3 εβδομάδες μετά την τελευταία αναμέτρηση και στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο άπαντες μετράμε τις ώρες μέχρι τον παιχνίδι με τον Παναιτωλικό.  Πέρα από τον ενθουσιασμό του κόσμου για το καλό ξεκίνημα και οι παίκτες μας παρέα με τον Άκη Μάντζιο έχουν «γλυκαθεί» και φαντάζουν διψασμένοι για αγωνιστική δράση και νίκες! Μια νίκη που ο σαφώς ποιοτικότερος και πιο πλήρης ΑΡΗΣ μπορεί να πάρει με ευκολία απέναντι στον Παναιτωλικό παρά την έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού.

Λεπτές οι ισορροπίες μεταξύ κούρασης, αγωνιστικού ρυθμού, απραξίας και φορμαρίσματος. Ακόμη και μεταξύ των ίδιων των πρωταγωνιστών που είναι οι αθλητές  και οι προπονητές οι απόψεις διίστανται.   Όπως και να έχει όμως το θέμα ο ΑΡΗΣ καλείται το απόγευμα της Κυριακής να δείξει  ότι φέτος δεν είναι διατεθειμένος να σκορπάει βαθμούς με αντιπάλους σαν τον Παναιτωλικό. Μια ομάδα που μας έχει κάνει κάμποσες φορές τη ζημιά και σχεδόν πάντα υπεύθυνοι ήμασταν αποκλειστικά εμείς και οι τραγικές μας εμφανίσεις σε αυτό το γήπεδο. Και αυτή τη φορά ο αντίπαλος που θα πρέπει να κερδηθεί είναι ο κακός μας εαυτός. Αν  ο ΑΡΗΣ μπει δυνατά όπως πρέπει να μπει ακόμη και αυτό το Χ που μπορεί να έχει ο αντίπαλος μας στη σκέψη του γρήγορα θα εξαφανισθεί.  Δεν θα αναλωθούμε στις επιλογές προσώπων από τον Μάντζιο. Η ομάδα έχει ποιοτικές επιλογές σχεδόν σε όλες τις θέσεις και όσοι μιλάνε για 2 εξίσου δυνατές ενδεκάδες δεν ξεφεύγουν πολύ από την πραγματικότητα. Αν αναλογιστεί κανείς ότι για την ώρα έχουμε μόλις ένα μικρό δείγμα γραφής από παίκτες όπως οι Σίλβα, Μπελανουάν, Λόπεθ ενώ υπάρχουν και παίκτες σαν τον Γκαρσία, τον Κάτσε, τον Σάσα που ακόμη δεν έχουν φθάσει στο επίπεδο που γνωρίζουμε ότι μπορούν να αποδώσουν, η ομάδα έχει πάρα πολλά ακόμη να δείξει μέσα στο γήπεδο. Αρκεί ο Μάντζιος να είναι προσεκτικός στη διαχείριση, να μοιράζει τις ευκαιρίες σωστά,  να επιβραβεύει αυτούς που πρέπει και να συντηρεί έναν υγιή ανταγωνισμό. Και φυσικά οι παίκτες σε κάθε ευκαιρία που τους δίνεται να την αρπάζουν από τα μαλλιά . Με αυτή τη νοοτροπία ο κάθε Παναιτωλικός(και όχι μόνο) δεν θα έχει καμία τύχη!

Η πανδημία έχει δημιουργήσει περίεργες συνθήκες για όλες τις ομάδες και μέσα από αυτές θα πρέπει να ανταπεξέλθουμε και να συνεχίσουμε έτσι δυνατά όπως ξεκινήσαμε στο πρωτάθλημα.  Με την πολυτέλεια των μπόλικων ποιοτικών επιλογών το βάρος πέφτει στον Άκη Μάντζιο και στη διαχείριση αυτού του ρόστερ. Ενός ρόστερ που έχει το βάθος και την ποιότητα παιχνίδια σαν και αυτά με τον Παναιτωλικό να τα κερδίζει με ευκολία. Αυτό περιμένουμε να δούμε, αυτό πρέπει να κάνει η ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μας! Έτσι μέχρι η κορυφή να γίνει συνήθεια όλων!

ΥΓ. Αυτά τα περι ισονομίας στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν πηγαίνουν περίπατο. Ξένοι διαιτητές μόνο εκεί που μας βολεύει κατ επιλογή και χωρίς ίχνος αξιοκρατίας και αντικειμενικών κριτηρίων.

ΥΓ2. Και μόνο που υπο την εποπτεία  των «ειδικών» της FIFA/UEFA αναγνωρίζεται το «big-πορδ» της διαφθοράς και της  ομηρίας του Ελληνικού ποδοσφαίρου ως βασικός συνομιλητής αφήνοντας όλες τις υπόλοιπες ομάδες σε δεύτερη μοίρα…  καταλαβαίνουμε το ποδόσφαιρο που οραματίζονται οι «ειδικοί»

ΥΓ3. Δεν έρχεται ο πορτογάλος βοηθός διαιτητή να σφυρίξει στην Ελλάδα και κανείς δεν αναρωτιέται το γιατί…

Σπουδαία νίκη δεδομένων των συνθηκών πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα, κερδίζοντας τον Αστέρα Τρίπολης με 1-0! Το γκολ μπορεί να προήλθε από πόδια αντιπάλου αλλά η ομάδα με την συνολική της παρουσία, κυρίως στο Β ημίχρονο άξιζε και με το παραπάνω αυτό το αποτέλεσμα. Άρεσαν οι Σίλβα, Σιαμπάνης και Μπεναλουάν στην παρθενική τους εμφάνιση σε αντίθεση με τον διαιτητή Φωτιά που μετά το 1-0 άλλαξε τα σφυρίγματα του με αποκορύφωμα το πέναλτι που αρνήθηκε πάνω στον Ματέο Γκαρσία σε προφανή θέση για γκολ.

Ιδιαίτερο ήταν το σημερινό παιχνίδι με τον ΑΡΗ να έπρεπε πρώτα να αντιμετωπίσει τα εσωτερικά του προβλήματα με την πανδημία του κορωνοϊού να αναγκάζει τον Μάντζιο να ανακατέψει την τράπουλα καλύπτοντας περισσότερα κενά πέρα από τα δεδομένα του Ροζ, του Σάσα και του ανέτοιμου Γκανέα. Ο πιο φορμαρισμένος παίκτης της ομάδος ο Μπερτόγλιο όπως και οι 2 «βασικοί» τερματοφύλακες έμειναν εκτός μάχης, ενώ και ο Λόπεθ που ήταν στον πάγκο είχε χάσει πάρα πολλές προπονήσεις. Και όμως ο Άκης Μάντζιος δικαιώθηκε απόλυτα για τις επιλογές του όπως δικαιώνεται και για την αμυντική φιλοσοφία του που σε αυτή την περίεργη χρονιά δείχνει να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο όπως εξελίσσεται το πρωτάθλημα.  Ο ΑΡΗΣ και σήμερα έπαιξε έξυπνα εξουδετερώνοντας δημιουργικά τον αντίπαλο που αρκέστηκε σε μόλις 2 ευκαιρίες και χωρίς να είναι φλύαρος δημιούργησε κάμποσες ευκαιρίες φθάνοντας τελικά στη νίκη με αυτογκόλ.

Πέρα από τον Μάντζιο σιγά σιγά  δικαιώνονται και όσοι έχτισαν το φετινό ρόστερ με τον τρίτο στην σειρά τερματοφύλακα Σαμπιάνη στην  πρώτη του παρουσία στην σουπερλίγκα να είναι καθοριστικός και στις 2 ευκαιρίες που είχε ο Αστέρας σε όλο το παιχνίδι. Σίγουρα όταν οι ευκαιρίες είναι 10-2 δεν μπορείς να χρίσεις MVP τον τερματοφύλακα αλλά χάρη στον Σαμπιάνη σήμερα αποφύγαμε να δούμε αυτό το κακόγουστο σενάριο που θέλει ομάδες του επιπέδου της Τρίπολης και χειρότερες με λίγη πίεση και 1-2 ευκαιρίες να καταφέρνουν να σκοράρουν. Ο Μπεναλουάν αν και σε κάποιες περιπτώσεις είχε αργές αντιδράσεις σε γενικές γραμμές είχε πολύ σωστές τοποθετήσεις και έδειχνε σταθερός στην άμυνα παρέα με τον Δεληζήση. Την τριπλέτα των πρωτοεμφανιζόμενων συμπλήρωσε ο Σίλβα που με 2-3 ενέργειες του κατάφερε να πείσει άπαντες ότι στο πρόσωπο του βρήκαμε «λαχείο». Εξαιρετική τεχνική σε συνδυασμό με ταχύτητα και εκρηκτικότητα που λείπει από την επίθεση μας. Για πρώτη φορά από τότε που ήρθε στον ΑΡΗ ο Σούντγκρεν με την σημερινή του εμφάνιση μας κάνει να αρχίσουμε να τον κοιτάμε με άλλο μάτι. Ο Σουηδός ήταν ιδιαίτερα μαχητικός με εξαιρετικές αντιδράσεις ιδίως στο ένας με ένας και ήταν από τους βασικούς λόγους που ο Αστέρας επιθετικά ήταν ανύπαρκτος. Εξαιρετικός και ο Τζέγκο για ακόμη μια φορά που στον χώρο του κέντρου έχει καταλυτική παρουσία.  Προσπάθησε ο Μάνος που ναι μεν ήταν μέσα στις φάσεις αλλά από την στιγμή που δεν μπόρεσε να σκοράρει τα λόγια είναι περιττά.

Από τις καλύτερες φετινές εμφανίσεις ήταν αυτή του Β ημιχρόνου με τον ΑΡΗ μας έστω και με αυτογκόλ να φθάνει σε μια σημαντική νίκη που την άξιζε και με το παραπάνω. Σιαμπάνης, Μπελανουάν και Σίλβα επιβεβαίωσαν το «γεμάτο ποιοτικές λύσεις ρόστερ» που χαρακτηρίζει τον  φετινό ΑΡΗ όπως και ο Σούντγκρεν που σήμερα παρουσιάστηκε αναγεννημένος. Μετά και από αυτή την νίκη κόντρα στις επιπτώσεις του κορωνοϊού στην ομάδα και τον προκλητικό Φωτιά που μάλλον το παιχνίδι το ήθελε στο Χ ο ΑΡΗΣ μας  πείθει ότι μπορεί να πρωταγωνιστήσει! Συνεχίζουμε έτσι δυνατά μέχρι η κορυφή και ο ΑΡΗΣ να γίνουν συνώνυμα!

ΥΓ. Από τις ελάχιστες φορές που θυμάμαι η ομάδα να λειτουργεί σωστά στις καθυστερήσεις και να μην δείχνει την γνωστή ποδοσφαιρική της αφέλεια.

ΥΓ2. Και για όποιον δεν το καταλαβαίνει ας το κάνουμε πιο λιανά… Ο ΑΡΗΣ σήμερα απέναντι σε μια ομάδα που έχει ξεκινήσει καλά και θεωρείται τα τελευταία χρόνια βασικός υποψήφιος για την έξοδο στην Ευρώπη, χωρίς τους 2 «πρώτους» τερματοφύλακες, με αμυντική τετράδα ανάγκης λόγω του ντεμπούτου του Μπελανουάν και την μετατόπιση του Σάκιτς αριστερά, τον πιο φορμαρισμένο παίκτη του τον Μπερτόγλιο εκτός και τον Λόπεθ έχοντας χάσει προπονήσεις σχεδόν 2 εβδομάδων, πήρε τη νίκη έχοντας δημιουργήσει αρκετές καλές ευκαιρίες και επιτρέποντας στον αντίπαλο να κάνει μόλις 2 σε 95’.

ΥΓ3. Δηλαδή αν η κατεδάφιση του Γκαρσία από πίσω την στιγμή που είναι σε θέση βολής μέσα στην μεγάλη περιοχή δεν συγκίνησε τον Φωτιά και τους επιστήμονες στο VAR απορώ τι θα τους έκανε να δώσουν το πέναλτι…

Με την εμφάνιση κρουσμάτων κορονοϊου στην ομάδα και την αναβολή του αγώνα με την ΑΕΛ η ηρεμία και το μομέντουμ που είχαμε όπως είναι λογικό πήγε περίπατο. Αυτό όμως το κενό 2 εβδομάδων έδωσε την ευκαιρία στον Άκη Μάντζιο να αναπροσαρμόσει τα πλάνα του  και να κοιτάξει με άλλο μάτι το μεγάλο ρόστερ που όπως φαίνεται αυτή την περίεργη χρονιά της πανδημίας θα είναι από τα σημαντικότερα όπλα της ομάδος. Και αυτό ακριβώς θα αποδειχθεί κόντρα στον «ψηλωμένο» Αστέρα Τρίπολης που θα φύγει από το Κλ.Βικελίδης με άδεια χέρια!

Με μόλις έναν  παίκτη από τους 5 που είχαν βρεθεί θετικοί να παραμένει σε καραντίνα ο Άκης Μάντζιος εδώ και περίπου 14 ημέρες αναγκάζεται να δουλέψει διαφορετικά μιας και δύσκολα μπαίνει παίκτης στην μάχη μετά από 10 ημέρες χωρίς προπονήσεις. Ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και την απουσία του Ροζ που έχει δηλωθεί να λείψει από τον αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης. Όλα αυτά συνηγορούν ότι θα δούμε έναν ελαφρώς διαφοροποιημένο ΑΡΗ κυρίως στην άμυνα όπου οι επιλογές είναι πιο περιορισμένες και ο Ροζ θεωρείτε βασικό κομμάτι της. Μπεναλουάν και Ντάκοβιτς θα μονομαχήσουν για μια θέση στην ενδεκάδα με τον πρώτο να φαίνεται να έχει το προβάδισμα. Στις υπόλοιπες θέσεις δύσκολα να δούμε σημαντικές αλλαγές ακόμη και αν υπάρχει παίκτης που είχε νοσήσει και απουσίασε το προηγούμενο διάστημα μιας και έτσι και αλλιώς με εξαίρεση τα μπακ είχε ανοίξει εξαρχής το ροτέισον και υπάρχουν κάμποσοι παίκτες που έχουν πάρει χρόνο συμμετοχής μεσοεπιθετικά. Και εκεί όμως υπάρχει ο Σίλβα για τον οποίο έχουν ακουσθεί αρκετά ενθαρρυντικά και όλοι μας περιμένουμε να τον δούμε να παίρνει την ευκαιρία του. Ανεξάρτητα πάντως από τις δυσκολίες των τελευταίων 2 εβδομάδων ο Άκης Μάντζιος δύσκολα να αλλάξει υπό αυτές τις συνθήκες την φιλοσοφία του και πόσο μάλλον απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης που δείχνει να βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Το ποδόσφαιρο κυριαρχίας που θέλουμε να δούμε μάλλον θα πρέπει να περιμένει και η τακτική θωρακίζουμε την άμυνα και βγαίνουμε προσεκτικά στην επίθεση λογικά θα κυριαρχήσει ανεξαρτήτως από σχηματισμούς και πρόσωπα. Στην παρούσα φάση και όπως κυλάει το φετινό ιδιαίτερο πρωτάθλημα σημασία έχει πρωτίστως το αποτέλεσμα και για αυτό η νίκη θα πρέπει να έρθει πάση θυσία!

Η ενίσχυση στο φινάλε των μεταγραφών σε σχέση με την μόλις 1 αποχώρηση  του Φετφατζίδη και ο συνολικός αριθμός του ρόστερ αρχικά είχε προκαλέσει απορίες στον σε όλους μας. Ωστόσο οι εξελίξεις σε αυτή την περίεργη χρονιά της πανδημίας που διανύουμε ήρθαν να δικαιώσουν τους ανθρώπους του ΑΡΗ και ακόμη πρόβλημα όπως τα κρούσματα του κορονοϊου να μην φαντάζουν τόσο ανησυχητικά. Όχι ότι δεν είναι πρόβλημα αλλά όταν στο ρόστερ σου διαθέτεις παίκτες σαν τους Μπεναλουάν, Σίλβα, Κάτσε και άλλους που έχουν από καθόλου ως ελάχιστο χρόνο συμμετοχής και περιμένουν με ανυπομονησία την ευκαιρία τους τότε μάλλον  το παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης είναι ευκαιρία για τον ΑΡΗ μας να επιβεβαιώσει ότι φέτος είναι πιο δυνατός, με σαφώς περισσότερες λύσεις από τον πάγκο. Νίκη και μόνο νίκη για να διατηρηθούμε εκεί ψηλά στην κορυφή!

ΥΓ. Πόσα ακούσθηκαν για το πολυπληθές ρόστερ, για τους πιτσιρικάδες που πρέπει να δοθούν δανεικοί για να μην καούν, για το πώς θα χωρέσουν όλοι στην ομάδα κτλ κτλ. Το αποτέλεσμα όμως είναι πάντα αυτό που δικαιώνει την προσπάθεια και το πλάνο και όπως φαίνεται  οι άνθρωποι του ΑΡΗ που προχώρησαν σε τόσες μεταγραφικές κινήσεις έπραξαν σωστά.

ΥΓ2. Ούτε καν θέλω να φανταστώ το τι θα συνέβαινε σε εμάς αν ζούσαμε τραγελαφικές καταστάσεις σαν αυτές  που ζουν οι δίπλα με την διοίκηση τους να έχει τερματίσει τον ποδοσφαιρικό(και όχι μόνο) παραλογισμό. Φιλότιμες προσπάθειες από τα πληρωμένα αρδάκια τους να κάνουν το άσπρο μαύρο αλλά  όπως λέει ο σοφός λαός το σκατό όπως και να το βαφτίσεις πάλι σκατό θα είναι.  Άραγε τι θα κάνουν αυτές οι πληρωμένες πένες όταν ο χάρτινος πύργος καταρρεύσει εντελώς και αυτοί μείνουν έκθετοι απέναντι στα πρόβατα τους; Αναμένουμε με αγωνία να δούμε τα επόμενα επεισόδια.

Άλλους 3 βαθμούς πρόσθεσε ο ΑΡΗΣ μας στην συγκομιδή του κερδίζοντας αγχωτικά τον Απόλλων Σμύρνης με 1-0. Τα 30’ καλού ποδοσφαίρου στο πρώτο ημίχρονο και η ποιότητα του Μπρούνο Γκάμα αποδείχθηκαν αρκετά για να έρθει η νίκη.  Προβλημάτισε η ομάδα με την εικόνα της στην επανάληψη(όπως και η «συμμορία» των διαιτητών του αγώνα) στο τέλος όμως  μένει η ικανοποίηση για τη νίκη!

Αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ μας μπήκε δυνατά στο παιχνίδι παίρνοντας τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα και δείχνοντας τις διαθέσεις του να καθαρίσει από νωρίς το παιχνίδι.  Στο 34’ η πίεση των παικτών μας οδήγησε στο πολυπόθητο γκολ με τον Γκάμα με ένα εξαιρετικό διαγώνιο σουτ να γράφει το τελικό 1-0 μετά από ασίστ του Μπερτόγλιο. Η συνέχεια ήταν βασανιστική για τα μάτια μας με τον ΑΡΗ απλά να προσπαθεί να διαχειριστεί το σκορ, τον Απόλλων Σμύρνης να βγάζει αντίδραση χωρίς όμως να απειλεί και το διαιτητικό παρεάκι να προσπαθεί να βάλει την σφραγίδα του στο παιχνίδι ευτυχώς χωρίς επιτυχία… Απίστευτο το πέναλτι που προσπάθησε να δώσει το VAR από το πουθενά όπως απίστευτο ήταν και το κοράκι με τα φάουλ και τις κάρτες που έβγαζε ή δεν έβγαζε.  Ευτυχώς η ομάδα άντεξε και κράτησε αυτή την πολύτιμη νίκη.

Ανάμεικτα συναισθήματα μας άφησε η ομάδα με τον Άκη Μάντζιο σε μια προσπάθεια να περάσει την φιλοσοφία του και τις επιλογές του να μπερδεύει τελικώς τους πάντες. Η μετατόπιση του Σάκιτς στα αριστερά λόγω του ξαφνικού προβλήματος του Γκανέα και η ευκαιρία στον Σούντγκρεν, η «άκυρη» αλλαγή του Τζέγκο, ο παραγκωνισμός του ανεβασμένου Μαντσίνι που άργησε να μπει στο παιχνίδι ενώ ήταν από ώρα φανερό ότι τα άκρα της μεσοεπιθετικής γραμμής χρειαζόντουσαν φρεσκάρισμα μόνο  ως αποτελεσματικές κινήσεις δεν αποδείχθηκαν. Ενώ και η μη τροφοδότηση του Λόπεθ για ακόμη ένα παιχνίδι ήταν στα σημερινά αρνητικά. Κατά τα άλλα τα πρώτα 35’ και ιδιαίτερα η διάθεση με την οποία μπήκε η ομάδα στο παιχνίδι πέρα από τους 3 βαθμούς είναι αυτά που πρέπει να κρατήσουμε. Όπως και την ποιότητα παικτών όπως ο Γκάμα που κάνουν την διαφορά στο φετινό πρωτάθλημα για την ομάδα μας ως τώρα. Θετικό το ντεμπούτο του Κάτσε που έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει. Καλή παρουσία είχαν και οι Δεληζήσης και Σούντγκρεν αλλά και στις 2 αυτές θέσεις ο ΑΡΗΣ χρειάζεται κάτι παραπάνω…

Η  νίκη μας κρατάει γερά στην πρώτη θέση αλλά δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε τις αδυναμίες μας. Όσο η ομάδα παίρνει αυτό που θέλει όλα καλά… επειδή όμως θα συναντήσουμε πολλούς Καραντώνηδες και Τζήλους και σαφώς πιο δυνατούς αντιπάλους από τον Απόλλων Σμύρνης πρέπει να βελτιωθούμε! Βήμα βήμα, νίκη νίκη μέχρι να μας συνηθίσουν στην κορυφή!

ΥΓ. Καλό το βαθύ ρόστερ αλλά θέλει προσοχή στην διαχείριση του. Ναι μεν μπορείς να έχεις ένα πλάνο στο μυαλό σου αλλά ο στόχος πάντα πρέπει να είναι  η νίκη και να παίζουν οι καλύτεροι. Είτε ήταν εξαρχής στο πλάνο σου είτε όχι.

ΥΓ2. Δηλαδή καταλήγουμε στο ότι ο Ντάκοβιτς δεν κάνει;

ΥΓ3. Το έχουμε πει ότι οι ομάδες για πολλούς από εμάς είναι κάτι παραπάνω από ένα αθλητικό γεγονός. Είναι τρόπος και στάση ζωής. Όπως τρόπος και στάση ζωής είναι οι τραμπούκοι,  η εγκληματικότητα και οι «πλάτες» τους.  Το να «αποθεώνεις» όμως την βία σε αγώνα μεταξύ παιδιών  και να προσπαθείς να υπερκεράσεις τα γεγονότα με αναφορές στο σκόρ(!!!) και άλλες  ιστορίες  δείχνει πολλά για το τι πρεσβεύεις ως σύλλογος.

Μετά από 2 εβδομάδες προετοιμασίας και κάμποσες σημαντικές μεταγραφικές κινήσεις, ο ΑΡΗΣ μας θα παλέψει στο γήπεδο των Ιωαννίνων για τη νίκη απέναντι στον  Απόλλων Σμύρνης. Με τους Σίλβα και Κάτσε για πρώτη φορά στην αποστολή και τις καλές κινήσεις στο φινάλε των μεταγραφών να τονώσει την αισιοδοξία όλων η ομάδα ρίχνεται με τις καλύτερες προϋποθέσεις σε αυτή την μάχη.

Πολυπρόσωπο και με μπόλικη ποιότητα είναι πλέον το ρόστερ  και  όπως φαίνεται στο ξεκίνημα ο ανταγωνισμός για μια θέση έχει αφυπνίσει τους πάντες. Μετά και από τις τελευταίες μεταγραφικές πινελιές έχει γίνει κατανοητό ότι όποιος θέλει φανέλα βασικού πρέπει να παλέψει για να την κερδίσει. Και αυτό ακριβώς το τελευταίο θέλουμε και πρέπει να δούμε μέσα στο γήπεδο το απόγευμα του Σαββάτου. Με τον Ματέο Γκαρσία να έχει πλέον πολλά παιχνίδια στα πόδια του, τον Μανσίνι να έχει βρει δίχτυα και τον Γκάμα και τους Μπερτόγλιο σχεδόν MVP δύσκολα μπορεί κανείς να προβλέψει τι θα επιλέξει ο Μάντζιος. Το πιο πιθανό σενάριο όμως  είναι να δούμε έναν εκ των Μανσίνι ή Γκαρσία να μένει τελικά στον πάγκο. Αντιθέτως στις υπόλοιπες θέσεις η νίκη στο ΟΑΚΑ μάλλον διατηρεί το ίδιο σχήμα. Κάτσε και Σίλβα έχουν λίγες προπονήσεις ακόμη οπότε το πιθανό είναι να τους δούμε ως αλλαγές εφόσον το επιτρέψει η ροή του παιχνιδιού. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον υπάρχει και στη θέση του τερματοφύλακα όπου η επιλογή του Μάντζιου θα δείξει αν ο Κουέστα έχασε τη θέση του ή απλά πήρε μια «επίπληξη» από τον προπονητή του.  Πέρα όμως από τον εσωτερικό ανταγωνισμό το καλό ξεκίνημα έχει ανοίξει την όρεξη της ομάδος που θέλει και μπορεί να διατηρηθεί στην κορυφή. Ο Απόλλων Σμύρνης όχι μόνο είναι μια από τις πιο αδύναμες ομάδες της λίγκας αλλά σε σχέση με εμάς είναι και πιο ανέτοιμοι. Ακριβώς όπως ήταν και τα Γιάννενα που έκοψαν βαθμούς τόσο από εμάς όσο και από τον Ολυμπιακό. Αυτά τα λάθη δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται κάτι που σημαίνει ότι η νίκη είναι το μοναδικό αποτέλεσμα για αυτό το παιχνίδι. Μόνο έτσι η προσπάθεια όλων θα επιβραβευθεί, μόνο έτσι θα έχει αξία ο εσωτερικός ανταγωνισμός και οι υψηλές προσδοκίες όλων μας.

Ευχάριστος πονοκέφαλος πλέον γίνεται για τον Άκη Μάντζιο η επιλογή όχι μόνο των βασικών αλλά ακόμη και αυτών που θα συμμετέχουν στην αποστολή. Το παιχνίδι με τον Απόλλων Σμυρνής είναι ιδανική ευκαιρία για να συνεχίσουμε το καλό μας ξεκίνημα. Το πάθημα όμως με τα Γιάννενα πρέπει να μας γίνει μάθημα. Για αυτό πάθος και αποφασιστικότητα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λέπτο… και ντου για ακόμη μια νίκη ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Μετά και από τις τελευταίες μεταγραφικές κινήσεις  αυτό που απομένει είναι ο καθένας να αποδείξει την αξία του. Πρώτα από όλους ο Άκης Μάντζιος που πρέπει να πείσει ότι μπορεί να διαχειριστεί ένα ποιοτικό και βαθύ ρόστερ αλλά και οι παίκτες να δείξουν με την παρουσία ότι οι υψηλές προσδοκίες όλων μας είναι δικαιολογημένες.

ΥΓ2. Όταν λέμε ότι ο ΑΡΗΣ πρέπει να δυναμώσει σε όλα τα επίπεδα εννοούμε και κάποιες καταστάσεις σαν και αυτές που μας αναγκάζουν να "ξενιτευτούμε" στο γήπεδο των Ιωαννίνων.

ΥΓ3. Για την Εθνική των μανατζαρέων και της εξυγίανσης τα λόγια είναι περιττά… Σαν να  βιτρίνα στο κατάστημα που ότι θέλεις να ξεστοκάρεις το πλασάρεις σε περίοπτη θέση μέχρι να το πουλήσεις. Ζούμε ημέρες απόλυτης ποδοσφαιρικής εξυγίανσης!

Με τους κραδασμούς του αποκλεισμού από το Europa League και το διαζύγιο με τον Ένινγκ(και τους υποψήφιους διαδόχους του) ακόμη να συνεχίζονται αδιάκοπα, ο ΑΡΗΣ μας καλείται να τα αφήσει όλα στην άκρη και να πάρει τη νίκη στο Βόλο. Με τον Τερζή στον πάγκο μέχρι νεοτέρας, άπαντες γνωρίζουν ότι ο μοναδικός τρόπος για να βγει η ομάδα από το πηγάδι που έπεσε είναι να κερδίζει, απαλύνοντας κάπως τον πόνο όλων μας…

Η αποστολή από τον υπηρεσιακό προπονητή μας όπως ήταν αναμενόμενο δεν έκρυβε κάποια έκπληξη αλλά το τι θα δούμε μέσα στο γήπεδο αποτελεί ένα τεράστιο ερωτηματικό. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στις αποτυχίες όπως και στις επιτυχίες μερίδιο ευθύνης έχουν όλοι οπότε η αναμέτρηση της Κυριακής θα είναι και ένα κρας τεστ και για τον Απόστολο Τερζή. Είχε τις διαφωνίες του με τον Ένινγκ ως προς την αξιοποίηση του ρόστερ; Ή το αγωνιστικό πλάνο παρωδία των πρώτων 2 επίσημων αγώνων ήταν κοινό αποτέλεσμα; Πέρα όμως από το τεχνικό κομμάτι θα πρέπει μέσα στο γήπεδο να δώσουν την δική τους απάντηση και οι παίκτες. Άλλωστε ο Ένινγκ ήταν ξεκάθαρος στις δηλώσεις του σχετικά με τις ευθύνες και εφόσον κάτι τέτοιο δεν ισχύει θα πρέπει κάθε παίκτης ατομικά και όλοι μαζί ομαδικά να το αποδείξουν. Όσο για τον αντίπαλο μας αν και δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο την 1^η αγωνιστική και μόνο που πήρε το διπλό με τον Ατρόμητο έπεισε ότι χρίζει της προσοχής μας. Ιδίως όταν μετά από 2 επίσημα παιχνίδια, οι αργές επιστροφές μας και η ασταθής άμυνα είναι η αχίλλειος πτέρνα μας.

Δύσκολα συνέρχεσαι από έναν τόσο ντροπιαστικό αποκλεισμό όσο και από τις σπασμωδικές αντιδράσεις της διοίκησης στο θέμα του προπονητή. Μόνο με τη νίκη στο Βόλο μπορεί να επέλθει η όποια ηρεμία, να ξαναθυμηθούμε ότι ο Ματέο Γκαρσία επιστρέφει, ότι ακολουθεί και άλλη ενίσχυση αλλά και ότι βρισκόμαστε μόλις στο ξεκίνημα της σεζόν. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Η απόλυση του Ένινγκ με τη συνολική διαχείριση στο θέμα του προπονητή διαχρονικά είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Κάποια στιγμή θα πρέπει να πρυτανεύσει η λογική και ανεξάρτητα από το όνομα που κάθεται στον πάγκο μας, να του δίνεται μια λογική ευκαιρία για να κριθεί.

Κοντράστ συναισθημάτων από το  πρώτο κιόλας παιχνίδι προσέφερε η ομάδα μας στον κόσμο της με την χαρά της νίκης να είναι αυτό που τελικά μας έμεινε από τη σημερινή αναμέτρηση.  Ένας αγώνας που μέχρι το 70’ περίπου έδειχνε «στενάχωρος» αλλά τελικά χάρη στις  διορθωτικές κινήσεις του Ένινγκ και τις χρυσές αλλαγές των Λόπεθ και Μπερτόλιο είχε ευτυχές φινάλε!  Προβλημάτισε η ομάδα με την εικόνα της στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, απέδειξε όμως ότι φέτος έχει το «βάθος πάγκου» που χρειάζεται για μια πετυχημένη χρονιά.

Χωρίς εκπλήξεις για όσους είχαν παρακολουθήσει τα φιλικά παιχνίδια κατέβασε ο Ενινγκ σήμερα την ομάδα, με τον Μανσίνι για ακόμη μια φορά να τοποθετείτε στην κορυφή της επίθεσης. Η τριάδα στο κέντρο με τους Σάσα, Ματίγια και Τζέγκο ήταν η αχίλλειος πτέρνα της ομάδος που μαζί με τα «επιπόλαιους» μπακ Σάκιτς και Γκανέα  δημιουργούσαν ένα μπάχαλο κάθε φορά που προσπαθούσαμε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις για κάποια ευκαιρία. Ακόμη και τα φιλότιμα τρεξίματα του Μανσίνι έμοιαζα ανούσια μιας και η επιθετική τριπλέτα έμοιαζε διαρκώς αποκομμένη από την υπόλοιπη ομάδα. Το θέλω του Ένινγκ να παίξει η ομάδα ένα στυλ παιχνιδιού για το οποίο δεν ήταν ακόμη έτοιμη δεν αρκούσε και ο ΑΡΗΣ με τον τρόπο παιχνιδιού του περισσότερο κινδύνευε από τις αντεπιθέσεις της Λαμιάς παρά εκμεταλλευόταν την κατοχή μπάλας που είχε. Σε μια από αυτές τις αντεπιθέσεις όπου ο Ματίγια αντέδρασε τραγικά κατά την επιστροφή του στην άμυνα , η Λαμία κέρδισε το πέναλτι και έφερε το παιχνίδι ακριβώς εκεί που ήθελε.  Κάπου εκεί όμως άρχισε να ξεδιπλώνει μερικά από τα θετικά του στοιχεία με πρώτο και καλύτερο τα αντανακλαστικά του Ένινγκ που άφησε στην άκρη το αρχικό του πλάνο και προχώρησε σε μια σειρά από διορθωτικές κινήσεις που αποδείχθηκαν καθοριστικές. Ο Ρόζ μεταφέρθηκε στα πλάγια, ο Σάκιτς αποχώρησε όπως ήταν λογικό λόγω της απόδοσης του όπως και ο Ματίγια που δεν πρόσφερε τα αναμενόμενα με τον Μπακλαγιάννη να μπαίνει και να πηγαίνει δίπλα στον Ντάκοβιτς και τον Λόπεθ να πηγαίνει στην επίθεση μπροστά από τον Μαντσίνι.  Κάτι που πρακτικά σήμαινε και αλλαγή του 4-3-3 στο γνώριμο 4-2-3-1. Αν και φάνηκαν κάποια σημάδια βελτίωσης το κάτι παραπάνω που θα έκανε την αλλαγή έλειπε μέχρι που μπήκε ο Μπερτόλιο μέσα. Μπερτόλιο και Λόπεθ έβγαλαν ενέργεια στο παιχνίδι τους αφυπνίζοντας και τους συμπαίκτες τους.  Η αρχή της ανατροπής έγινε στο 73’ από στημένη φάση με τον Φέτφα να σερβίρει  στον Λόπεθ που με σεντερφορίσια κεφαλιά έκανε το 1-1 ενώ λίγα λεπτά αργότερα ο Μπερτόλιο χώθηκε στην μεγάλη περιοχή της Λαμίας και κέρδισε το πέναλτι. Ο Μπρούνο Γκάμα ήταν ψύχραιμος από την άσπρη βούλα φέρνοντας τα πάνω κάτω στο σκορ. Λίγα λεπτά αργότερα ο Φετφατζίδης έχασε μοναδική ευκαιρία για να κάνει το 3-1, κάτι όμως που δεν το έκανε ο Μπερτόλιο που εκμεταλλεύτηκε την πανέξυπνη πάσα του Γκάμα στον κενό χώρο και έκανε το τελικό 3-1!

Λίγα συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κανείς από το σημερινό παιχνίδι μιας και οι περισσότεροι παίκτες για την μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ήταν εκτός ρυθμού. Πολλοί οι αρνητικοί πρωταγωνιστές των πρώτων 60-70’ με τα λάθη ακόμη και στις απλές μεταβιβάσεις και τις κακές επιστροφές να είναι το χαρακτηριστικό μας. Ξεχώρισε ο Λόπεθ που έκανε ακριβώς αυτό που θέλουμε από τον επιθετικό κάνοντας την μισή ευκαιρία που του δόθηκε γκολ, όπως και ο Μπερτόλιο που μπήκε φουριόζος ξεσηκώνοντας και τους υπόλοιπους. Σε μέτρια επίπεδα οι Γκάμα και Φετφατζίδης που όμως έδειξαν για ακόμη μια φορά την ποιότητα τους μοιράζοντας 2 ασιστ και πετυχαίνοντας και 1 γκολ.  Σταθερός ο Ντάτκοβιτς όπως και ο Κουέστα που οριακά δεν απέκρουσε ακόμη ένα πέναλτι.  MVP ο Ένινγκ που διάβασε σωστά το παιχνίδι κατά την διάρκεια του και αντέδρασε γρήγορα και όπως φάνηκε αποτελεσματικά.

Νικηφόρο το ξεκίνημα για την ομάδα μας και αυτό είναι το μόνο που μετράει όταν μιλάμε για πρεμιέρα-παγίδα σαν την σημερινή κόντρα σε έναν αντίπαλο που κατέβηκε για να «κλέψει» τον βαθμό και τελικά πήγε να πάρει και το παιχνίδι. Δεν εντυπωσίασε ο ΑΡΗΣ με το παιχνίδι του αλλά έδειξε στοιχεία όπως πείσμα, αντίδραση και αποτελεσματικότητα που είναι απαραίτητα για μια πετυχημένη χρονιά. Κρίμα που δεν ήμασταν εκεί να πωρωθούμε παρέα με τους παίκτες μας… Κρατάμε τον αέρα της νίκης και φουλάρουμε και για το ευρωπαϊκό ποδαρικό!

ΥΓ1. Κάθε φάουλ του ΑΡΗ και μια κίτρινη κάρτα όταν τα φάουλ για την Λαμία ήταν καθαρά θέμα στρατηγικής. Όταν το ανέχεται αυτό ο διαιτητής υπέρ σου οτιδήποτε άλλο σου φαίνεται άδικο.

ΥΓ2. Με το δεξί και το Yellow Radio στους 101.7 στα ερτζιανά της πόλης!

Όλα έτοιμα για να ξεκινήσει μια ακόμη ποδοσφαιρική χρονιά με τον ΑΡΗ μας να έχει ξεπεράσει τα χίλια μύρια προβλήματα που παρουσιάστηκαν μπροστά και να κατεβαίνει πανέτοιμος στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος.  Το καλό ξεκίνημα μπορεί να σε εκτοξεύσει και αυτό το ξέρει καλά ο Ένινγκ και οι παίκτες του που κόντρα στην Λαμία καλούνται να κάνουν τα αυτονόητα. Λίγο ξενέρωτο το ξεκίνημα χωρίς τον κόσμος στις κερκίδες αλλά θα το αντέξουμε και αυτό…

Αποστολή με πολλά νέα πρόσωπα αλλά και παλιούς που εμπνέουν εμπιστοσύνη από τον Μίκαελ Ένινγκ όπως ήταν αναμενόμενο με τον γρίφο του γκολ να είναι ο προβληματισμός που υπάρχει σε όλους μας μετά τα φιλικά παιχνίδια που παρακολουθήσαμε. Ναι μεν η ομάδα έδειξε μια αδυναμία στην δημιουργία φάσεων αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στα φιλικά που ζοριστήκαμε είχαμε απέναντι μας ομάδες χωριά που εκμεταλλευόμενοι την «φιλική διάθεση» των διαιτητών σταματούσαν κάθε υποψία επικίνδυνης φάσης με φάουλ. Αυτό σίγουρα δεν μπορεί να συμβεί τόσο απροκάλυπτα σε επίσημο παιχνίδι και είναι από μόνο του μια σημαντική διαφορά σε σχέση με τα φιλικά. Άλλο ένα εξίσου σημαντικό κομμάτι είναι οι περισσότερες προπονήσεις που έχει πλέον με την ομάδα ο Λόπεθ.  Πλέον ο Ισπανός επιθετικός γνωρίζει καλύτερα τους συμπαίκτες του και το νέο περιβάλλον και εφόσον τροφοδοτηθεί σωστά έχει δείξει στην καριέρα του ότι το έχει το γκολάκι. Καθοριστικό ρόλο στην σωστή τροφοδότηση θα παίξουν και τα μπακ που θα πρέπει να ανεβαίνουν με τον Γκανέα που έλειψε από τα τελευταία παιχνίδια να επιστέφει.  Η  Λαμία δεν είναι ο αντίπαλος μας αλλά ο χρόνος προσαρμογής των νέων παικτών στην ομάδα. Η διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες είναι δεδομένη όπως και δεδομένο είναι ότι θα πρέπει να το αποδείξουμε αυτό μέσα στο γήπεδο. Όλοι όσοι αποτελούν τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ δηλώνουν «διψασμένοι» για επιτυχίες και το κάτι παραπάνω σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Αυτή η «δίψα» είναι κάτι που το γουστάρουμε και θέλουμε να το βλέπουμε σε όλα τα παιχνίδια ανεξαρτήτως αντιπάλου. Είτε Λαμία είτε ευρώπη είτε ο συμπολίτης, θέλουμε πάθος και πώρωση για τη νίκη!

Η εικόνα των 13 εναπομείναντων  παικτών των πλέιοφς και η αβεβαιότητα της επόμενης ημέρας λόγω των μπαν ανήκει στο παρελθόν . Το απόγευμα της Παρασκευής ο ΑΡΗΣ ρίχνεται στην μάχη ενισχυμένος και διψασμένος για μια ξεχωριστή χρονιά. Μοναδικός στόχος η νίκη απέναντι στην Λαμία που θα μας δώσει ώθηση για τη  δύσκολη συνέχεια.  ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

«Κλείδωσε» την 5^η θέση η αγαπημένη μας ομάδα στην Κρήτη όπου χάρη σε ένα γκολ ποίημα και τον on fire Κουέστα πήρε το πολύτιμο διπλό. Εντυπωσιακός στο πρώτο ημίχρονο όπου θα μπορούσε να πετύχει και δεύτερο γκολ, «βράχος» ο Κουέστα που απέκρουσε το τρίτο του πέναλτι σε αυτά τα πλέιοφς!

Στη διάθεση που θα έδειχναν οι παίκτες μας είχαμε αναφερθεί ότι θα κριθεί το παιχνίδι και αυτό ακριβώς παρακολουθήσαμε σήμερα. Οι παίκτες του Ένινγκ κατάλαβαν την σημασία του αγώνα, έπαιξαν εξαιρετικά όσο είχαν δυνάμεις και έδωσαν την απάντηση στους Κρητικούς μέσα στο γήπεδο. Οι μεσοεπιθετικοί  μας έδειξαν την ποιότητα  τους σε όλη τη διάρκεια του αγώνα με τους ωραίους συνδυασμούς και το ακόμη πιο ωραίο γκολ βγαλμένο από το playstation! Το τακουνάκι του Μαντσίνι, τα τρεξίματα και η ασίστ του Κόρχουτ και το «αριστοκρατικό» τελείωμα του Φέτφα πρόσφεραν άλλη μια ποδοσφαιρική ζωγραφιά στο πανελλήνιο. Ενώ και στην άμυνα όπου στο δεύτερο ημίχρονο δεχθήκαμε μεγάλη πίεση είδαμε περισσότερο πάθος και συγκέντρωση από ότι τα προηγούμενα παιχνίδια. Παρόλα αυτά ο ΟΦΗ είχε τις ευκαιρίες του αλλά δεν υπολόγισε τον φορμαρισμένο Κουέστα που εντυπωσιάζει με τις εμφανίσεις του και κλείνει το μάτι στη διοίκηση σχετικά με το νέο του συμβόλαιο. Σίγουρα ήταν ο MVP της αναμέτρησης αν και η νίκη θα μπορούσε να έρθει πολύ πιο εύκολα από την επίθεση αν υπήρχε συγκέντρωση στην τελική προσπάθεια.

Στάθηκαν στο ύψος τους οι παίκτες μας και αντιλαμβανόμενοι την σημασία του αγώνα έδωσαν το κάτι παραπάνω σήμερα και πήραν ένα σπουδαίο διπλό κατακτώντας την 5^η θέση. Μια 5^η θέση που δεν μας ικανοποιεί σε καμία περίπτωση αλλά αυτός ήταν ο στόχος μας στα πλέιοφς. Αυτό πάντως που βγαίνει από το σημερινό παιχνίδι είναι ότι αυτοί οι παίκτες που απέμειναν νιώθουν από ΑΡΗ και πρέπει να στηριχθούν και να πλαισιωθούν με ακόμη καλύτερους. Άντε ρε Κάρυ τελείωνε με το μπαν για να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με τα μεταγραφικά!

ΥΓ. Είπαμε αυτά τα παιχνίδια σε μεγάλο βαθμό είναι αδιάφορα. Ωστόσο με την χρησιμοποίηση των Μαρτίνες και Μαντσίνι στο αρχικό σχήμα και την επιστροφή του Φέτφα βλέπεις έναν διαφορετικό ΑΡΗ ακόμη πιο θελκτικό στην επίθεση.

ΥΓ. Για το «κοράκι» τι να πεις; Τόσο οι κίτρινες κάρτες που μας έβγαλε όσο και τα πολλά φάουλ που δεν μας έδωσε γύρω από την μεγάλη περιοχή του ΟΦΗ έδειξε τις διαθέσεις του.

ΥΓ3. Χαρτάκι στους οπαδούς του ΟΦΗ από την ΕΠΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ από το μεγάλο αφεντικό! Ε τι? Τζάμπα οι λαχνοί και τα δωράκια?

ΥΓ4. Πόσο πονάει όταν ο ΑΡΗΣ γ@#$ει!

Την ήττα γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας στο ΟΑΚΑ σε ένα ακόμη παιχνίδι ειδικών συνθηκών που εξαρχής φαινόταν δύσκολο. Ο Παναθηναϊκός είχε πιο φρέσκο και διψασμένο ρόστερ στη διάθεση και αυτό ακριβώς φάνηκε και μέσα στο γήπεδο. Σε απόγνωση ο Ένινγκ που είδε τον Ντουάρτε να φεύγει τραυματίας χάνοντας έτσι ακόμη έναν παίκτη από τη συνέχεια των πλέιοφς όπου ζητούμενο πλέον είναι η αξιοπρέπεια της ομάδος.

Δεν χωράει πολύ κριτική στο σημερινό παιχνίδι. Και οι 2 ομάδες κατέβηκαν με αναγκαστικές αλλαγές και πρόσωπα που δεν είχαν μεγάλη συμμετοχή σε όλη τη χρονιά ο Παναθηναϊκός όμως ήταν σε σαφώς καλύτερη μοίρα σε σχέση με τον ΑΡΗ των 14 επιλογών. Αν μάλιστα κανείς συνυπολογίσει ότι οι περισσότεροι παίκτες των αντιπάλων είχαν τους δικούς τους λόγους για να δείξουν το κάτι παραπάνω τότε η εικόνα του παιχνιδιού ήταν απολύτως φυσιολογική. Ελάχιστες οι ευκαιρίες και για τις 2 ομάδες με τον Παναθηναϊκό να εκμεταλλεύεται 2 από αυτές και να γράφει το τελικό 2-0. Προσπάθησαν οι Μαντσίνι, Διαμαντόπουλος, Ντουάρτε, Μπακλαγιάνης και Μπακούτσης να δείξουν το κάτι παραπάνω σήμερα χωρίς όμως να προσφέρουν κάτι το ουσιαστικό. Σκουριασμένος ο Έμαν που δεν μπόρεσε να δείξει κάτι το θετικό. Σε ρελαντί ρυθμούς οι υπόλοιποι που απέφυγαν να ρισκάρουν οποιοδήποτε τραυματισμό.

Ακριβώς το παιχνίδι που περιμέναμε παρακολουθήσαμε σήμερα με τα «θέλω» του κόσμου να περνάνε σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην έλλειψη κίνητρου και τον «επαγγελματισμό» των παικτών. Πάθημα μάθημα αυτό το βασανιστήριο στα πλέιοφς… Παρά τα όποια ελαφρυντικά που υπάρχουν δεν θα πρέπει να ξαναφθάσει ποτέ η ομάδα σε αυτό το σημείο. Ξεκάθαρα στόχος για την ομάδα πλέον είναι η αξιοπρέπεια.

ΥΓ1. Από την μια λες οι παίκτες να παίξουν με πάθος από την άλλη τα βάζεις κάτω και βλέπεις ότι ένας δύο τραυματισμοί ακόμη και μια αποβολή και δεν θα κατεβάσουμε 11αδα με 2 τερματοφύλακες μέσα.

ΥΓ2. Ατυχία ή αγυμνασία ελάχιστη σημασία έχει. Κρίμα για τον Ντουάρτε που τραυματίστηκε στην επανεμφάνιση του, ακόμη πιο κρίμα για τον ΑΡΗ μας που θα λουστεί ένα τόσο μεγάλο συμβόλαιο μιας και δύσκολα να σπάσει μέσα στην καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο με τον παίκτη τραυματία.

ΥΓ3. Σε κανέναν δεν αρέσει αυτό που συμβαίνει στην ομάδα. Οι αφορισμοί και οι μηδενισμοί όμως δεν βοηθάνε. 5 παιχνίδια είναι θα περάσουν…