ο ΑΡΗΣ την αγωνιστική του ταυτότητα. Αν όμως δεν έχει να κάνει με συγκυρίες όλο αυτό τότε σε λίγο που θα ξεκινήσουν τα κρίσιμα θα υπάρξει πρόβλημα.

ΔΕΝ ΕΧΑΝΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ

Πολύ λίγοι… οι Μαυροβούνιοι για να μας χαλάσουν την βραδιά και ο Γκάλινατ ήταν εκεί για να διασφαλίσει ότι το πάρτι που ξεκίνησε από το Κλ.Βικελίδης θα συνεχιστεί και στο Nick Galis Hall! Τρομερός ο Τολιόπουλος πάλευε σχεδόν μόνος του μέχρι να μπει και ο κόσμος στην εξίσωση και με την θετική ενέργεια της ποδοσφαιρικής πρόκρισης να σπρώξει την ομάδα προς τη νίκη.  Μέτριος ο ΑΡΗΣ σήμερα αλλά από την στιγμή που πήρε αυτό που ήθελε, τέλος καλό, όλα καλά! 2 στα 2 και ΓΙΝΕ ΑΡΗΣ ΝΑ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ!

Τεράστιος Κουέστα από την αρχή μέχρι το τέλος της αναμέτρησης, υπέγραψε την πρόκριση με 2 αποκρούσεις στην ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι! Προηγήθηκε η ΑΕΚ στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου που ήταν σαφώς ανώτερη, αντέδρασε η ομάδα μας στην επανάληψη και κατάφερε να ισοφαρίσει στο 59’. Το παιχνίδι οδηγήθηκε στην παράταση, κατέληξε στα πέναλτι και εκεί ο ΑΡΗΣ έσπασε την αρνητική παράδοση παίρνοντας μια σπουδαία πρόκριση με τον κόσμο έξω από το γήπεδο αλλά και στο Nick Galis Hall να τραγουδάει εκστασιασμένος!

ΚΑΛΥΤΕΡΗ Η ΑΕΚ, ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΑΣΕ ΝΑ ΚΛΕΙΣΤΟΥΜΕ

Σχεδόν την ίδια ενδεκάδα που αγωνίσθηκε στο πρώτο παιχνίδι με την ΑΕΚ αλλά και στο νικηφόρο ντέρμπι με τον πόακ  εμπιστεύτηκε ο Μάντζιος σήμερα, δείχνοντας ξεκάθαρα τη διάθεση να αντιμετωπίσει και αυτό το παιχνίδι όπως τα 2 προηγούμενα. Ωστόσο η ΑΕΚ είχε διαφορετική άποψη και προσπάθησε να βρει το γκολ το με μανία όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Μάλιστα τα ανεβάσματα και οι ευκαιρίες του Βίντα έδειχναν ότι η ΑΕΚ δεν είχε μπει καν στην διαδικασία «διαχείρισης» ή «διαβάσματος» του αγώνα και ήρθε για να επιβεβαιώσει την ανωτερότητα της με συνοπτικές διαδικασίες. Κάτι που πιθανόν να μας αιφνιδίασε μιας και ο ΑΡΗΣ παρόλο που αμυνόταν με επιτυχία δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί καθόλου στην επιθετική ανάπτυξη του παιχνιδιού και έμοιαζε ακίνδυνος. Ακόμη και τα λάθη της ΑΕΚ στα πρώτα 45’ κατέληξαν σε αδιάφορες φάσεις. Το γκολ της ΑΕΚ στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου μάλλον έμοιαζε με απονομή δικαιοσύνης για ότι είχαμε δει μέχρι εκείνο το σημείο.

ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ, ΙΣΟΦΑΡΙΣΕ ΚΑΙ ΑΝΤΕΞΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Αυτό το 0-1 σε συνδυασμό με την νευρική και προβληματική εικόνα του πρώτου ημιχρόνου δεν μας άφηναν πολλά περιθώρια. Ο ΑΡΗΣ έπρεπε να αντιδράσει και αυτό ακριβώς έκανε με το που πάτησε χορτάρι στο Β ημίχρονο. Δεν ήταν ότι κυριάρχησε στο παιχνίδι και έκλεισε την ΑΕΚ στην εστία της, αλλά οι παίκτες μας είχαν μπει αποφασισμένοι αφήνοντας οποιαδήποτε αρνητική σκέψη στην άκρη.  Σε αυτό βοήθησαν και τα αντανακλαστικά του Μάντζιου όπου διέκρινε την συνολική δυσλειτουργία σε άμυνα και επίθεση και αποφάσισε να βάλει τους Φετφατζίδη και Ζαμόρα μέσα αντί για τους Σαβέριο και Ντουκουρέ που ήταν μετριότατοι και να μεταφέρει τον Νταρίντα πίσω προσπαθώντας να συμμαζέψει την όλη κατάσταση. Κάτι που δούλεψε μιας και ο ΑΡΗΣ όχι μόνο φάνηκε να πατάει καλύτερα αλλά κατάφερε και στο 59’ να ισοφαρίσει με την κεφαλιά του Μορόν. Η ΑΕΚ στη συνέχεια ανέβασε και άλλο την πίεση αλλά ο ΑΡΗΣ όχι μόνο έδειχνε να αντέχει αλλά έμοιαζε και ικανός πλέον να βγει και μπροστά για ένα δεύτερο γκολ. Οι χαμένες ευκαιρίες του Νταρίντα και του Σουλεϊμάνοφ στην κανονική διάρκεια θα μπορούσαν να είχαν οδηγήσει στην ολική ανατροπή όπως και το σουτ του Ρόουζ λίγο πριν πάμε στα πέναλτι.  Όσο για τα μετόπισθεν εκεί υπήρχε ο Κουέστα όπου με καλά αντανακλαστικά  και σωστές τοποθετήσεις έκανε τις ευκαιρίες της ΑΕΚ να μοιάζουν ακίνδυνες.

ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕ, ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ

Σπάνια βλέπεις τον ΑΡΗ να κερδίζει σε παιχνίδια που δεν είναι καλύτερος και αυτό όποτε το πετυχαίνει έχει την ιδιαίτερη αξία του. Ακόμη και αν μιλάμε για νίκη στα πέναλτι. Αυτή τη φορά το πλάνο νίκης του Μάντζιου δεν απέδωσε τα αναμενόμενα και στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ο αντίπαλος έμοιαζε καλύτερος και πιο αποφασισμένος για να πάρει τη νίκη. Το ότι όμως δεν επέμεινε σε ότι είχε σχεδιάσει, ανακάτεψε την τράπουλα από νωρίς στο Β ημίχρονο και κατάφερε να ισορροπήσει ως ένα σημείο την υπεροχή της ΑΕΚ είναι ίσως αυτό που μας οδήγησε στην πρόκριση. Στο ίδιο τέμπο και οι παίκτες που αν και στα πρώτα 45’ δεν τους έβγαινε το παιχνίδι, στο Β ημίχρονο έδειξαν ένα καλύτερο πρόσωπο. Κάτι που αποτυπώθηκε και από τις ευκαιρίες που δημιουργήσαμε μέχρι και το τέλος της παράτασης σε αντίθεση  με το Α’ ημίχρονο.  Στη διαδικασία των πέναλτι μπορεί ο Φέτφα να μας στεναχώρησε άλλα ο Κουέστα ήταν εκεί για να αποκαταστήσει την τάξη και να στείλει τον ΑΡΗ στην επόμενη φάση. Και όταν μιλάμε για παιχνίδια όπου κρίνονται τίτλοι ή μια σημαντική πρόκριση το μόνο που μετράει είναι να πετύχεις τον στόχο σου. Το αν έπαιξες καλά ή όχι, είχες πολλές ή λίγες ευκαιρίες, ήσουν τυχερός ή άτυχος δεν έχει καμία σημασία. Ο ΑΡΗΣ είχε στόχο την πρόκριση σε αυτά τα 2 παιχνίδια με την ΑΕΚ και το πέτυχε! Όλα τα άλλα είναι ψιλά γραμμάτα.

ΞΟΡΚΙΣΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑ ΤΩΝ ΠΕΝΑΛΤΙ ΚΑΙ ΠΡΟΚΡΙΘΗΚΕ

Δεν μας πάνε τα πέναλτι και αυτό δεν είναι μυστικό… Οπότε το ότι το παιχνίδι πήγε στα πέναλτι μόνο καλό δεν ήταν για την ψυχολογική μας υγεία. Ευτυχώς όμως ο Κουέστα μας χρωστούσε κάτι από παλιά και σήμερα αποφάσισε να μας το ξεχρεώσει. Με τις 2 αποκρούσεις του στην διαδικασία των πέναλτι ήταν αναμφίβολα ο MVP του αγώνα και αυτός που έκρινε την πρόκριση. Τα πανηγύρια και το ξέσπασμα όλων μας εντός και εκτός των γηπέδων που αγωνιζόταν η ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ  ήταν απολύτως φυσιολογικά και ας μιλάμε μόνο για πρόκριση στους «8».  Αρκεί όταν τελειώσουν οι πανηγυρισμοί όλοι μας και κυρίως ο Μάντζιος με τους παίκτες του να συνειδητοποιήσουμε ότι σήμερα έγινε το πρώτο και πιο αποφασιστικό βήμα μέχρι το επόμενο. Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ τρέλανε μας και άλλο!

ΥΓ. Για τις διαιτητικές αποφάσεις του προκλητικού Νταμπάνοβιτς ότι και να πούμε είναι λίγο...

ΥΓ2. Και τώρα η σειρά του Ολυμπιακου.

Τέλος στο αρνητικό σερί των πεταμένων βαθμών έδωσε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα κερδίζοντας τον συμπολίτη με 2-1! Εντυπωσίασε ο Σαβέριο στην επανεμφάνιση του με μια μαγική ασίστ στον Σουλεϊμάνοφ για το 1-0 και ένα απίθανο πλασέ για το 2-0! Έχασε τις ευκαιρίες και για ένα τρίτο γκολ αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά δεν «αυτοκτόνησε».  Ποδαρικό με καθυστέρηση για την ομάδα και τον κόσμο που είχε ανάγκη την σημερινή νίκη!

ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΡΑΔΟΚΟΥΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ

Ξεκάθαρο το πλάνο του Μάντζιου για αυτό το παιχνίδι, με τους παίκτες μας από το ξεκίνημα να παραχωρούν την κατοχή της μπάλας στον αντίπαλο και  να καραδοκούν για τη στιγμή που θα τους δοθεί η ευκαιρία να ψάξουν το γκολ. Μια εικόνα που δεν άρεσε μιας και ο ΑΡΗΣ φαινόταν σε παθητικό ρόλο αλλά τα νούμερα στο τέλος του χωρίς γκολ πρώτου ημιχρόνου έδειχναν ότι η ομάδα μας είχε σαφώς περισσότερες ευκαιρίες από του ποακ παρόλο που δεν είχαμε την μπάλα στα πόδια μας.

Η ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΑΒΕΡΙΟ

Και στο πρώτο ημίχρονο ο Σαβέριο ήταν από τους πιο δραστήριους παίκτες μας χωρίς όμως οι ενέργειες του να έχουν κάποιο αποτέλεσμα. Και εκεί κάπου που  λες αυτή είναι η έλλειψη ποιότητας που χαρακτηρίζει το ρόστερ μας έρχεται ο Σαβέριο να σου δώσει την απάντηση του. Μόλις λίγα δευτερόλεπτα από τη σέντρα του Β ημιχρόνου και ο ποδοσφαιριστής από το Εκουαδόρ βγάζει μια εκπληκτική σέντρα στην καρδία της άμυνας του μπαοκ και δίνει την ευκαιρία στον Σουλεϊμάνοφ να τρυπώσει και να κάνει το 1-0! Έλα όμως που ο Σαβέριο δεν αρκέστηκε στην ασίστ που έδωσε και ήθελε το κάτι παραπάνω. Έτσι λίγα λεπτά αργότερα κινήθηκε ωραία στα πλάγια της αντίπαλης περιοχής και με ένα υπέροχο πλασέ έγραψε το 2-0 δίνοντας μας ξεκάθαρο προβάδισμα νίκης!

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΗΤΑΝ ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ

Μετά το κάζο της Τρίπολης και με το σκορ στο 2-0 στο 59’ μόνο άνετοι δεν ήμασταν απέναντι σε μια ομάδα σαν τον μπάογκ που παραδοσιακά πιέζει ασφυκτικά όταν δεν του βγαίνει το ματς. Ο Λουτσέσκου ανακάτεψε την τράπουλα, έριξε μέσα φρέσκους παίκτες και προσπάθησε να κυνηγήσει τις ελπίδες του για ισοφάριση. Η κακή αντίδραση του Ζουλ και το πόδι του Οντουμπάτζιο που άλλαξε την πορεία της μπάλας οδήγησαν στο 2-1 και γέμισαν με άγχος την πλευρά μας. Στη συνέχεια όμως ο ΑΡΗΣ ανέκτησε την χαμένη του συγκέντρωση και κατάφερε χωρίς ιδιαίτερο άγχος να αντικρούει τα ανεβάσματα του συμπολίτη με εξαίρεση τα τελευταία λεπτά όπου σε 2 φάσεις οριακά αποφύγαμε την ισοφάριση. Παρόλα αυτά δεν δείξαμε τον ίδιο βαθμό αφέλειας που δείξαμε κόντρα σε Τρίπολη και Λαμία και είχαμε την απαιτούμενη αποφασιστικότητα για να κρατήσουμε τη νίκη.

ΠΕΙΘΑΡΧΗΜΕΝΟΣ, ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Δεν έθελξε ο ΑΡΗΣ με την απόδοση του αλλά ξεκάθαρα ήταν η ομάδα μέσα στο γήπεδο που είχε ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο που το υπηρετούσε με συνέπεια από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα. Έπαιξε δυνατά, είχε σωστά τρεξίματα και κατάφερε να βρει  στο πρόσωπο του Σαβέριο την «ποιότητα» που χρειαζόταν για να κάνει τα γκολ και να πάρει τη νίκη. Και όλα αυτά απέναντι στον μέχρι πριν λίγες ώρες πρωτοπόρο της βαθμολογίας και αήττητο για κάμποσα παιχνίδια συμπολίτη. Μάλιστα οι τελευταίες εμφατικές του νίκες έδειξαν ότι δεν βρέθηκε τυχαία στην κορυφή της βαθμολογίας. Και όμως ο ΑΡΗΣ σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για αυτόν αντέδρασε όπως έπρεπε και πήρε μια σπουδαία νίκη. Μια νίκη που επιβεβαιώνει ότι παρά τις αδυναμίες της αυτή η ομάδα αδικεί τον εαυτό της. Μακάρι στο πρόσωπο του Σαβέριο ο ΑΡΗΣ να έχει βρει ένα σημείο αναφοράς στο αριστερό άκρο γιατί το χρειάζεται. Και αν ο Μανού Γκαρθία μαζί με τους νεοφερμένους Φετφατζίδη και Ρόουζ βρουν ρυθμό ίσως να δούμε έναν πολύ καλύτερο ΑΡΗ στη συνέχεια.

ΕΚΑΝΕ ΤΟ «ΠΟΔΑΡΙΚΟ» ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ  

Τα ντέρμπι του ταιριάζουν περισσότερο και αυτό φάνηκε και σήμερα. Ο Μάντζιος έστησε το πλάνο νίκης, οι παίκτες το υπηρέτησαν με συνέπεια από την αρχή μέχρι και το τελικό σφύριγμα της λήξης και ο  ΑΡΗΣ έβγαλε την αντίδραση που θέλαμε μέσα στο γήπεδο! Έλαμψε στην επιστροφή του στην ενδεκάδα ο Σαβέριο βάζοντας την υπογραφή του στη νίκη με μια ασίστ και ένα γκολ! Έλειπε ο κόσμος από τη σημερινή γιορτή στο Κλ.Βικελίδης αλλά ακόμη και τηλεοπτικά… αυτά τα «ρεβεγιόν» είναι σκέτη απόλαυση! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Άντε και καμιά μεταγραφή ακόμη πρόεδρε να πάρουμε τα πάνω μας!

ΥΓ2. Από τα 3-4 γκολ που θα μας έριχναν κατέληξαν στην υπερπροσπάθεια για την ισοφάριση που έμεινε στην μέση.

Σε γιορτινούς ρυθμούς ομάδα και κόσμος έδωσαν μια ακόμη παράσταση με καλεσμένο αυτή τη φορά τη Σλάσκ. Οι Πολωνοί ήταν πολύ αδύναμοι για να μας κοντράρουν και οι παίκτες του Καστρίτη άρπαξαν την ευκαιρία για να πάρουν μια εύκολη νίκη και παίζοντας κατά διαστήματα ωραίο μπάσκετ. Κορυφαίος ο Τολιόπουλος με 18 πόντους, 5 ασίστ και 6 ριμπάουντ! Αρκετά καλοί και οι Μπλούμπεργκς και Γκάλινατ που πέτυχαν από 17 και 16 πόντους αντίστοιχα, ενώ ο Χάρελ ήταν ο ήρωας της άμυνας με 5 κλέψιματά! Απόλαυσε τη νίκη ο κόσμος που βρέθηκε στο Παλέ που την χρειαζόταν για να ηρεμήσει μετά το φιάσκο στο Λαύριο.

ΔΕΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Όλοι το γνωρίζαμε ότι η Σλάσκ δεν θα μπορούσε να μας κοντράρει μέσα στην έδρα μας και αυτό φρόντισε να το επιβεβαιώσει ο ΑΡΗΣ μας από το ξεκίνημα του αγώνα. Η συνεργασία Τολιόπουλου – Μπάξτον απέδωσε από νωρίς καρπούς και η ομάδα πήρε με το καλημέρα το προβάδισμα και δεν το ξαναέχασε ποτέ. Μάλιστα δείχνοντας και μια πολυφωνία στην επίθεση κατάφερε να χτίσει και μια διψήφια διαφορά με την ολοκλήρωση του πρώτου δεκαλέπτου.

ΑΠΑΝΤΕΣ ΘΕΤΙΚΟΙ

Το ροτέισον του Καστρίτη δεν επηρέασε το ρυθμό που είχε βρει η ομάδα και ο ΑΡΗΣ συνέχιζε στο ίδιο τέμπο ανεξάρτητα από τους 5 που πατούσαν πάνω στο παρκέ. Ωστόσο ο Τολιόπουλος, ο Γκάλινατ και ο Μπλούμπεργκ ήταν αυτοί που έκαναν την διαφορά όποτε αγωνιζόντουσαν και οι βασικοί λόγοι που ποτέ δεν κινδυνέψαμε από τη Σλάσκ. Και οι υπόλοιποι όμως που αγωνίσθηκαν είχαν θετικό πρόσημο για αυτό και το ξεκούραστο τελικό +22.

ΣΑΝ ΜΙΑ ΣΚΛΗΡΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ

Με την επιστροφή του Σανόγκο να είναι το σημείο αναφοράς στην αποψινή αναμέτρηση ο Καστρίτης  εκμεταλλεύτηκε στο απόλυτο την ευκαιρία που του έδινε η διαφορά δυναμικότητας με την Σλάσκ. Έδωσε χρόνο σε όλους τους παίκτες και κυρίως στους Σανόγκο και Στάρκ που ήταν απαραίτητο. Δοκίμασε σχήματα και είδε την ομάδα του σχεδόν σε όλες τις καταστάσεις να λειτουργεί καλύτερα σε σχέση με το παρελθόν. Τα 17 τρίποντα και οι 22 ασίστ είναι 2 νούμερα της στατιστικής που αποτυπώνουν ότι ο ΑΡΗΣ χωρίς τον Κάρ λειτουργεί πολύ καλύτερα. Είναι πιο ώριμος στο παιχνίδι του και πλέον με τον Στάρκ η μπάλα κυκλοφορεί πιο σωστά και τα σουτ γίνονται υπό καλύτερες συνθήκες. Ο ΑΡΗΣ μετά από αυτή την αλλαγή αρχίζει να γίνεται πιο ομάδα και να αποκτάει σταθερότητα. Και αυτό είναι κάτι που θα επιβεβαιωθεί πιο έντονα στα επόμενα παιχνίδια.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΡΟΛΟ

Μια χαλαρή όμορφη βραδιά αναμέναμε σήμερα στο Παλέ και  ο ΑΡΗΣ φρόντισε να μας την προσφέρει απλόχερα κερδίζοντας εύκολα την Σλάσκ με 93-71! Ο Τολιόπουλος επέστρεψε στις εντυπωσιακές εμφανίσεις και μαζί με τον Μπλούμπεργκς και τον Γκάλινατ κατέστρεψαν κάθε σκέψη των Πολωνών για αντίδραση. Θετικός ο Σανόγκο στην επιστροφή του μετά τον τραυματισμό, πολύ καλός και ο Χάρελ που αποθεώθηκε για την μαχητικότητα του στην άμυνα. Χαμόγελα αισιοδοξίας στο γήπεδο με τον κόσμο να βλέπει την ομάδα να βελτιώνεται με τον ερχομό του Στάρκ και να δίνει υποσχέσεις για ακόμη καλύτερα πράγματα στη συνέχεια! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Νίκησε και την γκαντεμιά του ήταν ο αρχικός τίτλος του άρθρου λίγα δευτερόλεπτα πριν την ολοκλήρωση του αγώνα με το σκορ στο 2-1 αλλά με αυτόν τον ΑΡΗ κόντρα στη Λαμία και τα «βουντού» που κουβαλάει μαζί της κάθε φορά που μας συναντάει κατάφεραν να μας ακυρώσουν. Και μαζί να ακυρωθεί όλη η τεράστια προσπάθεια που κατέβαλλαν οι παίκτες μας σήμερα για να φθάσουν στη νίκη. Και όμως ένα δίλεπτο πνευματικό βραχυκύκλωμα στο φινάλε του αγώνα ήταν αρκετό για να αμαυρώσουν την όλη εικόνα. Και όσο άτυχοι και αν ήμασταν σήμερα, όταν για να πάρεις τους 3 βαθμούς πρέπει απλά να κρατήσεις για λίγα ακόμη δευτερόλεπτα την μπάλα στα πόδια σου και εσύ επιλέγεις να ψάξεις βεβιασμένα ένα τρίτο γκολ τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.

ΝΕΥΡΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΙΝΗΣΗ

Με τον αέρα των 2 συνεχόμενων νικηφόρων αποτελεσμάτων και της βελτιωμένης εικόνας στο παιχνίδι της Κυριακής ο ΑΡΗΣ φάνταζε πανέτοιμος για να κερδίσει και την «επικίνδυνη» Λαμία. Με αυτή τη λογική και ο Άκης Μάντζιος κατέβασε ακριβώς την ίδια ενδεκάδα που είδαμε με τον ΟΦΗ. Ωστόσο τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν με τον ίδιο τρόπο. Η Λαμία σε αντίθεση με τον ΟΦΗ αμυνόταν μαζικά, έκλεινε τους χώρους και δεν έμοιαζε να νοιάζεται καθόλου για να βγει μπροστά.  Αυτός ήταν ίσως ο πρώτος λόγος που η ομάδα δεν ήταν τόσο δημιουργική. Ο δεύτερος είχε να κάνει καθαρά με την απόδοση σε ατομικό επίπεδο αρκετών παικτών με πρώτο και καλύτερο τον Πάρντο όπου δεν μπόρεσε να βγάλει μια σωστή πάσα ή να συνδυαστεί σωστά με τους συμπαίκτες του σε ένα ολόκληρο ημίχρονο που αγωνίσθηκε. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι υπόλοιποι. Αργές κινήσεις, λανθασμένες μεταβιβάσεις, τσαπατσούλικα κοντρόλ και αστοχία στην τελική προσπάθεια.  Οι 10 χαμένες ευκαιρίες του πρώτου ημιχρόνου και ιδιαίτερα το δοκάρι στο ωραίο σουτ του Μενέντεθ  φανέρωναν ότι η τύχη σε ένα ακόμη παιχνίδι με την Λαμία μας έχει γυρισμένη την πλάτη.

ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΤΑ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Φουριόζος μπήκε στο β ημίχρονο ο ΑΡΗΣ μας με τον Μορόν να αγγίζει το 1-0 κρεμώντας υποδειγματικά τον τερματοφύλακα αλλά ο αμυντικός να διώχνει την μπάλα πάνω στην γραμμή. Πριν όμως το σουτ του Μορόν η μπάλα είχε μπλοκαριστεί με το χέρι του αμυνόμενου και ο διαιτητής έδειξε την άσπρη βούλα.  Ο Μορόν με ψυχραιμία έκανε το 1-0 μόλις στα πρώτα λεπτά του Β ημιχρόνου στρώνοντας το έδαφος για τη νίκη της ομάδας. Λίγα λεπτά αργότερα ο Νταρίντα προσπάθησε να κάνει το 2-0 με ωραίο σουτ αλλά ο γκολκίπερ της Λαμίας απέκρουσε εντυπωσιακά. Σε συνέχεια των παραφυσικών φαινόμενων που βιώνουμε κόντρα στη Λάμια τα τελευταία χρόνια ήρθε η ισοφάριση από τον Ακούνα. Σε μια φάση που μπορεί να μην έδιωξε η άμυνα μας σωστά την μπάλα αλλά από εκείνη την πλάγια θέση που σούταρε έχοντας πλάτη στην εστία θέλεις και την βοήθεια της θεάς τύχης για να δεις την μπάλα να κάνει αυτή την πορεία προς τα δίχτυα. 

ΤΟ ΣΟΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΕΛΕΦ

Και όταν η τύχη δεν είναι με το μέρος σου τότε μοιάζει φυσιολογικό το να βλέπεις και έναν γκολκίπερ σαν τον Κοσέλεφ να κάνει την μια μαγική απόκρουση μετά την άλλη.  Σουλεϊμάνοφ, Νταρίντα, Μορόν, Φαμπιάνο, Οντουμπάτζιο προσπάθησαν να σκοράρουν σχεδόν με κάθε τρόπο. Όλες οι προσπάθειες τους έπεσαν σε ένα τεράστιο τοίχο που έχτισε ο Κοσέλεφ.

ΑΠΟ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ ΣΤΗ ΘΛΙΨΗ

Ο ΑΡΗΣ πίεζε  και κυνηγούσε λυσσαλέα το γκολ αλλά ο γκολκιπερ της Λαμίας έμοιαζε ανίκητος.  Μέχρι που ένα άσχημα εκτελεσμένο ελεύθερο από τον ίδιο έγινε η αρχή ώστε ο ΑΡΗΣ να πάρει γρήγορα την κατοχή με τον Σουλεϊμάνοφ, να πασάρει στον Νταρίντα όπου στέλνοντας συστημένα την μπάλα στο κεφάλι του Μορόν και στη συνέχεια στα δίχτυα της Λαμίας με τον Κοσέλεφ αυτή τη φορά να μην μπορεί να αντιδράσει. Ο Μορόν με 2 γκολ οδηγούσε την ομάδα στη νίκη και ο ΑΡΗΣ το μόνο που χρειαζόταν ήταν να διαχειριστεί το σκορ για περίπου 15’ και να μην δώσει καν την ευκαιρία στη Λαμία να πλησιάσει προς την εστία μας και να επικαλεστεί την βοήθεια των θεών του ποδοσφαίρου… Όταν όμως βλέπεις οι παίκτες που πέρασαν στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα να μην τους αγγίζει το «πρέπει» της νίκης και να προέχει για αυτούς μια καλή προσωπική ενέργεια που θα οδηγήσει σε ένα τρίτο γκολ τότε βάζεις και εσύ το χεράκι σου για να καταστραφούν τα πάντα. Ο Βεστράτε βιαζόταν, ο Σαμόρα ήθελε να σκοράρει και η Λαμία άρπαξε την ευκαιρία της αποσυντονισμένης μας άμυνας και έκανε το 2-2. Το πείσμα του Μορόν μας έδωσε μια τελευταία ευκαιρία αλλά ο Κοσέλεφ πραγματοποίησε άλλη μια εξαιρετική απόκρουση κρατώντας το Χ.

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ

Πως να σχολιάσεις το σημερινό παιχνίδι με τον τρόπο που εξελίχθηκε; Ο ΑΡΗΣ δημιούργησε ξανά ευκαιρίες με το τσουβάλι. Κάποιες από αυτές ήταν εξαιρετικές που για λίγο δεν βρήκαν εστία, άλλες σταμάτησαν στο δοκάρι και άλλες στον γκολκίπερ της Λαμίας. Αν το παιχνίδι έληγε 2-1 θα ήταν απόλυτα δίκαιο και θα προβληματιζόμασταν ξανά μόνο για τον αριθμό των γκολ που πετύχαμε. Λίγα δευτερόλεπτα απείχαν για να πούμε μπράβο στην ομάδα που δείχνει να βρίσκει τον δρόμο της. Όταν όμως δείχνεις τέτοια αφέλεια στις τελευταίες φάσεις του αγώνα τα καλά τα λόγια είναι περιττά. Όσο ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ πορεύεται χωρίς να νιώθει στο πετσί του το «πρέπει» της νίκης αυτά θα έχουμε. Αν δεν γίνει μότο μας το νίκη πάση θυσία και αυτό να το καρφώνουμε στο μυαλό κάθε παίκτη που φοράει τη φανέλα του ΑΡΗ μας, προκοπή δεν θα δούμε. Και αυτό το πρόβλημα της νοοτροπίας για να διορθωθεί χρειάζεται ποιοτικές μεταγραφές και παίκτες που μπορούν να σε ανεβάσουν επίπεδο.  Διαφορετικά θα τρέμουμε κάθε φορά που ο Μάντζιος θα αρχίζει τις αλλαγές για να φρεσκάρει την ομάδα.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΥΣ ΠΕΤΑΜΕΝΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ

Δεν ήταν αρκετά τα 2 γκολ του Μορόν για να αποδοθεί ποδοσφαιρική δικαιοσύνη στο παιχνίδι και ο ΑΡΗΣ μας να πάρει τη νίκη.  Μια νίκη που αν και την ήθελε πάρα πολύ και άξιζε να την πάρει, στο τέλος αποφάσισε να  τη «ρισκάρει» χωρίς ουσιαστικό λόγο και το πλήρωσε.  Ναι με τη Λαμία δυστυχώς συμβαίνουν αυτά τα μαγικά για αυτό κράτα την μπάλα μέχρι να ακουσθεί το σφύριγμα της λήξης και άσε το γκολ για το επόμενο παιχνίδι. Νέο πισωγύρισμα, ξαναζεσταμένη απογοήτευση…

Με το γκολ του Νταρίντα στο 39’ να αποτελεί την ευχάριστη «παραφωνία» στο ρεσιτάλ αστοχίας των παικτών μας ο ΑΡΗΣ πήρε τη νίκη που ήθελε απέναντι στον ΟΦΗ. Η ομάδα παρουσιάστηκε αισθητά βελτιωμένη στην επιθετική της ανάπτυξη, δημιούργησε εξαιρετικές καταστάσεις για γκολ αλλά η αστοχία στην τελική προσπάθεια ήταν  το μόνιμο αποτέλεσμα. Ελάχιστη σημασία έχουν όμως όλα αυτά για την ώρα μιας και ο ΑΡΗΣ μας πήρε τους 3 βαθμούς της νίκης σε ένα άδειο… παγωμένο… Κλεάνθης Βικελίδης.

ΠΗΓΕ ΝΑ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕΙ Ο ΟΦΗ, ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΓΡΗΓΟΡΑ Ο ΑΡΗΣ

Ο ΟΦΗ δεν κατέβηκε για να κλειστεί στην άμυνα και αυτό φρόντισε να μας το δείξει από το ξεκίνημα του αγώνα. Και αν στην αρχή φάνηκε να αιφνιδιαστήκαμε πολύ γρήγορα οι παίκτες μας προσαρμόστηκαν στις συνθήκες του αγώνα. Μάλιστα χάρη στις έξυπνες μακρινές μεταβιβάσεις των Πάρντο, Νταρίντα και Σουλεϊμάνοφ η ομάδα μας κατάφερε να φθάσει κοντά στο 1-0. Και σαν να μην έφθαναν οι κακές επιλογές μας είχαμε και την ατυχία με το δοκάρι του Μορόν. Στο 39’ το πείσμα του Νταρίντα απέδωσε, βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση κοντά στην εστία σκοράροντας με υποδειγματικό τρόπο για το 1-0!

ΜΠΑΡΑΖ ΧΑΜΕΝΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ, ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ

Στο Β ημίχρονο η ομάδα μπήκε με πολύ καλό ρυθμό και έδειχνε ικανή να τελειώσει το παιχνίδι. Είχε καλή κυκλοφορία της μπάλας, είχε εμπνεύσεις αλλά δεν είχε ουσία. Μορόν, Νταρίντα, Μενέντεθ, Σουλεϊμάνοφ ξανά και ξανά να μην μπορούν να συνεργαστούν, να μην μπορούν να πασάρουν σωστά ή να σουτάρουν σωστά μια ανάσα από το γκολ που θα «κλείδωνε» τη νίκη. Λογικό επακόλουθο ως ένα βαθμό να ακολουθήσει η οπισθοχώρηση ιδιαίτερα από την στιγμή που και οι αλλαγές του Μάντζιου δεν βοήθησαν. Πλησιάζοντας όμως στο τελευταίο δεκάλεπτο της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ βρήκε τα πατήματα του, πίεσε πιο ψηλά πιο σωστά και χωρίς να αγχωθεί ιδιαίτερα κράτησε αυτό το ευάλωτο 1-0 μέχρι το τέλος.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΜΕΣΟΕΠΙΘΕΤΙΚΑ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

Ίσως και να βοήθησε και ο ΟΦΗ με τον τρόπο που αγωνίσθηκε αλλά σήμερα είδαμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Η συμμετοχή του Πάρντο στην ανάπτυξη για όσο είχε δυνάμεις ήταν σημαντική. Ενώ και τα στημένα του φαντάζουν ως μια μόνιμη πηγή κινδύνου για τον αντίπαλο. Είδαμε έξυπνες μακρινές μεταβιβάσεις αλλά και σωστές προωθήσεις των παικτών μας χωρίς την μπάλα. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ να δημιουργήσει περισσότερες από μια ντουζίνα καταστάσεις όπου θα μπορούσε να σκοράρει αλλά το έκανε μόλις μια. Και αυτός είναι ο προβληματισμός που μας αφήνει το σημερινό παιχνίδι. Σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα με εξαίρεση την αστοχία της ήταν αυτή που έπρεπε. Ξεχώρισε ο Νταρίντα, ο Μορόν παρά την αστοχία του και ο Οντουμπάτζιο που συνεχώς ανεβάζει την απόδοση του.  Θετικό πρόσημο είχαν όλοι όσοι αγωνίσθηκαν με εξαίρεση τις αλλαγές όπου περιμέναμε να κάνουν πιο αισθητή την παρουσία τους. Και αυτό ως ένα βαθμό δείχνει ότι και οι επιλογές του Μάντζιου για την ώρα είναι περιορισμένες.

ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ

Το γκολ του Νταρίντα αν και στο 39’ τελικά ήταν λυτρωτικό έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι. Ο Τσέχος έψαχνε απεγνωσμένα μια καλή εμφάνιση εδώ και καιρό και σήμερα την βρήκε! Βελτιωμένη η ομάδα μεσοεπιθετικά που προβλημάτισε όμως με την αναποτελεσματικότητα της στην τελική προσπάθεια. Οι 3 βαθμοί όμως μετράνε και ο ΑΡΗΣ σήμερα πήρε έστω με αυτό το φτωχό βάσει ευκαιριών 1-0 αυτό που ήθελε! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Με πιεστική άμυνα για σχεδόν 40’ και τον Χάρελ με τον Τολιόπουλο να είναι καθοριστικοί στο φινάλε, ο ΑΡΗΣ επικράτησε της Λιετκαμπέλις με 69-60! Πήρε η ομάδα την σημαντική νίκη που ήθελε κόντρα σε μια ομάδα που στοχεύει να αφήσει πίσω στην κούρσα της πρόκρισης, ωστόσο δεν κατάφερε να καλύψει την διαφορά της πρώτης αναμέτρησης και αυτό ίσως να παίξει τον ρόλο του στη συνέχεια. Δεν αγωνίσθηκε δευτερόλεπτο ο Στάρκ, στο αντίο(?) του Κάρ που προσπάθησε χωρίς όμως να προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο στα 23’ που αγωνίστηκε.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ

Καλά ξεκίνησε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι, όχι γιατί πήρε από νωρίς κάποιο σημαντικό προβάδισμα αλλά γιατί από τα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά φαινόταν ότι τους είχαμε. Η άμυνα μας με εξαίρεση ίσως τις αλλαγές στα μαρκαρίσματα των Σόουζα και Μπάξτον ήταν πιεστική και σε μεγάλο βαθμό αποτελεσματική. Τα 10 κλεψίματα μας και τα 23 λάθη των αντιπάλων που αποτυπώθηκαν στο τέλος της αναμέτρησης φαινόντουσαν από την αρχή.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΔΥΣΤΟΚΙΑ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Σε συνέχεια του αγώνα με το Περιστέρι και σήμερα ο ΑΡΗΣ προσπάθησε να έχει πολυφωνία στην επίθεση  παίρνοντας πόντους σχεδόν από όλους όσους πατούσαν παρκέ. Κόντρα όμως σε αυτή την διάθεση που είχε η ομάδα μας το πρόβλημα στην επίθεση για περίπου 3 δεκάλεπτα έκανε την εμφάνιση του. Ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν κατάφερε να αυξήσει την διαφορά πέρα από το +12 αλλά έφθασε στο σημείο να μείνει πίσω στο σκορ και να αγκομαχά εκ νέου για τη νίκη. Παρά όμως τα κενά κάτω από το καλάθι και τα μακρινά σουτ που φάγαμε, η άμυνα ήταν αυτή που κάλυπτε την αστοχία μας και μπλόκαρε την αντεπίθεση των Λιθουανών.

ΧΑΡΕΛ ΚΑΙ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΥΠΟΓΡΑΨΑΝ ΤΗ ΝΙΚΗ

Η Λιετκαμπέλις κατάφερε να προηγηθεί με 56-57 περίπου 4΄ πριν την λήξη μεταφέροντας πλέον το άγχος της απαραίτητης νίκης στην πλευρά μας. Γιατί από εκεί που κυνηγούσαμε να καλύψουμε την διαφορά φθάσαμε να απειλούμαστε και με ήττα… Εκεί όμως ο ΑΡΗΣ έδειξε χαρακτήρα. Συνέχισε την πιεστική του άμυνα και βρίσκοντας στο πρόσωπο του Χάρελ και του Τολιόπουλου την αποφασιστικότητα και ψυχραιμία που χρειαζόταν αντέδρασε και έφθασε στη νίκη! Ιδιαίτερα ο Χάρελ που δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες εμφανίσεις ήταν παντού στο γήπεδο κάνοντας τα πάντα!

Η ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑΚΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ

Απίστευτη άμυνα έπαιξε ο ΑΡΗΣ και σήμερα κυρίως χάρη στο επίπεδο έντασης που έβγαλαν όλοι όσοι αγωνίσθηκαν. Ακόμη και αυτοί οι εύκολοι πόντοι κάτω από το καλάθι μας και τα χαμένα ριμπάουντ έμοιαζαν με αδιάφορες παράπλευρες απώλειες. Τα λάθη των Λιθουανών και τα κακά τελειώματα τους στην επίθεση ήταν αποτέλεσμα αυτής της πίεσης που διήρκησε για 40’. Αν ήμασταν λίγο καλύτεροι στην επίθεση τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο εύκολα. Η διστακτικότητα  όμως της πλειοψηφίας των παικτών , οδηγεί στις κακές επιλογές και στην αστοχία και αυτό είναι κάτι που μας ακολουθεί από την αρχή της σεζόν. Ακόμη όμως και έτσι δεν γίνεται να παραβλέψουμε ότι έστω και με αργούς ρυθμούς βλέπουμε μια βελτίωση. Ο Μπλούμπεργκ αρχίζει να προσφέρει, ο Σόουζα θέλει να συμμετέχει ενεργά στο παιχνίδι, ο Μπάξτον αν του την δώσεις σωστά θα το τελειώσει και ο Χάρελ όταν το παίρνει απόφαση δείχνει ικανός για σπουδαία πράγματα! Μέχρι και αυτός ο Κάρ σε σχέση με τις τραγικές εμφανίσεις του είναι πλέον πιο υποφερτός. Ενώ και ο Τολιόπουλος που είναι με διαφορά ο πιο συνεπής παίκτης στο σκοράρισμα είναι φανερό ότι προσπαθεί να γίνει πιο αποτελεσματικός στο παιχνίδι του. Με έναν πάντως πιο φυσιολογικό πόιντ γκαρντ από τον Κάρ το πιο πιθανό είναι να δούμε όλους τους παίκτες βελτιωμένους. Ο χρόνος που κρατά την μπάλα ο Καναδός και οι επιλογές που παίρνει οδηγεί και τους υπόλοιπους σε λάθη. Και αυτό όταν διορθωθεί θα δούμε έναν ανεβασμένο και απελευθερωμένο ΑΡΗ.

ΑΣΤΑΘΗΣ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Δυσκολεύτηκε, αγχώθηκε αλλά στο τέλος τα κατάφερε! Μπορεί να μην ήρθε η διαφορά των 11 πόντων που θέλαμε αλλά αυτός ο ΑΡΗΣ με το πείσμα και την μαχητικότητα του, πείθει ότι στο τέλος θα πάρει την πρόκριση που θέλει ότι και αν γίνει! Εντυπωσιακός ο Χάρελ που μαζί με τον Τολιόπουλο «κλείδωσαν» την νίκη όταν όλα πήγαιναν στραβά. Το παιχνίδι όμως δεν στράβωσε και ο ΑΡΗΣ πανηγύρισε με τον κόσμο του μια σημαντική παλικαρίσια νίκη!

ΥΓ. Ανακοινώθηκε ο Στάρκ! Βρε λες;