Μπορεί σε αρκετούς να ξενίζει αυτή η απότομη αλλαγή κλίματος στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ αλλά όταν βρίσκεσαι στη δεύτερη συνεχομένη χρονιά οικονομικής εξυγίανσης - επιβίωσης και έχεις ξεκινήσει όσο χειρότερα μπορούσες τότε ναι μια εκτός έδρας νίκη επι μιας ανταγωνίστριας ομάδας όπως είναι ο Πανιώνιος μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Άλλωστε δεν νομίζω κανείς να περίμενε από τον φετινό ΑΡΗ σπουδαία πράγματα παρά μια πιο σταθερή πορεία, μακριά από επικίνδυνες καταστάσεις με στόχο να μπουν οι βάσεις για κάτι σαφώς καλύτερο στο μέλλον από αυτό που βιώνουμε σήμερα. Η "είδηση" όπως την έχουν καταντήσει οι διοικήσεις των τελευταίων περί πληρωμών δείχνει ότι τα αυτονόητα αρχίζουν και ισχύουν και πάλι για τον ΑΡΗ μας και αυτό σίγουρα αποτελεί ένα βηματάκι προόδου.

Μέσα σε αυτό το διαφοροποιημένο θετικό κλίμα ο Ζ.Μιλίνκοβιτς και οι παίκτες του έχουν την ιδανική ευκαιρία για να διορθώσουν τα πολλά κακώς κείμενα και να φανούν σαφώς πιο έτοιμοι στο κρίσιμο παιχνίδι με τη Βέροια. Μια δεύτερη συνεχόμενη νίκη επι ομάδα με τους ίδιους στόχους κατευθείαν θα επαναφέρει τους σφυγμούς του Αρειανού σε φυσιολογικά επίπεδα και άπαντες θα αρχίσουν να κοιτάνε προς άλλη πλευρά στην αναζήτηση τους για τις ομάδες που θα κινδυνέψουν. Όχι ότι με 2 νίκες στη σειρά πετυχαίνεις κάτι αλλά σε αυτό το πρωτάθλημα η καλή ψυχολογία και τα μικρά νικηφόρα σερί που μπορεί να κάνει μια αλλάζουν δραματικά τον βαθμολογικό χάρτη. Στα τεχνικά θέματα εκεί που θα πρέπει να επικεντρωθεί ο Ζ.Μιλίνκοβιτς είναι στα αμυντικά χαφ. Μετά απο 7 αγώνες και διάφορες δοκιμές στις συγκεκριμένες θέσεις μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι οι Οικονομόπουλος και Ηρακλής τα πήγαν πιο καλά από όλους. Ενώ και ο Νταμαρλής που μπήκε σαν αλλαγή ήταν αρκετά καλός. Σίγουρα κανείς από τους 3 προαναφερθέντες δεν έχει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του Παπαδόπουλου αλλά ίσως θα πρέπει να σκεφτούμε ότι σε αυτόν τον ΑΡΗ, με αυτούς τους στόχους που έχει στο φετινό τραγικό Ελληνικό πρωτάθλημα ίσως η ποιότητα και τα τεχνικά προσόντα ενός παίκτη περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Θα είναι κρίμα στο παιχνίδι με τη Βέροια να δούμε κινήσεις που να επαναφέρουν τα προβλήματα στο προσκήνιο παρά να τα λύνουν. Η αλήθεια πάντως είναι ότι ως τώρα ο Μιλίνκοβιτς έχει αποδειχθεί σε τεράστιο βαθμό σωστός στις επιλογές του ενώ για την ώρα φαντάζει και αρκετά δίκαος, χωρίς τις κλασσικές εμμονές που βλέπουμε συχνά πυκνά από διάφορους προπονητές με συγκεκριμένους παίκτες.

Πρώτη νίκη, πληρωμές από τη διοίκηση, 2 εβδομάδες ανασύνταξη δυνάμεων και προετοιμασία, παιχνίδι με τη Βέροια στο Καυτατζόγλειο ή στο "εξοχικό" μας και ο ξεσηκωμός του κόσμου είναι τα πατήματα όλων όσων αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ για μια καλύτερη συνέχεια. Αυτό που λείπει τα τελευταία χρόνια είναι η αυτοπεποίθηση και η πίστη ότι μπορούμε να πετύχουμε κάτι καλό. Αυτοί που θα πρέπει να μας κάνουν να πιστέψουμε στις δυνατότητες της ομάδος είναι οι παίκτες και ο προπονητής αφού πρώτα φυσικά πιστέψουν οι ίδιοι στις δικές τους δυνάμεις. Όλα τα άλλα έρχονται από μόνα τους!

ΥΓ. Διαβάζοντας τις αναφορές για τις πληρωμές από την ΠΑΕ με συγκεκριμένα νούμερα από 150.000 ευρώ μέχρι 390.000 ευρώ ειλικρινά αναρωτιέμαι πόσοι συνΑρειανοί δίνουν βάση σε όλα αυτά. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλοί από αυτούς που σπεύδουν να μας ενημερώσουν με λεπτομέρειες για τις πληρωμές στην ΠΑΕ μας ενημέρωναν επι χρόνια ότι όλοι ήταν πληρωμένοι, ότι ο ΑΡΗΣ ήταν πρωταθλητής των χορηγιών, ότι είχαμε κερδοφορία 800.000 ευρώ και ότι ο "κρυφός" μεγαλοεπενδυτής είχε ήδη βάλει γύρω στα 450.000 ευρώ λίγο πριν "ξεψυχήσει" η διοίκηση Αθανασιάδη. Που ξέρεις, αύριο, μεθαύριο μπορεί να μας πουν πάλι ότι αυτή την πληροφόρηση είχαμε ή απλά συγνώμη λάθος...

Μετά από 6 ανεπιτυχής προσπάθειες ήρθε η ώρα να χαμογελάσουμε και εμείς λιγάκι και να γευτούμε τη χαρά της νίκης. Το εκπληκτικό γκολ του Ουντότζι 2' πριν την συμπλήρωση του ενενηντάλεπτου ήταν η βαθμολογική και η ψυχολογική ένεση που αναζητούσε η ομάδα μας εδώ και πολύ καιρό. Πλέον ο Μιλίνκοβιτς θα μπορεί να δουλέψει με λιγότερη πίεση με τους παίκτες και να δει την συνέχεια του πρωταθλήματος πολύ πιο ψύχραιμα. Όχι ότι πετύχαμε κάτι και μπορούμε να είμαστε άνετοι αλλά υπάρχει διαφορά να παλεύεις με το βάρος της επιθετικής δυστοκίας και της βαθμολογικής λειψυδρίας.

Οι απουσίες στο χώρο του κέντρου ήταν εδώ και μέρες γνωστές και ο Μιλίνκοβιτς έπραξε με βάση τη κοινή λογική.  Επιλέγοντας Οικονομόπουλο και Ηρακλή στα αμυντικά χαφ ο ΑΡΗΣ είχε ίσως την καλύτερη αμυντική λειτουργία στο χώρο του κέντρου από την αρχή της χρονιάς. Αυτή τη φορά η άμυνα μας προδόθηκε από τα πλάγια όπου ο Ψυχογιός στη φάση του γκολ αλλά και ο Τσουμάνης με την βλακώδη αποβολή του πλήγωσαν την ομάδα. Αντίθετως η πολύ κακή ημέρα που βρέθηκε ο Διούδης αλλά και το λάθος του Πουλίδο στη ξαφνικό γέμισμα προς τον Αραβίδη δεν στοίχισαν. Παρόλα αυτά ο Μιλίνκοβιτς θα πρέπει να βρει τις λύσεις γιατί τα παραπάνω προβλήματα είναι σχεδόν μόνιμα και ακόμη και σε παιχνίδια σαν το σημερινό όπου ο αντίπαλος δεν μπόρεσε ούτε να πιέσει πολύ αλλά ούτε και να κάνει πολλές ευκαιρίες εύκολα να μπορούν να αποδειχθούν καθοριστικά. Μεσοεπιθετικά ο ΑΡΗΣ μπορεί να μην έκανε τις πολλές ευκαιρίες που έκανε σε παιχνίδια σαν και αυτό με την Ξάνθη και τον Λεβαδειακό αλλά η ποιοτική 4αδα των Αγκάνθο, Ουντότζι, Ίμπε και Τάτου για πρώτη φορά έβγαλε πολύ καλές συνεργασίες. Ίμπε και Τάτος μετά από καλή συνεργασία βρέθηκαν 2 φορές σε εξαιρετική θέση για να σκοράρουν ενώ και οι Ουντότζι και Αγκάνθο βρέθηκαν σε καλές θέσεις αλλά τα σουτ τους δεν βρήκαν στόχο.  Ο Αγκάνθο σήμερα έκλεισε στόματα. Για ακόμη μια φορά ο Ισπανός έδειξε ότι η ποδοσφαιρική εφυία που διαθέτει υπερτερεί κατά πολύ τις αδυναμίες του σε αθλητικά προσόντα και φυσική κατάσταση. Εκτός από το γκολ της ισοφάρισης που κινείται εξαιρετικά, σχεδόν σε όλο τον αγώνα έχει καταφέρει και έχει πάρει όλες τις διεκδικήσεις από τις μακρινές μπαλιές κόντρα σε παίκτες πολύ πιο ψηλούς και δυνατούς. Αν ο Τάτος ήταν ελαφρώς πιο δραστήριος και αποτελεσματικός ίσως ο ΑΡΗΣ να μπορούσε να είχε πάρει μια εύκολη νίκη από το πρώτο ημίχρονο που πατούσε σαφώς καλύτερα από τον αντίπαλο του.  Ο Πανιώνιος ήταν ακριβώς όπως τον περιμέναμε  και πέρα από τη δύναμη και τους ψευτοτσαμπουκάδες δεν είχε τίποτα παραπάνω να δείξει.

Το γκολ της νίκης ήρθε κόντρα στην ροή του αγώνα, κάτι φυσιολογικό από τη στιγμή που μείναμε με 10 παίκτες αλλά και ο Πανιώνιος δεν μπόρεσε να απειλήσει ουσιαστικά παρά την αριθμητική υπεροχή του. Η ομάδα από την αρχή όμως κατέβηκε σωστά στημένη, είχε πλάνο, είχε συνοχή και στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα που αγωνίστηκε με 11 παίκτες έδειξε ένα αρκετά συγκροτημένο πρόσωπο. Η σημερινή νίκη μπορεί να ήρθε από μια προσωπική ενέργεια του Ουντότζι αλλά νομίζω ότι πρόκειται για νίκη από τον πάγκο. Η προσπάθεια του Μιλίνκοβιτς να αλλάξει κάτι από την πρώτη ημέρα που ήρθε σήμερα δικαιώθηκε. Παιχνίδι με παιχνίδι η ομάδα έδειχνε βελτίωση αλλά μια το δοκάρι, μια το κοράκι δεν παίρναμε τη νίκη. Σήμερα ο ΑΡΗΣ τα είχε σχεδόν όλα και κόντρα σε μια ομάδα που έπαιξε κλασσικό αλήτικο ποδόσφαιρο όχι μόνο δεν μάσησε αλλά κατάφερε να ανατρέψει και το σκορ. Τελικά όσοι φωνάζανε ότι ο ΑΡΗΣ χρειάζεται πιο δυναμικούς παίκτες στον χώρο του κέντρου σήμερα δικαιώθηκαν. Τεχνίτης παίκτης ο Παπαδόπουλος, ντελικάτος ο Τριανταφυλλάκος, πολλά υποσχόμενος ο Σουνάς αλλά στις συγκεκριμένες θέσεις θέλει τσαμπουκά και δύναμη και σήμερα οι Οικονομόπουλος και Ηρακλής είχαν αυτά τα στοιχεία και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη σημερινή νίκη. Οι 2 εβδομάδες κενό είναι ιδανική ευκαιρία για τον Μιλίνκοβιτς να δουλέψει πιο σωστά με τους παίκτες του. Πλέον γνωρίζει πολύ καλύτερα το υλικό της ομάδος του, γνωρίζει σαφώς καλύτερα τις ιδιαίτερες συνθήκες του Ελληνικού πρωταθλήματος και φαίνεται να έχει βρει τα κουμπιά των παικτών του! Για όλους εμάς που επιτέλους χαμογελάσαμε, παρακαλάμε να είναι αυτό απλά η αρχή και την επόμενη αγωνιστική μετά από 2 εβδομάδες κόντρα στη Βέροια να μάθουμε ότι το παιχνίδι τελικά  θα γίνει στο Καυτατζόγλειο. ΠΑΜΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!!!!!

6 παιχνίδια έχουν περάσει χωρίς η ομάδα μας να γευτεί τη χαρά τη νίκης και αυτό ακριβώς θα επιδιώξει να πετύχει σήμερα στη Ν.Σμύρνη κόντρα στον Πανιώνιο. Απέναντι στην άλλη ομάδα του πρωταθλήματος που δεν έχει πάρει αδειοδότηση και δεν μπόρεσε να κάνει μεταγραφές επιβάλλεται η ομάδα μας να κερδίσει. Η παράδοση μπορεί να είναι εις βάρος της ομάδος μας αλλά όπως έχουν αλλάξει οι ισορροπίες στο Ελληνικό πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια πολλές από αυτές τις παραδόσεις έχουν πάει περίπατο.

Τα προβλήματα για τον Μιλίνκοβιτς δεν λείπουν αλλά αν θέλουμε να βλέπουμε τα πράγματα από μια πιο αισιόδοξη οπτική γωνία τότε θα πρέπει να βασιστούμε στα σημάδια βελτίωσης που δείχνει η ομάδα από τη πρώτη ημέρα που ανέλαβε ο Σέρβος προπονητής και να ευελπιστούμε αυτά τα σημάδια να μετουσιωθούν στους βαθμούς της νίκης. Με τους Παπαδόπουλο και Τριανταφυλλάκο να μένουν εκτός αποστολής λόγω τραυματισμού για πρώτη φορά φέτος ο ΑΡΗΣ μας θα κατέβει με νέα πρόσωπα στη συγκεκριμένη θέση. Σίγουρος πρέπει να θεωρείται ο Οικονομόπουλος που στον αγώνα με τον Παναιτωλικό μετά το κακό ξεκίνημα στο πρώτο ημίχρονο στην επανάληψη είχε καταλυτική παρουσία. Παρτενέρ του αναμένεται να είναι ο Ηρακλής που από όσο μπορώ να θυμηθώ δεν τον έχουμε ξαναδεί στη συγκεκριμένη θέση. Πάντως σίγουρα πρόκειται για μια πιο αποτελεσματική λύση σε σχέση με τον Σουνά που δυστυχώς έχει φανεί υπερβολικά "soft" στις ευκαιρίες που έχει πάρει τώρα και σε ένα παιχνίδι σαν και αυτό με τον Πανιώνιο που πιθανόν να κριθεί στη δύναμη ο ΑΡΗΣ χρειάζεται πιο "σκληρούς" παίκτες.  Τα βλέμματα όλων για ακόμη ένα παιχνίδι θα στραφούν πάνω στον Αγκάνθο για 2 σημαντικούς λόγους. Ο πρώτος καθαρά αγωνιστικός μιας και ο Ισπανός στο ντεμπούτο του στο Ελληνικό πρωτάθλημα απέναντι στον Παναιτωλικό αν και δεν ήταν αυτός  που θα θέλαμε έδειξε ότι ακόμη και στην κακή του ημέρα μπορεί να βοηθήσει. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την παρουσία του διαιτητή Στυλιάρα που τον απέβαλλε άδικα πέρσι στο καθοριστικό παιχνίδι με τον Ατρόμητο. Όλοι περιμένουν να δουν την αντίδραση του Ισπανού που καλό είναι να έχει στην άκρη του μυαλού ότι ο ΑΡΗΣ τον χρειάζεται και ανόητες κάρτες σαν και αυτή που δέχθηκε με τον Παναιτωλικό μπορεί να στοιχίσουν και άλλες αγωνιστικές απουσίας. Απο εκεί και πέρα πολλά θα περιμένουμε από την τριπλέτα Ουντότζι, Τάτου και Ίμπε που θα πρέπει να συνδυαστούν καλύτερα, να καταφέρουν να βρουν τον Αγκάνθο και να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα. Η αμυντική τετράδα δείχνει να έχει δέσει καλύτερα με τον Έλσνερ αλλά σήμερα σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι θα φάνει ακόμη καλύτερα αν το αμυντικό πρόβλημα έχει λυθεί σε μεγάλο βαθμό ή όχι. Ο Πανιώνιος δεν έχει να δείξει τίποτα διαφορετικό απο πέρσι. Με τσαμπουκά μας είχαν κερδίσει πέρσι με τσαμπουκά θα προσπαθήσουν και φέτος.

Παιχνίδια σαν και αυτό με τον Πανιώνιο έχουν διπλό βαθμολογικό ενδιαφέρον. Πέρα από τους 3 βαθμούς της νίκης είναι και το προβάδισμα έναντι ενός αντιπάλου με τους ίδιους στόχους με εσένα. Ο ΑΡΗΣ θα πρέπει να βάλει 2 ή 3 ομάδες από κάτω του  όσο γίνεται γρηγορότερα. Μια από τις ομάδες αυτές είναι ο Πανιώνιος. Σίγουρα όλοι θέλουμε τη νίκη αλλά νομίζω ότι το πιο σημαντικό από όλα είναι να μην ηττηθούμε. Γιατί αν ο φετινός ΑΡΗΣ έχει τις δυνατότητες να ανταπεξέλθει αλλά απλά χρειάζεται χρόνο μέχρι να διορθωθούν τα εγκλήματα που έγιναν το καλοκαίρι τότε καλό είναι μέχρι να διορθωθούν οι αντίπαλοι μας να μην έχουν ξεφύγει στη βαθμολογία. Τα λόγια περιττά, τα υπόλοιπα μέσα στο γήπεδο. ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ!

ΥΓ. Στυλιάρα το νου σου...

Στο απόλυτο μηδέν έμεινε η ομάδα μας σήμερα απέναντι στον Παναιτωλικό γεμίζοντας με ακόμη περισσότερη απογοήτευση τον ήδη πικραμένο κόσμο της ομάδος. Μάλιστα σήμερα ξεγυμνώθηκε εντελώς η ομάδα με όλα τα εγκλήματα του καλοκαιριού να αποκαλύπτονται σήμερα. Τριανταφυλλάκος, Τάτος, Παπαδόπουλος, Ψυχογιός και Ουντότζι αντιμετώπισαν προβλήματα τραυματισμού σε ανύποπτες φάσεις με αποτέλεσμα να γίνουν άνω κάτω τα πλάνα του Μιλίνκοβιτς. Οι συνεχόμενες κράμπες, η έλειψη δυνάμεων και οι αρκετοί μικροτραυματισμοί είναι η απόδειξη ότι η προετοιμασία το καλοκαίρι δεν ήταν αυτή που έπρεπε με τα αρνητικά αποτελέσματα της να μην φαίνονται μόνο σε θέματα τακτικής αλλά και στην φυσική κατάσταση των παικτών.

Με Αγκάνθο, Ουντότζι, Τάτο, Σταυρόπουλο και Παπαδόπουλο για πρώτη φορά μαζί όλοι πιστεύαμε ότι εύκολα ή δύσκολα θα έβρισκαν τον τρόπο να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα. Αντιθέτως όμως είδαμε κυρίως στο Α' ημίχρονο μια ομάδα χωρίς ενέργεια, τρεξίματα και πάθος για τη νίκη. Καμία διάθεση να ανέβουν ψηλά και να πιέσουν για το γκολ με αποτέλεσμα όλο το πρώτο ημίχρονο να κυλήσει χωρίς ουσιαστική ευκαιρία εκτός από το σουτ του Αγκάνθο που βρήκε στο δοκάρι για ακόμη μια φορά. Στο β ημίχρονο και με την είσοδο του  Ίμπε στο 57' , την αγωνιστική άνοδο του Οικονομόπουλου που άρχισε να βρίσκει τα πατήματα του μετά από το πολύ κακό του ξεκίνημα αλλά και τις εμπνεύσεις του Ουντότζι που σήμερα ήταν σαν τη μύγα μέσα στο γάλα σε σχέση  με τους συμπαίκτες η ομάδα κυνήγησε το γκολ, δημιούργησε ευκαιρίες αλλά δεν μπόρεσε να πετύχει το νικητήριο γκολ. Κακές συνεννοήσεις μεσοεπιθετικά, πολλά νεύρα και ακόμη περισσότερες οι βεβιασμένες ενέργειες σε ένα παιχνίδι που ο αντίπαλος παρουσιάστηκε κατώτερος του αναμενομένου και δεν πίεσε σχεδόν καθόλου. Μέχρι και ο Αγκάνθο δυσκολευόταν να κάνει ένα σωστό κοντρολ ή να δώσει μια καλή πάσα. Κάτι ανάλογο και από τον Τάτο που ούτε αυτός βρέθηκε σε καλή ημέρα. Παρόλα αυτά από αυτούς τους 2 παίκτες και από τον Ουντότζι περιμένουμε να κάνουν τη μια ξεχωριστή ενέργεια που θα αλλάξει την έκβαση του αγώνα. Η τύχη για ακόμη μια φορά μας γύρισε την πλάτη τόσο με τα σουτ των Αγκάνθο και Τάτου όσο και με την ανάποδη κεφαλιά του Οικονομόπουλου αλλά και την κοντινή προβολή του Ίμπε λίγο πριν τη λήξη του αγώνα. Αν ψάχνουμε να βρούμε κάτι θετικό από αυτο το άνευρο 0-0 είναι η άμυνα της ομάδος όπου σχετικά με προηγούμενα παιχνίδια έδειξε αρκετά πιο συμπαγής. Η παρουσία του Έλσνερ ως στόπερ που φαίνεται να του ταιριάζει πολύ πιο πολύ αλλά και η αγωνιστική άνοδος του Ίμπε που φαίνεται να έχει την ποιότητα που λείπει από την ομάδα. Ενώ με τον τραυματισμό του Τριανταφυλλάκου που μοιάζει να είναι ο φετινός Κοέλιο θα φανεί ξεκάθαρα στα επόμενα παιχνίδια αν αυτός ήταν το πρόβλημα στο χώρο του κέντρου. Ο Αγκάνθο μπορεί να απογοήτευσε σήμερα αλλά ουσιαστικά ήταν το πρώτο του επίσημο παιχνίδι με την "κανονική" ομάδα μιας και με τον Ολυμπιακού Βόλου αγωνίστηκε μερικά λεπτά και οι "αλλαγές" ήταν πάρα πολλές.

Βροντερό παρών από τους φίλους της ομάδος που παρά τα αρνητικά αποτελέσματα συνεχίζουν να στηρίζουν την ομάδα. Οι γιούχες στο τέλος δεν είναι ούτε διχασμός, ούτε ισοπέδωση, ούτε παραλογισμός. Είναι απλά ένα ξυπνητήρι για τους παίκτες μας που δείχνουν να κοιμούνται ήσυχοι αγνοώντας την καταστροφή που γίνεται σε αυτόν τον τεράστιο σύλλογο. Σίγουρα με αυτούς θα πορευτούμε μέχρι το τέλος, σίγουρα θα πρέπει να τους στηρίξουμε αλλά το να χειροκροτούμε την κάθε σωστή πάσα στα 2 μέτρα ή να λέμε δεν πειράζει και να τους χτυπάμε φιλικά στην πλάτη μετά από κάθε αρνητικό αποτέλεσμα όπως φαίνεται κάποιοι το εκλαμβάνουν ως "μαξιλαράκι" για κάθε βαθμολογική απώλεια. Όποιος δεν αντέχει, δεν μπορεί ή δεν θέλει ας το πει να τελειώνουμε και να πάρει άλλος τη θέση του. Ο ΑΡΗΣ έχει ανάγκη από παίκτες με αρ@@δια έτοιμους να τα δώσουν όλα πάνω στο χόρτο και όχι από ευθυνόφοβους που δεν βρίσκουν τη δύναμη για να δώσουν μια σωστή πάσα στον συμπαίκτη τους.  Όλοι σε εγρήγορση γιατί η υπομονή μας τελειώνει...

Η επανάληψη σχεδόν πάντα κουράζει, και όταν αυτή η επανάληψη περιλαμβάνει ατυχία, ποδοσφαιρική αφέλεια, διαιτητικά "λάθη" και το ίδιο αρνητικό αποτέλεσμα τότε πραγματικά μιλάμε για μια ανυπόφορη ψυχοφθόρα κατάσταση που έχει εξαντλήσει κάθε Αρειανό. Μετά την ολοκλήρωση της 5ης αγωνιστικής που μας βρίσκει στον πάτο της βαθμολογίας με μόλις 1 βαθμό θα πρέπει όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να λάβουν δράση. Πρώτος και καλύτερος ο κ.Ηλιάδης που με το που επιστρέψει από την Αμερική θα πρέπει να ασχοληθεί με φαινόμενο της διαιτησίας. 4 καθοριστικά σφυρίγματα σε 5 αγώνες αυτός ο ΑΡΗΣ στην κατάσταση που βρίσκεται δεν μπορεί να τα προσπεράσει έτσι απλά. Ενώ και οι παίκτες της ομάδος θα πρέπει επιτέλους να συγκεντρωθούν και να βρουν μόνοι τους το γιατρικό στην αμυντική λειτουργία γιατί αυτά τα φθηνά γκολ από το πουθενά σβήνουν κάθε σπίθα αισιοδοξίας για το μέλλον.

Σε ένα παιχνίδι βγαλμένο από τους εφιάλτες μας η Ξάνθη χωρίς να κάνει κάτι το σπουδαίο κατάφερε και πήρε μια εύκολη νίκη. Το επιθετικό κρεσέντο της ομάδος μας κυρίως στο ξεκίνημα του Β ημίχρονο δεν είχε ουσία κάτι που φάνηκε από το καλημέρα της αναμέτρησης με την μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Σταυρόπουλου. Ο Μαντάκης και ο βοηθός του κατάφεραν να μην δουν(!!!) το πέναλτι πάνω στον Τάτο που έβγαζε μάτια, ενώ και η φάση με τον Ψυχογιό θα μπορούσε να δοθεί επίσης. Η άμυνα για ακόμη μια φορά πρόδωσε ολόκληρη την ομάδα και ως ένα σημείο φαντάζει λογικό το ξεφούσκωμα μετά το δεύτερο γκολ. Όταν κάνεις μια τόσο καλή εμφάνιση επιθετικά, δεν μπορείς να σκοράρεις και τρως 2 τέτοια φθηνά γκολ τότε λογικό είναι να καταρρεύσεις. 10 ημέρες περίπου έχουν περάσει από τον ερχομό του Μιλίνκοβιτς και η μεταμόρφωση της ομάδος είναι εμφανέστατη. Το εκρηκτικό 15λεπτο του Β ημιχρόνου με τα 2 δοκάρια και οι συνολικά 15 τελικές  είναι η απόδειξη της δουλειάς που γίνεται.  Μετά τον Έλσνερ ήρθε και η σειρά του Ίμπε να δηλώσει παρών και να δείξει με τη σημερινή του παρουσία ότι ο Σέρβος προπονητής θα πρέπει να τον υπολογίζει στα αγωνιστικά του πλάνα. Ενώ και ο Ψυχογιός που από το προηγούμενο τεχνικό τιμ έμενε εκτός αποστολής προσφέρει λύσεις σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Σιγά σιγά βλέπουμε περισσότερους παίκτες να μπαίνουν στο παιχνίδι της ομάδος και να βοηθούν ώστε ο ΑΡΗΣ να παρουσιασθεί καλύτερος. Εκεί όμως που δεν φαίνεται να υπάρχει γιατρειά για την ώρα είναι η αμυντική λειτουργία της ομάδος. Για ακόμη ένα παιχνίδι ο "έμπειρος" Πουλίδο φάνηκε λίγος ενώ και ο Ηρακλής δεν δικαίωσε τον προπονητή. Ο Τσουμάνης αντί να παρουσιαστεί βελτιωμένος έκανε όσα λάθη δεν είχε κάνει τις 4 προηγούμενες αγωνιστικές μαζεμένα σήμερα. Ένα πρόβλημα που δεν περιορίζεται στους 4 της άμυνας αλλά ξεκινάει από πιο μπροστά όπου δεν υπάρχει καμία πίεση προς τους αντιπάλους στον χώρο του κέντρου. Η εμμονή στη χρησιμοποίηση του Τριανταφυλλάκου σε συνδυασμό με τον Έλσνερ συνθέτουν ένα αρκετά αργό δίδυμο χωρίς την απαραίτητη ενέργεια και δύναμη ώστε να κόψουν πάσες, να μπούν δυνατά σε διεκδικήσεις και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Αντιθέτως και σήμερα έδωσαν την ευκαιρία στους παίκτες της Ξάνθης να πάρουν με ευκολία την πρώτη μπάλα και χωρίς πίεση να προχωρήσουν προς την περιοχή μας ή να σπάσουν την μπάλα δεξιά και αριστερά με τεράστια ευκολία. Μπορεί ο Μιλίνκοβιτς να βλέπει 2 πιο ποιοτικούς παίκτες στα πρόσωπα των Έλσνερ και Τριανταφυλλάκο αλλά θα πρέπει να δει λίγο και τους Οικονομόπουλο και Νταμαρλή που είναι σαφώς πιο δυναμικοί παίκτες. Μόνο έτσι ίσως να βελτιωθεί η αμυντική λειτουργία της ομάδος και με λίγη τύχη παραπάνω από όση είχαμε(ΔΕΝ) σήμερα να βρούμε δίχτυα και να πάρουμε και κανένα αποτέλεσμα. 

Η ομάδα συνέχισε την ανοδική της πορεία αλλά χωρίς τους βαθμούς της νίκης όλη η προσπάθεια πάει στα σκουπίδια. Ενώ όσο η άμυνα δεν δείχνει να βελτιώνεται δύσκολα μπορούμε να αισιοδοξούμε ότι αυτή η βελτίωση θα φέρει και τα επιθυμητά αποτελέσματα. Φυσικά όπως είπαμε και στον εισαγωγή μας θα πρέπει επιτέλους η διοίκηση να ασχοληθεί με τη διαιτησία. Ο ΑΡΗΣ έχει τα χάλια του και αυτό δεν το αρνείται κανείς. Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι πατήμα για κανένα "κοράκι" για να δικαιολογήσει την ανικανότητα ή την σκοπιμότητα του.  Θα πρέπει επιτέλους να αρχίσουν να μας σέβονται γιατί αν από το ξεκίνημα της χρονιάς έχουμε τέτοια αντιμετώπιση κάποιος από όλους αυτούς τους μικρόψυχους ανθρώπους θα  την πληρώσει, γιατί η οργή του κόσμου δύσκολα θα συγκρατηθεί με αυτοη την αδικία που βιώνουμε. Ακόμη καλό είναι η διοίκηση να ψάχνει από τώρα να βρει τους τρόπους για να διορθώσει τον Ιανουάριο τα λάθη που έκανε το καλοκαίρι. Σίγουρα ο Μιλίνκοβιτς κάποια πράγματα όπως έχει δείξει μπορεί να τα διορθώσει αλλά θα πρέπει να έχει και το κατάλληλο υλικό και δυστυχώς στην άμυνα υλικό δεν υπάρχει... Συγχαρητήρια σε όλους όσους βρέθηκαν στη Ξάνθη για τη δυναμική τους παρουσία. Ο δρόμος της στήριξης είναι μονόδρομος για κάθε Αρειανό. Όλοι πονάμε από αυτό που βλέπουμε αλλά μόνο με στήριξη μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση. 

Συνέχεια στη βελτίωση που έδειξε κόντρα στο Λεβαδειακό θέλει να δώσει η ομάδα μας της Δευτέρα το απόγευμα στα Πηγάδια της Ξάνθης, κάνοντας ταυτόχρονα την αρχή στις νίκες. Μια αρχή που έχει καθυστερήσει ήδη πάρα πολύ και θέλοντας και μη έχει επαναφέρει στο μυαλό όλων μας τις περσινές άσχημες καταστάσεις όπου ο ΑΡΗΣ μας χρειάστηκε να ιδρώσει μέχρι την τελευταία αγωνιστική για να επιβιώσει. Όσο και αν δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε τα περσινά τα αποτελέσματα των πρώτων αγωνιστικών αυτό δείχνουν για αυτό ακριβώς μοναδικό γιατρικό στο ταλαιπωρημένο ψυχισμό κάθε Αρειανού αποτελεί η νίκη κόντρα στη Ξάνθη. Η αναμενόμενη απουσία του Παπαδόπουλου και ο αναπάντεχος τραυματισμός του Κύργια φέρνει ακόμη περισσότερες αλλαγές και ο πλέον κατάλληλος για να τις διαχειριστεί είναι ο Ζ.Μιλίνκοβιτς.

Το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό μας άφησε την πικρή γεύσης της απογοήτευσης για το αρνητικό αποτέλεσμα αλλά παράλληλα κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ότι είδαμε κάτι διαφορετικό από τα προηγούμενα 3 παιχνίδια. Ο ΑΡΗΣ  είχε την κατοχή, έκανε ευκαιρίες και έδειχνε να λειτουργεί σαφώς καλύτερα σε όλες τις γραμμές εκτός φυσικά από αυτά τα στημένα που μοιάζουν να είναι η φετινή μας κατάρα. Έστω και έτσι ο Μιλίνκοβιτς έχει κάπου να πατήσει για να κάνει ένα βήμα παραπάνω. Το πείραμα με τον Ουντότζι στη κορυφή και τον Τατό στα πλάγια ως ένα σημείο κρίθηκε πετυχημένο και έτσι εκτός απροόπτου ο Ουντότζι θα παίξει και πάλι κορυφή. Αντιθέτως ο Τάτος μάλλον θα επιστρέψει στον άξονα μιας και όπως όλα δείχνουν ο Ίμπε θα πάρει την ευκαιρία του όπως ακριβώς την πήρε και ο Έλσνερ την προηγούμενη αγωνιστική. Αν σε αυτές τις αλλαγές προσθέσουμε και το νέο πρόσωπο που θα αντικαταστήσει τον Παπαδόπουλο στο χώρο του κέντρου αλλά και τον παρτενέρ του Πουλίδο με τον Ηρακλή να έχει τον πρώτο λόγο τότε μιλάμε για έναν ελαφρώς διαφοροποιημένο ΑΡΗ με αυτόν που είδαμε απέναντι στον Λεβαδειακό. Στις τελευταίες δηλώσεις των παικτών είδαμε ένα διαφορετικό ύφος, σαφώς πιο αισιόδοξο και με περισσότερη αυτοπεποίθηση αλλά αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να φανεί μέσα στο γήπεδο. Η Ξάνθη βρίσκεται σε εξίσου δύσκολη κατάσταση με εμάς. Ίσως και δυσκολότερη τη δεδομένη χρονική στιγμή μιας και δεν έχει βρεθεί ακόμη ο νέος προπονητής αλλά και ο Πανόπουλος έκανε το "deal" και πούλησε τον Μαρσελίνιο ενισχύοντας τα ταμεία του συλλόγου αλλά και αποδυναμώνοντας την ομάδα αγωνιστικά. Βέβαια για την Ξάνθη τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν μιας και δεν έχει απαγόρευση μεταγραφών και τον Ιανουάριο θα μπορέσει να καλύψει οποιοδήποτε κενό σε αντίθεση με εμάς όπου με τα τωρινά δεδομένα η μια μεταγραφή άνω των 24 ετών δύσκολα να αλλάξει κάτι δραματικά. 

Όταν δεν μπορεί να πάρεις Χ από τον Απόλλων ή να κερδίσεις αυτόν τον Λεβαδειακό μέσα στην έδρα σου με παίκτη παραπάνω είναι πολυτέλεια να θέλεις να πας να πάρεις το διπλό έτσι απλά. Αλλά η κακή κατάσταση της Ξάνθης και ο άερας αλλαγής που έχει φέρει ο Μιλίνκοβιτς και ο Λόντσαρ στα αποδυτήρια της ομάδος μας κάνουν να αισιοδοξούμε. Όλες οι ελπίδες μας έχουν εναποθετηθεί στον νέο μας προπονητή. Αν καταφέρει να βάλει στο παιχνίδι της ομάδος τους Έλσνερ και Ίμπε αλλά και "δέσει" τους υπόλοιπους τότε ίσως δούμε έναν πολύ καλύτερο ΑΡΗ στη συνέχεια. Επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι για πρώτη φορά φέτος σε εκτός έδρας παιχνίδι ο ΑΡΗΣ θα έχει και τον κόσμο στο πλευρό. Περισσότεροι από 1000 Αρειανοί θα βρεθούν στη Ξάνθη να "καλύψουν" με τις φωνές τους τις αδυναμίες της ομάδος και να την σπρώξουν στην πρώτη νίκη της χρονιάς. Ας ελπίσουμε η πρώτη εκδρομή σε εκτός έδρας να αποδειχθεί γούρικη και να χαμογελάσουμε λιγάκι. ΑΡΗ ΔΙΠΛΟ ΔΙΠΛΟ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ!!!!

Βελτιωμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ στον αγώνα με τον Λεβαδειακό χωρίς όμως αυτό να είναι αρκετό ώστε να έρθει η νίκη. Οι αλλαγές του Μιλίνκοβιτς στην τακτική της ομάδος και το πάθος των παικτών συνέθεσαν μια διαφορετική εικόνα από αυτή των 3 αγωνιστικών με τον ΑΡΗ να έχει τον έλεγχο του αγώνα και να δημιουργεί φάσεις. Τα προσωπικά λάθη και οι τεράστιες αμυντικές αδυναμίες για ακόμη μια φορά αποδείχθηκαν ανυπέρβλητα εμπόδια και οδήγησαν στο δίκαιο 1-1 αν και στο 88' ο Σταυρόπουλος που ήταν ίσως ο κορυφαίος του αγώνα έχασε μοναδική ευκαιρία για να χαρίσει την νίκη στην ομάδα του.

Αυτά ακριβώς που είχαν διαρρεύσει από τις τελευταίες προπονήσεις, αυτά ακριβώς είδαμε σήμερα από τον Μιλίνκοβιτς και τους παίκτες του. Με τον Ουντότζι στη κορυφή και τον Τάτο στα πλάγια ο ΑΡΗΣ έδειχνε αρκετά απειλητικός στην χαλαρή άμυνα του Λεβαδειακού. Ιδίως στα πρώτα 25' του αγώνα οι αμυντικοί του Λεβαδειακού έδειχναν να μην πατάνε καλά και να κάνουν αρκετά λάθη που δυστυχώς δεν μπορέσαμε να εκμεταλλευτούμε. Όσο περνούσε η ώρα ο ενθουσιασμός και η ζωντάνια των παικτών μας έπεφτε και αντί να γινόμαστε πιο απειλητικοί ο Λεβαδειακός έδειχνε πιο άνετος. Στο Β ημίχρονο δεν φαινόταν ότι θα άλλαζε κάτι αλλά η κακή εκτίμηση του Διούδη και η αδράνεια της άμυνας έδωσαν την ευκαιρία στον Κάπο( τι ειρωνεία...) να κάνει το 0-1 από ακόμη μια στημένη φάση. 4 παιχνίδια 4 γκολ από στημένα. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να είσαι επαγγελματίας προπονητής για να διαπιστώσεις ότι η άμυνα μας μπάζει και δεν ξέρει πως να κινηθεί στα στημένα. Ενώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι και ο Διούδης έχει τις δικές του ευθύνες γιατί μετά το παιχνίδι με την Καλλονή και σήμερα είχε ευθύνη. Σε αντίθεση με τον αντίπαλο τερματοφύλακα που τουλάχιστον 4 φορές είπε όχι σε καλές προσπάθειες κυρίως του Ουντότζι. Ευτυχώς μετά το γκολ η κερκίδα που έδειξε να μην μασάει παρέσυρε τους παίκτες μας και τους έσπρωξε στην ισοφάριση με τον Ουντότζι να μπαίνει πολύ δυνατά στη μεγάλη περιοχή του Λεβαδειακού και να κάνει το 1-1. Προσπάθησαν οι παίκτες μας ιδίως μετά την αποβολή του Κονέ να πετύχουν το νικητήριο γκολ αλλά εκτός της φάσης του Σταυρόπουλου δεν κατάφεραν να απειλήσουν. Μπορεί ο νεαρός να έχασε μοναδική ευκαιρία αλλά για ακόμη ένα παιχνίδι έδειξε ότι ο ΑΡΗΣ στο πρόσωπο του όχι μόνο βρίσκει τον αντί-Γιαννώτα αλλά και έναν παίκτη ικανό να καλύψει αποτελεσματικά την πτέρυγα. Ιδίως όταν ο Ίμπε παρακολουθεί το παιχνίδι από την κερκίδα και οι εναλλατικές επιλογές του Μιλίνκοβιτς είναι οι Καραγιάννης και κατά ανάγκη ο Σουνάς τότε όλοι καταλαβαίνουμε ότι ο νεαρός Σταυρόπουλος είναι κάτι σαν εσωτερική μεταγραφή αεροδρομίου. Ας ελπίσουμε ο νεαρός να συνεχίσει έτσι και να αρχίσει να κοιτάει και προς τα δίχτυα γιατί δυστυχώς οι συμπαίκτες του δυσκολεύονται να αξιοποιήσουν τις εξαιρετικές εμπνεύσεις του. Τάτος και Ουντότζι προσπάθησαν όσο μπορούσαν αλλά στην τελική προσπάθεια πάντα τα χαλούσαν οι έβρισκαν μπροστά τους τον πολύ καλό Στρατηλάτη. 

Μεσοεπιθετικά ο ΑΡΗΣ φάνηκε βελτιωμένος κυρίως χάρη στη διάθεση των Σταυρόπουλο, Ουντότζι και Τάτο αλλά όσο δεν έρχονται τα γκολ που θα δώσουν τη νίκη όλα τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Πηγαίνοντας προς τα μετόπισθεν τα πράγματα παραμένουν στάσιμα, με τις αδυναμίες και τα ίδια ακριβώς προβλήματα. Λίγα πράγματα και πάλι από τους Τριανταφυλλάκο, Έλσνερ και Παπαδόπουλο και ακόμη πιο λίγα από την αμυντική 4αδα κυρίως στα στημένα. Ο Ψυχογιός τα πήγε καλύτερα από τον Καραγκούνη αλλά όταν περνούσε το κέντρο δεν μπόρεσε να κάνει μια καλή ενέργεια, όπως και από την άλλη πλευρά ο Τσουμάνης. Κύργιας και Πουλίδο μοιάζουν με μια τεράστια τρύπα και δεν εμπνέουν καθόλου εμπιστοσύνη σε κανένα. Ακόμη και ο Ισπανός που είναι αρκετά έμπειρος μοιάζει αρκετά ασταθής. Οι εμπνεύσεις του Μιλίνκοβιτς βελτίωσαν ελαφρώς  την εικόνα του ΑΡΗ μεσοεπιθετικά αλλά μεσοαμυντικά χρειάζεται πολύ δουλειά. Ο Έλσνερ έδειξε κάποια ίχνη βελτίωσης αλλά η έλλειψη ταχύτητας  ιδίως όταν έχει δίπλα του τους Τριανταφυλλάκο και Παπαδόπουλο που μοιάζουν εξίσου αργοί καθιστούν το κέντρο του ΑΡΗ ανύπαρκτο. Στην αμυντική 4αδα με αυτά που έχουμε δει τις πρώτες 4 αγωνιστικές ειλικρινά δεν βλέπω τι μπορεί να αλλάξει. Ίσως το μόνο που μπορεί να αλλάξει την αμυντική λειτουργία της ομάδος είναι η συμμετοχή των αμυντικών χαφ όπου ως τώρα απουσιάζει προκλητικά. 

Ούτε σήμερα η ομάδα μας κατάφερε να πάρει τη νίκη και όπως είναι λογικό  ο προβληματισμός, η γκρίνια και η στεναχώρια επικρατεί σε όλους τους φίλους της ομάδος που και σήμερα δημιούργησαν μια ζεστή ατμόσφαιρα στο Κλ.Βικελίδης. Αναγκαστικά έχουμε φθάσει στο σημείο να παρακαλάμε από το ξεκίνημα όλα τα παιχνίδια των άλλων ομάδων να λήγουν Χ ή μισητές ομάδες να κερδίζουν για να κόβουν βαθμούς από τις ομάδες της ουράς. Η παρουσία του Μιλίνκοβιτς στον πάγκο και η διάθεση που δείχνει για να αλλάξει τα πράγματα είναι κάτι που μας κάνει λίγο να αισιοδοξούμε. Ενώ ανυπομονούμε μέχρι να δούμε τον Αγκάνθο να επιστρέφει από την τιμωρία και όπως πέρσι να γίνει ο "σωτήρας" της ομάδος.  Είναι φανερό ότι ο ΑΡΗΣ χρειάζεται παίκτες που έχουν την προσωπικότητα να πάρουν τις πρωτοβουλίες και να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα. Αυτό επιδίωξε και ο Μιλίνκοβιτς με την προώθηση του Ουντότζι στην κορυφή της επίθεσης. Σίγουρα όταν επιστρέψει ο Ισπανός θα μπορέσει μαζί με τους Τάτο, Ουντότζι και τον Σταυρόπουλο να κάνει ουσιαστικά πράγματα. Πρώτος βαθμός για το φετινό πρωτάθλημα σε ένα από τα χειρότερα ξεκινήματα της ιστορίας του ΑΡΗ μας. Μας αρέσει δεν μας αρέσει,  οι λέξεις που μας έρχονται στο μυαλό είναι πίστη και υπομονή, υπομονή, υπομονή, υπομονή...

* Τα links τα ποστάρουμε για να διευκολύνουμε τα αδέρφια εκτός Θεσσαλονίκης και όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να παραβρεθούν στο Κλ.Βικελίδης! Όλοι υπόλοιποι αφήστε τους καναπέδες, τις τηλεοράσεις και τις καφετέριες και έλατε να γουστάρουμε όλοι μαζι με την ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Άνεμος αλλαγής έχει αρχίσει και φυσάει εδώ και λίγες ημέρες στο Κλ.Βικελίδης με τον ερχομό του Μιλίνκοβιτς και όλοι ευελπιστούμε έστω και με καθυστέρηση 3 αγωνιστικών να έρθει για την ομάδα μας το ξεκίνημα που περιμέναμε με το άκουσμα της κλήρωσης για το νέο πρωτάθλημα. Κανείς δεν περιμένει από τον Σέρβο προπονητή μέσα σε λίγες ημέρες να κάνει θαύματα αλλά από ότι φαίνεται αυτό που έχει παίξει καταλυτικό ρόλο στην αλλαγή της ψυχολογίας των παικτών ενόψει της αυριανής αναμέτρησης είναι η φυγή των Χατζηνικολάου και Μούτα. Άλλωστε δεν νομίζω να μπορούσε ο Α.Τάτος στις δηλώσεις του  να είναι πιο ξεκάθαρος για τα προβλήματα που υπήρχαν στα αποδυτήρια με βασικούς υπαίτιους τον πρώην προπονητή και πρώην τεχνικό διευθυντή της ομάδος.

Πέρα όμως από την ψυχολογία που πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις οι παίκτες θέλουν να δώσουν το κάτι παραπάνω για να πείσουν  τον νέο τους προπονητή και ο Μιλίνκοβιτς φαίνεται να ετοιμάζει σημαντικές αλλαγές. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ αυτό που φάνηκε στις τελευταίες προπονήσεις είναι η αλλαγή συστήματος σε 4-3-3 και η μετατόπιση του Τάτου αριστερά αλλά και του Ουντότζι στην κορυφή της επίθεσης! Ενώ εκτός απροόπτου ο Ψυχογιός θα επανέλθει στη βασική 11αδα κάτι που σε γενικές γραμμές από το ξεκίνημα της χρονιάς ήταν "λαϊκή απαίτηση". Τις 3 θέσεις του κέντρου διεκδικούν οι Παπαδόπουλος, Έλσνερ, Οικονομόπουλος και Τριανταφυλλάκος. Στην επίθεση εκτός από τους Τάτο και Ουντότζι δύσκολα να πάρει κάποιος τη θέση του νεαρού Σταυρόπουλου στη δεξιά πλευρά που έχει δείξει να του ταιριάζει "γάντι". Για την άμυνα εκτός του Ψυχογιού που επιστρέφει στο δεξί άκρο, Τσουμάνης, Κύργιας και Πουλίδο που ξεπέρασε τον τραυματισμό του θα συμπληρώσουν την 4αδα. Πολύ σημαντικές οι αλλαγές που φαίνεται να σχεδιάζει ο Μιλίνκοβιτς καθώς οι περισσότεροι θα περίμεναν να αρκεστεί σε αλλαγές προσώπων και ανύψωση ηθικού κυρίως και όχι σε αλλαγή συστήματος και θέσεων μέσα σε τόσο λίγες ημέρες. Πάντως η αλήθεια είναι ότι η "συνταγή" που δοκίμασε επί 3 αγωνιστικές ο κ.Χατζηνικολάου ήταν τελείως άνοστη άρα με βάση αυτή την εικόνα χειρότερα πράγματα αποκλείεται να δούμε.  Ο Λεβαδειακός σύμφωνα με την εικόνα που έχει δείξει δεν είναι σε καλή κατάσταση και ακόμη ψάχνουν να βρουν το καλό αγωνιστικό τους πρόσωπο. Φυσικά όπως και αν είναι ο αντίπαλος για τον ΑΡΗ που έχουμε δει ως τώρα θεωρείται πολυτέλεια να θεωρήσει τον οποιοδήποτε εύκολο αντίπαλο και τη νίκη δεδομένη. 

Αν και μόλις στα μέσα Σεπτεμβρίου οι δικαιολογίες τελειώνουν και για τους παίκτες που η αλήθεια είναι ότι δεν έδειξαν το απαραίτητο πάθος που θα έπρεπε σε αυτό το ξεκίνημα. Δεν είχαν την ενέργεια και την ταχύτητα που θα έπρεπε να έχει μια τόσο νεανική ομάδα όπως είναι ο φετινός ΑΡΗΣ κάτι που πιο πιθανό είναι να οφείλεται στην κακή ψυχολογία παρά στις φυσικές δυνάμεις των παικτών μας. Άλλωστε τα πρόσφατα εργομετρικά έδειξαν ότι όλοι βρίσκονται σε εξαιρετική φυσική κατάσταση. Για αυτό λοιπόν αύριο το μεσημέρι, στο κατάμεστο όπως αναμένεται Κλ.Βικελίδης θα πρέπει να τρέχουν ατελείωτα για 90΄ και να μην αφήσουν τους αντιπάλους τους να πάρουν ούτε ανάσα. Ο κόσμος της ομάδος πάντα παραμένει σταθερή αξία και δεν μασάει από απανωτές πίκρες. Άλλωστε έχουμε περάσει και χειρότερα από το 0 στα 3. Σημείο αναφοράς ο αγαπητός Ζόραν Λόντσαρ που ευχόμαστε να "σκοράρει" όπως παλιά. Τέλος επειδή αρκετός ντόρος έγινε δικαιολογημένα γύρω από το όνομα του Μάνταλου που αρχικά είχε οριστεί να διευθύνει την αναμέτρηση θα αναφερθούμε στον διαιτητή κάτι που σπάνια το κάνουμε πριν την αναμέτρηση. Δεν χρειάζεται να δούμε τα ειρωνικά σποτάκια του ΣΚΑΪ για την ΚΕΔ και τους ορισμούς των διαιτητών. Ούτε καν να ψάξουμε στα στατιστικά για να δούμε ποιος είναι ο Μάνταλος και ποιος είναι ο Σπάθας. Γνωστό "πρωτοπαλίκαρο" της "παράγκας" ο Μάνταλος σε αντίθεση με τον Σπάθα που δείχνει να είναι κατά κάποιο τρόπο έξω από αυτό το παιχνίδι. Βέβαια για τον ΑΡΗ κανείς δεν είναι πενηνταρήσιος μιας και όλοι μας θεωρούν το "εύκολο θύμα", κάτι που και ο Σπαθάς το έχει κάνει αρκετές φορές. Ας ελπίσουμε αύριο σε αντίθεση με τις πρώτες 3 αγωνιστικές ο διαιτητής να μην μας απασχολήσει καθόλου και να παρακολουθήσουμε τη νίκη της ομάδος μας χωρίς παρεμβολές. Άιντε ρε ΑΡΕΙΝΑΡΑ ξεσήκωσε μας!

Απογοητευτικός για ακόμη ένα παιχνίδι παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα γνωρίζοντας οδυνηρή ήττα από την ΑΕΛ Καλλονής στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι της χρονιάς. Παίκτες και προπονητής έδειχναν να αναπολούν τις καλοκαιρινές διακοπές τους στο Πράβετς και τα "χλιαρά" φιλικά που έδωσαν χωρίς πίεση και άγχος. Κανένα αγωνιστικό πλάνο, κανένας προσανατολισμός στο παιχνίδι, καμία βοήθεια από τον πάγκο...

Δύο ήταν τα ζητούμενα σήμερα, 1)μια εμφάνιση που θα μας έκανε να ξεχάσουμε την πρώτη αγωνιστική και 2) οι 3 βαθμοί της νίκης που θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητοι. Αντί για αυτό είδαμε μια Καλλονή να πατάει σαφώς καλύτερα στα πόδια της, να εκμεταλλεύεται την αμυντική αδράνεια της άμυνας μας και την κακή έξοδο του Διούδη και από ένα στημένο να κάνει το 0-1. Φυσικά εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι υπάρχει καθαρό φάουλ πάνω στον Διούδη που ενώ κατευθύνεται για να μαζέψει την μπάλα παίκτης της Καλλονής που ήταν και σε θέση οφσάιντ πέφτει πάνω του και τον  βγάζει εκτός πορείας. Όπως ήταν αναμενόμενο ο Θάνος και οι βοηθοί του δεν είδαν τίποτα και κατευθύνθηκαν στην σέντρα. Με 80΄ να απομένουν όλοι δικαιολογημένα περιμέναμε την ομάδα μας να αντιδράσει, να πιέσει και να κυνηγήσει την ισοφάριση και την ανατροπή του σκορ. Κάτι που δεν έγινε ποτέ. Ελάχιστες οι ευκαιρίες που κάναμε, όλες χάρη σε ατομικές ενέργειες. Κομμένη στα δύο η ομάδα χωρίς κέντρο και χωρίς καθαρή σκέψη. Έλσνερ και Παπαδόπουλος δεν υπήρχαν στο κέντρο ούτε ανασταλτικά, ούτε δημιουργικά. 3 φορές βρέθηκε ο Σλόβένος σε σημείο βολής και  κατάφερε να στείλει την μπάλα απελπιστικά έξω. Λίγα πράγματα από τους Καραγκούνη και Τσουμάνη, ενώ για ακόμη ένα παιχνίδι Πουλίδο και Κύργιας έδειξαν να έχουν έλλειψη συγκέντρωσης. Ουντότζι και Τάτος προσπάθησαν να δημιουργήσουν φάσεις με ατομικές ενέργειες αλλά πέρα από 1-2 φάσεις οι περισσότερες ενέργειες τους ήταν αποτυχημένες. Σε άχαρο ρόλο ο Μανιάς που έτρεχε να προλάβει τις γιόμες από τα μετόπισθεν όπως και ο Αγγελούδης που αν και πιστεύαμε ότι θα παίξει δίπλα στον Μανιά για να πιέσει για το γκολ της ισοφάρισης περισσότερο έδειχνε να έχει το νου να καλύψει τα κενά προς τα πίσω. Εντυπωσιακός ο 18χρονος Σταυρόπουλος που έκανε τα πάντα στο γήπεδο εκτός από το να σκοράρει. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο μπορούμε να χαμογελάμε αυτές τις 2 αγωνιστικές αυτό είναι ο νεαρός Σταυρόπουλος. Ο Κοτσαρίδης έδωσε περισσότερη ζωντάνια στην ομάδα αλλά παρόλα αυτά η Καλλονή χωρίς να πιεστεί ιδιαίτερα κατάφερε να κρατήσει το προβάδισμα και να κάνει και το 0-2 λίγο πριν το τελικό σφύριγμα της λήξης.

Ψυχραιμία ζήτησε ο κ.Χατζηνικολάου και εξέφρασε την βεβαιότητα του ότι η ομάδα δεν θα κινδυνέψει και θα παρουσιαστεί πολύ καλύτερη στη συνέχεια. Φυσικά δεν μας είπε πως είναι δυνατόν να παρουσιάζεται τόσο κακή η ομάδα σε αντίθεση με τους αντιπάλους της , γιατί παίκτες που  θα έπρεπε να είναι οι στυλοβάτες του φετινού ΑΡΗ δεν αγωνίζονται ή δεν βλέπονται όταν αγωνίζονται και πως περιμένει η ομάδα να βελτιωθεί όταν δεν έχει δείξει στα 2 επίσημα παιχνίδια που έδωσε ούτε ένα θετικό στοιχείο. Αδύνατο να μην αγωνιά και αγχώνεται ο Αρειανός οπαδός μιας και για την ώρα βλέπουμε μια επανάληψη της περσινής χρονιάς. Περίεργες μεταγραφές, ανέτοιμη ομάδα, κυνήγι από τη διαιτησία συνοδευόμενη από τις ίδιες καθησυχαστικές δηλώσεις που και πέρσι μας οδήγησαν με το ενάμισι πόδι στη Β Εθνική 3 αγωνιστικές πριν το τέλος. Επιτέλους θα πρέπει να γίνει μια κοινή συνέντευξη τύπου Ηλιάδη και τεχνικού τιμ και να μας εξηγήσουν με ποιο σκεπτικό χτίστηκε η ομάδα. Γιατί δεν προχώρησαν οι ανανεώσεις των έμπειρων παικτών από πέρσι, γιατί αποκτήθηκαν βασικοί παίκτες την τελευταία στιγμή, γιατί επιλέχθηκε ο Έλσνερ που ήταν αν και ήταν από την αρχή της προετοιμασίας δείχνει να μην μπορεί να ανταποκριθεί αλλά και να μην τον εμπιστεύεται ο ίδιος ο προπονητής του, γιατί δεν αντιδράμε επίσημα για την διαιτησία όταν στις 2 πρώτες αγωνιστικές κόντρα σε 2 νεοφώτιστες ομάδες είχαμε 2 καθοριστικά εις βάρος μας σφυρίγματα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Αντί λοιπόν να ζητάνε από τον κόσμο του ΑΡΗ να μην ανησυχεί γιατί δια μαγείας όλα θα πάνε καλά ας βγούν να μας κοιτάξουν στα μάτια και να μας πουν τι συμβαίνει και ο ΑΡΗΣ ξεκινάει με αυτόν τον τρόπο το πρωτάθλημα....