Ξεκινάει επιτέλους η δεύτερη φάση του Eurocup με μια σειρά από πολύ ενδιαφέροντα παιχνίδια που σίγουρα κάθε Αρειανός γουστάρει. Παρά τους διθυράμβους που γράφτηκαν για την πρόκριση στους 32 του Eurocup οι ομάδες που αντιμετώπισε η ομάδα μας στην πρώτη φάση δεν είχαν ούτε το ειδικό βάρος ούτε την εμπορικότητα που θα θέλαμε στην επιστροφή μας στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Όχι ότι σε αυτή τη φάση έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάποιο μεγαθήριο αλλά όπως και να το κάνουμε η Αρμάνι Μιλάνο, η Άλμπα Βερολίνου και η λιθουανική Νεπτούνας μοιάζουν σαφώς πιο ελκυστικές. Με αφορμή λοιπόν την πρεμιέρα του Last 32 και τον αγώνα με την Νεπτούνας θα κάνουμε μια μικρή ανάλυση των αντιπάλων μας αρχίζοντας από τους Λιθουανούς.

Νεπτούνας Κλαϊπέντα: Όπως όλες οι λιθουανικές ομάδες έτσι και η Νεπτούνας είναι μια αθλητική ομάδα που παίζει σε υψηλό τέμπο και αρέσκεται στα μακρινά σουτ. Παρόλα αυτά στερείται σε δυνατά κορμιά κοντά στο καλάθι κάτι που ίσως την κάνει "ταιριαστό" αντίπαλο για εμάς. Η περιφερειακή μας άμυνα είναι εξαιρετική σε αντίθεση με την άμυνα μέσα στο "ζωγραφιστό" όπου σε αρκετά παιχνίδια αποτελεί πληγή για την ομάδα. Από την στιγμή που οι Λιθουανοί προτιμούν το περιφερειακό παιχνίδι με βάση την άμυνα μας μπορούμε να επιβάλλουμε το ρυθμό μας και να φθάσουμε στη νίκη. Στην επίθεση για τους ίδιους ακριβώς λόγους θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε τον Χάγκινς αλλά και ο Γουάιτ να πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες κοντά στο καλάθι. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι ο Μαυροκεφαλίδης της ΑΕΚ απέναντι στην συγκεκριμένη ομάδα έκανε 2 από τις καλύτερες εμφανίσεις του τη φετινή σεζόν. Είναι μαζί με την Άλμπα οι πιο αδύναμες ομάδες του ομίλου και η βασική υποψήφια για να μείνει εκτός της επόμενης φάσης. Οπότε περιθώρια για στραβοπατήματα κόντρα στον συγκεκριμένο αντίπαλο δεν υπάρχουν.

Αρμάνι Μιλάνο: Η Ιταλική ομάδα δικαιολογημένα έχει τον τίτλο του φαβορί του ομίλου μιας και πρόκειται μια από τις ομάδες με μόνιμη παρουσία στην Ευρωλίγκα την τελευταία δεκαετία. Οι αρκετοί τραυματισμοί παικτών όπως του πρώτου σκόρερ της Τζεντίλε την οδήγησε σε αρκετές ήττες  και στο Eurocup. Πρόκειται για μια πιο πλήρη ομάδα από τον ΑΡΗ που από την στιγμή που επανέλθουν και οι τραυματίες θα πρέπει να ματώσουμε για να τους κερδίσουμε. Ο ύψους 2.17 Κροάτης Μπάρατς Στάνκο αναμένεται να είναι ο μεγάλος μας πονοκέφαλος στα μεταξύ μας παιχνίδια. Η στατιστική πάντως δείχνει ότι πρόκειται για ομάδα που δεν σκοράρει πολύ και συνήθως στα παιχνίδια που κρίνονται στην άμυνα ο ΑΡΗΣ βγαίνει νικητής. Το παιχνίδι του Β γύρου στο Παλε ίσως να είναι και το σημαντικότερο για την πρόκριση.

Άλμπα Βερολίνου: Αν και οι Γερμανοί έχουν βελτιωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια στο μπάσκετ επενδύοντας χρήματα σε υποδομές και στα ρόστερ τους εξακολουθούν να αδυνατούν να κάνουν το μπαμ στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Σε αυτό ακριβώς το μοτίβο κινείται και η Άλμπα Βερολίνου. Το ρεκόρ 5 νίκες 5 ήττες σε έναν σχετικά εύκολο όμιλο αυτό ακριβώς δείχνει. Ενώ και από το ρόστερ της απουσιάζει κάποιο μεγάλο όνομα. Εκτός λοιπόν από τη Νεπτούνας η Άλμπα μοιάζει η πιθανότερη ομάδα που θα αφήσουμε από κάτω. Για αυτό στα μεταξύ μας παιχνίδια μέχρι και η διαφορά πόντων μπορεί να παίξει τον ρόλο της.

Με μια γρήγορη ματιά ο καθένας μπορεί να δει ότι ναι μεν υπάρχουν σαφώς πιο σοβαρές ομάδες από αυτές που αντιμετωπίσαμε στην πρώτη φάση αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να μας τρομάξουν. Αν αφήσουμε στην άκρη την Αρμάνι Μιλάνο η Άλμπα και η Νεπτούνας είναι  στα μέτρα μας. Σε αυτά τα παιχνίδια όμως είναι απαραίτητο να βγάζει ο ΑΡΗΣ τον καλό του εαυτό σε άμυνα και επίθεση. Εμφανίσεις όπως αυτές με το Ρέθυμνο πιθανό να μην είναι αρκετές για να οδηγήσουν στη νίκη. Γεμίζουμε σε κάθε παιχνίδι ασφυκτικά το Παλέ και ποντάρουμε στην ενέργεια που παίρνουν οι παίκτες μας από την κερκίδα. Το Nick Galis Hall είναι η πιο καυτή έδρα στην Ευρώπη και σήμερα θα το κάνουμε να το κατανοήσουν ακόμη καλύτερα και οι Λιθουανοί. ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΠΑΤΗΣΕ ΤΟΥΣ!

Κυριολεκτικά ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ και όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην αγαπημένη μας ομάδα έχουν καταφέρει να εξαντλήσουν ψυχολογικά ακόμη και τους πιο ένθερμους οπαδούς της ομάδος. Πλέον ούτε οι διοικητικές αλλαγές μας αγγίζουν μιας και τα επικοινωνιακά παιχνίδια, οι συσκέψεις των "σοφών", οι ανακοινώσεις των "πρωταγωνιστών" και οι υποσχέσεις για το μέλλον ανεξάρτητα από τα πρόσωπα είναι σχεδόν πάντα οι ίδιες. Ενότητα, συσπείρωση και ομοψυχία για το καλό του ΑΡΗ μέχρι κάποιος από τους εμπλεκόμενους να σταματήσει να "ακούει" οπότε και γίνεται ο γνωστός μικρός χαμός με τις συνηθισμένες ανακατατάξεις.  Η περίπτωση Κάλας δυστυχώς δεν ξεφεύγει από τον κανόνα μιας και η οικογένεια Καλαϊτζίδη προκειμένου να αναλάβει τα ηνία του ποδοσφαιρικού τμήματος ακολούθησε πιστά όλες αυτές τις τακτικές που οδήγησαν τον ΑΡΗ στην Γ Εθνική... Το αν στην πορεία ο κ.Κάλας αποδειχθεί αξιόπιστος, φιλόδοξος και καταφέρει να δώσει στον κόσμο του ΑΡΗ ελπίδα για το μέλλον είναι κάτι που θα φανεί πάρα πολύ γρήγορα.

Επιχειρηματίας από την Αμερική με κάποια συγκεκριμένη οικονομική επιφάνεια, που θέλει να επενδύσει στο Ελληνικό ποδόσφαιρο και επέλεξε τον ΑΡΗ για τη δυναμική του. Καλύπτει άμεσα όλες τις υποχρεώσεις, εγγυάται τα έξοδα για την εκκαθάριση, υπόσχεται να ενισχύσει την ομάδα ώστε να ανέβει τρένο και προσδοκεί σε 2 χρόνια ο ΑΡΗΣ να είναι καθαρός από χρέη και ισχυρός σε όλα τα επίπεδα στην σούπερλιγκα όπου θα διεκδικεί την συμμετοχή του στην Ευρώπη. Κρυφό χαρτί η σχέση του με ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες  από την Γερμανία με εμπειρία από τον χώρο του ποδοσφαίρου που θέλουν με το που γίνει και πάλι ΠΑΕ η ομάδα να επενδύσουν στον ΑΡΗ μας. Αν μάλιστα κανείς συνυπολογίσει ότι τα βρήκαν σε όλα με τον ΑΣ και η ειδική επιτροπή των νομικών που είχε συσταθεί πήρε τις διαβεβαιώσεις που ήθελε και έδωσε το ΟΚ τότε σίγουρα δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε... Αρκετά καλά ακούγονται όλα τα παραπάνω αλλά οι πράξεις θα δείξουν τι εστί Κάλας. Και όταν μάλιστα μιλάμε για μια διοίκηση που αναλαμβάνει μέσα στην περίοδο των μεταγραφών είναι αστείο να μιλάμε για την οργάνωση των γραφείων, για το πετρέλαιο, για τους γυμναστές, την ΑΡΗΣ Εμπορική κτλ κτλ. Ο Γαλανός με το που ήρθε έφερε έναν Πόι και ετοιμαζόταν να φέρει και έναν Κόκε που παρά το περίεργο ιστορικό του αποτελεί ένα μεγάλο ονόμα που στην Γ Εθνική θα έκανε σίγουρα την διαφορά. Περιμένουμε λοιπόν να δούμε να συνεχίζεται το έργο του Κάμπος και του Τοπαλίδη που έφεραν την ομάδα στην 1η θέση και να γίνονται μεταγραφές ουσίας με προοπτική για την επόμενη χρονιά. Έτσι ώστε να αρχίσει τουλάχιστον ο κόσμος που πηγαίνει ακόμη στο γήπεδο να γουστάρει λίγο μπαλίτσα και να μην αγχώνεται μέχρι το 90' για το αν θα κερδίσουμε ή όχι. Πρώτα "φτιάχνεις" τον κόσμο με την ουσία του ποδοσφαίρου που είναι όλα αυτά που συμβαίνουν πάνω στο χόρτο και ύστερα προχωράς και με τα υπόλοιπα.

Φυσικά τον Δ.Καλαϊτζίδη και το "έργο" του στον ΑΡΗ δεν το ξεχνάμε... Ούτε φυσικά αυτούς τους δημοσιογραφικούς κύκλους που τον ανέδειξαν σε έναν εκ των κορυφαίων προπονητών της Ελλάδος και εκ των κορυφαίων που εργάστηκαν στον ΑΡΗ. Απλά όλα όσα έγιναν τα αφήνουμε στην άκρη και για την ώρα τα προσπερνάμε όπως και τα κλασσικά "φύγε εσύ έλα εσύ" που εφαρμόζει κάθε διοίκηση με το που έρχεται. Περιμένουμε να δούμε άμεσα κινήσεις ουσίας . Όπως και στην περίπτωση του Γ.Γαλανού έτσι και τώρα με την οικογένεια Καλαϊτζίδη πολύ εύκολα μπορεί να αποδειχθεί με πράξεις η δυναμική και οι προθέσεις τους. Αναμένουμε τα νεότερα... αναμένουμε τα ευχάριστα...

ΥΓ. Στον "αέρα" η μεταγραφή Δάρλα για την ώρα... Άραγε αν τελικά ναυαγήσει η μεταγραφή ενός παίκτη που επιλέχθηκε, δοκιμάστηκε και αποκτήθηκε με την "υπογραφή" Κάμπος - Τοπαλίδη δεν θα είναι ένα "άδειασμα" με το καλημέρα στο υπάρχον πετυχημένο τεχνικό τιμ? Ενώ και οι Σανιά  και Ν λουντούλου πως θα αντικρύσουν τον προπονητή που δεν "καιγόταν" να τους κρατήσει;

ΥΓ2. Για γέλια και για δάκρυα τα κιτρινόμαυρα ρεπορτάζ. Θυμίζουν ημέρες Αθανασιάδη... τότε που γινόντουσαν πορείες θριάμβου με μπάντες και πυρσούς...

Τα 3 πιο δυνατά φιλικά παιχνίδια έδωσε η ομάδα μας τις τελευταίες 3 ημέρες γνωρίζοντας ισάριθμες ήττες. Εξαρχής οι περισσότεροι γνωρίζαμε ότι ο ΑΡΗΣ δύσκολα θα μπορούσε να ανταποκριθεί στο συγκεκριμένο τουρνουά και το επίπεδο των 3 άλλων ομάδων που συμμετείχαν αλλά οι νίκες δεν ήταν το ζητούμενο. Ο Β.Αγγέλου μετά τα εύκολα παιχνίδια στη Φλώρινα με Αία Ευόσμου, Φίλλιπο Βέροιας, Αριστοτέλη Φλώρινας αλλά και τα σχετικά δυνατά με ΚΑΟΔ και Λουκόιλ Ακαντέμικ ήθελε να μετρήσει τις δυνάμεις των παικτών του και να δει την ομαδική αντίδραση του ΑΡΗ απέναντι σε σαφώς πιο δυνατούς αντιπάλους. Και αυτό ακριβώς έγινε στο τουρνουά της Μπάμπεργκ όπου εκτός από την διοργανώτρια που είναι η πρωταθλήτρια Γερμανίας, η γνωστή Λιέτουβος Ρίτας και η όχι τόσο γνωστή Μπανβιτ είναι επιπέδου Ευρωλίγκας και σαφώς πιο δυνατές ομάδες από τη συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων που θα αντιμετωπίσει ο ΑΡΗΣ μας φέτος στο Ελληνικό πρωτάθλημα.

3 παιχνίδια 3 ήττες και μάλιστα τα 2 πρώτα χωρίς να παρουσιάσει τόσο καλό πρόσωπο και με διαφορές που κατά την διάρκεια του αγώνα ξεπερνούσαν τους 20 πόντους. Ενώ στο σημερινό κόντρα στη Μπάμπεργκ που θεωρητικά είναι η πιο δυνατή ομάδα αυτού του τουρνουά μπόρεσε να είναι ανταγωνιστικός στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Εικόνα δεν είχαμε ούτε από αυτά τα παιχνίδια αλλά ούτε και από εκείνα στη Φλώρινα αλλά από όλες τις πληροφορίες που καταφέραμε να συλλέξουμε από ανθρώπους που είδαν την ομάδα αλλά και από στατιστικής πλευράς φθάσαμε στα εξής συμπεράσματα. Ο φετινός ΑΡΗΣ δείχνει να είναι ομάδα ρυθμού. Δηλαδή αν καταφέρει να βρει ρυθμό μπορεί να μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να χτίσει διαφορές ή και αντιστρόφως να καλύψει διαφορές. Στηρίζεται στην ομαδικότητα και για αυτό όταν δεν βρίσκει ρυθμό κολλάει κυρίως επιθετικά μιας και δεν έχει τον παίκτη που θα πάρει τις πρωτοβουλίες. Δεν έχει το απαραίτητο βάθος στον πάγκο με αποτέλεσμα τα σκαμπανεβάσματα σε απόδοση κατά την διάρκεια του αγώνα να είναι μεγάλα. Ένα πρόβλημα που διογκώνεται ακόμη παραπάνω από την απουσία των Χαντ και Σαρικόπουλου. Προσπαθεί να παίξει κοντά στο καλάθι σε αντίθεση με πέρσι που οι ψηλοί της ομάδος ήταν απλό διακοσμητικό στοιχείο. Σε ατομικό επίπεδο τώρα αναμφισβήτητα ο Βεζένκωφ δείχνει ανανεωμένος μετά το ενδιαφέρον καλοκαίρι που είχε αλλά και την απόφαση του να παραμείνει στον ΑΡΗ. Φαίνεται να έχει καταλάβει την αξία του και δουλεύει σκληρά για να δικαιώσει όλους αυτούς που τον πιστεύουν. Παίρνει πολλές περισσότερες πρωτοβουλίες από όσο θα περίμενε κανείς και δείχνει παρά το νεαρό της ηλικίας του να θέλει να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην ομάδα. Μ.Πελεκάνος και Κ.Χαρίσης συνεχίζουν ακριβώς από εκεί που σταμάτησαν πέρσι. Ναι μεν είναι οι πιο έμπειροι παίκτες της ομάδος μαζί με τον Ασημακόπουλο που παραμένει σταθερή αξία αλλά θέλουν και τη βοήθεια των συμπαικτών τους για να κάνουν το κάτι παραπάνω. Ιδίως στην περίπτωση του Κ.Χαρίση θέλω να πιστεύω ότι φέτος θα έχει πολύ πιο ενεργό ρόλο στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδος. Γκίκας και Αθηναίου έπεσαν κατευθείαν στα βαθειά. Δείχνουν να κερδίζουν την εμπιστοσύνη του Β.Αγγέλου και να διεκδικούν και θέση μέχρι και στη βασική 5αδα. Και οι 2 μπορούν να προσφέρουν σε άμυνα κα επίθεση αλλά αυτό που χρειάζεται περισσότερο  ο ΑΡΗΣ από αυτούς είναι καθαρό μυαλό και συγκέντρωση για 40'.  Ο Τσακαλέρης δείχνει βελτιωμένος σε αντίθεση με τον Σπ.Μούρτο που δεν έχει δείξει κάτι παραπάνω με τη προηγούμενη σεζόν παρόλο που πέρσι είχε κάνει το  ξεπέταγμα του.  Κάτι ανάλογο ισχύει και με τον Μποχωρίδη που έχει όμως τη δικαιολογία της κούρασης κάτι που διαπιστώθηκε από την πρώτη στιγμή που επέστρεψε από τις Εθνικές ομάδες. Για τον υπο δοκιμή Λαρετζάκη αλλά και για τους υπόλοιπους νεαρούς από τον τρόπο που τους χρησιμοποιεί ο Αγγέλου φαίνεται ότι δεν είναι 100% έτοιμοι για να μπουν στα βαθειά. 

Δύσκολα μπορεί ο Αρειανός που έχει ζήσει τις ένδοξες στιγμές της ομάδος του να δεχθεί την ανωτερότητα μιας Γερμανικής ομάδος αλλά και τις εύκολες ήττες από άσημες ομάδες όπως αυτή η Μπανβιτ αλλά αυτή είναι μια πραγματικότητα που όσο γρηγορότερα τη δεχθούμε τόσο καλύτερα για όλους μας. Τα πράγματα έχουν αλλάξει, όχι μόνο για τον ΑΡΗ αλλά και για το Ελληνικό μπάσκετ γενικότερα. Μπορεί Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός να διατηρούνται σε κορυφαίο επίπεδο αλλά κάποτε ακόμη και ομάδες όπως ο Ηρακλής, ο Μακεδονικός ή ο Πανελλήνιος έβγαιναν στην Ευρώπη και είχαν σπουδαία παρουσία σε αντίθεση με τα τελευταία χρόνια. Όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό θα μπορέσουμε να εκτιμήσουμε την προσπάθεια που γίνεται στον μπασκετικό ΑΡΗ ελπίζοντας ότι πολύ σύντομα θα απολαύσουμε τους καρπούς της. Παράδειγμα προς μίμηση θα πρέπει να είναι οι πιστοί φίλοι της ομάδος από τη Γερμανία που σε αυτά τα 3 παιχνίδια έδωσαν δυναμικό παρών και έδειξαν το δρόμο και σε εμάς. Όλοι δίπλα στην ομάδα, όλοι διαρκείας, όλοι στο Παλέ!

Με την ολοκλήρωση της περασμένης αγωνιστικής σεζόν όπου ο ΑΡΗΣ κατάφερε να πετύχει τον στόχο του, που ήταν η επιβίωση κατευθείαν ξεκίνησε το σήριαλ του Γιαννιώτα. Ένας παίκτης που αναμφισβήτητα ήταν το μεγαλύτερο ταλέντο(σε σχέση και με το νεαρό της ηλικίας του) που υπήρχε στην ομάδα μας τα τελευταία χρόνια και ίσως μαζί με τον Διούδη οι μοναδικοί παίκτες που μπορούσαν άμεσα να μεταγραφούν σε κάποιον άλλο σύλλογο. Φυσικά όταν μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ φθάνει στο σημείο να έχει ανάγκη έναν 20χρονο αθλητή και η φυγή του να αποτελεί μεγάλο πλήγμα στην δυναμικότητα της ομάδος τότε λογικό είναι να αρχίσουν οι συζητήσεις γύρω από το θέμα και οι γκρίνιες για το αν ο αθλητής επέλεξε το σωστό χρονικό σημείο για να αποχωρήσει ή φέρθηκε και αυτός(τι πρωτότυπο!) με αχαριστία και δικαιολογημένα θα πρέπει να φάει το κράξιμο του.

Ο νεαρός Χαλκιδικιώτης προς τιμή του ποτέ δεν κρύφθηκε πίσω από τις λέξεις ούτε πούλησε οπαδιλίκι παράλληλα με υποσχέσεις. Από την πρώτη στιγμή που το ταλέντο του άρχισε να ξεχωρίζει ήταν ξεκάθαρος ότι στην Ελλάδα τη δεδομένη χρονική στιγμή τον καλύπτει ο ΑΡΗΣ ενώ η επιθυμία του είναι να αγωνιστεί στο εξωτερικό. Τι και αν διαβάζαμε συνεχώς για ΑΕΚ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ο Γιαννιώτας σε αντίθεση με άλλους αθλητές πάντα όποτε τον ρωτούσαν είχε την ίδια απάντηση. ΆΡΗΣ ή εξωτερικό. Ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις φήμες που όσες γενιές φιλάθλων και αν περάσουν η μεγάλη μάζα πάντα θα τρώει τον πρόλογο συμφωνιών όπως αυτή με τον Ολυμπιακό από την προηγούμενες διοικήσεις ή το κλασσικό με τον συμπολίτη να έχει προσεγγίσει τον Γιαννιώτα και να τον έχει πείσει να έρθει στην ομάδα που χτίζει ο Ι.Σαββίδης για να διαπρέψει στο Champions League. Μας αρέσει δεν μας αρέσει η επιθυμία του αθλητή είναι ξεκάθαρη και σε καμία περίπτωση τα δικά μας τα θέλω δεν μπορούν να αγγίξουν έναν 20χρονο ποδοσφαιριστή με δικαιολογημένες φιλοδοξίες που στην Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να εκπληρωθούν. Ακόμη και αυτός ο Ολυμπιακός που κάθε χρόνο παίζει Champions League είναι βουτηγμένος στη βρωμιά και στη μιζέρια εκπροσωπώντας επάξια το Ελληνικό ποδόσφαιρο εκτός συνόρων...Καλύτερα λοιπόν Β Γερμανίας παρά Ελλαδιστάν. Με την λιτή γραπτή του ανακοίνωση θα πρέπει και ο τελευταίος φίλαθλος του ΑΡΗ μας να κατάλαβε ότι το timing ήταν ιδανικό και ας βγήκαν ένα κάρο βετεράνοι να πουν την διαφορετική τους άποψη. Όπως πριν ενάμιση χρόνο του δόθηκε η ευκαιρία στον ΑΡΗ και την άρπαξε από τα μαλλιά έτσι και τώρα του δόθηκε η ευκαιρία να κάνει μια καλή συμφωνία σε ένα αξιόπιστο πρωτάθλημα που θα του επιτρέψει να αφοσιωθεί αποκλειστικά στο ποδόσφαιρο και όχι σε όλα τα τραγελαφικά που συμβαίνουν εντός και εκτός της αγαπημένης μας ομάδος. Ενώ θα πρέπει να τονίσουμε και την αναφορά του στην προσπάθεια που έκανε ο κ.Ηλιάδης για να τον κρατήσει ώστε να μην δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις.

Παράλληλα με την αποχώρηση του Γιαννιώτα και τις πιθανές μεταγραφές των Κατίδη και Μπουγαϊδη στο εξωτερικό ξαφνικά οι γνωστοί εντολοδόχοι μισθοφόροι προπαγανδιστές ανακάλυψαν ότι ο ΑΡΗΣ είχε και έχει περιουσιακά στοιχεία και ότι με λίγη προσπάθεια η ομάδα μας μπορεί να έχει όφελος ακόμη και αν ένας αθλητής δεν έχει καν ρήτρα. Φυσικά όλοι αυτοί που πάλι προσπαθούν να δηλητηριάσουν το μυαλό μας αναφορές στο τι έκανε η μια διοίκηση σε σχέση με την άλλη όταν γινόταν όλα τα "εγκλήματα" εις βάρος του συλλόγου μας όχι μόνο δεν έβγαζαν κουβέντα αλλά πάντα δικαιολογούσαν τις διοικητικές κινήσεις. Ποιος Μπουγαϊδης, ποιος Κατίδης και πιθανόν ποιος Γιαννιώτας αν τελικά κατέληγε σε Ελληνική ομάδα...  Τώρα βέβαια το σχεδόν 1.2 εκ. ευρώ που είναι να κερδίσει ο σύλλογος από αυτούς τους παίκτες φαντάζει το φυσιολογικό αποτέλεσμα διοικητικών κινήσεων! Εδώ βέβαια υπάρχει μια παγκόσμια ποδοσφαιρική νομοθεσία που βοηθάει τον ΑΡΗ να κερδίσει κάποια χρήματα και όχι η "ξεχωριστή" ποδοσφαιρική φιλοσοφία του Γ.Κόντη που οδηγούσε στις σκανδαλώδεις αποδεσμεύσεις καλών παικτών της ομάδος χωρίς το παραμικρό οικονομικό όφελος. Μάλιστα τότε τα ίδια παπαγαλάκια γράφανε διθυράμβους για τις αποδεσμεύσεις που γλίτωναν τον ΑΡΗ από τα υπέρογκα ποσά των συμβολαίων των παικτών. Το αστείο είναι ότι παίκτες σαν τους Φερναντες, Αράνο, Μισελ που και καλούτσικες χρονιές έκαναν και ήταν σχετικά οικονομικοί πήρανε κατευθείαν "μεταγραφές" σε άλλες ομάδες ενώ ο Σ.Κόκε που σύμφωνα με τους έγκυρους δημοσιογράφους του ΠΣΑΤ, της ΕΣΗΕΑ κτλ  έφερε ένα κέρδος στον σύλλογο που ξεπερνούσε το 1 εκ. ευρώ τελικά προσέφυγε και στην ΦΙΦΑ για 40.000 ευρώ δεδουλευμένα που του χρωστούσε ο ΑΡΗΣ... Εκεί φυσικά ουδέν σχόλιο. Μάνατζερ, διοικούντες, πρόεδροι, καπετάνιοι, δικηγόροι δεν υπήρχαν, μόνο ο κακός ο παίκτης!

Ας ελπίσουμε αυτά τα χρήματα που θα μπουν στα ταμεία του συλλόγου να ανοίξουν τα μάτια των διοικούντων της ΠΑΕ και στο μέλλον να προσπαθήσουν με πιο σωστό και έξυπνο τρόπο να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες που έχει αυτός ο τεράστιος σύλλογος. Αυτή τη στιγμή στην ομάδα υπάρχουν ταλέντα που με την σωστή στήριξη, καθοδήγηση και δουλειά μπορούν και να βοηθήσουν αγωνιστικά την ομάδα αλλά και να φέρουν χρήματα. Αρκεί να διδαχθούμε από το παρελθόν και να αποφύγουμε τα "λάθη" που έχουμε ξανακάνει. Όχι καραβιές με ξένους, όχι "ουρανοκατέβατοι" παίκτες στην πρώτη ομάδα, όχι "πιτσιρικάδες-ηγέτες", όχι ευκαιρίες σε παίκτες που με αστεία ποσά όπως τα 100 χιλ. του Κατίδη και τα 150 χιλ. του Γιαννιώτα μπορούν να φύγουν ανά πάσα στιγμή. Αν λοιπόν με αυτό το μπάχαλο που επικρατεί στον ΑΡΗ η ομάδα καταφέρνει και κερδίζει χρήματα από τις ακαδημίες της φανταστείτε τι θα μπορούσε να γίνει αν και η ανδρική ομάδα είχε την μεθοδικότητα για να αξιοποιήσει αυτά τα παιδιά. Λίγη οργάνωση δεν βλάπτει....

ΥΓ. Αν και ακόμη περιμένουμε το πόρισμα της ΝΕΞΙΑ τώρα που τις τελευταίες ημέρες έχει ανοίξει η συζήτηση για τις ρήτρες εύχομαι κάποια στιγμή ο κ.Στεφανίδης που είναι νομικός να μας εξηγήσει λεπτομερώς τι ακριβώς συνέβαινε με τα συμβόλαια των παικτών. Σε παλαιότερη συνέντευξη του πριν γίνει πρόεδρος της ΚΜΑ είχε πει για κάποια αξιοπερίεργα που είχε δει στα συμβόλαια όπως και στις συμφωνίες με τους χορηγούς. Καλό είναι κάποια στιγμή αυτοί που έχουν την τεχνογνωσία και την πρόσβαση να εξηγήσουν στον κόσμο με απλά λόγια τι συνέβαινε στον ΑΡΗ. Γιατί άλλο το νομότυπο και άλλο το σωστό και καλό για την ομάδα. Φυσικά για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να υπάρχει και η ανάλογη διάθεση...

Μπορεί εικόνα από τον σημερινό αγώνα να μην είχαμε αλλά την Γερμανική ομάδα την είχαμε δει μέσα στο Παλέ όπως και την ευκολία που είχαμε φτάσει στο +18 χωρίς καν να πιάσουμε κάποια σπουδαία απόδοση. Εάν λοιπόν σε αυτήν την εντύπωση που είχαμε για την δυναμικότητα των 2 ομάδων προσθέσουμε την αλλαγή προπονητή με ότι αυτό συνεπάγεται τότε όλοι σήμερα περιμέναμε πολλά παραπάνω από τον ΑΡΗ μας. Αντί όμως για μια νίκη που θα μας έβαζε δυνατά στο παιχνίδι της πρόκρισης ήρθε μια απίστευτη ήττα με τα χέρια κατεβασμένα, χωρίς προσπάθεια, χωρίς τίποτα. Ομολογώ με την εξέλιξη που είχε ο αγώνας από την αρχή όπου η ομάδα μας κατάφερε και πέτυχε μόλις 6(!!!) πόντους σε ένα δεκάλεπτο αλλά και στην συνέχεια όπου το σκορ είχε φτάσει στο απίστευτο 36-18(!!!) που έγινε  45-20(!!!!) και 64-36(!!!) που ήταν και η μεγαλύτερη διαφορά του αγώνα τα λόγια δεν χωράνε. Πλέον μόνο με θαύμα μπορούμε να προκριθούμε και με αυτόν τον τρόπο όποια ελπίδα είχαμε για διάκριση στην Ευρώπη όπου εκεί ουσιαστικά ήταν στραμμένη η προσοχή όλων έχει σχεδόν εξαφανιστεί με αποτέλεσμα ακόμη μια χρονιά του μπασκετικού ΑΡΗ να χαρακτηρίζεται ως αποτυχημένη. Οι λόγοι γνωστοί και δεν είναι της στιγμής να αναλυθούν για ακόμη μια φορά... Παρόλα αυτά εύχομαι ο Λευτέρης Σούμποτιτς να μπορέσει σταδιακά να βελτιώσει την εικόνα της ομάδος και έστω εμείς οι λίγοι που έχουμε απομείνει στο Παλέ να δούμε κάτι πιο ελκυστικό μέσα στο γήπεδο και όχι αυτό το έκτρωμα του Ντρούκερ. Καμία διάθεση για λόγια παρά μόνο πίκρα και απογοήτευση...  και το χειρότερο από όλα είναι ότι τα τελευταία χρόνια αυτά τα συναισθήματα συμβαδίζουν απόλυτα με την πορείας της ομάδος... Όσο για την περιβόητη 3η θέση που εδώ και τόσα χρόνια την έχουμε κάνει ίσα με τίτλο αυτά είναι οι συνέπειες της συγκεκριμένης νοοτροπίας. Με το να κοιτάμε συνεχώς προς τα κάτω τελικά ζαλιστήκαμε, ξεχάσαμε  ποια είναι η κορυφή και βαδίζουμε προς την λάθος κατεύθυνση...

Το να αρχίσουμε σήμερα να ξαναθυμόμαστε όλα τα κακώς κείμενα της ομάδος μας και να λέμε το κλασσικό "εμείς τα λέγαμε" κτλπ κτλπ ως συνήθως είναι λιγάκι κουραστικό και ανόητο. Απο την άλλη όμως είναι σαφώς πιο ανόητο σε εκνευριστικό μάλιστα βαθμό να αγνοείς την άποψη του κόσμου και να προσπαθείς να τους βγάλεις όλους τρελούς. Κάπως έτσι κυλάει από την αρχή της χρονιάς η κατάσταση στην ομάδα μας με την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου να αισθάνεται προδομένη απο τις κινήσεις της ΚΑΕ  και την στάση της στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί εδώ και καιρό και αποτυπώνεται στο απόλυτο με τα άδεια καρεκλάκια στο Παλέ. Τελικά ήρθε σήμερα η πανηγυρική δικαίωση της διοίκησης για την ψήφο εμπιστοσύνης που πρόσφατα έδωσε στον Σαρόν Ντρούκερ και του επέτρεψε   να συνεχίσει το έργο του απτόητος, χωρίς παρεμβολές και αμφισβητήσεις προς το πρόσωπο του. Αυτός λοιπόν ο τεράστιος προπονητής έβαλε την υπογραφή του σε μια απο τις πιο "επικές" ήττες του ΑΡΗ μας και μάλιστα μέσα στην έδρα μας από την άσημη Γκέτιγκεν. Δεν ξέρω αν το "επική" ήττα είναι ο κατάλληλος χαρακτηρισμός για αυτό που ζήσαμε σήμερα αλλά σίγουρα όταν λέγεσαι ΑΡΗΣ και κερδίζεις με 18 πόντους την Γκέτιγκεν 7' πριν το τέλος και τελικά το χάνεις τότε κάτι το επικό, φανταστικό, υπερφυσικό περιέχει η όλη ιστορία. Με την ομάδα μας να παίζει σε ακόμη ένα παιχνίδι με το γνωστό της άναρχο στυλ ο αγώνας είχε έναν ιδιαίτερο ρυθμό απο την αρχή μέχρι το τέλος. Όσο εύκολα ξεφεύγαμε στο σκορ τόσο εύκολα μέσα σε 1 με 2 λεπτά η διαφορά φαγωνόταν. Όταν όμως στο Β ημίχρονο πατήσαμε γκάζι και η διαφορά έφτασε στο +18 κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξη του αγώνα. Και όμως ξαφνικά όλα αλλάξαν προς το χειρότερο τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως είναι η ώρα του προπονητή που θα πρέπει να φρενάρει τους παίκτες που έχουν ξεφύγει, να βάλει καμιά φωνή για να σκληρύνει η άμυνα, να βρει κάποια λύση από τον πάγκο, να απαιτήσει ηρεμία από τα πόιντ γκαρντ του και να δείξει κάποια συστήματα στην επίθεση ώστε να σταματήσει επιτέλους αυτό το άναρχο ένας με έναν και το μακρινό σουτ στην λήξη του χρόνου. Και όμως για ακόμη ένα παιχνίδι ο Ντρούκερ δεν έκανε τίποτα από όλα αυτά και μοιρολατρικά παρακολουθούσε μαζί με όλους εμάς από την κερκίδα το πως οι παθιασμένοι παίκτες της Γκέτιγκεν γυρνούσαν ένα χαμένο παιχνίδι.  Ειλικρινά δεν θυμάμαι στα τόσα χρόνια που παρακολουθώ τον μπασκετικό ΑΡΗ να έχω δει χειρότερη διαχείριση ροστερ. Τσαϊρέλης, Χρυσικόπουλος και Ντάστον(και σε προηγούμενες αγωνιστικές μαζί με αυτούς ήταν και οι Σκορδίλης και Κουμπούρας) δεν υπήρχαν ούτε και σήμερα για τον Ντρούκερ. Ο Τόμας για κάποιον ανεξήγητο λόγο όπως και στην Γαλλία ξεχάστηκε στον πάγκο... Ο Χατζηβρέτας και πάλι έπαιξε 20' με το ranking system του Eurocup να τον βαθμολογεί και πάλι με μηδέν... Και στα κρίσιμα σημεία ο καθένας έκανε του κεφαλιού του. Καινούργιο το σενάριο? Δυστυχώς όχι... Ακριβώς το ίδιο το είδαμε από την αρχή της χρονιάς κόντρα σε Ακαντέμικ, Περιστέρι, Κολοσσό, Παναθηναϊκό(2 φορές), Ολυμπιακό, Πανιώνιο και  Λε Μάν. Σε όλα αυτά τα παιχνίδια ο ΑΡΗΣ ενώ τα πήγαινε σχετικά καλά είχε αυτό το ξαφνικό μπλάκ άουτ όπου σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη αντίδραση οδήγησαν σε πικρές ήττες. Και όμως εκεί στην διοίκηση αρνούνται να δουν την αλήθεια. Και ας κατά κοινή ομολογία το ρόστερ του ΑΡΗ είναι πολύ καλό πάντα ψάχνουν για δικαιολογίες πέρα από τον προπονητή σε τέτοιο βαθμό που προκαλούν νέα ερωτηματικά. Ποιο είναι το πρόβλημα και υπάρχει τέτοια ανεπανάληπτη προστασία προς τον Ντρούκερ? Δεν υπάρχουν λεφτά για αποζημίωση? Δεν υπάρχουν λεφτά για να έρθει ο διάδοχος του ή δεν υπάρχει ικανός διάδοχος? Αποτελεί προσωπική επιλογή κάποιου εκεί στην ΚΑΕ και το έχει δει εγωιστικά το θέμα?  Κανείς δεν ξέρει... Μέσα όμως απο αυτό το θολό τοπίο αυτός ο προπονητής κάθε μέρα που περνάει καταστρέφει και πιο πολύ τις ελάχιστες ελπίδες που έχουμε για κάτι καλό φέτος. Η ταφόπλακα στο Eurocup δεν έχει μπει ακόμη αλλά εαν σε μια εβδομάδα στην Γερμανία χάσουμε και πάλι απο αυτήν την μέτρια ομάδα τότε όλα θα έχουν κριθεί. Για το Ελληνικό πρωτάθλημα ακόμη υπάρχουν ελπίδες μιας και βρισκόμαστε στην αρχή του δεύτερου γύρου. Χρόνος υπάρχει... επιτέλους διώξτε τον μπας και αλλάξει κάτι... Σε παιχνίδι που δεν είχε καν τηλεοπτική μετάδοση είχε το πολύ 3000 άτομα και οι μισοί θα το μετάνιωσαν κιόλας... Βλέπετε δεν έχουν όλοι το ίδιο γερό στομάχι για αυτό σταματήστε να παίζετε με την υγεία μας...

Την πολυπόθητη νίκη αλλά και μια καλή διαφορά πόντων θα επιδιώξει σήμερα το βράδυ στις 21.00 στο θρυλικό Παλέ κόντρα στην άσημη αλλά πολύ επικίνδυνη Γκέτινγκεν. Μπορεί στην Γαλλία ο ΑΡΗΣ να απογοήτευσε αλλά σήμερα δεν υπάρχουν περιθώρια για απογοητεύσεις μιας και πιθανή ήττα θα σημαίνει σε μεγάλο βαθμό και τον αποκλεισμό της ομάδος μας από την συνέχεια του θεσμού. Εάν σκεφτεί κανείς ότι σύμφωνα με το πρόγραμμα έχουμε 2 συνεχόμενα παιχνίδια με την Γερμανική ομάδα τότε εύκολα καταλαβαίνει κανείς οτι σε περίπτωση νίκης σήμερα αλλά και μιας καλής διαφοράς η Γκέτιγκεν θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη βαθμολογική θέση και πιθανόν να έχει και ένα ψυχολογικό  μειονέκτημα. Αν και μιλάμε για Γερμανική ομάδα η Γκέτιγκεν μόνο Γερμανική ομάδα δεν θυμίζει. Με 9 Αμερικανούς στο ρόστερ της αλλά και Αμερικάνο προπονητή στον πάγκο η Γκέτινγκεν παρουσιάζει ένα αξιόμαχο σύνολο με ένα ιδιαίτερο εκρηκτικό στυλ παιχνιδιού ικανό για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο. Το θετικό για την ομάδα μας είναι οτι η Γκέτινγκεν δεν διαθέτει ιδιαίτερα ψηλούς παίκτες και μάλλον δεν θα χτυπήσει στο αδύναμο σημείο μας που είναι μέσα στην ρακέτα. Όλα αυτά όμως έχουν ελάχιστη σημασία γιατί το ποιο σημαντικό από όλα είναι ο ΑΡΗΣ μας να δείξει το σωστό του πρόσωπο και για 40' να παρουσιαστεί συγκεντρωμένος και ψυχωμένος. Εάν είμαστε αυτοί που πρέπει και δεν ξαναδούμε Β ημίχρονα σαν και αυτά στην Γαλλία και στο ΣΕΦ τότε η νίκη θα έρθει σίγουρα. Το παιχνίδι δεν είναι τηλεοπτικό και σε συνδυασμό με την τιμωρία που υπήρχε στο Ελληνικό πρωτάθλημα αποτελεί ιδανική ευκαιρία για να βρεθούμε κοντά στην ομάδα. Όσοι πιστοί διαθέτουν γερά στομάχια ας κατηφορίσουν προς το Παλέ! Και που ξέρεις ίσως κάποια στιγμή να αρχίσει και η ομάδα του Ντρούκερ να ανεβάζει στροφές και να αποδίδει σύμφωνα με τις δυνατότητες της!

Με αυτήν την τεράστια νίκη επι της Ρόζενμποργκ η αγαπημένη μας ομάδα ολοκλήρωσε με τον καλύτερο τρόπο αυτό που ξεκίνησε εντυπωσιακά με την νίκη επι της Ατλέτικο στο Κλ.Βικελίδης στην πρεμιέρα σφραγίζοντας το εισιτήριο για τους 32 του Europa League! Εξαιρετικοί όλοι όσοι αγωνίστηκαν σήμερα, δεν έδειξαν ούτε στιγμή φόβο απο την αρχή μέχρι το τέλος ήταν προσηλωμένοι στον στόχο τους! Τεράστιος ο Σηφάκης που κατάφερε και κράτησε απαραβίαστη την εστία σε 3 πολύ δύσκολες φάσεις για τους Νορβηγούς που το πάλεψαν το παιχνίδι με όλες τους τις δυνάμεις αλλά φάνηκαν πολύ λίγοι για να κοντράρουν τον ΑΡΗ μας μέσα στο σπίτι μας.  Μπορεί η Ρόζενμποργκ να ήταν η μοναδική αδιάφορη ομάδα που κατέβηκε υπερπλήρης, μπορεί αυτός ο απίθανος διαιτητής να είπε 2 φορές όχι σε καθαρά πέναλτι πάνω στον Τσέζαρεκ και στον Κόκε, μπορεί ο επόπτης στο Α ημίχρονο να ήταν υπερβολικός αλλά τίποτα απο όλα αυτά  ήταν ικανά να μας στερήσουν αυτήν την νίκη πρόκριση. Η ομάδα ήταν έτοιμη, ο κόσμος ήταν εκεί και η θερμοκρασία είχε ανέβει στα ύψη. Κρύο δεν αισθάνθηκε κανείς!  Το παιχνίδι αυτό ήταν ένας τελικός και αυτό που φοβόμασταν ήταν μην για ακόμη μια φορά ενώ έχουμε φτάσει στην πηγή τελικά να μην πιούμε νερό, κάτι που για ακόμη μια φορά θα αδικούσε την παρουσία της ομάδος μας σε αυτόν τον όμιλο βγαλμένο απο το Champions League με όλους να μας θεωρούν χαμένους με το άκουσμα των αντιπάλων μας. Η μόνιμη έκπληξη του Champions League Ροζενμποργκ,  η δεύτερη στην Μπουντεσλίγκα Λεβερκούζεν και η κάτοχος του Europa League και του Ευρωπαϊκού Super Cup Ατλέτικο Μαδρίτης που θα μας θυμούνται για πολύ καιρό! Μαγικές οι εμφανίσεις μας στην Ευρώπη, παλικαρίσια πρόκριση που με τον τρόπο που ήρθε έχουν κάνει κάθε Αρειανό υπερήφανο! Σήμερα επιτέλους πετύχαμε τον στόχο μας και πλέον μπορούμε να κοιτάμε μπροστά και να ονειρευόμαστε την συνέχεια σε αυτό το ανεπανάληπτο Ευρωπαϊκό ταξίδι. Αυτοκρατορική η παρουσία του κόσμου που ούτε για ένα λεπτό δεν φοβήθηκε οτι θα χαθεί αυτή η πρόκριση και ζέστανε την ατμόσφαιρα παρά το τσουχτερό κρύο. Άλλο ένα εντυπωσιακό κορεό στην θύρα 3, τόνοι χαρτάκια κατά την είσοδο των ομάδων και η νίκη ολοκλήρωσε με ξεχωριστή βραδιά για όλους τους Αρειανούς αλλά και όλους τους Έλληνες που έχουν έναν άξιο εκπρόσωπο στην Ευρώπη για τον οποίο μπορούν να υπερηφανεύονται  ότι δεν φοβάται κανέναν, χτυπάει κάθε παιχνίδι στα ίσα και δεν υιοθετεί ούτε στο ελάχιστο όλα αυτά που βλέπουμε κάθε σαββατοκύριακο στα Ελληνικά γήπεδα. Αυτός είναι ο ΑΡΗΣ μας, αυτός είναι ο Αρειανός! Μια όαση στην έρημο του Ελληνικού ποδοσφαίρου χωρίς μέτρο σύγκρισης. Το μυαλό μας αύριο  στην κλήρωση, το ταξίδι προς το Δουβλίνο συνεχίζεται και  το τρελό μας όνειρο παραμένει πιο ζωντανό απο ποτέ! ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΣΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ!

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=fihC9UM4fhc]

Δυστυχώς ο άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου που θέλει την ομάδα που χάνει τις μεγάλες ευκαιρίες τελικά να δέχεται το γκολ και να χάνει το παιχνίδι εφαρμόστηκε στο απόλυτο με θύμα την αγαπημένη μας ομάδα. Το μόνο που μας μένει  απο το σημερινό παιχνίδι είναι η σπουδαία εμφάνιση που πραγματοποίησε για ακόμη ενα ευρωπαϊκό ραντεβού ο ΑΡΗΣ μας που απέδειξε οτι μέσα στο γήπεδο τα ονόματα και τα προγνωστικά δεν παίζουν κανένα απολύτως ρόλο. Για ακόμη μια φορά  οι τεράστιες ευκαιρίες που χάσαμε και τα περίεργα παιχνίδια της τύχης μας στοιχειώνουν και μας κάνουν να απορούμε με όλα αυτά που συμβαίνουν εις βάρος μας όταν οι αντίπαλοι μας γλιτώνουν το ένα γκολ μετα το άλλο και σκοράρουν με τους πιο απίθανους τρόπους. Κόντρες, καραμπόλες, πέρασμα τις μπάλας ανάμεσα απο δεκάδες πόδια, περίεργα φάλτσα και η μπάλα καταλήγει στα δίχτυα μας λίγο πριν λήξει το παιχνίδι... Πίκρα, απογοήτευση και απελπισία για την άδοξη κατάληξη μιας μεγάλης χαμένης ευκαιρίας να προσθέσουμε ακόμη μια χρυσή σελίδα στην ιστορία μας και να προκριθούμε απο αυτόν τον όμιλο που πλέον τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα. Αλλά ως εκεί. Με μια πιο ψύχραιμη ματιά όλοι μας θα πρέπει να αισθανθούμε υπερήφανοι για αυτό που ζήσαμε σήμερα τόσο αγωνιστικά με την μεγαλειώδη εμφάνιση της ομάδος μας σήμερα αλλά όσο και για το βροντερό παρών που έδωσε ο κόσμος του ΑΡΗ σήμερα. Τεράστια ομάδα, τεράστιος λαός και εαν συνεχίσουμε έτσι αργά ή γρήγορα θα αναγκάσουμε την θεά τύχη να έρθει με το μέρος μας. Απόλυτος κυρίαρχος για 89' με σωρεία σημαντικών ευκαιριών που με λίγη περισσότερη ψυχραιμία, τύχη ή αδράνεια του αντίπαλου τερματοφύλακα που έπιασε τα άπιαστα θα είχαμε φύγει όχι απλά με την νίκη, αλλά με έναν θρίαμβο με μεγάλο σκορ που όσοι παρακολούθησαν το παιχνίδι δεν μπορούν να μας το αρνηθούν. Σίγουρα η ιστορία έγραψε σήμερα οτι χάσαμε με 1-0 και τα υπόλοιπα είναι ψιλά γράμματα για κάποιους άλλους αλλά όχι για εμάς. Δεν μασάμε, πορωνόμαστε κι άλλο, γουστάρουμε το πνεύμα μαχητή που βγάζει η ομάδα στα τελευταία παιχνίδια και προσπαθούμε να αναγκάσουμε τους παίκτες μας να αγωνίζονται έτσι σε κάθε παιχνίδι. Συγχαρητήρια σε όλους όσους αγωνίστηκαν σήμερα μιας και απέδειξαν για ακόμη μια φορά οτι όταν θέλουν είναι πραγματικοί μαχητές!Συγχαρητήρια στον Κούπερ που έφτιαξε μια ομάδα που δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο, χτυπάει όλα τα ματς στα ίσια και διεκδικεί την νίκη σε κάθε γήπεδο. Συγχαρητήρια σε αυτόν τον απίστευτο λαο που ακολουθεί παντού την ομάδα και με τον παλμό του δίνει ώθηση στους παίκτες και τους κάνει να ξεπερνάνε τα όρια τους! Και αν η τύχη δεν μας γυρίσει πάλι την πλάτη θα πάμε στην Μαδρίτη να τους κλείσουμε το σπίτι! Πίκρα υπάρχει αλλά σήμερα κάθε Αρειανός θα πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος! ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΖΗΜΙΑ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ!

Αν και μετά απο μια αποτυχία δεν είναι καλό να μένουμε σε συγκεκριμένα πρόσωπα και παίκτες όμως λίγο πολύ με την λήξη του αγώνα σχεδόν όλοι μας ψελλίζαμε το όνομα του Σέρχιο Κόκε με ένα παράπονο για την μεγάλη χαμένη ευκαιρία του παιχνιδιού που το πιο πιθανό είναι να έκρινε και την τελική έκβαση του αγώνα. Σε αυτά τα μεγάλα παιχνίδια κόντρα σε ομάδες σαν την Λεβερκούζεν και την Ατλέτικο Μαδρίτης πρέπει την ευκαιρία να την αρπάζεις απο τα μαλλιά μιας και είναι πολύ δύσκολο να δημιουργείς πολλές ευκαιρίες ώστε κάποια απο αυτές να γίνει γκολ. Σήμερα εαν δεν κάνω λάθος ουσιαστικά είδαμε 2 ομάδες με δυνατές άμυνες σε ένα παιχνίδι κέντρου με μόλις 1 ευκαιρία για κάθε ομάδα και με το χαμένο σουτ του Κόκε να στιγματίζει την αποψινή βραδιά. Αυτό το φτωχό 0-0 μιλάει απο μόνο του και έτσι όπως κυλούσε το παιχνίδι ήταν φανερό οτι αυτός που θα πετύχαινε το γκολ θα έπαιρνε και την νίκη. Δυστυχώς ο Κόκε για ακόμη μια φορά έδειξε οτι έχει χάσει εντελώς αυτό το "killer instict" που τον χαρακτήριζε και φάσεις σαν και αυτές που τις τελείωνε με κλειστά τα μάτια πλέον αποτελούν ενα ανυπέρβλητο εμπόδιο που δύσκολα καταφέρνει να το ξεπερνάει. Παρόλα αυτά δεν νομίζω οτι θα πρέπει ο παίκτης να κριθεί μόνο για αυτήν την φάση αλλά για όλη την σημερινή του απόδοση που ήταν κάτω του μετρίου. Χαρακτηριστικό της μετριότητας του Σέρχιο Κόκε είναι οτι ο αντικαταστάτης του Μενδρινός χωρίς να κάνει κάτι σπουδαίο μόνο με την ταχύτητα και την κινητικότητα που είχε θα μπορούσε να πει κανείς οτι άλλαξε τις ισορροπίες στο κέντρο όπου σε γενικές γραμμές οι Γερμανοί κυριάρχησαν. Κορυφαίος για την ομάδα μας σίγουρα είναι ο Βαγκελί που για ακόμη ενα ευρωπαϊκό παιχνίδι δείχνει ενα εξαιρετικό πρόσωπο και έναν παίκτη που μπορεί ακόμη και να πρωταγωνιστήσει στην ομάδα μας. Πάντως με δεδομένη την δυναμικότητα του αντιπάλου και την εξέλιξη του αγώνα νομίζω οτι ο ΑΡΗΣ ήταν καλός σήμερα κυρίως στον ανασταλτικό τομέα οπού εκτός απο την στημένη φάση των Γερμανών με την ωραία απόκρουση του Σηφάκη δεν κινδύνεψε καθόλου. Μπορεί η Λεβερκούζεν να μην εντυπωσίασε με την δημιουργικότητα της στην επίθεση αλλά στις υπόλοιπες γραμμές έδειξε εξαιρετικά στοιχεία. Οι Γερμανοί για 90' παίζανε σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, με απόλυτη ψυχραιμία, εντυπωσιακή συνοχή και αλληλοκαλύψεις αλλά και με παίκτες γρήγορους και δυνατούς που κάνανε παίκτες σαν τον ηλεκτροΧαβίτο που φημίζεται για την ταχύτητα του και τις επελάσεις του να μοιάζει πολύ λίγος για να δημιουργήσει κάτι καλό σήμερα. Αυτό που κρατάμε σήμερα είναι οτι ο καλός ΑΡΗΣ ιδίως οταν παίζει στο "κάστρο"  του δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο και είναι ικανός να κερδίσει τους πάντες. Απο την άλλη ναι μεν η ομάδα επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις αφήνοντάς πίσω το κυριακάτικο στραπάτσο αλλά κατα κάποιο τρόπο δικαίωσε όλους αυτούς που μιλάνε για ομάδα με τεράστια σκαμπανεβάσματα και παίκτες που επιλέγουν παιχνίδια και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίσει για την συνέχεια. Φυσικά η παράδοση της απόρθητης έδρας στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις διατηρήθηκε για ακόμη μια φορά και απο ότι φαίνεται μια νέα παράδοση πάει να δημιουργηθεί. Ο λαός του ΑΡΗ με μπροστάρη τον Super 3 πλέον στα Ευρωπαϊκά παιχνίδια έχει δημιουργήσει την δική του παράδοση, μια παράδοση που μας θέλει πρωτοπόρους και απόλυτους πρωταθλητές στα οπαδικά δρώμενα μιας και σήμερα αυτό που έγινε στην 3 ήταν κάτι το μοναδικό, το ανεπανάληπτο, το απερίγραπτο, το εντυπωσιακό. Το κάστρο, οι σημαίες, το μήνυμα και η κάθε λεπτομέρεια αυτού του σκηνικού είχε την δική της σημασία και ήταν βγαλμένη μέσα απο τα σπλάχνα του ΑΡΗ με σκοπό να εκδηλώσει αυτό που είναι ο ΑΡΗΣ και ο κόσμος του. Όπως λοιπόν ο κόσμος της ομάδος δεν μένει σε μια οπαδική επιτυχία και κοιτάει πάντα μπροστά στο επόμενο σημαντικό ραντεβού έτσι και η ομάδα μας έχει στόχο πάντα την κορυφή και φυσικά την δεδομένη στιγμή την πρόκριση στην επόμενη φάση του Europa League. Μια πρόκριση που απλά μετά την σημερινή ισοπαλία ελαφρώς δυσκόλεψε αλλά δεν χάθηκε ούτε στο ελάχιστο. Χαρακτηριστικό των πιθανοτήτων που έχει ο ΑΡΗΣ μας είναι οτι με την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης των ομίλων βρισκόμαστε στην 2η θέση και αν και έχουμε 2 εκτός έδρας στους εναπομείναντες 3 αγώνες νομίζω οτι το πρόγραμμα είναι ευνοϊκό και θα μπορέσουμε τελευταία αγωνιστική με νίκη επι της Ρόζενμποργκ στο Κλ.Βικελίδης να πάρουμε την πρόκριση. Συνεχίζουμε λοιπόν με αισιοδοξία για την συνέχεια και ζητούμενο μας πρέπει να είναι η σταθερά καλή απόδοση. Όταν ο Κούπερ βρει την λύση στα απότομα σκαμπανεβάσματα του φετινού ΑΡΗ τότε οι επιτυχίες θα ακολουθήσ
ουν σε Ελλάδα και Ευρώπη και ο ΑΡΗΣ αγωνιστικά θα γίνει όσο τεράστιος είναι και ο κόσμος του οπαδικά!