Από την κόλαση στο παράδεισο βρέθηκε έστω για λίγα δευτερόλεπτα η ομάδα μας για να καταλήξει τελικά πίσω στην κόλαση γνωρίζοντας νέα πικρή ήττα στη Ρόδο και συνεχίζοντας για 4η χρονιά αυτή την ντροπιαστική αρνητική παράδοση. Μια ήττα που μας φέρνει στην 6η θέση φανερώνοντας ότι για τον φετινό ΑΡΗ του Δ.Πρίφτη ακόμη και τα αυτονόητα για να κατακτηθούν θα πρέπει να γίνει με πολύ κόπο και πόνο...
Το ότι μόλις ένα δεκάλεπτο σοβαρού ΑΡΗ ήταν αρκετό για να επιστρέψει η ομάδα μας από το -23 και να φθάσει μια ανάσα από τη νίκη φανερώνει και το μέγεθος της σημερινής αποτυχίας του Δ.Πρίφτη και των παικτών του. Πως θα μπορούσε όμως να γίνει διαφορετικά όταν από την μια πλευρά υπήρχε μια ομάδα προετοιμασμένη ψυχολογικά και αγωνιστικά για να πάρει τη σημερινή νίκη και από την άλλη το γνωστό φοβισμένο συνονθύλευμα που πάλευε στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα για να αποφύγει τον διασυρμό. Οι αντίπαλοι μας κέρδισαν κατά κράτος την μάχη των ριμπάουντ, σούταραν με αυτοπεποίθηση και έδειχναν απίστευτη θέληση για τη νίκη. Μάλιστα το ότι έδιναν 2-3 μέτρα χώρο όποτε ο Μούρτος και ο Ξανθόπουλος έπαιρναν την μπάλα στην επίθεση αλλά και οι βοήθειες στο μαρκάρισμα του Καββαδά φανέρωνε ότι ο Λυκογιάννης ήταν διαβασμένος. Εμείς από την άλλη το γνωστό μονοδιάστατο επιθετικό παιχνίδι με εξαίρεση κάποιες προσπάθειες να περάσει η μπάλα στον Καββαδά αλλά ως εκεί. Με τον ΑΡΗ να κυνηγάει από το ξεκίνημα του αγώνα τον αντίπαλο του και το ταμπλό να γράφει το ντροπιαστικό 73-50 όλα έδειχαν ότι οδηγούμασταν στο απόλυτο ναυάγιο. Και όμως στο σημείο που είχαμε πιάσει πάτο χάρη κυρίως στον Ντραγκίσεβιτς ήρθε η αφύπνιση. Στη συνέχεια η άμυνα έσφιξε και ο Κάμινγκς άρχισε να γίνεται πιο αποτελεσματικός με αποτέλεσμα να φθάσουμε μια ανάσα από μια επική ανατροπή μέσα σε λίγα λεπτά. Το 83-84 όμως δεν έμελλε να είναι το τελικό σκορ και στα τελευταία 6'' καταφέραμε να δεχθούμε καλάθι και να χάσουμε...
Το σημερινό παιχνίδι ήταν άλλη μια απόδειξη ότι ο ΑΡΗΣ πρέπει ΆΜΕΣΑ να αλλάξει προπονητή. Όχι δεν φέρει ευθύνη σήμερα ο Δ.Πρίφτης που οι παίκτες του δεν έβαζαν βολές, που αστοχούσαν μόνοι τους, που δεν ήταν μαχητικοί σε άμυνα και ριμπάουντ. Έτσι όπως έπαιξαν για 30' οι παίκτες μας σήμερα όποιος και αν ήταν στον πάγκο τα ίδια θα βλέπαμε. Το ότι απουσιάζει όμως η μαχητικότητα, η αυτοπεποίθηση, η αισιοδοξία, η καλή ψυχολογία σχεδόν από όλους τους παίκτες μας οφείλεται 100% στο ότι ο Δ.Πρίφτης αδυνατεί να τους εμπνεύσει για να βγάλουν αυτά που μπορούν πάνω στο παρκέ. Ο τρόπος που διαχειρίζεται το ρόστερ; η κατανομή των ρόλων; η απουσία επιθετικού πλάνου που εκτός του Κάμινγκς όλοι οι υπόλοιποι φαίνονται άχρηστοι; Όποιος και αν είναι ο λόγος το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει και το αποτέλεσμα είναι ότι αυτή η ομάδα, με αυτόν τον προπονητή δεν τσουλάει... Άγνωστο αν αυτή η 6η θέση που είμαστε σήμερα είναι ικανή να αφυπνίσει αυτούς που έχουν την τύχη της ομάδος μας στα χέρια τους... Μακάρι οι φήμες για Γιαννάκη να επαληθευτούν και τελικά η Ανάσταση για εμάς στους Αρειανούς να έρθει νωρίτερα...
ΥΓ. Πενταδάτος ο Φλιώνης σήμερα παρόλο που αγωνίσθηκε μόλις λίγα λεπτά .. άβυσσος το μυαλό του coach of the year!
ΥΓ2. 2' 56'' αγωνίστηκε ο Τζάκσον σήμερα. Δηλαδή 56'' παραπάνω από όσο χρειάστηκε το τεχνικό μας τιμ για να τον επιλέξει ως αντικαταστάτη του Μπάκνερ!
ΥΓ3. Ακόμη μια φιλότιμη προσπάθεια... μπορεί κανείς να κατηγορήσει την ομάδα ότι δεν προσπάθησε;
ΥΓ4. Έλειπε ο Σανικίντζε...