Ψυχοβγάλτης… αλλά νικητής βγήκε από τη σημερινή αναμέτρηση ο ΑΡΗΣ μας χάρη στο λυτρωτικό γκολ του Φαμπιάνο στην τελευταία φάση του αγώνα! Από τον μέτριο ΑΡΗ του πρώτου ημιχρόνου και την ομάδα που ξέχασε να βγει από τα αποδυτήρια στο Β ημίχρονο φθάσαμε στην ολική μεταμόρφωση των τελευταίων 18’ και το buzzer beater του Φαμπιάνο! Ξέσπασμα χαράς και ανακούφισης με τη λήξη του αγώνα και έντονος όμως προβληματισμός για την εικόνα που παρουσιάσαμε για περίπου 80’.

ΝΩΘΡΟΣ, ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟΣ

Την δουλειά της μίνι προετοιμασίας περιμέναμε να δούμε μέσα στο γήπεδο αλλά σαν να μην πέρασε μια ημέρα από τη διακοπή λόγω εθνικών ομάδων ο ΑΡΗΣ έμοιαζε να συνεχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε στο Χ με την Κηφισιά. Αργές μεταβιβάσεις, στατικοί σχεδόν όλοι οι παίκτες εκτός των Σουλεϊμάνοφ και Μορόν και ένας μονότονος κουραστικός τρόπος ανάπτυξης που δεν οδηγούσε πουθενά. Μάλιστα και ο Πανσερραϊκός όπως και οι προηγούμενοι αντίπαλοι μας. έχοντας διαβάσει την εμμονή μας με το ανούσιο build up από πίσω πίεζε ψηλά και μας ανάγκαζε σε αυτό το κουραστικό πισωγύρισμα και φλύαρη κατοχή. Έστω όμως και με αυτή την εικόνα ο ΑΡΗΣ μπόρεσε να δημιουργήσει 2-3 καλές ευκαιρίες και μπορούσε ίσως με λίγη τύχη παραπάνω να βρει το γκολ. Παρόλα αυτά, η ομάδα δεν έπειθε ότι μπορούσε να φθάσει τη νίκη.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Τι και αν όλοι μας περιμέναμε να δούμε να βγαίνει ένας διαφορετικός ΑΡΗΣ από τα αποδυτήρια που με περισσότερη ένταση και αποφασιστικότητα θα διεκδικούσε τη νίκη… Τελικά ήταν σαν η ομάδα να μην βγήκε ποτέ από τα αποδυτήρια και ο χρόνος κυλούσε χωρίς την παραμικρή υποψία για το πολυπόθητο γκολ.  Επί περίπου 35’ στο Β ημίχρονο είδαμε μια κακοποίηση του ποδοσφαίρου και έναν ΑΡΗ που δεν ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο. Δεν απειληθήκαμε σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα αλλά το ζητούμενο εξαρχής ήταν η νίκη και όχι απλά να διατηρήσουμε το μηδέν.

ΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΔΑΜΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΗ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ

Και εκεί γύρω στο 78’ που έκανε και μια ανούσια απόπειρα επίθεσης ο Πανσερραϊκός και η απελπισία έμοιαζε να πνίγει άπαντες στο Κλ.Βικελίδης γύρισε ο διακόπτης. Λίγο οι αλλαγές του Μάντζιου με τους Νταρίντα, Παναγίδη και Οντουμπάτζιο να δίνουν μια ζωντάνια η ομάδα, λίγο το ένστικτο επιβίωσης και ξαφνικά ο ΑΡΗΣ από γατάκι μεταμορφώθηκε σε λιοντάρι αποφασισμένο να κατασπαράξει τον αντίπαλο.  Μπαράζ σπουδαίων χαμένων ευκαιριών με Σουλεϊμάνοφ, Σαμόρα, Μορόν, Παναγίδη, Φαμπιάνο. Δοκάρι, οριακές αποκρούσεις από τον MVP τερματοφύλακα του Πανσερραϊκού και την τύχη να φαίνεται να μας γυρίζει την πλάτη για ακόμη μια φορά. Ο ΑΡΗΣ όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη και στο 97’, κυριολεκτικά στην τελευταία φάση του αγώνα ο Φαμπιάνο με ωραία κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα χαρίζοντας τη νίκη στην ομάδα μας.

ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟΥΣ 3 ΒΑΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΠΤΑ

Όσο χαρούμενος και αν είναι ο Άκης Μάντζιος ανήμερα των γενεθλίων του για το δώρο του Φαμπιάνο αλλά τόσο στεναχωρημένος και απογοητευμένος πρέπει να νιώθει για αυτό που παρουσίασε η ομάδα του στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα.  Αυτή η μαλθακότητα και η αργή σκέψη που χαρακτηρίζει το παιχνίδι μας ήταν τα βασικά που έπρεπε να διορθωθούν από την πρώτη ημέρα που ήρθε. Ωστόσο και σήμερα η ομάδα έμοιαζε να βρίσκεται μέχρι το 80’ σε αγωνιστικό αδιέξοδο. Σε ένα αγωνιστικό αδιέξοδο που δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις αν το πρόβλημα ήταν συγκεκριμένοι παίκτες σαν τους Μενέντες, Πάρντο, Φεράρι, Μοντόγια ή αν το αγωνιστικό πλάνο και οι εντολές που έχουν δοθεί απλά δεν κολλάνε… Αποκαρδιωτική εμφάνιση στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα απέναντι σε έναν αντίπαλο με μικρό μπάτζετ, μέτριους παίκτες και χωρίς αγωνιστική ταυτότητα.  Αυτά όμως τα τελευταία 17’ όπου ο ΑΡΗΣ έπνιξε τον αντίπαλο ήταν η αντίδραση που δεν είδαμε σε κανένα από τα προηγούμενα παιχνίδια σε τέτοιο βαθμό και θα πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για την αγωνιστική ανάκαμψη που προσδοκούμε. Ο Μάντζιος θα πρέπει να ξεψαχνίσει το ρόστερ και να καταλήξει στους παίκτες που μπορεί  να βασίσει τη φετινή μας προσπάθεια. Ευτυχώς ο Σουλεϊμάνοφ δείχνει ικανός να βγει μπροστά και μαζί με τους Νταρίντα, Μορόν(αν και άστοχος ήταν πολύ καλός)  και Βεστράτε να γίνουν σημείο αναφοράς σε κάθε αναμέτρηση. Θετική παρουσία είχε και ο Παναγίδης που επιτέλους πήρε την ευκαιρία που άξιζε. Στον πάγκο έμεινε ο Κάρλσον που θα πρέπει όμως το συντομότερο δυνατό να μπολιαστεί με τους υπόλοιπους μιας και είναι και αυτός από τους παίκτες που μπορούν φέτος να κάνουν την διαφορά.

ΤΟ BUZZER BEATER ΤΟΥ ΦΑΜΠΙΑΝΟ ΙΣΩΣ ΜΑΣ ΑΦΥΠΝΙΣΕΙ

ΑΡΗΣ χωρίς δράμα δεν γίνεται δήλωσε πριν λίγες ημέρες ο Σανόγκο και έσπευσε ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ να τον επιβεβαιώσει! Από την απόγνωση, απογοήτευση και απελπισία μέχρι το 80’ καταλήξαμε στο σφυροκόπημα των τελευταίων 17’ λεπτών και το λυτρωτικό γκολ του Φαμπιάνο! Πολύτιμοι βαθμοί, πολύτιμη νίκη ψυχολογίας με τον τρόπο που ήρθε!  Γκολ αφύπνιση  για όλη την ομάδα που θα πρέπει επιτέλους να απαιτεί τη νίκη από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο σφύριγμα της λήξης. Όσο για τον «επαναστάτη»… πόνος είναι θα περάσει!

ΥΓ. Και όμως για το σημερινό παιχνίδι ο Πάμπλο και ο επίσημος Πανσερραϊκός διαμαρτύρεται για τη διαιτησία! Πόσο πιο αστείοι μπορείτε να γίνετε;

Μετά την πρώτη νίκη στο ελληνικό πρωτάθλημα ο ΑΡΗΣ συνέχισε νικηφόρα και στην Ευρώπη, λυγίζοντας την Τούρκ Τέλεκομ σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα! Το φλογισμένο Παλέ έδωσε την απαραίτητη ώθηση στους παίκτες του Γιάννη Καστρίτη, με τον «καυτό» Τολιόπουλο να παίζει και για τον απόντα Μποχωρίδη! Σημαντική νίκη που εκτός από πόντους ψυχολογίας έχει ιδιαίτερη αξία και στην προσπάθεια για πρόκριση στην επόμενη φάση.

ΝΤΕΡΜΠΙ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Ορεξάτες μπήκαν και οι 2 ομάδες στο παρκέ, με τον ΑΡΗ να βλέπει σαν βαρέλι το αντίπαλο καλάθι στο ξεκίνημα αλλά και την Τούρκ Τέλεκομ να απαντάει και να φέρνει το παιχνίδι στα ίσια. Όσο καλοί ήμασταν στην επίθεση τόσο κακοί ήμασταν στην άμυνα. Οι αργές αλληλοκαλύψεις και τα μαρκαρίσματα που δεν έβγαιναν σε πολλές περιπτώσεις επέτρεπαν στους Τούρκους να βρίσκουν εύκολους πόντους και να διατηρούν ένα ισχνό προβάδισμα στη μεγαλύτερη διάρκεια του Α΄ ημιχρόνου. Ωστόσο με τον Σανόγκο να εντυπωσιάζει και τον Τολιόπουλο να γυαλίζει το μάτι του ο ΑΡΗΣ κόντραρε στα ίσια την φιναλίστ του περσινού Eurocup.

ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ

Και ενώ όπως κυλούσε ο αγώνας οι αντίπαλοι μας έμοιαζαν να έχουν βρει τα κουμπιά μας και σιγά σιγά να επιβάλλουν τον ρυθμό τους, ήρθε η αφύπνιση από τον Τολιόπουλο με συνεχόμενους σημαντικούς πόντους. Η απόλυτη εκμετάλλευση του μομέντουμ και το προβάδισμα με 9 πόντους έμοιαζε ικανό για να «κλειδώσουμε» τη νίκη αλλά μάλλον δεν τα είχαμε υπολογίσει καλά… Κακές επιθετικές επιλογές, φθηνά λάθη και κάποια μεγάλα σουτ των αντιπάλων μας έφεραν τα πάνω κάτω.

ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟ ΠΑΛΕ, ΠΑΘΙΑΣΜΈΝΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΗΜΠΟΡΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ

Ένα καλάθι, έστω σπασμένο σε 2 βολές χρειαζόταν ο ΑΡΗΣ για να νιώσει άνετα στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης. Ένα καλάθι που όσο και αν προσπαθούσαμε δεν ερχόταν! Σε αυτό όμως το σημείο ο ΑΡΗΣ κόλλησε στα μούτρα των Τούρκων την αγωνιστική του ταυτότητα με τη λέξη ΑΜΥΝΑ να αναγράφεται με τεράστια γράμματα. Μέσα σε μια απίστευτη ατμόσφαιρα από τον εκστασιασμένο κόσμο στις κερκίδες, οι αντίπαλοι μας  δεν κατάφεραν να πετύχουν καλάθι και αρκέστηκαν μέχρι στο τέλος σε μια ανούσια προσπάθεια. Και πως να το πετύχουν όταν όλοι όσοι πατούσαν πάνω στο παρκέ με τη φανέλα του Αυτοκράτορα τα έδιναν όλα σε κάθε άμυνα, σε κάθε ριμπάουντ, σε κάθε διεκδικίσημη μπάλα! Μπορεί να κολλήσαμε επιθετικά αλλά στην άμυνα υψώσαμε τείχος που έκανε μια χαρά τη δουλειά του.

Η ΑΜΥΝΑ ΕΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ, Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΘΑ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕ

Όσο χαρούμενοι και αν είμαστε μετά από τη σημερινή νίκη δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση ο Καστρίτης και οι παίκτες του να αποπροσανατολιστούν και να αμελήσουν τα σημεία του παιχνιδιού όπου ο ΑΡΗΣ προβλημάτισε με την εικόνα του. Ναι ο ΑΡΗΣ έπαιξε δυνατά, πείσμωσε, πάλεψε, απαίτησε και πήρε τη νίκη αλλά αν ήταν λίγο πιο συγκεντρωμένος και σοβαρός όλα θα είχαν γίνει πιο εύκολα. Δεν γίνεται η ομάδα επιθετικά να ψάχνει μόνο τον Τολιόπουλο και η μόνιμη επιλογή μας να είναι το μακρινό σουτ. Ζήτημα να δόθηκαν σε όλο το παιχνίδι 3 ασίστ κοντά στο καλάθι. Υπάρχει σύγχυση ρόλων  στη θέση του πόιντ γκαρντ με αποτέλεσμα τα συστήματα να πηγαίνουν περίπατο… Δεν είναι όλοι οι παίκτες σαν τον Τολιόπουλο ή τον Γκάλινατ να πάνε με ευκολία στο ένας με ένας. Υπάρχουν παίκτες σαν τον Σόουζα που πρέπει να τροφοδοτηθούν σωστά αλλά και παίκτες σαν τον Χάρελ που για να εξαπολύσουν το φαρμακερό τους μακρινό σουτ θα πρέπει να δημιουργήσεις τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Ενώ και στους ψηλούς το δίδυμο Σλαφτσάκη – Περσίδη ήταν μια ατυχής επιλογή στην οποία εμμέναμε χωρίς λόγο. Βέβαια όλα αυτά ίσως στην πορεία να έχουν μικρή σημασία μιας και ο ερχομός του Μπάνκστον και η επιστροφή του Μποχωρίδη θα αλλάξουν σημαντικά το μοίρασμα του χρόνου. Ενώ και η άνοδος παικτών όπως ο Κάρ που σήμερα ήταν και πάλι βελτιωμένος θα παίξει σημαντικό ρόλο στην συνολική εικόνα της ομάδας μας.

ΧΤΙΖΕΙ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΣΕΡΙ, ΜΑΖΕΥΕΙ ΒΑΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Ευρωπαϊκές βραδιές σαν την σημερινή μας είχανε λείψει. Ο κόσμος να χοροπηδάει και να τραγουδάει σαν τρελός στην κερκίδα, οι παίκτες να αφουγκράζονται τον παλμό του κόσμου και να ματώνουν πάνω στο παρκέ και ο ΑΡΗΣ μας με την λήξη της αναμέτρησης να επιβεβαιώνει για ακόμη μια φορά το προσωνύμιο «τουρκοφάγος»! Μας άγχωσαν στο φινάλε… αλλά τέλος καλό όλα καλά! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Μπόλικα αγωνιστικά «κενά» είχε ο ΑΡΗΣ σήμερα. Αυτό όμως το απύθμενο πάθος και η αυτοθυσία των παικτών μας μοιάζουν ικανά να καλύψουν κάθε λάθος. Αν μας αφήσουν και οι τραυματισμοί ήσυχους… θα δούμε σπουδαία πράγματα φέτος!

Την πρώτη νίκη της νέας αγωνιστικής σεζόν πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στην Πάτρα, κερδίζοντας τον Απόλλωνα με 70-77! Πήρε από το ξεκίνημα κεφάλι στο σκορ, έφθασε στο +18 και παρά την «αξιοθαύμαστη» προσπάθεια των 3 διαιτητών να γυρίσουν το παιχνίδι τελικά  δεν μάσησε! Σημαντική νίκη μιας και από νωρίς επιβεβαιώνεται ότι φέτος με τους «μικρούς» του πρωταθλήματος υπάρχει απόσταση.

ΦΟΥΡΙΟΖΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Αποφασισμένος να επιβάλλει τον ρυθμό του από το ξεκίνημα μπήκε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι με τους Γκάλινατ και Μποχωρίδη να έχουν κέφια και η διψήφια διαφορά να αποτυπώνει την ανωτερότητα μας. Κάτι που συνεχίστηκε και στο δεύτερο δεκάλεπτο με το +18 να είναι μεγαλύτερη υπέρ μας διαφορά και τους πατρινούς να μοιάζουν ανήμποροι.

Η ΑΠΕΛΠΙΔΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΩΝ 3 ΔΙΑΙΤΗΤΩΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΡΕΝΑΡΕ

Παρά τα ξεσπάσματα των Στάρκς και Γουάσιγκτον η ομάδα έλεγχε το παιχνίδι χωρίς να αγχώνεται. Έλα όμως που οι 3 διαιτητές ήθελαν να «τεστάρουν» τις αντοχές μας και να δουν αν το παιχνίδι μπορεί να γυρίσει…  Απίστευτα σφαλτσοσφυρίγματα, φάουλ με τα μάτια και αδιαφορία για ξεκάθαρα σκληρά φάουλ των πατρινών. Δεν ήταν οι 12 βολές παραπάνω βάρεσαν οι αντίπαλοι μας αλλά τα πάρα πολλά προκλητικά σφυρίγματα σε πεντακάθαρες φάσεις που έδειχναν ότι οι διαιτητές προσπαθούν να απλώσουν σανίδα σωτηρίας στους πατρινούς. Έλα όμως που ο ΑΡΗΣ δεν μάσησε και με σημαντικούς πόντους από Τολιόπουλο, Κάρ και Σλαφτσάκη κλείδωσε τη νίκη έστω και αν δυσκολεύτηκε παραπάνω από όσο θα έπρεπε.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΕΛΛΙΠΗΣ

Αρκετά βελτιωμένη παρουσιάστηκε η ομάδα κόντρα σε έναν αντίπαλο πολύ χαμηλότερης δυναμικότητας σε σχέση με τους 3 προηγούμενους. Οι παίκτες μας απέναντι σε πιο χαλαρές άμυνες και λιγότερο αθλητικά κορμιά κατάφεραν να κυριαρχήσουν στα ριμπάουντ και να χτυπήσουν και κοντά στο καλάθι όποτε τους δινόταν η ευκαιρία. Ο Κάρ έδειξε λίγο από το ταλέντο του σήμερα αν και σε αρκετές περιπτώσεις ήταν διστακτικός στις κινήσεις του. Ο Γκάλινατ αν και άστοχος από μακριά φόρτωσε το αντίπαλο καλάθι με 20 πόντους πείθοντας ότι μπορεί σταθεροποιώντας την επαφή του με το καλάθι να γίνει ο ηγέτης της φετινής προσπάθειας. Όσο για συμπαραστάτες οι Τολιόπουλος και Μποχωρίδης φαίνεται παιχνίδι με παιχνίδι να βρίσκουν καλύτερα τον ρόλο τους στην ομάδα και να γίνονται πιο ουσιαστικοί παρά το «βραχυκύκλωμα» του Μπόχω με τα παράλογα και τραγικά άστοχα μακρινά σουτ. Σανόγκο και Σλαφτσάκης εργάτες πολυτελείας και σήμερα όπως και ο Ντε Σόουζα παρόλο που δεν αγωνίσθηκε πολύ. Χαρακτηριστικό της βελτιωμένης εικόνας μας ήταν και οι μόλις 3 χαμένες ελεύθερες βολές σε 20 προσπάθειες, ποσοστό που αν το είχαμε στη Λιθουανία ίσως και να κερδίζαμε. Παρόλα αυτά σήμερα σε κάποιες φάσεις φάνηκε η έλλειψη κατάλληλων  κορμιών τόσο στο 4 όσο και στο 5 αν και οι αντίπαλοι μας δεν ήταν ικανοί να το εκμεταλλευτούν. Απέναντι σε άλλες ομάδες με πιο καλούς ψηλούς αν συνεχίσουμε έτσι, θα έχουμε πρόβλημα.

ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ «ΠΡΕΠΕΙ» ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ

Δεν κρινόταν κάτι στο σημερινό παιχνίδι αλλά είχε την δική του ξεχωριστή σημασία για την φετινή μας προσπάθεια. Μετά από 3 ισάριθμες ήττες απέναντι σε 2 πολύ δυνατούς αντιπάλους και ένα δύσκολο εκτός έδρας όπου δεν ήμασταν το φαβορί… ήρθε ο Απόλλων Πατρών όπου ο ΑΡΗΣ είχε το «πρέπει» της νίκης και αντέδρασε ιδανικά φθάνοντας στην πρώτη νίκη της χρονιάς! Κυριάρχησε από το ξεκίνημα και δεν επέτρεψε ούτε στους 3 διαιτητές να του κλέψουν τη νίκη παρά την «φιλότιμη» προσπάθεια τους.  Ωστόσο το μήνυμα από τους γκρι το πήραμε και για αυτό οφείλουμε να βελτιωθούμε αλλά και να  ενισχυθούμε κάτω από το καλάθι.  Δεν πρέπει να τους δώσουμε όπως πέρσι την ευκαιρία να μας φρενάρουν. Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Πως να μην γκρινιάζει ο Μπαρτζώκας για την διαιτησία όταν βλέπει πως αβάνταραν σήμερα τον Απόλλων Πατρών; Σε σχέση με τους πατρινούς, δεν αδικήθηκε;

ΥΓ2. Από την μια τα άδεια γήπεδα από την άλλη ο κόσμος του ΑΡΗ όπου και στην Πάτρα έδωσε το παρών!

Γκρεμίζοντας ότι έχτιζε με περίσσια ευκολία επί 40’ ο ΑΡΗΣ δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη που ήθελε στη Λιθουανία. Αν και φάνηκε ότι μπορούσαμε φύγουμε νικητές σήμερα, η εκνευριστική αστοχία στις βολές, τα χαμηλά ποσοστά έξω από τα 6.75 και τα φθηνά λάθη αποδείχθηκαν αξεπέραστα εμπόδια. Οι Λιθουανοί είχαν αντοχές, υψηλό μπασκετικό IQ σαν ομάδα και φαρμακερά μακρινά σουτ που μας πλήγωσαν. Νέα ατυχία με τον Μπλούμπεργκ αυτή τη φορά να φεύγει από το γήπεδο τραυματίας.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΦΑΝΗΚΑΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Αν και μπήκε δυνατά η ομάδα στο παιχνίδι παίρνοντας κεφάλι στο σκορ με 9-7 στα πρώτα λεπτά η συνέχεια μας αποκάλυψε από νωρίς τα προβλήματα που θα μας ακολουθούσαν σε όλο το παιχνίδι. Κάθε στιγμή αδράνειας που δείχναμε , οι Λιθουανοί μας τιμωρούσαν.

ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΑΛΛΑΖΑΝ, ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΜΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ

Ο Ντε Σόουζα, Τολιόπουλος, Γκάλινατ, Μποχωρίδης έδιναν ο ένας την σκυτάλη στον άλλο στο σκοράρισμα και η επίθεση με εξαίρεση ένα νεκρό τρίλεπτο ρόλαρε καλά. Ωστόσο στην άμυνα γινόντουσαν ολοένα και πιο πολύπλοκα. Οι Λιθουανοί έβρισκαν στόχο και στα πιο απίθανα μακρινά σουτ και ταυτόχρονα όποτε έβλεπαν διαδρόμους προς το καλάθι μας ορμούσαν. Και όταν πετύχαινε(αρκετές φορές) να παίξει καλή άμυνα και να κλέψει μπάλες όχι μόνο δεν τελείωνε τους αιφνιδιασμούς αλλά κατάφερνε να δεχθεί ο ίδιος καλάθι στο transition.

ΚΟΥΡΑΣΗ, ΝΕΥΡΑ, ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Δεν τα παρατούσε η ομάδα όσο στραβά και αν πήγαιναν τα πράγματα. Κάπου όμως οι λύσεις στέρεψαν και οι Λιθουανοί που είχαν βρει το ρυθμό τους έχτισαν μια διαφορά που δεν δείχναμε ικανοί να καλύψουμε. Ήρθε και η κούραση, ακολούθησε η ιδιαίτερη ξαφνική ευαισθησία των διαιτητών, τα νεύρα… και η προσπάθεια για την ανατροπή έλαβε τέλος. Καλά έκανε και αντέδρασε ο Καστρίτης, ίσως να είχε νόημα αν το έκανε όμως νωρίτερα. Οι διαιτητές σφύριζαν αλλιώς στο Β ημίχρονο και αυτό έπαιξε τον ρόλο του

ΑΦΕΛΗΣ ΚΑΙ ΑΣΤΑΘΗΣ

Δύο πρόσωπα έδειξε ο ΑΡΗΣ σήμερα εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους. Από την μια είδαμε μια ψυχωμένη ομάδα να παίζει άμυνα υψηλής έντασης και να σκοράρει με αποφασιστικότητα δείχνοντας ικανή να πάρει τη νίκη. Από την άλλη παρακολουθήσαμε έναν αφελή ΑΡΗ που δεν μπορούσε να τελειώσει αιφνιδιασμούς, που έχανε δικά του ριμπάουντ και που δεν μπορούσε να βάλει βολή. Εντυπωσίασε το ένα πρόσωπο, προβλημάτισε το άλλο. Σίγουρα η παρουσία του Ντε Σόουζα ήταν ότι πιο θετικό κρατάμε σήμερα. Αν συνεχίσει έτσι τότε η ομάδα θα αποκτήσει κάτω από το καλάθι μια σταθερά. Όπως σε σταθερά πάει να εξελιχθεί από νωρίς ο Βασίλης Τολιόπουλος με την απόδοση του. Αν και ο Γκάλινατ σταθεροποιήσει την επαφή του με το καλάθι τότε όλα θα γίνουν πιο εύκολα. Ιδιαίτερα και αν ο Καστρίτης το πάρει απόφαση να ενσωματώσει τον Κάρ σε πιο χαλαρούς ρυθμούς δίνοντας περισσότερο χρόνο σε παίκτες όπως είναι ο Κατσίβελης και ο Φίλιος. Φυσιολογικό να θέλει τον χρόνο του αλλά δεν γίνεται φέτος να λειτουργεί ο κόουτς όπως τις προηγούμενες χρονιές που δεν είχε αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις. Τώρα για το όσκαρ ατυχίας(?) που διεκδικεί ο Καστρίτης με τους παίκτες να αποχωρούν τραυματίες ο ένας μετά τον άλλον ότι και να πούμε είναι λίγο.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟΝ ΣΟΟΥΖΑ, ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΓΚ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΟΥ

Μπορεί ο Ντε Σόουζα σήμερα να μοίρασε χαμόγελα αισιοδοξίας με την εμφάνιση του αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να αποφύγουμε την ήττα. Ο ΑΡΗΣ ήθελε και μπορούσε όπως μας έδειξε να φθάσει στη νίκη αλλά φάνηκε πνευματικά κουρασμένος και αφελής χάνοντας τα άχαστα, κυνηγώντας κάποιο ρεκόρ αστοχίας από τις βολές. Έχει καλά στοιχεία η ομάδα, άλλα έχει και αρκετά προβλήματα που θα πρέπει ο Καστρίτης με τους παίκτες του να τα δουλέψουν …όπως και να επισπεύσει την απόκτηση του ξένου παίκτη μετά και τον τραυματισμό του Μπλούμπεργκ.  

ΥΓ. 3 παιχνίδια, 3 ισάριθμες ήττες με καμία από τις 3 να «ξενίζει». Στην Πάτρα όμως οι «εντυπώσεις» δεν θα είναι αρκετές και ο ΑΡΗΣ θα πρέπει πάση θυσία να δείξει ότι φέτος είναι όντως ικανός να κάνει το “step up” που ευελπιστεί.

Αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ δεν κατάφερε να ξεκινήσει με μια εντυπωσιακή νίκη στην πρεμιέρα όπως έκανες τις 2 προηγούμενες χρονιές απέναντι στον Παναθηναϊκό και γνώρισε την ήττα από τον Ολυμπιακό με 72-81. Το πάλεψε η ομάδα, διεκδίκησε τη νίκη σχεδόν μέχρι το τέλος και αν δεν υπήρχε ο εκστασιασμένος Κάνααν με 7 στα 10 τρίποντα και το «πέπλο προστασίας» από τους διαιτητές ίσως και να τα κατάφερνε. Με τα ίσως όμως οι νίκες δεν έρχονται… και ο ΑΡΗΣ μετά την Γκράν Κανάρια παίρνει αρκετά καλό βαθμό σε ένα παιχνίδι υψηλών απαιτήσεων που γνώρισε όμως την ήττα.

ΜΕ ΣΩΣΤΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Σε κανένα σημείο του αγώνα δεν φοβήθηκε ο ΑΡΗΣ τον Ολυμπιακό και αυτό φάνηκε από το πρώτο τζάμπολ της αναμέτρησης. Οι αντίπαλοι μας ήθελαν από νωρίς να πάρουν κεφάλι στο σκορ αλλά η ομάδα μας είχε τις απαντήσεις. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη με προσήλωση στην άμυνα και υπομονή στην επίθεση έδειξαν από το ξεκίνημα στον Ολυμπιακό ότι κατέβηκαν αποφασισμένοι να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους. Το παιχνίδι πήγαινε πόντο πόντο και παρά την «κακή ημέρα» του Γκάλινατ ο ΑΡΗΣ έμοιαζε ικανός για να κάνει την έκπληξη. Ο Μπλούμπεργκ με καθυστέρηση ενός επίσημου παιχνιδιού συστήθηκε στον κόσμο του ΑΡΗ και έδειξε πόσα μπορεί να προσφέρει. Όπως μπορεί να προσφέρει σημαντικά και ο Λευτέρης Μποχωρίδης δίνοντας λύσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Το 41-40 του ημιχρόνου έδειχνε ότι η μάχη θα συνεχιζόταν μέχρι το τέλος.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΑΝΑΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Και αν στα περισσότερα αγωνιστικά προβλήματα όπως στην αντιμετώπιση του Μιλουτίνοφ με τον Σλαφτσάκη και βοήθειες ή στην καθίζηση στο σκοράρισμα με τον Τολιόπουλο να παίρνει μπρος ο ΑΡΗΣ είχε τις απαντήσεις… στην περίπτωση του Κάνααν απλά ήλπιζε να αστοχήσει. Δοκίμασε διαφορετικούς παίκτες πάνω του ο Καστρίτης αλλά το 7 στα 10 τρίποντα τα λέει όλα. Ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε για ότι απέναντι μας είχαμε μια από τις πιο δυνατές ομάδες της Ευρώπης όπου παρά τις σημαντικές απουσίες της έχει παίκτες σαν τον Πήτερς που μας έκανε μεγάλη ζημιά, τον Γουόκαπ που ήταν καθοριστικός αλλά και τον Λαρετζάκη που πάνω που έδειχνε ο Ολυμπιακός να λυγίζει αυτός τον κράτησε όρθιο. Τον κράτησε όρθιο όπως ακριβώς τον κράτησαν και οι 3 διαιτητές όπου κυρίως στο Β ημίχρονο φρόντισαν και αυτοί ο κουρασμένος πρωταθλητής να μην αγχωθεί…

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ Ο ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΓΚ, ΑΧΝΟΦΑΙΝΕΤΑΙ Ο ΚΑΡ, ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ Ο ΝΤΕ ΣΟΟΥΖΑ

Μπορεί σήμερα να ήταν κακός αλλά τον Γκάλινατ τον ξέραμε από πέρσι και φρόντισε απέναντι στην Γκραν Κανάρια να μας υπενθυμίσει τι μπορεί να κάνει. Τον Μπλούμπεργκ που την περασμένη Τετάρτη τον ψάχναμε, σήμερα τον είδαμε να κινείται ωραία στο γήπεδο, να βοηθάει σε άμυνα, ριμπάουντ αλλά και να πυροβολάει με εξαιρετικά ποσοστά έξω από τα 6.75! Ο Καρ μπορεί να μην έκανε κάτι το εξαιρετικό αλλά σίγουρα φάνηκε πιο απελευθερωμένος δείχνοντας ότι θέλει τον χρόνο του. Αυτός που προβλημάτισε ήταν ξανά ο Ντε Σόουζα που μοιάζει να κινείται στα χαμένα χωρίς να ξέρει τι ακριβώς θέλει ο προπονητής του από αυτόν. Πέρα όμως από τους ξένους δεν πρέπει να προσπερνάμε και τα ελληνόπουλα με τους Μποχωρίδη και Τολιόπουλο να σηκώνουν την ομάδα στις πλάτες τους σε αρκετά σημεία του αγώνα αλλά και τον Σλαφτσάκη να ξεπερνάει τις δυνατότητες του σε ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι.

ΔΟΥΛΕΨΕ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΑΛΛΑ ΚΟΛΛΗΣΕ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Πνευματικά πανέτοιμη παρέταξε την ομάδα ο Γιάννης Καστρίτης και αυτό φάνηκε τόσο από την ένταση στην άμυνα όσο και από την πολυφωνία στην επίθεση. Το ελληνικό στοιχείο του ΑΡΗ φέτος έχει μια ποιότητα περισσότερη σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το εκμεταλλευτούμε. Ιδιαίτερα από την στιγμή που η πλειοψηφία των ξένων μας φαίνεται να θέλει αρκετό χρόνο προσαρμογής. Ωστόσο εδώ ίσως ο κόουτς να θυσίασε κάποιες παραπάνω πιθανότητες νίκης για να εφαρμόσει το πλάνο του συνολικά. Δεν εξηγείται διαφορετικά ο χρόνος που έδωσε στον ανέτοιμο Καρ σε αυτό το παιχνίδι όπως εξελίχθηκε όταν θα μπορούσες να μοιράσεις τον χρόνο του σε 3 ετοιμοπόλεμους παίκτες όπως ήταν οι Μποχωρίδης, Τολιόπουλος και Κατσίβελης. Ιδιαίτερα στο κομμάτι της οργάνωσης του παιχνιδιού ίσως ο κόουτς να πρέπει να εμπιστευτεί περισσότερο τον Κατσίβελη από ότι τους Καρ και Τολιόπουλο που σήμερα δεν απέφυγαν τα λάθη. Κατά τα άλλα ο Σλαφτσάκης δικαιώνει τον Καστρίτη παρόλο που η επιλογή του κόουτς να μην ρίξει περισσότερο στην μάχη τον Σανόγκο φάνηκε περίεργη.  Ωστόσο το γεγονός ότι οι παίκτες μας από το ξεκίνημα της αγωνιστικής σεζόν φαίνεται να ασπάζονται τη φιλοσοφία του Καστρίτη είναι κάτι που μας κάνει να αισιοδοξούμε.

ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΑΛΛΑ ΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

Σε ένα ακόμη πολύ απαιτητικό παιχνίδι ο ΑΡΗΣ δεν τα κατάφερε αν και κοίταξε στα μάτια τον αντίπαλο του. Ο Ολυμπιακός είχε τις λύσεις όταν ζορίστηκε σε αντίθεση με την ομάδα μας που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την αντεπίθεση της. Ωστόσο ο ΑΡΗΣ φρόντισε όπως και κόντρα στους Ισπανούς να δείξει τα δόντια του… και να αφήσει υποσχέσεις για τη συνέχεια. Και αν έχει αυτό τον κόσμο τόσο δυναμικά στο πλευρό του, δεν έχει να φοβηθεί κανέναν αντίπαλο!

ΥΓ. FULL GLORY JACKET όπως πολύ ωραία το έγραψε  η ΚΑΕ  

Με ήττα ξεκίνησε το ευρωπαϊκό ταξίδι του ο ΑΡΗΣ μας, μπροστά σε ένα εκστασιασμένο κοινό αλλά και απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα που το επιβεβαίωσε και μέσα στο γήπεδο. Η Γκραν Κανάρια όσο κυλούσε ο χρόνος προσαρμοζόταν στις απαιτήσεις της αναμέτρησης σε αντίθεση με εμάς που στο τέλος ξεμείναμε από δυνάμεις και λύσεις.  Πανελλήνια συγκίνηση για την απώλεια του Γιάννη Ιωαννίδη με τη χρυσή ιστορία που έγραψε και τη νοοτροπία νικητή που τον χαρακτήριζε να είναι η παρακαταθήκη του για όλους εμάς αλλά και για τις επόμενες γενιές.

ΜΕ ΩΘΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟ ΠΑΛΕ

Με τους παίκτες του Γιάννη Καστρίτη να παίρνουν δύναμη από την εκστασιασμένη κερκίδα ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε ιδανικά δείχνοντας να αδιαφορεί για τη δυναμική του αντιπάλου παίρνοντας προβάδισμα +9 πόντων. Τα τρίποντα των Ισπανών ήταν το πρώτο μήνυμα αλλά και πάλι ο ΑΡΗΣ πατούσε γερά και στις 2 πλευρές του γηπέδου.  Ο Γκάλινατ με το καλημέρα επιβεβαίωσε τον ηγετικό του ρόλο στο σκοράρισμα πετυχαίνοντας 13 πόντους με εξαιρετικά ποσοστά στην 1^η περίοδο.

ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Δεν έχει να κάνει με κραυγαλέα λάθη ή με κάποιες καθοριστικές φάσεις που οι διαιτητές οργίασαν εις βάρος μας αλλά η διαφορετική «ευαισθησία» που έδειχναν στις άμυνες έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Σε όλο το πρώτο ημίχρονο οι επαφές στην άμυνα μας χρεωνόταν φάουλ με αποτέλεσμα πέρα από τις βολές να έχουν φορτωθεί από νωρίς με 2-3 φάουλ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Καρ που αγωνίσθηκε μετά βίας 11’ σπασμένο σε κομμάτια… προσπαθώντας να μην κάνει άλλο φάουλ.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΗΣ ΓΚΡΑΝ ΚΑΝΑΡΙΑ

Μέχρι και τη λήξη του τρίτου δεκαλέπτου ο ΑΡΗΣ όχι απλά ήταν ανταγωνιστικός αλλά διεκδικούσε στα ίσια τη νίκη. Μέχρι εκεί όμως μιας και στη συνέχεια η κούραση έκανε την εμφάνιση της, οι παίκτες μας έχασαν τη συγκέντρωση τους και ο Καστρίτης από τον πάγκο όσο και αν το προσπάθησε δεν μπόρεσε να βρει λύσεις. Κάτι που το εκμεταλλεύτηκαν οι Ισπανοί και μετέτρεψαν ένα αγχωτικό όπως εξελισσόταν παιχνίδι σε μια εύκολη για αυτούς νίκη. Η υπεροχή τους στα ριμπάουντ και το εντυπωσιακό ποσοστό στο τρίποντο που άγγιξε σχεδόν το 50% έκαναν τη διαφορά.

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ανάμεικτα συναισθήματα μας άφησε η ομάδα σήμερα με την εικόνα της. Μια ομάδα για φίλημα στο πρώτο δεκάλεπτο αλλά και σε άλλα διαστήματα του αγώνα που σε κάνει να αισιοδοξείς για τη συνέχεια .  Και μια ομάδα με κάμποσους παίκτες ακόμη να ψάχνουν στα χαμένα τον ρόλο τους μέσα στην ομάδα. Στο ξεκίνημα είμαστε οπότε λογικό είναι για τους παίκτες να ψάχνονται ακόμη όπως λογικό είναι και ο Καστρίτης να πειραματίζεται ακόμη σε αρκετά βασικά στοιχεία της ομάδας. Δοκίμασε πράγματα σήμερα αλλά στο τέταρτο δεκάλεπτο και αυτός έκανε τα λαθάκια του «χαλώντας» την πεντάδα που ανέτρεψε την εις βάρος μας διαφοράς και αφήνοντας τον Τολιόπουλο στο πάγκο στο σημείο που έδειχνε να έχει βρει το χέρι του. Με εξαίρεση πάντως τον Καρ που εγκλωβίστηκε με τα γρήγορα φάουλ και τον Μπλούμπεργκ που ήταν «αόρατος» στα λεπτά που αγωνίσθηκε η ομάδα έδειξε να έχει καλά στοιχεία και παίκτες με υψηλό μπασκετικό IQ.  Πολύ νωρίς για οποιαδήποτε κρίση αλλά τόσο το σημερινό παιχνίδι όσο και αυτό με τον Ολυμπιακό δεν γίνεται να αποτελέσουν κριτήριο της φετινής προσπάθειας.

ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Το ήθελε, το πάλεψε αλλά στην 4^η περίοδο όπως φάνηκε η ομάδα δεν ήταν έτοιμη για ένα τόσο δύσκολο παιχνίδι. Παρόλα αυτά ο κόσμος αναγνώρισε την προσπάθεια των παικτών του Γ.Κάστριτη και ανανέωσε το ραντεβού του για ένα ακόμη δυσκολότερο παιχνίδι την ερχόμενη Κυριακή απέναντι στον Ολυμπιακό.

Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν τα επιτεύγματα και το μεγαλείο του Γιάννη Ιωαννίδη. Δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνει… ευλογημένοι όσοι τον απολαύσαμε στις χρυσές στιγμές του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

Παρουσιάζοντας ένα τραγικό πρόσωπο στα τελευταία 35’ της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ έμεινε ισόπαλος με την Κηφισιά μέσα στην έδρα του, πετώντας με ευκολία ένα παιχνίδι όπου το είχε φέρει ακριβώς εκεί που ήθελε.  Το γκολ του Μορόν στο 22’ όπως όμως φάνηκε δεν ήταν αρκετό, η ομάδα έριξε ρυθμό, δεν βρήκε το γκολ στις λίγες αλλά καλές ευκαιρίες που βρέθηκε και κατέληξε όχι μόνο να τρώει το γκολ της ισοφάρισης αλλά να παρακολουθεί μέχρι το τέλος του αγώνα τους αντιπάλους μας να παλεύουν για την ολική ανατροπή. Απογοήτευση και αγανάκτηση στον κόσμο της ομάδας που δεν μπορεί να χωνέψει αυτό που είδε στο Β ημίχρονο.

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΟ ΓΚΟΛ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ

Με τον Μάντζιο να δείχνει ξεκάθαρη διάθεση να «κλειδώσει» την συγκεκριμένη ενδεκάδα ο ΑΡΗΣ μπήκε συγκεντρωμένος και παίρνοντας τον έλεγχο του αγώνα από νωρίς έψαχνε με υπομονή το γκολ. Ένα γκολ που το βρήκε από τον συνήθη ύποπτο Μορόν που εκμεταλλεύτηκε ιδανικά με ένα άγγιγμα την κεφαλιά πάσα του Σουλεϊμάνοφ. Ο ΑΡΗΣ είχε φέρει το παιχνίδι ακριβώς εκεί που ήθελε και η συνέχεια φάνταζε πολύ πιο εύκολη.

ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ, ΞΕΚΊΝΗΣΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΚΟΥΡΑΖΕΙ

Το γρήγορο προβάδισμα έδωσε άλλον αέρα στην ομάδα που με περισσότερη αυτοπεποίθηση κυκλοφορούσαν την μπάλα κοιτώντας προς την αντίπαλη εστία.  Έλα όμως που άρχισε να αχνοφαίνεται αυτή η διάθεση να ρίξουν τον ρυθμό και να «παίξουν» με τον χρόνο… Κάτι που συνεχίστηκε και στις αρχές του Β ημιχρόνου χωρίς όμως να αλλάζει τις ισορροπίες του αγώνα. Μάλιστα σε όλο αυτό το διάστημα είχε και τις καλές στιγμές του ο ΑΡΗΣ μας με το τετ α τετ του Μορόν να είναι η φάση που θα έπρεπε να είχε «κλειδώσει» η νίκη.

ΞΕΦΟΥΣΚΩΣΕ, ΙΣΟΦΑΡΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΑΓΧΩΘΗΚΕ

Και αν μέχρι το 65’ περίπου το άγχος ήταν κυρίως αυτό το δεύτερο γκολ που θα τελείωνε την υπόθεση νίκη ξαφνικά είδαμε ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι. Οι αλλαγές του Μάντζιου στο 57’ στη θέση του Σουλεϊμάνοφ και Πάρντο που ήταν εκ των κορυφαίων για την ομάδα μας δεν απέδωσαν ποτέ τα αναμενόμενα… Αντιθέτως Κάρλσον και Χριστοδουλόπουλος ήταν οι πρωταγωνιστές σε μια σειρά από φθηνά εκνευριστικά λάθη που έδωσαν την ευκαιρία στους αντιπάλους μας να πάρουν την κατοχή και να γίνουν απειλητικοί από το πουθενά. Από εκεί που ψάχναμε το 2-0 φθάσαμε στο σημείο να τρέμουμε για την ισοφάριση που φαινόταν ολοένα και πιο έντονη όσο κυλούσε ο χρόνος. Και αν το 1-1 στο 75’ ήταν κάτι που το αναμέναμε αυτό που ακολούθησε σίγουρα μας εξέπληξε. 20’ είχε ο ΑΡΗΣ για να κάνει το 2-1 αλλά τελικά η Κηφισιά ήταν αυτή που το κυνήγησε λυσσαλέα μέχρι το τέλος. Ναι μεν είχαμε 2 πολύ καλές στιγμές για να πάρουμε τη νίκη αλλά από το 75’ μέχρι και το 98’ που ολοκληρώθηκε η αναμέτρηση ο ΑΡΗΣ ήταν σε παθητικό ρόλο και προσπαθούσε να χτυπήσει στην αντεπίθεση. Κάτι που ίσως να κάνει ακόμη πιο δυσβάσταχτο αυτό το 1-1.

ΤΟΝ ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΣΑΝ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ, ΤΟΝ ΕΠΝΙΞΕ Η ΚΑΚΗ ΤΟΥ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ

Με τον τρόπο που στήθηκε αυτή η ομάδα, τους τραυματισμούς που μας ταλαιπωρούν και το επίπεδο ετοιμότητας αρκετών παικτών οι επιλογές του Άκη Μάντζιου ήταν εξαρχής περιορισμένες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μάντζιος λειτούργησε επιπόλαια στο κομμάτι των αλλαγών.  Ναι μεν να φρεσκάρεις την ομάδα αλλά στο 57’ ; είναι πολύ νωρίς για να βγάλεις 2 από τους κορυφαίους σου παίκτες. Υποτίμησε τον αντίπαλο; Μάλλον ναι… Από εκεί πέρα όμως οι παίκτες που μπήκαν ήταν αυτοί που λογικά κάποια στιγμή θα έμπαιναν.  Τώρα για τα λάθη του Χριστοδουλόπουλου, την αναποτελεσματικότητα του Κάρλσον αλλά και την ανυπαρξία του Σαμόρα δύσκολα να ευθύνεται ο προπονητής. Ανέτοιμοι παίκτες που ακόμη ψάχνουν τον ρόλο τους μέσα στην ομάδα. Ακόμη και η παλιά καραβάνα ο Χριστοδουλόπουλος δείχνει να μην ξέρει που ακριβώς πρέπει να κινηθεί και σε ποια κομμάτια της ομάδας πρέπει να συμμετέχει ή όχι. Αυτό που δυστυχώς διαιωνίζεται και ίσως να μην προλάβουμε σε αυτή τη ζωή να δούμε… είναι τον ΑΡΗ να «πνίγει» τον αντίπαλο του όταν του δίνεται η ευκαιρία. Έφερε το παιχνίδι εκεί που ακριβώς ήθελε παίζοντας έξυπνα, υπομονετικά και ουσιαστικά και ξαφνικά άρχισε να κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να παρακινήσει τους αντιπάλους του να ανέβουν. Μια παθητική στάση, μια έλλειψη αποφασιστικότητας και μια ηττοπάθεια που δεν συμβαδίζει ούτε στο ελάχιστο με το κόσμο που ακολουθεί και στηρίζει αυτή την ομάδα διαχρονικά. Δεν ξέρω αν ο προπονητής ευθύνεται για αυτή την αγωνιστική συμπεριφορά αλλά αυτό το σενάριο το έχουμε δει με δεκάδες προπονητές.

ΝΕΟ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Τη νίκη που θα μας έδινε τους βαθμούς και την ηρεμία αποζητούσαμε σήμερα κόντρα στην Κηφισιά και τελικά καταλήξαμε με νεύρα και απελπισία… Το γρήγορο γκολ του Μορόν δεν ήταν αρκετό,  με την ισοφάριση και την καθίζηση που ακολουθήσε μέχρι το φινάλε να επιβεβαιώνουν την προβληματική μας εικόνα.   Σίγουρα θέλει η ομάδα τον χρόνο της για να βρει τα πατήματα της αλλά αυτή η παθητική συμπεριφορά σε πολλά κομμάτια του παιχνιδιού και η ανύπαρκτη αντίδραση μετά το 1-1 μάλλον θέλει εξορκισμό για να φύγει μια για πάντα ανεξαρτήτως προπονητή, παίκτη, προέδρου και αντιπάλου…

ΥΓ. Μπορεί ο ΑΡΗΣ μας να έβγαλε τα μάτια του μόνος του με τα χάλια που είχε από το 65’ και μετά …αλλά και το «κοράκι» το έκανε το χρέος του πνίγοντας το πενάλτι στον Οντουμπάτζιο και μια κόκκινη κάρτα όσο το σκορ ήταν στο 1-0.  

Ένα αυτογκολ από το πουθενά και ένα δοκάρι στην προσπάθεια μας για την ολική ανατροπή ήταν αυτά που μας στοιχειώνουν από την σημερινή αναμέτρηση και μας κάνουν να τα βάζουμε με την τύχη μας. Σε ένα παιχνίδι όμως που αν το δούμε ψυχρά και ρεαλιστικά δεν αξίζαμε κάτι παραπάνω από ίσως μια πιο τιμητική ήττα. Όπως και κόντρα στον μπάογκ(παρά το Χ) έτσι και σήμερα φάνηκε ότι υπάρχει πρόβλημα διαχείρισης και προσανατολισμού σε αυτά τα παιχνίδια. Χρόνος για δάκρυα(και δουλειά) δεν υπάρχει και το παιχνίδι με την Κηφισιά μοιάζει να είναι η ευκαιρία για να βγάλει ο ΑΡΗΣ την αντίδραση που δεν έβγαλε σήμερα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΛΑΘΗ

Με τις γραμμές να κινούνται κοντά και σωστά από το ξεκίνημα της αναμέτρησης η ομάδα έδειχνε έτοιμη να αντισταθεί στην αναμενόμενη πίεση των αντιπάλων μας. Τα φθηνά λάθη όμως είναι η αγαπημένη μας κακή συνήθεια και κάπως δώσαμε την δυνατότητα να στον Ολυμπιακό να βγάλει 2 καλές ευκαιρίες και να πάρει αυτοπεποίθηση. Και αν και αποφύγαμε να δεχθούμε το γρήγορο γκολ από αυτά τα λάθη ήρθε το αυτογκολ  του Μπράμπετς σε μια φάση όπου την έλεγχε η άμυνα μας. Ένα γκολ που άλλαξε τις ισορροπίες της αναμέτρησης.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ ΣΤΟ ΔΟΚΑΡΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

Σε αντίθεση με ότι είδαμε στα πρώτα 45’ η ομάδα μπήκε ορεξάτη από τα αποδυτήρια με την έμπνευση του Μάντζιου να αποδίδει και τον Πάρντο που είχε περάσει στο παιχνίδι να σκοράρει με μια εκπληκτική βολίδα.  Ισοφάριση σοκ για τους αντιπάλους μας και ώθηση για την ομάδα μας για την συνέχεια. Μια συνέχεια που μας έφερε μια ανάσα από το 1-2 με το σουτ όμως του Νταρίντα να σταματάει τελικά στο δοκάρι.  Η απογοήτευση από μια ακόμη ατυχία εγκλώβισε το μυαλό των παικτών μας; η παρολίγο ανατροπή ξύπνησε τον Ολυμπιακό; ότι και αν συνέβη ο ΑΡΗΣ στη συνέχεια τα παράτησε και αφέθηκε στις διαθέσεις των αντιπάλων μας. Μια εικόνα που όχι μόνο δεν τιμάει την ομάδα αλλά δεν αντικατοπτρίζει και την προσπάθεια που έκαναν οι παίκτες μας σήμερα μέχρι ένα σημείο στο παιχνίδι.

ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕ ΠΟΤΕ

Αποτέλεσμα όπως λέμε ήθελε ο ΑΡΗΣ να πάρει σήμερα και όπως συνηθίζει στα δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια ανεξαρτήτου προπονητή κατέβηκε με το μυαλό στην άμυνα. Και τι άλλο θα μπορούσε να παίξει κόντρα στον Ολυμπιακό εκτός έδρας; να παίξει πιο επιθετικά για να τους αγχώσει ή να ταμπουρωθεί στα μετόπισθεν και να κάνει την προσευχή του;  Σε αυτό όμως το παιχνίδι που είδαμε σήμερα δεν μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα… Η έκπληξη με τον Οντουμπάτζιο στα εξτρέμ που μας επιφύλασσε ο Άκης Μάντζιος, (μια κίνηση που ανυπομονούσα κάποια στιγμή να δω) δεν βγήκε σε αντίθεση με την γρήγορη αλλαγή του Πάρντο που οδήγησε στην ισοφάριση και στο καλύτερο χρονικό διάστημα του ΑΡΗ στον αγώνα.  Το πλάνο όμως και η πνευματική ετοιμότητα των παικτών μας δεν ήταν όπως έπρεπε. Οι παίκτες του Ολυμπιακού ήταν πιο μαχητικοί και ουσιαστικοί στις κινήσεις τους και έκαναν σε πολλές φάσεις τους δικούς μας να μοιάζουν ανήμποροι να αντιδράσουν. Το 4-1 που εύκολα θα μπορούσε να ήταν και μεγαλύτερο ας είναι ένα μάθημα για τον Μάντζιο και τους παίκτες του που θα πρέπει κάποια στιγμή να μάθουν να διαχειρίζονται καλύτερα αυτά τα παιχνίδια.

ΥΠΗΡΧΕ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Σε ένα παιχνίδι όπου ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε όπως έπρεπε για μόλις 15’ δύσκολα να μπορούσε να κερδίσει κάτι παραπάνω από αυτό που πήρε.  Εκτός και αν είχε την τύχη με το  μέρος του… που σήμερα μας γύρισε την πλάτη επιδεικτικά. Παρόλα αυτά στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ο Ολυμπιακός φάνηκε καλύτερος από εμάς, είχε περισσότερες και ποιοτικότερες λύσεις και πήρε αυτό που ήθελε με εμφατικό τρόπο. Αναγκαστικά η σκέψη του Άκη Μάντζιου αλλά και όλων μας με το σφύριγμα της λήξης πάει στην Κηφισιά και στην διακοπή που ακολουθεί. Στο χέρι τους είναι να μας δείξουν ότι το σημερινό ήταν μια κακή παρένθεση που θα κλείσει την Κυριακή.

Στην καλύτερη του εμφάνιση ως τώρα ο ΑΡΗΣ κατάφερε να κερδίσει τον ανταγωνιστικό Παναιτωλικό δημιουργώντας αξιόλογες ευκαιρίες και βρίσκοντας 3 φορές δίχτυα! Μεγάλος πρωταγωνιστής της αναμέτρησης ο Μορόν με 2 πολύ ωραία γκολ επιβεβαιώνοντας όσους εξαρχής υποστήριζαν ότι αυτός ο παίκτης με τις τόσες παραστάσεις από το ισπανικό πρωτάθλημα μπορεί να δώσει λύσει στο σκοράρισμα φέτος. Άρεσε η ομάδα με αρκετούς παίκτες να δείχνουν σταδιακά να ανεβάζουν απόδοση και να προσφέρουν λύσεις.

ΕΛΕΓΞΕ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΚΑΙ ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΟ ΓΚΟΛ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΡΟΝ

Με εξαίρεση τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης που ως ένα βαθμό ο Παναιτωλικός φάνηκε περισσότερο απειλητικός από όσο περιμέναμε ο ΑΡΗΣ πήρε τον έλεγχο της αναμέτρηση και άρχισε να απειλεί την αντίπαλη εστία με αξιώσεις. Το γρήγορο γκολ που έψαχνε η ομάδα για να αλλάξει τις ισορροπίες της αναμέτρησης το βρήκε στο 22’ με ένα εξαιρετικό μακρινό σουτ του Μορόν. Ο Ισπανός δείχνοντας την ποιότητα του, βρήκε τον χώρο και τον χρόνο που ήθελε για να εξαπολύσει μια καλοζυγισμένη συρτή βολίδα αφήνοντας ανήμπορο τον Καπίνο να παρακολουθεί  την μπάλα να καταλήγει στην εστία του.

ΕΠΕΣΕ Ο ΡΥΘΜΟΣ ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΑΠΕΙΛΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΟΡΑΡΕΙ

Το 1-0 ανάγκασε τον Παναιτωλικό να ανέβει πιο ψηλά και αν και ο ρυθμός του παιχνιδιού έπεσε η ομάδα συνέχισε να απειλεί. Στο 54’ ο Μορόν έφθασε μια ανάσα από το δεύτερο του γκολ αλλά ο Μαυρίας έδιωξε την μπάλα πάνω στην γραμμή. Λίγα λεπτά αργότερα όμως μετά από σέντρα του Μενέντες ο Μορόν με μια σεντερφορίσια προβολή έστειλε την μπάλα στα δίχτυα κλειδώνοντας ουσιαστικά τη νίκη. Παρά την προσπάθεια του Παναιτωλικού να αντιδράσει, ο ΑΡΗΣ ήταν αυτός που σκόραρε ξανά με τον Χριστοδουλόπουλο σε δεύτερο χρόνο με κεφαλιά να γράφει το τελικό 3-0!

ΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ

Μπορεί ο Μορόν αναμφίβολα να ήταν ο MVP του αγώνα αλλά δεν ήταν ο μόνος που ξεχώρισε. Ο Βεστράτε, Μενάντες, Σαμόρα και Σουλεϊμάνοφ έδειξαν καλά στοιχεία και ικανοί να αποτελέσουν βασικά όπλα στην φαρέτρα του Άκη Μάντζιου.  Ενώ και ο Κάρλσον ερχόμενος από τον πάγκο ήταν ορεξάτος και έδωσε βοήθειες στην ομάδα σε ένα χρονικό σημείο όπου υπήρχε μια γενική καθίζηση. Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να κάνουμε και στον Κουέστα όπου όσες φορές χρειάστηκε ήταν εκεί που έπρεπε  για κόψει κάθε σκέψη του Παναιτωλικού για να ξαναμπεί στο παιχνίδι.  Αποδίδει το συμμάζεμα του Μάντζιου και αυτό είναι κάτι που όσο περνάει ο καιρός φαίνεται ξεκάθαρα. Όπως ξεκάθαρα φαίνεται πλέον ότι ο ΑΡΗΣ με εξαίρεση τον αναπληρωματικό σέντερ φορ φαντάζει πλήρης.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ

Βελτιωμένος, ωραίος και αποτελεσματικός ήταν ο ΑΡΗΣ που παρακολουθήσαμε σήμερα με το σύνολο του Άκη Μάντζιου πέρα από τη νίκη με 3-0 να πείθει ότι έχει να δώσει πολλά περισσότερα. Ο Μόρον επιβεβαίωσε και σήμερα τις περγαμηνές που τον ακολουθούν και δείχνει ότι μαζί με τους υπόλοιπους που μέρα με τη μέρα ανεβάζουν την  απόδοση τους, την απογοήτευση των πρώτων αγωνιστικών να την κάνουν μια κακή ανάμνηση.  Κομβική η παρουσία του Μάντζιου στον πάγκο της ομάδας που φαίνεται να έχει βάλει την ομάδα στον σωστό δρόμο.

ΥΓ. Ας μην βιαζόμαστε… αλλά κοιτώντας τους παίκτες στον πάγκο, την επιστροφή του Μανού και έναν δεύτερο επιθετικό ίσως τελικά αυτός ο προβληματικός ΑΡΗΣ που είδαμε στο ξεκίνημα να είναι και ο πιο πλήρης ποσοτικά και ποιοτικά των τελευταίων ετών.

Με τον βαθμό της ισοπαλίας βολεύτηκε η αγαπημένη μας ομάδα στο ντέρμπι της πόλης, σε ένα παιχνίδι με ελάχιστες φάσεις. Η καλή παρουσία του Βεστράτε και η γενικότερη βελτίωση στην ομαδική άμυνα που έδειξε ο ΑΡΗΣ σήμερα ήταν αυτό που ουσιαστικά οδήγησε στην ισοπαλία παρόλο που ο αντίπαλος μας πίεσε αρκετά χωρίς όμως να καταφέρνει να γίνεται απειλητικός.  Ικανοποίηση για το Χ με δεδομένα τα λάθη στον αγωνιστικό σχεδιασμό και τα προβλήματα τραυματισμών που ταλαιπωρούν την ομάδα από την αρχή της σεζόν.

ΕΝΔΕΚΑΔΑ ΜΕ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΜΕ ΝΕΥΡΑ

Η απρόσμενη απουσία των Νταρίντα και Τζούρασεκ άλλαξε τα πλάνα του Μάντζιου με τον Βεστράτε να παίρνει θέση στο αρχικό σχήμα και τον Μοντόγια να παίζει ως αριστερός μπακ αφήνοντας την δεξιά πλευρά στον Οντουμπάτζιο που επέστρεψε στην ενδεκάδα. Αφού κύλησαν τα πρώτα λεπτά βασανιστικά με τους παίκτες μας να παλεύουν να κάνουν το λάθος και να χαρίσουν ένα γρήγορο προβάδισμα στους αντιπάλους μας, η κατάσταση άρχισε να εξομαλύνεται. Ναι μεν ο μπάογκ πίεζε και έδειχνε περισσότερη θέληση για να κοιτάξει προς την εστία αλλά επί της ουσίας δεν κατάφερνε κάτι. Οι σωστές τοποθετήσεις των παικτών μας και η καταλυτική παρουσία του Βεστράτε ανάγκασαν τον συμπολίτη σε ένα μονότονο προβλέψιμο παιχνίδι από τα πλάγια. Ο ΑΡΗΣ ήθελε να χτυπήσει στην αντεπίθεση, του δόθηκαν οι ευκαιρίες να το κάνει αλλά ο πολύ καλός κατά τα άλλα… Μορόν τις κρίσιμες τις πάσες τις πέταξε στα σκουπίδια.

ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΚΛΕΙΔΩΣΕ ΤΟ Χ

Ο χρόνος όπως φάνηκε κυλούσε υπέρ μας.  Η ομάδα άντεχε στην πίεση χωρίς να δέχεται καν φάσεις, ο  μπάογκ ξέμενε από δυνάμεις και πλησίαζε η στιγμή μας για να βγούμε ψηλά.  Με περισσότερη συγκέντρωση από τα πρώτα 45’ αρχίσαμε να κρατάμε μπάλα αποφεύγοντας τα φθηνά λάθη . Στις ελάχιστες ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν δεν υπήρχε καθαρή σκέψη και πολύ πιο εύκολα από ότι φαινόταν αχρηστεύτηκαν.    Το παιχνίδι σχεδόν μέχρι το τέλος εξελίχθηκε μονότονα με τις 2 ομάδες να θέλουν να επιτεθούν αλλά να μην μπορούν και το Χ να φαντάζει δίκαιο αποτέλεσμα.

ΣΑΝ ΝΑ ΑΧΝΟΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΜΑΝΤΖΙΟΥ

Δεν νομίζω να ικανοποιήθηκε κανείς από τον ΑΡΗ που παρακολουθήσαμε σήμερα. Προφανώς και όλοι θα θέλαμε να δούμε έναν ΑΡΗ να δαγκώνει σίδερα και να παλεύει λυσσαλέα για τη νίκη. Αυτή είναι η ματιά του οπαδού… του προπονητή όμως είναι διαφορετική. Ο Μάντζιος είχε να αντιμετωπίσει μια σωρεία προβλημάτων για να καταστρώσει το πλάνο του και ως ένα βαθμό το πέτυχε. Ναι η ομάδα δεν κέρδισε αλλά με αυτή την  μέτρια εικόνα ουσιαστικά δέχθηκε 2 ευκαιρίες και ήταν μόλις μια σωστή πάσα στα 3 μέτρα απόσταση για να πάρει το διπλό.  Αυτός ήταν ο Μάντζιος όπως μας είχε συνηθίσει στην πρώτη θητεία του και προς τα εκεί δείχνει να βαδίζει η ομάδα. Το αν αρέσει η εικόνα ή όχι αυτή είναι άλλη συζήτηση. Σε ένα πρωτάθλημα όμως όπου οι βαθμοί μετράνε και οι καλές εμφανίσεις ξεχνιούνται γρήγορα αν δεν έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα ο Μάντζιος δείχνει στο ξεκίνημα του ικανός για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα που άφησε ο προκάτοχος του. Και με τις ποιοτικές μεταγραφές της τελευταίας στιγμής ίσως στην συνέχεια να απολαύσουμε έναν πολύ πιο ωραίο και αποτελεσματικό ΑΡΗ.

ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΝΑ ΣΥΜΜΑΖΕΎΕΤΑΙ

Παρά το μεταγραφικό μπάχαλο και την έλλειψη συνοχής αλλά και τους τραυματισμούς της τελευταίας στιγμής, ο ΑΡΗΣ άντεξε σε ένα δύσκολο παιχνίδι και έδειξε ότι με τον Μάντζιο αρχίζει να θυμίζει ομάδα. Θα μπορούσαμε με λίγο περισσότερη συγκέντρωση σε 2-3 φάσεις να βρούμε το γκολ αλλά στην κατάσταση που κατέβηκε σήμερα η ομάδα στάθηκε καλά. Πολλά πρέπει να διορθωθούν αλλά πλέον σαν να φαίνεται η ομάδα να μπαίνει στον σωστό δρόμο.

ΥΓ. Τόσες βουτιές και ορκασμοι μαζί και ούτε ένα μπέναλντι; και το γκολ οφσάιντ το δίνεις οφσάιντ; Σιδηρόπουλε είσαι καλά ; Ρωτάει και ανησυχεί ο Λουτσέσκου…