Ευχάριστη έκπληξη αποτελούν οι έως τώρα κινήσεις του μπασκετικού ΑΡΗ με το «αγκάθι» των μπαν και τα νέα δεδομένα που θέλει να επιβάλλει η παγκόσμια μπασκετική ομοσπονδία να παραμένει η μόνιμη απειλή. Ωστόσο οι συμφωνίες με έμπειρους παίκτες που έχουν δώσει τα διαπιστευτήρια τους πάνω στα παρκέ της Basket League είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι η νέα διοίκηση της ΚΑΕ και χρηματοδότηση κατάφερε να βρει ως ένα βαθμό αλλά και πλάνο έχει για να ξεπεράσει τον σκόπελο της FIBA.

Μάριο Τσάλμερς, Τζαμάλ Σούλερ, Κουέντον Ντεκόζι, Γιάννης Αγραβάνης και Γιάννης Κουζέλογλου είναι τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα της ομάδος. Παίκτες με όρεξη για μπάσκετ που ακόμη και στην «κακή» τους  ημέρα θα κάνουν κάμποσες δουλειές μέσα στο γήπεδο. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Μάριο Τσάλμερς  που αν και στα 34 με 2 πρωταθλήματα NBA στη συλλογή του και γεμάτους τραπεζικούς λογαριασμούς επέλεξε τον ΑΡΗ καθαρά για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που θα του δοθεί. Στην ΑΕΚ με τόσο γεμάτο ρόστερ είχε μειωμένο χρόνο συμμετοχής και αυτός είναι ο βασικός λόγος που κατέληξε στην ομάδα μας. Αντιθέτως στην περίπτωση του Σούλερ(ενός εκ των διακριθέντων του περινού Ηρακλή) φάνηκε η διαπραγματευτική ικανότητα των ανθρώπων του ΑΡΗ αλλά και το brand name της ομάδος που ακόμη πουλάει. Μαζί με τους «παλιούς» Ντραγκίσεβιτς, Μιλόσεβιτς(;), Φλιώνη, Σλαφτσάκη και τους πολλά υποσχόμενους «πιτσιρικάδες» όπως είναι ο Σιδηροηλίας φαίνεται να υπάρχει μια ισορροπία με περισσότερη μπασκετική λογική και ρεαλισμό σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Φιλότιμο το δίδυμο Φλιώνη-Μποχωρίδη αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος που έπεσε πάνω του. Τόσο επιθετικά όπου το άγχος ήταν τεράστιο όσο και αμυντικά όπου ομάδες με γεμάτη αμερικανούς περιφέρεια μας έκαναν πλάκα…  Πλέον με 3 έμπειρους Αμερικάνους στην περιφέρεια τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Σίγουρα λείπει ένας αθλητικός ψηλός από αυτό το ρόστερ αλλά η οικονομική στενότητα μάλλον θα μας οδηγήσει σε λύσεις ανάγκης με κάποιον Έλληνα σχεδόν βετεράνο.

Από τις 3/8 που δόθηκε η συνέντευξη τύπου του Α.Σ.  για το μπάσκετ και μέχρι πριν λίγες ημέρες τίποτα το αισιόδοξο δεν φαινόταν στον ορίζοντα. Το σενάριο της πολυμετοχικότητας, οι κάρτες στήριξης αλλά και τα διαρκείας στην εποχή της πανδημίας δεν έπειθαν ότι θα μπορούσαν να στηρίξουν αυτή την νέα προσπάθεια. Ακόμη και η «απόκτηση» του Παλέ που ήταν μια θετική προοπτική στην πορεία φάνηκε να κολλάει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Οι κινήσεις όμως που γίνονται στο αγωνιστικό δείχνουν ξεκάθαρα ότι υπάρχει και χρήμα και πλάνο  για να προχωρήσει η ομάδα και αυτή είναι η πιο σημαντική είδηση για τον μπασκετικό ΑΡΗ ύστερα από ένα παρατεταμένο διάστημα εκκωφαντικής σιωπής και απόγνωσης.  Πλέον πρέπει και ο κόσμος(όσοι έχουν τη δυνατότητα αυτή τη δύσκολη εποχή) να αγκαλιάσει και να στηρίξει την προσπάθεια που γίνεται. Ο Αυτοκράτορας του Ελληνικού μπάσκετ πρέπει να προχωρήσει!

ΥΓ. Η περίπτωση του Μπράουν αρχικά προβλημάτισε και έδειχνε ότι θα πηγαίναμε σε μια ακόμη χρονιά με τα «καλά παιδιά» να βρίσκουν χρόνο στον ΑΡΗ και με τα ματάκια μας πονάνε. Ευτυχώς πρυτάνευσε η λογική και ο Σάββας με τους συνεργάτες του το είδαν πιο ρεαλιστικά το όλο θέμα. Βοήθησε και η αποχώρηση Μποχωρίδη σε αυτό το κομμάτι.

ΥΓ2. Ευκαιρία πάντως αποτελεί η νέα σεζόν για να στηρίξει και να αναδείξει κάποια ταλέντα ο ΑΡΗΣ όπως είναι η περίπτωση του Σιδηροηλία και όχι μόνο. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να δοθεί ξεκάθαρος ρόλος στους παίκτες και όχι όποτε τους θυμούνται να παίζουν κανά δίλεπτο στο ξεκάρφωτο.

ΥΓ3. Με το Παλέ τι γίνεται; Κανά αρδάκι θα το ρωτήσει ή μόνο για πλέξιμο εγκωμίων ιδρώνουν;

ΥΓ4. Μπορεί η κατρακύλα του μπασκετικού ΑΡΗ να έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια αλλά στον ΑΡΗ πάντα υπάρχει ο κόσμος που ενδιαφέρεται και παλεύει. Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε το ίδιο και το Ελληνικό μπάσκετ που πάει διαρκώς από το κακό στο χειρότερο με τους εμπλεκόμενους που παίρνουν τις αποφάσεις να είναι και αυτοί που το οδηγούν στον αφανισμό. Καμία χορηγία, κανένα τηλεοπτικό, κανένα ίχνος οργάνωσης, κανένα πλάνο και λύση.

Ξεκίνησε η προετοιμασία για τη νέα αγωνιστική σεζόν για την αγαπημένη μας ομάδα με τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα να τραβάνε την προσοχή όλων μας! Χαριστέας και Ένινγκ για πρώτη φορά από την στιγμή που ήρθαν στον ΑΡΗ έχουν την ευκαιρία να βάλουν την υπογραφή τους στον μεταγραφικό σχεδιασμό με τις έως τώρα κινήσεις να δείχνουν προς τον ποδοσφαιρικό ορθολογισμό που έχει ανάγκη η ομάδα. Ενώ το γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι παίκτες κλείνουν διετές συμβόλαιο δείχνουν ότι το διετές πλάνο στο οποίο είχε αναφερθεί στη συνέντευξη τύπου ο Χαριστέας δεν μένει στα λόγια αλλά γίνεται πράξη!

Μπερτόλιο, Σάκιτς, Γκάνεα, Τζέγκο, Μάνος και Ντάκοβιτς(αναμένεται να ανακοινωθεί) είναι ως τώρα τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα με τον Χατζισαφί να φέρεται να έχει συμφωνήσει αλλά και έναν εκ των Σαντίκου ή Λόπεθ να καλείται να (υπερ)καλύψει το κενό του Ιντέγε στην κορυφή της επίθεσης. Αν στους παραπάνω προσθέσουμε και την παραμονή του Φετφατζίδη που φαίνεται να ριζώνει στον ΑΡΗ τότε μιλάμε για 9 κινήσεις που ανεβάζουν την ομάδα επίπεδο. Ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και την περίπτωση του Ματέο Γκαρσία που είναι άμεσα συνδεδεμένη με αυτήν της παραμονής του Μπρούνο Γκάμα όπου  πρακτικά μιλάμε για 2 παίκτες  που μπορούν να κάνουν την διαφορά ανεξαρτήτως από το ποιος τελικά θα ξαναφορέσει την κιτρινόμαυρη φανέλα. Σίγουρα η περίπτωση του Γκαρσία έχει πολλά συν αλλά και ο Γκάμα έχει αποδείξει ότι μπορεί να ηγηθεί της ομάδος. Έμπειροι παίκτες με πολλές παραστάσεις που αν πιάσουν τα στάνταρ απόδοσης τους είναι ικανοί μαζί με τους περσινούς πρωταγωνιστές που παρέμειναν στον σύλλογο να μας προσφέρουν μια εξαιρετική ποδοσφαιρική χρονιά! Κάτι που γνωρίζει πολύ καλά το τεχνικό τιμ που όπως φαίνεται δείχνει να ξέρει ακριβώς το τι θέλει από αυτή την μεταγραφική περίοδο. Έμπειρους παίκτες σε καλή ηλικία, με δίψα για διάκριση  που μπορούν να προσφέρουν ποικιλοτρόπως και σε διαφορετικές θέσεις μέσα στο γήπεδο. Κάτι που σημαίνει ότι το πολυσυζητημένο πέρσι τέτοια εποχή 4-3-3 ίσως τη νέα χρονιά να το δούμε να εφαρμόζεται σωστά χωρίς τρικυμίες όπως έγινε επί Παντελίδη. Η παραμονή των  Ματίγια και Σάσα σε συνδυασμό με τον ερχομό του Τζέγκο και του Μπερτόλιο αλλά και άλλων παικτών που μπορούν να αγωνιστούν στον χώρο του κέντρου προς αυτό το συμπέρασμα οδηγούν.  Πλέον το ενδιαφέρον μετατοπίζεται προς την επίθεση, εκεί που υπάρχουν οι σημαντικές εκκρεμότητες όπως αυτή του Σαντίκου(που είναι ο διακαής πόθος), του Γκάμα και του Γκαρσία. Ο ΑΡΗΣ χρειάζεται στην επιθετική του γραμμή παίκτες που να κάνουν την διαφορά και οι 3 παραπάνω μπορούν. Οπότε με 2 κινήσεις  από τους 3 παραπάνω  και 2-3 ακόμη συμπληρωματικές μεταγραφές στην άμυνα και στο τέρμα όλοι θα μπορούμε να νιώθουμε ακόμη πιο αισιόδοξοι!

Πανέτοιμος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ στο θέμα των μεταγραφών όταν καθημερινά  ο κάθε «ανησυχούντας» παρουσίαζε την ομάδα στο χείλος του γκρεμού λόγω των μπαν. Τελικά  ο Καρυπίδης για πολλοστή φορά έδωσε την απάντηση του με πράξεις. Και αν στην εξίσωση βάλουμε και τους Χαριστέα και Ένινγκ τότε με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι στηρίζεται εμπράκτως  το πλάνο διετίας  με το «πάθημα»  των  πλέιοφς και των τραγικών λαθών του περασμένου καλοκαιριού να αποτελούν «μάθημα» και την ομάδα να κινείται με ταχύτητα προς την σωστή κατεύθυνση! Φτιάξε μας ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ1. Το να διατηρείται ένας «κορμός» στην ομάδα δεν έχει να κάνει μόνο με το αγωνιστικό πλάνο του προπονητή αλλά και με την απαραίτητη συνοχή και συνέχεια που πρέπει να έχει κάθε ομάδα ώστε να μην χρειάζεται 6 μήνες μέχρι να βρει τα πατήματα της. Για αυτό και η Πορτογαλική αποικία στον ΑΡΗ είναι καλό να διατηρηθεί.

ΥΓ2. Καθαρά ψυχρά η περίπτωση Ματέο Γκαρσία είναι ιδανική μιας και μπορεί να προσφέρει πολλαπλά οφέλη στην ομάδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να υποβαθμίζεται η προσφορά του Μπρούνο Γκάμα και να παρουσιάζεται ως «τελειωμένος». Άλλωστε ο Πορτογάλος έχει αποδείξει το τι αξίζει.

ΥΓ3. Κάπου έχει αρχίσει και κουράζει αυτή η καραμέλα με το «που βρίσκει τα λεφτά ο Καρυπίδης» και τις «καλές σχέσεις με τον Ολυμπιακό».  Είπαμε έχετε να καλύψετε μια αποτυχημένη αγωνιστικά χρονιά, ένα σκάνδαλο μεγατόνων, το μειωμένο μπάτζετ και μια σειρά από «ατασθαλίες» που σύντομα θα αρχίσουν να βγαίνουν στην επιφάνεια αλλά αυτό το τροπάριο δεν πείθει κανέναν.

Θετικές ήταν οι ειδήσεις των τελευταίων ημερών στο μέτωπο της άρσης των 2 μπαν από την FIFA με την ΠΑΕ ΑΡΗΣ να ενημερώνει επισήμως ότι ολοκληρώθηκαν οι απαραίτητες ενέργειες και το θέμα είναι πλέον διαδικαστικό. Ευχάριστη εξέλιξη ωστόσο μέχρι να έρθει στα γραφεία της ΠΑΕ κάποιο επίσημο έγγραφο από την FIFA που θα επικυρώνει το δικαίωμα των μεταγραφών για την ομάδα μας υπάρχει ακόμη αγωνία. Αγωνία που ναι μεν υπάρχει στον κόσμο αλλά στην διοίκηση όχι μόνο δεν υπάρχει αλλά αντιθέτως δια στόματος Άγγελου Χαριστέα δίνεται και το σύνθημα για έναν ακόμη πιο δυνατό ΑΡΗ την νέα αγωνιστική σεζόν!

Στον απόηχο των θετικών εξελίξεων με τα μπαν ξεκίνησε και η διάθεση των εισιτηρίων διαρκείας για τη νέα ποδοσφαιρική χρονιά. Ίδιες τιμές με τις περσινές με κάποιες μικροδιορθώσεις προς την σωστή κατεύθυνση. Τιμές που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα χαρακτηριζόντουσαν απόλυτα ικανοποιητικές αλλά… όχι στην εποχή του κορωνοϊού. Ναι μεν ο κόσμος πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί και δεν γίνεται να ζούμε κλειδωμένοι στα σπίτια μας αλλά προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι η ΠΑΕ δεν συμπεριλαμβάνει ούτε έναν αστερίσκο σε σχέση με αυτό το θέμα. Οπωσδήποτε ο κόσμος που μπορεί οφείλει να στηρίξει την ομάδα γιατί η δύναμη του ΑΡΗ είναι ο κόσμος του. Το να αγνοείς όμως τόσο επιδεικτικά μια κατάσταση που τη βιώνει όλος ο πλανήτης και πολλοί συνάνθρωποι μας με άσχημο τρόπο μοιάζει με προκλητική αμέλεια… Θετικά πάντως είναι τα πρώτα μηνύματα από την ανταπόκριση του κόσμου. Φυσικά όταν θα ξεκαθαρίσει και το τοπίο για το αν τα παιχνίδια γίνουν με κόσμο ή όχι τότε θα γίνει λογικά και ο πανικός.

Από την διαλυμένη ομάδα που τελικά στάθηκε στο ύψος της μέχρι την αναβίωση των παλαιών χρεών με τα μπαν που φαίνεται να λύνονται, ένα ένα τα εμπόδια τελικά ξεπερνιούνται. Κλασσική τακτική Καρυπίδη που πλέον μοιάζει να το κάνει επίτηδες για να ξεμπροστιάζει τους επικριτές του εντός και εκτός της οικογένειας του ΑΡΗ. Όσο υπάρχουν οι καλοθελητές του γνωστού payroll που ανακαλύπτουν διαρκώς προβλήματα και αδιέξοδα παρασύροντας αρκετούς συνΑρειανούς άλλο τόσο πρέπει ο Καρυπίδης και ολόκληρος ο ΑΡΗΣ με κάθε ευκαιρία να τους γλεντάει εντός και εκτός γηπέδου!

ΥΓ. Η ομάδα η αποδεκατισμένη που θα έτρωγε 10 γκολ, ο Βέλεθ ο μοναδικός που αποχώρησε στην μέση των πλέιοφς, ο Φέτφα που ήθελε να φύγει, τα μπαν που δεν θα λυνόντουσαν, τα λεφτά που δεν έχει ο Καρυπίδης και που τα βρίσκει, το πωλητήριο του Ρόουζ και συνεχίζουμε με νέα αφηγήματα…

ΥΓ2. Με αφορμή τα διαρκείας για ακόμη μια φορά φάνηκε το επικοινωνιακό πρόβλημα του ΑΡΗ και ο λάθος τρόπος αντιμετώπισης της αλήθειας.  Εντάξει… διαρκείας… να κάνουμε ντου… να στηρίξουμε… Τόσο  δύσκολο και παράλογο δηλαδή είναι να εκφράσει κάποιος  την απορία του για το αν θα γίνουν τα παιχνίδια με κόσμο και τι θα γίνει σε περίπτωση που τελικά η μισή χρονιά διεξαχθεί με άδειες κερκίδες;

34 ημέρες μετά από το τελευταίο μας ποστ για το μπάσκετ ήρθε η γενική συνέλευση του Ερασιτέχνη αποκλειστικά για την ΚΑΕ ώστε να δώσει ένα τέλος στην βουβαμάρα των προηγούμενων ημερών και να ορίσει το σημείο επανεκκίνησης του μπασκετικού ΑΡΗ. Ένα σημείο επανεκκίνησης αναμενόμενο σε εκνευριστικό βαθμό και ένας αγώνας επιβίωσης που επισημοποιήθηκε με την «συγκατάθεση» του Δ.Γουλιέλμου και τους 19 μεσεγγυούχους των μετοχών. Η απουσία του κόσμου από όλη αυτή την προσπάθεια και η έλλειψη ουσιαστικών λύσεων(και εξηγήσεων) από όσους βρήκαν το σθένος να βγουν μπροστά  αντικατοπτρίζει στο απόλυτο την εικόνα της ομάδος μας τα τελευταία χρόνια αλλά και το κατάντημα του Ελληνικού μπάσκετ.

Οι εξηγήσεις για το πώς φθάσαμε ως εδώ

Έχουν χιλιοειπωθεί οι λόγοι που έφθασε ο ΑΡΗΣ ως εδώ και δεν έχει να προσφέρει τίποτα να τους αναφέρουμε ξανά αλλά πλέον έγινε ξεκάθαρο ότι η ΚΑΕ εδώ και δεκαετίες λειτουργεί περισσότερο σαν το βήμα της Ελληνικής Βουλής όπου οι διάφοροι παράγοντες πηγαινοέρχονται σαν τους βουλευτές και λένε τα δικά τους. Άλλοι δεν ήξεραν, άλλοι δεν μπορούσαν, άλλοι ίσως να έσφαλαν,  άλλοι είχαν θέμα με τους πολιτικούς τους αντιπάλους που πλέον είναι στο πλευρό τους, άλλους τους έφαγε το σύστημα και άλλους τους πείραξε η κριτική και τα θέλω του κόσμου. Όταν αναφέρεται ως διοικητικό επίτευγμα η ανατροπή μιας άδικης τιμωρίας σε μια ομάδα με την ιστορία του ΑΡΗ που 2 διαδοχικές  χρονιές γλιτώνει τον υποβιβασμό οριακά, τα λόγια είναι περιττά…

Η «προσπάθεια» του Γουλιέλμου

Αναμφίβολα η ευχαριστήρια ανακοίνωση του Α.Σ. προς το πρόσωπο του Δ.Γουλιέλμου αποτελεί μέρος της συμφωνίας μαζί με τις υπόλοιπες οικονομικές διαπραγματεύσεις που εδώ και 40 ημέρες περίπου έκαναν το «παραδίδω τις μετοχές μου χωρίς αντίτιμο» στο νέο μίνι σήριαλ του καλοκαιριού.  Τα γιατί και τα πως έφθασε ο Δ.Γουλιέλμος να «προσπαθεί» να σώσει τον ΑΡΗ μόνος του ενώ δεν είχε τη δυνατότητα όπως ο ίδιος δήλωσε δεν ρωτήθηκαν ποτέ και δεν πρόκειται ποτέ να μας τα πουν με επίσημο τρόπο. Η ομερτά στον μπασκετικό ΑΡΗ καλά κρατεί μέχρι που η σιωπή σπάει με ένα αφελές ερώτημα του τύπου “μα γιατί ο κόσμος δεν αγκαλιάζει την προσπάθεια που γίνεται;”.  Άσε που μετά θα πρέπει να δοθούν εξηγήσεις και για τον «απαθή» ρόλο του Ερασιτέχνη στις διαδικασίες της ΚΑΕ που για προφανείς λόγους κανείς δεν θέλει να δώσει.

Ο μονόδρομος της επιβίωσης

2 ήταν οι «λύσεις» που προτάθηκαν στην  συνέλευση με την μια να έχει να κάνει με την διατήρηση των μετοχών στην κατοχή του Γουλιέλμου κάτι που οδήγησε πρακτικά σε μια πρόταση που υπερψηφίστηκε και είχε να κάνει με την λύση της πολυμετοχικότητας. Δηλαδή με κάποια νομικά και οικονομικά τεχνάσματα θα δοθεί η ευκαιρία σε όλους μας να στηρίξουμε την ΚΑΕ με τον πλέον επίσημο τρόπο. Με λίγα λόγια, λεφτά δεν υπάρχουν, πλάνο διαφορετικό από το γνωστό της στήριξης(και της μετατόπισης ευθυνών) του κόσμου δεν υπάρχει και ο ΑΡΗΣ σαν να ξαναγυρίζει καμιά οκταετία πίσω όπου η 6^η θέση παρουσιαζόταν σαν επίτευγμα. Πλέον όμως με το φαντασματάκι του υποβιβασμού να κόβει βόλτες στο θρυλικό Παλέ εκείνη η πορεία μοιάζει όντως με επίτευγμα… Και κάπου εδώ κολλάει και το Παλέ που ίσως είναι το μοναδικό στοιχείο που διαφοροποιεί την σημερινή κατάσταση με εκείνη της προ-Λάσκαρη εποχής. Η ενδεχόμενη παραχώρηση του Παλέ υπό ευνοϊκές συνθήκες σε συνδυασμό με τα χρήματα που παρακρατούνται από σχετικές οφειλές είναι μια ανάσα στον ασθενή ΑΡΗ. Εφόσον υπάρχει(;) και το πλάνο αξιοποίησης του γηπέδου ίσως τα πράγματα να είναι ελαφρώς καλύτερα.

Τα συμπεράσματα για την επόμενη ημέρα

Αν κάτι θετικό μπορούμε να κρατήσουμε από αυτή την συνέλευση είναι ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ασχολούνται ενεργά με τον μπασκετικό ΑΡΗ ίσως στην πιο δύσκολη συγκυρία των τελευταίων 50 χρόνων για την ομάδα μας αλλά και για ολόκληρο το ελληνικό οικοδόμημα του μπάσκετ. Άνθρωποι με τα καλά τους και τα άσχημα τους. Με τις σωστές και τις λάθος αποφάσεις τους. Τουλάχιστον υπάρχουν και αυτοί. Και όσο μίζερο και αν ακούγεται αυτό, σε έναν σύλλογο όπου παρουσιάστηκε ως λύση ο οικιοθελής υποβιβασμός της ομάδος σε ερασιτεχνική κατηγορία ο μονόδρομος της επιβίωσης με ελπίδα το άγνωστο ακούγεται πιο θελκτικό.  Τουλάχιστον αυτή τη φορά όσοι τελικά ασχοληθούν ας είναι πιο «μυαλωμένοι» αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος. Η εύρεση επενδυτή να τεθεί επιτέλους ως πρωταρχικός στόχος πάνω σε σωστές βάσεις και τα πανηγύρια για κάθε βήμα μωρού να μείνουν στη άκρη… Γιατί ΑΡΗ μου δεν γίνεται αλλιώς!

ΥΓ. Για κάθε «προσπάθεια» σαν και αυτή του Δ.Γουλιέλμου στην ΚΑΕ μια άλλη προσπάθεια μένει στις σκέψεις.

ΥΓ2. Το να μιλάς για πολυμετοχικότητα και την συμμετοχή του κόσμου και την ίδια στιγμή να απουσιάζουν οι βασικοί χρηματοδότες της ομάδος της χρονιάς που διανύσαμε είναι από μόνο του περίεργο.

ΥΓ3. Και με τις συζητήσεις με την ΦΙΜΠΑ που βρίσκονται σε καλό δρόμο σχετικά με τα νέα δεδομένα απαγόρευσης μεταγραφών λόγω των μπαν ξεπεράστηκε και αυτό το πρόβλημα.

ΥΓ4. Τουλάχιστον δεν έγινε αναφορά σε Ελληνόπουλα, σε ακαδημίες παραγωγής ταλέντων και άλλα τέτοια που έχουμε ακούσει άλλες φορές. Βλέπεις με τον Βουλγαρόπουλο να αποτελεί παρελθόν πριν του δοθούν οι ευκαιρίες και κάποιες περίεργες μεταγραφές Ελλήνων από το πουθενά την περασμένη χρονιά τα λόγια είναι περιττά.

ΥΓ5. Και φυσικά όταν πας να ψηφίσεις λύση για τον Αυτοκράτορα μετά από έναν μήνα σιωπής χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα λογικό είναι η πρόταση να είναι μια και χωρίς σχεδόν καμία ουσία. Ψημένος ο Ερασιτέχνης σε αυτές τις καταστάσεις.

ΥΓ6. Ακόμη και αυτό της μπασκετικής Λέσχης που είχε ακουσθεί ως φήμη τελικά θα αποτελούσε πιο ουσιαστικό πλάνο. Όταν τα τελευταία χρόνια γίνονται έρανοι για 5.000 ευρώ μια μπασκετική Λέσχη θα μπορούσε να δώσει λύσεις. Βέβαια θα έκανε και ερωτήσεις που θα έπρεπε να απαντηθούν και όπως έχει διδάξει το παρελθόν κανείς παράγοντας δεν το θέλει αυτό.

ΥΓ7. Και αυτό το σχόλιο περί στήριξης του κόσμου και διάφορων παραγόντων σε αρρωστημένες καταστάσεις τι ακριβώς ήταν; Παραπονάκι; Μάλλον η λογική συνέπεια της μυστικοπάθειας και της συστηματικής παραπληροφόρησης που συνεχίζεται αδιάκοπα.

ΥΓ8. Υπό φυσιολογικές συνθήκες ο Δ.Γουλιέλμος θα είχε γίνει "καπνός" μέσα σε 24 ώρες αν ο κόσμος ήξερε τι ακολουθεί. Όταν όμως δεν ξέρεις μετά τι ακολουθεί απλά κάθεσαι αποχαυνωμένος και παρατηρείς...

ΥΓ9. Χρόνια Πολλά στον έναν και μοναδικό μπασκετικό Θεό Νίκο Γκάλη! Τα κεράσματα σου, αναμνήσεις μιας ζωής!

Άλλη μια ποδοσφαιρική σεζόν έλαβε τέλος για την αγαπημένη μας ομάδα με την 5η θέση, την έξοδο στην Ευρώπη για 2η διαδοχική χρονιά και κάποιες όμορφες στιγμές να είναι αυτά που κρατάμε. Το ταμείο καθαρά ψυχρά και αντικειμενικά αυτά περιλαμβάνει. Ένα αποτέλεσμα που για την πλειοψηφία του κόσμου αποτελεί την οριακή βάση στην αξιολόγηση της ομάδος μας και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ ώστε να μην ξαναζήσουμε εφιάλτες προηγούμενων ετών.

Είναι όμως και αυτά τα «ψιλά γράμματα» που πιθανόν με την πάροδο των χρόνων θα ξεχαστούν μιας δεν καταγράφονται στις στατιστικές που μας κάνουν υπερήφανους και μας υπενθυμίζουν το κλισέ «Δεν γίναμε ΑΡΗΣ για τους τίτλους». Τίτλους δεν κερδίσαμε ούτε φέτος και χάσαμε την πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου μέσα από τα χέρια μας… στους ομίλους του Europa League δεν προκριθήκαμε… πιτσιρικάδες δεν αναδείξαμε… βάσεις για μια πιο ομαλή μετάβαση στην επόμενη σεζόν δεν βάλαμε… Τι καταφέραμε; Να υπενθυμίσουμε για ακόμη μια φορά σε όλη την ποδοσφαιρική Ελλάδα ότι ΑΡΗΣ σημαίνει μαχητής! Μαχητής μέχρι τέλους, κόντρα σε όλα και σε όλους! Με μεταγραφικό σχεδιασμό φιάσκο, με προπονητές που πήδηξαν από το καράβι με την πρώτη ευκαιρία, με μεταγραφικά μπαν κυριολεκτικά από το πουθενά, με ένα VAR που κολλούσε και ξεκολλούσε επιλεκτικά, με μια πανδημία που «αρρώστησε» τα ταμεία της ΠΑΕ και τον «δωδέκατο παίκτη» της ομάδος και με μια «εξυγιαντική συμμαχία» που εξαρχής είχε κάνει τη μοιρασιά της και το μόνο που απέμενε ήταν να σε βγάλει από τη μέση. Το πέτυχε ως ένα βαθμό μιας και οι μοιρασιά της δεν χάλασε. Από την μέση όμως ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν έφυγε αλλά απέδειξε με την παρουσία του ότι είναι εδώ. Αποφασισμένος να κάνει άνω κάτω τα πλάνα τους και να παλεύει με όλες τις δυνάμεις του μέχρι τέλους όσα εμπόδια και αν του βάλουν. Και αυτό ακριβώς είναι το πνεύμα που θέλουμε να βλέπουμε στον ΑΡΗ και στους ανθρώπους που μας εκπροσωπούν εντός και εκτός γηπέδου.  Και αν όλα τα παραπάνω δεν ωθούν το να βάλεις με ευκολία το θετικό πρόσημο στη σεζόν που ολοκληρώθηκε μάλλον για λάθος λόγους υποστηρίζεις αυτή την ομάδα…

Ούτε σεναριογράφοι ταινιών επιστημονικής φαντασίας θα μπορούσαν να προβλέψουν την εξέλιξη της φετινής ποδοσφαιρικής χρονιάς του ΑΡΗ.  Από την απαξίωση στην αποθέωση  ξανά πάλι στην απαξίωση και πάλι από την αρχή… Αυτοί όμως οι εναπομείναντες παίκτες στα πλέιοφς, το τεχνικό τιμ και η διοίκηση που δεν κρύφθηκαν από την εύκολη(και λογική) δικαιολογία της πανδημίας και πάλεψαν μέχρι το τέλος με όλες τους τις δυνάμεις χωρίς να σκεφθούν ούτε για μια στιγμή να εγκαταλείψουν είναι το παράσημο της σεζόν που μόλις ολοκληρώθηκε. Αυτό ακριβώς το πνεύμα μαχητή που είδαμε από ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ είναι η παρακαταθήκη για την επόμενη σεζόν και η υπόσχεση για καλύτερες ημέρες. Ξεπερνάμε τα εμπόδια  και πολεμάμε μέχρι τα όνειρα μας να πάρουν εκδίκηση!

ΥΓ. Πόσο ρεαλιστικό είναι να  περιμένεις να κερδίσεις σε ένα παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα αν δεν είσαι ένας από αυτούς που την σημάδεψαν;

ΥΓ2. Ο καθένας έχει το δικό του κριτήριο για την ομάδα και κάθε άποψη είναι σεβαστή. Όταν όμως χάνεις την ευκαιρία να αγγίξεις έναν τίτλο για 60’’ οποιαδήποτε κριτική περισσεύει.

ΥΓ3. Πέρα από το πνεύμα μαχητή που επέδειξε ο σύλλογος μας φέτος κόντρα σε χίλια μύρια προβλήματα οφείλουν άπαντες στο σύλλογο να μάθουν από τα λάθη τους. Διαφορετικά όλο αυτό το καρδιογράφημα της φετινής χρονιάς με τις όμορφες στιγμές και τα κρύα ντουζ θα πεταχτεί στα σκουπίδια.

ΥΓ4. Πρώτα θα αναμένουμε την οριστική ανακοίνωση για την  άρση των μπαν και μετά θα αναφερθούμε στην επόμενη χρονιά.

Αλώβητος έφυγε από την Τούμπα ο ΑΡΗΣ μας για ακόμη μια φορά σε ένα από τα πιο παράξενα ντέρμπι των τελευταίων ετών. Οι 11 του Ένινγκ κόντρα στα προβλήματα μιας περίεργης χρονιάς, έδειξαν αυταπάρνηση και άντεξαν μέχρι το φινάλε σε ένα παιχνίδι που στα «χαρτιά» φαινόταν χαμένο. Ξεχώρισε ο Σόουζα που ήταν βράχος στην άμυνα όπως και ο Κουέστα που συνέχισε τις εκπληκτικές εμφανίσεις του.

Παιχνίδι αντοχών ήταν το σημερινό για την ομάδα μας με τους 11 εναπομείναντες παίκτες να έχουν πρώτα να αντιμετωπίσουν την κούραση και μετά τον αντίπαλο τους. Ο μπαογκ μπήκε πιο ορεξάτος είχε τον πρώτο λόγο και τις ευκαιρίες αλλά η ομάδα μας δεν μάσησε. Λίγο η τύχη, λίγο ο Κούεστα, πολύ περισσότερο ο Σόουζα που ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις και ο ΑΡΗΣ κατάφερε να εγκλωβίσει τον συμπολίτη που όσο περνούσε η ώρα έχανε την επιθετικότητα του. Σε αυτό βοήθησε και η πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας μεσοεπιθετικά αλλά και ο μαχητικός Διαμαντόπουλος που πάλευε σε κάθε διεκδίκηση με όλες του τις δυνάμεις. Η ανάποδη κεφαλιά του Σόουζα, το εξαιρετικό χτύπημα του Ματίγια που ανάγκασε τον Πασχαλάκη σε μια δύσκολη απόκρουσε και η παραλίγο προβολή του Διαμαντόπουλου μετά από την σέντρα διαβήτη του Μαρτίνες ήταν οι καλύτερες μας ευκαιρίες. Και όλα αυτά σε ένα παιχνίδι όπου παρά την στατιστική λίγες ήταν οι πραγματικά καλές ευκαιρίες για να μπει ένα γκολ. Ωστόσο σε μεγάλο βαθμό φάνηκε η ηρωική προσπάθεια των παικτών μας σε αυτά τα πλέιοφς που τόσο κατηγορήθηκαν για τις άσχημες ήττες μιας και σε αυτή την τελευταία αγωνιστική ΑΕΚ και μπάογκ με έλλειψη κίνητρου(μιας και τα συμφώνησαν για την 2η θέση)  και μερικές αλλαγές φάνηκαν πολύ κατώτεροι του αναμενομένου.

Στάθηκε στο ύψος του ο ΑΡΗΣ μας σήμερα σε ένα παιχνίδι όπου οι οπαδοί του συμπολίτη προτού ξεκινήσει ονειρευόντουσαν βροχή από γκολ και «ιστορικά» ρεκόρ. Στο γήπεδο όμως μέσα αυτοί οι εναπομείναντες 11 αντί για δυνάμεις και τρεξίματα παρέταξαν θέληση και πείσμα αποχαιρετώντας την χρονιά με ψηλά το κεφάλι. Ένα γλυκόπικρο φινάλε σε μια γλυκόπικρη χρονιά… Αναμένουμε τις επίσημες ανακοινώσεις Κάρυ!

ΥΓ. Βλέποντας τον μπαογκ με 3-4 ρεζέρβες φρέσκων παικτών κατόπιν επιλογής του προπονητή του να έχει αυτή την εικόνα (και την ΑΕΚ  που παραχώρησε την 2η θέση μεσοβδόμαδα) καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο ήταν για τον Ένινγκ και τους παίκτες του να βγάζουν τα πλέιοφς με 12-13 ετοιμοπόλεμους παίκτες, 2 πιτσιρικάδες στην άμυνα και κανένα απολύτως βαθμολογικό κίνητρο.

ΥΓ2. Βροχή ονομάτων για την ομάδα μας αλλά μέχρι να ακούσουμε την επίσημη ανακοίνωση για την άρση των μπαν απλά τα προσπερνάμε.

ΥΓ3. Με αυτόν τον σχολιασμό και αυτά τα επιλεκτικά ριπλέϊ από το ποακ τιβι ως ένα σημείο είναι λογικό τα πρόβατα του συμπολίτη να πιστεύουν ότι τους κυνηγάει το σύστημα των Αθηνών…

ΥΓ4. Είχαμε και την ανακοίνωση της Ένωσης Δημοσιογράφων για την στοχοποίηση συναδέλφων τους από την ΠΑΕ ΑΡΗΣ… για τα στημένα ρεπορτάζ κατά παραγγελία ούτε κουβέντα! Προφανώς και αυτά τα ρεπορτάζ  πλέον διδάσκονται στις σχολές δημοσιογραφίας και δεν προκαλούν έκπληξη αλλά καθημερινότητα.