Χιλιοπαιγμένο το σημερινό σενάριο με το γνωστό πικρό φινάλε για την ομάδα μας που παρά το πάθος και την επιμονή που έδειξε προδόθηκε από τις γνωστές στιγμές αδράνειας της άμυνας και του τερματοφύλακα. Πλέον είναι ολοφάνερο ότι κάποιοι παίκτες αδυνατούν να ανταποκριθούν στον ρόλο τους υπό τις υπάρχουσες συνθήκες και από τη στιγμή που τα πάντα κρέμονται από μια λεπτή κλωστή οι ευκαιρίες σε παίκτες που δεν έχουν φθαρεί ψυχολογικά μοιάζει να είναι μονόδρομος παρά το τεράστιο ρίσκο.

Ένα λεπτό και είκοσι δευτερόλεπτα ήταν αρκετά για να πεισθούμε ότι το μόνο διαφορετικό σήμερα ήταν το ημερολογιακό έτος. Άμυνα με τα μάτια, σέντρα σουτ και 0-1 από το καλημέρα. Και όμως οι παίκτες μας δεν μάσησαν, προσπάθησαν, δημιούργησαν φάσεις, κυνήγησαν το γκολ αλλά χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Λίγο η ατυχία, λίγο η επιπολαιότητα και πολύ ο εξαιρετικός Τζόρβας που σαν σωστός τερματοφύλακας έσωσε αρκετές φορές την ομάδα του από την ισοφάριση.  Σε αντίθεση με τον Διούδη που για πολλοστή φορά πληρώσαμε την κακή αντίδραση του. Το παιδί μπορεί να έχει πολλές δυνατότητες, όταν όμως δεν υπάρχει υγιής ανταγωνισμός για μια θέση ή ούτε καν η πολυτέλεια να μπει κάποιος άλλος(μιας και τους βγάλανε όλους σκάρτους ή τους ωθήσανε σε αποχώρηση)  για μερικά παιχνίδια ώστε να ηρεμήσει ψυχολογικά ο νεαρός τερματοφύλακας τότε τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε μέσα στο γήπεδο, σχεδόν από το ξεκίνημα της χρονιάς.  Τόσο η  αναμφισβήτητη αδυναμία του στις εξόδους όσο και το ψυχολογικό βάρος της ευθύνης που λόγω απειρίας αδυνατεί να σηκώσει τον έχουν κάνει πραγματικό κίνδυνο για την εστία μας. Κάθε γέμισμα προς την περιοχή μας ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταλήξει σε γκολ... Άραγε αν ο Απόλλων είχε έναν Διούδη στο τέρμα του με τόσα γεμίσματα και στημένα που είχαμε πόσο να είχε πάει το σκόρ? Κατά τα άλλα όταν ο Σουνάς με τόσα λάθη είναι ο καλύτερος του σημερινού ΑΡΗ τότε λογικό είναι ο ΑΡΗΣ να φθάνει μια ανάσα αλλά να μην μπορεί να σκοράρει. Ο Αγγελούδης φάνηκε και πάλι λίγος ενώ ο Παπαδόπουλος απλά έπεισε ότι το παλικάρι δεν μπορεί... Όσο για τον έμπειρο Πουλίδο ίσως να πρέπει να ξανασκεφτεί την περίπτωση του ο Σ.Παπαδόπουλος.  Η εμπειρία και η ωριμότητα ενός παίκτη φαίνεται από τον τρόπο παιχνιδιού του και όχι από την ηλικία του και ο Ισπανός φέτος φαίνεται έμπειρος μόνο στα χαρτιά. Εντύπωση έκανε ο Ρένια που με το που πέρασε έδωσε ζωντάνια στην δεξιά πλευρά και παραλίγο θα άλλαζε την ροή του αγώνα. Θα πρέπει ο Σούλης Παπαδόπουλος να δώσει ευκαιρίες σε παίκτες που δεν έχουν χρόνο συμμετοχής μιας και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους μοιάζουν να είναι κατεστραμμένοι ψυχολογικά και ανήμποροι να σταθούν στα πόδια τους.

Τα πράγματα σήμερα έγιναν ακόμη πιο δύσκολα, αν όμως υπάρχει μια ελπίδα για να σωθούμε αυτή έχει 2 ονόματα. Ο Λάμπρος Σκόρδας και ο Σούλης Παπαδόπουλος μοιάζουν ίσως οι μοναδικοί άνθρωποι στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ που πιστεύουν στην σωτηρία της ομάδος. Αυτό έδειξαν με τις δηλώσεις τους και ίσως είναι οι μόνοι που με μπροστάρηδες κάποιους παίκτες όπως τον Τάτο, τον Αγκάνθο και ίσως τα νέα αποκτήματα να μπορέσουν να αφυπνίσουν και τους υπόλοιπους παίκτες. Σήμερα χάθηκε άλλη μια σημαντική μάχη αλλά όχι ο πόλεμος. Είναι ιερή υποχρέωση όλων όσων αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ αλλά και του κόσμου να παλέψουν μέχρι το τέλος. Έστω με ότι θετικά μπορούμε να κρατήσουμε από τη σημερινή αναμέτρηση, με κάποιους παίκτες όπως ο Σουνάς και ο Ρένια να συνεχίσουμε την προσπάθεια. Με πίστη, τσαμπουκά και τρέλα κόντρα σε όλα και σε όλους!

ΥΓ. Σε τραγική κατάσταση η ομάδα με μια μικρή μερίδα του κόσμου να δείχνει να αδιαφορεί για αυτό και να ενδιαφέρεται περισσότερο για να περάσει τα μηνύματα της. "Τα λαμόγια δεν ξεχνώ..." λέει το πανό και οι ύβρεις έχουν συγκεκριμένα ονοματεπώνυμα. Όταν όμως σε ένα χωριό σαν τη Θεσσαλονίκη που ξέρουμε όλοι μας ποιοι πίνανε καφέ με ποιούς, ποιοί πήρανε πόστα στην ΠΑΕ, στα καταστήματα, στα μπαράκια, στον ARIS FM, κτλ.  και ποιοί κάνανε πλάτες σε όλα αυτά τα λαμόγια και τραμπουκίζανε Αρειανούς σε μια προσπάθεια να τους φιμώσουν τότε πραγματικά αναρωτιέμαι σε ποιούς αναφέρεται αυτό το πανό, από ποιους έχει γίνει και τι εξυπηρετεί να υβρίζεται ο μοναδικός άνθρωπος που έδωσε το παρόν στο Βελλίδειο και δήλωσε ότι βγαίνει μπροστά για να προσπαθήσει να σώσει την ομάδα? Τι εξυπηρετεί αυτή η στοχευμένη επίθεση τη δεδομένη στιγμή? Η γιούχα της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου προς αυτές τις αστείες αντιδράσεις είναι ένα σημάδι ότι και μνήμη έχει ο κόσμος του ΑΡΗ αλλά και θέλει το καλό της ομάδος. Που αν και το ξεσκαρτάρισμα είναι απαραίτητο για να πάει μπροστά αυτός ο σύλλογος και ίσως ο Λ.Σκόρδας είναι ένας από τους λίγους που έχει τα κότσια για να το κάνει τη δεδομένη χρονική στιγμή αυτό που προέχει είναι η σωτηρία της ομάδος. Θα ξαναεπαναλάβω για πολλοστή φορά σε κάθε συνΑρειανό ανεξάρτητα από την ηλικία του και τις πεποιθήσεις του. Όχι στην τυφλή εμπιστοσύνη και στην  μασημένη τροφή. Σκεφτείτε τι λέει, ποιος το λέει και αν υπάρχει κάποιος λόγος που το λέει... Ας σωθεί ο ΑΡΗΣ και μετά τα "οικογενειακά" σας...

Με το δεξί θέλει να μπει η ομάδα μας στο 2014, σπάζοντας το αρνητικό εντός έδρας σερί σε ένα παιχνίδι που μοιάζει πρόωρο τελικό. Ο Απόλλων Σμύρνης είναι μια από τις ομάδες που κυνηγάμε να βάλουμε από κάτω για αυτό η νίκη στον σημερινό αγώνα έχει διπλή βαθμολογική αξία. Τα σημάδια αλλαγής ψυχολογίας στην ομάδα φάνηκαν ακόμη και από το παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης αλλά όπως και με τα Γιάννενα αν δεν έρθουν οι 3 βαθμοί της νίκης όλα τα υπόλοιπα περνάνε σε δεύτερη μοίρα. 

Άπαντες στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο φαίνεται να έχουν αντιληφθεί την άμεση ανάγκη για νίκη, για αυτό και ο Σ.Παπαδόπουλος όπως βγαίνει από τα ρεπορτάζ φαίνεται να καταλήγει σε ένα σχήμα με παίκτες που έχουν περισσότερα επιθετικογενή στοιχεία από τους υπόλοιπους. Η απουσία του Τάτου, του Κύργια και του Ψυχογιού  σε συνδυασμό με τη φυγή των Ουντότζι και Έλσνερ είναι τα προβλήματα που καλείται να λύσει ο προπονητής μας. 4-4-2 με Αγκάνθο και  Μανιά να φαντάζει η πιο πιθανή γραμμή κρούσης με τους Τσουμάνη, Αγγελούδη, Σταυρόπουλο και Σουνά να βάζουν υποψηφιότηα για τις 2 πτέρυγες και τους Παπαδόπουλο και Οικονομόπουλο να είναι τα φαβορί μεσοαμυντικά. Στην άμυνα τώρα εκτός απροόπτου θα δούμε τους Μαργαρίτη, Ηρακλή, Πουλίδο και Καραγκούνη ενώ κάτω από τα δοκάρια θα κάτσει ο ντεφορμέ Διούδης.  Κάπως έτσι θα κατέβει ο ΑΡΗΣ σήμερα απέναντι σε έναν Απόλλων Σμύρνης  που έρχεται ενισχυμένος με 2 νέα μεταγραφικά αποκτήματα, κάτι που ευελπιστούσαμε να συμβεί και με την δική μας ομάδα αλλά δυστυχώς δεν κατέστει εφικτό. Αυτό όμως που έχει σημασία σε παιχνίδια σαν το σημερινό είναι η διάθεση και το πάθος που θα δείξουν οι παίκτες μας. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες η θέληση και η συγκέντρωση των παικτών είναι αυτό που καθορίζει το τελικό αποτέλεσμα και για αυτό θα πρέπει οι 11 που θα επιλέξει τελικά ο Σ.Παπαδόπουλος να κατέβουν σαν καμικάζι.

Το 2013 είναι παρελθόν και μαζί μια άσχημη αγωνιστική χρονιά για ολόκληρο τον ΑΡΗ. Δεν είναι ψέμα ότι οι γιορτές για τα 100 χρόνια όσο ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ είναι στην εντατική περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Για αυτό λοιπόν σήμερα πρέπει επιτέλους να γίνει το ξεκίνημα της αντεπίθεσης που περιμένουμε εδώ και καιρό. Αλλωστε έτσι όπως είναι το προγράμμα από τις πρώτες αγωνιστικές του Β γύρου θα φανεί αν υπάρχουν βάσιμες ελπίδες για να σωθούμε ή απλά κυνηγάμε το θαύμα και τις μαθηματικές πιθανότητες. Ιερη υποχρέωση κάθε φίλου του ΑΡΗ να βρεθεί σήμερα στις 19.30 στο Κλ.Βικελίδης και να συνταχθεί στον αγώνα για την επιβίωση της ομάδος μας! ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟ ΚΛ.ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑΣ!

Η αποστολή σωτηρίας του ποδοσφαρικού ΑΡΗ έχει ξεκινήσει εδώ και λίγες ημέρες. Ο Μιλίνκοβτις στο τελευταίο του παιχνίδι κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης  έφθασε κοντά στη νίκη αλλά για ακόμη μια φορά φύγαμε απογοητευμένοι. Η συστράτευση του Σούλη Παπαδόπουλου στον αγώνα μας είναι κάτι που έχει επηρεάσει θετικά τόσο τον κόσμο της ομάδος όσο και τους ίδιους τους παίκτες όπως διαρρέει εκ των έσω. Δεν είναι μυστικό ότι οι 2 Ισπανοί είχαν θέματα τόσο με τη διοίκηση όσο και με τον προπονητή, ενώ υπήρχαν και παίκτες σαν τον Παπαδόπουλο όπου ο Σέρβος προπονητής δεν μπόρεσε ποτέ να βρει το "κουμπί" του. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και ο ΑΡΗΣ σήμερα με τον Σ.Παπαδόπουλο στην άκρη του πάγκου θέλει να κλείσει τη χρονιά με μια νίκη ελπίδας! Μια νίκη που σημάνει την αντεπίθεση της ομάδος μας. Μια αντεπίθεση που επιβάλλεται και ανεξάρτητα από τη βαθμολογική μας θέση είναι κάτι πολύ εφικτό. Αρκεί φυσικά  άπαντες που αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ να θυμηθούν σε ποια ομάδα αγωνίζονται και πόσο μεγαλύτερο μέγεθος είναι η ομάδα μας με αυτές τις ομαδούλες των 300 φιλάθλων που βρίσκονται από πάνω μας.

Ο Ουντότζι εδώ και μέρες είναι παρελθόν και αν και η επιστροφή του είναι πολύ πιθανή ούτε σήμερα θα ενισχύσει την ομάδα μας. Ενώ και ο Έλσνερ δεν θα συνεχίσει οριστικά. Με λίγα λόγια η ομάδα μας σχεδόν την τελευταία στιγμή έχει να αντιμετωπίσει 2 σημαντικότατες απουσίες που στον φετινό ΑΡΗ είχαν καταλυτικό ρόλο. Ακόμη και αυτός ο Έλσνερ που από αμυντικό χαφ για γέλια κατέληξε σε μέτριο στόπερ. Ο Πουλίδο παρά την αλλαγή στάσης με τη φυγή Ηλιάδη και Μιλίνκοβιτς είναι τραυματίας και δεν θα μπορέσει να βοηθήσει. Έτσι λοιπόν ο Κύργιας θα είναι ο σίγουρος στην άμυνα ενώ η δεύτερη θέση παίζει ανάμεσα σε Ηρακλή και Καρασαλίδη. Ο Ηρακλής όχι ότι τα έχει πάει καλά σαν στοπερ αλλά πιθανόν ο Σ.Παπαδόπουλος να προτιμάει στη συγκεκριμένη θέση έναν πιο ετοιμοπόλεμο παίκτη παρά να ρισκάρει με τον Καρασαλίδη. Από εκεί ξεκινάνε όλα μιας και στις υπόλοιπες θέσεις πολύ δύσκολα να δούμε αλλαγές σε σχέση με τον αγώνα της Πέμπτης. Την αλλαγή που περιμένουμε να δούμε είναι κυρίως στην ψυχολογία, τη διάθεση και την αυτοπεποίθηση των παικτών που θα αγωνιστούν. Σε αυτό το πρωτάθλημα όταν δεν υλικό με ποιότητα όπως σχεδόν όλες οι ομάδες της σουπερλίγκας αυτό που μετράει είναι ο τσαμπουκάς και η δύναμη. 

Τα Γιάννενα είναι μια φιλική πόλη για τον ΑΡΗ και όπως σχεδόν κάθε φορά που αγωνιζόμαστε εκεί ο κόσμος του ΑΡΗ δίνει βροντερό παρών. Έτσι και σήμερα η ομάδα δεν θα είναι μόνη της. Τα Γιάννενα θα κιτρινίσουν όπως θα πρέπει να κιτρινίσει το διπλό. Η σημερινή νίκη σε συνδυασμό με το πρόγραμμα που ακολουθεί μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία της σωτηρίας. Καιρός οι παίκτες μας να πιστέψουν στις δυνάμεις τους, να παραδειγματιστούν από τους "πιτσιρικάδες" του μπάσκετ και με μπροστάρη τον Σ.Παπαδόπουλο που δήλωσε εμπιστοσύνη στο υλικό της ομάδος να πάρουν μια σπουδαία νίκη που θα φέρει την αισιοδοξία στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο. ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΠΑΡΕ ΤΟ ΔΙΠΛΟ!

Την ώρα που το ενδιαφέρον όλου του κόσμου του ΑΡΗ έχει επικεντρωθεί στο επενδυτικό ενδιαφέρον που δείχνει ο κ.Κωσταντινίδης υπάρχει και μια ομάδα που ταξιδεύει στην Κρήτη για να παλέψει για την επιβίωση της εντός των 4 γραμμών. Εκεί όλα τα θα και οι ελπίδες περνάνε σε δεύτερη μοίρα και ο Ζ.Μιλίνκοβιτς και οι παίκτες του θα πρέπει επιτέλους να αποδείξουν ότι αξίζουν κάτι παραπάνω και ότι κακώς όλοι μας έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας στην μεταγραφική ενίσχυση του Ιανουαρίου. Εμπόδιο στην προσπάθεια της ομάδος μας να φθάσει στη νίκη είναι οι απουσίες και τα μικροπροβλήματα λόγω τραυματισμών ενώ στα θετικά θα πρέπει να λογίσουμε τη συμμετοχή του Πουλίδο στην αποστολή. Κάτι που δεν ισχύει για τον έτερο Ισπανό που συνεχίζει να δηλώνει τραυματίας.

Υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες και μέσα σε ένα κλίμα έντονης κριτικής ο Ζ.Μιλίνκοβιτς θα πρέπει να βρει τις λύσεις ώστε ο ΑΡΗΣ να φύγει νικητής. Το έκανε 2 φορές εκτός έδρας με Βέροια και Πανιώνιο αλλά όταν η εικόνα σου δεν πείθει και η διαιτησία όπως συνήθως είναι κόντρα θα πρέπει να κάνεις το κάτι παραπάνω για να πετύχεις το επιθυμητό. Ο Μανιάς άνοιξε λογαριασμό με τα δίχτυα, ο Τσουμάνης έδειξε ότι όταν τα μπακ ανεβαίνουν όλα  μπορούν να αλλάξουν αλλά όταν στα μετόπισθεν έχεις μια τόσο αστεία άμυνα τίποτα δεν είναι αρκετό για πάρεις τους 3 βαθμούς. Και όταν μιλάμε για άμυνα σε καμία περίπτωση δεν επικεντρωνόμαστε στον τραγικό φέτος Πουλίδο αλλά σε ολόκληρη την αμυντική λειτουργία της ομάδος. Επιτέλους θα πρέπει να δούμε πίεση και δυνατά μαρκαρίσματα που θα ξεκινάνε από τους επιθετικούς και θα κορυφώνονται στην αμυντική τετράδα. Η άμυνα με τα μάτια και η συνεχής οπισθοχώρηση προφανώς και δεν αποδίδει για αυτό και θα πρέπει ο Μιλίνκοβιτς να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό και να μεταφέρει την πίεση πιο ψηλά και όχι στη μεγάλη περιοχή μας. Διαφορετικά όσο ωραία και αν σταθεί η ομάδα μας μεσοεπιθετικά το πιο πιθανό είναι να ξαναδούμε μια ή δύο στιγμές αμυντικής αφέλειας που θα στοιχίσει. Πλάνα για 11αδα δεν νομίζω ότι έχει σημασία να αναφέρουμε μιας και οι 3 βασικοί Τάτος, Ουντότζι και Ηρακλής είναι αμφίβολοι και θα αποφασισθεί κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή η συμμετοχή τους. Όσο για τον Εργοτέλη ίσως η εικόνα του να είναι ακόμη καλύτερη από τη βαθμολογική του θέση και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίσει μιας και έχει ως πρώτο σκορερ τον Διαμαντάκο που πέρσι με τη φανέλα του ΑΡΗ σε μια πολύ δύσκολη χρονιά πέρασε και δεν ακούμπησε. Αυτό κυρίως για τις κρίσεις που γίνονται γύρω από το υλικό της ομάδος μας αλλά και τον τρόπο που ο εκάστοτε προπονητής διαχειρίζεται το υλικό του. 

Δύσκολο παιχνίδι που ο ΑΡΗΣ μας θα πρέπει να κάνει την έκπληξη για να πάρει βαθμολογική ανάσα. Αν και ο Μιλίνκοβιτς σε γενικές γραμμές είναι συμπαθής οι συνεχόμενες αποτυχίες, οι πολλές απότομες αλλαγές στον καταρτισμό της 11αδα και το όλο θέμα που έχει δημιουργηθεί με τους 2 Ισπανούς με αποκορύφωμα τη μη συμμετοχή του Αγκάνθο και την "άστοχη" αλλαγή του Πουλίδο λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου στον αγώνα με τον Πανθρακικό θυμίζει κάτι από τον Αλκαράθ λίγο πριν το "κύκνειο άσμα" του στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Κέρκυρα. Ευχή όλων μας ο Μιλίνκοβιτς να βρει τη σωστή συνταγή, οι παίκτες του να τον δικαιώσουν, ο ΑΡΗΣ να φύγει νικητής από την Κρήτη και ο Αρειανός να κουνήσει αμυδρά τα χείλη του σε μια προσπάθεια να σχηματίσει χαμόγελο. Μια νέα ήττα με την εικόνα που έχει η ομάδα και το δεδομένο πρόβλημα που υπάρχει στα αποδυτήρια λίγο πριν την μεταγραφική περίοδο μπορεί να φέρει τον Μιλίνκοβιτς μια ανάσα από την έξοδο. Ένα σενάριο που δεν θέλουμε να το ζήσουμε μιας και οι αλλαγές προπονητών είναι η τελευταία λύση. Για αυτό Αρειανάρα κάνε μας τη χάρη και πάρε το διπλό!

13 αγώνες μετά και ο ΑΡΗΣ μας εξακολουθεί να κάνει τα ίδια παιδαριώδη λάθη και να πετάει βαθμούς με τεράστια ευκολία. 2 γκολ σπάνιας ομορφιάς από τον Κάσες αλλά και σπάνιας βλακείας από μια ολόκληρη άμυνα που έμοιαζε με κολλημένους κώνους. Τον άφησε ο πρώτος, του ξέφυγε του δεύτερου, έφαγε την προσποίηση ο τρίτος, άγαλμα ο τέταρτος, γλίστρησε ο πέμπτος και εκτεθειμένος ο Διούδης που όπως συνηθίζει σε αυτά τα παιχνίδια δεν μπορεί ούτε αυτός να κάνει τη διαφορά για την ομάδα μας. 2 πανομοιότυπα γκολ από μια ομάδα που αν και στάθηκε καλά, δεν πίεσε και δεν δημιούργησε επικίνδυνες καταστάσεις για την εστία του Διούδη. Τραγική φιγούρα όλοι εμείς στην κερκίδα που για ακόμη μια φορά φύγαμε απογοητευμένοι από το γήπεδο...

Ο Μιλίνκοβιτς θέλοντας να πείσει άπαντες ότι δεν έχει "προσωπικά θέματα" με τους Ισπανούς και παρά τα όσα ακουγόντουσαν ξεκίνησε με τον Πουλίδο βασικό. Ένας Πουλίδο που αν και φέρει τεράστια ευθύνη (όντας και ο πιο έμπειρος) για ακόμη μια φορά και στα 2 γκολ το να περιορίσουμε την ευθύνη μόνο στον συγκεκριμένο παίκτη είναι τελείως λάθος. Όπως λανθασμένη ήταν και η απόφαση του Μιλίνκοβιτς να "δώσει" στον κόσμο για κράξιμο τον Πουλίδο λίγα λεπτά πριν τη λήξη του ημιχρόνου. Άλλαξε τον στον ημίχρονο, αν είναι ντεφορμέ άφησε τον στον πάγκο αλλά τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν νομίζω να "φτιάχνουν" και τους υπόλοιπους παίκτες της ομάδος. Όταν λοιπόν η άμυνα ζώνης που "επιβάλλεται" στο σύγχρονο ποδόσφαιρο όπως εφαρμόζεται από την ομάδα μας θυμίζει περισσότερο αγώνα μπάσκετ όπου σχεδόν απαγορεύονται οι επαφές και τα σκληρά μαρκαρίσματα λογικό είναι ο κάθε Πανθρακικός να μην αισθάνεται την πίεση σου και ο κάθε Κάσες να βρίσκει την ευκαιρία να σου κάνει τη ζημιά. Όταν λοιπόν η άμυνα σου μετά από 14 επίσημα παιχνίδια συνεχίζει να μπάζει τότε πολύ δύσκολα η επίσης προβληματική επίθεση σε μια ομάδα που είναι κομμένη στα δύο να σε ξελασπώσει. Φιλότιμος ο Αγγελούδης, αρκετά καλός ο Μανιάς, σταθερός ο Τάτος, μαχητικός ο Ουντότζι αλλά ως εκεί. Διστακτικοί οι ακραίοι μπακ που όποτε το έπαιρναν απόφαση να ανέβουν δημιουργούσαν προϋποθέσεις για κάτι καλό με αποκορύφωμα το γκολ του Τσουμάνη και πάλι όμως χωρίς συνέπεια και πλάνο αλλά μόνο με κάποιες προσωπικές εξάρσεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν μπήκε ο Μαργαρίτης στη θέση του Τσουμάνη(που ζήτησε από μόνος του αλλαγή) θα περίμενε κάποιος να τον δει ως πιο ξεκούραστο να τολμήσει να περάσει το κέντρο και να βοηθήσει την ομάδα του να φθάσει στην ανατροπή του σκορ. Και όμως για σχεδόν 15' ο Μαργαρίτης δεν πέρασε ούτε μια φορά το κέντρο. Αδύναμος κρίκος στην επιθετική λειτουργία της ομάδος συνεχίζει να παραμένει ο παίκτης που αγωνίζεται πίσω από τον Τάτο. Σήμερα ο Οικονομόπουλος πήρε άλλη μια ευκαιρία από τον Μιλίνκοβιτς αλλά σε σε καμία περίπτωση δεν δικαίωσε τον προπονητή του. Μια ανούσια εμφάνιση από τον Οικονομόπουλο ανάλογη με αυτές του Τριανταφυλλάκου, του Παπαδόπουλου αλλά και του Σουνά που αγωνίστηκαν στις προηγούμενες αγωνιστικές στην ίδια θέση και δείχνει να είναι η αχίλλειος πτέρνα της αμυντικής μας λειτουργίας. Όταν λοιπόν η άμυνα δεν πιέζει και δίνει χώρους και η προώθηση του παιχνιδιού προς την επίθεση κάπου εκεί στο κέντρο μονίμως κολλάει τότε αποτελέσματα σαν το σημερινό φαντάζουν φυσιολογικά. Πολλά τα προβλήματα του ΑΡΗ στα οποία κάποια στιγμή θα πρέπει να βρει λύσεις ο Μιλίνκοβιτς. Ναι μεν ήρθε την 4η αγωνιστική, ναι μεν αυτούς τους παίκτες έχει στη διάθεση του, ναι μεν έχει καταφέρει να "κερδίσει" κάποιους παίκτες αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να συμπληρώσει αυτό το πάζλ και να βρει την 11αδα που θα φέρει τις νίκες. Και αν δεν μπορεί με αυτούς τους παίκτες ας μας πει ποιο είναι το πλάνο που έχει ετοιμάσει μαζί με τη διοίκηση ώστε από 1 Ιανουαρίου να δούμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ.

Αρνητικό ρεκόρ προσέλευσης σήμερα στο γήπεδο κάτι δεν νομίζω να προκάλεσε έκπληξη σε κανένα. Ο Αρειανός έχει αντοχές και το έχει αποδείξει αμέτρητες φορές αλλά αυτή η εικόνα της ομάδος σε συνδυασμό με την καθημερινή κοροϊδία που βιώνουμε από όλους ανευθυνοπεύθυνους που υπόσχονται λύσεις για τον ΑΡΗ μας έχει φέρει όλους στα όρια μας. Δεν βλέπω που μπορεί να οδηγηθεί  αυτή η κατάσταση και το μόνο που μπορώ να συμπεράνω είναι ότι η προσπάθεια αποδυνάμωσης της ομάδος που ξεκίνησε από το καλοκαίρι έχει πιάσει τόπο. Το πόρισμα του ελέγχου, το άρθρο 99, η νέα εκλεγμένη διοίκηση και ο μεταγραφικός σχεδιασμός με βάση τους παίκτες που κατάφεραν να σώσουν την περσινή χρονιά ήταν οι 4 άξονες πάνω στους οποίους ο ΑΡΗΣ μας θεωρητικά θα είχε βασίσει την επιβίωση και αντεπίθεση του. Αντιθέτως αυτό που παρακολουθούμε είναι όλα τα "δυνατά χαρτιά" του ΑΡΗ σε αυτόν τον αγώνα επιβίωσης να έχουν καεί από τους ίδιους τους "σωτήρες" μας. Πάντα φυσικά όταν μιλάμε για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ υπάρχει και το πιο δυνατό χαρτί από όλα που μπορεί να αλλάξει δραματικά την κατάσταση ανά πάση στιγμή και αυτό δεν είναι άλλο από τον κόσμο της ομάδος. Αν λοιπόν κάποια στιγμή σταματήσουμε το "νανούρισμα" στην κερκίδα και αποφασίσουμε τη γενική αφύπνιση του συλλόγου τότε ίσως καταφέρουμε να δούμε άσπρη ημέρα και η αισιοδοξία επιστρέψει. Ως τότε καληνύχτα και όνειρα γλυκά γεμάτο επενδυτές και Αρειανοσωτήρες... 

ΥΓ. Αναμένω τη νέα ανακοίνωση της ΠΑΕ για να βγω στους δρόμους με τον πυρσό στο χέρι και να τραγουδάω ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ...

Συνήθως την έκφραση "το ήθελε περισσότερο" τη χρησιμοποιούμε όταν 2 ομάδες παλεύουν για τη νίκη και ο τελικός νικητής είχε μια εικόνα πιο δυναμική, πιο παθιασμένη, πιο ολοκληρωμένη. Σήμερα δεν μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο μιας και η μοναδική ομάδα που κατέβηκε για να κερδίσει το παιχνίδι ήταν ο Παναθηναϊκός. Αντιθέτως ο ΑΡΗΣ μας σαν να μην κατέβηκε ποτέ ή απλά να παραβρέθηκε στο σημερινό παιχνίδι γιατί έτσι έπρεπε. Ομάδα χωρίς πλάνο, χωρίς τσαγανό, χωρίς ενέργεια, χωρίς ποδοσφαιρική εφυία και εγωισμό. Ένας κομπάρσος μέσα στο γήπεδο που βοήθησε τον εκρηκτικό Παναθηναϊκό να φανεί ακόμη καλύτερος αλλά και να πετύχει 2 γκολ που οποιαδήποτε σοβαρή άμυνα δεν θα δεχόταν.

Αυτή τη φορά δεν χρειαζόταν η βοήθεια κάποιου διαιτητή για να φύγουμε με κατεβασμένα κεφάλια. Η εικόνα των παικτών του Μιλίνκοβιτς ήταν αρκετή. Για ακόμη μια φορά μας βασανίζει το ερώτημα αν οι παίκτες μας είναι τόσο κακοί ή ο προπονητής κατέβασε τόσο λάθος την ομάδα. Μια ομάδα που πραγματικά όπως ήταν στημένη και αγωνιζόταν δεν μπορώ να καταλάβω πως περίμενε να εξελιχθεί το παιχνίδι. Τώρα αν το πλάνο του Μιλίνκοβιτς ήταν να "κλέψει" τη νίκη ή τον βαθμό της ισοπαλίας αυτό ίσως και να μπορούσε να συμβεί σε μια από τις 2 χαμένες ευκαιρίες του Αγκάνθο ή στην κεφαλιά του Ουντότζι.  Ως εκεί όμως ήταν οι δυνατότητες του σημερινού ΑΡΗ μιας και παραπέρα υπήρχε μια ολοκληρωτική κατάρρευση σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Αρχίζοντας από τον τερματοφύλακα που φοβάται να βγει από την εστία του, την άμυνα που με πρωτεργάτη τον έμπειρο αρχηγό της ομάδος Πουλίδο είναι ικανή να βγάλει φάση για τον αντίπαλο από το πουθενά, το κέντρο που με παίκτες σαν τον Παπαδόπουλο που είναι σαν να παίζουμε με παίκτη λιγότερο, και στην επίθεση με τον Αγκάνθο να μοιάζει με σκιά του εαυτού του. Και όταν οι αλλαγές σου είναι ο Ίμπε που πρόλαβε μέσα σε 5' να πάθει θλάση(ή κάτι παρόμοιο) από μόνος του και ο Σουνάς να περάσει έτσι απαρατήρητος χωρίς να τον πάρει είδηση κανείς τότε τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα.  Αυτή η τραγική εικόνα της ομάδος είναι που προβληματίζει και πονάει ακόμη περισσότερο από την ήττα μιας και δεν δύσκολα μπορεί να διακρίνει κανείς τον τρόπο με τον οποίο θα αλλάξει κάτι. Όσο περνάνε οι αγωνιστικές λογικό είναι οι ευθύνες του Μιλίνκοβιτς να μεγαλώνουν. Μπορεί με το που ήρθε να έφερε έναν αέρα αλλαγής αλλά το πιο σημαντικό στοιχείο που πρέπει να έχει μια ομάδα είναι η βελτίωση και όταν ο ΑΡΗΣ μετά το πυροτέχνημα των 2 εκτός έδρας νικών έχει αυτή την παρουσία σε 4 παιχνίδια με Πλατανιά, Ολυμπιακού Βόλου, ΟΦΗ και Παναθηναϊκό τότε τα μόνα συμπεράσματα που μπορώ να βγάλω είναι 1) ότι δεν γίνεται σωστή δουλειά, 2) ότι κάτι πρέπει να αλλάξει άμεσα.  Οι απουσίες από κάρτες και τραυματισμούς είναι μέσα στο παιχνίδι για αυτό θα πρέπει ο Μιλίνκοβιτς να αρχίσει να δίνει ευκαιρίες και σε άλλους παίκτες μπας και του βγει κάποιος. Κοτσαρίδης, Λεμονής, Καραγιάννης  θα πρέπει να πάρουν χρόνο συμμετοχής ενώ και οι Μανιάς, Αγγελούδης και Τσουμάνης ίσως να πρέπει να στηριχτούν περισσότερο. Δεν χρειάζονται αφορισμοί αλλά ίσως παίκτες όπως οι Αγκάνθο, Παπαδόπουλος, Ίμπε, Τριανταφυλλάκος και άλλοι ίσως να λειτουργήσουν και καλύτερα αν μείνουν λίγο στον πάγκο, φύγει από πάνω τους ένα μέρος ευθύνης και αρχίζουν να αξιοποιούνται σαν αλλαγή ανάλογα με την εξέλιξη του αγώνα. Ιδίως για παίκτες σαν τους Αγκάνθο και Ιμπε που είναι φανερό ότι στερούνται φυσικής κατάστασης ίσως να αποδίδουν καλύτερα σαν αλλαγή κάτι που πήγε να δοκιμάσει σήμερα ο Μιλίνκοβιτς με τον Ίμπε αλλά δεν του βγήκε λόγω τραυματισμού... Το βέβαιο είναι ότι σε αυτήν την ομάδα χρειάζονται ριζικές αλλαγές σε πρόσωπα, φιλοσοφία και νοοτροπία. Αυτή η ψυχολογική  κατάρρευση με το που βρίσκεται η ομάδα πίσω στο σκορ είναι ανεξήγητη και δεν ταιριάζει σε παίκτες που φοράνε τη φανέλα του ΑΡΗ. Επιτέλους πρέπει να δούμε παίκτες μαχητές και έναν στρατηγό στον πάγκο που να τους κατεβάζει με στόχο τη νίκη και μόνο τη νίκη!

Αυτά για όλα όσα είδαμε σήμερα στον αγωνιστικό χώρο. Εμφανίσεις σαν και αυτές θα πρέπει να κάνουν τη διοίκηση Ηλιάδη να κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα και να ψάχνει από τώρα τον τρόπο για να ενισχύσει την ομάδα τον Ιανουάριο. Τώρα θα είναι με Έλληνες κάτω των 24 ετών? Θα πάρουμε αδειοδότηση και θα κάνουμε κανονικά μεταγραφές? Όπως και να έχει η ομάδα θα πρέπει να ενισχυθεί. Και όταν λέμε για ενίσχυση δεν μιλάμε για ενίσχυση σαν και αυτή την καλοκαιρινή όπου ακόμη περιμένουμε τον Ίμπε να βρει την φόρμα και τον Έλσνερ που να τον ταιριάξουμε αλλά για παίκτες που θα προπονούνται από αρχές Δεκέμβρη με την ομάδα μας και από το πρώτο παιχνίδι της χρονιάς θα έχουν το δελτίο τους και θα είναι έτοιμοι να φορέσουν φανέλα βασικού. Αυτή η τραγωδία που παρακολουθήσαμε είναι το αποτέλεσμα του καλοκαιρινού μεταγραφικού σχεδιασμού του κ.Χατζηνικολάου με τη συνεργασία της διοίκησης Ηλιάδη. Όπως λοιπόν τα σκατώσατε το καλοκαίρι, τρέξτε τουλάχιστον να τα φτιάξετε το χειμώνα...

Βροντερή απάντηση προς τα "κέντρα αποφάσεων" του Ελληνικού ποδοσφαίρου θα προσπαθήσει να δώσει η ομάδα μας σήμερα το απόγευμα(19.30) στο Κλ.Βικελίδης κόντρα στο Παναθηναϊκό. Μια αγωνιστική απάντηση εντός των 4 γραμμών μιας και από τότε που ιδρύθηκε αυτός ο σύλλογος εκεί έχει μάθει να δίνει όλες τις μάχες του. Όχι σε πολιτικά γραφεία, όχι στην ΕΠΟ, όχι στην ΚΕΔ, όχι σε οποιαδήποτε διοργανώτρια αρχή αλλά μέσα στο γήπεδο. Εκεί όπου με τον κόσμο στη κερκίδα να λειτουργεί σαν ασπίδα θα παλέψει για να πάρει μια σημαντικότατη νίκη που την έχουμε όλοι παρά πολύ ανάγκη.

Η παρουσία του Κάκου σε σχέση με τους υπόλοιπους "εγκληματίες" αφήνει ελπίδες ότι ίσως να παιχτεί στα ίσα ποδόσφαιρο, παρόλο που η ΕΠΟ με την απόφαση της για τιμωρία του Οικονομόπουλου με 2 αγωνιστικές(!!!) έβαλε και πάλι το χεράκι της. Πλέον όλα αυτά δεν πρέπει να κάνουν αίσθηση στον Μιλίνκοβιτς και στους παίκτες του και όλοι μαζί θα πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι ο καλύτερος τρόπος να αντιδράσουν σε όλη αυτή την κατάσταση είναι να βγάλουν πάθος, δύναμη και ενέργεια μέσα στο γήπεδο ώστε να μην αφήσουν περιθώρια σε κανένα "κοράκι" να ξανακλέψει τον ιδρώτα τους. Σημαντικές απουσίες όπως αυτές του Έλσνερ, του Ηρακλή και του Οικονομόπουλου θα πρέπει να μας γίνουν συνήθεια ώστε να βρούμε σαν ομάδα να καλύπτουμε κάθε κένο. Άλλωστε αν ψάξουμε να βρούμε θετικά στον φετινό ΑΡΗ τότε θα δούμε ότι πέρα από 2-3 παίκτες όλοι οι υπόλοιποι πολύ εύκολα μπορούν να αντικατασταθούν από κάποιον άλλο. Ήδη ο Νταμαρλής φαίνεται να έχει βρει ρυθμό, ο Σταυρόπουλους παλεύει να θυμηθεί τις πρώτες εξαιρετικές του εμφανίσεις ενώ ο Παπαδόπουλος θα πρέπει επιτέλους να δικαιώσει αυτούς που τον φέρανε και όλους εμάς που στο άκουσμα της μεταγραφής του πιστέψαμε σε μια εξαιρετική λύση στο χώρο του κέντρου. Ο Μαργαρίτης αν και δεν έχει κάνει το ιδιαίτερο δείχνει μια σταθερότητα και για αυτό θα παραμείνει στο αριστερό άκρο της άμυνας, με τους Πουλίδο, Κύργια και Ψυχογιό να συμπληρώνουν τις άλλες 3 θέσεις. Αγκάνθο, Τάτος, Σταυρόπουλος μαζί με το βαρύ επιθετικό όπλο της ομάδος Ουντότζι θα είναι αυτοί που θα προσπαθήσουν κατά κύριο λόγο να στείλουν τη μπάλα στα δίχτυα του Παναθηναϊκού. Ένας Παναθηναϊκός που αν και δεν έχει την ποιότητα του παρελθόντος δείχνει μια αξιοσημείωτη αγωνιστικότητα και σίγουρα θα κατέβει να διεκδικήσει τη νίκη και όχι για να πάρει ένα Χ όπως έχουν κάνει όλοι όσοι ήρθαν ως τώρα στο Κλ.Βικελίδης. Κάτι που όπως έχει αποδειχθεί δυσκολεύει αφάνταστα τους παίκτες του Ζ.Μιλίνκοβιτς μιας και η επιθετική ανάπτυξη της ομάδος αποτελεί ακόμη άλυτο γρίφο. Κάπως έτσι λοιπόν οι παίκτες μας σε αντίθεση με τα προηγούμενα εντός έδρας παιχνίδια ίσως βρουν την ευκαιρία και τους χώρους για να κάνουν τη ζημιά στον Παναθηναϊκό και να πάρουν την πολυπόθητη νίκη.

Μπορεί η διοίκηση Ηλιάδη να παρουσιάζεται δημοσίως καθησυχαστική και σίγουρα ότι όλα θα κυλήσουν ομαλά όμως η υπερβολικά αυστηρή απόφαση της ΕΠΟ για τον Οικονομόπουλο δείχνει ότι ο ΑΡΗΣ όχι απλά παραμένει στο στόχαστρο αλλά ότι κάθε ευκαιρία που θα έχει αυτό το σάπιο κατεστημένο για να μας χτυπήσει θα την αξιοποιήσει. Μάλιστα τώρα που αρχίζουν τα παιχνίδια με τους "διαχειριστές της παράγκας" αναμένεται το κυνήγι να κορυφωθεί. Υποχρέωση όλων μας είναι να δείξουμε ότι δεν μασάμε από τέτοια και ότι και αν γίνει εμείς θα είμαστε δίπλα στο Θεό του πολέμου, έτοιμοι να τους χαλάσουμε το μοίρασμα της σημαδεμένης τράπουλας. Εδώ κολλάει το ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ, εδώ στα δύσκολα θα πρέπει ο κάθε Αρειανός να ορθώσει το ανάστημα του. Λίγες ώρες έμειναν... ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΚΛ.ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ ΝΑ ΠΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΖΕΛΑ!!!!!

ΥΓ. Θέμα από το πουθενά με τα εισιτήρια του αγώνα κατάφερε έξυπνα να δημιουργήσει ο Παναθηναϊκός και ακόμη πιο εύκολα να ακολουθήσουν οι δικοί μας. Αν και οι απαραίτητες εξηγήσεις νομίζω ότι δόθηκαν, κάποια στιγμή ευελπιστώ όλοι οι Αρειανοί πραγματικά να ενωθούν για το καλό της ομάδος και όχι ο καθένας να κοιτάει απλά να κάνει το "κομμάτι" του...

Ήττα από το πουθενά για την ομάδα μας που πάνω που είχε αρχίσει να παίρνει τα πάνω της  κάνει ένα τεράστιο βήμα πίσω και χάνει την ευκαιρία να ξεκολλήσει από τις χαμηλές θέσεις της βαθμολογίας. Το χειρότερο από όλα είναι ότι η ήττα αυτή ήρθε από τον τελευταίο της βαθμολογίας Πλατανιά που παρά την κακή παρουσία του κατάφερε και με το παραπάνω να πετύχει αυτό που ήθελε. 4 φορές πέρασε το κέντρο, 2 γκολ πέτυχε και παραλίγο θα έβαζε και τρίτο. Σίγουρα το τελικό αποτέλεσμα δεν ανταποκρίνεται στη ροή του αγώνα και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει πολύ έντονα τον Μιλίνκοβιτς.

Τελικά ο Μιλίνκοβιτς ελέω Βοσκάκη - απουσιών αποφάσισε να ανακατέψει την τράπουλα και να μετατοπίσει τον Ηρακλή στο κέντρο της άμυνας πάνω που ως αμυντικό χαφ φαινόταν να είχε βρει τη φόρμα του. Την ίδια στιγμή προσπάθησε να γεμίσει το κέντρο με Τριανταφυλλάκο, Νταμαρλή και Παπαδόπουλο. Ένα σχήμα που με τον Τριανταφυλλάκο μέσα όπως αρκετές φορές έχουμε τονίσει από το ξεκίνημα της χρονιάς υστερεί πάρα πολύ σε δύναμη, ταχύτητα και ενέργεια με αποτέλεσμα η πρώτη "αμυντική γραμμή" να μπάζει και οι αντίπαλοι να κινούνται στον άξονα με σχετική ευκολία. Ο Μαργαρίτης αν και πήρε και πάλι φανέλα βασικού με την αντίδραση του στο δεύτερο γκολ του Πλατανιά μας υπενθύμισε γιατί από πέρσι ψάχναμε κάτι καλύτερο για το αριστερό άκρο της άμυνας μας. Επιθετικά τώρα η γνωστή τριπλέτα Τάτου, Ουντότζι, Ιμπε με τον Τάτο να αγωνίζεται στη πτέρυγα όπως και με τη Βέροια έτσι και σήμερα αντιμετώπισε  αρκετά προβλήματα στο να πατήσει στη αντίπαλη περιοχή. Μια επιθετική δυσλειτουργία που πήγαζε από την κακή ανάπτυξη της ομάδος από τα μετόπισθεν αλλά και την έλλειψη κίνησης που έδειχναν οι περισσότεροι παίκτες χωρίς τη μπάλα. Έστω και έτσι ο ΑΡΗΣ μας είχε μια φλύαρη υπεροχή και σου έδινε την εντύπωση ότι αργά ή γρήγορα θα έπαιρνε κεφάλι στο σκορ και θα "τέλειωνε" την υπόθεση νίκη σχετικά εύκολα. Το γκολ στο 43' ήταν καθοριστικό μιας και ήταν ένα ακόμη ανόητο γκολ από το πουθενά όπου τα πάντα και όλοι "συνηγορούν" ώστε να καταλήξει η μπάλα στα δίχτυα της εστίας μας. Μεγάλη ευθύνη φέρει για ακόμη μια φορά ο Σωκράτης Διούδης μιας και το τρώει στην κλειστή γωνία του. Για πρώτη φορά θα πω ότι με απογοήτευσε ο Μιλίνκοβιτς γιατί όσο και αν προσπαθήσουμε να δικαιολογήσουμε τον αρχικό αμυντικογενή σχηματισμό για εντός έδρας παιχνίδι κόντρα στον ουραγό της βαθμολογίας δεν μπορώ να καταλάβω πως κατεβάζει την ομάδα ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και στην επανάληψη όπου το σκορ ήταν 0-1. Ενώ και η αλλαγή του Ίμπε τόσο νωρίς ίσως να μην ήταν και η καλύτερη επιλογή μιας και σε μια ομάδα που έχει φανερή έλλειψη δημιουργικότητας επιθετικά βγάζεις έναν από τους ελάχιστους παίκτες που έχουν την ικανότητα να δημιουργήσουν φάσεις. Σίγουρα ο Ίμπε είναι πολύ αργός, παρόλα αυτά δείχνει ότι μπορεί να αντισταθμίσει την έλλειψη ταχύτητας με τη ποδοσφαιρική εφυία και τεχνική που διαθέτει. Ένω και η αντικατάσταση του Παπαδόπουλου και του Νταμαρλή όταν υπάρχει ένας Τριανταφυλλάκος που χάνει τα κοντρόλ μόνος του και προβληματίζεται στο που να δώσει την μπάλα μεταξύ του κέντρου και της μεγάλης περιοχής του Διούδη γεννάει ερωτηματικά. 

Σήμερα το στήσιμο του Μιλίνκοβιτς δεν βγήκε αλλά θέλω να πιστεύω ότι πλέον ο Σέρβος προπονητής έχει καταλάβει ότι πρέπει να αντιμετωπίζει πολύ διαφορετικά τα εντός με τα εκτός έδρας παιχνίδια. Είναι κρίμα όταν σου βγαίνουν κινήσεις όπως αυτή του Έλσνερ στο κέντρο της άμυνας και του Ηρακλή στα αμυντικά χαφ να τις αναιρείς από μόνος σου. Ο Πλατανιάς ήταν μετριότατος, δεν πίεσε καθόλου και όμως κατάφερε να πετύχει 2 γκολ. Κανείς δεν πίστεψε ότι μετά από τις 2 συνεχόμενες νίκες γίναμε υπερομάδα αλλά ούτε και περίμενε να δει ήττα για 2η συνεχόμενη χρονιά από το χωριό της Κρήτης. Κρίμα για τον κόσμο που άφησε εκδρομές, τριήμερα και αργίες και γέμισε το Κλ.Βικελίδης. Κρατάμε το φορμάρισμα του Ουντότζι που έχει ανοιχτή επικοινωνία με την αντίπαλη εστία και ελπίζουμε με την επιστροφή των Αγκάνθο, Πουλίδο και Οικονομόπουλου η ομάδα να επιστρέψει στις νίκες από την επόμενη κιόλας αγωνιστική.

ΥΓ1. Έπιασε τόπο η σφαγή του Βοσκάκη που έκανε ότι μπορούσε για να βοηθήσει τους συμπατριώτες του.

ΥΓ2. Μεγάλη μαγκιά το πέταγμα των κροτίδων στο αντίπαλο τερματοφύλακα. Ιδίως μετά το γκολ της ισοφάρισης όπου συνήθως αυτός που ισοφαρίζει βγάζει πάθος και ο άλλος τα έχει χαμένα αυτό το 5λεπτο διακοπής ήταν ότι χρειαζόταν ο Πλατανιάς. Φυσικά στο 94' αν το σκορ ήταν υπέρ του ΑΡΗ σίγα μην σηκωνόταν ο τερματοφύλακας του Πλατανιά... 

Μετά τον θρίαμβο στη Βέροια όπου ο Ζ.Μιλίνκοβιτς και οι παίκτες του κατάφεραν να πάρουν τη νίκη υπερισχύοντας εκτός της τοπικής ομάδας και του Βοσκάκη και των βοηθών του ο ΑΡΗΣ μας καλείται να συνεχίσει το νικηφόρο σερί απέναντι στον Πλατανιά. Σε ένα παιχνίδι που ο ΑΡΗΣ αν κερδίσει θα καταφέρει να ξεκολλήσει σε μεγάλο βαθμό από τις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας και θα μπορεί να κοιτάξει τη συνέχεια του πρωταθλήματος από άλλη οπτική γωνία, θέτοντας νέους στόχους. Μπορεί πέρσι να ζήσαμε έναν εφιάλτη και φέτος με το κακό ξεκίνημα ο εφιάλτης να αναβίωσε αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ΑΡΗΣ σαν ομάδα οφείλει απέναντι στον κόσμο και στην ιστορία του να έχει πολύ πιο διαφορετικούς στόχους από την παραμονή στην κατηγορία και αργά ή γρήγορα θα πρέπει να τους διεκδικήσει και πάλι.

Οι 2 συνεχόμενες εκτός έδρας νίκες ήταν κάτι που φυσιολογικά μας γέμισε με ενθουσιασμό και αισιοδοξία μιας και πέρσι σε ολόκληρη χρονιά καταφέραμε να πάρουμε μόλις μια νίκη μακριά από την έδρα και αυτή σε ένα παιχνίδι όπου πραγματικά δεν υπήρχε άλλο αποτέλεσμα. Πάντως όποιος βλέπει τα πράγματα πιο καθαρά και δεν μένει μόνο στο τελικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να διακρίνει την αλλαγή στην εικόνα της ομάδος από την πρώτη ημέρα που ήρθε ο Ζ.Μιλίνκοβιτς στην ομάδα μας.  Οι νίκες είναι απλά η απόδειξη της προσπάθειας που γίνεται. Το μυστικό της επιτυχίας μοιάζει να κρύβεται στα αποδυτήρια της ομάδος εκεί όπου ο Μιλίνκοβιτς έχει καταφέρει να πείσει άπαντες ότι εκτός από απόλυτο αφεντικό είναι και δίκαιος απέναντι σε όλους τους ποδοσφαιριστές. Σε αντίθεση με άλλους προπονητές που από το αεροδρόμιο κιόλας είχαν έτοιμες συγκλονιστικές αλλαγές στην βασική 11αδα και στο ρόστερ της ομάδος με παίκτες που δεν τους είχε δει κανείς ο Μιλίνκοβιτς από την πρώτη ημέρα έδειξε να εμπιστεύεται το υπάρχον ρόστερ αλλά να εμπιστεύεται και ως ένα σημείο και τις αποφάσεις του πρώην προπονητή της ομάδος. Για παράδειγμα παρόλο που ο κόσμος του ΑΡΗ έβραζε με τις εμφανίσεις του Τριανταφυλλάκου και απορούσε με τον αφορισμό του Μαργαρίτη ο Σέρβος προπονητής δεν λειτούργησε σπασμωδικά για να πείσει φαινομενικά ότι τα πράγματα αλλάζουν αλλά μέσα από τις προπονήσεις και δίνοντας σωστές ευκαιρίες στους παίκτες του κατάφερε να αλλάξει την εικόνα της ομάδος. Έτσι λοιπόν στο αυριανό παιχνίδι όπου ο ΑΡΗΣ θα στερηθεί τους Πουλίδο, Αγκάνθο, Οικονομόπουλο και ίσως και τον Τάτο ειλικρινά δεν φοβάμαι ότι οι απουσίες τους θα γίνουν αντιληπτές σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε η ομάδα να παρουσιαστεί αγνώριστη. Όλοι οι παίκτες μοιάζουν έτοιμοι να πάρουν φανέλα βασικού και να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό. Νταμαρλής, Τριανταφυλλάκος, Παπαδόπουλος, Σουνάς, Κύργιας και Σταυρόπουλος διεκδικούν θέσεις στην 11αδα. Στο κέντρο όπου ο Οικονομόπουλος δεν θα αγωνιστεί, όπως και στην άμυνα όπου και ο Πουλίδο θα πληρώσει τη  χειραψία προς στον Βοσκάκη που τιμωρήθηκε όσο και η μούντζα προς διαιτητή από ομάδα του ΠΟΚ...  Ενώ την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή θα αποφασισθεί αν ο Ανδρέας Τάτος θα μπορέσει να αγωνισθεί μεσοεπιθετικά μιας και η αποβολή του Αγκάνθο αλλάζει και πάλι τα πλάνα του Μιλίνκοβιτς και μετατοπίζει τον φορμαρισμένο Ουντότζι στην κορυφή της επίθεσης. Η ουσία είναι ότι η ομάδα τις τελευταίες αγωνιστικές δείχνει να έχει βρει την αγωνιστική της ταυτότητα σε τέτοιο βαθμό που να μπορεί να καλύψει σημαντικές απουσίες όπως αυτές που θα έχουμε στην αυριανή αναμέτρηση με τον Πλατανιά. Ένας Πλατανιάς που αν και βρίσκεται στον πάτο της βαθμολογίας, έφαγε κάμποσα γκολ από τον Ολυμπιακό και έχει και αυτός τις δικές του σημαντικές απουσίες δεν πρέπει να υποτιμηθεί ούτε για μια στιγμή από κανέναν. Άλλωστε εκτός από τη ζημιά που μας έκανε πέρσι θα πρέπει να έχουμε στην άκρη του μυαλού μας ότι μάλλον σχετίζεται με ότι έγινε την προηγούμενη εβδομάδα στη Βέροια . 

Αρκετός κόσμος θα λείπει λόγω του 3ημέρου αλλά ο Αρειανός οπαδός έχει να δώσει τη δική του απάντηση σε όλους αυτούς που τον θεωρούν εύκολο θύμα και παλεύουν να τον απομακρύνουν από την αγαπήμενη του ομάδα. Η απάντηση που πρέπει να πάρει ο Βοσκάκης και το "κύκλωμα" που τον  στηρίζει είναι η παρουσία όλων μας στο γήπεδο. Έτσι όπως έχουμε κάνει αμέτρητες φορές κατά το παρελθόν, όταν οι άλλοι μας θεωρούν "τελειωμένους" και ευελπιστούν να μας δουν να καταλήγουμε "ανύπαρκτοι" σαν τον ηρακλάκο. Όπως λοιπόν τόσες φορές δεν τους έχουμε κάνει το χατίρι έτσι και την Κυριακή το μεσημέρι θα τρίβουν τα μάτια τους με τον κόσμο του ΑΡΗ και την κερκίδα στο Κλ.Βικελίδης. Όσο για τα κέντρα αποφάσεων, τη λαϊκή κατακραυγή για τον "εγκληματία" Βοσκάκη κτλ κτλ ειλικρινά μου είναι αδιάφορα. Ο ορισμός ενός ουρανοκατέβατου διαιτητή σαν τον Κουτσιαύτη φανερώνει απλά ότι συνεχίζουν να φέρονται στον ΑΡΗ σαν πειραματόζωο. Δεν περιμένω τίποτα λοιπόν από όλους αυτούς που λυμαίνονται το Ελληνικό ποδόσφαιρο παρά μόνο από τους παίκτες μου ώστε να καταφέρνουν να πετυχαίνουν πιο συχνά αυτό που πέτυχαν την προηγουμένη αγωνιστική κόντρα στον κάθε Βοσκάκη. Και φυσικά όπως πάντα θα με έχουν στο πλευρό τους! ΕΘΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΟ ΚΛ.ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ ΣΤΙΣ 15.00!