Σαν ταινία σε επανάληψη είδαμε τον ΑΡΗ μας πάλι σήμερα  να είναι για 35' κακός και στο τέλος απλά να παλεύει άναρχα να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Το αποτέλεσμα το ίδιο… μια κακή ήττα από μια κακή ΑΕΚ με την προσπάθεια των τελευταίων λεπτών να είναι η στάχτη στα μάτια για τα τεράστια αγωνιστικά προβλήματα της ομάδος που παραμένει το ίδιο στάσιμη με τις πρώτες ημέρες της καλοκαιρινής προετοιμασίας.

Είτε γράφαμε για ένα από τα προηγούμενα παιχνίδια που χάσαμε είτε για το σημερινό οι διαφορές μπορεί να είναι από ελάχιστες ως μηδαμινές. Χωρίς πλάνο ο ΑΡΗΣ σε καμία πλευρά του γηπέδου, χωρίς ιδιαίτερο πάθος για 35' χωρίς καμία βοήθεια από τον πάγκο…  Η χαλάρωση της ΑΕΚ στο τέλος και κάποια εύστοχα σουτ μέσα από το άναρχο παιχνίδι μας ήταν αρκετά για να ξαναμπούμε στο παιχνίδι θεωρητικά μιας και στην πράξη ποτέ δεν καταφέραμε να αγχώσουμε πραγματικά την ΑΕΚ. Μια ΑΕΚ που χωρίς να χρειαστεί να φορτσάρει ή κάποιος παίκτης της να κάνει κάτι το ξεχωριστό πήρε μια εύκολη νίκη. Οι 24 πόντοι του Μποχωρίδη ήταν κάτι το εξαιρετικό αλλά όπως και ολόκληρη η ομάδα ανούσιο. Γιατί όταν ακόμη και οι 24 πόντοι ενός παίκτη δεν προκύπτουν μέσα από μια αγωνιστική φιλοσοφία στην κανονική ροή του παιχνιδιού αλλά είναι κάποια ξεσπάσματα μέσα στο γενικότερο μπάχαλο τότε έχουμε μια τρύπα στο νερό… Ανάλογη με τα τρίποντα των Χρηστίδη και Κάιζερ που μας οδήγησαν για πολλοστή φορά στο αξιολύπητο η ομάδα προσπάθησε αλλά δεν τα κατάφερε…

Άλλη μια ήττα σαν να μην τρέχει τίποτα… Άλλωστε φέτος ολόκληρος ο μπασκετικός ΑΡΗΣ κάπως έτσι πορεύεται. Χάνει… χάνει… ξαναχάνει και όλα καλά… Και φυσικά στον μπασκετικό ΑΡΗ η οποιαδήποτε κουβέντα για το αγωνιστικό απαγορεύεται… οπότε το να αναρωτιέται κανείς γιατί δεν έμειναν οι Τσαϊρέλης και Μάρας, γιατί δεν αποκτήθηκαν Έλληνες(ναι υπάρχουν και φθηνοί Έλληνες εκτός από τους ξένους)  πιο ετοιμοπόλεμοι από αυτούς που έχουμε, γιατί ο προπονητής επιμένει να παραγκωνίζει τον μοναδικό παίκτη που μπορεί να οργανώσει το παιχνίδι και να επιμένει να βαφτίζει πόιντ γκαρντ τον Νταλό, γιατί από το καλοκαίρι ως σήμερα δεν υπάρχει ίχνος βελτίωσης και κάτι που να θυμίζει επαγγελματική ομάδα, γιατί ανέλαβε μια διοίκηση που δεν έχει να πληρώσει κάτι παραπάνω από κάτι χαμηλόμισθους παίκτες, γιατί δεν έχει αρθεί ακόμη το μπαν για να ενισχυθεί η ομάδα,  γιατί αφού δεν έχει λεφτά δεν ψάχνει για χορηγίες και συμπαίκτες και άλλα πολλά γιατί… αλλά ξέχασα… ούτε προπονητές είμαστε και ούτε έχουμε τα λεφτά για να αγοράσουμε την ΚΑΕ αλλά δεν δικαιούμαστε να μιλάμε… Κουράγιο σε όλους μας.

ΥΓ. Παρακαλείτε ο οποιοσδήποτε υποστηρικτής του Β.Αγγέλου να μας κατονομάσει τι έχει πετύχει ο "τρέλαρχος" σε αγωνιστικό επίπεδο από το καλοκαίρι  που ανέλαβε υπό τις γνωστές δύσκολες συνθήκες και περιορισμούς. Ποια είναι η αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδος, ποιο το δυνατό της σημείο, ποια είναι η σταθερά το παιχνίδι της…

ΥΓ2. Πήρε την ευθύνη(???) πάνω του ο Αγγέλου και ξέρει τι πρέπει να κάνει. Πιθανόν ότι έκανε και την προηγούμενη φορά που ήταν στον ΑΡΗ αφού όμως βεβαιωθεί ότι το καράβι βουλιάζει.

ΥΓ3. Όσο για τα αρδάκια τα λόγια είναι περιττά. Τα "ντέρμπι" που είναι χαμένα από τα αποδυτήρια τα παρακολουθούν 3000 φίλοι της ομάδος που μέσα στον αγώνα με αυτά που βλέπουν δεν έχουν το κουράγιο ούτε να ανασάνουν και εσείς το ίδιο τροπάριο… "Προσπάθεια και διαιτησία, συνεχίζουμε γερά και όλα καλα" .  Και φυσικά φταίει και ο κόσμος που δεν γεμίζει το Παλέ ασφυκτικά για να λιώσουμε το κάθε περιστεράκι... Ντροπή και μόνο ντροπή για όλους σας.

Ούτε καν ανταγωνιστικός δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν ο ΑΡΗΣ μας σήμερα με εξαίρεση ένα πεντάλεπτο στο τέταρτο δεκάλεπτο που μας έκανε να πιστέψουμε ότι ίσως και να μπορούσαμε να κερδίσουμε. Οι 95 πόντοι που δεχθήκαμε και η εκ νέου έλλειψη συγκέντρωσης όταν το παιχνίδι πήγε στο -3 φανερώνουν τόσο την προετοιμασία που έγινε για το παιχνίδι όσο και την ψυχοσύνθεση των παικτών του Β.Αγγέλου… που σήμερα παρέλειψε να ευχαριστήσει τον Θεό ή να αναφερθεί στην διδαχή της ήττας…

Σαν να μην μπήκε ποτέ στο γήπεδο ο ΑΡΗΣ μας που κατάφερε από πολύ νωρίς να βρεθεί πίσω στο σκορ και να κυνηγάει τον αντίπαλο. Είτε έξω από τα 6,75 είτε από κάτω από το καλάθι, είτε μετά από λάθη μας ή επιθετικά ριμπάουντ οι παίκτες του μπάογκ έβρισκαν τον δρόμο προς το καλάθι μας. Ένα σκριν ήταν αρκετό για να γίνει η άμυνα μας άνω κάτω και να βρεθεί το ελεύθερο σουτ ή να πάει η μπάλα κοντά στο καλάθι. Το χειρότερο από όλα ήταν ότι αυτή η εικόνα είχε μια σταθερότητα και διάρκεια με την διαφορά να κυμαίνεται διαρκώς γύρω στους 15 πόντους. Κάπου εκεί όπως συνηθίζει φέτος ο ΑΡΗΣ μας ήρθε το  η  αποδοχή της ήττας  παρέα με την ψυχολογική απελευθέρωση των παικτών μας με αποτέλεσμα να έρθει μια άναρχη αντίδραση που έφερε αποτελέσματα. Αποτελέσματα μέχρι το παιχνίδι να φθάσει από χαμένο να γίνει διεκδικήσιμο και να πρέπει οι παίκτες μας να παίξουν με περισσότερη σκέψη πιο φυσιολογικό μπάσκετ. Το 9-0 σερί του μπαογκ ήταν κάτι το φυσιολογικό μιας και ο φετινός ΑΡΗΣ δεν μπορεί να κάνει ούτε τα βασικά.  Και όταν τα βασικά είναι το ζητούμενο μετά από τόσα παιχνίδια τότε το μόνο που μένει είναι να παραδεχθούν άπαντες στην ομάδα τα λάθη που έχουν γίνει από το καλοκαίρι ως και σήμερα. Δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούμε σε παίκτες μεμονωμένα μιας και το πρόβλημα είναι ξεκάθαρα συνολικό και έχει να κάνει κυρίως με την ομαδική λειτουργία της ομάδος. Χωρίς συνέπεια και συγκέντρωση στην άμυνα, χωρίς πλάνο στην επίθεση. Παρα μόνο τρίποντα της στιγμής ή ανακατωσούρα που μπορεί να οδηγήσει στο καλάθι. Έτσι δεν πας πουθενά…

18 επίσημα παιχνίδια μετά και ο ΑΡΗΣ παρουσιάζει την εικόνα που παρακολουθήσαμε σήμερα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας. Ούτε ίχνος βελτίωσης, ούτε ένα βηματάκι προόδου. Καλή η πίστη ότι την άνοιξη όλα θα είναι καλά… καλές οι φιλοσοφίες ότι οι ήττες μας διδάσκουν… καλή και η ολιγόλεπτη μαχητικότητα των παικτών μας… Με την ουσία που είναι οι νίκες και οι βαθμοί σε αυτό το πρωτάθλημα επιβίωσης τι θα γίνει; Θα ασχοληθούμε ποτέ; Όλα καλα; #synexizoumemazi ?

ΥΓ. Πέρσι φαγώθηκαν να φάνε τον Γιαννάκη γιατί η ομάδα χρειαζόταν το ηλεκτροσοκ. Φέτος το ηλεκτροσοκ περιμένει την άνοιξη που θα είμαστε καλά…

Άλλη μια ήττα ντροπής για την ομάδα μας, αυτή την φορά από το Περίστερι που κατάφερε να  αναδείξει την "γύμνια" μας σε όλα τα επίπεδα. Ομάδα μπάχαλο που με άναρχα ξεσπάσματα προσπαθούσε να γυρίσει το παιχνίδι, διοίκηση απλός παρατηρητής που αδυνατεί να κάνει τα βασικά για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ με κόσμο πιστό που ακόμη και στις πιο μίζερες στιγμές δίνει βροντερό παρών όπως έκανε σήμερα.

Το 10-0 με το οποίο μπήκε δυνατά ο ΑΡΗΣ μας στο πρώτο δίλεπτο ήταν πολύ καλό για να είναι "αληθινό" …και να έχει ανάλογη συνέχεια. Η απάντηση του Περιστερίου με ένα επιμέρους σκορ 16-2 έστειλε το μήνυμα ότι σήμερα δύσκολα θα κερδίζαμε. Για να γίνει όμως αυτό έπρεπε ο Αγγέλου να αλλάξει όλη την πεντάδα μαζικά(όπως έκαναν και οι προπονητές με τα παιδάκια στο ημίχρονο), οι διαιτητές να μας χρεώσουν με ανύπαρκτα φάουλ και φυσικά να μην πάρουμε εγκαίρως ένα τάιμ άουτ ώστε να κόψουμε τον ρυθμό του αντιπάλου. Από εκείνο το σημείο και μέχρι την λήξη του αγώνα η ομάδα με μπροστάρη τον κόουτς έδειχνε να έχει περισσότερο το νου της στους διαιτητές παρά στο ίδιο το παιχνίδι. Η επιλογή του Αγγέλου να βάλει από τον πάγκο τον Τζόουνς με 2 φάουλ στα τελευταία 16'' για να παίξει άμυνα ήταν η πιο τρανταχτή απόδειξη.  Στο Β ημίχρονο η εικόνα τόσο εντός παρκέ όσο και στον πάγκο ήταν τουλάχιστον ντροπιαστική… Με μια ηρεμία και απάθεια που τρόμαζε καταφέραμε να κάνουμε το Περιστέρι να φαίνεται Λέικερς και να τελειώσουμε το δεκάλεπτο αν και στο -15 με μόλις 2 φάουλ! Δείγμα της γενικότερης τρικυμίας που επικρατούσε στην ομάδα. Στο τέταρτο δεκάλεπτο η απελπισία και ο συμβιβασμός με την ήττα όπως έχει συμβεί και σε άλλα παιχνίδια απελευθέρωσε πνευματικά τους παίκτες μας που βρήκαν κάποια καλά σουτ, πήραν δύναμη από την κερκίδα και πάλεψαν για την ανατροπή μέχρι το τέλος. Ή καλύτερα μέχρι που ο Πιτσίλκας τζούνιορ να αποφασίσει να στερήσει την ευκαιρία από τον ΑΡΗ να διεκδικήσει τη νίκη και να την χαρίσει απλόχερα στους Περιστεριώτες.  Αντί για καλάθι και φάουλ ο Πιτσίλκας ανακάλυψε επιθετικό και τέλειωσε ουσιαστικά εκεί το παιχνίδι. Κάτι που και πάλι είναι ντροπιαστικό με 1' και 40'' πριν το τέλος για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ που παραδοσιακά κυνηγούσε πάντα τα παιχνίδια μέχρι το τέλος σε αντίθεση με τα "νέα δεδομένα" όπου με το που στραβώσουν τα πράγματα με την πρώτη ευκαιρία πετάμε λευκή πετσέτα. Από εκεί και πέρα δεν έλειψαν οι γνωστές εμμονές με Μποχωρίδη και Νταλό και τα αργά αντανακλαστικά σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Αν δεν το πάρει απόφαση ο Αγγέλου να αναθεωρήσει το πλάνο που είχε στο μυαλό του από το καλοκαίρι και να δει πιο ψύχραιμα τους παίκτες που έχει στη διάθεση και να μοιράσει εκ νέου τους ρόλους στην ομάδα τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο δύσκολα. Και την άνοιξη που θα είναι(;) έτοιμη η ομάδα θα επικρατεί καύσωνας…

Και φυσικά μέσα στο γενικότερο μπάχαλο που επικρατεί περίοπτη θέση έχει η διοίκηση με την ανυπαρξία της σε όλα τα επίπεδα. To "onemanshow" είναι ολοφάνερο ότι δεν μας βγαίνει… Αν δεν στελεχωθεί η διοίκηση και το τεχνικό τιμ με ενεργά μέλη που θα προασπίζονται τα συμφέροντα της ομάδος εντός και εκτός παρκέ τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Δεν γίνεται το Περιστέρι να έρχεται με πολυμελής αποστολή και ο ΑΡΗΣ μέσα στην έδρα του να έχει έναν Αγγέλου να τρέχει για τα πάντα και 1-2 παρατηρητές στην πρώτη σειρά των επισήμων… Δεν γίνεται να μην υπάρχει ένας άνθρωπος να φωνάξει στην γραμματεία όταν γίνεται η παράβαση των 8''…  Δεν γίνεται ο Πεδουλάκης και οι παίκτες του να ανοίγουν διάλογο με την κερκίδα και να προκαλούν με κίνδυνο την τιμωρία και να μην υπάρχει αντίδραση από τους ανθρώπους του ΑΡΗ… Δεν γίνεται ο ΕΣΑΚΕ να σου μεταθέτει τα παιχνίδια για να βολεύει άλλους και εσύ να μην βγάζεις έστω μια επίσημη ανακοίνωση για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει… Δεν γίνεται ο ΑΡΗΣ να είναι η μοναδική ομάδα στην BasketLeagueχωρίς χορηγό στην φανέλα την ώρα που το χρήμα είναι το ζητούμενο… Απλά δεν γίνεται…

ΥΓ. Και επίσημα μετά από αυτή την ήττα θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι φέτος η ομάδα ανήκει στο γκρουπ των ομάδων που θα παλέψουν για την παραμονή. Ας ελπίσουμε να μην χρειαστεί να φθάσουμε 3 αγωνιστικές πριν το τέλος όπως πέρσι για να αποφασίσουμε αν η ομάδα χρειάζεται ηλεκτροσοκ ή όχι.

ΥΓ2. Αυτά τα "καλά παιδιά" που θέλουμε στον ΑΡΗ μας έχουν φάει. Το καλά και ευαίσθητα που κατά την διάρκεια των αγώνων καταρρέουν από το βάρος των συναισθημάτων… Όποιος φοβάται ή δεν αντέχει ας κάτσει σπίτι του να ηρεμήσει, να σκεφτεί, να συνέλθει και μετά να επιστρέψει… Όπως πολύ εύστοχα σχολίασε ένας φίλος "2 εβδομάδες άδεια".

ΥΓ3. Και σαν να μην φθάνουν αυτά που ζήσαμε στο Παλέ γυρίζουμε σπίτι μας για να δούμε την νέα "προεδρική εμφάνιση" Καρυπίδη στο ΟΑΚΑ…  Πώς να μην αναπολούμε τα 80sκαι τα 90sόπου τέτοιες συμπεριφορές όπως και πολλές άλλες που έχουμε βιώσει τα τελευταία χρόνια από παραγοντάρες μας θα σήμαιναν αυτόματα και "εξορία" από τη Θεσσαλονίκη.

Με το βλέμμα στραμμένο στο κρίσιμο παιχνίδι με το Περιστέρι αγωνίσθηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα, όπου κέρδισε με μεγάλη ευκολία την ουκρανική Ντνίπρο. Το +25 και η γενικότερη διάθεση που έδειξαν οι παίκτες μας επισκιάστηκε στο φινάλε της αναμέτρησης με τον βαρύ τραυματισμό του Σλαφτσάκη που όπως όλα δείχνουν θα λείψει για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Χωρίς την πίεση του αποτελέσματος οι παίκτες μας παρουσιάστηκαν σαφώς πιο απελευθερωμένοι σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Οι 85 πόντοι στην επίθεση και το 43% στα τρίποντα αυτό ακριβώς δείχνουν. Ωστόσο αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς πέρα από την ευστοχία έξω από τα 6.75 δεν είδαμε το κάτι παραπάνω από την ομάδα. Δεν βγήκαν συστήματα, δεν υπήρχε συνοχή, δεν είδαμε κάποιον παίκτη από αυτούς που περιμένουμε να "αναστηθούν" να δείχνουν κάτι το διαφορετικό και για ακόμη μια φορά είδαμε αυτά τα ανόητα λάθη ακόμη και στις πιο απλές φάσεις. Ελάχιστη σημασία έχουν όλα αυτά μιας και υπό συνθήκες πίεσης έχει αξία να δούμε την ομάδα να ανταποκρίνεται και όχι σε επίσημες προπονήσεις σαν τη σημερινή.

Μετά από 2 συνεχόμενες νίκες η ομάδα θα υποδεχθεί με ανεβασμένη ψυχολογία το φιλόδοξο Περιστέρι. Το εύκολο απόγευμα που είχε η ομάδα σήμερα μπορεί βαθμολογικά να μην είχε ουσία αλλά σίγουρα τονώνει το ηθικό των παικτών ενόψει των κρίσιμων αγώνων για το Ελληνικό πρωτάθλημα. Εκεί που οφείλει ο ΑΡΗΣ μας να δείξει ότι η έντονη ανησυχία και ο προβληματισμός των πρώτων αγωνιστικών ήταν απλά μια παρεξήγηση…

ΥΓ. Η εικόνα του άδειου Παλέ πραγματικά ήταν απελπιστική… Με μεγάλη ευκολία θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο κόσμος κουράστηκε… έλα όμως που δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Ο Αρειανός έχει ξαναζήσει δύσκολες στιγμές στο παρελθόν και πάντα ήταν δίπλα στην ομάδα. Το ότι δεν είναι φέτος καλό είναι να προβληματίσει μερικούς που τα βλέπουν όλα ιδανικά.

ΥΓ2. Από τις ευχαριστίες στον Θεό για τις ήττες από τις ανερχόμενες δυνάμεις του Ευρωπαϊκού μπάσκετ μέχρι τις εκρήξεις για την μείωση της διαφοράς από τους 20 πόντους στους 18… Πιο γραφικός και από την Ακροπόλη…