Τελευταία ευκαιρία για ένα στιγμιαίο χαμογελάκι σε μια μίζερη χρονιά αποτελεί η αυριανή αναμέτρηση κόντρα στον μπάογκ μιας και ο φετινός ΑΡΗΣ όπως έχει αποδειχθεί δεν μπορεί να μας προσφέρει κάτι παραπάνω από μια νίκη με τον συμπολίτη. Όποια και αν είναι η αξία μιας τέτοιας νίκης ο Γ.Καστρίτης και οι παίκτες του οφείλουν να κάνουν τα πάντα ώστε να προσφέρουν έστω αυτή την χαρά στον κόσμο.

Άκρως απογοητευτική ήταν η εμφάνιση με το Περιστέρι σε συνέχεια εκείνου του αποκαρδιωτικού δευτέρου ημιχρόνου με τον Κολοσσό κάτι αν ψάξουμε κάτι θετικό ίσως είναι το παράδειγμα για το τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε στο γήπεδο. Η πιεστική άμυνα ήταν το στοιχείο που πρόσθεσε η έλευση του Γ.Καστρίτη και άλλαξε η συνολική εικόνα της ομάδος μέχρι να έρθει η σφαλιάρα από τον Κολοσσό. Μια άμυνα που όχι μόνο απλά εγκλωβίζει τον αντίπαλο αλλά δίνει και την απαραίτητη αυτοπεποίθηση και στην επίθεση. Όσο για την επίθεση εκεί οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι σκέτος τζόγος οπότε η λέξη άμυνα θα πρέπει να κυριαρχήσει στο μυαλό των παικτών μας. Άλλωστε απέναντι μας δεν έχουμε και καμιά σπουδαία ομάδα αλλά κάποιους ταλαίπωρους παίκτες που παλεύουν και αυτοί για το τίποτα ύπο αντίξοες συνθήκες.  Με το που συναντήσουν αντίσταση καταρρέουν και αυτό φάνηκε την περασμένη αγωνιστική όπου και ηττήθηκαν εντός έδρας από τον Ήφαιστο Λήμνου. Για αυτό και θα πρέπει από την αρχή να μπούμε δυνατά και να μην τους επιτρέψουμε να βρουν ρυθμό σε κανένα σημείο του αγώνα και να αρκεστούν σε έναν παθητικό ρόλο για 40΄.

Μπορεί να μην έχει την αίγλη του παρελθόντος και στην κατάσταση που βρισκόμαστε φέτος να έχει ακόμη λιγότερη αξία, δεν παύει όμως να είναι ένα παιχνίδι απέναντι σε μια ομάδα που όποτε την συναντάμε θέλουμε να την γλεντάμε. Αυτό ακριβώς θα πρέπει να γίνει και αύριο με τον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του αυτή τη φορά να μην μας απογοητεύσουν. Εμείς θα είμαστε στις κερκίδες του Παλέ να τους σπρώξουμε προς  τη νίκη! ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ!

ΥΓ. Πάρτι γενεθλίων αύριο στο Παλέ που δεν θα πρέπει να χαλάσει με τίποτα. Και αυτό ας το βάλουν άπαντες καλά στο μυαλό τους.

ΥΓ2.  Πάλεψε γενναία η ομάδα του Δ.Πρίφτη αλλά τελικώς δεν τα κατάφερε… παρόλα αυτά υποθέτω είναι τεράστια επιτυχία που κατάφερε και έφθασε στους 4 του Eurocup, τα μπάτζετ, η ατυχία, η ομάδα ευρωλίγκας Βαλένθια, το κορυφαίο Ισπανικό μπάσκετ, η διαιτησία και άλλα πολλά τέτοια για τον coachoftheyear

Τεράστιο πισωγύρισμα έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα καταφέρνοντας να απολέσει για ακόμη μια φορά διαφορά 17 πόντων και να ηττηθεί τελικά από τον ουραγό Κολοσσό. Οι Ροδίτες πραγματοποίησαν μαγική εμφάνιση στο Β ημχρόνο με εκνευριστική ευστοχία αλλά το παιχνίδι κρίθηκε κυρίως από την χαλάρωση των παικτών μας αλλά και την αδράνεια που έδειξε ο Γ.Καστρίτης στον πάγκο.

Χωρίς άγχος και με παρακαταθήκη τις καλές εμφανίσεις των τελευταίων αγωνιστικών ο ΑΡΗΣ μπήκε δυνατά για να καθαρίσει από νωρίς το παιχνίδι. Το +17 που έφθασε η διαφορά έδειχνε ότι έτσι θα κυλούσε ο αγώνας χωρίς ωστόσο να υπολογίσουμε το πείσμα των αντιπάλων μας αλλά και την έλλειψη συγκέντρωσης της ομάδος μας. Ξαφνικά στην επανάληψη είδαμε έναν ΑΡΗ να έχει ξεχάσει το όπλο του στα αποδυτήρια που ήταν η καλή άμυνα και να επιτρέπει στον Κολοσσό όχι μόνο να ροκανίσει τη διαφορά αλλά και να πάρει σημαντικό προβάδισμα στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα. Και μόνο το γεγονός ότι στην τέταρτη περίοδο ενώ οι Ροδίτες ήταν on-fireκαι πυροβολούσαν από παντού οι παίκτες μας δεν είχαν κάνει ούτε ένα φάουλ δείχνει το πόσο υπεροπτικά και χαλαρά αντιμετωπίσαμε το παιχνίδι από το +17 και μετά. Το σύνθημα της χαλάρωσης το έδωσε ο Γ.Καστρίτης από τον πάγκο που έδειξε τραγικά αντανακλαστικά όταν η διαφορά άρχισε να πέφτει και έπεσε και στην παγίδα να ακολουθήσει το πλάνο του αντίπαλου προπονητή αντί να προσπαθήσει να επιβάλλει το δικό μας παιχνίδι. Ήταν φανερή η αδυναμία του Κολοσσού να σταματήσει τον ΜακΓκι(με τον Μαυροειδή απόντα)  αλλά ο σέντερ του ΑΡΗ δεν τροφοδοτήθηκε καθόλου από τους συμπαίκτες του. Ενώ και η επιλογή να μην δοθεί εντολή στον Σλαφτσάκη(ή έστω στον Τζόουνς που μπορούσε να ακολουθήσει στο τρίποντο με ευκολία) να παίξει πιεστικά πάνω στον αφηνιασμένο Τσούπκοβιτς που ότι δεν πρόσφερε σε μια ολόκληρη σεζόν με τη φανέλα του ΑΡΗ το έδωσε σήμερα  ήταν έγκλημα. Έπαιξε το ρόλο της η απουσία του Μποχωρίδη, ωστόσο και οι αντίπαλοι μας είχαν τις δικές τους σημαντικές απουσίες.

Νέα ντροπιαστική ήττα και πισωγύρισμα σε μια χρονιά που ανυπομονούμε να ολοκληρωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται. Στην βαθμολογική κατάσταση που βρίσκεται η ομάδα και με τον κόσμο να ψάχνει να βρει την ηρεμία του το σημερινό ήταν έγκλημα που από ότι φαίνεται λίγοι εντός της ομάδος το αντιλήφθηκαν… Το να επαναπαύεται ο ΑΡΗΣ στην επίτευξη(???) του στόχου της  παραμονής και να έρχεται ο ουραγός Κολοσσός και να παίρνει αυτό που θέλει μέσα στο Παλέ δεν είναι κάτι που εύκολα μπορούμε να το χωνέψουμε… Ας σοβαρευτούν άπαντες ώστε στο εύκολο πρόγραμμα που έχουμε μέχρι το τέλος να μην ξαναδούμε κάτι ανάλογο.

ΥΓ. Πολλούς πόντους εκτίμησης έχασε ο Γ.Καστρίτης σήμερα. Σαν να μην φθάνει η αδράνεια του στο Β ημίχρονο στη συνέντευξη τύπου αντί να απολογηθεί προς τον κόσμο για την πίκρα που του πρόσφερε προτίμησε να παίξει το παιχνίδι των δημοσίων σχέσεων. Λες και ο ΑΡΗΣ δεν έχασε το παιχνίδι μόνος του σήμερα…

ΥΓ2. Όταν ο αντίπαλος σου βρίσκει ρυθμό στην επίθεση με κάθε τρόπο οφείλεις να του τον κόψεις. Με κάθε τρόπο… Βασικά πράγματα που όποιος έχει παρακολουθήσει τον Γ.Ιωαννίδη να κοουτσάρει τα γνωρίζει.

ΥΓ3. 1-2 παίκτες παίρνει ο Κολοσσός και ο κάθε Κολοσσός και κατευθείαν αλλάζει το αγωνιστικό του προφίλ.  Όποιος δεν καταλαβαίνει πόσο σημαντικό είναι για μια ομάδα με χαμηλό μπάτζετ να κάνει ελεύθερα μεταγραφές και όποτε επιθυμεί να προχωρά σε διορθωτικές κινήσεις είναι τουλάχιστον αφελής. Μονόδρομος η άρση του μπαν. Θα το επαναλάβουμε μέχρι να κοπάσουν οι αηδίες περί ενός ΑΡΗ με ελληνικό κορμό και δυνατές ακαδημίες.

Μέσα σε ένα φλεγόμενο Παλέ με περισσότερους από 4500 φίλους της ομάδος, οι παίκτες του Γ.Καστρίτη έβγαλαν περίσσιο πάθος στο παρκέ φθάνοντας με ευκολία στη νίκη. Ρίγος συγκίνησης και αποθέωση για τη χρυσή ομάδα του 79 που τιμήθηκε στο ημίχρονο του αγώνα.

Σχεδόν τίποτα δεν θυμίζει την ομάδα του πρώτου γύρου που ταλαιπωρούσε τα μάτια και τα νεύρα μας και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και στο σημερινό παιχνίδι. Εκεί που ο ΑΡΗΣ με το πόδι πατημένο στο γκάζι πίεσε ασφυκτικά, έτρεξε σε κάθε φάση και προσπάθησε να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία που του έδωσαν οι αντίπαλοι για να σκοράρει. Κάτι που το κατάφερε ως ένα βαθμό στο πρώτο ημίχρονο χτίζοντας μια διψήφια διαφορά που έφθασε μέχρι και τους 18 πόντους. Με αυτή την διψήφια διαφορά αλλά και με την υποδειγματική πιεστική άμυνα δεν αγχώθηκε ούτε καν όταν στο τρίτο δεκάλεπτο που δεν μπορούσε να σκοράρει με τίποτα. Το μοίρασμα του χρόνου από τον Καστρίτη επέτρεψε στην ομάδα να διατηρείται φρέσκια ώστε να μπορεί να πιέζει στην άμυνα την ίδια στιγμή που οι αντίπαλοι έμοιαζαν να μένουν από δυνάμεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η προσπάθεια του Πανιωνίου να λάβει τέλος στο τέταρτο δεκάλεπτο και να μετατραπεί το υπόλοιπο του αγώνα σε ένα κιτρινόμαυρο πάρτι. Πολύ καλή η ομάδα που έδειξε χαρακτήρα όταν ήταν άστοχη σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια που όταν στράβωναν μεγάλες διαφορές με ευκολία εκμηδενιζόντουσαν. Δύσκολα μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποιον μιας και όλοι σχεδόν έβαλαν το δικό τους λιθαράκι για να έρθει η σημερινή νίκη. Μια νίκη που αν ήμασταν έστω και λίγο πιο εύστοχοι στα τόσα ελεύθερα σουτ που βαρέσαμε θα ερχόταν ακόμη πιο εύκολα.

 Ο ΑΡΗΣ πλέον έχει γίνει ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως και αυτό είναι 100% έργο του Γ.Καστρίτη. Και όταν παίζεις σαν ομάδα όπως έπαιξες σήμερα κανένας Πανιώνιος δεν μπορεί να σε κοντράρει. Πλέον η ομάδα απελευθερωμένη από το βαθμολογικό άγχος και με ένα μήνα "προετοιμασίας" οφείλει και μπορεί να κοιτάξει και να διεκδικήσει τις υψηλότερες θέσεις ακόμη και αν αυτές δεν έχουν αξία για τον ΑΡΗ που θέλουμε. Και φυσικά η προσοχή όλων μας πρέπει να στραφεί στην επόμενη ημέρα. Γιατί το να υποστούμε το φετινό μαρτύριο της "οικονομικής εξυγίανσης" χωρίς αντίκρισμα θα είναι απλά μια τρύπα στο νερό.

ΥΓ. Και όμως επί Β.Αγγέλου το ενδεχόμενο αυτή η ομάδα να παίζει καλό μπάσκετ, να γεμίζει το γήπεδο και να ξεσηκώνει τον κόσμο έμοιαζε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ας ρωτήσει ο "τρέλαρχος" τον γιό του τι μαγικά κάνει ο John Castle στις προπονήσεις για να εμπλουτίσει τις γνώσεις του ο γκουρου…

ΥΓ2. Τεράστιες προσωπικότητες με τα επιτεύγματα τους να μην είναι μετρήσιμα με τα δεδομένα της σημερινής εποχής. Το ευτύχημα είναι ότι η κληρονομία τους αξιοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο με το γεμάτο γήπεδο σήμερα όπως και κόντρα στο Λαύριο να μοιάζει με φυσιολογικό για τον Αρειανό οπαδό.

ΥΓ3. Μεγάλη αλήθεια ομολόγησε ο Γ.Ιωαννίδης μιας και όλοι θυμόμαστε το πώς σώθηκε ο συμπολίτης. Όπως όμως σωστά τόνισε, ΑΡΗΣ είσαι και αν γουστάρεις μπορείς να κάνεις και αυτό!

ΥΓ4. Θυμάμαι πέρσι που ανέλαβε  ο Αλεξανδρής τον Πανιώνιο την χολή που έβγαλαν μερικοί μπερδεμένοι συνοπαδοί μας που προσπαθούν να πείσουν και τους υπόλοιπους για τον "εχθρό" Αλεξανδρή… Το ιδιαίτερα ζεστό χειροκρότημα που έλαβε σήμερα ο "τίγρης" ήταν η καλύτερη απάντηση προς όλους αυτούς με την "κοντή" μνήμη.

ΥΓ5. Κάθε κίνηση ανάλογη με τη σημερινή που τιμάει και υπενθυμίζει το ένδοξο παρελθόν του ΑΡΗ είναι αξιέπαινη ακόμη και αν υπάρχουν σε αυτή και αρκετές οργανωτικές παραφωνίες. Αρκεί φυσικά το όλο κλίμα να μην παρασύρει τον μεγαλομέτοχο και ξεχάσει ποιος πρέπει να είναι ο στόχος του.

ΥΓ6. Κλείστε από τώρα Μπέρι και Ντόρσεϊ μπας και δούμε έναν ακόμη πιο δυνατό ΑΡΗ του χρόνου. Αυτονόητο ότι το μπαν το καλοκαίρι θα έχει λυθεί.

Λίγες ώρες έχουν απομείνει πριν το τζάμπολ μιας ακόμη σημαντικής αναμέτρησης για την αγαπημένη μας ομάδα στο Nick Galis Hall. Εκεί που ο ΑΡΗΣ μας υποδέχεται τον Πανιώνιο με μοναδικό στόχο τη νίκη που θα μας βοηθήσει να απεμπλακούμε οριστικά από τα σενάρια της παραμονής.

Η ανοδική πορεία της ομάδος πιστοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο κόντρα στον Παναθηναϊκό μιας και οι αποδοκιμασίες από την κερκίδα κατά την διάρκεια του αγώνα προς τους εξασφύριχτους και η υπερπροσπάθεια που κατέβαλλαν οι διαιτητές στην 4η περίοδο ήταν αποτέλεσμα της πολύ καλής παρουσίας των παικτών του Γ.Καστρίτη . Πλέον η ομάδα φαίνεται να ξέρει τι θέλει να κάνει μέσα στο γήπεδο, ο κάθε παίκτης φαίνεται να  γνωρίζει τον ρόλο του στην ομάδα και όλος ο μηχανισμός να λειτουργεί ολοένα και καλύτερα. Ο Πανιώνιος από εκεί που ενισχύθηκε σημαντικά και έδειχνε ότι τελικά δεν θα κινδυνέψει κάπου έχασε τον δρόμο του και περνάει μια νέα κρίση που τον κρατάει στο γκρουπ των ομάδων που παλεύουν για την σωτηρία. Για αυτό και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να χαθεί το παιχνίδι. Γιατί όπως οι διπλές νίκες με Λαύριο και πιθανόν Κολοσσό και Ρέθυμνο μπορούν να αποδειχθούν καθοριστικές έτσι και μια διπλή ήττα σε πιθανή ισοβαθμία μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική.

Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η ομάδα αγωνιστικά με τον Γ.Καστρίτη στον πάγκο έχει βρει τον δρόμο της. Η νίκη σήμερα θα μας επιτρέψει σε μεγάλο βαθμό να αρχίζουμε να κοιτάμε προς τα πάνω αλλά και να ασχοληθούμε με την επόμενη ημέρα του Αυτοκράτορα. Λίγες ώρες έμειναν πριν το τζάμπολ. Γεμίζουμε το Παλέ και γουστάρουμε με την ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Με τον ΑΡΗ μας να έχει 5 παίκτες με διψήφιο αριθμό και τον νεαρό Τολιόπουλο να πείθει με την εμφάνιση του ότι μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά την ομάδα ήρθε και η 3η συνεχόμενη νίκη στο πρωτάθλημα! Μαχητικό το Λαύριο που είχε όμως στο πλευρό του για ακόμη μια φορά την προκλητική διαιτητική τριάδα. Έκλεψε την παράσταση ο κόσμος της ομάδος γεμίζοντας το Παλέ σε ένα εντελώς αντιεμπορικό παιχνίδι!

Δύσκολο αναμενόταν το σημερινό παιχνίδι και έτσι ακριβώς εξελίχθηκε από τα πρώτο τζάμπολ. Η γνωστή πλέον σκληρή άμυνα που χαρακτηρίζει τους παίκτες του Γ.Καστρίτη ήταν και σήμερα η βάση πάνω στην οποία έχτισε η ομάδα για να πάρει τον έλεγχο του παιχνιδιού ενώ στην επίθεση αν και η απουσία του Μπελ έκανε πιο δύσκολα τα πράγματα κατάφερνε και έβρισκε τον τρόπο. Αντίστοιχα και το Λαύριο είτε χάρη στις εξάρσεις των Αμερικάνων του είτε χάρη στους 3 διαιτητές που τους έστελναν στη γραμμή των βολών με κάθε ευκαιρία κατάφερνε όχι μόνο να μείνει στο παιχνίδι αλλά να πάρει και ελαφρύ προβάδισμα. Ο ΑΡΗΣ όμως έχοντας πλέον πιο καθαρό μυαλό και περισσότερη αυτοπεποίθηση δεν έδειχνε διατεθειμένος να χάσει και άλλο παιχνίδι στην έδρα του και με πίεση διαρκείας κατάφερε να επικρατήσει παρά το τρίποντο ξέσπασμα των παικτών του Λαυρίου στην 4η περίοδο. Μεγάλος πρωταγωνιστής για την ομάδα μας ο Τολιόπουλος εκτός από τη σιγουριά στο κατέβασμα της μπάλας έδειξε ότι έχει και το σκοράρισμα φορτώνοντας το αντίπαλο καλάθι με 17 πόντους! Ογκόλιθος και πάλι ο ΜακΓκί κάτω από τα καλάθια που με νέο double-doubleβάσει rankingαναδείχθηκε ο πολυτιμότερος του γηπέδου. Αρκετά καλή παρουσία και από τους Τζόουνς και Μποχωρίδη ιδίως στις στιγμές που πίεζε το Λαύριο. Διακριθέντας και ο Σλαφτσάκης που έκανε όλες τις δουλειές πάνω στο παρκέ! Γενικότερα η ομάδα δείχνει μεταμορφωμένη, παίζει σαφώς πιο ορθολογικό μπάσκετ και όλοι οι παίκτες(εκτός 1-2 εξαιρέσεων) δείχνουν να ανταποκρίνονται καλύτερα. 100% έργο Καστρίτη που κατάφερε να πάρει από τους παίκτες σαφώς περισσότερα από ότι έβγαζαν ως τώρα πάνω στο παρκέ.

Από την πίεση στην άμυνα, τη βελτίωση στις βολές μέχρι και την  "επανεμφάνιση" του Μποχωρίδη τώρα που όλη η ομάδα λειτουργεί καλύτερα είναι φανερό ότι η κατάσταση έχει αλλάξει. Και αν υπήρχε σήμερα και ο Μπελ στο παρκέ η νίκη θα ερχόταν πιο εύκολα.  Ευχής έργον η σημερινή παρουσία του Τολιόπουλου να έχει και ανάλογη συνέχεια και όλος ο πρώτος γύρος να γίνει μια κακή ανάμνηση. Όσο για τον κόσμο τα λόγια είναι περιττά… μόνο στον πλανήτη ΑΡΗ γίνονται αυτά!

ΥΓ. Κόμπλεξ ή ανικανότητα; ένα από τα δυο για τα "μπουμπούκια" της ΚΕΔ και της ΕΟΚ!

ΥΓ2. Παρακολουθείς τον ΑΡΗ στη χειρότερη χρονιά της ιστορίας του με μια ομάδα που δεν βλέπεται(ή τουλάχιστον δεν βλεπόταν) σε ένα παιχνίδι με φόντο την παραμονή στην κατηγορία κόντρα στο Λαύριο και γυρίζεις προς την κερκίδα και βλέπεις ένα κατάμεστο γήπεδο με τον κόσμο τρελαμένο να φωνάζει για την καψούρα του! Και αυτόν τον κόσμο τον έπιασαν φέτος στο στόμα τους παράγοντες και προπονητές(πρώην)…

ΥΓ3. Εξαιρετικός ο Τολιόπουλος μας εξέπληξε ευχάριστα! Μακάρι αυτή η εμφάνιση να μην είναι ένα απλό "πυροτέχνημα" γιατί όπως φάνηκε και σήμερα θα παρασύρει και τους υπόλοιπους παίκτες!

ΥΓ4. Εντάξει ξεμπλέκουμε από την περιπέτεια και αυτό σίγουρα είναι κάτι το θετικό. Το να αναφέρεται με ενθουσιασμό όμως ότι πλησιάζουμε και την οκτάδα είναι τουλάχιστον αστείο… για τον ΑΡΗ μιλάμε… άλλο το να προκύπτουν "στόχοι" όπως η παραμονή λόγω συγκυριών και άλλων να στοχεύουμε ψηλά κοιτώντας προς την όγδοη θέση. Συνέλθετε…

Το χειρότερο σενάριο της φετινής σεζόν επιβεβαιώνεται ολοένα και περισσότερο κάθε αγωνιστική που περνάει με τη χθεσινή ιστορική ήττα ντροπής να είναι το νέο κεφάλαιο του δράματος. Αρκετές ώρες μετά τη λήξη του αγώνα και με σαφώς καθαρότερο μυαλό το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το χθεσινό αποτέλεσμα ήταν σε μεγάλο βαθμό αναμενόμενο και αυτό που έχει την ύψιστη σημασία πιο πολύ από ποτέ ως τώρα είναι οι κινήσεις του Δ.Γουλιέλμου.

Με την αλλαγή που έφερε η αποχώρηση του Β.Αγγέλου και η παρουσία του Γ.Καστρίτη στον πάγκο της ομάδος μας να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής ο ΑΡΗΣ μας μπήκε πολύ δυνατά στο παιχνίδι. Ο Νταλό όπως ήταν λογικό έμεινε αρκετά στο πάγκο και η οργάνωση του παιχνιδιού πέρασε από τα χέρια του Φλιώνη, του Βεργίνη και του Μποχωρίδη. Η ομάδα ρόλαρε καλύτερα με αυτόν τον τρόπο και με μπροστάρηδες τους Μπέλ και ΜακΓκι κατάφερε να φθάσει από νωρίς στο +17! Κάτι που έμοιαζε πολύ καλό για να είναι αληθινό μιας και ήταν φανερό ότι παρά την μεγάλη διαφορά η ομάδα ζοριζόταν στην επίθεση. Όλη αυτή η εικόνα γύρισε ανάποδα στο Β ημίχρονο όπου η ομάδα υπό το άγχος της ήττας κατέρρευσε ολοκληρωτικά, το παιχνίδι πήγε στον πόντο και στις λεπτομέρειες ο Χολαργός κατάφερε να πάρει μια ιστορική νίκη χαντακώνοντας μας ακόμη περισσότερο στα πρόβλημα μας.  Στο χθεσινό παιχνίδι ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο φάνηκε ότι το πρόβλημα στην θέση του playmakerείναι τεράστιο αλλά και ότι πνευματικά αυτή η ομάδα υστερεί να σηκώσει το βάρος της φανέλας του ΑΡΗ. Όλη αυτή η κατάσταση έχει ονοματεπώνυμο… για την ακρίβεια έχει 2 ονοματεπώνυμα. Αυτό του Δ.Γουλιέλμου που πληρώνει και αποφασίζει και αυτό του Β.Αγγέλου που έπαιρνε τις αποφάσεις εκ μέρους του ιδιοκτήτη. Δική του έμπνευση ήταν από το καλοκαίρι να στηθεί μια ομάδα χωρίς playmaker, δική του έμπνευση ήταν να γίνει η επιλογή παικτών με συνολικό μ.ο. στις βολές γύρω στο 55%, δική του έμπνευση ήταν να βαφτίσει τον Νταλό playmaker, δική του έμπνευση ήταν να θέσει κατά κάποιο τρόπο εκτός ροτέισον τον πιο έμπειρο playmakerΔημήτρη Βεργίνη, δική του έμπνευση  ήταν να μην απαιτήσει ενίσχυση του ρόστερ με παίκτες όπως ο Παπαντωνίου και ο Σακελλαρίου, δική του αδυναμία ήταν να μην μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση την οποία αυτός διαμόρφωσε όπως την διαμόρφωσε.  Και όλα αυτά γιατί το τεράστιο εγώ του Β.Αγγέλου ήθελε να αποδείξει σε ολόκληρη την μπασκετική Ελλάδα ότι μπορεί να καταφέρει το ακατόρθωτο… Άργησε να το καταλάβει ο Δ.Γουλιέλμος; Άργησαν να τον ταρακουνήσουν οι συνεργάτες του(αν έχει τέτοιους); Η ουσία είναι πλέον ότι ακόμη και η αλλαγή προπονητή που έγινε και ήδη φάνηκε να επηρεάζει θετικά την ομάδα ίσως να μην είναι αρκετή από μόνη της ώστε να κερδίσει τους αντιπάλους και το βαρύ φορτίο που κουβαλάει ακόμη και από πέρσι αυτή η ομάδα. Γιατί όποιος δεν το καταλαβαίνει είναι τεράστια η διαφορά να ξεκινάς με άλλους στόχους και στην πορεία να μπλέκεις σε σενάρια υποβιβασμού όπως πέρσι και άλλο να θέτεις ως στόχο την γρήγορη παραμονή και με συνοπτικές διαδικασίες να γίνεσαι εκ των φαβορί για υποβιβασμό.

Αυτό που έχει μεγάλη σημασία πλέον είναι η αντίδραση. Ακόμη και οι αναφορές μας στο παρελθόν σε πρώην προπονητές(όπως κάνουμε και εμείς παραπάνω) ή πρώην διοικήσεις είναι κυριολεκτικά ανούσιες και δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στον αγώνα για επιβίωση. 2 είναι οι επιλογές και η απόφαση θα πρέπει να παρθεί χθες. 1) Ο Δ.Γουλιέλμος αναλαμβάνει επιτέλους τον ρόλο του ως μεγαλομέτοχος και κάνει ότι χρειάζεται για να ενισχύσει και να σώσει την ομάδα ή 2) Παραιτείται και σύσσωμη η οικογένεια του ΑΡΗ και όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για τον χιλιοταλαιπωρημένο Αυτοκράτορα βγαίνει μπροστά και με την στήριξη όλων ξεκινάει την προσπάθεια για τη σωτηρία της ομάδος.  Το γράψαμε αρκετές φορές τις προηγούμενες εβδομάδες θα το ξαναγράψουμε και σήμερα. Το «ΑΡΗΣ είσαι» δεν αρκεί για να σωθεί η ομάδα.

ΥΓ. Προσωπικά θεωρούσα δεδομένη την ήττα με τον Β.Αγγέλου στον πάγκο. Η ομάδα φάνηκε διαφορετική πάνω στο παρκέ αλλά τα ψυχικά αποθέματα των παικτών έχουν στερέψει εδώ και καιρό. Από την στιγμή που ο Χολαργός επέστρεφε στο σκορ λογικά κατέρρευσε και η ομάδα. 2-3 παιχνίδια νωρίτερα να είχε στείλει τον «τρέλαρχο» σπίτι του ο Γουλιέλμος και τα πράγματα σήμερα θα ήταν εντελώς διαφορετικά.  Αλλά με τόσα αρδάκια να γλείφουν και να προπαγανδίζουν άντε ο κάθε ο Γουλιέλμος να καταφέρει να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από την ουτοπία που του παρουσιάζουν τα αρδάκια και οι παρατρεχάμενοι.

ΥΓ2. Η πρώτη κίνηση με τον Νταλό που τον βάφτισαν playmaker να μένει στον πάγκο έγινε. Ώρα να γίνει και η επόμενη με τον παίκτη που τον βάφτισαν το καλοκαίρι με το έτσι θέλω «ηγέτη της ομάδος»  να μείνει και αυτός στον πάγκο μπας και του βγει σε καλό.

ΥΓ3. Πολλά έχουν ακουσθεί για το ρόστερ της ομάδος. Αν όμως αυτή η  ομάδα δεν λεγόταν ΑΡΗΣ αλλά Χολαργός, ή Ηφαιστος ή κάπως αλλιώς θα ήταν ήδη σωμένη.

ΥΓ4. Ο Δεκέμβρης φεύγει τα μπαν παραμένουν…

ΥΓ5. Αν η μια μεταγραφή Έλληνα καεί για κάποιον Τολιόπουλο τότε πραγματικά η κατάσταση θα έχει ξεφύγει σε όλα τα επίπεδα.

ΥΓ6. Και για να μην δυσαρεστήσουμε μερικά "φυτά" να το γράψουμε και αυτό... Ο κόσμος φταίει... που δεν είχε 7000 μέσα και άλλους 7000 από έξω για να κερδίσουμε τον Χολαργό με το τεράστιο μπάτζετ, την δυνατή διοίκηση και τους παικταράδες...

Σαν ταινία σε επανάληψη είδαμε τον ΑΡΗ μας πάλι σήμερα  να είναι για 35' κακός και στο τέλος απλά να παλεύει άναρχα να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Το αποτέλεσμα το ίδιο… μια κακή ήττα από μια κακή ΑΕΚ με την προσπάθεια των τελευταίων λεπτών να είναι η στάχτη στα μάτια για τα τεράστια αγωνιστικά προβλήματα της ομάδος που παραμένει το ίδιο στάσιμη με τις πρώτες ημέρες της καλοκαιρινής προετοιμασίας.

Είτε γράφαμε για ένα από τα προηγούμενα παιχνίδια που χάσαμε είτε για το σημερινό οι διαφορές μπορεί να είναι από ελάχιστες ως μηδαμινές. Χωρίς πλάνο ο ΑΡΗΣ σε καμία πλευρά του γηπέδου, χωρίς ιδιαίτερο πάθος για 35' χωρίς καμία βοήθεια από τον πάγκο…  Η χαλάρωση της ΑΕΚ στο τέλος και κάποια εύστοχα σουτ μέσα από το άναρχο παιχνίδι μας ήταν αρκετά για να ξαναμπούμε στο παιχνίδι θεωρητικά μιας και στην πράξη ποτέ δεν καταφέραμε να αγχώσουμε πραγματικά την ΑΕΚ. Μια ΑΕΚ που χωρίς να χρειαστεί να φορτσάρει ή κάποιος παίκτης της να κάνει κάτι το ξεχωριστό πήρε μια εύκολη νίκη. Οι 24 πόντοι του Μποχωρίδη ήταν κάτι το εξαιρετικό αλλά όπως και ολόκληρη η ομάδα ανούσιο. Γιατί όταν ακόμη και οι 24 πόντοι ενός παίκτη δεν προκύπτουν μέσα από μια αγωνιστική φιλοσοφία στην κανονική ροή του παιχνιδιού αλλά είναι κάποια ξεσπάσματα μέσα στο γενικότερο μπάχαλο τότε έχουμε μια τρύπα στο νερό… Ανάλογη με τα τρίποντα των Χρηστίδη και Κάιζερ που μας οδήγησαν για πολλοστή φορά στο αξιολύπητο η ομάδα προσπάθησε αλλά δεν τα κατάφερε…

Άλλη μια ήττα σαν να μην τρέχει τίποτα… Άλλωστε φέτος ολόκληρος ο μπασκετικός ΑΡΗΣ κάπως έτσι πορεύεται. Χάνει… χάνει… ξαναχάνει και όλα καλά… Και φυσικά στον μπασκετικό ΑΡΗ η οποιαδήποτε κουβέντα για το αγωνιστικό απαγορεύεται… οπότε το να αναρωτιέται κανείς γιατί δεν έμειναν οι Τσαϊρέλης και Μάρας, γιατί δεν αποκτήθηκαν Έλληνες(ναι υπάρχουν και φθηνοί Έλληνες εκτός από τους ξένους)  πιο ετοιμοπόλεμοι από αυτούς που έχουμε, γιατί ο προπονητής επιμένει να παραγκωνίζει τον μοναδικό παίκτη που μπορεί να οργανώσει το παιχνίδι και να επιμένει να βαφτίζει πόιντ γκαρντ τον Νταλό, γιατί από το καλοκαίρι ως σήμερα δεν υπάρχει ίχνος βελτίωσης και κάτι που να θυμίζει επαγγελματική ομάδα, γιατί ανέλαβε μια διοίκηση που δεν έχει να πληρώσει κάτι παραπάνω από κάτι χαμηλόμισθους παίκτες, γιατί δεν έχει αρθεί ακόμη το μπαν για να ενισχυθεί η ομάδα,  γιατί αφού δεν έχει λεφτά δεν ψάχνει για χορηγίες και συμπαίκτες και άλλα πολλά γιατί… αλλά ξέχασα… ούτε προπονητές είμαστε και ούτε έχουμε τα λεφτά για να αγοράσουμε την ΚΑΕ αλλά δεν δικαιούμαστε να μιλάμε… Κουράγιο σε όλους μας.

ΥΓ. Παρακαλείτε ο οποιοσδήποτε υποστηρικτής του Β.Αγγέλου να μας κατονομάσει τι έχει πετύχει ο "τρέλαρχος" σε αγωνιστικό επίπεδο από το καλοκαίρι  που ανέλαβε υπό τις γνωστές δύσκολες συνθήκες και περιορισμούς. Ποια είναι η αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδος, ποιο το δυνατό της σημείο, ποια είναι η σταθερά το παιχνίδι της…

ΥΓ2. Πήρε την ευθύνη(???) πάνω του ο Αγγέλου και ξέρει τι πρέπει να κάνει. Πιθανόν ότι έκανε και την προηγούμενη φορά που ήταν στον ΑΡΗ αφού όμως βεβαιωθεί ότι το καράβι βουλιάζει.

ΥΓ3. Όσο για τα αρδάκια τα λόγια είναι περιττά. Τα "ντέρμπι" που είναι χαμένα από τα αποδυτήρια τα παρακολουθούν 3000 φίλοι της ομάδος που μέσα στον αγώνα με αυτά που βλέπουν δεν έχουν το κουράγιο ούτε να ανασάνουν και εσείς το ίδιο τροπάριο… "Προσπάθεια και διαιτησία, συνεχίζουμε γερά και όλα καλα" .  Και φυσικά φταίει και ο κόσμος που δεν γεμίζει το Παλέ ασφυκτικά για να λιώσουμε το κάθε περιστεράκι... Ντροπή και μόνο ντροπή για όλους σας.

Κόντρα στα προγνωστικά που χρίζουν την ΑΕΚ ως το απόλυτο φαβορί της σημερινής αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ μας θα προσπαθήσει να πάρει μια σημαντική νίκη και να επαναφέρει την ηρεμία στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο όπου τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Το παιχνίδι μόνο εύκολο δεν είναι παρόλα αυτά μέσα στο Παλέ τα πάντα μπορούν να συμβούν.

Μέσα σε ένα τοίχος προστασίας που ανύψωσαν οι γνωστοί "κύκλοι" γύρω από τον Β.Αγγέλου και όλοκληρο τον μπασκετικό ΑΡΗ η ομάδα επί 2 εβδομάδες δούλεψε απερίσπαστη χωρίς γκρίνιες και παρεμβολές.  Το φιλικό με τον Ηρακλή ήταν μια ευκαιρία για χρήσιμα συμπεράσματα και πλέον το μόνο που απομένει είναι να αρχίσει ο προπονητής και οι παίκτες να μιλάνε και πάνω στο παρκέ.  Καλή η αισιοδοξία του προπονητή  ότι την άνοιξη θα είμαστε καλά, ωραίες και οι τοποθετήσεις των  "δασκαλεμένων" παικτών για το πόσο καλή είναι η ομάδα και ότι απλά θέλει τον χρόνο της αλλά κάποια στιγμή όλα αυτά θα πρέπει να συνοδεύονται και με ανάλογες πράξεις. Πράξεις που ως τώρα δείχνουν διαφορετικές από τα λόγια. Ας ελπίσουμε σήμερα όλο αυτό να αλλάξει και να κόψουμε τον "αέρα" από το αεκάκι.

Το αν η απουσία του Μποχωρίδη με την εθνική ή ο τραυματισμός του Χάρις που εμπλουτίζει την "αγαπημένη λίστα" με δικαιολογίες θα είναι ο οδηγός για αυτό το παιχνίδι ή θα δούμε μια ομάδα που έκανε 2 εβδομάδες προετοιμασίας για ένα  κρίσιμο παιχνίδι θα φανεί πάνω στο παρκέ. Κατά τα άλλα εμείς την δουλειά μας στην κερκίδα… όσοι αντέχουμε… όσοι έχουμε απομείνει… Πάμε δυνατά ρε Αρειανάρα!

ΥΓ.  Άλλο πράγμα η ηρεμία σε μια ομάδα και άλλο πράγμα η αδιαφορία. Όταν η κατάσταση φθάσει στο απροχώρητο και θα ζητάτε την εγρήγορση του κόσμου για να σωθεί η ομάδα τότε θα είναι αργά… γιατί επί χρόνια "εκπαιδεύετε" τον Αρειανό να μην ασχολείται με το μπάσκετ για να κάνετε τις δημόσιες σχέσεις σας…

Άλλη μια ήττα ντροπής για την ομάδα μας, αυτή την φορά από το Περίστερι που κατάφερε να  αναδείξει την "γύμνια" μας σε όλα τα επίπεδα. Ομάδα μπάχαλο που με άναρχα ξεσπάσματα προσπαθούσε να γυρίσει το παιχνίδι, διοίκηση απλός παρατηρητής που αδυνατεί να κάνει τα βασικά για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ με κόσμο πιστό που ακόμη και στις πιο μίζερες στιγμές δίνει βροντερό παρών όπως έκανε σήμερα.

Το 10-0 με το οποίο μπήκε δυνατά ο ΑΡΗΣ μας στο πρώτο δίλεπτο ήταν πολύ καλό για να είναι "αληθινό" …και να έχει ανάλογη συνέχεια. Η απάντηση του Περιστερίου με ένα επιμέρους σκορ 16-2 έστειλε το μήνυμα ότι σήμερα δύσκολα θα κερδίζαμε. Για να γίνει όμως αυτό έπρεπε ο Αγγέλου να αλλάξει όλη την πεντάδα μαζικά(όπως έκαναν και οι προπονητές με τα παιδάκια στο ημίχρονο), οι διαιτητές να μας χρεώσουν με ανύπαρκτα φάουλ και φυσικά να μην πάρουμε εγκαίρως ένα τάιμ άουτ ώστε να κόψουμε τον ρυθμό του αντιπάλου. Από εκείνο το σημείο και μέχρι την λήξη του αγώνα η ομάδα με μπροστάρη τον κόουτς έδειχνε να έχει περισσότερο το νου της στους διαιτητές παρά στο ίδιο το παιχνίδι. Η επιλογή του Αγγέλου να βάλει από τον πάγκο τον Τζόουνς με 2 φάουλ στα τελευταία 16'' για να παίξει άμυνα ήταν η πιο τρανταχτή απόδειξη.  Στο Β ημίχρονο η εικόνα τόσο εντός παρκέ όσο και στον πάγκο ήταν τουλάχιστον ντροπιαστική… Με μια ηρεμία και απάθεια που τρόμαζε καταφέραμε να κάνουμε το Περιστέρι να φαίνεται Λέικερς και να τελειώσουμε το δεκάλεπτο αν και στο -15 με μόλις 2 φάουλ! Δείγμα της γενικότερης τρικυμίας που επικρατούσε στην ομάδα. Στο τέταρτο δεκάλεπτο η απελπισία και ο συμβιβασμός με την ήττα όπως έχει συμβεί και σε άλλα παιχνίδια απελευθέρωσε πνευματικά τους παίκτες μας που βρήκαν κάποια καλά σουτ, πήραν δύναμη από την κερκίδα και πάλεψαν για την ανατροπή μέχρι το τέλος. Ή καλύτερα μέχρι που ο Πιτσίλκας τζούνιορ να αποφασίσει να στερήσει την ευκαιρία από τον ΑΡΗ να διεκδικήσει τη νίκη και να την χαρίσει απλόχερα στους Περιστεριώτες.  Αντί για καλάθι και φάουλ ο Πιτσίλκας ανακάλυψε επιθετικό και τέλειωσε ουσιαστικά εκεί το παιχνίδι. Κάτι που και πάλι είναι ντροπιαστικό με 1' και 40'' πριν το τέλος για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ που παραδοσιακά κυνηγούσε πάντα τα παιχνίδια μέχρι το τέλος σε αντίθεση με τα "νέα δεδομένα" όπου με το που στραβώσουν τα πράγματα με την πρώτη ευκαιρία πετάμε λευκή πετσέτα. Από εκεί και πέρα δεν έλειψαν οι γνωστές εμμονές με Μποχωρίδη και Νταλό και τα αργά αντανακλαστικά σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Αν δεν το πάρει απόφαση ο Αγγέλου να αναθεωρήσει το πλάνο που είχε στο μυαλό του από το καλοκαίρι και να δει πιο ψύχραιμα τους παίκτες που έχει στη διάθεση και να μοιράσει εκ νέου τους ρόλους στην ομάδα τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο δύσκολα. Και την άνοιξη που θα είναι(;) έτοιμη η ομάδα θα επικρατεί καύσωνας…

Και φυσικά μέσα στο γενικότερο μπάχαλο που επικρατεί περίοπτη θέση έχει η διοίκηση με την ανυπαρξία της σε όλα τα επίπεδα. To "onemanshow" είναι ολοφάνερο ότι δεν μας βγαίνει… Αν δεν στελεχωθεί η διοίκηση και το τεχνικό τιμ με ενεργά μέλη που θα προασπίζονται τα συμφέροντα της ομάδος εντός και εκτός παρκέ τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Δεν γίνεται το Περιστέρι να έρχεται με πολυμελής αποστολή και ο ΑΡΗΣ μέσα στην έδρα του να έχει έναν Αγγέλου να τρέχει για τα πάντα και 1-2 παρατηρητές στην πρώτη σειρά των επισήμων… Δεν γίνεται να μην υπάρχει ένας άνθρωπος να φωνάξει στην γραμματεία όταν γίνεται η παράβαση των 8''…  Δεν γίνεται ο Πεδουλάκης και οι παίκτες του να ανοίγουν διάλογο με την κερκίδα και να προκαλούν με κίνδυνο την τιμωρία και να μην υπάρχει αντίδραση από τους ανθρώπους του ΑΡΗ… Δεν γίνεται ο ΕΣΑΚΕ να σου μεταθέτει τα παιχνίδια για να βολεύει άλλους και εσύ να μην βγάζεις έστω μια επίσημη ανακοίνωση για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει… Δεν γίνεται ο ΑΡΗΣ να είναι η μοναδική ομάδα στην BasketLeagueχωρίς χορηγό στην φανέλα την ώρα που το χρήμα είναι το ζητούμενο… Απλά δεν γίνεται…

ΥΓ. Και επίσημα μετά από αυτή την ήττα θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι φέτος η ομάδα ανήκει στο γκρουπ των ομάδων που θα παλέψουν για την παραμονή. Ας ελπίσουμε να μην χρειαστεί να φθάσουμε 3 αγωνιστικές πριν το τέλος όπως πέρσι για να αποφασίσουμε αν η ομάδα χρειάζεται ηλεκτροσοκ ή όχι.

ΥΓ2. Αυτά τα "καλά παιδιά" που θέλουμε στον ΑΡΗ μας έχουν φάει. Το καλά και ευαίσθητα που κατά την διάρκεια των αγώνων καταρρέουν από το βάρος των συναισθημάτων… Όποιος φοβάται ή δεν αντέχει ας κάτσει σπίτι του να ηρεμήσει, να σκεφτεί, να συνέλθει και μετά να επιστρέψει… Όπως πολύ εύστοχα σχολίασε ένας φίλος "2 εβδομάδες άδεια".

ΥΓ3. Και σαν να μην φθάνουν αυτά που ζήσαμε στο Παλέ γυρίζουμε σπίτι μας για να δούμε την νέα "προεδρική εμφάνιση" Καρυπίδη στο ΟΑΚΑ…  Πώς να μην αναπολούμε τα 80sκαι τα 90sόπου τέτοιες συμπεριφορές όπως και πολλές άλλες που έχουμε βιώσει τα τελευταία χρόνια από παραγοντάρες μας θα σήμαιναν αυτόματα και "εξορία" από τη Θεσσαλονίκη.