Μετα απο μια 2ωρη συνέλευση σε ήρεμο κλίμα όλων των μετόχων της ΚΑΕ ΑΡΗΣ παρουσίας και του νέου μέλους Θ.Κουημτζή αλλά και του δ.σύμβουλου της ομάδος Γ.Δαμιανίδη αποφασίστηκε ο τρόπος που θα πορευτεί η ομάδα την νεα χρονιά όπως φυσικά και το μπατζετ της νέας χρονιάς. Νέος πρόεδρος ο Γ.Δαμιανίδης, αντιπρόεδρος ο Θ.Κουημτζής (ο οποίος θα συμβάλει και οικονομικά), προπονητής όπως όλα δείχνουν θα παραμείνει ο Ματζόν, το μπάτζετ θα είναι σαφώς πιο μικρό για αυτό και η ομάδα θα έχει αρκετούς νεαρούς Ελληνες παίκτες. Αυτά λέει το ρεπορτάζ (http://www.athlitikanea.gr/index.cfm?pid=2&sub=27&detail=T&art_id=6175) αλλά η ουσία ποια είναι απο την νεα κατάσταση που υπάρχει πλέον στον μπασκετικό ΑΡΗ. Αυτά που εγω αντιλαμβάνομαι(όπως και πολλοί άλλοι φίλοι της ομάδος μας απο διαφορες συζητήσεις που έκανα) είναι τα εξής 1)Διοίκηση παραμένει ο Θ.Τζεβελέκης απαλλαγμένος απο την ευθύνη της ομάδος( αγωνιστικά καιι διαχειριστικά) και επιλέγωντας και αυτός τον διπλωματικό ρόλο που ήδη έχουν ακολουθήσει τα μελη της Γενεσις που είναι στρατιώτης στο πλευρό του ΑΡΗ που ανα πάσα στιγμή βοηθάει με όποιον τρόπο μπορεί και θέλει(οικονομικά) χωρίς ομως να έχει την παραμικρή ευθύνη,  2)Ο Γ.Δαμιανίδης ως νέος πρόεδρος θα είναι για άλλη μια φορά αυτός που θα φαίνεται προς τα έξω με την βασική ευθύνη των αποφάσεων που έχουν άμεση σχέση με το αγωνιστικό τμήμα και κατα συνέπεια αποδέκτης των παραπόνων του κόσμου του ΑΡΗ και της όποιας κριτικής θα γίνει απο εδώ και πέρα. Κατι που φυσικά και δεν θα ενοχλέι τον νεο πρόεδρο μιας και προκειται για έμμισθο πρόεδρο και όπως όλες οι δουλειές έτσι και αυτή έχει τα αρνητικά της..., 3)Ο Θ.Κουημτζής ως νεος αντιπρόεδρος θα είναι ο άνθρωπος που θα φαίνεται ως νεος βασικός χρηματοδότης της ομάδος χωρις να μπορεί να ξερει κανείς πραγματικά αν όντως ετσι θα είναι τα πραγματα. Αλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι αρκετές φορές με αρκετή δόση περηφάνιας ο απερχόμενος πρόεδρος Θ.Τζεβελέκης είχε δηλώσει οτι οταν θα αποφασίσει να φυγει θα αφήσει στην θέση του μια διαδοχη κατάσταση που θα εμπιστεύεται και θα μπορεί να συνεχίσει το έργο του επομένως το να έφευγε έτσι απλα και να άφηνε την ομάδα στην τύχη της θα εβλαπτε την δημόσια εικόνα του κ.Τζεβελέκη. Όπως είναι γνωστό ο νέος αντιπρόεδρος της ΚΑΕ Θ.Κουημτζής ασχολήθηκε με τα διοικητικά μετά απο προτροπή του Θ.Τζεβελέκη που διατηρούν φιλικές σχέσεις. 4)Ο δύσκολος αγωνιστικός προγραμματισμός της επόμενης χρονιάς με το μειωμένο μπατζετ ξεκινάει με προπονητή τον Ματζόν που θα χτίσει την ομάδα πανω στα  δικα μας ταλέντα. Ιδανική περίπτωση για την νεα διοικηση μιας και ο συγκεκριμένος προπονητής δεν φέρνει αντιρήσεις, ακολουθεί πιστά οποιαδήποτε γραμμή προκειμένου να διατηρήσει την θέση του, αγωνιστικές  φιλοδοξίες  δεν έχει και πάνω απο όλα στην αρχή καθε προσπάθειας είτε μιλάμε για εναν αγώνα είτε για μια ολοκληρη χρονιά πάντα φροντίζει να κρατάει τον πύχη χαμηλά, να προετοιμάζει τον κόσμο για την αποτυχία και  προσπαθεί ακόμη και την πιο μικρή επιτυχία να την παρουσιαζει ως εναν αθλο...Εδω θα κάνω και μια παρένθεση για να ξαναπώ οτι και στην αρχή της χρονιάς που μας πέρασε παλι ο Α.Ματζον είχε δεσμευθεί οτι θα εδινε χρονο συμμετοχής στους νεους κατι που δεν το είδαμε. Και ακόμη για οποιον θέλει να τα βλεπει τα πράγματα αντικειμενικά η βράβευση(http://www.athlitikanea.gr/index.cfm?pid=2&sub=27&detail=T&art_id=6150) του  παίκτη μας Κ.Παπανικολάου ως καλύτερος νεος της Α1 προσβάλει την νοημοσύνη μας μιας και αυτός ο πραγματικά εξαιρετικός αθλητής αγωνιστηκε ελάχιστα στο πρωτάθλημα της Α1(εως καθόλου) και ακομη και η στατιστική του δεν ανταποκρίνεται σε αυτήν την βράβευση. Για όσους δεν γνωρίζουν στην ίδια λίστα υπήρχαν και παίκτες όπως οι Τεόντοσιτς, Πρίντεζης, Περπέρογλου, Μαυροκεφαλίδης, Καϊμακόγλου κ.α που είχαν ενεργό ρόλο στις ομάδες τους... 5)Ουσιαστική αλλαγή σε πρόσωπα που θα σήμαινε παράλληλα και αλλαγή φιλοσοφίας δεν υπάρχει, 6)Η αποχώρηση απο την πρώτη γραμμή του Θ.Τζεβελέκη μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για άλλους Αρειανούς επιχειρηματίες που ή είχαν επαναπαυτεί στις δυνάμεις του πρώην προέδρου ή θεωρούσαν απλά την παρουσία του εμπόδιο για να κάνουν αυτό που θέλουν. 6)Δυστυχώς όλοι αυτοι που προσπάθησε να ταρακουνήσει ο Θ.Τζεβελέκης με την παραίτηση του και τις δηλώσεις του στην προσπάθεια του να τους αναγκάσει να ασχοληθούνε με τον μπασκετικό ΑΡΗ δεν κουνήθηκαν καθόλου για αυτό και για άλλη μια φορά εδωσε την συγκεκριμένη λύση απο μόνος του...

Δεν μπορώ να πω οτι αυτή η εξέλιξη με ικανοποιεί ή με κανει να αισθάνομαι εστω και μια ελπίδα για κατι αισιόδοξο και ο λόγος είναι πολυ απλός και δεν ειναι άλλος απο την απουσία ουσιαστικής εξέλιξης, αλλαγής, κίνησης που θα έπειθε εστω και λίγο τον Αρειανό οτι κατι παει να αλλάξει εστω σε επίπεδο φιλοσοφίας. Καλώς ή κακώς όλα κρίνονται απο το αποτέλεσμα και τα αποτελέσματα του ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια φωνάζουν απο μονα τους οτι υπάρχει πρόβλημα. Μπορει περσι να φανηκε επειδη ετσι βολευε οτι το προβλημα ηταν ο Γκόρντον Χερμπερτ αλλα νομίζω οτι οποιος ειναι πραγματικά κοντα σε αυτην την ομαδα και παρακολουθει τις εξελίξεις σε Ελλαδα και Ευρωπη στο αθλημα αυτο που λατρευουμε ευκολα μπορει να καταλάβει οτι δεν είναι εκεί το πρόβλημα αλλά έχει πιο βαθεια αιτια. Αιτια που δυστυχώς η διοίκηση Τζεβελέκη ή αγνοεί η δεν την βολεύει να αντιμετωπίσει. Και εαν δεν θέλετε να παίζουμε με τις λέξεις θα το πω ακόμη πιο καθαρά οτι εαν κάποιος δεν καταλαβαίνει οτι το μεγάλο πρόβλημα για την ομάδα μας που έχει οδηγήσει στην απόλυτη απαξίωση του Αυτοκράτορα αισθητά απο την στιγμή που έφυγε ο Μπαρτον απο τον πάγκο της ομάδος είναι η συνεχής μείωση του ενδιαφέροντος(προσέλευση στο γήπεδο, κ.α.) του κόσμου του ΑΡΗ για την μπασκετική ομάδα. Εαν λοιπόν δεν κάτσει να σκεφτεί κανεις γιατι ο κόσμος το 2004 γεμιζε  ασφυκτικα το μικρό Ιβανωφειο σε κάθε παιχνίδι και το ενδιαφέρον για εκείνη την ομάδα ηταν τεράστιο τοτε είναι σε λάθος δρόμο. Μήπως γιατι υπήρχαν κάποιοι παίκτες που αν και δεν ηταν πρωτοκλασσατα ονόματα ήταν πιο αγαπητά στον κόσμο της ομάδος? Μήπως γιατι υπήρχε ενας προπονητής που τον ενδιέφερε και το θέαμα που παρουσίαζε η ομάδα? Μηπως γιατι υπήρχε πίστη για το κάτι παραπάνω ακόμη και οταν αγωνιζομασταν κόντρα σε ομάδες με πολλαπλάσια μπάτζετ? Μηπως γιατι δεν υπήρχε αυτή η μιζέρια με την μονιμη δικαιολογία στο στόμα που μας ξενερώνει όλους? Μηπως γιατι ισχυε το " ΑΡΗΣ είσαι" και ακόμη και σε μεγάλες αποτυχίες ένιωθες οτι όλα τα μελη εκείνης της ομάδος αισθανόντουσαν ντροπη σε αντιθεση με την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρονια που λέει "Μην γκρινιάζετε, ο ηρακλάκος είναι στην Α2 και ο μπαοκ παλευει για να σωθεί"? Αυτά και πολλά άλλα είναι που εχουν φερει τον μπασκετικό ΑΡΗ στο σημείο να μην είναι ελκυστικός προς επιχειρηματίες, χορηγούς, πολιτικούς και πάνω απο όλα προς τον ίδιο του τον κόσμο... Δυστυχώς απο οτι φαίνεται και φέτος μονο εμείς οι μπασκετικά αρρωστοι θα είμαστε στο Παλέ και εαν τα διαρκείας αγγίξουν τα 1000 θα μιλάμε και πάλι για υπέρβαση...

Επειδή λοιπόν η ζημιά που ήδη έχει γίνει είναι μεγάλη και ήδη ο βασικός στόχος έχει χαθεί με τον χειρότερο τρόπο καλό είναι για όλους στην οικογένεια του ΑΡΗ να σταματήσουν να κρύβονται πίσω από το δαχτυλάκι τους σε οτι αφορά τον μπασκετικό ΑΡΗ, να σταματήσουν τα ωραία λόγια για δημόσιες σχέσεις και να αρχίσει λιγάκι και η κριτική σε όλους αυτούς που έχουν καλομάθει να βρίσκονται διαρκώς πίσω από μια ασπίδα προστασίας που δυστυχώς τους την έχει προσφέρει απλόχερα η πρόσφατη ιστορία του συλλόγου μας με τα "πέτρινα" χρόνια όπου η ομάδα μας πάλευε ακόμη και για την ύπαρξη της.  Και όταν μιλάω για κριτική σε καμία περίπτωση δεν εννοώ να βάλουμε όλους τους υπεύθυνους στον τοίχο και να τους πυροβολήσουμε αλλά ουτε και να κάνουμε τις ατάκες τους σποτάκι και την κάθε αηδία που πετάνε να την κάνουμε "οδηγό" της νέας προσπάθειας και όταν έρχεται η στραβή και ψάχνουμε τους υπεύθυνους αυτοί να σφυρίζουν αδιάφορα και να κοιτάζουν δεξια αριστερά μαζί μας για να τους βρουν... Αυτός ο πρόλογος μόνο και μονο γιατι όπως αναφέρει το εξαιρετικό  άρθρο απο το goalday.gr όχι μόνο γίνανε τεράστια λάθη τα τελευταία χρόνια αλλά υπήρχε και η πεποίθηση οτι όποιος τα αναφέρει ή καλύτερα οποιος τολμάει και κριτικάρει την διοίκηση του μπασκετικού ΑΡΗ είναι εχθρός!

"Κίτρινα... εγκλήματα

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί και να πει: «Ασε μας, ρε παλικάρι. Τώρα που ο Αρης αποκλείστηκε από το Μαρούσι βγαίνεις και σκίζεις τον Ματσόν». Ελα, όμως, που ο υπογράφων εδώ και δύο χρόνια σημειώνει (με πολύ κόστος και ενίοτε απειλές) πως ο Αρης με τον Αντρέα Ματσόν έχει χαμηλό ταβάνι. Τα γραπτά μένουν, όμως. Αλλά τα... κίτρινα εγκλήματα δεν επικεντρώνονται μόνο στην επιλογή του Ιταλού κόουτς. Εγιναν, είναι αρκετά και δυστυχώς συνεχίζονται. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.

1. Δεν είναι δυνατόν να επιλέγεις έναν προπονητή με βασικό κριτήριο ότι μιλάς την ίδια γλώσσα μαζί του. Διότι θεωρείς ότι ελέγχεις τα πάντα στο τμήμα. Πράγμα που ουδέποτε συνέβη.

2. Δεν είναι δυνατόν να επιλέγεις για δεύτερη φορά έναν προπονητή που σε αφήνει και φεύγει για την Μπολόνια.

3. Δεν είναι δυνατόν να επιλέγεις έναν προπονητή που ψάχνει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα στην unfair απόφασή του να κάθεται και να πληρώνεται από την Μπολόνια, ενώ τον είχαν τελειώσει.

4. Δεν είναι δυνατόν να μην κάνεις τίποτα για να αλλάξεις το από την αρχή διαταραγμένο κλίμα με ευθύνη του προπονητή και των αστεριών που απέκτησες (Κακιούζη, Ντικούδη κ.ά.) μέσα στα αποδυτήρια.

5. Δεν είναι δυνατόν να διατηρείς έναν προπονητή που βλέπεις ότι έχει εξελιχθεί (στην ουσία) σε μαριονέτα στα αποδυτήρια, αφού δεν μπορεί να επιβάλει όχι την πειθαρχία, αλλά ούτε καν μια άμυνα ζώνης 2-3 στην προπόνηση.

6. Δεν είναι δυνατόν να επιτρέπεις σε στενό συνεργάτη του προπονητή να έχει εξελιχθεί σε καθημερινό προσωπικό γραφείο Τύπου του κάθε Μέσου Ενημέρωσης αποκαλύπτοντας ακόμη και τι ώρα πηγαίνει στην τουαλέτα ο Κλαρκ. Και την ίδια στιγμή να έχεις στο περιθώριο άλλο στενό συνεργάτη του προπονητή που μέρα και νύχτα μάχεται για σένα και ενώ ξέρει ότι τον βλέπεις με μισό μάτι.

7. Δεν είναι δυνατόν να επιλέγεις για αντικαταστάτη του έναν προπονητή με τον οποίο μιλάς σχεδόν καθημερινά μαζί του, ενώ την ίδια στιγμή ο Αρης έχει προπονητή. Είναι πέρα από κάθε ηθική (θυμάστε τι είχα σημειώσει για τον Καλαφατάκη;) ο προπονητής αυτός να συζητάει για θέμα της ομάδας που πρόκειται να αναλάβει, ενώ την ίδια στιγμή στην ομάδα αυτή εργάζεται ένας συνάδελφός του, έστω κι αν είναι Ιταλός. Επειδή πάντα λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι της ζωής, το βέβαιο είναι ότι πολύ σύντομα θα πληρωθεί με το ίδιο νόμισμα. Οπως συνέβη και με την περίπτωση Καλαφατάκη - Πεδουλάκη.

8. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Βγήκαν και προσπάθησαν να το μαλακώσουν επικοινωνιακά το ξεπούλημα του Παπανικολάου. Ισχυριζόμενοι ότι υπάρχει οικονομικό πρόβλημα. Και την ίδια στιγμή πήγαν και υπέγραψαν το τελευταίο ίσως επαγγελματικό συμβόλαιο με τους πλησιάζοντες στην αποχώρηση από την ενεργό δράση αθλητές. Και στις αναμετρήσεις με το Μαρούσι η εικόνα τους αφαιρούσε, κατά το κινέζικο ρητό, τη διάθεση για χίλιες λέξεις κριτικής.

9. Και κάτι τελευταίο. Τη στιγμή που, όπως στην Μπολόνια, κάποιοι θέλουν να καθίσουν στο συμβόλαιό τους, ένας συνεργάτης του, ο οποίος παρακαλούσε εδώ και τρεις μήνες να τον βοηθήσουν να μην εκτίσει τη στρατιωτική του θητεία στην Καλαμάτα όπου τον αγνόησαν και τον άφησαν, τους έδειξε τι σημαίνει ήθος, ύφος, επαγγελματική συνέπεια, ικανότητα και ανθρωπιά. Σας μεταφέρω τη δήλωση του ενός από τους βοηθούς του Ματσόν, του Χάρη Μαρκόπουλου. Που συγκίνησε τους πάντες. Διαβάστε την: «Οταν ευεργετηθείς, να το φυλάς στη μνήμη σου». Ευχαριστώ από καρδιάς τη διοίκηση του Αρη που μου έδωσε την ευκαιρία να εργαστώ στο μεγάλο αυτό σύλλογο. Ευχαριστώ από καρδιάς τον Αντρέα Ματσόν που με επέλεξε ως συνεργάτη του. Εδωσα καρδιά και ψυχή για να βοηθήσω τον προπονητή να πετύχει και τον Αρη να φτάσει ψηλά. Ευχαριστώ τους οπαδούς του Αρη για τον σεβασμό με τον οποίο με αντιμετώπισαν. Δεν ξεχνιέται».

Το βέβαιο είναι ότι οι αθλητές του Αρη θα δώσουν και την ψυχή τους στο επόμενο παιχνίδι για να αποδείξουν πολλά. Για πόσο καιρό είναι το θέμα, όμως. Και λοιπόν; Ο Αρης θα επιστρέψει στην Ευρωλίγκα;"

Εξίσου ενδιαφέρον είναι και το "Εργα και ημέρες του Ματσόν" επίσης απο το goalday.gr

Το οτι το μπασκετ δεν διανύει τα καλύτερα του χρόνια στην χώρα μας είναι δεδομένο, όπως είναι και δεδομένο οτι εαν υπάρχουν κάποιοι φίλαθλοι σε αυτήν την χώρα που το συγκεκριμένο άθλημα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους αυτοι είναι οι φίλαθλοι του ΑΡΗ μας. Ενας κόσμος που εχει δώσει και δίνει συνεχώς τα διαπιστευτήρια του και προκαλει τον εντυπωσιασμό όλων. Λόγο όμως των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετώπισε πριν μερικά χρόνια η ομάδα μας σε συνδιασμό με την γιγάντωση των παναθηναϊκό και ολυμπιακό ο ΑΡΗΣ έμεινε πίσω τόσο σε διοικητικό/οικονομικό όσο και σε αγωνιστικό επίπεδο. Με την έλευση της Γενεσις και στην συνεχεια του Θ.Τζεβελέκη η ομάδα εκανε άλματα προόδου και ξανακέρδισε σε μεγάλο βαθμό την χαμένη της αξιοπιστία. Δυστυχως με την πάροδο του χρόνου προκειμένου αυτοι που έχουν τις τύχες της ομάδος μας να συνεχίσουν το έργο τους εκ του ασφαλούς και να φαίνονται πετυχημένοι ρίξανε τον πήχη πολύ χαμηλά και προσπαθήσανε να διώξουν το "άρωμα" του Αυτοκράτορα ΑΡΗ χωρίς να αναλογιστούν τις συνέπειες αυτής της τακτικής. Αυτη λοιπόν η τακτική που θέλει τους Αρειανούς να πανηγυρίζουν την 3η θέση στην Ελλάδα σαν πρωτάθλημα, την πρόκριση στο Τοπ 16 της Ευρωλίγκας σαν ευρωπαϊκό τίτλο, να θεωρείται φυσιολογικό να διασύρεσαι απο παναθηναϊκό και ολυμπιακό, να συγκρινεσαι με ομάδες διαλυμενες σαν τον μπαοκ και τον ηρακλη, να δέχεσαι οτι πρέπει να γίνει 2ετής προγραμματισμός για να πάρεις την 3η θέση, να χαίρεσαι με μεταγραφές τύπου Γιαννούλη & Παντελιάδη έχει καταντήσει τον ΑΡΗ μας και όσους έρχονται να αγωνιστούν(και όχι μόνο) να θεωρούν την ομάδα μας μικρή και να βλέπουν ως ισάξιους αντιπάλους ομάδες σαν το μαρούσι, τον πανελλήνιο, τον πανιώνιο κ.α. ανάλογου επιπέδου που δεν έχουν καμμία σχέση με τον ΑΡΗ μας. Για να φαίνονται κάποιοι πετυχημενοι έπρεπε λοιπόν ο ΑΡΗΣ που είχε την νοοτροπία της μεγάλης ομάδος για πολλά χρονια μετα την φυγή των τεράστιων αθλητων που αποτελούσαν την Αυτοκρατορία και ειχε γυρισει και κερδίσει τα πιο απίθανα αμφιροπα παιχνίδια να μην μπορεί πλέον να διαχειριστεί σημαντικό προβαδισμα και να χανει επανηλειμένα νίκες μεσα απο τα χέρια του. Μετα και απο αυτήν την ξεφτίλα θεωρω ως μονόδρομο την δημιουργία Λεσχης Φίλων ΑΡΗ και για το μπασκετ. Μονο έτσι θα μπορέσει να συσπειρωθεί ο κόσμος, να προετοιμαστεί το "έδαφος" για  να επιστρέψουν σημαντικοί επιχειρηματίες που στήριζαν την ομάδα, να δοθεί μια σημαντική οικονομική ενίσχυση στα ταμεία της ομάδος(πολυ διαφορετικά τα οικονομικά δεδομένα σε σχεση με το ποδόσφαιρο) και γενικά νομίζω οτι μόνο μεσα απο διαδικασίες μιας μπασκετικής Λέσχης θα μπορούσε ο ΑΡΗΣ μας να αφουγκραστεί επιτέλους το όραμα του κόσμου και η ομάδα μας να παει μπροστά. Ειλικρινά πιστεύω οτι αν και ο κόσμος που πηγαίνει στο Κλ.Βικελίδης ειναι σαφώς περισσότερος απο αυτούς που πηγαίνουν στο Παλέ σιγουρα θα υπάρξουν παρα πολλοι που μόνο και μονο σκεπτόμενοι τις χαρές που έχουν παρει απο αυτην την ομαδα θα τρέξουν να προσφέρουν οικονομικά οτι μπορούν και θα βάλουν τις βάσεις για κατι πραγματικά καλό. Η διοίκηση Τζεβελέκη έχει προσφέρει παρα πολλα στην ομάδα και θα πρέπει να προφυλαχθεί αλλα απο οτι φαίνεται ή εχει χτυπήσει "ταβάνι" ή δεν θέλει να ρισκάρει για αυτήν την ομάδα. Αυτη είναι η ουσία και τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν. Οταν ο πρωταρχικός σκοπός είναι η διασφάλιση του μπατζετ και οχι η αγωνιστική καταξίωση τότε νομίζω οι πιθανότητες για αποτυχία μεγαλώνουν δραματικά. Όποια και αν είναι η επόμενη ημερα νομίζω οτι θα πρέπει να πιστέψουμε όλοι μας στις δικές μας δυνάμεις, στην δίψα που έχουμε για να ξαναδούμε τον ΑΡΗ Αυτοκράτορα και να προχωρήσουμε στην δημιουργία μιας Λέσχης. Πολλά είναι αυτά που θα έπρεπε να έχουν γίνει και δεν έχουν γίνει. Λάθος επιλογές προσώπων, μηδεν εμπιστοσύνη στα δικά μας παιδια, κακη οργάνωση στο τμημα μαρκετινγκ, επανειλημένη αδιαφορία της άποψης του κόσμου κ.α. Όλοι μαζί μπορούμε να δώσουμε λύση και να οδηγησουμε τον ΑΡΗ εκεί που ονειρευόμαστε. Μπορεί η αρχή να ειναι δύσκολη αλλα αν ο Αρειανός δει οτι γινεται κατι πραγματικά αγνό και καλό ειναι σίγουρο οτι το Παλέ και πάλι θα είναι μικρό για να μας χωρέσει...

Όπως αρκετές φορές είχαμε αναφέρει στις συζητήσεις μας, η κατάλληλη ώρα για να γίνει το "ταμείο" και η ανάλυση όλων των λανθασμένων χειρισμών που μας οδήγησαν στην πιο μαύρη χρονιά των τελευταίων ετών  είναι την στιγμή που θα τελειώσουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδος. Δυστυχώς αυτό έγινε πολύ πιο νωρίς απο οτι περιμέναμε και η μαύρη σελίδα στην ιστορία του μπασκετικού ΑΡΗ ολοκληρώθηκε ακριβώς όπως άρχισε. Για να αλλάξει οριστικά σελίδα ο μπασκετικός ΑΡΗΣ και να μην ξαναζήσουμε τέτοια χρονιά το πρώτο βήμα είναι να κατανοήσουμε τα λάθη που μας οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση. Για να γίνει και πιο εύκολος ο σχολιασμός θα αριθμήσω τα σχόλια μου. Επίσης θέλω να ξεκαθαρίσω προς όλους οτι δεν έχω την παραμικρή γνώση σχετικά με τα συμβόλαια των παικτών ώστε να γίνει κάποιος συσχετισμός με την προσφορά τους και το κατα πόσο άξιζε κάποια μεταγραφή ως επένδυση.

Προσωπικά σαν άνθρωπος πιστεύω στην σωστή οργάνωση, στον καλό σχεδιασμό και στο οτι σε κάθε εταιρία(ομάδα) η διοίκηση και οι αποφάσεις της είναι αυτές που καθορίζουν τα πάντα. Φυσικά όταν μιλάμε για ομάδες και ενα άθλημα σαν το μπάσκετ τα πράγματα δεν είναι λειτουργούν 100% τεχνοκρατικά μιας και υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που καθορίζουν το τελικό αποτέλεσμα.

1) Θανάσης Τζεβελέκης : Αν και είναι ελαφρώς παράδοξο να κατηγορείς έναν άνθρωπο που αποδεδειγμένα έχει βάλει σημαντικά ποσά στον μπασκετικό ΑΡΗ σε δύσκολες εποχές δυστυχώς ο πρώην πρόεδρος της ΚΑΕ ΑΡΗΣ ήταν αυτός που όχι μόνο πήρε λάθος αποφάσεις, προχώρησε την ομάδα χωρίς ουσιαστικό πλάνο αγωνιστικό και οικονομικό αλλά όταν ήρθε αντιμέτωπος με την αποτυχία παρά τις μεγάλες δηλώσεις που όλοι γουστάραμε αποφάσισε να αποσυρθεί με τον χειρότερο τρόπο με αποκορύφωμα το εξώδικο του πρώην αρχηγού της ομάδος μας Σ.Ηλιάδη. Κατα την προεδρία του Θ.Τζεβελέκη για λόγους που δεν γνωρίζω όσοι ήταν κοντά στην ΚΑΕ ΑΡΗΣ(Γένεσις) και στήριζαν την ομάδα οικονομικά αποφάσισαν να απέχουν. Το οτι επέστρεψαν τόσο αυτοί που ήδη ήταν όπως το οτι εμφανίστηκαν και νέοι επιχειρηματίες(Σαρισα) με όρεξη να στηρίξουν οικονομικά την ομάδα μου δείχνει οτι το πρόβλημα ήταν ο Θ.Τζεβελέκης ή ακόμη χειρότερα δεν έγινε η παραμικρή προσπάθεια απο την διοίκηση Θ.Τζεβελέκη για ενίσχυση της ομάδος οικονομικά. Παρόλα αυτά ακούγαμε συνεχώς παράπονα για την μοναξιά του στην προεδρία της ΚΑΕ... Αν και υποτίθεται οτι υπήρχε διάθεση ώστε να φτάσει ο ΑΡΗΣ ψηλά υπερήφανες πωλήσεις σαν και αυτές των Γουίλκινσον, Ράιτ και Μάσεϊ έδειχναν κάτι εντελώς διαφορετικό. Το αποκορύφωμα της αλλαγής πλεύσης του Θ.Τζεβελέκη ήταν η πώληση του Σέκουλιτς στην μέση της χρονιάς στην Άλμπα Β. κάτι που προσωπικά το θεωρώ προσβολή για την ιστορία του συλλόγου μιας και είναι τακτική παραδοσιακά μικρών ομάδων. Και μιλάμε για έναν Σέκουλιτς που την δεδομένη χρονική στιγμή ήταν πρώτος ριμπάουντερ και δεύτερος σκόρερ της ομάδος. Η νοοτροπία που είχε ο Θ.Τζεβελέκης νομίζω οτι αντικατοπτρίζετε απόλυτα με την ιδιαίτερη αδυναμία που είχε στον Αντρέα Ματζόν. Ένας προπονητής εξαιρετικός για μια μικρομεσαία ομάδα που παλεύει για να σωθεί και εντελώς ακατάλληλος για ιστορική ομάδα σαν τον ΑΡΗ με απαιτήσεις.  Η απομάκρυνση του παρά την τεράστια επιτυχία του να οδηγήσει τον ΑΡΗ στην 2η θέση της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος όπως και στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης δεν ήταν καθόλου τυχαία αντιθέτως θα έλεγα οτι ηταν μια δικαιολογημένη λαϊκή απαίτηση μιας και το Παλέ άρχιζε να αδειάζει σιγά σιγά... Ξαφνικά όλοι λόγοι που οδήγησαν τον Ιταλό στην έξοδο ξεχάστηκαν και είχαμε την επιστροφή του στον πάγκο της ομάδος κόντρα στην κοινή γνώμη μιας και ο Ιταλός αποτελούσε το ιδανικό δεκανίκι ώστε με ελάχιστα έξοδα να έχει μια αξιοπρεπής ομάδα και έναν προπονητή που να προσπαθεί να πείσει τους φιλάθλους του ΑΡΗ οτι η επιβίωση είναι ο στόχος μας! Όλα αυτά εξαφάνισαν την νοοτροπία νικητή που είχε κάποτε ο ΑΡΗΣ μας και ξενέρωσαν τον κόσμο σε μεγάλο βαθμό κάτι που φαίνεται σχεδόν σε όλα τα εντός έδρας παιχνίδια των τελευταίων χρόνων.

2) Γιάννης Δαμιανίδης : Αν και για τον νυν πρόεδρο της ΚΑΕ υπάρχουν αρκετά ελαφρυντικά μιας και ο ρόλος του είναι καθαρά διαχειριστικός και όχι αυτός του χρηματοδότη (άρα και τα προηγούμενα χρόνια ο λόγος του ήταν καθαρά συμβουλευτικός) δυστυχώς το καλοκαίρι που μας πέρασε κυριολεκτικά "έχασε την μπάλα". Δεν κατάφερε να συνεννοηθεί με τον Τζεβελέκη, άργησε να βρει αλλού χρηματοδότες, δεν ξεκαθάρισε το μέγεθος του μπάτζετ και προφανώς δεν ήταν κοντά στην ομάδα όπως θα έπρεπε μιας και θα είχε διαπιστώσει το τεράστιο πρόβλημα που υπήρχε στο αγωνιστικό κομμάτι και θα μπορούσε να είχε προλάβει κάποιες αρνητικές καταστάσεις. Το μεγαλύτερο του λάθος όμως έχει να κάνει με την τεράστια συμμετοχή του στη υποκρισία που υπάρχει στην ΚΑΕ ΑΡΗΣ τα τελευταία χρόνια με αποκορύφωμα την "υπερήφανη" πώληση του Παπανικολάου. Απο την μια έχουμε δηλώσεις του στυλ νοικοκυρεμένο σωματείο γεμάτο αξιοπρέπεια και οικονομική υγεία και απο την άλλη την δήλωση οτι εαν δεν πουλούσαμε τον Παπανικολάου στον Ολυμπιακό δεν θα υπήρχε ΑΡΗΣ την επόμενη μέρα. Κάποια στιγμή θα πρέπει να ειπωθεί η αλήθεια απο τον ίδιο τον Δαμιανίδη σχετικά με τα οικονομικά της ΚΑΕ.  Τελικά είμαστε οικονομικά υγιής ομάδα ή εξαρτόμαστε απο το αν θα παίξει κάποιος έφηβος αθλητής μας καλά με την εθνική Ελλάδος και καταφέρουμε και τον πουλήσουμε για υπέρογκα ποσά.

3)Πώληση Παπανικολάου στον Ολυμπιακό : Το να μας "κλέβουν" παίκτες ο ΠΑΟ και Ολυμπιακός δελεάζοντας τους με περισσότερα χρήματα είναι κάτι που σε κανέναν δεν αρέσει αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Το να πουλάμε όμως οικειοθελώς "δικά μας παιδιά" σε ομάδες τις οποίες τις βλέπουμε ανταγωνιστικά είναι κάτι που καταρρακώνει τον ήδη πεσμένη μπασκετική μας υπερηφάνεια. Αυτό που εμένα με εξόργισε τόσο πολύ είναι οτι αυτόν τον παίκτη για τον οποίο έγινε τόσο ντόρος και ο Ολυμπιακός ξόδεψε περισσότερο απο 1 εκ. ευρώ εγω τον είχα να καθαρίζει τον πάγκο σε 2 χρονιές που αγωνιστικά ήμουν μέτριος και τον ελάχιστα λεπτά σκόρπια σε ασήμαντους αγώνες(αν θυμάμαι καλά συνολικό χρόνο συμμετοχής με την φανέλα του ΑΡΗ είχε 54' και κάτι).... Κατα τα άλλα και να τον κρατούσαμε η αγωνιστική του προσφορά δεν νομίζω να συγκρινόταν με την οικονομική του προσφορά και αργά ή γρήγορα με το που έληγε το συμβόλαιο του πάλι θα τον άρπαζε άλλη ομάδα.

4) Αντρέα Ματζόν: Δυστυχώς χάρη στον Ιταλό λέξεις σαν το μπάτζετ μας έγινε καθημερινή συνήθεια. Ξαφνικά ο ΑΡΗΣ που κάποτε πάλευε με τα μεγαθήρια της Ευρώπης υπο αντίξοες συνθήκες σταμάτησε να κοιτάει στα μάτια οποιονδήποτε αντίπαλο που είχε μεγαλύτερο μπάτζετ απο αυτόν! Ακόμη και αν αυτός ο αντίπαλος λέγεται Πανελλήνιος ή Μαρούσι απο την στιγμή που έχει μεγαλύτερο μπάτζετ δεν μπορούμε να τον νίκησουμε και η περίπτωση νίκης θα πρέπει να θεωρηθεί ώς υπέρβαση. Δηλώσεις όπως το "έχουμε 2ετές πλάνο για βγούμε Ευρωλίγκα", "στόχος του ΑΡΗ η επιβίωση", "Αισθάνομαι χαρούμενος που ο Παπανικολάου πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό", "σκοπός η ομάδα να βγάζει παίκτες και να τους πουλάει" μόνο που τις θυμόμαστε μας ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Μόνο και μόνο για αυτές δεν θα έπρεπε να ξαναπατήσει το πόδι του στην Θεσσαλονική. Ντροπιαστικές ήττες στο κατάμεστο Παλέ απο τον Παναθηναϊκό με 34 πόντους διαφορά, απο τον πεθαμένο μπαοκ,  η απίστευτη αυτοκτονία στο Eurocup και το αποκαρδιωτικό στυλ μπάσκετ που προτιμούσε ο Ιταλός είναι μερικά απο αυτά που φανερώνουν την αξία του. Το χειρότερο όμως απο όλα είναι οτι πάντα είχε την δικαιολογία και παρουσίαζε καταστάσεις τραγικές για τον ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΑΡΗ σαν άκρως φυσιολογικές. Οι απαράδεκτες επιλογές ξένων παικτών(Στίνσον, Κουίντον Ντέι, Μπέσλερ) και η μηδαμινή προετοιμασία που μάλλον ήταν καλοκαιρινές διακοπές στην πατρίδα του έβαλε γερά τις βάσεις για αυτό που είδαμε φέτος. Οι καλές ομάδες χτίζονται το καλοκαίρι και σαν παράδειγμα θα πρέπει να έχουμε τόσο το Μαρούσι όσο και τον Πανελλήνιο που με σωστό σχεδιασμό παρουσίασαν ένα αξιοζήλευτο σύνολο.

5) Χατζηβρέττας, Ντικούδης, Κακιούζης : Πολύ λόγος έγινε για την τριπλέτα των συγκεκριμένων παικτών που λόγο ηλικίας απο πολλούς θεωρήθηκε ως αποτυχημένη κίνηση απο την πρώτη στιγμή.  Αυτό που έλειπε απο τον ΑΡΗ τα προηγούμενα χρόνια ήταν παίκτες με προσωπικότητα και νοοτροπία νικητή που δεν θα φοβόντουσαν στα δύσκολα και θα σηκώνανε την ομάδα στις πλάτες τους όταν όλοι άλλοι όπως πάντα θα κρυβόντουσαν στον πάγκο. Αυτό το ειδικό βάρος θέλησε να προσθέσει το τεχνικό τιμ στην ομάδα κάτι που δυστυχώς δεν μας βγήκε. Ο Ντικούδης όπως είχε φανεί και απο το πέρασμα του απο τον Πανιώνιο οι δυνατότητες του ήταν πλέον περιορισμένες και δεν νομίζω να περίμενε κανείς πολλά πράγματα απο αυτόν παρά μόνο μια εναλλακτική λύση πίσω απο τον Μπέτς για λίγα λεπτά. Οι σημαντικοί τραυματισμοί που είχε τον "τέλειωσαν" .  Η μεγαλύτερη απογοήτευση  με διαφορά ήταν ο Νίκος Χατζηβρέττας. Δικό μας παιδί, Αρειανάκι, που έκανε θαύματα με την φανέλα του Ηρακλή, κατέκτησε τα πάντα με τον Παναθηναϊκό και ήρθε στον ΑΡΗ σαν αρχηγός στην θέση του αρχηγού(Ηλιάδη). Άνευρος, άστοχος, αδύναμος, άτολμος και πολλά άλλα αρνητικά στοιχεία χαρακτήρισαν το παιχνίδι του σε όλη την χρονιά. Αν και στα μαυροσκούφεια είχα δει άλλα στοιχεία τελικά  ο Χατζηβρέττας έπιασε πάτο για τα καλά και δυσκολεύομαι να πιστέψω οτι ο συγκεκριμένος παίκτης μπορεί να προσφέρει κάτι στον ΑΡΗ μας. Τέλος άφησα τον Μιχάλη Κακιούζη ο οποίος με την παρουσία του φέτος δικαίωσε αυτούς που τον επέλεξαν, έδωσε ακριβώς αυτά τα στοιχεία που περιμέναμε απο παίκτες αυτού του μεγέθους και απέδειξε οτι σωστά έπραξαν και έφεραν αυτούς τους μεγάλους παίκτες στο Παλέ με την διαφορά οτι οι άλλοι 2 ή μας πιάσανε κορόιδα ή είναι πολύ "μικροί" για να φοράνε την φανέλα του ΑΡΗ. Εαν Χατζηβρέττας και Ντικούδης είχαν το μισό πάθος, όρεξη και την μισή προσφορά του Μιχάλη Κακιούζη ο ΑΡΗΣ μας σίγουρα δεν θα τερμάτιζε 7ος...

6) Φώτης Κατσικάρης: Όταν τα οικονομικά σου είναι περιορισμένα αναγκαστικά δεν μπορείς να πας στον "μεγάλο και σίγουρο" και αναγκαστικά πηγαίνεις στον "ελπιδοφόρο νέο" ελπίζοντας οτι μέσα απο τις επιτυχίες που θα έχει με την ομάδα σου θα γίνει και οι 2 παρέα "μεγάλοι" και με λιγότερα χρήματα. Έτσι λοιπόν όλοι μας πιστέψαμε έναν πρώην μικρό παίκτη της ΑΕΚ οτι μπορεί να γίνει ο νέος μεγάλος προπονητής του ΑΡΗ. Και πως να μην το πιστέψουμε μετά το έκτρωμα που είδαμε απο τον Ματζόν... Δυστυχώς σχεδόν όλοι μας κάναμε λάθος και ο Κατσικάρης αποδείχτηκε μια απο τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις της χρονιάς. Το χειρότερο απο όλα δεν είναι οτι απλά απέτυχε αλλά οτι καταχράστηκε την εμπιστοσύνη μας όσο κανένας άλλος. Όπως αποκαλύφθηκε(εκ των υστέρων) ο Κατσικάρης είπε όχι στον Σόλομον όπως και στον Μάσεϊ που δεν μπορούσε να τον περιμένει άλλο και προτίμησε το λαβράκι που λέγεται Λάμποβιτς. Πήρε την μεγάλη απόφαση να αλλάξει τον εκπληκτικό(και ιδιόρρυθμο) Ντίξον με τον Πάουνιτς και παρόλα αυτά τον στηρίξαμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Μετά απο όλες αυτές τις αλλαγές, την στήριξη του κόσμου, τις οικονομικές θυσίες της διοίκησης και ενώ η ομάδα δείχνει οτι βρίσκει τον δρόμο της λίγο μετα απο την σπουδαία νίκη στο Ισραήλ σε μια απο τις καλύτερες εμφανίσεις της ομάδος αποφασίζει να εγκαταλείψει τον ΑΡΗ και να παει στα ήρεμα "νερά" της Ισπανίας όπου εκεί και να υποβιβαζόταν με το Μπιλμπάο κανείς δεν θα του έλεγε τίποτα. Συμπέρασμα θέλεις μεγάλα αρ@@@ια για να είσαι κομμάτι του ΑΡΗ και εσυ Φώτη μου δεν τα έχεις... Απο τους σημαντικότερους λόγους που δεν μπορέσαμε να βρούμε τον δρόμο μας.

7) H απόκτηση του Ματ Γουώλς αντί για ψηλό: Η έλευση του Μπλάτ σε αυτήν την μαύρη χρονιά ήταν μια όαση παρόλα αυτά και ο Αμερικανοισραηλινός κόουτς προφανώς επηρεασμένος απο την μαύρη αύρα που επικρατούσε την Πάλε πήρε την τρελή απόφαση κόντρα σε κάθε πρόβλεψη και αντί για τον πολυαναμενόμενο ψηλό που θα βοηθούσε τον Μπέτς που ήταν τραγικά μόνος προχώρησε στην απόκτηση ακόμη ενός περιφερειακού με αδυναμία στα σουτ 3πόντων! Αυτή η απόφαση νομίζω οτι ήταν καταδικαστική για την ομάδα γιατί πολύ απλά επισημοποιήθηκε με αυτον τον τρόπο ένα άναρχο αγωνιστικό στυλ μπάσκετ, βασισμένο στα μακρινά σουτ και με μια τεράστια τρύπα μέσα στην ρακέτα όποτε απουσίαζε ο Μπέτς ή απλά ο άγγλος σέντερ είχε τις "μαύρες" του...

8 ) Τραυματισμοί : Ok, τα λάθη πολλά και σημαντικά αλλά και η ατυχία που μας κυνηγούσε φέτος δεν είχε προηγούμενο. Όχι μόνο είχαμε σημαντικούς τραυματισμούς αλλά πολλοί απο αυτούς ήταν στους πιο φορμαρισμένους παίκτες μας την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, πάνω που η ομάδα μας προσπαθούσε να βρει ρυθμό! Κλάρκ, Αργυρόπουλος, Ντικούδης, Μπάρλος, Κακιούζης, πάλι Μπάρλος, Μάιλς, πάλι Ντικούδης, Ρίτσαρντσον, Χατζηβρέττας, Μπέτς, Γουώλς είναι η λίστα με τους τραυματίες με τους περισσότερους απο αυτούς τους τραυματισμούς να άφησαν τους παίκτες μας εκτός αγωνιστικών υποχρεώσεων για τουλάχιστον 2 εβδομάδες. Πως να στρώσεις την ομάδα με τόσες ατυχίες... Τώρα το αν ευθύνεται για όλους αυτούς τους τραυματισμούς η κακή καλοκαιρινή προετοιμασία είναι κάτι που δεν το γνωρίζω.

9) Εχθρική διαιτησία : Μπορεί ο ΑΡΗΣ να ήταν όλη σχεδόν την χρονιά μέτριος ως κακός αγωνιστικά αλλά σίγουρα πληρώσαμε και την προκλητικά κακή διαιτησία σε πολλά παιχνίδια όπως αυτά κόντρα σε ΑΕΚ, Μαρούσι, Πανιώνιο, ΠΑΟ, Ολυμπιακό κ.α. Προφανώς αυτοί οι άνθρωποι με τα γκρι και οι αυτοί που τους κατευθύνουν κουβαλάνε τεράστιο κόμπλεξ απέναντι στον ΑΡΗ απο την εποχή της παντοκρατορίας μας και με κάθε ευκαιρία το εκδηλώνουν. Δεν ξέρω κατά πόσο εύκολο η νέα διοίκηση της ΚΑΕ μπορεί να κάνει κάτι για αυτό αλλά σίγουρα θα πρέπει να το ψάξει το θέμα.

10) Αδιαφορία απο τον Super 3 και την πλειοψηφία του κόσμου της ομάδος : Τέλος άφησα αυτό που θεωρώ και πιο σημαντικό, αυτό που θεωρώ την μεγαλύτερη ήττα του μπασκετικού ΑΡΗ και δεν είναι άλλο απο το άδειο Παλέ. Παρατηρώντας την αγάπη, το πάθος, τον ζήλο και την συσπείρωση που δείχνουν όλοι γύρω απο το ποδοσφαιρικό τμήμα του συλλόγου η συμπεριφορά προς την ομάδα μπάσκετ, η κίνηση των εισιτηρίων διαρκείας και η ελάχιστη προσέλευση κόσμου για τα δικά μας δεδομένα σχηματίζουν εικόνα εγκατάλειψής. Το έναυσμα όμως για αυτήν την συμπεριφορά την έδωσαν τόσο ο Super 3 όσο και η Λέσχη Φίλων ΑΡΗ παρέα με αρκετούς επώνυμους Αρειανούς που ενώ έχουν αγκαλιάσει το ποδόσφαιρο το μπάσκετ το αφήσανε στην τύχη τους. Ο Super 3, η ασπίδα του συλλόγου(χωρίς καμία δόση ειρωνίας) αν και έκανε μια αξιοθαύμαστη κίνηση το περασμένο καλοκαίρι προπληρώνοντας εναν μεγάλο αριθμό διαρκείας στις θύρες 5 και 6 η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Μάλιστα πολλές φορές πριν απο αγώνες αντί να προσπαθήσουν να πορώσουν τον κόσμο και να τον αναγκάσουν να σηκωθεί απο τον καναπέ  του και να πάει ως το Παλέ επικεντρωνόντουσαν στην ποδοσφαιρική επικαιρότητα. Η συνέντευξη του Γ.Δαμιανίδη στην εκπομπή του Super 3 όπου αν και ο κόσμος περίμενε να ασκηθεί κριτική και να πάρει απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα ήταν τελικά μια "σούπα"  μιας και δεν έγιναν οι ερωτήσεις που όλος ο κόσμος περίμενε με αγωνία κάτι που δείχνει οτι δεν υπήρχε ιδιαίτερη διάθεση για να εμπλακούν με τα μπασκετικά για λόγους που αγνοώ...

Ελπίζω να μην στεναχώρησα κανέναν με τα παραπάνω αλλά πιστεύω οτι όλα αυτά όχι μόνο μας οδήγησαν στην απόλυτη φετινή αποτυχία αλλά έχουν κάνει και πολύ πιο δύσκολο το έργο της ανάκαμψης. Σύντομα θα ακολουθήσει και ποστ για την επόμενη μέρα στην ΚΑΕ που πιστεύω οτι είναι και το πιο σημαντικό γιατί καλώς ή κακώς ο καταλογισμός ευθυνών δεν σου εξασφαλίζει τίποτα για το μέλλον.

Αν μη τι άλλο, μόνο θετική μπορεί να χαρακτηριστεί η κίνηση της ΠΑΕ να εκμεταλευτεί με τον καλύτερο τρόπο άλλο εναν χώρο(απο τους πιο εμπορικούς) του γηπέδου μας κάτω απο την θύρα 2 ανοίγωντας το Beer F.C. 1914! Μια μπυραρία που θα συνιστούσα σε όλους να περάσουν μια βόλτα απο εκεί για να απολαύσουν μια παγωμένη μπύρα σε εναν εξαιρετικά διαμορφωμένο χώρο που έχει διακοσμηθεί ιδανικά με τις φανέλες της αγαπημένης μας ομάδος. Πρωτοπορειακή κίνηση για τα Ελληνικά δεδομένα μιας και στο εξωτερικό είναι κάτι το συνηθισμένο να υπάρχουν εμπορικά καταστήματα και χώροι αναψυχής(που σερβίρουν και αλκοόλ) γύρω απο το γήπεδο. Τόσα χρόνια ακούγαμε απο διάφορους μεγαλοπαράγοντες & "τεχνοκράρτες"  να μιλάνε για την εμπορική αξία του γήπεδου, τους χώρους που μπορεί κάποιος να εκμεταλευτεί προς όφελος της ομάδος, τις οργισμένες αντιδράσεις κάποιων για την χρήση των χώρων  (κατα το παρελθόν)απο τον Super 3 και πολλά άλλα μεγάλα λόγια...απο ουσία όμως τίποτα. Αυτά πρέπει να λέγονται γιατι κάποιοι ξεχνάνε οτι απο την ομάδα μας πέρασανε μεγάλοι παράγοντες σαν τον Κοντομηνά όπου είχε επιλέξει και "σπουδαίες" προσωπικότητες  της πόλης μας για να στελεχώσουν την διοίκηση της ομάδος με τα γνωστά αποτελέσματα... Έπρεπε να έρθει ο οδοντίατρος(όπως θέλουν κάποιοι να τον αποκαλούν κοροϊδευτικά) και η "παρέα" του για να δούμε επιτέλους να γίνεται το αυτονόητο για τον συλλογό μας? Επιτέλους είδαμε το γήπεδο να ομορφαίνει με συνεχόμενα "lifting",  τοποθέτηση ηλεκτρονικού πίνακα, προστατευτικά τζάμια γύρω απο τον αγωνιστικό χώρο σε όλες τις θύρες, ευκολότερη πρόσβαση μέσα στο γήπεδο, περισσότερα κυλικεία και τουαλέτες. Είδαμε επιτέλους να εκμεταλεύονται τους χώρους του γηπέδου προσφέροντας στην ομάδα εξτρα έσοδα αλλά και φέρνωντας πιο κοντά τους φίλαθλους στην οικογένεια του ΑΡΗ. Γυμναστήριο, Sports Cafe, κατάστημα κινητής τηλεφωνίας, επίσημη μπουτίκ και πλέον και μπυραρία(ελπίζω να μην ξέχασα κάτι) είναι οι ζωντανές αποδείξεις για να καταλάβει και ο πιο χαζός την διαφορά αυτής της διοίκησης με όλες τις προηγούμενες για όλους αυτούς που αρέσκονται στις συγκρίσεις και πιπιλίζουν ακόμη την καραμέλα του μεγαλοεπενδυτή. Το αγωνιστικό κομμάτι παρόλο που διανύει μεγάλες μέρες το αφήνω, όλα όμως τα παραπάνω είναι παρακαταθήκη για το μέλλον, είναι τα βήματα μπροστά που τόσα χρόνια περιμέναμε να γίνουν για να αισθανθούμε και στο ποδοσφαίρο το μεγαλείο της ομάδος μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι ο μπασκετικός ΑΡΗΣ έχασε την ευκαιρία που είχε επι μια δεκαετιά οταν βρισκόταν στην κορυφή της Ελλάδος και της Ευρώπης να αφήσει κάτι για το μέλλον και είναι ένας απο τους βασικούς λόγους που έχει συρικνωθεί μπασκετικά ο σύλλογος. Ευτυχώς όμως που το πάθημα έχει γίνει μάθημα για τον Αρειανό και πλέον τόσο μέσα στους αγωνιστικούς χώρους  όσο και σε διοικητικό/εμπορικό επίπεδο η ομάδα βαδίζει προς την κορυφή! Τα συγχαρητήρια μας για άλλη μια φορά στην διοίκηση! Θα πιούμε και ενα ποτήρι μπύρα στο Beer F.C. στην υγειά σας! :)

Παρακάτω σας παραθέτουμε την ανακοίνωση της Λέσχης Φίλων ΑΡΗ σχετικά με τα οσα εξελίχθηκανε μετά το τέλος του αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης.

"Η ΛΦ ΑΡΗ, ως μέτοχος της ΠΑΕ ΑΡΗΣ με ποσοστό 31% (απόφαση ΕΕΑ: 25/7/2008, αρ. πρωτ. 1239) και ελέγχοντας το 84% των μετοχών της ΠΑΕ ΑΡΗΣ, δεν πρόκειται να ανεχτεί συμπεριφορές όπως αυτές μετά το τέλος του αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης, ευτυχώς από λίγους, αλλά δυστυχώς επαναλαμβανόμενες.

Θεωρούμε απαράδεκτες τις ενέργειες «φιλάθλων» της ομάδας μας, που θεωρούν του εαυτούς τους «πελάτες» και ότι αυτό τους δίνει το δικαίωμα να προκαλούν φθορές στο γήπεδο.

Θεωρούμε επίσης απαράδεκτους τους θεατρινισμούς αγανάκτησης εναντίον μελών της ομάδας. Η ποδοσφαιρική ομάδα του ΑΡΗ έχει συγκεκριμένο τρόπο λειτουργίας και λήψης αποφάσεων. Η σημερινή διοίκηση του ΑΡΗ, όπως και οι επόμενες, εκλέγονται και κρίνονται μέσα από τις διαδικασίες της ΛΦ ΑΡΗ. Θεωρούμε ότι είναι ο μόνος ενδεδειγμένος τρόπος λειτουργίας, ώστε ο Σύλλογος να μπορέσει να προχωρήσει μπροστά.

Όποιος θέλει, μπορεί να συμμετέχει σε αυτή τη διαδικασία ως μέλος της ΛΦ ΑΡΗ. Οι υπόλοιποι, νοσταλγοί του παρελθόντος, μπορούν να συνεχίσουν το «δημιουργικό» για το Σύλλογο έργο τους μέσα από το βήμα που τους δίνουν συγκεκριμένες ραδιοφωνικές εκπομπές, αλλά όχι από το Κλεάνθης Βικελίδης.

Το ΔΣ της ΛΦ ΑΡΗ"

Αν και δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για σχόλια η συγκεκριμένη ανακοίνωση μιας και αναφέρει όλη την ουσία της διοικητικής κατάστασης που επικρατεί στην ομάδα μας θα προσθέσω μερικά πραγματάκια. 1)Μιλάνε πολλοί (επώνυμοι "δημοσιογράφοι" και ανώνυμοι οπαδοί) για "χούντα" που επικρατεί στον ΑΡΗ επειδή όπως ισχυρίζονται απαγορεύετε να εκφράζεις διαφορετική άποψη απο αυτήν που υποστηρίζει η διοίκηση του ΑΡΗ. Και εγώ ρωτάω το εξής απλό, υπάρχει ομάδα σε όλη την Ελλάδα που να έχει πιο δημοκρατικό όργανο απο αυτό της Λ.Φ. ΑΡΗ που εκλέγει διοίκηση?!?! Η' μήπως σας χαλάει το οτι υπάρχει συνδρομή για σας αρέσει να κάνετε τους τζάμπα μάγκες? 2)Υπάρχει κάποιος που πιστεύει οτι μια ομάδα μπορεί να λειτουργήσει σωστά ή μια διοίκηση μπορεί να παίρνει σωστές αποφάσεις με σπασμωδικές κινήσεις μετά απο στραβά αποτελέσματα, με γιούχες κατά αθλητών και προπονητών της ομάδος? 3)Εσείς που κατηγορείτε τους άλλους οτι θεωρούν τον ΑΡΗ κτήμα τους απαιτείτε απολύσεις προπονητών με τσαμπουκά? 4)Εσείς που κατηγορείτε την διοίκηση οτι παρεμβαίνει στο έργο του προπονητή πιέζετε για να παίξουν συγκεκριμένοι παίκτες? 5)Εσείς που κατηγορείτε συνδεσμίτες για τραμπουκισμούς κάνετε φθορές στο γήπεδο και βρίζετε συνΑρειανούς? 6)Υπάρχει Αρειανός που έχει δει καλύτερη διοίκηση απο την σημερινή? Ποιός? Ο Λ.Γράντας που για τον εγωισμό του έριξε την ομάδα και την χρέωσε? Ο Κοντομηνάς και οι ανθρωποί του Ζαχουδάνης, Ανδριάς κτλπ? Ο Τσαρούχας και ο Καραμπέρης? Ο Λ.Ιωαννίδης και ο Π.Σπύρου? Ο Παναγούλιας που τον ενδιαφέρει περισσότερο το βιβλίο του παρά το καλό της ομάδος? Οι βετεράνοι που χαλιούνται που  δεν είναι σε πόστα στην ομάδα και κάνουν πόλεμο στην διοίκηση? Οι άγνωστοι Αραβες μεγαλοεπενδυτές? 7)Και αν όντως κάποιος πιστεύει οτι υπήρξαν καλύτεροι απο τους σημερινούς ας μου πεί τι κάνανε οι συγκεκριμένοι που προτιμάει, την περίοδο που ο ΑΡΗΣ πάλευε για την ίδια του την ύπαρξη και όχι για το αν θα βγεί 3ος ή 4ος όπως είναι η κατάσταση σήμερα? Μέχρι εκεί είναι η αγάπη τους για τον ΑΡΗ, όσο υπάρχει η λεζάντα είναι όλα καλά όταν φεύγουν τα φώτα της δημοσιότητας φεύγουν και αυτοί?

ΣΤΗΡΙΞΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΑΡΗ ΜΑΣ!

Η Παρασκευή για όλα τα "αρρωστάκια" σαν και εμάς είναι μια ημέρα όπου η ανυπομονησία  ενόψει σ/κ που θα έχουμε την δυνατότητα να βρεθούμε στο πλευρό του κιτρινόμαυρου Θεού κορυφώνεται. Η σημερινή Παρασκευή όμως είναι μια ιδιαίτερη ημέρα μιας και πολλά μπορεί να κριθούν για το μέλλον του ΑΡΗ μας τόσο στο μπάσκετ όσο και στο ποδόσφαιρο.

Η πιο σημαντική μάχη δίνεται σήμερα το πρωί από την ΚΑΕ στις δικαστικές αίθουσες. Εκεί όπου η ομάδα μας θα προσπαθήσει να πετύχει την υπαγωγή της ομάδος στο άρθρο 99 και να αλλάξει οριστικά σελίδα στην σύγχρονη ιστορία του Αυτοκράτορα. Φυσικά από την στιγμή που δεν μιλάμε για διαγραφή χρεών αλλά για κούρεμα με ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής του χρέους και η επόμενη ημέρα θα είναι εξίσου σημαντική μιας και θα πρέπει συνεχώς ο κ.Αρβανίτης και τα υπόλοιπα μέλη της διοίκησης να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους ώστε να καταφέρουν να είναι συνεπείς στους διακανονισμούς. Το ίδιο ισχύει που δεν προχωρήσει η ιστορία το άρθρο 99 και η ΚΑΕ αναγκαστεί να στραφεί στον νέο νόμο για υπερχρεωμένες εταιρίες που αναμένεται να ψηφισθεί πολύ σύντομα ή ακόμη και αν χρειαστεί οι όποιες διαπραγματεύσεις γίνουν απευθείας όπως συμβαίνει ως τώρα. Είναι βέβαιο ότι θα παραστούν και θα προσπαθήσουν να μπλοκάρουν την διαδικασία διάφοροι μάνατζερ παικτών αλλά και οι άνθρωποι του Ηρακλή που αντι να αφιερώσουν χρόνο στο πως θα επαναφέρουν την ομάδα τους στα "σαλόνια" της Α1 αναλώνονται το πως θα καταφέρουν να αποκομίσουν περισσότερα χρήματα από την δικαστική διαμάχη για τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη αρνούμενοι κάθε προσπάθεια συμβιβασμού. Όπως και να έχει πολύ σύντομα θα ξεκαθαρίσει το θέμα και έτσι η ΚΑΕ θα μπορεί να προγραμματίσει τις επόμενες κινήσεις της.

Και στην ΠΑΕ παρόλο που δεν αναμένουμε κάποια δικαστική μάχη θεωρείται όμως εξίσου σημαντική η συνάντηση των ανθρώπων της ΠΑΕ με τους αντίστοιχους της ΕΠΟ. Φυσικά θέμα δεν είναι άλλο πέρα από τον αριθμό των δόσεων της ΠΑΕ προς τους ποδοσφαιριστές σε μια προσπάθεια να βρεθεί η χρυσή τομή που να εξυπηρετεί και τις 2 πλευρές. Αρκετά παράλογο το συγκεκριμένο ζήτημα μιας και αν γίνει τελικά κάποια συμφωνία στην οποία η ομάδα μας δεν μπορέσει να ανταποκριθεί και γίνει το μοιραίο τότε οι ποδοσφαιριστές και όλοι όσοι έχουν να πάρουν χρήματα θα μείνουν με άδεια χέρια. Και επειδή τα αυτονόητα θα πρέπει να τα γνωρίζουν όλοι οι εμπλεκόμενοι καλό είναι άμεσα να δοθεί μια βιώσιμη λύση χωρίς να το παιδεύουμε το θέμα. Ο αφανισμός του ΑΡΗ μας εκτός από την ικανοποίηση σε μια μικρή μερίδα κομπλεξικών οπαδών άλλων ομάδων και κάποιων τυχοδιωκτών που πέρασαν και έφαγαν από τον ΑΡΗ και πιστεύουν ότι έτσι θα την γλιτώσουν δεν νομίζω να βολεύει κανέναν άλλο. Θετικό είναι το γεγονός ότι όπως βγαίνει προς τα έξω οι άνθρωποι της ΠΑΕ είναι αρκετά καλά προετοιμασμένοι για αυτή τη συνάντηση και έχουν την δική τους αντιπρόταση με πληρωμή μόνο των δεδουλευμένων(όχι τις απαράδεκτες και ύποπτες ρήτρες) και δέσμευση των τηλεοπτικών για όσα χρόνια θα τρέχουν οι δόσεις.

Πάντως το πιο σημαντικό από όλα είναι να αντιληφθούν όλοι στην ΠΑΕ πόσο σοβαρό είναι το συγκεκριμένο ζήτημα και να μην προσπαθήσουν απλά να κερδίσουν χρόνο όπως κάνουν ως τώρα σε όλες τις κινήσεις τους. Μια καλή συμφωνία στην οποία μπορεί ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ να ανταπεξέλθει μπορεί να είναι ελπίδα για το μέλλον ενώ διαφορετικά μπορεί να είναι και ταφόπλακα. Για την ΚΑΕ το έχουμε πει αμέτρητες φορές ότι η μεγαλύτερη ως τώρα επιτυχία της νέας διοίκησης είναι ότι έχουν καταφέρει να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου και σε γενικές γραμμές να μην ασχολούμαστε με θέματα σαν το άρθρο 99, τους διακανονισμούς κτλ γιατί θεωρούμε δεδομένο ότι υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι για να βρουν την ιδανική λύση για τον Αυτοκράτορα. Ας ελπίσουμε όλα να κυλήσουν ομαλά και οι εξωγηπεδικές επιτυχίες να δώσουν την σειρά τους σε αυτές εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου.

Τελικά οι αριθμοί επαληθεύτηκαν, ο ΑΡΗΣ μας δεν μπόρεσε να ξεκολλήσει από τις κακές του συνήθειες και ο αποκλεισμός όσο τρομακτικό και απογοητευτικό και αν ακούγεται ήρθε σαν μια φυσιολογική εξέλιξη. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σύμφωνα με τα όσα έδειξε ο Αλκαράθ στο πρώτο παιχνίδι λίγες ημέρες αφού πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα οι "κατευθύνσεις" που είχε πάρει ήταν να μην δώσει ιδιαίτερη σημασία σε εκείνο το παιχνίδι αλλά σε αυτό κόντρα στην Ξάνθη. Να όμως που τελικά η πρόκριση χάθηκε από το βαρύ 3-1 και όχι από το σημερινό. Μια νίκη που ήρθε μετά από περίπου ενάμιση μήνα αλλά δεν νομίζω να υπήρχε κανείς που να την πανηγύρισε εκτός από τους αντιπάλους μας.

Τελικά ο Αλκαράθ για ακόμη μια φορά βρήκε τον τρόπο να δημιουργήσει ερωτηματικά γύρω από τις επιλογές του. Ενώ όλη την εβδομάδα δούλευε με τον Παπαστεργιανό στο κέντρο και ενώ τον δήλωσε ως βασικό τελικά προτίμησε τον Οικονομόπουλο, χωρίς ως τώρα να έχει βγει προς τα έξω ο λόγος για τον οποίο πήρε αυτή την απόφαση. Με σκαμπανεβάσματα από την αρχή μέχρι το τέλος η ομάδα μας. Από την μια έδειχνε ανήμπορη να πλησιάσει την αντίπαλη εστία και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για γκολ και ξαφνικά παρουσίαζε κάποια εκρηκτικά δεκάλεπτα που έδειχνε ότι αργά ή γρήγορα θα έφτανε σε κάποιο τέρμα όπως και έγινε στο 28'. Μάλιστα λίγο μετά την επίτευξη του πρώτου γκολ αγγίξαμε και το 2-0 αλλά χωρίς επιτυχία. Επειδή όμως η πληγή αυτής της ομάδος που είναι η κακή αμυντική λειτουργία παραμένει ανοιχτή μια κακή συνεννόηση στην άμυνα σε μια φάση που δεν μύριζε γκολ έφερε το 1-1. Όλα τα υπόλοιπα ήταν διαδικαστικά γιατί θα έπρεπε η ομάδα να ξεπεράσει κατά πολύ τις δυνατότητες της για να πετύχει 2 γκολ στο υπόλοιπο διάστημα μέχρι την λήξη μιας και όπως ήταν αναμενόμενο οι παίκτες της Καλλιθέας με κάθε ευκαιρία έκαναν τους τραυματίες και έκοβαν τον ρυθμό του αγώνα. Όσο αφορά την απόδοση των παικτών μας δεν πιστεύω ότι κάποιος υστέρησε σημαντικά ούτε ότι μπορούσαν να κάνουν κάτι παραπάνω. Αυτές ήταν οι επιλογές του Αλκαράθ, αυτές είναι οι δυνατότητες τους, αυτά είναι τα αποτελέσματα που φέρνουν. Ίσως μόνο ο Καζναφέρης να ήταν πολύ κατώτερος των δυνατοτήτων του όπως είναι στα περισσότερα φετινά παιχνίδια. Με τον Αγγελούδη να είναι η μοναδική αλλαγή στο 59', τον Παπαστεργιαννό ξαφνικά εκτός πλάνων, τους Αγκάνθο και Κανούλα τραυματίες και τον Γκέσιο εκτός αποστολής για ανεξήγητους λόγους σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα μας αγωνίστηκε για αρκετά μεγάλο διάστημα με παίκτη παραπάνω ο Ισπανός προπονητής δεν μπόρεσε να βοηθήσει από τον πάγκο.

Πιο λυπηρό από τον αποκλεισμό είναι η αντίδραση του κόσμου με την ευρεία μάζα από όσους ήρθαν στο γήπεδο να δείχνουν πριν καν την ολοκλήρωση των 90' συμβιβασμένοι με το τελικό αποτέλεσμα. Τραγούδια στην κερκίδα, "ΑΡΗ Θυμήσου μια ζωή μαζί σου" και όλα καλά... Στους ίδιους ρυθμούς και ο Αλκαράθ που  όπως "εύστοχα" είπε δεν είναι κάτι το περίεργο ομάδα της πρώτης κατηγορίας να αποκλείεται από ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας. Φυσικά και ο κ.Ψηφίδης δεν νομίζω να δυσαρεστήθηκε και αφού έδωσε τα δημόσια συγχαρητήρια τις προηγούμενες ημέρες στον Α.Ζαμπέτα για τις πολύτιμες υπηρεσίες του ίσως να ετοιμάσει και μια τιμητική πλακέτα για τον Αλκαράθ για την πορεία του στο κύπελλο Ελλάδος. Τι και αν από τον τρόπο που διαχειρίστηκε ο προπονητής τα παιχνίδια αυτά με την Καλλιθέα χάθηκαν γύρω στα 100.000 ζεστά ευρουλάκια από το παιχνίδι με τον συμπολίτη στην επόμενη φάση. Όλα θα πάνε καλά! Τώρα βέβαια καλό είναι να ξεκαθαρίσει και το θέμα των μεταγραφών μιας και ο Αλκαράθ στην συνέντευξη τύπου ήταν ξεκάθαρος ότι αν δεν γίνουν αρκετές μεταγραφές σε όλες τις γραμμές  η προβληματική εικόνα της ομάδος μας θα συνεχιστεί....

ΥΓ. Χρόνια πολλά σε όλους και καλές γιορτές!

ΥΓ2. Εύχομαι ο Άγιος Βασίλης να φέρει σε όλους μας ένα μεγάλο κιτρινόμαυρο ξυπνητήρι!

Ανύπαρκτος σε όλα τα επίπεδα αποδείχθηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα... Όσο διοικητικά με τους 2 προέδρους όσο και αγωνιστικά με μια ομάδα φοβισμένη που ήθελε αλλά δεν μπορούσε. Η απογοήτευση από την αγωνιστική εικόνα της ομάδος αλλά και τις τελευταίες εξελίξεις όπως φάνηκε σήμερα επηρέασε και τον κόσμο που δεν έδωσε μαζικό παρών όπως θα έπρεπε σε ένα τόσο καθοριστικό παιχνίδι. Ελπίδες πλέον μένουν μόνο μαθηματικές αλλά από τη στιγμή που η ομάδα μας αδυνατεί να κερδίσει αυτόν τον αδιάφορο ΟΦΗ τότε πολύ σύντομα και οι μαθηματικές ελπίδες να εκλείψουν.

Οι εξελίξεις των προηγούμενων ημερών ήταν τα πρώτα σημάδια ενός ΑΡΗ αποσυντονισμένου αντί στο μυαλό όλων να είναι η σημερινή νίκη. Κάπως έτσι παρασύρθηκε και ο Σ.Παπαδόπουλος που σε συνδυασμό με τις αρκετές και σημαντικές απουσίες κατέβασε μια 11αδα όχι με τόσο ξεκάθαρο επιθετικό αποπροσανατολισμό. Μάλιστα η τοποθέτηση του Αγγελούδη στην κορυφή της επίθεσης ήταν εξαρχής ένα ρίσκο μιας και ο νεαρός επιθετικός όσο συμπαθής και φιλότιμος και αν είναι δυστυχώς όλη την χρονιά όπως και σήμερα έχει αποδειθχεί πολύ λίγος. Όταν βλέπεις για 90' τον φουνταριστό επιθετικό σου να μην μπορεί να κερδίσει μια διεκδίκηση ή να μην καταφέρνει να χωθεί σε μια φάση τότε καταλαβαίνεις καλύτερα γιατί ακόμη και ο κουτσός Αγκάνθο είναι υπερπολύτιμος για αυτόν τον ΑΡΗ. Ενώ και ο εκρηκτικός και ταχύς Τσουμάνης πιθανόν να μπορούσε να προσφέρει πολλά πιο πολλά στα χαφ. Με αυτά και με αυτά είδαμε έναν ανούσιο ΑΡΗ, εντελώς ακίνδυνο απέναντι σε μια ομάδα που δεν πίεσε, δεν έκανε καθυστερήσεις και ώρες ώρες έμοιαζε να μην θέλει καν να βάλει γκολ... Ακόμη όμως και αυτός ο  αδιάφορος ΟΦΗ κατάφερε κάποιες στιγμές να γίνει απειλητικός. Ευτυχώς εκεί ήταν ο Διούδης που σε 2-3 περιπτώσεις έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά και γλίτωσε την ομάδα μας από τα χειρότερα, αν και αυτή η ισοπαλία ισοδυναμεί με ήττα. Προσπάθησε ο Τάτος που έβγαλε 2-3 καλές μπαλιές, πάλεψε ο Μανιάς αλλά ως εκεί και τίποτα παραπάνω...

Η σημερινή ισοπαλία μοιάζει με ταφόπλακα. Μια εξέλιξη που διαφαινόταν εδώ και πολύ καιρό αλλά σαν ΑΡΗΣ, όποια διοίκηση και αν έχουμε αύριο(ή την Τρίτη) το πρωί θα πρέπει να παλέψει μέχρι το τέλος. Ο ΑΡΗΣ πρέπει να ξαναγίνει αξιοπρεπής όπως εύστοχα ειπώθηκε στην πρόσφατη Γ.Σ. αλλά η "λευκή πετσέτα" δεν είναι αξιοπρέπεια. Δεν μπορώ να ξέρω αν πραγματικά υπάρχουν Αρειανοί σήμερα που αισθάνονται χαρούμενοι για τους δικούς τους λόγους αλλά σήμερα στο γήπεδο με τη λήξη του αγώνα μόνο βουρκωμένα μάτια έβλεπες να ξεχειλίζουν με απογοήτευση και αγανάκτηση. Απογοήτευση για το κατάντημα του ΑΡΗ, αγανάκτηση για όλους αυτούς που επι χρόνια "βιάζουν" τα όνειρα μας. Όποιοι  λοιπόν έχουν τα αρ@@@ια να βγουν μπροστά και να σώσουν την αξιοπρέπεια του ΑΡΗ ας το κάνουν, διαφορετικά ας κάνουν στην άκρη. ΜΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ!

Πολύ σκληρή κριτική δέχθηκαν οι παίκτες μας μετά τον αγώνα με τον Καμπανιακό όπως και ο προπονητής της ομάδος κ.Καλαϊτζίδης. Κάτι άκρως φυσιολογικό μιας και η συγκεκριμένη εμφάνιση ήταν μια απο τις χειρότερες(αν όχι η χειρότερη) των 100 χρόνων ιστορίας της ομάδος. Αυτό που περιμέναμε όλοι να δούμε σήμερα ήταν η αντίδραση της ομάδος μέσα στο γήπεδο και παρά την αγχωτική εξέλιξη του αγώνα το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει. Άλλωστε όπως και αν εξελισσόταν ο αγώνας όπως και τα υπόλοιπα παιχνίδια της φετινής χρονιάς δεν νομίζω ότι θα υπάρξει κανείς στο μέλλον που θα θυμάται αυτά τα παιχνίδια-αγγαρεία.

Μέσα σε ένα έντονο κλίμα αμφισβήτησης και με τον Καλαϊτζίδη να κάνει κάποιες αλλαγές στην 11αδα ο ΑΡΗΣ μας πήρε αυτό που ήθελε κόντρα στο σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων και την προκλητική ανοχή του διαιτητή. Εικόνα δυστυχώς δεν είχαμε από την αναμέτρηση οπότε αφεθήκαμε στις ορέξεις των κιτρινόμαυρων ΜΜΕ που μιλάνε για μια καλή παρουσία και εμφανέστατη υπεροχή μέσα στο γήπεδο.... Μια υπεροχή που μεταφράστηκε σε 2 γκολ πάλι από στημένα κάτι που δείχνει ότι το επιθετικό πρόβλημα της ομάδος είναι μεγάλο. Η μεταγραφική ενίσχυση έστω και με αργούς ρυθμούς φαίνεται να πλησιάζει. Αν λοιπόν θέλουμε να κάνουμε κάτι σωστό αυτή την χρονιά τότε θα πρέπει όχι μόνο να τελειώνουμε πολύ πιο εύκολα όλα τα παιχνίδια αλλά στο τέλος της χρονιάς εκτός από την άνοδο να έχουμε καταφέρει να βάλουμε και ένα λιθαράκι για τον ΑΡΗ της επόμενης σεζόν. Και αυτό απαιτεί παίκτες ετοιμοπόλεμους και αποφασισμένους. Όπως και προπονητή με ρεαλιστικό πλάνο και όχι λόγια του αέρα...

Όση χαρά και αν δίνει κάθε γκολ και κάθε νίκη της ομάδος, την φετινή χρονιά δύσκολα να υπάρξει Αρειανός που θα βρει κάτι για να πανηγυρίσει. Ναι μεν θα φωνάξουμε γκολ, να θα χαρούμε την νίκη με τη λήξη του αγώνα αλλά ως εκεί. Για τον ΑΡΗ όπως τον μάθαμε από μικρά παιδιά σε αυτή την κατηγορία δεν υπάρχουν ούτε πρωταθλήματα ούτε κύπελλα... Παρά μόνο η άνοδος που καλό είναι να έρθει όσο γίνεται γρηγορότερα. Μας αρκεί το Χαϊδάρι...

ΥΓ. Πραγματικά δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που δεν μπόρεσα να δω ούτε στο γήπεδο, ούτε στην τηλεόραση παιχνίδι του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ και έπρεπε να ανοίξω το ράδιο ή το PC για να ενημερωθώ για την εξέλιξη του αγώνα.

ΥΓ2. Σίγουρα οι έδρες που θα αγωνιστούμε φέτος είναι όλες κοντινές και όποιος θέλει εύκολα μπορεί να πάει. Ο οπαδικός ηρωισμός όμως έχει και αυτός τα όρια του... και έχει διαφορά λόγω των συνθηκών να συμμετέχεις σε κάτι ξεχωριστό από το να το επιδιώκεις προσμένωντας την αποθέωση...