Με τον Νίκο Αναστόπουλο να λέει τελικά το 'ΝΑΙ' και ένα μπαράζ ανακοινώσεων συμφωνιών  με παίκτες που άνετα θα μπορούσαν να ανήκουν στο ρόστερ κάποιας ομάδας της σουπερλίγκας τα τελευταία 24ωρα ο Θόδωρος Καρυπίδης έδωσε μια ξεκάθαρη απάντηση στην "λάσπη" των προηγούμενων ημερών και με δυναμικές κινήσεις προσπαθεί εμπράκτως να διώξει και την τελευταία αμφιβολία στο μυαλό του Αρειανού σχετικά με τη νέα διοικητική κατάσταση που διαμορφώθηκε στον ποδοσφαιριικό ΑΡΗ. Κινήσεις που δείχνουν και τις δυνατότητες και την αποφασιστικότητα του κ.Καρυπίδη στο νέο του αυτό εγχείρημα και παράλληλα στέλνουν ένα μήνυμα στον κόσμο του ΑΡΗ που περιμένει να δει κάτι παραπάνω από λόγια και υποσχέσεις όπως γινόταν εδώ και χρόνια.

Ανδρέας Τάτος, Σέρτζιο Κόκε, Ραούλ Μπράβο, Νίκος Τσουμάνης, Κώστας Κασναφέρης, Βασίλης Ρόβας, Χαβιέρ Τζινάρντ, Μάρκος Ντούνης, Χαράλαμπος Παυλίδης, Στέφανος Ντόγου, Ραφαήλ Σούκια είναι τα 11 νέα πρόσωπα που θα δούμε φέτος στο Κλ.Βικελίδης που μαζί με τους "παλιούς" Πόι, Γεωργιάδη, Νλουντούλου, Κωσταντινίδη, Καπνίδη, Σαμαρά, Λιόνη, Φυσέκη, Σουνά(?), Μελισσά(?) και υπό τις οδηγίες του Νίκου Αναστόπουλου θα προσπαθήσουν την φετινή προσπάθεια ανόδου στην Football League να την κάνουν μια γρήγορη ανάμνηση. Φοβούμενοι το περσινό πάθημα με τον Πανσερραϊκό όλοι στην ομάδα μιλάνε διστακτικά σε ερωτήσεις σχετικά με το αν θα έχει εύκολη δουλειά φέτος ο ΑΡΗΣ αλλά όσοι παρακολουθήσαμε τα περσινά παιχνίδια ξέρουμε ότι με αυτό το ρόστερ η ομάδα θα ανέβει περπατώντας. Ακόμη και αν υπάρχουν μέσα σε αυτό παίκτες σαν τον Κόκε που έχουν να αγωνισθούν αρκετούς μήνες, σαν τον Ραούλ Μπράβο που κολλάει τα τελευταία του ένσημα αλλά και σαν τον Πόι με τους συχνούς τραυματισμούς. Άλλο επίπεδο αυτός ο ΑΡΗΣ και άλλο επίπεδο οι υπόλοιπες ερασιτεχνικές ομάδες της Γ Εθνικής. Μάλιστα αν κανείς κοιτάξει και τα ρόστερ αρκετών ομάδων της σουπερλίγκας θα διαπιστώσει ότι με αυτούς τους παίκτες η ομάδα θα μπορούσε να σταθεί άνετα στην πρώτη επαγγελματική κατηγορία. Πολύ πιθανό να χρειαστεί λίγος χρόνος για να δέσει η ομάδα αλλά εφόσον υπάρξει μια διοικητική και οικονομική σταθερότητα  ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν θα ζοριστεί για να ανέβει αλλά πολύ νωρίς θα μπορεί να κάνει τα πλάνα του για την Football League.

Έτσι απλά με συνοπτικές διαδικασίες ο "αλλόθρησκος" κ.Καρυπίδης ξεγύμνωσε παράγοντες που πουλούσαν Αρειανιλίκι σαν τον κ.Γαλανό και τον κ.Αρβανιτίδη αλλά και τον Αμερικανό μεγαλοεπιχειρηματιά "money talks" Άλεξ Κάλας που μαζί με τον αδερφό του τον "πολυτέλεια για τον ΑΡΗ" κ.Καλαϊτζίδη που αντί να κάνουν μεταγραφές ουσίας προτίμησαν να ρισκάρουν με "οικονομικούς" παίκτες ελαφρώς καλύτερους από αυτούς που ήδη είχαμε αλλά και "λαχεία" τύπου Σανιά και Ν' λουντούλου. Την ίδια στιγμή που κατάφερε να  κάνει τον Αρειανό να ξεχαστεί και αντί να μιζεριάζει και να τρώγεται με τις σάρκες του για το κατάντημα της Γ Εθνικής για 2η συνεχόμενη χρονιά  που κάποιοι "σοφοί" συνΑρειανοί μας οδήγησαν  να διαβάζει για μεταγραφές και να σκέφτεται ποδοσφαιρικούς αγώνες αντί για τους δικαστικούς που ως τώρα είχαμε συνηθίσει. Αυτό και μόνο αρκεί για να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις αυτόν τον άνθρωπο ώστε να συνεχίσει το ίδιο ζεστά αυτό που ξεκίνησε τόσο εντυπωσιακά... μπας και επιτέλους δούμε αυτό το αναθεματισμένο restart που μας λέγανε.

ΥΓ. Από υποσχέσεις "αρειανοπατέρων" χορτάσαμε... ας δοκιμάσουμε και κάποιον εκτός της οικογένειας του ΑΡΗ.

ΥΓ2. Όσο για αυτούς που ανησυχούν για το μέλλον του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ και φοβούνται ενδεχόμενο "τρύπημα" ας φροντίσουν η "μάνα" του συλλόγου να αποκτήσει επιτέλους διοίκηση που θα προασπίζει τα συμφέροντα του συλλόγου και όχι προσωπικές φιλοδοξίες του εκάστοτε δ.σ. , των παρατρεχάμενων και των εκάστοτε τραμπούκων.

ΥΓ3. Το ότι η διοίκηση Καρυπίδη φαίνεται να κάνει κάτι σωστό για τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ δεν σημαίνει ότι οι παθογένειες αυτού του συλλόγου γιατρεύτηκαν ξαφνικά. Υπάρχει αρκετός δρόμος ακόμη μέχρι να πούμε ότι κάτι άλλαξε στον ΑΡΗ μας. Και σίγουρα οι "πρακτικές" που έφεραν τον Καρυπίδη και σχεδόν όλες τις διοικήσεις θα πρέπει κάποια στιγμή να εξαλείψουν αν θέλουμε να δούμε τον ΑΡΗ πρωταγωνιστή στην σουπερλίγκα και στα Ευρωπαϊκά σαλόνια...

ΥΓ4. Όσο για τους "παρεμβατικούς" συνΑρειανούς μας με την "κοντή" μνήμη να τους ενημερώσουμε ότι αν στις 100 "παρεμβάσεις" η μια σου βγει σωστή αυτό δεν διαγράφει τις προηγούμενες 99 λανθασμένες.

ΥΓ5. Αφού κοπάσει ο ενθουσιασμός από την βροχή ανακοινώσεων από την  διοίκηση Καρυπίδη είμαι σίγουρος ότι οι "υπερασπιστές της αλήθειας" θα βγάλουν την πιο κριτική διάθεση από ποτέ. Τόσα χρόνια αβανταδόροι καταστροφικών διοικήσεων και τώρα που βρέθηκε ένας άνθρωπος που πραγματικά βάζει χρήματα και κάνει κινήσεις ουσίας επιλέγει διαφορετικό "γραφείο τύπου"??? Ντροπή....

Εμφάνιση ανάλογη με αυτή στο Καραϊσκάκη αλλά με σαφώς καλύτερο τελικό αποτέλεσμα θέλουν να επαναλάβουν ο Γ.Φοιρός και οι παίκτες του σε ένα παιχνίδι χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον. Φυσικά ζωή χωρίς ΑΡΗ δεν γίνεται για αυτό και θα στηθούμε στις οθόνες των Η/Υ μας(το παιχνίδι μεταδίδεται μόνο μέσω internet) για να παρακολουθήσουμε αυτό το αδιάφορο και παράλληλα οδυνηρό παιχνίδι. Όχι ότι θα έχει καμία ιδιαίτερη σημασία να δούμε τώρα στο τέλος του πρωταθλήματος την ομάδα μας να παίζει καλά αλλά είναι η υποχρέωση σε κάθε παιχνίδι να παλεύουμε για τη νίκη είτε υπάρχει στόχος είτε όχι. Έτσι μάθαμε σαν Αρειανοί και έτσι κάνουμε πάντα. Το να στηνόμαστε και να έχουμε ως στόχο την ήττα είναι συνήθειες που ανήκουν σε άλλες ομάδες.

Ο Γ.Φοιρός κατάφερε στο Καραϊσκάκη να κατεβάσει μια ομάδα ανταγωνιστική και αυτό ως ένα σημείο ήταν επιτυχία γιατί ο Αρειανός δεν αντέχει να βλέπει εκτρώματα σαν και αυτό κόντρα στον Εργοτέλη. Οι απουσίες λόγω καρτών δίνουν την ευκαιρία σε αρκετούς παίκτες να πάρουν χρόνο συμμετοχής και έτσι πολύ πιθανό να δούμε αρκετά νέα πρόσωπα. Ο Τριανταφυλλάκος που επέστρεψε την προηγούμενη αγωνιστική μετά από καιρό πολύ πιθανόν να ξεκινήσει βασικός ενώ και ο Αγγελούδης που στον Β γύρο δικαιολογημένα δεν πήρε αρκετές ευκαιρίες μάλλον θα πάρει και αυτός φανέλα βασικού. Από την στιγμή βέβαια που και ο αντίπαλος μας είναι βαθμολογικά αδιάφορος και έχει και απουσίες το τι παιχνίδι θα δούμε είναι ένα ερωτηματικό. 

Το χειρότερο από όλα είναι ότι ενώ ο υποβιβασμός είναι δεδομένος η επόμενη ημέρα του συλλόγου παραμένει ένα μυστήριο. Ενώ θα έπρεπε ήδη να έχουν γίνει οι απαραίτητες διοικητικές ζυμώσεις και να γνώριζαν όλοι αν και αύριο θα είναι στον ΑΡΗ ή όχι. Θα μπορούσε για παράδειγμα όλη αυτή η αστεία κουβέντα γύρω από την Γ εθνική να είχε σταματήσει, ο Φοιρός να έπαιρνε αυτομάτως το χρίσμα του προπονητή και για την επόμενη σεζόν και οι παίκτες πάνω στους οποίους θα βασιστούμε για την επιστροφή μας στην σουπερλίγκα να έπαιρναν παραπάνω χρόνο συμμετοχής σε αυτά τα αδιάφορα παιχνίδια. Αντιθέτως βλέπουμε τους δανεικούς που σε λίγες ημέρες θα αποχαιρετήσουν να συνεχίσουν να παίρνουν ευκαιρίες. Και αν η διοίκηση Σκόρδα είναι δεδομένο ότι από τη στιγμή που αδυνατεί να διασφαλίσει τα μεταφορικά έξοδα της ομάδος δύσκολα να μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά και την επόμενη σεζόν θα περίμενα από όλους τους επώνυμους επικριτές της να είχαν ήδη παρουσιάσει την επόμενη ημέρα στον κόσμο του ΑΡΗ. Με ξεκάθαρες κουβέντες και όχι με μισόλογα όπως γίνεται εδώ και αρκετό καιρό. Να ξέρουμε ποιος οραματίζεται τον ΑΡΗ της Γ εθνικής και ποιος θέλει την γρήγορη επιστροφή της ομάδος στην σουπερλίγκα.

ΥΓ. Όπως περιμένουμε να ακούσουμε για την επόμενη ημέρα της ΠΑΕ έτσι περιμένουμε να ακούσουμε και για τον Α.Σ. Έχει καταντήσει κουραστικό να ακούμε συνεχώς γκρίνιες, ιδίως από εμπλεκόμενους με τις διοικήσεις, να ζητάνε παραιτήσεις και όταν έρχεται η στιγμή όπου πρέπει κάποιος να βγει μπροστά και να αναλάβει την ευθύνη της επόμενης ημέρες όλοι είναι κρυμμένοι.

50 ολόκληρα λεπτά χρειάστηκαν να περάσουν για να απειλήσει ουσιαστικά η ομάδα μας τον αντίπαλο και αυτό σε μεγάλο βαθμό ήταν και ο βασικός λόγος που σήμερα δεν καταφέραμε να πάρουμε τους 3 βαθμούς της νίκης.  Φυσικά όπως συνηθίζεται σε όλα τα παιχνίδια στο Κλ.Βικελίδης είχαμε ακόμη ένα ρεσιτάλ διαιτησίας από τον Μήτσιο που εκτός από τα αμέτρητα φάουλ γύρω από την περιοχή μας την υπερβολική ευαισθησία στο θέατρο των αντιπάλων ακόμη και εκτός των 4 γραμμών του γηπέδου, έκλεισε τα μάτια του και σε καταφανέστατο χέρι μέσα στην περιοχή που ανέκοψε την πορεία της μπάλας προς την εστία.

Τους βαθμούς της νίκης θέλαμε σήμερα και αν αυτοί ερχόντουσαν από την άσπρη βούλα όλοι θα ήμασταν ικανοποιημένοι σήμερα. Αντί για αυτό όμως αναγκαστικά μένουμε σε όλα τα λάθη της ομάδος που έδειξε σε ακόμη ένα παιχνίδι σημάδια ποδοσφαιρικής αφέλειας και πέταξε ένα ολόκληρο ημίχρονο μέχρι να πάρει μπρος και να καταλάβει ότι πρέπει πάση θυσία να πάρουμε την νίκη. Λίγο η πίεση και η προσπάθεια των παικτών της Βέροιας να βγουν μπροστά, λίγο και οι πλάτες της διαιτησίας που τους έσπρωχνε προς την εστία μας και αντί να δούμε ένα παιχνίδι όπου θα κλείσουμε τη Βέροια στα καρέ της αρκεστήκαμε σε παθητικό ρόλο. Και πως να γίνει διαφορετικά όταν αντί να κατέβεις αποφασισμένος για πόλεμο κάθεσαι και κάνεις fair play όταν σε 3 φάσεις οι παίκτες της Βέροιας αντί να πετάξουν την μπάλα έξω για τον πεσμένο παίκτη της ομάδος τους, συνέχισαν την φάση προσπάθησαν να σκοράρουν και στη συνέχεια όταν έχαναν την μπάλα ζητούσαν από τα κορόιδα τα δικά μας να σταματήσουν το παιχνίδι και να πετάξουν την μπάλα έξω... Με αυτή την νοοτροπία δεν γίνεται να κερδίσεις σε παιχνίδι που παίζεις την ζωή σου... Στην επανάληψη είδαμε έναν ΑΡΗ σαφώς καλύτερο που προσπάθησε να βγει μπροστά και να σκοράρει. Υπήρχαν 3-4 ευκαιρίες αλλά ως εκεί. Πολύ λίγοι φάνηκαν σήμερα παίκτες που περιμέναμε πολλά από αυτούς. όπως οι Μπακασέτας, Τσουμάνης, Καμινιώτης ενώ και ο Βαγγέλη ότι έκανε κατέληγε σε λάθος. Η καλή αμυντική λειτουργία της ομάδος που όντως είναι αισθητά βελτιωμένη δεν είναι αρκετή για να μας σώσει.

Ματς κλειδί ήταν αυτό με τη Βέροια και από τη στιγμή που δεν ήρθε η νίκη θα πρέπει να καλύψουμε τους χαμένους βαθμούς κάπου αλλού. Φάνηκε ότι ο κόσμος δεν παίζει μπάλα μιας και το κατάμεστο Κλ.Βικελίδης δεν ήταν αρκετό για να σπρώξει την ομάδα στην νίκη. Ο αγώνας με τον Πλατανιά μοιάζει τελικό και θα πρέπει πάση θυσία η διοίκηση Σκόρδα να ψάξει να βρει τον τρόπο για να έχει ο ΑΡΗΣ στην Κρήτη στο πλευρό του έναν διαιτητή σαν τον Μήτσιο. Αν χαθεί αυτό το παιχνίδι μετά μόνο οι μαθηματικές πιθανότητες θα μας μείνουν. Δεν υπάρχει χρόνος για καταδίκες και σκυμμένα κεφάλια. Σηκώνουμε το κεφάλι, δεν εγκαταλείπουμε και συνεχίζουμε πιο δυνατά την προσπάθεια της σωτηρίας.

Δείτε ζωντανά την προσπάθεια του ΑΡΗ κόντρα στο Λεβαδειακό. 30' περίπου πριν ξεκινήσει το παιχνίδι θα ενημερώσουμε το συγκεκριμένο κείμενο με έγκυρα Internet Live TV Stream links της τηλεοπτικής μετάδοσης του αγώνα. Για να δείτε την ανανεωμένη έκδοσης της σελίδας κάνετε ΑΝΑΝΕΩΣΗ.

26/01/2014  15.00 |  ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΣ - ΑΡΗΣ (LEVADIAKOS ARIS TV Stream Links)

• Link #1
• Link #2
• Link #3

Με τη γνωστή συνταγή ποδοσφαιρικής αφέλειας και διαιτητικών λαθών ο ΑΡΗΣ μας γνώρισε ακόμη μια οδυνηρή ήττα που μας φέρνει ακόμη πιο κοντά στην καταστροφή. Μια καταστροφή που εξωαγωνιστικά τη γλιτώσαμε χάρη στη θετική έκβαση της αίτησης για το άρθρο 99 που προστατεύει την ομάδα από τους πιστωτές αλλά όπως φαίνεται μέσα στο γήπεδο τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Εκεί που με το έτσι θέλω η ΕΠΟ αρνήθηκε να εκδώσει τα δελτία των νέων μεταγραφών αν και τον τελευταίο χρόνο η ομάδα έπαιρνε φορολογική ενημερότητα και έκανε μεταγραφές ακριβώς με τον ίδιο τρόπο! Ανεξάρτητα όμως από τα κόλπα της ΕΠΟ και το τι κάνει κάθε διαιτητάκος απέναντι στον ΑΡΗ ο Σ.Παπαδόπουλος και οι παίκτες του οφείλουν να είναι μαχητές και συγκεντρωμένοι στην προσπάθεια της νίκης, κάτι που είδαμε σήμερα μόλις για 15 λεπτά.

Το παιχνίδι ξεκίνησε ιδανικά με τους παίκτες του Σ.Παπαδόπουλου να δείχνουν ξεκάθαρη διάθεση να κυνηγήσουν το γκολ από  νωρίς. Και αν μόλις στο 15' ο Μανιάς κατάφερε να εκμεταλλευτεί στο απόλυτο την εξαιρετική ασίστ του Τατού η συνέχεια ήταν απογοητευτική. Ξαφνικά είδαμε έναν ΑΡΗ να δυσκολεύεται να περάσει το κέντρο, να κλείνεται με τον πιο ανόητο τρόπο πίσω και να μαρκάρει με τα μάτια. Όλη η ομάδα παρόλο που αμυνόταν έδινε χώρους στους αντιπάλους ακόμη και γύρω από την μεγάλη περιοχή με αποτέλεσμα οι παίκτες της Καλλονής να έχουν την ευκαιρία να βγάλουν συνδυασμούς, να σεντράρουν και να απειλήσουν. Αν και φαινόταν με τον τρόπο που αγωνιζόμασταν ότι η ισοφάριση αργά ή γρήγορα θα ερχόταν έπρεπε o Καμπαξής στο διαιτητικό του ντεμπούτο στη σουπερλίγκα να κλείσει τα μάτια στο οφθαλμοφανέστατο επιθετικό φάουλ από όπου προήλθε η ισοφάριση της Καλλονής. Με την ομάδα μας από πριν την ισοφάριση να έχει πάρει την κάτω βόλτα η κατάρρευση ήταν κάτι το αναμενόμενο... Σε αυτό βοήθησε και ο Σ.Παπαδόπουλος που και αυτός σήμερα φάνηκε να παρασύρεται από την ποδοσφαιρική αφέλεια των παικτών του. Συνεχίζει να μην ρισκάρει με παίκτες σαν τον Ρένια, τον Σουνά ή τον Κοτσαρίδη που έστω για ένα παιχνίδι ή για κάποια λεπτά έδειξαν ότι ίσως να μπορούν να προσφέρουν κάτι σε σχέση με τους υπόλοιπους, να εμπιστεύεται παίκτες που απογοητεύουν από το ξεκίνημα της χρονιάς,  να κάνει αλλαγές από συνήθεια όπως αυτή της μετατόπισης του Τσουμάνη πίσω ενώ ο νεαρός ήταν αρκετά θετικός σαν χαφ, αλλά και του Κοτσαρίδη στο 77' όταν για ακόμη ένα παιχνίδι ο Γ.Παπαδόπουλος ήταν "αόρατος" και ο ΑΡΗΣ έμοιαζε να παίζει στο κέντρο με έναν παίκτη λιγότερο. Ενώ πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως μια ομάδα που καίγεται για την νίκη αμύνεται τόσο χαμηλά και δεν πιέζει σχεδόν καθόλου. Η εικόνα της ομάδος τα τελευταία 25' ήταν ένα συνονθύλευμα παικτών χωρίς θέσεις και χωρίς θέληση να πολεμήσουν. Μια εικόνα που δεν αρμόζει ούτε στην ιστορία του ΑΡΗ ούτε και στην ποιότητα του κόσμου που διαχρονικά έχει αποδείξει ότι Αρειανός σημαίνει μαχητής.

Πολλοί ήδη προτρέχουν να γράψουν τον επικήδειο της ομάδος μας αλλά όσο υπάρχουν μαθηματικές ελπίδες είναι υποχρέωση κάθε Αρειανού να το παλέψει μέχρι το τέλος! Μοναδική ελπίδα φαντάζει η εικόνα της ομάδος να αλλάξει δραματικά με την προσθήκη των νέων μεταγραφικών αποκτημάτων. Όχι γιατί πήραμε κάποιους παικταράδες που είναι καλύτεροι από αυτούς που ήδη έχουμε αλλά γιατί ίσως αυτοί που ήρθαν τώρα να έχουν τα ψυχολογικά αποθέματα και τη διάθεση να παλέψουν(για να φανούν και οι ίδιοι) σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που μοιάζουν με παιδάκια έτοιμα να βάλουν τα κλάματα... Δεν είμαστε εμείς εδώ για να προτείνουμε λύσεις αλλά θα πρέπει ο Λ.Σκόρδας να αντιδράσει στο θέμα της διαιτησίας. Είναι σαδιστικό σε 2 παιχνίδια με την Καλλονή να έχεις φάει 2 άκυρα γκολ και ο διαιτητής να σε παίζει εσένα λες και είσαι η ομάδα της γειτονιάς κάποιου χωριού. Μπορεί ο ΑΡΗΣ να είναι μια κακή ομάδα όπως τόσες κακές ομάδες υπάρχουν στη σούπερλιγκα, όλοι οι υπόλοιποι όμως εκτός από εμάς έχουν πάρει καθοριστικά σφυρίγματα που τους έχουν χαρίσει βαθμούς. Επιτέλους μια οργανωμένη αντίδραση από την ΠΑΕ ΑΡΗΣ θα δούμε αυτή τη χρονιά ή θα την βγάλουμε σιωπηλή διαμαρτυρία? Η ΜΑΧΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ, ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΟ ΚΛ.ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ!

Άγιος Βασίλης ντύθηκε σήμερα ο Σιδηρόπουλος και λίγο πρόωρα άρχισε να μοιράζει δώρα. Φυσικά τέτοιου είδους δώρα ποτέ δεν είναι για την ομάδα μας αλλά σχεδόν πάντα για τους αντιπάλους μας. Έτσι σήμερα σε ένα παιχνίδι ο ΑΡΗΣ στεκόταν πολύ καλά, είχε τον πρώτο λόγο  και έδειχνε ότι θα μπορούσε να φύγει νικητής ήρθε ο Σιδηρόπουλος για ακόμη ένα παιχνίδι και με μια σειρά εξόφθαλμων αποφάσεων ουσιαστικά διαμόρφωσε αυτό το 2-1. Πέναλτι που μόνο ο Καλόπουλος θα το έδινε, αποβολή χωρίς λόγο του Τάτου, ανύπαρκτο φάουλ από όπου προήλθε το δεύτερο γκολ και "πνίξιμο" της αποβολής του Ντεβισέντι στη μπουνιά στον Οικονομόπουλο. Μέχρι τότε ούτε για πλάκα δεν είχε απειλήσει ο ΠΑΣ ενώ η ομάδα μας έφθανε με σαφώς καλύτερες προϋποθέσεις στην αντίπαλη εστία.

Η διαφορά στην ομάδα μας σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια ήταν αισθητή από το ξεκίνημα. Με τις γραμμές να παίζουν πολύ πιο κοντά η μια από την άλλη, η μεσοαμυντική λειτουργία να δείχνει σαφώς καλύτερη και την ομάδα να αντεπιτίθεται με αρκετά έξυπνο τρόπο ο ΑΡΗΣ έδειχνε ότι μπορεί να κερδίσει  το σημερινό παιχνίδι. Η φλύαρη κατοχή του ΠΑΣ κυρίως πίσω από το κέντρο και οι περισσότερες και ουσιαστικότερες ευκαιρίες που είχε ο ΑΡΗΣ μας αποτύπωνε την εικόνα του Α΄ημιχρόνου. Επειδή όμως στην σουπερλίγκα το να παίζεται ποδόσφαιρο και να κερδίζει ο καλύτερος αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα ο Σιδηρόπουλος για ακόμη μια φορά επιβεβαίωσε τον κανόνα που θέλει τα "κοράκια" να κρίνουν τις αναμετρήσεις. Αποβολή χωρίς λόγο στον Τάτο που ήταν ο εγκέφαλος του σημερινού ΑΡΗ, πέναλτι για γέλια και για κλάματα, "πνίξιμο" της πεντακάθαρης αποβολής του Ντεβισέντι και ανύπαρκτο φάουλ στη φάση του δεύτερου γκολ. Αυτός ήταν ο Σιδηρόπουλος σήμερα και αυτός ήταν ο ΠΑΣ σήμερα που δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να δεχθεί τα δώρα του Σιδηρόπουλου. Επειδή το θέμα της διαιτησίας είναι σχεδόν μόνιμο και σαφώς πιο πολύπλοκο για να λυθεί θα πρέπει να δούμε από μόνοι μας τι μπορούμε να κάνουμε για την δική μας την ομάδα. Ο Σ.Παπαδόπουλος άλλαξε πολλά σήμερα αλλά θα πρέπει να αλλάξει ακόμη περισσότερα. Πέρα από την μεταγραφική ενίσχυση θα πρέπει να σταματήσουμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και να παραδεχτούμε ότι υπάρχει πρόβλημα και στην θέση του τερματοφύλακα. Θέμα άγχους, απειρίας ή κακό μομέντουμ, η ουσία είναι ότι ο Σ.Διούδης έχει πνίξει πολλά γκολ. Είναι εκνευριστικό να τρως διαρκώς γκολ μέσα από τη μικρή περιοχή γιατί ο τερματοφύλακας σου φοβάται να βγει. Όπως λοιπόν με τον Μιλίνκοβιτς λέγαμε ότι από την στιγμή που δεν παίρνει τα αποτελέσματα πρέπει να αλλάξει έτσι και ο Διούδης θα πρέπει να κάτσει λίγο στον πάγκο να ηρεμήσει. Μπορεί και ο Μπουζάνης να μην έχει δώσει τα καλύτερα δείγματα γραφής αλλά σίγουρα ο Διούδης θα πρέπει να ηρεμήσει. Κατά τα άλλα το παιχνίδι δεν χωράει κριτική. Όσο παίζαμε με 11 στα ίσια ήμασταν καλύτεροι. Από τη στιγμή που ο Σιδηρόπουλος εσκεμμένα έκανε το παιχνίδι μπουρδέλο και έβαλε τους αντιπάλους μας μπροστά είδαμε άλλον αγώνα από αυτόν που κανονικά θα παρακολουθούσαμε. Απορίες γέννησε η απόφαση του νέου μας προπονητή που  αδράνησε  στις αλλαγές ενώ φαινόταν γύρω στο 65 με 70 ότι μέναμε από δυνάμεις. Ενώ και η αλλαγή στο 91' με το σκορ εις βάρος σου μάλλον τους αντιπάλους μας ευνόησε. Παρόλα αυτά φάνηκε κάτι να αλλάζει και ελπίζουμε να υπάρχει ακόμη περισσότερη βελτίωση στη συνέχεια.

Σήμερα ο ΑΡΗΣ δεν έχασε γιατί ήταν κακός αλλά γιατί  ο Σιδηρόπουλος αποφάσισε να τον εκτελέσει. Αυτή η αντιμετώπιση από τη διαιτησία ενισχύει την άποψη ότι αυτό που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην σωτηρία της ομάδος μας είναι κυρίως το παρασκηνιακό κομμάτι του πρωταθλήματος και όχι το καθαρά αγωνιστικό. Αυτό δεν σημαίνει ότι η νέα διοίκηση θα πρέπει να κάτσει με σταυρωμένα χέρια αλλά αντιθέτως ο ΑΡΗΣ στο επόμενο παιχνίδι με τον Απόλλων Σμύρνης θα πρέπει να παρουσιαστεί ενισχυμένος. Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να αναλύσουμε τα ονόματα αλλά ο ΑΡΗΣ χρειάζεται παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά. Υπάρχουν αυτοί οι παίκτες παρά το απαγορευτικό των μεταγραφών αλλά το θέμα είναι να βρεθεί ο τρόπος για να έρθουν. Όπως θα πρέπει να δούμε και τη νέα διοίκηση να αντιδράει για τα διαιτητικά αίσχη. Καιρός να ακούσουμε και μια ανακοίνωση διαμαρτυρίας από την ομάδα μας. Μόνο εμείς δεν έχουμε βγάλει...  Μπράβο στον κόσμο που έδωσε το παρόν στους Ζωσιμάδες και ντροπή για όλους αυτούς που θέλουν να λέγονται Αρειανοί αλλά πανηγυρίζουν σήμερα γιατί δεν γουστάρουν πρόσωπα και καταστάσεις.... Ρε σε πείσμα εχθρών και φίλων ο ΑΡΗΣ ΘΑ ΣΩΘΕΙ!

Οι κακές συνήθειες δύσκολα κόβονται και έτσι ο ΑΡΗΣ μας για ακόμη μια φορά πέταξε 2 βαθμούς εξαιτίας της αμυντικής αδράνειας και της κακής εκτίμησης του Σ.Διούδη. Σε ένα παιχνίδι που μπορεί να μην εντυπωσιάσαμε αλλά έτσι όπως εξελίχθηκε μπορούσαμε να πάρουμε τη νίκη με την μεγάλη ευκαιρία του Μανιά στις καθυστερήσεις του αγώνα. Ενώ ειδική αναφορά θα πρέπει να κάνουμε στο γεγονός ότι ύστερα από περίπου 8 μήνες κερδίσαμε πέναλτι και κατά διαβολική σύμπτωση πάλι κατά του Αστέρα Τρίπολης.

Το παιχνίδι από την αρχή φάνηκε ότι θα είναι αρκετά δύσκολο μιας και οι παίκτες του Αστέρα Τρίπολης είτε λόγω της δικής μας αδυναμίας είτε λόγω καλής ημέρας έδειχναν σαφώς πιο δραστήριοι και δυναμικοί από τους παίκτες μας. Ευκαιρίες δεν υπήρχαν σημαντικές αλλά όπως είπαμε στην εισαγωγή ο φετινός ΑΡΗΣ ακόμη και όταν δεν υπάρχει κίνδυνος μπορεί από μόνος του να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις κάτι που έγινε στο 26'. Αδράνεια της άμυνας και βόλεϊ μέσα στην μικρή περιοχή μας με τον Διούδη κολλημένο στη γραμμή της εστίας και τον Σέτι να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα με κοντινή κεφαλιά. Σίγουρα ο Διούδης μπορεί να είναι μεγάλο ταλέντο αλλά αυτή η απειρία του στις εξόδους έχει στοιχίσει μιας και φάσεις σαν αυτές μέσα στη μικρή περιοχή είναι φάσεις που πρέπει να τις καθαρίζει με τον τερματοφύλακα. Και ο ΑΡΗΣ φέτος έχει φάει πολλά γκολ μέσα από την μικρή περιοχή. Η επιλογή του Μιλίνκοβιτς να δώσει άλλη μια ευκαιρία στον Σουνά μπορεί σαν ιδέα ενός πιο δημιουργικού παίκτη στην θεωρία να ήταν σωστή αλλά στην πράξη αποδείχθηκε λανθασμένη. Δυστυχώς ο νεαρός αθλητής ούτε σήμερα μπόρεσε να βοηθήσει τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά με αποτέλεσμα η ομάδα να έμοιαζε πάλι ασύνδετη αλλά και οι παίκτες του Αστέρα να βρίσκουν ακόμη λιγότερη αντίσταση στο δρόμο προς τη μεγάλη περιοχή. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα όταν στη θέση του Σουνά μπήκε ο Ηρακλής και τουλάχιστον η ομάδα αμυντικά "έσφιξε" περισσότερο και μπόρεσε να κλέψει μπάλες και να βγει πιο μπροστά. Μέχρι τότε βλέπαμε τους Αγκάνθο, Τάτο και Μανιά να γυρνάνε πολύ πίσω για να κουβαλήσουν την μπάλα με αποτέλεσμα να εξουδετερώνονται πολύ πιο πριν γίνουν απειλητικοί. Ενώ και η είσοδος του Τσουκάνη έδωσε μεγαλύτερη οντότητα στην πλευρά του και ξαφνικά ο ΑΡΗΣ άρχισε να φαίνεται πιο απειλητικός. Το θαύμα έγινε, το πέναλτι δόθηκε αλλά ο Αγκάνθο μας γέμισε προς στιγμή με απογοήτευση. Κάτι που ευτυχώς το διόρθωσε μετά από λίγο όπου με ωραία κεφαλιά εκμεταλλεύτηκε στο απόλυτο τη σέντρα του Τάτου. Στη συνέχεια το παιχνίδι έγινε άναρχο, η άμυνα μας στις αντεπιθέσεις του Αστέρα έμοιαζε ανοιχτή σαν χωνί αλλά ο Μανιάς ήταν αυτός στις καθυστερήσεις που έχασε την ευκαιρία του αγώνα. Κοντρόλαρε ιδανικά την έξυπνη πάσα του Αγκάνθο, κινήθηκε ωραία προς τη μεγάλη περιοχή αλλά εκεί πήγε να κάνει το κάτι παραπάνω με αποτέλεσμα να χαθεί μοναδική ευκαιρία για να γίνει το 2-1 και ο ΑΡΗΣ να ανασάνει.

Άλλο ένα εντός έδρας παιχνίδι πέρασε ανεκμετάλλευτο με την εικόνα της ομάδος να μην δείχνει κάτι διαφορετικό. Όταν λοιπόν αυτή την αγωνιστική εικόνα τη συνοδεύουν και δηλώσεις περί ανάγκης 9 μεταγραφικών κινήσεων τότε συγγνώμη αγαπητέ Μιλίνκοβιτς αλλά το παιχνίδι το έχεις χάσει. Το άδειασμα του Σέρβου προς τους παίκτες όσο αληθινό και αν είναι, δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ με τα γνωστά οικονομικά προβλήματα και την απαγόρευση μεταγραφών. Όλοι το βλέπουμε και το λέμε ότι ο ΑΡΗΣ χρειάζεται μεταγραφική ενίσχυση αλλά εσύ σαν προπονητής πρέπει να εμπνεύσεις και κάποια στιγμή τους παίκτες σου να δώσουν το κάτι παραπάνω και όχι απλά να επιβεβαιώνεις όλους αυτούς που μιλάνε κατά των παικτών. Ενώ και η αναφορά του σε Ηλιάδη και Σκόρδα δείχνει ότι άνθρωπος έχει χάσει κυριολεκτικά την μπάλα... Όπως λοιπόν έχει χάσει την μπάλα ο Μιλίνκοβιτς έτσι ακριβώς έχουν χάσει την μπάλα και πολλοί συνΑρειανοί μας. Τα συνθήματα ενός κομματιού της Θ3 κατά του Λ.Σκόρδα(του μοναδικού ανθρώπου που παρουσιάστηκε στο κάλεσμα σωτηρίας της ΚΜΑ) που προκάλεσαν το έντονο γιουχάρισμα όλου του υπόλοιπου κόσμου που βρισκόταν στο Κλ.Βικελίδης  μόνο βοήθεια προς τον ΑΡΗ δεν προσφέρουν. Είναι λυπηρό ακόμη και τώρα κάποιοι συνΑρειανοί να βάζουν τα "προσωπικά" τους πάνω από το καλό του ΑΡΗ. Τέτοιες συμπεριφορές όχι μόνο δεν πρόκειται να σώσουν την ομάδα αλλά αντιθέτως θα τη σπρώξουν στο γκρεμό... Αφήστε τον να σώσει την ομάδα και το καλοκαίρι τον ξαναδιώχνετε και έρχονται τα "βουνά" και οι λεφτάδες. Ο ΑΡΗΣ ΝΑ ΣΩΘΕΙ...

Όταν ο δεύτερος της βαθμολογίας μπαογκ αισθάνεται  τυχερός που "γλιτώνει" μόνο με 4 τεμάχια από τον πρωταθλητή Ολυμπιακό τότε κάθε προγνωστικό και ντροπιαστική στοιχηματική απόδοση εις βάρος της ομάδος μας δικαιολογείται. Αυτό μπορεί να ισχύει για όλη την υπόλοιπη φίλαθλη Ελλάδα αλλά όχι για τον Αρειανό οπαδό που έχει δει αμέτρητες φορές την ομάδα του υπό αντίξοες συνθήκες να υπερβαίνει τις δυνατότητες της και να κάνει το "θαύμα" της. Άλλωστε κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι και πέρσι ο Ολυμπιακός ήρθε στο Κλ.Βικελίδης σαν ακλόνητο φαβορί απέναντι σε μια ομάδα που ψαχνόταν και χρειάστηκε τη βοήθεια του Αρετόπουλου για να ισοφαρίσει 2 φορές και να φύγει ικανοποιημένος με τον βαθμό της ισοπαλίας. Αυτό το τελευταίο πρέπει να έχουν οι παίκτες μας στο μυαλό τους και να παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις σε ένα παιχνίδι που σχεδόν όλη η Ελλάδα τους θεωρεί χαμένους πριν τη σέντρα.

Πέρα από τη διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες ο Ζ.Μιλίνκοβιτς έχει να αντιμετωπίσει πολλές και σημαντικές απουσίες όπως αυτές των Ουντότζι, Τσουμάνη, Ψυχογιού, Αγγελούδη, Ηρακλή, Παπαδόπουλου, Ίμπε, Πουλίδο, Ρένια με πολλούς από αυτούς το πιο πιθανό να ήταν να ξεκινήσουν στη βασική 11αδα. Πάντως για να λέμε την αλήθεια στον φετινό ΑΡΗ το να λογίζεται κάποιος παίκτης σαν βασικός και αναντικατάστατος είναι κάτι σαν ανέκδοτο. Πέρα από 1-2 παίκτες που έχουν δείξει μια σχετική σταθερότητα σε όλο το πρωτάθλημα όλοι οι υπόλοιποι κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και η απουσία τους ή  παρουσίας πολλές φορές περνάει απαρατήρητη. Όταν λοιπόν σαν ομάδα δεν έχεις ούτε την ποιότητα, ούτε την χημεία το μόνο που σου μένει να αντιπαρατάξεις απέναντι στον αντίπαλο σου είναι πάθος, δύναμη και αποφασιστικότητα για τη νίκη. Κάπως έτσι λοιπόν θα κατεβάσει ο Ζ.Μιλίνκοβιτς την ομάδα του, ελπίζοντας ότι παίκτες όπως ο Μανιάς, ο Σταυρόπουλος, ο Σουνάς, ο Μαργαρίτης, ο Καραγκούνης αλλά και οι Οικονομόπουλος και Νταμαρλής που δεν έχουν τόσες πολλές συμμετοχές θα αρπάξουν την ευκαιρία από τα μαλλιά σε ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι και θα τον δικαιώσουν. Η παρουσία του Αγκάνθο στην αποστολή είναι σημείο αναφοράς για τη σημερινή αναμέτρηση, αλλά το αν θα ξεκινήσει ή θα μπει σαν αλλαγή είναι άλλο θέμα. Ότι ο Ολυμπιακός είναι κλάσεις ανώτερος κανείς δεν το αμφισβητεί και είναι κάτι το δεδομένο. Το ερωτηματικό όμως σε αυτό το παιχνίδι είναι πως θα παρουσιαστεί ο ΑΡΗΣ μας που η αλήθεια είναι ότι πέρα από μερικά καλά δεκαπεντάλεπτα δεν έχει δείξει κάτι παραπάνω. .Αν λοιπόν σήμερα οι παίκτες μας κατέβουν αποφασισμένοι για να διαψεύσουν τους επικριτές τους, τότε πολύ πιθανό ο Ολυμπιακός να βρεθεί για ακόμη μια φορά στο Κλ.Βικελίδης προ δυσάρεστων εκπλήξεων!

Σε αυτή την προσπάθεια όπως σχεδόν σε κάθε αγώνα η ομάδα μας δεν θα είναι μόνη της. Με ένα Κλ.Βικελίδης σχεδόν γεμάτο όπως αναμένεται να είναι αν οι παίκτες μας αφουγκραστούν τη δίψα του κόσμου για νίκη τότε μπορεί να βγάλουν στα πόδια τους φτερά και να στείλουν τον αήτητο Ολυμπιακό στο καναβάτσο. Ας παραδειγματιστούν από αυτόν τον κόσμο που παρά την απογοήτευση από τα αρνητικά αποτελέσματα και την αγανάκτηση από τις συνεχόμενες κοροϊδίες από τον κ.Ηλιάδη(και όχι μόνο) θα είναι εκεί να παλέψει με τον δικό του τρόπο. Όλοι λοιπόν από νωρίς στο Κλ.Βικελίδης με μοναδική σκέψη στο μυαλό μας τη νίκη και τίποτα παραπάνω. Διαμαρτυρίες και ξεσπάσματα δεν έχουν θέση όταν η αγαπημένη μας ομάδα παλεύει για τη νίκη. 11 μαχητές με τον κόσμο στο πλευρό τους, ορκισμένοι για τη νίκη!

Σε ένα άκρως σαδιστικό για όλους τους Αρειανούς παιχνίδι, η ομάδα κατάφερε να μας πάει από την κόλαση στον παράδεισο και τελικά να μας οδηγήσει στο απόλυτο τίποτα παρατείνοντας και αγωνιστικά την αμηχανία και το μούδιασμα που βιώνουμε στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ εδώ και αρκετές ημέρες. Χάρη στη βοήθεια της τύχης, τον ποδοσφαιρικό εγωισμό και ταλέντο του Α.Τάτου η ομάδα μας από εκεί που φαινόταν να έχει παραδοθεί στην ανωτερότητα του Εργοτέλη κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι και να βρεθεί μια ανάσα από μια ανατροπή τεράστιας βαθμολογικής και ψυχολογικής σημασίας.  Και όμως σαν οι παίκτες να μην μπορούσαν να πιστέψουν στην τροπή που είχε πάρει το παιχνίδι και δείχνοντας τη γνωστή ποδοσφαιρική αφέλεια που χαρακτηρίζει την ομάδα μας κυρίως στην αμυντική της λειτουργίας δεν μπόρεσε να αντέξει και στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων δέχθηκε την ισοφάριση. Ένα αποτέλεσμα που δεν αλλάζει απολύτως τίποτα και απλά παρατείνει την αγωνία μας.

Καθαρά αγωνιστικά ο ΑΡΗΣ θα μπορούσε να πει κανείς ότι επανέλαβε ακριβώς την ίδια εμφάνιση της προηγούμενης αγωνιστικής με τον Πανθρακικό. Δεν μπόρεσε  να ελέγξει τον ρυθμό, δεν μπόρεσε να αγχώσει τον αντίπαλο και οι φορές που κατάφερε να απειλήσει ήταν ελάχιστες. Την ίδια στιγμή που αν και τα 3 αμυντικά χαφ που επέλεξε ο Μιλίνκοβιτς έχουν κυρίως αμυντικά χαρακτηριστικά δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τις επελάσεις των παικτών του Εργοτέλη και το 0-0 του Α' ημιχρόνου έμοιαζε κυρίως αποτέλεσμα της καλής εμφάνισης του Διούδη αλλά και της τύχης μιας και ο Εργοτέλης είχε 2 δοκάρια. Ίδια εικόνα και στην επανάληψη μόνο που η τύχη σταμάτησε να μας χαμογελάει και ο Εργοτέλης έκανε το 2-0. Εκεί λοιπόν που το παιχνίδι έμοιαζε χαμένο ο Μιλίνκοβιτς αποφάσισε να περάσει τον Α.Τάτο με αποτέλεσμα να αλλάξει δραματικά η εικόνα της ομάδος μας και από το πουθενά να προηγούμαστε με 2-3. Η είσοδος του Πουλίδο λίγο πριν τη λήξη του αγώνα έμοιαζε με λογική κίνηση από τον Σέρβο που θέλησε να θωρακίσει την άμυνα μας και να κλειδώσει το νικηφόρο αποτέλεσμα. Δυστυχώς ο Ισπανός αμυντικός με την κακή αντίδραση του στο τελευταίο λεπτό του αγώνα πιστοποίησε την κακή περίοδο που διανύει και δικαίωσε όλους αυτούς που υποστηρίζουν ότι ο φετινός Πουλίδο είναι ανάξιος εμπιστοσύνης. Το ότι ο Εργοτέλης πριν την ισοφάριση είχε άλλη μια σπουδαία ευκαιρία που κατέληξε στο δοκάρι δείχνει ότι γενικά η άμυνα μας πελαγοδρομούσε και οι παίκτες μας αδυνατούσαν να πιστέψουν στη νίκη. Δεν ξέρω αν απλά ο Μιλίνκοβιτς δεν πρόλαβε να περάσει νωρίτερα τον Α.Τάτο αλλά το να ρισκάρεις τη συμμετοχή ενός τραυματισμένου παίκτη 25' πριν τη λήξη του αγώνα με το σκορ 2-0 μόνο λογικό δεν φαντάζει. Όπως γεννάει απορίες το ότι ο Α.Τάτος που όπως αποδείχθηκε μπορούσε να αγωνιστεί δεν πέρασε από την αρχή του Β ημιχρόνου όταν το σκορ ήταν 0-0.  Πολλά τα ερωτηματικά γύρω από τον τρόπο που διαχειρίζεται το υλικό του ο Ζ.Μιλίνκοβιτς και κυρίως για τις σχέσεις του με τους Ισπανούς. Σήμερα φάνηκε ότι παίκτες με προσωπικότητα όπως είναι ο Α.Τάτος, ο Σ.Ουντότζι αλλά και ο Ντ.Αγκάνθο είναι απαραίτητοι για την ομάδα ακόμη και αν αγωνίζονται με ένα πόδι. Για αυτό λοιπόν θα πρέπει να "πεισθεί" ο Αγκάνθο έστω για λίγα λεπτά να σφίγγει τα δόντια όπως τόσες φορές έχει κάνει κατά το παρελθόν και να βοηθήσει την ομάδα. Κατά τα άλλα κρατάμε την αγωνιστική ανάσταση του Α.Τάτου και την παρουσία του Μανιά για ακόμη ένα παιχνίδι. 

Η ισοπαλία δεν είναι αρκετή για να βοηθήσει αυτή την ομάδα να επουλώσει τις πληγές της. Ο τρόπος μάλιστα που ήρθε αυτό το 3-3 φανέρωσε τη γύμνια της ομάδος. Το να ρίξεις τις ευθύνες στον Μιλίνκοβιτς μπορεί ως ένα σημείο να ξενίζει αλλά με αυτά τα αποτελέσματα και με την αδυναμία του Σέρβου να εμπνεύσει τους "πρωτοκλασάτους" παίκτες της ομάδος να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό ίσως να πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και την προοπτική αντικατάστασης του. Μπορεί υπό διαφορετικές συνθήκες να ήταν εξαιρετικός, με τις υπάρχουσες όμως δείχνει να μην μπορεί να ανταπεξέλθει. Όπως κάτι ανάλογο ισχύει και για τη διοίκηση Ηλιάδη που μέσα στο πλαίσιο του γνωστού καθησυχασμού μας είχαν ενημερώσει ότι έχουν κάνει τις κινήσεις τους για το πρόβλημα με τη διαιτησία. Το τι αποτέλεσμα είχαν αυτές οι κινήσεις το είδαμε και σήμερα όπου πιο καθαρή περίπτωση για χέρι δύσκολα θα βρει να σφυρίξει ο Τριτσώνης. Αλλά ας μην ξεχνιόμαστε ότι η διοίκηση Ηλιάδη δεν φέρει ευθύνη μιας και κάνει ότι καλύτερο μπορεί και είναι σε όλα συνεπής.  Η φετινή χρονιά θυμίζει ολοένα και περισσότερο την περσινή. Μάλιστα θα μπορούσε να πει κανείς ότι πράγματα είναι σαφώς χειρότερα και ότι οι περσινές αστείες διοικητικές κινήσεις πανικού με συχνές ομιλίες του κάθε τυχαίου παράγοντα στους παίκτες, οι συνεχόμενες αλλαγές προπονητών και τα γεύματα συσπείρωσης των συνταξιούχων ήταν σαφώς καλύτερα από το απόλυτο τίποτα της διοίκηση Ηλιάδη. Εκεί μας έχουν καταντήσει. Μετά τον Κοέλιο να ψάχνουμε και τον Ψηφίδη να οργανώσει τραπέζι... Το θέμα είναι τι θα κάνουμε εμείς. Θα περιμένουμε 3 αγωνιστικές πριν το τέλος ή θα αναλάβουμε δράση από τώρα!

Την ώρα που το ενδιαφέρον όλου του κόσμου του ΑΡΗ έχει επικεντρωθεί στο επενδυτικό ενδιαφέρον που δείχνει ο κ.Κωσταντινίδης υπάρχει και μια ομάδα που ταξιδεύει στην Κρήτη για να παλέψει για την επιβίωση της εντός των 4 γραμμών. Εκεί όλα τα θα και οι ελπίδες περνάνε σε δεύτερη μοίρα και ο Ζ.Μιλίνκοβιτς και οι παίκτες του θα πρέπει επιτέλους να αποδείξουν ότι αξίζουν κάτι παραπάνω και ότι κακώς όλοι μας έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας στην μεταγραφική ενίσχυση του Ιανουαρίου. Εμπόδιο στην προσπάθεια της ομάδος μας να φθάσει στη νίκη είναι οι απουσίες και τα μικροπροβλήματα λόγω τραυματισμών ενώ στα θετικά θα πρέπει να λογίσουμε τη συμμετοχή του Πουλίδο στην αποστολή. Κάτι που δεν ισχύει για τον έτερο Ισπανό που συνεχίζει να δηλώνει τραυματίας.

Υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες και μέσα σε ένα κλίμα έντονης κριτικής ο Ζ.Μιλίνκοβιτς θα πρέπει να βρει τις λύσεις ώστε ο ΑΡΗΣ να φύγει νικητής. Το έκανε 2 φορές εκτός έδρας με Βέροια και Πανιώνιο αλλά όταν η εικόνα σου δεν πείθει και η διαιτησία όπως συνήθως είναι κόντρα θα πρέπει να κάνεις το κάτι παραπάνω για να πετύχεις το επιθυμητό. Ο Μανιάς άνοιξε λογαριασμό με τα δίχτυα, ο Τσουμάνης έδειξε ότι όταν τα μπακ ανεβαίνουν όλα  μπορούν να αλλάξουν αλλά όταν στα μετόπισθεν έχεις μια τόσο αστεία άμυνα τίποτα δεν είναι αρκετό για πάρεις τους 3 βαθμούς. Και όταν μιλάμε για άμυνα σε καμία περίπτωση δεν επικεντρωνόμαστε στον τραγικό φέτος Πουλίδο αλλά σε ολόκληρη την αμυντική λειτουργία της ομάδος. Επιτέλους θα πρέπει να δούμε πίεση και δυνατά μαρκαρίσματα που θα ξεκινάνε από τους επιθετικούς και θα κορυφώνονται στην αμυντική τετράδα. Η άμυνα με τα μάτια και η συνεχής οπισθοχώρηση προφανώς και δεν αποδίδει για αυτό και θα πρέπει ο Μιλίνκοβιτς να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό και να μεταφέρει την πίεση πιο ψηλά και όχι στη μεγάλη περιοχή μας. Διαφορετικά όσο ωραία και αν σταθεί η ομάδα μας μεσοεπιθετικά το πιο πιθανό είναι να ξαναδούμε μια ή δύο στιγμές αμυντικής αφέλειας που θα στοιχίσει. Πλάνα για 11αδα δεν νομίζω ότι έχει σημασία να αναφέρουμε μιας και οι 3 βασικοί Τάτος, Ουντότζι και Ηρακλής είναι αμφίβολοι και θα αποφασισθεί κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή η συμμετοχή τους. Όσο για τον Εργοτέλη ίσως η εικόνα του να είναι ακόμη καλύτερη από τη βαθμολογική του θέση και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίσει μιας και έχει ως πρώτο σκορερ τον Διαμαντάκο που πέρσι με τη φανέλα του ΑΡΗ σε μια πολύ δύσκολη χρονιά πέρασε και δεν ακούμπησε. Αυτό κυρίως για τις κρίσεις που γίνονται γύρω από το υλικό της ομάδος μας αλλά και τον τρόπο που ο εκάστοτε προπονητής διαχειρίζεται το υλικό του. 

Δύσκολο παιχνίδι που ο ΑΡΗΣ μας θα πρέπει να κάνει την έκπληξη για να πάρει βαθμολογική ανάσα. Αν και ο Μιλίνκοβιτς σε γενικές γραμμές είναι συμπαθής οι συνεχόμενες αποτυχίες, οι πολλές απότομες αλλαγές στον καταρτισμό της 11αδα και το όλο θέμα που έχει δημιουργηθεί με τους 2 Ισπανούς με αποκορύφωμα τη μη συμμετοχή του Αγκάνθο και την "άστοχη" αλλαγή του Πουλίδο λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου στον αγώνα με τον Πανθρακικό θυμίζει κάτι από τον Αλκαράθ λίγο πριν το "κύκνειο άσμα" του στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Κέρκυρα. Ευχή όλων μας ο Μιλίνκοβιτς να βρει τη σωστή συνταγή, οι παίκτες του να τον δικαιώσουν, ο ΑΡΗΣ να φύγει νικητής από την Κρήτη και ο Αρειανός να κουνήσει αμυδρά τα χείλη του σε μια προσπάθεια να σχηματίσει χαμόγελο. Μια νέα ήττα με την εικόνα που έχει η ομάδα και το δεδομένο πρόβλημα που υπάρχει στα αποδυτήρια λίγο πριν την μεταγραφική περίοδο μπορεί να φέρει τον Μιλίνκοβιτς μια ανάσα από την έξοδο. Ένα σενάριο που δεν θέλουμε να το ζήσουμε μιας και οι αλλαγές προπονητών είναι η τελευταία λύση. Για αυτό Αρειανάρα κάνε μας τη χάρη και πάρε το διπλό!