Ευχάριστη έκπληξη αποτελούν οι έως τώρα κινήσεις του μπασκετικού ΑΡΗ με το «αγκάθι» των μπαν και τα νέα δεδομένα που θέλει να επιβάλλει η παγκόσμια μπασκετική ομοσπονδία να παραμένει η μόνιμη απειλή. Ωστόσο οι συμφωνίες με έμπειρους παίκτες που έχουν δώσει τα διαπιστευτήρια τους πάνω στα παρκέ της Basket League είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι η νέα διοίκηση της ΚΑΕ και χρηματοδότηση κατάφερε να βρει ως ένα βαθμό αλλά και πλάνο έχει για να ξεπεράσει τον σκόπελο της FIBA.

Μάριο Τσάλμερς, Τζαμάλ Σούλερ, Κουέντον Ντεκόζι, Γιάννης Αγραβάνης και Γιάννης Κουζέλογλου είναι τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα της ομάδος. Παίκτες με όρεξη για μπάσκετ που ακόμη και στην «κακή» τους  ημέρα θα κάνουν κάμποσες δουλειές μέσα στο γήπεδο. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Μάριο Τσάλμερς  που αν και στα 34 με 2 πρωταθλήματα NBA στη συλλογή του και γεμάτους τραπεζικούς λογαριασμούς επέλεξε τον ΑΡΗ καθαρά για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που θα του δοθεί. Στην ΑΕΚ με τόσο γεμάτο ρόστερ είχε μειωμένο χρόνο συμμετοχής και αυτός είναι ο βασικός λόγος που κατέληξε στην ομάδα μας. Αντιθέτως στην περίπτωση του Σούλερ(ενός εκ των διακριθέντων του περινού Ηρακλή) φάνηκε η διαπραγματευτική ικανότητα των ανθρώπων του ΑΡΗ αλλά και το brand name της ομάδος που ακόμη πουλάει. Μαζί με τους «παλιούς» Ντραγκίσεβιτς, Μιλόσεβιτς(;), Φλιώνη, Σλαφτσάκη και τους πολλά υποσχόμενους «πιτσιρικάδες» όπως είναι ο Σιδηροηλίας φαίνεται να υπάρχει μια ισορροπία με περισσότερη μπασκετική λογική και ρεαλισμό σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Φιλότιμο το δίδυμο Φλιώνη-Μποχωρίδη αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος που έπεσε πάνω του. Τόσο επιθετικά όπου το άγχος ήταν τεράστιο όσο και αμυντικά όπου ομάδες με γεμάτη αμερικανούς περιφέρεια μας έκαναν πλάκα…  Πλέον με 3 έμπειρους Αμερικάνους στην περιφέρεια τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Σίγουρα λείπει ένας αθλητικός ψηλός από αυτό το ρόστερ αλλά η οικονομική στενότητα μάλλον θα μας οδηγήσει σε λύσεις ανάγκης με κάποιον Έλληνα σχεδόν βετεράνο.

Από τις 3/8 που δόθηκε η συνέντευξη τύπου του Α.Σ.  για το μπάσκετ και μέχρι πριν λίγες ημέρες τίποτα το αισιόδοξο δεν φαινόταν στον ορίζοντα. Το σενάριο της πολυμετοχικότητας, οι κάρτες στήριξης αλλά και τα διαρκείας στην εποχή της πανδημίας δεν έπειθαν ότι θα μπορούσαν να στηρίξουν αυτή την νέα προσπάθεια. Ακόμη και η «απόκτηση» του Παλέ που ήταν μια θετική προοπτική στην πορεία φάνηκε να κολλάει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Οι κινήσεις όμως που γίνονται στο αγωνιστικό δείχνουν ξεκάθαρα ότι υπάρχει και χρήμα και πλάνο  για να προχωρήσει η ομάδα και αυτή είναι η πιο σημαντική είδηση για τον μπασκετικό ΑΡΗ ύστερα από ένα παρατεταμένο διάστημα εκκωφαντικής σιωπής και απόγνωσης.  Πλέον πρέπει και ο κόσμος(όσοι έχουν τη δυνατότητα αυτή τη δύσκολη εποχή) να αγκαλιάσει και να στηρίξει την προσπάθεια που γίνεται. Ο Αυτοκράτορας του Ελληνικού μπάσκετ πρέπει να προχωρήσει!

ΥΓ. Η περίπτωση του Μπράουν αρχικά προβλημάτισε και έδειχνε ότι θα πηγαίναμε σε μια ακόμη χρονιά με τα «καλά παιδιά» να βρίσκουν χρόνο στον ΑΡΗ και με τα ματάκια μας πονάνε. Ευτυχώς πρυτάνευσε η λογική και ο Σάββας με τους συνεργάτες του το είδαν πιο ρεαλιστικά το όλο θέμα. Βοήθησε και η αποχώρηση Μποχωρίδη σε αυτό το κομμάτι.

ΥΓ2. Ευκαιρία πάντως αποτελεί η νέα σεζόν για να στηρίξει και να αναδείξει κάποια ταλέντα ο ΑΡΗΣ όπως είναι η περίπτωση του Σιδηροηλία και όχι μόνο. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να δοθεί ξεκάθαρος ρόλος στους παίκτες και όχι όποτε τους θυμούνται να παίζουν κανά δίλεπτο στο ξεκάρφωτο.

ΥΓ3. Με το Παλέ τι γίνεται; Κανά αρδάκι θα το ρωτήσει ή μόνο για πλέξιμο εγκωμίων ιδρώνουν;

ΥΓ4. Μπορεί η κατρακύλα του μπασκετικού ΑΡΗ να έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια αλλά στον ΑΡΗ πάντα υπάρχει ο κόσμος που ενδιαφέρεται και παλεύει. Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε το ίδιο και το Ελληνικό μπάσκετ που πάει διαρκώς από το κακό στο χειρότερο με τους εμπλεκόμενους που παίρνουν τις αποφάσεις να είναι και αυτοί που το οδηγούν στον αφανισμό. Καμία χορηγία, κανένα τηλεοπτικό, κανένα ίχνος οργάνωσης, κανένα πλάνο και λύση.

Ξεκίνησε η προετοιμασία για τη νέα αγωνιστική σεζόν για την αγαπημένη μας ομάδα με τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα να τραβάνε την προσοχή όλων μας! Χαριστέας και Ένινγκ για πρώτη φορά από την στιγμή που ήρθαν στον ΑΡΗ έχουν την ευκαιρία να βάλουν την υπογραφή τους στον μεταγραφικό σχεδιασμό με τις έως τώρα κινήσεις να δείχνουν προς τον ποδοσφαιρικό ορθολογισμό που έχει ανάγκη η ομάδα. Ενώ το γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι παίκτες κλείνουν διετές συμβόλαιο δείχνουν ότι το διετές πλάνο στο οποίο είχε αναφερθεί στη συνέντευξη τύπου ο Χαριστέας δεν μένει στα λόγια αλλά γίνεται πράξη!

Μπερτόλιο, Σάκιτς, Γκάνεα, Τζέγκο, Μάνος και Ντάκοβιτς(αναμένεται να ανακοινωθεί) είναι ως τώρα τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα με τον Χατζισαφί να φέρεται να έχει συμφωνήσει αλλά και έναν εκ των Σαντίκου ή Λόπεθ να καλείται να (υπερ)καλύψει το κενό του Ιντέγε στην κορυφή της επίθεσης. Αν στους παραπάνω προσθέσουμε και την παραμονή του Φετφατζίδη που φαίνεται να ριζώνει στον ΑΡΗ τότε μιλάμε για 9 κινήσεις που ανεβάζουν την ομάδα επίπεδο. Ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και την περίπτωση του Ματέο Γκαρσία που είναι άμεσα συνδεδεμένη με αυτήν της παραμονής του Μπρούνο Γκάμα όπου  πρακτικά μιλάμε για 2 παίκτες  που μπορούν να κάνουν την διαφορά ανεξαρτήτως από το ποιος τελικά θα ξαναφορέσει την κιτρινόμαυρη φανέλα. Σίγουρα η περίπτωση του Γκαρσία έχει πολλά συν αλλά και ο Γκάμα έχει αποδείξει ότι μπορεί να ηγηθεί της ομάδος. Έμπειροι παίκτες με πολλές παραστάσεις που αν πιάσουν τα στάνταρ απόδοσης τους είναι ικανοί μαζί με τους περσινούς πρωταγωνιστές που παρέμειναν στον σύλλογο να μας προσφέρουν μια εξαιρετική ποδοσφαιρική χρονιά! Κάτι που γνωρίζει πολύ καλά το τεχνικό τιμ που όπως φαίνεται δείχνει να ξέρει ακριβώς το τι θέλει από αυτή την μεταγραφική περίοδο. Έμπειρους παίκτες σε καλή ηλικία, με δίψα για διάκριση  που μπορούν να προσφέρουν ποικιλοτρόπως και σε διαφορετικές θέσεις μέσα στο γήπεδο. Κάτι που σημαίνει ότι το πολυσυζητημένο πέρσι τέτοια εποχή 4-3-3 ίσως τη νέα χρονιά να το δούμε να εφαρμόζεται σωστά χωρίς τρικυμίες όπως έγινε επί Παντελίδη. Η παραμονή των  Ματίγια και Σάσα σε συνδυασμό με τον ερχομό του Τζέγκο και του Μπερτόλιο αλλά και άλλων παικτών που μπορούν να αγωνιστούν στον χώρο του κέντρου προς αυτό το συμπέρασμα οδηγούν.  Πλέον το ενδιαφέρον μετατοπίζεται προς την επίθεση, εκεί που υπάρχουν οι σημαντικές εκκρεμότητες όπως αυτή του Σαντίκου(που είναι ο διακαής πόθος), του Γκάμα και του Γκαρσία. Ο ΑΡΗΣ χρειάζεται στην επιθετική του γραμμή παίκτες που να κάνουν την διαφορά και οι 3 παραπάνω μπορούν. Οπότε με 2 κινήσεις  από τους 3 παραπάνω  και 2-3 ακόμη συμπληρωματικές μεταγραφές στην άμυνα και στο τέρμα όλοι θα μπορούμε να νιώθουμε ακόμη πιο αισιόδοξοι!

Πανέτοιμος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ στο θέμα των μεταγραφών όταν καθημερινά  ο κάθε «ανησυχούντας» παρουσίαζε την ομάδα στο χείλος του γκρεμού λόγω των μπαν. Τελικά  ο Καρυπίδης για πολλοστή φορά έδωσε την απάντηση του με πράξεις. Και αν στην εξίσωση βάλουμε και τους Χαριστέα και Ένινγκ τότε με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι στηρίζεται εμπράκτως  το πλάνο διετίας  με το «πάθημα»  των  πλέιοφς και των τραγικών λαθών του περασμένου καλοκαιριού να αποτελούν «μάθημα» και την ομάδα να κινείται με ταχύτητα προς την σωστή κατεύθυνση! Φτιάξε μας ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ1. Το να διατηρείται ένας «κορμός» στην ομάδα δεν έχει να κάνει μόνο με το αγωνιστικό πλάνο του προπονητή αλλά και με την απαραίτητη συνοχή και συνέχεια που πρέπει να έχει κάθε ομάδα ώστε να μην χρειάζεται 6 μήνες μέχρι να βρει τα πατήματα της. Για αυτό και η Πορτογαλική αποικία στον ΑΡΗ είναι καλό να διατηρηθεί.

ΥΓ2. Καθαρά ψυχρά η περίπτωση Ματέο Γκαρσία είναι ιδανική μιας και μπορεί να προσφέρει πολλαπλά οφέλη στην ομάδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να υποβαθμίζεται η προσφορά του Μπρούνο Γκάμα και να παρουσιάζεται ως «τελειωμένος». Άλλωστε ο Πορτογάλος έχει αποδείξει το τι αξίζει.

ΥΓ3. Κάπου έχει αρχίσει και κουράζει αυτή η καραμέλα με το «που βρίσκει τα λεφτά ο Καρυπίδης» και τις «καλές σχέσεις με τον Ολυμπιακό».  Είπαμε έχετε να καλύψετε μια αποτυχημένη αγωνιστικά χρονιά, ένα σκάνδαλο μεγατόνων, το μειωμένο μπάτζετ και μια σειρά από «ατασθαλίες» που σύντομα θα αρχίσουν να βγαίνουν στην επιφάνεια αλλά αυτό το τροπάριο δεν πείθει κανέναν.

Θετικές ήταν οι ειδήσεις των τελευταίων ημερών στο μέτωπο της άρσης των 2 μπαν από την FIFA με την ΠΑΕ ΑΡΗΣ να ενημερώνει επισήμως ότι ολοκληρώθηκαν οι απαραίτητες ενέργειες και το θέμα είναι πλέον διαδικαστικό. Ευχάριστη εξέλιξη ωστόσο μέχρι να έρθει στα γραφεία της ΠΑΕ κάποιο επίσημο έγγραφο από την FIFA που θα επικυρώνει το δικαίωμα των μεταγραφών για την ομάδα μας υπάρχει ακόμη αγωνία. Αγωνία που ναι μεν υπάρχει στον κόσμο αλλά στην διοίκηση όχι μόνο δεν υπάρχει αλλά αντιθέτως δια στόματος Άγγελου Χαριστέα δίνεται και το σύνθημα για έναν ακόμη πιο δυνατό ΑΡΗ την νέα αγωνιστική σεζόν!

Στον απόηχο των θετικών εξελίξεων με τα μπαν ξεκίνησε και η διάθεση των εισιτηρίων διαρκείας για τη νέα ποδοσφαιρική χρονιά. Ίδιες τιμές με τις περσινές με κάποιες μικροδιορθώσεις προς την σωστή κατεύθυνση. Τιμές που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα χαρακτηριζόντουσαν απόλυτα ικανοποιητικές αλλά… όχι στην εποχή του κορωνοϊού. Ναι μεν ο κόσμος πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί και δεν γίνεται να ζούμε κλειδωμένοι στα σπίτια μας αλλά προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι η ΠΑΕ δεν συμπεριλαμβάνει ούτε έναν αστερίσκο σε σχέση με αυτό το θέμα. Οπωσδήποτε ο κόσμος που μπορεί οφείλει να στηρίξει την ομάδα γιατί η δύναμη του ΑΡΗ είναι ο κόσμος του. Το να αγνοείς όμως τόσο επιδεικτικά μια κατάσταση που τη βιώνει όλος ο πλανήτης και πολλοί συνάνθρωποι μας με άσχημο τρόπο μοιάζει με προκλητική αμέλεια… Θετικά πάντως είναι τα πρώτα μηνύματα από την ανταπόκριση του κόσμου. Φυσικά όταν θα ξεκαθαρίσει και το τοπίο για το αν τα παιχνίδια γίνουν με κόσμο ή όχι τότε θα γίνει λογικά και ο πανικός.

Από την διαλυμένη ομάδα που τελικά στάθηκε στο ύψος της μέχρι την αναβίωση των παλαιών χρεών με τα μπαν που φαίνεται να λύνονται, ένα ένα τα εμπόδια τελικά ξεπερνιούνται. Κλασσική τακτική Καρυπίδη που πλέον μοιάζει να το κάνει επίτηδες για να ξεμπροστιάζει τους επικριτές του εντός και εκτός της οικογένειας του ΑΡΗ. Όσο υπάρχουν οι καλοθελητές του γνωστού payroll που ανακαλύπτουν διαρκώς προβλήματα και αδιέξοδα παρασύροντας αρκετούς συνΑρειανούς άλλο τόσο πρέπει ο Καρυπίδης και ολόκληρος ο ΑΡΗΣ με κάθε ευκαιρία να τους γλεντάει εντός και εκτός γηπέδου!

ΥΓ. Η ομάδα η αποδεκατισμένη που θα έτρωγε 10 γκολ, ο Βέλεθ ο μοναδικός που αποχώρησε στην μέση των πλέιοφς, ο Φέτφα που ήθελε να φύγει, τα μπαν που δεν θα λυνόντουσαν, τα λεφτά που δεν έχει ο Καρυπίδης και που τα βρίσκει, το πωλητήριο του Ρόουζ και συνεχίζουμε με νέα αφηγήματα…

ΥΓ2. Με αφορμή τα διαρκείας για ακόμη μια φορά φάνηκε το επικοινωνιακό πρόβλημα του ΑΡΗ και ο λάθος τρόπος αντιμετώπισης της αλήθειας.  Εντάξει… διαρκείας… να κάνουμε ντου… να στηρίξουμε… Τόσο  δύσκολο και παράλογο δηλαδή είναι να εκφράσει κάποιος  την απορία του για το αν θα γίνουν τα παιχνίδια με κόσμο και τι θα γίνει σε περίπτωση που τελικά η μισή χρονιά διεξαχθεί με άδειες κερκίδες;

34 ημέρες μετά από το τελευταίο μας ποστ για το μπάσκετ ήρθε η γενική συνέλευση του Ερασιτέχνη αποκλειστικά για την ΚΑΕ ώστε να δώσει ένα τέλος στην βουβαμάρα των προηγούμενων ημερών και να ορίσει το σημείο επανεκκίνησης του μπασκετικού ΑΡΗ. Ένα σημείο επανεκκίνησης αναμενόμενο σε εκνευριστικό βαθμό και ένας αγώνας επιβίωσης που επισημοποιήθηκε με την «συγκατάθεση» του Δ.Γουλιέλμου και τους 19 μεσεγγυούχους των μετοχών. Η απουσία του κόσμου από όλη αυτή την προσπάθεια και η έλλειψη ουσιαστικών λύσεων(και εξηγήσεων) από όσους βρήκαν το σθένος να βγουν μπροστά  αντικατοπτρίζει στο απόλυτο την εικόνα της ομάδος μας τα τελευταία χρόνια αλλά και το κατάντημα του Ελληνικού μπάσκετ.

Οι εξηγήσεις για το πώς φθάσαμε ως εδώ

Έχουν χιλιοειπωθεί οι λόγοι που έφθασε ο ΑΡΗΣ ως εδώ και δεν έχει να προσφέρει τίποτα να τους αναφέρουμε ξανά αλλά πλέον έγινε ξεκάθαρο ότι η ΚΑΕ εδώ και δεκαετίες λειτουργεί περισσότερο σαν το βήμα της Ελληνικής Βουλής όπου οι διάφοροι παράγοντες πηγαινοέρχονται σαν τους βουλευτές και λένε τα δικά τους. Άλλοι δεν ήξεραν, άλλοι δεν μπορούσαν, άλλοι ίσως να έσφαλαν,  άλλοι είχαν θέμα με τους πολιτικούς τους αντιπάλους που πλέον είναι στο πλευρό τους, άλλους τους έφαγε το σύστημα και άλλους τους πείραξε η κριτική και τα θέλω του κόσμου. Όταν αναφέρεται ως διοικητικό επίτευγμα η ανατροπή μιας άδικης τιμωρίας σε μια ομάδα με την ιστορία του ΑΡΗ που 2 διαδοχικές  χρονιές γλιτώνει τον υποβιβασμό οριακά, τα λόγια είναι περιττά…

Η «προσπάθεια» του Γουλιέλμου

Αναμφίβολα η ευχαριστήρια ανακοίνωση του Α.Σ. προς το πρόσωπο του Δ.Γουλιέλμου αποτελεί μέρος της συμφωνίας μαζί με τις υπόλοιπες οικονομικές διαπραγματεύσεις που εδώ και 40 ημέρες περίπου έκαναν το «παραδίδω τις μετοχές μου χωρίς αντίτιμο» στο νέο μίνι σήριαλ του καλοκαιριού.  Τα γιατί και τα πως έφθασε ο Δ.Γουλιέλμος να «προσπαθεί» να σώσει τον ΑΡΗ μόνος του ενώ δεν είχε τη δυνατότητα όπως ο ίδιος δήλωσε δεν ρωτήθηκαν ποτέ και δεν πρόκειται ποτέ να μας τα πουν με επίσημο τρόπο. Η ομερτά στον μπασκετικό ΑΡΗ καλά κρατεί μέχρι που η σιωπή σπάει με ένα αφελές ερώτημα του τύπου “μα γιατί ο κόσμος δεν αγκαλιάζει την προσπάθεια που γίνεται;”.  Άσε που μετά θα πρέπει να δοθούν εξηγήσεις και για τον «απαθή» ρόλο του Ερασιτέχνη στις διαδικασίες της ΚΑΕ που για προφανείς λόγους κανείς δεν θέλει να δώσει.

Ο μονόδρομος της επιβίωσης

2 ήταν οι «λύσεις» που προτάθηκαν στην  συνέλευση με την μια να έχει να κάνει με την διατήρηση των μετοχών στην κατοχή του Γουλιέλμου κάτι που οδήγησε πρακτικά σε μια πρόταση που υπερψηφίστηκε και είχε να κάνει με την λύση της πολυμετοχικότητας. Δηλαδή με κάποια νομικά και οικονομικά τεχνάσματα θα δοθεί η ευκαιρία σε όλους μας να στηρίξουμε την ΚΑΕ με τον πλέον επίσημο τρόπο. Με λίγα λόγια, λεφτά δεν υπάρχουν, πλάνο διαφορετικό από το γνωστό της στήριξης(και της μετατόπισης ευθυνών) του κόσμου δεν υπάρχει και ο ΑΡΗΣ σαν να ξαναγυρίζει καμιά οκταετία πίσω όπου η 6^η θέση παρουσιαζόταν σαν επίτευγμα. Πλέον όμως με το φαντασματάκι του υποβιβασμού να κόβει βόλτες στο θρυλικό Παλέ εκείνη η πορεία μοιάζει όντως με επίτευγμα… Και κάπου εδώ κολλάει και το Παλέ που ίσως είναι το μοναδικό στοιχείο που διαφοροποιεί την σημερινή κατάσταση με εκείνη της προ-Λάσκαρη εποχής. Η ενδεχόμενη παραχώρηση του Παλέ υπό ευνοϊκές συνθήκες σε συνδυασμό με τα χρήματα που παρακρατούνται από σχετικές οφειλές είναι μια ανάσα στον ασθενή ΑΡΗ. Εφόσον υπάρχει(;) και το πλάνο αξιοποίησης του γηπέδου ίσως τα πράγματα να είναι ελαφρώς καλύτερα.

Τα συμπεράσματα για την επόμενη ημέρα

Αν κάτι θετικό μπορούμε να κρατήσουμε από αυτή την συνέλευση είναι ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ασχολούνται ενεργά με τον μπασκετικό ΑΡΗ ίσως στην πιο δύσκολη συγκυρία των τελευταίων 50 χρόνων για την ομάδα μας αλλά και για ολόκληρο το ελληνικό οικοδόμημα του μπάσκετ. Άνθρωποι με τα καλά τους και τα άσχημα τους. Με τις σωστές και τις λάθος αποφάσεις τους. Τουλάχιστον υπάρχουν και αυτοί. Και όσο μίζερο και αν ακούγεται αυτό, σε έναν σύλλογο όπου παρουσιάστηκε ως λύση ο οικιοθελής υποβιβασμός της ομάδος σε ερασιτεχνική κατηγορία ο μονόδρομος της επιβίωσης με ελπίδα το άγνωστο ακούγεται πιο θελκτικό.  Τουλάχιστον αυτή τη φορά όσοι τελικά ασχοληθούν ας είναι πιο «μυαλωμένοι» αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος. Η εύρεση επενδυτή να τεθεί επιτέλους ως πρωταρχικός στόχος πάνω σε σωστές βάσεις και τα πανηγύρια για κάθε βήμα μωρού να μείνουν στη άκρη… Γιατί ΑΡΗ μου δεν γίνεται αλλιώς!

ΥΓ. Για κάθε «προσπάθεια» σαν και αυτή του Δ.Γουλιέλμου στην ΚΑΕ μια άλλη προσπάθεια μένει στις σκέψεις.

ΥΓ2. Το να μιλάς για πολυμετοχικότητα και την συμμετοχή του κόσμου και την ίδια στιγμή να απουσιάζουν οι βασικοί χρηματοδότες της ομάδος της χρονιάς που διανύσαμε είναι από μόνο του περίεργο.

ΥΓ3. Και με τις συζητήσεις με την ΦΙΜΠΑ που βρίσκονται σε καλό δρόμο σχετικά με τα νέα δεδομένα απαγόρευσης μεταγραφών λόγω των μπαν ξεπεράστηκε και αυτό το πρόβλημα.

ΥΓ4. Τουλάχιστον δεν έγινε αναφορά σε Ελληνόπουλα, σε ακαδημίες παραγωγής ταλέντων και άλλα τέτοια που έχουμε ακούσει άλλες φορές. Βλέπεις με τον Βουλγαρόπουλο να αποτελεί παρελθόν πριν του δοθούν οι ευκαιρίες και κάποιες περίεργες μεταγραφές Ελλήνων από το πουθενά την περασμένη χρονιά τα λόγια είναι περιττά.

ΥΓ5. Και φυσικά όταν πας να ψηφίσεις λύση για τον Αυτοκράτορα μετά από έναν μήνα σιωπής χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα λογικό είναι η πρόταση να είναι μια και χωρίς σχεδόν καμία ουσία. Ψημένος ο Ερασιτέχνης σε αυτές τις καταστάσεις.

ΥΓ6. Ακόμη και αυτό της μπασκετικής Λέσχης που είχε ακουσθεί ως φήμη τελικά θα αποτελούσε πιο ουσιαστικό πλάνο. Όταν τα τελευταία χρόνια γίνονται έρανοι για 5.000 ευρώ μια μπασκετική Λέσχη θα μπορούσε να δώσει λύσεις. Βέβαια θα έκανε και ερωτήσεις που θα έπρεπε να απαντηθούν και όπως έχει διδάξει το παρελθόν κανείς παράγοντας δεν το θέλει αυτό.

ΥΓ7. Και αυτό το σχόλιο περί στήριξης του κόσμου και διάφορων παραγόντων σε αρρωστημένες καταστάσεις τι ακριβώς ήταν; Παραπονάκι; Μάλλον η λογική συνέπεια της μυστικοπάθειας και της συστηματικής παραπληροφόρησης που συνεχίζεται αδιάκοπα.

ΥΓ8. Υπό φυσιολογικές συνθήκες ο Δ.Γουλιέλμος θα είχε γίνει "καπνός" μέσα σε 24 ώρες αν ο κόσμος ήξερε τι ακολουθεί. Όταν όμως δεν ξέρεις μετά τι ακολουθεί απλά κάθεσαι αποχαυνωμένος και παρατηρείς...

ΥΓ9. Χρόνια Πολλά στον έναν και μοναδικό μπασκετικό Θεό Νίκο Γκάλη! Τα κεράσματα σου, αναμνήσεις μιας ζωής!

Συνεχίζεται το «διαδικαστικό» της μεταβίβασης των μετοχών εδώ και 2 εβδομάδες περίπου με τις λεπτομέρειες που κολλάει το ζήτημα να μεταβάλλονται διαρκώς. Όπως ακριβώς μεταβάλλεται διαρκώς και η στάση του Γουλιέλμου από μέρα σε μέρα με τις διαρροές και την τάχα θετική διάθεση για λύση στο διοικητικό πρόβλημα του ΑΡΗ. Μια στάση που δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη σε κανέναν μιας και από την πρώτη ημέρα της παρουσίας του στον ΑΡΗ έτσι ακριβώς λειτουργούσε. Το «διαδικαστικό» πήρε αναβολή οριστικά(?) για αύριο και άπαντες ελπίζουν να ολοκληρωθεί ώστε να μπορέσει η νέα διοίκηση να ασχοληθεί πιο ουσιαστικά με την επόμενη ημέρα του ΑΡΗ.

Με την αισιοδοξία για καλύτερες ημέρες όπως συνηθίζεται τέτοια εποχή να εκφράζεται για ακόμη μια φορά με το μόνο που διαφέρει σε σχέση με προηγούμενα καλοκαίρια είναι τα κριτήρια συμμετοχής του ΕΣΑΚΕ και η απαίτηση υψηλής εγγυητικής σε σχέση με το τι ισχύει ως τώρα αλλά και το εγγυημένο ελάχιστο μπάτζετ κάθε ομάδας. Μια διαφορά σε σχέση με το παρελθόν που ίσως και να αποτελεί την ελπίδα για να βρει ο ΑΡΗΣ μας τον δρόμο του. Τι αλλάζει; Συνοπτικά από εκεί που έπρεπε μια ομάδα να καταθέσει 60.000€ εγγυητική για να συμμετέχει στο πρωτάθλημα πρέπει πλέον να καταθέσει 200.000€. Ενώ μπαίνει και ως κριτήριο το μπάτζετ της ομάδος  που θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 800.000€ . Με λίγα λόγια όσοι δηλώνουν έτοιμοι να μπουν μπροστά  στη νέα διοικητική σελίδα του ΑΡΗ θα πρέπει από την πρώτη ημέρα ενασχόλησης να δεσμευτούν με πραγματική οικονομικά δεδομένα και όχι με αερολογίες και στην πορεία θα δούμε πως θα βγει η χρονιά… Όχι ότι αυτά τα κριτήρια αν τελικά ζητηθούν και εφαρμοσθούν κανονικά  από τις ομάδες θα δούμε κάτι πολύ πιο διαφορετικό από ότι βλέπουμε τα τελευταία χρόνια αλλά σίγουρα θα είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Διαφορετικά λίγα θα είναι αυτά που αλλάξουν σε σχέση με τον ΑΡΗ της μετριότητας των τελευταίων χρόνων και ακόμη πιο λίγα αυτά που θα εμπνεύσουν τον κόσμο να αγκαλιάσει για ακόμη μια φορά την προσπάθεια οικονομικής εξυγίανσης.

Αέρας αισιοδοξίας φυσάει στο Παλέ πριν καν ολοκληρωθεί το «διαδικαστικό» της μεταβίβασης  των μετοχών… Επιβάλλεται η αλλαγή και αξίζουν χίλια μπράβο σε όσους έχουν το σθένος αυτήν περίεργη εποχή για όλους μας και ιδιαίτερα δύσκολη για τον μπασκετικό ΑΡΗ να βγουν μπροστά. Στη συνέχεια όμως ακούς τα διάφορα υποψήφια ονόματα(με τους σχετικούς διθυράμβους) για το ρόστερ της νέας σεζόν, ακούς και κάποιες εκτιμήσεις για το μπάτζετ, το δίλλημα(ή αδυναμία) συμμετοχής στην Ευρώπη και αναρωτιέσαι αν ο ΑΡΗΣ της επιβίωσης των τελευταίων χρόνων ήταν κατάντημα ή αυτοσκοπός…

ΥΓ. Ειλικρινά τώρα… υπάρχει άνθρωπος που πίστεψε τον Δημήτρη Γουλιέλμο ότι θα παραχωρήσει έτσι απλά τις μετοχές ότι έτσι απλά θα γινόταν;

ΥΓ2. Και ενώ φαίνεται να πλησιάζουμε στο τέλος του σήριαλ της μεταβίβασης των μετοχών ξαφνικά αρχίζουν και φουντώνουν οι φήμες για την αθώωση του Λάσκαρη και την αποδέσμευση των λογαριασμών του αλλά και για σπουδαίους αθλητές του χώρου που θέλουν να επενδύσουν στην καψούρα τους τον ΑΡΗ! Τυχαίο;

Άλλο ένα εμπόδιο ξεπέρασε η ΠΑΕ ΑΡΗΣ αποκτώντας κανονικά το δικαίωμα συμμετοχής στις εγχώριες και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Η επιτροπή της ΕΠΟ με 5-0 υπέρ ψήφους αλλά και η UEFA έδωσαν τέλος σε αυτό το σήριαλ όπως είχε αναδειχθεί από τα «αντικειμενικά» ΜΜΕ που διαρκώς ανακαλύπτουν και πιπιλίζουν προβλήματα(φανταστικά και μη) για την αγαπημένη μας ομάδα. Η σιγουριά των ανθρώπων της ΠΑΕ για το συγκεκριμένο θέμα επιβεβαιώθηκε με επίσημο τρόπο και πλέον απομένει κάτι αντίστοιχο να γίνει και στο θέμα των μπαν.

Αν και ποτέ στο παρελθόν το πρόβλημα της απαγόρευσης μεταγραφών δεν συνδεόταν άμεσα με ποινές αποκλεισμού από την Ευρώπη στο Ελλαδιστάν που τις τελευταίες ημέρες ο επαγγελματικός αθλητισμός διανύει «λαμπρές» στιγμές  αποτέλεσε την αφορμή όπως συνηθίζεται για να αναπτυχθεί μια παραφιλολογία για τον αν ο ΑΡΗΣ θα μπορέσει να αγωνιστεί στο Europa League. Και όταν μάλιστα βλέπεις τα κορυφαία sites της χώρας όπως το Sport24 και το Gazzeta να πετάνε με κάθε ευκαιρία αστερίσκους για το αν τελικά θα συμμετέχουμε στην Ευρώπη ή όχι τότε καταλαβαίνεις ότι το πράγμα έχει ξεφύγει από τα γνωστά fake news των ασπρόμαυρων ΜΜΕ στο χωριό της Θεσσαλονίκης. Και όλα αυτά σε μια περίοδο με μπόλικα καυτά θέματα όπως η επιβεβαίωση εκ των έσω της μη συμμετοχής του Παναθηναϊκού, τον τραγέλαφο στην επιτροπή εφέσεων της ΑΕΚ που ζητάει και τα ρέστα για ένα παιχνίδι που έπρεπε να διακοπεί και εκτίει την ποινή του αποκλεισμού της έδρας σε παιχνίδια χωρίς θεατές λόγω covid19, το χοντρό ψαλίδι στα μπάτζετ των big-πορδ,  το γνωστό παρασκηνιακό παιχνίδι με τις εκλογές στην ΕΠΟ,  την ένσταση του συμπολίτη για την παρουσία κόσμου στα γήπεδα και το κυνήγι του Αυγενάκη και της κυβέρνησης που ουσιαστικά έσωσε τον μπαογκ από τον υποβιβασμό στις ερασιτεχνικές κατηγορίες αλλά και την άνευ προηγουμένου κόντρα του Γιαννακόπουλου με μερίδα οπαδών του Παναθηναϊκού. Αντί λοιπόν να ασχολούνται με όλα αυτά ώστε να «ενημερώνουν» τα εκατομμύρια οπαδών των big-πορδ προτιμούν να ανακαλύπτουν προβλήματα στον ΑΡΗ μας  και να προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ομάδα είναι στο χείλος του γκρεμού.  

Τα χρόνια όπου ο Αρειανός αναλωνόταν σε εσωτερικές ίντριγκες με αφορμή στημένα δημοσιεύματα και βομβαρδισμό fake news έχουν χαθεί για τα καλά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Η ευρεία μάζα του κόσμου του ΑΡΗ έχει «εκπαιδευτεί» και πλέον γνωρίζει και αποφεύγει τις παγίδες.  Σε τέτοιο βαθμό που αντιλαμβάνεται ότι όσο μεγαλύτερος ο πόλεμος που δεχόμαστε τόσο μεγαλύτερος είναι ο φόβος των αντιπάλων και η δυναμική της ομάδος μας. Και ευτυχώς για αυτούς που πιστεύουν μόνο στα μάτια τους υπάρχει μια θελκτική ομάδα μέσα στο γήπεδο που θα υπάρχει και του χρόνου στο Europa League!

ΥΓ. Και ας κάνουμε και ένα μικρό μάθημα ιστορίας που στην εποχή μας μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ… ο Αλεξανδρινός ποιητής Καλλίμαχος [310 π.Χ.] είχε πει τη γνωστή φράση «ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος».  Αχαριστία είναι να ξεχνάς τα παγωμένα χρέη επί δεκαετίες, το άνοιγμα τραπεζών σαββατοκύριακο, την διαγραφή χρεών με ελάχιστο αντίτιμα, το «επίδομα γέννας» που εσπευσμένα πέρασε στην Βουλή για να παραμείνεις στην κατηγορία και να πολεμάς αυτούς που διαχρονικά σε στηρίζουν με νύχια και με δόντια.

ΥΓ2. Λαοφιλής ομάδα που δεν θέλει τον κόσμο στα γήπεδα… ποια να είναι άραγε; Και γιατί να μην θέλει;

ΥΓ3. Ψυχασθενή  και ομοφοβικό τον βγάλανε τον πορτογάλο διαιτητή του αγώνα ΑΕΚ – ΑΡΗΣ για το κύπελλο μιας και τίποτα από όσα έγραψε στην έκθεση του δεν συνέβη(όπως και αυτά που έγραψε ο παρατηρητής του αγώνα) και η κίνηση «αγάπης» του Μελισσανίδη παρερμηνεύτηκε! Λογικό να μην θέλει να πληρώσει το πρόστιμο η ΑΕΚ όταν εκτίει την ποινή των 2 αγωνιστικών τις ημέρες του «lock down» των γηπέδων…

ΥΓ4. Άραγε στον ΑΡΗ αν παίρναμε έναν Βέλεθ  από τους big-πορδ και αφήναμε να φύγουν 5-6 από τους πρωτοκλασάτους μας πως θα το βλέπαμε;

ΥΓ5. Όπως οι οπαδοί πρέπει να καταλαβαίνουν ότι η θέση τους είναι μέχρι το κάγκελο έτσι και οι πρόεδροι-ιδιοκτήτες θα πρέπει να καταλάβουν ότι οι ομάδες ανήκουν στον λαό τους και δεν είναι σαν τις άλλες εταιρίες τους.

Τίτλοι τέλους μπήκαν στη σεζόν 2019-20 για τον μπασκετικό ΑΡΗ με τρόπο άκομψο αλλά δίκαιο μιας και οποιαδήποτε άλλη απόφαση θα αποτελούσε μια κατάφορη αδικία.  Ο ΑΡΗΣ έδειχνε σε σαφώς καλύτερη αγωνιστική κατάσταση σε σχέση με τους ανταγωνιστές του και σύμφωνα με το πρόγραμμα που ακολουθούσε έδειχνε να κρατάει την τύχη στα χέρια του.  Ακόμη και για τον εξίσου δύσμοιρο συμπολίτη θα ήταν μια άδικη απόφαση μιας και μαθηματικές ελπίδες υπήρχαν. Ωστόσο άλλο να σου μένει η ρετσινιά γιατί έτυχε όταν διεκόπη το πρωτάθλημα να είσαι στη ζώνη του υποβιβασμού και άλλο το θαύμα της παραμονής που έψαχνες να παρουσιάζεται με τη μορφή μιας παγκόσμιας πανδημίας. Η ομάδα έστω και έτσι απέφυγε το χειρότερο σενάριο. Ένα σενάριο αδιανόητο, ακατάληπτο και ανέφικτο για όσους έχουν προλάβει την χρυσή εποχή του μπασκετικού ΑΡΗ αλλά με την παρουσία μας τα τελευταία χρόνια το έχουμε κάνει υπαρκτό και λογικό…

Όσο εύκολη και αν  είναι η κριτική από έναν οπαδό(όπως είναι ο γραφών) μακριά από τις διοικητικές φουρτούνες  δεν είναι επικίνδυνη για την ομάδα όπως είναι η τακτική της μετατόπισης των ευθυνών από τους πρωταγωνιστές των διοικητικών εξελίξεων εδώ και πολλά χρόνια στον ΑΡΗ. Ο ΑΡΗΣ μπορεί να μην κινδύνεψε στην προ Λάσκαρη – Γουλιέλμου εποχή αλλά όλα έδειχναν ότι αργά ή γρήγορα θα φθάναμε σε αυτό το σημείο. Από το υπερήφανο πλασάρισμα στην εξάδα και  τον θρίαμβο της τετράδας μέχρι τον αποκλεισμό από ομάδα Α2 στο κύπελλο και έναν τελικό ντροπής όπου όλοι έφυγαν χαμογελαστοί εκτός από τους φίλους της ομάδος μας. Ελάχιστα ήταν αυτά που θύμιζαν ΑΡΗ με το χειρότερο από όλα να είναι η ικανοποίηση, η χαρά και η ακατάπαυστη θριαμβολογία για την  κατάκτηση επιμέρους στόχων που ήθελαν ειδική επεξήγηση για να καταλάβεις.  Βραβείο «καλύτερης οικογένειας», βραβείο «ομοψυχίας αποδυτηρίων», βραβείο «στήριξης παίκτη που θα έπρεπε να είχε φύγει μετά την πρώτη προπόνηση», βραβείο «καλύτερου νέου συμβολαίου σε άλλη ομάδα χάρη στον ΑΡΗ», βραβείο  «φιλοτιμίας και προσπάθειας».  Μόνο σαν λάβαρα δεν κρεμάστηκαν στην οροφή του Παλέ δίπλα στους τίτλους του συλλόγου.  Και το χειρότερο από όλα, όλοι οι πρωταγωνιστές εντός και εκτός παρκέ έδειχναν όχι μόνο να τα έχουν αποδεχτεί  και να στηρίζουν αυτή την κατάσταση αλλά να την απολαμβάνουν κιόλας! Σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και η προοπτική της Α2 ή της Β Εθνικής(πριν την αλλαγή του νόμου για την διαγραφή χρεών) για κάποιους να αποτελεί την ευκαιρία που περιμένουν διακαώς για να την αρπάξουν από τα μαλλιά. Και όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με κανέναν Λάσκαρη και Γουλιέλμο.

Σίγουρα πρέπει οι μετοχές να αλλάξουν χέρια μιας και στα χέρια του Γουλιέλμου δεν έχουν την παραμικρή αξία αλλά πρώτα θα πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία του ΑΡΗ μας και  κυρίως όλων όσων εμπλέκονται. Από τους παράγοντες  που νομίζουν ότι  η επιβίωση είναι επιτυχία, των οπαδών της μετριότητας που είναι έτοιμοι να αποθεώσουν τον οποιοδήποτε μπορεί να περπατήσει χωρίς να σκοντάψει πάνω στα παρκέ και τους δημοσιογράφους που ασχολούνται με τον ΑΡΗ και μοιάζουν περισσότερο γραφείο συμβούλων επαγγελματικού προσανατολισμού στον χώρο του μπάσκετ για τον κάθε απίθανο που έχει γοητευτεί από το άθλημα και θέλει να φτιάξει το βιογραφικό του.

Και κάπου εδώ κολλάει και η προοπτική της Ευρώπης. Πόσο άχαρο είναι να διαβάζεις τις αναλύσεις για τα οφέλη της ευρωπαϊκής συμμετοχής από όλους αυτούς που είχαν αναλάβει τον ρόλο να εκλογικεύσουν την απόφαση να στρέψει το βλέμμα του αλλού ο ΑΡΗΣ από κάτι που θεωρούσαμε αυτονόητο και για πολλά χρόνια αποτελούσε την ελπίδα του Αρειανού για χαρές ακόμη και όταν η Αυτοκρατορία είχε κλείσει τον κύκλο της;  Μακάρι η μεταβίβαση των μετοχών που αργά ή γρήγορα θα γίνει να σημαδευτεί παράλληλα με μια τέτοια απόφαση και να πλαισιωθεί όμως με ανθρώπους που δεν θα τη θεωρήσουν από μόνη της ως επιτυχία ή ευκαιρία για προπόνηση και ταξίδια ανεξαρτήτου αποτελέσματος. Διαφορετικά τόσο η «αξία» των χρεωμένων μετοχών όσο και η πορεία του ΑΡΗ μας θα παραμείνει στον ίδιο μίζερο δρόμο της απόλυτης απαξίωσης. Διεκδικήστε την αλλαγή και ο κόσμος θα στηρίξει ακόμη και αν από τη νέα σεζόν δεν θα έχει καν το δικαίωμα να γεμίσει το θρυλικό Παλέ.

ΥΓ. Αντίστοιχη πορεία με τον ΑΡΗ έχει και ολόκληρο το οικοδόμημα του Ελληνικού μπάσκετ. Είτε μιλάμε για τον «αγωνιστή» Βασιλακόπουλο κόντρα στους φωτογραφικούς νόμους είτε για τη νέα τάξη πραγμάτων του ΕΣΑΚΕ και της Basket League με τις ομάδες των 300 συγγενών και φίλων να κάνουν το κομμάτι τους. Κριτήρια συμμετοχής προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά πάντα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα μας. Τελικά τι έχει μεγαλύτερη αξία; ένα γεμάτο γήπεδο ή ένας μπαρουτοκαπνισμένος πρόεδρος με κάποια λεφτά για πέταμα; 

ΥΓ2. Αφού λοιπόν τα κεκλεισμένων των θυρών δεν σας τρομάζουν γιατί τα έχετε συνηθίσει και υπό φυσιολογικές συνθήκες και τα 50-60 άτομα που παρακολουθούσαν  τις (α)διάφορες μπασκετικές εκπομπές παρά τους «υψηλούς» καλεσμένους σε καιρό καραντίνας το βλέπετε θετικό ας κοπεί εντελώς και η κρατική επιδότηση να δούμε τελικά ποιος θα αντέξει. Σίγουρα όχι το Ελληνικο μπάσκετ.

ΥΓ3. Το έχουμε ξαναπεί χίλιες φορές κυρίως για τους νεότερους. Η αξία των αντιπάλων και της όλης διοργάνωσης δίνει αξία στον νικητή. Για να έρθει η κυριαρχία του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στο άθλημα έπρεπε πρώτα να ισοπεδωθεί σε τέτοιο βαθμό που ούτε οι ίδιες οι ομάδες δεν ενδιαφέρονται. Όχι μόνο για να κατακτήσουν τους εγχώριους τίτλους αλλά ούτε καν για να συμμετέχουν.

ΥΓ4. Και αν νομίζουν οι επιστήμονες εξ Αθηνών ότι οι καλομαθημένοι οπαδοί τους που έχουν εκπαιδευτεί επί δεκαετίες στο να συμμετέχουν μόνο στα πανηγύρια θα αρκεστούν στο να είναι ρολίστες της Ευρωλίγκας στην πορεία θα εκπλαγούν.

ΥΓ5. Και για αυτούς που αρνούνται να καταλάβουν τη διαφορά… Ο ΑΡΗΣ και ο μπάογκ δεν υποβιβάσθηκαν πάνω στο παρκέ και η παραμονή τους στην κατηγορία έστω με αυτόν τον τρόπο δεν έκλεψε τον ιδρώτα κάποιας άλλης ομάδας. Αντιθέτως η ανάδειξη του Παναθηναϊκού ως πρωταθλητή στέρησε την ευκαιρία της ΑΕΚ(ή του Προμηθένα) να κάνει το ντάμπλ κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό όπως ακριβώς τον είχε κερδίσει και στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.

ΥΓ6. Μονόδρομος η αλλαγή νοοτροπίας… διαφορετικά στο μέλλον θα καταντήσεις σαν τον Ηρακλή που τερμάτισε 7^ος μετά από πόσα χρόνια απουσίας από την Basket League και αν δεις λίγο τα «ρεπορτάζ»  τους θα  νομίζεις ότι κατέκτησαν κάποιο τίτλο ή ότι κέρδισαν το εισιτήριο τους για την επόμενη Euroleague.

ΥΓ7. Όσο για τον Μποχωρίδη όποιος παρακολουθεί την ομάδα μπορεί να καταλάβει ότι από ένα σημείο και μετά αυτή η σχέση κάνει κακό και στους δύο.

Με τον Σάββα Καμπερίδη να παίρνει το χρίσμα  του προπονητή και τη νέα διοίκηση πρωτοδικείου να είναι γεγονός ο ΑΡΗΣ μας θα κατέβει στο ΟΑΚΑ για ένα πάρα πολύ δύσκολο παιχνίδι απέναντι στην ΑΕΚ. Μετά και το οριστικό(;) τέλος του Δ.Γουλιέλμου και την παραίτηση του Σούλη Μαρκόπουλου πλέον ο ΑΡΗΣ μας καλείται να επιβεβαιώσει το "κλίμα αλλαγής" και πάνω στο παρκέ. Εκεί όπου περιθώρια για νίκες και ήττες βάσει προγράμματος πλέον δεν υπάρχουν και σε κάθε αγώνα θα πρέπει να στοχεύουμε στη νίκη ανεξαρτήτως αντιπάλου.

Ο Σάββας Καμπερίδης είναι τελικά ο εκλεκτός της νέας διοίκησης και όσο και αν σοκάρει ως ένα βαθμό αυτή η απόφαση οφείλουμε άπαντες να σεβαστούμε και να στηρίξουμε. Ωστόσο αυτό που έχει σημασία είναι ο νέος μας προπονητής να στηριχθεί πρωτίστως από τους παίκτες τη διοίκηση. Η νέα διοίκηση παρά τις αντίξοες συνθήκες οφείλει να δώσει στον Καμπερίδη τα εχέγγυα για να δουλέψει και αυτά δεν είναι κάτι άλλο πέρα από μια στοιχειώδη οικονομική ηρεμία και σταθερότητα. Μόνο έτσι θα αντιληφθούν ξεκάθαρα οι παίκτες μας ότι οι δικαιολογίες έχουν στερέψει και η ευθύνη πλέον έχει πέσει πάνω τους. Δεν είναι μυστικό ότι πέρα από τα παράπονα για τις καθυστερήσεις στις πληρωμές πολλοί παίκτες διαφωνούσαν με την αγωνιστική φιλοσοφία του Σούλη Μαρκόπουλου και τον τρόπο που τους χρησιμοποιούσε. Ακριβώς αυτό ήταν το στοιχείο που οδήγησε στην επιλογή Καμπερίδη μιας και το νέο Δ.Σ. πιστεύει ότι ο ήπιος χαρακτήρας του νέου προπονητή μας και το νεαρό της ηλικίας του θα βοηθήσει ώστε να υπάρξει καλύτερη συνεργασία σε όλα τα επίπεδα. Κάτι τέτοιο άλλωστε φαίνεται και από την επιστροφή του Δημήτρη Νικολαϊδη στην ομάδα, στο πόστο του βοηθού προπονητή που σίγουρα μπορεί να προσφέρει πολλά με την εμπειρία του. Όσο για το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ αν και φαίνεται ότι περνάει σε δεύτερη μοίρα μάλλον ισχύει εντελώς το αντίθετο. Είναι μια τεράστια ευκαιρία για τον Καμπερίδη και τους παίκτες του να αποδείξουν ότι πρώτα από όλα πιστεύουν στην ανατροπή της κατάστασης αλλά και ότι μπορούν να το πετύχουν. Και για να το πετύχουν θα πρέπει να δείξουν εντελώς διαφορετική εικόνα κόντρα στην ΑΕΚ ανεξαρτήτως από την τελική έκβαση του αγώνα.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλουμε να πούμε στους συνΑρειανούς που βγήκαν μπροστά σε αυτή την κρίσιμη στιγμή για τον μπασκετικό ΑΡΗ επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά ότι ο ΑΡΗΣ δεν είναι ξέφραγκο αμπέλι που περιμένει τον κάθε "αλεξιπτωτιστή" να έρθει να τον σώσει. Καλή αρχή να ευχηθούμε και στον Σάββα Καμπερίδη ευελπιστώντας με την πορεία του στον πάγκο του Αυτοκράτορα να διαψεύσει όλους όσους δικαιολογημένα ανησυχούν. Σειρά πλέον έχουν οι παίκτες που θα πρέπει και αυτοί να δείξουν με την παρουσία τους ότι συστρατεύονται με όλο τους το είναι σε αυτή την προσπάθεια για την σωτηρία του μπασκετικού ΑΡΗ. Πάμε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Περαιτέρω αναλύσεις για την επιλογή του Σάββα Καμπερίδη και τα πρόσωπα που μπήκαν ή δεν μπήκαν στη διοίκηση Πρωτοδικείου είναι περιττές. Στην παρούσα φάση η στήριξη και η θετική ενέργεια όλων μας είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη.

ΥΓ2. Ευτυχώς το θέμα με την οικονομική βοήθεια της ΠΑΕ προς την ΚΑΕ έλαβε και επίσημα τέλος. Όχι τίποτα άλλο αλλά πραγματικά είχε κουράσει η εμμονή κάποιων συνΑρειανών μας που το ξεψάχνιζαν και με κάθε ευκαιρία τσιμπούσαν στο τυράκι των ασπρόμαυρων μιντιακών στρατών.

Με ρυθμούς χιονοστιβάδας τρέχουν οι εξελίξεις στον μπασκετικό ΑΡΗ μετά την ήττα-σοκ από τον Πανιώνιο το απόγευμα της Κυριακής στο Παλέ.  Κάτι λογικό και ως ένα σημείο ελπιδοφόρο. Η αρχή έγινε με την αντρίκια απόφαση του Σούλη Μαρκόπουλου να δηλώσει την παραίτηση του αναγνωρίζοντας ότι μπορεί να βοηθήσει με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί. Ενώ σαφώς πιο σημαντική εξέλιξη είναι η "απόσυρση" του Γουλιέλμου από τα διοκητικά συναινώντας στη δημιουργία διοίκησης Πρωτοδικείου.

Αν υπήρχε κάτι αυτό το καλοκαίρι που έδωσε απλόχερα πίστωση χρόνου στην διοίκηση Γουλιέλμου αυτό ήταν η συμφωνία με τον Σούλη Μαρκόπουλο. Ένας κανονικός, έμπειρος προπονητής που σου έδινε την αίσθηση ότι μπορεί να βρει την άκρη στο αγωνιστικό ακόμη και υπό τις πιο δύσκολες συνθήκες.  Δύσκολες συνθήκες εξαρχής που στην πορεία έγιναν ακόμη δυσκολότερες φθάνοντας στο σημείο να χάνεις μέσα στην έδρα σου από αυτόν τον Πανιώνιο παρουσιάζοντας ένα πρόσωπο αποκαρδιωτικό. Ένα πρόσωπο για το οποίο παρά τις όποιες δικαιολογίες φέρει τεράστια ευθύνη ο Σούλης Μαρκόπουλος. Αδυνατεί να μοιράσει τους ρόλους στην ομάδα με τις συνεχείς αλλαγές; οι παίκτες δεν τον πιστεύουν; η ουσία είναι ότι ο ΑΡΗΣ πρέπει να αλλάξει αγωνιστική εικόνα και με τον Μαρκόπουλο όπως φάνηκε την Κυριακή δεν μπορεί. Ενδεικτικό παράδειγμα οι Ντραγκίσεβιτς και Γκετσεβίτσιους που μέχρι πριν 2 αγωνιστικές και ελέω της απουσίας Μποχωρίδη ήταν οι κορυφαίοι της ομάδος με διαφορά πλέον μοιάζουν με σκιά του εαυτού τους. Ακόμη και οι νεοφερμένοι Μπράουν και Φιτζπάτρικ θα έπρεπε να είχαν ενσωματωθεί καλύτερα στην ομάδα. Παρόλα αυτά ο τρόπος που επικοινωνούν οι παίκτες μεταξύ πάνω στο παρκέ όπως και η διάθεση που δείχνουν σε κάθε φάση κυρίως σε άμυνα και ριμπάουντ επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει χοντρό αγωνιστικό πρόβλημα στην ομάδα που αντί να διορθώνεται διογκώνεται. Πολύ πιθανό όλη αυτή η εικόνα να οφείλεται σε εξωγενείς παράγοντες αλλά το βέβαιο είναι ότι το χαρτί του προπονητή που εμπνέει τους παίκτες του και τους πείθει να παλέψουν αφήνοντας τα όποια προβλήματα στην άκρη έχει καεί… Για αυτό και η παραίτηση του Μαρκόπουλου είναι μια θετική είδηση εφόσον όμως αντικατασταθεί επάξια από κάποιον που μπορεί να εμπνεύσει αν όχι όλους μας, σίγουρα τους παίκτες και τους περισσότερους από εμάς. Και αυτός δεν γίνεται σε καμία περίπτωση να είναι ο συμπαθής κατά τα άλλα ο Σάββας Καμπερίδης, ούτε κάποιος Δέδας ή προπονητής ανάλογης εμβέλειας. Ας ελπίσουμε να πρυτανεύσει η λογική και όχι οι προσωπικές συμπάθειες με τις φρούδες ελπίδες.

Καθοριστική και επιβεβλημένη κίνηση εδώ και καιρό ήταν η απεμπλοκή του Δ.Γουλιέλμου από τη διοίκηση της ομάδος. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος κοροϊδεύει όλη την οικογένεια του ΑΡΗ από την πρώτη μέρα που προσγειώθηκε από το πουθενά στη ζωή μας.  Ας μην αναλύσουμε τα χίλια και ένα "λάθη" του μεγαλομετόχου για πολλοστή φορά μιας και αυτό που προέχει είναι ο ΑΡΗΣ επιτέλους να αποκτήσει διοίκηση. Διοίκηση που με καθαρό μυαλό και ειλικρίνεια μαζί με τους παίκτες, το τεχνικό τιμ και τον κόσμο θα παλέψει για να σώσει την ομάδα.

ΥΓ. Δεν σημαίνει ότι σε κάθε παράλογη ή ακραία άποψη που εκφράζεται υπάρχει δόλος ή σκοτεινά σενάρια αλλά και εσείς ρε αρδάκια έχετε βάλει το δικό σας λιθαράκι για αυτό το κατάντημα… Από τα "showmethemoney", τα "ποιος θα έρθει, δεν υπάρχει κανείς", τις ερωτήσεις για το Δ.Σ. με γλάστρες που δεν κάνατε ποτέ (όπως και πολλές άλλες) μέχρι και την ανάδειξη του Σάββα Καμπερίδη ως υποψήφιου προπονητή στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του Αυτοκράτορα. Ούτε γκιχ… να μην στεναχωρήσουμε κανα φιλαράκι μας…

ΥΓ2. Πριν λίγο καιρό μίλησε ο Σούμποτιτς και έθεσε τον εαυτό του στη διάθεση της ομάδος. Ας έρθει να δουλέψει τζάμπα φέτος να σώσει την παρτίδα και από του χρόνου βλέπουμε.

ΥΓ3. και PlanBμε Αλεξανδρή!

ΥΓ4. Φυσικά και δεν πιστεύουμε σε ξαφνικές ευαισθησίες του Δημήτρη Γουλιέλμου. Απλά βρέθηκε σε αδιέξοδο και παίζει το τελευταίο του χαρτί μπας και σε κάποιους περάσει ο πρόλογος του "σωτήρα της ομάδος που προσπάθησε σαν μοναχικός καβαλάρης αλλά δεν μπόρεσε και τώρα κάνει στην άκρη για το καλό της ομάδος". Ο άνθρωπος έχει αποδείξει με πολλούς τρόπους ότι δεν νιώθει από ΑΡΗ και πιθανόν να μην νιώθει γενικότερα… Ελπίζουμε να έχει αίσιο τέλος η φετινή χρονιά για να ασχοληθούμε μαζί σου όπως σου αξίζει Δημήτρη Γουλιέλμε. Με πιο καθαρό μυαλό για να μην αρπάξεις την ευκαιρία να κρεμάσεις πάνω σου το ταμπελάκι του αποδιοπομπαίου τράγου.

ΥΓ5. Όταν η συζήτηση φθάσει στις μετοχές τότε θα δούμε πόσο αγαπάς την ομάδα και αν αντιλαμβάνεσαι το τι έχεις κάνει.

ΥΓ6. Το ξανατονίζουμε γιατί έχει την σημασία του… αξίζουν ένα μπράβο σε όσους βγαίνουν μπροστά σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές και είτε διαφωνούσαμε μαζί τους κατά το παρελθόν είτε όχι θα είμαστε στο πλευρό τους! ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΟΥ!

Με την αβεβαιότητα για το αύριο της ομάδος να πλανάται στις σκέψεις όλων ο ΑΡΗΣ μας θα αντιμετωπίσει τον ΄Ήφαιστο Λήμνου διεκδικώντας τη νίκη κόντρα στα προγνωστικά. Η ενίσχυση που περιμέναμε έμεινε στα λόγια(όπως σχεδόν τα πάντα που δηλώνει ο Δ.Γουλιέλμος) και αντί για αυτό  η ομάδα ταξίδεψε με μείον έναν παίκτη μιας και ο Γκάγκιτς αποχώρησε από μόνος του…  Παρόλα αυτά οι παίκτες του Σούλη Μαρκόπουλου οφείλουν να δώσουν τα πάντα για τη νίκη απέναντι σε μια ομάδα που ναι μεν βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από εμάς αλλά είναι εξίσου αδύναμη.

Με την πλάτη στον τοίχο συνεχίζει να αγωνίζεται η ομάδα που ψάχνει απεγνωσμένα μια νίκη για να σταθεί στα πόδια της και να κοιτάξει τη συνέχεια με περισσότερη αισιοδοξία. Το ηλεκτροσοκ της ήττας από τον Κολοσσό μπορεί να προκάλεσε μια σειρά από αντιδράσεις και ένα κλίμα συσπείρωσης, ωστόσο είναι φανερό ότι οι ανοιχτές πληγές στο κορμί του Αυτοκράτορα είναι πολλές περισσότερες από αυτές που θέλει να παρουσιάζει ο Δ.Γουλιέλμος. Άλλωστε η αδυναμία έκδοσης δελτίου του Σιδηροηλία, το μπαν του Γουίβερ και η οικιοθελής αποχώρηση του Γκάγκιτς που τάχα θέλαμε να ξεφορτωθούμε και δεν μπορούσαμε  μιλάει από μόνη της. Μάλιστα οι φήμες των τελευταίων ημερών που θέλουν παίκτες όπως ο Μόρις και ο Ντραγκίσεβιτς να έχουν φθάσει στα όρια τους λόγω καθυστέρησης πληρωμών έχουν χειροτερέψει ακόμη την κατάσταση. Με αυτή την κατάσταση μόνο ο μπασκετικός εγωισμός των εναπομεινάντων παικτών μπορούν να οδηγήσουν στη νίκη που θα πρέπει να υπερβάλλουν τους εαυτούς τους για να καλύψουν πρωτίστως το ποσοτικό κοινό και κατά δεύτερο λόγο τις αγωνιστικές αδυναμίες. Θετικό το ότι υπήρχε η διακοπή και έγιναν κάποιες προπονήσεις παραπάνω…το αν αυτό είναι αρκετό θα φανεί πάνω στο παρκέ.

Παρά την προσπάθεια στήριξης του Αυτοκράτορα, μοναδική ρεαλιστική ελπίδα αυτή τη στιγμή  είναι η επιστροφή του Λευτέρη Μποχωρίδη που αναμένεται σε 1-2 αγωνιστικές. Οι διαβεβαιώσεις  ότι θα γίνουν οι κινήσεις που πρέπει παραμένουν άυλες υποσχέσεις. Πιθανόν όλη αυτή η κινητοποίηση πέρα από καθυστερημένα να γίνεται και προς λάθος κατεύθυνση… Μέχρι όμως να γίνουν τα λόγια πράξεις τεχνικό τιμ και παίκτες οφείλουν να τα αφήσουν όλα στην άκρη και να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους για τη νίκη. Άντε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Δεν χρειάζεται να είσαι και επιστήμονας για να καταλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει στον μπασκετικό ΑΡΗ… μόνο τις συνεντεύξεις του Γουλιέλμου να ακούσεις καταλαβαίνεις τα πάντα. Και μετά μερικοί απορούν για δεν στηρίζεται η προσπάθεια του…

ΥΓ2. Αυτό που προέχει είναι η ομάδα να βγει από το αδιέξοδο. Μετά θα πρέπει να ασχοληθούμε με τους πραγματικούς λόγους που φθάσαμε ως εδώ.