Έσπασε επιτέλους την σιωπή του ο Νίκος Λάσκαρης και μιλώντας στον "αέρα" του Yellow Radio 92.8 έβαλε τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση. Όχι μόνο δεν υπάρχει κάποια "άτακτη φυγή" στα ξαφνικά όπως πολλοί κινδυνολόγοι προμήνυαν αλλά μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα γίνει και η περιβόητη συνέντευξη τύπου όπου θα μιλήσει για το μέλλον του ΑΡΗ. Ο μεγαλομέτοχος μπορεί να μην μπήκε σε λεπτομέρειες αλλά σε καμία περίπτωση δεν προσπάθησε να ωραιοποιήσει την κατάσταση και να κρυφθεί πίσω από το δάχτυλο του. Ενώ το μήνυμα αισιοδοξίας που έστειλε στο "κλείσιμο" ήταν το πιο σημαντικό στα λεγόμενα του.

Εδώ και καιρό έχουμε γίνει μάρτυρες μιας απίστευτης στοχοποίησης και διόγκωσης του γνωστού προβλήματος του Ν.Λάσκαρη που έχει φέρει αναταράξεις στον μπασκετικό ΑΡΗ. Και όλα αυτά όταν ο άνθρωπος ο οποίος δέχεται όλο αυτό τον καιρό τα πυρά μας έχει δείξει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο από τους τυχοδιώκτες που κατά καιρούς έχουν περάσει από τον ΑΡΗ. Όχι μόνο με το ήθος που τον διακρίνει αλλά και με την οικονομική δυναμική που έδειξε ότι έχει από την πρώτη ημέρα. Η αγορά των μετοχών πριν καν μάθουμε το όνομα του, το 'λίφτινγκ" σε γήπεδο, αποδυτήρια, μπουτικ, κλειστό στο Κλ.Βικελίδης, εκπλήρωση υποχρεώσεων προς ΑΣ, οικονομική ομαλότητα, άρνηση ασύμφορων χορηγιών και πολλές άλλες δραστηριότητες του εντός και εκτός ΑΡΗ συνθέτουν ένα εντελώς διαφορετικό προφιλ ανθρώπου από αυτό το οποίο εντέχνως καλλιεργείται τις τελευταίες ημέρες. Ακόμη και η δημόσια στήριξη που του παρείχε ο "παροπλισμένος"  Λ.Αρβάνιτης  κάτι δείχνει.  Τώρα το ότι υπαρχεί ανησυχία για όλα όσα βλέπουμε και ακούμε καθημερινά σε συνδυασμό με την ανυπομονησία που υπάρχει για το χτίσιμο του ΑΡΗ της επόμενης χρονιάς είναι λογικό. Αυτή η αναμονή σκοτώνει... και ελπίζουμε μέσα στην επόμενη εβδομάδα να ολοκληρωθεί με τον πιο γλυκιά κατάληξη.

Το αν η δικαστική περιπέτεια του μεγαλομετόχου αλλάξει το πενταετές πλάνο και από Π.Γιαννάκη πάμε σε "μαθητευόμενους μάγους" είναι κάτι που σύντομα θα το μάθουμε. Αυτό όμως που έχει ξεχωριστή σημασία είναι ότι ο ΑΡΗΣ δεν είναι ακέφαλος όπως παρουσιάζεται. Ο μεγαλομετόχος μετά από σωρεία επικοινωνιακών ολισθημάτων έκανε αυτό που έπρεπε και έδωσε απαντήσεις... ή καλύτερα μια πρώτη γεύση από απαντήσεις. Γιατί οι απαντήσεις που πρέπει να περιμένουμε έχουν να κάνουν με πράξεις και μόνο με πράξεις όλα τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση. Ας ελπίσουμε η σημερινή τοποθέτηση του Ν.Λάσκαρη σε ένα ΑΡΕΙΑΝΟ μέσο να αφύπνισε μερικούς που βίαστηκαν να στήσουν στον τοίχο έναν από τους ελάχιστους ανθρώπους που και χρήματα βάζουν αλλά και διάθεση δείχνουν να προσφέρουν. Για τα υπόλοιπα, βασανιστική αναμονή...

ΥΓ. Αν και οι άργησε η μπασκετική Μασονία να πιάσει δουλειά τελικά το έκανε.... σιγά μην έχαναν οι γνωστοί καλοθελητές να παρουσιάσουν τον Δ.Πρίφτη ως την ιδανική επιλογή για αυτές τις δύσκολες στιγμές! Δεν μας προξενεί εντύπωση. Σε μια χώρα που επιλέγεται προπονητής για την Εθνική ομάδα την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή με τα κριτήρια που επιλέχθηκε, τα πάντα φαντάζουν λογικά!

ΥΓ2. Και μια που πιάσαμε την Εθνική Ελλάδος να πούμε και δύο λόγια για τον νέο προπονητή. Προσωπικα΄τον κ.Μίσσα τον έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση τόσο σαν προσωπικότητα όσο και σαν προπονητή. Παρόλα αυτά όταν μιλάμε για αθλητισμό και ιδιαίτερα για πρωταθλητισμό υπάρχει ανταγωνισμός και διαφορετικά επίπεδα. Δηλαδή η κορυφή για κάποιον παίκτη ή προπονητή είναι η κατάκτηση του τίτλου στο NBA και το παγκόσμιο. Και μια καλή εναλλακτική είναι σίγουρα η Ευρωλίγκα. Όταν λοιπόν ως παίκτης ή προπονητής συνειδητά απέχεις από όλο αυτό τον ανταγωνισμό τότε μάλλον λείπει η φιλοδοξία. Και η φιλοδοξία είναι από τα πιο σημαντικά στοιχεία για να επιτύχεις με ότι και αν ασχολείσαι.

Τελειωμό δεν έχουν στον πλανήτη ΑΡΗ οι εκπλήξεις με το ρεπορτάζ πλέον να περιλαμβάνει και αστυνομικές "ειδήσεις". Και αν την είδηση ότι η αστυνομία αναζητεί τον Ραφίκ Τζιμπούρ την εκλάβαμε με αδιαφορία και χιούμορ, η φήμη που παρουσιάστηκε ως είδηση ότι ο Νίκος Λάσκαρης έχει συλληφθεί μετά από διεθνές ένταλμα της ιντερπολ προκαλεί αηδία και αποτροπιασμό για τα παιχνίδια που παίζονται εις βάρος του ΑΡΗ μας. Μια "είδηση" η οποία διαψεύθηκε άμεσα με επίσημη ανακοίνωση από την ΚΑΕ ΑΡΗΣ. αλλά και από την ΕΛ.ΑΣ κάτι που να μεν μας ανακούφισε αλλά από την άλλη μας γέμισε με προβληματισμό και αγανάκτηση για την στοχοποίηση του μεγαλομετόχου μας σε τέτοιο βαθμό ώστε να κατασκευάζονται πλαστές ειδήσεις.

Απίστευτη εξέλιξη από το πουθενά την στιγμή που ο μπασκετικός ΑΡΗΣ και ο κόσμος του περιμένει τον Ν.Λάσκαρη να "κλείσει" την χρονιά που ολοκληρώθηκε και να ανοίξει τα χαρτιά του για την επόμενη ενεργοποιώντας και την συμφωνία με τον Π.Γιαννάκη. Άγνωστο αν πίσω από αυτή την λάσπη τα κίνητρα είναι επιχειρηματικά ή αθλητικά αλλά είναι ξεκάθαρο ότι ο μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ ΑΡΗΣ έχει στοχοποιηθεί. Ρεπορτάζ στο PlanetARIS.gr δεν κάνουμε, εισαγγελείς, δικαστές και δικηγόροι δεν είμαστε για να αναλύσουμε την δικαστική διαμάχη του μεγαλομετόχου αλλά και μόνο το γεγονός ότι σε μια χώρα σαν την Ελλάδα όπου το πιστόλι πάει σύννεφο σε βαθμό που να θεωρείται φυσιολογικό και ενώ οι μισοί πρόεδροι και παράγοντες επαγγελματικών σωματείων και ομοσπονδιών κατηγορούνται για συμμετοχή σε μικρά πταίσματα μέχρι και σε υποθέσεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν σενάριο αστυνομικής ταινίας είναι απορίας άξιο όλο αυτό που γίνεται με τον Ν.Λάσκαρη. Χρονόμετρο με αντίστροφη μέτρηση  για τις δεσμεύσεις περί πληρωμών και "ξεσκόνισμα" κάθε πτυχής της δικαστικής διαμάχης με τον Λετονό όταν για τους προέδρους των δίπλα που κατέληξαν στην φυλακή το μόνο που ακούγαμε ήταν ότι τα λεφτά έμπαιναν από άλλη τσέπη και όχι από αυτή των "κλοπιμαίων"... Απίστευτα πράγματα  που σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει ο Ν.Λάσκαρης να τα αφήσει έτσι μένοντας απλά στο επικοινωνιακό παιχνίδι των εντυπώσεων.

Τέλος θα πρέπει να επισημάνουμε και κάτι πολύ σημαντικό ώστε να γίνει ξεκάθαρο σε όλα τα μέλη της οικογένειας του ΑΡΗ που είναι και μέλη της διοίκησης της ΚΑΕ ότι η ευθύνη που έχουν απέναντι στον κόσμο του ΑΡΗ είναι μεγάλη. Γιατί όταν για ένα τόσο σημαντικό θέμα βγαίνει επίσημη διάψευση από την ΚΑΕ τότε όλοι μας οφείλουμε να την υιοθετήσουμε άνευ όρων και προϋποθέσεων με ότι αυτό συνεπάγεται. Πλέον όλοι μας θα πρέπει να απλώσουμε μια ασπίδα προστασίας γύρω από τον μεγαλομέτοχο της ΚΑΕ μένοντας μακριά από όλους όσους παλεύουν να μας οδηγήσουν σε βιαστικά και λανθασμένα συμπεράσματα. Ναι μεν ο κόσμος του ΑΡΗ δεν πρόκειται να γίνει ο "οπαδικός στρατός" κανενός επιχειρηματία αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν πόλεμο άνευ προηγουμένου με τα πυρά να πέφτουν και πάνω στον ΑΡΗ μας!

ΥΓ. Η εξωστρέφεια είναι μια λέξη που έχει πολύ πέραση και χρησιμοποιείται ολοένα και πιο συχνά στην καθημερινότητα μας... έλα όμως που πολλές φορές πρέπει πρώτα να κλείνεσαι στο καβούκι σου και να ετοιμάζεις τις άμυνες προτού βγεις εκεί έξω... Τα έλεγε ο "τρελός" αλλά ποιος τον άκουγε... 

Η χθεσινή ήττα στο ΟΑΚΑ με την "σκούπα" της ΑΕΚ επισημοποίησε το τέλος μιας από τις περίεργες χρονιές που έχουμε βιώσει στον μπασκετικό ΑΡΗ. Δεν θα την χαρακτηρίσω ως μια από τις χειρότερες μιας και η 4η θέση και η συμμετοχή  στον τελικό του κυπέλλου δεν δείχνει κάτι τέτοιο αλλά με τα μάτια ενός οπαδού που λατρεύει το μπάσκετ ήταν μια από τις πιο ξενέρωτες που μπορώ να θυμηθώ τα τελευταία 20 χρόνια. Ο λόγος φυσικά είναι οι συνθήκες και οι προσδοκίες που υπήρχαν το περασμένο καλοκαίρι όπου ο ΑΡΗΣ μας δεν κατέβηκε με ομάδα ανάγκης, με εράνους, με στόχο να αποφύγει τον υποβιβασμό, με απαγόρευση μεταγραφών, με διοίκηση οπαδών ή διαχειριστών αλλά με μια δυνατή διοίκηση που αύξησε το μπάτζετ και το ελάχιστο στο οποίο στόχευε(άσχετα αν φοβόταν να το πει) ήταν να δώσει συνέχεια στην περσινή "συμπαθητική" χρονιά όπου ο ΑΡΗΣ βγήκε 4ος με μια ομάδα που άρεσε στον κόσμο.

Οι ομάδες λένε χτίζονται το καλοκαίρι και όπως φάνηκε στην πορεία όλα τα λάθη έγιναν μαζεμένα το καλοκαίρι. Από την μη στελέχωση της ΚΑΕ από ανθρώπους που γνωρίζουν τον χώρο, από την ανανέωση του Δ.Πρίφτη, την παράδοση των "κλειδιών" της ομάδος σε έναν μόνο άνθρωπο χωρίς την ανάλογη εμπειρία στη διαχείριση μεγάλων μπάτζετ με μεγαλύτερων απαιτήσεων από αυτές μιας "συμπαθητικής" χρονιάς, την τραγική εκτίμηση προσφοράς και κόστους των ξένων της προηγούμενης χρονιάς και φυσικά την επιλογή των νέων ξένων που θα ήταν αυτοί που θα σήκωναν την ομάδα στις πλάτες τους. Ο Δ.Πρίφτης δεν μπορούσε να δει ότι οι "μέτριοι" Αμερικανοί του που δεν τους εκτιμούσε και τόσο πολύ όπως ήταν οι Γουότερς και Χάγκινς ήταν από τις σταθερές αξίες της περσινής ομάδος. Ενώ και ο Μακνήλ που ήταν εκ των αγαπημένων του τελικά χάθηκε στη διαπραγμάτευση... Πάντα φυσικά με το σκεπτικό ότι "ουδείς αναντικατάστατος"... όταν όμως αυτό το σκεπτικό προέρχεται από έναν προπονητή που δεν μπόρεσε να βρει τον αντικαταστάτη του Τσούπκοβιτς τότε μάλλον πρόκειται για υπερβολή. Αν στους 3 Αμερικάνους που ο ΑΡΗΣ μας είχε την ευκαιρία να τους κρατήσει βάλουμε και τον Κοέν που μπορούσε να προσφέρει με πολλαπλούς τρόπους μιλάμε για μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία να δημιουργηθεί ένας ουσιαστικός κορμός και η περσινή "συμπαθητική" ομάδα να έχει μια συνέχεια. 

Το αποτέλεσμα ήταν ο φετινός τζόγος με τους ξένους που κρίνοντας από την απόδοση τους μάλλον μιλάμε κυριολεκτικά για τζόγο. Γιατί ναι μεν μπορεί εμείς ως οπαδοί να βλέπουμε τα καρφώματα του Μπάκνερ και να εντυπωσιαζόμαστε αλλά ως τεχνικό τιμ οφείλεις να δεις και κάτι παραπάνω από μερικά τρίλεπτα βιντεάκια στο Youtube. Οφείλεις να ρωτήσεις μερικούς φίλους σου για το αν ο Τζένκινς είναι ηγετική φυσιογνωμία ή ρολίστας πολυτελείας και φυσικά δεν γίνεται να αψηφάς την στατιστική για έναν Αμερικάνο σαν τον Μάρμπλ που θα αγωνιζόταν για πρώτη φορά στα Ευρωπαϊκά γήπεδα. Το πιο τραγελαφικό στην όλη υπόθεση με τους ξένους ήταν ότι η καλύτερη επιλογή του Δ.Πρίφτη ήταν αυτή του Κάμινγκς. Ενός παίκτη που μπορεί ΑΝ βελτιωθεί σημαντικά να αποτελέσει κάτι το αξιόλογο στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο πόιντ γκαρντ με την εμπειρία που χρειαζόταν ο ΑΡΗΣ για να βασιστεί πάνω του. Μάλιστα για όσους βλέπουν πιο καθαρά τα πράγματα μπορεί να ήταν και ο σημαντικότερος λόγος που όλοι οι υπόλοιποι παίκτες από τους οποίους περιμέναμε να έχουν σημαντική προσφορά παρουσιάστηκαν πολύ κατώτεροι του αναμενομένου. Ναι σίγουρα ο ΑΡΗΣ είναι ένα πιο απαιτητικό περιβάλλον αλλά δεν γίνεται ο Καββαδάς με τον Αρκαδικό να είναι εκ των κορυφαίων του πρωταθλήματος και σε εμάς ακόμη και με αντιπάλους από τη μέση της βαθμολογίας και κάτω να είναι άφαντος. Το ίδιο ισχύει και σχεδόν για όλη την υπόλοιπη ομάδα εκτός από αυτούς που δεν περιμέναμε κάτι το συγκλονιστικό παρά μόνο την προσπάθεια όπως ήταν οι Σίμτσακ, Μούρτος, Ζάρας, Ξανθόπουλος...  Ο Σανικίντζε που δεν προλάβαμε να τον δούμε μιας και τραυματίστηκε νωρίς νωρίς στη συνέχεια παρουσιάστηκε ίσως ως ο καλύτερος ξένος παίκτης που έχει έρθει στον ΑΡΗ μετά τον αείμνηστο Ρόι Τάρπλεϊ. Αν και αποκτήθηκε μόλις 2 εβδομάδες πριν την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων τελικά όμως μας είπαν ήταν ο παίκτης πάνω στον οποίο ο Δ.Πρίφτης είχε βασίσει όλο τον φετινό ΑΡΗ γιατί θα έκανε τα πάντα μέσα στο γήπεδο! Και αλήθεια να ήταν αυτό και μόνο το χρονικό σημείο της απόκτησης του δείχνει την προχειρότητα με την οποία έγινε ο σχεδιασμός της ομάδος. Ενώ το παραμύθι με τον Σανικίντζε συνεχίστηκε σχεδόν μέχρι το τέλος της χρονιάς με τους "υπωντιστές" του κόσμου του ΑΡΗ να μιλάνε για την στιγμή που ο Σάνι θα επιστρέψει πάνω στο παρκέ λες και δεν γνώριζαν ότι ένας τέτοιος τραυματισμός σε αυτή την ηλικία μπορεί να σήμαινε και το τέλος της καριέρας τους...

Οι ήττες από Ρέθυμνο στην Κρήτη και μπάογκ μέσα στο Παλέ φανέρωσαν αυτά που ήδη είχαν φανεί από τα φιλικά και η γκρίνια σκέπασε την ομάδα. Ήρθαν και οι τραυματισμοί και κάπου εκεί νωρίς νωρίς ο κόουτς έχασε την μπάλα. Μπορεί η χρονιά να τελείωσε με τους "φίλους" του προπονητή να τα δίνουν όλα αλλά για όποιον παρακολούθησε από κοντά την φετινή πορεία θα διαπίστωσε ότι ο κόουτς φέτος είχε περισσότερους "εχθρούς" μέσα στα αποδυτήρια παρά φίλους. Μια κατάσταση που ποτέ δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει ο Δ.Πρίφτης με αποτέλεσμα να δούμε έναν ΑΡΗ από την αρχή μέχρι το τέλος όπου όποτε συναντούσε έναν σοβαρό αντίπαλο έχανε και συνήθως έχανε εύκολα... Οι εμφανίσεις συνολικά στα πλέιοφς παρά τις "σκούπες" σε ημιτελικά και μικρούς τελικούς ήταν ίσως οι μοναδικές εμφανίσεις που παρέπεμπαν σε ομάδα μιας και εκεί ο Δ.Πρίφτης είχε εγκαταλείψει την προσπάθεια να μπολιάσει παίκτες και να κάνει κάτι διαφορετικό από το να εμπιστευτεί τους 5-6 παίκτες που πίστευε και τον πιστεύαν. Ενώ ο αγώνας στην Τουρκία με την Μπάνβιτ(την φιναλίστ του Basketball Champions League) παρά την άδικη ήττα ήταν ίσως το μοναδικό παιχνίδι όπου είδαμε έναν ΑΡΗ μαχητή που αρνιόταν πεισματικά να χάσει. Αντιθέτως ο τρόπος που αντιμετώπισε η ομάδα μας τον τελικό με τον Παναθηναϊκό μέσα στο Παλέ  περισσότερο πλήγωσε την υπερηφάνια μας  παρά μας έκαναν να νιώσουμε ότι παλέψαμε και πέσαμε σαν μαχητές. Αν σε όλη τη χρονιά σε ότι αφορά καθαρά το αγωνιστικό κομμάτι βγάλουμε την συγκυρία όπου στα πλέιοφς αντιμετωπίσαμε τον συμπολίτη που βγήκε 5ος και στη θέση του ήταν το Ρέθυμνο ή ο Κολοσσός αμφιβάλλω αν θα είχαν το κουράγιο ο προπονητής και οι παίκτες; μας ευθαρσώς να δηλώνουν ότι η χρονιά ήταν πετυχημένη και τα κατάφεραν παρά τις δυσκολίες. Το ότι η χρονιά για πολλά μέλη αυτής της ομάδος όπως και για μερίδα του κόσμου θεωρείται πετυχημένη μόνο και μόνο επειδή απέκλεισες στα πλέιοφς αυτόν τον ανύπαρκτο συμπολίτη δείχνει και το βαθύτερο πρόβλημα που υπάρχει στον μπασκετικό ΑΡΗ...

Φυσικά το αγωνιστικό πάντα είναι σε άμεση συνάρτηση με την διοικητική και οικονομική ηρεμία της ομάδος και φέτος ο ΑΡΗΣ και σε αυτό το κομμάτι είχε προβλήματα. Οι διαφορετικές απόψεις εντός της διοίκησης για το αν θα έπρεπε να μείνει ο Δ.Πρίφτης αλλά και για το αν θα έπρεπε να τον αφήσουν να είναι το απόλυτο κουμάντο στο χτίσιμο της ομάδος ήταν ίσως το πρώτο σημάδι ότι γυαλί πάει να ραγίσει... Η αλόγιστη σπατάλη του διπλάσιου μπάτζετ για μια ομάδα που δεν έπειθε κανέναν λογικό είναι να μην ξενέρωσε μόνο εμάς αλλά και αυτούς που μάτωνουν οικονομικά για να ξαναοδηγήσουν τον ΑΡΗ στον δρόμο των επιτυχιών. Ήταν ολοφάνερο ότι από ένα σημείο και μετά ο Νίκος Λάσκαρης πέταξε λευκή πετσέτα για τη φετινή χρονιά. Έδωσε προτεραιότητα στις "περιπέτειες" του εκτός ΑΡΗ και άφησε τον χρόνο να κυλάει όσο πιο αναίμακτα οικονομικά γινόταν. Παίκτες όπως ο Τζάκσον και ο Σκοτ αν δεν ήταν Αμερικάνοι δεν θα ερχόντουσαν ποτέ σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ ακόμη και σε μέτριες χρονιές. Ακόμη όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις φάνηκε ότι ο δίαυλος επικοινωνίας και η εμπιστοσύνη μεταξύ διοίκησης και προπονητή είχε χαθεί. Δύσκολα όμως μπορεί να δώσει κανείς άδικο στον Ν.Λάσκαρη γιατί ίσως το μεγαλύτερο του λάθος ήταν ότι εμπιστεύτηκε ανθρώπους που υπερεκτίμησαν τις δυνατότητες τους, απέτυχαν και παρέσυραν στην αποτυχία τους και τον ΑΡΗ.

Η επόμενη ημέρα θέλει τον Π.Γιαννάκη να επιστρέφει στο σπίτι του και τον ΑΡΗ να αλλάζει σελίδα όπως έπρεπε να είχε κάνει από την πρώτη ημέρα που ήρθε ο Ν.Λάσκαρης. Όταν όμως ο μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ περιτριγυρίζεται από ανθρώπους που η εναλλακτική λύση που του προτείνουν αντί για τον Πρίφτη είναι ο Λυκογιάννης τότε καταλαβαίνετε τι είδους νοοτροπία υπάρχει εκεί στην ΚΑΕ ΑΡΗΣ. Τα υπόλοιπα για την επόμενη ημέρα στον μπασκετικό ΑΡΗ θα τα αναλύσουμε όταν και ο ίδιος ο Ν.Λάσκαρης ανοίξει τα χαρτιά του.... 

ΥΓ. Για τους "χαρούμενους" συνΑρειανούς μας για την κατάκτηση της 4ης θα διοργανωθεί ειδική φιέστα στον Λευκό Πύργο με specialguestτον Τσούπκοβιτς.

ΥΓ2. Το γράψαμε και στο ποστ μετά το χθεσινό παιχνίδι με την ΑΕΚ αλλά ας το ξαναγράψουμε και σήμερα μπας και το εμπεδώσουν μερικοί που δεν θέλουν να καταλάβουν και βλέπουν εμμονές σε πρόσωπα και καταστάσεις.  Ευχόμαστε στον ΑΡΗ του Ν.Λάσκαρη να μην ξαναδούμε προπονητές και παίκτες που διακρίνονται περισσότερο για το ήθος και τον χαρακτήρα τους από ότι για τα επιτεύγματα τους πάνω στο παρκέ.

Χωρίς τους Κάμινγκς, Ντραγκίσεβτις και Τζάκσον θα παραταχθεί η αγαπημένη μας ομάδα στο ΟΑΚΑ απέναντι στην ΑΕΚ στην πρώτη μάχη για την 3^η θέση της τελικής κατάταξης. Μια θέση που δεν δίνει τίποτα ουσιαστικά πέρα όμως από μια νίκη γοήτρου που για εμάς τους οπαδούς έχει ιδιαίτερη σημασία.

Οι τραυματισμοί είναι η μεγάλη πληγή του φετινού ΑΡΗ και όταν αυτοί συνδυάζονται με μια ομάδα που ποτέ δεν μπόρεσε να βρει μια αγωνιστική ταυτότητα τότε τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Αν στο παραπάνω προσθέσουμε και την «εμμονή» του Δ.Πρίφτη να μην συμπεριλαμβάνει από την αρχή της χρονιάς στο ροτέισον τους νεαρούς Φλιώνη και Χρηστίδη ώστε όταν τους χρειαστεί όπως σήμερα να είναι πιο ετοιμοπόλεμοι τότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι σήμερα θα δούμε έναν ΑΡΗ ειδικών συνθηκών. Παρόλα αυτά επειδή όλα αυτά τα χρόνια έχουμε καταλάβει πως λειτουργεί αυτή η ομάδα υπό καθεστώς πίεσης ή έχοντας τον τίτλο του φαβορί σήμερα με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί και τα προγνωστικά όλα εις βάρος μας το πιο πιθανό είναι να δούμε έναν ΑΡΗ συγκεντρωμένο που για 40’ να παλέψει με όλες τις δυνάμεις του για τη νίκη. Το αν θα τα καταφέρει είναι άλλο θέμα και θα φανεί πάνω στο παρκέ. Απέναντι σε μια ΑΕΚ με πολλές περισσότερες λύσεις σε σχέση με τη δική μας ομάδα αλλά και με τα δικά της προβλήματα.

Το να περνάνε τα χρόνια και να βλέπεις ολοένα και περισσότερους συνΑρειανούς να αφουγκράζονται την άποψη ότι επίσημα παιχνίδια σαν το σημερινό είναι αδιάφορα και να μην  θέλουν καν τη νίκη γοήτρου είναι λυπηρό. Ο καθένας μας όμως έχει το δικαίωμα να τα βλέπει τα πράγματα όπως θέλει. Αντιθέτως όμως όταν είσαι μέλος αυτής της ομάδος και εκπροσωπείς όλους εμάς πάνω στο παρκέ είναι απαγορευτικό να εκφράζεις τέτοιες απόψεις και να έχεις το μυαλό σου στις καλοκαιρινές διακοπές. Ας ελπίσουμε αυτές οι δηλώσεις περί αδιάφορων παιχνιδιών να μην εκφραστούν και πάνω στο παρκέ. ΔΙΠΛΟ ΜΕΣ ΣΤΟ ΟΑΚΑ ΑΡΗ ΟΛΕ ΟΛΕ!

ΥΓ. Ολοένα και περισσότερα άρθρα σε διάφορα ΜΜΕ παρουσιάζουν τον Παναγιώτη Γιαννάκη ως τον  επόμενο προπονητή του ΑΡΗ. Μακάρι να βγουν αληθινά γιατί θα σημαίνει ότι όχι μόνο ο ΑΡΗΣ ύστερα από χρόνια θα έχει έναν σπουδαίο προπονητή και μια ξεχωριστή προσωπικότητα στον πάγκο του αλλά ότι έχει και μια διοίκηση αποφασισμένη να επενδύσει και να κάνει τον ΑΡΗ μεγάλο. Άλλωστε προπονητές του επιπέδου του Π.Γιαννάκη δεν κάθονται σε μια ομάδα χωρίς παίκτες και απλήρωτοι...

Με τις αγωνιστικές υποχρεώσεις του μπασκετικού ΑΡΗ να αργούν η συνέντευξη που παραχώρησε ο Ν.Λάσκαρης πριν από λίγες ημέρες στην εφημερίδα "ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ" είναι αυτό που τράβηξε την προσοχή μας. Άλλωστε μετά και την φετινή χαμένη χρονιά που σύντομα θα ολοκληρωθεί οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από την επόμενη ημέρα και όλα αυτά που ευελπιστούμε να γίνουν εξιτάρει.

Και μόνο το ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που πληρώνει χρέη παλιών, αυξάνει σταδιακά το αγωνιστικό μπάτζετ και δεν φοβάται να μιλήσει για το μέλλον του ΑΡΗ εώς και 5 χρόνια μπροστά είναι κάτι το εξαιρετικό για την αγαπημένη μας ομάδα ιδιαίτερα σε σχέση με ότι συμβαίνει σε όλο τον υπόλοιπο σύλλογο. Παρόλα αυτά το "υπάρχουν και χειρότερα" μπορεί να βοηθάει να εκτιμήσεις κάποιες καταστάσεις αλλά σπάνια σε ωθεί προς το καλύτερο. Αν και θα ακολουθήσει με το τέλος της χρονιάς μια συνέντευξη τύπου όπου θα ειπωθούν τα πάντα με περισσότερες λεπτομέρειες εμείς θα ξεχωρίσουμε και θα σχολιάσουμε κάποια σημεία από τη συνέντευξη του:

"Η φετινή χρονιά είναι ιδιαίτερη. Πέρσι είχαν βγει οι επιλογές, αλλά και δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε δυσάρεστες καταστάσεις, όπως φέτος. Ο ένας τραυματισμός, έρχονταν πίσω από τον άλλο. Από παίκτες, από επιλογές, από πράγματα που δεν βγήκανε "  /  Σε αντίθεση με παλαιότερες δηλώσεις αυτή τη φορά ο μεγαλομέτοχος απέφυγε να ωραιοποιήσει την πορεία του φετινού ΑΡΗ και όσο πιο κομψά του επιτρέπει  η θέση του να μιλήσει  παραδέχθηκε την αποτυχία στο αγωνιστικό. Και η ειλικρίνεια είναι κάτι που όλοι εκτιμάμε.

"Από άλλα θέματα εκτός μπάσκετ, που κάποιοι θέλησαν να εκμεταλλευτούνε εις βάρος μας και να δημιουργήσουν ένα αρνητικό κλίμα, το οποίο, δυστυχώς, δεν μπόρεσε να χειριστεί η ομάδα. Απ’ ότι έχω καταλάβει, από τις συζητήσεις που είχα, έχει επηρεαστεί τόσο η ομάδα, όσο και το τεχνικό τιμ. Αλλά αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να έχουν σχέση με την ομάδα"  /. Αν και η μανία κατάδιωξης και το κηνύγι φαντασμάτων στον ΑΡΗ έχει κουράσει εδώ και πολλά χρόνια το ότι η ομάδα δεν μπόρεσε να διαχειριστεί κάποια πράγματα που επί της ουσίας δεν την αφορούν όπως λέει ο πρόεδρος μάλλον καυτηριάζει το πρόβλημα με την στελέχωση της ΚΑΕ και του τεχνικού τιμ. Η έλλειψη έστω και μιας ισχυρής προσωπικότητας από την τεράστια δεξαμενή του μπασκετικού ΑΡΗ είναι κάτι που θα πρέπει να περιλαμβάνετε στο πενταετές πλάνο.

"θα πρέπει να αρχίσουμε να χτίζουμε την ομάδα. Ίσως ακολουθώντας τα πρότυπα των προπονητών, Παναγιώτη Γιαννάκη και Ντούσαν Ίβκοβιτς. Αμφότεροι έκτισαν την ομάδα του Ολυμπιακού και αυτή την κληρονόμησαν στους επόμενους, οι οποίοι τη διατηρούν σε υψηλό επίπεδο και προσπαθούν να την πάνε παραπέρα. Αυτό γίνετε μόνο με έναν σωστό ελληνικό κορμό." / Η συγκερκιμένη τοποθέτηση του Ν.Λάσκαρη αποτελεί και την μεγαλύτερη νότα αισιοδοξίας για το αύριο του ΑΡΗ. Ο Ελληνικός κορμός και η αναφορά στο έργο του Π.Γιαννάκη και του Ντ.Ίβκοβιτς στον Ολυμπιακό είναι ότι καλύτερο έχουμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Φυσικά για να κινηθεί ο ΑΡΗΣ προς αυτή την κατεύθυνση θα χρειαστεί Ελληνικό κορμό με παίκτες εγνωσμένης αξίας ή τουλάχιστον ελπιδοφόρους παίκτες σε καλή ηλικία που να μπορούν σταδιακά να κάνουν την διαφορά. Καλές οι χημείες, οι οικογένειες, οι φιλότιμοι και οι φίλοι αλλά όταν μιλάμε για μπάσκετ τότε κριτήριο θα πρέπει να είναι καθαρά τα αγωνιστικά προσόντα του κάθε αθλητή. Όσο άσχημο και αν ακούγεται πολλοί από τους παίκτες που φοράνε την φανέλα του ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια δεν έχουν θέση σε αυτή την ομάδα και θα πρέπει να αποχωρήσουν για να προχωρήσει η ομάδα μπροστά. Καββαδάς και Γιάνκοβιτς(που είναι δανεικός από την Βαλένθια) θα πρέπει να αποτελέσουν κομμάτια του Ελληνικού κορμού που οραματίζεται ο Ν.Λάσκαρης και μαζί με κάποιον έμπειρο καλό Έλληνα παίκη και μερικούς νεαρούς που θα μπουν κανονικά στο ροτέισον ο ΑΡΗΣ ύστερα από χρόνια να χτίσει κυριολεκτικά ένα κορμό... στην πράξη... και όχι στα λόγια όπως τα τελευταία 3 χρόνια..

"Έχουμε πολλούς οπαδούς της νίκης και όχι της ομάδας. Αυτό είναι στην κουλτούρα του Έλληνα και όχι μόνο." /  Εδώ βέβαια ο Ν.Λάσκαρης συνέχισε τον "κύκλο" των δηλώσεων κατά του κόσμου... όπως κατά καιρούς έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια και από άλλα μέλη της διοίκησης προπονητές και παίκτες... Από καρεκλάκια που φωνάζουν μέχρι ονειροπόλοι, μίζεροι, αχάριστοι και γκρινιάρηδες έχουμε χαρακτηριστεί από ανθρώπους εκπροσωπούν την ομάδα μας. Θα μας συγχωρέσει ο αγαπητός πρόεδρος αλλά το να προσάπτεις το οτιδήποτε στον Αρειανό που έχει περάσει τόσα και τόσα όλα αυτά τα χρόνια και παρόλα αυτά στηρίζει  τόσο δυναμικά την ομάδα του αδιαφορώντας για τις πίκρες σε βαθμό αποχαύνωσης είναι τουλάχιστον άκυρο... Μόνο την στήριξη που έχουν οι 3 πρώτες ομάδες της βαθμολογίας να συγκρίνεις με αυτή του κόσμου του ΑΡΗ θα καταλάβεις ότι ο Αρειανός έχει ψύχωση με την ομάδα του...

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ "Μας έχει ζητηθεί να βοηθήσουμε. Έχω κάθε καλή διάθεση. Με αποτρέπει ότι βλέπουμε έκτροπα, όπως αυτά του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδος ή η αντιμετώπιση που τυγχάνει η οικογένειά μου, αλλά και η ομάδα, από μερίδα φιλάθλων"  / Εδώ πάλι ο κ.Λάσκαρης πέρα από τη δυσαρέσκεια του για την κατάσταση του Ελληνικού ποδοσφαίρου αναφέρεται και πάλι στην κρτική και αμφισβήτηση που δέχεται από μερίδα του κόσμου. Κάτι που φυσικά είναι μια η όψη του νομίσματος γιατί η άλλη όψη λέει ότι στην Ελλάδα τουλάχιστον κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Κόκκαλης, Βαρδινογιάννης, Μαρινάκης ουκ ολίγες φορές τα έχουν ακούσει από τους οπαδούς των ομάδων που οδήγησαν σε απίστευτες επιτυχίες για εμάς... και όμως στην κάθε στραβή την άκουγαν στερεοφωνικά... Ενώ ο "τεράστιος εξυγιαντής" Ιβάν Σαββίδης χλευάστηκε ποικιλοτρόπως στην πρώτη του προσπάθεια να αποκτήσει τον συμπολίτη. Παρόλα αυτά όλοι οι προαναφερθέντες θεωρούνται σπουδαίοι παράγοντες και μάλλον κάποιον αντίστοιχο χρειάζεται ο ποδοσφαρικός ΑΡΗΣ...

Πάντως μετά από μια περίοδο όπου οι προσωπικές υποχρεώσεις του μεγαλομετόχου της ΚΑΕ τον είχαν κρατήσει μακριά από τα κοινά της ομάδος είναι άκρως θετικό ότι τον βλέπουμε να έχει επιστρέψει αποφασισμένος για να κάνει όλα όσα έχει στο μυαλό του για την αγαπημένη μας ομάδα. Σύντομα θα δοθούν οι απαντήσεις με το καυτό θέμα του προπονητή να είναι αυτό που θα δείξει ουσιαστικά και τις προθέσεις του για το μέλλον. Ελπίζουμε η αναφορά που έγινε στο "μοντέλο" του Ολυμπιακού με τον Ελληνικό κορμό και την υπογραφή Γιαννάκη-Ίβκοβιτς να μην έγινε τυχαία...