Αδιόρθωτος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας και το 2024 επαναλαμβάνοντας κατά κάποιο τρόπο το ατόπημα κόντρα στη Λαμία. Αυτή τη φορά μπορεί να μην έχασε τη νίκη στις καθυστερήσεις αλλά κατάφερε έναν υγιεινό περίπατο στα πρώτα 30’ να τον μετατρέψει στο απόλυτο ναυάγιο! Παθητική αντίδραση από τους παίκτες μας στην πίεση των παικτών του Αστέρα, ανήμπορος ο Μάντζιος να αλλάξει κάτι από τον πάγκο. Ένας πάγκος που για ακόμη μια φορά έμοιαζε άδειος…

ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΠΟΔΑΡΙΚΟ

Ούτε ο πιο αισιόδοξος φίλος της ομάδας δεν πίστευε ότι μέσα σε 14’ θα είχαμε καταφέρει να προηγηθούμε στην Τρίπολη με 2 γκολ! Ο Μορόν με πέναλτι στο 8’ άνοιξε το σκορ και ο Σουλεϊμάνοφ στο 14’ με εξαιρετικό πλασέ «εξαργύρωσε» την ασίστ του Σαμόρα για το 2-0! Μάλιστα οι ευκαιρίες που ακολούθησαν έδειχναν ότι ήταν θέμα χρόνου η ομάδα μας να μετατρέψει το παιχνίδι σε «κιτρινόμαυρο πάρτι». Ο ΑΡΗΣ ήταν συμπαγής από το ξεκίνημα, είχε γρήγορη σκέψη και αποτελεσματικότητα στις κινήσεις του και κάπως έτσι έπειθε ότι θα πάρει μια εύκολη νίκη.

ΟΙ ΚΑΚΙΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΚΟΨΕΙ

Μετά το 2-0 και τις χαμένες σπουδαίες ευκαιρίες μας για ένα τρίτο γκολ θα ήταν ψέμα να πούμε ότι η σκέψη «βρε λες να μας την κάνει πάλι την λαλακία;» δεν πέρασε από το μυαλό μας. Λίγο αυτή η τάση να οπισθοχωρούμε με το πρώτο προβάδισμα, λίγο η άρνηση μας να τελειώνουμε τα παιχνίδια όταν μας δίνεται η ευκαιρία και ο ΑΡΗΣ ξαφνικά άρχισε να μεταμορφώνεται από ικανός για το καλύτερο σε ικανός για το χειρότερο… Η άναρχη πίεση των παικτών της Τρίπολης ξεκίνησε να πιάνει τόπο. Η άμυνα μας ξεκινώντας από το κέντρο και καταλήγοντας στο αριστερό άκρο του Μοντόγια δεν είχε συνοχή, δεν είχε σωστές αποστάσεις, δεν είχε την επιθετικότητα που έπρεπε για να ανακόψει τις «εφόδους» της Τρίπολης. Και αν  και ο Αστέρας αδυνατούσε να φτιάξει προϋποθέσεις για γκολ ήταν φανερό ότι η μεσοαμυντική μας λειτουργία έμοιαζε με πληγή που αντί να κλείσει γινόταν ολοένα και χειρότερα. Το κερδισμένο πέναλτι του Αστέρα χάρη στην κακή αντίδραση του Μοντόγια στη λήξη του ημιχρόνου που οδηγήσει στο 1-2 ήταν η επιβράβευση της μαχητικότητας των αντιπάλων μας και της παθητικής μας στάσης.

3 ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΗΔΕΝ

Παρά την ασίστ του Σαμόρα και την κινητικότητα του στην επίθεση ο Μάντζιος είχε εντοπίσει το πρόβλημα της αμυντικής λειτουργίας στις βοήθειες που  δεν έδινε ο Κοσταρικανός και τον αντικατέστησε στο ξεκίνημα του Β ημιχρόνου με τον Τζούρασεκ. Κάτι όμως που στην πράξη δεν βγήκε μιας και οι αντίπαλοι μας συνέχιζαν να πιέζουν και ανεβαίνουν ψηλά με όποιον τρόπο μπορούσαν και ο ΑΡΗΣ το μόνο που έκανε ήταν να οπισθοχωρεί. Να οπισθοχωρεί όπως όπως με αποτέλεσμα από το πουθενά να δεχθεί και την ισοφάριση μόλις στο 50’. Μάλιστα σε συνέχεια άλλης μιας κακής συνήθειας που δεν λέει να κόψει… επέμενε να προσπαθεί να κυκλοφορήσει την μπάλα στα μετόπισθεν ρισκάροντας διαρκώς ένα ακόμη λάθος. Λάθος σαν αυτό του Ζούλ από όπου προέκυψε το 3-2. Είτε ήταν λάθος του διαιτητή  που δεν έδωσε το επιθετικό φάουλ που θα μπορούσε είτε όχι, σίγουρα αυτή εμμονή σε καταστάσεις πίεσης να γυρίζει την μπάλα πίσω ήταν το λάθος που οδήγησε στο σημερινό ξεφτιλίκι… Η μηδαμινή αντίδραση των παικτών μας που με το ζόρι απείλησαν 2-3 φορές στα 35' που απέμειναν ήταν η επισφράγιση της αποτυχίας μας.

ΧΩΡΙΣ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΛΥΣΕΙΣ

Κυριάρχησε ο ΑΡΗΣ στα πρώτα 30’ και με λίγη προσοχή παραπάνω θα μπορούσε να είχε φθάσει σε μια θριαμβευτική επικράτηση. Καλές τοποθετήσεις σε όλες τις γραμμές του γηπέδου, ουσιαστικές μεταβιβάσεις προς την επίθεση, κίνηση χωρίς την μπάλα και αποτελεσματικότητα που οδήγησε στο 2-0.  Κάπου όμως τη φετινή σεζόν έχει κουράσει να πρέπει να σπάσεις το παιχνίδι σε κομμάτια για να ξεχωρίσεις τις καλές στιγμές του ΑΡΗ μας και τα σημεία όπου θα μπορούσαμε υπό άλλες προϋποθέσεις να μας οδηγήσουν στη νίκη. Έλα όμως που τα παιχνίδια διαρκούν 90+ λεπτά και αν δεν είσαι έτοιμος για να αγωνιστείς σε όλο το παιχνίδι από την αρχή μέχρι το τέλος αυτά παθαίνεις. Ναι ο Μάντζιος έχει διορθώσει πάρα πολλά στο τακτικό κομμάτι από τότε που ήρθε. Ωστόσο απέχει πολύ ακόμη από το να μπορείς να πεις ότι ο ΑΡΗΣ έχει κάνει ένα καλό παιχνίδι σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Και αυτό δείχνει ότι η ομάδα κινείται στα χαμένα. Δεν έχει ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο, δεν έχει συγκεκριμένο προσανατολισμό στο παιχνίδι της. Δεν ξέρει πως να προσαρμοστεί στις διαφορετικές καταστάσεις ενός αγώνα και αδυνατεί να αντιδράσει στις κινήσεις των αντιπάλων όταν αυτοί κάνουν κάτι πιο εξεζητημένο από το αναμενόμενο. Όλα τα παραπάνω εύκολα θα μπορούσαμε να τα χρεώσουμε στον προπονητή. Ωστόσο με την εικόνα που δείχνουν οι περισσότεροι παίκτες αμφιβάλλω αν είναι εφικτό να δούμε κάτι καλύτερο. Ποιους θα μπορούσε να βάλει σήμερα που δεν έβαλε και θα βλέπαμε κάτι διαφορετικό; Ο Φεράρι αντί του Μοντόγια από το ξεκίνημα; Πιθανόν αλλά και πάλι δεν είσαι σίγουρος. Ρούπ αντί για Πάρντο; Αόρατος ο ένας αόρατος και ο άλλος. Βγήκε ο Παναγίδης για να μπει κάποιος καλύτερος του; Είμαστε σίγουροι για αυτό; Βάλε και τους τραυματισμούς στο παιχνίδι οπότε οι δυνατότητες του ρόστερ μοιάζουν περιορισμένες. Ακόμη όμως υπό αυτές τις συνθήκες προπονητής και παίκτες αδικούν τους εαυτούς και θα μπορούσαν με ελάχιστη προσπάθεια παραπάνω την ομάδα φέτος να την είχαν πιο ψηλά.

ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ 2024

Δεν υπάρχει δικαιολογία για αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα. Όταν το ματς το έχεις με συνοπτικές διαδικασίες στο 2-0, φθάνεις ξανά και ξανά μια ανάσα από το 3-0 και ξαφνικά εξαφανίζεσαι από το γήπεδο φταίνε όλοι ανεξαιρέτως.  Εκνευριστικά παθητικοί οι παίκτες μας που ούτε μετά το 3-2 δεν έβγαλαν αντίδραση και έμοιαζαν να αποδέχονται με ευκολία την ανατροπή. Ανήμπορος ο Μάντζιος που για ακόμη ένα παιχνίδι ότι τραβάει από τον πάγκο δεν του βγαίνει. Φωνάζει η ομάδα για ενίσχυση και  παρά το ωραίο μεταγραφικό reunion… όπως φάνηκε και σήμερα ο ΑΡΗΣ χρειάζεται πολλά παραπάνω.

Νίκησε και την γκαντεμιά του ήταν ο αρχικός τίτλος του άρθρου λίγα δευτερόλεπτα πριν την ολοκλήρωση του αγώνα με το σκορ στο 2-1 αλλά με αυτόν τον ΑΡΗ κόντρα στη Λαμία και τα «βουντού» που κουβαλάει μαζί της κάθε φορά που μας συναντάει κατάφεραν να μας ακυρώσουν. Και μαζί να ακυρωθεί όλη η τεράστια προσπάθεια που κατέβαλλαν οι παίκτες μας σήμερα για να φθάσουν στη νίκη. Και όμως ένα δίλεπτο πνευματικό βραχυκύκλωμα στο φινάλε του αγώνα ήταν αρκετό για να αμαυρώσουν την όλη εικόνα. Και όσο άτυχοι και αν ήμασταν σήμερα, όταν για να πάρεις τους 3 βαθμούς πρέπει απλά να κρατήσεις για λίγα ακόμη δευτερόλεπτα την μπάλα στα πόδια σου και εσύ επιλέγεις να ψάξεις βεβιασμένα ένα τρίτο γκολ τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.

ΝΕΥΡΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΙΝΗΣΗ

Με τον αέρα των 2 συνεχόμενων νικηφόρων αποτελεσμάτων και της βελτιωμένης εικόνας στο παιχνίδι της Κυριακής ο ΑΡΗΣ φάνταζε πανέτοιμος για να κερδίσει και την «επικίνδυνη» Λαμία. Με αυτή τη λογική και ο Άκης Μάντζιος κατέβασε ακριβώς την ίδια ενδεκάδα που είδαμε με τον ΟΦΗ. Ωστόσο τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν με τον ίδιο τρόπο. Η Λαμία σε αντίθεση με τον ΟΦΗ αμυνόταν μαζικά, έκλεινε τους χώρους και δεν έμοιαζε να νοιάζεται καθόλου για να βγει μπροστά.  Αυτός ήταν ίσως ο πρώτος λόγος που η ομάδα δεν ήταν τόσο δημιουργική. Ο δεύτερος είχε να κάνει καθαρά με την απόδοση σε ατομικό επίπεδο αρκετών παικτών με πρώτο και καλύτερο τον Πάρντο όπου δεν μπόρεσε να βγάλει μια σωστή πάσα ή να συνδυαστεί σωστά με τους συμπαίκτες του σε ένα ολόκληρο ημίχρονο που αγωνίσθηκε. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι υπόλοιποι. Αργές κινήσεις, λανθασμένες μεταβιβάσεις, τσαπατσούλικα κοντρόλ και αστοχία στην τελική προσπάθεια.  Οι 10 χαμένες ευκαιρίες του πρώτου ημιχρόνου και ιδιαίτερα το δοκάρι στο ωραίο σουτ του Μενέντεθ  φανέρωναν ότι η τύχη σε ένα ακόμη παιχνίδι με την Λαμία μας έχει γυρισμένη την πλάτη.

ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΤΑ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Φουριόζος μπήκε στο β ημίχρονο ο ΑΡΗΣ μας με τον Μορόν να αγγίζει το 1-0 κρεμώντας υποδειγματικά τον τερματοφύλακα αλλά ο αμυντικός να διώχνει την μπάλα πάνω στην γραμμή. Πριν όμως το σουτ του Μορόν η μπάλα είχε μπλοκαριστεί με το χέρι του αμυνόμενου και ο διαιτητής έδειξε την άσπρη βούλα.  Ο Μορόν με ψυχραιμία έκανε το 1-0 μόλις στα πρώτα λεπτά του Β ημιχρόνου στρώνοντας το έδαφος για τη νίκη της ομάδας. Λίγα λεπτά αργότερα ο Νταρίντα προσπάθησε να κάνει το 2-0 με ωραίο σουτ αλλά ο γκολκίπερ της Λαμίας απέκρουσε εντυπωσιακά. Σε συνέχεια των παραφυσικών φαινόμενων που βιώνουμε κόντρα στη Λάμια τα τελευταία χρόνια ήρθε η ισοφάριση από τον Ακούνα. Σε μια φάση που μπορεί να μην έδιωξε η άμυνα μας σωστά την μπάλα αλλά από εκείνη την πλάγια θέση που σούταρε έχοντας πλάτη στην εστία θέλεις και την βοήθεια της θεάς τύχης για να δεις την μπάλα να κάνει αυτή την πορεία προς τα δίχτυα. 

ΤΟ ΣΟΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΕΛΕΦ

Και όταν η τύχη δεν είναι με το μέρος σου τότε μοιάζει φυσιολογικό το να βλέπεις και έναν γκολκίπερ σαν τον Κοσέλεφ να κάνει την μια μαγική απόκρουση μετά την άλλη.  Σουλεϊμάνοφ, Νταρίντα, Μορόν, Φαμπιάνο, Οντουμπάτζιο προσπάθησαν να σκοράρουν σχεδόν με κάθε τρόπο. Όλες οι προσπάθειες τους έπεσαν σε ένα τεράστιο τοίχο που έχτισε ο Κοσέλεφ.

ΑΠΟ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ ΣΤΗ ΘΛΙΨΗ

Ο ΑΡΗΣ πίεζε  και κυνηγούσε λυσσαλέα το γκολ αλλά ο γκολκιπερ της Λαμίας έμοιαζε ανίκητος.  Μέχρι που ένα άσχημα εκτελεσμένο ελεύθερο από τον ίδιο έγινε η αρχή ώστε ο ΑΡΗΣ να πάρει γρήγορα την κατοχή με τον Σουλεϊμάνοφ, να πασάρει στον Νταρίντα όπου στέλνοντας συστημένα την μπάλα στο κεφάλι του Μορόν και στη συνέχεια στα δίχτυα της Λαμίας με τον Κοσέλεφ αυτή τη φορά να μην μπορεί να αντιδράσει. Ο Μορόν με 2 γκολ οδηγούσε την ομάδα στη νίκη και ο ΑΡΗΣ το μόνο που χρειαζόταν ήταν να διαχειριστεί το σκορ για περίπου 15’ και να μην δώσει καν την ευκαιρία στη Λαμία να πλησιάσει προς την εστία μας και να επικαλεστεί την βοήθεια των θεών του ποδοσφαίρου… Όταν όμως βλέπεις οι παίκτες που πέρασαν στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα να μην τους αγγίζει το «πρέπει» της νίκης και να προέχει για αυτούς μια καλή προσωπική ενέργεια που θα οδηγήσει σε ένα τρίτο γκολ τότε βάζεις και εσύ το χεράκι σου για να καταστραφούν τα πάντα. Ο Βεστράτε βιαζόταν, ο Σαμόρα ήθελε να σκοράρει και η Λαμία άρπαξε την ευκαιρία της αποσυντονισμένης μας άμυνας και έκανε το 2-2. Το πείσμα του Μορόν μας έδωσε μια τελευταία ευκαιρία αλλά ο Κοσέλεφ πραγματοποίησε άλλη μια εξαιρετική απόκρουση κρατώντας το Χ.

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ

Πως να σχολιάσεις το σημερινό παιχνίδι με τον τρόπο που εξελίχθηκε; Ο ΑΡΗΣ δημιούργησε ξανά ευκαιρίες με το τσουβάλι. Κάποιες από αυτές ήταν εξαιρετικές που για λίγο δεν βρήκαν εστία, άλλες σταμάτησαν στο δοκάρι και άλλες στον γκολκίπερ της Λαμίας. Αν το παιχνίδι έληγε 2-1 θα ήταν απόλυτα δίκαιο και θα προβληματιζόμασταν ξανά μόνο για τον αριθμό των γκολ που πετύχαμε. Λίγα δευτερόλεπτα απείχαν για να πούμε μπράβο στην ομάδα που δείχνει να βρίσκει τον δρόμο της. Όταν όμως δείχνεις τέτοια αφέλεια στις τελευταίες φάσεις του αγώνα τα καλά τα λόγια είναι περιττά. Όσο ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ πορεύεται χωρίς να νιώθει στο πετσί του το «πρέπει» της νίκης αυτά θα έχουμε. Αν δεν γίνει μότο μας το νίκη πάση θυσία και αυτό να το καρφώνουμε στο μυαλό κάθε παίκτη που φοράει τη φανέλα του ΑΡΗ μας, προκοπή δεν θα δούμε. Και αυτό το πρόβλημα της νοοτροπίας για να διορθωθεί χρειάζεται ποιοτικές μεταγραφές και παίκτες που μπορούν να σε ανεβάσουν επίπεδο.  Διαφορετικά θα τρέμουμε κάθε φορά που ο Μάντζιος θα αρχίζει τις αλλαγές για να φρεσκάρει την ομάδα.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΥΣ ΠΕΤΑΜΕΝΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ

Δεν ήταν αρκετά τα 2 γκολ του Μορόν για να αποδοθεί ποδοσφαιρική δικαιοσύνη στο παιχνίδι και ο ΑΡΗΣ μας να πάρει τη νίκη.  Μια νίκη που αν και την ήθελε πάρα πολύ και άξιζε να την πάρει, στο τέλος αποφάσισε να  τη «ρισκάρει» χωρίς ουσιαστικό λόγο και το πλήρωσε.  Ναι με τη Λαμία δυστυχώς συμβαίνουν αυτά τα μαγικά για αυτό κράτα την μπάλα μέχρι να ακουσθεί το σφύριγμα της λήξης και άσε το γκολ για το επόμενο παιχνίδι. Νέο πισωγύρισμα, ξαναζεσταμένη απογοήτευση…

Με το γκολ του Νταρίντα στο 39’ να αποτελεί την ευχάριστη «παραφωνία» στο ρεσιτάλ αστοχίας των παικτών μας ο ΑΡΗΣ πήρε τη νίκη που ήθελε απέναντι στον ΟΦΗ. Η ομάδα παρουσιάστηκε αισθητά βελτιωμένη στην επιθετική της ανάπτυξη, δημιούργησε εξαιρετικές καταστάσεις για γκολ αλλά η αστοχία στην τελική προσπάθεια ήταν  το μόνιμο αποτέλεσμα. Ελάχιστη σημασία έχουν όμως όλα αυτά για την ώρα μιας και ο ΑΡΗΣ μας πήρε τους 3 βαθμούς της νίκης σε ένα άδειο… παγωμένο… Κλεάνθης Βικελίδης.

ΠΗΓΕ ΝΑ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕΙ Ο ΟΦΗ, ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΓΡΗΓΟΡΑ Ο ΑΡΗΣ

Ο ΟΦΗ δεν κατέβηκε για να κλειστεί στην άμυνα και αυτό φρόντισε να μας το δείξει από το ξεκίνημα του αγώνα. Και αν στην αρχή φάνηκε να αιφνιδιαστήκαμε πολύ γρήγορα οι παίκτες μας προσαρμόστηκαν στις συνθήκες του αγώνα. Μάλιστα χάρη στις έξυπνες μακρινές μεταβιβάσεις των Πάρντο, Νταρίντα και Σουλεϊμάνοφ η ομάδα μας κατάφερε να φθάσει κοντά στο 1-0. Και σαν να μην έφθαναν οι κακές επιλογές μας είχαμε και την ατυχία με το δοκάρι του Μορόν. Στο 39’ το πείσμα του Νταρίντα απέδωσε, βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση κοντά στην εστία σκοράροντας με υποδειγματικό τρόπο για το 1-0!

ΜΠΑΡΑΖ ΧΑΜΕΝΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ, ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ

Στο Β ημίχρονο η ομάδα μπήκε με πολύ καλό ρυθμό και έδειχνε ικανή να τελειώσει το παιχνίδι. Είχε καλή κυκλοφορία της μπάλας, είχε εμπνεύσεις αλλά δεν είχε ουσία. Μορόν, Νταρίντα, Μενέντεθ, Σουλεϊμάνοφ ξανά και ξανά να μην μπορούν να συνεργαστούν, να μην μπορούν να πασάρουν σωστά ή να σουτάρουν σωστά μια ανάσα από το γκολ που θα «κλείδωνε» τη νίκη. Λογικό επακόλουθο ως ένα βαθμό να ακολουθήσει η οπισθοχώρηση ιδιαίτερα από την στιγμή που και οι αλλαγές του Μάντζιου δεν βοήθησαν. Πλησιάζοντας όμως στο τελευταίο δεκάλεπτο της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ βρήκε τα πατήματα του, πίεσε πιο ψηλά πιο σωστά και χωρίς να αγχωθεί ιδιαίτερα κράτησε αυτό το ευάλωτο 1-0 μέχρι το τέλος.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΜΕΣΟΕΠΙΘΕΤΙΚΑ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

Ίσως και να βοήθησε και ο ΟΦΗ με τον τρόπο που αγωνίσθηκε αλλά σήμερα είδαμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Η συμμετοχή του Πάρντο στην ανάπτυξη για όσο είχε δυνάμεις ήταν σημαντική. Ενώ και τα στημένα του φαντάζουν ως μια μόνιμη πηγή κινδύνου για τον αντίπαλο. Είδαμε έξυπνες μακρινές μεταβιβάσεις αλλά και σωστές προωθήσεις των παικτών μας χωρίς την μπάλα. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ να δημιουργήσει περισσότερες από μια ντουζίνα καταστάσεις όπου θα μπορούσε να σκοράρει αλλά το έκανε μόλις μια. Και αυτός είναι ο προβληματισμός που μας αφήνει το σημερινό παιχνίδι. Σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα με εξαίρεση την αστοχία της ήταν αυτή που έπρεπε. Ξεχώρισε ο Νταρίντα, ο Μορόν παρά την αστοχία του και ο Οντουμπάτζιο που συνεχώς ανεβάζει την απόδοση του.  Θετικό πρόσημο είχαν όλοι όσοι αγωνίσθηκαν με εξαίρεση τις αλλαγές όπου περιμέναμε να κάνουν πιο αισθητή την παρουσία τους. Και αυτό ως ένα βαθμό δείχνει ότι και οι επιλογές του Μάντζιου για την ώρα είναι περιορισμένες.

ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ

Το γκολ του Νταρίντα αν και στο 39’ τελικά ήταν λυτρωτικό έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι. Ο Τσέχος έψαχνε απεγνωσμένα μια καλή εμφάνιση εδώ και καιρό και σήμερα την βρήκε! Βελτιωμένη η ομάδα μεσοεπιθετικά που προβλημάτισε όμως με την αναποτελεσματικότητα της στην τελική προσπάθεια. Οι 3 βαθμοί όμως μετράνε και ο ΑΡΗΣ σήμερα πήρε έστω με αυτό το φτωχό βάσει ευκαιριών 1-0 αυτό που ήθελε! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Βροντερό «παρών» φώναξε ο ΑΡΗΣ σήμερα στο πρωτάθλημα παίρνοντας μια σημαντική νίκη με 2-0 απέναντι στον πρωτοπόρο της βαθμολογίας Παναθηναϊκό! Έπαιξε έξυπνα η ομάδα, είχε υπομονή στο παιχνίδι της αλλά είχε και τις εντάσεις σε άμυνα και επίθεση που έλειπαν από προηγούμενα παιχνίδια. Πρωταγωνιστής της αναμέτρησης ο Μορόν που εκτός του γκολ ήταν απίστευτα δραστήριος και παρέσυρε σε αυτή την λογική και τους συμπαίκτες του. «Ζέσταθηκε»  με την εμφάνιση της ομάδας  ο κόσμος στο Κλ.Βικελίδης σε μια βραδιά με πολύ κρύο.

ΕΞΥΠΝΑ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΑ

Να εξουδετερώσει τον αντίπαλο και στη συνέχεια να εκμεταλλευτεί τα λάθη  του περιλάμβανε εξαρχής το πλάνο του Άκη Μάντζιου και αυτό ακριβώς παρακολουθήσαμε μετά τα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά της αναμέτρησης. Η χρησιμοποίηση του Μοντόγια στο αριστερό άκρο της άμυνας αλλά και η εμπιστοσύνη στον Παναγίδη εκεί ακριβώς αποσκοπούσε. Αν και ο Παναθηναϊκός κυκλοφορούσε καλύτερα την μπάλα και πλησίαζε συχνά στην περιοχή μας, οι ευκαιρίες που έβρισκε δεν γινόταν κάτω από τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Όσες φορές βρέθηκαν σε πλεονεκτική θέση Μπράμπετς και Φαμπιάνο ήταν εκεί παρέα με τον Κουέστα που ήταν πάντα σε ετοιμότητα. Όλο αυτό έδειχνε να εξαντλεί πνευματικά τον Παναθηναϊκό σε αντίθετα με τον ΑΡΗ μας που σε κάθε ευκαιρία χτυπούσε στην αντεπίθεση. Και αν ο Σουλεϊμάνοφ ήταν πιο ουσιαστικός στις επιλογές του ίσως θα μπορούσαμε να είχαμε πετύχει το γκολ νωρίτερα.

Ο ΜΟΡΟΝ ΕΜΟΙΑΖΕ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ

Ο Ισπανός επιθετικός στον φετινό ΑΡΗ μοιάζει να είναι σαν την μύγα μέσα στο γάλα. Έτσι και σήμερα ακόμη και όταν η ομάδα έδειχνε προσκολλημένη στα αμυντικά της καθήκοντα αυτός ήταν που πίεζε ψηλά, ταλαιπωρούσε με κάθε ευκαιρία τους αμυντικούς του Παναθηναϊκού και έσπρωχνε όλη την ομάδα μας να ανέβει.  Αυτό το πείσμα του Μορόν ήταν που οδήγησε τον Μπρινιόλι στο λάθος και στο 1-0 στο 43’ ! Ενώ και στο δεύτερο ημίχρονο πάλι ήταν αυτός που έδινε το σύνθημα της επίθεσης για να κλειδώσει τη νίκη.

ΟΣΟ ΠΕΡΝΟΥΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ

Εκεί που φάνηκε ξεκάθαρα ότι το πλάνο του Άκη Μάντζιου λειτουργούσε άψογα ήταν το δεύτερο ημίχρονο. Εκεί που θα περιμέναμε τον Παναθηναϊκό να ανεβάσει την πίεση και την ομάδα μας να κλειστεί στα μετόπισθεν, είδαμε κάτι εντελώς διαφορετικό. Ναι μεν ο Παναθηναϊκός συνέχισε να ψάχνει την ισοφάριση αλλά ο ΑΡΗΣ όχι μόνο ήταν ψύχραιμος στον τρόπο που αμυνόταν αλλά παράλληλα έβρισκε και τους τρόπους με σωστές μεταβιβάσεις να βγει μπροστά με αξιώσεις για ένα δεύτερο γκολ. Κάτι που έγινε στο 71’ όπου πάλι απο κλέψιμο του Μορόν ο ΑΡΗΣ ξεχύθηκε στην αντεπίθεση, ο Ισπανός σε πρώτο χρόνο δεν κατάφερε να σκοράρει αλλά ο Μενέντεθ βρήκε στη συνέχεια της φάσης την ευκαιρία με ένα άπιαστο σουτ μέσα από την περιοχή να γράψει το τελικό 2-0. Από εκείνο το σημείο και μετά οι αντίπαλοι μας κατέρρευσαν και με λίγη προσοχή παραπάνω εύκολα θα είχαμε πετύχει και ένα τρίτο γκολ.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΦΘΑΣΕ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Σε γενικές γραμμές ο ΑΡΗΣ αγωνίσθηκε όπως λίγο πολύ τον έχουμε συνηθίσει. Προσπάθησε να πάει το παιχνίδι σε χαμηλό τέμπο, να διαβάσει τον αντίπαλο και να εκμεταλλευτεί με υπομονή τα κενά του.  3 σημαντικές λεπτομέρειες όμως έκαναν την διαφορά. 1) Η πίεση στην άμυνα αυτή τη φορά ήταν πιο ουσιαστική. Όχι μόνο ανέβαιναν οι γραμμές σωστά αλλά ακόμη και τα τρεξίματα των παικτών μας είχαν καλύτερο timing από οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι. Για αυτό και κλέψαμε πολλές μπάλες στο κέντρο, για αυτό και ο Μπρινιόλι αναγκάστηκε στο λάθος από όπου προέκυψε το 1-0. 2) Αυτή τη φορά δεν «ντράπηκε»  να απομακρύνει την μπάλα από την άμυνα του με κάθε ευκαιρία. Ναι δεν είναι το καλύτερο ποδόσφαιρο το να διώχνεις όπως όπως την μπάλα αλλά από το να επιμένεις να κάνεις build up από πίσω ρισκάροντας διαρκώς το λάθος είναι πιο αποτελεσματικό. 3) Κουβάλησε την μπάλα μπροστά όταν του δινόταν οι χώροι περιορίζοντας τα ανούσια γυρίσματα προς τα πίσω. 4) Δοκίμασε επιτέλους να επιτεθεί και με μακρινές μπαλιές αξιοποιώντας την μαχητικότητα του Μορόν αλλά και τα τρεξίματα του Σουλεϊμάνοφ. Όλα τα παραπάνω ήταν αυτά που μας έδωσαν το πλεονέκτημα και έδωσαν τέλος στο νικηφόρο σερί του πρωτοπόρου της βαθμολογίας Παναθηναϊκού. Σίγουρα ο Μορόν ξεχώρισε αλλά αυτή η νίκη ήταν αποτέλεσμα της σωστής ομαδικής λειτουργίας σε όλα τα επίπεδα. 

ΤΙΜΩΡΗΣΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΨΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΝΙΚΗ

Ηχηρή απάντηση έδωσε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα σε όλους όσους τον είχαν «ξεγραμμένο» και ιδιαίτερα στον Παναθηναϊκό που πίστευε ότι θα είχε ένα εύκολο πέρασμα από την Θεσσαλονίκη. Οι παίκτες του Άκη Μάντζιου όμως είχαν διαφορετική άποψη και φιλοδώρησαν με 2 γκολ τους πρωτοπόρους της βαθμολογίας δίνοντας τέλος στο νικηφόρο τους σερί.  Μια σημαντική νίκη που μας κρατάει «ζεστούς» στην βαθμολογία και δείχνει ότι αυτή η ομάδα παρά τις όποιες αστοχίες και προβλήματα μπορεί να ανταποκριθεί και στα δύσκολα. Ας ελπίσουμε να υπάρχει και ανάλογη συνέχεια. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Πικρή ήττα με 3-1 γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας στο Κλ.Βικελίδης από τον Ατρόμητο  σπάζοντας το νικηφόρο σερί των προηγούμενων και χάνοντας την ευκαιρία να σουλουπώσει το κακό του ξεκίνημα. Μέτρια εικόνα στα πρώτα 45’, τραγική στο δεύτερο μισό. Ασταθής άμυνα, ανύπαρκτο κέντρο και πραγματικές ευκαιρίες με το σταγονόμετρο. Δικαιολογημένη η αγανάκτηση του κόσμου που βλέπει ο ΑΡΗΣ να συνεχίζει να βαδίζει στον δρόμο της αγωνιστικής αβεβαιότητας, όπως δηλαδή ακριβώς ξεκίνησε από το καλοκαίρι.

ΙΔΙΟ ΣΧΗΜΑ, ΙΔΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ

Κάτι από Γιάννενα θύμισε ο ΑΡΗΣ του πρώτου ημιχρόνου με την ομάδα ναι μεν να έχει τον έλεγχο αλλά να δυσκολεύεται να απειλήσει ουσιαστικά τον Ατρόμητο. Σε αντίθεση όμως με τα Γιάννενα που ήταν σε ένα μόνιμο παθητικό ρόλο, ο Ατρόμητος από το ξεκίνημα έμοιαζε σωστά στημένος, διαβασμένος και με ξεκάθαρο αγωνιστικό προσανατολισμό. Ενώ είχε και κάποιους ποιοτικούς, ικανούς να σου κάνουν τη ζημιά.

ΒΡΕΘΗΚΕ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΚΟΡ ΑΛΛΑ ΕΒΓΑΛΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Η πρώτη απόπειρα αντεπίθεσης του Ατρομήτου δεν είχε αποτέλεσμα αλλά επιβεβαίωσε ότι αμυντικά ήμασταν ασταθείς. Μια προβληματική άμυνα που ξεκινούσε από τον χώρο του κέντρου όπου τα κενά ήταν μεγάλα. Στο 25’ σε μια ακόμη αντεπίθεση, όπου ο Φεράρι αλλά και η υπόλοιπη άμυνα δεν μπόρεσε να επιστρέψει εγκαίρως ο Ατρόμητος έκανε το 0-1 ανεβάζοντας τον βαθμό δυσκολίας της αναμέτρησης. Από εκείνο το χρονικό σημείο και μέχρι την λήξη του ημιχρόνου η ομάδα έβγαλε την αντίδραση που έπρεπε, ανέβασε την ένταση και έγινε πιο απειλητική. Το κερδισμένο πέναλτι από τον Παναγίδη που έκανε γκολ(σε δεύτερο χρόνο) ο Φαμπιάνο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της πίεσης. Μάλιστα μετά την ισοφάριση ο ΑΡΗΣ άρχισε να πιέζει ακόμη πιο ψηλά και να δείχνει αποφασισμένος να πάρει τη νίκη.

ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΙΑ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Ότι αίσθηση και αν μας άφησαν τα πρώτα 45’ με το που ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο ξεχάστηκαν όλα… Η ομάδα έμοιαζε να κινείται στα χαμένα, να μην ξέρει πως να επιτεθεί και να διακατέχεται από έναν φόβο όποτε χανόταν η μπάλα. Αντιθέτως ο Ατρόμητος έμοιαζε να έχει αντιληφθεί ότι μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα στο γήπεδο από το να περιμένει κάποιες αντεπιθέσεις και απλά το έκανε. Το γκολ για τον Ατρόμητο δεν ήρθε στα πρώτα λεπτά από την κοντινή κεφαλιά αλλά ήρθε με το πέναλτι δώρο από τον Βεστράτε στο 55’. Το 1-2 , όχι μόνο δεν αφύπνισε την ομάδα μας αλλά την αποσυντόνισε εντελώς. Στα λεπτά που ακολούθησαν μέχρι τη λήξη, μόλις 2 φορές πλησίασε στο γκολ χωρίς επιτυχία σε αντίθεση με τους αντιπάλους μας που βρήκαν και τρίτο γκολ στο 76’.

ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΠΛΑΝΟΥ

Προς στιγμή μπορεί οι 3 νίκες σερί να μας έκαναν να πιστέψουμε ότι η ομάδα μπορεί να βρει τον δρόμο της αλλά αν απομονώσουμε το τελικό αποτέλεσμα σε κανένα από αυτά τα παιχνίδια ο ΑΡΗΣ δεν είχε μια πειστική εμφάνιση. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα(μαζί και η διακοπή) η ομάδα μπορεί να σοβαρεύτηκε σε σχέση με το ξεκίνημα αλλά πάλι τα κακώς κείμενα ήταν και συνεχίζουν να είναι πολλά. Το πρόβλημα στον άξονα αντί να βελτιώνεται, γιγαντώνεται και όσο συνεχίζουν να μας ταλαιπωρούν οι τραυματισμοί δεν διαφαίνεται και κάποια λύση. Ο Μάντζιος προσπαθεί αλλά και αυτός προσπαθώντας να διορθώσει κάποια πράγματα χαλάει κάποια άλλα. Όταν ο Νταρίντα μένει πίσω ο ΑΡΗΣ χάνει έναν δημιουργικό παίκτη από την επίθεση σε μια χρονιά όπου η ποιότητα μεσοεπιθετικά απουσιάζει. Δεν είναι τυχαίο το ότι όλοι ψάχνουν τον Σουλεϊμάνοφ. Ναι ο Ρώσος είναι ένας πολύ καλός παίκτης αλλά τις περισσότερες φορές μοιάζει να παλεύει μόνος του. Ακόμη και αυτή η μαχητικότητα που έδειξε ο Παναγίδης μοιάζει φέτος με πολυτέλεια. Αντιθέτως οι αρκετοί παίκτες χωρίς ρόλο και ουσία στο παιχνίδι τους μοιάζει με άλυτο γρίφο για τον Μάντζιο.

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΒΕΛΤΙΩΝΕΣΑΙ ΑΥΤΑ ΠΑΘΑΙΝΕΙΣ

Ήττα – πισωγύρισμα για τον ΑΡΗ η σημερινή απέναντι στον Ατρόμητο σε ένα παιχνίδι που δεν αξίζαμε το κάτι παραπάνω και αυτό είναι ακόμη πιο λυπηρό από τους χαμένους βαθμούς. Η ομάδα δεν βγήκε ποτέ από τα αποδυτήρια για το Β ημίχρονο  και ο Ατρόμητος δείχνοντας στοιχειώδη σοβαρότητα και ακολουθώντας το πλάνο του πήρε τη νίκη. Απογοήτευση και απαισιοδοξία για τη συνέχεια μιας και με αυτή την εικόνα δεν πας πουθενά… πόσο μάλλον όταν έχεις και τους τραυματισμούς που δεν σε αφήνουν να σηκώσεις κεφάλι.

Ψυχοβγάλτης… αλλά νικητής βγήκε από τη σημερινή αναμέτρηση ο ΑΡΗΣ μας χάρη στο λυτρωτικό γκολ του Φαμπιάνο στην τελευταία φάση του αγώνα! Από τον μέτριο ΑΡΗ του πρώτου ημιχρόνου και την ομάδα που ξέχασε να βγει από τα αποδυτήρια στο Β ημίχρονο φθάσαμε στην ολική μεταμόρφωση των τελευταίων 18’ και το buzzer beater του Φαμπιάνο! Ξέσπασμα χαράς και ανακούφισης με τη λήξη του αγώνα και έντονος όμως προβληματισμός για την εικόνα που παρουσιάσαμε για περίπου 80’.

ΝΩΘΡΟΣ, ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟΣ

Την δουλειά της μίνι προετοιμασίας περιμέναμε να δούμε μέσα στο γήπεδο αλλά σαν να μην πέρασε μια ημέρα από τη διακοπή λόγω εθνικών ομάδων ο ΑΡΗΣ έμοιαζε να συνεχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε στο Χ με την Κηφισιά. Αργές μεταβιβάσεις, στατικοί σχεδόν όλοι οι παίκτες εκτός των Σουλεϊμάνοφ και Μορόν και ένας μονότονος κουραστικός τρόπος ανάπτυξης που δεν οδηγούσε πουθενά. Μάλιστα και ο Πανσερραϊκός όπως και οι προηγούμενοι αντίπαλοι μας. έχοντας διαβάσει την εμμονή μας με το ανούσιο build up από πίσω πίεζε ψηλά και μας ανάγκαζε σε αυτό το κουραστικό πισωγύρισμα και φλύαρη κατοχή. Έστω όμως και με αυτή την εικόνα ο ΑΡΗΣ μπόρεσε να δημιουργήσει 2-3 καλές ευκαιρίες και μπορούσε ίσως με λίγη τύχη παραπάνω να βρει το γκολ. Παρόλα αυτά, η ομάδα δεν έπειθε ότι μπορούσε να φθάσει τη νίκη.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Τι και αν όλοι μας περιμέναμε να δούμε να βγαίνει ένας διαφορετικός ΑΡΗΣ από τα αποδυτήρια που με περισσότερη ένταση και αποφασιστικότητα θα διεκδικούσε τη νίκη… Τελικά ήταν σαν η ομάδα να μην βγήκε ποτέ από τα αποδυτήρια και ο χρόνος κυλούσε χωρίς την παραμικρή υποψία για το πολυπόθητο γκολ.  Επί περίπου 35’ στο Β ημίχρονο είδαμε μια κακοποίηση του ποδοσφαίρου και έναν ΑΡΗ που δεν ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο. Δεν απειληθήκαμε σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα αλλά το ζητούμενο εξαρχής ήταν η νίκη και όχι απλά να διατηρήσουμε το μηδέν.

ΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΔΑΜΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΗ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ

Και εκεί γύρω στο 78’ που έκανε και μια ανούσια απόπειρα επίθεσης ο Πανσερραϊκός και η απελπισία έμοιαζε να πνίγει άπαντες στο Κλ.Βικελίδης γύρισε ο διακόπτης. Λίγο οι αλλαγές του Μάντζιου με τους Νταρίντα, Παναγίδη και Οντουμπάτζιο να δίνουν μια ζωντάνια η ομάδα, λίγο το ένστικτο επιβίωσης και ξαφνικά ο ΑΡΗΣ από γατάκι μεταμορφώθηκε σε λιοντάρι αποφασισμένο να κατασπαράξει τον αντίπαλο.  Μπαράζ σπουδαίων χαμένων ευκαιριών με Σουλεϊμάνοφ, Σαμόρα, Μορόν, Παναγίδη, Φαμπιάνο. Δοκάρι, οριακές αποκρούσεις από τον MVP τερματοφύλακα του Πανσερραϊκού και την τύχη να φαίνεται να μας γυρίζει την πλάτη για ακόμη μια φορά. Ο ΑΡΗΣ όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη και στο 97’, κυριολεκτικά στην τελευταία φάση του αγώνα ο Φαμπιάνο με ωραία κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα χαρίζοντας τη νίκη στην ομάδα μας.

ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟΥΣ 3 ΒΑΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΠΤΑ

Όσο χαρούμενος και αν είναι ο Άκης Μάντζιος ανήμερα των γενεθλίων του για το δώρο του Φαμπιάνο αλλά τόσο στεναχωρημένος και απογοητευμένος πρέπει να νιώθει για αυτό που παρουσίασε η ομάδα του στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα.  Αυτή η μαλθακότητα και η αργή σκέψη που χαρακτηρίζει το παιχνίδι μας ήταν τα βασικά που έπρεπε να διορθωθούν από την πρώτη ημέρα που ήρθε. Ωστόσο και σήμερα η ομάδα έμοιαζε να βρίσκεται μέχρι το 80’ σε αγωνιστικό αδιέξοδο. Σε ένα αγωνιστικό αδιέξοδο που δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις αν το πρόβλημα ήταν συγκεκριμένοι παίκτες σαν τους Μενέντες, Πάρντο, Φεράρι, Μοντόγια ή αν το αγωνιστικό πλάνο και οι εντολές που έχουν δοθεί απλά δεν κολλάνε… Αποκαρδιωτική εμφάνιση στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα απέναντι σε έναν αντίπαλο με μικρό μπάτζετ, μέτριους παίκτες και χωρίς αγωνιστική ταυτότητα.  Αυτά όμως τα τελευταία 17’ όπου ο ΑΡΗΣ έπνιξε τον αντίπαλο ήταν η αντίδραση που δεν είδαμε σε κανένα από τα προηγούμενα παιχνίδια σε τέτοιο βαθμό και θα πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για την αγωνιστική ανάκαμψη που προσδοκούμε. Ο Μάντζιος θα πρέπει να ξεψαχνίσει το ρόστερ και να καταλήξει στους παίκτες που μπορεί  να βασίσει τη φετινή μας προσπάθεια. Ευτυχώς ο Σουλεϊμάνοφ δείχνει ικανός να βγει μπροστά και μαζί με τους Νταρίντα, Μορόν(αν και άστοχος ήταν πολύ καλός)  και Βεστράτε να γίνουν σημείο αναφοράς σε κάθε αναμέτρηση. Θετική παρουσία είχε και ο Παναγίδης που επιτέλους πήρε την ευκαιρία που άξιζε. Στον πάγκο έμεινε ο Κάρλσον που θα πρέπει όμως το συντομότερο δυνατό να μπολιαστεί με τους υπόλοιπους μιας και είναι και αυτός από τους παίκτες που μπορούν φέτος να κάνουν την διαφορά.

ΤΟ BUZZER BEATER ΤΟΥ ΦΑΜΠΙΑΝΟ ΙΣΩΣ ΜΑΣ ΑΦΥΠΝΙΣΕΙ

ΑΡΗΣ χωρίς δράμα δεν γίνεται δήλωσε πριν λίγες ημέρες ο Σανόγκο και έσπευσε ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ να τον επιβεβαιώσει! Από την απόγνωση, απογοήτευση και απελπισία μέχρι το 80’ καταλήξαμε στο σφυροκόπημα των τελευταίων 17’ λεπτών και το λυτρωτικό γκολ του Φαμπιάνο! Πολύτιμοι βαθμοί, πολύτιμη νίκη ψυχολογίας με τον τρόπο που ήρθε!  Γκολ αφύπνιση  για όλη την ομάδα που θα πρέπει επιτέλους να απαιτεί τη νίκη από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο σφύριγμα της λήξης. Όσο για τον «επαναστάτη»… πόνος είναι θα περάσει!

ΥΓ. Και όμως για το σημερινό παιχνίδι ο Πάμπλο και ο επίσημος Πανσερραϊκός διαμαρτύρεται για τη διαιτησία! Πόσο πιο αστείοι μπορείτε να γίνετε;

Παρουσιάζοντας ένα τραγικό πρόσωπο στα τελευταία 35’ της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ έμεινε ισόπαλος με την Κηφισιά μέσα στην έδρα του, πετώντας με ευκολία ένα παιχνίδι όπου το είχε φέρει ακριβώς εκεί που ήθελε.  Το γκολ του Μορόν στο 22’ όπως όμως φάνηκε δεν ήταν αρκετό, η ομάδα έριξε ρυθμό, δεν βρήκε το γκολ στις λίγες αλλά καλές ευκαιρίες που βρέθηκε και κατέληξε όχι μόνο να τρώει το γκολ της ισοφάρισης αλλά να παρακολουθεί μέχρι το τέλος του αγώνα τους αντιπάλους μας να παλεύουν για την ολική ανατροπή. Απογοήτευση και αγανάκτηση στον κόσμο της ομάδας που δεν μπορεί να χωνέψει αυτό που είδε στο Β ημίχρονο.

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΟ ΓΚΟΛ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ

Με τον Μάντζιο να δείχνει ξεκάθαρη διάθεση να «κλειδώσει» την συγκεκριμένη ενδεκάδα ο ΑΡΗΣ μπήκε συγκεντρωμένος και παίρνοντας τον έλεγχο του αγώνα από νωρίς έψαχνε με υπομονή το γκολ. Ένα γκολ που το βρήκε από τον συνήθη ύποπτο Μορόν που εκμεταλλεύτηκε ιδανικά με ένα άγγιγμα την κεφαλιά πάσα του Σουλεϊμάνοφ. Ο ΑΡΗΣ είχε φέρει το παιχνίδι ακριβώς εκεί που ήθελε και η συνέχεια φάνταζε πολύ πιο εύκολη.

ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ, ΞΕΚΊΝΗΣΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΚΟΥΡΑΖΕΙ

Το γρήγορο προβάδισμα έδωσε άλλον αέρα στην ομάδα που με περισσότερη αυτοπεποίθηση κυκλοφορούσαν την μπάλα κοιτώντας προς την αντίπαλη εστία.  Έλα όμως που άρχισε να αχνοφαίνεται αυτή η διάθεση να ρίξουν τον ρυθμό και να «παίξουν» με τον χρόνο… Κάτι που συνεχίστηκε και στις αρχές του Β ημιχρόνου χωρίς όμως να αλλάζει τις ισορροπίες του αγώνα. Μάλιστα σε όλο αυτό το διάστημα είχε και τις καλές στιγμές του ο ΑΡΗΣ μας με το τετ α τετ του Μορόν να είναι η φάση που θα έπρεπε να είχε «κλειδώσει» η νίκη.

ΞΕΦΟΥΣΚΩΣΕ, ΙΣΟΦΑΡΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΑΓΧΩΘΗΚΕ

Και αν μέχρι το 65’ περίπου το άγχος ήταν κυρίως αυτό το δεύτερο γκολ που θα τελείωνε την υπόθεση νίκη ξαφνικά είδαμε ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι. Οι αλλαγές του Μάντζιου στο 57’ στη θέση του Σουλεϊμάνοφ και Πάρντο που ήταν εκ των κορυφαίων για την ομάδα μας δεν απέδωσαν ποτέ τα αναμενόμενα… Αντιθέτως Κάρλσον και Χριστοδουλόπουλος ήταν οι πρωταγωνιστές σε μια σειρά από φθηνά εκνευριστικά λάθη που έδωσαν την ευκαιρία στους αντιπάλους μας να πάρουν την κατοχή και να γίνουν απειλητικοί από το πουθενά. Από εκεί που ψάχναμε το 2-0 φθάσαμε στο σημείο να τρέμουμε για την ισοφάριση που φαινόταν ολοένα και πιο έντονη όσο κυλούσε ο χρόνος. Και αν το 1-1 στο 75’ ήταν κάτι που το αναμέναμε αυτό που ακολούθησε σίγουρα μας εξέπληξε. 20’ είχε ο ΑΡΗΣ για να κάνει το 2-1 αλλά τελικά η Κηφισιά ήταν αυτή που το κυνήγησε λυσσαλέα μέχρι το τέλος. Ναι μεν είχαμε 2 πολύ καλές στιγμές για να πάρουμε τη νίκη αλλά από το 75’ μέχρι και το 98’ που ολοκληρώθηκε η αναμέτρηση ο ΑΡΗΣ ήταν σε παθητικό ρόλο και προσπαθούσε να χτυπήσει στην αντεπίθεση. Κάτι που ίσως να κάνει ακόμη πιο δυσβάσταχτο αυτό το 1-1.

ΤΟΝ ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΣΑΝ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ, ΤΟΝ ΕΠΝΙΞΕ Η ΚΑΚΗ ΤΟΥ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ

Με τον τρόπο που στήθηκε αυτή η ομάδα, τους τραυματισμούς που μας ταλαιπωρούν και το επίπεδο ετοιμότητας αρκετών παικτών οι επιλογές του Άκη Μάντζιου ήταν εξαρχής περιορισμένες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μάντζιος λειτούργησε επιπόλαια στο κομμάτι των αλλαγών.  Ναι μεν να φρεσκάρεις την ομάδα αλλά στο 57’ ; είναι πολύ νωρίς για να βγάλεις 2 από τους κορυφαίους σου παίκτες. Υποτίμησε τον αντίπαλο; Μάλλον ναι… Από εκεί πέρα όμως οι παίκτες που μπήκαν ήταν αυτοί που λογικά κάποια στιγμή θα έμπαιναν.  Τώρα για τα λάθη του Χριστοδουλόπουλου, την αναποτελεσματικότητα του Κάρλσον αλλά και την ανυπαρξία του Σαμόρα δύσκολα να ευθύνεται ο προπονητής. Ανέτοιμοι παίκτες που ακόμη ψάχνουν τον ρόλο τους μέσα στην ομάδα. Ακόμη και η παλιά καραβάνα ο Χριστοδουλόπουλος δείχνει να μην ξέρει που ακριβώς πρέπει να κινηθεί και σε ποια κομμάτια της ομάδας πρέπει να συμμετέχει ή όχι. Αυτό που δυστυχώς διαιωνίζεται και ίσως να μην προλάβουμε σε αυτή τη ζωή να δούμε… είναι τον ΑΡΗ να «πνίγει» τον αντίπαλο του όταν του δίνεται η ευκαιρία. Έφερε το παιχνίδι εκεί που ακριβώς ήθελε παίζοντας έξυπνα, υπομονετικά και ουσιαστικά και ξαφνικά άρχισε να κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να παρακινήσει τους αντιπάλους του να ανέβουν. Μια παθητική στάση, μια έλλειψη αποφασιστικότητας και μια ηττοπάθεια που δεν συμβαδίζει ούτε στο ελάχιστο με το κόσμο που ακολουθεί και στηρίζει αυτή την ομάδα διαχρονικά. Δεν ξέρω αν ο προπονητής ευθύνεται για αυτή την αγωνιστική συμπεριφορά αλλά αυτό το σενάριο το έχουμε δει με δεκάδες προπονητές.

ΝΕΟ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Τη νίκη που θα μας έδινε τους βαθμούς και την ηρεμία αποζητούσαμε σήμερα κόντρα στην Κηφισιά και τελικά καταλήξαμε με νεύρα και απελπισία… Το γρήγορο γκολ του Μορόν δεν ήταν αρκετό,  με την ισοφάριση και την καθίζηση που ακολουθήσε μέχρι το φινάλε να επιβεβαιώνουν την προβληματική μας εικόνα.   Σίγουρα θέλει η ομάδα τον χρόνο της για να βρει τα πατήματα της αλλά αυτή η παθητική συμπεριφορά σε πολλά κομμάτια του παιχνιδιού και η ανύπαρκτη αντίδραση μετά το 1-1 μάλλον θέλει εξορκισμό για να φύγει μια για πάντα ανεξαρτήτως προπονητή, παίκτη, προέδρου και αντιπάλου…

ΥΓ. Μπορεί ο ΑΡΗΣ μας να έβγαλε τα μάτια του μόνος του με τα χάλια που είχε από το 65’ και μετά …αλλά και το «κοράκι» το έκανε το χρέος του πνίγοντας το πενάλτι στον Οντουμπάτζιο και μια κόκκινη κάρτα όσο το σκορ ήταν στο 1-0.  

Ένα αυτογκολ από το πουθενά και ένα δοκάρι στην προσπάθεια μας για την ολική ανατροπή ήταν αυτά που μας στοιχειώνουν από την σημερινή αναμέτρηση και μας κάνουν να τα βάζουμε με την τύχη μας. Σε ένα παιχνίδι όμως που αν το δούμε ψυχρά και ρεαλιστικά δεν αξίζαμε κάτι παραπάνω από ίσως μια πιο τιμητική ήττα. Όπως και κόντρα στον μπάογκ(παρά το Χ) έτσι και σήμερα φάνηκε ότι υπάρχει πρόβλημα διαχείρισης και προσανατολισμού σε αυτά τα παιχνίδια. Χρόνος για δάκρυα(και δουλειά) δεν υπάρχει και το παιχνίδι με την Κηφισιά μοιάζει να είναι η ευκαιρία για να βγάλει ο ΑΡΗΣ την αντίδραση που δεν έβγαλε σήμερα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΛΑΘΗ

Με τις γραμμές να κινούνται κοντά και σωστά από το ξεκίνημα της αναμέτρησης η ομάδα έδειχνε έτοιμη να αντισταθεί στην αναμενόμενη πίεση των αντιπάλων μας. Τα φθηνά λάθη όμως είναι η αγαπημένη μας κακή συνήθεια και κάπως δώσαμε την δυνατότητα να στον Ολυμπιακό να βγάλει 2 καλές ευκαιρίες και να πάρει αυτοπεποίθηση. Και αν και αποφύγαμε να δεχθούμε το γρήγορο γκολ από αυτά τα λάθη ήρθε το αυτογκολ  του Μπράμπετς σε μια φάση όπου την έλεγχε η άμυνα μας. Ένα γκολ που άλλαξε τις ισορροπίες της αναμέτρησης.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ ΣΤΟ ΔΟΚΑΡΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

Σε αντίθεση με ότι είδαμε στα πρώτα 45’ η ομάδα μπήκε ορεξάτη από τα αποδυτήρια με την έμπνευση του Μάντζιου να αποδίδει και τον Πάρντο που είχε περάσει στο παιχνίδι να σκοράρει με μια εκπληκτική βολίδα.  Ισοφάριση σοκ για τους αντιπάλους μας και ώθηση για την ομάδα μας για την συνέχεια. Μια συνέχεια που μας έφερε μια ανάσα από το 1-2 με το σουτ όμως του Νταρίντα να σταματάει τελικά στο δοκάρι.  Η απογοήτευση από μια ακόμη ατυχία εγκλώβισε το μυαλό των παικτών μας; η παρολίγο ανατροπή ξύπνησε τον Ολυμπιακό; ότι και αν συνέβη ο ΑΡΗΣ στη συνέχεια τα παράτησε και αφέθηκε στις διαθέσεις των αντιπάλων μας. Μια εικόνα που όχι μόνο δεν τιμάει την ομάδα αλλά δεν αντικατοπτρίζει και την προσπάθεια που έκαναν οι παίκτες μας σήμερα μέχρι ένα σημείο στο παιχνίδι.

ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕ ΠΟΤΕ

Αποτέλεσμα όπως λέμε ήθελε ο ΑΡΗΣ να πάρει σήμερα και όπως συνηθίζει στα δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια ανεξαρτήτου προπονητή κατέβηκε με το μυαλό στην άμυνα. Και τι άλλο θα μπορούσε να παίξει κόντρα στον Ολυμπιακό εκτός έδρας; να παίξει πιο επιθετικά για να τους αγχώσει ή να ταμπουρωθεί στα μετόπισθεν και να κάνει την προσευχή του;  Σε αυτό όμως το παιχνίδι που είδαμε σήμερα δεν μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα… Η έκπληξη με τον Οντουμπάτζιο στα εξτρέμ που μας επιφύλασσε ο Άκης Μάντζιος, (μια κίνηση που ανυπομονούσα κάποια στιγμή να δω) δεν βγήκε σε αντίθεση με την γρήγορη αλλαγή του Πάρντο που οδήγησε στην ισοφάριση και στο καλύτερο χρονικό διάστημα του ΑΡΗ στον αγώνα.  Το πλάνο όμως και η πνευματική ετοιμότητα των παικτών μας δεν ήταν όπως έπρεπε. Οι παίκτες του Ολυμπιακού ήταν πιο μαχητικοί και ουσιαστικοί στις κινήσεις τους και έκαναν σε πολλές φάσεις τους δικούς μας να μοιάζουν ανήμποροι να αντιδράσουν. Το 4-1 που εύκολα θα μπορούσε να ήταν και μεγαλύτερο ας είναι ένα μάθημα για τον Μάντζιο και τους παίκτες του που θα πρέπει κάποια στιγμή να μάθουν να διαχειρίζονται καλύτερα αυτά τα παιχνίδια.

ΥΠΗΡΧΕ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Σε ένα παιχνίδι όπου ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε όπως έπρεπε για μόλις 15’ δύσκολα να μπορούσε να κερδίσει κάτι παραπάνω από αυτό που πήρε.  Εκτός και αν είχε την τύχη με το  μέρος του… που σήμερα μας γύρισε την πλάτη επιδεικτικά. Παρόλα αυτά στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ο Ολυμπιακός φάνηκε καλύτερος από εμάς, είχε περισσότερες και ποιοτικότερες λύσεις και πήρε αυτό που ήθελε με εμφατικό τρόπο. Αναγκαστικά η σκέψη του Άκη Μάντζιου αλλά και όλων μας με το σφύριγμα της λήξης πάει στην Κηφισιά και στην διακοπή που ακολουθεί. Στο χέρι τους είναι να μας δείξουν ότι το σημερινό ήταν μια κακή παρένθεση που θα κλείσει την Κυριακή.

Στην καλύτερη του εμφάνιση ως τώρα ο ΑΡΗΣ κατάφερε να κερδίσει τον ανταγωνιστικό Παναιτωλικό δημιουργώντας αξιόλογες ευκαιρίες και βρίσκοντας 3 φορές δίχτυα! Μεγάλος πρωταγωνιστής της αναμέτρησης ο Μορόν με 2 πολύ ωραία γκολ επιβεβαιώνοντας όσους εξαρχής υποστήριζαν ότι αυτός ο παίκτης με τις τόσες παραστάσεις από το ισπανικό πρωτάθλημα μπορεί να δώσει λύσει στο σκοράρισμα φέτος. Άρεσε η ομάδα με αρκετούς παίκτες να δείχνουν σταδιακά να ανεβάζουν απόδοση και να προσφέρουν λύσεις.

ΕΛΕΓΞΕ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΚΑΙ ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΟ ΓΚΟΛ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΡΟΝ

Με εξαίρεση τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης που ως ένα βαθμό ο Παναιτωλικός φάνηκε περισσότερο απειλητικός από όσο περιμέναμε ο ΑΡΗΣ πήρε τον έλεγχο της αναμέτρηση και άρχισε να απειλεί την αντίπαλη εστία με αξιώσεις. Το γρήγορο γκολ που έψαχνε η ομάδα για να αλλάξει τις ισορροπίες της αναμέτρησης το βρήκε στο 22’ με ένα εξαιρετικό μακρινό σουτ του Μορόν. Ο Ισπανός δείχνοντας την ποιότητα του, βρήκε τον χώρο και τον χρόνο που ήθελε για να εξαπολύσει μια καλοζυγισμένη συρτή βολίδα αφήνοντας ανήμπορο τον Καπίνο να παρακολουθεί  την μπάλα να καταλήγει στην εστία του.

ΕΠΕΣΕ Ο ΡΥΘΜΟΣ ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΑΠΕΙΛΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΟΡΑΡΕΙ

Το 1-0 ανάγκασε τον Παναιτωλικό να ανέβει πιο ψηλά και αν και ο ρυθμός του παιχνιδιού έπεσε η ομάδα συνέχισε να απειλεί. Στο 54’ ο Μορόν έφθασε μια ανάσα από το δεύτερο του γκολ αλλά ο Μαυρίας έδιωξε την μπάλα πάνω στην γραμμή. Λίγα λεπτά αργότερα όμως μετά από σέντρα του Μενέντες ο Μορόν με μια σεντερφορίσια προβολή έστειλε την μπάλα στα δίχτυα κλειδώνοντας ουσιαστικά τη νίκη. Παρά την προσπάθεια του Παναιτωλικού να αντιδράσει, ο ΑΡΗΣ ήταν αυτός που σκόραρε ξανά με τον Χριστοδουλόπουλο σε δεύτερο χρόνο με κεφαλιά να γράφει το τελικό 3-0!

ΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ

Μπορεί ο Μορόν αναμφίβολα να ήταν ο MVP του αγώνα αλλά δεν ήταν ο μόνος που ξεχώρισε. Ο Βεστράτε, Μενάντες, Σαμόρα και Σουλεϊμάνοφ έδειξαν καλά στοιχεία και ικανοί να αποτελέσουν βασικά όπλα στην φαρέτρα του Άκη Μάντζιου.  Ενώ και ο Κάρλσον ερχόμενος από τον πάγκο ήταν ορεξάτος και έδωσε βοήθειες στην ομάδα σε ένα χρονικό σημείο όπου υπήρχε μια γενική καθίζηση. Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να κάνουμε και στον Κουέστα όπου όσες φορές χρειάστηκε ήταν εκεί που έπρεπε  για κόψει κάθε σκέψη του Παναιτωλικού για να ξαναμπεί στο παιχνίδι.  Αποδίδει το συμμάζεμα του Μάντζιου και αυτό είναι κάτι που όσο περνάει ο καιρός φαίνεται ξεκάθαρα. Όπως ξεκάθαρα φαίνεται πλέον ότι ο ΑΡΗΣ με εξαίρεση τον αναπληρωματικό σέντερ φορ φαντάζει πλήρης.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ

Βελτιωμένος, ωραίος και αποτελεσματικός ήταν ο ΑΡΗΣ που παρακολουθήσαμε σήμερα με το σύνολο του Άκη Μάντζιου πέρα από τη νίκη με 3-0 να πείθει ότι έχει να δώσει πολλά περισσότερα. Ο Μόρον επιβεβαίωσε και σήμερα τις περγαμηνές που τον ακολουθούν και δείχνει ότι μαζί με τους υπόλοιπους που μέρα με τη μέρα ανεβάζουν την  απόδοση τους, την απογοήτευση των πρώτων αγωνιστικών να την κάνουν μια κακή ανάμνηση.  Κομβική η παρουσία του Μάντζιου στον πάγκο της ομάδας που φαίνεται να έχει βάλει την ομάδα στον σωστό δρόμο.

ΥΓ. Ας μην βιαζόμαστε… αλλά κοιτώντας τους παίκτες στον πάγκο, την επιστροφή του Μανού και έναν δεύτερο επιθετικό ίσως τελικά αυτός ο προβληματικός ΑΡΗΣ που είδαμε στο ξεκίνημα να είναι και ο πιο πλήρης ποσοτικά και ποιοτικά των τελευταίων ετών.

Με τον βαθμό της ισοπαλίας βολεύτηκε η αγαπημένη μας ομάδα στο ντέρμπι της πόλης, σε ένα παιχνίδι με ελάχιστες φάσεις. Η καλή παρουσία του Βεστράτε και η γενικότερη βελτίωση στην ομαδική άμυνα που έδειξε ο ΑΡΗΣ σήμερα ήταν αυτό που ουσιαστικά οδήγησε στην ισοπαλία παρόλο που ο αντίπαλος μας πίεσε αρκετά χωρίς όμως να καταφέρνει να γίνεται απειλητικός.  Ικανοποίηση για το Χ με δεδομένα τα λάθη στον αγωνιστικό σχεδιασμό και τα προβλήματα τραυματισμών που ταλαιπωρούν την ομάδα από την αρχή της σεζόν.

ΕΝΔΕΚΑΔΑ ΜΕ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΜΕ ΝΕΥΡΑ

Η απρόσμενη απουσία των Νταρίντα και Τζούρασεκ άλλαξε τα πλάνα του Μάντζιου με τον Βεστράτε να παίρνει θέση στο αρχικό σχήμα και τον Μοντόγια να παίζει ως αριστερός μπακ αφήνοντας την δεξιά πλευρά στον Οντουμπάτζιο που επέστρεψε στην ενδεκάδα. Αφού κύλησαν τα πρώτα λεπτά βασανιστικά με τους παίκτες μας να παλεύουν να κάνουν το λάθος και να χαρίσουν ένα γρήγορο προβάδισμα στους αντιπάλους μας, η κατάσταση άρχισε να εξομαλύνεται. Ναι μεν ο μπάογκ πίεζε και έδειχνε περισσότερη θέληση για να κοιτάξει προς την εστία αλλά επί της ουσίας δεν κατάφερνε κάτι. Οι σωστές τοποθετήσεις των παικτών μας και η καταλυτική παρουσία του Βεστράτε ανάγκασαν τον συμπολίτη σε ένα μονότονο προβλέψιμο παιχνίδι από τα πλάγια. Ο ΑΡΗΣ ήθελε να χτυπήσει στην αντεπίθεση, του δόθηκαν οι ευκαιρίες να το κάνει αλλά ο πολύ καλός κατά τα άλλα… Μορόν τις κρίσιμες τις πάσες τις πέταξε στα σκουπίδια.

ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΚΛΕΙΔΩΣΕ ΤΟ Χ

Ο χρόνος όπως φάνηκε κυλούσε υπέρ μας.  Η ομάδα άντεχε στην πίεση χωρίς να δέχεται καν φάσεις, ο  μπάογκ ξέμενε από δυνάμεις και πλησίαζε η στιγμή μας για να βγούμε ψηλά.  Με περισσότερη συγκέντρωση από τα πρώτα 45’ αρχίσαμε να κρατάμε μπάλα αποφεύγοντας τα φθηνά λάθη . Στις ελάχιστες ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν δεν υπήρχε καθαρή σκέψη και πολύ πιο εύκολα από ότι φαινόταν αχρηστεύτηκαν.    Το παιχνίδι σχεδόν μέχρι το τέλος εξελίχθηκε μονότονα με τις 2 ομάδες να θέλουν να επιτεθούν αλλά να μην μπορούν και το Χ να φαντάζει δίκαιο αποτέλεσμα.

ΣΑΝ ΝΑ ΑΧΝΟΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΜΑΝΤΖΙΟΥ

Δεν νομίζω να ικανοποιήθηκε κανείς από τον ΑΡΗ που παρακολουθήσαμε σήμερα. Προφανώς και όλοι θα θέλαμε να δούμε έναν ΑΡΗ να δαγκώνει σίδερα και να παλεύει λυσσαλέα για τη νίκη. Αυτή είναι η ματιά του οπαδού… του προπονητή όμως είναι διαφορετική. Ο Μάντζιος είχε να αντιμετωπίσει μια σωρεία προβλημάτων για να καταστρώσει το πλάνο του και ως ένα βαθμό το πέτυχε. Ναι η ομάδα δεν κέρδισε αλλά με αυτή την  μέτρια εικόνα ουσιαστικά δέχθηκε 2 ευκαιρίες και ήταν μόλις μια σωστή πάσα στα 3 μέτρα απόσταση για να πάρει το διπλό.  Αυτός ήταν ο Μάντζιος όπως μας είχε συνηθίσει στην πρώτη θητεία του και προς τα εκεί δείχνει να βαδίζει η ομάδα. Το αν αρέσει η εικόνα ή όχι αυτή είναι άλλη συζήτηση. Σε ένα πρωτάθλημα όμως όπου οι βαθμοί μετράνε και οι καλές εμφανίσεις ξεχνιούνται γρήγορα αν δεν έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα ο Μάντζιος δείχνει στο ξεκίνημα του ικανός για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα που άφησε ο προκάτοχος του. Και με τις ποιοτικές μεταγραφές της τελευταίας στιγμής ίσως στην συνέχεια να απολαύσουμε έναν πολύ πιο ωραίο και αποτελεσματικό ΑΡΗ.

ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΝΑ ΣΥΜΜΑΖΕΎΕΤΑΙ

Παρά το μεταγραφικό μπάχαλο και την έλλειψη συνοχής αλλά και τους τραυματισμούς της τελευταίας στιγμής, ο ΑΡΗΣ άντεξε σε ένα δύσκολο παιχνίδι και έδειξε ότι με τον Μάντζιο αρχίζει να θυμίζει ομάδα. Θα μπορούσαμε με λίγο περισσότερη συγκέντρωση σε 2-3 φάσεις να βρούμε το γκολ αλλά στην κατάσταση που κατέβηκε σήμερα η ομάδα στάθηκε καλά. Πολλά πρέπει να διορθωθούν αλλά πλέον σαν να φαίνεται η ομάδα να μπαίνει στον σωστό δρόμο.

ΥΓ. Τόσες βουτιές και ορκασμοι μαζί και ούτε ένα μπέναλντι; και το γκολ οφσάιντ το δίνεις οφσάιντ; Σιδηρόπουλε είσαι καλά ; Ρωτάει και ανησυχεί ο Λουτσέσκου…