Ανάμεικτα συναισθήματα άφησε στον κόσμο της ομάδος μας το τελικό 1-1 στην Τρίπολη. Μπορεί για 70 περίπου λεπτά η ομάδα μας να έδειχνε ότι άνετα θα μπορούσε να διατηρήσει αυτό το προβάδισμα μέχρι το τέλος αλλά η εξέλιξη του αγώνα με την άτυχη στιγμή της ισοφάρισης, την απόκρουση του Διούδη στο πέναλτι του Αστέρα, την χαμένη εξ επαφής κεφαλιά που βρήκε στο δοκάρι και την αφόρητη πίεση των γηπεδούχων μέχρι το τελικό σφύριγμα μας κάνει να αισθανόμαστε ικανοποιημένοι έστω και με τον 1 βαθμό της ισοπαλίας σε ένα παιχνίδι όπου πολύ εύκολα θα μπορούσαμε να είχαμε φύγει με άδεια χέρια. 

Αν και συνήθως οι αλλαγές προπονητή φέρνουν ένα θετικό σοκ στην ομάδα κάτι που δεν μας αφήνει να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για το κατά πόσο ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε βελτιωμένος σήμερα υπό την καθοδήγηση του Αλκαράθ υπήρχαν αρκετά σημεία τακτικής τα οποία φαίνεται να λειτούργησαν θετικά. Αν εξαιρέσουμε 3-4 φάσεις στο πρώτο ημίχρονο όπου υπήρχαν κάποια ατομικά λάθη και η δεξιά πλευρά έμεινε αφύλακτη αλλά και η μπάλα πέρασε μέσα στην μέγαλη περιοχή από κακή εκτίμηση των αμυντικών μας γενικοτερα υπήρχε μια βελτιωμένη εικόνα. Δεν ξέρω κατά πόσο ήταν ο Αστέρας τόσο κακός ή η αμυντική μας λειτουργία τόσο καλή αλλά ο πανικός που υπήρχε σε άλλα παιχνίδια, οι αψυχολόγητες απομακρύνσεις, η ανούσια κυκλοφορία προς τα πίσω και η έλειψη συγκέντρωσης σήμερα στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα δεν υπήρχαν. Αντιθέτως είδαμε πολλές φορές τους αμυντικούς να σταματάνε την μπάλα και να πασάρουν σωστά προς τα μπροστά ενώ και όσες φορές τα πράγματα γινόταν πιο επικίνδυνα η μπάλα απομακρυνόταν σωστά προς τα πλάγια και όχι σπασμωδικά όπου να ναι. Στην επίθεση ο Γιαννώτας ήταν σε μεγάλα κέφια ενώ και οι Σουνάς και Τριανταφυλλάκος πρόσφεραν βοήθειες όπου μαζί με τον Καζναφέρη που σήμερα ήταν σχετικά καλός η ομάδα μας βγήκε αρκετές φορές μπροστά με αξιώσεις και θα μπορούσαμε να είχαμε καθαρίσει το παιχνίδι αν ήμασταν πιο προσεκτικοί. Κοέλιο και Παπαστεργιαννός και πάλι κινήθηκαν σε ρηχά νερά και δεν μπόρεσαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε αντίθεση με τον Σωκράτη Διούδη που ήταν από τους πρωταγωνιστές της αναμέτρησης. Αν και είχε την κορυφαία στιγμή με την απόκρουση του πέναλτι ήταν αρκετά διστακτικός στις εξόδους τους ενώ και στο γκολ της ισοφάρισης φέρει ευθύνη μιας και ενώ περίμενε την μπάλα και είχε υπολογίσει την πορεία της η αντίδραση του ήταν τραγική. Αδύναμος κρίκος η έλειψη ψυχολογίας και αυτοπεποίθησης της ομάδος όπου μετά το 1-1 έδειξε τα γνωστά σημάδια κατάρευσης. Σίγουρα η εξέλιξη του αγώνα ήταν δυσάρεστη αλλά δεν γίνεται από μια κακή στιγμή να χάνεις σε τέτοιο βαθμό την αυτοσυγκέντρωση και να δείχνεις μια εικόνα αποσύνθεσης. Καθυστερημένη η αντίδραση του Αλκαράθ από τον πάγκο που θα μπορούσε πολύ πιο πριν από την ισοφάριση να ενισχύσει την δεξιά πλευρά που έμπαζε, να βάλει ίσως τον Καπετάνο στο κέντρο για να κρατήσει την μπάλα και ίσως να φρέσκαρε την επίθεση πολύ πιο νωρίς. 

Ο κόσμος τα έδωσε όλα στην κερκίδα χορεύοντας στην βροχή και έφυγε με μια γλυκόπικρη γεύση. Κόντρα σε μια ομάδα σαν τον Αστέρα που φέτος κάνει πολύ καλή πορεία ο βαθμός της ισοπαλίας κρίνεται θετικός όπως και το ντεμπούτο του Αλκαράθ που ελπίζω οι αλλαγές του σε τακτική και πρόσωπα να ήταν αυτά που βελτίωσαν την εικόνα της ομάδος μας και όχι απλά η ενστικτώδης αντίδραση των παικτών μας σε μια προσπάθεια να εντυπωσιάσουν τον νέο τους προπονητή. Μακάρι να υπάρχει ανάλογη συνέχεια αλλά και μια σταδιακή βελτίωση και σταθερότητα στην ομάδα. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ΑΡΗΣ σήμερα αγωνίστηκε και χωρίς τον Αγκάνθο.  Το επόμενο παιχνίδι απέναντι στην Ξάνθη είναι ξεχωριστής σημασίας. Μια νίκη μπορεί να δώσει εκτός από μια βαθμολογική ανάσα και μια ένεση αυτοπεποίθησης στους παίκτες μας που δεν δείχνουν να πιστεύουν στην νίκη. VAMOS ARIANARA!!!!

Στην Τρίπολη θα κάνει το ντεμπούτο του στον πάγκο της ομάδος μας ο Αλκαράθ που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ ετοιμάζει πολλές αλλαγές σε συστήματα και πρόσωπα κυρίως στον χώρο της άμυνας. Λογική κίνηση από τον Ισπανό μιας και ήταν φανερό ότι το πρόβλημα στην άμυνα για να λυθεί χρειάζονται ριζικές αλλαγές. Το ντεφορμάρισμα του Παπαζαχαρία, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία του Κοέλιο και τα σκαμπανεβάσματα του Ψυχογιού έχουν σαν αποτέλεσμα να αφήνουν διαρκώς τον Βελλίδη εκτεθειμένο και αυτό είναι κάτι που εύκολα μπορεί να το διαπιστώσει κανείς, ακόμη και ένας προπονητής που μετράει λίγες ημέρες στον σύλλογο.

Εκτός από τις αναμενόμενες αλλαγές που θα δούμε στον χώρο της άμυνας και στη επίθεση θα υπάρχει η αναγκαστική αλλαγή του Αγκάνθο που προέκυψε την τελευταία στιγμή και δεν ακολούθησε την αποστολή. Ο Τριανταφυλλάκος αναμένεται να καλύψει το κενό του Ισπανού που κυριολεκτικά είναι όλη η επίθεση της ομάδος. Για αυτό ίσως να πρέπει να αναθεωρήσει ελαφρώς με την επιλογή του να αφήσει τον Καπετάνο εκτός, κάτι που φάνηκε από τις τελευταίες προπονήσεις. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Αστέρας Τρίπολης είναι μια από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες φέτος και ίσως ο Αλκαράθ να ως πρωταρχικό στόχο το μηδέν στην άμυνα και εφόσον βρεθούν τα περιθώρια για να χτυπήσουμε στην αντεπίθεση κάπως έτσι να προσπαθήσουμε να αιφνιδιάσουμε και να πετύχουμε κάποιο τέρμα. Με δεδομένη την απουσία του Αγκάνθο όλο το βάρος της επίθεσης πέφτει πάνω στον Γιαννώτα ενώ και ο Σουνάς που σκόραρε την περασμένη αγωνιστική λογικά θα έχει την ευκαιρία να δώσει συνέχεια στην καλή του εμφάνιση.

Σίγουρα δεν έχει το μαγικό ραβδάκι όπως ο δήλωσε ο Αλκαράθ αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν περιμένουμε να δούμε τίποτα διαφορετικό στο πρώτο του παιχνίδι στον πάγκο. Οι αλλαγές που έχει δουλέψει τις τελευταίες ημέρες στις προπονήσεις είναι αρκετές και συνήθως οι αλλαγές προπονητή λειτουργούν θετικά στους παίκτες. Τώρα βέβαια όταν γίνονται συνήθεια και μόνιμο άλλοθι για τους παίκτες αλλάζει το πράγμα. Πάντως αν και βρισκόμαστε προς το τέλος του Α΄γύρου με την αλλαγή του προπονητή έχουμε ακόμη ένα νέο ξεκίνημα για την ομάδα μας που αυτή την φορά ευελπιστούμε όχι απλά να είναι νικηφόρο αλλά να έχει και την ανάλογη συνέχεια μέχρι το τέλος της σεζόν. Έτσι για να τελειώσει αυτή η περιπέτεια της παραμονής και να μπορέσουμε να ασχοληθούμε με τα πραγματικά προβλήματα που ταλανίζουν τον σύλλογο και αντικατοπτρίζονται στο αγωνιστικό. ΑΡΗ ΔΙΠΛΟ ΔΙΠΛΟ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ!

Απογοήτευση και αηδία αισθάνεται κάθε Αρειανός μετά από  ακόμη ένα παιχνίδι της αγαπημένης μας ομάδα για όλα όσα ζήσαμε και σήμερα. Πλέον τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και εκτός από την μετριότητα που χαρακτηρίζει την ομάδα μας αγωνιστικά, υπάρχει και ένα οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης του ΑΡΗ μας όπου με "εκτελεστές" διαιτητές και επόπτες κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να μην ξεφύγει ο ΑΡΗΣ από τον πάτο της βαθμολογίας. Δύσκολα να βρεθεί λογική εξήγηση γιατί η ομάδα μας παρουσιάστηκε τόσο κακή στο Β ημίχρονο όπως και εξίσου δύσκολα να βρεθεί λογική εξήγηση για την συμπεριφορά του Δασκαλόπουλου και των βοηθών του που αμφιβάλλω αν σε ολόκληρο το Β ημίχρονο σφύριξαν περισσότερες από 3 φορές υπέρ του ΑΡΗ. 2 μέτρα και 2 σταθμά από το κοράκι της αναμέτρησης όπου παρόμοιες φάσεις τις σφύριζε διαφορετικά σπρώχνοντας τον Ατρόμητο προς την εστία μας. Η φάση της ισοφάρισης είναι καθαρή παράβαση φάουλ όπως και στο κόρνερ που αγνόησε επιδεικτικά ο επόπτης. Φυσικά όλα τα παραπάνω πηγάζουν από την διοικητική ανυπαρξία της ομάδος μας με τους παίκτες να μην ξέρουν τι τους ξημερώνει, ποιός θα τους αποχαιρετήσει, ποιός θα έρθει και αν θα υπάρχει και ΑΡΗΣ μεθαύριο και τα κέντρα αποφάσεων να βρίσκουν την ευκαιρία να σε ποδοπατήσουν γελώντας κυριολεκτικά με όλους όσους εκπροσωπούν τον ΑΡΗ μας.

Όσο ιδανικά και αν ξεκίνησε το παιχνίδι για την ομάδα μας από 2-3 φάσεις του Ατρομήτου φάνηκε ξεκάθαρα ότι η άμυνα μας ούτε σήμερα στεκόταν καλά και παρά το 1-0 τα πράγματα θα ήταν δύσκολα. Μια από τα ίδια με τον Παπαζαχαρία να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο, τον Καζναφέρη να ξεχνιέται συνεχώς, τον Παπαστεργιαννό να δείχνει να βρίσκεται σε άλλο γήπεδο και τον Κοέλιο και σήμερα να είναι τραγικά ανύπαρκτος. Απορίας άξιο γιατί το προπονητικό τιμ επιμένει σε παίκτες που εδώ και αρκετές αγωνιστικές έχουν ακριβώς την ίδια κακή παρουσία. Φιλότιμες οι προσπάθειες των Αγκάνθο, Γιαννώτα, Σουνά και του Καπετάνου που σήμερα έτρεχε σε σχέση με άλλα παιχνίδια αλλά αν η άμυνα σου μπάζει ότι και να κάνεις είναι λίγο. Το εμφανέστατο πρόβλημα που υπήρχε στην άμυνα φάνηκε να επηρέασε ολόκληρη την ομάδα όπου παρά το αριθμητικό πλεονέκτημα οπισθοχώρησε και εκεί όλοι καταλάβαμε ότι το μοιραίο αργά ή γρήγορα θα γίνει. Σε αυτή φυσικά την οπισθοχώρηση είχε καθοριστική συμβολή και ο Δασκαλόπουλος αλλά η αλήθεια είναι ότι βρήκε και τα έκανε. Η ομάδα έχει τεράστια αγωνιστικά προβλήματα και την νίκη να έπαιρνε εκτός από τους πολύτιμους βαθμούς δεν θα είχε τίποτα το θετικό να κρατήσει από το σημερινό παιχνίδι.

Όταν όμως ο οπαδός νιώθει στο πετσί του αυτήν την ξεφτίλα και βλέπει την γύμνια της ομάδος του σε όλα τα επίπεδα ακριβώς μπροστά στα μούτρα όσο και αν θέλει να ασχολείται καθαρά με το αγωνιστικό κομμάτι, να απέχει από τις διοικητικές εξελίξεις και να μην ασχολείται με τις αστειότητες όλων αυτών που έχουν οδηγήσει τον ΑΡΗ στο σημερινό κατάντημα έρχεται η στιγμή που του γυρνάει το μυαλό και είναι έτοιμος να τα γ!@$ήσει όλα! Αυτό ακριβώς έγινε σήμερα και πλέον μέχρι και οι πέτρες στο Κλ.Βικελίδης καταλάβανε ότι αυτοί οι άνθρωποι που το παίζουν διοίκηση στον ΑΡΗ ή θα παραιτηθούν άμεσα ή θα τους στείλει ο κόσμος στα σπίτια τους με τον δικό του τρόπο. Κρυμμένοι στα γραφεία, κατεβασμένα στόρια στο sports cafe, αλυσίδες προστασίας από τα ματ και πολλά καπνογόνα είχαν ως στόχο όχι να προστατέψουν τον διαιτητή της αναμέτρησης ή τους παίκτες του Ατρομήτου που προκάλεσαν με την συμπεριφορά τους όπως παραπληροφορούν τα τζουκμποξ αλλά προστάτευαν αυτούς τους αστείους της ΚΜΑ, την διοικούσα επιτροπή και φυσικά τον Αντώνη Ζαμπέτα που ήταν και το επίκεντρο σε όλα τα συνθήματα του εξαγριωμένου πλήθους που βρισκόταν έξω από τα γραφεία της ΠΑΕ. Μάχες με τα ματ, κάδοι με φωτιά, δακρυγόνα και αρκετός κόσμος εκτός εαυτού που έψαχνε να βρει κάποιον από τους πρωταγωνιστές αυτής της παρωδίας. Δεν έφαγαν οι παίκτες γιούχα, οι διοικούντες έφαγαν γιούχα γιατί όσο χαζό και αν θεωρούν αυτοί οι τύποι τον κόσμο του ΑΡΗ έχει φθάσει η στιγμή που οι πραγματικοί υπεύθυνοι θα λογοδοτήσουν στον κόσμο.

Συνταξιούχοι, μπρούκληδες, αργόσχολοι, ανίκανοι και συμφεροντολόγοι παραιτηθείτε τώρα και αφήστε τον ΑΡΗ σε κάποιον που έχει το θάρρος της γνώμης του και ξεκάθαρο πλάνο σωτηρίας της ομάδος, έτοιμο να το υλοποιήσει! Και εσείς που τους κάνατε πλάτες θα καταντήσετε όπως οι πρώην φίλοι σας που πλέον φοβούνται να πατήσουν στο γήπεδο.

ΥΓ. Αντώνη Ζαμπέτα ακόμη αναρωτιέσαι αν η παρουσία σου αποτελεί πρόβλημα και προκαλεί τον κόσμο του ΑΡΗ?

Όλο και πιο κουραστικό γίνεται να παρακολουθείς επόπτες να βλέπουν ακόμη και την λεπτομέρεια, διαιτητές να βγάζουν κόκκινες ακόμη και για στραβές ματιές και κάθε μηχανισμός της αθλητικής δικαιοσύνης να ενεργοποιείται όταν είναι να λειτουργήσει εις βάρος του ΑΡΗ. Καταστάσεις που επί χρόνια βιώνουμε στο πετσί μας αλλά ίσως φέτος να μας πονάνε περισσότερο κυρίως λόγω της ανυπαρξίας μας σε όλα τα επίπεδα. Αυτό που δεν χωνεύεται με τίποτα και δεν αντέχεται άλλο είναι να βλέπεις αυτή την ομάδα χωρίς αρχή και τέλος, με παίκτες να τρέχουν χωρίς λόγο και να τα παρατάνε από το ημίχρονο δείχνοντας να έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα της ήττας από τα αποδυτήρια. 

Δεν χωράει πολύ κριτική το σημερινό παιχνίδι μιας και καταφέραμε άλλη μια ομάδα που βρίσκεται στις χαμηλές θέσεις του βαθμολογικού πίνακα να την κάνουμε να μοιάζει ομάδα Champions League έτοιμη να αλλάξει ρότα, να αφήσει την κουραστική μάχη της παραμονής και να κυνηγήσει μεγαλύτερα πράγματα. Έτσι έμοιαζε ο Πλατανιάς, έτσι έμοιαζε ο Λεβαδειακός, έτσι έμοιαζαν τα Γιάννενα και ίσως και έτσι να έμοιαζε και η Βέροια αν δεν έμενε τελικά με 9 παίκτες. Και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό από όλα. Ακόμη πιο ανησυχητικό και από την βαθμολογική μας συγκομιδή και θέση. Όταν λοιπόν σχεδόν όλοι όσους έχεις να ανταγωνιστείς σου κάνουν πλάκα τότε το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο... Τραγικά μόνος ο Αγκάνθο στην επίθεση που δικαιολογημένα αγανάκτησε και ζήτησε να βγει έξω, ανύπαρκτος και πάλι ο Κοέλιο, πολύ λίγος ο Παπαστεργιαννός, ανέκδοτο ο Παπαζαχαρίας στην άμυνα, άξιος συμπαραστάτης του ο Γιαννίτσης, χαμένος και πάλι ο Καζναφέρης και κάπως έτσι κινήθηκαν και οι υπόλοιποι σε μια εμφάνιση ακόμη χειρότερη από αυτή απέναντι σε Πλατανιά και Γιάννενα. 10 άτομα να κατέβαζες από την κιτρινόμαυρη κερκίδα ανεξάρτητα από ηλικία και κιλά πιο πολύ πάθος, πείσμα και ποδοσφαιρικό εγωισμό θα έβγαζαν. 

Και επειδή από αύριο ξεκινάει η προπονητολογία και πάλι, θα ασχοληθώ και εγώ με τους προπονητές μας που δυστυχώς δεν μπόρεσαν ούτε να διαβάσουν το παιχνίδι από πριν αλλά ούτε και να προσφέρουν κάποια βοήθεια κατά την διάρκεια του αγώνα. Με ανόητες εμμονές στα "δικά τους παιδιά", εγκληματικός αποκλεισμός συγκεκριμένων παικτών την ίδια στιγμή που άλλοι δεν βγαίνουν από την 11αδα ανεξάρτητα από την απόδοση τους. Ο Παντίδος την πλήρωσε στην άμυνα για να παίξει ο Γιαννίτσης όταν ο Παπαζαχαρίας(για τον οποίο αρκετοί φίλοι του blog επέμεναν ότι δεν έχει θέση ούτε σε αυτόν ΑΡΗ) εδώ και αρκετές αγωνιστικές κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Μέχρι και τον Παπαδόπουλο τον έκανε να μοιάζει με Ρονάλντο... Ενώ ο Νταμαρλής που και αυτός όπως ο Παντίδος ξεκίνησε καλά το πρωτάθλημα εξαφανίστηκε την ίδια στιγμή που ο "έμπειρος" Κοέλιο περνάει για ακόμη ένα παιχνίδι απαρατήρητος. Και ενώ δεν έχεις ένα σύστημα να αναπτυχθείς, να ανεβείς σαν φυσιολογική ομάδα και προτιμάς τις μακρινές μπαλιές μήπως και κατά τύχη κάνει κανα μαγικό ο Αγκάνθο δεν δοκιμάζεις να βάλεις τον Καπετάνο ακριβώς όπως τον έβαλες με τα Γιάννενα που σου έβγαλε αρκετά καλά γεμίσματα και σου εκτελούσε τα στημένα πολύ καλύτερα από ότι είδαμε σήμερα όπου κάθε στημένο πέρασε αδιάφορο. Αυτό που ακόμη δεν μπορώ να κατανοήσω είναι τι ακριβώς έγινε όταν πέρασε ο Ψυχογιός γιατί ξαφνικά η δεξιά πλευρά άδειασε και μονίμως ένας ή και 2 παίκτες του Πανθρακικού ήταν αφύλακτοι από εκείνη την πλευρά. Τελικά αρέσει δεν αρέσει αυτές οι τελευταίες αγωνιστικές δικαιώνουν στο απόλυτο τον Μάκη Κατσαβάκη για ότι επιχείρησε να κάνει στον φετινό ΑΡΗ. Και τι ήταν αυτό? Πρώτον να επιβάλλει μια πειθαρχία στα αποδυτήρια βλέποντας τους "παλιούς" να έχουν πάρει αέρα και δεύτερον να στρώσει την ομάδα ξεκινώντας από την άμυνα. Ήταν φανερό ότι είχε αφήσει το μεσοεπιθετικό παιχνίδι στην άκρη γιατί πάλευε με το υλικό που είχε στην διάθεση του να φτιάξει την άμυνα και με αυτήν ως βάση να πορευθεί στο πρωτάθλημα. Εμείς όμως ως ανυπόμονοι και απαιτητικοί οπαδοί θέλαμε να πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε παραπάνω πράγματα από το να κλεινόμαστε στην άμυνα και να παίζουμε κλεφτοπόλεμο ή να μαζεύουμε βαθμό βαθμό κρατώντας το μηδέν. Και να τα αποτελέσματα... να σου κάνουν πλάκα ο Πανθρακικός, τα Γιάννενα και ο Πλατανιάς!

Για τα αλάνια της κερκίδας ότι και να πούμε είναι λίγο. Πραγματική κατάθεση ψυχής! Θα ήθελα όμως να παρακαλέσω όλους αυτούς που βρέθηκαν στην Κομοτηνή και τώρα θα έχουν πάρει τον δύσκολο δρόμο της επιστροφής αυτή την τρέλα να έρθουν να την βγάλουν εδώ έξω από το Κλ.Βικελίδης απαιτώντας λύσεις εδώ και τώρα. Να απαιτήσουν να σταματήσουν τα ψέματα, να ξεκινήσει ο έλεγχος και όσοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις αυτού του ιστορικού συλλόγου ή δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτα να εξαφανιστούν. Υπάρχει χρόνος να σωθεί η χρονιά αλλά όχι έτσι. Όχι με μισόλογα, όχι με ψέματα, όχι με σπασμωδικές κινήσεις. 6 μήνες πέρασαν από το καλοκαίρι και τίποτα απολύτως δεν έχει διορθωθεί, αντιθέτως αυτή η στασιμότητα επηρεάζει άπαντες στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ. Και επειδή αυτοί όλοι ως γνωστόν είναι θρασύδειλοι περιμένω από αύριο να ακούσω συγκλονιστικές εξελίξεις. Από τον έλεγχο που ξεκινάει, παραιτήσεις για προσωπικούς λόγους, υποψήφιους για διοίκηση πρωτοδικείου μέχρι και ορισμό έκτακτης γενικής συνέλευσης στην ΚΜΑ... Τέτοια ανθρωπάκια κουμαντάρουν τον ΑΡΗ που για να κάνουν το σωστό πρέπει να φάμε 4 γκολ ώστε να αρχίσουν να νιώθουν την ανάσα του οργισμένου κόσμου.

Με το παιχνίδι μας κόντρα στον Πανθρακικό να έχει απομείνει για "κλείσει" η 12η αγωνιστική και παρατηρώντας το βαθμολογικό τοπίο που έχει διαμορφωθεί μετά τα τελευταία αποτελέσματα η ανάγκη για τους 3 βαθμούς της νίκης είναι πιο έντονη από ποτέ. Το Το γεγονός ότι είμαστε στην προτελευταία θέση με ισοβαθμία με άλλες 3 ομάδες ανάμεσα τους και ο Πανθρακικός είναι αρκετό για να καταλάβουν όλοι μέσα και έξω από την ομάδα πόσο σημαντικό είναι το σημερινό παιχνίδι. Μια νίκη σου δίνει μια βαθειά ανάσα και ένα σημαντικό προβάδισμα τουλάχιστον απέναντι στον Πανθρακικό, με ισοπαλία σε γεμίζει με ακόμη περισσότερο άγχος και αγωνία ενώ το χειρότερο σενάριο της ήττας σε καταρρακώνει και σε στέλνει να αγωνίζεσαι από την 13η αγωνιστική με την πλάτη στον τοίχο.

Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να δείξουν με πράξεις τόσο οι παίκτες μας όσο και το τεχνικό τιμ ότι τα έχουν κατανοήσει και να υπερβάλλουν τους εαυτούς τους για να πάρουν μια καθοριστική νίκη. Δεν νομίζω η προπονητολογία των τελευταίων ημερών να βοήθησε σε κάτι αλλά θέλω να πιστεύω ότι οι Πασιαλής και Μπουγιουκλής γνωρίζαν εξαρχής που μπλέκανε και ότι με την πρώτη στραβή όπως κάθε φορά θα αποτελούσαν τα εύκολα εξιλαστήρια θύματα. Μάλιστα είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι είδαμε κατά την διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδος  τον Παπαζαχαρία να στηρίζει ξεκάθαρα τους προπονητές του κάτι που σπάνια συνηθίζεται μιας και συνήθως οι περισσότεροι παίκτες όταν αρχίζει η προπονητολογία προτιμούν να παραμένουν ουδέτεροι. Πάντως το τεχνικό τιμ έχει εντοπίσει αρκετές αδυναμίες της ομάδος κυρίως στην άμυνα και για αυτό αναμένεται να δούμε αλλαγές στα μετόπισθεν. Με τον Γιαννίτση λογικά να παίρνει την θέση του Παντίδος και τον Ψυχογιό να δίνει την θέση του στον Καζναφέρη ο ΑΡΗΣ αναμένεται να είναι αρκετά διαφορετικός. Για τον Γιαννίτση διατηρώ τις επιφυλάξεις μου κατά πόσο μπορεί να τα πάει καλύτερα από τον Παντίδος αλλά ο Ψυχογιός έχει τεράστια σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του μέσα στο παιχνίδι και ο Καζναφέρης παρόλο που δεν διανύει και την καλύτερη του χρονιά ίσως σαν δεξί μπακ να αποδειχθεί πιο ουσιαστικός. Παπαστεργιαννός, Οικονομόπουλος και Κοέλιο θα είναι μπροστά από την τετράδα της άμυνας με τον Πορτογάλο ίσως και να πρέπει να κάτσει και λίγο στον πάγκο μιας και τον τελευταίο καιρό είναι τραγικός. Ενώ μπροστά με δεδομένη την απουσία του Γιαννώτα και την επιστροφή του Γκέσιο αναμένεται να δούμε τους Αγκάνθο, Σουνά και Γκέσιο. Αρκετές αλλαγές σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι που όμως φαίνεται να είναι απαραίτητες. Ο Πανθρακικός μετά την νίκη του επί του Αστέρα Τρίπολης και την εκτός έδρας ισοπαλία στην Ξάνθη είναι σχετικά ανεβασμένος και θα προσπαθήσει να μεγαλώσει το θετικό σερί του. Αν όμως εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει, παίξουμε έξυπνα και οι παίκτες μας βγάλουν το απαραίτητο πάθος και δύναμη στις διεκδικήσεις τότε η πολύτιμη νίκη μπορεί να έρθει.

Αν και όπως συνηθίζεται υπάρχουν τα γνωστά μπλόκα στους οπαδούς του ΑΡΗ παρόλο που δεν υπάρχει μαζική οργανωμένη εκδρομή για την Κομοτηνή αναμένεται όπως και στην Λειβαδιά η ομάδα να έχει τον κόσμο στο πλευρό. Δύσκολη ημέρα η Δευτέρα για εκδρομές αλλά δύσκολο να κόψεις και το γήπεδο από τον Αρειανό. Με κιτρινόμαυρη τρέλα στην Κομοτηνή δίπλα στον Θεό, και όλοι μαζί παρέα στον δρόμο της επιστροφής με το διπλό αγκαλιά! Άιντε ρε Αρειανάρα πάρε το διπλό!

Προφητικό έμελλε να είναι το preview του αγώνα όπου αναφερθήκαμε στην λανθασμένη προσέγγιση της πλειοψηφίας του κόσμου του ΑΡΗ για αυτό το παιχνίδι που με μια παράλογη αισιοδοξία απαιτούσε και έβλεπε εύκολη νίκη κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννενα. Το να θέλει και να ζητάει κάτι το τέτοιο ο Αρειανός φίλαθλος μου φαίνεται ως ένα σημείο φυσιολογικό μιας και είναι στο DNA του, το να παρασύρεται όμως το τεχνικό τιμ και να αγνοεί τα δεδομένα του φετινού ΑΡΗ είναι κάτι εντελώς διαφορετικό και ίσως να είναι η αρχή της προβληματικής εικόνας του σημερινού ΑΡΗ.

Με μια πρόχειρη ματιά μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε ότι όταν ολόκληρη η ομάδα αμύνεται αποφεύγει τα πολλά τα λάθη με αλληλοκαλύψεις και έχει και τους παίκτες που μπορούν να χτυπήσουν στην κόντρα όπως είναι ο Γιαννώτας αλλά και ο Αγκάνθο που με τις ντελικάτες κινήσεις του μπορεί να αιφνιδιάσει κάθε αντίπαλη άμυνα. Αυτά τα χαρακτηριστικά στα εκτός έδρας παιχνίδια αλλά και απέναντι σε αντιπάλους που θέλουν να έχουν τον πρώτο λόγο στο παιχνίδι μπορεί να είναι αρκετά για να κάνουμε τις ζημιές και να κλέψουμε βαθμούς. Όταν όμως αγωνίζεσαι μέσα στην έδρα σου με αντιπάλους όπως είναι ο ΠΑΣ Γιάννενα, η Βέροια, ο Πλατανιάς και ομάδες ανάλογου επιπέδου είναι απαραίτητο να βάλεις άλλα στοιχεία στο παιχνίδι σου όπως περισσότερη ταχύτητα, καλύτερες αλληλοκαλύψεις, δημιουργικότητα στην επίθεση και συγκέντρωση στα αμυντικά σου καθήκοντα για να αποφύγεις λάθη που μπορεί να σου στοιχίσουν. Αυτά λοιπόν τα απαραίτητα στοιχεία για την ώρα η ομάδα μας δεν δείχνει να τα έχει, και αυτό δεν είναι κάτι που φάνηκε σήμερα απλά αυτό που έγινε σήμερα ήταν άλλη μια επιβεβαίωση των δυνατοτήτων της ομάδος μας. Ακριβώς όλα αυτά περίμενα να είχε κατανοήσει το προπονητικό τιμ και να είχε στήσει την ομάδα με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Προσέχοντας πρώτα την άμυνα, παίρνοντας σιγά σιγά το κέντρο και βγαίνοντας διστακτικά μπροστά με καμιά κόντρα από λάθος στο κέντρο, καμιά γιόμα, κανά στημένο, σε ένα πιο αργό τέμπο, ελαφρώς πιο πονηρά κοιμίζοντας τον αντίπαλο και όχι δίνοντας του το δικαίωμα να κάνει από το 1' το παιχνίδι που είχε σχεδιάσει από πριν. Άγιαξ της Ηπείρου είναι το χαϊδευτικό των Ιωαννίνων και πραγματικά ακριβώς σαν τον Άγιαξ των καλών εποχών καταφέραμε να τους κάνουμε να φαίνονται στο Α΄ ημίχρονο. Με κάθε ευκαιρία οι παίκτες του ΠΑΣ Γιάννενα έβγαιναν στην κόντρα κυρίως από κέντρο παρά τα 3 αμυντικά χαφ , έσπαζαν την μπάλα ιδανικά δεξιά ή αριστερά και δημιουργούσαν την μια ευκαιρία μετά την άλλη με τον πλέον υποδειγματικό τρόπο. Πανικός μετά το πρώτο γκολ, αναμενόμενο το δεύτερο γκολ, ευτυχώς δεν ήρθε και το τρίτο παρά τις πολύ καλές ευκαιρίες κυρίως από την πλευρά του Ψυχογιού που ήταν σαν να βλέπουμε 3-4 φορές την ίδια φάση στο ριπλέι... Τώρα βέβαια όποια κριτική και αν κάνουμε για τον τρόπο με τον οποίο έστησαν για άλλο ένα παιχνίδι την ομάδα ο Πασιαλής και ο Μπουγιουκλής όταν βλέπεις αυτή την νωθρότητα και ανόητα λάθη από την πλειοψηφία των παικτών όλα τα άλλα περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Μάλιστα οι ίδιοι οι παίκτες μας κατάφεραν να μας αποδείξουν στο Β ημίχρονο ότι αν θέλουν μπορούν να τα καταφέρουν πολύ καλύτερα και να βγάλουν την ενέργεια που περιμένουμε να βγάλουν μέσα στο γήπεδο. Αν και υπήρχαν πολλοί αρνητικοί πρωταγωνιστές δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποιον μιας και σχεδόν όλοι ήταν τραγικοί. Επειδή λοιπόν όπως είπε και ο κ.Πασιαλής αυτοί είναι οι παίκτες της ομάδος μας θέλοντας να τονίσει ότι το υλικό της ομάδος μας είναι περιορισμένων δυνατοτήτων θα πρέπει να στήνει και την ομάδα ανάλογα. Η φετινή χρονιά είναι χρονιά επιβίωσης και αυτό σημαίνει ότι κάθε βαθμός είναι χρυσάφι. Και όταν ομάδες με σαφώς καλύτερο υλικό από το δικό μας έχουν κάνει πορείες μεγάλες, έχουν πάρει τίτλους με βάση την άμυνα και κερδίζοντας με μισό γκολ τότε ο φετινός ΑΡΗΣ με το υλικό που έχει είναι υποχρεωμένος να αφήσει στην άκρη τα θέλω του κόσμου για καλές παρουσίες, επιβλητικές νίκες κτλ και να ματώσει για κάθε βαθμό μέσα στο γήπεδο που θα πρέπει να κερδίσει με όποιον τρόπο μπορεί.

Φυσικά επειδή ΑΡΗΣ είσαι και μένεις μακριά από κουμπαριές, κέντρα αποφάσεων κτλ λογικό είναι να έχεις το "κοράκι" απέναντι σου. Αν ο Δελφάκης έβρισκε το θάρρος να δώσει το εμφανέστατο πέναλτι πάνω στον Γιαννώτα και την κόκκινη στον τερματοφύλακα του ΠΑΣ Γιάννενα τότε με το σκορ 1-2, τον αντίπαλο μας με 10 παίκτες και 40' να απομένουν πολύ πιθανόν να βλέπαμε ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι με εντελώς διαφορετικό αποτέλεσμα. ΄Οσο για το τρίτο γκολ των Ιωαννίνων που σίγουρα πολλοί καλοθελητές θα βρεθούν να αναδείξουν να τους προλάβω και να τους πω ότι εκεί τουλάχιστον δεν είχαμε αλλοίωση αποτελέσματος. Κρίμα για τον κόσμο που στηρίζει τόσο αυτή την ομάδα παρά τις πίκρες. Η παρουσία του και σήμερα είναι μια υπόσχεση ότι δεν θα εγκαταλείψουμε την μάχη έτσι εύκολα. Μια υπόσχεση προς όλους όσους κινούνται μέσα και έξω από τον ΑΡΗ μας που κάποια στιγμή θα πρέπει να αναγνωρίσουν και την προσπάθεια του κόσμου γιατί η υπομονή μας έχει τελειώσει.

ΥΓ. Τώρα που χάσαμε μήπως είναι η κατάλληλη στιγμή για να ξαναθυμηθούμε σημαντικά θέματα όπως είναι η διοίκηση Πρωτοδικείου και ο λογιστικός έλεγχος? Άλλα ξέχασα, έχουμε Ζαμπέτα και τα κανονίζει όλα! Insert coin and push play button...

Άλλο ένα καθοριστικό παιχνίδι θα διεξαχθεί το Σάββατο το απόγευμα στο Κλ.Βικελίδης που αν δεν θέλουμε να μπλέξουμε σε περιπέτειες θα πρέπει πάση θυσία να βγούμε νικητές. Με μια πρόχειρη ματιά στην βαθμολογία παρατηρώντας τις ελάχιστες διαφορές που υπάρχουν από την 6η θέση που υπο προϋποθέσεις μπορεί να οδηγήσει μέχρι και στην Ευρώπη(όπως πέρσι) μέχρι και την 15η που οδηγήσει στην Football League ο καθένας καταλαβαίνει ότι κάθε βαθμός είναι χρυσάφι και μια νίκη μπορεί να σε βάλει σε άλλη τροχιά ενώ ένα στραβό αποτέλεσμα όπως ήταν αυτό κόντρα στον Πλατανιά μπορεί να χαντακώσει. Μετά λοιπόν από τις απώλειες με Πλατανιά αλλά και την κλοπή βαθμών απέναντι σε ΠΑΟ και Ολυμπιακό η νίκη κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννενα που βρίσκεται 2 βαθμούς πιο ψηλά από εμάς στην 9η θέση κρίνεται κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Εκτός από τους προφανείς βαθμολογικούς λόγους κανείς μα κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν αυτή η ομάδα που αποτελείται στην πλειοψηφία από νεαρούς άπειρους παίκτες θα μπορεί να αντέξει την ψυχοφθόρα διαδικασία μιας χρονιάς βαδίζοντας πάνω σε τεντωμένο σχοινί και οριακά να παλεύει για την σωτηρία της. Αντιθέτως αν αρχίσει αυτή η ομάδα να κερδίζει συστηματικά και πιστέψει στις δυνάμεις τότε ίσως να μας κάνει να τρίβουμε τα μάτια μας. Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει τα ατομικά λάθη σε άμυνα και επίθεση να εξαλειφθούν και το πάθος και η αποφασιστικότητα που έδειξαν στα παιχνίδια με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό αλλά και Λεβαδειακό την περασμένη αγωνιστική  να γίνει συνήθεια.

Αγκάνθο, Κοέλιο, Καζναφέρης και Παπαστεργιανός είναι οι σημαντικότατες επιστροφές για την ομάδα μας που μόνο και μόνο με αυτό ως δεδομένο μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι για την νίκη στο αυριανό παιχνίδι. 4 απουσίες που μας έλειψαν πολύ στο τελευταίο παιχνίδι που σύμφωνα με την εικόνα του αγώνα με αυτούς τους 4 μέσα πολύ πιθανόν να καταφέρναμε να φεύγαμε νικητές από την Λειβαδιά. Ιδίως ο Αγκάνθο στον οποίο αφιερώνουμε και τον τίτλο του κειμένου είναι ο παίκτης που μπορεί να κάνει την διαφορά ακόμη και στην κακή του μέρα. Ενώ και οι υπόλοιποι σε ένα παιχνίδι όπως αναμένεται αρκετά κλειστό, μιας και ο ΠΑΣ Γιάννενα θα ταμπουρωθεί στην άμυνα και θα περιμένει να χτυπήσει στην αντεπίθεση παίκτες που δεν φοβούνται να βγουν μπροστά και να πάρουν πρωτοβουλίες είναι απαραίτητοι. Πασιαλής και Μπουγιουκλής σίγουρα έχουν ετοιμάσει τα πλάνα τους αλλά ελπίζω αυτή τη φορά να είναι πιο προσεκτικοί στον τρόπο αντιμετώπισης του αντιπάλου γιατί με την Βέροια φάνηκε ξεκάθαρα ότι υπάρχει τεράστια διαφορά στον τρόπο που συμπεριφέρεται η ομάδα εντός και εκτός έδρας για τον απλό λόγο ότι και οι αντίπαλοι μας λειτουργούν διαφορετικά. Μπορεί λοιπόν η εικόνα με τον Λεβαδειακό να ήταν θετική αλλά το αυριανό παιχνίδι θα είναι εντελώς διαφορετικό. Θα πρέπει το τεχνικό τιμ να βρει την ισορροπία μεταξύ άμυνας και επίθεσης όπως και τους τρόπους για να διασπάσουν την αντίπαλη άμυνα γιατί τα γεμίσματα που είδαμε με την Βέροια δύσκολα θα περνούσαν αν παίζαμε 11 με 11. Όταν μάλιστα απέναντι σου έχεις και μια τόσο απρόβλεπτη όπως είναι ο ΠΑΣ Γιάννενα τότε πρέπει να είσαι ακόμη πιο προσεκτικός. Θεωρώ λογικό αυτή την φορά το τεχνικό δίδυμο να ζητήσει περισσότερη προσοχή στην άμυνα και υπομονή στην επίθεση. Είναι λίγο απογοητευτικό να μην μιλάμε για δυνατό ξεκίνημα, ασφυκτική πίεση και φουλ επίθεση αλλά το πάθημα με τον Πλατανιά θα πρέπει να μας γίνει μάθημα. Μέχρι και η ΑΕΚ κατάφερε να κερδίσει την ομάδα της Κρήτης που ένα Χ να είχαμε πάρει τώρα θα ήταν από κάτω μας. Όσο για την 11αδα αναμένεται να δούμε και τους 4 που επέστρεψαν από το ξεκίνημα μέσα στην βασική 11αδα αλλά το ποιοί θα μείνουν εκτός είναι ένα τεράστιο ερωτηματικό. Εκτός από τον Καπετάνο που απογοήτευσε την προηγούμενη αγωνιστική  και τον Γκέσιο που δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι μεσοεπιθετικά λειτούργησαν σωστά. Ο Κανούλας εκτός από γκολ είχε γενικά μια πολύ καλή παρουσία ενώ και οι Οικονομόπουλος και Νταμαρλής είχαν θετική παρουσία. Πάντως το καλό είναι ότι μέσα από αυτά τα προβλήματα ο ΑΡΗΣ κερδίζει σιγά σιγά παίκτες και οι προπονητές μας από τα παιχνίδι βρίσκουν ολοένα και περισσότερες αξιόπιστες λύσεις. Βέβαια το σημαντικό είναι να υπάρχει διάρκεια και όχι σκαμπανεβάσματα σε ατομικό επίπεδο ώστε να μπορέσει να δέσει η ομάδα και να μην λειτουργεί διαφορετικά σε κάθε παιχνίδι.

Αν και όταν μια ομάδα κατεβάζει 30000 κόσμο σε ένα γήπεδο 500χλμ μακριά από την έδρα της λογικό είναι τα 10000 με 15000 άτομα σε ένα εντός έδρας παιχνίδι να μην είναι αντιπροσωπευτικό της δυναμικής των οπαδών της. Όταν όμως διανύουμε μια τόσο δύσκολη περίοδο όπου ακόμη και στις ομάδες που "πετάνε" και βαδίζουν ασταμάτητες προς τον τίτλο ή την έξοδο στην Ευρώπη υπάρχει σημαντική μείωση στην προσέλευση του κόσμου τότε θα πρέπει να αναγνωρίσουμε πόσο πιστός είναι ο Αρειανός οπαδός και πόσο αντέχει στα δύσκολα. Όπως στην Λειβαδιά όπου πουλήσαμε τρέλα για άλλη μια φορά έτσι αύριο ακόμη πιο μαζικά ας γεμίσουμε το Κλ.Βικελίδης να σπρώξουμε την ομάδα στην νίκη! Το ραντεβού μας πολύ πριν τις 17.15 στον ποδοσφαιρικό μας ναό! VAMOS!!!!

Με την ομάδα να δείχνει ένα βελτιωμένο πρόσωπο, τα Αθλητικά Νέα να έχουν εκ νέου σιγήσει(μιας και ενοχλούν πολλούς οι διαφορετικές απόψεις),  τους "5" της ΚΜΑ μαζί με την διοικούσα επιτροπή να θεωρούν ότι κερδίζουν χρόνο προς όφελος της ομάδος με τις απεργίες δικαστικών, δικηγόρων κτλ, να υπήρχε μια σχετική ηρεμία στον σύλλογο παρά την αδράνεια που εξακολουθεί να υπάρχει στο θέμα του ελέγχου και της διοίκησης Πρωτοδικείου ήρθε μια σειρά  "επίσημων" τοποθετήσεων ανθρώπων της ΕΠΟ, της ΟΥΕΦΑ κ.α. που προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα ότι ο ΑΡΗΣ δεν έχει τύχη με το άρθρο 99 μιας και δεν θα γίνει δεκτό από τις αρμόδιες αρχές. Και ειλικρινά αναρωτιέμαι για ποιό λόγο έχει γίνει πρώτο θέμα η άποψη της ΕΠΟ, η εισήγηση της Σουπερλιγκας ή το σχόλιο κάποιου ανθρώπου της ΟΥΕΦΑ για κάτι που αφορά εταιρίες, επαγγελματικές συμβάσεις και νόμους του Ελληνικού κράτους. Ναι υπάρχει το περιβόητο αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου αλλά και αυτό έχει κάποια όρια. Μπορεί η ΕΠΟ και η κάθε ΕΠΟ να έχει το δικό της σκεπτικό, τους δικούς της κανονισμούς αλλά οφείλει να συμφωνεί και να σέβεται την Ελληνική νομοθεσία. Το ίδιο ισχύει και για την ΟΥΕΦΑ όπου πρέπει να συμφωνεί και να σέβεται το διεθνή δίκαιο, τους νόμους των κρατών και τις αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων. Άλλωστε αυτή η ιστορία με τους ελαστικούς νόμους για ομάδες μεγαθήρια σε Ισπανία, Αγγλία και όχι μόνο δεν είναι κάτι καινούργιο. Για αυτό αρκετές φορές οι ιθύνοντες Γερμανικών ομάδων στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις αναφέρονται σε ντισαβαντάζ που έχουν σε σχέση με άλλες χώρες μιας και όπως είναι γνωστό στην Γερμανία όλοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και η δικαιοσύνη είναι τυφλή.

Αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι το πως βγαίνει το όλο θέμα προς τα έξω ακόμη και από τα ίδια κιτρινόμαυρα ΜΜΕ. Αρχικά για να δικαιολογήσουν την κωλυσιεργία για την αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 επικαλέστηκαν ενδεχόμενα προβλήματα που μπορεί να προέκυπταν από την ΕΠΟ και να έβαζαν σε κίνδυνο την συμμετοχή της ομάδος μας στο πρωτάθλημα. Στην συνέχεια παρουσιάστηκε ως διπλωματική επιτυχία των διοικούντων του  ΑΡΗ να αρχίσουν επικοινωνία και να θέσουν θέμα άρθρου 99 σε ΕΠΟ και σουπερλίγκα και καταλήγουμε τις τελευταίες ημέρες στο ότι όλοι οι φορείς του ποδοσφαίρου που εξέφρασαν αρνητική άποψη για το άρθρο σύμφωνα με τους δικηγόρους που έχουν αναλάβει την υπόθεση έχουν αγγίξει το θέμα επιφανειακά και δεν έχουν πλήρη γνώση της κατάστασης άρα οι όποιες τοποθετήσεις τους σε αυτό το επίπεδο είναι αδιάφορες. Το πιο περίεργο από όλα είναι ότι υπάρχει δεδικασμένο με το άρθρο 44 και σχεδόν κανείς δεν ασχολείται με αυτό. Με εξαίρεση το αναλυτικό άρθρο των Αθλητικών Νέων που λόγω της εμπλοκής του Λ.Σκόρδα έχει όλες τις σημαντικές λεπτομέρειες κανείς μα κανείς δεν κάνει την παραμικρή αναφορά σε κάτι που έχει ξαναγίνει και το έχουμε ξαναζήσει. Και τότε όλοι ήταν αρνητικοί στο να μπει ο ΑΡΗΣ στο άρθρο 44. Και τότε όλες οι τοποθετήσεις από τους επίσημους φορείς του ποδοσφαίρου ήταν αρνητικοί για την περίπτωση του ΑΡΗ(και όχι της ΑΕΚ). Και τότε η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ της πόλης έκανε ότι μπορούσε για να μην μπει ο ΑΡΗΣ στο 44. Ποιός μπορεί να ξεχάσει τις "ιστορικές" εκπομπές του Γ.Ζαγόρα(αυτού του ανθρώπου που κόπτεται για το καλό των ομάδων της πόλης) με τα πιστόλια και τους καημένους ποδοσφαιριστές που θα έχαναν τα λεφτά τους, ενώ θα μπορούσε να είχε βάλει λουκέτο ο ΑΡΗΣ και όλα να ήταν καλά...

Για μια φορά ας αφήσετε όλοι εμπλεκόμενοι τις κόντρες σας στην άκρη. Ο νόμος είναι με το μέρος του ΑΡΗ, δεδικασμένο υπάρχει για αυτό αφήστε το κουτόχορτο στην άκρη και δείξτε ότι ο ΑΡΗΣ είναι αποφασισμένος να εκμεταλλευτεί την δυνατότητα που του δίνει ο νόμος και δεν πρόκειται να τα παρατήσει επειδή μερικά παπαγαλάκια εντός και εκτός του ΑΡΗ προσπαθούν να βάλουν τρικλοποδιές. Και αν αυτός είναι ένας τρόπος αποπροσανατολισμού για να ξεχάσουμε όλους αυτούς που οδήγησαν τον ΑΡΗ ως εδώ ή αυτούς που για τα μικροσυμφέροντα τους οδηγούν τον ΑΡΗ με λανθασμένους χειρισμούς στην καταστροφή είστε γελασμένοι...

ΥΓ. Πραγματικά θέλω να πιστεύω ότι δημοσιεύματα σαν και αυτό "Η φτώχεια θέλει... λιμουζίνα!" είναι απλά παραπληροφόρηση ή έχουν κάποια λογική εξήγηση διαφορετική από το ότι ακόμη και σήμερα μετά από όλα όσα έχουν συμβεί ο Αρειανός πληρώνει τα "γούστα" σας...