Νέα απώλεια βαθμών για την αγαπημένη μας ομάδα που δεν τα κατάφερε ούτε με αντίπαλο τον ΟΦΗ. Η αδυναμία του να μετουσιώσει τις ευκαιρίες του σε γκολ και παράλληλα να διατηρήσει το μηδέν παθητικό για ακόμη ένα παιχνίδι ήταν οι βασικοί λόγοι που χάθηκαν έτσι απλά  2 βαθμοί κόντρα σε έναν μετριότατο αντίπαλο. Εκπληκτικό το γκολ της ισοφάρισης του Γκρέι που όμως έχασε και άλλες σημαντικές ευκαιρίες. Μοιραίος παίκτης ο Καμάτσο που δεν βρήκε στόχο σε σχεδόν άδεια εστία λίγα λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα.

ΕΙΧΕ ΚΑΛΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΙΕΣΤΙΚΟΣ

Σαφώς καλύτερα σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια πατούσε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα που με τον Μανού Γκαρθία πίσω από τον Γκρέι αλλά και τα 2 μπακ να συμμετέχουν αρκετά στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδος κυκλοφορούσε την μπάλα γρήγορα και ορθολογικά. Ωστόσο όλη αυτή η εικόνα όχι μόνο δεν μεταφράστηκε σε γκολ αλλά ούτε καν σε πίεση για τον ΟΦΗ μιας και όλες οι τελικές μας προσπάθειες ήταν βεβιασμένες και δεν πλησίαζαν καν στον στόχο. Το ωραίο γκολ του Ματέο Γκαρσία μετά από την γνωστή χρονοβόρα διαβούλευση ακυρώθηκε ως οριακό οφσάιντ με τις γραμμές να τοποθετούνται με άκρως «εξυγιαντικό» τρόπο.

ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Με τον ΟΦΗ να παραχωρεί την κατοχή όπως εξαρχής αναμέναμε το μυαλό όλων ήταν στο γκολ όπως ήταν λογικό. Έλα όμως που φέτος ο ΑΡΗΣ δεν έχει καταφέρει να κρατήσει σε ούτε ένα παιχνίδι το 0 στην άμυνα και δυστυχώς το επανέλαβε και σήμερα. Μια αδράνεια της άμυνας στην αντεπίθεση του ΟΦΗ ήταν αρκετή για να γίνει η ζημιά και να κυνηγάμε την ανατροπή του σκορ για ακόμη μια φορά. Παρόλο που σε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα μόλις μια φορά νιώσαμε να απειλούμαστε.

ΞΥΠΝΗΣΕ, ΙΣΟΦΑΡΙΣΕ ΑΛΛΑ ΩΣ ΕΚΕΙ

Κόντρα στη ροή του αγώνα ο ΟΦΗ κατάφερε να προηγηθεί στο σκορ και στο αμέσως χρονικό διάστημα είδαμε τον ΑΡΗ που γουστάρουμε μέσα στο γήπεδο, να κυνηγάει λυσσαλέα την ισοφάριση. Ισοφάριση που δεν προέκυψε από κάποια  ορθολογική προσπάθεια αλλά από μια απίθανη έμπνευση του Γκρέι που κατάφερε με ένα ανάποδο γύρισμα έχοντας πλάτη στην εστία να τη στείλει στα δίχτυα.  Εκστασιασμένος ο ΑΡΗΣ από την ισοφάριση συνέχισσε να κυνηγάει και το δεύτερο γκολ χωρίς όμως να καταφέρνει να ολοκληρώσει τις προσπάθειες του. Αστοχία, επιπόλαιες πάσες και ατυχία ήταν ότι είχαμε να επιδείξουμε μέχρι τη λήξη της αναμέτρησης. Αποκορύφωμα της αστοχίας η φάση του Καμάτσο λίγο πριν το 90’.

ΑΙΣΘΗΤΑ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Αρχίζει και φαίνεται πλέον η δουλειά του Πάρντιου στην ομάδα με τις λεπτομέρειες όμως που κάνουν την διαφορά και δίνουν βαθμούς να απουσιάζουν. Εκεί βέβαια είναι και το ατομικό ταλέντο και η συγκέντρωση που έχει ο κάθε παίκτης ξεχωριστά. Όπως ο Γκρέι με προσωπική ενέργεια έφερε το παιχνίδι στα ίσα έτσι ακριβώς σπατάλησε άλλες 2-3 καλές ευκαιρίες. Ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που εκτός του Καμάτσο στο φινάλε, οι Μαντσίνι, Γκαρσία, Γκαρθία και ο Οντουμπάτζιο βρέθηκαν σε θέση για να σκοράρουν χωρίς επιτυχία. Εκεί ο προπονητής δεν μπορεί να κάνει κάτι παρά μόνο να ζητήσει από τους παίκτες του να είναι πιο ψύχραιμοι και πιο συγκεντρωμένοι. Κάτι ανάλογο ισχύει και για την άμυνα όπου και εκεί η μια στιγμή αδράνειας γκρεμίζει την όλη προσπάθεια σε ένα παιχνίδι που δεν κινδυνεύεις. Από την άλλη τα στημένα είναι κάτι που πρέπει να δουλευτούν με τον προπονητή μιας και ο τρόπος που τα σπαταλάμε έχει κουράσει.

ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΡΕΧΕΙ

Αν αυτή ήταν η εικόνα μας τις πρώτες αγωνιστικές τότε όλα θα είχαν μια λογική εξήγηση και θα μιλούσαμε για πίστωση χρόνου. Όταν όμως πλησιάζουμε στο φινάλε του πρώτου γύρου με την διαφορά από τις πρώτες θέσεις να έχει φθάσει σε διψήφια νούμερα τότε μιλάμε για μια χρονιά που παλεύουμε για να σώσουμε ότι μπορεί να σωθεί.  Το αν αξίζαμε τη νίκη σήμερα κόντρα στον ΟΦΗ δεν λέει και κάτι… Η ομάδα χρειάζεται βαθμούς και αν δεν μπορεί να τους κερδίσει σε παιχνίδια σαν το σημερινό τότε σύντομα θα αρχίσουμε τους υπολογισμούς και να ψάχνουμε για θαύματα ώστε να σώσουμε ότι σώνεται.

ΥΓ. Αυτή η ιστορία με τις γραμμές του οφσάιντ που μια ώρα παλεύουν οι «επιστήμονες» του VAR να τοποθετήσουν για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα έχει κουράσει…

4 παιχνίδια απομένουν για την ολοκλήρωση του Α’ γύρου και την μεγάλη διακοπή ελέω μουντιάλ με τον ΑΡΗ μας να έχει την ευκαιρία να «ρεφάρει» κατά κάποιο τρόπο την έως τώρα μέτρια πορεία του. Απέναντι σε ΟΦΗ, Ατρόμητο, Λαμία και Γιάννενα ο ΑΡΗΣ πρέπει πάση θυσία να πάρει το απόλυτο των βαθμών. Πέρα από την απαιτούμενη βελτίωση θα πρέπει και πνευματικά η ομάδα να γίνει πιο κυνική στοχεύοντας περισσότερο στο τελικό αποτέλεσμα. Έτσι μόνο θα μαζέψει τους απαραίτητους βαθμούς ώστε να μπορέσει στη συνέχεια να θέσει τους όποιους στόχους.

Ο ΠΑΡΝΤΙΟΥ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΙ ΛΥΣΕΙΣ

Σε αντίθεση με τον ερχομό του Μπούργος που μιλούσαμε για το «μαγικό ραβδάκι» και τους 12 βαθμούς σε 2 αγώνες για να αναδείξουμε το μέγεθος της επίδρασης του νέου προπονητή μας, η παρουσία του Πάρντιου δεν έχει συνοδευτεί με κοσμογονικές αλλαγές στην ομάδα και μια εντυπωσιακή βελτίωση της ομάδας όπως θα θέλαμε. Από την άλλη όμως μπορείς να διακρίνεις κάποια θετικά στοιχεία και κάποια μικρά κομμάτια που ένα ένα φαίνεται να συμπληρώνουν σωστά το παζλ. Πλέον ο Πάρντιου δεν δοκιμάζει απλά διάφορες αλχημείες αλλά έχει και περισσότερα όπλα στην φαρέτρα του με πρώτο και καλύτερο τον Ετεμπό. Ένας παίκτης με σημαντική επίδραση στην ομάδα που δείχνει ικανός να κάνει την διαφορά στον χώρο του κέντρου. Ενώ και οι Ενκολού και Ζερβίνιο όπως και οι Καμάτσο και Γκαρσία είναι άλλοι 4 παίκτες με αναβαθμισμένο ρόλο στην «εποχή Πάρντιου». Αυτό που απομένει είναι να φανεί αν θα υπάρχει συνέχεια στη βελτιωμένη εικόνα που είδαμε κυρίως απέναντι στον Παναθηναϊκό.

ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Η έως τώρα βαθμολογική συγκομιδή μας δεν είναι η αναμενόμενη. Οι απώλειες βαθμών απέναντι σε ΑΕΚ και μπάογκ εντός έδρας ήταν σημαντικές  και θα πρέπει κάπως να καλυφθούν. Για αυτό και στα 4 εναπομείναντα παιχνίδια αυτό που έχει σημασία είναι οι 12 βαθμοί και τίποτα άλλο. Είτε έρθουν οι νίκες με καλές εμφανίσεις είτε με κόπο και με βάσανο το ταμείο στο τέλος θα πρέπει να λέει 12 βαθμοί. Στη συνέχεια θα υπάρχει ο χρόνος να επανέλθει ο Ντουκουρέ, να ξαναβρεί καλό αγωνιστικό ρυθμό ο Μπράμπετς και ο Μαντσίνι αλλά και να γίνουν κάποιες βελτιωτικές κινήσεις στην χειμερινή μεταγραφική περίοδο. Αν όμως υπάρχουν απώλειες τότε ο ΑΡΗΣ θα πορευτεί το υπόλοιπο της αγωνιστικής σεζόν να κυνηγάει μια ανατροπή μέχρι το τέλος των πλέιοφς.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΟΦΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΡΧΗ

Σε αυτή την επανεκκίνηση που επιδιώκει ο ΑΡΗΣ το ξεκίνημα είναι και το πιο σημαντικό. Ο ΟΦΗ είναι μια ομάδα που δεν έχει ξεκινήσει καθόλου καλά και είναι αποκλειστικά στο δικό μας χέρι να φροντίσουμε να παραμείνει έτσι. Πέρα από το μεγάλο «θέλω» της νίκης, υπάρχει διαφορά ποιότητας αλλά και το σταθερά γεμάτο Κλ.Βικελίδης που μπορεί να δώσει την ώθηση στην ομάδα για να φθάσει στο 4 στα 4. Απαιτείται σοβαρότητα, προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο του Πάρντιου αλλά και μια προσπάθεια παραπάνω από κάθε παίκτη ξεχωριστά σε ατομικό επίπεδο ώστε ο ΑΡΗΣ να βρει τον δρόμο του. Μαζεύεις τους απαραίτητους βαθμούς και κοιτάς τη συνέχεια με διαφορετικό μάτι.

ΥΓ. Ώρες ώρες η εσωστρέφεια που χαρακτηρίζει την ομάδα μας και τον κόσμο της κρίνεται απαραίτητη. Όσο περισσότερο ασχολείσαι πέρα του ΑΡΗ, συνολικά με το μίζερο ελληνικό πρωτάθλημα με την απίστευτη αθλητική δικαιοσύνη που τιμωρεί με το έτσι θέλω τον Ζερβίνιο, τον Μπέο που ανοίγει τις πόρτες(και όχι μόνο) κατά το δοκούν και τη συντονισμένη προσπάθεια για το «τέλος» των ξένων διαιτητών το μόνο που πετυχαίνεις είναι να ξενερώνεις και να τρελαίνεσαι…

Απόλυτος κυρίαρχος ο ΑΡΗΣ στο κλειστό των Άνω Λιοσίων  μετέτρεψε το ντέρμπι με την ΑΕΚ σε παράσταση για έναν ρόλο! Συγκεντρωμένος από την αρχή, παθιασμένος για 40’ και τέρας ψυχραιμίας όποτε η ΑΕΚ σκέφθηκε  ότι μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι. Οδοστρωτήρας ο Γκούντγουιν, εκρηκτικός ο Χόχλερ, «ηλεκτρονικός εγκέφαλος» ο Χάγκινς, ανέλπιστα καλοί οι Νετζήπογλου και Φίλιος σε μια εμφάνιση που σκόρπισε χαμόγελα και αισιοδοξία!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΕΜΠΟ

Διαβασμένος και απόλυτα προσηλωμένος στο πλάνο του παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας από το ξεκίνημα του αγώνα συνεχίζοντας με αυτόν τον ρυθμό μέχρι και τη λήξη του αγώνα. Σωστά στημένος, με καλές αλληλοκαλύψεις αλλά και πολλές λύσεις στην επίθεση ξάφνιασε την ΑΕΚ από νωρίς και την βύθισε στο άγχος μιας ήττας που πριν το τζάμπολ είχε κυκλώσει ως σίγουρη νίκη. Όσο κυλούσε ο χρόνος οι παίκτες της ΑΕΚ έκαναν φθηνά λάθη και κακές επιλογές στην επίθεση την ίδια στιγμή που οι παίκτες του Γ.Καστρίτη παρέμεναν πιστοί στο πλάνο τους.  Η διαφορά έφθασε στο +17 για την αγαπημένη μας ομάδα και αν στο Β ημίχρονο οι διαιτητές δεν κατάπιναν την σφυρίχτρα τους σε μπόλικες περιπτώσεις φάουλ κάτω από το καλάθι θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει ακόμη πιο εύκολα.

ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΜΑΕΣΤΡΟ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ

Μπορεί ο Γκούντγουιν λογικά να κερδίσει το βραβείο του MVP της αναμέτρησης αλλά αν το δεις συνολικά το παιχνίδι δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις έναν παίκτη  σήμερα. Ο εκρηκτικός Χόχλερ και ο Νετζήπογλου έδειξαν στην αρχή τον δρόμο προς τη νίκη και στη συνέχεια οι υπόλοιποι ακλούθησαν. Η μυαλωμένη(αυτή τη φορά) άμυνα έκανε τη δουλειά τόσο με τα κλεψίματα όσο και με τα πολλά κλεψίματα.  Ο Χάγκινς οργανωτικά ήταν άψογος ενώ επιθετικά όποτε η ομάδα έδειχνε να κολλάει έδινε λύσεις. Ο Φίλιος ερχόμενος από τον πάγκο όχι μόνο απλά κάλυψε το κενό του απόντα Τολιόπουλο αλλά κοντρόλαρε τον ρυθμό του παιχνιδιού, έπαιξε σωστή άμυνα και έδωσε πολύτιμους πόντους στην ομάδα.  Ο Νετζήπογλου ιδίως στο Α’ ημίχρονο θύμισε τον παίκτη που θαυμάσαμε φέτος δείχνοντας ότι τα προηγούμενα παιχνίδια ήταν απλά «αναγνωριστικά».   Στον πάγκο ο Γιάννης Καστρίτης διαχειρίστηκε εξαιρετικά το ρόστερ του πηγαίνοντας σε ένα ροτέισον 7 παικτών χωρίς να ρισκάρει τη συνοχή της ομάδος με παίκτες που δεν ταίριαζαν στη σημερινή αναμέτρηση προσέχοντας ακόμη και τα φάουλ που λίγο έλειψε να γίνει μείζον πρόβλημα. Μοναδική παραφωνία ο Νότε που πέρα από την αστοχία του έχασε 2-3 εύκολες προσπάθειες και έκανε και μερικά «φθηνά» λάθη.

ΜΑΣ ΕΠΑΝΕΦΕΡΑΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ

Μετά τις εμφανίσεις(και ήττες) από τον μπαογκ και τον Ολυμπιακό αντίστοιχα δεν είχαμε κρύψει τις αμφιβολίες μας για το τι μπορεί να πετύχει ο φετινός ΑΡΗΣ με τις δεδομένες συνθήκες. Δεν υπάρχει όμως πιο ωραίο συναίσθημα από το να σε διαψεύδει η ομάδα σου και την απαισιοδοξία των προηγούμενων ημερών να την μετατρέπει σε ένα τεράστιο χαμόγελο και περίσσια αισιοδοξία για τη συνέχεια! Αυτό ακριβώς πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας με την επιβλητική του εμφάνιση απέναντι στην ΑΕΚ που δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο του αγώνα να διεκδικήσει τη νίκη. Μας έφτιαξε για τα καλά ο ΑΡΗΣ μας, μας ζέστανε και για την αυριανή ημέρα για να «κλειδώσουμε» ένα υπέροχο κιτρινόμαυρο Σαββατοκύριακο! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Σε παιχνίδια σαν το σημερινό καταλαβαίνεις ότι άλλο η  κακή διαιτησία και άλλο διαιτησία σε εντεταλμένη αποστολή.  Πολλά τα σφαλτσοσφυρίγματα  εκατέρωθεν.

Αν το γεγονός ότι αντιμετώπιζε ο ΑΡΗΣ ίσως την πιο φορμαρισμένη αυτή τη στιγμή ομάδα στην Ευρώπη είναι για κάποιον αρκετό  ώστε να μην υπάρξει περαιτέρω σχολιασμός για το σημερινό παιχνίδι τότε καλό είναι να μην μπει στον κόπο να διαβάσει τη συνέχεια… Άλλωστε «ύμνοι» για τη διοίκηση που αύξησε το μπάτζετ, τα ρούκις-λαβράκια ξένους, τον προπονητή που ξεψαχνίζει την αγορά για το τριάρι που θα κάνει τη διαφορά ώστε ο ΑΡΗΣ να είναι έτοιμος για κάποια κρίσιμα(?) παιχνίδια που θα δώσει  κτλ κτλ υπάρχουν πολλοί.  Εδώ όμως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τους αγώνες πέρα από το τελικό αποτέλεσμα και την θεωρία των μπάτζετ και σε συνέχεια της εμφάνισης στη Πυλαία ο ΑΡΗΣ και σήμερα πλήγωσε με την εικόνα του όσους έκαναν τον κόπο να τον παρακολουθήσουν. Και αυτό δύσκολα μπορεί να μείνει ασχολίαστο.

ΣΑΝ ΠΑΡΕΑ ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΤΗΚΕ 5’ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Σε ρελαντί ρυθμούς κατέβηκε ο Ολυμπιακός σήμερα και αυτό δεν φάνηκε μόνο από τους παίκτες που ξεκούρασε ο Μπαρτζώκας αλλά και από την ένταση που είχαν στο παιχνίδι τους οι αντίπαλοι μας. Ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ δεν μπόρεσε να πείσει  ούτε για μια στιγμή ότι είχε προετοιμαστεί για τη συγκεκριμένη αναμέτρηση, τις προηγούμενες ημέρες γινόντουσαν προπονήσεις και υπήρχε κάποιο αγωνιστικό πλάνο. Τα μακρινά σουτ απελπισίας του πρώτου δεκαλέπτου που βρήκαν στόχο ήταν απλά το προμήνυμα για το ναυάγιο που θα ακολουθούσε. Καμία συνοχή, καμία συγκέντρωση, καμία ορθολογική σκέψη παρά μια συνεχή προσπάθεια που δεν οδηγούσε πουθενά. Λάθη επι λαθών και ένας εκνευριστικός δισταγμός στην επίθεση από την πλειοψηφία των παικτών. Προφανώς για χάρη της εισαγωγής θα πρέπει οι «καλοθελητές» να μην σχολιάσουν τα 19 παιδικά λάθη και το 35% στις ελεύθερες βολές(5/14). Μια τραγική εικόνα που προσβάλλει πρώτα από όλους τον Γ.Καστρίτη και στη συνέχεια τους παίκτες του.

ΣΤΕΡΕΥΕΙ Η ΠΙΣΤΩΣΗ ΧΡΟΝΟΥ

«Κυκλωμένα» ως ήττες ήταν εξαρχής τα πρώτα 4 παιχνίδια(ναι και αυτό της Πυλαίας) και από την στιγμή που έγινε και η έκπληξη της πρεμιέρας όλα καλά. Καμία βιασύνη να επιλεγεί ο 6^ος «κομβικός» ξένος κανένα άγχος για τον χρόνο που χρειάζονται οι νεοφερμένοι παίκτες στην Ευρώπη για να προσαρμοστούν. Έλα όμως που το «άλλοθι» του δύσκολου προγράμματος θα δώσει τη θέση του στα «πρέπει» της νίκης κόντρα σε πιο εύκολους αντιπάλους. Εκεί προφανώς θα γυρίσει κάποιος μαγικός διακόπτης. Οι άπειροι θα γίνουν έμπειροι, τα συστήματα που δεν έχουμε δει καν ακόμη θα εφαρμόζονται άψογα και οι ρόλοι θα έχουν κατανεμηθεί όπως πρέπει.  Κάπως έτσι φαίνεται να πορεύονται όλοι στον μπασκετικό ΑΡΗ…

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ

Σε ένα κλίμα ηρεμίας και εφησυχασμού ο μπασκετικός ΑΡΗΣ δίνοντας συνέχεια στην κακή εμφάνιση της Πυλαίας γνώρισε εύκολα την ήττα από τον φορμαρισμένο Ολυμπιακό. Αναμενόμενο το  αποτέλεσμα θα πει κανείς… όχι όμως και η εμφάνιση της ομάδος. Στο 4^ο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς ανεξαρτήτως του αντίπαλο οφείλεις να δείξεις κάποια ίχνη βελτίωσης, περιορίζοντας τα παιδικά λάθη και δείχνοντας μια στοιχειώδη ψυχραιμία-ευστοχία έστω στις βολές. Καλή η αισιοδοξία ότι στα «βατά παιχνίδια» η ομάδα θα είναι έτοιμη αλλά ας  μην ξεχνάμε ότι στην Basket League των 12 ομάδων ένα «στραβό» αποτέλεσμα μπορεί να σε χαντακώσει.

ΥΓ. Φιλότιμη η περσινή προσπάθεια δεν το αμφισβητεί κανείς. Το να την αναδεικνύεις  όμως σε «οδηγό» και για την φετινή αδιαφορώντας για το ότι τερμάτισες   7^ος  είναι επικίνδυνο.

Με άδεια χέρια επιστρέφει ο ΑΡΗΣ μας στη Θεσσαλονίκη μη καταφέρνοντας να εξαργυρώσει έστω με τον βαθμό της ισοπαλίας την σημερινή του εμφάνιση. Εμφανώς βελτιωμένος μεσοαμυντικά, με ελάχιστα λάθη αλλά ένα από αυτά στη φάση του γκολ να το πληρώνει. Από τους κορυφαίους του γηπέδου ο Ετέμπο που δείχνει ότι μπορεί να αποτελέσει μια αξιόπιστη λύση στο «κενό» του κέντρου που υπάρχει από την αρχή της χρονιάς.

ΕΠΙΑΣΑΝ ΟΙ ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΝΤΙΟΥ

Δύσκολα να υπήρχε φίλος της ομάδος που να μπορούσε να είχε να προβλέψει τις 11 επιλογές του Πάρντιου για το αποψινό παιχνίδι. Ζερβίνιο και πάλι στην κορυφή, ο «γιουχαρισμένος» Νταμπό πάλι μέσα, Ιτούρμπε και Γκαρσία μέσα,  ενώ η χρησιμοποίηση ως δεξί εξτρέμ του Εμπακατά(ο Οντουμπάτζιο έπαιξε μπακ) ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη. Και όμως αυτό το σχήμα σε μεγάλο βαθμό απέδωσε. Ο ΑΡΗΣ είχε ταχύτητα, κάλυπτε και πίεζε σωστά ενώ ταυτόχρονα είχε σχετικά μια καλή κυκλοφορία της μπάλας. Μια κυκλοφορία της μπάλας που δυστυχώς στην φάση του Ιτούρμπε ξεχάστηκε… και δεν δόθηκε η πάσα μισό γκολ στον Ζερβίνιο. Μια εικόνα συμπαγής και ψύχραιμης ομάδας απέναντι σε έναν ψυχωμένο Παναθηναϊκό που έτρεχε αδιάκοπα παίζοντας σε υψηλή ένταση από το σφύριγμα της σέντρας.

ΞΕΧΑΣΤΗΚΕ Ο ΠΑΡΝΤΙΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΧΑΛΑΣΑΝ ΟΛΑ

Με αυτό το στιβαρό πρόσωπο που έδειχνε ο ΑΡΗΣ μας όσο και αν το πάλευε ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να δημιουργήσει τις φάσεις που ήθελε. Μπαίνοντας όμως στο Β ημίχρονο και πλησιάζοντας προς το 60’ η ομάδα άρχισε να μοιάζει στάσιμη σε ένα παθητικό μοτίβο που δεν εξυπηρετούσε κάποια κατάσταση. Αντιθέτως έδινε μια ψυχολογική ώθηση στον Παναθηναϊκό να προσπαθήσει παραπάνω. Σε εκείνο το σημείο ο Πάρντιου έριξε τον Γκρέι και τον Πάλμα για να τονώσει την επίθεση χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο Γκρέι ήταν αδικαιολόγητα νωθρός ενώ ο Πάλμα αν και είχε διάθεση ήταν αναποτελεσματικός στις επιλογές του. Και αν και φαινόταν ότι έλειπε αυτή η καλή πάσα του Μάνου Γκαρθία τελικά ο προπονητής μας έριξε μέσα τους Ντιόπ και Πίρσμαν εγκαταλείποντας κατά κάποιον τρόπο την προσπάθεια για τη νίκη. Το γκολ στο 92’ ήταν άλλο ένα από αυτά τα ανόητα λάθη της άμυνας μας. Τόσο στην φάση του αχρείαστου φάουλ από όπου ξεκίνησε το γκολ αλλά και στην άμυνα που δεν έδειξε σωστά αντανακλαστικά. Η ανόητη κόκκινη του Πάλμα επιβεβαίωσε ότι στο τέλος η συγκέντρωση είχε χαθεί.

ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ

Πίκρα για την ήττα υπάρχει αναμφίβολα. Στην κατάσταση όμως που βρίσκεται η ομάδα είμαστε αναγκασμένοι να εστιάσουμε στα θετικά της σημερινής μας εμφάνισης. Είχαμε πει και πριν την αναμέτρηση  ότι στόχος του ΑΡΗ πλέον πρέπει να είναι η βελτίωση. Βελτίωση που σήμερα είδαμε σε μεγάλο βαθμό χάρη στον πολύ καλό Ετέμπο.  Ο Ετέμπο δείχνει ένα ολοκληρωμένο αμυντικό χαφ που όσο θα βρίσκει ρυθμό θα γίνεται ακόμη καλύτερος. Ο Ματέο Γκαρσία αρχίζει να βρίσκει ξανά ρόλο στην ομάδα ύστερα από καιρό. Όπως και ο Μαζικού που στις πρώτες του εμφανίσεις του δεν έπειθε.  Ο Ενκολού πατάει ολοένα και καλύτερα στον χώρο ευθύνης του ενισχύοντας περισσότερο την «άποψη» ότι οδηγούμαστε σε δίδυμο Ενκολού-Μπράμπετς στο κέντρο της άμυνας. Τέλος η έμπνευση του Πάρντιου με τον Εμπακατά όπως και οι υπόλοιπες «περίεργες» επιλογές στο αρχικό σχήμα απέδωσαν σε μεγάλο βαθμό και αυτό δείχνει ότι ο προπονητής μας πλέον  γνωρίζει καλύτερα τους παίκτες του και αντιλαμβάνεται περισσότερο το τι μπορεί να πάρει από τον καθένα τους. Βέβαια στο πλαίσιο των «δοκιμών» θα πρέπει οπωσδήποτε να βρει ρόλο για τον Μάνου Γκαρθία μιας και θα είναι αμαρτία ο συγκεκριμένος παίκτης να χαντακωθεί στον πάγκο.

ΞΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ

Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Παναθηναϊκό λυγίζοντας λίγα λεπτά πριν τη λήξη με ένα φθηνό γκολ. Αισθητά βελτιωμένος μεσοαμυντικά αλλά αρκετά διστακτικός μεσοεπιθετικά σε ένα παιχνίδι που με λίγο περισσότερη συγκέντρωση θα μπορούσε και να το κερδίσει. Έπιασαν τόπο οι αλχημείες του Πάρντιου σήμερα με τον ΑΡΗ μας να είναι άκρως ανταγωνιστικός μέχρι να ξεμείνει από δυνάμεις και ουσιαστικές λύσεις από τον πάγκο. Πλέον με ένα πιο βατό πρόγραμμα να ακολουθεί ο ΑΡΗΣ οφείλει πέρα από το να βελτιώνεται να μαζεύει και βαθμούς.

Τα αγωνιστικά προβλήματα σταματημό δεν έχουν για την ομάδα μας που μετά τους σημαντικούς τραυματισμούς των Ντουκουρέ και Μπράμπετς μέτρησε άλλες 2 απουσίες(Καμάτσο και Μαντσίνι) μετά το παιχνίδι με τον Ιωνικό. Κάπως έτσι συνεχίζεται η καθημερινή προσπάθεια του Άλαν Πάρντιου και των παικτών του ώστε να παρουσιάσουν μέσα στο γήπεδο ένα καλύτερο πρόσωπο. Ένα πρόσωπο αντάξιο της ποιότητας που έχει το ρόστερ αλλά και των προσδοκιών μας.

ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΑΠΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Όταν μέσα στο κατακαλόκαιρο παίρνουμε μάτι κανα φιλικό και γινόμαστε αισιόδοξοι αυτό δεν οφείλεται στο ότι η ομάδα μαγεύει με το παιχνίδι της αλλά στο ότι σου δείχνει κάποια θετικά στοιχεία που με την απαραίτητη βελτίωση μπορούν να οδηγήσουν σε κάτι εξαιρετικό. Έστω με λίγη καθυστέρηση ο ΑΡΗΣ μας με τον νέο του προπονητή δείχνει να βρίσκεται σε αυτό το σημείο. Κόντρα στον Ιωνικό είδαμε κάποια σημάδια βελτίωσης κυρίως από παίκτες που δεν είχαν πάρει χρόνο όπως τον Οντουμπάτζιο και τον Ετεμπό στην παρθενική του εμφάνιση. Μέχρι και ο Ζερβίνιο που αν και κινήθηκε περιφερειακά είχε μια ταχύτητα και μια διαρκή κίνηση που ξεχώριζε στον νωθρό ΑΡΗ των πρώτων 45’.  Ο Μαζικού με τις 2 ασίστ έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει ενώ και ο Ενκολού δείχνει πιο άνετος πλέον στον χώρο ευθύνης του. Ο Γκρέι όπως και ο Ζερβίνιο ήταν στην θέση που έπρεπε και σκόραραν. Όλα αυτά είναι σημάδια βελτίωσης που θα πρέπει να έχουν ανάλογη συνέχεια για να αποκτήσουν πραγματική αξία. Για αυτό και κόντρα στον Παναθηναϊκό είναι σημαντικό να δείξουμε ένα καλό πρόσωπο ανεξαρτήτως της έκβασης του αγώνα.

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ ΠΙΟ ΨΥΧΡΑΙΜΑ

Δεν χρειάζεται να βιαστούμε να βγάλουμε την χρονιά αποτυχημένη θα πει κανείς αλλά από την άλλη είχες 3 στόχους στο ξεκίνημα και τώρα έμεινες με 1.5 στόχο. Οπότε ίσως καλό για την ομάδα να είναι όλη αυτή η κουβέντα περί του πιο δυνατού ρόστερ ever και των υψηλών στόχων να μείνει στην άκρη μέχρι η ίδια η ομάδα να μας αναγκάσει να το ξαναδούμε το θέμα. Μέχρι τότε τα «πρέπει», το βαθμολογικό χάσμα με την κορυφή, το τι κάναμε πέρσι κτλ κτλ δεν έχουν να προσφέρουν κάτι. Αυτό όμως που μπορεί να προσφέρει κάτι είναι η πίστωση χρόνου που δικαιούται ο Άλαν Πάρντιου ώστε να μας δείξει τι μπορεί να κάνει με το υλικό που έχει στη διάθεση του. Και αν υπάρχει μια καλή ευκαιρία για «να φανεί η δουλειά» αυτή είναι στην Λεωφόρο κόντρα στον Παναθηναϊκό. Μπορεί κόντρα στον Ιωνικό το καλό εικοσάλεπτο του Β ημιχρόνου που μας χάρισε τη νίκη να μην λέει και πολλά αλλά μια αντίστοιχη εξέλιξη και νίκη κόντρα στον αήττητο Παναθηναϊκό θα σημαίνει πάρα πολλά. Ενώ αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς και το στραβό αποτέλεσμα δεν θα ξενίσει.

ΧΩΡΙΣ ΑΓΧΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΑΗΤΤΗΤΟ

Μετ εμποδίων η προετοιμασία της ομάδος με τον Μπράμπετς να επιστρέφει αλλά να παραμένει ανέτοιμος και τους Μαντσίνι και Καμάτσο να προστίθενται στη λίστα με τους απόντες μαζί με τον Ντουκουρέ. Ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ οφείλει να βρει τις λύσεις τόσο για να καλύψει τα κενά των τραυματιών όσο και για να πείσει ότι με τον ερχομό του Πάρντιου από παιχνίδι σε παιχνίδι βελτιώνεται. Κόντρα στον Παναθηναϊκό η ομάδα μας θα έχει μια σπουδαία ευκαιρία να «το γυρίσει» και να μας κάνει να δούμε τη συνέχεια πιο αισιόδοξα. Δεν φοβόμαστε τίποτα και είμαστε πορωμένοι για να σπάσουμε και αυτό το αήττητο! Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Επιστροφή στις νίκες για τον ΑΡΗ μας που αν και ζορίστηκε πολύ κόντρα στον Ιωνικό κατάφερε τελικά να ανατρέψει το εις βάρος του 0-1 και να κερδίσει 3 πολύτιμους βαθμούς. Νωθρός στα χαμένα στο πρώτο ημίχρονο, μαχητικός και αποφασισμένος στο δεύτερο. Ο Γκρέι το νικητήριο γκολ με τον δραστήριο Ζερβίνιο να ισοφαρίζει. Ανακούφιση στο φινάλε της αναμέτρησης στις κερκίδες του Κλ.Βικελίδης που στην ανάπαυλα ήταν έτοιμο να σκάσει.

ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΤΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ

Άλλαξε τα όλα Άλαν είχαμε πει πριν το παιχνίδι και ο άγγλος προπονητής σε μεγάλο βαθμό το έκανε. Ωστόσο ο Νταμπό παρέμεινε στο αρχικό σχήμα και έγινε ακόμη μια φορά ο πρωταγωνιστής μιας κακής εικόνας συνολικά από την ομάδα μας. Σαν να μην ήξεραν τι ήθελαν να κάνουν οι παίκτες μας από τα πρώτα λεπτά φάνηκε ότι κινούμασταν στα χαμένα. Ανούσιες μεταβιβάσεις, καμία κίνηση χωρίς την μπάλα. Νωθρότητα στις μονομαχίες και ένα αργό τέμπο που εκνεύριζε. Με εμμονή σε ένα build up από πίσω που κανείς δεν ήξερε πως να το εφαρμόσει. Κάποιες κινήσεις του Πάλμα, τα τρεξίματα του Ζερβίνιο και ο δραστήριος Οντουμπάτζιο ήταν τα μόνα  που ξεχώριζαν. Το 0-1 σε μια από τις ελάχιστες φορές που επιτέθηκε επισφράγισε την τραγική μας εικόνα.

ΜΠΗΚΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ

Η είσοδος του Γκαρθία στην θέση του τραυματισμένου Μαντσίνι που έτσι και αλλιώς δεν πατούσε καλά… ήταν η πρώτη κίνηση που βοήθησε. Ενώ στο 56΄που μπήκε ο Γκαρσία στη θέση του αρνητικού Νταμπό άρχισε η ομάδα να ξεκλειδώνεται. Στις φάσεις έμπαιναν όλοι πιο δυνατά, υπήρχε περισσότερη ταχύτητα αλλά και μια διαρκής κίνηση προς την αντίπαλη εστία. Η ισοφάριση με τον Ζερβίνιο χάρη στην ωραία ασίστ του Μαζικού και το γκολ του Γκρέι που βρισκόταν στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή γύρισαν το παιχνίδι. Η συνέχεια δεν έκρυβε ιδιαίτερες συγκινήσεις παρά μια ανακούφιση για τους 3 βαθμούς που δεν χάθηκαν.

ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΚΟΜΗ

Δεν κάθισε με σταυρωμένα χέρια ο Πάρντιου και αυτό θα πρέπει να του το αναγνωρίσουμε. Ωστόσο συνεχίζει να μην βρίσκει λύσεις και αυτό φάνηκε και σήμερα. Πέρα από την αναγκαστική αλλαγή του Μαντσίνι με τις κινήσεις του ακύρωσε μεγάλο μέρος των πλάνων που δεν βγήκαν πάνω στο χορτάρι. Στα θετικά σίγουρα η παρουσία του Ζερβίνιο που πέρα από το γκολ έδειξε ότι έχει και τη διάθεση αλλά και τις αντοχές για να παίξει την μπάλα που ξέρει. Ο Ετέμπο αν και ανέτοιμος έδειξε ότι την γνωρίζει την θέση και ότι μπορεί να δώσει λύσεις στον χώρο του κέντρου. Εξαιρετικός ο Οντουμπάτζιο που είτε με την μπάλα στα πόδια είτε χωρίς ξέρει πώς να κινείται και να βοηθάει τους συμπαίκτες του.  Ψυχολογικό ντοπάρισμα το γκολ που πέτυχε ο Γκρέι μιας και τον τελευταίο καιρό είχε χρεωθεί μεγάλο μερίδιο των χαμηλών πτήσεων της ομάδος.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ

Ψυχοβγάλτης αποδείχθηκε για ακόμη μια φορά ο ΑΡΗΣ που ακόμη και κόντρα στον ουραγό Ιωνικό ζορίστηκε αρκετά για να φθάσει στη νίκη. Η νωθρότητα του πρώτου ημιχρόνου έδωσε τη θέση της σε έναν μαχητικό ΑΡΗ αποφασισμένο να το γυρίσει! Πολύτιμοι οι βαθμοί της νίκης, όπως πολύτιμος και ο χρόνος ηρεμίας που κέρδισε ο Πάρντιου και οι παίκτες του ώστε να δουλέψουν για να βελτιωθούν.

ΥΓ. Διαιτητής και VAR το παλέψανε αλλά δεν τους βγήκε.

Ανέτοιμος σε όλα τα επίπεδα παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας γνωρίζοντας ακόμη μια ήττα χωρίς ουσιαστικά να παλέψει. Για ένα δεκάλεπτο έπαιξε μπάσκετ και μετά εξαφανίσθηκε. Συνεργοί στο πάρτυ αηδίας που ζήσαμε σήμερα ήταν οι  διαιτητές που όχι μόνο έδωσαν ώθηση στο συμπολίτη για να φθάσει στη νίκη αλλά έκλεισαν και τα αυτιά τους στα εμετικά συνθήματα για νεκρούς…

ΤΟΝ ΜΠΛΟΚΑΡΑΝ ΟΙ 3 ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Ορεξάτος μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι με καλή άμυνα αλλά και μακρινά σουτ που του έδωσαν και ένα προβάδισμα 7 πόντων. Όσο όμως και αν προσπάθησε δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει την διαιτητική τριάδα που έστελνε με κάθε ευκαιρία τους αντιπάλους μας στις βολές. Η μεγάλη διαφορά στα φάουλ και στις βολές, τα 4(!!!) επιθετικά φάουλ που μας χρέωσαν, τα αντιαθλητικά που δεν είδαν και η μονόπλευρη ανοχή στην σκληρή άμυνα ήταν μερικά από αυτά που άλλαξαν τις ισορροπίες της αναμέτρησης.

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΚΑΙ ΕΜΜΟΝΙΚΟΣ

Πολλά πράγματα λείπουν από το παιχνίδι μας τόσο στο αμυντικό όσο και στο επιθετικό κομμάτι. Οι αλληλοκαλύψεις στην άμυνα είναι για γέλια ενώ η έλλειψη κίνησης  χωρίς την μπάλα μπλοκάρει κάθε σκέψη για μια οργανωμένη αποτελεσματική επίθεση. Αυτό όμως που πραγματικά φαίνεται ανησυχητικό είναι η εμμονή σε ένα συγκεκριμένο στυλ άμυνας όταν όλα στο παιχνίδι σου φωνάζουν ότι δεν βγαίνει. Δεν γίνεται να σου  «τρυπώνουν» συνεχώς μέσα στην ρακέτα και εσύ να συνεχίζεις να στέλνεις τους ψηλούς σου να πιέσουν στο κέντρο. Όσο και αν εκτιμάμε το έργο του Γ.Καστρίτη δεν παύει αυτή η έλλειψη προσαρμοστικότητας να είναι μια από τις αδυναμίες του. Όπως και αυτό της επιλογής του 6^ου ξένου… Και όλα αυτά απέναντι σε μια ομάδα που και αυτή κάνει τη δική της οικονομική εξυγίανση και έχει ένα ροστέρ που αν το δεις συνολικά είναι να τραβάς τα μαλλιά σου που σε κέρδισε τόσο εύκολα.

ΜΕΤΡΗΣΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΕΤΥΧΕ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ

Θα μετρήσει τις δυνάμεις του λέγαμε στην Πυλαία… και αποτύχαμε παταγωδώς εντός και εκτός παρκέ. Η διαρκής έλλειψη σεβασμού από την διαιτησία, η διοικητική ανυπαρξία-απάθεια ακόμη και σε μια αυτονόητη διαμαρτυρία για αυτά που γινόντουσαν πάνω στο παρκέ και «τραγουδούσαν» στις κερκίδες ήταν το κερασάκι της τούρτας μιας άψυχης και απογοητευτικής εμφάνισης των παικτών του Γ.Καστρίτη για 30’.  Στο ίδιο έργο θεατές με τους «διθυράμβους» σε οτιδήποτε σχετίζεται με τον μπασκετικό ΑΡΗ απλά για λίγο να κοπάζουν…

ΥΓ. Φυσικά και δεν περιμέναμε από τους διαιτητές να έχουν το ήθος και την ευθιξία να αντιδράσουν στον οχετό της κερκίδας. Κανείς άλλος δεν υπήρχε;

ΥΓ2. Αναμένοντας τον 6ο ξένο που θα κάνει τη διαφορά… για να είμαστε έτοιμοι στα κρίσιμα παιχνίδια όπου κρίνονται οι τίτλοι!

Μετά και τη νέα αποκαρδιωτική εμφάνιση κόντρα στην ΑΕΚ το αγωνιστικό αδιέξοδο της ομάδος είναι δεδομένο. Με ελάχιστες εκλάμψεις η οποιαδήποτε ορθολογική προσέγγιση αυτού του ρόστερ έχει πέσει στο κενό. Πλέον το να αλλάξουν όλα στο αγωνιστικό κομμάτι μοιάζει με την μοναδική ελπίδα διαφυγής!

ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ

Είχαμε αναφερθεί και σε προηγούμενες αναρτήσεις στην «θεωρία των μεταγραφών» και το δεδομένο ρίσκο που υπάρχει σε μια υποανάπτυκτη ποδοσφαιρικά χώρα όπως είναι η Ελλάδα. Με βάση λοιπόν θεωρητικά κριτήρια ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε με ένα σχεδόν πλήρες δυνατό ρόστερ παρά τα σημαντικά κενά σε συγκεκριμένες θέσεις. Έλα όμως που το αποτέλεσμα ήταν ανέτοιμοι παίκτες σωματικά και πνευματικά που μαζεύτηκαν όλοι μαζί λίγο πριν την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων χωρίς χρόνο για προετοιμασία. Λογική συνέπεια όλων των παραπάνω η εικόνα που είδαμε τις τελευταίες 2 αγωνιστικές.

Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ

Μετά από κάθε κακή εμφάνιση, αυτός που δεν αγωνίζεται είναι ο καλύτερος και το ερώτημα γιατί δεν έπαιξε ακολουθεί. Έτσι το λέμε καφενειακά  αλλά πλέον υπάρχει και ο αντίλογος… μα αυτοί που δοκιμάζονται ξανά και ξανά δείχνουν ότι δεν μπορούν. Ας αντιστραφούν λοιπόν οι ρόλοι. Οι «βασικοί» να γίνουν «χρυσές αλλαγές» και το ανάποδο! Να δούμε επιτέλους παίκτες σαν τους Πάλμα, Ζερβίνιο, Καμάτσο, Οντουμπάτζιο  αν μπορούν να βγουν μπροστά. Αλλά και παίκτες όπως οι Ροντρίγκεζ και Ετεμπό αν μπορούν άμεσα να βοηθήσουν. Έστω μπας και αγχωθούν αυτοί παίρνουν και τον σημαντικό χρόνο συμμετοχής.  Στην τελική αν γυρίσουμε τον χρόνο λίγο πίσω θα θυμηθούμε ότι η πιο εκνευριστική φάση της εποχής Μάντζιου ήταν όταν ο πρώην προπονητής μας ρίσκαρε να αλλάξει το παραμικρό επιμένοντας στα ίδια και τα ίδια …με τα ίδια ακριβώς ανεπιτυχή αποτελέσματα.

ΑΥΤΟ ΤΟ «ΠΕΙΡΑΜΑ» ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΒΓΕΙ

Σε μπόλικες αλλαγές αναμένεται να προβεί ο Άλαν Πάρντιου ενόψει της αναμέτρησης με τον Ιωνικό. Και πώς να μην το κάνει όταν στα 2 τελευταία παιχνίδια δεν βλεπόμασταν… Η  βαθμολογική διαφορά με τις πρώτες θέσεις ανοίγει επικίνδυνα ενώ η αγωνιστική κατηφόρα συνεχίζει απειλητικά. Για αυτό Άλαν άλλαξε τα όλα!

ΥΓ. Είδηση σοκ η σημερινή για την απώλεια του Αλέξανδρου Νικολαϊδη που μέχρι και την ύστατη στιγμή της μάχης της ζωής του κατάφερε να επιβεβαιώσει τις αξίες και το ήθος που τον χαρακτήριζαν από πάντα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.