Δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τον κανόνα της μετριότητας που τον ακολουθεί από την αρχή της χρονιάς ούτε σε αυτό το τελευταίο παιχνίδι γνωρίζοντας ακόμη μια εντός έδρας ήττα, αυτή τη φορά από το Ρέθυμνο. Ένα Ρέθυμνο που είχε δηλώσει ότι θα έρθει για τη νίκη και αυτό ακριβώς έκανε σώζοντας με αυτόν τον πικρό τρόπο για εμάς την κατηγορία κόντρα στην τραγελαφική απόφαση του Παναθηναϊκού να μην κατέβει  και να σώσει ουσιαστικά την Κύμη.

Με τους Τολιόπουλο, Σλαφτσάκη και Φλιώνη να είναι οι μοναδικοί τρεις παίκτες που κατέβηκαν ψυχή και σώματι να αγωνισθούν ο ΑΡΗΣ μας δεν είχε και πολλές ελπίδες να κερδίσει σήμερα. Ο Καστρίτης περισσότερο συμβολικά δεν ξεκίνησε κανέναν από τους "απεργούντες" ωστόσο σε όλη την διάρκεια του αγώνα δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την κατάσταση μη βρίσκοντας λύσεις στο μαρκάρισμα των Μπάρτ και Χίκι που μας "σκότωσαν".  Ενώ χρεώνεται για ακόμη μια φορά την αδυναμία να προετοιμάσει πνευματικά την ομάδα ενόψει της τελευταίας αναμέτρησης που είχε έναν χαρακτήρα γοήτρου. Οι 5 Αμερικάνοι και ο απίθανος Νταλό έμοιαζαν περισσότερο με τουρίστες μέσα στο γήπεδο και δεν μπόρεσαν να προσφέρουν σχεδόν τίποτα στην ομάδα πέρα από το 8 στις 12 βολές του ΜακΓκι που αποτελεί για τον συγκεκριμένο σπουδαία επίδοση…  Παρόλα αυτά η πολύ ωραία εκδήλωση της ΚΑΕ με την βράβευση των τριταθλητών εφήβων και κάποιων φίλων του ΑΡΗ που κυριολεκτικά υπερβάλλουν των δυνάμεων τους για να βρεθούν δίπλα στην ομάδα ακόμη και σε αυτή την τραγική κατάσταση μετρίασε λίγο την πίκρα για το συνονθύλευμα με τις κιτρινόμαυρες φανέλες.

Με το ελληνικό μπάσκετ κυριολεκτικά να ψυχορραγεί ο ΑΡΗΣ αναγκάζεται να αρκείται σε ρόλο παρατηρητή μιας και τα δικά του τεράστια προβλήματα επισκιάζουν τα πάντα. Η απογοητευτική εικόνα πάνω στο παρκέ από την αρχή μέχρι το τέλος  της φετινής μαρτυρικής χρονιάς είναι κάτι που θα πρέπει το συντομότερο δυνατό να ξεχαστεί. Πλέον τον λόγο πρέπει να έχει ο ερασιτέχνης που οφείλει να δραστηριοποιηθεί ώστε να δούμε που οδηγείται αυτό το χιλιοταλαιπωρημένο τμήμα του συλλόγου με τις τόσες επιτυχίες.  

ΥΓ. Να ξεχαστεί πρέπει η φετινή χρονιά για αυτό και θα πρέπει την επόμενη χρονιά να παραμείνουν όσο λιγότερα υλικά γίνεται από αυτό το άνοστο πιάτο που φάγαμε φέτος στην μάπα.

ΥΓ2. Πλάνο Καστρίτη με νεαρούς και 3-4 καλύτερους ξένους από τους φετινούς λέει μια φήμη… Καστρίτης που κατάφερε να αφυπνίσει την ομάδα για 3-4 παιχνίδια ώστε να κάνει τις απαραίτητες νίκες και μετά έχασε τα αυγά και τα πασχάλια…

ΥΓ3. Πάντως δεν θα πρέπει να ανησυχεί ο Καστρίτης για το αν θα βρίσκει δουλειά στο μπάσκετ. Όταν αυτοί οι παίκτες και προπονητές  και μερικοί άλλοι που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια καταφέρνουν να βρίσκουν δουλειά σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ τότε σίγουρα κάπου θα βρουν να φάνε ψωμάκι και ας μην κάνουν ούτε τα βασικά του επαγγέλματος που υπηρετούν.

ΥΓ4. Νεκροθάφτες του ελληνικού μπάσκετ οι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός με το φέρετρο το του να το κουβαλάνε όλοι αυτοί οι υποτακτικοί και εντολοδόχοι της ΕΟΚ, της ΚΕΔ, του ΕΣΑΚΕ και φυσικά τα ανθρωπάκια με τα γκρι.

ΥΓ5. Ελπίζω πλέον με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και ο πιο αδαής να καταλαβαίνει την διαφορά της χρυσής Αυτοκρατορίας του ΑΡΗ μας με την πράσινη και κόκκινη κυριαρχία.

Τα πολλά παιδικά λάθη και η εμετική διαιτησία που έδωσαν στους γηπεδούχους να βαρέσουν 25(!!!) βολές περισσότερες οδήγησαν σε μια ακόμη ήττα. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη με εξαίρεση κάποια ξεσπάσματα παρουσιάστηκαν μετριότατοι με τρομερά προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας. Ωστόσο ο Γ.Καστρίτης για ακόμη μια φορά δήλωσε ευχαριστημένος και μοίρασε συγχαρητήρια...

Έναν πνευματικά απελευθερωμένο ΑΡΗ που με πιο καθαρό μυαλό θα ήταν σαφώς πιο αποτελεσματικός σε άμυνα και επίθεση περιμέναμε να δούμε μετά τη σημαντική νίκη κόντρα στην Κύμη αλλά δυστυχώς είδαμε μια από τα ίδια. Τα παιδικά λάθη και οι τραγικές επιθετικές επιλογές δεν επέτρεψαν στον ΑΡΗ να μπει δυνατά για τη νίκη σε κανένα σημείο του αγώνα παρά την καλή μας άμυνα. Μια άμυνα που τα ανθρωπάκια με τα γκρι βρήκαν τον τρόπο να την σπάσουν. Λες και βλέπανε τις  πράσινες φανέλες του εξασφύριχτου με κάθε ευκαιρία έστελναν τους παίκτες του Ηφαίστου στην γραμμή των βολών. Οι 36 βολές του Ηφαίστου σε σχέση με τις 11 τις δικές μας είναι μια επίδοση εξαιρετική για αυτά τα μπουμπούκια της διαιτησίας που έκλεισαν το μάτι πονηρά στην ΕΟΚ και στην ΚΕΔ. Σε ένα παιχνίδι σχετικά κλειστό με τους γηπεδούχους να βαράνε περισσότερα μακρινά σουτ από εμάς και μόλις 2 παραπάνω δίποντα αυτά τα σφυρίγματα δεν δικαιολογούνται με τίποτα. Λογικό λοιπόν αυτός ο ΑΡΗΣ να μην μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο από αυτό που είδαμε σήμερα με την ήττα να φαντάζει φυσιολογική…

Ανόσια πάθαμε στις πίκρες φέτος με τους παίκτες μας ακόμη και απαλλαγμένοι από την πίεση του αποτελέσματος να συνεχίζουν στους ίδιους απογοητευτικούς ρυθμούς και τον Γ.Καστρίτη να μοιράζει συγχαρητήρια… Ναι μεν αδιάφορο το παιχνίδι αλλά αυτή η κατάσταση δεν αντέχεται και δεν πρέπει να συνεχιστεί. Το πρωτάθλημα σχεδόν τελείωσε και οι περσινές εξαγγελίες παραμένουν εξαγγελίες…

ΥΓ. Ο ΑΡΗΣ είναι ομάδα όλης της Ελλάδος και όχι μόνο της Θεσσαλονίκης όπως θέλουν να το περνάνε οι "χαμουτζήδες" . Και όταν μάλιστα μιλάμε για τον μπασκετικό ΑΡΗ τότε μιλάμε για την μοναδική ομάδα στην Ελλάδα που κατάφερε να ενώσει όλους τους Έλληνες. Οπότε το να πηγαίνει σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη και να υπάρχουν φίλοι της ομάδος δεν αποτελεί είδηση.

ΥΓ2. Σε ελεύθερη πτώση και η αξιοπιστία του πρωταθλήματος πέρα από την ποιότητα. Πέρσι είχαμε το "χαρακίρι" της Αμαλιάδας, φέτος έχουμε τον "φονέα των γιγάντων" που μεταμορφώνεται σε γατάκι.

Ξέσπασε ο φετινός χιλιοταλαιπωρημένος ΑΡΗΣ και στο πιο κρίσιμο σημείο αυτής της εφιαλτικής χρόνιας έβγαλε στο παρκέ τον καλύτερο του εαυτό! Μην αφήνοντας την ασεβή Κύμη να πάρει ανάσα, ξεκίνησε με το εντυπωσιακό 26-2 και μετέτρεψε αυτό το αγχωτικό στα χαρτιά παιχνίδι στο πιο ευχάριστο απόγευμα. Ζεστό το χειροκρότημα από τον κόσμο προς τους παίκτες, που για ακόμη μια φορά άφησε στην άκρη την πίκρα του και έδωσε βροντερό παρών!

Με τον Γιάννη Καστρίτη να κάνει για πρώτη φορά φέτος τα αυτονόητα και να ξεκινάει με Τζόουνς και Σλαφτσάκη ο ΑΡΗΣ μας μπήκε φουριόζος. Εγκλώβισε με την άμυνα του τους παίκτες της Κύμη, πήρε αυτοπεποίθηση από νωρίς και απελευθερώθηκε επιθετικά σκορπίζοντας τον σημερινό μας αντίπαλο από το πρώτο δεκάλεπτο με το εμφατικό 26-2. Και αν όλοι μας στην άκρη του μυαλού μας είχαμε όλα αυτά τα παιχνίδια που προηγηθήκαμε με 17-18 πόντους και τελικά ηττηθήκαμε οι παίκτες του Γ.Κάστριτη είχαν άγριες διαθέσεις και το έδειχναν κάθε δευτερόλεπτο πάνω στο παρκέ. Συγκινητικός ο Μποχωρίδης που έπαιξε με ένεση, εξαιρετικός και ο Τζόουνς  που φαίνεται να παρέσυρε και τους συμπαίκτες του με το εκρηκτικό του ταμπεραμέντο. Με ελάχιστες εξαιρέσεις όλοι όσοι αγωνίστηκαν είχαν θετική παρουσία και βοήθησαν με τον τρόπο τους ώστε να έρθει αυτή η επιβλητική νίκη. Αφήνοντας την Κύμη που τις προηγούμενες ημέρες έβγαλε γλώσσα να αναλογιστεί ποια είναι η θέση της στο Ελληνικό μπάσκετ…

Ξεκάθαρα η ομάδα δούλεψε αυτές τις ημέρες στο ψυχολογικό κομμάτι, κατάφερε να μετατρέψει την πίεση σε ώθηση και απέδειξε ότι πραγματικά φέτος έχει αδικήσει τον εαυτό της. Ξέσπασε και έδωσε ένα καλό μάθημα περι σεβασμού στους "νεοφερμένους" στο Ελληνικό μπάσκετ. Ο κόσμος έδωσε δυναμικό παρών όπως ακριβώς δυναμική θα πρέπει να είναι και η αντίδραση του από εδώ και πέρα. Αυτός ο ΑΡΗΣ όπως τον έχουν καταντήσει οι διάφοροι περαστικοί θα πρέπει να μπει μια και καλή στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και σιγά σιγά να ξεχαστεί. Υπομονή και ανοχή τέλος!

ΥΓ. Προπονητάκια της σειράς που χάρη στην κατάντια του Ελληνικού μπάσκετ και τα αρδάκια σας έχετε βγει στο προσκήνιο, διαβάστε PlanetARIS.grνα ξεστραβωθείτε… Τζόουνς και Σλαφτσάκης ξεκίνησαν βασικοί, έδωσαν από την αρχή ενέργεια, ταχύτητα, άμυνα και χάρη σε αυτό το καλό ξεκίνημα έφυγε το άγχος και απελευθερωθήκαμε και στην επίθεση… Πόσες φορές το γράψαμε άραγε;

ΥΓ2. Πρώτη φορά στην ιστορία του ο ΑΡΗΣ διένυσε μια ολόκληρη χρονιά με στόχο την γρήγορη παραμονή του. Πρώτη φορά…

ΥΓ3. Το μπαν χθες, αρκετά με την κοροϊδία...

Διπρόσωπος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Χολαργό, με το κακό πρόσωπο του Β ημιχρόνου να είναι αυτό που τελικά να επικρατεί και να οδηγεί σε ακόμη μια ήττα. Τα παιδικά λάθη και το επιθετικό μπλακ άουτ στο Β ημίχρονο σε συνδυασμό με τον τραυματισμό του αρκετά καλού σήμερα Μποχωρίδη ήταν αυτά που στοίχισαν και δεν επέτρεψαν στους παίκτες του Γ.Καστρίτη να φθάσουν στη νίκη.

Σπάνια μας συνηθίζει ο φετινός ΑΡΗΣ να μπαίνει δυνατά στα παιχνίδια με την απόδοση του στο πρώτο δεκάλεπτο να αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Με τους Μποχωρίδη και Χάρις να οδηγούν αρχικά στο σκοράρισμα η ομάδα έφθασε στο +8 και μπόρεσε στα πρώτα 20' να επιβάλλει τον ρυθμό της. Παρόλα αυτά από τα τελευταία λεπτά πριν την ανάπαυλα φαινόταν σιγά σιγά ότι η συγκέντρωση άρχισε να χανόταν. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στο δεύτερο εικοσάλεπτο όπου με τον Μποχωρίδη κολλημένο στον πάγκο λόγω τραυματισμού κόλλησε και ολόκληρη η επίθεση. Προσπάθησε ο Τζόουνς να αλλάξει την κατάσταση αλλά τα λάθη και η αστοχία αποδείχθηκαν ανυπέρβλητο εμπόδιο. Γενικά με εξαίρεση το πρώτο δεκάλεπτο είδαμε μια εικόνα που προκαλεί πονοκέφαλο και γέλια μαζί σε κάθε φίλο του μπάσκετ. Λάθη και επιθετικές επιλογές που δεν βλέπεις ούτε στο παιδικό. Μια εικόνα που δυστυχώς χαρακτηρίζει τον φετινό ΑΡΗ με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Μια από τα ίδια και σήμερα κόντρα στον Χολαργό με το πρώτο δεκάλεπτο να είναι ίσως το μοναδικό στοιχείο που μπορούμε να κρατήσουμε. Ωστόσο αν και 5 ομάδες βρίσκονται από κάτω μας αυτή την στιγμή θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι με αυτή την εικόνα κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται άνετος. Από το αεροδρόμιο στο γήπεδο για προετοιμασία για το  κρίσιμο παιχνίδι του Σαββάτου…

ΥΓ. Το ότι έμεινε εκτός πλέιοφς ο ΑΡΗΣ δεν μας λέει και πολλά μιας και τα τελευταία χρόνια τα αρνητικά ρεκόρ σπάνε το ένα μετά το άλλο… η συνολική εικόνα μιλάει από μόνη της.  Μια χρονιά μαρτύριο με την υπογραφή του τρέλαρχου και του  αλεξιπτωτιστή.

Νίκη από το πουθενά για τον ΑΡΗ μας σε ένα παιχνίδι που όπως εξελίχθηκε έδειχνε δύσκολο να κερδηθεί αλλά στο τέλος το πείσμα των παικτών μας ήταν αυτό που επικράτησε. Η άμυνα ήταν αυτή που έκρινε το παιχνίδι όπως φαίνεται και από το τελικό το σκορ, με το μπλοκ του Σλαφτσάκη πάνω στον "καυτό" Μπράουν να είναι η φάση του αγώνα!

Ο γνωστός κακός ΑΡΗΣ έκανε την εμφάνιση του και σήμερα με τους παίκτες του Γ.Καστρίτη να βλέπουν το αντίπαλο καλάθι σαν κλειδαρότρυπα αλλά και στην άμυνα να δίνουν διαρκώς ελεύθερα σουτ στους αντιπάλους τους. Σουτ  που τα αξιοποίησε κατά κύριο λόγο ο Μπράουν με αποτέλεσμα ο Προμηθέας να διατηρεί σχετικά εύκολα μια διαφορά 7-8 πόντων σε όλο σχεδόν το παιχνίδι. Αυτό όμως που έκανε τη διαφορά σήμερα ήταν ότι παρά την μέτρια εικόνα μας η ομάδα δεν παρασύρθηκε και δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια και εκμεταλλευόμενη κάποια επιθετικά ξεσπάσματα και μερικές καλές άμυνες έμεινε μέσα στο παιχνίδι, ροκάνισε τη διαφορά και στο τέλος προσπέρασε. Δύσκολα να ξεχωρίσουμε κάποιον παίκτη μιας και όλοι είχαν καλές και κακές στιγμές τους μέσα στη διάρκεια του αγώνα. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον προπονητή που αν και έδειχνε σε αρκετά σημεία να τα έχει χαμένα τελικά στον αντίπαλο πάγκο φάνηκαν ακόμη περισσότερο θολωμένοι δίνοντας μας την ευκαιρία να αρπάξουμε τη νίκη σε ένα παιχνίδι όπου ο αντίπαλος φαινόταν να πατάει καλύτερα.

Τεράστια ανακούφιση σε ομάδα και κόσμο μετά τη σημερινή νίκη αν και μετά τα περίεργα  αποτελέσματα σε άλλα γήπεδα τίποτα δεν έχει κριθεί. Ωστόσο σε περίπτωση δεν ερχόταν η νίκη σήμερα, θα ετοιμαζόμασταν για τελικούς και αυτό δείχνει πόσο σημαντικοί ήταν οι 2 βαθμοί που κερδήθηκαν.  Μπράβο στον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του για το πείσμα που έδειξαν που μέχρι το τέλος!

ΥΓ. Η ελεύθερη πτώση του Ελληνικού μπάσκετ συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς… και κάποιοι πουθενάδες βρίσκουν την ευκαιρία για να μιλήσουν κόντρα στον ΑΡΗ και στον πιο μπασκετικό κόσμο της Ελλάδος για τα περίεργα που συμβαίνουν στην Ελληνική καλαθόσφαιρα… 

ΥΓ2. Λίγος κόσμος σήμερα στο Παλέ σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια με λιγότερο εμπορικούς αντιπάλους. Κάτι που δείχνει το μέγεθος της απογοήτευσης που έχει μοιράσει ο φετινός ΑΡΗΣ.

ΥΓ3. Όσες αλλαγές και αν γίνουν στο Δ.Σ. της ΚΑΕ, όσες συνεντεύξεις και αν ακούσουμε από τον "αλεξιπτωτιστή" για τους φίλους μέσα στον ΑΡΗ, που τον  ξέρουν και τον αγαπάνε η εικόνα στα επίσημα μιλάει από μόνη της και δεν μπορεί να κουκουλωθεί με κανένα τέχνασμα.