Ανύπαρκτος σε όλα τα επίπεδα αποδείχθηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα... Όσο διοικητικά με τους 2 προέδρους όσο και αγωνιστικά με μια ομάδα φοβισμένη που ήθελε αλλά δεν μπορούσε. Η απογοήτευση από την αγωνιστική εικόνα της ομάδος αλλά και τις τελευταίες εξελίξεις όπως φάνηκε σήμερα επηρέασε και τον κόσμο που δεν έδωσε μαζικό παρών όπως θα έπρεπε σε ένα τόσο καθοριστικό παιχνίδι. Ελπίδες πλέον μένουν μόνο μαθηματικές αλλά από τη στιγμή που η ομάδα μας αδυνατεί να κερδίσει αυτόν τον αδιάφορο ΟΦΗ τότε πολύ σύντομα και οι μαθηματικές ελπίδες να εκλείψουν.

Οι εξελίξεις των προηγούμενων ημερών ήταν τα πρώτα σημάδια ενός ΑΡΗ αποσυντονισμένου αντί στο μυαλό όλων να είναι η σημερινή νίκη. Κάπως έτσι παρασύρθηκε και ο Σ.Παπαδόπουλος που σε συνδυασμό με τις αρκετές και σημαντικές απουσίες κατέβασε μια 11αδα όχι με τόσο ξεκάθαρο επιθετικό αποπροσανατολισμό. Μάλιστα η τοποθέτηση του Αγγελούδη στην κορυφή της επίθεσης ήταν εξαρχής ένα ρίσκο μιας και ο νεαρός επιθετικός όσο συμπαθής και φιλότιμος και αν είναι δυστυχώς όλη την χρονιά όπως και σήμερα έχει αποδειθχεί πολύ λίγος. Όταν βλέπεις για 90' τον φουνταριστό επιθετικό σου να μην μπορεί να κερδίσει μια διεκδίκηση ή να μην καταφέρνει να χωθεί σε μια φάση τότε καταλαβαίνεις καλύτερα γιατί ακόμη και ο κουτσός Αγκάνθο είναι υπερπολύτιμος για αυτόν τον ΑΡΗ. Ενώ και ο εκρηκτικός και ταχύς Τσουμάνης πιθανόν να μπορούσε να προσφέρει πολλά πιο πολλά στα χαφ. Με αυτά και με αυτά είδαμε έναν ανούσιο ΑΡΗ, εντελώς ακίνδυνο απέναντι σε μια ομάδα που δεν πίεσε, δεν έκανε καθυστερήσεις και ώρες ώρες έμοιαζε να μην θέλει καν να βάλει γκολ... Ακόμη όμως και αυτός ο  αδιάφορος ΟΦΗ κατάφερε κάποιες στιγμές να γίνει απειλητικός. Ευτυχώς εκεί ήταν ο Διούδης που σε 2-3 περιπτώσεις έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά και γλίτωσε την ομάδα μας από τα χειρότερα, αν και αυτή η ισοπαλία ισοδυναμεί με ήττα. Προσπάθησε ο Τάτος που έβγαλε 2-3 καλές μπαλιές, πάλεψε ο Μανιάς αλλά ως εκεί και τίποτα παραπάνω...

Η σημερινή ισοπαλία μοιάζει με ταφόπλακα. Μια εξέλιξη που διαφαινόταν εδώ και πολύ καιρό αλλά σαν ΑΡΗΣ, όποια διοίκηση και αν έχουμε αύριο(ή την Τρίτη) το πρωί θα πρέπει να παλέψει μέχρι το τέλος. Ο ΑΡΗΣ πρέπει να ξαναγίνει αξιοπρεπής όπως εύστοχα ειπώθηκε στην πρόσφατη Γ.Σ. αλλά η "λευκή πετσέτα" δεν είναι αξιοπρέπεια. Δεν μπορώ να ξέρω αν πραγματικά υπάρχουν Αρειανοί σήμερα που αισθάνονται χαρούμενοι για τους δικούς τους λόγους αλλά σήμερα στο γήπεδο με τη λήξη του αγώνα μόνο βουρκωμένα μάτια έβλεπες να ξεχειλίζουν με απογοήτευση και αγανάκτηση. Απογοήτευση για το κατάντημα του ΑΡΗ, αγανάκτηση για όλους αυτούς που επι χρόνια "βιάζουν" τα όνειρα μας. Όποιοι  λοιπόν έχουν τα αρ@@@ια να βγουν μπροστά και να σώσουν την αξιοπρέπεια του ΑΡΗ ας το κάνουν, διαφορετικά ας κάνουν στην άκρη. ΜΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ!

Μπορεί η ομάδα μας αύριο να στερηθεί την παρουσία σημαντικότατων παικτών σαν τον Μπουγαϊδή, τον Αγκάνθο και τον Μπακασέτα αλλά σε διοικητικό επίπεδο θα κατέβει πάνοπλος με 2 διοικήσεις έτοιμες για όλα! Μπορεί να ηχεί σαν άνοστο αστείο στα αυτιά του ταλαιπωρημένου κόσμου του ΑΡΗ αλλά αυτή η τραγελαφική κατάσταση είναι μια πραγματικότητα για την οποία φέρουν τεράστια ευθύνη όλοι εμπλεκόμενοι ανεξάρτητα από το "στρατόπεδο" που ανήκουν. Ο αηδιασμένος από όλα αυτά κόσμος του ΑΡΗ το μόνο που μπορεί και πρέπει να κάνει είναι να αγνοήσει τα παιχνίδια εξουσίας και να σταθεί δυναμικά στο πλευρό του Σ.Παπαδόπουλου και των παικτών σε αυτή την απέλπιδα προσπάθειας σωτηρίας του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ εντός των 4 γραμμών.

Το παράπονο και την αγανάκτηση που έβγαλαν οι παίκτες μας στον αγώνα με τον Πλατανιά θα πρέπει να την μετατρέψουν σε ενέργεια, δύναμη και πάθος που θα τους οδηγήσουν στην νίκη κόντρα στον ΟΦΗ. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να προσπεράσουμε τα πάντα μέσα στο γήπεδο και να κερδίσουμε τον "αδιάφορο" ΟΦΗ. Γιατί όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι κόντρα στον ΑΡΗ πολύ σπάνια εμφανίζονται αδιάφορες ομάδες. Ο Μάνταλος με τον βοηθό του φρόντισαν να αποδυναμώσουν την ομάδα αποβάλλοντας επιλεκτικά τον Μπουγαϊδη και τον Μπακασέτα και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα πρέπει να λύσει ο Σ.Παπαδόπουλος. Μάλιστα ο τραυματισμός των 2 Ισπανών, του Καμινιώτη καθώς και η ξαφνική ίωση του Γ.Παπαδόπουλου μειώνουν ακόμη τις επιλογές του προπονητή. Με όλα αυτά η 11αδα μοιάζει με γρίφο μιας και εκτός από 4-5 θέσεις  κυρίως στην άμυνα όλα τα υπόλοιπα θα φανούν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Πλέον νομίζω ο Σ.Παπαδόπουλος δεν θα ρισκάρει να πετάξει ούτε ένα ημίχρονο στα σκουπίδια όπως έκανε στα παιχνίδια με Βέροια και Πλατανιά και μάλλον θα δούμε έναν ΑΡΗ που από το πρώτο λεπτό θα μπει δυνατά και θα διεκδικήσει τη νίκη.

Αν και θα έπρεπε οι παίκτες μας να είναι ανεπηρέαστοι από όλα αυτά είναι λιγάκι δύσκολο να κλείσουν τα αυτιά τους σε όλες αυτές τις συζητήσεις της Τετάρτης για την επόμενη ημέρα του ΑΡΗ στη Β ή στη Γ ή ακόμη και τις φήμες αντικατάστασης του προπονητή.  Κάτι ανάλογο φυσικά ισχύει και για τον κόσμο της ομάδος με τον καθένα να έχει την σεβαστή άποψη του. Αύριο το απόγευμα όμως, τα αφήνουμε όλα εκτός γηπέδου και από την κερκίδα κάνουμε κατάθεση ψυχής για να σπρώξουμε τους παίκτες μας στη νίκη. Δεν μας νοιάζει κανένας Σκόρδας, κανένας Στεφανίδης παρά μόνο το πως θα βοηθήσουμε τον ΑΡΗ ώστε να σωθεί και του χρόνου να αγωνίζεται στην σουπερλίγκα. Εκεί δηλαδή που είναι η φυσική του θέση. Ούτε στη Β, ούτε στη Γ... ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ!

ΥΓ. Άλλη μια "στημένη" δήλωση από παίκτες του ΑΡΗ. Αυτή τη φορά ο  Σ.Διούδης μίλησε στο novasports  από όπου θα αναδημοσιεύσουμε ένα κομμάτι « Παίζουμε ξεκάθαρα το τελευταίο μας χαρτί. Δεν είναι ανάγκη να λέμε μεγαλύτερες κουβέντες. Ισως το μόνο λάθος αυτής της εβδομάδας να είναι ότι πράγματα που δεν μας απασχολούν, έχουν μπει στα ενδότερα της ομάδας. Πρέπει να μείνουμε συγκεντρωμένοι, όσο μπορούμε περισσότερο και να παλέψουμε μ΄ όλες μας τις δυνάμεις για ένα παιχνίδι, δίχως αύριο».

ΥΓ2. Παρακαλούνται οι εμπλεκόμενοι στα παιχνίδια εξουσίας να σεβαστούν τις χιλιάδες των Αρειανών που θα παραβρεθούν στο Κλ.Βικελίδης για να στηρίξουν την ομάδα και τίποτα παραπάνω.

Ημέρες ανάλογες με τις περσινές όταν μπροστά μας είχαμε να αντιμετωπίσουμε τον Ατρόμητο θυμίζουν τα τελευταία 24ώρα με τον ΑΡΗ μας να βρίσκεται στην Κρήτη για να αντιμετωπίσει τον Πλατανιά σε ένα παιχνίδι  όπου παίζουμε την ζωή μας. Δεν χρειάζεται να κρυφθούμε πίσω από το δάχτυλο μας και να πούμε ότι μας βολεύει άλλο αποτέλεσμα εκτός της νίκης. Ναι μεν ότι και να γίνει οι μαθηματικές ελπίδες θα υπάρχουν αλλά επειδή σχεδόν πάντα όταν εναποθέτεις τις ελπίδες σε μαθηματικές πιθανότητες το πιο πιθανό είναι να οδηγηθείς μια ώρα νωρίτερα στην αποτυχία για αυτό αύριο πρέπει πάση θυσία οι παίκτες μας να πάρουν τους 3 βαθμούς της νίκης.

Δοκιμές επι δοκιμών φαίνεται να έκανε όλη την εβδομάδα ο Σ.Παπαδόπουλος που μετά την ξεκάθαρη βελτίωση στο αμυντικό παιχνίδι της ομάδος ψάχνει να βρει τον τρόπο να λύσει το επιθετικό μυστήριο μιας και πλέον τα Χ δεν είναι αρκετά για να σώσουν την χρονιά. Η πιο συγκλονιστική αλλαγή που εκτός απροόπτου θα δούμε είναι αυτή με τον Τάτο στην κορυφή της επίθεσης κάτι που προσωπικά δεν τον βρίσκω άσχημο αν και θα θεωρούσα σαφώς πιο λογικό να προτιμηθεί μια πιο ορθολογική λύση με τον Μανιά στην κορυφή, τον Τσουμάνη σαν αριστερό χαφ που τα έχει πάει πολύ καλά όσες φορές έχει αγωνιστεί και τον Τάτο στην φυσική του θέση. Όπου και αν αγωνιστεί πάντως ο Α.Τάτος αν βρεθεί σε καλή ημέρα και πάρει και τις απαιτούμενες βοήθειες από τους συμπαίκτες του σίγουρα θα αποτελέσει για ακόμη μια φορά τον κινητήριο μοχλό της ομάδος. Αυτό που ακούγεται ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι οι επιλογές του Σ.Παπαδόπουλου για τον νευραλγικό χώρο του κέντρου όπου υπάρχει στα περισσότερα παιχνίδια τεράστιο πρόβλημα. Ναι μεν η επιστροφή του Ηρακλή στην αποστολή είναι κάτι το θετικό αλλά όταν ακούς ότι πολύ πιθανόν να ξεκινήσουν παίκτες που όλη την χρονιά πήραν μπόλικες ευκαιρίες και δεν κατάφεραν να προσφέρουν ούτε τα ελάχιστα τότε λογικό είναι να υπάρχει ανησυχία. Ας ελπίσουμε έστω και την τελευταία στιγμή ο Σούλης να μην ρισκάρει με επιλογές τύπου Γ.Παπαδόπουλου ή Σουνά γιατί θα είναι σαν να δοκιμάζεις στον πόλεμο την ίδια στρατηγική που όλες τις προηγούμενες φορές που την χρησιμοποίησες σε οδήγησε σε ήττα. Άγνωστο το κατά πόσο έχουν επηρεαστεί οι παίκτες μας ολόκληρη την εβδομάδα από τον ντόρο που προκάλεσε το όνομα του Μάνταλου αλλά και η υπόλοιπη "καταιγίδα αποπροσανατολισμού" αλλά αν ψάχνουμε να βρούμε κάτι ενθαρρυντικό για την αυριανή αναμέτρηση αυτό είναι τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Πλατανιάς. Σχεδόν με μισή ομάδα θα κατέβει ο αντίπαλος μας και αυτό είναι κάτι που δεν θα πρέπει ο Σ.Παπαδόπουλος και οι παίκτες του να αφήσουν ανεκμετάλλευτο.

Τι και αν ολόκληρη την εβδομάδα φωνάζαμε για την προσπάθεια αποπροσανατολισμού του κόσμου του ΑΡΗ(και κατά συνέπεια της ομάδος) από αυτό το σημαντικό παιχνίδι αλλά πως να μην ασχοληθείς με τίποτα άλλο όταν 2 ημέρες πριν τον αγώνα ο πρόεδρος της ΚΜΑ κάνει δηλώσεις κατά της τωρινής διοίκησης και του προπονητή, μιλάει για διχασμό και αιτιολογεί-δικαιολογεί το κυνήγι από τη διαιτησία; Πόσο μάλιστα όταν παραμονή του αγώνα εξαγγέλλεται μια έκτακτη γενική συνέλευση της ΚΜΑ όπου το κλίμα που θα επικρατεί θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το αποτέλεσμα του αυριανού αγώνα. Προφανώς και κάποιοι συνΑρειανοί μας ανυπομονούν όπως δηλώνουν για την "νέα εποχή" και κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να έρθει μια ώρα γρηγορότερα. Εύχομαι τα αποδυτήρια να ήταν κλειστά όλη αυτή την περίεργη εβδομάδα και όσοι κληθούν να αγωνιστούν στην αυριανή αναμέτρηση να κάνουν το καθήκον τους. Φυσικά επειδή δεν γίνεται να το προσπεράσουμε έτσι απλά αύριο θα φανεί αν θέλουν να μας τελειώσουν ή όχι. Ο ορισμός του Μάνταλου καθώς και των λοιπών γνωστών μελών της "παράγκας" που έχουν κληθεί για να διαφυλάξουν την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα είναι κάτι που μας έχει φέρει ανατριχίλα. Όσοι παρακολουθούν Ελληνικό ποδόσφαιρο γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Μάνταλος είναι ένας διαιτητής "ειδικών αποστολών" που συνήθως τις ολοκληρώνει με απόλυτη επιτυχία χωρίς το παραμικρό ίχνος ντροπής. Μακάρι να μην μας απασχολήσει αύριο, να μην ντυθεί Στυλιάρας και ο ΑΡΗΣ να πάρει ένα παλικαρίσιο διπλό που θα μας δώσει ελπίδα για τη συνέχεια! ΑΪΝΤΕ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΠΑΤΑ ΤΟ ΠΛΑΤΑΝΙ!

Φωτιά έχουν πάρει τα κομπιουτεράκια μετά την ολοκλήρωση του αγώνα με τη Βέροια όπου παρέα με το πρόγραμμα των ομάδων που βρίσκονται στην ουρά του βαθμολογικού πίνακα οδηγούν σε επαναλαμβανόμενους υπολογισμούς σχετικά με το πως μπορεί ο ΑΡΗΣ μας να σωθεί. Μια λογική που πολύ συχνά χρησιμοποιείται για να δώσει άλλοθι  και να κατευνάσει τα πνεύματα σε δύσκολες καταστάσεις όπως αυτή που βιώνει ο ΑΡΗΣ την φετινή χρονιά.  Δυστυχώς το αποτέλεσμα πολλές φορές είναι ο αποπροσανατολισμός και το χάσιμο των ρεαλιστικών στόχων που δεν είναι άλλος από τη νίκη σε κάθε παιχνίδι.

Εδώ και αρκετές αγωνιστικές ο Σ.Παπαδόπουλος κάνει αναφορές στους βαθμούς που πρέπει να συγκεντρώσουμε και στο που μπορούν να καλυφθούν οι χαμένοι βαθμοί θέλοντας κατά κάποιο τρόπο να πείσει άπαντες ότι τίποτα δεν έχει χαθεί και ότι ο ΑΡΗΣ θα πρέπει να σωθεί. Όταν όμως έρχεται η ώρα του αγώνα και βλέπεις την ομάδα να πετάει ένα ημίχρονο στα σκουπίδια με τόση ευκολία τότε μάλλον ο προπονητής μας θα πρέπει να αναθεωρήσει το σκεπτικό του και να προσπαθήσει να περάσει την λογική του "τελικού" στους παίκτες του αλλά και στον κόσμο. Κάτι που έγινε με τον Πανιώνιο αλλά δεν έγινε με τη Βέροια. Με τον Πανιώνιο όλοι μας πήγαμε στο γήπεδο γνωρίζοντας ότι αν δεν κερδίσουμε καταστραφήκαμε και για αυτό σχεδόν όλο το γήπεδο θα μπορούσε να πει κανείς ότι συμμετείχε στον αγώνα. Το ίδιο και ο πάγκος της ομάδος που πραγματικά εντυπωσίασε με την συμπεριφορά του στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Όλο αυτό το κλίμα δεν άφησε ανεπηρέαστους τους παίκτες που παρόλο που δεν πραγματοποίησαν κάποια σπουδαία εμφάνιση και είχαν κάποια θεματάκια με τον Πανιώνιο και τα σφυρίγματα του Τοπούζη τελικά το πάθος, το πείσμα και η αναγκαιότητα των 3 βαθμών οδήγησαν στη νίκη. Και αν και φάνηκε ότι είχαμε βρει τη συνταγή, μια συνταγή που έγινε ακόμη πιο "δυνατή" με τις προπαγανδιστικές δηλώσεις και ανακοινώσεις του Πανιωνίου για ανεξήγητο λόγο όλοι μας χαλαρώσαμε και πιστέψαμε σε χαζές θεωρίες του στυλ "εύκολα ή δύσκολα θα το κερδίσουμε". Ο κόσμος έδωσε βροντερό παρών στο γήπεδο αλλά δεν ήταν τόσο εκδηλωτικός, ο πάγκος μας είχε την κλασσική ηρεμία και οι παίκτες μας δεν έβγαλαν το κάτι παραπάνω στο γήπεδο. Ο κόσμος δεν παίζει μπάλα, ούτε καν ο προπονητής αλλά στον αγώνα με τη Βέροια φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο ένας μπορεί να σπρώξει τον άλλο και όλοι μαζί να βαδίσουμε προς τη νίκη. Το σύνθημα θα πρέπει να δοθεί από την κορυφή, δηλαδή την διοίκηση. Στην συνέχεια ο προπονητής θα το περάσει στους παίκτες και εμείς στην κερκίδα θα τους κάνουμε να συνειδητοποιήσουν ότι σε κάθε αγώνα από εδώ και πέρα θα πρέπει να παλέψουμε μέχρι θανάτου. Όλα τα υπόλοιπα είναι περιττά.

 Μπροστά μας δεν έχουμε "τελικούς" γιατί στον τελικό διεκδικείς τίτλο για να χαρείς. Εδώ μιλάμε για αγώνα επιβίωσης που αν χάσεις όλα θα αλλάξουν. Και φυσικά αγαπητέ Σούλη και παίκτες του ΑΡΗ όταν παλεύεις μέχρι θανάτου ισοπαλία δεν υπάρχει. Για αυτό λοιπόν αφήνουμε τα κομπιουτεράκια στην άκρη και ετοιμαζόμαστε όλοι για αγώνες με την πλάτη στον τοίχο, για κατάθεση ψυχής μέσα στο γήπεδο και για αποστολή "αυτοκτονίας" στην Κρήτη και στα υπόλοιπα παιχνίδια μέχρι ο ΑΡΗΣ να ξυπνήσει αυτόν τον εφιάλτη!

Εκτός από τις 2 νίκες κόντρα στην ομάδα από την Ν.Σμύρνη αν θα πρέπει να ευχαριστήσουμε και για κάτι άλλο τον Πανιώνιο αυτό είναι ότι με τις αστειότητες της περασμένης Δευτέρας και όλων όσων ακολούθησαν(δηλώσεις, ανακοινώσεις, κλπ.) κατάφεραν να μας αφυπνίσουν για τα καλά. Η προπαγάνδα περί ζούγκλας στο Κλ.Βικελίδης αν και δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα είναι κάτι που σε όλους μας άρεσε και μάλλον αυτή η "φήμη" μοιάζει να είναι ευεργετική. Έτσι λοιπόν για εναπομείναντες αγωνιστικές στα εντός έδρας παιχνίδια το κομψό Κλ.Βικελίδης θα ντυθεί Χαριλάου από τα παλιά και με τον κόσμο να συμμετέχει ενεργά με τον τρόπο του στο παιχνίδι θα παλέψουμε για να νικήσουμε για δεύτερη φορά φέτος τη Βέροια και τα φυντάνια της ΕΠΟ/ΚΕΔ και να ξεκολλήσουμε επιτέλους από τον πάτο της βαθμολογίας!

Όπως βρήκαμε την συνταγή για την έδρα μας έτσι και ο Σ.Παπαδόπουλος φαίνεται να βρίσκει την συνταγή της νίκης για την 11αδα. Δύσκολα να δούμε κάποια αλλαγή στο βασικό σχήμα σε σχέση με τον αγώνα της περασμένης αγωνιστικής. Προβλήματα τραυματισμού που να αλλάζουν τα πλάνα του προπονητή μας δεν υπάρχουν μιας και ο τραυματίας Πουλίδο έτσι και αλλιώς δεν θα ξεκινούσε ενώ και ο Βλάχος που αποθεραπεύτηκε αλλά πιθανόν να είναι ανέτοιμος δεν θα ξεκινήσει. Αν λοιπόν αυτή η 11αδα καταφέρει πάλι να πάρει το τρίποντο τότε όλοι μας θα πρέπει να τρίβουμε τα χέρια μας μιας και στην τελευταία στροφή του πρωταθλήματος όπου και θα κριθούν τα πάντα ο ΑΡΗΣ μας επιτέλους θα έχει βρει ένα βασικό σχήμα στο οποίο θα κάνει αναγκαστικές αλλαγές. Κάτι που ίσως ήταν και το μεγαλύτερο πρόβλημα από την αρχή της χρονιάς με όλους τους προπονητές που πέρασαν(συμπεριλαμβανομένου και του Σ.Παπαδόπουλου) σχεδόν κάθε αγωνιστική να κάνουν πειράματα και να δοκιμάζουν παίκτες και σχήματα με αποτέλεσμα να έχουμε βρεθεί στην τελευταία θέση του πρωταθλήματος. Η Βέροια δείχνει σημάδια αποσύνθεσης και πλέον αρκετοί αρχίζουν να αμφιβάλλουν για το κατά πόσο το άλλοτε ισχυρό αφεντικό της Βέροιας έχει στραμμένη την προσοχή του στο πως θα σωθεί η ομάδα ή πως θα σώσει τις προβληματικές επιχειρήσεις του. Αδιάφορο για εμάς που το μόνο που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι η νίκη. Πάθος, δύναμη, συγκέντρωση και πονηριά θα χρειαστούν για 90'. Και φυσικά να αποφύγουμε παγίδες σαν και αυτή που παραλίγο θα έπεφτε ο Α.Τάτος στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο.

Για συνταγή Χαριλάου μιλάμε αλλά και εμείς πρέπει να είμαστε πονηρεμένοι γιατί μας περιμένουν στη γωνία. Δεν θέλουμε άλλη Κουρουμπίλια να κάνει την τραυματισμένη από ένα φιστίκι... Ηχητική βία και τίποτα παραπάνω. Τα ωραία τραγουδάκια ας τα αφήσουμε για την κοπή της πίτας... Γιούχες κάθε φορά που θα έχει ο αντίπαλος την μπάλα και κράξιμο στο "κοράκι" με κάθε ευκαιρία. Ανάλογη συμπεριφορά περιμένω και από τον πάγκο της ομάδος που πραγματικά στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο τον γούσταρα αφάνταστα! Ας αποβληθούν όλοι, ας πάρουν κάρτες οι παίκτες του πάγκου αλλά η συμμετοχή ολόκληρης της ομάδος και των ανθρώπων της αποστολής στο παιχνίδι είναι κάτι που δίνει φτερά σε όλους μας αλλά πάνω από όλα στους 11 που βρίσκονται μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου. Φοράμε τα κίτρινα και ξεκινάμε σιγά σιγά για Χαριλάου!

ΥΓ1. Γατάκια της Βέροιας μην ξεχάσετε τα πάμπερς...

ΥΓ2. Μήτσιε το νού σου...

Παλικάρι αποδείχθηκε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας που κατάφερε να νικήσει τον Πανιώνιο που ήρθε "ενισχυμένος" με τον διαιτητάκο Τοπούζη, θυμίζοντας κάτι από Βοσκάκη, Ιωαννίδη, Σιδηρόπουλο και τα άλλα "καλόπαιδα" που στέλνει η ΚΕΔ για να εξοντώσουν τον ΑΡΗ μας. Με εξαιρετική άμυνα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό και με πίστη για τη νίκη παρά τα προκλητικά σφυρίγματα ο ΑΡΗΣ πήρε αυτό που ήθελε και πρόσφερε τη χαρά της νίκης στον κόσμο που σήμερα όχι μόνο γέμισε το γήπεδο αλλά είχε και τον απαιτούμενο τσαμπουκά για τέτοιου είδους παιχνίδια. Η αισιοδοξία επιστρέφει και η σημερινή νίκη είναι απλά  η αρχή!

Ρίσκαρε ο Σ.Παπαδόπουλος σήμερα χρησιμοποιώντας τον Αγκάνθο στην κορυφή της επίθεσης και τον Τσουμάνη στα μπακ αλλά το τελικό αποτέλεσμα ευτυχώς τον δικαίωσε. Ο Ντ.Αγκάνθο σίγουρα δεν διανύει χρονιά σαν την περσινή αλλά σήμερα απέδειξε γιατί αξίζει να τον στηρίξουμε. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Α.Τάτο που ακόμη και σε μια μέτρια ημέρα σαν τη σημερινή ήταν καθοριστικός στην εξέλιξη του αγώνα. Συγχαρητήρια φυσικά αξίζουν και στον Τσουμάνη που δημιούργησε την φάση του γκολ, αποδεικνύοντας ότι τα πάει σαφώς καλύτερα μεσοεπιθετικά παρά στα αμυντικά του καθήκοντα. Στην άμυνα ο Σ.Παπαδόπουλος όπως όλα δείχνουν έχει βρει στο πρόσωπο του Μπουγαϊδη τον άνθρωπο που θα γεμίσει και τους υπόλοιπους με ηρεμία και αυτοπεποίθηση σε κάθε τους κίνηση. Δεν είναι τυχαίο ότι δίπλα του και ο Γιαννίτσης δείχνει σαφώς καλύτερος. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην αμυντική τετράδα έχει προστεθεί και ο Βαγγέλη που παρά το ότι δεν είναι 100% έτοιμος είναι αρκετά ουσιαστικός και προωθεί  και όποτε μπορεί το παιχνίδι της ομάδος. Θετική παρουσία και από τους Καμινιώτη, Τσιάρα και Κύργια. Μπακασέτας και Μανιάς είχαν τις ευκαιρίες τους και θα μπορούσαν με λίγη περισσότερη τύχη ή προσοχή στην τελική προσπάθεια να σκοράρουν. Ο Πανιώνιος από την άλλη με μια πρώτη ματιά μπορεί να φάνηκε πιο ψυχωμένος και παθιασμένος από το ξεκίνημα του αγώνα αλλά επι της ουσίας όλος ο Πανιώνιος ήταν τα σφυρίγματα του Τοπούζη. Ανέχτηκε το αντιαθλητικό παιχνίδι τους, δεν έβγαλε ούτε μια κάρτα σε πολλ τρανταχτές περιπτώσεις και ιδίως στο δεύτερο ημίχρονο  έσπρωχνε με κάθε τρόπο τους νεοσμυρνιώτες προς την εστία μας! Αυτός ήταν όλος ο Πανιώνιος και τίποτα παραπάνω.

Χωρίς να εντυπωσιάσει ο ΑΡΗΣ σήμερα πήρε αυτό που ήθελε και όταν τα βαθμολογικά όρια έχουν στενέψει ασφυκτικά αυτό που μετράει μόνο είναι οι βαθμοί. Αυτός όμως που ήταν πραγματικά εντυπωσιακός ήταν ο κόσμος της ομάδος που παρά του ορισμού του αγώνα ημέρα Δευτέρα έδωσε βροντερό παρών, είχε υπομονή και αντέδρασε με τσαμπουκά στις προκλήσεις του Τοπούζη και των ανθρώπων του Πανιωνίου. Αυτή η τρέλα που βγήκε από την κερκίδα πέρασε στην ομάδα και έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον πάγκο της ομάδος που ήταν μια απο τις λίγες φορές που είδα παίκτες, τεχνικό τιμ και τα λοιπά μέλη της αποστολής να είναι συνεχώς στο πόδι και να συμμετέχουν με τον τρόπο τους στο παιχνίδι. Στους ίδιους ρυθμούς με τον Τοπούζη και ο τέταρτος που πιο πολύ ήταν στον πάγκο μας παρά στη θέση του στη γραμμή του κέντρου. Η νίκη ήρθε, η αισιοδοξία επέστρεψε αλλά και σήμερα φάνηκε ξεκάθαρα ότι υπάρχει προμελετημένο σχέδιο εξόντωσης του ΑΡΗ μας. Πολύ πιθανόν το ότι του ξέφυγε του Τοπούζη η φάση του Α.Τάτου να ήταν και ο λόγος που στο δεύτερο ημίχρονο έπαιξε 100-0 και προσπάθησε να διαμορφώσει το τελικό αποτέλεσμα. Επιτέλους διοίκηση του ΑΡΗ, "μεγαλομέτοχοι" της ΚΜΑ, Α.Σ. , Αρειανοί πολιτικοί και λοιποί παράγοντες του ΑΡΗ χρειάζεται μια οργανωμένη αντίδραση σε αυτή την αλητεία. Αν δηλαδή το πανιωνάκι έρχεται και μας παίζει έτσι μέσα στην έδρα μας φανταστείτε τη Βέροια του Καραμελίδη την επόμενη αγωνιστική πως θα έρθει... Με Βοσκάκη, Σιδηρόπουλο, Ιωαννίδη, Κουρουμπίλια; Η αντεπίθεση ξεκίνησε, η συνέχεια πρέπει να δοθεί στην ΕΠΟ και στην ΚΕΔ! Όσο για τον κόσμο της ομάδος, το μήνυμα στήριξης σήμερα ήταν πιο δυνατό από ποτέ. Από τώρα σκεφτόμαστε την επόμενη Κυριακή και περιμένουμε με ανοιχτές αγκαλιές την Βέροια και τα ρεβανί τους!

ΥΓ. Οι μαύρες γάτες λείψανε, τα ξόρκια με τις αλλαγές θέσεων στο ημίχρονο έπιασαν τόπο και η Αρειανάρα μετά από σχεδόν 4 μήνες πανηγύρισε την νίκη!

Μαζεύοντας τα κομμάτια μας από τη χθεσινή ημέρα ντροπής γυρνάμε το διακόπτη, φοράμε την κιτρινόμαυρη πανοπλία και ετοιμαζόμαστε να βρεθούμε στον ποδοσφαιρικό μας ναό στο πλευρό του Θεού! Σε μια αναμέτρηση διαφορετική από τις άλλες μιας και θα κρίνει κατά πόσο η ομάδα μας έχει βάσιμες ελπίδες για να σωθεί. Και μόνο ότι η μια από τις 2 νίκες που έχουμε κάνει σε αυτό το εφιαλτικό για εμάς πρωτάθλημα είναι απέναντι στον Πανιώνιο είναι αρκετό για να αισιοδοξούμε ότι ύστερα από σχεδόν 1 γύρο( περίπου 6 μήνες πρωταθλήματος ) θα γευτούμε τη χαρά της νίκης. Έτσι και αλλιώς άλλο αποτέλεσμα δεν υπάρχει εκτός της νίκης και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το έχουν όλοι όσοι αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ στο μυαλό τους.

Στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό ο ΑΡΗΣ έφυγε αλώβητος δείχνοντας κάποια στοιχεία όπως δύναμη, πάθος και πονηριά(κυρίως στα τελευταία λεπτά) σε ένα δύσκολο γήπεδο με έναν πολύ καλό αντίπαλο. Αυτό το παιχνίδι όμως θα είναι πολύ διαφορετικό γιατί ο ΑΡΗΣ δεν μπορεί να αρκεστεί σε παθητικό ρόλο όπως έκανε στο Β ημίχρονο απέναντι με τον Παναιτωλικό αλλά θα πρέπει να πετύχει το γκολ(ή τα γκολ) που θα τον οδηγήσουν στη νίκη. Σε αυτό βοηθάει η επιστροφή του Α.Τάτου και του Καμινιώτη ενώ ευχάριστο είναι και το γεγονός ότι Μπουγαϊδης, Γιαννίτσης και Μανιάς που ήταν αμφίβολοι θα αγωνιστούν κανονικά. Εκτός αποστολής έμειναν οι Βλάχος και Ψυχογιός άρα η λογική λέει ότι θα δούμε τον Βαγγελή στη φυσική του θέση και τον Τσουμάνη σαν αριστερό μπακ παρόλο που η παρουσία του νεαρού μπακ έχει πληγώσει την ομάδα σε αντίθεση με τις φορές που έχει αγωνιστεί πιο μπροστά και τα έχει πάει σαφώς καλύτερα.  Πειράματα τύπου Πουλίδο ή Κύργια στα χαφ δύσκολα θα δούμε. Από εκεί και πέρα σοβαρή υποψηφιότητα βάζει ο Τσιάρας να αγωνιστεί και πάλι σαν "κόφτης" στα αμυντικά χαφ και μαζί με τον Καμινιώτη να κλειδώσουν τις συγκεκριμένες θέσεις. Ο Σ.Παπαδόπουλος στις δηλώσεις του δείχνει να κατανοεί ότι πρέπει να αλλάξει κάτι και να βρει τις λύσεις για τα εντός έδρας αλλά αυτό θα πρέπει να το αποδείξει με τις επιλογές του. Ενδεχόμενη προτίμηση στον Γιάννη Παπαδόπουλο απλά θα αποδείξει ότι ο προπονητής μας χάνεται στις εμμονές του. Ο Πανιώνιος έχει αποδείξει ότι είναι μαχητική ομάδα αλλά όπως φάνηκε και στο παιχνίδι του πρώτου γύρου αυτό δεν είναι αρκετό.

Δύσκολες εποχές για Αρειανούς όμως αυτές τις δύσκολες εποχές δείχνουμε πόσο δυνατοί είμαστε. Δεν είναι η πρώτη φορά που η ομάδα μας θα αγωνιστεί με την πλάτη στον τοίχο. Όπως τις προηγούμενες φορές τα καταφέραμε έτσι θα τα καταφέρουμε και σήμερα. Πάντα ο κόσμος ήταν παρών στα δύσκολα, πόσο λοιπόν όταν έχουμε ένα τέτοιο παιχνίδι στην έδρα μας. Αφήνουμε στεναχώριες, δουλειές και λοιπές υποχρεώσεις και προετοιμαζόμαστε για να κατηφορίσουμε από νωρίς στο Κλ.Βικελίδης. Οι παίκτες του Πανιωνίου θα πρέπει πρώτα να λυγίσουν από τις φωνές μας και στην συνέχεια να υποκλιθούν στην ανωτερότητα των παικτών μας. Για το κοράκι δεν θέλω να σκέφτομαι καν ότι μπορεί να μας βάλει τρικλοποδιές. ΔΥΝΑΜΗ, ΠΑΘΟΣ, ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΕΡΚΙΔΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΜΑΣ! ΑΪΝΤΕ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Ανάμεικτα συναισθήματα μας άφησε η σημερινή αναμέτρηση κόντρα στον Παναιτωλικό σε ένα γήπεδο βούρκο που μόνο ποδόσφαιρο δεν μπορούσε να παιχθεί. Τόσο στην εμφάνιση της ομάδος όσο και στον βαθμό που κερδήθηκε δύσκολα μπορεί κανείς να πει αν θα βάλουμε θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Η συνέχεια όμως του πρωταθλήματος και τα 2 συνεχόμενα εντός έδρας παιχνίδια με Πανιώνιο και Βέροια θα είναι αυτά που θα κρίνουν κατά πόσο βαθμοί ισοπαλίας απέναντι σε ομάδες σαν τον αήττητο εντός έδρας Παναιτωλικό ή τον εξαιρετικό Ατρόμητο που υποδεχθήκαμε πριν μερικές αγωνιστικές είναι πολύτιμοι ή όχι.

Αν και περιμέναμε αλλαγές σήμερα ο Σούλης Παπαδόπουλος κατάφερε να μας αιφνιδιάσει με ένα αρκετά περίεργο σχήμα και παίκτες να αγωνίζονται σε θέσεις που δεν τους έχουμε ξαναδεί. Έστω και έτσι όμως φάνηκε ότι κάποιοι παίκτες δεν μπορούν με πρώτο και καλύτερο τον Γ.Παπαδόπουλο που και σήμερα αν και αγωνίστηκε 73' ζήτημα να ανακατεύτηκε σε 3-4 φάσεις... Ενώ και ο Πουλίδο αν και έδωσε μάχες θα περίμενα να προσφέρει περισσότερα σε ένα παιχνίδι που πήγε στη δύναμη. Κατά τα άλλα ο αμυντικός προσανατολισμός της ομάδος, ο κακός αγωνιστικός χώρος η ποιότητα και το πείσμα που έδειξαν οι παίκτες του Παναιτωλικού έκαναν στο δεύτερο ημίχρονο το γήπεδο να γέρνει προς την εστία μας και το ότι κρατήσαμε την εστία μας ανέπαφη ήταν πραγματικά ευτύχημα. Καθοριστικό ρόλο στην πορεία του αγώνα έπαιξε ο ατυχής τραυματισμός του Μπουγαϊδη που και σήμερα αποτελούσε σημείο αναφοράς για την άμυνα μας και υπήρχε μια σιγουριά στα μετόπισθεν.  Πέρα από τον βαθμό της ισοπαλίας σήμερα μπορούμε να κρατήσουμε την επάνοδο του Βαγγελή που ήταν αρκετά καλός στα αμυντικά του καθήκοντα, το ντεμπούτο του μαχητικού Τσιάρα αλλά και την παρουσία των Νταμαρλή και Γιαννίτση με τον Γιαννίτση να αρχίζει να αποκτάει μια σταθερότητα. Μανιάς, Μπακασέτας και Τσουμάνης, τρέξανε, προσπαθήσανε, παλέψανε αλλά η ομάδα ήταν απελπιστικά κομμένη στα 2 και το γήπεδο δεν βοηθούσε την αντεπίθεση. Το ίδιο φυσικά δεν μπορούμε να πούμε για τον Σουνά που αν και μπήκε σε χρονικό σημείο που η ομάδα είχε οπισθοχωρήσει υποτίθεται ότι ένας παίκτης έρχεται από τον πάγκο για να προσφέρει το κάτι παραπάνω. Ευχάριστη έκπληξη ήταν και ο Σ.Διούδης σήμερα που  δεν φοβήθηκε και είχε πολλές επιτυχημένες εξόδους παρόλο που ο Γιάχος προσπάθησε να τον βγάλει μοιραίο. Πάντως με γνώμονα τον κακό αγωνιστικό χώρο τελικά οι επιλογές του Σ.Παπαδόπουλου(εκτός του Γ.Παπαδόπουλου) αποδείχθηκαν σωστές μιας και έβγαλαν δύναμη και πάθος που ήταν απαραίτητη σε αυτό το παιχνίδι.

Το αν μας φθάνουν τα πονταλάκια θα φανεί από τις επόμενες αγωνιστικές, εκεί που θα πρέπει από τώρα να προετοιμαζόμαστε για μια δυναμική παρουσία του κόσμου. Κάτι φαίνεται να αλλάζει στην ομάδα με τις νέες μεταγραφές και αν στον σημερινό ΑΡΗ βάλουμε τους Τάτο και Καμινιώτη και ίσως και τον Ψυχογιό την επόμενη αγωνιστική τότε μπορεί η πολυπόθητη νίκη να έρθει. Και αν έρθει επιτέλους η νίκη τότε σίγουρα η ψυχολογία θα αλλάξει και θα δούμε έναν πολύ διαφορετικό ΑΡΗ. Είμαστε ακόμη ζωντανοί και θα παλέψουμε μέχρι το τέλος!

Να εξαντλήσει τις όποιες πιθανότητες μας έχουν απομείνει θα προσπαθήσει η ομάδα μας σήμερα στο Αγρίνιο κόντρα στον Παναιτωλικό. Ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι όπου ο ΑΡΗΣ μας θα παρουσιαστεί αρκετά διαφορετικός λόγω των πολλών απουσιών και αλλαγών που θα δούμε σήμερα. Μια καθοριστική αναμέτρηση που θα διευθύνει ο γνωστός Γιάχος, ένα από τα πρωτοπαλίκαρα της παράγκας οπότε και θα φανεί ξεκάθαρα αν η διοίκηση της ομάδος έχει καταφέρει να αλλάξει κάτι παρασκηνιακά ή αυτή κοροϊδία με διαιτησίες τύπου Βοσκάκη, Σιδηρόπουλου, Ιωαννίδη κτλ συνεχιστεί και σήμερα στο Αγρίνιο.

Το πόσο σημαντικό είναι και το σημερινό παιχνίδι είναι περιττό να αναρωτηθούμε κατά πόσο το έχουν αντιληφθεί ο Σ.Παπαδόπουλος και οι παίκτες του. Το θέμα είναι αν μπορούν να τα καταφέρουν εκεί που όλες οι υπόλοιπες ομάδες της σουπερλιγκας έχουν αποτύχει με την συντριπτική πλειοψηφία από αυτές να μην μπορούν να πάρουν καν τον βαθμό της ισοπαλίας. Για αυτό το λόγο αλλά και λόγω της γενικής κατακραυγής(άσχετα που κανείς προπονητής δεν παραδέχεται κάτι τέτοιο) ο Παπαδόπουλος θα παρατάξει έναν ΑΡΗ πολύ διαφορετικό από τις προηγούμενες αγωνιστικές. Εκτός από τους Αγκάνθο, Οικονομόπουλο που έμειναν εκτός αποστολής, τον Καμινιώτη που και σήμερα θα απουσιάσει λόγω τραυματισμού  και τους τιμωρημένους Τάτο και Ηρακλή όπως όλα δείχνουν θα έχουμε το ντεμπούτο του Βαγκελί και του Τσιάρα αλλά και την επιστροφή του Ψυχογιού ύστερα από πάρα πολύ καιρό. Ενώ αν προσθέσουμε την επιστροφή του Μπουγαϊδή δίπλα στον Γιαννίτση(ο Πουλίδο μάλλον μένει στον πάγκο) και την χρησιμοποίηση του Νταμαρλή ύστερα από αρκετές αγωνιστικές τότε μιλάμε για έναν πολύ διαφορετικό ΑΡΗ. Αιχμή του δόρατος αυτή τη φορά θα είναι ο Μανιάς στην κορυφή της επίθεσης που εδώ και αρκετές αγωνιστικές μοιάζει να πατάει πάρα πολύ καλά παρόλο που δεν αγωνίζεται στην φυσική του θέση. Εκεί όμως που πιθανόν να κριθούν τα πάντα είναι στην αμυντική λειτουργία της ομάδος και στα ατομικά λάθη που θα πρέπει πάση θυσία να αποφευχθούν. Μόνο με πάθος και συγκέντρωση για ενενήντα λεπτά από όλους όσους αγωνιστούν θα έχουμε τύχη σήμερα γιατί διαφορετικά τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα μιας και ο Παναιτωλικός στην έδρα του είναι πολύ δυνατός. 

Η απόφαση για 2+1 ομάδες που θα υποβιβαστούν σε σχέση με τις 3 που είχε ακουσθεί μοιάζει με ιδανικό σενάριο γιατί σε αυτό το πρωτάθλημα παρασκηνίου πολύ δύσκολα ο ΑΡΗΣ να επωφεληθεί από "αδιάφορες" ομάδες. Για αυτό λοιπόν όσο περισσότερες ομάδες καίγονται για βαθμούς τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουμε. Φυσικά όλα αυτά εφόσον κάποια στιγμή αρχίζουμε να κερδίζουμε και να μαζεύουμε τρίποντα γιατί πλέον με τα πονταλάκια δουλειά δεν γίνεται... Άιντε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ξύπνα και  πάτησε τους!

Παρακολουθώντας παιχνίδια σαν το σημερινό πραγματικά αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας. Καλά τα μεγάλα λόγια στήριξης, εμψύχωσης και πίστης στην αγωνιστική ανάσταση των παικτών αλλά έτσι όπως πάμε θα ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα, ο ΑΡΗΣ θα έχει υποβιβαστεί και εμείς ακόμη θα περιμένουμε από συγκεκριμένους παίκτες να βρουν τον καλό τους εαυτό. Στην Λειβαδιά ο ΑΡΗΣ με τη βοήθεια του Ιωαννίδη μπορεί να έκανε το χαρακίρι αλλά η μεταμόρφωση της ομάδος χάρη στα νέα μεταγραφικά αποκτήματα ήταν κάτι που μας έκανε αισιόδοξους, Σήμερα ο Σ.Παπαδόπουλος αποφάσισε να μας γυρίσει πίσω και να δώσει ακόμη μια ευκαιρία σε παίκτες που όλη τη χρονιά αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις ειδικές συνθήκες του φετινού ΑΡΗ με το αποτέλεσμα όμως να είναι ακριβώς το ίδιο με όλα τα προηγούμενα παιχνίδια. 

Η ομάδα μπήκε δυνατά, είχε διάθεση και έδειξε από το ξεκίνημα ότι θέλει πάση θυσία τη νίκη. Μόλις στο 4' ο Γιαννίτσης έχασε μοναδική ευκαιρία να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα ενώ λίγο πιο μετά ο "ακριβοδίκαιος" Κάκος έκλεισε τα ματιά στο ξεκάθαρο τράβηγμα πάνω στον Μανιά στην προσπάθεια του σκοράρει μέσα στη μεγάλη περιοχή. Όλα άρχισαν να στραβώνουν από το 25' και μετά εκεί που ο πολύ καλός Καμινιώτης τραυματίστηκε και ο Σούλης Παπαδόπουλος αποφάσισε να εμπιστευτεί τον Γ.Παπαδόπουλο. Να πούμε ότι μας έκανε έκπληξη που ο ΑΡΗΣ έχασε ξαφνικά το κέντρο και ότι ο Γ.Παπαδόπουλος πέρασε ακόμη ένα παιχνίδι απαρατήρητος; Με εξαίρεση φυσικά την φάση του Β ημιχρόνου όπου κατάφερε να ξεσηκώσει όλο τον κόσμο εναντίον του όταν με όλο το γήπεδο ανοιχτό μπροστά του, χωρίς την παραμικρή πίεση αυτός δίστασε να βγει μπροστά και αποφάσισε να γυρίσει πίσω. Μια ενέργεια που απλά δείχνει ότι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής δεν έχει το καθαρό μυαλό ή την ψυχολογία αν προτιμάτε που χρειάζεται ο ΑΡΗΣ για να πάρει τους βαθμούς. Η φάση του γκολ της Ξάνθης είναι πάλι ένας συνδυασμός προσωπικών λαθών παικτών που  όλη τη χρονιά κάνουν τα ίδια και τα ίδια. Σε πρώτο χρόνο ο Πουλίδο λανθασμένα γυρνάει την μπάλα προς τα πίσω, εκεί που ως συνήθως ο Διούδης παραμένει καρφωμένος στην γραμμή της εστίας του και δέχεται το 0-1... Ώραια λέμε για την άμυνα μας, για τα προσωπικά λάθη στα στημένα κτλ κτλ αλλά τουλάχιστον τα μισά γκολ που έχει δεχθεί ο ΑΡΗΣ φέτος είναι από φάσεις που πολύ χαλαρά ένας τερματοφύλακας με μεγαλύτερη εμπειρία που δεν τρέμει θα τις καθάριζε. Ενώ και στη συνέχει φάνηκε πόσο επηρεασμένος ήταν ο Διούδης. Αν σε αυτό το σκηνικό προσθέσουμε την είσοδο του Σουνά και του Αγγελούδη που επανέλαβαν μια από τις κλασσικές άνευρες παρουσίες τους αλλά και του Αγκάνθο που σε 2-3 φάσεις φάνηκε ξεκάθαρα ότι είναι σκιά του εαυτού το τελικό αποτέλεσμα ήρθε απολύτως φυσιολογικά.  

Απελπισία είναι το συναίσθημα που επικρατεί όπου με τους βαθμούς που πετιούνται με τόσο μεγάλη ευκολία να μας κάνουν πλέον να αναζητούμε το θαύμα. Μάλιστα η απογοήτευση είναι ακόμη μεγαλύτερη μιας και από έναν άνθρωπο σαν τον Σ.Παπαδόπουλο που περιμέναμε να φέρει τα πάνω κάτω ιδίως μετά τον ερχομό των νέων μεταγραφικών αποκτημάτων βλέπουμε ξαφνικά να τρώει το ένα κόλλημα μετά το άλλο. Εκτός ο φορμαρισμένος Ηρακλής, μπέρδεμα με τον Ψυχογιό, πέρα από κάθε λογική εμπιστοσύνη σε παίκτες σαν τους Γ.Παπαδόπουλο, Σουνά, Αγγελούδη, Διούδη, Πουλίδο και Αγκάνθο. Δεν ζητάμε να κρεμαστεί κανένας παίκτης αλλά να σφυρίζουμε αδιάφορα και να λέμε μετά από κάθε παιχνίδι πάλι το έπνιξε ο Διούδης, πάλι λάθος ο Πουλίδο, πάλι αόρατος ο Παπαδόπουλος, πάλι σκιά του εαυτού του ο Αγκάνθο, πάλι λίγος ο Σουνάς, πάλι ανούσιος ο Αγγελούδης... Άλλαξε το σύστημα, βάλε κορυφή τον Μανιά, ανακάτεψε την τράπουλα μπας και βρεις κανέναν παίκτη όπως τον Ρένια ή τον Κοτσαρίδη και μαζί με τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα παρουσίασε έναν διαφορετικό ΑΡΗ που μπορεί να σωθεί. Ο ΑΡΗΣ να σωθεί με μπροστάρηδες τους παίκτες που τον έχουν οδηγήσει από το ξεκίνημα της χρονιάς στον πάτο της βαθμολογίας είναι σχεδόν αδύνατο. Επιτέλους Σούλη πάρτο αλλιώς... γιατί η επανάληψη κουράζει...