Μαζεύοντας τα κομμάτια μας από τη χθεσινή ημέρα ντροπής γυρνάμε το διακόπτη, φοράμε την κιτρινόμαυρη πανοπλία και ετοιμαζόμαστε να βρεθούμε στον ποδοσφαιρικό μας ναό στο πλευρό του Θεού! Σε μια αναμέτρηση διαφορετική από τις άλλες μιας και θα κρίνει κατά πόσο η ομάδα μας έχει βάσιμες ελπίδες για να σωθεί. Και μόνο ότι η μια από τις 2 νίκες που έχουμε κάνει σε αυτό το εφιαλτικό για εμάς πρωτάθλημα είναι απέναντι στον Πανιώνιο είναι αρκετό για να αισιοδοξούμε ότι ύστερα από σχεδόν 1 γύρο( περίπου 6 μήνες πρωταθλήματος ) θα γευτούμε τη χαρά της νίκης. Έτσι και αλλιώς άλλο αποτέλεσμα δεν υπάρχει εκτός της νίκης και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το έχουν όλοι όσοι αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ στο μυαλό τους.

Στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό ο ΑΡΗΣ έφυγε αλώβητος δείχνοντας κάποια στοιχεία όπως δύναμη, πάθος και πονηριά(κυρίως στα τελευταία λεπτά) σε ένα δύσκολο γήπεδο με έναν πολύ καλό αντίπαλο. Αυτό το παιχνίδι όμως θα είναι πολύ διαφορετικό γιατί ο ΑΡΗΣ δεν μπορεί να αρκεστεί σε παθητικό ρόλο όπως έκανε στο Β ημίχρονο απέναντι με τον Παναιτωλικό αλλά θα πρέπει να πετύχει το γκολ(ή τα γκολ) που θα τον οδηγήσουν στη νίκη. Σε αυτό βοηθάει η επιστροφή του Α.Τάτου και του Καμινιώτη ενώ ευχάριστο είναι και το γεγονός ότι Μπουγαϊδης, Γιαννίτσης και Μανιάς που ήταν αμφίβολοι θα αγωνιστούν κανονικά. Εκτός αποστολής έμειναν οι Βλάχος και Ψυχογιός άρα η λογική λέει ότι θα δούμε τον Βαγγελή στη φυσική του θέση και τον Τσουμάνη σαν αριστερό μπακ παρόλο που η παρουσία του νεαρού μπακ έχει πληγώσει την ομάδα σε αντίθεση με τις φορές που έχει αγωνιστεί πιο μπροστά και τα έχει πάει σαφώς καλύτερα.  Πειράματα τύπου Πουλίδο ή Κύργια στα χαφ δύσκολα θα δούμε. Από εκεί και πέρα σοβαρή υποψηφιότητα βάζει ο Τσιάρας να αγωνιστεί και πάλι σαν "κόφτης" στα αμυντικά χαφ και μαζί με τον Καμινιώτη να κλειδώσουν τις συγκεκριμένες θέσεις. Ο Σ.Παπαδόπουλος στις δηλώσεις του δείχνει να κατανοεί ότι πρέπει να αλλάξει κάτι και να βρει τις λύσεις για τα εντός έδρας αλλά αυτό θα πρέπει να το αποδείξει με τις επιλογές του. Ενδεχόμενη προτίμηση στον Γιάννη Παπαδόπουλο απλά θα αποδείξει ότι ο προπονητής μας χάνεται στις εμμονές του. Ο Πανιώνιος έχει αποδείξει ότι είναι μαχητική ομάδα αλλά όπως φάνηκε και στο παιχνίδι του πρώτου γύρου αυτό δεν είναι αρκετό.

Δύσκολες εποχές για Αρειανούς όμως αυτές τις δύσκολες εποχές δείχνουμε πόσο δυνατοί είμαστε. Δεν είναι η πρώτη φορά που η ομάδα μας θα αγωνιστεί με την πλάτη στον τοίχο. Όπως τις προηγούμενες φορές τα καταφέραμε έτσι θα τα καταφέρουμε και σήμερα. Πάντα ο κόσμος ήταν παρών στα δύσκολα, πόσο λοιπόν όταν έχουμε ένα τέτοιο παιχνίδι στην έδρα μας. Αφήνουμε στεναχώριες, δουλειές και λοιπές υποχρεώσεις και προετοιμαζόμαστε για να κατηφορίσουμε από νωρίς στο Κλ.Βικελίδης. Οι παίκτες του Πανιωνίου θα πρέπει πρώτα να λυγίσουν από τις φωνές μας και στην συνέχεια να υποκλιθούν στην ανωτερότητα των παικτών μας. Για το κοράκι δεν θέλω να σκέφτομαι καν ότι μπορεί να μας βάλει τρικλοποδιές. ΔΥΝΑΜΗ, ΠΑΘΟΣ, ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΕΡΚΙΔΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΜΑΣ! ΑΪΝΤΕ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Ανάμεικτα συναισθήματα μας άφησε η σημερινή αναμέτρηση κόντρα στον Παναιτωλικό σε ένα γήπεδο βούρκο που μόνο ποδόσφαιρο δεν μπορούσε να παιχθεί. Τόσο στην εμφάνιση της ομάδος όσο και στον βαθμό που κερδήθηκε δύσκολα μπορεί κανείς να πει αν θα βάλουμε θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Η συνέχεια όμως του πρωταθλήματος και τα 2 συνεχόμενα εντός έδρας παιχνίδια με Πανιώνιο και Βέροια θα είναι αυτά που θα κρίνουν κατά πόσο βαθμοί ισοπαλίας απέναντι σε ομάδες σαν τον αήττητο εντός έδρας Παναιτωλικό ή τον εξαιρετικό Ατρόμητο που υποδεχθήκαμε πριν μερικές αγωνιστικές είναι πολύτιμοι ή όχι.

Αν και περιμέναμε αλλαγές σήμερα ο Σούλης Παπαδόπουλος κατάφερε να μας αιφνιδιάσει με ένα αρκετά περίεργο σχήμα και παίκτες να αγωνίζονται σε θέσεις που δεν τους έχουμε ξαναδεί. Έστω και έτσι όμως φάνηκε ότι κάποιοι παίκτες δεν μπορούν με πρώτο και καλύτερο τον Γ.Παπαδόπουλο που και σήμερα αν και αγωνίστηκε 73' ζήτημα να ανακατεύτηκε σε 3-4 φάσεις... Ενώ και ο Πουλίδο αν και έδωσε μάχες θα περίμενα να προσφέρει περισσότερα σε ένα παιχνίδι που πήγε στη δύναμη. Κατά τα άλλα ο αμυντικός προσανατολισμός της ομάδος, ο κακός αγωνιστικός χώρος η ποιότητα και το πείσμα που έδειξαν οι παίκτες του Παναιτωλικού έκαναν στο δεύτερο ημίχρονο το γήπεδο να γέρνει προς την εστία μας και το ότι κρατήσαμε την εστία μας ανέπαφη ήταν πραγματικά ευτύχημα. Καθοριστικό ρόλο στην πορεία του αγώνα έπαιξε ο ατυχής τραυματισμός του Μπουγαϊδη που και σήμερα αποτελούσε σημείο αναφοράς για την άμυνα μας και υπήρχε μια σιγουριά στα μετόπισθεν.  Πέρα από τον βαθμό της ισοπαλίας σήμερα μπορούμε να κρατήσουμε την επάνοδο του Βαγγελή που ήταν αρκετά καλός στα αμυντικά του καθήκοντα, το ντεμπούτο του μαχητικού Τσιάρα αλλά και την παρουσία των Νταμαρλή και Γιαννίτση με τον Γιαννίτση να αρχίζει να αποκτάει μια σταθερότητα. Μανιάς, Μπακασέτας και Τσουμάνης, τρέξανε, προσπαθήσανε, παλέψανε αλλά η ομάδα ήταν απελπιστικά κομμένη στα 2 και το γήπεδο δεν βοηθούσε την αντεπίθεση. Το ίδιο φυσικά δεν μπορούμε να πούμε για τον Σουνά που αν και μπήκε σε χρονικό σημείο που η ομάδα είχε οπισθοχωρήσει υποτίθεται ότι ένας παίκτης έρχεται από τον πάγκο για να προσφέρει το κάτι παραπάνω. Ευχάριστη έκπληξη ήταν και ο Σ.Διούδης σήμερα που  δεν φοβήθηκε και είχε πολλές επιτυχημένες εξόδους παρόλο που ο Γιάχος προσπάθησε να τον βγάλει μοιραίο. Πάντως με γνώμονα τον κακό αγωνιστικό χώρο τελικά οι επιλογές του Σ.Παπαδόπουλου(εκτός του Γ.Παπαδόπουλου) αποδείχθηκαν σωστές μιας και έβγαλαν δύναμη και πάθος που ήταν απαραίτητη σε αυτό το παιχνίδι.

Το αν μας φθάνουν τα πονταλάκια θα φανεί από τις επόμενες αγωνιστικές, εκεί που θα πρέπει από τώρα να προετοιμαζόμαστε για μια δυναμική παρουσία του κόσμου. Κάτι φαίνεται να αλλάζει στην ομάδα με τις νέες μεταγραφές και αν στον σημερινό ΑΡΗ βάλουμε τους Τάτο και Καμινιώτη και ίσως και τον Ψυχογιό την επόμενη αγωνιστική τότε μπορεί η πολυπόθητη νίκη να έρθει. Και αν έρθει επιτέλους η νίκη τότε σίγουρα η ψυχολογία θα αλλάξει και θα δούμε έναν πολύ διαφορετικό ΑΡΗ. Είμαστε ακόμη ζωντανοί και θα παλέψουμε μέχρι το τέλος!

Να εξαντλήσει τις όποιες πιθανότητες μας έχουν απομείνει θα προσπαθήσει η ομάδα μας σήμερα στο Αγρίνιο κόντρα στον Παναιτωλικό. Ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι όπου ο ΑΡΗΣ μας θα παρουσιαστεί αρκετά διαφορετικός λόγω των πολλών απουσιών και αλλαγών που θα δούμε σήμερα. Μια καθοριστική αναμέτρηση που θα διευθύνει ο γνωστός Γιάχος, ένα από τα πρωτοπαλίκαρα της παράγκας οπότε και θα φανεί ξεκάθαρα αν η διοίκηση της ομάδος έχει καταφέρει να αλλάξει κάτι παρασκηνιακά ή αυτή κοροϊδία με διαιτησίες τύπου Βοσκάκη, Σιδηρόπουλου, Ιωαννίδη κτλ συνεχιστεί και σήμερα στο Αγρίνιο.

Το πόσο σημαντικό είναι και το σημερινό παιχνίδι είναι περιττό να αναρωτηθούμε κατά πόσο το έχουν αντιληφθεί ο Σ.Παπαδόπουλος και οι παίκτες του. Το θέμα είναι αν μπορούν να τα καταφέρουν εκεί που όλες οι υπόλοιπες ομάδες της σουπερλιγκας έχουν αποτύχει με την συντριπτική πλειοψηφία από αυτές να μην μπορούν να πάρουν καν τον βαθμό της ισοπαλίας. Για αυτό το λόγο αλλά και λόγω της γενικής κατακραυγής(άσχετα που κανείς προπονητής δεν παραδέχεται κάτι τέτοιο) ο Παπαδόπουλος θα παρατάξει έναν ΑΡΗ πολύ διαφορετικό από τις προηγούμενες αγωνιστικές. Εκτός από τους Αγκάνθο, Οικονομόπουλο που έμειναν εκτός αποστολής, τον Καμινιώτη που και σήμερα θα απουσιάσει λόγω τραυματισμού  και τους τιμωρημένους Τάτο και Ηρακλή όπως όλα δείχνουν θα έχουμε το ντεμπούτο του Βαγκελί και του Τσιάρα αλλά και την επιστροφή του Ψυχογιού ύστερα από πάρα πολύ καιρό. Ενώ αν προσθέσουμε την επιστροφή του Μπουγαϊδή δίπλα στον Γιαννίτση(ο Πουλίδο μάλλον μένει στον πάγκο) και την χρησιμοποίηση του Νταμαρλή ύστερα από αρκετές αγωνιστικές τότε μιλάμε για έναν πολύ διαφορετικό ΑΡΗ. Αιχμή του δόρατος αυτή τη φορά θα είναι ο Μανιάς στην κορυφή της επίθεσης που εδώ και αρκετές αγωνιστικές μοιάζει να πατάει πάρα πολύ καλά παρόλο που δεν αγωνίζεται στην φυσική του θέση. Εκεί όμως που πιθανόν να κριθούν τα πάντα είναι στην αμυντική λειτουργία της ομάδος και στα ατομικά λάθη που θα πρέπει πάση θυσία να αποφευχθούν. Μόνο με πάθος και συγκέντρωση για ενενήντα λεπτά από όλους όσους αγωνιστούν θα έχουμε τύχη σήμερα γιατί διαφορετικά τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα μιας και ο Παναιτωλικός στην έδρα του είναι πολύ δυνατός. 

Η απόφαση για 2+1 ομάδες που θα υποβιβαστούν σε σχέση με τις 3 που είχε ακουσθεί μοιάζει με ιδανικό σενάριο γιατί σε αυτό το πρωτάθλημα παρασκηνίου πολύ δύσκολα ο ΑΡΗΣ να επωφεληθεί από "αδιάφορες" ομάδες. Για αυτό λοιπόν όσο περισσότερες ομάδες καίγονται για βαθμούς τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουμε. Φυσικά όλα αυτά εφόσον κάποια στιγμή αρχίζουμε να κερδίζουμε και να μαζεύουμε τρίποντα γιατί πλέον με τα πονταλάκια δουλειά δεν γίνεται... Άιντε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ξύπνα και  πάτησε τους!

Παρακολουθώντας παιχνίδια σαν το σημερινό πραγματικά αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας. Καλά τα μεγάλα λόγια στήριξης, εμψύχωσης και πίστης στην αγωνιστική ανάσταση των παικτών αλλά έτσι όπως πάμε θα ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα, ο ΑΡΗΣ θα έχει υποβιβαστεί και εμείς ακόμη θα περιμένουμε από συγκεκριμένους παίκτες να βρουν τον καλό τους εαυτό. Στην Λειβαδιά ο ΑΡΗΣ με τη βοήθεια του Ιωαννίδη μπορεί να έκανε το χαρακίρι αλλά η μεταμόρφωση της ομάδος χάρη στα νέα μεταγραφικά αποκτήματα ήταν κάτι που μας έκανε αισιόδοξους, Σήμερα ο Σ.Παπαδόπουλος αποφάσισε να μας γυρίσει πίσω και να δώσει ακόμη μια ευκαιρία σε παίκτες που όλη τη χρονιά αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις ειδικές συνθήκες του φετινού ΑΡΗ με το αποτέλεσμα όμως να είναι ακριβώς το ίδιο με όλα τα προηγούμενα παιχνίδια. 

Η ομάδα μπήκε δυνατά, είχε διάθεση και έδειξε από το ξεκίνημα ότι θέλει πάση θυσία τη νίκη. Μόλις στο 4' ο Γιαννίτσης έχασε μοναδική ευκαιρία να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα ενώ λίγο πιο μετά ο "ακριβοδίκαιος" Κάκος έκλεισε τα ματιά στο ξεκάθαρο τράβηγμα πάνω στον Μανιά στην προσπάθεια του σκοράρει μέσα στη μεγάλη περιοχή. Όλα άρχισαν να στραβώνουν από το 25' και μετά εκεί που ο πολύ καλός Καμινιώτης τραυματίστηκε και ο Σούλης Παπαδόπουλος αποφάσισε να εμπιστευτεί τον Γ.Παπαδόπουλο. Να πούμε ότι μας έκανε έκπληξη που ο ΑΡΗΣ έχασε ξαφνικά το κέντρο και ότι ο Γ.Παπαδόπουλος πέρασε ακόμη ένα παιχνίδι απαρατήρητος; Με εξαίρεση φυσικά την φάση του Β ημιχρόνου όπου κατάφερε να ξεσηκώσει όλο τον κόσμο εναντίον του όταν με όλο το γήπεδο ανοιχτό μπροστά του, χωρίς την παραμικρή πίεση αυτός δίστασε να βγει μπροστά και αποφάσισε να γυρίσει πίσω. Μια ενέργεια που απλά δείχνει ότι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής δεν έχει το καθαρό μυαλό ή την ψυχολογία αν προτιμάτε που χρειάζεται ο ΑΡΗΣ για να πάρει τους βαθμούς. Η φάση του γκολ της Ξάνθης είναι πάλι ένας συνδυασμός προσωπικών λαθών παικτών που  όλη τη χρονιά κάνουν τα ίδια και τα ίδια. Σε πρώτο χρόνο ο Πουλίδο λανθασμένα γυρνάει την μπάλα προς τα πίσω, εκεί που ως συνήθως ο Διούδης παραμένει καρφωμένος στην γραμμή της εστίας του και δέχεται το 0-1... Ώραια λέμε για την άμυνα μας, για τα προσωπικά λάθη στα στημένα κτλ κτλ αλλά τουλάχιστον τα μισά γκολ που έχει δεχθεί ο ΑΡΗΣ φέτος είναι από φάσεις που πολύ χαλαρά ένας τερματοφύλακας με μεγαλύτερη εμπειρία που δεν τρέμει θα τις καθάριζε. Ενώ και στη συνέχει φάνηκε πόσο επηρεασμένος ήταν ο Διούδης. Αν σε αυτό το σκηνικό προσθέσουμε την είσοδο του Σουνά και του Αγγελούδη που επανέλαβαν μια από τις κλασσικές άνευρες παρουσίες τους αλλά και του Αγκάνθο που σε 2-3 φάσεις φάνηκε ξεκάθαρα ότι είναι σκιά του εαυτού το τελικό αποτέλεσμα ήρθε απολύτως φυσιολογικά.  

Απελπισία είναι το συναίσθημα που επικρατεί όπου με τους βαθμούς που πετιούνται με τόσο μεγάλη ευκολία να μας κάνουν πλέον να αναζητούμε το θαύμα. Μάλιστα η απογοήτευση είναι ακόμη μεγαλύτερη μιας και από έναν άνθρωπο σαν τον Σ.Παπαδόπουλο που περιμέναμε να φέρει τα πάνω κάτω ιδίως μετά τον ερχομό των νέων μεταγραφικών αποκτημάτων βλέπουμε ξαφνικά να τρώει το ένα κόλλημα μετά το άλλο. Εκτός ο φορμαρισμένος Ηρακλής, μπέρδεμα με τον Ψυχογιό, πέρα από κάθε λογική εμπιστοσύνη σε παίκτες σαν τους Γ.Παπαδόπουλο, Σουνά, Αγγελούδη, Διούδη, Πουλίδο και Αγκάνθο. Δεν ζητάμε να κρεμαστεί κανένας παίκτης αλλά να σφυρίζουμε αδιάφορα και να λέμε μετά από κάθε παιχνίδι πάλι το έπνιξε ο Διούδης, πάλι λάθος ο Πουλίδο, πάλι αόρατος ο Παπαδόπουλος, πάλι σκιά του εαυτού του ο Αγκάνθο, πάλι λίγος ο Σουνάς, πάλι ανούσιος ο Αγγελούδης... Άλλαξε το σύστημα, βάλε κορυφή τον Μανιά, ανακάτεψε την τράπουλα μπας και βρεις κανέναν παίκτη όπως τον Ρένια ή τον Κοτσαρίδη και μαζί με τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα παρουσίασε έναν διαφορετικό ΑΡΗ που μπορεί να σωθεί. Ο ΑΡΗΣ να σωθεί με μπροστάρηδες τους παίκτες που τον έχουν οδηγήσει από το ξεκίνημα της χρονιάς στον πάτο της βαθμολογίας είναι σχεδόν αδύνατο. Επιτέλους Σούλη πάρτο αλλιώς... γιατί η επανάληψη κουράζει...

Τα λόγια είναι περιττά σε παιχνίδια σαν το σημερινό όπου μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ με απίστευτη αυτοθυσία προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της, κάνει μια υπερπροσπάθεια και φθάνει μια ανάσα από μια νίκη ελπίδας και τελικά πέφτει σε ακόμη έναν τοίχο με σφυρίχτρα ονόματι Ιωαννίδης να του κλέβει με το έτσι θέλω τους 3 βαθμούς. Ανύπαρκτα φάουλ, ανύπαρκτες κάρτες, ανάποδα πλάγια, ανάποδα κόρνερ, οφσάιντ που δεν υπήρχαν και μια συμπεριφορά από τον διαιτητή και τον επόπτη που παρά το 1-3 δεν μπορούσαμε να είμαστε ήσυχοι ότι το ματς θα έληγε υπέρ μας. Αισθητά βελτιωμένος ο ΑΡΗΣ χάρη στα νέα μεταγραφικά αποκτήματα αλλά όπως φάνηκε οι μεταγραφές που έχουν αξία στο σιχαμένο πρωτάθλημα της σουπερλίγκας είναι αυτές εκτός γηπέδου.

Ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε πολύ δυνατά, πιέζοντας σχετικά ψηλά και με όλες τις γραμμές να λειτουργούν καλύτερα από κάθε άλλη φορά. Και ενώ οι Τάτος και Ηρακλής έμειναν στον πάγκο η ομάδα είχε αρκετά καλή ανάπτυξη μιας και οι Βλάχος, Καμινιώτης και Μπακασέτας έβγαζαν αρκετή ενέργεια και είχαν σωστές μεταβιβάσεις με ψυχραιμία. Ενώ στα μετόπισθεν ο Μπουγαϊδης έμοιαζε ο απόλυτος κυρίαρχος. Μάλιστα ο νεαρός αμυντικός όποτε του δινόταν η ευκαιρία προωθούσε και την μπάλα σωστά με αποκορύφωμα την αντεπίθεση και την ασιστ που οδήγησε στο 0-1. Ο Μπακασέτας δικαιολόγησε στο απόλυτο τον θόρυβο που είχε γίνει γύρω από το όνομα του και πολλούς από εμάς μας είχε προξενήσει ιδιαίτερη εντύπωση μιας και με πολύ ωραίο διαγώνιο συρτό σουτ έκανε το 0-2. Από την αρχή όμως του παιχνιδιού ήταν φανερό ότι ο ΑΡΗΣ δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο τους 11 του Λεβαδειακού αλλά είχε απέναντι του και έναν Ιωαννίδη που μαζί με τον βοηθό του έκαναν ότι μπορούσαν για να βάλουν τον αντίπαλο μας στο παιχνίδι. Χαρακτηριστική η φάση του 1-2 μιας και μετά την ανακάλυψη ενός ανύπαρκτου φάουλ πάνω στον Β.Βλάχο και την ώρα που συνομιλεί ο διαιτητής με τους παίκτες του ΑΡΗ οι παίκτες του Λεβαδειακού μειώνουν το 1-2.  Τα σφυρίγματα που έσπρωχναν τον Λεβαδειακό προς την εστία μας συνεχίστηκαν και στο 77' μπορεί το φάουλ που έκανε ο Μπουγαϊδής να ήταν ίσως λίγο παραπάνω από όσο έπρεπε σκληρό σε έναν χώρο που δεν χρειαζόταν αλλά η πρώτη κίτρινη κάρτα που είχε δεχθεί ήταν μια ανακάλυψη του Ιωαννίδη. Και έτσι με δέκα παίκτες τα πράγματα είχαν δυσκολέψει. Η εξαιρετική ασιστ στον  Μανιά και το 1-3 στο 82'  μας έκανε προς στιγμή να πιστέψουμε ότι θα φεύγαμε νικητές αλλά το παιχνίδι δεν είχε τελειώσει. Το κόρνερ που οδηγεί στο 3-2  ήταν ένα ακόμη δώρο του επόπτη μιας και ήταν πεντακάθαρο άουτ. Μάλιστα ο βοηθός του Ιωαννίδη αρχικά πήγε να δείξει άουτ και μετά το μετάνιωσε... Κάπου εκεί η ομάδα μας άρχισε να καταρρέει  και ο Γουναρίδης που ήταν εξαιρετικός να μεταμορφώνεται σε μοιραίος. Σίγουρα όταν το παιχνίδι στο 82' είναι 1-3 εύκολα μπορείς να πάρεις την νίκη που δικαιούσαι αλλά όλα αυτά αν μιλούσαμε για έναν φυσιολογικό αγώνα.  Προσπάθησαν οι παίκτες μας να καθυστερήσουν και να παγώσουν τον ρυθμό αλλά ο Ιωαννίδης επέμενε. Μάλιστα η κίτρινη κάρτα που έδωσε στον Γουναρίδη για καθυστερήσεις ενώ δεχόταν τις πρώτες βοήθειες δείχνει τον καημό που είχε ο διαιτητής για την έκβαση του αγώνα. Μέχρι και πριν το τέταρτο γκολ υπάρχει καθαρή αγκωνιά πάνω στον Ηρακλή από τον σκόρερ του τέταρτου γκολ που δεν σφυρίζετε...

Χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία να ανακάμψουμε με έναν πικρό τρόπο αλλά με λίγο πιο καθαρό μυαλό θα πρέπει να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει. Ο ΑΡΗΣ σήμερα έκανε την καλύτερη του εμφάνιση, κυρίως χάρη στις μεταγραφές. Αν λοιπόν δεν υπήρχαν οι τρικλοποδιές από την ΕΠΟ ο ΑΡΗΣ μπορεί να παρουσιαζόταν ακόμη καλύτερος στα σημαντικά παιχνίδια με τον Απόλλων και την Καλλονή. Σαν να μην φθάνει αυτό έχουμε μπροστά μας και τύπους σαν τον Σιδηρόπουλο που καθάρισε το παιχνίδι με τα Γιάννενα, το άλλο το φυντάνι που έβαλε το χεράκι στον αγώνα με την Καλλονή και σήμερα τον Ιωαννίδη. Με λίγα λόγια όσοι μιλάνε εδώ και καιρό ότι η προσπάθεια του ΑΡΗ για επιβίωση πρέπει να επικεντρωθεί εκτός γηπέδου και στο παρασκήνιο απλά επιβεβαιώνεται. Έρχεται εδώ μέσα ο Ατρόμητος και έχει μια εκνευριστική πενήντα πενήντα διαιτησία και πηγαίνεις εσύ στην Λειβαδιά σε ένα γήπεδο με συγγενείς και φίλους και καμιά 30αριά γενναίους Αρειανούς που ακουγόντουσαν σε όλο τον αγώνα και σε παίζει το κοράκι 100-0. Με αυτές τις συνθήκες ελπίδα δεν υπάρχει... Η συνέντευξη τύπου του Σ.Παπαδόπουλου αποτυπώνει ξεκάθαρα την εικόνα του αγώνα. Περιμένω μια αντίδραση επιτέλους από την ΠΑΕ για αυτό το έγκλημα που παρακολουθούμε με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Στόχος δεν είναι να αρχίσουμε να έχουμε καλύτερες διαιτησίες αλλά όπως μας έχουν κλέψει τόσους βαθμούς έτσι ακριβώς να μας τους δώσουν. Εύχομαι να μην εγκαταλείψει κανείς την προσπάθεια και μέχρι το τέλος να παλέψουμε με όλες τις δυνάμεις που μας απομένουν. 

Μετά και τα χθεσινά αποτελέσματα στο πρωτάθλημα της σούπερλιγδας  η ομάδα μας θα αγωνιστεί κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο στο ΟΑΚΑ μιας και πιθανό αποτέλεσμα εκτός της νίκης θα δυσκολέψει τόσο πολύ τα πράγματα που το μόνο που θα μας απομένει θα είναι να αναλωνόμαστε σε μαθηματικές πιθανότητες. Με μια νίκη σήμερα και σε συνδυασμό με το επόμενο εντός έδρας που ακολουθεί θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις της αντεπίθεσης που εδώ και τόσο καιρό περιμένουμε.  Κερδίζοντας την Καλλονή σήμερα όχι μόνο την μπλέκουμε πιο έντονα σε περιπέτειες αλλά ένα μεγάλο γκρουπ ομάδων που ίσως να θεωρεί ότι έχει "σωθεί" και μπορεί να "αδιαφορεί" σε διάφορα παιχνίδια βλέποντας έναν ΑΡΗ να βρίσκει έστω και καθυστερημένα τον εαυτό αναγκαστικά θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση.

Παρόλο που το θέμα της συμμετοχής των νέων μεταγραφικών αποκτημάτων παραμένει στον αέρα (λόγω της απουσίας φορολογικής ενημερότητας - προσωρινής διαταγής προστασίας από τους πιστωτές) ο Σ.Παπαδόπουλος αποφάσισε να τους πάρει όλους στην αποστολή. Ο λόγος είναι προφανής και δεν έχει να κάνει τόσο με το αγωνιστικό κομμάτι αλλά περισσότερο με το ψυχολογικό. Μέχρι να δούμε τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα να αγωνίζονται και να δικαιολογούν την παρουσία τους στον ΑΡΗ είναι λογικό να έχουμε τις αμφιβολίες μας για το κατά πόσο μπορούν να βοηθήσουν αλλά αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι αυτοί οι 5 νέοι παίκτες ίσως να αλλάξουν το κλίμα στα αποδυτήρια και να παρασύρουν και τους υπόλοιπους που έχουν εγκλωβιστεί σε μια μίζερη ψυχολογία που έχει μετατρέψει τα πόδια τους σε βαρίδια. Πάντως αν τελικά μέχρι το μεσημέρι δοθεί το ΟΚ για τις μεταγραφές, τότε σε συνδυασμό με την επιστροφή του Τάτου και του Κύργια που θα μετατοπίσει τον Α.Ηρακλή στα αμυντικά χαφ θα δούμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ σε σχέση με το παιχνίδι με τον Απόλλων. Σουνάς και Ρένια βάζουν υποψηφιότητα για 11αδα αλλά όπως όλα θα κριθούν την τελευταία στιγμή ανάλογα με το αν υπάρξει θετική απόφαση από το δικαστήριο σήμερα. Η Καλλονή μπορεί να άρχισε εντυπωσιακά και να μας κέρδισε μέσα στην έδρα μας κυρίως χάρη σε ένα από αυτά τα διαιτητικά σφυρίγματα που έχουν φέρει την ομάδα μας στον πάτο της βαθμολογίας αλλά εδώ και αρκετές αγωνιστικές φαίνεται να έχει χάσει το ρυθμό της. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι το πως θα παρουσιαστούμε εμείς μέσα στο γήπεδο και το πως θα καταφέρουμε να στείλουμε την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα. Γιατί καλές εμφανίσεις σαν αυτές της περασμένης αγωνιστικής χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι άχρηστες.

Νίκη και μόνο νίκη πρέπει να είναι η φράση που θα τριγυρνάει στο μυαλό όλων όσων αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ. Η κατάσταση έχει φθάσει σε οριακό σημείο και οι ευκαιρίες για ανάκαμψη ολοένα και λιγοστεύουν. Μια νίκη σήμερα μπορεί να δώσει την απαραίτητη ώθηση που χρειάζεται η ομάδα. Ο αδύναμος αντίπαλος, το αχανές γήπεδο, η διαφορετική ψυχολογία που έχουν φέρει τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα και το πείσμα του Σ.Παπαδόπουλου ίσως να είναι αυτά που θα κρίνουν θετικά το τελικό αποτέλεσμα. Μακάρι όσοι περισσότεροι μπορούν να βρεθούν σήμερα στο ΟΑΚΑ στο πλευρό της αγαπημένης μας ομάδας για να βοηθήσουν σε αυτό το δύσκολο παιχνίδι. Όλοι οι υπόλοιποι μπορεί το σώμα μας να είναι μακριά αλλά η καρδιά και το μυαλό μας θα είναι εκεί για το διπλό επιβίωσης!

Χιλιοπαιγμένο το σημερινό σενάριο με το γνωστό πικρό φινάλε για την ομάδα μας που παρά το πάθος και την επιμονή που έδειξε προδόθηκε από τις γνωστές στιγμές αδράνειας της άμυνας και του τερματοφύλακα. Πλέον είναι ολοφάνερο ότι κάποιοι παίκτες αδυνατούν να ανταποκριθούν στον ρόλο τους υπό τις υπάρχουσες συνθήκες και από τη στιγμή που τα πάντα κρέμονται από μια λεπτή κλωστή οι ευκαιρίες σε παίκτες που δεν έχουν φθαρεί ψυχολογικά μοιάζει να είναι μονόδρομος παρά το τεράστιο ρίσκο.

Ένα λεπτό και είκοσι δευτερόλεπτα ήταν αρκετά για να πεισθούμε ότι το μόνο διαφορετικό σήμερα ήταν το ημερολογιακό έτος. Άμυνα με τα μάτια, σέντρα σουτ και 0-1 από το καλημέρα. Και όμως οι παίκτες μας δεν μάσησαν, προσπάθησαν, δημιούργησαν φάσεις, κυνήγησαν το γκολ αλλά χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Λίγο η ατυχία, λίγο η επιπολαιότητα και πολύ ο εξαιρετικός Τζόρβας που σαν σωστός τερματοφύλακας έσωσε αρκετές φορές την ομάδα του από την ισοφάριση.  Σε αντίθεση με τον Διούδη που για πολλοστή φορά πληρώσαμε την κακή αντίδραση του. Το παιδί μπορεί να έχει πολλές δυνατότητες, όταν όμως δεν υπάρχει υγιής ανταγωνισμός για μια θέση ή ούτε καν η πολυτέλεια να μπει κάποιος άλλος(μιας και τους βγάλανε όλους σκάρτους ή τους ωθήσανε σε αποχώρηση)  για μερικά παιχνίδια ώστε να ηρεμήσει ψυχολογικά ο νεαρός τερματοφύλακας τότε τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε μέσα στο γήπεδο, σχεδόν από το ξεκίνημα της χρονιάς.  Τόσο η  αναμφισβήτητη αδυναμία του στις εξόδους όσο και το ψυχολογικό βάρος της ευθύνης που λόγω απειρίας αδυνατεί να σηκώσει τον έχουν κάνει πραγματικό κίνδυνο για την εστία μας. Κάθε γέμισμα προς την περιοχή μας ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταλήξει σε γκολ... Άραγε αν ο Απόλλων είχε έναν Διούδη στο τέρμα του με τόσα γεμίσματα και στημένα που είχαμε πόσο να είχε πάει το σκόρ? Κατά τα άλλα όταν ο Σουνάς με τόσα λάθη είναι ο καλύτερος του σημερινού ΑΡΗ τότε λογικό είναι ο ΑΡΗΣ να φθάνει μια ανάσα αλλά να μην μπορεί να σκοράρει. Ο Αγγελούδης φάνηκε και πάλι λίγος ενώ ο Παπαδόπουλος απλά έπεισε ότι το παλικάρι δεν μπορεί... Όσο για τον έμπειρο Πουλίδο ίσως να πρέπει να ξανασκεφτεί την περίπτωση του ο Σ.Παπαδόπουλος.  Η εμπειρία και η ωριμότητα ενός παίκτη φαίνεται από τον τρόπο παιχνιδιού του και όχι από την ηλικία του και ο Ισπανός φέτος φαίνεται έμπειρος μόνο στα χαρτιά. Εντύπωση έκανε ο Ρένια που με το που πέρασε έδωσε ζωντάνια στην δεξιά πλευρά και παραλίγο θα άλλαζε την ροή του αγώνα. Θα πρέπει ο Σούλης Παπαδόπουλος να δώσει ευκαιρίες σε παίκτες που δεν έχουν χρόνο συμμετοχής μιας και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους μοιάζουν να είναι κατεστραμμένοι ψυχολογικά και ανήμποροι να σταθούν στα πόδια τους.

Τα πράγματα σήμερα έγιναν ακόμη πιο δύσκολα, αν όμως υπάρχει μια ελπίδα για να σωθούμε αυτή έχει 2 ονόματα. Ο Λάμπρος Σκόρδας και ο Σούλης Παπαδόπουλος μοιάζουν ίσως οι μοναδικοί άνθρωποι στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ που πιστεύουν στην σωτηρία της ομάδος. Αυτό έδειξαν με τις δηλώσεις τους και ίσως είναι οι μόνοι που με μπροστάρηδες κάποιους παίκτες όπως τον Τάτο, τον Αγκάνθο και ίσως τα νέα αποκτήματα να μπορέσουν να αφυπνίσουν και τους υπόλοιπους παίκτες. Σήμερα χάθηκε άλλη μια σημαντική μάχη αλλά όχι ο πόλεμος. Είναι ιερή υποχρέωση όλων όσων αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ αλλά και του κόσμου να παλέψουν μέχρι το τέλος. Έστω με ότι θετικά μπορούμε να κρατήσουμε από τη σημερινή αναμέτρηση, με κάποιους παίκτες όπως ο Σουνάς και ο Ρένια να συνεχίσουμε την προσπάθεια. Με πίστη, τσαμπουκά και τρέλα κόντρα σε όλα και σε όλους!

ΥΓ. Σε τραγική κατάσταση η ομάδα με μια μικρή μερίδα του κόσμου να δείχνει να αδιαφορεί για αυτό και να ενδιαφέρεται περισσότερο για να περάσει τα μηνύματα της. "Τα λαμόγια δεν ξεχνώ..." λέει το πανό και οι ύβρεις έχουν συγκεκριμένα ονοματεπώνυμα. Όταν όμως σε ένα χωριό σαν τη Θεσσαλονίκη που ξέρουμε όλοι μας ποιοι πίνανε καφέ με ποιούς, ποιοί πήρανε πόστα στην ΠΑΕ, στα καταστήματα, στα μπαράκια, στον ARIS FM, κτλ.  και ποιοί κάνανε πλάτες σε όλα αυτά τα λαμόγια και τραμπουκίζανε Αρειανούς σε μια προσπάθεια να τους φιμώσουν τότε πραγματικά αναρωτιέμαι σε ποιούς αναφέρεται αυτό το πανό, από ποιους έχει γίνει και τι εξυπηρετεί να υβρίζεται ο μοναδικός άνθρωπος που έδωσε το παρόν στο Βελλίδειο και δήλωσε ότι βγαίνει μπροστά για να προσπαθήσει να σώσει την ομάδα? Τι εξυπηρετεί αυτή η στοχευμένη επίθεση τη δεδομένη στιγμή? Η γιούχα της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου προς αυτές τις αστείες αντιδράσεις είναι ένα σημάδι ότι και μνήμη έχει ο κόσμος του ΑΡΗ αλλά και θέλει το καλό της ομάδος. Που αν και το ξεσκαρτάρισμα είναι απαραίτητο για να πάει μπροστά αυτός ο σύλλογος και ίσως ο Λ.Σκόρδας είναι ένας από τους λίγους που έχει τα κότσια για να το κάνει τη δεδομένη χρονική στιγμή αυτό που προέχει είναι η σωτηρία της ομάδος. Θα ξαναεπαναλάβω για πολλοστή φορά σε κάθε συνΑρειανό ανεξάρτητα από την ηλικία του και τις πεποιθήσεις του. Όχι στην τυφλή εμπιστοσύνη και στην  μασημένη τροφή. Σκεφτείτε τι λέει, ποιος το λέει και αν υπάρχει κάποιος λόγος που το λέει... Ας σωθεί ο ΑΡΗΣ και μετά τα "οικογενειακά" σας...

Με το δεξί θέλει να μπει η ομάδα μας στο 2014, σπάζοντας το αρνητικό εντός έδρας σερί σε ένα παιχνίδι που μοιάζει πρόωρο τελικό. Ο Απόλλων Σμύρνης είναι μια από τις ομάδες που κυνηγάμε να βάλουμε από κάτω για αυτό η νίκη στον σημερινό αγώνα έχει διπλή βαθμολογική αξία. Τα σημάδια αλλαγής ψυχολογίας στην ομάδα φάνηκαν ακόμη και από το παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης αλλά όπως και με τα Γιάννενα αν δεν έρθουν οι 3 βαθμοί της νίκης όλα τα υπόλοιπα περνάνε σε δεύτερη μοίρα. 

Άπαντες στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο φαίνεται να έχουν αντιληφθεί την άμεση ανάγκη για νίκη, για αυτό και ο Σ.Παπαδόπουλος όπως βγαίνει από τα ρεπορτάζ φαίνεται να καταλήγει σε ένα σχήμα με παίκτες που έχουν περισσότερα επιθετικογενή στοιχεία από τους υπόλοιπους. Η απουσία του Τάτου, του Κύργια και του Ψυχογιού  σε συνδυασμό με τη φυγή των Ουντότζι και Έλσνερ είναι τα προβλήματα που καλείται να λύσει ο προπονητής μας. 4-4-2 με Αγκάνθο και  Μανιά να φαντάζει η πιο πιθανή γραμμή κρούσης με τους Τσουμάνη, Αγγελούδη, Σταυρόπουλο και Σουνά να βάζουν υποψηφιότηα για τις 2 πτέρυγες και τους Παπαδόπουλο και Οικονομόπουλο να είναι τα φαβορί μεσοαμυντικά. Στην άμυνα τώρα εκτός απροόπτου θα δούμε τους Μαργαρίτη, Ηρακλή, Πουλίδο και Καραγκούνη ενώ κάτω από τα δοκάρια θα κάτσει ο ντεφορμέ Διούδης.  Κάπως έτσι θα κατέβει ο ΑΡΗΣ σήμερα απέναντι σε έναν Απόλλων Σμύρνης  που έρχεται ενισχυμένος με 2 νέα μεταγραφικά αποκτήματα, κάτι που ευελπιστούσαμε να συμβεί και με την δική μας ομάδα αλλά δυστυχώς δεν κατέστει εφικτό. Αυτό όμως που έχει σημασία σε παιχνίδια σαν το σημερινό είναι η διάθεση και το πάθος που θα δείξουν οι παίκτες μας. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες η θέληση και η συγκέντρωση των παικτών είναι αυτό που καθορίζει το τελικό αποτέλεσμα και για αυτό θα πρέπει οι 11 που θα επιλέξει τελικά ο Σ.Παπαδόπουλος να κατέβουν σαν καμικάζι.

Το 2013 είναι παρελθόν και μαζί μια άσχημη αγωνιστική χρονιά για ολόκληρο τον ΑΡΗ. Δεν είναι ψέμα ότι οι γιορτές για τα 100 χρόνια όσο ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ είναι στην εντατική περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Για αυτό λοιπόν σήμερα πρέπει επιτέλους να γίνει το ξεκίνημα της αντεπίθεσης που περιμένουμε εδώ και καιρό. Αλλωστε έτσι όπως είναι το προγράμμα από τις πρώτες αγωνιστικές του Β γύρου θα φανεί αν υπάρχουν βάσιμες ελπίδες για να σωθούμε ή απλά κυνηγάμε το θαύμα και τις μαθηματικές πιθανότητες. Ιερη υποχρέωση κάθε φίλου του ΑΡΗ να βρεθεί σήμερα στις 19.30 στο Κλ.Βικελίδης και να συνταχθεί στον αγώνα για την επιβίωση της ομάδος μας! ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟ ΚΛ.ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑΣ!

Η αποστολή σωτηρίας του ποδοσφαρικού ΑΡΗ έχει ξεκινήσει εδώ και λίγες ημέρες. Ο Μιλίνκοβτις στο τελευταίο του παιχνίδι κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης  έφθασε κοντά στη νίκη αλλά για ακόμη μια φορά φύγαμε απογοητευμένοι. Η συστράτευση του Σούλη Παπαδόπουλου στον αγώνα μας είναι κάτι που έχει επηρεάσει θετικά τόσο τον κόσμο της ομάδος όσο και τους ίδιους τους παίκτες όπως διαρρέει εκ των έσω. Δεν είναι μυστικό ότι οι 2 Ισπανοί είχαν θέματα τόσο με τη διοίκηση όσο και με τον προπονητή, ενώ υπήρχαν και παίκτες σαν τον Παπαδόπουλο όπου ο Σέρβος προπονητής δεν μπόρεσε ποτέ να βρει το "κουμπί" του. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και ο ΑΡΗΣ σήμερα με τον Σ.Παπαδόπουλο στην άκρη του πάγκου θέλει να κλείσει τη χρονιά με μια νίκη ελπίδας! Μια νίκη που σημάνει την αντεπίθεση της ομάδος μας. Μια αντεπίθεση που επιβάλλεται και ανεξάρτητα από τη βαθμολογική μας θέση είναι κάτι πολύ εφικτό. Αρκεί φυσικά  άπαντες που αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ να θυμηθούν σε ποια ομάδα αγωνίζονται και πόσο μεγαλύτερο μέγεθος είναι η ομάδα μας με αυτές τις ομαδούλες των 300 φιλάθλων που βρίσκονται από πάνω μας.

Ο Ουντότζι εδώ και μέρες είναι παρελθόν και αν και η επιστροφή του είναι πολύ πιθανή ούτε σήμερα θα ενισχύσει την ομάδα μας. Ενώ και ο Έλσνερ δεν θα συνεχίσει οριστικά. Με λίγα λόγια η ομάδα μας σχεδόν την τελευταία στιγμή έχει να αντιμετωπίσει 2 σημαντικότατες απουσίες που στον φετινό ΑΡΗ είχαν καταλυτικό ρόλο. Ακόμη και αυτός ο Έλσνερ που από αμυντικό χαφ για γέλια κατέληξε σε μέτριο στόπερ. Ο Πουλίδο παρά την αλλαγή στάσης με τη φυγή Ηλιάδη και Μιλίνκοβιτς είναι τραυματίας και δεν θα μπορέσει να βοηθήσει. Έτσι λοιπόν ο Κύργιας θα είναι ο σίγουρος στην άμυνα ενώ η δεύτερη θέση παίζει ανάμεσα σε Ηρακλή και Καρασαλίδη. Ο Ηρακλής όχι ότι τα έχει πάει καλά σαν στοπερ αλλά πιθανόν ο Σ.Παπαδόπουλος να προτιμάει στη συγκεκριμένη θέση έναν πιο ετοιμοπόλεμο παίκτη παρά να ρισκάρει με τον Καρασαλίδη. Από εκεί ξεκινάνε όλα μιας και στις υπόλοιπες θέσεις πολύ δύσκολα να δούμε αλλαγές σε σχέση με τον αγώνα της Πέμπτης. Την αλλαγή που περιμένουμε να δούμε είναι κυρίως στην ψυχολογία, τη διάθεση και την αυτοπεποίθηση των παικτών που θα αγωνιστούν. Σε αυτό το πρωτάθλημα όταν δεν υλικό με ποιότητα όπως σχεδόν όλες οι ομάδες της σουπερλίγκας αυτό που μετράει είναι ο τσαμπουκάς και η δύναμη. 

Τα Γιάννενα είναι μια φιλική πόλη για τον ΑΡΗ και όπως σχεδόν κάθε φορά που αγωνιζόμαστε εκεί ο κόσμος του ΑΡΗ δίνει βροντερό παρών. Έτσι και σήμερα η ομάδα δεν θα είναι μόνη της. Τα Γιάννενα θα κιτρινίσουν όπως θα πρέπει να κιτρινίσει το διπλό. Η σημερινή νίκη σε συνδυασμό με το πρόγραμμα που ακολουθεί μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία της σωτηρίας. Καιρός οι παίκτες μας να πιστέψουν στις δυνάμεις τους, να παραδειγματιστούν από τους "πιτσιρικάδες" του μπάσκετ και με μπροστάρη τον Σ.Παπαδόπουλο που δήλωσε εμπιστοσύνη στο υλικό της ομάδος να πάρουν μια σπουδαία νίκη που θα φέρει την αισιοδοξία στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο. ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΠΑΡΕ ΤΟ ΔΙΠΛΟ!

Την ώρα που το ενδιαφέρον όλου του κόσμου του ΑΡΗ έχει επικεντρωθεί στο επενδυτικό ενδιαφέρον που δείχνει ο κ.Κωσταντινίδης υπάρχει και μια ομάδα που ταξιδεύει στην Κρήτη για να παλέψει για την επιβίωση της εντός των 4 γραμμών. Εκεί όλα τα θα και οι ελπίδες περνάνε σε δεύτερη μοίρα και ο Ζ.Μιλίνκοβιτς και οι παίκτες του θα πρέπει επιτέλους να αποδείξουν ότι αξίζουν κάτι παραπάνω και ότι κακώς όλοι μας έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας στην μεταγραφική ενίσχυση του Ιανουαρίου. Εμπόδιο στην προσπάθεια της ομάδος μας να φθάσει στη νίκη είναι οι απουσίες και τα μικροπροβλήματα λόγω τραυματισμών ενώ στα θετικά θα πρέπει να λογίσουμε τη συμμετοχή του Πουλίδο στην αποστολή. Κάτι που δεν ισχύει για τον έτερο Ισπανό που συνεχίζει να δηλώνει τραυματίας.

Υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες και μέσα σε ένα κλίμα έντονης κριτικής ο Ζ.Μιλίνκοβιτς θα πρέπει να βρει τις λύσεις ώστε ο ΑΡΗΣ να φύγει νικητής. Το έκανε 2 φορές εκτός έδρας με Βέροια και Πανιώνιο αλλά όταν η εικόνα σου δεν πείθει και η διαιτησία όπως συνήθως είναι κόντρα θα πρέπει να κάνεις το κάτι παραπάνω για να πετύχεις το επιθυμητό. Ο Μανιάς άνοιξε λογαριασμό με τα δίχτυα, ο Τσουμάνης έδειξε ότι όταν τα μπακ ανεβαίνουν όλα  μπορούν να αλλάξουν αλλά όταν στα μετόπισθεν έχεις μια τόσο αστεία άμυνα τίποτα δεν είναι αρκετό για πάρεις τους 3 βαθμούς. Και όταν μιλάμε για άμυνα σε καμία περίπτωση δεν επικεντρωνόμαστε στον τραγικό φέτος Πουλίδο αλλά σε ολόκληρη την αμυντική λειτουργία της ομάδος. Επιτέλους θα πρέπει να δούμε πίεση και δυνατά μαρκαρίσματα που θα ξεκινάνε από τους επιθετικούς και θα κορυφώνονται στην αμυντική τετράδα. Η άμυνα με τα μάτια και η συνεχής οπισθοχώρηση προφανώς και δεν αποδίδει για αυτό και θα πρέπει ο Μιλίνκοβιτς να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό και να μεταφέρει την πίεση πιο ψηλά και όχι στη μεγάλη περιοχή μας. Διαφορετικά όσο ωραία και αν σταθεί η ομάδα μας μεσοεπιθετικά το πιο πιθανό είναι να ξαναδούμε μια ή δύο στιγμές αμυντικής αφέλειας που θα στοιχίσει. Πλάνα για 11αδα δεν νομίζω ότι έχει σημασία να αναφέρουμε μιας και οι 3 βασικοί Τάτος, Ουντότζι και Ηρακλής είναι αμφίβολοι και θα αποφασισθεί κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή η συμμετοχή τους. Όσο για τον Εργοτέλη ίσως η εικόνα του να είναι ακόμη καλύτερη από τη βαθμολογική του θέση και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίσει μιας και έχει ως πρώτο σκορερ τον Διαμαντάκο που πέρσι με τη φανέλα του ΑΡΗ σε μια πολύ δύσκολη χρονιά πέρασε και δεν ακούμπησε. Αυτό κυρίως για τις κρίσεις που γίνονται γύρω από το υλικό της ομάδος μας αλλά και τον τρόπο που ο εκάστοτε προπονητής διαχειρίζεται το υλικό του. 

Δύσκολο παιχνίδι που ο ΑΡΗΣ μας θα πρέπει να κάνει την έκπληξη για να πάρει βαθμολογική ανάσα. Αν και ο Μιλίνκοβιτς σε γενικές γραμμές είναι συμπαθής οι συνεχόμενες αποτυχίες, οι πολλές απότομες αλλαγές στον καταρτισμό της 11αδα και το όλο θέμα που έχει δημιουργηθεί με τους 2 Ισπανούς με αποκορύφωμα τη μη συμμετοχή του Αγκάνθο και την "άστοχη" αλλαγή του Πουλίδο λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου στον αγώνα με τον Πανθρακικό θυμίζει κάτι από τον Αλκαράθ λίγο πριν το "κύκνειο άσμα" του στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Κέρκυρα. Ευχή όλων μας ο Μιλίνκοβιτς να βρει τη σωστή συνταγή, οι παίκτες του να τον δικαιώσουν, ο ΑΡΗΣ να φύγει νικητής από την Κρήτη και ο Αρειανός να κουνήσει αμυδρά τα χείλη του σε μια προσπάθεια να σχηματίσει χαμόγελο. Μια νέα ήττα με την εικόνα που έχει η ομάδα και το δεδομένο πρόβλημα που υπάρχει στα αποδυτήρια λίγο πριν την μεταγραφική περίοδο μπορεί να φέρει τον Μιλίνκοβιτς μια ανάσα από την έξοδο. Ένα σενάριο που δεν θέλουμε να το ζήσουμε μιας και οι αλλαγές προπονητών είναι η τελευταία λύση. Για αυτό Αρειανάρα κάνε μας τη χάρη και πάρε το διπλό!