Αναμενόμενος ο έντονος προβληματισμός και η γκρίνια που ακολούθησε(και συνεχίζει) μετά την εντός έδρας από τον Κολοσσό με την λέξη απελπισία να αποτυπώνει ξεκάθαρα το πώς νιώθει ο μέσος Αρειανός …που ακόμη έχει αντοχές και ασχολείται με το μπασκετάκι όπως το κατάντησαν στην Ελλάδα. Το 2020 σε συνέχεια των προηγούμενων ετών μόνο πίκρες και απογοητεύσεις είχε για τον μπασκετικό ΑΡΗ και όπως κάθε απελπισμένος έτσι και στον πλανήτη ΑΡΗ ευελπιστούμε ο νέος χρόνος να φέρει την ελπίδα αναγέννησης που χρόνια περιμένουμε…

Δεν χρειαζόταν το παιχνίδι με τον Κολοσσό Ρόδου για να εντοπίσουμε το αγωνιστικό πρόβλημα που υπάρχει στην ομάδα μας. Ακόμη και υπερπλήρης ο ΑΡΗΣ ζοριζόταν να κάνει τα βασικά, πόσο τώρα που οι Μιλόσεβιτς και Ντραγκίσεβιτς είναι εκτός μάχης. Ρόλοι στην ομάδα, επιθετικό πλάνο, μπλοκ άουτ και συνδυαστικές άμυνες απουσιάζουν από την πρώτη ημέρα που μαζεύτηκε αυτή η ομάδα και με εξαίρεση κάποια καλά πεντάλεπτα δεν έχουμε δει τίποτα που να πείθει ότι πρόκειται για μια επαγγελματική ομάδα που δουλεύει καθημερινά για να βελτιωθεί. Και όταν μιλάμε για μια ομάδα που ξεχειλίζει από εμπειρία και παίκτες με παραστάσεις(και στο Ελληνικό πρωτάθλημα) σε σχέση με το χαμηλό επίπεδο της ελληνικής basket league τότε μάλλον το πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Έχει χαθεί η επικοινωνία μεταξύ του τεχνικού τιμ και των παικτών; Ή μήπως όσοι αποτελούν κομμάτι του φετινού ΑΡΗ έπεσαν από τα σύννεφα με τις καθυστερήσεις στις πληρωμές και αυτό τους εμποδίζει να ξεδιπλώσουν πάνω στα παρκέ το ταλέντο τους; Όποιος και αν είναι ο λόγος ή οι λόγοι το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει και όσο ο ΑΡΗΣ αδυνατεί να κερδίσει ομάδες του επιπέδου του Κολοσσού τόσο η κατάσταση θα γίνεται χειρότερη και πιο αποκαρδιωτική για οποιοδήποτε έχει την σκέψη να στηρίξει αυτή την φετινή προσπάθεια. Από τον απλό φίλαθλο με το διαρκείας του, μέχρι τον επιχειρηματία που ίσως να του περισσεύουν και 2 φράγκα παραπάνω. Χρόνια αναλύουμε τα οφθαλμοφανέστατα λάθη της «Αρειανής οικογένειας» και προβλήματα του μπασκετικού ΑΡΗ σαν γραφικοί γκρινιάρηδες του πληκτρολογίου, περισσότερο για την δική μας ψυχοθεραπεία… Όταν όμως όλα αυτά λέγονται τόσο απλά και ξεκάθαρα από έναν άνθρωπο όπως είναι ο Φ.Ταρνατώρος που έζησε από μέσα την χρυσή εποχή της Αυτοκρατορίας και δεν ιδρώνει αυτί τότε καταλαβαίνεις γιατί εδώ και κάμποσα χρόνια ο μπασκετικός ΑΡΗ σου προκαλεί απελπισία.

Εύκολα μπορεί να βρει κανείς δικαιολογίες για όλο αυτό που βιώνουμε στον μπασκετικό ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια, δύσκολα όμως βρίσκονται λύσεις ουσίας. Και όταν για λόγους ακατανόητους(στον απλό φίλαθλο) επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια λάθη τότε γίνεται σχεδόν αδύνατο να διακρίνεις ότι βαδίζουμε προς τη σωστή κατεύθυνση. Το «έκτακτα έσοδα» από το στοίχημα μαζί με το χαρτί του Παλέ μπορεί να δώσουν μια νέα πνοή στην ομάδα, ελπίζουμε όχι πρόσκαιρα. Κάποια στιγμή όμως η εσωστρέφεια θα πρέπει να σταματήσει και να γίνει ένα άνοιγμα προς το ένδοξο παρελθόν της ομάδος μπας και καταφέρει να μεταφέρει λίγο από την λάμψη του στην μαυρίλα του σήμερα. Η γρήγορη σωτηρία της ομάδος αν είναι αυτός ο στόχος… δεν έχει να προσφέρει τίποτα περισσότερο από μια ανάσα ανακούφισης. Μακάρι η νέα χρονιά να φέρει την αλλαγή που τόσα χρόνια περιμένουμε… μακάρι…

ΥΓ. Κατανοητή η απελπισία και η αγανάκτηση για το κατάντημα του Αυτοκράτορα αλλά το να μιλάς για εθελούσιο υποβιβασμό(ευτυχώς έχει αλλάξει ο νόμος) ή νέο ΑΦΜ μετά το φιάσκο του ποδοσφαίρου μέχρι να βρεθεί από το πουθενά ο Καρυπίδης είναι έγκλημα.

ΥΓ2. Ακόμη και Ευρωλίγκα να αγωνιζόσουν και να ήσουν 1^ος στην Basket League κέρδη από το μπάσκετ δεν βγαίνουν. Οπότε επενδυτής με πλάνο την οικονομική εξυγίανση της ομάδος ώστε να γίνει η ΚΑΕ βιώσιμη δεν υπάρχει.

ΥΓ3. Από την στιγμή που δεν μπορείς να φέρεις ξένο πάρε έναν Έλληνα ψηλό από την Α1 ή την Α2 που να μπορεί απλά να παλεύει κάτω από το καλάθι για να μην αναγκάζεσαι να παίζεις με τεσσάρι τον Λίτλ, πεντάρι τον Σλαφτσάκη ή σέντερ τον Γιωργάκη.

Χωρίς ως το χρονικό σημείο που γράφεται το άρθρο να υπάρχει κάποια επίσημη ενημέρωση σχετικά με τις πληρωμές η ομάδα μας σε λίγες ώρες θα αντιμετωπίσει την Λάρισα σε ακόμη ένα σημαντικό παιχνίδι. Ο υπ’ ατμον Σάββας Καμπερίδης και οι «εξαντλημένοι πνευματικά» παίκτες θα παλέψουν για να πάρουν τη νίκη σε μια προσπάθεια να σταματήσουν να αδικούν τους εαυτούς τους αλλά και να πείσουν άπαντες ότι δεν είναι το αγωνιστικό το πρόβλημα της ομάδος.

Ως τώρα η ομάδα έχει δείξει 2 εντελώς διαφορετικά πρόσωπα. Από την μια το καλό πρόσωπο που είδαμε κυρίως κόντρα στον Προμηθέα αλλά και κόντρα στον Ηρακλή και από την άλλη το απογοητευτικό που είδαμε σε Ιωνικό, Μεσολόγγι, Λαύριο και μπαογκ. Ο ΑΡΗΣ που κέρδισε τον Προμηθέα αναμφίβολα μπορεί να φύγει με το διπλό από τη Λάρισα. Ο ΑΡΗΣ που είδαμε την Κυριακή στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας ή στο Λαύριο δύσκολα να αποφύγει την ήττα. Ως τώρα την ευθύνη για αυτά τα σκαμπανεβάσματα δεν την έχει αναλάβει κανείς. Ο Σάββας Καμπερίδης θεωρεί ότι μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση και όλο το βάρος έχει πέσει στο οικονομικό και στις υποσχέσεις της διοίκησης προς τους παίκτες για πληρωμές. Οι φυσιολογικές συνθήκες εργασίας για μια επαγγελματική ομάδα είναι με γεμάτες τσέπες. Αν είναι όμως θεωρείται φυσιολογική η μειωμένη απόδοση όταν κάποιος είναι απλήρωτος μόνο οι άνθρωποι του χώρου μπορούν να μας το πουν. Εμείς όπως και κόντρα στον συμπολίτη το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελπίζουμε ότι τα οικονομικά προβλήματα θα παραμείνουν για 2 ώρες εκτός παρκέ και θα δούμε έναν κανονικό ΑΡΗ κόντρα στη Λάρισα.

Αν και ακόμη είναι νωρίς να μιλάμε για βαθμολογία η απογοητευτική εικόνα κόντρα σε θεωρητικά αδύναμους αντιπάλους(Ιωνικός, Μεσολόγγι, Λαύριο, μπαογκ) έχει προβληματίσει. Και όταν αυτό το πολύ κακό αγωνιστικό πρόσωπο έχει ταυτιστεί με τα οικονομικά προβλήματα από το ξεκίνημα της χρονιάς τότε λογικό είναι όλοι μας να αγωνιούμε και αναρωτιόμαστε για την αντίδραση της ομάδος στην Λάρισα. Μόνο η νίκη μπορεί να διορθώσει την κατάσταση, μόνο η νίκη μπορεί να φέρει ηρεμία. Αναμένουμε την αντίδραση των παικτών μέσα στο γήπεδο αλλά και της διοίκησης εκτός γηπέδου.

Η εμφάνιση στο Λαύριο και όλα όσα επακολούθησαν απλά έβγαλαν στην επιφάνεια μια αρρωστημένη κατάσταση που υπάρχει εδώ και καιρό στις τάξεις της ομάδος.  Η οικονομική ασυνέπεια από την αρχή της χρονιάς ήρθε να προστεθεί στην προβληματική αγωνιστική εικόνα της ομάδος(που προς στιγμήν φάνηκε να διορθώνεται) την στιγμή που η ομάδα δίνει ένα σημαντικό παιχνίδι εκτός έδρας όπου η νίκη αγνοείται για σχεδόν 2 χρόνια…

Δύσκολο να επικεντρωθείς καθαρά στο αγωνιστικό όταν μετά την τραγική εμφάνιση στο Λαύριο είχαμε παραιτήσεις(για προσωπικούς πάντα λόγους), καρφιά προς τους παίκτες από τον προπονητή και λογικές αντιδράσεις των παικτών και του τεχνικού τιμ για το οικονομικό. Εύκολα ασκούμαι όλοι μας κριτική για αυτό που βλέπουμε πάνω στο παρκέ δύσκολα όμως να αντιληφθούμε το τι γίνεται όλο το υπόλοιπο διάστημα πέρα των αγώνων. Η πλειοψηφία των παικτών και ιδιαίτερα τα θεωρητικά δυνατά όπλα της ομάδος όπως και ο προπονητής της ομάδος ως τώρα έχουν αποδειχθεί κατώτεροι των περιστάσεων. Εκτός φυσικά και αν όταν στήθηκε αυτή η ομάδα είχε ως στόχο απλά την γρήγορη σωτηρία της ομάδος. Αν αυτός είναι εξαρχής ο στόχος με βάση τις 2 εμφατικές νίκες κόντρα σε Ηρακλή και Προμηθέα η ομάδα τα πάει καλά με δεδομένο όμως το μπάτζετ σε μια δύσκολη χρονιά από όλες τις πλευρές ο ΑΡΗΣ ακόμη δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ούτε στο ελάχιστο. Ο συμπολίτης δεν τρομάζει σε καμία περίπτωση. Αυτό όμως που τρομάζει είναι ο δικός μας κακός εαυτός. Αρχίζοντας από τον προπονητή θα πρέπει επιτέλους να δούμε να αρχίσει να υιοθετεί τα «κομμάτια» που ως τώρα δείχνουν να αποδίδουν. Ο φετινός ΑΡΗΣ δεν έχει την πολυτέλεια να «ακυρώνει» παίκτες που ακόμη δεν έχουν βρει τα πατήματα τους αλλά και να αγνοεί αυτούς που δείχνουν να βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση. Αν δεν στηρίξεις τον σχεδιασμό που εσύ έκανες το καλοκαίρι τότε δεν υπάρχει περίπτωση αυτή η ομάδα να αντέξει. Μιλόσεβιτς και Κουζέλογλου ως τώρα είναι οι πιο σταθεροί παίκτες ενώ και ο «φευγάτος» Ντεκόζι έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει την διαφορά. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσει το πλάνο νίκης του Σάββα Καμπερίδη δίνοντας επιτέλους προτεραιότητα σε ότι καλό έχει δείξει ως τώρα η ομάδα και όχι στα θεωρητικά θέλω του κόουτς. Όσο για τους παίκτες μας, το καλύτερο μήνυμα που μπορούν να στείλουν στην διοίκηση σχετικά με το οικονομικό είναι μια επιβλητική εμφάνιση μέσα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας κόντρα σε μια εξίσου προβληματική ομάδα.

Κόντρα στον εξίσου προβληματικό συμπολίτη που με την πρώτη εκτός προγράμματος ήττα(αλλά και νωρίτερα) προχώρησε σε σημαντικές διορθωτικές κινήσεις ο ΑΡΗΣ πρέπει να φανεί ανταγωνιστικός και να αποδείξει κάθε μέλος της ομάδος ότι δικαιολογημένα αποτελεί κομμάτι της φετινής προσπάθειας. Το αν είναι εύκολο όλα τα προβλήματα να μείνουν  στην άκρη για τις 2 ώρες του αγώνα θα φανεί στην πράξη. Για τον οπαδό ο καθρέφτης της ομάδος είναι η εικόνα μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου και εκεί περιμένουμε να δούμε έναν ΑΡΗ που θα παλέψει με όλες τις δυνάμεις του για να πάρει μια νίκη που την έχουμε τόσο ανάγκη. ΑΡΗ διπλό διπλό μέσα στο κρατικό!

ΥΓ. Τα κακώς κείμενα του φετινού ΑΡΗ τα έχουμε καυτηριάσει αρκετές φορές από το ξεκίνημα της σεζόν. Τα ξεχνάμε όμως για την ώρα όπως ευελπιστούμε να τα ξεχάσουν και όσοι θα εκπροσωπήσουν τον ΑΡΗ μας αύριο το μεσημέρι στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας.

Αίσιο φινάλε είχε το σήριαλ της επιστροφής του Ματέο Γκαρσία στον ΑΡΗ με τον παίκτη να υπογράφει και να είναι άμεσα διαθέσιμος για το παιχνίδι της Κυριακής με τον Παναθηναϊκό. Ένα σήριαλ που ολοκληρώθηκε μαζί με αυτό της πώλησης του Φετφατζίδη κάτι αναμενόμενο σε μεγάλο βαθμό μιας και πριν ολοκληρωθεί η περσινή σεζόν τόσο ο παίκτης όσο και η διοίκηση είχαν πάρει τις αποφάσεις τους.

Όποια και αν είναι τα οφέλη από την πώληση του Φετφατζίδη δεν παύει να υπάρχει και το αγωνιστικό κόστος. Και όταν μιλάμε για έναν παίκτη της ποιότητας του Φέτφα το αγωνιστικό κόστος είναι μεγάλος. Όταν όμως ο παίκτης μέσα στο μυαλό πριν ολοκληρωθούν τα πλέιοφς είχε πάρει την απόφαση του να αποχωρήσει  για ένα παχυλό συμβόλαιο τότε σίγουρα το μυαλό του ήταν «φευγάτο» εδώ και καιρό. Ναι μεν ο καλός Γκαρσία μπορεί να καλύψει επάξια το κενό του αλλά στον ΑΡΗ που οραματιζόμαστε χωράνε όχι μόνο οι 2 συγκεκριμένοι παίκτες αλλά και σαφώς καλύτεροι και περισσότεροι. Επειδή όμως το «όραμα» απέχει πολύ θα πρέπει να δούμε το σήμερα και να αναγνωρίσουμε ότι η διοίκηση έκανε ένα deal που αν πετύχει η ομάδα μας θα βγει κερδισμένη ποικιλοτρόπως. Βραχυπρόθεσμα αν ο παίκτης δώσει αυτά που προσδοκούμε η ομάδα θα ανέβει επίπεδο και θα αρχίσει να ξεδιπλώνει το ποδόσφαιρο που μπορεί να παίξει. Μακρυπρόθεσμα μαζί με την αγωνιστική άνοδο της ομάδος λόγω Γκαρσία θα ανεβαίνει και η χρηματιστηριακή αξία του παίκτη. Ο Ματέο στο προηγούμενο πέρασμα του έπεισε για τις δυνατότητες του. Πλέον πιο ώριμος πνευματικά και σωματικά ίσως να μπορεί να δώσει και το κάτι παραπάνω. Καλό το 4ετές συμβόλαιο  αν και στην Ελλάδα δεν έχουν και τόσο σημασία… αυτό όμως που προέχει είναι ο παίκτης να μπολιάσει γρήγορα με τους υπόλοιπους και αυτή η σημαντική κίνηση να αρχίσει να αποδίδει.

Πέρα από τα ξεκάθαρα αγωνιστικά συν πλην με την μεταγραφή του Γκαρσία και την πώληση του Φετφατζίδη η ομάδα δείχνει με αυτή την κίνηση ότι βλέπει πλέον με πιο ρεαλιστική ματιά το «σύγχρονο επαγγελματικό ποδόσφαιρο». Εκεί όπου μια ομάδα είναι σημαντικό να προσφέρει στους παίκτες τις προϋποθέσεις να κάνουν το βήμα παραπάνω στην καριέρα τους (ή απλά να αυξήσουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους) αλλά και κάθε παίκτης πρέπει να αντιμετωπίζεται ως επένδυση. Και αυτή η επένδυση για να αποδώσει και να φέρει κέρδος πρέπει να θωρακιστεί με πληρότητα σε όλες τις θέσεις εντός και εκτός γηπέδου. Αντίο  Φέτφα! Welcome back Mateo Garcia!

ΥΓ. Τον Μαρτίνη σαν παίκτη δεν τον γνωρίζω όπως και οι περισσότεροι. Αυτό όμως που είναι πασίγνωστο και πολλοί το ξεχνάνε… είναι ότι κάποιες ομάδες  στην Ελλάδα σε αντίθεση με τον ΑΡΗ, επενδύουν στις ακαδημίες τους περισσότερα χρήματα από όσο είναι το μπάτζετ μας.

Ένα ξεχωριστό ρεκόρ(;) διεκδικεί ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι της Κυριακή με τον ΠΑΣ Γιάννενα όπου με τη νίκη θα έχει καταφέρει το μοναδικό(;) να πετύχει 3 συνεχόμενες νίκες στο πρωτάθλημα με 3 διαφορετικούς προπονητές στον πάγκο. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει πρώτα οι παίκτες να παρουσιαστούν όπως πρέπει μέσα στο γήπεδο αλλά και ο Μάντζιος να μην βιαστεί να βάλει τη δική του πινελιά. Έτσι μόνο η νίκη εύκολα ή δύσκολα θα «ντυθεί» στα κίτρινα!

Όταν είσαι ο ΑΡΗΣ και ο αντίπαλος σου είναι ο ΠΑΣ Γιάννενα που ιδιαίτερα στο χρονικό σημείο που βρισκόμαστε είναι ομάδα ειδικών συνθηκών μιας και θα δώσει το πρώτο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς τότε η τύχη του αγώνα είναι 99% στα δικά σου πόδια. Αυτό φαίνεται να το έχουν αντιληφθεί όλοι στην ομάδα και πρωτίστως οι παίκτες μας που τα δικά τους σκαμπανεβάσματα στην απόδοση ως τώρα συνθέτουν ένα περίεργο κολάζ με έναν ντροπιαστικό αποκλεισμό και 2 νίκες χωρίς ιδιαίτερα εντυπωσιακή παρουσία. Για σχεδόν κανέναν παίκτη εκτός ίσως του Κουέστα δεν μπορεί να είσαι απόλυτα ικανοποιημένος για την ως τώρα απόδοση του. Λογικό ως ένα σημείο μιας και βρισκόμαστε στην αρχή αλλά αυτό σημαίνει ότι κάθε παίκτης ατομικά και όλοι μαζί παρέα θα πρέπει να δείχνουν από παιχνίδι σε παιχνίδι σημάδια βελτίωσης. Αυτή την βελτίωση θα πρέπει να δούμε κόντρα στον ΠΑΣ σε ένα παιχνίδι όπου θα είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό του Βόλου. Εκεί οι αντίπαλοι μας για κάποιους λόγους «ψήλωσαν» απότομα και θέλησαν να μας πατήσουν νομίζοντας ότι αγωνίζονται στα τοπικά της Θεσσαλίας και το πλήρωσαν. Με τα Γιάννενα όμως ο ΑΡΗΣ οφείλει να παίξει ποδόσφαιρο  κυριαρχίας, να ξεκλειδώσει τις αντίπαλες άμυνες και να έχει τις εμπνεύσεις μεσοεπιθετικά που θα οδηγήσουν στο γκολ ή στα γκολ της νίκης. Και όλα αυτά έχοντας ταυτόχρονα το νου του και στα μετόπισθεν όπου απέναντι στους Ουκρανούς και με τη Λαμία ήταν το αδύναμο μας σημείο. Πλέον υπάρχει χρόνος για διορθωτικές κινήσεις αλλά αυτός δεν θα πρέπει να σπαταληθεί σε επιπόλαιες κινήσεις όπως έκανε ο Ένινγκ ή όπως συχνά πυκνά προσπαθούν να κάνουν οι προπονητές με το καλημέρα σε μια ομάδα. Ο ορθολογισμός στις επιλογές και στο κοουτσάρισμα του Απόστολου Τερζή πρέπει να είναι οδηγός για όποιον κάθεται στον πάγκο. Στα θετικά η επαναπροσέγγιση του Σούντγκρεν αλλά οι ίσες ευκαιρίες θα πρέπει να είναι το μόνιμο στάτους για όλο το ρόστερ του ΑΡΗ. Ας αρπάξουν την ευκαιρία οι παίκτες που θα  επιλέξει ο Άκης Μάντζιος και ας πείσουν άπαντες μέσα στο γήπεδο με την παρουσία τους ότι αξίζουν να φοράνε τη φανέλα του ΑΡΗ!

Τα εφήμερα αποτελέσματα σε ομάδες σαν τον ΑΡΗ δεν έχουν νόημα ιδίως αν δεν είναι αποτέλεσμα ενός γενικότερου πλάνου που αυτή τη στιγμή ο ΑΡΗΣ φαίνεται να μην έχει.   Η ηρεμία είναι το ζητούμενο στην ομάδα με τις αλλαγές στο τεχνικό τιμ και την παραίτηση του Άγγελου Χαριστέα. Μόνο τα νικηφόρα αποτελέσματα μπορούν να στρώσουν την κατάσταση και να δώσουν την πίστωση χρόνου στον Άκη Μάντζιο για να δουλέψει υπό φυσιολογικές συνθήκες.  Για αυτό νίκη με το Γιάννενο και φουλ για το 3 στα 3!

ΥΓ. Στις «ομαδάρες» με τους μεγιστάνες που παλεύουν για τσάμπιονς λιγκ γίνονται μεταγραφές της τελευταίας στιγμής μετά την απόλυτη σιωπή, σημαίες μπαίνουν στα συρτάρια, παίκτες «παλικάρια» πιέζονται προς την έξοδο με μεθόδους των 90s και παίκτες που δειγματίζονται στα ευρωπαϊκά παιχνίδια πουλιούνται με την πρώτη ευκαιρία υπό το ΟΚ του προπονητή που δεν ήθελε κανείς αλλά έχει υψηλή ρήτρα αποδέσμευσης… Και όμως η είδηση είναι ότι φεύγει ο Φέτφα χωρίς να καν να συνδυάζεται με την μεταγραφάρα του Ματέο Γκαρσία! Μα πόσο προπαγάνδα και πρόβατα μαζί…

Με την ΕΟΚ να επιβεβαιώνει έστω την ύστατη στιγμή τις φήμες περί αγώνα κυπέλλου ο ΑΡΗΣ μας κατεβαίνει το Σάββατο στην Αθήνα για το πρώτο παιχνίδι της χρονιάς! Ένα παιχνίδι ξεχωριστής σημασίας μιας και θα σημάνει την «επανεκκίνηση» του μπασκετικού ΑΡΗ. Γιατί μόνο ως «επανεκκίνηση» μπορεί να χαρακτηριστεί η προσπάθεια του Α.Σ. να κρατήσει τον ΑΡΗ ζωντανό και για την ώρα φαίνεται να τα πηγαίνει περίφημα!

Αναστολή των νέων δεδομένων για τις ομάδες που έχουν τιμωρηθεί με μπαν, κάλυψη εγγυητικής, ασφαλιστική ενημερότητα, παλιοί διακανονισμοί και φυσικά νέοι διακανονισμοί για το ρόστερ της νέα σεζόν! Αυτά είναι τα κατορθώματα της νέας διοίκησης που αν και αυτονόητα… για την κατάσταση στην οποία άφησε ο Γουλιέλμος τον ΑΡΗ είναι ένα πρώτο κερδισμένο στοίχημα που δίνει ανάσα στην ομάδα μας! Όταν μιλάμε όμως για έναν ζωντανό οργανισμό όπως είναι ένα αθλητικό σωματείο τότε σε μεγάλο βαθμό ο καθρέφτης της όποιας προσπάθειας είναι το γήπεδο. Για αυτό και ο Σ.Καμπερίδης μαζί με τους παίκτες του οφείλουν να δικαιώσουν αυτόν τον αγώνα δείχνοντας από το πρώτο κιόλας παιχνίδι απέναντι στον Ιωνικό(ή Διαγόρα Δρυόπ.) ότι μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του ειδικών συνθηκών ΑΡΗ. Οι μεταγραφές σε σχέση με τα δεδομένα και ότι έχουμε ζήσει σε ανάλογες περιπτώσεις μοιάζουν εξαιρετικές. Ακόμη και αυτό το τρανταχτό κενό στη θέση σέντερ σε αυτό το δύσμοιρο ελληνικό πρωτάθλημα μπορεί να καλυφθεί. Η πεντάδα Τσάλμερς, Σούλερ, Ντεκοζί, Μιλόσεβιτς και Ντραγκίσεβτις είναι πολλά υποσχόμενη. Ενώ από πίσω υπάρχει και το Ελληνικό στοιχείο με παίκτες που έχουν αποδείξει ότι σε βοηθητικούς ρόλους αποδίδουν καλύτερα. Το πώς όμως θα κολλήσουν όλα αυτά τα υλικά είναι δουλειά του Σάββα Καμπερίδη που καλείται και αυτός με τη σειρά του αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει.

Αξιοσημείωτη η προσπάθεια της νέας διοίκησης της ΚΑΕ με τον ΑΡΗ μας να καταφέρνει να παραταχθεί στο πρώτο παιχνίδι της χρονιάς με μια αρκετά ανταγωνιστική ομάδα.  Σίγουρα πρόκειται περί κατάντιας για τον Αυτοκράτορα του ελληνικού μπάσκετ αλλά δεν παύει να είναι η σκληρή πραγματικότητα. Τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται πλέον αυτονόητο και δεδομένο και όπως ακριβώς η διοίκηση με τις πράξεις της καταφέρνει και πετυχαίνει εκτός γηπέδου έτσι πρέπει και ο Σάββας Καμπερίδης με τους παίκτες του να δικαιώσουν με την παρουσία τους πάνω στο παρκέ αυτή την προσπάθεια! Μόνο έτσι ο ΑΡΗΣ μπορεί να βρει την ηρεμία και τον δρόμο του. Καλή αρχή με πρόκριση ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Με όλα αυτά που συμβαίνουν στο Ελληνικό μπάσκετ και γενικότερα όλες οι ομάδες είναι ανέτοιμες. Και όταν μια ομάδα είναι ανέτοιμη αυτό που καθορίζει τον νικητή είναι οι ηγέτες που έχεις στην φαρέτρα σου. Ο ΑΡΗΣ στα «χαρτιά» φαίνεται να έχει τις προσωπικότητες που χρειάζεται για να φθάσει στη νίκη απέναντι σε μια από τις ομάδες που εκπροσωπούν ξεκάθαρα όχι μόνο ένα μεγάλο κομμάτι από τα προβλήματα του Ελληνικού μπάσκετ αλλά και την άρνηση των ανθρώπων που είναι μέσα σε αυτό για αλλαγή.

ΥΓ2. Τα αρειανόμετρα δεν αρέσουν σε κανέναν... ωστόσο το να υπάρχει υποκρισία μεταξύ των Αρειανών είναι τραγικό... όπως τραγικό ήταν το "άδειασμα" των κατόχων διαρκείας σε εκείνον τον τελικό στο Παλέ... ευτυχώς υπάρχει και η πανδημία που δικαιολογεί τα πάντα.

Ευχάριστη έκπληξη αποτελούν οι έως τώρα κινήσεις του μπασκετικού ΑΡΗ με το «αγκάθι» των μπαν και τα νέα δεδομένα που θέλει να επιβάλλει η παγκόσμια μπασκετική ομοσπονδία να παραμένει η μόνιμη απειλή. Ωστόσο οι συμφωνίες με έμπειρους παίκτες που έχουν δώσει τα διαπιστευτήρια τους πάνω στα παρκέ της Basket League είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι η νέα διοίκηση της ΚΑΕ και χρηματοδότηση κατάφερε να βρει ως ένα βαθμό αλλά και πλάνο έχει για να ξεπεράσει τον σκόπελο της FIBA.

Μάριο Τσάλμερς, Τζαμάλ Σούλερ, Κουέντον Ντεκόζι, Γιάννης Αγραβάνης και Γιάννης Κουζέλογλου είναι τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα της ομάδος. Παίκτες με όρεξη για μπάσκετ που ακόμη και στην «κακή» τους  ημέρα θα κάνουν κάμποσες δουλειές μέσα στο γήπεδο. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Μάριο Τσάλμερς  που αν και στα 34 με 2 πρωταθλήματα NBA στη συλλογή του και γεμάτους τραπεζικούς λογαριασμούς επέλεξε τον ΑΡΗ καθαρά για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που θα του δοθεί. Στην ΑΕΚ με τόσο γεμάτο ρόστερ είχε μειωμένο χρόνο συμμετοχής και αυτός είναι ο βασικός λόγος που κατέληξε στην ομάδα μας. Αντιθέτως στην περίπτωση του Σούλερ(ενός εκ των διακριθέντων του περινού Ηρακλή) φάνηκε η διαπραγματευτική ικανότητα των ανθρώπων του ΑΡΗ αλλά και το brand name της ομάδος που ακόμη πουλάει. Μαζί με τους «παλιούς» Ντραγκίσεβιτς, Μιλόσεβιτς(;), Φλιώνη, Σλαφτσάκη και τους πολλά υποσχόμενους «πιτσιρικάδες» όπως είναι ο Σιδηροηλίας φαίνεται να υπάρχει μια ισορροπία με περισσότερη μπασκετική λογική και ρεαλισμό σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Φιλότιμο το δίδυμο Φλιώνη-Μποχωρίδη αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος που έπεσε πάνω του. Τόσο επιθετικά όπου το άγχος ήταν τεράστιο όσο και αμυντικά όπου ομάδες με γεμάτη αμερικανούς περιφέρεια μας έκαναν πλάκα…  Πλέον με 3 έμπειρους Αμερικάνους στην περιφέρεια τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Σίγουρα λείπει ένας αθλητικός ψηλός από αυτό το ρόστερ αλλά η οικονομική στενότητα μάλλον θα μας οδηγήσει σε λύσεις ανάγκης με κάποιον Έλληνα σχεδόν βετεράνο.

Από τις 3/8 που δόθηκε η συνέντευξη τύπου του Α.Σ.  για το μπάσκετ και μέχρι πριν λίγες ημέρες τίποτα το αισιόδοξο δεν φαινόταν στον ορίζοντα. Το σενάριο της πολυμετοχικότητας, οι κάρτες στήριξης αλλά και τα διαρκείας στην εποχή της πανδημίας δεν έπειθαν ότι θα μπορούσαν να στηρίξουν αυτή την νέα προσπάθεια. Ακόμη και η «απόκτηση» του Παλέ που ήταν μια θετική προοπτική στην πορεία φάνηκε να κολλάει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Οι κινήσεις όμως που γίνονται στο αγωνιστικό δείχνουν ξεκάθαρα ότι υπάρχει και χρήμα και πλάνο  για να προχωρήσει η ομάδα και αυτή είναι η πιο σημαντική είδηση για τον μπασκετικό ΑΡΗ ύστερα από ένα παρατεταμένο διάστημα εκκωφαντικής σιωπής και απόγνωσης.  Πλέον πρέπει και ο κόσμος(όσοι έχουν τη δυνατότητα αυτή τη δύσκολη εποχή) να αγκαλιάσει και να στηρίξει την προσπάθεια που γίνεται. Ο Αυτοκράτορας του Ελληνικού μπάσκετ πρέπει να προχωρήσει!

ΥΓ. Η περίπτωση του Μπράουν αρχικά προβλημάτισε και έδειχνε ότι θα πηγαίναμε σε μια ακόμη χρονιά με τα «καλά παιδιά» να βρίσκουν χρόνο στον ΑΡΗ και με τα ματάκια μας πονάνε. Ευτυχώς πρυτάνευσε η λογική και ο Σάββας με τους συνεργάτες του το είδαν πιο ρεαλιστικά το όλο θέμα. Βοήθησε και η αποχώρηση Μποχωρίδη σε αυτό το κομμάτι.

ΥΓ2. Ευκαιρία πάντως αποτελεί η νέα σεζόν για να στηρίξει και να αναδείξει κάποια ταλέντα ο ΑΡΗΣ όπως είναι η περίπτωση του Σιδηροηλία και όχι μόνο. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να δοθεί ξεκάθαρος ρόλος στους παίκτες και όχι όποτε τους θυμούνται να παίζουν κανά δίλεπτο στο ξεκάρφωτο.

ΥΓ3. Με το Παλέ τι γίνεται; Κανά αρδάκι θα το ρωτήσει ή μόνο για πλέξιμο εγκωμίων ιδρώνουν;

ΥΓ4. Μπορεί η κατρακύλα του μπασκετικού ΑΡΗ να έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια αλλά στον ΑΡΗ πάντα υπάρχει ο κόσμος που ενδιαφέρεται και παλεύει. Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε το ίδιο και το Ελληνικό μπάσκετ που πάει διαρκώς από το κακό στο χειρότερο με τους εμπλεκόμενους που παίρνουν τις αποφάσεις να είναι και αυτοί που το οδηγούν στον αφανισμό. Καμία χορηγία, κανένα τηλεοπτικό, κανένα ίχνος οργάνωσης, κανένα πλάνο και λύση.

Ξεκίνησε η προετοιμασία για τη νέα αγωνιστική σεζόν για την αγαπημένη μας ομάδα με τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα να τραβάνε την προσοχή όλων μας! Χαριστέας και Ένινγκ για πρώτη φορά από την στιγμή που ήρθαν στον ΑΡΗ έχουν την ευκαιρία να βάλουν την υπογραφή τους στον μεταγραφικό σχεδιασμό με τις έως τώρα κινήσεις να δείχνουν προς τον ποδοσφαιρικό ορθολογισμό που έχει ανάγκη η ομάδα. Ενώ το γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι παίκτες κλείνουν διετές συμβόλαιο δείχνουν ότι το διετές πλάνο στο οποίο είχε αναφερθεί στη συνέντευξη τύπου ο Χαριστέας δεν μένει στα λόγια αλλά γίνεται πράξη!

Μπερτόλιο, Σάκιτς, Γκάνεα, Τζέγκο, Μάνος και Ντάκοβιτς(αναμένεται να ανακοινωθεί) είναι ως τώρα τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα με τον Χατζισαφί να φέρεται να έχει συμφωνήσει αλλά και έναν εκ των Σαντίκου ή Λόπεθ να καλείται να (υπερ)καλύψει το κενό του Ιντέγε στην κορυφή της επίθεσης. Αν στους παραπάνω προσθέσουμε και την παραμονή του Φετφατζίδη που φαίνεται να ριζώνει στον ΑΡΗ τότε μιλάμε για 9 κινήσεις που ανεβάζουν την ομάδα επίπεδο. Ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και την περίπτωση του Ματέο Γκαρσία που είναι άμεσα συνδεδεμένη με αυτήν της παραμονής του Μπρούνο Γκάμα όπου  πρακτικά μιλάμε για 2 παίκτες  που μπορούν να κάνουν την διαφορά ανεξαρτήτως από το ποιος τελικά θα ξαναφορέσει την κιτρινόμαυρη φανέλα. Σίγουρα η περίπτωση του Γκαρσία έχει πολλά συν αλλά και ο Γκάμα έχει αποδείξει ότι μπορεί να ηγηθεί της ομάδος. Έμπειροι παίκτες με πολλές παραστάσεις που αν πιάσουν τα στάνταρ απόδοσης τους είναι ικανοί μαζί με τους περσινούς πρωταγωνιστές που παρέμειναν στον σύλλογο να μας προσφέρουν μια εξαιρετική ποδοσφαιρική χρονιά! Κάτι που γνωρίζει πολύ καλά το τεχνικό τιμ που όπως φαίνεται δείχνει να ξέρει ακριβώς το τι θέλει από αυτή την μεταγραφική περίοδο. Έμπειρους παίκτες σε καλή ηλικία, με δίψα για διάκριση  που μπορούν να προσφέρουν ποικιλοτρόπως και σε διαφορετικές θέσεις μέσα στο γήπεδο. Κάτι που σημαίνει ότι το πολυσυζητημένο πέρσι τέτοια εποχή 4-3-3 ίσως τη νέα χρονιά να το δούμε να εφαρμόζεται σωστά χωρίς τρικυμίες όπως έγινε επί Παντελίδη. Η παραμονή των  Ματίγια και Σάσα σε συνδυασμό με τον ερχομό του Τζέγκο και του Μπερτόλιο αλλά και άλλων παικτών που μπορούν να αγωνιστούν στον χώρο του κέντρου προς αυτό το συμπέρασμα οδηγούν.  Πλέον το ενδιαφέρον μετατοπίζεται προς την επίθεση, εκεί που υπάρχουν οι σημαντικές εκκρεμότητες όπως αυτή του Σαντίκου(που είναι ο διακαής πόθος), του Γκάμα και του Γκαρσία. Ο ΑΡΗΣ χρειάζεται στην επιθετική του γραμμή παίκτες που να κάνουν την διαφορά και οι 3 παραπάνω μπορούν. Οπότε με 2 κινήσεις  από τους 3 παραπάνω  και 2-3 ακόμη συμπληρωματικές μεταγραφές στην άμυνα και στο τέρμα όλοι θα μπορούμε να νιώθουμε ακόμη πιο αισιόδοξοι!

Πανέτοιμος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ στο θέμα των μεταγραφών όταν καθημερινά  ο κάθε «ανησυχούντας» παρουσίαζε την ομάδα στο χείλος του γκρεμού λόγω των μπαν. Τελικά  ο Καρυπίδης για πολλοστή φορά έδωσε την απάντηση του με πράξεις. Και αν στην εξίσωση βάλουμε και τους Χαριστέα και Ένινγκ τότε με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι στηρίζεται εμπράκτως  το πλάνο διετίας  με το «πάθημα»  των  πλέιοφς και των τραγικών λαθών του περασμένου καλοκαιριού να αποτελούν «μάθημα» και την ομάδα να κινείται με ταχύτητα προς την σωστή κατεύθυνση! Φτιάξε μας ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ1. Το να διατηρείται ένας «κορμός» στην ομάδα δεν έχει να κάνει μόνο με το αγωνιστικό πλάνο του προπονητή αλλά και με την απαραίτητη συνοχή και συνέχεια που πρέπει να έχει κάθε ομάδα ώστε να μην χρειάζεται 6 μήνες μέχρι να βρει τα πατήματα της. Για αυτό και η Πορτογαλική αποικία στον ΑΡΗ είναι καλό να διατηρηθεί.

ΥΓ2. Καθαρά ψυχρά η περίπτωση Ματέο Γκαρσία είναι ιδανική μιας και μπορεί να προσφέρει πολλαπλά οφέλη στην ομάδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να υποβαθμίζεται η προσφορά του Μπρούνο Γκάμα και να παρουσιάζεται ως «τελειωμένος». Άλλωστε ο Πορτογάλος έχει αποδείξει το τι αξίζει.

ΥΓ3. Κάπου έχει αρχίσει και κουράζει αυτή η καραμέλα με το «που βρίσκει τα λεφτά ο Καρυπίδης» και τις «καλές σχέσεις με τον Ολυμπιακό».  Είπαμε έχετε να καλύψετε μια αποτυχημένη αγωνιστικά χρονιά, ένα σκάνδαλο μεγατόνων, το μειωμένο μπάτζετ και μια σειρά από «ατασθαλίες» που σύντομα θα αρχίσουν να βγαίνουν στην επιφάνεια αλλά αυτό το τροπάριο δεν πείθει κανέναν.

Θετικές ήταν οι ειδήσεις των τελευταίων ημερών στο μέτωπο της άρσης των 2 μπαν από την FIFA με την ΠΑΕ ΑΡΗΣ να ενημερώνει επισήμως ότι ολοκληρώθηκαν οι απαραίτητες ενέργειες και το θέμα είναι πλέον διαδικαστικό. Ευχάριστη εξέλιξη ωστόσο μέχρι να έρθει στα γραφεία της ΠΑΕ κάποιο επίσημο έγγραφο από την FIFA που θα επικυρώνει το δικαίωμα των μεταγραφών για την ομάδα μας υπάρχει ακόμη αγωνία. Αγωνία που ναι μεν υπάρχει στον κόσμο αλλά στην διοίκηση όχι μόνο δεν υπάρχει αλλά αντιθέτως δια στόματος Άγγελου Χαριστέα δίνεται και το σύνθημα για έναν ακόμη πιο δυνατό ΑΡΗ την νέα αγωνιστική σεζόν!

Στον απόηχο των θετικών εξελίξεων με τα μπαν ξεκίνησε και η διάθεση των εισιτηρίων διαρκείας για τη νέα ποδοσφαιρική χρονιά. Ίδιες τιμές με τις περσινές με κάποιες μικροδιορθώσεις προς την σωστή κατεύθυνση. Τιμές που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα χαρακτηριζόντουσαν απόλυτα ικανοποιητικές αλλά… όχι στην εποχή του κορωνοϊού. Ναι μεν ο κόσμος πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί και δεν γίνεται να ζούμε κλειδωμένοι στα σπίτια μας αλλά προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι η ΠΑΕ δεν συμπεριλαμβάνει ούτε έναν αστερίσκο σε σχέση με αυτό το θέμα. Οπωσδήποτε ο κόσμος που μπορεί οφείλει να στηρίξει την ομάδα γιατί η δύναμη του ΑΡΗ είναι ο κόσμος του. Το να αγνοείς όμως τόσο επιδεικτικά μια κατάσταση που τη βιώνει όλος ο πλανήτης και πολλοί συνάνθρωποι μας με άσχημο τρόπο μοιάζει με προκλητική αμέλεια… Θετικά πάντως είναι τα πρώτα μηνύματα από την ανταπόκριση του κόσμου. Φυσικά όταν θα ξεκαθαρίσει και το τοπίο για το αν τα παιχνίδια γίνουν με κόσμο ή όχι τότε θα γίνει λογικά και ο πανικός.

Από την διαλυμένη ομάδα που τελικά στάθηκε στο ύψος της μέχρι την αναβίωση των παλαιών χρεών με τα μπαν που φαίνεται να λύνονται, ένα ένα τα εμπόδια τελικά ξεπερνιούνται. Κλασσική τακτική Καρυπίδη που πλέον μοιάζει να το κάνει επίτηδες για να ξεμπροστιάζει τους επικριτές του εντός και εκτός της οικογένειας του ΑΡΗ. Όσο υπάρχουν οι καλοθελητές του γνωστού payroll που ανακαλύπτουν διαρκώς προβλήματα και αδιέξοδα παρασύροντας αρκετούς συνΑρειανούς άλλο τόσο πρέπει ο Καρυπίδης και ολόκληρος ο ΑΡΗΣ με κάθε ευκαιρία να τους γλεντάει εντός και εκτός γηπέδου!

ΥΓ. Η ομάδα η αποδεκατισμένη που θα έτρωγε 10 γκολ, ο Βέλεθ ο μοναδικός που αποχώρησε στην μέση των πλέιοφς, ο Φέτφα που ήθελε να φύγει, τα μπαν που δεν θα λυνόντουσαν, τα λεφτά που δεν έχει ο Καρυπίδης και που τα βρίσκει, το πωλητήριο του Ρόουζ και συνεχίζουμε με νέα αφηγήματα…

ΥΓ2. Με αφορμή τα διαρκείας για ακόμη μια φορά φάνηκε το επικοινωνιακό πρόβλημα του ΑΡΗ και ο λάθος τρόπος αντιμετώπισης της αλήθειας.  Εντάξει… διαρκείας… να κάνουμε ντου… να στηρίξουμε… Τόσο  δύσκολο και παράλογο δηλαδή είναι να εκφράσει κάποιος  την απορία του για το αν θα γίνουν τα παιχνίδια με κόσμο και τι θα γίνει σε περίπτωση που τελικά η μισή χρονιά διεξαχθεί με άδειες κερκίδες;

34 ημέρες μετά από το τελευταίο μας ποστ για το μπάσκετ ήρθε η γενική συνέλευση του Ερασιτέχνη αποκλειστικά για την ΚΑΕ ώστε να δώσει ένα τέλος στην βουβαμάρα των προηγούμενων ημερών και να ορίσει το σημείο επανεκκίνησης του μπασκετικού ΑΡΗ. Ένα σημείο επανεκκίνησης αναμενόμενο σε εκνευριστικό βαθμό και ένας αγώνας επιβίωσης που επισημοποιήθηκε με την «συγκατάθεση» του Δ.Γουλιέλμου και τους 19 μεσεγγυούχους των μετοχών. Η απουσία του κόσμου από όλη αυτή την προσπάθεια και η έλλειψη ουσιαστικών λύσεων(και εξηγήσεων) από όσους βρήκαν το σθένος να βγουν μπροστά  αντικατοπτρίζει στο απόλυτο την εικόνα της ομάδος μας τα τελευταία χρόνια αλλά και το κατάντημα του Ελληνικού μπάσκετ.

Οι εξηγήσεις για το πώς φθάσαμε ως εδώ

Έχουν χιλιοειπωθεί οι λόγοι που έφθασε ο ΑΡΗΣ ως εδώ και δεν έχει να προσφέρει τίποτα να τους αναφέρουμε ξανά αλλά πλέον έγινε ξεκάθαρο ότι η ΚΑΕ εδώ και δεκαετίες λειτουργεί περισσότερο σαν το βήμα της Ελληνικής Βουλής όπου οι διάφοροι παράγοντες πηγαινοέρχονται σαν τους βουλευτές και λένε τα δικά τους. Άλλοι δεν ήξεραν, άλλοι δεν μπορούσαν, άλλοι ίσως να έσφαλαν,  άλλοι είχαν θέμα με τους πολιτικούς τους αντιπάλους που πλέον είναι στο πλευρό τους, άλλους τους έφαγε το σύστημα και άλλους τους πείραξε η κριτική και τα θέλω του κόσμου. Όταν αναφέρεται ως διοικητικό επίτευγμα η ανατροπή μιας άδικης τιμωρίας σε μια ομάδα με την ιστορία του ΑΡΗ που 2 διαδοχικές  χρονιές γλιτώνει τον υποβιβασμό οριακά, τα λόγια είναι περιττά…

Η «προσπάθεια» του Γουλιέλμου

Αναμφίβολα η ευχαριστήρια ανακοίνωση του Α.Σ. προς το πρόσωπο του Δ.Γουλιέλμου αποτελεί μέρος της συμφωνίας μαζί με τις υπόλοιπες οικονομικές διαπραγματεύσεις που εδώ και 40 ημέρες περίπου έκαναν το «παραδίδω τις μετοχές μου χωρίς αντίτιμο» στο νέο μίνι σήριαλ του καλοκαιριού.  Τα γιατί και τα πως έφθασε ο Δ.Γουλιέλμος να «προσπαθεί» να σώσει τον ΑΡΗ μόνος του ενώ δεν είχε τη δυνατότητα όπως ο ίδιος δήλωσε δεν ρωτήθηκαν ποτέ και δεν πρόκειται ποτέ να μας τα πουν με επίσημο τρόπο. Η ομερτά στον μπασκετικό ΑΡΗ καλά κρατεί μέχρι που η σιωπή σπάει με ένα αφελές ερώτημα του τύπου “μα γιατί ο κόσμος δεν αγκαλιάζει την προσπάθεια που γίνεται;”.  Άσε που μετά θα πρέπει να δοθούν εξηγήσεις και για τον «απαθή» ρόλο του Ερασιτέχνη στις διαδικασίες της ΚΑΕ που για προφανείς λόγους κανείς δεν θέλει να δώσει.

Ο μονόδρομος της επιβίωσης

2 ήταν οι «λύσεις» που προτάθηκαν στην  συνέλευση με την μια να έχει να κάνει με την διατήρηση των μετοχών στην κατοχή του Γουλιέλμου κάτι που οδήγησε πρακτικά σε μια πρόταση που υπερψηφίστηκε και είχε να κάνει με την λύση της πολυμετοχικότητας. Δηλαδή με κάποια νομικά και οικονομικά τεχνάσματα θα δοθεί η ευκαιρία σε όλους μας να στηρίξουμε την ΚΑΕ με τον πλέον επίσημο τρόπο. Με λίγα λόγια, λεφτά δεν υπάρχουν, πλάνο διαφορετικό από το γνωστό της στήριξης(και της μετατόπισης ευθυνών) του κόσμου δεν υπάρχει και ο ΑΡΗΣ σαν να ξαναγυρίζει καμιά οκταετία πίσω όπου η 6^η θέση παρουσιαζόταν σαν επίτευγμα. Πλέον όμως με το φαντασματάκι του υποβιβασμού να κόβει βόλτες στο θρυλικό Παλέ εκείνη η πορεία μοιάζει όντως με επίτευγμα… Και κάπου εδώ κολλάει και το Παλέ που ίσως είναι το μοναδικό στοιχείο που διαφοροποιεί την σημερινή κατάσταση με εκείνη της προ-Λάσκαρη εποχής. Η ενδεχόμενη παραχώρηση του Παλέ υπό ευνοϊκές συνθήκες σε συνδυασμό με τα χρήματα που παρακρατούνται από σχετικές οφειλές είναι μια ανάσα στον ασθενή ΑΡΗ. Εφόσον υπάρχει(;) και το πλάνο αξιοποίησης του γηπέδου ίσως τα πράγματα να είναι ελαφρώς καλύτερα.

Τα συμπεράσματα για την επόμενη ημέρα

Αν κάτι θετικό μπορούμε να κρατήσουμε από αυτή την συνέλευση είναι ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ασχολούνται ενεργά με τον μπασκετικό ΑΡΗ ίσως στην πιο δύσκολη συγκυρία των τελευταίων 50 χρόνων για την ομάδα μας αλλά και για ολόκληρο το ελληνικό οικοδόμημα του μπάσκετ. Άνθρωποι με τα καλά τους και τα άσχημα τους. Με τις σωστές και τις λάθος αποφάσεις τους. Τουλάχιστον υπάρχουν και αυτοί. Και όσο μίζερο και αν ακούγεται αυτό, σε έναν σύλλογο όπου παρουσιάστηκε ως λύση ο οικιοθελής υποβιβασμός της ομάδος σε ερασιτεχνική κατηγορία ο μονόδρομος της επιβίωσης με ελπίδα το άγνωστο ακούγεται πιο θελκτικό.  Τουλάχιστον αυτή τη φορά όσοι τελικά ασχοληθούν ας είναι πιο «μυαλωμένοι» αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος. Η εύρεση επενδυτή να τεθεί επιτέλους ως πρωταρχικός στόχος πάνω σε σωστές βάσεις και τα πανηγύρια για κάθε βήμα μωρού να μείνουν στη άκρη… Γιατί ΑΡΗ μου δεν γίνεται αλλιώς!

ΥΓ. Για κάθε «προσπάθεια» σαν και αυτή του Δ.Γουλιέλμου στην ΚΑΕ μια άλλη προσπάθεια μένει στις σκέψεις.

ΥΓ2. Το να μιλάς για πολυμετοχικότητα και την συμμετοχή του κόσμου και την ίδια στιγμή να απουσιάζουν οι βασικοί χρηματοδότες της ομάδος της χρονιάς που διανύσαμε είναι από μόνο του περίεργο.

ΥΓ3. Και με τις συζητήσεις με την ΦΙΜΠΑ που βρίσκονται σε καλό δρόμο σχετικά με τα νέα δεδομένα απαγόρευσης μεταγραφών λόγω των μπαν ξεπεράστηκε και αυτό το πρόβλημα.

ΥΓ4. Τουλάχιστον δεν έγινε αναφορά σε Ελληνόπουλα, σε ακαδημίες παραγωγής ταλέντων και άλλα τέτοια που έχουμε ακούσει άλλες φορές. Βλέπεις με τον Βουλγαρόπουλο να αποτελεί παρελθόν πριν του δοθούν οι ευκαιρίες και κάποιες περίεργες μεταγραφές Ελλήνων από το πουθενά την περασμένη χρονιά τα λόγια είναι περιττά.

ΥΓ5. Και φυσικά όταν πας να ψηφίσεις λύση για τον Αυτοκράτορα μετά από έναν μήνα σιωπής χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα λογικό είναι η πρόταση να είναι μια και χωρίς σχεδόν καμία ουσία. Ψημένος ο Ερασιτέχνης σε αυτές τις καταστάσεις.

ΥΓ6. Ακόμη και αυτό της μπασκετικής Λέσχης που είχε ακουσθεί ως φήμη τελικά θα αποτελούσε πιο ουσιαστικό πλάνο. Όταν τα τελευταία χρόνια γίνονται έρανοι για 5.000 ευρώ μια μπασκετική Λέσχη θα μπορούσε να δώσει λύσεις. Βέβαια θα έκανε και ερωτήσεις που θα έπρεπε να απαντηθούν και όπως έχει διδάξει το παρελθόν κανείς παράγοντας δεν το θέλει αυτό.

ΥΓ7. Και αυτό το σχόλιο περί στήριξης του κόσμου και διάφορων παραγόντων σε αρρωστημένες καταστάσεις τι ακριβώς ήταν; Παραπονάκι; Μάλλον η λογική συνέπεια της μυστικοπάθειας και της συστηματικής παραπληροφόρησης που συνεχίζεται αδιάκοπα.

ΥΓ8. Υπό φυσιολογικές συνθήκες ο Δ.Γουλιέλμος θα είχε γίνει "καπνός" μέσα σε 24 ώρες αν ο κόσμος ήξερε τι ακολουθεί. Όταν όμως δεν ξέρεις μετά τι ακολουθεί απλά κάθεσαι αποχαυνωμένος και παρατηρείς...

ΥΓ9. Χρόνια Πολλά στον έναν και μοναδικό μπασκετικό Θεό Νίκο Γκάλη! Τα κεράσματα σου, αναμνήσεις μιας ζωής!