Στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι για το 2018 ο ΑΡΗΣ μας θα υποδεχθεί τον Παναιτωλικό με μοναδικό στόχο τη νίκη. Η κακή εικόνα που δείξαμε απέναντι στον Ατρόμητο θα πρέπει έχει γίνει παράδειγμα προς αποφυγή και η ομάδα σήμερα δείχνοντας ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο να κάνει το απλό και αυτονόητο απέναντι σε μια ομάδα που εκτός έδρας μοιάζει ακίνδυνη.

Αν οι ήττες μας κάνουν σοφότερους(όπως λέει και ο μέγας μπασκετικός γκουρού) τότε το παιχνίδι με τον Ατρόμητο θα πρέπει να δίδαξε πολλά στον Σάββα Παντελίδη. Τίποτα δεν λειτούργησε καλά την περασμένη αγωνιστική και από εκεί ακριβώς θα πρέπει να ξεκίνησε η προετοιμασία για το σημερινό παιχνίδι. Ο δικαιολογημένος παραγκωνισμός του Κολάσσο που από την κερκίδα βρέθηκε στην βασική ενδεκάδα και τώρα πάλι πίσω στην κερκίδα δείχνει ως ένα μεγάλο βαθμό το πρόβλημα του φετινού ΑΡΗ. Και εκεί ακριβώς είναι που θα πρέπει ο νέος προπονητής να βάλει τη δική του σφραγίδα και να καταφέρει να βρει τον βασικό κορμό της ομάδος. Κάτι στο οποίο απέτυχε παταγωδώς ο Ερέρα και το πληρώνουμε ακόμη και σήμερα, μόλις λίγες αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου. Η επιστροφή των Ντιγκινί και Μαρτίνες δίνει άλλον αέρα στην ομάδα μεσοεπιθετικά, ενώ στα μετόπισθεν θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν θα ξαναδούμε ανούσιες και αδικαιολόγητες κινήσεις όπως ήταν η επιλογή του Μαβράι αντί του φορμαρισμένου Δεληζήση. Στην πληγή των μπακ το πιο πιθανό είναι ο Παντελίδης να επιμείνει στις επιλογές των Μενέντεθ και Κωνσταντινίδη μιας και πρόκειται για 2 πιο επιθετικογενείς παίκτες που σε ένα εντός έδρας παιχνίδι με αντίπαλο σαν τον Παναιτωλικό μπορούν να φανούν σαφώς πιο χρήσιμοι. Στις υπόλοιπες θέσεις και παρά το ντεφορμάρισμα του Ματέο Γκαρσία δύσκολα να δούμε αλλαγές.  Κλειδί για την σημερινή νίκη θα αποτελέσει η διάθεση που θα δείξουν οι παίκτες μας κυρίως στην επίθεση. Αν μπούμε από την αρχή δυνατά με ξεκάθαρο προσανατολισμό να πιέσουμε και να δημιουργήσουμε φάσεις τότε ο Παναιτωλικός δεν θα έχει καμία ελπίδα. Αν όμως προτιμηθεί για ακόμη μια φορά το "χτίσιμο" της επίθεσης με υπομονή από τα μετόπισθεν τότε θα πρέπει όλοι μας να είμαστε έτοιμοι για αρκετή υπομονή…

Με τις προσδοκίες που γέννησε αυτή η ομάδα στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος κανείς δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος με την ως τώρα πορεία. Από την στιγμή όμως που έχει οριοθετηθεί ο στόχος της Ευρώπης θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ομάδα είναι μέσα στους  στόχους της . Για να συνεχίσει όμως να βρίσκεται μέσα στην διεκδίκηση των θέσεων που οδηγούν στην Ευρώπη οφείλει παιχνίδια σαν τα σημερινό να τα κερδίζει. Η βροχή έχει σταματήσει… ντυνόμαστε στα κίτρινα και οδεύουμε σιγά σιγά στο Κλεάνθης Βικελίδης για να γιορτάσουμε μια σημαντική νίκη! Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!!!

ΥΓ. Με ενδιαφέρον ακούσαμε τη ζωντανή συνέντευξη του Διαμαντόπουλου στoYellowόπου σχεδόν τα πάντα απαντήθηκαν ξεκάθαρα χωρίς μισόλογα. Δεν είναι ψέμα ότι ο ΑΡΗΣ έχει περάσει δύσκολα και έχουν δει τα μάτια του πολλά. Αυτή η εμμονή όμως το να θεωρούμε ότι πάντα κρύβεται κάτι από πίσω και συμβαίνει κάτι διαφορετικό από αυτό που φαίνεται προς τα έξω κουράζει. Ο πρόεδρος αποφασίζει για τα πάντα. Οπότε και στα καλά και στα άσχημα αυτός είναι ο υπεύθυνος για ότι συμβαίνει. Τόσο απλά…

Μετά τη νίκη για το κύπελλο Ελλάδος έρχεται και η σειρά να επιστρέψουμε στις νίκες και στο πρωτάθλημα σε ένα καθοριστικό παιχνίδι τόσο για βαθμολογικούς λόγους όσο και για λόγους γοήτρου. Καλή η ομάδα η που έχει στηθεί από το καλοκαίρι, μέσα στους στόχους της παρά τις όποιες απώλειες αλλά αυτό που λείπει είναι μια σημαντική νίκη αναφοράς και αυτό θα γίνει την Κυριακή το απόγευμα στο Κλεάνθης Βικελίδης θα θυμηθεί εκείνες τις εποχές όπου η ήττα ήταν δεδομένη με το που πατούσε   Χαριλάου.

Ο αγώνας με τον Αήττητο Σπάτων σε συνδυασμό με τα συμπεράσματα που βγήκαν από τις προηγούμενες τρεις αγωνιστικές στο πρωτάθλημα σίγουρα έχουν βοηθήσει στον Ερέρα ώστε να φθάσει ακόμη πιο κοντά στις λύσεις για τα αγωνιστικά προβλήματα της ομάδος. Η αλλαγή σε πρόσωπα; ή αλλαγή στο σύστημα; ή αλλαγή στην γενικότερη προσέγγιση των παιχνιδιών και το διάβασμα των αντιπάλων; Το βέβαιο είναι ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Χωρίς πανικό και σπασμωδικές κινήσεις αλλά με ψυχραιμία και πλάνο. Μαρτίνες και Διαμαντόπουλος έχουν βάλει γερή υποψηφιότητα για το αυριανό παιχνίδι ενώ από την στιγμή που καθυστερεί η επανένταξη του Βελέθ πολύ πιθανόν να δούμε και πάλι Δεληζήση στην άμυνα. Ερωτηματικό παραμένει το τι θα επιλέξει ο Ισπανός κόουτς τόσο για τα πλάγια όπου ο Μενέντεθ τα πήγε εξαιρετικά όσο και για το κέντρο όπου εκεί έχουμε δει μια εμμονή με τον ντεφορμέ Μπάσα. Ανεξάρτητα από τα πρόσωπα το σημαντικό είναι ότι η ομάδα θα πρέπει να λειτουργήσει σωστά σαν σύνολο γιατί ως τώρα αυτό το σύνολο κάπου κολλάει. Την μια η επίθεση θέλει αλλά δεν μπορεί να σκοράρει, την άλλη το κέντρο χάνεται και τώρα τελευταία και η άμυνα ξεχνιέται… Δεν είναι θέμα ενός ή δύο ποδοσφαιριστών. Η ομάδα πρέπει να δείξει διαφορετικό πρόσωπο, να μπει πιο δυνατά στο παιχνίδι και να μην αφήσει στον Ολυμπιακό να πιστέψει ότι μπορεί να πάρει τη νίκη. Ένας Ολυμπιακός που και αυτός ακόμη ψάχνεται σε τέτοιο βαθμό που να στρέφει την προσοχή του προς τη διαιτησία... κάτι που αποτελεί τουλάχιστον ανέκδοτο για κάποιον που έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει στο Ελλαδιστάν.

Οι τρεις συνεχόμενες ήττες στο πρωτάθλημα μπορεί να έχουν μετριάσει τον αρχικό μας ενθουσιασμό αλλά αυτή η ομάδα και ο υπέροχος κόσμος της έχει περάσει τόσα και τόσα που αυτές οι κακές στιγμές μοιάζουν με σταγόνα στο ωκεανό. Την Κυριακή το απόγευμα στο Κλ.Βικελίδης ομάδα και κόσμος σαν μια γροθιά θα δώσει ένα μάθημα βγαλμένο από τα παλιά προς το διαχρονικά χαϊδεμένο(και προσφάτως παραπονεμένο) παιδί της ποδοσφαιρικής Ελλάδος. Πάμε γερά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!!!

ΥΓ. Εντάξει για να τα λέμε τα πράγματα με το όνομα τους… αν αντί για τους διπλανούς ήταν μια άλλη ομάδα και έκανε πλάκα στους 3 της Αθήνας με τα ίδια τους τα "όπλα" θα το διασκεδάζαμε και λίγο… Αλλά από "αδικήμενος", "επαναστάτης" και στη συνέχεια "συστημικός" πάει πολύ. Κουράζει η "εξυγίανση" και οι τσάτσοι της.

Τα καλοκαίρια στον πλανήτη ΑΡΗ δεν είναι ποτέ βαρετά... έτσι και το φετινό καθώς αποχαιρετάμε τον Ιούνη εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σχεδόν σε όλα τα επίπεδα στα χαμένα. Από την κατηγορία που θα παίξουμε, την ΑΜΚ μέχρι τον νέο προπονητή(χωρίς να έχει λυθεί η συνεργασία με τον προηγούμενο) και τις "προφορικές" συμφωνίες με παίκτες ενόψει της νέας χρονιάς! Τα πάντα στον αέρα χωρίς να μπορεί να πει κανείς με σιγουριά τίποτα για τον ΑΡΗ της επόμενης ημέρας μετά την απογοητευτική χρονιά και την χαμένη άνοδο.

Μετά το αναμενόμενο φιάσκο Μπούμπουρα ήρθε η σειρά του κ.Καρυπίδη να δείξει ότι είναι εδώ και να ξεκινήσει τις διεργασίες για τον ΑΡΗ της επόμενης χρονιάς. Και αν η λογική μπορεί να επιτάσσει η επιλογή του προπονητή να είναι το σημείο αναφοράς στα καλοκαίρια κάθε ομάδος στον ΑΡΗ επιλέχθηκε να κινηθεί στα πρότυπα των μεγάλων κλάμπ όπου οι τεχνικοί διευθυντές σε συνεργασία με την διοίκηση σχεδιάζουν το αγωνιστικό προφίλ της ομάδος, επιλέγουν τα κομμάτια και ο προπονητής απλά αποτελεί ένα ξεχωριστό κομμάτι αυτού του πάζλ. Νίκιτς, Μουμίν, Ιντζόγλου, Δεληζήσης, Κάσσος, Διμαντόπουλους, Βαλεριάνος και μερικοί ακόμη είναι οι ποδοσφαιριστές που παρουσιάζονται ως "κλεισμένοι" σε προφορικό επίπεδο. Κινήσεις που δείχνουν μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία που κοιτάει περισσότερο την ουσία και αφήνει τις εντυπώσεις σε δεύτερη μοίρα. Άλλωστε ο κ.Καρυπίδης τις εντυπώσεις τις έχεις χάσει για τα καλά και μόνο οι πράξεις μπορούν να αλλάξουν το κλίμα. Την ίδια στιγμή αυτό του προπονητή μοιάζει να έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα(!?!?!?) μετά την παγωμάρα που έφεραν στον κόσμο του ΑΡΗ τα ονόματα που ακούσθηκαν την περασμένη εβδομάδα...

Την ίδια στιγμή που όλες οι παραπάνω κινήσεις φωνάζουν Football League το παράθυρο για άνοδο στην Super League στα "χαρτιά" φαίνεται να μην παραμένει αμπαρωμένο όπως παλιά. Η νέα τοποθέτηση του Ηρακλή στην προτελευταία θέση της βαθμολογίας ώστε να σωθεί ο δίκαια υποβιβαζόμενος Λεβαδειακός από τους υπόλοιπους "εξυγιαντές" και η νέα προσπάθεια του συμπολίτη να βρει το δίκιο του στο διαιτητικό δικαστήριο ουσιαστικά μας δίνει την ευκαιρία να χωθούμε στην υπόθεση και εφόσον υποβιβασθεί οριστικά ο Ηρακλής να απαιτήσουμε αντί για τον Λεβαδειακό να ανέβουμε εμείς! Κάτι άλλωστε που το 2015 είχε συμφωνηθεί και επισημοποιηθεί από την εκτελεστική επιτροπή της σουπερλίγκας με τον Ηρακλή να είναι μια από τις ομάδες που είχαν υπογράψει την συγκεκριμένη απόφαση. Το ποιό είναι το σωστό και το νόμιμο για την Ελληνική Αθλητική δικαιοσύνη ελάχιστη σημασία έχει. Όταν όμως το διαιτητικό δικαστήριο που πλέον αποτελείται από εν ενεργεία δικαστές που προσφάτως κόντρα στα θέλω των "δυναστών" του Ελληνικού ποδοσφαίρου δικαίωσε τον Ηρακλή είναι αυτό που θα αποφασίσει τότε υπάρχουν βάσιμες ελπίδες. Το αν θέλει και θα διεκδικήσει όπως οφείλει ο κ.Καρυπίδης αυτές τις ελπίδες είναι άλλο θέμα... που πνίγεται στην "μυστικοπάθεια" και στα "κλειστά χαρτιά"... για το καλό του ΑΡΗ...

ΥΓ. Ως τώρα αυτό που μας έχει διδάξει η ιστορία για ΑΜΚ στον ΑΡΗ ισχύουν τα εξής: 1) λογιστικό μαγείρεμα για να καλυφθούν οι ζημίες και να είναι όλα νομότυπα, 2)λογιστικό μαγείρεμα όπου ελάχιστα μικροέξοδα αυξάνεται η ονομαστική αξία των μετοχών της ΠΑΕ άρα ο κ.Καρυπίδης αυξάνει την περιουσία του και το διαπραγματευτικό του χαρτί σε μια πιθανή μελλοντική πώληση.

ΥΓ2. Παρέμβαση για την αδειοδότηση από τον πρώην πρόεδρο της ΠΑΕ Λ.Σκόρδα, πρώην ποδοσφαιριστές, ατζέντηδες με μπροστάρη τον γνωστό αντι-αρειανό δικηγόρο Παναγόπουλο. Μια κίνηση που έγινε και πέρσι και έπεσε στο κενό. Το να βγεις και να τους ξεφωνίσεις για αυτή την ενέργεια είναι τουλάχιστον αφελές... μιας και οποιοσδήποτε είχε προσωπικά συμφέροντα το ίδιο θα έκανε στην θέση τους εκτός και αν ήταν τόσο large που δεν θα τους ένοιαζε. Αυτό που έχει σημασία και εκεί που πρέπει να έχουμε στραμμένη όλη μας την προσοχή είναι σε αυτούς που έχουν τις τύχες της ομάδος μας στα χέρια τους και μαζί την αποκλειστική ευθύνη για να προασπίσουν τα συμφέροντα του ΑΡΗ μας. Όταν λοιπόν πάρθηκε η "γενναία" απόφαση να πέσουμε στην Γ το ότι θα υπήρχαν αυτές οι "παρεμβάσεις" ήταν δεδομένο. Το αν ο ΑΡΗΣ έχει θωρακιστεί απέναντι σε αυτές τις ενέργειες είναι ευθύνη των "σοφών" και των "σωτήρων" της Γ Εθνικής...

Με ένα εξαιρετικό σουτ μετά από πολύ ωραία ασίστ του Μπούρμπου ο Καπνίδης για ακόμη μια φορά λύτρωσε την ομάδα μας οδηγώντας μας στη νίκη σε ένα παιχνίδι με ελάχιστες ευκαιρίες και μια ανούσια υπεροχή για την ομάδα μας. 3 βαθμοί που μας κρατάνε ζωντανούς στο παιχνίδι της ανόδου ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή οι αντίπαλοι μας θα στραβοπατήσουν και εμείς θα προσπεράσουμε. 

Ούτε σήμερα μπορέσαμε να δούμε έναν ΑΡΗ όπως το θέλαμε που θα κυριαρχεί από το ξεκίνημα στο παιχνίδι και θα κλείνει τον αντίπαλο στην εστία. Με τους περισσότερους παίκτες να δείχνουν  μια διστακτικότητα και νευρικότητα ακόμη και στις πιο απλές ενέργειες τους το πρώτο ημίχρονο πέρασε χωρίς ούτε μια αξιόλογη ευκαιρία. Ανύπαρκτο κέντρο, επιπόλαια λάθη, χωρίς εμπνεύσεις και ταχύτητα στην επίθεση... Στην επανάληψη ο ρυθμός του αγώνα έγινε πιο γρήγορος και αυτός φάνηκε να μας βοηθάει. Η είσοδος του Καπνίδη έκανε πιο επιθετική την ομάδα και μόλις 8 λεπτά  μετά το σφύριγμα για την σέντρα του Β ημιχρόνου ο Μπούρμπος έβγαλε μια πολύ έξυπνη πάσα στον Καπνίδη δίνοντας του την ευκαιρία με ένα εξαιρετικό σουτ να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Ένα γκολ που έδωσε έναν αέρα στους παίκτες αλλά δεν ήταν αρκετό για να διώξει το άγχος τελείως. Ο Καπνίδης λίγο έλειψε να πετύχει και δεύτερο γκολ με κεφαλιά στο 81΄ενώ λίγα λεπτά αργότερα και ο Νέτο με εντυπωσιακό χτύπημα φάουλ άγγιξε το γκολ. Το 0-1 ήταν το τελικό σκορ γεμίζοντας μας με ανακούφιση. Πάντως θα πρέπει κάποια στιγμή ο Κωστένογλου να κρατήσει κάποια από τα θετικά στοιχεία που βγαίνουν ανά παιχνίδια και να προσπαθήσει από την αρχή τον ΑΡΗ να τον κάνει πιο επιθετικό. Ως τώρα ο Καπνίδης όταν δεν είναι μόνος του στην επίθεση αλλά έχει κοντά του και τον Ίλιτς δείχνει πιο αποτελεσματικός. Ενώ βλέποντας τον Ρόβα για ακόμη μια φορά να είναι σκιά του εαυτού του και τον Πίτου Γκαρσία να μην έχει αντοχές ίσως να πρέπει και ο Νέτο να αρχίσει να παίρνει περισσότερο χρόνο.

Μετά και από το σημερινό παιχνίδι και τον τρόπο που αγωνισθήκαμε στο πρώτο ημίχρονο είναι ξεκάθαρο ότι η καθυστέρηση της εκδίκασης της υπόθεσης της Λαμίας αποσκοπεί ξεκάθαρα στο να γεμίσει άγχος τους παίκτες μας ελπίζοντας στην στραβή αλλά και παράλληλα να διατηρήσει το ηθικό των παικτών της Λαμίας υψηλό. Φανταστείτε αν αύριο εκδικαζόταν η υπόθεση και η απόφαση έλεγε -6. Είναι κανείς σίγουρος ότι οι παίκτες της Λαμίας δεν θα γέμιζαν με απογοήτευση και δεν θα έχαναν την συγκέντρωση τους; Άλλωστε όταν ουσιαστικά περιμένεις μόλις ένα στραβοπάτημα του αντιπάλου σου τα πάντα παίζουν τον ρόλο. Για αυτό εκεί στην ΠΑΕ θα πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειες  και να αποδοθεί δικαιοσύνη άμεσα!

Μπορεί άπαντες που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο(και όχι μόνο) προτού να αρχίσουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις μιας ομάδας να λένε τα πάντα θα κριθούν μέσα στο γήπεδο και εκεί θα φανεί τι αξίζει ο καθένας αλλά πολλές φορές η θεωρία από την πράξη δεν έχουν και τόσο μεγάλη απόσταση. Κάπως έτσι ευελπιστούμε να γίνει και με τον φετινό ποδοσφαιρικό ΑΡΗ που μετά την μεταμεσονύχτια μεταγραφική βόμβα του Ραφίκ Τζεμπούρ για 3 χρόνια αλλά και την απόκτηση του συμπατριώτη του διεθνή στόπερ Μπουγκερά η ομάδα μας φαίνεται να αλλάζει τα δεδομένα στην υπόθεση άνοδος και χρίζεται δικαιολογημένα το αδιαφιλονίκητο φαβορί!

Όσο αφορά την αγωνιστική αξία του Τζεμπούρ τα λόγια είναι περιττά. Όλοι τον έχουμε θαυμάσει σαν αντίπαλο και σε όλους κάποια στιγμή πέρασε από το μυαλό μας το πόσο ωραία θα ήταν η εικόνα του Τζεμπούρ με τον Θεό του πολέμου στο στήθος! Με τη φανέλα του βασικού επιθετικού να είναι δικιά του χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο(ας μας συγχωρέσει ο συμπαθής Καπνίδης) ο Αλγερινός επιθετικός θα έχει την ευκαιρία του να έχει ξανά ενεργό και πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια μεγάλη ομάδα όπως είναι ο ΑΡΗΣ μας. Μάλιστα το αγωνιστικό στυλ του Τζεμπούρ φαντάζει ιδανικό σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους μεσοεπιθετικούς παίκτες που ήδη υπάρχουν στην ομάδα μιας και είναι ακριβώς το κομμάτι που έλειπε από το πάζλ στην επίθεση του ΑΡΗ! Παράλληλα με έναν έμπειρο στόπερ όπως είναι ο Μπουγκερά "θωρακίζεται" και η άμυνα που ως τώρα όπως είχε φανεί από τα φιλικά και τις αλχημείες του Αναστόπουλου στη συγκεκριμένη θέση ήταν το μεγαλύτερο κενό στο ρόστερ.

Και πέρσι ο κ.Καρυπίδης είχε δείξει τις προθέσεις του, αλλά όπως και να το κάνουμε η Γ Εθνική για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ δεν γίνεται να αποτελεί κριτήριο για τον οποιοδήποτε. Φέτος όμως με τις κινήσεις που έχουν γίνει ως τώρα τόσο σε εξωαγωνιστικό επίπεδο(με τις διαδικασίες της εκκαθάρισης και τη νέα ΠΑΕ) όσο και σε αγωνιστικό με μεταγραφές επιπέδου σουπερλίγκας έχει καταφέρει να "κερδίσει" μέχρι και τον πιο καχύποπτο Αρειανό οπαδό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πλειοψηφία των ομάδων της σουπερλίγκας "ζηλεύουν" το ρόστερ του ΑΡΗ. Η μεταγραφή του Τζεμπούρ είναι μια κίνηση με πολλαπλά ωφέλη, αγωνιστικά και επικοινωνιακά. Πλέον οι υπόλοιπες ομάδες της κατηγορίας έχουν ξεκαθαρίσει στο μυαλό τους ότι η πρώτη θέση είναι καπαρωμένη! Ενώ ο Αρειανός αρχίζει να το νιώθει ότι η επιστροφή στην πρώτη κατηγορία είναι ένα τυπικό διαδικαστικό θέμα και να κάνει παράλληλα τρελά όνειρα για το κύπελλο Ελλάδος! Άιντε ρε Αρειανάρα να γουστάρουμε!!!

ΥΓ. Νέο χαστούκι στις "φήμες" μετά την επιβεβαίωση του ΓΕ.ΜΗ. για την 100% νόμιμη διαδικασία κάλυψης του μετοχικού κεφαλαίου της νέας ΠΑΕ!

ΥΓ2. Να ξυπνάς και να διαβάζεις για "μεταγραφικές βόμβες"! Πόσα χρόνια είχαμε άραγε να το ζήσουμε αυτό?

Restart, format, αναγέννηση, επανεκκίνηση, νέα αρχή κτλ κτλ... ότι περιτύλιγμα και αν του βάλουμε το περιεχόμενο το ίδιο δυσάρεστο θα είναι. Ο ΑΡΗΣ συμπληρώνοντας 100 χρόνια ιστορίας θα αναγκαστεί να αγωνιστεί στην Γ Εθνική και από εκεί να παλέψει για να επιστρέψει στην φυσική του θέση. Όχι γιατί αγωνιστικά ξεπέσαμε τόσο χαμηλά αλλά γιατί μια μικρή μερίδα του κόσμου του ΑΡΗ και κάποιοι αποτυχημένοι παράγοντες(που οι περισσότεροι έχουν ευθύνη για την πορεία της ομάδος τα τελευταία χρόνια)  θεώρησε ότι έτσι τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα για τον ΑΡΗ μας... Ως τώρα είχαμε ωραία λόγια και ευχολόγια για το μέλλον του ΑΡΗ από εδώ και πέρα. Από σήμερα δυστυχώς θα αναγκαστούμε να ζήσουμε τις συνέπειες από  όλα αυτά που επιτρέψαμε με την αδυναμία ή την αδιαφορία μας επί χρόνια να συμβούν στην ομάδα μας.

Μαθαίνοντας περισσότερες πληροφορίες για την Καστοριά όπως και για άλλες ομάδες του ομίλου μας διαπιστώνουμε αυτό για το οποίο φωνάζαμε από την πρώτη στιγμή που έπεσε στο τραπέζι η "ιδέα" της Γ Εθνικής. Το Ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι ένα αγγελικά πλασμένο περιβάλλον στο οποίο ο ΑΡΗΣ, η ΑΕΚ, η Λάρισα και μερικές ακόμη ομάδες είναι η εξαίρεση και τα μιάσματα που ξεφεύγουν από τον κανόνα. Η πλειοψηφία των ομάδων τόσο στην Super League και πολύ περισσότερο στην Football League και στην Γ Εθνική έχουν σημαντικά οικονομικά προβλήματα και φυτοζωούν. Μια ματιά να ρίξεις στο ρόστερ της ιστορικής Καστοριάς και αν συνυπολογίσεις ότι οι κάποιοι ξένοι παίκτες που έχει δεν θα αγωνιστούν λόγω παρόμοιων προβλημάτων με τα δικά μας τότε εύκολα μπορεί κανείς να κατανοήσει την δυναμικότητα των ομάδων που θα αντιμετωπίσουμε. Αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς ότι οι νεαροί παίκτες της Καστοριάς(όπως και των υπόλοιπων ομάδων της κατηγορίας) σε αντίθεση με τους δικούς μας ήταν και είναι ερασιτέχνες, δηλαδή δεν ζουν από το ποδόσφαιρο και πολλοί από αυτούς μπορεί να απασχολούνται και κάπου αλλού τότε τα λόγια είναι περιττά... Για αυτό άλλωστε δεν ανησυχεί ο Καλαϊτζίδης. Βλέποντας μάλιστα να έρχονται άμεσα(ή έστω από Γενάρη) και κάποιοι παίκτες με εμπειρία από Superleague που θα μπορούσαν ακόμη και σήμερα να αγωνίζονται στην κορυφαία επαγγελματική κατηγορία της χώρας ξέρει ότι εύκολα ή δύσκολα ο ΑΡΗΣ μας θα πετύχει αυτό που θέλει.

Πρεμιέρα της ντροπής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η σημερινή πρώτη αγωνιστική για τον ΑΡΗ και όσο και αν θέλουν να μιλάνε κάποιοι για "γιορτή της επανεκκίνησης" πολύ σύντομα θα καταλάβουμε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι απλά. Σήμερα  για παράδειγμα στο Κλ.Βικελίδης που υποδεχόμαστε την Καστοριά θα μπορούσε το συγκεκριμένο παιχνίδι να ήταν για Superleague ή Football League, όταν όμως θα πρέπει να πας μια βόλτα μέχρι το Κοκκινόχωμα ή το Αγιονέρι για να ρίξεις μια ματιά στον ΑΡΗ που έβλεπες κάθε Κυριακή είτε από κοντά είτε τηλεοπτικά τότε φίλε Αρειανέ θα καταλάβεις το κακό που έχει γίνει. Η άλλη όψη του νομίσματος λέει ότι δεν είμαστε-υποστηρίζουμε τον ΑΡΗ της Superleague αλλά τον ΑΡΗ Θεσσαλονίκης  όπως τον μάθαμε από μικρά παιδιά(παρά την μετάλλαξη που του έχουν κάνει), οπότε σε όποια κατηγορία και αν αγωνίζεται η ομάδα εμείς θα είμαστε εκεί. Όποιος λοιπόν αντέχει ακολουθεί και στηρίζει όπως πάντα. Όποιος δεν αντέχει όλο αυτό το κατάντημα ας κάνει υπομονή και ας εύχεται ο ΑΡΗΣ κάποια στιγμή να "καθαρίσει" από όλη αυτή την "δυσωδία" που εκπέμπουν όσοι τον έχουν δεμένο χειροπόδαρα και να επανέλθει εκεί που αξίζει να βρίσκεται λόγω της πλούσιας ιστορίας του και λόγω της τεράστιας δυναμικής του κόσμου του. Καλή αρχή...

ΥΓ. Η αρρωστημένη εμμονή κάποιων με τον Λ.Σκόρδα έχει δώσει το τέλειο άλλοθι σε κάθε καταστροφέα του ΑΡΗ όχι μόνο να κυκλοφορεί υπερήφανος σαν να μην έχει κάνει κάτι κακό αλλά να έχει το θράσος να μιλάει και για την ομάδα και να κάνει υποδείξεις στον κόσμο του ΑΡΗ περί ενότητας και στήριξης στο εκάστοτε διοικητικό σχήμα. Μετά λοιπόν την  παρουσία-έκπληξη στο πλευρό του κ.Γαλανού είχαμε και το μήνυμα του κ.Ηλιάδη προς τον κόσμο του ΑΡΗ !!! Μήπως πρέπει να ανησυχούμε?

Ούτε στο φινάλε αυτής της εφιαλτικής αγωνιστικής χρονιάς δεν καταφέραμε να χαρούμε μια νίκη... Ακόμη και αν αντίπαλος μας ήταν μια μέτρια και αδιάφορη ομάδα όπως ήταν τα Γιάννενα σήμερα που στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα  είχαν παθητικό ρόλο. Η παρουσία του κόσμου σήμερα παρόλο που δεν ήταν αντιπροσωπευτική του όγκου του λαού του ΑΡΗ έστειλε το μήνυμα προς πάσα κατεύθυσνη. Είμαστε πολλά τα "αρρωστάκια" και η ομάδα δεν θα μείνει μόνη της ποτέ!

Ο Γ.Φοιρός σε μια προσπάθεια να τους χωρέσει όλους στην 11αδα έβαλε τον Τριανταφυλλάκο πίσω από τον επιθετικό και τον Α.Τάτο πιο πίσω με αποτέλεσμα η επιθετική ανάπτυξη της ομάδος κάπου να κολλάει... Στο Β ημίχρονο που ανέβηκε ο Α.Τάτος και άρχισε να παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες ανέβηκε ολόκληρη η ομάδα, κυνήγησε το γκολ χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τα άσχημα τελειώματα του μαχητικού Μανιά και οι καλές τοποθετήσεις του Βελλίδη (που από την μια πλευρά μάζεψε βρισίδια από την άλλη χειροκροτήματα) οδήγησαν στο 0-0 σε ένα παιχνίδι  όπου δεν υπήρχε βαθμολογικό ενδιαφέρον. Ξεχώρισε και πάλι ο Α.Τάτος, προσπάθησαν οι Μανιάς και Μπακασέτας, καλά τα στημένα του Σουνά αλλά ως εκεί... Πάντως σε παιχνίδι όπου απουσίαζε η σκοπιμότητα και τα σκληρά μαρκαρίσματα οποιαδήποτε κριτική είναι άνευ ουσίας.

Τέλειωσε ο φετινός εφιάλτης και αρχίζει ένας νέος Γολγοθάς από εδώ και πέρα.  Ένας Γολγοθάς που κανείς δεν ξέρει ακόμη αν θα αρχίσει από την Β ή την Γ εθνική και για αυτό αποκλειστικοί υπεύθυνοι είναι φωστήρες της ΚΜΑ που παρά την ανυπαρξία τους συνεχίζουν να παραμένουν στις θέσεις τους. Η παραίτηση του Δ.Σ. της ΚΜΑ όπως και της ΠΑΕ την δεδομένη χρονική στιγμή μοιάζει με απαραίτητη προϋπόθεση για να δούμε την επόμενη ημέρα. Ο Λ.Σκόρδας δυστυχώς απέτυχε και αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω για να κάτσει στην άκρη και να αποποιηθεί τον ρόλο του "θεματοφύλακα" της ΠΑΕ που από μόνος του φαίνεται να έχει αναλάβει. Ενώ το Δ.Σ. της ΚΜΑ έχει βάλει την υπογραφή του και στις 2 αποτυχημένες διοικήσεις που οδήγησαν στον φετινό υποβιβασμό. Αρκετά καθυστερήσαμε την κουβέντα για την επόμενη ημέρα, καιρός λοιπόν να σταματήσουν να κρύβονται άπαντες και να μας πουν στα ίσια ποιοι θέλουν Γ εθνική, ποιοι θέλουν ΑΦΜ και ποιοι θέλουν Β. Να ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε και αν τελικά όλα τα σενάρια των τελευταίων 2 ετών που ήθελαν εκ των έσω προσπάθεια για τη "διάλυση" του ΑΡΗ ώστε να καλυφθούν τα εγκλήματα των προηγούμενων ετών έχουν πραγματική υπόσταση ή όχι. Εμείς σαν απλοί οπαδοί θα είμαστε εκεί να στηρίξουμε τον ΑΡΗ μας. Είτε συμφωνούμε με πρόσωπα και καταστάσεις είτε όχι. Γιατί πραγματικά εκτός από τους λίγους που έχουν προσωπικά συμφέροντα για τον υπόλοιπο κόσμο του ΑΡΗ ισχύει το πάνω από όλα και όλους ο ΑΡΗΣ...

Αν και απεχθάνομαι κάθε προσπάθεια ανύψωσης των φιλάθλων ώστε να υπερκαλυφθεί η αγωνιστική ανυπαρξία οποιασδήποτε ομάδος, υπάρχουν κάποια παιχνίδια που πραγματικά το ενδιαφέρον επικεντρώνεται περισσότερο στην παρουσία του κόσμου παρά στην αναμέτρηση των 2 ομάδων μέσα στις 4 γραμμές. Τέτοιο παιχνίδι ήταν ο τελικός της Πάτρας, ο ευρωπαϊκός αγώνας στην Ρώμη, η εκδρομή στην Καλλιθέα ή ακόμη και αν θέλετε ο αγώνα στο Χαϊδάρι όπου και μόνο η σκέψη ότι ο ΑΡΗΣ πάλευε για να βγεί τρίτος στην Β εθνική ήταν ξενέρωμα από μόνη της. Έτσι και σήμερα αυτό που θα έχει ενδιαφέρον θα είναι η παρουσία του κόσμου στις κερκίδες του Κλ.Βικελίδης.

Αγωνιστικά κάθε αναφορά είναι περιττή. Και οι 2 ομάδες είναι αδιάφορες κάτι που σημαίνει ότι πολύ πιθανό να δούμε ένα παιχνίδι ελεύθερο ανάλογο με αυτό στην Τρίπολη. Όχι ότι έχει καμία ιδιαίτερη σημασία αλλά από την στιγμή που θα πάμε στο γήπεδο, παρά την πίκρα μας γιατί όχι να μην φωνάξουμε γκολ και να έχουμε να λέμε ότι είδαμε και μια δεύτερη νίκη φέτος στο Κλ.Βικελίδης... Από την στιγμή που ανέλαβε ο Φοιρός η ομάδα δείχνει πιο σοβαρή και όχι όπως στον αγώνα με τον Εργοτέλη όπου ακόμη και εμείς οι λίγοι που βρεθήκαμε στο γήπεδο ντραπήκαμε για αυτό που βλέπαμε...

Ο καθένας τον ΑΡΗ τον αισθάνεται διαφορετικά και πολλοί σαν και εμένα τον ΑΡΗ τον έχουν στην καρδιά τους σαν κάτι ξεχωριστό όπου η παραμικρή συμμετοχή σε ότι έχει να κάνει με τον ΑΡΗ αποτελεί μια γιορτή. Φυσικά άλλες φορές η γιορτή είναι ένα ατελείωτο ξέφρενο πάρτι και άλλες φορές μια απλή σεμνή τελετή. Είτε έτσι είτε αλλιώς ούτε καν μπορώ να σκεφθώ να αγωνίζεται η αγαπημένη μου ομάδα μέσα στο σπίτι της  και εγώ να πίνω τον καφέ μου ή να αρκούμαι στην TV. ΑΡΗ Θυμίσου μια ζωή μαζί σου λέει το σύνθημα και σήμερα είναι ιδανική ευκαιρία για να το υπενθυμίσουμε σε όλους εντός και εκτός ΑΡΗ! Να είσαι εκεί!

Με το Χ στις αποσκευές της θα ταξιδέψει η ομάδα μας στη Θεσσαλονίκη σε ένα παιχνίδι όπου αν και προηγήθηκε με 2-1 την στιγμή που ο αντίπαλος έπαιζε με 10 παίκτες τελικά έμεινε με την ισοπαλία. Μάλιστα η ομάδα της Τρίπολης παρόλο που έμεινε για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα με 10 παίκτες όχι μόνο δεν κλείστηκε πίσω αλλά μετά την ισοφάριση, κυνήγησε και το τρίτο γκολ που παραλίγο θα το πετύχαινε. Δεδομένων των συνθηκών με την εμφανής έλλειψη κινήτρου και τις πολλές αλλαγές από τον πάγκο μπορούμε να πούμε ότι ο ΑΡΗΣ στάθηκε καλά.

Παρά την ασταμάτητη βροχή οι 2 ομάδες παίζοντας ελεύθερα χωρίς άγχος και σκοπιμότητα είχαν καλό ρυθμό σε ολόκληρη τη διάρκεια του αγώνα με την μπάλα να πηγαίνει πάνω κάτω. Σε αρκετές φάσεις βέβαια φάνηκε η ποιοτική διαφορά που είχαν μερικοί παίκτες του Αστέρα Τρίπολης σε σχέση με τους δικούς μας ενώ φάνηκε ακόμη πιο καθαρά πως μερικοί παίκτες πραγματικά δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα παραπάνω από ότι μας έχουν δείξει. Απαρατήρητος πέρασε ο Γκόλιας, μέτριος ο Καραγκούνης παρά το κερδισμένο πέναλτι, κακός ο Βλάχος όπως και ο Νταμαρλής που αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο, λίγος ο Γιαννίτσης ενώ και ο Μαργαρίτης που σχεδόν τον είχαμε ξεχάσει δεν πρόλαβε να δείξει τίποτα το ιδιαίτερο. Αντιθέτως ο Τριανταφυλλάκος έδειξε να έχει ξεπεράσει τον τραυματισμό του, έχοντας αρκετά καλή απόδοση σε όλη την διάρκεια του αγώνα και πετυχαίνοντας μάλιστα το πρώτο εύστοχο πέναλτι της χρονιάς! Πολύ καλός ο Μανιάς που πέτυχε ένα πολύ ωραίο γκολ, με τον Μπακασέτα να τον ακολουθεί σε απόδοση αλλά να μην καταφέρνει να σκοράρει. Και ο Μπουγαϊδης είχε σχετικά καλή παρουσία παρόλο που πολλές φορές έμοιαζε απελπιστικά μόνος στην άμυνα. Δίκαιο το αποτέλεσμα σε ένα παιχνίδι καλύτερο από ότι το περιμέναμε.

Συγκλόνισε ο κόσμος του ΑΡΗ που τραγουδούσε στην βροχή, στέλνοντας παράλληλα τα γνωστά μηνύματα κατά της διοίκησης Σκόρδα. Ευελπιστώ ο κόσμος του ΑΡΗ να συνεχίσει μαζικά να βρίσκεται δίπλα στην ομάδα παρά τα όποια προβλήματα και πίκρες ώστε να μην γυρίσουμε στα "πέτρινα χρόνια" με το άδειο Κλ.Βικελίδης και την πλήρη απαξίωση του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ. Από εκεί και πέρα καλό είναι και αυτοί που βρίσκονται κοντά στην ομάδα εκτός από "κατάθεση ψυχής" στην κερκίδα να αρχίσουν να προβληματίζονται για την επόμενη ημέρα της ΠΑΕ και να μην εξαντλούν την ενέργεια τους μόνο σε αφορισμούς. Αυτές τις στιγμές δεν περισσεύει κανείς και για να έχει ουσία η επόμενη ημέρα του ΑΡΗ, την λύση θα πρέπει να την βρούμε ΟΛΟΙ μαζί.

Σε έναν αγώνα όπου άπαντες στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο έδωσαν μεγαλύτερη σημασία στο οδικό ταξίδι της ομάδος για την Αθήνα παρά στο ίδιο το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ μας παρουσιάστηκε σαφώς καλύτερος από ότι θα περιμέναμε. Λίγο η έλλειψη κινήτρου από τον Ολυμπιακό, λίγο τα κράξιμο προς τους παίκτες για την τραγωδία της Τετάρτης, λίγο το φιλότιμο που πιθανόν να "έβγαλε" ο Φοιρός στους παίκτες μας και αντί για μια πανωλεθρία όπως πολλοί θα περίμεναν είδαμε έναν ΑΡΗ να στέκεται καλά, να απειλεί με σημαντικές ευκαιρίες, να έχει δοκάρι και να αναγκάζονται οι βοηθοί του Δελφάκη να σταματήσουν 2 φορές τον Μανιά με ανύπαρκτα οφσάιντ λίγο πριν βγει τετ α τετ σε πολύ εύκολες φάσεις.

Τυπική διαδικασία το παιχνίδι με τον ΑΡΗ να παλεύει μέσα στο γήπεδο να περισώσει την αξιοπρέπεια του. Απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που ήθελε αλλά δεν μπορούσε ούτε καν να απειλήσει. Το παιχνίδι των αντεπιθέσεων έβγαινε με ευκολία στο πρώτο ημίχρονο και με λίγη τύχη ή προσοχή περισσότερο ο Μανιάς θα μπορούσε να κάνει το 0-1. Έτσι απλά για να πανηγυρίσουμε ένα γκολ μιας και ο Δελφάκης όσο περνούσε η ώρα ανέβαζε στροφές. Τα 2 οφσάιντ του Μανιά σε εύκολες φάσεις, το ανάποδο φάουλ που έδωσε στον Σούνα στην φάση με τον Κάμπελ, τα πολλά αστεία φάουλ υπέρ του Ολυμπιακού στο τελευταίο εικοσάλεπτο του αγώνα και η υπερβολική κόκκινη κάρτα του Ηρακλή είναι ένα δείγμα γραφής του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Όταν όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα βαθμολογικά αδιάφορο παιχνίδι ανάμεσα στον πρωταθλητή και στον ουραγό της βαθμολογίας τότε ας μην απορούν οι φίλοι των ερυθρολεύκων γιατί δεν μπόρεσαν να αποκλείσουν ούτε την χειρότερη Μάντσεστερ της τελευταίας 20ετίας. Δεν έχει κανένα νόημα πλέον να συνεχίσουμε να κατακεραυνώνουμε τα "δικά μας παιδιά" για τις εμφανίσεις μέσα στον αγωνιστικό χώρο αλλά ευελπιστώ  τα τελευταία 2 χρόνια να μας γίνουν μάθημα για τη συνέχεια και να παίζουν οι καλύτεροι και οι πιο φορμαρισμένοι. Όχι επειδή ο ένας είναι δηλωμένος Αρειανός, ο άλλος επειδή ο μπαμπάς του έχει καλές σχέσεις με τον τάδε και ο τρίτος γιατί με την Κ20 έβγαζε μάτια... Αξιοκρατία και ίσες ευκαιρίες για όλους. Μπράβο στον Φοιρό που κατάφερε σύμφωνα με αυτά που είδαμε σήμερα να κατεβάσει έναν ΑΡΗ αξιόμαχο και όχι ένα ρεντίκολο σαν και αυτό της Τετάρτης κόντρα στον Εργοτέλη.

Οι αγωνιστικές περνάνε, το πρωτάθλημα τελειώνει και ακόμη φύλλο δεν κουνιέται σχετικά με το αύριο του ΑΡΗ. Μια αστεία δήλωση του Λ.Σκόρδα που την ίδια στιγμή που αδυνατεί να εξασφαλίσει τα αεροπορικά έξοδα για την μεταφορά της ομάδος στην Αθήνα θέλει να διασφαλίσει το μέλλον του ΑΡΗ και ένας Κούγιας που για την ώρα εκτός από ωραία λόγια δεν μας έχει πει τίποτα επί της ουσίας. Οι υβριστές συνεχίζουν να υβρίζουν, οι ανύπαρκτοι συνεχίζουν να είναι ανύπαρκτοι, ο ΑΡΗΣ βυθίζεται και η ζωή συνεχίζεται...