Αγνώριστος ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο Περιστέρι που σαν να μην βγήκε ποτέ στο γήπεδο να αγωνιστεί γνώρισε την ήττα με 4-2. Μάλιστα κόντρα στην ροή του παιχνιδιού η ομάδα είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει ακόμη και τη νίκη αλλά δείχνοντας για ακόμη μια φορά τεράστια ποδοσφαιρική αφέλεια την πέταξε στα σκουπίδια.

Σε αντίθεση με τον αγώνα με τον Παναθηναϊκός η ομάδα σήμερα ήταν αδιάβαστη και χωρίς ένα στοιχείο που να δείχνει ότι έγινε προετοιμασία για να αντιμετωπίσει σε επίσημο παιχνίδι τον Ατρόμητο. Οι παίκτες μας φάνηκε να μην ήξεραν αν πρέπει να πιέσουν ή όχι ψηλά και το έκαναν ανορθόδοξα έδειχναν ανίδεοι για τον τρόπο με τον οποίο κυκλοφορεί την μπάλα ο Ατρόμητος και αλλάζει συχνά πλευρά στο παιχνίδι του. Την ίδια στιγμή στην επίθεση η ομάδα έμοιαζε κομμένη στα 2 και με τον Γκάμα να κλείνετε καλά, τον Γιουνές να κινείται κάπου στα χαμένα και τον Γκαρσία για ακόμη ένα παιχνίδι να είναι ανύπαρκτος επιθετικά μοιάζαμε απελπιστικά ακίνδυνοι. Φυσικά στο επιθετικό βατερλό περίοπτη θέση είχε ο Κολάσο που μετά και από αυτή την εμφάνιση μάλλον εξάντλησε και την τελευταία ελπίδα που υπήρχε για να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που γέννησε ο ερχομός του. Τα μπακ και πάλι τραγικά ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου. Ενώ ο Κωσταντινίδης που αντικατέστησε τον Τζανακάκη και μόνο που προσπάθησε να ανέβει πιο ψηλά έκανε αισθητή την παρουσία του. Το πέναλτι που κέρδισε ο Μαβράι που σπατάλησε ο Γιουνές επιβεβαίωσε το πρόβλημα που υπάρχει από την άσπρη βούλα και ως τώρα μας έχει στοιχίσει πολλά. Σε όλο αυτό το μπάχαλο μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει ο Παντελίδης που διάβασε εντελώς λάθος τον αντίπαλο αλλά και τις εναλλακτικές που είχε μετά την απώλεια των Ντιγκινί και Μαρτίνες. Μπορεί οι αλλαγές του να είναι ήταν καθοριστικές και να μεταμόρφωσαν στο φινάλε την ομάδα αλλά το ρίσκο με τον Κολάσσο δεν του βγήκε όπως και η άδικη απόφαση να αφήσει τον Δεληζήση στον πάγκο για χάρη του Μαβράι. Το πώς εξελίχθηκε στο τέλος το παιχνίδι απλά επιβεβαίωσαν την ποδοσφαιρική αφέλεια που μας χαρακτηρίζει φέτος και την γενικότερη έλλειψη συγκέντρωσης  σήμερα. Εξαιρετικός ο Σιώπης και σήμερα όπως και ο Βελέθ που ήταν με διαφορά οι πιο δραστήριοι παίκτες της ομάδος μας. Σκόραρε και πάλι ο Διαμαντόπουλος ευελπιστώντας αυτή τη φορά ο Παντελίδης να του δώσει στη συνέχεια την ευκαιρία που δεν του έδωσε ο Ερέρα.

Ο χειρότερος φετινός ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε σήμερα σε ένα παιχνίδι διδακτικό από πολλές απόψεις. Φάνηκε ξεκάθαρα γιατί είναι απαραίτητοι δραστήριοι παίκτες σαν τον Ντιγκινί και τον Μαρτίνες μπροστά που μπορούν να παίζουν και χωρίς την μπάλα αλλά και το πόσο στοιχίζει το "ποιοτικό κενό" που υπάρχει στα μπακ. Ενώ για αυτούς που βλέπανε με θετικό μάτι την φλύαρη κατοχή επί εποχής Ερέρα σήμερα ο Ατρόμητος έδειξε τι σημαίνει να έχεις ουσιαστική κατοχή με καλή κυκλοφορία της μπάλας  ανεβαίνοντας ψηλά και απειλώντας τον αντίπαλο.

Παρά την απογοήτευση που έφερε η ισοφάριση του Παναθηναϊκού στην τελευταία φάση του αγώνα κατά κοινή ομολογία ο ΑΡΗΣ για περίπου 65' μπορεί να ήταν και ο καλύτερος που παρακολουθήσαμε φέτος. Κρατώντας τα θετικά στοιχεία από εκείνο το παιχνίδι, ο ΑΡΗΣ μας αγωνίζεται σήμερα στο Περιστέρι απέναντι στον Ατρόμητο σε έναν αγώνα που μπορεί και πρέπει να πάρει την νίκη ώστε να ρεφάρει  κατά κάποιο τρόπο τους βαθμούς που πέταξε σε άλλα πιο εύκολα παιχνίδια.

Με τους Ντιγκινί και Μαρτίνες να μένουν εκτός αποστολής λόγω τραυματισμού όλα δείχνουν ότι σήμερα θα δούμε πιο ουσιαστικές αλλαγές στην ομάδα μιας και για τον Σάββα Παντελίδη είναι σχεδόν μονόδρομος ή να αλλάξει το σύστημα ή να δώσει την ευκαιρία σε παίκτες που ως τώρα δεν έχουν δείξει κάτι το αξιοσημείωτο να πάρουν φανέλα βασικού. Πέρα από τις 2 αναγκαστικές απουσίες το σύνηθες ερωτηματικό πλανάται και πάλι για τις θέσεις των 2 μπακ με τον Μενέντεθ μάλλον να συνεχίζει κανονικά ενώ τον Κωσταντινίδη που δεν έπεισε να ξαναδίνει την θέση του στον Τζανακάκη. Πέρα όμως από τα πρόσωπα το ζητούμενο είναι όπως με τον Παναθηναϊκό η ομάδα να μπει διαβασμένη, σωστά στημένη ώστε να μην επιτρέψει στον αντίπαλο να κάνει το παιχνίδι του. Και από εκεί πέρα να υπάρχει διάρκεια και ουσία. Γιατί πολύ απλά το παιχνίδι διαρκεί 90+ λεπτά και όταν οι ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται για να πάρεις τη νίκη πετάγονται με ευκολία στα σκουπίδια τότε η μπάλα σε τιμωρεί. Και ο ΑΡΗΣ ως τώρα την αφλογιστία του την έχει πληρώσει ακριβά…

Θετική η παράδοση με τον Ατρόμητο που παρά την καλή του πορεία τα τελευταία χρόνια στην σουπερλίγκα σε καμία περίπτωση δεν φοβίζει τον φετινό ΑΡΗ. Κάνουμε το παιχνίδι μας, παίρνουμε το διπλό δίνοντας ένα μάθημα στο παράρτημα και συνεχίζουμε απερίσπαστα την πορεία μας προς την Ευρώπη! Γερά για το διπλό ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Άλλη μια σπουδαία ευκαιρία για μια μεγάλη νίκη σπατάλησε η ομάδα μας σήμερα, δεχόμενη την ισοφάριση από την άσπρη βούλα στο τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης. Οι παίκτες μας στο τέλος δεν είχαν τις αντοχές και το καθαρό μυαλό να κρατήσουν την μπάλα και να αμυνθούν σωστά με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να πάρει μια ισοπαλία κόντρα στην εικόνα του παιχνιδιού.

Διαβασμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα και πιέζοντας από την αρχή αρκετά ψηλά τον αντίπαλο του κατάφερε να τον εγκλωβίσει και να πάρει τον έλεγχο του παιχνιδιού. Αυτή η πίεση στο ξεκίνημα είχε ως αποτέλεσμα 2 κερδισμένα πέναλτι με το πρώτο να το σπαταλάει ο Γκάμα και το δεύτερο να το μετουσιώνει σε γκολ ο Γιουνές. Η εικόνα μέχρι την λήξη του ημιχρόνου ήταν ένας μονόλογος του ΑΡΗ που κατάφερε να αναγκάσει τον Παναθηναϊκό σε έναν παθητικό ρόλο. Στο Β ημίχρονο η εικόνα αν και φάνηκε να αλλάζει ελαφρώς με την κατοχή του Παναθηναϊκού να αρχίζει να γίνεται πιο ουσιαστική ωστόσο τις ευκαιρίες τις είχε ο ΑΡΗΣ μας. Σε 4 τουλάχιστον περιπτώσεις οι παίκτες μας βγήκαν στην αντεπίθεση με ιδανικές συνθήκες για να κάνουν το 2-0 και να κλειδώσουν τη νίκη χωρίς όμως τελικά να το πετυχαίνουν. Το σουτ του Ντιγκινί που πέρασε δίπλα από το δοκάρι, η προβολή του Γιουνές στην αγκαλιά του Διούδη αλλά και η ακόμη πιο σπουδαία ευκαιρία του Βελέθ που σταματάει στο δοκάρι… Ο Παντελίδης βλέποντας τον Παναθηναϊκό να έχει πάρει το κέντρο και να πιέζει ολοένα και περισσότερο αποφάσισε να ρίξει και τρίτο στόπερ μιας και η αλλαγή του Ματίγια νωρίτερα για να ενισχύσει το κέντρο δεν είχε αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά αν και το παιχνίδι φαινόταν στα μέτρα μας θα έπρεπε ο Παντελίδης να δείξει καλύτερα αντανακλαστικά και κάνοντας πιο γρήγορα τις αλλαγές του να μην επέτρεπε στον αντίπαλο να πιέσει τόσο πολύ και τους παίκτες μας να κλειστούν κάτι που σε καμία περίπτωση δεν το πέτυχε με την είσοδο του Μαβράι. Παρά τις επιλογές όμως του προπονητή αδύναμος κρίκος όμως ήταν η επιθετική μας γραμμή που δεν μπόρεσε σήμερα να τελειώσει το παιχνίδι παρά τις ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν. Ενώ και τα μπακ σε ένα παιχνίδι που δεν δεχθήκαμε μεγάλη πίεση έδειξαν πόσο επιτακτική είναι η ενίσχυση στις συγκεκριμένες θέσεις. Πολύ καλός ο Μπάσα σήμερα που μαζί με τον Σιώπη όσο είχαν δυνάμεις κυριάρχησαν. 

Όσο και αν μας πληγώνει αυτό το ισόπαλο σκορ η ομάδα στάθηκε καλά και το μόνο που της έλειπε ήταν η αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια είτε αυτό ήταν το σουτ που θα κατέληγε στα δίχτυα είτε η καθοριστική πάσα που θα οδηγούσε στο γκολ. Φάνηκε ότι κάποια πράγματα έχουν αλλάξει με την παρουσία του Παντελίδη στον πάγκο αλλά ακόμη χρειάζεται πολύ δουλειά μέχρι να φθάσουμε στο επιθυμητό επίπεδο απόδοσης. Και φυσικά θα πρέπει τον Ιανουάριο να γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις ώστε αυτό το καλό σύνολο που στήθηκε το καλοκαίρι να παρουσιαστεί στον Β γύρο ακόμη καλύτερο.

ΥΓ. Η διαφορά του κακού διαιτητή με του στημένου διαιτητή είναι ότι τα κουκούτσια από το καρπούζι μοιράζονται και στις 2 πλευρές  και αυτό είναι σαφώς πιο έντιμο από τους "καλούς" διαιτητές που το πρώτο μέλημα τους είναι να μην αδικήσουν συγκεκριμένες ομάδες.

ΥΓ2. Τουλάχιστον για αυτή τη χρονιά όπου χαριστικά βρίσκεται ο Παναθηναϊκός στην σουπερλίγκα και σπρώχνεται από το όλο σύστημα για να "σβήσει" την τιμωρία της Ευρώπης δεν θα έπρεπε να βγάζει γκιχ.

Ανεβασμένος ψυχολογικά ο ΑΡΗΣ μετά τη σπουδαία ανατροπή στην Κρήτη θα υποδεχθεί τον Παναθηναϊκό στο Κλεάνθης Βικελίδης σε ένα παιχνίδι όπου θα πρέπει να κερδίσει πάση θυσία για πολλούς και διάφορους λόγους. Από την μια για να πάρει ένα βαθμολογικό προβάδισμα σε αυτή την κούρσα με προορισμό την έξοδο στην Ευρώπη, από την άλλη γιατί όλοι μας ανυπομονούμε για μια σπουδαία νίκη απέναντι στους "bigπορδ" της σουπερλίγκας.

Όπως και κόντρα στον ΟΦΗ έτσι και κόντρα στον Παναθηναϊκό δύσκολα μπορούμε να περιμένουμε θεαματικές αλλαγές στην εικόνα της ομάδος μας. Ναι μεν ο Παντελίδης έχει τη δική του αγωνιστική φιλοσοφία αλλά μαγικά μέσα σε λίγες ημέρες δύσκολα γίνονται. Αυτό όμως που φάνηκε την περασμένη αγωνιστική και πρέπει να κρατήσουμε για τη συνέχεια είναι η μαχητικότητα των παικτών μας και η πίστη για τη νίκη μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης. Αυτό ήταν το βασικό στοιχείο που έκανε τη διαφορά σε σχέση με την εποχή Ερέρα συν κάποια μικρά "τεχνικά" χαρακτηριστικά που έδειξε ο ΑΡΗΣ στην Κρήτη. Οι μακρινές μπαλιές από την άμυνα προς την επίθεση ήταν κάτι το καινούργιο όπως και οι επιλογές κάποιων παικτών στο αρχικό σχήμα παρόλο που δεν δικαίωσαν τον προπονητή τους. Όποιοι όμως και αν είναι οι βασικοί στην αυριανή αναμέτρηση θα πρέπει να είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι μιας και ο Παναθηναϊκός φέτος έχει δείξει ότι δεν συγχωρεί την υπεροψία και τον αιφνιδιασμό. Οπότε με σεβασμό απέναντι στο καλό σύνολο του Δώνη αλλά και με αποφασιστικότητα για τη νίκη θα πρέπει από την πρώτη σέντρα να στείλουμε στους αντιπάλους μας το μήνυμα ότι θα φύγουν από το Κλεάνθης Βικελίδης με άδεια χέρια.

Στην 4η θέση βρίσκεται ο ΑΡΗΣ μας ισόβαθμος με Παναθηναϊκό και Ξάνθη κάτι που από μόνο του δείχνει πόσο σημαντικοί είναι οι 3 βαθμοί της νίκης. Πλέον ο στόχος της Ευρώπης δεν είναι κρυφό μυστικό όπως στο ξεκίνημα της χρονιάς αλλά ξεκάθαρη αποστολή που πρέπει να φέρουν εις πέρας ο Παντελίδης και οι παίκτες του σε συνεργασία με την διοίκηση και όσους αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ. Και για να το πετύχεις αυτό θα πρέπει να εκμεταλλευτείς την έδρα σου. Ιδίως όταν η έδρα σου είναι το κατάμεστο από κόσμο Κλέανθης Βικελίδης. Κόσμο που διψάει για επιτυχίες! Πάμε γερά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Καλό είναι να θυμόμαστε τις σπουδαίες στιγμές της ομάδος μας όπως ήταν το έπος της Μαδρής, ακόμη πιο καλό είναι να απαιτούμε να γίνουν αυτά που πρέπει να γίνουν για να ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές και ακόμη πιο σημαντικές!

78'' διήρκησε το ταξίδι του ΑΡΗ από την πίκρα και την απογοήτευση στην γλυκιά γεύση της νίκης! Τόσο χρειάστηκε ο Γιουνές για να ξορκίσει τους δαίμονες των δοκαριών και να σκοράρει 2 φορές χαρίζοντας τους 3 βαθμούς νίκης! Μια νίκη που μας επαναφέρει για τα καλά στον δρόμο των επιτυχιών που καταλήγει στην έξοδο στην Ευρώπη!

Λίγες οι αλλαγές του Παντελίδη ως προς τα πρόσωπα της ενδεκάδας με την επιλογή των Μαρτίνες, Κωνσταντινίδη να είναι το κάτι διαφορετικό σε σχέση με την εποχή Ερέρα. Ενώ η τοποθέτηση του Ντιγκινί στην κορυφή αλλά και οι συχνές μακρινές μπαλιές από την άμυνα προς την επίθεση έδειχναν την αλλαγή στην αγωνιστική φιλοσοφία. Στο παιχνίδι η ομάδα είχε τον πρώτο λόγο αλλά οι φορές που καταφέραμε να γίνουμε απειλητικοί ήταν και σήμερα μετρημένες. Η μεγάλη ευκαιρία στο Α' ημίχρονο ήταν το κοντινό πλάσε στην κίνηση του Βέλεθ που ανάγκασε τον τερματοφύλακα του ΟΦΗ σε μια σπουδαία απόκρουση. Πέρα από αυτή την φάση και κάποια χλιαρά σουτ ή γρήγορες αντεπιθέσεις δεν υπήρχε ουσιαστική απειλή για τον ΟΦΗ. Όπως φυσικά και για τον Κουέστα όπου δεν ένιωσε την πίεση των Κρητικών πέρα από 1-2 φάσεις. Στο Β ημίχρονο η γνωστή γκαντεμιά που μας κυνηγάει φέτος έκανε την εμφάνιση της με την μπάλα να σταματάει 2 φορές στο δοκάρι του ΟΦΗ μια από την εξαιρετική εκτέλεση του Γιουνές και μια σε σουτ του Γκαρσία… Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο απογοητευτική με την άμυνα μας σε μια φάση διαρκείας να χάνει την συγκέντρωση της και να δεχόμαστε τελικά το γκολ. Και ενώ όλα έδειχναν ότι θα γνωρίσαμε άλλη μια πικρή ήττα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και σε προηγούμενα παιχνίδια ήρθε η κινηματογραφική ανατροπή με τον Γιουνές 2 φορές με αποφασιστικότητα να τρυπώνει στην αντίπαλη περιοχή και να σκοράρει με αποφασιστικότητα! Ανέλπιστη νίκη έτσι όπως εξελίχθηκε ο αγώνας που θα πρέπει να εκμεταλλευτεί ο Παντελίδης πάση θυσία. Η ομάδα σε γενικές γραμμές δεν έδειξε κάτι πολύ διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Φάνηκε όμως ότι έχει τους παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά και πάνω στους τρόπους που θα τους εκμεταλλευτεί καλύτερα θα πρέπει να δουλέψει ο νέος προπονητής μας.

Από τα πιο απολαυστικά 78'' που έχουμε ζήσει με τον ΑΡΗ μας ήταν η σημερινή ανατροπή με την ομάδα να δείχνει έστω και στις καθυστερήσεις την αντίδραση που δεν είχαμε δει σε προηγούμενες αναμετρήσεις! Αυτή την αντίδραση κρατάμε παρέα με τους 3 βαθμούς με την αισιοδοξία ότι ο νέος προπονητής θα καταφέρει να αξιοποιήσει αυτό το ρόστερ σαφώς καλύτερα από τον προκάτοχο του. Οι νίκες πάντα βοηθάνε ώστε να δουλέψει η ομάδα με πιο καθαρό μυαλό. Πως τους πόνεσες έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!!!!

ΥΓ. Έδωσε απαντήσεις ο Γιουνές αλλά ακόμη χρωστάει για το χαμένο πέναλτι…

ΥΓ2. 5 δοκάρια…  Λέτε να έσπασε εντελώς η γκαντεμιά που μας κυνηγάει;

Με το βλέμμα όλων μας στραμμένο στον νέο προπονητή, ο ΑΡΗΣ μας κατεβαίνει στην Κρήτη σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη θα μας επαναφέρει για τα καλά στον δρόμο των επιτυχιών. Μια πορεία που καταλήγει στην ευρωπαϊκή έξοδο και αν ξεκίνησε ιδανικά κάπου χάσαμε ελαφρώς τον δρόμο μας.  Η νίκη με τον Απόλλων ήταν πολύ σημαντική όπως και εξίσου σημαντική θα είναι και αυριανή απέναντι στον ΟΦΗ.

Δεν προτίθεται να αλλάξει πολλά πράγματα όπως δήλωσε ο κ.Παντελίδης κάτι λογικό μιας και μαγικά ραβδιά στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα δούμε κάτι το διαφορετικό. Και μόνο ο ζήλος των παικτών να αποδείξουν στον προπονητή τους ότι αξίζουν μια θέση στην ενδεκάδα είναι αρκετός για να δούμε έναν καλύτερο ΑΡΗ στην Κρήτη. Ενώ σίγουρα θα υπάρχουν και κάποιες αλλαγές στην ενδεκάδα. Ο ΟΦΗ σε καμία περίπτωση δεν τρομάζει μιας και παρά την σημαντική νίκη κόντρα στον Ολυμπιακό η πορεία του στο πρωτάθλημα και η συνολική του εικόνα μέσα στο γήπεδο δεν πείθει. Ο ΑΡΗΣ θα πρέπει να παίξει έξυπνα, να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα όπως έχει κάνει στα περισσότερα παιχνίδια ως τώρα αλλά θα πρέπει παράλληλα να είναι πιο αποτελεσματικός. Η αποτελεσματικότητα ήταν το αδύναμο σημείο επί ημερών Ερέρα. Αποτελεσματικότητα όχι μόνο ως προς την επίτευξη του γκολ που είναι και το πιο σημαντικό αλλά ακόμη και στην δημιουργία επικίνδυνων καταστάσεων στην αντίπαλη περιοχή. Μόνο έτσι η κατοχή και η καλή κυκλοφορία της μπάλας θα έχει νόημα. Διαφορετικά θα ξαναχαθούμε για ακόμη μια φορά στην φλύαρη υπεροχή μας.

Πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι υπάρχει και το εξωαγωνιστικό. Εκεί όπου σε πρώτη φάση ηττηθήκαμε μιας και επισήμως ο κόσμος του ΑΡΗ δεν θα μπορέσει να ενισχύσει την ομάδα του στην Κρήτη. Κάτι που έγινε μέσω υπουργείου αλλά στηρίχθηκε επικοινωνιακά τόσο από την διοίκηση του ΟΦΗ όσο και από "φιλικά προσκείμενους κύκλους" σε αυτήν.  Δεν μας ξενίζει μιας και η ισονομία στο Ελληνικό πρωτάθλημα είναι μόνο ένα κακόγουστο ανέκδοτο. Η καλύτερη απάντηση σε όλα αυτά είναι η νίκη μέσα στο γήπεδο. ΔΙΠΛΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΑΡΗ ΟΛΕ ΟΛΕ!

ΥΓ. Πάλι Τζήλος… αυτό το ότι υπάρχουν τόσοι διαιτητές αλλά σε σφυρίζουν οι ίδιοι και οι ίδιοι και μάλιστα διαιτητές που σε έχουν σφάξει απροκάλυπτα είναι άλλη μια ελληνική πατέντα στο πλαίσιο της ισονομίας του ελληνικού πρωταθλήματος.

ΥΓ2.  Με την βαμμένη δημοσιογραφία που επικρατεί στην Ελλάδα, φαντάζει λογικό σε κάθε θέμα όσο ξεκάθαρο και απλοϊκό και αν είναι να παρουσιάζονται 2 εντελώς διαφορετικές ερμηνείες. Το να προβάλλεται όμως σε "αντικειμενικά" ΜΜΕ το ρεπορτάζ του ΟΦΗ ως το ρεπορτάζ για το θέμα της μετακίνησης των οπαδών της ομάδος μας είναι κάτι το διαφορετικό. Με μια ξεκάθαρη επίσημη ανακοίνωση θα μπορούσε η ΠΑΕ από την πρώτη στιγμή να διαλευκάνει τα όποια θολά σημεία… Τόσο απλά…

Με τον Μπρούνο Γκάμα να πραγματοποιεί μιας από τις καλύτερες φετινές του εμφανίσεις και να σκοράρει και το νικητήριο γκολ η ομάδα μας επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη με τους πολύτιμους 3 βαθμούς. Μπορεί να μην έπεισε ούτε σήμερα με την απόδοση της και να είχε αρκετά νεκρά διαστήματα αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό που θέλαμε και από την στιγμή που το πετύχαμε τα υπόλοιπα είναι περιττές λεπτομέρειες.

Με γκολ από τα αποδυτήρια ξεκίνησε ο ΑΡΗΣ μας καταφέρνοντας με τον Ματέο Γκαρσία μόλις μετά από 19'' να ανοίξει το σκορ σε μια φάση που ξεκίνησε από μια εξαιρετική ενέργεια του Μπρούνο Γκάμα. Με το 1-0 υπέρ μας η ψυχολογία είχε ανέβει και για τα επόμενα 30 περίπου λεπτά ο ΑΡΗΣ είχε κλείσει τον Απόλλων στην πλευρά του κυνηγώντας το δεύτερο γκολ. Αντί όμως για δεύτερο γκολ ήρθε ένα μπλακ άουτ και η πικρή ισοφάριση στο 45'. Ένα μπλάκ άουτ που έμοιαζε περισσότερο ψυχολογικό ως συνέπεια της αφέλειας των παικτών μας με το ανούσιο πισωγύρισμα της μπάλας και τα φθηνά λάθη. Εξίσου νωθρά ξεκίνησε το Β ημίχρονο μέχρι το 55' που αρχίσαμε να ανεβάζουμε ρυθμούς και να παίρνουμε εκ νέου τον έλεγχο του αγώνα. Στο 69' Ντιγκινί και Γκάμα συνδυάστηκαν με εντυπωσιακό τρόπο με τον τελευταίο με μια βολίδα να γράφει το τελικό 1-2. Στη συνέχεια υπήρχαν και κάποιες ευκαιρίες να μπει και το τρίτο γκολ χωρίς ωστόσο να το καταφέρνουμε. Ανεξάρτητα από το θετικό αποτέλεσμα η ομάδα φάνηκε και σήμερα ότι νοσεί σε πολλά σημεία του παιχνιδιού. Σίγουρα είναι ένα επίπεδο πιο ψηλά ποιοτικά από την πλειοψηφία των ομάδων της σουπερλίγκας αλλά αυτό δεν είναι αρκετό σε όλα τα παιχνίδια για να φθάσει στις νίκες. Μαρτίνες και Κωσταντινίδης που πήραν την ευκαιρία σήμερα δεν απέδωσαν αυτά που περιμέναμε αλλά έδειξαν σε αρκετές φάσεις ότι μπορούν να προσφέρουν το κάτι παραπάνω σε σχέση με τους παίκτες που αντικατέστησαν. Θα πρέπει όμως στη συνέχεια τόσο οι συγκεκριμένοι παίκτες όσο και οι υπόλοιποι που θα πάρουν την ευκαιρία τους να δείξουν  ότι αξίζουν φανέλα βασικού.

Μια από τα ίδια ο σημερινός ΑΡΗΣ με το τελικό όμως αποτέλεσμα αυτή τη φορά να είναι θετικό. Ο Μπρούνο Γκάμα έκανε τη διαφορά στο σημερινό παιχνίδι, ωστόσο όπως φάνηκε από τον τρόπο που εξελίχθηκε ο αγώνας η ομάδα έχει πολλά κακώς κείμενα που πρέπει να διορθωθούν με πρώτο και καλύτερο αυτό το κουραστικό πισωγύρισμα της μπάλας. Από εκεί θα πρέπει να ξεκινήσει ο νέος προπονητής με την ελπίδα στη συνέχεια να δούμε την ομάδα να ξεδιπλώνει τις αρετές της. Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Αυτό με το να νιώθουμε ότι ο διαιτητής σφύριξε σωστά και ο αντίπαλος να νιώθει αδικημένος όταν έχει ισοφαρίσει με οφσάιντ γκολ είναι μοναδικό Αρειανό φαινόμενο!

ΥΓ2. Όλα δείχνουν Παντελίδης για τον πάγκο μια επιλογή που προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα. Για άλλους πισωγύρισμα για άλλους μια "σίγουρη" επιλογή ικανή να οδηγήσει την ομάδα στον στόχο της που είναι η έξοδος στην Ευρώπη. Αναμένουμε την επίσημη ανακοίνωση και τη δικαίωση της συγκεκριμένης επιλογής.

Με τον Πάκο Ερέρα να αποτελεί εδώ και λίγες ημέρες παρελθόν ο ΑΡΗΣ μας θα προσπαθήσει να επιστρέψει στις νίκες και να κάνει ένα νέο ξεκίνημα στο πρωτάθλημα. Ένα ξεκίνημα ανάλογο με αυτό των πρώτων 3 αγωνιστικών που είχε πετύχει ισάριθμες νίκες.  Καλύτερο σημείο επανεκκίνησης από αυτό κόντρα στον τελευταίο της βαθμολογίας δεν υπάρχει και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει πάση θυσία να το εκμεταλλευτούμε.

Παρόλο που αναμένουμε ακόμη το όνομα του νέου προπονητή είναι σχεδόν βέβαιο ότι το απόγευμα της Δευτέρας στη Ριζούπολη θα δούμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ. Όχι σε ότι έχει να κάνει με τα πρόσωπα που θα αγωνισθούν αλλά κυρίως με την φιλοσοφία της ομάδος. Δεν είναι εύκολο να αλλάξει μια ομάδα το αγωνιστικό της στυλ από την μια μέρα στην άλλη αλλά θα πρέπει να το επιδιώξουμε γιατί όπως φάνηκε η ομάδα δεν περπατάει έτσι… Ίσως η σκοπιμότητα που υπάρχει στο Ελληνικό πρωτάθλημα, ίσως το υλικό της ομάδος να μην μπορεί να ανταποκριθεί. Όποιος και αν είναι ο λόγος το αποτέλεσμα δείχνει ότι η αλλαγή είναι επιτακτική. Μια ακόμη αλλαγή που φαίνεται πολύ πιθανή είναι αυτή της συμμετοχής του Μαρτίνες. Ενός παίκτη που κατά κοινή ομολογία φαίνεται να μπορεί να δώσει λύσεις αλλά από τον Ερέρα δεν έπαιρνε τις ευκαιρίες που δικαιούταν. Κάτι αντίστοιχο ίσως σε μικρότερο βαθμό θα μπορούσαμε να πούμε και για κάποιους άλλους παίκτες όπως ο Διαμαντόπουλος και ο Κωσταντινίδης.

Τα αποτελέσματα έδειχναν ότι η ομάδα χρειαζόταν αλλαγή ώστε να μπορέσει στη συνέχεια να βγάλει αυτό που φαίνεται ότι μπορεί σύμφωνα με τις δυνατότητες της. Ο Ερέρα μπορεί να ήταν αυτός που χρεώθηκε την μέτρια πορεία αλλά δεν είναι ο μοναδικός υπεύθυνος και από την στιγμή που πλέον έχει αποχωρήσει όλο το βάρος πέφτει στους παίκτες. Θα πρέπει και αυτοί με τη σειρά τους να δείξουν ότι μπορούν να παίξουν καλύτερα και να είναι πιο αποτελεσματικοί.  Ο Απόλλων δεν είναι τυχαία στον πάτο της βαθμολογίας… Παίρνουμε το τρίποντο στη Ριζούπολη και κλείνουμε μια και καλή την μεγάλη κακή παρένθεση των προηγούμενων αγωνιστικών. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Για ακόμη ένα παιχνίδι παρουσιάστηκε ποδοσφαιρικά αφελής ο ΑΡΗΣ μας και χωρίς να είναι χειρότερος από τον αντίπαλο του, έφαγε ένα φθηνό γκολ και γνώρισε νέα ήττα. Μια ήττα που μας κρατάει πίσω στην βαθμολογία και γεμίζει άπαντες στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο με έντονο προβληματισμό ενόψει της συνέχειας.

Ο Ολυμπιακός στο ξεκίνημα του κατάφερε να αιφνιδιάσει τους πάντες με την απόδοση του και κυριολεκτικά για περίπου 15' είχε την απόλυτη κυριαρχία. Και αφού πέρασε αναίμακτα η ανυπαρξία μας στο ξεκίνημα η ομάδα άρχισε να ανεβαίνει και να κάνει σιγά σιγά αισθητή την παρουσία της χωρίς ωστόσο στις 3-4 καλές φάσεις που δημιούργησε να καταφέρει να ανοίξει το σκορ. Στο Β ημίχρονο οι παίκτες του Ερέρα μπήκαν πιο αποφασισμένοι μέσα στο γήπεδο και άρχισαν να ανεβαίνουν πιο απειλητικά προς την περιοχή του Ολυμπιακού δείχνοντας ότι μπορούν να φθάσουν στη νίκη. Όλα αυτά όμως μέχρι το 67' εκεί που με μια φάση που θύμιζε περισσότερο προπόνηση ο Τζανακάκης είχε κακή αντίδραση στην μακρινή πάσα του Νάτχο, έχασε τον παίκτη του που με άνεση σέρβιρε το γκολ της νίκης στον Χασάν… Στη συνέχεια αν και η ομάδα ήθελε φάνηκε ότι όχι μόνο δεν μπορούσε αλλά δεν είχε ούτε και την τύχη με το μέρος της σε 2-3 φάσεις στην περιοχή του Ολυμπιακού. Δεν ήμασταν κακοί σήμερα αλλά δεν δείξαμε την βελτίωση που θα έπρεπε κυρίως μεσοεπιθετικά. Στην άμυνα ο Ερέρα άφησε την άκρη τους πειραματισμούς και εμπιστεύτηκε το δίδυμο Δεληζήση - Σόουζα που τα πήγε πολύ καλά.Τα μπακ όμως και ιδιαίτερα η πλευρά του Τζανακάκη ήταν και σήμερα η μεγάλη πληγή τόσο αμυντικά όσο και μεσοεπιθετικά. Δεν υπήρχαν οι βοήθειες από  τα πλάγια προς την επίθεση και σε συνδυασμό με την άνευρη και άοσμη εμφάνιση του Κολάσο η ομάδα δεν μπορούσε να γίνει αρκετά απειλητική ακόμη και όταν κυκλοφορούσε καλά την μπάλα.  Ο Γιουνές σε έναν άχαρο ρόλο κυρίως γιατί δεν τροφοδοτήθηκε καθόλου αλλά και όταν του ήρθε η μπάλα στα πόδια από κόντρα μέσα στην περιοχή δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα. Σε κακή μέρα για ακόμη μια φορά και ο Ερέρα που εκτός της αμυντικής γραμμής που ανακατεύει διαρκώς την τράπουλα με εκνευριστικό ρυθμό μεσοεπιθετικά φαίνεται να έχει κολλήσει σε κάποιες επιλογές. Είναι φανερό ότι η ομάδα δυσκολεύεται στο σκοράρισμα αλλά ο Ισπανός προπονητής από τις επιλογές δείχνει σαν να είναι ικανοποιημένος… Με καθυστέρηση και οι αλλαγές του όπως και οι επιλογές των παικτών που αντικαταστάθηκαν.

Πλήρη αποτυχία στα 3 συνεχόμενα ντέρμπι και αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να φέρει δυσαρέσκεια, προβληματισμό και αντιδράσεις. Σε μια λαοφιλή ομάδα όπως είναι ο ΑΡΗΣ πέρα από την αγάπη του κόσμου υπάρχουν και απαιτήσεις και πίεση για το αποτέλεσμα. Αυτό το τελευταίο φαίνεται να δυσκολεύονται να το αντιληφθούν τόσο ο προπονητής όσο και οι παίκτες. Συνέλθετε άμεσα και στα ευκολότερα αλλά πολύ κρίσιμα παιχνίδια που ακολουθούν κάντε το καθήκον σας.

ΥΓ. Έχει κερδίσει ποτέ ο ΑΡΗΣ μας με Σιδηρόπουλο διαιτητή; Κάποια στιγμή θα πρέπει να το ψάξουμε και αυτό το στατιστικό.

ΥΓ2. Δεν είναι μόνο ότι σπάνε τα νεύρα μας με κάποιες εμμονές του προπονητή αλλά "καίγονται" και οι παίκτες που βλέπουν να μην του δίνονται οι ευκαιρίες που τους αξίζουν.

Την χειρότερη του εμφάνιση πραγματοποίησε ο φετινός ΑΡΗΣ γνωρίζοντας βαριά ήττα με 4-0 από μια ΑΕΚ που δεν χρειάστηκε καν να ιδρώσει. Σε επικίνδυνο πείραμα που εξελίχθηκε σε καταστροφή ήταν το "ανακάτεμα της τράπουλας" από τον Ερέρα που φέρει μεγάλες ευθύνες για αυτό που είδαμε σήμερα. Ντεφορμέ οι περισσότεροι παίκτες που μετά το 2-0 αδικαιολόγητα εγκατέλειψαν την όποια προσπάθεια.

Περιμέναμε να κάνει κάποιες αλλαγές ο Ερέρα αλλά αυτό το σημερινό εξέπληξε τους πάντες. Με τον Μπάσα που έτσι και αλλιώς τον τελευταίο καιρό δεν πατάει καλά να χρησιμοποιείται ως στόπερ για πρώτη φορά η άμυνα δεν είχε καμία συνοχή. Κάτι που το διαπιστώσαμε μόλις 5' από την έναρξη του αγώνα όπου η ΑΕΚ με μια γρήγορη αντεπίθεση έπιασε την άμυνα μας στον ύπνο και άνοιξε το σκορ. Λίγα λεπτά αργότερα οι αντίπαλοι μας άγγιξαν το 2-0  και εκεί έγινε ξεκάθαρο το πρόβλημα που υπήρχε στην άμυνα. Η συνέχεια μέχρι την ανάπαυλα μπορεί να άνηκε στην ομάδα μας που είχε τον έλεγχο του αγώνα και τις ευκαιρίες αλλά από την στιγμή που δεν ήρθε το γκολ ελάχιστη σημασία έχει η στατιστική.  Στο Β ημίχρονο μάλλον οι παίκτες μας ξεχάστηκαν μέσα στα αποδυτήρια και επέτρεψαν στην ΑΕΚ να στήσει σε ρελαντί ρυθμούς το δικό της πάρτι. Καμία  διάθεση αντίδρασης από τους παίκτες που μόλις από το 56' που έγινε το 2-0 έδειχναν να έχουν συμβιβαστεί με την ήττα. Βασικός υπαίτιος για αυτό που είδαμε σήμερα ήταν ο Ισπανός προπονητής που απέτυχε παταγωδώς σχεδόν σε όλες τις επιλογές του. Ο Μπάσα όχι μόνο δεν έμεινε στον πάγκο όπως θα έπρεπε λόγω των τελευταίων εμφανίσεων αλλά αγωνίσθηκε για πρώτη φορά ως στόπερ. Μια θέση που όπως φάνηκε δεν μπορούσε να καλύψει αντιθέτως Δεληζήσης και Σόουζα έχουν αποδείξει πολλές φορές πόσο αποτελεσματικοί είναι. Ούτε ο Ντιγκινί μπόρεσε να αποδώσει στην κορυφή, ούτε ο Κολάσσο να δείξει κάτι παραπάνω και ούτε ο όλος σχηματισμός του Ερέρεα έβγαλε κάτι το θετικό σήμερα.  Απογοητευτική εμφάνιση που μας προσγείωσε απότομα μιας και επί της ουσίας ήταν η πρώτη ήττα που η ομάδα δικαιολογημένα έχασε μιας και ήταν κατώτερη του αντιπάλου.

Όσο και αν δικαιολογείται για μια νέα ομάδα όπως είναι ο φετινός ΑΡΗΣ να υπάρχουν μεγάλες μεταπτώσεις στην απόδοση της θα πρέπει κάποια στιγμή η ομάδα να βρει κάποιες σταθερές στο παιχνίδι της. Όπως φάνηκε σήμερα ο Ισπανός ακόμη ψάχνει να βρει τις σταθερές και αυτό το πληρώνουμε ως τώρα με 3 φθηνές ήττες και μια βαριά όπως η σημερινή. Όσο γρηγορότερα κατασταλάξει  ο Ερέρα σε πρόσωπα και συστήματα τόσο  πιο σύντομα ο ΑΡΗΣ θα βρει τον δρόμο του. Με συνεχείς δοκιμές και εμμονές δουλειά δεν γίνεται…