Τα λόγια είναι περιττά σε παιχνίδια σαν το σημερινό όπου μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ με απίστευτη αυτοθυσία προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της, κάνει μια υπερπροσπάθεια και φθάνει μια ανάσα από μια νίκη ελπίδας και τελικά πέφτει σε ακόμη έναν τοίχο με σφυρίχτρα ονόματι Ιωαννίδης να του κλέβει με το έτσι θέλω τους 3 βαθμούς. Ανύπαρκτα φάουλ, ανύπαρκτες κάρτες, ανάποδα πλάγια, ανάποδα κόρνερ, οφσάιντ που δεν υπήρχαν και μια συμπεριφορά από τον διαιτητή και τον επόπτη που παρά το 1-3 δεν μπορούσαμε να είμαστε ήσυχοι ότι το ματς θα έληγε υπέρ μας. Αισθητά βελτιωμένος ο ΑΡΗΣ χάρη στα νέα μεταγραφικά αποκτήματα αλλά όπως φάνηκε οι μεταγραφές που έχουν αξία στο σιχαμένο πρωτάθλημα της σουπερλίγκας είναι αυτές εκτός γηπέδου.

Ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε πολύ δυνατά, πιέζοντας σχετικά ψηλά και με όλες τις γραμμές να λειτουργούν καλύτερα από κάθε άλλη φορά. Και ενώ οι Τάτος και Ηρακλής έμειναν στον πάγκο η ομάδα είχε αρκετά καλή ανάπτυξη μιας και οι Βλάχος, Καμινιώτης και Μπακασέτας έβγαζαν αρκετή ενέργεια και είχαν σωστές μεταβιβάσεις με ψυχραιμία. Ενώ στα μετόπισθεν ο Μπουγαϊδης έμοιαζε ο απόλυτος κυρίαρχος. Μάλιστα ο νεαρός αμυντικός όποτε του δινόταν η ευκαιρία προωθούσε και την μπάλα σωστά με αποκορύφωμα την αντεπίθεση και την ασιστ που οδήγησε στο 0-1. Ο Μπακασέτας δικαιολόγησε στο απόλυτο τον θόρυβο που είχε γίνει γύρω από το όνομα του και πολλούς από εμάς μας είχε προξενήσει ιδιαίτερη εντύπωση μιας και με πολύ ωραίο διαγώνιο συρτό σουτ έκανε το 0-2. Από την αρχή όμως του παιχνιδιού ήταν φανερό ότι ο ΑΡΗΣ δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο τους 11 του Λεβαδειακού αλλά είχε απέναντι του και έναν Ιωαννίδη που μαζί με τον βοηθό του έκαναν ότι μπορούσαν για να βάλουν τον αντίπαλο μας στο παιχνίδι. Χαρακτηριστική η φάση του 1-2 μιας και μετά την ανακάλυψη ενός ανύπαρκτου φάουλ πάνω στον Β.Βλάχο και την ώρα που συνομιλεί ο διαιτητής με τους παίκτες του ΑΡΗ οι παίκτες του Λεβαδειακού μειώνουν το 1-2.  Τα σφυρίγματα που έσπρωχναν τον Λεβαδειακό προς την εστία μας συνεχίστηκαν και στο 77' μπορεί το φάουλ που έκανε ο Μπουγαϊδής να ήταν ίσως λίγο παραπάνω από όσο έπρεπε σκληρό σε έναν χώρο που δεν χρειαζόταν αλλά η πρώτη κίτρινη κάρτα που είχε δεχθεί ήταν μια ανακάλυψη του Ιωαννίδη. Και έτσι με δέκα παίκτες τα πράγματα είχαν δυσκολέψει. Η εξαιρετική ασιστ στον  Μανιά και το 1-3 στο 82'  μας έκανε προς στιγμή να πιστέψουμε ότι θα φεύγαμε νικητές αλλά το παιχνίδι δεν είχε τελειώσει. Το κόρνερ που οδηγεί στο 3-2  ήταν ένα ακόμη δώρο του επόπτη μιας και ήταν πεντακάθαρο άουτ. Μάλιστα ο βοηθός του Ιωαννίδη αρχικά πήγε να δείξει άουτ και μετά το μετάνιωσε... Κάπου εκεί η ομάδα μας άρχισε να καταρρέει  και ο Γουναρίδης που ήταν εξαιρετικός να μεταμορφώνεται σε μοιραίος. Σίγουρα όταν το παιχνίδι στο 82' είναι 1-3 εύκολα μπορείς να πάρεις την νίκη που δικαιούσαι αλλά όλα αυτά αν μιλούσαμε για έναν φυσιολογικό αγώνα.  Προσπάθησαν οι παίκτες μας να καθυστερήσουν και να παγώσουν τον ρυθμό αλλά ο Ιωαννίδης επέμενε. Μάλιστα η κίτρινη κάρτα που έδωσε στον Γουναρίδη για καθυστερήσεις ενώ δεχόταν τις πρώτες βοήθειες δείχνει τον καημό που είχε ο διαιτητής για την έκβαση του αγώνα. Μέχρι και πριν το τέταρτο γκολ υπάρχει καθαρή αγκωνιά πάνω στον Ηρακλή από τον σκόρερ του τέταρτου γκολ που δεν σφυρίζετε...

Χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία να ανακάμψουμε με έναν πικρό τρόπο αλλά με λίγο πιο καθαρό μυαλό θα πρέπει να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει. Ο ΑΡΗΣ σήμερα έκανε την καλύτερη του εμφάνιση, κυρίως χάρη στις μεταγραφές. Αν λοιπόν δεν υπήρχαν οι τρικλοποδιές από την ΕΠΟ ο ΑΡΗΣ μπορεί να παρουσιαζόταν ακόμη καλύτερος στα σημαντικά παιχνίδια με τον Απόλλων και την Καλλονή. Σαν να μην φθάνει αυτό έχουμε μπροστά μας και τύπους σαν τον Σιδηρόπουλο που καθάρισε το παιχνίδι με τα Γιάννενα, το άλλο το φυντάνι που έβαλε το χεράκι στον αγώνα με την Καλλονή και σήμερα τον Ιωαννίδη. Με λίγα λόγια όσοι μιλάνε εδώ και καιρό ότι η προσπάθεια του ΑΡΗ για επιβίωση πρέπει να επικεντρωθεί εκτός γηπέδου και στο παρασκήνιο απλά επιβεβαιώνεται. Έρχεται εδώ μέσα ο Ατρόμητος και έχει μια εκνευριστική πενήντα πενήντα διαιτησία και πηγαίνεις εσύ στην Λειβαδιά σε ένα γήπεδο με συγγενείς και φίλους και καμιά 30αριά γενναίους Αρειανούς που ακουγόντουσαν σε όλο τον αγώνα και σε παίζει το κοράκι 100-0. Με αυτές τις συνθήκες ελπίδα δεν υπάρχει... Η συνέντευξη τύπου του Σ.Παπαδόπουλου αποτυπώνει ξεκάθαρα την εικόνα του αγώνα. Περιμένω μια αντίδραση επιτέλους από την ΠΑΕ για αυτό το έγκλημα που παρακολουθούμε με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Στόχος δεν είναι να αρχίσουμε να έχουμε καλύτερες διαιτησίες αλλά όπως μας έχουν κλέψει τόσους βαθμούς έτσι ακριβώς να μας τους δώσουν. Εύχομαι να μην εγκαταλείψει κανείς την προσπάθεια και μέχρι το τέλος να παλέψουμε με όλες τις δυνάμεις που μας απομένουν. 

Μετά και τα χθεσινά αποτελέσματα στο πρωτάθλημα της σούπερλιγδας  η ομάδα μας θα αγωνιστεί κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο στο ΟΑΚΑ μιας και πιθανό αποτέλεσμα εκτός της νίκης θα δυσκολέψει τόσο πολύ τα πράγματα που το μόνο που θα μας απομένει θα είναι να αναλωνόμαστε σε μαθηματικές πιθανότητες. Με μια νίκη σήμερα και σε συνδυασμό με το επόμενο εντός έδρας που ακολουθεί θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις της αντεπίθεσης που εδώ και τόσο καιρό περιμένουμε.  Κερδίζοντας την Καλλονή σήμερα όχι μόνο την μπλέκουμε πιο έντονα σε περιπέτειες αλλά ένα μεγάλο γκρουπ ομάδων που ίσως να θεωρεί ότι έχει "σωθεί" και μπορεί να "αδιαφορεί" σε διάφορα παιχνίδια βλέποντας έναν ΑΡΗ να βρίσκει έστω και καθυστερημένα τον εαυτό αναγκαστικά θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση.

Παρόλο που το θέμα της συμμετοχής των νέων μεταγραφικών αποκτημάτων παραμένει στον αέρα (λόγω της απουσίας φορολογικής ενημερότητας - προσωρινής διαταγής προστασίας από τους πιστωτές) ο Σ.Παπαδόπουλος αποφάσισε να τους πάρει όλους στην αποστολή. Ο λόγος είναι προφανής και δεν έχει να κάνει τόσο με το αγωνιστικό κομμάτι αλλά περισσότερο με το ψυχολογικό. Μέχρι να δούμε τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα να αγωνίζονται και να δικαιολογούν την παρουσία τους στον ΑΡΗ είναι λογικό να έχουμε τις αμφιβολίες μας για το κατά πόσο μπορούν να βοηθήσουν αλλά αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι αυτοί οι 5 νέοι παίκτες ίσως να αλλάξουν το κλίμα στα αποδυτήρια και να παρασύρουν και τους υπόλοιπους που έχουν εγκλωβιστεί σε μια μίζερη ψυχολογία που έχει μετατρέψει τα πόδια τους σε βαρίδια. Πάντως αν τελικά μέχρι το μεσημέρι δοθεί το ΟΚ για τις μεταγραφές, τότε σε συνδυασμό με την επιστροφή του Τάτου και του Κύργια που θα μετατοπίσει τον Α.Ηρακλή στα αμυντικά χαφ θα δούμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ σε σχέση με το παιχνίδι με τον Απόλλων. Σουνάς και Ρένια βάζουν υποψηφιότητα για 11αδα αλλά όπως όλα θα κριθούν την τελευταία στιγμή ανάλογα με το αν υπάρξει θετική απόφαση από το δικαστήριο σήμερα. Η Καλλονή μπορεί να άρχισε εντυπωσιακά και να μας κέρδισε μέσα στην έδρα μας κυρίως χάρη σε ένα από αυτά τα διαιτητικά σφυρίγματα που έχουν φέρει την ομάδα μας στον πάτο της βαθμολογίας αλλά εδώ και αρκετές αγωνιστικές φαίνεται να έχει χάσει το ρυθμό της. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι το πως θα παρουσιαστούμε εμείς μέσα στο γήπεδο και το πως θα καταφέρουμε να στείλουμε την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα. Γιατί καλές εμφανίσεις σαν αυτές της περασμένης αγωνιστικής χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι άχρηστες.

Νίκη και μόνο νίκη πρέπει να είναι η φράση που θα τριγυρνάει στο μυαλό όλων όσων αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ. Η κατάσταση έχει φθάσει σε οριακό σημείο και οι ευκαιρίες για ανάκαμψη ολοένα και λιγοστεύουν. Μια νίκη σήμερα μπορεί να δώσει την απαραίτητη ώθηση που χρειάζεται η ομάδα. Ο αδύναμος αντίπαλος, το αχανές γήπεδο, η διαφορετική ψυχολογία που έχουν φέρει τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα και το πείσμα του Σ.Παπαδόπουλου ίσως να είναι αυτά που θα κρίνουν θετικά το τελικό αποτέλεσμα. Μακάρι όσοι περισσότεροι μπορούν να βρεθούν σήμερα στο ΟΑΚΑ στο πλευρό της αγαπημένης μας ομάδας για να βοηθήσουν σε αυτό το δύσκολο παιχνίδι. Όλοι οι υπόλοιποι μπορεί το σώμα μας να είναι μακριά αλλά η καρδιά και το μυαλό μας θα είναι εκεί για το διπλό επιβίωσης!

Χιλιοπαιγμένο το σημερινό σενάριο με το γνωστό πικρό φινάλε για την ομάδα μας που παρά το πάθος και την επιμονή που έδειξε προδόθηκε από τις γνωστές στιγμές αδράνειας της άμυνας και του τερματοφύλακα. Πλέον είναι ολοφάνερο ότι κάποιοι παίκτες αδυνατούν να ανταποκριθούν στον ρόλο τους υπό τις υπάρχουσες συνθήκες και από τη στιγμή που τα πάντα κρέμονται από μια λεπτή κλωστή οι ευκαιρίες σε παίκτες που δεν έχουν φθαρεί ψυχολογικά μοιάζει να είναι μονόδρομος παρά το τεράστιο ρίσκο.

Ένα λεπτό και είκοσι δευτερόλεπτα ήταν αρκετά για να πεισθούμε ότι το μόνο διαφορετικό σήμερα ήταν το ημερολογιακό έτος. Άμυνα με τα μάτια, σέντρα σουτ και 0-1 από το καλημέρα. Και όμως οι παίκτες μας δεν μάσησαν, προσπάθησαν, δημιούργησαν φάσεις, κυνήγησαν το γκολ αλλά χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Λίγο η ατυχία, λίγο η επιπολαιότητα και πολύ ο εξαιρετικός Τζόρβας που σαν σωστός τερματοφύλακας έσωσε αρκετές φορές την ομάδα του από την ισοφάριση.  Σε αντίθεση με τον Διούδη που για πολλοστή φορά πληρώσαμε την κακή αντίδραση του. Το παιδί μπορεί να έχει πολλές δυνατότητες, όταν όμως δεν υπάρχει υγιής ανταγωνισμός για μια θέση ή ούτε καν η πολυτέλεια να μπει κάποιος άλλος(μιας και τους βγάλανε όλους σκάρτους ή τους ωθήσανε σε αποχώρηση)  για μερικά παιχνίδια ώστε να ηρεμήσει ψυχολογικά ο νεαρός τερματοφύλακας τότε τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε μέσα στο γήπεδο, σχεδόν από το ξεκίνημα της χρονιάς.  Τόσο η  αναμφισβήτητη αδυναμία του στις εξόδους όσο και το ψυχολογικό βάρος της ευθύνης που λόγω απειρίας αδυνατεί να σηκώσει τον έχουν κάνει πραγματικό κίνδυνο για την εστία μας. Κάθε γέμισμα προς την περιοχή μας ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταλήξει σε γκολ... Άραγε αν ο Απόλλων είχε έναν Διούδη στο τέρμα του με τόσα γεμίσματα και στημένα που είχαμε πόσο να είχε πάει το σκόρ? Κατά τα άλλα όταν ο Σουνάς με τόσα λάθη είναι ο καλύτερος του σημερινού ΑΡΗ τότε λογικό είναι ο ΑΡΗΣ να φθάνει μια ανάσα αλλά να μην μπορεί να σκοράρει. Ο Αγγελούδης φάνηκε και πάλι λίγος ενώ ο Παπαδόπουλος απλά έπεισε ότι το παλικάρι δεν μπορεί... Όσο για τον έμπειρο Πουλίδο ίσως να πρέπει να ξανασκεφτεί την περίπτωση του ο Σ.Παπαδόπουλος.  Η εμπειρία και η ωριμότητα ενός παίκτη φαίνεται από τον τρόπο παιχνιδιού του και όχι από την ηλικία του και ο Ισπανός φέτος φαίνεται έμπειρος μόνο στα χαρτιά. Εντύπωση έκανε ο Ρένια που με το που πέρασε έδωσε ζωντάνια στην δεξιά πλευρά και παραλίγο θα άλλαζε την ροή του αγώνα. Θα πρέπει ο Σούλης Παπαδόπουλος να δώσει ευκαιρίες σε παίκτες που δεν έχουν χρόνο συμμετοχής μιας και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους μοιάζουν να είναι κατεστραμμένοι ψυχολογικά και ανήμποροι να σταθούν στα πόδια τους.

Τα πράγματα σήμερα έγιναν ακόμη πιο δύσκολα, αν όμως υπάρχει μια ελπίδα για να σωθούμε αυτή έχει 2 ονόματα. Ο Λάμπρος Σκόρδας και ο Σούλης Παπαδόπουλος μοιάζουν ίσως οι μοναδικοί άνθρωποι στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ που πιστεύουν στην σωτηρία της ομάδος. Αυτό έδειξαν με τις δηλώσεις τους και ίσως είναι οι μόνοι που με μπροστάρηδες κάποιους παίκτες όπως τον Τάτο, τον Αγκάνθο και ίσως τα νέα αποκτήματα να μπορέσουν να αφυπνίσουν και τους υπόλοιπους παίκτες. Σήμερα χάθηκε άλλη μια σημαντική μάχη αλλά όχι ο πόλεμος. Είναι ιερή υποχρέωση όλων όσων αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ αλλά και του κόσμου να παλέψουν μέχρι το τέλος. Έστω με ότι θετικά μπορούμε να κρατήσουμε από τη σημερινή αναμέτρηση, με κάποιους παίκτες όπως ο Σουνάς και ο Ρένια να συνεχίσουμε την προσπάθεια. Με πίστη, τσαμπουκά και τρέλα κόντρα σε όλα και σε όλους!

ΥΓ. Σε τραγική κατάσταση η ομάδα με μια μικρή μερίδα του κόσμου να δείχνει να αδιαφορεί για αυτό και να ενδιαφέρεται περισσότερο για να περάσει τα μηνύματα της. "Τα λαμόγια δεν ξεχνώ..." λέει το πανό και οι ύβρεις έχουν συγκεκριμένα ονοματεπώνυμα. Όταν όμως σε ένα χωριό σαν τη Θεσσαλονίκη που ξέρουμε όλοι μας ποιοι πίνανε καφέ με ποιούς, ποιοί πήρανε πόστα στην ΠΑΕ, στα καταστήματα, στα μπαράκια, στον ARIS FM, κτλ.  και ποιοί κάνανε πλάτες σε όλα αυτά τα λαμόγια και τραμπουκίζανε Αρειανούς σε μια προσπάθεια να τους φιμώσουν τότε πραγματικά αναρωτιέμαι σε ποιούς αναφέρεται αυτό το πανό, από ποιους έχει γίνει και τι εξυπηρετεί να υβρίζεται ο μοναδικός άνθρωπος που έδωσε το παρόν στο Βελλίδειο και δήλωσε ότι βγαίνει μπροστά για να προσπαθήσει να σώσει την ομάδα? Τι εξυπηρετεί αυτή η στοχευμένη επίθεση τη δεδομένη στιγμή? Η γιούχα της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου προς αυτές τις αστείες αντιδράσεις είναι ένα σημάδι ότι και μνήμη έχει ο κόσμος του ΑΡΗ αλλά και θέλει το καλό της ομάδος. Που αν και το ξεσκαρτάρισμα είναι απαραίτητο για να πάει μπροστά αυτός ο σύλλογος και ίσως ο Λ.Σκόρδας είναι ένας από τους λίγους που έχει τα κότσια για να το κάνει τη δεδομένη χρονική στιγμή αυτό που προέχει είναι η σωτηρία της ομάδος. Θα ξαναεπαναλάβω για πολλοστή φορά σε κάθε συνΑρειανό ανεξάρτητα από την ηλικία του και τις πεποιθήσεις του. Όχι στην τυφλή εμπιστοσύνη και στην  μασημένη τροφή. Σκεφτείτε τι λέει, ποιος το λέει και αν υπάρχει κάποιος λόγος που το λέει... Ας σωθεί ο ΑΡΗΣ και μετά τα "οικογενειακά" σας...

Με το δεξί θέλει να μπει η ομάδα μας στο 2014, σπάζοντας το αρνητικό εντός έδρας σερί σε ένα παιχνίδι που μοιάζει πρόωρο τελικό. Ο Απόλλων Σμύρνης είναι μια από τις ομάδες που κυνηγάμε να βάλουμε από κάτω για αυτό η νίκη στον σημερινό αγώνα έχει διπλή βαθμολογική αξία. Τα σημάδια αλλαγής ψυχολογίας στην ομάδα φάνηκαν ακόμη και από το παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης αλλά όπως και με τα Γιάννενα αν δεν έρθουν οι 3 βαθμοί της νίκης όλα τα υπόλοιπα περνάνε σε δεύτερη μοίρα. 

Άπαντες στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο φαίνεται να έχουν αντιληφθεί την άμεση ανάγκη για νίκη, για αυτό και ο Σ.Παπαδόπουλος όπως βγαίνει από τα ρεπορτάζ φαίνεται να καταλήγει σε ένα σχήμα με παίκτες που έχουν περισσότερα επιθετικογενή στοιχεία από τους υπόλοιπους. Η απουσία του Τάτου, του Κύργια και του Ψυχογιού  σε συνδυασμό με τη φυγή των Ουντότζι και Έλσνερ είναι τα προβλήματα που καλείται να λύσει ο προπονητής μας. 4-4-2 με Αγκάνθο και  Μανιά να φαντάζει η πιο πιθανή γραμμή κρούσης με τους Τσουμάνη, Αγγελούδη, Σταυρόπουλο και Σουνά να βάζουν υποψηφιότηα για τις 2 πτέρυγες και τους Παπαδόπουλο και Οικονομόπουλο να είναι τα φαβορί μεσοαμυντικά. Στην άμυνα τώρα εκτός απροόπτου θα δούμε τους Μαργαρίτη, Ηρακλή, Πουλίδο και Καραγκούνη ενώ κάτω από τα δοκάρια θα κάτσει ο ντεφορμέ Διούδης.  Κάπως έτσι θα κατέβει ο ΑΡΗΣ σήμερα απέναντι σε έναν Απόλλων Σμύρνης  που έρχεται ενισχυμένος με 2 νέα μεταγραφικά αποκτήματα, κάτι που ευελπιστούσαμε να συμβεί και με την δική μας ομάδα αλλά δυστυχώς δεν κατέστει εφικτό. Αυτό όμως που έχει σημασία σε παιχνίδια σαν το σημερινό είναι η διάθεση και το πάθος που θα δείξουν οι παίκτες μας. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες η θέληση και η συγκέντρωση των παικτών είναι αυτό που καθορίζει το τελικό αποτέλεσμα και για αυτό θα πρέπει οι 11 που θα επιλέξει τελικά ο Σ.Παπαδόπουλος να κατέβουν σαν καμικάζι.

Το 2013 είναι παρελθόν και μαζί μια άσχημη αγωνιστική χρονιά για ολόκληρο τον ΑΡΗ. Δεν είναι ψέμα ότι οι γιορτές για τα 100 χρόνια όσο ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ είναι στην εντατική περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Για αυτό λοιπόν σήμερα πρέπει επιτέλους να γίνει το ξεκίνημα της αντεπίθεσης που περιμένουμε εδώ και καιρό. Αλλωστε έτσι όπως είναι το προγράμμα από τις πρώτες αγωνιστικές του Β γύρου θα φανεί αν υπάρχουν βάσιμες ελπίδες για να σωθούμε ή απλά κυνηγάμε το θαύμα και τις μαθηματικές πιθανότητες. Ιερη υποχρέωση κάθε φίλου του ΑΡΗ να βρεθεί σήμερα στις 19.30 στο Κλ.Βικελίδης και να συνταχθεί στον αγώνα για την επιβίωση της ομάδος μας! ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟ ΚΛ.ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑΣ!

Η αποστολή σωτηρίας του ποδοσφαρικού ΑΡΗ έχει ξεκινήσει εδώ και λίγες ημέρες. Ο Μιλίνκοβτις στο τελευταίο του παιχνίδι κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης  έφθασε κοντά στη νίκη αλλά για ακόμη μια φορά φύγαμε απογοητευμένοι. Η συστράτευση του Σούλη Παπαδόπουλου στον αγώνα μας είναι κάτι που έχει επηρεάσει θετικά τόσο τον κόσμο της ομάδος όσο και τους ίδιους τους παίκτες όπως διαρρέει εκ των έσω. Δεν είναι μυστικό ότι οι 2 Ισπανοί είχαν θέματα τόσο με τη διοίκηση όσο και με τον προπονητή, ενώ υπήρχαν και παίκτες σαν τον Παπαδόπουλο όπου ο Σέρβος προπονητής δεν μπόρεσε ποτέ να βρει το "κουμπί" του. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και ο ΑΡΗΣ σήμερα με τον Σ.Παπαδόπουλο στην άκρη του πάγκου θέλει να κλείσει τη χρονιά με μια νίκη ελπίδας! Μια νίκη που σημάνει την αντεπίθεση της ομάδος μας. Μια αντεπίθεση που επιβάλλεται και ανεξάρτητα από τη βαθμολογική μας θέση είναι κάτι πολύ εφικτό. Αρκεί φυσικά  άπαντες που αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ να θυμηθούν σε ποια ομάδα αγωνίζονται και πόσο μεγαλύτερο μέγεθος είναι η ομάδα μας με αυτές τις ομαδούλες των 300 φιλάθλων που βρίσκονται από πάνω μας.

Ο Ουντότζι εδώ και μέρες είναι παρελθόν και αν και η επιστροφή του είναι πολύ πιθανή ούτε σήμερα θα ενισχύσει την ομάδα μας. Ενώ και ο Έλσνερ δεν θα συνεχίσει οριστικά. Με λίγα λόγια η ομάδα μας σχεδόν την τελευταία στιγμή έχει να αντιμετωπίσει 2 σημαντικότατες απουσίες που στον φετινό ΑΡΗ είχαν καταλυτικό ρόλο. Ακόμη και αυτός ο Έλσνερ που από αμυντικό χαφ για γέλια κατέληξε σε μέτριο στόπερ. Ο Πουλίδο παρά την αλλαγή στάσης με τη φυγή Ηλιάδη και Μιλίνκοβιτς είναι τραυματίας και δεν θα μπορέσει να βοηθήσει. Έτσι λοιπόν ο Κύργιας θα είναι ο σίγουρος στην άμυνα ενώ η δεύτερη θέση παίζει ανάμεσα σε Ηρακλή και Καρασαλίδη. Ο Ηρακλής όχι ότι τα έχει πάει καλά σαν στοπερ αλλά πιθανόν ο Σ.Παπαδόπουλος να προτιμάει στη συγκεκριμένη θέση έναν πιο ετοιμοπόλεμο παίκτη παρά να ρισκάρει με τον Καρασαλίδη. Από εκεί ξεκινάνε όλα μιας και στις υπόλοιπες θέσεις πολύ δύσκολα να δούμε αλλαγές σε σχέση με τον αγώνα της Πέμπτης. Την αλλαγή που περιμένουμε να δούμε είναι κυρίως στην ψυχολογία, τη διάθεση και την αυτοπεποίθηση των παικτών που θα αγωνιστούν. Σε αυτό το πρωτάθλημα όταν δεν υλικό με ποιότητα όπως σχεδόν όλες οι ομάδες της σουπερλίγκας αυτό που μετράει είναι ο τσαμπουκάς και η δύναμη. 

Τα Γιάννενα είναι μια φιλική πόλη για τον ΑΡΗ και όπως σχεδόν κάθε φορά που αγωνιζόμαστε εκεί ο κόσμος του ΑΡΗ δίνει βροντερό παρών. Έτσι και σήμερα η ομάδα δεν θα είναι μόνη της. Τα Γιάννενα θα κιτρινίσουν όπως θα πρέπει να κιτρινίσει το διπλό. Η σημερινή νίκη σε συνδυασμό με το πρόγραμμα που ακολουθεί μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία της σωτηρίας. Καιρός οι παίκτες μας να πιστέψουν στις δυνάμεις τους, να παραδειγματιστούν από τους "πιτσιρικάδες" του μπάσκετ και με μπροστάρη τον Σ.Παπαδόπουλο που δήλωσε εμπιστοσύνη στο υλικό της ομάδος να πάρουν μια σπουδαία νίκη που θα φέρει την αισιοδοξία στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο. ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΠΑΡΕ ΤΟ ΔΙΠΛΟ!

Την ώρα που το ενδιαφέρον όλου του κόσμου του ΑΡΗ έχει επικεντρωθεί στο επενδυτικό ενδιαφέρον που δείχνει ο κ.Κωσταντινίδης υπάρχει και μια ομάδα που ταξιδεύει στην Κρήτη για να παλέψει για την επιβίωση της εντός των 4 γραμμών. Εκεί όλα τα θα και οι ελπίδες περνάνε σε δεύτερη μοίρα και ο Ζ.Μιλίνκοβιτς και οι παίκτες του θα πρέπει επιτέλους να αποδείξουν ότι αξίζουν κάτι παραπάνω και ότι κακώς όλοι μας έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας στην μεταγραφική ενίσχυση του Ιανουαρίου. Εμπόδιο στην προσπάθεια της ομάδος μας να φθάσει στη νίκη είναι οι απουσίες και τα μικροπροβλήματα λόγω τραυματισμών ενώ στα θετικά θα πρέπει να λογίσουμε τη συμμετοχή του Πουλίδο στην αποστολή. Κάτι που δεν ισχύει για τον έτερο Ισπανό που συνεχίζει να δηλώνει τραυματίας.

Υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες και μέσα σε ένα κλίμα έντονης κριτικής ο Ζ.Μιλίνκοβιτς θα πρέπει να βρει τις λύσεις ώστε ο ΑΡΗΣ να φύγει νικητής. Το έκανε 2 φορές εκτός έδρας με Βέροια και Πανιώνιο αλλά όταν η εικόνα σου δεν πείθει και η διαιτησία όπως συνήθως είναι κόντρα θα πρέπει να κάνεις το κάτι παραπάνω για να πετύχεις το επιθυμητό. Ο Μανιάς άνοιξε λογαριασμό με τα δίχτυα, ο Τσουμάνης έδειξε ότι όταν τα μπακ ανεβαίνουν όλα  μπορούν να αλλάξουν αλλά όταν στα μετόπισθεν έχεις μια τόσο αστεία άμυνα τίποτα δεν είναι αρκετό για πάρεις τους 3 βαθμούς. Και όταν μιλάμε για άμυνα σε καμία περίπτωση δεν επικεντρωνόμαστε στον τραγικό φέτος Πουλίδο αλλά σε ολόκληρη την αμυντική λειτουργία της ομάδος. Επιτέλους θα πρέπει να δούμε πίεση και δυνατά μαρκαρίσματα που θα ξεκινάνε από τους επιθετικούς και θα κορυφώνονται στην αμυντική τετράδα. Η άμυνα με τα μάτια και η συνεχής οπισθοχώρηση προφανώς και δεν αποδίδει για αυτό και θα πρέπει ο Μιλίνκοβιτς να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό και να μεταφέρει την πίεση πιο ψηλά και όχι στη μεγάλη περιοχή μας. Διαφορετικά όσο ωραία και αν σταθεί η ομάδα μας μεσοεπιθετικά το πιο πιθανό είναι να ξαναδούμε μια ή δύο στιγμές αμυντικής αφέλειας που θα στοιχίσει. Πλάνα για 11αδα δεν νομίζω ότι έχει σημασία να αναφέρουμε μιας και οι 3 βασικοί Τάτος, Ουντότζι και Ηρακλής είναι αμφίβολοι και θα αποφασισθεί κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή η συμμετοχή τους. Όσο για τον Εργοτέλη ίσως η εικόνα του να είναι ακόμη καλύτερη από τη βαθμολογική του θέση και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίσει μιας και έχει ως πρώτο σκορερ τον Διαμαντάκο που πέρσι με τη φανέλα του ΑΡΗ σε μια πολύ δύσκολη χρονιά πέρασε και δεν ακούμπησε. Αυτό κυρίως για τις κρίσεις που γίνονται γύρω από το υλικό της ομάδος μας αλλά και τον τρόπο που ο εκάστοτε προπονητής διαχειρίζεται το υλικό του. 

Δύσκολο παιχνίδι που ο ΑΡΗΣ μας θα πρέπει να κάνει την έκπληξη για να πάρει βαθμολογική ανάσα. Αν και ο Μιλίνκοβιτς σε γενικές γραμμές είναι συμπαθής οι συνεχόμενες αποτυχίες, οι πολλές απότομες αλλαγές στον καταρτισμό της 11αδα και το όλο θέμα που έχει δημιουργηθεί με τους 2 Ισπανούς με αποκορύφωμα τη μη συμμετοχή του Αγκάνθο και την "άστοχη" αλλαγή του Πουλίδο λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου στον αγώνα με τον Πανθρακικό θυμίζει κάτι από τον Αλκαράθ λίγο πριν το "κύκνειο άσμα" του στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Κέρκυρα. Ευχή όλων μας ο Μιλίνκοβιτς να βρει τη σωστή συνταγή, οι παίκτες του να τον δικαιώσουν, ο ΑΡΗΣ να φύγει νικητής από την Κρήτη και ο Αρειανός να κουνήσει αμυδρά τα χείλη του σε μια προσπάθεια να σχηματίσει χαμόγελο. Μια νέα ήττα με την εικόνα που έχει η ομάδα και το δεδομένο πρόβλημα που υπάρχει στα αποδυτήρια λίγο πριν την μεταγραφική περίοδο μπορεί να φέρει τον Μιλίνκοβιτς μια ανάσα από την έξοδο. Ένα σενάριο που δεν θέλουμε να το ζήσουμε μιας και οι αλλαγές προπονητών είναι η τελευταία λύση. Για αυτό Αρειανάρα κάνε μας τη χάρη και πάρε το διπλό!

13 αγώνες μετά και ο ΑΡΗΣ μας εξακολουθεί να κάνει τα ίδια παιδαριώδη λάθη και να πετάει βαθμούς με τεράστια ευκολία. 2 γκολ σπάνιας ομορφιάς από τον Κάσες αλλά και σπάνιας βλακείας από μια ολόκληρη άμυνα που έμοιαζε με κολλημένους κώνους. Τον άφησε ο πρώτος, του ξέφυγε του δεύτερου, έφαγε την προσποίηση ο τρίτος, άγαλμα ο τέταρτος, γλίστρησε ο πέμπτος και εκτεθειμένος ο Διούδης που όπως συνηθίζει σε αυτά τα παιχνίδια δεν μπορεί ούτε αυτός να κάνει τη διαφορά για την ομάδα μας. 2 πανομοιότυπα γκολ από μια ομάδα που αν και στάθηκε καλά, δεν πίεσε και δεν δημιούργησε επικίνδυνες καταστάσεις για την εστία του Διούδη. Τραγική φιγούρα όλοι εμείς στην κερκίδα που για ακόμη μια φορά φύγαμε απογοητευμένοι από το γήπεδο...

Ο Μιλίνκοβιτς θέλοντας να πείσει άπαντες ότι δεν έχει "προσωπικά θέματα" με τους Ισπανούς και παρά τα όσα ακουγόντουσαν ξεκίνησε με τον Πουλίδο βασικό. Ένας Πουλίδο που αν και φέρει τεράστια ευθύνη (όντας και ο πιο έμπειρος) για ακόμη μια φορά και στα 2 γκολ το να περιορίσουμε την ευθύνη μόνο στον συγκεκριμένο παίκτη είναι τελείως λάθος. Όπως λανθασμένη ήταν και η απόφαση του Μιλίνκοβιτς να "δώσει" στον κόσμο για κράξιμο τον Πουλίδο λίγα λεπτά πριν τη λήξη του ημιχρόνου. Άλλαξε τον στον ημίχρονο, αν είναι ντεφορμέ άφησε τον στον πάγκο αλλά τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν νομίζω να "φτιάχνουν" και τους υπόλοιπους παίκτες της ομάδος. Όταν λοιπόν η άμυνα ζώνης που "επιβάλλεται" στο σύγχρονο ποδόσφαιρο όπως εφαρμόζεται από την ομάδα μας θυμίζει περισσότερο αγώνα μπάσκετ όπου σχεδόν απαγορεύονται οι επαφές και τα σκληρά μαρκαρίσματα λογικό είναι ο κάθε Πανθρακικός να μην αισθάνεται την πίεση σου και ο κάθε Κάσες να βρίσκει την ευκαιρία να σου κάνει τη ζημιά. Όταν λοιπόν η άμυνα σου μετά από 14 επίσημα παιχνίδια συνεχίζει να μπάζει τότε πολύ δύσκολα η επίσης προβληματική επίθεση σε μια ομάδα που είναι κομμένη στα δύο να σε ξελασπώσει. Φιλότιμος ο Αγγελούδης, αρκετά καλός ο Μανιάς, σταθερός ο Τάτος, μαχητικός ο Ουντότζι αλλά ως εκεί. Διστακτικοί οι ακραίοι μπακ που όποτε το έπαιρναν απόφαση να ανέβουν δημιουργούσαν προϋποθέσεις για κάτι καλό με αποκορύφωμα το γκολ του Τσουμάνη και πάλι όμως χωρίς συνέπεια και πλάνο αλλά μόνο με κάποιες προσωπικές εξάρσεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν μπήκε ο Μαργαρίτης στη θέση του Τσουμάνη(που ζήτησε από μόνος του αλλαγή) θα περίμενε κάποιος να τον δει ως πιο ξεκούραστο να τολμήσει να περάσει το κέντρο και να βοηθήσει την ομάδα του να φθάσει στην ανατροπή του σκορ. Και όμως για σχεδόν 15' ο Μαργαρίτης δεν πέρασε ούτε μια φορά το κέντρο. Αδύναμος κρίκος στην επιθετική λειτουργία της ομάδος συνεχίζει να παραμένει ο παίκτης που αγωνίζεται πίσω από τον Τάτο. Σήμερα ο Οικονομόπουλος πήρε άλλη μια ευκαιρία από τον Μιλίνκοβιτς αλλά σε σε καμία περίπτωση δεν δικαίωσε τον προπονητή του. Μια ανούσια εμφάνιση από τον Οικονομόπουλο ανάλογη με αυτές του Τριανταφυλλάκου, του Παπαδόπουλου αλλά και του Σουνά που αγωνίστηκαν στις προηγούμενες αγωνιστικές στην ίδια θέση και δείχνει να είναι η αχίλλειος πτέρνα της αμυντικής μας λειτουργίας. Όταν λοιπόν η άμυνα δεν πιέζει και δίνει χώρους και η προώθηση του παιχνιδιού προς την επίθεση κάπου εκεί στο κέντρο μονίμως κολλάει τότε αποτελέσματα σαν το σημερινό φαντάζουν φυσιολογικά. Πολλά τα προβλήματα του ΑΡΗ στα οποία κάποια στιγμή θα πρέπει να βρει λύσεις ο Μιλίνκοβιτς. Ναι μεν ήρθε την 4η αγωνιστική, ναι μεν αυτούς τους παίκτες έχει στη διάθεση του, ναι μεν έχει καταφέρει να "κερδίσει" κάποιους παίκτες αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να συμπληρώσει αυτό το πάζλ και να βρει την 11αδα που θα φέρει τις νίκες. Και αν δεν μπορεί με αυτούς τους παίκτες ας μας πει ποιο είναι το πλάνο που έχει ετοιμάσει μαζί με τη διοίκηση ώστε από 1 Ιανουαρίου να δούμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ.

Αρνητικό ρεκόρ προσέλευσης σήμερα στο γήπεδο κάτι δεν νομίζω να προκάλεσε έκπληξη σε κανένα. Ο Αρειανός έχει αντοχές και το έχει αποδείξει αμέτρητες φορές αλλά αυτή η εικόνα της ομάδος σε συνδυασμό με την καθημερινή κοροϊδία που βιώνουμε από όλους ανευθυνοπεύθυνους που υπόσχονται λύσεις για τον ΑΡΗ μας έχει φέρει όλους στα όρια μας. Δεν βλέπω που μπορεί να οδηγηθεί  αυτή η κατάσταση και το μόνο που μπορώ να συμπεράνω είναι ότι η προσπάθεια αποδυνάμωσης της ομάδος που ξεκίνησε από το καλοκαίρι έχει πιάσει τόπο. Το πόρισμα του ελέγχου, το άρθρο 99, η νέα εκλεγμένη διοίκηση και ο μεταγραφικός σχεδιασμός με βάση τους παίκτες που κατάφεραν να σώσουν την περσινή χρονιά ήταν οι 4 άξονες πάνω στους οποίους ο ΑΡΗΣ μας θεωρητικά θα είχε βασίσει την επιβίωση και αντεπίθεση του. Αντιθέτως αυτό που παρακολουθούμε είναι όλα τα "δυνατά χαρτιά" του ΑΡΗ σε αυτόν τον αγώνα επιβίωσης να έχουν καεί από τους ίδιους τους "σωτήρες" μας. Πάντα φυσικά όταν μιλάμε για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ υπάρχει και το πιο δυνατό χαρτί από όλα που μπορεί να αλλάξει δραματικά την κατάσταση ανά πάση στιγμή και αυτό δεν είναι άλλο από τον κόσμο της ομάδος. Αν λοιπόν κάποια στιγμή σταματήσουμε το "νανούρισμα" στην κερκίδα και αποφασίσουμε τη γενική αφύπνιση του συλλόγου τότε ίσως καταφέρουμε να δούμε άσπρη ημέρα και η αισιοδοξία επιστρέψει. Ως τότε καληνύχτα και όνειρα γλυκά γεμάτο επενδυτές και Αρειανοσωτήρες... 

ΥΓ. Αναμένω τη νέα ανακοίνωση της ΠΑΕ για να βγω στους δρόμους με τον πυρσό στο χέρι και να τραγουδάω ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ...

Συνήθως την έκφραση "το ήθελε περισσότερο" τη χρησιμοποιούμε όταν 2 ομάδες παλεύουν για τη νίκη και ο τελικός νικητής είχε μια εικόνα πιο δυναμική, πιο παθιασμένη, πιο ολοκληρωμένη. Σήμερα δεν μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο μιας και η μοναδική ομάδα που κατέβηκε για να κερδίσει το παιχνίδι ήταν ο Παναθηναϊκός. Αντιθέτως ο ΑΡΗΣ μας σαν να μην κατέβηκε ποτέ ή απλά να παραβρέθηκε στο σημερινό παιχνίδι γιατί έτσι έπρεπε. Ομάδα χωρίς πλάνο, χωρίς τσαγανό, χωρίς ενέργεια, χωρίς ποδοσφαιρική εφυία και εγωισμό. Ένας κομπάρσος μέσα στο γήπεδο που βοήθησε τον εκρηκτικό Παναθηναϊκό να φανεί ακόμη καλύτερος αλλά και να πετύχει 2 γκολ που οποιαδήποτε σοβαρή άμυνα δεν θα δεχόταν.

Αυτή τη φορά δεν χρειαζόταν η βοήθεια κάποιου διαιτητή για να φύγουμε με κατεβασμένα κεφάλια. Η εικόνα των παικτών του Μιλίνκοβιτς ήταν αρκετή. Για ακόμη μια φορά μας βασανίζει το ερώτημα αν οι παίκτες μας είναι τόσο κακοί ή ο προπονητής κατέβασε τόσο λάθος την ομάδα. Μια ομάδα που πραγματικά όπως ήταν στημένη και αγωνιζόταν δεν μπορώ να καταλάβω πως περίμενε να εξελιχθεί το παιχνίδι. Τώρα αν το πλάνο του Μιλίνκοβιτς ήταν να "κλέψει" τη νίκη ή τον βαθμό της ισοπαλίας αυτό ίσως και να μπορούσε να συμβεί σε μια από τις 2 χαμένες ευκαιρίες του Αγκάνθο ή στην κεφαλιά του Ουντότζι.  Ως εκεί όμως ήταν οι δυνατότητες του σημερινού ΑΡΗ μιας και παραπέρα υπήρχε μια ολοκληρωτική κατάρρευση σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Αρχίζοντας από τον τερματοφύλακα που φοβάται να βγει από την εστία του, την άμυνα που με πρωτεργάτη τον έμπειρο αρχηγό της ομάδος Πουλίδο είναι ικανή να βγάλει φάση για τον αντίπαλο από το πουθενά, το κέντρο που με παίκτες σαν τον Παπαδόπουλο που είναι σαν να παίζουμε με παίκτη λιγότερο, και στην επίθεση με τον Αγκάνθο να μοιάζει με σκιά του εαυτού του. Και όταν οι αλλαγές σου είναι ο Ίμπε που πρόλαβε μέσα σε 5' να πάθει θλάση(ή κάτι παρόμοιο) από μόνος του και ο Σουνάς να περάσει έτσι απαρατήρητος χωρίς να τον πάρει είδηση κανείς τότε τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα.  Αυτή η τραγική εικόνα της ομάδος είναι που προβληματίζει και πονάει ακόμη περισσότερο από την ήττα μιας και δεν δύσκολα μπορεί να διακρίνει κανείς τον τρόπο με τον οποίο θα αλλάξει κάτι. Όσο περνάνε οι αγωνιστικές λογικό είναι οι ευθύνες του Μιλίνκοβιτς να μεγαλώνουν. Μπορεί με το που ήρθε να έφερε έναν αέρα αλλαγής αλλά το πιο σημαντικό στοιχείο που πρέπει να έχει μια ομάδα είναι η βελτίωση και όταν ο ΑΡΗΣ μετά το πυροτέχνημα των 2 εκτός έδρας νικών έχει αυτή την παρουσία σε 4 παιχνίδια με Πλατανιά, Ολυμπιακού Βόλου, ΟΦΗ και Παναθηναϊκό τότε τα μόνα συμπεράσματα που μπορώ να βγάλω είναι 1) ότι δεν γίνεται σωστή δουλειά, 2) ότι κάτι πρέπει να αλλάξει άμεσα.  Οι απουσίες από κάρτες και τραυματισμούς είναι μέσα στο παιχνίδι για αυτό θα πρέπει ο Μιλίνκοβιτς να αρχίσει να δίνει ευκαιρίες και σε άλλους παίκτες μπας και του βγει κάποιος. Κοτσαρίδης, Λεμονής, Καραγιάννης  θα πρέπει να πάρουν χρόνο συμμετοχής ενώ και οι Μανιάς, Αγγελούδης και Τσουμάνης ίσως να πρέπει να στηριχτούν περισσότερο. Δεν χρειάζονται αφορισμοί αλλά ίσως παίκτες όπως οι Αγκάνθο, Παπαδόπουλος, Ίμπε, Τριανταφυλλάκος και άλλοι ίσως να λειτουργήσουν και καλύτερα αν μείνουν λίγο στον πάγκο, φύγει από πάνω τους ένα μέρος ευθύνης και αρχίζουν να αξιοποιούνται σαν αλλαγή ανάλογα με την εξέλιξη του αγώνα. Ιδίως για παίκτες σαν τους Αγκάνθο και Ιμπε που είναι φανερό ότι στερούνται φυσικής κατάστασης ίσως να αποδίδουν καλύτερα σαν αλλαγή κάτι που πήγε να δοκιμάσει σήμερα ο Μιλίνκοβιτς με τον Ίμπε αλλά δεν του βγήκε λόγω τραυματισμού... Το βέβαιο είναι ότι σε αυτήν την ομάδα χρειάζονται ριζικές αλλαγές σε πρόσωπα, φιλοσοφία και νοοτροπία. Αυτή η ψυχολογική  κατάρρευση με το που βρίσκεται η ομάδα πίσω στο σκορ είναι ανεξήγητη και δεν ταιριάζει σε παίκτες που φοράνε τη φανέλα του ΑΡΗ. Επιτέλους πρέπει να δούμε παίκτες μαχητές και έναν στρατηγό στον πάγκο που να τους κατεβάζει με στόχο τη νίκη και μόνο τη νίκη!

Αυτά για όλα όσα είδαμε σήμερα στον αγωνιστικό χώρο. Εμφανίσεις σαν και αυτές θα πρέπει να κάνουν τη διοίκηση Ηλιάδη να κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα και να ψάχνει από τώρα τον τρόπο για να ενισχύσει την ομάδα τον Ιανουάριο. Τώρα θα είναι με Έλληνες κάτω των 24 ετών? Θα πάρουμε αδειοδότηση και θα κάνουμε κανονικά μεταγραφές? Όπως και να έχει η ομάδα θα πρέπει να ενισχυθεί. Και όταν λέμε για ενίσχυση δεν μιλάμε για ενίσχυση σαν και αυτή την καλοκαιρινή όπου ακόμη περιμένουμε τον Ίμπε να βρει την φόρμα και τον Έλσνερ που να τον ταιριάξουμε αλλά για παίκτες που θα προπονούνται από αρχές Δεκέμβρη με την ομάδα μας και από το πρώτο παιχνίδι της χρονιάς θα έχουν το δελτίο τους και θα είναι έτοιμοι να φορέσουν φανέλα βασικού. Αυτή η τραγωδία που παρακολουθήσαμε είναι το αποτέλεσμα του καλοκαιρινού μεταγραφικού σχεδιασμού του κ.Χατζηνικολάου με τη συνεργασία της διοίκησης Ηλιάδη. Όπως λοιπόν τα σκατώσατε το καλοκαίρι, τρέξτε τουλάχιστον να τα φτιάξετε το χειμώνα...

Βροντερή απάντηση προς τα "κέντρα αποφάσεων" του Ελληνικού ποδοσφαίρου θα προσπαθήσει να δώσει η ομάδα μας σήμερα το απόγευμα(19.30) στο Κλ.Βικελίδης κόντρα στο Παναθηναϊκό. Μια αγωνιστική απάντηση εντός των 4 γραμμών μιας και από τότε που ιδρύθηκε αυτός ο σύλλογος εκεί έχει μάθει να δίνει όλες τις μάχες του. Όχι σε πολιτικά γραφεία, όχι στην ΕΠΟ, όχι στην ΚΕΔ, όχι σε οποιαδήποτε διοργανώτρια αρχή αλλά μέσα στο γήπεδο. Εκεί όπου με τον κόσμο στη κερκίδα να λειτουργεί σαν ασπίδα θα παλέψει για να πάρει μια σημαντικότατη νίκη που την έχουμε όλοι παρά πολύ ανάγκη.

Η παρουσία του Κάκου σε σχέση με τους υπόλοιπους "εγκληματίες" αφήνει ελπίδες ότι ίσως να παιχτεί στα ίσα ποδόσφαιρο, παρόλο που η ΕΠΟ με την απόφαση της για τιμωρία του Οικονομόπουλου με 2 αγωνιστικές(!!!) έβαλε και πάλι το χεράκι της. Πλέον όλα αυτά δεν πρέπει να κάνουν αίσθηση στον Μιλίνκοβιτς και στους παίκτες του και όλοι μαζί θα πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι ο καλύτερος τρόπος να αντιδράσουν σε όλη αυτή την κατάσταση είναι να βγάλουν πάθος, δύναμη και ενέργεια μέσα στο γήπεδο ώστε να μην αφήσουν περιθώρια σε κανένα "κοράκι" να ξανακλέψει τον ιδρώτα τους. Σημαντικές απουσίες όπως αυτές του Έλσνερ, του Ηρακλή και του Οικονομόπουλου θα πρέπει να μας γίνουν συνήθεια ώστε να βρούμε σαν ομάδα να καλύπτουμε κάθε κένο. Άλλωστε αν ψάξουμε να βρούμε θετικά στον φετινό ΑΡΗ τότε θα δούμε ότι πέρα από 2-3 παίκτες όλοι οι υπόλοιποι πολύ εύκολα μπορούν να αντικατασταθούν από κάποιον άλλο. Ήδη ο Νταμαρλής φαίνεται να έχει βρει ρυθμό, ο Σταυρόπουλους παλεύει να θυμηθεί τις πρώτες εξαιρετικές του εμφανίσεις ενώ ο Παπαδόπουλος θα πρέπει επιτέλους να δικαιώσει αυτούς που τον φέρανε και όλους εμάς που στο άκουσμα της μεταγραφής του πιστέψαμε σε μια εξαιρετική λύση στο χώρο του κέντρου. Ο Μαργαρίτης αν και δεν έχει κάνει το ιδιαίτερο δείχνει μια σταθερότητα και για αυτό θα παραμείνει στο αριστερό άκρο της άμυνας, με τους Πουλίδο, Κύργια και Ψυχογιό να συμπληρώνουν τις άλλες 3 θέσεις. Αγκάνθο, Τάτος, Σταυρόπουλος μαζί με το βαρύ επιθετικό όπλο της ομάδος Ουντότζι θα είναι αυτοί που θα προσπαθήσουν κατά κύριο λόγο να στείλουν τη μπάλα στα δίχτυα του Παναθηναϊκού. Ένας Παναθηναϊκός που αν και δεν έχει την ποιότητα του παρελθόντος δείχνει μια αξιοσημείωτη αγωνιστικότητα και σίγουρα θα κατέβει να διεκδικήσει τη νίκη και όχι για να πάρει ένα Χ όπως έχουν κάνει όλοι όσοι ήρθαν ως τώρα στο Κλ.Βικελίδης. Κάτι που όπως έχει αποδειχθεί δυσκολεύει αφάνταστα τους παίκτες του Ζ.Μιλίνκοβιτς μιας και η επιθετική ανάπτυξη της ομάδος αποτελεί ακόμη άλυτο γρίφο. Κάπως έτσι λοιπόν οι παίκτες μας σε αντίθεση με τα προηγούμενα εντός έδρας παιχνίδια ίσως βρουν την ευκαιρία και τους χώρους για να κάνουν τη ζημιά στον Παναθηναϊκό και να πάρουν την πολυπόθητη νίκη.

Μπορεί η διοίκηση Ηλιάδη να παρουσιάζεται δημοσίως καθησυχαστική και σίγουρα ότι όλα θα κυλήσουν ομαλά όμως η υπερβολικά αυστηρή απόφαση της ΕΠΟ για τον Οικονομόπουλο δείχνει ότι ο ΑΡΗΣ όχι απλά παραμένει στο στόχαστρο αλλά ότι κάθε ευκαιρία που θα έχει αυτό το σάπιο κατεστημένο για να μας χτυπήσει θα την αξιοποιήσει. Μάλιστα τώρα που αρχίζουν τα παιχνίδια με τους "διαχειριστές της παράγκας" αναμένεται το κυνήγι να κορυφωθεί. Υποχρέωση όλων μας είναι να δείξουμε ότι δεν μασάμε από τέτοια και ότι και αν γίνει εμείς θα είμαστε δίπλα στο Θεό του πολέμου, έτοιμοι να τους χαλάσουμε το μοίρασμα της σημαδεμένης τράπουλας. Εδώ κολλάει το ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ, εδώ στα δύσκολα θα πρέπει ο κάθε Αρειανός να ορθώσει το ανάστημα του. Λίγες ώρες έμειναν... ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΚΛ.ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ ΝΑ ΠΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΖΕΛΑ!!!!!

ΥΓ. Θέμα από το πουθενά με τα εισιτήρια του αγώνα κατάφερε έξυπνα να δημιουργήσει ο Παναθηναϊκός και ακόμη πιο εύκολα να ακολουθήσουν οι δικοί μας. Αν και οι απαραίτητες εξηγήσεις νομίζω ότι δόθηκαν, κάποια στιγμή ευελπιστώ όλοι οι Αρειανοί πραγματικά να ενωθούν για το καλό της ομάδος και όχι ο καθένας να κοιτάει απλά να κάνει το "κομμάτι" του...