Άλλη μια άνευρη εμφάνιση, άλλη μια φθηνή ήττα και οι τίτλοι τέλους μιας προδιαγραμμένης πορείας που είχε ξεκινήσει από το καλοκαίρι έχουν αρχίσει να πέφτουν. Τα γνωστά αγωνιστικά προβλήματα στον χώρο της άμυνας και του κέντρου, η έλλειψη αξιόπιστων λύσεων από τον πάγκο και η έλλειψη καθαρού μυαλού από όλους όσους αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ οδήγησαν στην ήττα παρόλο το 0-1 του πρώτου ημιχρόνου. Ο κόσμος έδωσε δυναμικό παρών στην Κομοτηνή αλλά ούτε αυτό όπως φάνηκε αποτέλεσε έξτρα κίνητρο για τους παίκτες μας να δώσουν το κάτι παραπάνω.
Για την αξιοπρέπεια και τις όποιες μαθηματικές ελπίδες κατέβηκε η ομάδα μας σήμερα στο γήπεδο αλλά όπως φάνηκε οι παίκτες μας έκαναν περισσότερο αγγαρεία παρά προσπάθεια για να περισώσουν ότι μπορούν σε αυτή τη μίζερη χρονιά. Οι εμπνεύσεις του Σ.Παπαδόπουλου εδώ και καιρό δεν πιάνουν τόπο ενώ όπως φαίνεται και μέσα στο γήπεδο οι παροτρύνσεις των ανθρώπων της διοίκησης και του προπονητή προς τους παίκτες με εξαίρεση το παιχνίδι με τον μπαογκ πέφτουν στο κενό. Μόνο έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε αυτό που είδαμε σήμερα, σε ένα παιχνίδι όπου περιμέναμε κάτι καλύτερο στον αγωνιστικό χώρο. Ακόμη και στο πρώτο ημίχρονο όπου προηγηθήκαμε πολύ εύκολα θα μπορούσαμε να είχαμε βρεθεί πίσω στο σκορ είτε με το παραλίγο αυτογκολ του Καμινιώτη, είτε στο 32' με το δοκάρι του Ίγκορ. Μια φάση όπου βλέποντας στο replay την αντίδραση της άμυνας μας καταλαβαίνεις πόσο δίκιο είχαν όλοι όσοι από το καλοκαίρι φώναζαν ότι χωρίς έμπειρους αμυντικούς ομάδα δεν στήνεται... Στη συνέχεια ο Κύργιας μπορεί να εκμεταλλεύτηκε την λάθος έξοδο του τερματοφύλακα του Πανθρακικού αλλά με την εικόνα που είχε η ομάδα μας συνολικά λίγοι νομίζω πίστευαν ότι θα κρατήσουμε το σκορ. Με μια αδικαιολόγητη αλλά συνηθισμένη καθίζηση στην επανάληψη ο Πανθρακικός πήρε τα ηνία του αγώνα και άρχισε να πιέζει για την ισοφάριση. Το αχρείαστο φάουλ του Βλάχου έδωσε το δικαίωμα για το 1-1 ενώ ο Σ.Διούδης για ακόμη μια φορά προτίμησε να μην βγει δίνοντας την ευκαιρία στον Ίγκορ να κάνει το 2-1. Φυσικά και σε αυτή τη φάση η άμυνα κοιμήθηκε... Ελάχιστοι παίκτες διασώθηκαν σήμερα αλλά νομίζω μετά από ακόμη ένα οδυνηρό αποτέλεσμα δεν έχει σημασία να τους αναφέρουμε καν.
Κακή εμφάνιση, ακόμη πιο κακή ήττα και πλέον θα πρέπει να κοιτάξουμε στα μάτια την σκληρή πραγματικότητα. Η επόμενη ημέρα και η νέα εποχή που εδώ και καιρό αρκετοί συνΑρειανοί μας ανυπομονούν να ζήσουν είναι πιο κοντά από ποτέ. Είναι αρκετά λυπηρό που ο ΑΡΗΣ για 3η φορά στην ιστορία του οδηγείται στην πτώση αλλά είναι ακόμη πιο λυπηρό να βλέπεις συνΑρειανούς μια τέτοια ημέρα να αισθάνονται δικαιωμένοι και να βρίσκουν την ευκαιρία να διατυμπανίσουν την αντίθεση τους σε πρόσωπα και καταστάσεις. Όλα αυτά όμως επιλεκτικά, με αρκετές παρενθέσεις και χωρίς φυσικά κάτι το εποικοδομητικό για την επόμενη ημέρα. Από αύριο λοιπόν, με πιο καθαρό μυαλό ένας νέος κύκλος συζητήσεων ξεκινάει. Αρχίζουμε από τον καταλογισμό ευθυνών και καταλήγουμε στην επόμενη ημέρα του ΑΡΗ, ευελπιστώντας ότι το αύριο του ΑΡΗ δεν θα θυμίζει σε τίποτα όλα αυτά που ζούμε τα τελευταία χρόνια... Επιτέλους κάποιος να σεβαστεί τον κόσμο του ΑΡΗ, να του μιλήσει με ειλικρίνεια και να του δείξει τον δρόμο της ανάκαμψης. Όχι άλλα "περιτυλίγματα"και επικοινωνιακά τρικ. Δεν τα αντέχουμε...
ΥΓ. Αν και τα έχουμε ξαναζήσει, με τα γνωστά αποτελέσματα ο επίσημος ΑΡΗΣ, αρχίζοντας από την διοίκηση της ΠΑΕ θα πρέπει να εξαντλήσει κάθε πιθανότητα που υπάρχει ώστε η ομάδα μας να παραμείνει στην κατηγορία. Να αυξηθούν οι ομάδες; να μην πάρουν άδεια οι ομάδες που είναι να ανέβουν από την Football League; να τιμωρηθούν άλλες ομάδες για πλαστές φορολογικές ενημερότητες ή άλλες παραβάσεις; Όταν ο Αστέρας Τρίπολης το έχει πετύχει και οι Ολυμπιακός Βόλου, Καβάλα και Ηρακλής έχουν ανέβει κατηγορία με πολιτική απόφαση, τότε και ο πολυπληθής ΑΡΗΣ οφείλει να το απαιτήσει!
Παρά την σπουδή που υπάρχει από αρκετούς "κύκλους" εντός και εκτός ΑΡΗ για την επόμενη ημέρα του ποδοσφαιρικού τμήματος, διοίκηση, προπονητής και παίκτες οφείλουν να παλέψουν για τη νίκη σε όλα τα εναπομείναντα παιχνίδια. Αν όχι για τις όποιες μαθηματικές ελπίδες μας έχουν απομείνει, σίγουρα πρέπει για τον πληγωμένο κόσμο της ομάδος που ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες ψάχνει την ευκαιρία όπως στο αυριανό παιχνίδι για να ταξιδέψει χιλιόμετρα και να βρεθεί στο πλευρό του κιτρινόμαυρου Θεού.
Ο Πανθρακικός τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι από τις πιο αδιάφορες ομάδες του πρωταθλήματος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα ανοίξει τα πόδια για να περάσουμε όπως γίνεται σε πολλά άλλα παιχνίδια. Άλλωστε για να λέμε και του στραβού το δίκιο ακόμη και εκεί που οι αντίπαλοι μας έδειξαν την απαιτούμενη χαλαρώτητα εμείς παρουσιαστήκαμε κατώτεροι του αναμενομένου και μείναμε στο Χ. Όλα αυτά πλέον δεν έχουν σημασία και ο Σ.Παπαδόπουλος με τους παίκτες του θα πρέπει να αφήσουν στην άκρη την βαθμολογία και να δουν κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Οι απουσίες των Μπουγαϊδη, Μπακασέτα, Αγκάνθο και Πουλίδο γνωστές, ενώ η επιστροφή του Τριανταφυλλάκου στην δράση και στην αποστολή της ομάδος αποτελεί είδηση. Κατά τα άλλα η όλη εικόνα που θα δείξει η ομάδα μας αποτελεί ένα ερωτηματικό. Θα δούμε ξενερωμένους παίκτες με το μυαλό στην επόμενη ημέρα και στη συνέχεια της καριέρας τους ή μήπως θα τους δούμε "νευριασμένους" όπως στο ντέρμπι με τον συμπολίτη; Αν από την αρχή της χρονιάς έβγαζαν αυτό το πάθος και αυτή την ποδοσφαιρική αλητεία σίγουρα ο ΑΡΗΣ θα είχε καλύτερη τύχη. Και φυσικά θα υπήρχε και λογική στην πρωτιά στις κόκκινες κάρτες σε αντίθεση με τώρα που πρόκειται απλά για μια απόδειξη της πλαστογραφίας του πρωταθλήματος. Ευελπιστούμε ο Σ.Παπαδόπουλος να μην υποπέσει για πολλοστή φορά στα ίδια λάθη. Όταν οι ίδιοι παίκτες συνεχώς σπαταλάνε τις ευκαιρίες που παίρνουν απο τον προπονητή τους δεν βλέπω τον λόγο μέχρι το τέλος να συνεχίσει να τους εμπιστεύεται. Δεν έχουμε καμία εμμονή σε πρόσωπα. Δικά μας παιδιά ο Σουνάς και ο Αγγελούδης αλλά δυστυχώς φέτος έχουν προσφέρει μόνο απογοήτευση. Ενώ και η συμμετοχή του Καραγιάννη την προηγούμενη αγωνιστική ήταν μια έκπληξη. Δεν με ενδιαφέρει το προσωπικό κίνητρο του κάθε παίκτη αλλά όταν αγωνίζεται με τη φανέλα του ΑΡΗ, ακόμη και αν ο ΑΡΗΣ είναι τελευταίος οφείλει να τα δώσει όλα μέσα στο γήπεδο.
Ας κάνουμε 1-2 αγωνιστικές υπομονή μέχρι και μαθηματικά να έχουν ξεκαθαρίσει τα πάντα και μετά θα έχουμε όλο τον χρόνο δικό μας για να αρχίσουμε τις κατάρες στους υπεύθυνους της πτώσης αλλά και να ψαχτούμε για την επόμενη ημέρα. Η δημιουργία κλίματος πριν καλά καλά ο ΑΡΗΣ εξαντλήσει τις πιθανότητες του μόνο κακό κάνει. Τώρα βέβαια αυτό δεν γινόταν κατανοητό πριν τον αγώνα με τον Πλατανιά, τώρα θα γίνει που φθάσαμε μια ανάσα από το τέλος? Ξεχνάμε τα πάντα, γινόμαστε ένα με τα αδέρφια που θα ταξιδέψουν στην Κομοτηνή και όλοι μια γροθιά με τους παίκτες μας παλεύουμε για τη νίκη. Είτε αυτή έχει σημασία, είτε όχι... γιατί ΑΡΗ μου δεν γίνεται αλλιώς...
Λίγος φάνηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα που απέναντι σε έναν ανύπαρκτο μπαογκ που ήρθε να πάρει το Χ μιας και δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη παρά το αριθμητικό πλεονέκτημα για περισσότερα από 40'. Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για την εμφάνιση του πολυδιαφημισμένου συμπολίτη που θα ερχόταν στο γήπεδο μας και θα έκανε πάρτι αλλά δυστυχώς το μόνο που μας μένει είναι η πίκρα ακόμη μιας βραδιάς χωρίς νίκη και να αρχίσουμε να συμβιβαζόμαστε με αυτή την τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα.
Το παιχνίδι από πριν μύριζε μπαρούτι και ως ένα σημείο είδαμε περισσότερο μια κλωτσοπατινάδα παρά αγώνα ποδόσφαιρου. Μπορεί η ατμόσφαιρα να ήταν εκρηκτική αλλά σε καμία περίπτωση δεν έγινε τίποτα το τρομερό στο Κλ.Βικελίδης και αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί τα ελάχιστα αντικείμενα που έπεσαν στον αγωνιστικό χώρο θα περνούσαν απαρατήρητα αν οι παίκτες του μπαογκ δεν ερχόντουσαν αποφασισμένοι για να προκαλέσουν και να δυναμιτίσουν το κλίμα. Ψευτοτσαμπουκάδες, διαμαρτυρίες σε κάθε φάση στον διαιτητή και "παιχνίδι" με τον κόσμο στην κερκίδα από το πρώτο λεπτό. Μέσα σε όλα αυτά παίχτηκε και λίγο ποδόσφαιρο με τον ΑΡΗ να πετυχαίνει 2 γκολ το ένα δυστυχώς στην εστία μας. Στην επανάληψη οι αδυναμίες της ομάδος μας φάνηκαν ξεκάθαρα μιας και ενώ παίζαμε με παίκτη παραπάνω δεν μπορέσαμε ουσιαστικά να απειλήσουμε. Και πως να απειλήσεις όταν εκτός του Τάτου και λίγο του Αγκάνθο που συμμετείχε σε κάποιους συνδυασμούς μεσοεπιθετικά αλλά και τους Μανιά και Τσουμάνη που ήταν σχετικά δραστήριοι όλοι οι υπόλοιποι έμοιαζαν αρκετά νωχελικοί. Ενώ βλέποντας την απόδοση του Σουνά που πήρε ακόμη μια ευκαιρία από τον προπονητή του καταλαβαίνεις οτί σε αυτά τα παιχνίδια η τεχνική και το ταλέντο περνάνε σε δεύτερη μοιρά και η δύναμη, το πάθος αλλά και η προσωπικότητα που βγάζει ο παίκτης μέσα στο γήπεδο είναι αυτά που κάνουν την διαφορά. Αν φοβάσαι να πάρεις πρωτοβουλίες, να δημιουργήσεις ή να σουτάρεις για να κυνηγήσεις το γκολ τότε απλά σπαταλάς μια θέση στην 11αδα. Και για αυτό ευθύνη φέρει ο Σ.Παπαδόπουλος που συνεχίζει να εμπιστεύεται παίκτες που ολόκληρη την χρονιά δεν έχουν δείξει τίποτα. Μέχρι και η αλλαγή του Καραγιάννη είναι απλά η απόδειξη ότι ο προπονητής μας βρίσκεται σε απόγνωση. Δεν γίνεται παίκτες που ο ίδιος έχει κάνει εισήγηση να αποχωρήσουν τον Ιανουάριο ξαφνικά να συμμετέχουν στην αποστολή και σε παιχνίδια σαν το σημερινό. Όλα αυτά δείχνουν την προχειρότητα και τον πανικό του Σ.Παπαδόπουλο που από την στιγμή που δεν έχει τους παίκτες που θέλει στη διάθεση του οδηγείται σε λάθος αποφάσεις και πειράματα χωρίς λογική.
Ηφαίστειο ήταν το Κλ.Βικελίδης σήμερα με τον κόσμο σκασμένο να πανηγυρίζει σαν τρελός το 1-0 του Τάτου. Δυστυχώς το φινάλε ήταν το γνωστό πικρό που γευόμαστε σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια από την αρχή της χρονιάς. Η απογοήτευση είναι χαραγμένη στα πρόσωπα όλων μας και πλέον θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε σιγά σιγά την επόμενη ημέρα. Μια επόμενη ημέρα που εδώ και αρκετές αγωνιστικές κάποιοι συνΑρειανοί μας μόνο αυτή σκέφτονται και ίσως αυτά τα αποτελέσματα να βοηθάνε τις όποιες σκέψεις έχουν. Δεν εγκαταλείπουμε την μάχη, στεκόμαστε δίπλα στην Αρειανάρα και ευχόμαστε και αυτοί που είναι στη διοίκηση ή αυτοί που θα έρθουν αύριο μεθαύριο να κάνουν ότι μπορούν για να προασπίσουν τα συμφέροντα του συλλόγου. Σε αυτό το σάπιο πρωτάθλημα έχουμε δει πολλά "θαύματα" να γίνονται. Γιατί λοιπόν να μην γίνει και ένα για τον ΑΡΗ... Όσο για τον συμπολίτη απλά φάνηκε ξεκάθαρα πόσο γυμνή ομάδα είναι χωρίς το κοράκι στο πλευρό της. Όταν δεν μπορείς να δίνεις διαρκώς μπουνιές και εγκληματικά χτυπήματα τιμωρούνται τότε το μόνο που μπορεί να κάνει ο διεκδικητής του πρωταθλήματος και του Champions League είναι να πανηγυρίζει ισοπαλίες σαν την σημερινή κόντρα στον ουραγό του πρωταθλήματος.
Όταν μοιάζουν όλα να έχουν χαθεί, το τέλος να πλησιάζει και αισθάνεσαι ότι έχεις πιάσει πάτο για τα καλά τότε απαλλαγμένος από τον φόβο της αποτυχίας(μιας και έχεις ήδη αποτύχει) μπορεί επιτέλους να βρεις τις δυνάμεις και τα ψυχικά αποθέματα για να κάνεις όλα αυτά που δεν έκανες μια ολόκληρη χρονιά. Αυτό ακριβώς περιμένω από τους παίκτες μας μιας και κακά τα ψέματα το αυριανό παιχνίδι είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για όλους όσους απαρτίζουν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ για μια σταγόνα εξιλέωσης σε σχέση με τις πίκρες που μας έχουν προσφέρει από την αρχή της χρονιάς. Όχι ότι αν κερδίσουμε την Κυριακή σωθήκαμε ή θα κάνουμε κάτι μοναδικό που θα συζητιέται για πολλά χρονιά αλλά έστω και το να επιστρέψουμε το βράδυ της Κυριακής στα σπίτια μας με ένα προσωρινό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα πρόσωπα μας είναι κάτι.
Αγωνιστικά δεν μπορούμε να πούμε και πολλά μιας και από την μια ο συμπολίτης είναι καλύτερη ομάδα και από την άλλη αυτό το βρωμερό σύστημα που έχει στοχοποιήσει τον ΑΡΗ φρόντισε να μας αποδυναμώσει ακόμη περισσότερο μιας και για ακόμη μια αγωνιστική θα στερηθούμε τους Μπουγαϊδη και Μπακασέτα. Η συμμετοχή των Αγκάνθο, Γιαννίτση και Καμινιώτη είναι στα θετικά αλλά όλα θα φανούν στην διάθεση που θα δείξουν οι παίκτες μας. Δεν νομίζω ο Σ.Παπαδόπουλος να κάνει άλλα πειράματα ανάλογα με αυτό του Κύργια σαν δεξί μπακ που είδαμε για ακόμη μια φορά κόντρα στον Παναθηναϊκό. Αντιθέτως ευελπιστώ να δω τα τρεξίματα και την πίεση ψηλά που είδαμε στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό παρόλο που το τελικό αποτέλεσμα δεν μας δικαίωσε. Το να μπει η ομάδα παθητικά όπως μπήκε στα παιχνίδια με την Βέροια και τον ΟΦΗ σίγουρα δεν πρόκειται να μας προσφέρει κάτι. Ας κάτσουν να σκεφτούν λίγο οι παίκτες μας την μεγάλη ευκαιρία που έχουν μπροστά τους ώστε να χαρίσουν σε όλους εμάς λίγη χαρά. Ας σκεφτούν τις πίκρες που τόσο καιρό μας προσφέρουν, ας θυμηθούν όλες τις αδικίες που έχουν υποστεί από την αρχή της χρονιάς, ας σκεφτούν το διασφαλισμένο από τα τηλεοπτικά πριμ που τους έταξε η διοίκηση ή απλά ας παίξουν για τους εαυτούς τους για να μας πείσουν ότι η τελευταία θέση τους αδικεί. Ο προπονητής διάλεγει τους παίκτες αλλά όποιος και αν αγωνιστεί θα πρέπει να είναι έτοιμος να ματώσει μέσα στο γήπεδο. Αν διστάζει, δεν είναι σίγουρος ή έχει άλλα στο μυαλό του ας κάτσει σπίτι του. Εμείς περιμένουμε αύριο να δούμε 11 μαχητές πάνω στο χόρτο να κατατροπώνουν τους οχτρούς!
Αν και πραγματικά αυτό το ντέρμπι ξεχωρίζει από τα προηγούμενα λόγω της ιδιαίτερης σημασίας του αγώνα, η αμηχανία, ο προβληματισμός και η απογοήτευση για όλα όσα συμβαίνουν στην αγαπημένη μας ομάδα ήταν αυτά που επικράτησαν ολόκληρη την εβδομάδα. Είναι λυπηρό πριν το ντέρμπι που θα κρίνει τις ελάχιστες μαθηματικές ελπίδες που μας απομένουν να ζούμε ημέρες 2009... όπως τότε που κάποιοι "Αρειανοπατέρες" ξεκίνησαν τον δικό τους αγώνα για τις δικές τους φιλοδοξίες εκτός του αγωνιστικού χώρου. Πνίγουμε την απογοήτευση μας για όλα αυτά, παθαίνουμε αμνησία για ένα 24ωρό και το μόνο που μας μένει στο άδειο μας μυαλό είναι το παιχνίδι με αυτή την μισητή ομάδα που εκφράζει όλα αυτά που σιχαινόμαστε στον αθλητισμό και την Ελληνική κοινωνία γενικότερα. Απάντηση στον υπερόπτη κρατικοδίαιτο συμπολίτη μέσα στο γήπεδο! ΝΤΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!
Με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία από ότι στα προηγούμενα παιχνίδια κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα και αν κρίνουμε καθαρά από το τελικό αποτέλεσμα τότε σίγουρα μιλάμε για άλλη μια μεγάλη αποτυχία που χαντακώνει ακόμη περισσότερο την ομάδα και τον χιλιοταλαιπωρημένο κόσμο της. Ο φορμαρισμένος Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος από το ξεκίνημα του αγώνα και αφού με το γκολ λίγο πριν την λήξη του ημιχρόνου κατάφερε να ξεπεράσει το σοκ της ισοφάρισης κυριάρχησε στην επανάληψη αφήνοντας τον Σ.Παπαδόπουλο και τους παίκτες του να σκεφτούν τα λάθη που οδήγησαν σε αυτή την βαριά ήττα.
Επειδή εδώ στο PlanetARIS.gr μας αρέσουν οι αιρετικές απόψεις και έχουμε μάθει να μην κρίνουμε τα πάντα από το τελικό αποτέλεσμα θα αναλύσουμε το παιχνίδι από μια πολύ διαφορετική οπτική γωνία. Μπορεί το σχήμα και οι αλχημείες του Σ.Παπαδόπουλου να φώναζαν άμυνα αλλά αυτό που είδαμε μέσα στο γήπεδο ήταν κάτι το διαφορετικό. Με τον Α.Τάτο στην κορυφή της επίθεσης και σχεδόν ολόκληρη την ομάδα να πιέζει ψηλά είδαμε έναν ΑΡΗ που να θέλει να αιφνιδιάσει τον Παναθηναϊκό και να του βάλει δύσκολα από το ξεκίνημα του αγώνα. Η πίεση ως ένα σημείο απέδωσε μιας και ήταν αρκετές οι φορές που οι αμυντικοί του ΠΑΟ αναγκαζόντουσαν να γυρνάνε την μπάλα πίσω στον τερματοφύλακα ή να κάνουν λάθος μεταβιβάσεις. Αρκετές φορές κλέψαμε στην μπάλα στον χώρο του κέντρου ενώ βγήκαν και αρκετοί συνδυασμοί. Όταν όμως έχεις απέναντι σου μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό με παίκτες κυρίως μεσοεπιθετικά αρκετά γρήγορους και τεχνίτες τότε κάθε στιγμή αδράνειας μπορεί να την πληρώσεις όπως και έγινε. Με έναν αντίπαλο σαν τον σημερινό όπου έχει γρήγορους παίκτες, παίζει με την μπάλα κάτω και αναπτύσσεται από τα πλάγια με αρκετά μεγάλη επιτυχία το να βάλεις τον Κύργια σαν δεξί μπακ ήταν εξαρχής μια άστοχη κίνηση. Όπως επίσης και η τοποθέτηση του Βλάχου σαν εξτρέμ όπου δεν πρόσφερε απολύτως τίποτα. Ο ΑΡΗΣ χρειαζόταν μια άμυνα με μεγαλύτερη ταχύτητα και καλύτερα αντανακλαστικά που δυστυχώς δεν είχε. Μάλλον το σκάουτινγκ και το διάβασμα του παιχνιδιού από το τεχνικό τιμ δεν δούλεψε και τόσο καλά... Πάντως βλέποντας τον τρόπο που πίεζε ο ΑΡΗΣ σήμερα είναι απορίας άξιο γιατί στα προηγούμενα παιχνίδια με σαφώς χειρότερους αντιπάλους από τον σημερινό Παναθηναϊκό αντί να πιέζουμε όπως σήμερα καθόμασταν και περιμέναμε τα λεπτά να περάσουν. Ευελπιστώ στα επόμενα παιχνίδια ο ΑΡΗΣ να πιέζει όπως σήμερα και όχι να περιμένει πίσω από τη γραμμή του κέντρου λες και το Χ μας βολεύει.
Ο Παναθηναϊκός μπορεί να έχει τα δικά του οικονομικά προβλήματα και να βρίσκεται μακριά από τις θέσεις που διαχρονικά κατέχει στο Ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά σε σχέση με τον ταλαιπωρημένο ΑΡΗ μας φαίνεται αρκετά επίπεδα καλύτερος. Σαφώς πιο ποιοτικοί παίκτες όπου ανά πάσα στιγμή μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε μια αναμέτρηση όπως ακριβώς έκαναν τόσο την προηγούμενη αγωνιστική απέναντι στον αήττητο Ολυμπιακό όσο και σήμερα με τον προβληματικό ΑΡΗ αντίπαλο. Εμείς όπως από την αρχή της χρονιάς θα πρέπει να πορευτούμε με ότι όπλα έχουμε. Το παιχνίδι με τον συμπολίτη μυρίζει μπαρούτι από τώρα και μόνο η νίκη μπορεί να περισώσει κάτι από τον πληγωμένο εγωισμό μας. Ας αρχίσουν να το σκέφτονται από τώρα οι παίκτες μας μπας και την επομένη αγωνιστική χαμογελάσουμε έστω και για λίγο...
ΥΓ. Αν υπάρχει κάτι καλό που μπορώ να πω για τον Γιάννη Παπαδόπουλο και το πέρασμα του από τον ΑΡΗ μας, το μόνο στο οποίο θα σταθώ ήταν η απόφαση του να φύγει και οι δηλώσεις του όπου παραδέχθηκε ότι δεν άντεχε την πίεση του κόσμου. Μακάρι να το είχε κάνει πολύ νωρίτερα και να τον ακολουθούσαν αρκετοί από τους παίκτες που αγωνίζονται φέτος στον ΑΡΗ μπας και μένανε αυτοί που το λέει η καρδιά τους. Τουλάχιστον να ξέρουμε ότι αυτοί που αγωνίζονται είναι μαχητές και όχι φοβισμένα παιδάκια.
Ασφυκτιά ο ΑΡΗΣ μας στην τελευταία θέση της βαθμολογίας με τις μαθηματικές ελπίδες όσο περνάνε οι αγωνιστικές να στερεύουν και αυτές. Διοικητικά με όλα αυτά που δεν γίνονται από τη διοίκηση Σκόρδα αλλά και με όλες τις "τρικλοποδιές" που βάζουν διαρκώς όλοι οι υπόλοιποι που διεκδικούν την διοίκηση της ΠΑΕ μαζί με τους παρατρεχάμενους τους δεν περιμένουμε κάτι για αυτό όλες τις ελπίδες μας τις έχουμε εναποθέσει πάνω στον Σ.Παπαδόπουλο και τους παίκτες του. Όχι ότι και αυτοί με την σειρά τους δεν μας έχουν απογοητεύσει αλλά με όλα όσα συμβαίνουν στον ΑΡΗ φέτος ίσως να είναι και οι τελευταίοι που φταίνε.
Με τον φορμαρισμένο Παναθηναϊκό να θέλει να δώσει συνέχεια στην μεγάλη νίκη επί του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη αν θέλουμε να κερδίσουμε κάτι από αυτό το παιχνίδι θα πρέπει να τους αιφνιδιάσουμε. Δίλλημα για το αν θα πρέπει ο Σ.Παπαδόπουλος να ρισκάρει κατεβάζοντας την ομάδα πιο επιθετικά ή πιο αμυντικά κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Ο ΑΡΗΣ χρειάζεται 3ποντα και όχι τον βαθμό της ισοπαλίας. Μπορεί σε αγώνες όπως με τον Απόλλων, την Καλλονή τον Πλατανιά ακόμη και η ισοπαλία να έπαιζε σημαντικό ρόλο αλλά με τον Παναθηναϊκό δεν νομίζω ότι ο στόχος θα πρέπει να είναι το Χ. Για παράδειγμα ο ΑΡΗΣ παιχνίδια όπως με τον Παναιτωλικό εκτός και την Ξάνθη και τον ΟΦΗ εντός τα αντιμετώπισε αρκετά φοβισμένα, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στα μετόπισθεν με αποτέλεσμα να μαζέψει 3 βαθμούς. Αν αντι για αυτό έπαιζε φουλ επίθεση από το ξεκίνημα του αγώνα και απαιτούσε τη νίκη τουλάχιστον με Ξάνθη ή ΟΦΗ θα το πετυχαίναμε, άρα οι 3 βαθμοί πάλι θα ερχόντουσαν. Ενώ αρκετά διδακτικό θα έπρεπε να ήταν για εμάς το παιχνίδι με τη Βέροια όπου ενώ περιμέναμε μια Βέροια φοβισμένη που θα κλειστεί πίσω στην άμυνα μας ανάγκασε ένα ολόκληρο ημίχρονο να προσπαθούμε να αποφύγουμε το γκολ! Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε σήμερα, αιφνιδιάζοντας τον Παναθηναϊκό από το ξεκίνημα του αγώνα. Διαφορετικά ο φετινός ΑΡΗΣ με τις απουσίες που έχει δύσκολα να αντέξει το ενενηνταλεπτο. Όσο αφορά τους παίκτες που θα επιλέξει ο προπονητής μας αν και πριν ξεκινήσει ο αγώνας ακούγονται πολλές γκρίνιες για εμένα είναι σχεδόν τυπικό το θέμα. Η ουσία είναι τι προσανατολισμό θα έχει η ομάδα. Θα βγει μπροστά να διεκδικήσει τη νίκη ή θα δούμε φουλ άμυνα ελπίζοντας σε 2 ή 3 αντεπιθέσεις που ίσως να οδηγήσουν στο νικητήριο γκολ;
Ο Μάνταλος ήξερε πολύ καλά τι έκανε όταν απέβαλλε τους Μπουγαϊδη και Μπακασέτα, αλλά αυτό είναι το Ελληνικό πρωτάθλημα και από τη στιγμή που αδυνατούμε να αντιδράσουμε κάπως έτσι θα πρέπει να συνεχίσουμε. Πλέον αυτό που ψάχνουμε είναι ένα θαύμα και οι μόνοι που μπορούν να μας οδηγήσουν στο θαύμα είναι οι παίκτες μας. Όχι για τα 400.000 ευρώ που έταξε ο Λ.Σκόρδας την ίδια στιγμή που άπαντες είναι απλήρωτοι αλλά για να αποδείξουν οι ίδιοι παίκτες σε όλο τον κόσμο ότι η τελευταία θέση δεν τους αξίζει. Ο ΑΡΗΣ χρειάζεται νίκες για να σωθεί και μια νίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό μπορεί να τα γυρίσει όλα ανάποδα. Για αυτό ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΔΙΠΛΟ ΣΤΗ ΛΕΟΦΩΡΟ!
Ανύπαρκτος σε όλα τα επίπεδα αποδείχθηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα... Όσο διοικητικά με τους 2 προέδρους όσο και αγωνιστικά με μια ομάδα φοβισμένη που ήθελε αλλά δεν μπορούσε. Η απογοήτευση από την αγωνιστική εικόνα της ομάδος αλλά και τις τελευταίες εξελίξεις όπως φάνηκε σήμερα επηρέασε και τον κόσμο που δεν έδωσε μαζικό παρών όπως θα έπρεπε σε ένα τόσο καθοριστικό παιχνίδι. Ελπίδες πλέον μένουν μόνο μαθηματικές αλλά από τη στιγμή που η ομάδα μας αδυνατεί να κερδίσει αυτόν τον αδιάφορο ΟΦΗ τότε πολύ σύντομα και οι μαθηματικές ελπίδες να εκλείψουν.
Οι εξελίξεις των προηγούμενων ημερών ήταν τα πρώτα σημάδια ενός ΑΡΗ αποσυντονισμένου αντί στο μυαλό όλων να είναι η σημερινή νίκη. Κάπως έτσι παρασύρθηκε και ο Σ.Παπαδόπουλος που σε συνδυασμό με τις αρκετές και σημαντικές απουσίες κατέβασε μια 11αδα όχι με τόσο ξεκάθαρο επιθετικό αποπροσανατολισμό. Μάλιστα η τοποθέτηση του Αγγελούδη στην κορυφή της επίθεσης ήταν εξαρχής ένα ρίσκο μιας και ο νεαρός επιθετικός όσο συμπαθής και φιλότιμος και αν είναι δυστυχώς όλη την χρονιά όπως και σήμερα έχει αποδειθχεί πολύ λίγος. Όταν βλέπεις για 90' τον φουνταριστό επιθετικό σου να μην μπορεί να κερδίσει μια διεκδίκηση ή να μην καταφέρνει να χωθεί σε μια φάση τότε καταλαβαίνεις καλύτερα γιατί ακόμη και ο κουτσός Αγκάνθο είναι υπερπολύτιμος για αυτόν τον ΑΡΗ. Ενώ και ο εκρηκτικός και ταχύς Τσουμάνης πιθανόν να μπορούσε να προσφέρει πολλά πιο πολλά στα χαφ. Με αυτά και με αυτά είδαμε έναν ανούσιο ΑΡΗ, εντελώς ακίνδυνο απέναντι σε μια ομάδα που δεν πίεσε, δεν έκανε καθυστερήσεις και ώρες ώρες έμοιαζε να μην θέλει καν να βάλει γκολ... Ακόμη όμως και αυτός ο αδιάφορος ΟΦΗ κατάφερε κάποιες στιγμές να γίνει απειλητικός. Ευτυχώς εκεί ήταν ο Διούδης που σε 2-3 περιπτώσεις έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά και γλίτωσε την ομάδα μας από τα χειρότερα, αν και αυτή η ισοπαλία ισοδυναμεί με ήττα. Προσπάθησε ο Τάτος που έβγαλε 2-3 καλές μπαλιές, πάλεψε ο Μανιάς αλλά ως εκεί και τίποτα παραπάνω...
Η σημερινή ισοπαλία μοιάζει με ταφόπλακα. Μια εξέλιξη που διαφαινόταν εδώ και πολύ καιρό αλλά σαν ΑΡΗΣ, όποια διοίκηση και αν έχουμε αύριο(ή την Τρίτη) το πρωί θα πρέπει να παλέψει μέχρι το τέλος. Ο ΑΡΗΣ πρέπει να ξαναγίνει αξιοπρεπής όπως εύστοχα ειπώθηκε στην πρόσφατη Γ.Σ. αλλά η "λευκή πετσέτα" δεν είναι αξιοπρέπεια. Δεν μπορώ να ξέρω αν πραγματικά υπάρχουν Αρειανοί σήμερα που αισθάνονται χαρούμενοι για τους δικούς τους λόγους αλλά σήμερα στο γήπεδο με τη λήξη του αγώνα μόνο βουρκωμένα μάτια έβλεπες να ξεχειλίζουν με απογοήτευση και αγανάκτηση. Απογοήτευση για το κατάντημα του ΑΡΗ, αγανάκτηση για όλους αυτούς που επι χρόνια "βιάζουν" τα όνειρα μας. Όποιοι λοιπόν έχουν τα αρ@@@ια να βγουν μπροστά και να σώσουν την αξιοπρέπεια του ΑΡΗ ας το κάνουν, διαφορετικά ας κάνουν στην άκρη. ΜΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ!
Μπορεί η ομάδα μας αύριο να στερηθεί την παρουσία σημαντικότατων παικτών σαν τον Μπουγαϊδή, τον Αγκάνθο και τον Μπακασέτα αλλά σε διοικητικό επίπεδο θα κατέβει πάνοπλος με 2 διοικήσεις έτοιμες για όλα! Μπορεί να ηχεί σαν άνοστο αστείο στα αυτιά του ταλαιπωρημένου κόσμου του ΑΡΗ αλλά αυτή η τραγελαφική κατάσταση είναι μια πραγματικότητα για την οποία φέρουν τεράστια ευθύνη όλοι εμπλεκόμενοι ανεξάρτητα από το "στρατόπεδο" που ανήκουν. Ο αηδιασμένος από όλα αυτά κόσμος του ΑΡΗ το μόνο που μπορεί και πρέπει να κάνει είναι να αγνοήσει τα παιχνίδια εξουσίας και να σταθεί δυναμικά στο πλευρό του Σ.Παπαδόπουλου και των παικτών σε αυτή την απέλπιδα προσπάθειας σωτηρίας του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ εντός των 4 γραμμών.
Το παράπονο και την αγανάκτηση που έβγαλαν οι παίκτες μας στον αγώνα με τον Πλατανιά θα πρέπει να την μετατρέψουν σε ενέργεια, δύναμη και πάθος που θα τους οδηγήσουν στην νίκη κόντρα στον ΟΦΗ. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να προσπεράσουμε τα πάντα μέσα στο γήπεδο και να κερδίσουμε τον "αδιάφορο" ΟΦΗ. Γιατί όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι κόντρα στον ΑΡΗ πολύ σπάνια εμφανίζονται αδιάφορες ομάδες. Ο Μάνταλος με τον βοηθό του φρόντισαν να αποδυναμώσουν την ομάδα αποβάλλοντας επιλεκτικά τον Μπουγαϊδη και τον Μπακασέτα και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα πρέπει να λύσει ο Σ.Παπαδόπουλος. Μάλιστα ο τραυματισμός των 2 Ισπανών, του Καμινιώτη καθώς και η ξαφνική ίωση του Γ.Παπαδόπουλου μειώνουν ακόμη τις επιλογές του προπονητή. Με όλα αυτά η 11αδα μοιάζει με γρίφο μιας και εκτός από 4-5 θέσεις κυρίως στην άμυνα όλα τα υπόλοιπα θα φανούν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Πλέον νομίζω ο Σ.Παπαδόπουλος δεν θα ρισκάρει να πετάξει ούτε ένα ημίχρονο στα σκουπίδια όπως έκανε στα παιχνίδια με Βέροια και Πλατανιά και μάλλον θα δούμε έναν ΑΡΗ που από το πρώτο λεπτό θα μπει δυνατά και θα διεκδικήσει τη νίκη.
Αν και θα έπρεπε οι παίκτες μας να είναι ανεπηρέαστοι από όλα αυτά είναι λιγάκι δύσκολο να κλείσουν τα αυτιά τους σε όλες αυτές τις συζητήσεις της Τετάρτης για την επόμενη ημέρα του ΑΡΗ στη Β ή στη Γ ή ακόμη και τις φήμες αντικατάστασης του προπονητή. Κάτι ανάλογο φυσικά ισχύει και για τον κόσμο της ομάδος με τον καθένα να έχει την σεβαστή άποψη του. Αύριο το απόγευμα όμως, τα αφήνουμε όλα εκτός γηπέδου και από την κερκίδα κάνουμε κατάθεση ψυχής για να σπρώξουμε τους παίκτες μας στη νίκη. Δεν μας νοιάζει κανένας Σκόρδας, κανένας Στεφανίδης παρά μόνο το πως θα βοηθήσουμε τον ΑΡΗ ώστε να σωθεί και του χρόνου να αγωνίζεται στην σουπερλίγκα. Εκεί δηλαδή που είναι η φυσική του θέση. Ούτε στη Β, ούτε στη Γ... ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ!
ΥΓ. Άλλη μια "στημένη" δήλωση από παίκτες του ΑΡΗ. Αυτή τη φορά ο Σ.Διούδης μίλησε στο novasports από όπου θα αναδημοσιεύσουμε ένα κομμάτι « Παίζουμε ξεκάθαρα το τελευταίο μας χαρτί. Δεν είναι ανάγκη να λέμε μεγαλύτερες κουβέντες. Ισως το μόνο λάθος αυτής της εβδομάδας να είναι ότι πράγματα που δεν μας απασχολούν, έχουν μπει στα ενδότερα της ομάδας. Πρέπει να μείνουμε συγκεντρωμένοι, όσο μπορούμε περισσότερο και να παλέψουμε μ΄ όλες μας τις δυνάμεις για ένα παιχνίδι, δίχως αύριο».
ΥΓ2. Παρακαλούνται οι εμπλεκόμενοι στα παιχνίδια εξουσίας να σεβαστούν τις χιλιάδες των Αρειανών που θα παραβρεθούν στο Κλ.Βικελίδης για να στηρίξουν την ομάδα και τίποτα παραπάνω.
Ημέρες ανάλογες με τις περσινές όταν μπροστά μας είχαμε να αντιμετωπίσουμε τον Ατρόμητο θυμίζουν τα τελευταία 24ώρα με τον ΑΡΗ μας να βρίσκεται στην Κρήτη για να αντιμετωπίσει τον Πλατανιά σε ένα παιχνίδι όπου παίζουμε την ζωή μας. Δεν χρειάζεται να κρυφθούμε πίσω από το δάχτυλο μας και να πούμε ότι μας βολεύει άλλο αποτέλεσμα εκτός της νίκης. Ναι μεν ότι και να γίνει οι μαθηματικές ελπίδες θα υπάρχουν αλλά επειδή σχεδόν πάντα όταν εναποθέτεις τις ελπίδες σε μαθηματικές πιθανότητες το πιο πιθανό είναι να οδηγηθείς μια ώρα νωρίτερα στην αποτυχία για αυτό αύριο πρέπει πάση θυσία οι παίκτες μας να πάρουν τους 3 βαθμούς της νίκης.
Δοκιμές επι δοκιμών φαίνεται να έκανε όλη την εβδομάδα ο Σ.Παπαδόπουλος που μετά την ξεκάθαρη βελτίωση στο αμυντικό παιχνίδι της ομάδος ψάχνει να βρει τον τρόπο να λύσει το επιθετικό μυστήριο μιας και πλέον τα Χ δεν είναι αρκετά για να σώσουν την χρονιά. Η πιο συγκλονιστική αλλαγή που εκτός απροόπτου θα δούμε είναι αυτή με τον Τάτο στην κορυφή της επίθεσης κάτι που προσωπικά δεν τον βρίσκω άσχημο αν και θα θεωρούσα σαφώς πιο λογικό να προτιμηθεί μια πιο ορθολογική λύση με τον Μανιά στην κορυφή, τον Τσουμάνη σαν αριστερό χαφ που τα έχει πάει πολύ καλά όσες φορές έχει αγωνιστεί και τον Τάτο στην φυσική του θέση. Όπου και αν αγωνιστεί πάντως ο Α.Τάτος αν βρεθεί σε καλή ημέρα και πάρει και τις απαιτούμενες βοήθειες από τους συμπαίκτες του σίγουρα θα αποτελέσει για ακόμη μια φορά τον κινητήριο μοχλό της ομάδος. Αυτό που ακούγεται ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι οι επιλογές του Σ.Παπαδόπουλου για τον νευραλγικό χώρο του κέντρου όπου υπάρχει στα περισσότερα παιχνίδια τεράστιο πρόβλημα. Ναι μεν η επιστροφή του Ηρακλή στην αποστολή είναι κάτι το θετικό αλλά όταν ακούς ότι πολύ πιθανόν να ξεκινήσουν παίκτες που όλη την χρονιά πήραν μπόλικες ευκαιρίες και δεν κατάφεραν να προσφέρουν ούτε τα ελάχιστα τότε λογικό είναι να υπάρχει ανησυχία. Ας ελπίσουμε έστω και την τελευταία στιγμή ο Σούλης να μην ρισκάρει με επιλογές τύπου Γ.Παπαδόπουλου ή Σουνά γιατί θα είναι σαν να δοκιμάζεις στον πόλεμο την ίδια στρατηγική που όλες τις προηγούμενες φορές που την χρησιμοποίησες σε οδήγησε σε ήττα. Άγνωστο το κατά πόσο έχουν επηρεαστεί οι παίκτες μας ολόκληρη την εβδομάδα από τον ντόρο που προκάλεσε το όνομα του Μάνταλου αλλά και η υπόλοιπη "καταιγίδα αποπροσανατολισμού" αλλά αν ψάχνουμε να βρούμε κάτι ενθαρρυντικό για την αυριανή αναμέτρηση αυτό είναι τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Πλατανιάς. Σχεδόν με μισή ομάδα θα κατέβει ο αντίπαλος μας και αυτό είναι κάτι που δεν θα πρέπει ο Σ.Παπαδόπουλος και οι παίκτες του να αφήσουν ανεκμετάλλευτο.
Τι και αν ολόκληρη την εβδομάδα φωνάζαμε για την προσπάθεια αποπροσανατολισμού του κόσμου του ΑΡΗ(και κατά συνέπεια της ομάδος) από αυτό το σημαντικό παιχνίδι αλλά πως να μην ασχοληθείς με τίποτα άλλο όταν 2 ημέρες πριν τον αγώνα ο πρόεδρος της ΚΜΑ κάνει δηλώσεις κατά της τωρινής διοίκησης και του προπονητή, μιλάει για διχασμό και αιτιολογεί-δικαιολογεί το κυνήγι από τη διαιτησία; Πόσο μάλιστα όταν παραμονή του αγώνα εξαγγέλλεται μια έκτακτη γενική συνέλευση της ΚΜΑ όπου το κλίμα που θα επικρατεί θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το αποτέλεσμα του αυριανού αγώνα. Προφανώς και κάποιοι συνΑρειανοί μας ανυπομονούν όπως δηλώνουν για την "νέα εποχή" και κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να έρθει μια ώρα γρηγορότερα. Εύχομαι τα αποδυτήρια να ήταν κλειστά όλη αυτή την περίεργη εβδομάδα και όσοι κληθούν να αγωνιστούν στην αυριανή αναμέτρηση να κάνουν το καθήκον τους. Φυσικά επειδή δεν γίνεται να το προσπεράσουμε έτσι απλά αύριο θα φανεί αν θέλουν να μας τελειώσουν ή όχι. Ο ορισμός του Μάνταλου καθώς και των λοιπών γνωστών μελών της "παράγκας" που έχουν κληθεί για να διαφυλάξουν την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα είναι κάτι που μας έχει φέρει ανατριχίλα. Όσοι παρακολουθούν Ελληνικό ποδόσφαιρο γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Μάνταλος είναι ένας διαιτητής "ειδικών αποστολών" που συνήθως τις ολοκληρώνει με απόλυτη επιτυχία χωρίς το παραμικρό ίχνος ντροπής. Μακάρι να μην μας απασχολήσει αύριο, να μην ντυθεί Στυλιάρας και ο ΑΡΗΣ να πάρει ένα παλικαρίσιο διπλό που θα μας δώσει ελπίδα για τη συνέχεια! ΑΪΝΤΕ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΠΑΤΑ ΤΟ ΠΛΑΤΑΝΙ!
Φωτιά έχουν πάρει τα κομπιουτεράκια μετά την ολοκλήρωση του αγώνα με τη Βέροια όπου παρέα με το πρόγραμμα των ομάδων που βρίσκονται στην ουρά του βαθμολογικού πίνακα οδηγούν σε επαναλαμβανόμενους υπολογισμούς σχετικά με το πως μπορεί ο ΑΡΗΣ μας να σωθεί. Μια λογική που πολύ συχνά χρησιμοποιείται για να δώσει άλλοθι και να κατευνάσει τα πνεύματα σε δύσκολες καταστάσεις όπως αυτή που βιώνει ο ΑΡΗΣ την φετινή χρονιά. Δυστυχώς το αποτέλεσμα πολλές φορές είναι ο αποπροσανατολισμός και το χάσιμο των ρεαλιστικών στόχων που δεν είναι άλλος από τη νίκη σε κάθε παιχνίδι.
Εδώ και αρκετές αγωνιστικές ο Σ.Παπαδόπουλος κάνει αναφορές στους βαθμούς που πρέπει να συγκεντρώσουμε και στο που μπορούν να καλυφθούν οι χαμένοι βαθμοί θέλοντας κατά κάποιο τρόπο να πείσει άπαντες ότι τίποτα δεν έχει χαθεί και ότι ο ΑΡΗΣ θα πρέπει να σωθεί. Όταν όμως έρχεται η ώρα του αγώνα και βλέπεις την ομάδα να πετάει ένα ημίχρονο στα σκουπίδια με τόση ευκολία τότε μάλλον ο προπονητής μας θα πρέπει να αναθεωρήσει το σκεπτικό του και να προσπαθήσει να περάσει την λογική του "τελικού" στους παίκτες του αλλά και στον κόσμο. Κάτι που έγινε με τον Πανιώνιο αλλά δεν έγινε με τη Βέροια. Με τον Πανιώνιο όλοι μας πήγαμε στο γήπεδο γνωρίζοντας ότι αν δεν κερδίσουμε καταστραφήκαμε και για αυτό σχεδόν όλο το γήπεδο θα μπορούσε να πει κανείς ότι συμμετείχε στον αγώνα. Το ίδιο και ο πάγκος της ομάδος που πραγματικά εντυπωσίασε με την συμπεριφορά του στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Όλο αυτό το κλίμα δεν άφησε ανεπηρέαστους τους παίκτες που παρόλο που δεν πραγματοποίησαν κάποια σπουδαία εμφάνιση και είχαν κάποια θεματάκια με τον Πανιώνιο και τα σφυρίγματα του Τοπούζη τελικά το πάθος, το πείσμα και η αναγκαιότητα των 3 βαθμών οδήγησαν στη νίκη. Και αν και φάνηκε ότι είχαμε βρει τη συνταγή, μια συνταγή που έγινε ακόμη πιο "δυνατή" με τις προπαγανδιστικές δηλώσεις και ανακοινώσεις του Πανιωνίου για ανεξήγητο λόγο όλοι μας χαλαρώσαμε και πιστέψαμε σε χαζές θεωρίες του στυλ "εύκολα ή δύσκολα θα το κερδίσουμε". Ο κόσμος έδωσε βροντερό παρών στο γήπεδο αλλά δεν ήταν τόσο εκδηλωτικός, ο πάγκος μας είχε την κλασσική ηρεμία και οι παίκτες μας δεν έβγαλαν το κάτι παραπάνω στο γήπεδο. Ο κόσμος δεν παίζει μπάλα, ούτε καν ο προπονητής αλλά στον αγώνα με τη Βέροια φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο ένας μπορεί να σπρώξει τον άλλο και όλοι μαζί να βαδίσουμε προς τη νίκη. Το σύνθημα θα πρέπει να δοθεί από την κορυφή, δηλαδή την διοίκηση. Στην συνέχεια ο προπονητής θα το περάσει στους παίκτες και εμείς στην κερκίδα θα τους κάνουμε να συνειδητοποιήσουν ότι σε κάθε αγώνα από εδώ και πέρα θα πρέπει να παλέψουμε μέχρι θανάτου. Όλα τα υπόλοιπα είναι περιττά.
Μπροστά μας δεν έχουμε "τελικούς" γιατί στον τελικό διεκδικείς τίτλο για να χαρείς. Εδώ μιλάμε για αγώνα επιβίωσης που αν χάσεις όλα θα αλλάξουν. Και φυσικά αγαπητέ Σούλη και παίκτες του ΑΡΗ όταν παλεύεις μέχρι θανάτου ισοπαλία δεν υπάρχει. Για αυτό λοιπόν αφήνουμε τα κομπιουτεράκια στην άκρη και ετοιμαζόμαστε όλοι για αγώνες με την πλάτη στον τοίχο, για κατάθεση ψυχής μέσα στο γήπεδο και για αποστολή "αυτοκτονίας" στην Κρήτη και στα υπόλοιπα παιχνίδια μέχρι ο ΑΡΗΣ να ξυπνήσει αυτόν τον εφιάλτη!
Στη θεωρία ο ΑΡΗΣ έχει να περιμένει πολλά περισσότερα πάνω στο χορτάρι τόσο από τους βασικούς όσο και από αυτούς[…]
Το γεγονός ότι φορμάροναι όλο και περισσότεροι παίχτες είναι πολύ θετικό, φίλε Πλάνετ.Χθες δεν είχαμε την κατοχή μπάλας επειδή ο[…]
Φίλε Σπύρο, στα περισσότερα που γράφεις εν μέρει συμφωνώ αλλά το όλο πνεύμα της "παραίτησης" ή της "απαξίωσης" δεν μπορώ[…]
Καλησπέρα! Το μόνο site που δεν λογοκρίνει και μπορούμε να πούμε τον πόνο μας . Μετά τη σκόνη τι παρατηρούμε[…]
Κατανοώ την απογοήτευση για την εικόνα αλλά πιστεύω ότι είναι 100% λάθος και παγίδα στην οποία έχουν πέσει αρκετοί συνΑρειανοί[…]
Είμαστε μια παρέα οπαδών που ακολουθούμε την ομάδα πιστά σχεδόν παντού και το PlanetARIS.gr είναι ο τρόπος έκφρασης της αγάπης μας για την ομάδα εκτός γηπέδου. Σκοπός μας η διάδοση της ιδέας του ΑΡΗ μας μέσω του διαδικτύου!