5 αγωνιστικές πριν το φινάλε της μαρτυρικής σεζόν και όλα δείχνουν ότι η ομάδα μας δύσκολα θα μπλέξει σε περισσότερες περιπέτειες. Ωστόσο για να μην αναγκαζόμαστε να έχουμε μονίμως το νου μας και στα άλλα γήπεδα οι παίκτες του Γ.Καστρίτη θα πρέπει επιτέλους να αντιδράσουν και να βγάλουν μπασκετικό εγωισμό πάνω στο παρκέ.  Ο αγώνας με τον Προμηθέα αναμένεται να είναι δύσκολος αλλά έστω και στο φινάλε της σεζόν θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε τη δύναμη της έδρας που φέτος έχει μεταλλαχθεί σε "Αχίλλειο πτέρνα"  μας.

Όσο καλή ομάδα και αν είναι ο Προμηθέας, όταν μιλάμε για παιχνίδι μέσα στο Παλέ τον πρώτο λόγο για τη νίκη την έχει ο ΑΡΗΣ μας. Το είδαμε και πέρσι, γιατί όχι να μην τον ξαναδούμε και φέτος. Συγκέντρωση, πάθος και πίστη για τη νίκη είναι τα βασικά συστατικά που θα χρειαστούν. Ωστόσο εξίσου σημαντική είναι η προετοιμασία που έχει γίνει όλες αυτές τις ημέρες από το τεχνικό τιμ μιας και σε αντίθεση με το παιχνίδι με τον μπαογκ απέναντι στην ΑΕΚ ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε "διαβασμένος". Βέβαια ο ΜακΓκι απέναντι του θα έχει έναν πολύ καλό Έλις οπότε οι παίκτες του Γ.Καστρίτη δύσκολα θα μπορέσουν να τον τροφοδοτήσουν όπως την περασμένη αγωνιστική. Ερωτηματικό πάντως παραμένει όπως και ολόκληρη χρονιά το πώς θα παρουσιαστούν οι περισσότεροι παίκτες και κυρίως τα γκαρντ μας με τον Τολιόπουλο να είναι ο μοναδικός που δείχνει μια σχετική συνέπεια στην απόδοση του. Θα μπουν τα μακρινά σουτ; θα προσπαθήσουν να περάσουν την μπάλα κοντά στο καλάθι; θα έχουν καθαρή σκέψη στην επίθεση; Ότι και αν πούμε θα είναι παρακινδυνευμένο…

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον φαίνεται να υπάρχει στα άλλα γήπεδα και σε ευνοϊκά για εμάς αποτελέσματα αλλά και σε μια έντονη ανησυχία που σιγά σιγά αρχίζει να βγαίνει προς τα έξω σχετικά με το τι ακριβώς συμβαίνει στον μπασκετικό ΑΡΗ. Και αυτό το τελευταίο είναι ίσως το πιο σημαντικό γιατί ο εφησυχασμός φέτος ότι η ομάδα μπήκε σε μια ομαλότητα μας οδήγησε για πρώτη φορά τόσο έντονα σε μια μάχη παραμονής… Στόχος η αντίδραση από τους παίκτες του Γ.Καστρίτη πάνω στο παρκέ που θα δώσει το έναυσμα για μια άλλη αντίδραση εκτός παρκέ. Πάμε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Παραιτήσεις που αναβάλλονται από μέλη που οι περισσότεροι φίλοι της ομάδος  αγνοούν την ύπαρξη τους αλλά ακόμη περισσότερο αγνοούν τον ρόλο τους και το έργο τους στην ομάδα. Μπάχαλο με το Παλέ με πολιτικό υπόβαθρο πίσω από τις κλειστές πόρτες και σιγή ιχθύος  για την άρση του μπαν και το μέλλον του Αυτοκράτορα. Και η σωτηρία του μπασκετικού ΑΡΗ συνεχίζεται..

ΥΓ2. Το είχαμε αναφέρει όταν πρωτοβγήκε το θέμα με το Παλέ στην επιφάνεια. Ουτοπικό το να περιμένουμε κάτι ουσιαστικό με αυτούς τους ανθρώπους στον Ερασιτέχνη όσο και αν παλεύουν οι "πισινοί" και οι "παρατρεχάμενοι".

Για 3 δεκάλεπτα ήταν μέσα στη διεκδίκηση της νίκης ο ΑΡΗΣ μας, στο τέλος όμως η έλλειψη συγκέντρωσης ήταν αυτή που επικράτησε γνωρίζοντας την ήττα με 81-73. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη έδειξαν βελτίωση χωρίς ωστόσο αυτό να είναι αρκετό κόντρα στην ΑΕΚ των πολλών απουσιών.

Με ξεκάθαρη διάθεση να εκμεταλλευτούμε τον Γκάρι ΜακΓκι ο ΑΡΗΣ μας από το ξεκίνημα του αγώνα προσπάθησε να χτυπήσει κοντά στο καλάθι και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχε. Παρόλα αυτά οι στιγμές αδράνειας έδιναν το δικαίωμα στην ΑΕΚ να διατηρεί ένα προβάδισμα και να έχει τον έλεγχο του αγώνα. Η επιμονή μας όμως στο πλάνο μας επέτρεψε να μείνουμε μέσα στο παιχνίδι και στο Β ημίχρονο να περάσουμε και μπροστά σκορ. Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη, τα φθηνά λάθη έδιναν εύκολους πόντους στην ΑΕΚ που χωρίς να ζοριστεί στο τέταρτο δεκάλεπτο έφθασε στη νίκη. Πολλά πράγματα θα μπορούσαν να είχαν γίνει καλύτερα και να πανηγυρίζαμε σήμερα μια σημαντική εκτός προγράμματος νίκη.  Με έναν ΜακΓκι όμως και κάποια καλά δίλεπτα από τους υπόλοιπους δύσκολα κερδίζεις. Τουλάχιστον σήμερα κατάλαβαν και οι τελείως άσχετοι από το μπάσκετ ότι για να σε βοηθήσουν οι ψηλοί στην επίθεση πρέπει να τους τροφοδοτήσεις .

Κρατάμε την βελτίωση που δείξαμε σήμερα με την ελπίδα ότι κόντρα στον Προμηθέα θα δούμε έναν ακόμη καλύτερο ΑΡΗ που έστω και στο φινάλε του πρωταθλήματος θα εκμεταλλεύεται την καυτή του έδρα. Ευτυχώς τα ευχάριστα νέα έρχονται από τα άλλα γήπεδα της basket league…

Προσπαθώντας να μαζέψει τα κομμάτια του από το σερί ηττών και κακών εμφανίσεων ο ΑΡΗΣ μας θα αντιμετωπίσει το Σάββατο το απόγευμα στο ΟΑΚΑ την ΑΕΚ. Ένα παιχνίδι που με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ΑΕΚ κανονικά θα έπρεπε να μιλάμε για την μεγάλη ευκαιρία που έχουμε για νίκη αλλά η εικόνα του συνόλου του Γ.Καστρίτη δεν εμπνέει για πολλά…

Λίγα πράγματα μπορείς να πεις σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο για τον φετινό ΑΡΗ μιας και η ομάδα έχει καταφέρει να καταρρίψει κάθε μπασκετική λογική. Τα αυτονόητα για μια επαγγελματική ομάδα μοιάζουν στη δική μας με μοιάζουν με άθλο ενώ η λέξη βελτίωση απουσιάζει συστηματικά από το λεξιλόγιο μας. Με αυτή την κατάσταση να μην δείχνει να αλλάζει το να πούμε ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να κάνει κάτι καλό στο ΟΑΚΑ μοιάζει ουτοπικό. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον η ομάδα στο αυριανό παιχνίδι να δείξει σημάδια ανάκαμψης έτσι ώστε με τη βοήθεια του κόσμου την επόμενη κιόλας αγωνιστική να έρθει η νίκη που θα μας κάνει να ησυχάσουμε μια και καλή για αυτή την αγωνιστική σεζόν.

Με το πρωτάθλημα σιγά σιγά να ολοκληρώνεται τα περιθώρια για να δούμε κάτι το διαφορετικό από αυτόν τον ΑΡΗ σχεδόν έχουν εξαλειφθεί. Το μόνο που απομένει είναι ο προπονητής και οι παίκτες να βρουν το ψυχικό σθένος και να βγάλουν τη χρονιά όσο πιο ανώδυνα γίνεται…

ΥΓ. Κοροϊδία; ατυχία; σύμπτωση; Όπως θέλετε πείτε το αλλά από αυτόν τον Α.Σ. δεν περιμέναμε διαφορετική εξέλιξη…

ΥΓ2. Στην εντατική το Ελληνικό μπάσκετ αλλά όπως φαίνεται για μερικές ομάδες και τους ανθρώπους που τις εκπροσωπούν τα πάντα λειτουργούν ιδανικά! Πρόεδρος με 6 "λεύκα" και 7 υπέρ μόνο από τον συμπολίτη θα μπορούσε να προερχόταν.

ΥΓ3. Από τον Χ.Παπαγεωργίου ειλικρινά δεν ξέρω τι μπορούμε να περιμένουμε μιας και η εμπλοκή του με τα κοινά του ΑΡΗ σε διοικητικό επίπεδο έχει αφήσει ανάμεικτες εντυπώσεις. Σίγουρα όμως το ότι ο ΑΡΗΣ έχει πλέον μια φωνή παραπάνω στον ΕΣΑΚΕ είναι κάτι το θετικό.

Άλλη μια τραγική εμφάνιση πρόσθεσε ο ΑΡΗΣ μας στο φετινό παλμαρε του γνωρίζοντας την ήττα μέσα στο φλογισμένο Παλέ από έναν μπάογκ που επιβεβαίωσε ότι παρά την μετριότητα του είναι καλύτερη ομάδα. Σε κακή ημέρα όλοι οι παίκτες εκτός ίσως του Τολιόπουλου και του Τζόουνς που προσπάθησαν, όπως επίσης κακός ήταν και ο Γ.Καστρίτης που τόσο στο κομμάτι της προετοιμασίας για αυτό το παιχνίδι όσο και κατά τη διάρκεια του αγώνα απέτυχε παταγωδώς.

Όσο και αν φωνάζουμε όλοι εμείς οι μπασκετάμπαλοι για το πόσο σημαντικό είναι η ομάδα να μπαίνει δυνατά στα παιχνίδια έχοντας στο μυαλό της την άμυνα ο Γ.Καστρίτης επιμένει στα δικά του.  Αφήνοντας τους Τολιόπουλο και Τζόουνς στον πάγκο ο ΑΡΗΣ μας ξεκίνησε με μια πεντάδα που δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σε καμία γραμμή του γηπέδου. Έδωσε ελεύθερα σουτ στον αντίπαλο, έσπασε τα καλάθια με την εμμονή στο τρίποντο υπο κακές συνθήκες και έσπασε και τα νεύρα μας με τα ανόητα λάθη και τις τραγικές επιλογές. Αποτέλεσμα όλου αυτού οι συμπολίτες από το ξεκίνημα να μπουν σε ρόλο οδηγού και εμείς να παλεύουμε να ρίξουμε τη διαφορά κάτω από τους 7-8 πόντους χωρίς αποτέλεσμα. Κανένα επιθετικό πλάνο και μια άμυνα με πίεση στο μισό γήπεδο ακόμη και σε παίκτες  που πιθανόν να ήταν ακίνδυνοι αλλά τους αναγκάζαμε να τρυπάνε προς τη ρακέτα και να αποσυντονίζουν με  2-3 βήματα την άμυνα μας. Καμία αλληλοκάλυψη, αστείες αλλαγές στα σκριν και ανύπαρκτα μπλοκ άουτ όταν η μπάλα ήταν στον αέρα. Αυτή η εικόνα στο Β ημίχρονο διορθώθηκε ως ένα βαθμό με τους Τολιόπουλο, Τζόουνς και Σλαφτσάκη ο ΑΡΗΣ να αρχίζει να βγάζει ενέργεια και στις 2 πλευρές του γηπέδου και την ομάδα μας να περνάει μπροστά με 45-44. Εκεί ο διακόπτη πάλι γύρισε, τα λάθη διαδεχόταν το ένα το άλλο και η άμυνα άρχιζε πάλι να θυμίζει μηχανή που καίει κάρβουνο. Γκος και Χάτσερ δεν συγχώρεσαν την αδράνεια μας, έδωσαν πάλι ένα σημαντικό προβάδισμα στον συμπολίτη με την ομάδα μας να μοιάζει ανήμπορη να επανέλθει. Το ξέσπασμα του Τολιόπουλου που από το πουθενά μας ξαναέβαλε στο παιχνίδι το μόνο που πρόσφερε ήταν άλλη μια απόδειξη της έλλειψης ικανότητας και νοοτροπίας νικητή   που λείπει από τον φετινό ΑΡΗ. Ο Μποχωρίδης μπορεί με την αστοχία του και τα εκνευριστικά του λάθη να έβαλε την υπογραφή του στη σημερινή ήττα αλλά η αποτυχία ήταν αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας. Προσπάθεια όχι μόνο σήμερα για 40' αλλά και καθημερινά στις προπονήσεις μιας και ο τρόπος με τον οποίο αγωνιζόμαστε δεν θυμίζει σε τίποτα μια επαγγελματική ομάδα. Επαγγελματική ομάδα που θύμιζε κατά διαστήματα ο συμπολίτης που παρά το δικό του μέτριο ρόστερ και οικονομικά προβλήματα μπορούσε να βγάλει 1-2 συστήματα στο γήπεδο και είχε και 1-2 σταθερές στο παιχνίδι του. Εύκολα κατακρίνουμε έναν παίκτη που συστηματικά σουτάρει από τα 8 μέτρα όποτε του καπνίζει αλλά όταν αυτό γίνεται αποδεκτό από τον προπονητή και αποτελεί κομμάτι του αγωνιστικού στυλ της ομάδος τότε λογικά και όλοι οι παίκτες θα λειτουργούν ανάλογα. Σίγουρα στοίχισαν οι χαμένες βολές αλλά ανεξάρτητα από την ήττα αυτή η εικόνα δεν τιμάει τους παίκτες, δεν τιμάει τον προπονητή, δεν τιμάει τη διοίκηση και ντροπιάζει τον ΑΡΗ και τον κόσμο του. 

Ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος… Ομάδα χωρίς το ελάχιστο ψυχικό σθένος… Ομάδα χωρίς ίχνος ντροπής που προσπαθεί να παίξει κάτι σαν μπάσκετ… Μοίρασε στεναχώρια  και απογοήτευση στο κατάμεστο Παλέ από κόσμο που ήρθε να γιορτάσει και να χαρεί τα γενέθλια του ΑΡΗ μας . Χάθηκε και η τελευταία ευκαιρία για ένα στιγμιαίο χαμόγελο… Μοναδικοί υπεύθυνοι για αυτό το κατάντημα οι "φωστήρες"  του καλοκαιρινού σχεδιασμού. Ανοχή τέλος…

ΥΓ. Οι χαμένες βολές σου έφταιξαν Καστρίτη αλλά στο τέλος που κάθε πόντος ήταν χρυσάφι έβαλες τον ΜακΓκί μέσα όπου με το που θα πήγαινε η μπάλα στα χέρια του θα του έκαναν φάουλ. Τυχερός που δεν βγήκε αυτό το σενάριο να ακούγαμε τις δικαιολογίες για τα αδικαιολόγητα.

ΥΓ2. Δηλαδή τόσο διαφορετικά τα βλέπουμε τα πράγματα εμείς από την κερκίδα; Βάλε τον Τζόουνς που βγάζει ενέργεια και μπες δυνατά από την αρχή, κράτα τον Χάρις στον πάγκο και βάλε τον Σλαφτσάκη μέσα για ακόμη καλύτερη άμυνα και περισσότερη ταχύτητα, βάλε Τολιόπουλο που το παιδί έχει θράσος και αν βρει ρυθμό μπορεί να σκοτώσει τον αντίπαλο. Διώξε τον τίτλο του ηγέτη από τον Μποχωρίδη που τον πνίγει και άσε τον στον πάγκο μπας και σαν αλλαγή με λιγότερο χρόνο συμμετοχής αποδώσει καλύτερα. Και άσε τον Φλιώνη στην κακή του ημέρα στην άκρη. Μην τον εκθέτεις… Σε χαρτάκι τα θες γραμμένα ρε Καστρίτη;

ΥΓ3. Η χρονιά τελειώνει… και μαζί και η υπομονή και  η ανοχή για τον κάθε λογής απίθανο αλεξιπτωτιστή…

Τελευταία ευκαιρία για ένα στιγμιαίο χαμογελάκι σε μια μίζερη χρονιά αποτελεί η αυριανή αναμέτρηση κόντρα στον μπάογκ μιας και ο φετινός ΑΡΗΣ όπως έχει αποδειχθεί δεν μπορεί να μας προσφέρει κάτι παραπάνω από μια νίκη με τον συμπολίτη. Όποια και αν είναι η αξία μιας τέτοιας νίκης ο Γ.Καστρίτης και οι παίκτες του οφείλουν να κάνουν τα πάντα ώστε να προσφέρουν έστω αυτή την χαρά στον κόσμο.

Άκρως απογοητευτική ήταν η εμφάνιση με το Περιστέρι σε συνέχεια εκείνου του αποκαρδιωτικού δευτέρου ημιχρόνου με τον Κολοσσό κάτι αν ψάξουμε κάτι θετικό ίσως είναι το παράδειγμα για το τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε στο γήπεδο. Η πιεστική άμυνα ήταν το στοιχείο που πρόσθεσε η έλευση του Γ.Καστρίτη και άλλαξε η συνολική εικόνα της ομάδος μέχρι να έρθει η σφαλιάρα από τον Κολοσσό. Μια άμυνα που όχι μόνο απλά εγκλωβίζει τον αντίπαλο αλλά δίνει και την απαραίτητη αυτοπεποίθηση και στην επίθεση. Όσο για την επίθεση εκεί οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι σκέτος τζόγος οπότε η λέξη άμυνα θα πρέπει να κυριαρχήσει στο μυαλό των παικτών μας. Άλλωστε απέναντι μας δεν έχουμε και καμιά σπουδαία ομάδα αλλά κάποιους ταλαίπωρους παίκτες που παλεύουν και αυτοί για το τίποτα ύπο αντίξοες συνθήκες.  Με το που συναντήσουν αντίσταση καταρρέουν και αυτό φάνηκε την περασμένη αγωνιστική όπου και ηττήθηκαν εντός έδρας από τον Ήφαιστο Λήμνου. Για αυτό και θα πρέπει από την αρχή να μπούμε δυνατά και να μην τους επιτρέψουμε να βρουν ρυθμό σε κανένα σημείο του αγώνα και να αρκεστούν σε έναν παθητικό ρόλο για 40΄.

Μπορεί να μην έχει την αίγλη του παρελθόντος και στην κατάσταση που βρισκόμαστε φέτος να έχει ακόμη λιγότερη αξία, δεν παύει όμως να είναι ένα παιχνίδι απέναντι σε μια ομάδα που όποτε την συναντάμε θέλουμε να την γλεντάμε. Αυτό ακριβώς θα πρέπει να γίνει και αύριο με τον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του αυτή τη φορά να μην μας απογοητεύσουν. Εμείς θα είμαστε στις κερκίδες του Παλέ να τους σπρώξουμε προς  τη νίκη! ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ!

ΥΓ. Πάρτι γενεθλίων αύριο στο Παλέ που δεν θα πρέπει να χαλάσει με τίποτα. Και αυτό ας το βάλουν άπαντες καλά στο μυαλό τους.

ΥΓ2.  Πάλεψε γενναία η ομάδα του Δ.Πρίφτη αλλά τελικώς δεν τα κατάφερε… παρόλα αυτά υποθέτω είναι τεράστια επιτυχία που κατάφερε και έφθασε στους 4 του Eurocup, τα μπάτζετ, η ατυχία, η ομάδα ευρωλίγκας Βαλένθια, το κορυφαίο Ισπανικό μπάσκετ, η διαιτησία και άλλα πολλά τέτοια για τον coachoftheyear

Ημέρες Βαγγέλη Αγγέλου θύμισε ο σημερινός ΑΡΗΣ που από το ξεκίνημα του αγώνα βρέθηκε να κυνηγάει τον αντίπαλο στο σκορ χωρίς σε κανένα σημείο να μπορέσει να απειλήσει. Εξίσου τραγική με την ομάδα μας και η σημερινή διαιτησία με πολλά από τα σφυρίγματα της εις βάρος του ΑΡΗ μας να αποτελούν ιδανικό υλικό για παραδείγματα προς αποφυγή σε κάποιο σεμινάριο διαιτησίας.

Αδιάβαστος ο Γ.Καστρίτης και οι παίκτες του φάνηκε από τα πρώτα λεπτά να μην έχουν την παραμικρή εικόνα για το αγωνιστικό στυλ του αντιπάλου. Η επιλογή να ξεκινήσει ο Μπελ και ο Χάρις αντί για τους Τζόουνς και Σλαφτσάκη αποδείχθηκε άστοχη μιας και η άμυνα μας έμοιαζε με ξέφραγο αμπέλι ενώ όποτε με τεράστια ευκολία οι παίκτες του Περιστερίου έβγαζαν αιφνιδιασμούς. Την ίδια στιγμή στην επίθεση επικρατούσε η απόλυτη τρικυμία με την ομάδα στατική, να εξαντλεί τον χρόνο μεταξύ της γραμμής των 6.75 και του κέντρου και τελικά να καταλήγει σε κάποιο μακρινό σουτ απελπισίας. Καμία προσπάθεια να τροφοδοτηθεί ο ΜακΓκί που φαινόταν να έχει τον πρώτο λόγο κάτω από το καλάθι αλλά και ούτε να αλλάξει το παραμικρό στον τρόπο που λειτουργούσε η ομάδα. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι μετά τη διακοπή και ενώ ήμασταν στο -16 είδαμε ξαφνικά τον ΑΡΗ να πηγαίνει στο ένας με ένας και να πετυχαίνει πόντους μέσα από το ζωγραφιστό σε αντίθεση με ότι έκανε για σχεδόν 35'… Και σαν να μην έφθανε η τραγελαφική εικόνα της ομάδος μας είχαμε και τους 3 διαιτητές να σφυρίζουν ότι τους κατεβαίνει στο κεφάλι. Ζήτημα αν έστω και ένα από τα φάουλ που χρεώθηκε ο ΜακΓκι ήταν πραγματικά φάουλ, εκπληκτική η αναλογία φάουλ που γινόντουσαν και φάουλ που δινόντουσαν πάνω στο Μποχωρίδη όταν κάτω από το καλάθι μας όποτε σηκωνόταν παίκτης του Περιστερίου ήταν φάουλ ενώ διαιτητικό highlightήταν το σπρώξιμο  του Μουρ πάνω στον Τζόουνς σε διεκδίκηση που δεν δόθηκε τίποτα αλλά και το φάουλ που χρεώθηκε ο Τζόουνς όταν ο Μουρ από δικό του λάθος του πάτησε το πόδι…

Απογοήτευση και θλίψη προκαλεί ο ΑΡΗΣ με εμφανίσεις σαν τις σημερινές αλλά και με τη συνολική του παρουσία τις τελευταίες αγωνιστικές σεζόν… Μοναδική όαση ο εκπληκτικός κόσμος του που όσο και αν μας προκαλούν για να χαλάσουν αυτή την όμορφη εικόνα και συσπείρωση που υπάρχει δεν το πετυχαίνουν και δεν θα το καταφέρουν ποτέ. Όσο για την απούσα διοίκηση που θεωρεί ότι τα πάντα κυλάνε μια χαρά βάσει προγράμματος ας μην ξεχνάει ότι η χρονιά πλησιάζει στο τέλος της. Και η υπομονή και η ανοχή αρχίζει και στερεύει…

ΥΓ. Ευτυχώς τα αποτελέσματα των άλλων ομάδων ήρθαν ευνοϊκά και πρέπει ο ΑΡΗΣ να εγκληματήσει για να ξαναμπλεχτεί  σε περίεργα σενάρια. Οπωσδήποτε πάντως θα πρέπει να πάρουμε έστω μια νίκη ώστε  η τελευταία αγωνιστική να μας είναι εντελώς αδιάφορη.

ΥΓ2. Την επόμενη αγωνιστική αντιμετωπίζουμε τον συμπολίτη και ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία για να πάρουμε έστω και μια χαρά από τη φετινή ομάδα. Σοβαρευτείτε και κανονίστε να μην μας απογοητεύσετε.

ΥΓ3. Αυτή η υποκρισία των ΜΜΕ όταν γίνεται το παραμικρό στο οποίο δεν εμπλέκονται  Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και μπαογκ είναι γέλια και για κλάματα μαζί. Και εσείς τα αρδάκια βάζετε καθημερινά το δικό σας λιθαράκι στη διάλυση κάθε υγιούς κύτταρου αθλητισμού.

Σχεδόν πλήρης θα παραταχθεί ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στο Περιστέρι μιας και εκτός του Γ.Αγγέλου που έτσι και αλλιώς δεν έχει σημαντικό ρόλο στην ομάδα όλοι οι υπόλοιποι προπονήθηκαν κανονικά. Ένα παιχνίδι που από την μια φαντάζει αρκετά δύσκολο όπως όλα τα παιχνίδια για τον φετινό ΑΡΗ αλλά από την άλλη μοιάζει με μια ιδανική ευκαιρία ώστε η ομάδα μας να ρεφάρει την πικρή εντός έδρας ήττα με τον Κολοσσό.

Το Περιστέρι αναμφίβολα είναι μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις του πρωταθλήματος χωρίς ωστόσο καθαρά αγωνιστικά η εικόνα της να συμβαδίζει με το ρεκόρ που έχει στη BasketLeague. Σχεδόν οι μισές νίκες που έχουν οι Περιστεριώτες έχουν έρθει οριακά στο πόντο ενώ σε πολλές από αυτές υπήρξε και η χείρα βοηθείας από την διαιτησία. Ωστόσο τόσο αγωνιστικά όσο και οργανωτικά το Περιστέρι είναι τουλάχιστον ένα βήμα μπροστά από εμάς και αυτό από μόνο του κάνει το παιχνίδι αρκετά δύσκολο. Η επιστροφή του Μποχωρίδη είναι σημείο αναφοράς μιας και ο αρχηγός της ομάδος εδώ και κάμποσες αγωνιστικές έχει αφήσει στην άκρη το άγχος του πρώτου γύρου και είναι αισθητά βελτιωμένος σε όλους τους τομείς. Η ομαδική λειτουργία όμως είναι αυτή που μπορεί να οδηγήσει στη νίκη, αρχίζοντας από την άμυνα που ήταν και η μεγάλη πληγή στο Β ημίχρονο  με τον Κολοσσό.  Αν δούμε την καλή άμυνα που χαρακτηρίζει τον ΑΡΗ από τη στιγμή που ήρθε ο Γ.Καστρίτης τότε  η νίκη δεν θα είναι και τόσο μεγάλη έκπληξη.

Αποκορύφωμα της ανισσόροπης εικόνας του φετινού ΑΡΗ ήταν η εντός έδρας ήττα από τον Κολοσσό. Ήττα που δύσκολα καλύπτεται  με οποιοδήποτε τρόπο αν και ελάχιστη σημασία μιας και ο ΑΡΗΣ της τελευταίας διετίας έχει καταφέρει να μας προσφέρει ανεπανάληπτες πίκρες. Ωστόσο επειδή δεν θέλουμε να ξαναβγάζουμε τα κομπιουτεράκια θα πρέπει η ομάδα να αρπάξει κάθε ευκαιρία που θα της παρουσιαστεί για να τελειώσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται τη χρονιά. Το σημερινό παιχνίδι είναι μια τέτοια ευκαιρία και οι παίκτες του Γ.Καστρίτη θα πρέπει να την εκμεταλλευτούν. Πάμε ρε Αρειανάρα!

ΥΓ. Το γλέντι με την αποχώρηση του Ολυμπιακού και την επική κωλοτούμπα από όλους τους εμπλεκόμενους κορυφώνεται σιγά σιγά.  Σύντομα θα ασχοληθούμε και με αυτό το θέμα που μας καίει.

Τεράστιο πισωγύρισμα έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα καταφέρνοντας να απολέσει για ακόμη μια φορά διαφορά 17 πόντων και να ηττηθεί τελικά από τον ουραγό Κολοσσό. Οι Ροδίτες πραγματοποίησαν μαγική εμφάνιση στο Β ημχρόνο με εκνευριστική ευστοχία αλλά το παιχνίδι κρίθηκε κυρίως από την χαλάρωση των παικτών μας αλλά και την αδράνεια που έδειξε ο Γ.Καστρίτης στον πάγκο.

Χωρίς άγχος και με παρακαταθήκη τις καλές εμφανίσεις των τελευταίων αγωνιστικών ο ΑΡΗΣ μπήκε δυνατά για να καθαρίσει από νωρίς το παιχνίδι. Το +17 που έφθασε η διαφορά έδειχνε ότι έτσι θα κυλούσε ο αγώνας χωρίς ωστόσο να υπολογίσουμε το πείσμα των αντιπάλων μας αλλά και την έλλειψη συγκέντρωσης της ομάδος μας. Ξαφνικά στην επανάληψη είδαμε έναν ΑΡΗ να έχει ξεχάσει το όπλο του στα αποδυτήρια που ήταν η καλή άμυνα και να επιτρέπει στον Κολοσσό όχι μόνο να ροκανίσει τη διαφορά αλλά και να πάρει σημαντικό προβάδισμα στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα. Και μόνο το γεγονός ότι στην τέταρτη περίοδο ενώ οι Ροδίτες ήταν on-fireκαι πυροβολούσαν από παντού οι παίκτες μας δεν είχαν κάνει ούτε ένα φάουλ δείχνει το πόσο υπεροπτικά και χαλαρά αντιμετωπίσαμε το παιχνίδι από το +17 και μετά. Το σύνθημα της χαλάρωσης το έδωσε ο Γ.Καστρίτης από τον πάγκο που έδειξε τραγικά αντανακλαστικά όταν η διαφορά άρχισε να πέφτει και έπεσε και στην παγίδα να ακολουθήσει το πλάνο του αντίπαλου προπονητή αντί να προσπαθήσει να επιβάλλει το δικό μας παιχνίδι. Ήταν φανερή η αδυναμία του Κολοσσού να σταματήσει τον ΜακΓκι(με τον Μαυροειδή απόντα)  αλλά ο σέντερ του ΑΡΗ δεν τροφοδοτήθηκε καθόλου από τους συμπαίκτες του. Ενώ και η επιλογή να μην δοθεί εντολή στον Σλαφτσάκη(ή έστω στον Τζόουνς που μπορούσε να ακολουθήσει στο τρίποντο με ευκολία) να παίξει πιεστικά πάνω στον αφηνιασμένο Τσούπκοβιτς που ότι δεν πρόσφερε σε μια ολόκληρη σεζόν με τη φανέλα του ΑΡΗ το έδωσε σήμερα  ήταν έγκλημα. Έπαιξε το ρόλο της η απουσία του Μποχωρίδη, ωστόσο και οι αντίπαλοι μας είχαν τις δικές τους σημαντικές απουσίες.

Νέα ντροπιαστική ήττα και πισωγύρισμα σε μια χρονιά που ανυπομονούμε να ολοκληρωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται. Στην βαθμολογική κατάσταση που βρίσκεται η ομάδα και με τον κόσμο να ψάχνει να βρει την ηρεμία του το σημερινό ήταν έγκλημα που από ότι φαίνεται λίγοι εντός της ομάδος το αντιλήφθηκαν… Το να επαναπαύεται ο ΑΡΗΣ στην επίτευξη(???) του στόχου της  παραμονής και να έρχεται ο ουραγός Κολοσσός και να παίρνει αυτό που θέλει μέσα στο Παλέ δεν είναι κάτι που εύκολα μπορούμε να το χωνέψουμε… Ας σοβαρευτούν άπαντες ώστε στο εύκολο πρόγραμμα που έχουμε μέχρι το τέλος να μην ξαναδούμε κάτι ανάλογο.

ΥΓ. Πολλούς πόντους εκτίμησης έχασε ο Γ.Καστρίτης σήμερα. Σαν να μην φθάνει η αδράνεια του στο Β ημίχρονο στη συνέντευξη τύπου αντί να απολογηθεί προς τον κόσμο για την πίκρα που του πρόσφερε προτίμησε να παίξει το παιχνίδι των δημοσίων σχέσεων. Λες και ο ΑΡΗΣ δεν έχασε το παιχνίδι μόνος του σήμερα…

ΥΓ2. Όταν ο αντίπαλος σου βρίσκει ρυθμό στην επίθεση με κάθε τρόπο οφείλεις να του τον κόψεις. Με κάθε τρόπο… Βασικά πράγματα που όποιος έχει παρακολουθήσει τον Γ.Ιωαννίδη να κοουτσάρει τα γνωρίζει.

ΥΓ3. 1-2 παίκτες παίρνει ο Κολοσσός και ο κάθε Κολοσσός και κατευθείαν αλλάζει το αγωνιστικό του προφίλ.  Όποιος δεν καταλαβαίνει πόσο σημαντικό είναι για μια ομάδα με χαμηλό μπάτζετ να κάνει ελεύθερα μεταγραφές και όποτε επιθυμεί να προχωρά σε διορθωτικές κινήσεις είναι τουλάχιστον αφελής. Μονόδρομος η άρση του μπαν. Θα το επαναλάβουμε μέχρι να κοπάσουν οι αηδίες περί ενός ΑΡΗ με ελληνικό κορμό και δυνατές ακαδημίες.

Λίγες ώρες έμειναν πριν το τζάμπολ στο Παλέ, εκεί όπου η αγαπημένη μας ομάδα θέλει να αποδείξει την ανωτερότητα της απέναντι στον Κολοσσό αλλά και να επιβεβαιώσει ότι έχει αλλάξει οριστικά σελίδα. Ακόμη και απέναντι στον Ολυμπιακό η ομάδα του Γ.Καστρίτη έδειξε ότι έχει δεν έχει χάσει τον ρυθμό της και ότι η εικόνα της στη μεγαλύτερη διάρκεια του πρώτου γύρου είναι απλά μια κακή ανάμνηση.

Ο Κολοσσός βρίσκεται με το ένα πόδι στην Α2 κυρίως λόγω της εικόνας του αλλά και όσων περίεργων συμβαίνουν στην basketleague… Ωστόσο οι μόλις 2 νίκες από τις υπόλοιπες ομάδες που παλεύουν για την παραμονή του δίνουν κάποιες ελπίδες και αυτές θα παλέψει να διεκδικήσει μέχρι να τις εξαντλήσει. Ωστόσο ο Γ.Καστρίτης και οι παίκτες του δεν δείχνουν τη διάθεση να επιστρέψουν σε εκείνη την κατάσταση που ήταν η ομάδα πριν λίγους μήνες και είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα δούμε έναν ΑΡΗ συγκεντρωμένο που θα εύκολα ή δύσκολα θα φθάσει στη νίκη.

Όσο μεταβατική χρονιά οικονομικής εξυγίανσης και αν χαρακτηρίζεται η φετινή δεν παύει ο ΑΡΗΣ να οφείλει πάντα να κοιτάει ψηλότερα ακόμη και αν μιλάμε για την 7η ή την 8η θέση του πρωταθλήματος…  Γεμίζουμε το Παλέ, κερδίζουμε τον Κολοσσό και κυνηγάμε να προσπεράσουμε μέχρι το τέλος της σεζόν όσες περισσότερες ομάδες μπορούμε!

ΥΓ. Μπράβο στον Δ.Γουλιέλμο για τη δυναμική του παρέμβαση στον ΕΣΑΚΕ! Ανεξάρτητα από την αγωνιστική κατάσταση της ομάδος ο ΑΡΗΣ πάντα οφείλει να είναι μπροστάρης σε τέτοιες κατάστασεις.

ΥΓ2. Με αφορμή το νέο νομοσχέδιο και το δικαίωμα συμμετοχής του Γουάμπα αλλό ένα πολύ ωραίο story όπως μας το πλάσαραν φθάνει στο σημείο που θα φανεί αν είχε βάση ή αν ήταν λίγο ακόμη κουτόχορτο...

Σε καλή αγωνιστική κατάσταση και άκρως ανταγωνιστικός παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στο ΣΕΦ μετά από αγωνιστική απραξία ενός μηνός. Ανώτερος ο Ολυμπιακός όταν το παιχνίδι άρχισε να "σφίγγει" ωστόσο από το τζάμπολ απολάμβανε την ευνοϊκή μεταχείριση των διαιτητών με πρώτο και καλύτερο τον Σχοινά που μάλλον ήθελε να περάσει το μήνυμα στους ερυθρόλευκους ότι δεν πρέπει να έχουν παράπονο από τη διαιτησία γενικότερα…

Σαν να μην πέρασε μια μέρα κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο ΣΕΦ δείχνοντας ακριβώς αυτά τα στοιχεία που κατάφεραν να αντιστρέψουν το κλίμα ψυχολογικά και βαθμολογικά. Με διάθεση στην άμυνα και αστείρευτη ενέργεια σε κάθε φάση συνέχιζαν να παλεύουν αδιαφορώντας για το διψήφιο προβάδισμα του Ολυμπιακού αλλά και την προκλητική διαιτησία που κυρίως στο Α' ημίχρονο ήταν στυλοβάτης των αντιπάλων μας. Αυτή η προσήλωση των παικτών μας έφερε αποτέλεσμα στο Β ημίχρονο όπου η ομάδα κατάφερε να ξαναμπεί στο παιχνίδι μειώνοντας στους 4 πόντους λίγα λεπτά πριν το τέλος. Εκεί ο Ολυμπιακός ήταν πιο εύστοχος σε αντίθεση με τους παίκτες που σήμερα στα μακρινά σουτ ήταν απελπιστικά άστοχοι. Συνολικά πάντως η ομάδα έδειξε να μην έχει χάσει το ρυθμό που είχε πριν τη διακοπή και να βρίσκετε σε καλή κατάσταση. Και αυτό ήταν το μεγάλο κέρδος από το σημερινό παιχνίδι.

Επέστρεψε στην αγωνιστική δράση ο μπασκετικός ΑΡΗΣ και παρά την ήττα η εμφάνιση του ήταν ικανοποιητική. Ο Καστρίτης φαίνεται να έχει καταφέρει να κρατήσει την ομάδα σε εγρήγορση και οι παίκτες να συνεχίζουν να έχουν τη διάθεση που είχαν και πριν τη διακοπή. Αυτό είναι και το μεγάλο κέρδος από το σημερινό παιχνίδι μιας και την επόμενη αγωνιστική κόντρα στον Κολοσσό το στραβοπάτημα απαγορεύεται.  

ΥΓ. 0-5 τα φάουλ στο ξεκίνημα με τον Ολυμπιακό να έχει περισσότερα κερδισμένα φάουλ από ότι πόντους. Ενώ και σε όλη τη διάρκεια υπήρχαν σφυρίγματα-αβάντες για σεμινάριο αλητείας! Που να μην ήταν και ο Σχοινάς που θεωρείται εκ των κορυφαίων της Ελληνικής διαιτησίας…

ΥΓ2. Όχι ότι είναι κακό ο ΑΡΗΣ στην κατάσταση που βρίσκεται να παίρνει δανεικούς από τον Ολυμπιακό αλλά το να παρουσιάζεται διαφορετικά στην Αθήνα και διαφορετικά στη Θεσσαλονίκη κάτι τέτοιο προσβάλλει τη νοημοσύνη μας. Καλό θα ήταν η ΚΑΕ να διορθώσει τον σπίκερ της ΕΡΤ που ανέλυσε τον δανεισμό του παίκτη ή να διορθώσει τους Αρειανούς ρεπόρτερ που μας παρουσίασαν τον παίκτη ως ελεύθερη μεταγραφή.