Επαναφορά στις εργοστασιακές «φετινές» του ρυθμίσεις έκανε ο ΑΡΗΣ μας στη Λαμία, καταφέρνοντας να χαρίσει μόλις τη 2^η νίκη στους αντιπάλους μας και να σκορπίσει εκ νέου απογοήτευση σε όλους τους φίλους της ομάδας. Έλειπε ο Ρούπ σαν να έλειπε ο μισός ΑΡΗΣ. Ασύνδετη η ομάδα, παιδικά λάθη στην άμυνα, εκνευριστική αφλογιστία στην επίθεση.

ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Λίγα λεπτά ήταν αρκετά για να καταλάβεις ότι στο γήπεδο υπήρχε μια Λαμία που κατέβηκε στο γήπεδο για να παλέψει όπως μπορεί για να πάρει τη νίκη και ένας ΑΡΗΣ που μάλλον δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει. Να κρατήσει την κατοχή και να δώσει αυτός τον ρυθμό; Να αναγκάσει την Λαμία να ανέβει ψηλά για να βρει χώρους; Όποιος και αν ήταν ο στόχος όταν βλέπεις τον αντίπαλο να πιέζει ψηλά και εσύ να μην μπορείς να κρατήσεις την μπάλα το να συνεχίζεις στο ίδιο τέμπο είναι σαν να βαδίζεις προς το γκρεμό. Αυτό έκανε ο ΑΡΗΣ στο πρώτο ημίχρονο καταφέρνοντας να μείνει από νωρίς πίσω στο σκορ με 2-0.  

ΜΙΣΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ, ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ

Ανέλπιστα μαγικό φαινόταν αυτό το 2-0 στη Λαμία και εκ των συνθηκών ήταν δεδομένο ότι θα οπισθοχωρούσε και θα έπαιζε με τον χρόνο. Το γκολ του Μπράμπετς έδειξε ότι η ομάδα είχε σφυγμό και η καταστροφή μπορούσε να αποφευχθεί. Από εκείνο το σημείο και μετά όσο και αν προσπάθησε η ομάδα ο γνωστός τσαπατσούλης ΑΡΗΣ στην τελική προσπάθεια κατάφερε να σπαταλήσει τουλάχιστον 3 εξαιρετικές ευκαιρίες  και να μείνει μέχρι τη λήξη αυτό το 2-1. Και αν η εικόνα του Β ημιχρόνου ήταν πολύ καλύτερη από αυτό του πρώτου δεν έχει καμία απολύτως σημασία μιας και το παιχνίδι δεν διαρκεί ένα ημίχρονο. Κόντρα στον ΟΦΗ και τον Ατρόμητο ένα ημίχρονο ήταν αρκετό αλλά σήμερα δεν αρκούσε ούτε για το Χ.

ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ

Όσο κα αν ψάξεις δικαιολογία για την εικόνα που είδαμε σήμερα δεν θα βρεις. Ακόμη και αυτή η απουσία του πολύτιμου Ρουπ είναι αστείο να βαφτιστεί η αιτία για το χάλι που είδαμε σήμερα. Παίκτες χωρίς ένταση λες και έπαιζαν φιλικό και ένας προπονητής που με το που είδε ότι το παιχνίδι στραβώνει θόλωσε. Τι να σου κάνει όμως και ο προπονητής όταν και οι πιο κραυγαλέες ευκαιρίες χάνονται έτσι απλά. Μετά πάντως από το σημερινό είναι βέβαιο ότι η χρονιά κάπως έτσι θα κυλήσει μέχρι το τέλος. Κάθε μέρα και ένας διαφορετικός ΑΡΗΣ.

ΓΚΡΕΜΙΣΕ ΜΕ ΕΥΚΟΛΙΑ ΟΤΙ ΕΧΤΙΣΕ ΜΕ ΚΟΠΟ

Τελικά μάλλον «πυροτέχνημα» ήταν οι 2 προηγούμενες εμφανίσεις όπου η ομάδα έδειξε επιτέλους ότι βρήκε την αγωνιστική της ταυτότητα. Η ήττα και η μετριότατη εικόνα στη Λάμια είναι ένα τεράστιο πισωγύρισμα και ένα «χαστούκι» σε όσους θεωρούσαν την αυτονόητη 5^η θέση, εξασφαλισμένη. Ομάδα χαμένη στην μετάφραση χωρίς αρχή, μέση και τέλος…

2 εντελώς διαφορετικά πρόσωπα παρουσίασε ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στον Ατρόμητο, με την καταιγιστική εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου και φυσικά τους 3 βαθμούς της νίκης να είναι αυτά που κρατάμε. Ασταμάτητος στο πρώτο ημίχρονο, έβαλε τον Ατρόμητο στην εστία σκοράροντας 2 φόρες και βάζοντας από νωρίς τις βάσεις για τη νίκη. Άλλη ομάδα στο Β ημίχρονο, κλείστηκε αναίτια πίσω, σπατάλησε τις λίγες αλλά κραυγαλέες ευκαιρίες και λίγο έλειψε να πετάξει τους 3 βαθμούς της νίκης στα σκουπίδια. Η νίκη όμως είναι αυτή που μετράει όπως και η εξασφάλιση της παρουσίας μας στα πλέιοφς.

ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΗ «ΜΠΑΡΟΥΤΙ» ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει και αυτό ακριβώς αποφάσισε ο Τερζής σήμερα για το βασικό σχήμα. Το αποτέλεσμα ήταν μια ακόμη εκρηκτική εμφάνιση ανάλογης αυτής του πρώτου ημιχρόνου με τον ΟΦΗ που ανάγκασε τον Ατρόμητο να κλειστεί στην περιοχή και από νωρίς νωρίς να καταλάβει ότι δεν έχει καμία τύχη σήμερα. Ρούπ και Νταρίντα έδιναν τον ρυθμό, ο Ετέμπο από πίσω «μάζευε» τα σκουπίδια και όλη η ομάδα έμοιαζε σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή που σκοπός της ήταν να σκοράρει! Ο Νταρίντα με ωραίο διαγώνιο σουτ ήταν αυτός που άνοιξε το σκορ πριν καν συμπληρωθούν τα πρώτα 10’ και μαζί άνοιξε και η όρεξη όλης της ομάδας για τη νίκη! Το γκολ έδωσε νέα ώθηση στους παίκτες μας που συνέχιζαν να ψάχνουν και το δεύτερο γκολ. Δεύτερο γκολ που δεν ήρθε την πρώτη φορά στο 11’ όταν ο Γκαρσία πήρε το ριμπάουντ μετά από δοκάρι και την έστειλε στα δίχτυα μιας και ανακαλύφθηκε ένα περίεργο οφσάιντ με τον Ρούπ να επηρεάζει την φάση. Στο 20’ και πάλι ο Ματέο Γκαρσία διάβασε ωραία την φάση μάζεψε την μπάλα και την έστειλε ξανά στα δίχτυα με το VAR να μην έχει τρόπο να το ακυρώσει! Ξέφρενος ρυθμός, εξαιρετική κυκλοφορία και άκρως επιθετικός προσανατολισμός στα πρώτα 45’.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Και εκεί που το παιχνίδι μοιάζει εύκολα να γέρνει προς το 4-0 ή 5-0 για έναν ανεξήγητο λόγο ο ΑΡΗΣ πνευματικά έμεινε στα αποδυτήρια και έστειλε μόνο τα κορμιά να παίξουν μπάλα. Στατική όλη η ομάδα κλεισμένη πίσω με μια φοβική συμπεριφορά, κουραστικό πισωγύρισμα προς τα πίσω χωρίς νόημα και φθηνά λάθη που έδωσαν την ευκαιρία στον Ατρόμητο να βγει μπροστά, να σκοράρει και να πιστέψει ότι ένα παιχνίδι που έμοιαζε χαμένο από το 20’ μπορούσε να το φέρει στα ίσια. Ακόμη και στις 3 σπουδαίες ευκαιρίες που είχαμε καταφέραμε να τις χάσουμε αντί να «κλειδώσουμε» τη νίκη. Ευτυχώς ο Κουέστα για ακόμη μια φορά ήταν συνεπής και το μοιραίο αποφεύχθηκε.  Παρόλα αυτά θα πρέπει να μας προβληματίσει η αλλαγή εικόνας στο Β ημίχρονο αλλά και η αναποτελεσματικότητα σε ευκαιρίες που θα έπρεπε να γίνονται γκολ.

ΒΡΙΣΚΕΙ ΒΑΣΙΚΟ ΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΣΤΡΟΦΕΣ

Το μεγάλο στοίχημα μετά την εμφάνιση κόντρα στον ΟΦΗ ήταν να υπάρχει και ανάλογη συνέχεια. Για 45’ το πετύχαμε και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ο ΑΡΗΣ του πρώτου ημιχρόνου απέδειξε ότι η εικόνα που είδαμε στην Κρήτη δεν ήταν ένα απλό ξέσπασμα αλλά ένα αποτέλεσμα της δουλειάς και της αλλαγής φιλοσοφίας από την στιγμή που ανέλαβε ο Τόλης Τερζής τα ηνία. Ωστόσο με 45’ μπάλα δεν πας πουθενά και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το δουλέψει η ομάδα. Σήμερα την γλιτώσαμε, άλλη φορά μπορεί η αυτοκτονία να ολοκληρωθεί. Αυτό όμως που έχει την δική του ξεχωριστή σημασία είναι ότι ύστερα από καιρό διαφαίνεται ένα βασικό σχήμα με καλή χημεία που αποδίδει καλό ποδόσφαιρο μέσα στο γήπεδο και βρίσκει εύκολα το γκολ. Αν σε αυτό το βασικό σχήμα ανεβάσουν την απόδοση τους 2-3 παίκτες που κινούνται σε μέτρια επίπεδα και βρεθεί το σημείο επικοινωνίας με τον Γκρέι τότε ίσως να καταφέρουμε να κλείσουμε τη χρονιά με μια γλυκιά γεύση και αισιοδοξία για την επόμενη σεζόν.

ΚΑΠΑΡΩΣΕ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑ ΠΛΕΪΟΦΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ «ΖΗΜΙΕΣ»

45’ καταιγιστικού ΑΡΗ ήταν αρκετά για να έρθει η νίκη κόντρα στον Ατρόμητο και να «κλειδώσει» η θέση στα πλέιοφς. Κομβική και σήμερα η τριπλέτα του κέντρου Νταρίντα, Ρούπ και Ετέμπο «έφτιαξε» σχεδόν όλη την εντυπωσιακή εικόνα του πρώτου ημιχρόνου. Αδικαιολόγητα κακή νοοτροπία στο Β ημίχρονο που μαζί με τις άχαστες ευκαιρίες που χάθηκαν θα πρέπει να μας γίνει μάθημα για τη συνέχεια. Ζεστό χειροκρότημα για την ομάδα και χαμόγελα στο Κλ.Βικελίδης για τη νίκη παρά το αχρείαστο άγχος στο φινάλε.

Την αντίδραση που περιμέναμε εδώ και κάμποσο καιρό είδαμε σήμερα στην Κρήτη από τον ΑΡΗ μας που με συνοπτικές διαδικασίες καθάρισε τον ανεβασμένο… ΟΦΗ με 3-0! Όντας σοβαρός και αποτελεσματικός από την αρχή μέχρι το τέλος της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ έκαμψε την αντίσταση του ΟΦΗ, βρήκε 3 νέους σκόρερ στα πρόσωπα των Ρούπ, Νταρίντα και Ιτούρμπε επιστρέφοντας με εμφατικό τρόπο στις νίκες.

ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΡΖΗ

Αν υπήρχε κάποιο παράπονο από τις πρώτες κινήσεις του Τερζή με το που κάθισε στην θέση του Πάρντιου, αυτό είχε να κάνει με την διστακτικότητα του να προχωρήσει σε ουσιαστικές αλλαγές. Έχοντας πλέον περισσότερες επιλογές στη διάθεση του κατάφερε να παρουσιάσει κάτι το διαφορετικό. Πιθανόν η χρησιμοποίηση του Ρουπ στο αρχικό σχήμα και η συνεργασία που είχε ο Γερμανός με τους Νταρίντα και Ετέμπο να ήταν και το κλειδί της νίκης.  

Η ΤΡΙΑΔΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ

Ο Ρούπ μαζί με τους Ετέμπο και Νταρίντα συνέθεσαν μια τριάδα στο κέντρο με υψηλό ποδοσφαιρικό IQ που παρέσυρε ολόκληρη την ομάδα. Από την σωστή και γρήγορη κυκλοφορίας της μπάλας προς την επίθεση μέχρι και την αμυντική λειτουργία αυτοί οι 3 παίκτες με τις σωστές τοποθετήσεις τους έκαναν το έργο  της αμυντικής τετράδας ακόμη πιο εύκολο. Και φυσικά πίσω από την αμυντική τετράδα ήταν ένας Κουέστα που για ακόμη μια φορά ήταν εξαιρετικός και ενέπνεε εμπιστοσύνη στην εστία του. Ενώ και στην επίθεση οι μάχες του Καμαρά δεν κατέληγαν στα σκουπίδια μιας και ο Μαυριτανός τις περισσότερες φορές είχε έναν παίκτη κοντά του για να σπάσει την μπάλα και να συνδυαστεί. Μπορεί τα εξτρέμ Πάλμα και Γκαρσία να συνέχισαν τις χαμηλές πτήσεις τους αλλά η συνολική λειτουργία της ομάδας παίρνοντας δύναμη από την σταθερότητα του κέντρου ήταν εξαιρετική.

ΒΡΗΚΕ ΔΙΧΤΥΑ ΜΕ 3 ΝΕΟΥΣ ΣΚΟΡΕΡ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ

Πέρα από τη συνολικά καλή εικόνα της ομάδας η διαφορά σήμερα ήταν ότι ο ΑΡΗΣ μας όχι μόνο δημιούργησε πολλές και καλές ευκαιρίες αλλά κατάφερε 3 από αυτές να τις κάνει και γκολ! Ο Ρούπ έκανε την αρχή που εκμεταλλεύτηκε το γύρισμα του Πίρσμαν μετά από εκτέλεση κόρνερ, ο Ρουπ στη συνέχεια έδωσε την ασίστ  στον επερχόμενο Νταρίντα που ακολούθησε την φάση και στο τέλος ο Ιτούρμπε έβαλε με το πείσμα του ένα γκολ που δεν μπορούσαν με τίποτα αυτή τη φορά να το ακυρώσουν! Τι και αν ο Καμαρά που κυνήγησε λυσσαλέα το γκολ δεν κατάφερε να σκοράρει. Σήμερα φάνηκε ξεκάθαρα ότι το γκολ είναι αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας και όχι ενός σέντερ φορ, είτε αυτός λέγεται Καμαρά είτε λέγεται Γκρέι.

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΤΡΟΠΟ

Τέλος στο αρνητικό του σερί έβαλε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στην Κρήτη παίζοντας ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο και κερδίζοντας εύκολα τον ΟΦΗ με 3-0! Ρουπ, Νταρίντα και Ιτούρμπε(ναι μέτρησε!) τα 3 γκολ της αναμέτρησης σε ένα παιχνίδι όπου ο ΑΡΗΣ έβγαλε την αντίδραση που θέλαμε και έβαλε τις βάσεις για την αντεπίθεση του. Πλέον περιμένουμε την ομάδα να σταθεροποιήσει την απόδοση της, ντεφορμέ παίκτες να επανέλθουν και η ομάδα μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος να κάνει όσες περισσότερες ζημιές μπορεί σφραγίζοντας παράλληλα το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Πως τον χαμήλωσες έτσι τον ανεβασμένο ΟΦΗ ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Φοβάται να πέσει για ύπνο ο Ιτούρμπε απόψε …μην ξυπνήσει το πρωί και μάθει ότι του ακύρωσαν το γκολ!

ΥΓ2. Ένα γκολ και μια ασίστ η "αποτυχημένη" μεταγραφή της τελευταίας στιγμής.

Με μια βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό ολοκληρώθηκαν οι υποχρεώσεις του ΑΡΗ στο Final 8 του κυπέλλου Ελλάδος. Το κακό ξεκίνημα της 1^ης περιόδου αποδείχθηκε βαρίδιο στην προσπάθεια της ομάδας και παρά την φιλότιμη προσπάθεια στα επόμενα 3 δεκάλεπτα δεν μπορέσαμε ποτέ να μπούμε στο παιχνίδι. Ωστόσο και σήμερα ο ΑΡΗΣ έδειξε πολύ καλά στοιχεία και ότι πλέον έχει αποκτήσει και έναν χαρακτήρα που του επιτρέπει να αντιμετωπίζει ακόμη και τα πιο δύσκολα παιχνίδια με μεγάλη ωριμότητα.

ΤΟ ΑΓΧΩΜΕΝΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΤΟΥΣ ΨΗΛΟΥΣ

Πέρα από την δεδομένη διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες αλλά και τις σημαντικές απουσίες του ΑΡΗ μας εξαρχής υπήρχε ένα σημαντικό ερωτηματικό σχετικά με την αντιμετώπιση του Φάλ κάτω από το καλάθι. Εκεί ο ΑΡΗΣ δεν είχε απάντηση, ο Φάλ ήταν ανίκητος, ο Μπαρτζώκας ως έμπειρος προπονητής και αντιλαμβανόμενος τις δυνατότητες του ΑΡΗ τον άφησε μέσα στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και ο Ολυμπιακός πήρε τη νίκη πολύ πιο εύκολα από όσο θα περίμενε. Από την άλλη όμως δεν γίνεται να μην αναγνωρίσουμε την προσπάθεια των παικτών του Γιάννη Καστρίτη που ξεπερνώντας το αρχικό σοκ κατάφεραν να παίξουν καλό μπάσκετ και να κοντράρουν στα επόμενα 3 δεκάλεπτα τον Ολυμπιακό. Και μόνο το επιμέρους σκορ να κοιτάξει κανείς βγάζοντας το πρώτο δεκάλεπτο θα δει ότι ο ΑΡΗΣ έμεινε στο -13 πίσω από τον αντίπαλο του. Διαφορά που και αυτή διαμορφώθηκε κυρίως στο τελευταίο δεκάλεπτο όπου η κούραση και η χαλάρωση είχε κάνει την εμφάνιση της. Και όλα αυτά  σε ένα παιχνίδι όπου κάθε σφύριγμα με αμφιβολία ή αν προτιμάτε «κουκούτσι» με τεράστια ευκολία δινόταν εις βάρος της ομάδας μας.

ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Μπορεί το τελικό σκορ και ο αποκλεισμός να μας πληγώνει… αλλά ο Αρειανός το γνωρίζει το μπάσκετ και ακόμη και σε ένα παιχνίδι που εξελίχθηκε όπως εξελίχθηκε μπορεί να διακρίνει μια ομάδα που τα έδωσε όλα σε μια άνιση μάχη και δεν εγκατέλειψε ποτέ την προσπάθεια. Σίγουρα αυτή η μάχη δεν ήταν για εμάς αλλά ακόμη και στα δύσκολα αυτή η ομάδα σε πείθει ότι μέχρι το τέλος της σεζόν θα τα δώσει όλα για να μας προσφέρει χαρούμενες μπασκετικές στιγμές. Δεν ξενερώνουμε και συνεχίζουμε δυνατά περιμένοντας με ανυπομονησία το επόμενο ραντεβού μας στο θρυλικό Παλέ!

ΥΓ. Παράπονα έχει η Τσαρούχα από τον κόσμο του ΑΡΗ που την κράζει… Ας κάτσει να δει με τους συναδέλφους της που φόρτωσαν κάθε «ανθρώπινο λάθος» ή «κουκούτσι» από το καρπούζι της διαιτησίας που χωρίζεται στα 2 όπως μας έλεγαν κάποτε κάποιοι διαιτητοπατέρες. «Κουκούτσια» που σε καμία περίπτωση δεν τα έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός και σίγουρα δεν τα χρειάζεται και το δύσμοιρο όπως το κατάντησαν Ελληνικό μπάσκετ.

ΥΓ2. Συνέχεια στην παρωδία final 8 έχουμε και σήμερα με τον κόσμο να απουσιάζει. Ακούγοντας όμως ένα στέλεχος της ΚΑΕ(ας μην γράψουμε το όνομα για να μην θεωρηθούμε εμπαθείς) το μεσημέρι στο Yellow και τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων που ασχολούνται με το μπάσκετ, καταλαβαίνεις γιατί κάθε χρόνο καταλήγουμε στα Δύο Αοράκια, με τον ήλιο να χτυπάει τους παίκτες στο παρκέ αν τα παιχνίδια γίνονται μεσημέρι και τον κόσμο φυσικά να απουσιάζει. Όταν σταματήσει το μπάσκετ να είναι κρατικοδίαιτο ίσως τελικά υπάρξει ελπίδα.

Το ηλεκτροσοκ της απόλυσης του προπονητή ήταν αυτό ευελπιστούσαμε να αφυπνίσει τους παίκτες μας η εικόνα όμως ήρθε για να μας διαψεύσει πανηγυρικά. Τι και αν βρήκαμε το γκολ μόλις στο 10’ και ο Παναθηναϊκός έμοιαζε ακίνδυνος, τελικά ο ΑΡΗΣ μας βρήκε ξανά τον τρόπο να χάσει και να κεράσει για ακόμη μια φορά απογοήτευση όλους αυτούς που αψήφησαν το κρύο… τις πίκρες… και τις «κακές συγκυρίες» και βρέθηκαν σήμερα στο Κλ.Βικελίδης. Αποκαρδιωτική η εμφάνιση που γέμισε άπαντες με απαισιοδοξία ενόψει της συνέχειας και της μάχης που θα γίνει για το ευρωπαϊκό εισιτήριο.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΠΑΡΝΤΙΟΥ ΣΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΤΕΡΖΗ

Η αντικατάσταση του Πάρντιου με τον Τερζή, οι επιστροφές παικτών, οι νέες μεταγραφές, ο καλύτερος βαθμός ετοιμότητας(θεωρητικά) κάποιων παικτών και η ξαφνική απουσία του Μπράμπετς είχαν δημιουργήσει ένα κλίμα αλλαγής που αναμέναμε να αποτυπωθεί μέσα στο γήπεδο. Τελικά όπως φάνηκε από την ενδεκάδα το όλο επιθετικό πρόβλημα επικεντρώθηκε στο πρόσωπο του Γκρέι όπου έμεινε στον πάγκο. Οι χαμηλές πτήσεις των Ιτούρμπε και Ματέο Γκαρσία δεν πτόησαν κανέναν και ο ΑΡΗΣ κατέβηκε χωρίς ουσιαστικές αλλαγές σε ένα παιχνίδι όπου ήθελε τη νίκη πάση θυσία για βαθμολογικούς και ψυχολογικούς λόγους.

ΑΔΡΑΝΗΣ, ΣΤΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ

Απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που φαινόταν να ήθελε αλλά να μην μπορούσε ο ΑΡΗΣ μας είχε να παρατάξει ελάχιστα πράγματα. Σωστές τοποθετήσεις στο κέντρο, έναν μαχητικό Καμαρά που προβλημάτιζε τους αντιπάλους του όποτε η μπάλα ήταν στον αέρα και έναν Οντουμπάτζιο αφηνιασμένο να τρέχει παντού και να προσπαθεί να κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο. Από εκεί και πέρα όμως το απόλυτο χάος. Παίκτες διστακτικοί, στατικοί χωρίς την μπάλα που απλά την γυρόφερναν προς τα πίσω με κάθε ευκαιρία χωρίς κανένα πλάνο.

ΤΟΥ ΧΤΥΠΗΣΕ Η ΤΥΧΗ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ …ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΝΕΙΣ

Σε ένα παιχνίδι λαθών όπως είναι το ποδόσφαιρο η τύχη παίζει καθοριστικό ρόλο και στο 1-0 η τύχη ήταν με το μέρος μας. Ο πολύ καλός Οντουμπάτζιο κινήθηκε εξαιρετικά μέσα στην μεγάλη περιοχή του Παναθηναϊκού βρήκε το σουτ και η κόντρα στο πόδι του αμυντικού την έστειλε στα δίχτυα.  Ούτε στο δοκάρι, ούτε λίγο έξω, ούτε στην αγκαλιά κάποιου σουπερ-τερματοφύλακα όπως έχουμε δει σε τόσα παιχνίδια φέτος. Έλα όμως που δεν γίνεται να τα περιμένεις όλα από την τύχη… θέλει και ικανότητα. Ικανότητα σαν και αυτή που δεν έχει ο Καμαρά στο σκοράρισμα όπου μετά την ιδανική ασίστ του Οντουμπάτζιο μπορούσε εύκολα να κάνει το 2-0 ή έστω να προσπαθήσει με ένα πλασέ να βρει εστία μπας και κάποια κόντρα μας ευνοήσει ξανά! Και σαν να μην έφθανε αυτό ήρθε και η ισοφάριση στο 40’ από το πουθενά με μια μακρινή μπαλιά με την άμυνα μας να παρακολουθεί και να αντιδρά σπασμωδικά. Ο Μαντσίνι που ήταν ίσως ο κορυφαίος του Παναθηναϊκού μας πλήγωσε και δεν σπατάλησε την ασίστ του συμπαίκτη του. Ούτε όμως το 1-1 ήταν αρκετό για τον φετινό ΑΡΗ που ψάχνει πάντα έναν ξεχωριστό τρόπο για να απογοητεύσει τους φίλους του. Μια εκτέλεση κόρνερ λίγα λεπτά πριν το 90’ από τον ανύπαρκτο Παναθηναϊκό ήταν αρκετή για να πάρει μια περίεργη πορεία η μπάλα να αναπηδήσει εκνευριστικά ανάμεσα σε 2-3 παίκτες μας και να καταλήξει τελικά στα δίχτυα ολοκληρώνοντας την πικρή ανατροπή.

ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΛΟΓΙΚΗ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ

Κυριολεκτικά ο ΑΡΗΣ δεν ήξερε τι ήθελε σήμερα. Ήθελε να κερδίσει με 1-0 από την μια φάση που θα του έβγαινε; ήθελε να μην χάσει κυκλοφορόντας ανούσια την μπάλα στα μετόπισθεν; Πάντως να επιβληθεί του αντιπάλου και να πιέσει ψηλά ως γηπεδούχος που έχει ανάγκη τη νίκη βάλσαμο σίγουρα δεν ήθελε. Αλλιώς δεν υπάρχει εξήγηση για την διαφορετική(?) προσέγγιση του Τερζή. Κράτησε τον Γκρέι στον πάγκο, έβαλε τον ανέτοιμο Πάλμα μέσα, διατήρησε τους αναποτελεσματικούς Γκαρσία και Ιτούρμπε στο παιχνίδι και είχε και έναν Καμαρά να παλεύει στην κορυφή έχοντας στο μυαλό του την πάσα σε κάποιον επερχόμενο συμπαίκτη που θα κινούταν προς την αντίπαλη περιοχή.  Κάτι που δεν έγινε ούτε μια φορά σε όλο το παιχνίδι. Οπότε έχουμε τον Καμαρά που θέλει στηρίγματα και δεν τα βρίσκει, έχουμε τον Γκρέι  που πρέπει να τροφοδοτείται σωστά και δεν τροφοδοτείται και έχουμε πλέον και τον Λάζαρο σε έναν ρόλο που δεν κατάλαβε κανείς. Πάντως για να γεμίσει λίγο παραπάνω την περιοχή δεν μπήκε. Όσο για τα στημένα και την ευκολία με την οποία τα σπαταλάμε είναι να τραβάς τα μαλλιά σου. Τουλάχιστον επί Πάρντιου τακτικά η ομάδα ήταν σωστή και αυτό που της έλειπε ήταν η αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια. Πλέον και αυτό το κομμάτι φαίνεται να έχει χαθεί οριστικά και να βρισκόμαστε στο απόλυτο μηδέν.

Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΜΟ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ

Ο κατήφορος συνεχίστηκε για τον ΑΡΗ μας και σήμερα καταφέρνοντας να χάσει από έναν μέτριο Παναθηναϊκό που όμως ήθελε περισσότερο τη νίκη από εμάς όπως φάνηκε στο γήπεδο. Τι και αν για λίγο η τύχη μας χαμογέλασε στο σουτ του Οντουμπάτζιο και πήραμε το προβάδισμα κόντρα σε έναν αντίπαλο που δεν τρόμαζε… τελικά με 2 γκολ τεράστιας ποδοσφαιρικής αφέλειας έγινε η ανατροπή και η επιβεβαιώθηκε ότι η ομάδα είναι αγωνιστικά άρρωστη. Όπως φυσικά επιβεβαιώθηκε και ότι με «παυσίπονα» υπό την πίεση  μερίδας του κόσμου η γιατρειά δεν έρχεται. Και για όσους έσπευσαν να πουν ότι ο χρονιά τελείωσε με τον αποκλεισμό του κυπέλλου, πλέον υπάρχει ο στόχος της Ευρώπης που για να τον πετύχουμε θα πρέπει αυτή η εικόνα που είδαμε σήμερα να αλλάξει ριζικά.

ΥΓ. Δεν βλεπόταν η ομάδα μας σήμερα ...όπως μάλλον δεν βλεπόταν ούτε από το VAR το χέρι του Παλάσιος στην εκτέλεση φάουλ του Χριστοδουλόπουλου πριν το κόρνερ του 2ου γκολ.

Τις βάσεις για την 4αδα της τελικής κατάταξης έβαλε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα κερδίζοντας τον Απόλλων Πατρών με 74-82! Νότε, Μήτρου Λονγκ και Γκούντουιν σήκωσαν την ομάδα στις πλάτες τους ενώ και οι υπόλοιποι είχαν σημαντική συμβολή ώστε να έρθει αυτή η νίκη ακόμη πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό σκορ. Σε ένα ακόμη παιχνίδι όπου ο Καββαδάς απουσίαζε όπως και ο 6^ος ξένος της ομάδας είτε μιλάμε για τον μόνιμα τραυματία Πακ, τον Σανόγκο που αναρρώνει ή τον Πιούριφόι που δεν μπόρεσε λόγω μπαν να αποκτηθεί.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

Όπως και κόντρα στην ΑΕΚ έτσι και σήμερα ο ΑΡΗΣ μπήκε δυνατά κυρίως χάρη στον Νότε που ξεκίνησε φουριόζος σκοράροντας με κάθε τρόπο. Στην άμυνα είχαμε κάποια θέματα που επέτρεψε στον Απόλλων να μείνει κοντά αλλά από την αρχή ο ΑΡΗΣ έδειξε με τον τρόπο που έπαιζε ότι αυτός θα έχει τον πρώτο λόγο για τη νίκη.  Έστω και αγχωτική νίκη όπως φαινόταν με τον τρόπο που κυλούσε το παιχνίδι στο Α ημίχρονο.

ΕΔΕΙΞΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΣΤΟ Β ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΕΥΚΟΛΟ

Το ότι ο ΑΡΗΣ έχει βρει την χημεία του σαν ομάδα και μαζί τους τρόπους για να ξεπερνάει τα προβλήματα που του παρουσιάζονται φάνηκε σήμερα ξεκάθαρα στο Β ημίχρονο. Εκεί όπου δίπλα στους εντυπωσιακούς Νότε και Μήτρου Λόνγκ προστέθηκαν και οι Γκούντουιν, Χόχλερ, Τολιόπουλος και Χάγκινς με τον καθένα τους να πετυχαίνει σημαντικούς πόντους ή να βοηθάει με μια ασίστ, ένα επιθετικό ριμπάουντ ή μια εξαιρετική άμυνα. Κάπως έτσι χτίστηκε μια διψήφια διαφορά και μια εικόνα αγώνα με ξεκάθαρο φαβορί για τη νίκη όπως και έγινε!

ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΝΟΤΕ, ΑΠΙΘΑΝΟΣ ΜΗΤΡΟΥ ΛΟΝΓΚ, ΣΑΡΩΤΙΚΟΣ ΓΚΟΥΝΤΟΥΙΝ

Αν υπάρχει ένα παιχνίδι όπου ο ΑΡΗΣ μπορεί να κοκορεύεται ότι το κέρδισε από την επίθεση αυτό είναι το σημερινό στην Πάτρα! Ο Νότε σκόραρε με κάθε ευκαιρία ενώ ο Μήτρου Λόνγκ σούταρε με ποσοστά που ζήλεψαν οι εκτελεστές πέναλτι του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ των τελευταίων ετών. Το 5/5 έξω από τα 6.75 και οι συνολικά 19 πόντοι του Μήτρου Λόνγκ με 7 στα 9 σουτ αναμφίβολα είναι η καλύτερη του εμφάνιση με τα χρώματα του ΑΡΗ.  Τα 2 στα 2 τρίποντα του Χόχλερ έκοψε κάθε σκέψη των Πατρινών για ανατροπή ενώ η μπάσκετα ακόμη δεν έχει σταθεροποιηθεί από τα καρφώματα του Γκούντουιν.  Είναι ίσως από τις λίγες εμφανίσεις των τελευταίων ετών που ο ΑΡΗΣ πήρε τόσες βοήθειες από όλους τους ξένους του συνολικά. Και όλο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε για ακόμη μια φορά ότι είναι έργο Καστρίτη. Έργο ενός δουλευταρά προπονητή που έχει καταφέρει να δώσει μια ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα στην ομάδα του, πείθοντας τους παίκτες του να υπηρετήσουν το πλάνο του!

ΕΒΑΛΕ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΔΑ

Συνεχίζει να τρελαίνει κόσμο ο ΑΡΗΣ του Γ.Καστρίτη που όχι απλά έχει μάθε να ζει με τα προβλήματα του αλλά  έχει βρει και τον τρόπο να παίρνει τις νίκες εύκολα όπως έκανε σήμερα στην Πάτρα αλλά και κόντρα στην ΑΕΚ την προηγούμενη αγωνιστική. Ψυχρός εκτελεστής από τα 6.75 ο Μήτρου Λόνγκ, οδοστρωτήρας ο Γκούντουιν, ακόμη σκοράρει ο Νότε! Πλέον όσοι έδιναν προγνωστικά για τις ομάδες που θα βρεθούν στην 4αδα στην τελική κατάταξη της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτούν. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Συνεχίζει να τρελαίνει κόσμο ο ΑΡΗΣ του Γ.Κάστριτη που  για 2^η φορά φέτος κατάφερε να επικρατήσει της ΑΕΚ με 74-64 σε ένα παιχνίδι που προτού το τζάμπολ έμοιαζε πολύ πιο δύσκολο σε σχέση με τον τρόπο που εξελίχθηκε. Στην πράξη όμως είδαμε ξανά τους παίκτες μας να παλεύουν σαν λιοντάρια για 40’, να παίρνουν το προβάδισμα από το ξεκίνημα και να μην το χάνουν ποτέ. Μάλιστα ο τρόπος που εξελίχθηκε το 4^ο δεκάλεπτο φανέρωσε την ανωτερότητα της ομάδας μας σήμερα και έδωσε το έναυσμα για το πάρτι στις κατάμεστες κερκίδες του Παλέ!

ΤΟ ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ένα από τα «κλισέ» που επαναλαμβάνουμε στο PlanetARIS.gr στον σχολιασμό των αγώνων μπάσκετ είναι η σημασία των πρώτων λεπτών της αναμέτρησης στα παιχνίδια. Η αυτοπεποίθηση που χτίζει μια ομάδα όταν μπαίνει δυνατά και ξεκινάει καλά είναι παρακαταθήκη για όλο το υπόλοιπο παιχνίδι. Και αυτό ακριβώς παρακολουθήσαμε σήμερα με τον ΑΡΗ μας να ξεκινάει εκπληκτικά σε άμυνα και επίθεση, αναγκάζοντας την ΑΕΚ να ψάχνει τι από όλα πάει στραβά σε μια αναμέτρηση όπου ήταν το ξεκάθαρο φαβορί. Ο αποτελεσματικός Νετζήπογλου μαζί με τον πιο ώριμο από ποτέ Νότε έβαλαν τις βάσεις από την αρχή, με τον Γκούντουιν όσο κυλούσε ο χρόνος να ανεβάζει σημαντικά την απόδοση του.

Ο ΚΑΥΤΟΣ ΟΜΗΡΟΣ, Ο ΑΦΗΝΙΑΣΜΕΝΟΣ ΓΚΟΥΝΤΟΥΙΝ ΚΑΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΧΑΚΓΙΝΣ

Ο Νετζήπογλου το έδειξε στο ΣΕΦ ότι αρχίζει να αλλάξει τον τρόπο σκέψης τους και σήμερα κόντρα σε έναν πιο βατό αντίπαλο έβγαλε τον παίκτη που θέλουμε να βλέπουμε στο γήπεδο. Πέρα από την γνωστή καλή του άμυνα, αυτή τη φορά άφησε την διστακτικότητα του στην άκρη και φόρτωσε με 14 πόντους το αντίπαλο καλάθι στην πιο ολοκληρωμένη φετινή του εμφάνιση. Ο Γκούντουιν από την άλλη με την αστάθεια που τον χαρακτηρίζει ολόκληρη τη σεζόν σήμερα χωρίς να το πάρει σχεδόν κανείς χαμπάρι πραγματοποίησε μια διαστημική εμφάνιση με 16 πόντους, 19 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο και μόλις 2 λάθη κόντρα στους θηριώδεις ψηλούς της ΑΕΚ! Ο Χάγκινς από την άλλη αν και στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα δεν βγήκε μπροστά ιδιαίτερα στο σκοράρισμα όταν ο ΑΡΗΣ τον χρειαζόταν, στην 4^η περίοδο όπως και σε προηγούμενα παιχνίδια ήταν άλλος παίκτης. Κοντρόλαρε τον ρυθμό, σκόραρε όποτε χρειάστηκε και τροφοδότησε με μαεστρία τους συμπαίκτες του την κατάλληλη στιγμή. Όπως και κόντρα στον μπάογκ σε όλες τις τελευταίες επιθέσεις ζητούσε και κρατούσε την μπάλα μόνος του σκοτώνοντας κάθε σκέψη των αντιπάλων για αντίδραση.

Η ΑΤΣΑΛΕΝΙΑ ΑΜΥΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ

Σήμερα ιδίως στο ξεκίνημα μπήκαν κάμποσα μακρινά σουτ που έδωσαν μια ώθηση στην ομάδα. Αυτό όμως που έβαλε τον ΑΡΗ στη θέση του οδηγού και διέλυσε κάθε προσπάθεια ανάκαμψης της ΑΕΚ ήταν η άμυνα μας. Ακόμη και το ρίσκο του Καστρίτη με 4 γκάρντ που μας τρέλανε στην κερκίδα… στην πράξη μας βγήκε και ο ΑΡΗΣ όσο αγωνίσθηκε με μόλις 1 ψηλό κατάφερε να ανεβάσει την διαφορά. Σίγουρα και ο Καστρίτης κάνει τα λάθη του σε πολλά σημεία του αγώνα και πιθανόν και στην προετοιμασία του αγώνα(βλέποντας τον λάθος τρόπο αντιμετώπισης του Ξανθόπουλου και του Φλιώνη) αλλά από την στιγμή που έχει καταφέρει τους παίκτες του να θυσιάζονται για την ομάδα μέσα στο παιχνίδι όλα τα υπόλοιπα είναι ανούσιες λεπτομέρειες.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΧΕΙ, ΤΑΒΑΝΙ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ

Ότι και να πει κανείς για τον μπασκετικό ΑΡΗ είναι λίγο! Για 2^η φορά φέτος οι παίκτες του Γ.Καστρίτη υπέταξαν την ΑΕΚ με εμφατικό τρόπο παραμερίζοντας τα προβλήματα τραυματισμών και αδιαφορώντας για τα μπάτζετ και άλλα θεωρητικά. Μέσα στο γήπεδο αλώνιζαν τα λιοντάρια του Γ.Καστρίτη και στις κερκίδες οι εκστασιασμένοι πιστοί της πιο μπασκετικής ομάδας στην Ευρώπη! Όσο για τις δυνατότητες και το που μπορεί να φθάσει αυτός ο ΑΡΗΣ, είναι ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Ούτε τον τελευταίο Ιωνικό δεν κατάφερε να κερδίσει ο ΑΡΗΣ μας, γνωρίζοντας μάλιστα την ήττα με 1-0. Σε ένα παιχνίδι όπου είχε τον πρώτο λόγο, λίγες αλλά καλές ευκαιρίες που σπατάλησε ξανά και μια αρρωστημένη φοβική νοοτροπία στον τρόπο προσέγγισης του αγώνα που δείχνει ότι δεν οδηγεί πουθενά. Απογοήτευση στον κόσμο που περίμενε σε αυτό το παιχνίδι να ξεκινήσει η ανάκαμψη ενόψει των πλέιοφς.

Η ΓΝΩΣΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΦΛΟΓΙΣΤΙΑΣ

Με τις αλχημείες του Πάρντιου να συνεχίστηκαν και σήμερα λόγω των αρκετών τραυματισμών,  ανέτοιμων παικτών αλλά και τιμωρημένων  ο ΑΡΗΣ κατέβηκε απέναντι στον τελευταίο Ιωνικό με μοναδικό στόχο τη νίκη. Τον πρώτο λόγο τον είχε κόντρα στον κλεφτοπόλεμο του Ιωνικού αλλά η ουσία στο παιχνίδι του απουσίαζε ξανά. Ευκαιρίες σαν το σουτ του Οντουμπάτζιο μετά την ωραία «ασίστ» του Γκρέι, την σέντρα του Νταρίντα που δεν κατάφεραν να βρουν Γκρέι και Ιτούρμπε, το τετ α τετ του Γκρέι και το «ριμπάουντ» που σπατάλησε ο Ματέο Γκαρσία στη συνέχεια της φάσης είναι ιδανικές καταστάσεις για να σκοράρεις. Όταν δεν το κάνεις τότε κρέμεσαι από μια κακή στιγμή σαν αυτή του πέναλτι και γνωρίζεις την ήττα. Αν από την άλλη το γνωρίζεις σαν ομάδα ότι 3-4 καλές ευκαιρίες δεν σου φθάνουν για να βρεις δίχτυα ε τότε πρέπει να παίζεις κυριαρχικό ποδόσφαιρο και να σκυλιάζεις μέχρι να έρθει το γκολ. Αυτή η υπομονετική διαχείριση του παιχνιδιού με τη φλύαρη κατοχή δεν οδηγεί πουθενά. Και αν κάτι πρέπει να αλλάξει οπωσδήποτε είναι αυτό.

ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΜΠΑΤΖΕΤ ΚΑΙ ΤΟΥ ΡΟΣΤΕΡ

Αναμφίβολα οι τραυματισμοί και στο χρονικό σημείο που έχουν έρθει για αρκετούς παίκτες, έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην πορεία του φετινού ΑΡΗ. Όταν όμως φθάνεις στο σημείο να χάνεις και από τον τελευταίο Ιωνικό  τότε οι δικαιολογίες περισσεύουν. Η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες μεγάλη, όπως ακριβώς και η διαφορά στο μπάτζετ όπου απέναντι  στους 4 που βρίσκονται ψηλότερα στη βαθμολογία πάντα το αναφέρουμε και το λογαριάζουμε. Και αν για την διαχείριση του φετινού μπάτζετ ο Πάρντιου έχει την μικρότερη ευθύνη, για τη διαχείριση του ρόστερ έχει μεγάλη. ‘Όποια βελτίωση τακτικά είχε δείξει η ομάδα στα προηγούμενα παιχνίδια σήμερα κόντρα στον πιο αδύναμο αντίπαλο από όλους την πέταξε στα σκουπίδια και μαζί η όποια εμπιστοσύνη υπήρχε στο έργο του προπονητή. Όσο για τους παίκτες και κυρίως αυτούς που περιμένουμε να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα εκεί και αν η εμπιστοσύνη έχει πάει περίπατο.

ΕΠΙΑΣΕ ΠΑΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

Σαν να έπιασε «πάτο» ο ΑΡΗΣ στη φετινή περίοδο με την σημερινή του ήττα στη Νίκαια. Κόντρα στον τελευταίο Ιωνικό παρουσίασε το γνωστό του φλύαρο πρόσωπο, έχασε και πάλι τα άχαστα στις ελάχιστες ευκαιρίες που δημιούργησε και κατάφερε μάλιστα να χάσει από το πουθενά. Δύσκολα να δούμε κάτι χειρότερο από το σημερινό στη συνέχεια του πρωταθλήματος και αυτό είναι το μόνο ελπιδοφόρο μήνυμα της αποψινής απογοητευτικής βραδιάς.

ΥΓ. Όπως στην επιτυχία έτσι και στην αποτυχία όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης. Αν δεν εμπιστευτείς κάποια στιγμή έναν προπονητή,  να τον στηρίξεις με όλες σου τις δυνάμεις δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα και ο κύκλος των "χαμένων προπονητών" θα συνεχίζεται με τα ίδια αποτελέσματα.

Ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε από τη στυγερή δολοφονία του Άλκη Καμπανού και ακόμη οι περισσότεροι από εμάς δυσκολευόμαστε να το επεξεργαστούμε και να κατανοήσουμε πως είναι δυνατόν να έχει αφαιρεθεί μια νέα ψυχή με τέτοιο βάναυσο τρόπο από κάποια δίποδα τέρατα που ήθελαν να σπείρουν τον τρόμο με πρόσχημα την «λάθος απάντηση» στο ερώτημα  «τι ομάδα είσαι;» .  Ένα χρόνο μετά με τη δίκη των δολοφόνων να  έχει ξεκινήσει τα ερωτήματα, η απόγνωση, η αγανάκτηση και η αηδία ξεπερνάνε τα 12 τέρατα που κάθονται στο εδώλιο του κατηγορούμενου και επικεντρώνονται σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία και τους μηχανισμούς της που ανέχεται, συντηρεί και σε πολλές περιπτώσεις προάγει τέτοιας φύσης στυγερά εγκλήματα που δεν τα χωράει ο ανθρώπινος νους.

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Το νήμα της ζωής του Άλκη Καμπανού κόπηκε βίαια, ο χρόνος σταμάτησε για τον ίδιο, την οικογένεια του και τους οικείους του. Καμία απόφαση της δικαιοσύνης ή οποιαδήποτε άλλη δράση δεν μπορεί να αναιρέσει αυτό που έγινε. Ωστόσο η οργανωμένη Πολιτεία, οι λειτουργοί της δικαιοσύνης και ολόκληρη η κοινωνία θα πρέπει σύσσωμη να πει το ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ δείχνοντας μηδενική ανοχή απέναντι στους 12 δολοφόνους αλλά και στους ηθικούς αυτουργούς. Γιατί είναι βέβαιο ότι όπως κανένας γονιός δεν θέλει να ζήσει αυτό που βιώνουν οι γονείς του Άλκη κάπως έτσι κανένας γονιός δεν φέρνει το παιδί του στη ζωή για να γίνει στυγνός δολοφόνος. Και αν οι ίδιοι οι δολοφόνοι και ο περίγυρος τους αδυνατούν ή αρνούνται να το καταλάβουν είναι ευθύνη της ευνομούμενης χώρας που κατοικούμε να το κάνουν. Ήδη υπάρχουν αρκετά ερωτηματικά γύρω από το πως κινείται η δικαιοσύνη γύρω από αυτήν την υπόθεση αλλά από την στιγμή που δεν έχουμε το υπόβαθρο να γνωρίζουμε λεπτομέρειες γύρω από αυτές τις διαδικασίες θα αναμένουμε να δούμε πως θα εξελιχθεί. Αυτοί όμως που παίρνουν τις κρίσιμες αποφάσεις που αφορούν τις ζωές όλων μας ας αντιληφθούν ότι αν είχε αποδοθεί δικαιοσύνη για τα μαχαιρώματα στη Σουρωτή, τη δολοφονική επίθεση στις Σέρρες, την γκακστερική εκτέλεση του Τόσκο και σε πόσα ακόμη "περιστατικά" ίσως τώρα ο Άλκης να ζούσε.  Άλλο όμως η έκβαση της υπόθεσης και άλλο η βούληση της Πολιτείας γύρω από το θέμα της οπαδικής βίας και της βίας γενικότερα που ολοένα περικλείει και νεότερες ηλικίες με επικίνδυνους ρυθμούς. Μετά τον αρχικό ντόρο και το τσουβάλιασμα όλων των οπαδών-φιλάθλων παρατηρούμε μια αδράνεια και μια επιστροφή στη μίζερη «κανονικότητα» με τις αγέλες μικρών και μεγάλων συμμοριών να σουλατσάρουν εντός και εκτός γηπέδων, σχολείων, σε ήσυχες και ανήσυχες γειτονιές χωρίς να τρέχει τίποτα.  Η σύλληψη των δολοφόνων ήταν η αρχή, η απονομή δικαιοσύνης με τις πιο βαριές ποινές πρέπει να είναι η συνέχεια, η αλλαγή όμως στον τρόπο σκέψης της οργανωμένης κοινωνίας θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα. 

ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΑΡΗ

Όποιος θεωρεί ότι η δολοφονία του Άλκη έχει να κάνει μόνο με τον ΑΡΗ, τον ΠΑΟΚ και διάφορα οπαδικά θέματα μάλλον βολεύεται να κρύβεται πίσω από το δάχτυλο του αρνούμενος να αναλάβει δράση. Η ακραία βία είναι καθημερινό φαινόμενο και μια ματιά στα καθημερινά δελτία ειδήσεων είναι αρκετά για να καταλάβει κανείς σε τι σημείο έχει φθάσει η Ελληνική κοινωνία. Από τους ηθικούς αυτουργούς των δολοφόνων, τους «λειτουργούς της πολιτείας» που συγκαλύπτουν, αδιαφορούν, αδρανούν, τους υπόλοιπους φιλάθλους που ανέχονται να τσουβαλιάζονται και να μοιράζονται την κερκίδα με δολοφόνους και κάθε λογής καθάρματα είναι ευθύνη όλων μας να τους δείξουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε ένα τέλος σε όλον αυτόν τον παραλογισμό. Αρχίζοντας αλλάζοντας τον δικό μας τρόπο σκέψης και δείχνοντας την σωστή κατεύθυνση προς όλους τους μπερδεμένους που για δικούς τους λόγους ένα παιχνίδι, μια μπάλα καταλήγουν να τη βάφουν με αίμα. Υπόθεση όλων μας ανεξαιρέτως ιδιότητας, οπαδικής προτίμησης, ενασχόλησης ή μη με ομάδες κτλ. Είναι πρόβλημα ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας και είναι ευθύνη μας να το λύσουμε.

Η ΔΟΜΗ ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΛΚΗ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

Αν μέσα σε αυτή τη μαυρίλα που ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε από το βράδυ της 1^ης Φεβρουαρίου 2022  υπάρχει μια αχτίδα φωτός αυτή είναι η προσπάθεια κάποιων ανθρώπων που από την πρώτη στιγμή αντιλήφθηκαν την ευθύνη που έχουμε όλοι μας ανεξαιρέτως δίνοντας «μορφή» σε αυτή τη σκέψη και δημιουργώντας την Δομή εις το όνομα του Άλκη. Ένα χρόνο μετά η προσπάθεια αυτή όπως και οι ίδιοι τονίζουν μοιάζει να είναι ο σπόρος της αλλαγής. Αμέτρητες οι κινήσεις συμπαράστασης και οι δράσεις από άτομα εκτός του πυρήνα των φίλων του ΑΡΗ, εκτός της Θεσσαλονίκης, εκτός της χώρας. Δράσεις και συμβολικές ενέργειες με πρωταγωνιστές στις περισσότερες περιπτώσεις μικρά παιδιά και αυτό έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία. Αγκαλιάστε, στηρίξτε, γίνεται ένα με αυτή τη προσπάθεια μπας και κρατήσουμε την ελπίδα ζωντανή.  Μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα της Δομής www.inthenameofalkis.com  μπορεί να αποτελέσει την αρχή για να αλλάξεις και εσύ τον τρόπο που σκέφτεσαι και λειτουργείς σε αυτή την ελληνική κοινωνία.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΚΗ, ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ

Το “JUSTICE FOR ALKIS” και το “ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ” δεν είναι απλά κάποια σλόγκαν που με μια κοινοποίηση βοηθάμε να γίνουν πιο viral. Είναι ο στόχος και η ελπίδα όλων μας ώστε η κοινωνία στην οποία μεγαλώνουμε και φέρνουμε τα παιδιά μας να μην αφεθεί στις αρρωστημένες διαθέσεις μια μικρής μειοψηφίας. Ο τόπος και η ώρα έχει δοθεί. Στις 18.00, στον τόπο δολοφονίας του Άλκη, Νικ. Πλαστήρα με Άλκη Καμπανού (πρώην Θεοδ. Γαζή)  Έλα να ενώσεις τη φωνή σου μαζί μας, να βοηθήσεις ο σπόρος της αλλαγής να ανθίσει και το «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ» να γίνει επιτέλους πράξη.

ΥΓ. Ντροπή και θλίψη για όλους αυτούς που έναν χρόνο μετά εξακολουθούν πεισματικά να αρνούνται να αναγνωρίσουν τις ευθύνες τους και να συνδράμουν ώστε να έρθει γρηγορότερα η αλλαγή.