Στην σκιά του ποδοσφαιρικού ντέρμπι στην Κρήτη και του μεγάλου ξενερώματος από την τριαντάρα της Τετάρτης η αγαπημένη μας ομάδα θα προσπαθήσει να πάρει την νίκη απέναντι στον διεκδικητή της Ευρωλίγκας Ολυμπιακό.  Το πάθημα-μάθημα του πρώτου αγώνα(και πόσων ακόμη όλα αυτά τα χρόνια) όπως πολύ σοφά δήλωσε για χιλιοστή φορά ο κόουτς, τα ίχνη φιλότιμου που ίσως να έφερε στην "επιφάνεια" της ομάδος μας η πρόσφατη συντριβή, η δυνατή έδρα και η ελπίδα ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να κατέβει υπεροπτικά και αδιάφορα είναι αυτά που μας δίνουν κάποιες πιθανότητες για τη νίκη.

Οι διαθέσεις του Δ.Πρίφτη θα είναι και στο παιχνίδι του Σαββάτου αυτές που θα καθορίσουν την εξέλιξη του αγώνα. Θα δούμε ακόμη μια "επένδυση στο μέλλον"; θα δούμε σχήματα που δεν χρησιμοποιούνται ούτε στην προπόνηση; θα δούμε την λευκή πετσέτα να πέφτει με το που ξεφύγει με 5 πόντους διαφορά ο αντίπαλος μας; θα δούμε καμία αντίδραση; Ή για ακόμη ένα παιχνίδι θα χαλαρώσουμε, θα το απολαύσουμε(?!?!), θα αποδεχτούμε την ήττα μας πριν το τζάμπολ και θα κάνουμε συντήρηση δυνάμεων μπερδεύοντας(να δεις που θα το ακούσουμε και αυτό) τον επόμενο αντίπαλο μας με τον τρόπο παιχνιδιού μας; Θα περιμένουμε με αγωνία να δούμε...

Αυτά τα παιχνίδια που θα έπρεπε να είναι γιορτή για τον ΑΡΗ και τον κόσμο του έχουν καταντήσει εφιάλτης. Φυσικά η αρρώστια μας για τον Αυτοκράτορα που μας έχει κάνει τόσο υπερήφανους δεν μας επιτρέπει να γυρίσουμε την πλάτη σε αυτή την προσβολή που παρακολουθούμε όποτε συναντάμε κάποιον αξιόλογο αντίπαλο. Θα είμαστε εκεί και θα βγάλουμε φωνή μπας και έρθει η νίκη... ακόμη και αν είναι άνευ σημασίας έτσι απλά για να χαμογελάσει λίγο το χειλάκι μας....

ΥΓ1 Η επανάληψη καμιά φορά βοηθάει... "δεν φταίει κανένα μπάτζετ... μιας και η επιθυμία, η θέληση, η προσπάθεια και το πλάνο νίκης δεν έχει να κάνει με την δυναμική της ομάδος αλλά με την νοοτροπία ..."

ΥΓ2. Πόσο πολύ χλευάστηκε η ΑΕΚ από μερίδα του κόσμου μας τα τελευταία 3 χρόνια... Ναι η ΑΕΚ δεν κέρδισε τον Παναθηναϊκό και μπορεί να μτην τον κερδίσει σε κανένα παιχνίδι. Παρόλα αυτά όμως στο πρώτο παιχνίδι χωρίς να πιάσει κάποια υψηλή απόδοση, δεν πέταξε πετσέτα όταν βρέθηκε από νωρίς στο -12 και για μεγάλο χρονικό διάστημα είχε κεφάλι στο σκορ. Ας τα βλέπουν οι ειδικοί τεχνοκράτες, με τα πολυετή πλάνα, τα μπάτζετ και τα ταβάνια...

ΥΓ3. Πραγματικά οι "προσωπολάτρες" συνοπαδοί μας έχουν ξεπεράσει κάθε όριο τα τελευταία χρόνια. Ξαφνικά μετά την τριαντάρα με κάτω τα χέρια από τον Ολυμπιακό μνημονεύουμε τον προπονητή της Ανατολού Εφές γιατί λέει η ομάδα του έχασε με 39 πόντους από την Φενέρ του Ομπράντοβιτς μέσα στην έδρα του! Αυτό και αν δεν είναι επιχείρημα για το πόσο καλός είναι ο coach of the year...

Αρκετές ώρες έπρεπε να περάσουν από το ντέρμπι ώστε με περισσότερη ηρεμία και καθαρό μυαλό να σχολιάσουμε το χθεσινό ντέρμπι της πόλης. Εκεί όπου ο ΑΡΗΣ σε ακόμη ένα τραγικό παιχνίδι, δυσφήμιση του αθλήματος κόντρα στον συμπολίτη κατάφερε να πάρει την πολυπόθητη νίκη και να κάνει το 1-0 σε αυτή τη σειρά των αγώνων. Η παθιασμένη εμφάνιση του Ξανθόπουλου, οι λύσεις από τον Γιάνκοβιτς, η εμπειρία του Σίμτσακ και η "αφύπνιση" του Κάμινγς στο τέλος οδήγησαν τελικά στην επικράτηση σε ένα παιχνίδι που θα μας μείνει στο μυαλό για το "ρεσιτάλ αυτοκτονίας" των τελευταίων δευτερολέπτων στην κανονική διάρκεια του αγώνα όπου το -7 εξανεμίστηκε με μαγικό τρόπο... όταν ένα φάουλ σε μια από τις τελευταίες επιθέσεις του μπάογκ θα ήταν αρκετό για να μας χαρίσει τη νίκη...

Δεν θα αναλωθούμε στο να επαναλάβουμε για την φιλοσοφία γύρω από την οποία χτίστηκε ο φετινός ΑΡΗΣ, τους παίκτες που επιλέχθηκαν και την νοοτροπία του Δ.Πρίφτη αλλά όταν βλέπεις τον ΑΡΗ να ξεκινάει έτσι το παιχνίδι όπως ξεκίνησε χθες καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις να κάνες με μια φυσιολογική ομάδα που προετοιμάστηκε εδώ και 3 εβδομάδες περίπου για αυτό το σημαντικό παιχνίδι αλλά με ένα σύνολο ανθρώπων που τρέμουν και είναι έτοιμοι να καταρρεύσουν και μόνο στην σκέψη της ήττας και των επακόλουθων της. Λογικό είναι όταν αυτή είναι η ψυχολογία σου ο Κάμιγνκς να κάνει 2 γρήγορα ανόητα φάουλ, στην άμυνα να μην βγάζεις την απαιτούμενη ενέργεια και στην επίθεση να έχεις θολωμένο μυαλό. Τα 4 στα 26 τρίποντα είναι ένα δείγμα γραφής της ψυχολογίας των παικτών μας... ενώ η χρησιμοποίηση του Σκότ για 3'35'' αλλά και του Τζάκσον για μόλις 8' απλά κάνει ξεκάθαρο το γιατί ο φετινός ΑΡΗΣ έχει αποτύχει... Όταν μάλιστα στον πάγκο έχεις και έναν προπονητή που αδυνατεί να δώσει εντολή για 1 φάουλ στις τελευταίες επιθέσεις, μετά από τάιμ άουτ οι παίκτες του δεν μπορούν να κάνει ούτε την επαναφορά από τα πλάγια,  δικαιολογεί την παρουσία του Σκότ με το εκπληκτικό "δεν του δόθηκε χρόνος"(να το πούμε στον προπονητή να τον βάλει περισσότερο μπας και βρει ρυθμό) και ο παίκτης ο οποίος μονίμως συγκεντρώνει την οργή του και τον στέλνει στον πάγκο με το παραμικρό λάθος είναι σύμφωνα με το Ranking της στατιστικής ο κορυφαίος του γηπεδού τότε λογικά όπως οι "ρεαλιστές" μας φωνάζουν εδώ και χρόνια δεν πρέπει να έχουμε απαιτήσεις από αυτή την ομάδα. Ούτε καν κόντρα σε αντιπάλους σαν τον μπάογκ των 350.000€  που με παίκτες σαν τον Σόμπι(από αυτούς που δεν υπάρχουν στην αγορά όταν ψωνίζει ο ΑΡΗΣ), τον Άσκα και τον Μακφάντεν που ήρθαν καθυστερημένα(ιδίως οι 2 πρώτοι) σε παίζει μέσα στην έδρα σου θεωρώντας την ομάδα τους καλύτερη(όπως άλλωστε το δήλωσαν) γιατί πολύ απλά τους το επιτρέπεις. Με δεδομένα λοιπόν όλα τα παραπάνω η χθεσινή νίκη ήταν ακόμη ένας άθλος, μια υπέρβαση, μια σφαίρα του extra...

Μάλλον κάτι σαν και αυτό που είδαμε χθες θα εννοούσε ο Ν.Λάσκαρης όταν στην πρόσφατη τοποθέτηση του είχε μιλήσει για κακές νίκες και καλές ήττες και όσο και αν διαφωνούμε για το κομμάτι της τοποθέτησης που αναφέρεται σε "καλές ήττες" για τις κακές νίκες συμφωνούμε απόλυτα με τον πρόεδρο. Θα με συγχωρέσουν όμως οι φίλοι συνΑρειανοί που από χθες πανηγυρίζουν τη νίκη σαν τρελοί αλλά αυτός ο ΑΡΗΣ έτσι όπως λειτουργεί συνολικά μου προκαλεί  θλίψη.... Και το γεγονός ότι μερίδα του κόσμου το αποδέχεται και το δικαιολογεί όλο αυτό που παρακολουθούμε φέτος με απογοητεύει όσο τίποτα άλλο... Ας ευχηθούμε την Τετάρτη που ο ΑΡΗΣ δεν θα παίζει με την πλάτη στον τοίχο να βγάλει το καλό του πρόσωπο μέσα στο κρατικό και να τελειώσει εκεί τη σειρά. Γιατί αν αυτοί οι παίκτες με αυτόν τον προπονητή φθάσουν σε  τρίτο παιχνίδι "τελικό" μέσα στο κατάμεστο Παλέ υπό το φόβο της επισημοποίησης της αποτυχίας με τους πλέον δραματικούς τίτλους αμφιβάλλω αν θα καταφέρουν να σταθούν όρθιοι πάνω στο παρκέ για να διεκδικήσουν τη νίκη... 

ΥΓ. Συνήθως ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ όταν παρακολουθεί ένα παιχνίδι κάθεται στα επίσημα παρέα με τη διοίκηση του γηπεδούχου...

ΥΓ2. Γενικά την φάση του να φοράς φανέλα άλλης ομάδος με κίτρινα και να έρχεσαι στο γήπεδο ποτέ δεν την γούσταρα γιατί θεωρώ τον ΑΡΗ την μεγαλύτερη ομάδα του πλανήτη οπότε το να κυκλοφορώ με φανέλα άλλης ομάδος δεν με εκφράζει. Το να δω όμως συνΑρειανό στο Παλέ σε παιχνίδι με τον μπάογκ να φοράει φανέλα Φενερμπαχτσέ.... πραγματικά με ξεπερνάει...

Μετά από απραξία σχεδόν 3 εβδομάδων ήρθε η στιγμή που η αγαπημένη μας ομάδα θα παλέψει για να "χρυσώσει το χάπι" σε μια χρονιά όπου μας κέρασε επί το πλείστον πίκρες και απογοητεύσεις. Φυσικά όταν μιλάμε για παιχνίδι κόντρα στον συμπολίτη τα πάντα περνάνε σε δεύτερη μοίρα και το μόνο που έχουμε στο μυαλό μας είναι η νίκη. Μια νίκη που τη χρωστάνε οι παίκτες και το τεχνικό τιμ τόσο στους εαυτούς τους όσο και σε όλους εμάς. Οι 2 ήττες στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος ήταν κάτι το ακατανόητο και η "σκούπα" σε αυτή την σειρά των πλέιοφς θα πρέπει να είναι η απάντηση μας!

Με τον Σκότ να βρίσκεται εδώ και 20 ημέρες περίπου στη Θεσσαλονίκη και να προπονείται καθημερινά με τους νέους του συμπαίκτες άπαντες ελπίζουμε πάνω στο παρκέ να δώσει τις βοήθειες και τις λύσεις που περιμένει ο προπονητής του. Μπορεί στο τελευταίο παιχνίδι κόντρα στην ΑΕΚ και χωρίς τον Σκότ να πήραμε τη νίκη αλλά στα πλέιοφς με το ένα παιχνίδι να είναι κοντά χρονικά στο επόμενο όσοι περισσότεροι παίκτες είναι ετοιμοπόλεμοι τόσο καλύτερα. Ιδίως όταν απέναντι μας έχουμε αυτόν κακομοίρη συμπολίτη που όμως καταφέρνει κυρίως λόγω της εμπειρίας του προπονητή συχνά πυκνά να πετυχαίνει περισσότερα από όσα του αναλογούν. Αυτό ακριβώς θα πρέπει να προσέξει η ομάδα μας αύριο ώστε να μην πέσει ξανά στην παγίδα του συμπολίτη που φέτος κέρδισε 2 παιχνίδια απέναντι μας χωρίς καν να καταλάβει κανείς πως έγινε κάτι τέτοιο. Τα 2 παιχνίδια του πρωταθλήματος θα πρέπει να είναι ο οδηγός για τον Δ.Πρίφτη και τους παίκτες του. Ο κόσμος και το θρυλικό Παλέ είναι η δύναμη αυτής της ομάδος και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το εκμεταλλευτούν οι παίκτες μας και όχι κάτι που θα τους αγχώσει.

Όπως είπαμε και στην αρχή όταν έχουμε απέναντι μας αυτή την ομάδα το να μιλάμε για κίνητρο είναι κάτι το περιττό. Παρόλα αυτά καλό είναι να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας και ιδιαίτερα αυτοί που μας εκπροσωπούν πάνω στο παρκέ να μην υποτιμούν την νοημοσύνη μας. Ναι η χρονιά δεν έχει τελειώσει, ναι ο ΑΡΗΣ για λόγους γοήτρου πρέπει να "σκουπίσει" τον συμπολίτη, να κοντράρει όσο μπορεί τον Ολυμπιακό και εφόσον καταλήξουμε στον "μικρό τελικό" να προσπαθήσει να κατακτήσει την 3η θέση. Όταν όμως πέρσι σχεδόν σύσσωμη η ομάδα(και δυστυχώς πολλοί συνοπαδοί μας) μιλούσε για άνευ ουσίας αγώνες και μια 3η θέση ανάξιας αναφοράς το να ακούς εντελώς κάτι διαφορετικό φέτος από τους ίδιους ανθρώπους μόνο και μόνο γιατί οι ουσιαστικοί στόχοι χάθηκαν νωρίς και με σχεδόν απογοητευτικό τρόπο είναι κάτι που κανέναν μας δεν πείθει. Νίκη και μόνο νίκη με τους ανύπαρκτους!

ΥΓ. Μετά από την "λειψυδρία" σε ξένους παίκτες που παρατηρήσαμε τα τελευταία χρόνια τώρα είχαμε και "λειψυδρία" σε ομάδες  για φιλικό...

Τελευταία αγωνιστική στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, και  ποιος θα το περίμενε ότι η ομάδα μας θα έφθανε να παίξει "τελικό" για να τερματίσει στην 4η θέση... Και μάλιστα κόντρα στην "ανταγωνίστρια" ΑΕΚ που έχοντας έναν αέρα 5 ολόκληρων βαθμών από εμάς δικαιολογημένα το βλέμα της είναι καρφωμένο από την αρχή της χρονιάς προς την κορυφή και όχι προς τα κάτω όπως δυστυχώς συμβαίνει με τον ΑΡΗ μας. Έστω και έτσι ο ΑΡΗΣ οφείλει να εκμεταλλευτεί την έδρα του, το κίνητρο της κατάκτησης της 4ης θέσης σε αντίθεση με τους αδιάφορους βαθμολογικά αντιπάλους μας και να πάρει την νίκη!

Αρκετά αμφίροππο παιχνίδι αναμένεται να δούμε το απόγευμα της Πέμπτης στο Nick Galis Hall μιας και οι 2 ομάδες δεν είναι και στην καλύτερη τους φόρμα. Από την μια η ομάδα μας που χάνει εκτός έδρας από αντιπάλους όπως τα Τρίκαλα, ο Κολοσσός και το Λαύριο και από την άλλη η ΑΕΚ που δυσκολεύεται πάρα πολύ να κερδίσει τον οποιοδήπτε αλλά τις περισσότερες φορές όμως το καταφέρνει. Για αυτό άλλωστε από το ξεκίνημα της χρονιάς έχει κάνει μια πολύ καλή πορεία και έχει κλειδώσει την 3η θέση εδώ και πολλές αγωνιστικές.  Με τον Τέιλορ να έχει αντικατασταθεί πριν καν τον δούμε από τον Σκότ που λογικά δεν θα προλάβει να ενσωματωθεί, τον Τζάκσον να απουσιάζει από τις προπονήσεις λόγω ενοχλήσεων και τον προπονητή να μοιάζει να έχει χάσει κάθε δίαυλο επικοινωνίας με τη διοίκηση και πολλούς από τους παίκτες του μόνο αισιόδοξοι δεν μπορούμε να είμαστε. Μοναδικό πάτημα για την νίκη είναι η έδρα μας αλλά και η πιθανή χαλάρωση της ΑΕΚ που θα παλέψει μόνο για το γόητρο χωρίς το παραμικρό βαθμολογικό ενδιαφέρον. 

Θέλοντας και μη, με αφορμή τον "τελικό" για εμάς και αδιάφορο παιχνίδι για την ΑΕΚ γυρίζουμε την σκέψη μας κανά χρόνο πίσω, τότε που ειρωνευόμασταν την διοίκηση της ΑΕΚ με τις πολλές περίεργες αλλαγές αλλά και το μπάχαλο με τον Σάκοτα από προπονητή σε τεχνικό διευθυντή και τον Ζντοβς που πλακωνόταν με τους παίκτες του.  Μέχρι και την επιστροφή του Μαυροκεφαλίδη με την 3η θέση εξασφαλισμένη κάποιοι φωστήρες, τεχνοκράτες, οικονομολόγοι συνΑρειανοί μας έσπευσαν να χλευάσουν... Πόσο ειρωνικό είναι για όλους μάς που φέτος έχουμε φθάσει στις 10 αλλαγές ξένων, ο προπονητής μας  δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις με πολλούς παίκτες και η διοίκηση μας παίρνει την μια περίεργη απόφαση μετά την άλλη; Πόσο απογοητευτικό είναι να παλεύουμε για την είσοδο μας στην τετράδα... με την ΑΕΚ να είναι 5 βαθμούς μπροστά; Τουλάχιστον ας κάνουν ότι μπορούν οι παίκτες και ο προπονητής μας για να μην ξεφτιλιστούμε άλλο την φετινή χρονιά.... ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΝΙΚΗ!

Ξεκούραστα και χωρίς άγχος όπως αναμενόταν ο ΑΡΗΣ μας κέρδισε τον πρότελευταιο Απόλλων Πατρών συνεχίζοντας την προσπάθεια του για την κατάκτηση της 4ης θέσης στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Η ομάδα είχε καλή κυκλοφορία στην επίθεση και πολυφωνία στο σκοράρισμα. Αυτός όμως που έκλεψε την παράσταση ήταν ο Φλιώνης που πήρε χρόνο συμμετοχής από τον προπονητή του και τον εξέθεσε με την εμφάνιση του.

Ακόμη και σε αυτό το "μεταβατικό" στάδιο όπου έχουμε ξεμείνει με 3 ξένους και η ομάδα ψάχνει να βρει τον δρόμο της από το σημείο που μας τελείωσαν οι στόχοι το να θεωρεί κανείς το εντός έδρας παιχνίδι με τον Απόλλων Πατρών δύσκολο είναι τουλάχιστον αστείο. Κάτι που φάνηκε άλλωστε από το ξεκίνημα του αγώνα. Η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις 2 ομάδες ήταν εμφανής και ο Απόλλων σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον ρυθμό μας. Ο Καββαδάς, ο Κάμινγκς και ο Τζάκσον(που αυτή τη φορά έπαιξε περισσότερο από 3') οδήγησαν στο σκοράρισμα παρέα με τον νεαρό Δημήτρη Φλιώνη που έδωσε λύσεις στην επίθεση αλλά και έδειξε με την συνολική του παρουσία ότι σίγουρα άξιζε καλύτερη μεταχείριση από τον προπονητή του τη φετινή χρονιά. Η διαφορά ήταν διαρκώς γύρω στους 15 πόντους και σε κανένα σημείο δεν φάνηκε ότι ο Απόλλων Πατρών μπορεί να μπει στο παιχνίδι.

Αν κάτι αξίζει να κρατήσουμε από αυτό το παιχνίδι αυτό είναι σίγουρα η εμφάνιση του Φλιώνη και του Τζάκσον. Ιδιαίτερα ο μικρός που δεν έχει πάρει ούτε τις ελάχιστες ευκαιρίες απέδειξε ότι σε αυτό το επίπεδο του Ελληνικού πρωταθλήματος αλλά και ιδιαίτερα σε έναν ΑΡΗ μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας μπορεί να έχει σημαντικό ρόλο στην ομάδα και να συμμετέχει κανονικά στο ροτέισον. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τον Τζάκσον που αν και τον είδαμε αρχικά να παίρνει χρόνο και να προσπαθεί ξαφνικά στην Ρόδο αγωνίστηκε μόλις 2' 53'' και στην Κύμη κάτι περισσότερο από 5'. Για τον Χρηστίδη που μπήκε "τιμητικά" στα τελευταία 57'' ούτε λόγος... Αν όλα αυτά αποτελούν κάποιου είδους μπασκετική τεχνική υψηλού επιπέδου που μόνο ο Δ.Πρίφτης γνωρίζει μαζί με την υπόλοιπη ελίτ προπονητών αυτού του πλανήτη είναι κάτι που δεν το γνωρίζουμε... Πάντως η κοινή λογική λέει ότι αν ένας παίκτης ανεξάρτητα από το άθλημα, δεν πάρει ευκαιρίες και σημαντικό χρόνο συμμετοχής δύσκολα να δείξει αν αξίζει ή όχι...

ΥΓ. Για πολλοστή φορά επιβεβαιώθηκε ότι η πηγή του "κακού" για τον φετινό ΑΡΗ είναι ο Γιάνκοβιτς. Μόνο αυτός τα κάνει όλα λάθος σε αυτή την καλοκουρδισμένη μηχανή του Δ.Πρίφτη και "δίκαια" με κάθε ευκαιρία την ακούει από τον προπονητή του που μεταμορφώνεται σε Ομπράντοβιτς χρώματος μελιτζανί... Αυτά για όσους απορούν που δεν αποδίδει τα αναμενόμενα ο παίκτης. Με το που ήρθε έκανε 1-2 πολύ καλά παιχνίδια αλλά στην συνέχει μπήκε και αυτός στο "οικογενειακό κλίμα".

ΥΓ2. Μετά την εύκολη ήττα από τον Απόλλων Πατρών, ο Κολοσσός Ρόδου έχασε και μέσα στην έδρα του από το Λαύριο με 16 πόντους. Αυτά για να καταλαβαίνουμε με ποιους παλεύουμε για την είσοδο μας στην τετράδα.

Στο παγωμένο Nick Galis Hall λόγω τιμωρίας η ομάδα μας χρειάστηκε γύρω στα 23' μέχρι να παρουσιαστεί στο γήπεδο, να σταματήσει να κυνηγάει το σκορ και να καθαρίσει χωρίς άγχος ένα παιχνίδι που φαινόταν πολύ πιο εύκολο από τον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκε. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Β.Καββαδάς που παρά τον τραυματισμό του κατάφερε σε λιγότερο από 19' να πετύχει 20 πόντους, να μαζέψει 7 ριμπάουντ και να κάνει την διαφορά για τον ΑΡΗ μας. Αξιοσημείωτη και η παρουσία του νεαρού Φλιώνη που λόγω των "ειδικών συνθηκών" πήρε χρόνο και είχε μια θετική παρουσία.

Επηρεασμένη από τον αποκλεισμό παρουσιάστηκε η ομάδα μας που σε όλο το πρώτο ημίχρονο κυνηγούσε την Δόξα Λευκάδας στο σκορ. Και μόνο το ότι προηγήθηκε ο ουραγός της βαθμολογίας και κατά 99% υποβιβασμένος αντίπαλος μας με διψήφια διαφορά δείχνει το πόσο κακοί ήμασταν στην μεγαλύτερη διάρκεια του πρώτου μέρους. Στην επίθεση μπορεί ο Καββαδάς να έπαιζε μόνος του την Λευκάδα αλλά στην άμυνα τα προβλήματα ήταν τεράστια. Όλα αυτά κάπου στο ξεκίνημα του Β μέρους έλαβαν τέλος μιας και οι παίκτες του Δ.Πρίφτη άρχισαν να είναι πιο αποτελεσματικοί στην άμυνα, να μαζεύουν τον ριμπάουντ αλλά και να δίνουν σχεδόν όλοι βοήθειες στην επίθεση. Το +17 που προηγηθήκαμε ουσιαστικά έκοψε τις ελπίδες των φιλοξενουμένων για το θαύμα και η ομάδα μας έφθασε σε μια αναμενόμενη εύκολη νίκη. Για χάρη της "επένδυσης στο μέλλον" που έχει βγει στο προσκήνιο και της φυγής του Γκόρνον ο Φλιώνης πήρε χρόνο συμμετοχής και έδειξε καλά στοιχεία. Ενώ ο Χρηστίδης που αγωνίσθηκε  μόλις 1'33'' δεν πρόλαβε να κάνει αισθητή την παρουσία του.

Ο ΑΡΗΣ μπορεί να κέρδισε σήμερα και αυτό είναι που μετράει αλλά σίγουρα έχασε τις εντυπώσεις. Μια ακόμη αδιάφορη προβληματική εμφάνιση με τα γνωστά 2 πρόσωπα που βλέπουμε από την αρχή της χρονιάς που δεν αλλάζει απολύτως τίποτα σε σχέση με τους προηγούμενους αγώνες γιαι τη συνέχεια της χρονιάς. Εφόσον τελικά η απόφαση της διοίκησης είναι να παραμείνει ο κόουτς μέχρι το τέλος τότε όπως είναι λογικό  μάλλον με θαύμα θα μοιάζει οποιαδήποτε αλλαγή στην εικόνα της ομάδος. Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι οι συνεδιεκδικητές μας για την 4η θέση να χάνουν από τους αντιπάλους τους όπως έχασαν σήμερα ώστε να κατακτήσουμε την πολυπόθητη 4η θέση...

ΥΓ. Νεύρα, ένταση, τεχνικές ποινές, παράπονα για τη διαιτησία στη συνέντευξη τύπου και άλλα τέτοια εντυπωσιακά σε έναν αγώνα μέσα στην έδρα σου με τον ουραγό της βαθμολογίας. Τι άλλο θα ζήσουμε φέτος;

ΥΓ2. Μόνο στον ΑΡΗ θα μπορούσε κάποιος να δει θετικά το να αγωνίζεται η ομάδα μας μέσα στην έδρα της χωρίς τον κόσμο στο πλευρό της... αλλά τι λέω... εδώ πέρσι χωρίς τιμωρία πάρθηκε ανάλογη απόφαση... και δεν ακούσθηκε γκιχ...

ΥΓ3. Επιτέλους... τώρα που δεν θα έχουμε Ευρώπη θα μπορέσει η ομάδα να δουλέψει στις προπονήσεις και οι παίκτες μας να ξεκουραστούν...

ΥΓ4. Έστω και στα μέσα Μαρτίου, τόσους μήνες μετά  και παρά την παραπληροφόρηση από τους "υπνωτιστές" του κόσμου του ΑΡΗ ακούσθηκε από τα χείλη του ίδιου του Δ.Πρίφτη η αλήθεια για τον αν θα προλάβει να παίξει φέτος ο Σανικίντζε. Ξέρω, ξέρω... πέσαμε από τα σύννεφα γιατί τον περιμέναμε να μπει και να κεντάει από μέρα σε μέρα...

Επιστροφή στις νίκες για την αγαπημένη μας ομάδα που επικράτησε του Κοροιβου Αμαλιάδας με 100-79 σε ένα παιχνίδι που εξελίχθηκε πολύ πιο δύσκολα από όσο δείχνει το τελικό σκορ. Η πολύ καλή εμφάνιση του Γιάνκοβιτς αλλά και οι βοήθειες που έδωσαν οι Κάμινγκς, Ντραγκίσεβιτς και Τζάκσον έκαναν τη διαφορά και ο ΑΡΗΣ μας ξαναεπέστρεψε την 4η θέση. Το τρίποντο του Ζάρα λίγο πριν το σφύριγμα της λήξης ξόρκισε το φάντασμα της κατοστάρας που είχε εξελιχθεί σε σήριαλ σε προηγούμενα παιχνίδια.

Μια από τις γνωστές αλλοπράσαλες εμφανίσεις του ΑΡΗ μας είδαμε και σήμερα μέχρι τις αρχές του Β ημίχρονου με τίποτα σχεδόν να μην λειτουργεί σωστά. Η δυσκολία με την οποία περνούσαμε το κέντρο και τα πολλά λάθη ήταν το βασικό χαρακτηριστικό μας. Κάτι που σε συνδυασμό με την εκνευριστική ευστοχία των αντιπάλων μας είχε ως αποτέλεσμα να βρεθούμε μέχρι και με 5 πόντους πίσω στα πρώτα λεπτά της 3ης περιόδου. Σε εκείνο το σημείο γύρισε ο διακόπτης και είδαμε έναν εντελώς διαφορετικό ΑΡΗ μέχρι το τέλος της αναμέτρησης. Η άμυνα έγινε πολύ πιο σκληρή και αποτελεσματική ενώ στην επίθεση οι παίκτες μας με κάθε ευκαιρία χτυπούσαν κοντά στο καλάθι. Τζάκσον και Σίμτακ είχαν ουσία στο παιχνίδι τους, έλεγξαν τα ριμπάουντ και έδωσαν την ευκαιρία στην ομάδα να αντεπιτεθεί. Ο Γιάνκοβιτς με 21 πόντους(8 στα 8 δίποντα) ήταν ο παίκτης που αναζητούσαμε εδώ και πολλές αγωνιστικές, ο Κάμινγκ άρχιζε να βάζει την μπάλα στο καλάθι, ο Ντραγκίσεβιτς άφησε τα τρίποντα και σκόραρε από κοντά και κάπως έτσι το -5 έγινε +21. Το τρίποντο του Ζάρα που οδήγησε στην κατοστάρα πρόσφερε χαμόγελα στον σκασμένο κόσμο που βρέθηκε σήμερα στο Παλέ παρά την όποια πίκρα του...

Πέρασε και αυτό το παιχνίδι αφήνοντας μας για ακόμη μια φορά ανάμεικτα συναισθήματα. Από την μια η ικανοποίηση για τη νίκη και την εμφάνιση της ομάδος για περίπου 15' και προβληματισμός για αυτά που είδαμε για σχεδόν 25΄. Το ξέσπασμα του Δ.Πρίφτη στην συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το ίδιο το παιχνίδι και για όσους "διαβάζουν" πέρα από τους τίτλους φανερώνει και γιατί τραβάει αυτά που τραβάει αυτή η ομάδα και ο κόσμος της. Έλειψη ρεαλισμού, μιζέρια και γκρίνια βλέπει ο Δ.Πρίφτης στον κόσμο του ΑΡΗ ενώ πήρε την ευθύνη(στα λόγια) πάνω του για ότι συμβαίνει φέτος. Προφανώς ο κόουτς δυσκολεύεται να κατανοήσει πως φαίνεται στον κόσμο του ΑΡΗ το να πανηγυρίζεις την 4η θέση στην Basket League των τεσσάρων ομάδων, την  "σφαίρα του έξτρα" στην Ευρώπη, την συμμετοχή στον τελικό με ένα δύσκολο παιχνίδι μέσα στην έδρα σου και την απονομή των μεταλίων για αυτή τη συμμετοχή... Ενώ ο ρεαλισμός λέει ότι όταν το καλοκαίρι με το καλό χωρίσουν οι δρόμοι ΑΡΗ - Πρίφτη, ο κόουτς έχοντας πλέον εμπλουτίσει το βιογραφικό του με τίτλους όπως το coach of the year, το μετάλιο της συμμετοχής στον τελικό και πολύτιμες εμπειρίες από την Ευρώπη όντας στην "ηλεκτρική καρέκλα" μιας μεγάλης ομάδας όπως είναι ο ΑΡΗΣ θα μπορέσει με ευκολία να συνεχίσει την σταδιοδρομία έχοντας κάνει ένα σπουδαίο βήμα στην καριέρα του. Αντιθέτως ο ΑΡΗΣ μας θα μαζεύει τα κομμάτια του και θα ξαναπροσπαθεί να χτίσει από το μηδέν έχοντας κάνει τουλάχιστον ένα βήμα πίσω...

ΥΓ. Μπράβο σε όλους όσους έπνιξαν την πίκρα τους και ήρθαν σήμερα στο γήπεδο!

ΥΓ2. Από τώρα τρέμουμε για την επόμενη σεζόν και τα "αντίποινα" στην Αμαλιάδα για τους 100 πόντους που τους ρίξαμε στο κεφάλι...

ΥΓ3. Ενδιαφέρον στατιστικό που θα μπορούσε να τσεκάρει η ΚΑΕ είναι το πόσοι από αυτούς που τους δόθηκαν εισιτήρια για τον τελικό ήρθαν και σήμερα... έτσι για την επιβεβαίωση.

Χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία να προσθέσει η αγαπημένη μας ομάδα άλλο έναν τίτλο στη συλλογή της γνωρίζοντας την ήττα από τον Παναθηναϊκό με 68-59. Σε ένα παιχνίδι που παρά την μέτρια εικόνα μας κυρίως στην επίθεση ήταν στα μέτρα μας και μπορούσαμε να κάνουμε την έκπληξη. Έλειπε ένας ηγέτης πάνω στο παρκέ, έλειπε ένας ηγέτης στον πάγκο και έλειπε και ένας ηγέτης παραέξω...Μοιραία ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι ακριβώς όπως και στα περισσότερα παιχνίδια από την αρχή αυτής της "περίεργης" χρονιάς και ηττήθηκε από μια καλύτερη ομάδα που βρέθηκε σε εξίσου κακή βραδιά.

Εξαρχής άπαντες γνώριζαν ότι για να μπορέσει ο ΑΡΗΣ σήμερα να διεκδικήσει το κύπελλο έπρεπε να παίξει καλή άμυνα αλλά και να έχει υψηλά ποσοστά ευστοχίας στα τρίποντα. Ναι μεν στην άμυνα τα πήγαμε καλά αλλά στην επίθεση υπήρχε το γνωστό χάος. Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε από το ξεκίνημα να πάρει μια διαφορά ασφαλείας αλλά ο ΑΡΗΣ βρήκε στο πρόσωπο του Τσαϊρέλη τον μπροστάρη της αντεπίθεσης και κατάφερε να προσπεράσει στο σκορ. Οι 2 πόντοι διαφοράς  που υπήρχαν στο ημίχρονο με τους περισσότερους παίκτες  μας να είναι "κρυμμένοι" έδινε την ελπίδα ότι ακόμη και έτσι μπορούσαμε. Στο τρίτο δεκάλεπτο όμως η δική μας ομάδα δεν μπήκε ποτέ στο γήπεδο και ο Παναθηναϊκός μας τιμώρησε εκτοξεύοντας την διαφορά στο +17. Σε εκείνο το χρονικό σημείο σαν να έκαναν την εμφάνιση τους τα φαντασματάκια του Παλέ  και με τον Τζένκινς και τον Κάμινγκς να σκοράρουν με κάθε ευκαιρία καταφέραμε να μειώσουμε στους 4. Έλα όμως που οι κακές συνήθειες δύσκολα κόβονται... Ανόητα λάθη στην επίθεση που ξαφνικά θυμηθήκαμε ότι πρέπει να περάσουμε την μπάλα στον ψηλό, ολιγωρία από τον πάγκο που αποφάσισε  για σχεδόν ένα ολόκληρο δεκάλεπτο να παίξουμε χωρίς σέντερ την ώρα που οι αντίπαλοι ανανέωναν τις επιθέσεις τους, έκλεισαν και τα ματάκια τους σε 1-2 φάσεις  οι διαιτητές και κάπως έτσι χάθηκε η κούπα...

Ναι μεν προσπάθησε η ομάδα αλλά απείχε πάρα πολύ από αυτό που θα θέλαμε να δούμε σήμερα. Ναι μεν ότι και να έκανες μπορεί να έχανες αλλά το να μην βλέπεις νεύρο, ένταση, σκλήρη ως αντιαθλητική άμυνα στα κρίσιμα ή έστω μια μικροφασαρία μπας και αλλάξεις κάτι είναι κάτι που δεν χωνεύεται... Αλλά δυστυχώς όσοι παρακολουθούμε αυτή την ομάδα από κοντά δεν περιμέναμε κάτι περισσότερο. Αυτός είναι ο προπονητής της ομάδος και αυτοί είναι οι παίκτες που επέλεξε. Χαμηλοί τόνοι, καλά παιδιά και αξιοπρέπεια.... Λείπει ο εγωισμός, λείπει το θράσσος, λείπει ο τσαμπουκάς και το σημαντικότερο λείπει η φιλοδοξία... Είμαστε χαρούμενοι που παίξαμε τελικό, να προχωρήσουμε και λίγο ακόμη στην Ευρώπη, να δώσουμε τον υπερ πάντων αγώνα για να βγούμε 4οι και όλα καλά. Η ιστορία πάντως έγραψε... μετά το κύπελλο των "απλήρωτων.... είχαμε και το κύπελλο των "χεσμένων"...

ΥΓ. Ας παραδειγματίζοντε λίγο και οι δικοί μας από τα καμωματα του Γιαννακόπουλου. Σε ένα γήπεδο όπου δεν υπήρχε η παραμικρή ένταση(μέχρι το φινάλε), οι φίλοι του Παναθηναϊκού ήρθαν σαν κύριοι στις θέσεις του και όλα λειτουργούσαν αρμονικά ο Τράκης  ήρθε και πούλησε τρέλα όταν εσένα σε τρέχουν από εδώ και από εκεί... και σε "ουδέτερες" έδρες οι οπαδοί σου πρέπει να γίνουν κομμάντο για να μπουν.

ΥΓ2. Με αρχηγό που δεν παίζει(?) καθόλου, ηγέτη έναν παραδοσιακά παγκίτη μικρομεσαίων ομάδων και προπονητή βοηθό αποτυχημένων δεν πας μπροστά...

ΥΓ3. Αν ο διαιτητής σφύριζε το φάουλ και αν ο προπονητής έβαζε μέσα κανά ψηλό και αν η γιαγιά μου είχε πατίνια...

ΥΓ4. Τελικά εκεί στην ΚΑΕ αισθάνονται δικαιωμένοι; τα μοίρασαν σωστά τα εισιτήρια;

ΥΓ5. Υπήρχε μεγάλο δίλλημα για την επιλογή της φωτογραφίας για το συγκεκριμένο ποστ. Οι "θριαμβευτές" που παραλαμβάνουν τα μετάλια τους στα αποδυτήρια(με κάποιος χαμογελαστούς?!?!?!)  ή τα σπασμένα καρεκλάκια στο Παλέ?

Κάτι λιγότερο από 24 ώρες έχουν απομείνει για το μεγάλο ραντεβού της αγαπημένης μας ομάδας με την ιστορία. Ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του καλούνται το απόγευμα του Σαββάτου να αφήσουν στην άκρη τα όποια προβλήματα ταλανίζουν αυτή την ομάδα από την αρχή της χρονιάς, να αδιαφορήσουν για τα μπάτζετ, τα φαβορί και τα αουτσάιντερ και να τα δώσουν όλα πάνω στο παρκέ διεκδικώντας τις πιθανότητες που μας αναλογούν για την κατάκτηση ενός ακόμη τίτλου. Στο πλευρό τους θα είναι περισσότεροι από 1500 φίλοι της ομάδος  που θα δώσουν την δική τους "μάχη" στην κερκίδα.

Το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι για το αυριανό παιχνίδι θα το αφήσουμε στην άκρη. Με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια ο ΑΡΗΣ δεν έχει τύχη απέναντι στον Παναθηναϊκό αλλά όταν μιλάμε για έναν τελικό μέσα στο Παλέ τα δεδομένα αλλάζουν. Η ψυχική δύναμη, το αγωνιστικό πάθος και η προσήλωση των παικτών στον στόχο της νίκης είναι ικανά για να αλλάξουν τις ισορροπίες και να κάνουν τον ΑΡΗ μας το ακλόνητο φαβορί πάνω στο παρκέ. Άλλωστε δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα δούμε τον ΑΡΗ να υπερβαίνει τις δυνατότητες και θα πετυχαίνει κάτι που πολλοί το θεωρούν αδύνατο.  Το ένδοξο παρελθόν του Αυτοκράτορα είναι γεμάτο με τέτοιες ιστορίες με πολλές από αυτές μάλιστα να έχουν αποτυπώθει και με έναν τίτλο για πάντα στις καρδίες μας. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Το κύπελλο μέσα στην Προύσα όπου οι παίκτες μας χάλασαν την γιορτή των Τούρκων που θεωρούσαν ότι το +11 ήταν αρκετό; Το μαγικό καλάθι του Ραϊσεβιτς σε νεκρό χρόνο όταν ο ΑΡΗΣ ήταν με την πλάτη στον τοίχο; ή μήπως να ξαναμνημονεύσουμε το κύπελλο των απλήρωτων κόντρα στους 3 της Αθήνας στα καλύτερα τους. Τότε που μια μισοδιαλυμένη παρέα παικτών σκόρπισε τον Παναθηναϊκό του Ράτζα και του Μπάιρον Σκότ στον ημιτελικό και στη συνέχεια πάτησε την δευτεραθλήτρια Ευρώπης ΑΕΚ και σήκωσε την κούπα. Όταν τα έχεις ζήσει όλα αυτά και φοράς την φανέλα του Αυτοκράτορα είναι δυνατόν να φοβηθείς; Μπαίνεις ψυχωμένα, τα δίνεις όλα και γράφεις το όνομα σου με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ΑΡΗ και του Ελληνικού αθλητισμού!

Δεν θα κρυφθούμε πίσω από το δαχτυλό μας... με την ταλαιπώρια που βιώνουμε από τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ,  με όλα όσα έχουν γίνει φέτος από το ξεκίνημα της χρονιάς στον μπασκετικό ΑΡΗ, το ξενέρωμα με την συμπεριφορά της ΚΑΕ προς τους κατόχους διαρκείας, την νοοτροπία που βγάζουν προς τα έξω (με αποκορύφωμα τις σημερινές δηλώσεις και παρουσία) ο προπονητής και οι παίκτες μας, η αμηχανία που νιώθουμε πριν από αυτό το παιχνίδι θυμίζει πολύ τον ποδοσφαιρικό τελικό της Πάτρας όπου ο κόσμος έδωσε βροντερο παρών με την ομάδα να έχει ήδη υποβιβασθεί. Όλα αυτά όμως και το πως αισθάνεται ο καθένας από εμάς ελάχιστη σημασία έχουν. Αυτό που μετράει είναι το τι πιστεύουν και το πως θα παρουσιαστούν όλοι όσοι αγωνισθούν αύριο με την κιτρινόμαυρη φανέλα. Παίξτε σαν τον ΑΡΗ, τον Αυτοκράτορα του Ελληνικού αθλητισμού, την κορυφαία ομάδα του 20ου αιώνα, σβήστε τα υπεροπτικά χαμογελάκια από τα πρόσωπα των αντιπάλων μας που δεν σας υπολογίζουν, χαλάστε τα σχέδια του Βασιλακόπουλου και του Τσαγκρώνη και βουλώστε τα στόματα εχθρών και φίλων! ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Μακάρι να μην χρειαστεί να ασχοληθούμε με το διαιτητικό τρίο αλλά αυτό με τον Αναστόπουλο έχει παραγίνει...

ΥΓ2. Κάθε όριο ξεπέρασαν οι κομπλεξικοί της ΕΟΚ. Από το να "αποσύρουν" τις ελάχιστες προσκλήσεις που έδωσαν σε τοπικούς φορείς μέχρι και να αρνηθούν τον αγώνα επίδειξης με αμαξίδιο... 

ΥΓ3. Μακάρι αυτό το νέο εγχείρημα με την αυριανή κυκλοφορία της εφημερίδας "ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ"  να συνδυαστεί και με έναν τίτλο! Όπως και να έχει καλή αρχή  σε αυτή την προσπάθεια, μιας και είναι κάτι  που το έχουμε ανάγκη όλοι μας!

Λίγες ημέρες έχουν απομείνει πριν το μεγάλο τελικό στο Nick Galis Hall, εκεί όπου ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του θα παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους για να προσθέσουν ένα ακόμη λάβαρο στην οροφή του θρυλικού Παλέ. Πριν όμως την μάχη πάνω στο παρκέ οι φίλοι της ομάδος μας που θέλουν να παραβρεθούν στο παιχνίδι δίνουν την δική τους μάχη για να εξασφαλίσουν ένα από τα μαγικά χαρτάκια! 

Τα 1100 εισιτήρια είναι ελάχιστα για να εξυπηρετήσουν τον κόσμο της ομάδος, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για έναν τελικό μέσα στην έδρα μας και όπως είναι λογικό πολλοί είναι αυτοί που θα αρκεστούν στους τηλεοπτικούς τους δέκτες. Αρειανόμετρα για όλα τα γούστα έχουν βγει στην φόρα με τον καθένα να διαλέγει το target group που θέλει αδιαφορώντας ότι μιλάμε για έναν ελάχιστο αριθμό εισιτήριων αλλά και το σημαντικότερο από όλα ότι αν ήθελε η ΚΑΕ θα μπορούσε με συνοπτικές διαδικασίες να εντοπίσει τους "πιστούς" οπαδούς. Όχι γιατί ο τάδε θα βοηθήσει την ομάδα περισσότερο από τον άλλο αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι υπάρχει κόσμος που ήταν από την αρχή δίπλα σε αυτή την ομάδα. Είτε την πίστευε αγωνιστικά είτε όχι, ήταν εκεί. Και αυτούς τους οπαδούς που αποδεδειγμένα εμπράκτως στηρίζουν αυτή τη προσπάθεια θα έπρεπε η ΚΑΕ να προσπαθήσει με κάποιον τρόπο να δείξει ότι τους σέβεται και όχι απλά να αφήνει τις ημέρες να περνάνε μέχρι απλά να ανακοινωθεί ότι τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν.

Το στενάχωρο στην όλη διαδικασία είναι ότι για ακόμη μια φορά λόγω της αδυναμίας της ΚΑΕ να διαχειριστεί την κατάσταση έχει αφήσει τον κόσμο να τρώγεται για αυτό το θέμα σε αντίθεση με την διοίκηση του Παναθηναϊκού όπου από την πρώτη στιγμή ήταν ξεκάθαρη για τον τρόπο με τον οποίο θα διαθέσει τα εισιτήρια του αγώνα. Αντιθέτως στην ομάδα μας αν και αρχικά φάνηκε να βαδίζουμε προς την ίδια λογική κατεύθυνση τελικώς φαίνεται να πηγαίνουμε σε μεσοβέζικες λύσεις και χωρίς να έχει ανακοινωθεί κάτι παραπάνω πέρα από ότι αφορά ένα μικρό ποσοστό των εισιτηρίων ξαφνικά φαίνεται όλα τα εισιτήρια να έχουν "δεσμευθεί". Ναι τα ακριβά τα διαρκείας έχουν προτεραιότητα, ναι μετά η 2-3 ναι και κάπως έτσι εξαφανίσθηκαν 1100 εισιτήρια...  Προφανώς στον ΑΡΗ οι "επίσημοι" είναι σαφώς περισσότεροι από ότι νομίζαμε... 

ΥΓ. Το χειρότερο από το να μην βρίσκει κάποιος από τους "μόνιμους κάτοικους" του Παλέ εισιτήριο είναι να ακούς άτομα που μπορεί να μην έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους σε γήπεδο μπάσκετ να δίνουν απλόχερα την θέση τους στους άλλους και να σου υποδεικνύουν ποιος πρέπει να πάει και ποιος όχι... Συμπλήρωσε φύλο, ηλικία και εκδρομές που συμμετείχες και βλέπουμε... 

ΥΓ2. Προφανώς  αυτοί που είναι τόσο υπεράνω και  δεν χαλιούνται ενώ δεν χάνουν ούτε παιχνίδι στο Παλέ(ή και εκτός) που δεν θα βρεθούν στον τελικό είναι  οι ίδιοι που δεν χαλιούνται όταν ο ΑΡΗΣ έχει για ταβάνι του την 4η θέση και τους 32 της Ευρώπης.