Με τον Μανού Γκαρθία να έχει μπόλικα κέφια σήμερα και  τους Μορόν και Ανσαριφάρντ να βρίσκουν δίχτυα ο ΑΡΗΣ κέρδισε εύκολα τον ακίνδυνο Βόλο με 2-0! Μπορεί στο 88’ να κλείδωσε η νίκη με το γκολ του Ανσαριφάρντ αλλά είχαν προηγηθεί μπόλικες καλές ευκαιρίες και 2 δοκάρια που η μπάλα δεν μας έκανε το χατίρι. Ενώ και ο Βόλος δεν έδειχνε ικανός να απειλήσει σε κανένα σημείο του αγώνα. Χαμόγελα και ενθουσιασμός στο γεμάτο Κλ.Βικέλιδης με τον κόσμο να φεύγει ικανοποιημένος τόσο από το τελικό αποτέλεσμα όσο και από τη βελτιωμένη εικόνα της ομάδας.

ΑΠΟ ΤΗ «ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ» ΣΤΟ «ΒΑΣΙΚΟ ΣΧΗΜΑ» ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

«Κυκλωμένο» το είχε το παιχνίδι με τον Βόλο ο Μάντζιος και αυτό φάνηκε με τους παίκτες που έδωσε φανέλα βασικού. Με μια ενδεκάδα χωρίς αλχημείες και εναλλακτικές επιλογές(ως έναν βαθμό) ο ΑΡΗΣ μπήκε δυνατά και έλεγξε απόλυτα το παιχνίδι. Η προσπάθεια των αντιπάλων μας να κρατήσουν  μπάλα και να χτίσουν παιχνίδι από πίσω προκαλούσε γέλιο και δικαιολογημένα όλο το γήπεδο ζητούσε από τους παίκτες μας να πιέσουν πιο ψηλά. Κάτι που μετά το 33’ το έκαναν οι παίκτες μας αυξάνοντας την πίεση και κυνηγώντας το γκολ με κάθε ευκαιρία. Οι αποκρούσεις του Κόβατς και η «άχαστη» χαμένη ευκαιρία του Μορόν σε κενή εστία από τα 3 μέτρα διατηρούσαν το 0-0. Παρόλα αυτά ο ΑΡΗΣ έπαιζε καλό ποδόσφαιρο, έβρισκε τους τρόπους να γίνεται απειλητικός και το γκολ φαινόταν να πλησιάζει.  

Ο ΓΚΑΡΘΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ, Ο ΜΟΡΟΝ ΕΒΑΛΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ

Αν υπάρχουν κάποια ελαφρυντικά για την μέτρια πορεία της ομάδας από το ξεκίνημα της σεζόν αυτά έχουν τα ονόματα των Γκαρθία και Βέλεθ. Ιδιαίτερα ο Μανού Γκαρθία δείχνει από παιχνίδι σε παιχνίδι πόσο έλειψε η δημιουργικότητα του. Από την στιγμή που πάτησε το πόδι του στο χορτάρι έκανε άνω κάτω την αμυντική λειτουργία του Βόλου και κουμάνταρε όλο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας μας. Η ασίστ που βγάζει στον Μόρον λίγο πριν το ημίχρονο για να γράψει το 1-0  είναι ένα ακόμη δείγμα του τεράστιου ταλέντου και μια υπενθύμιση πόσο έλειψε αυτός ο παίκτης από τον φετινό ΑΡΗ. Για τον Μορόν ήταν η ευκαιρία της εξιλέωσης μετά την τεράστια ευκαιρία που σπατάλησε.

ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙ ΤΟ 2^Ο ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΒΡΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΣΑΡΙΦΑΡΝΤ

Στο  β ημίχρονο ο Βόλος θέλησε να γίνει πιο απειλητικός αλλά φάνηκε ότι δεν μπορούσε. Οι παίκτες μας έλεγχαν με ευκολία τον ρυθμό ψάχνοντας παράλληλα το 2^ο γκολ.  Η κεφαλιά του Νταρίντα στο 71’ όπως και το πολύ ωραίο σουτ του Σαμόρα στο 74’ σταμάτησαν στο δοκάρι. Στο 88’  όμως σε μια φάση  που δεν «μύριζε» γκολ ο Ανσαριφάρντ επιβεβαίωσε το ένστικτο του σκόρερ που τον χαρακτηρίζει, ακολούθησε έξυπνα την πορεία της μπάλας μέσα στην περιοχή του Βόλου και με ένα «τσίμπημα» έκανε το τελικό 2-0! 

ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΜΕ ΤΟΥΣ «ΒΑΣΙΚΟΥΣ» ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ

Αν και η «διαχείριση» ήταν αυτό που χαρακτήριζε όλες τις επιλογές του Μάντζιου στα προηγούμενα παιχνίδια, στο σημερινό υπήρχε ξεκάθαρα το «πρέπει» της νίκης για πολλούς και διάφορους λόγους και για αυτό η ενδεκάδα θύμιζε «βασικό σχήμα». Πιθανόν η επιστροφή του Ζουλ και του Φαμπιάνο να διαφοροποιήσει ελαφρώς στην πορεία το «βασικό σχήμα» αλλά ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ δείχνει ικανός να διεκδικήσει το πολυπόθητο κύπελλο. Ιδιαίτερα αν ο Γκαρθία συνεχίσει να ανεβάζει στροφές και ο Βέλεθ παραμένει τόσο αποτελεσματικός στον νέο του ρόλο.  Σήμερα ο ΑΡΗΣ έδειξε όλα αυτά τα στοιχεία που θέλουμε να βλέπουμε σε κάθε παιχνίδι. Είχε σωστή πίεση και καλές αναχαιτήσεις, ουσιαστική κυκλοφορία της μπάλας και δημιουργικότητα στην επίθεση. Βρήκε 2 σεντερφορίσια γκολ ενώ θα μπορούσε εύκολα είτε με λίγο περισσότερη προσοχή είτε με λίγο τύχη να είχε βρει και άλλα γκολ.  Με λίγα λόγια ο ΑΡΗΣ τα έκανε όλα σωστά κερδίζοντας πολλά παραπάνω από 3 βαθμούς. Και αυτό είναι επίτευγμα του Μάντζιου και αποτέλεσμα της «διαχείρισης» του. Οι τραυματίες επανέρχονται και ανεβάζουν σταδιακά στροφές και ο ΑΡΗΣ δείχνει να δυναμώνει ολοένα και περισσότερο. Και όλα αυτά με στόχο τον μεγάλο τελικό.

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΟΦΕΛΗ

Χαμόγελα και αισιοδοξία μοίρασε η ομάδα μας σήμερα στον κόσμο της που επέστρεψε στο γήπεδο ύστερα από 3 μήνες, κερδίζοντας εύκολα τον Βόλο με 2-0. Μαέστρος ο Μανού Γκαρθία, επέμεινε και σκόραρε ο Μορόν, ενώ και ο Ανσαριφάρντ πέτυχε το πρώτο του γκολ με τη φανέλα του Θεού του πολέμου.  Ανεβάζει στροφές ο ΑΡΗΣ του Άκη Μάντζιου και αυτό φάνηκε και σήμερα. Η «διαχείριση» αποδίδει και από παιχνίδι και παιχνίδι η ομάδα κερδίζει πολλά περισσότερα από τους 3 βαθμούς όπως ακριβώς έγινε και σήμερα! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Ε όχι και κίτρινες κάρτες στον Βόλο τον "οικογενειάρχηδων". Ντροπή!!!

ΥΓ2. Πόσο μας έλειψε το γήπεδο!

Με το διπλό στις αποσκευές του μετά την νίκη με 0-2 επί του Ατρομήτου, επιστρέφει ο ΑΡΗΣ μας στο σπίτι του μετά από μια σειρά συνεχόμενων εκτός έδρας αναμετρήσεων. Με πέναλτι ο Μορόν στο 33’, στις καθυστερήσεις ο Νταρίντα από κοντά το 0-2. Σε ένα ήσυχο παιχνίδι με λίγες φάσεις και σχεδόν καθόλου άγχος.

ΣΥΜΠΑΓΗΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Με τον Βέλεθ μπροστά από το δίδυμο Μπράμπετς και Ρόουζ ο ΑΡΗΣ ίσως για πρώτη φορά έπαιξε με ένα αμυντικό χαφ κόφτη που πραγματικά έκανε αισθητή την παρουσία του καταστρέφοντας διαρκώς τα ανεβάσματα του Ατρομήτου. Και όταν προσπαθούσαν να επιτεθούν από αλλού Μπράμπετς και Ρόουζ ήταν εκεί. Με την μπάλα όμως στα πόδια δύσκολα πετυχαίναμε να γίνουμε απειλητικοί. Η αριστοτεχνική εκτέλεση φάουλ του Μορόν που οδήγησε στην απίστευτη απόκρουση του Τσιντώνα ήταν η πρώτη μας ουσιαστική προσπάθεια για γκολ.

ΠΗΡΕ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΠΡΗ ΒΟΥΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΚΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Η λύση στην επιθετική μας αφλογιστία ήρθε από το VAR(που είδε το καθαρό χέρι) και την άσπρη βούλα με τον Μορόν με ψυχραιμία να κάνει το 0-1 στο 33’. Η συνέχεια του παιχνιδιού δεν έκρυβε ιδιαίτερες συγκινήσεις. Ο ΑΡΗΣ μπορεί όσο περνούσε ο χρόνος να κρατούσε λιγότερο την μπάλα αλλά περιόριζε τον Ατρόμητο με ευκολία. Και όταν στα τελευταία λεπτά ο Ατρόμητος αποφάσισε να τα δώσει όλα για όλα, ο ΑΡΗΣ χτύπησε στην αντεπίθεση με τον Νταρίντα να κάνει το 0-2 μετά από ωραία επέλαση και σουτ στο δοκάρι από τον Ζαμόρα στα δεξιά.

ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΜΑΝΤΖΙΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΙΔΕΙ

Δεν εντυπωσίασε ο ΑΡΗΣ σήμερα αλλά πήρε αυτό που ήθελε δείχνοντας μάλιστα και μια βελτιωμένη εικόνα όσο αφορά την ανασταλτική μας λειτουργία. Η χρησιμοποίηση του Βέλεθ στο «6» και η εμφάνιση του Ισπανού πλέον δίνει μια ποιοτική επιλογή πάνω στην οποία ίσως και να βασιστεί ο Μάντζιος για τη συνέχεια. Την ίδια στιγμή που στα μετόπισθεν Ρόουζ και Μπράμπετς ενέπνεαν σιγουριά. Ο Φεράρι επέστρεψε και μάλιστα ήταν καλός. Ενώ και ο χρόνος που δόθηκε σε Γκαρθία και Ανσαριφάντ είναι στα θετικά. Γενικότερα ο κόουτς δείχνει να προσπαθεί να ενεργοποιήσει ολοένα και περισσότερους παίκτες. Μπορεί με τον Μπένετ να μην διαφαίνεται για την ώρα κάτι αλλά στους υπόλοιπους μπορείς να διακρίνεις ένα κλικ βελτίωσης. Και αυτά είναι τα κέρδη της σημερινής αναμέτρησης πέρα από τους  3 βαθμούς.

ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΠΗΡΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ

Εύκολα και χωρίς να αγχωθεί ούτε για μια στιγμή παρά το εύθραυστο 0-1 που υπήρχε μέχρι το γκολ του Νταρίντα στις καθυστερήσεις ο ΑΡΗΣ πήρε αυτό που ήθελε απέναντι στον Ατρόμητο! Με +3 βαθμούς και τον Μάντζιο να βρίσκει ολοένα και περισσότερες λύσεις, η «διαχείριση» ενόψει κυπέλλου συνεχίζεται με ικανοποιητικούς ρυθμούς. Η επιστροφή στη Θεσσαλονίκη και η εντός έδρας αναμέτρηση με τον Βόλο που ακολουθεί  δίνει την ευκαιρία στην ομάδα να μαζέψει βαθμούς, δυνάμεις και να ανεβάσει απόδοση ενόψει της συνέχειας. Σε μια συνέχεια όμως που οφείλει να ανεβάσει και άλλο την απόδοση της.

Δεν κατάφερε ο ΑΡΗΣ για 2^η φορά μέσα σε λίγες ημέρες να «σοκάρει» τον Παναθηναϊκό γνωρίζοντας μια λίγο πολύ αναμενόμενη ήττα. Η κούραση ήταν εμφανής στους παίκτες του Καστρίτη που αν και προσπάθησαν σε άμυνα και ριμπάουντ, στην επίθεση μετά τον Τολιόπουλο υπήρχε το χάος. Και αν η διαχείριση δυνάμεων αποτελούσε εξαρχής ένα ζήτημα, η διαχείριση των φάουλ λόγω της «πράσινης ευαισθησίας» των 3 διαιτητών έκανε την κατάσταση πολύ δύσκολη.

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΤΑ ΚΟΡΜΙΑ, ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ

Αποφασισμένος να παλέψει μπήκε ο ΑΡΗΣ από την πρώτη στιγμή βγάζοντας περίσσια ενέργεια σε κάθε φάση. Το +3 περίπου 2’ πριν την λήξη του πρώτου δεκαλέπτου χάρη στον «αφηνιασμένο» Τολιόπουλο  έδειχνε ότι η ομάδα πατούσε καλά. Ωστόσο σε πολλές φάσεις φάνηκε οι παίκτες μας να μην έχουν καθαρό μυαλό και να πηγαίνουν πολύ άγαρμπα πάνω στους αντιπάλους τους. Κάτι που έδωσε την καλύτερη πάσα στους 3 διαιτητές να φορτώσουν από νωρίς τους παίκτες μας με φάουλ.  Το εκμεταλλεύτηκε αυτό ο Παναθηναϊκός και κατάφερε να προσπεράσει και να ελέγξει το παιχνίδι.

ΑΣΤΟΧΙΑ, ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΦΑΟΥΛ

Η άμυνα έκανε καλά την δουλειά της όποτε οι 3 διαιτητές δεν έστελναν τους αντιπάλους μας στις βολές αλλά στην επίθεση υπήρχε χοντρό θέμα.  Ο Τολιόπουλος συνέχιζε να παλεύει αλλά έμοιαζε απελπιστικά μόνος στην επίθεση. Η αστοχία στα ελεύθερα μακρινά σουτ και η αδυναμία μας να απειλήσουμε κοντά στο καλάθι ήταν η «δικλείδα ασφαλείας» για τον Παναθηναϊκό που με ευκολία συντηρούσε μια διψήφια διαφορά. Και όποτε πηγαίναμε να βρούμε ρυθμό είχαμε και τους 3 διαιτητές να κάνουν τα δικά τους με σφυρίγματα που ξεπερνούσαν κάθε λογική.

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΤΟ ΧΑΟΣ

Σε καμία περίπτωση ένα παιχνίδι σαν το σημερινό δεν μπορεί να αποτελέσει το κριτήριο για σχόλιο επί του αγωνιστικού. Επειδή όμως ο Γκάλινατ αργεί να επιστρέψει θα πρέπει ο Καστρίτης να πιέσει μερικούς από τους παίκτες του να βγουν μπροστά. Τρομερός και σήμερα ο Τολιόπουλος αλλά δεν γίνεται να τα περιμένεις όλα από αυτόν. Και το πρόβλημα δεν μοιάζει να είναι η έλλειψη επιθετικού ταλέντου αλλά η έλλειψη αυτοπεποίθησης. Πρέπει ο Σταρκ, ο Χάρελ και ο Μπλούμπεργκς να γίνουν πιο επιθετικοί. Να αρχίσουν να παίρνουν περισσότερες πρωτοβουλίες χωρίς την πίεση του χρόνου. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει ανεξάρτητα από τον αντίπαλο.

ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ

Από όποια πλευρά και αν το δεις, με τις συνθήκες με τις οποίες διεξάγεται το Final 8 ο ΑΡΗΣ έψαχνε ένα θαύμα για να κατακτήσει το κύπελλο. Μέσα σε 4 ημέρες έπρεπε να δώσει 3 πολύ δυνατά παιχνίδια με τα 2 κόντρα σε ομάδες με πολύ πιο πλούσιο ρόστερ. Ακόμη και έτσι στάθηκε στο ύψος του και σήμερα απέναντι στον Παναθηναϊκό και αν ήταν λίγο πιο εύστοχος θα μπορούσε να ξεμπροστιάσει ακόμη περισσότερο τον αντίπαλο μας και τους 3 διαιτητές του. Μπράβο σε όλη την ομάδα για την χαρά που μας έδωσε κόντρα στον συμπολίτη και την συνολική προσπάθεια. Πλησιάζει η στιγμή που αυτές οι περίεργες συνθήκες δεν θα μας αγγίζουν.

ΥΓ. Υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να γκρινιάζουν όλες οι ομάδες που συμμετέχουν στο πανηγύρι του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού όπου όλα είναι κομμένα ραμμένα στα μέτρα τους. Από την άλλη όμως το να έχεις μια ακόμη ευκαιρία να γλεντήσεις του δίπλα είναι κάτι το ανεκτίμητο!

64-49 έγραφε το σκορ στο 35΄ με τον ΑΡΗ να παρουσιάζει μια αξιολύπητη εικόνα, κάνοντας τις σπουδαίες εμφανίσεις του τελευταίου μήνα να μοιάζουν με μακρινή ανάμνηση που ξεθώριαζε. Αυτή ήταν η εικόνα, έτσι νιώθαμε όλοι μας ή τουλάχιστον οι περισσότεροι. Ο μόνος που έβλεπε διαφορετικά το παιχνίδι ήταν ο Τολιόπουλος! Δεν εγκατέλειψε, το πίστεψε και το κατάφερε σχεδόν μόνος του. 17 πόντοι στην 4^η περίοδο με κάμποσα αρχ@@άτα καλάθια όπως και αυτό που έγραψε το τελικό 74-76! Τα λόγια είναι περιττά και πολύ αδύναμα για να αποτυπώσουμε αυτό που έγινε.

ΣΑΝ ΝΑ ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΗ

Γεμάτος αυτοπεποίθηση κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Κρήτη με πρώτο στόχο απλά να επαναλάβει ότι έκανε την περασμένη Κυριακή με τον συμπολίτη. Εκεί που ο μέτριος ΑΡΗΣ κέρδισε χωρίς να αγχωθεί καθόλου. Στην σκέψη μας, αυτή ήταν η βάση της απόδοσης και μόνο καλύτερα θα μπορούσαμε να παίξουμε. Στο παρκέ όμως όταν μπήκαν οι 2 ομάδες είδαμε κάτι εντελώς διαφορετικό και στις 2 πλευρές. Και αν από τον μπάογκ περιμέναμε να δούμε αντίδραση  από την ομάδα μας όμως δεν περιμέναμε να δούμε αυτό το χάλι. Αστοχία από όλα τα σημεία του γηπέδου, λάθη επί λαθών, άμυνα για γέλια και χαμένες βολές με το τσουβάλι. Μοναδική παρηγοριά η ελπίδα κάποιου ξεσπάσματος όσο μας το επέτρεπε ο χρόνος.

ΦΑΝΗΚΕ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ

Ας μην είμαστε άδικοι. Οι συμπολίτες έμοιαζαν να το θέλουν περισσότερο και να είναι πιο προετοιμασμένοι και συγκεντρωμένοι σε όλα τα επίπεδα. Από την μαχητικότητα που έβγαζαν στα ριμπάουντ, το εύκολο διάβασμα της αδυναμίας μας να αμυνθούμε κάτω από το καλάθι μέχρι και τις προσαρμογές στην άμυνα πάνω στα γκάρντ μας. Η διψήφια διαφορά(+16) που είχαν σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιου τρίποντου βομβαρδισμού ή επιθετικού κρεσέντου ενός ή 2 παικτών. Ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας μιας «διαβασμένης»  ομάδας που έπαιζε παθιασμένα, συγκεντρωμένα και λειτουργούσε καλύτερα από εμάς σε κάθε γραμμή του γηπέδου. Και όταν στην υπερπροσπάθεια μας του τρίτου δεκαλέπτου που ρίχνουμε την διαφορά από τους 16 στους 5 πόντους  καταφέρνουν να αντέξουν και να φέρουν το παιχνίδι στο +15 υπέρ τους μόλις 5’  πριν το τέλος, τότε είναι που το κιτρινόμαυρο καράβι αρχίζει να βυθίζεται και το ναυάγιο να μοιάζει αναπόφευκτο.

Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ

Όταν όμως έχεις καπετάνιο Τολιόπουλο κανείς δεν πρέπει να θεωρεί δεδομένο τίποτα. Τόσο εμείς από τις οθόνες μας  που δικαιολογημένα κάπου στην πορεία πιστέψαμε ότι το παιχνίδι τελείωσε, όσο και ακόμη περισσότερο οι αντίπαλοι μας που νόμιζαν ότι το είχαν καθαρίσει. Όταν όλα έμοιαζαν να έχουν κριθεί  ο Τολιόπουλος βροντοφώναξε παρών. Ξεκίνησε με βομβαρδισμό ροκανίζοντας την διαφορά και στην τελευταία επίθεση μας έκανε χαζό τον Τσαϊρέλη γράφοντας το τελικό 74-76! Στην τελευταία επίθεση του μπαογκ η άμυνα έκανε τη δουλειά της. Αναμενόμενο μιας και οι αντίπαλοι μας έμοιαζαν να έχουν καταρρεύσει με την τροπή που πήρε το παιχνίδι. Την άλλη  φορά ας ρωτήσουν πρώτα τον Τολιόπουλο και μετά ας ξεκινήσουν να πανηγυρίζουν.

ΟΙ ΑΝΕΞΗΓΗΤΕΣ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Δεκαετίες ολόκληρες παρακολουθώ αυτό το άθλημα αλλά αυτό που έγινε σήμερα δεν μπορώ να το κατανοήσω με λογικά κριτήρια. Δεν βλεπόταν η ομάδα. Όταν αδυνατείς να σταματήσεις τον Τσαϊρέλη και τον Μαργαρίτη και ο Σχίζας σε καρφώνει στα μούτρα δικαιολογίες δεν χωράνε. Ούτε για τις 10 χαμένες βολές και τα 18 ριμπάουντ λιγότερα χωράνε δικαιολογίες.  Πως αυτή η ομάδα με την τραγική εικόνα που είχε στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα δεν εγκατέλειψε; Πως συνέχιζε ο Καστρίτης να δίνει οδηγίες στους παίκτες του βλέποντας να τα κάνουν όλα χάλια χωρίς να παθαίνει εγκεφαλικό; Πως ο Τολιόπουλος όταν όλα δείχνουν χαμένα(όπως και ο ίδιος), ξαφνικά πετάει φωτιές και φέρνει τα πάνω κάτω; Δεν μπορώ να το εξηγήσω λογικά, ούτε κατά διάνοια μπασκετικά. Μόνο μια λέξη μου έρχεται στο μυαλό που μπορεί να το εξηγήσει. Η λέξη ΑΡΗΣ! Γιατί στον μπασκετικό ΑΡΗ τα όρια και η λογική καταργούνται και τα πάντα μπορούν συμβούν. Αυτό έγινε σήμερα και μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί. Ο Τολιόπουλος έκανε την διαφορά αλλά δεν έπαιζε μόνος του. Δεν χρειάζεται να μας εξηγήσει ο Καστρίτης και οι παίκτες του τι μαγικά έκαναν στο τάιμ άουτ  για να γίνει όλο αυτό. Αρκεί που έγινε!

ΕΓΡΑΨΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ

Τίποτα δεν είναι αδύνατο… πόσταρε λίγο μετά το φινάλε της αναμέτρησης η ΚΑΕ και μάλλον έχει δίκιο. Με αυτόν τον ΑΡΗ τίποτα δεν είναι αδύνατο! Επική εμφάνιση από τον Τολιόπουλο, πήρε από το χεράκι τον «τελειωμένο» ΑΡΗ όταν όλα έδειχναν χαμένα και τον οδήγησε σε μια ιστορική πρόκριση! Δεν ξέρουμε τι μας κρύβει η συνέχεια και αν  θα κάνουμε ένα ακόμη «ηχηρό μπαμ» κόντρα στον Παναθηναϊκό αλλά σήμερα ο ΑΡΗΣ με τον Τολιόπουλο μπροστάρη πρόσθεσε μια ακόμη σελίδα στην πλούσια ιστορία του Αυτοκράτορα. Ανυπομονούμε να διαβάσουμε την επόμενη σελίδα που θα γραφεί από αυτήν την ομάδα. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ, μας έφτιαξες πάλι!

ΥΓ. Δάκρυσε ο Τολιόπουλος στο φινάλε με την συγκινητική υπερπροσπάθεια του συμπολίτη που έπεσε στο κενό.

ΥΓ2. Με το «μαχαίρι στα δόντια» κατέβηκαν, με μπρατσάκια κολυμπώντας τους βλέπω να επιστρέφουν.

ΥΓ3. Ποτέ ποτέ ποτέ ποτέ - Επεισόδιο #118

Το πρώτο βήμα για την εξασφάλιση της πρόκρισης στον τελικό του κυπέλου έκανε απόψε ο ΑΡΗΣ στο Αγρίνιο, κερδίζοντας τον Παναιτωλικό με 0-1! Μπορεί να άργησε 20’ να μπει στο παιχνίδι, στη συνέχεια όμως επιβεβαίωσε τον τίτλο του φαβορί και πήρε αυτό που ήθελε. Καθοριστικός ο Κουέστα με τις αποκρούσεις του που κράτησε το μηδέν όσο ο ΑΡΗΣ παρέπαιε, ογκόλιθος στην άμυνα αλλά και χρυσός σκόρερ ο Βέλεθ! Χαμόγελα και για τον Μανού Γκαρθία που ανεβάζει σταδιακά την απόδοση του με αποκορύφωμα την συστημένη σέντρα στον Βέλεθ για το γκολ που έκρινε τον νικητή.

ΠΑΡΕΠΑΙΕ ΕΠΙ 20’

Εδώ και καιρό ακούγαμε σύσσωμη την ομάδα μετά τις μέτριες πτήσεις της στα παιχνίδια του πρωταθλήματος να ψιθυρίζει  ότι το μυαλό όλων είναι στον ημιτελικό με τον Παναιτωλικό.  Κάτι τέτοιο όμως δεν είδαμε με τη σέντρα του αγώνα. Αντιθέτως είδαμε έναν Παναιτωλικό διψασμένο για να αρπάξει την μεγάλη του ευκαιρία, με τους παίκτες του να έχουν φτερά στα πόδια και να ψάχνουν λυσσαλέα το γκολ. Ένας μόνιμος κίνδυνος γύρω από την εστία μας και κάποιες σημαντικές ευκαιρίες που ανέδειξαν τον Κουέστα σε πρωταγωνιστή για τον ΑΡΗ μας. Ο Ισπανός γκολκίπερ ήταν εκεί που έπρεπε και είχε εξαιρετικές αντιδράσεις σε 3-4 πολύ καλές ευκαιρίες του Παναιτωλικού. Σε αυτό το δύσκολο έργο ο Κούεστα είχε την συμπαράσταση του συμπατριώτη του Βέλεθ που θύμισε σήμερα τον παίκτη που θαυμάσαμε και αγαπήσαμε στην πρώτη του θητεία στην ομάδα.

ΣΥΝΗΛΘΕ ΚΑΙ ΕΘΕΣΕ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ

Η εικόνα του ΑΡΗ στα πρώτα 20’ της αναμέτρησης ήταν απογοητευτική και εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτήν που αναμέναμε. Από την στιγμή όμως που ο Παναιτωλικός δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το καλό του ξεκίνημα, οι παίκτες του Μάντζιου βρήκαν ρυθμό αλλά και τον τρόπο για να γίνει απειλητικός. Σαβέριο και Μπράμπετς έχασαν σπουδαίες ευκαιρίες για να στείλουν τον ΑΡΗ στα αποδυτήρια με προβάδισμα στο σκορ. Παρόλα αυτά οι ισορροπίες του αγώνα είχαν αλλάξει και πλέον ο ΑΡΗΣ έπειθε ότι θα πάρει την πολυπόθητη νίκη.

Ο ΓΚΑΡΘΙΑ ΣΕΡΒΙΡΕ Ο ΒΕΛΕΘ ΣΚΟΡΑΡΕ

Στο Β ημίχρονο ο ΑΡΗΣ συνέχισε όπως ακριβώς είχε τελειώσει το πρώτο ελέγχοντας τον ρυθμό και , ψάχνοντας το γκολ.  Μπράμπετς και Σουλεϊμάνωφ απείλησαν αλλά δεν τα καταφέραν. Ο ΑΡΗΣ όμως έδειχνε πλέον αποφασισμένος να πάρει τη νίκη και έψαχνε την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσει. Χτύπημα σαν και αυτό του Μανού και του Βέλεθ. Η πρώτη μαγική πάσα του Γκαρθία στο Ά ημίχρονο προς τον Σαβέριο χαραμίστηκε, η δεύτερη όμως συστημένη σέντρα προς τον Βέλεθ στο 64’ οδήγησε στο τελικό 0-1!

ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Με το σκορ πλέον στο 0-1 και τον ΑΡΗ να ελέγχει το παιχνίδι, η απογοήτευση των αντιπάλων μας μετά την υπερπροσπάθεια που κατέβαλλαν ήταν εμφανής. Από εκείνο το σημείο και μετά, οι παίκτες μας με ευκολία κυκλοφορούσαν την μπάλα και όποτε έβρισκαν τους χώρους έβγαιναν απειλητικά μπροστά. Ο Μάντζιος φρέσκαρε την ομάδα και όλα κυλούσαν ιδανικά. Τζάμπα άγχος στα τελευταία δευτερόλεπτα της αναμέτρησης με τους παίκτες μας ανεξήγητα να βιάζονται να εκτελέσουν τα πλάγια και να αρνούνται να πεισματικά να κάνουν έστω και λίγο καθυστέρηση… Καθυστέρηση όπως βλέπουμε σχεδόν σε όλα τα γήπεδα του κόσμου από όλες τις ομάδες όταν το τελικό αποτέλεσμα είναι το μόνο που μετράει.

ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ

Κουέστα, Βέλεθ, Γκαρθία και Μορόν έκαναν όλη την δουλειά για την ομάδα μας σήμερα. Ο Κούεστα ήταν η ασπίδα της εστίας, ο Βέλεθ το σημείο αναφοράς στην άμυνα και ο σκόρερ, ο Γκαρθία κράτησε μπάλα και μοίρασε ασίστ ενώ και ο Μορόν με εξαιρετικές τοποθετήσεις και κινήσεις απασχολούσε διαρκώς την αντίπαλη άμυνα. Ο ΑΡΗΣ ήταν το φαβορί της αναμέτρησης και το απέδειξε παίρνοντας τη νίκη και αυτό είναι που μετράει. Το συνέβη στα πρώτα 20΄ και γιατί μπήκε η ομάδα έτσι είναι κάτι που σίγουρα θα πρέπει να το ξεψαχνίσει ο Άκης Μάντζιος και να βρει τη λύση. Στοίχισε η απουσία των Ζούλ και Τζούρασεκ; Βρέθηκε ο Βεστράτε σε πολύ κακή ημέρα; Όποιο και αν είναι το πρόβλημα θα πρέπει ενόψει της συνέχειας να διορθωθεί.

ΑΦΗΣΕ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ

Ο Γκαρθία σέρβιρε, ο Βέλεθ το κάρφωσε! Και όσο η ομάδα δεν πατούσε καλά είχε τον Κουέστα φύλακα-άγγελο στην εστία του. Αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ άφησε τις εντυπώσεις για τους άλλους και βολεύτηκε με τη νίκη που τον φέρνει μια ανάσα από τον τελικό.  Σίγουρα υπάρχει προβληματισμός για το κακό ξεκίνημα αλλά ας μην ξεχνάμε ότι σε αυτά τα παιχνίδια δεν έχει σημασία τίποτα άλλο εκτός από το τελικό αποτέλεσμα. Και ο ΑΡΗΣ σήμερα πήρε αυτό που ήθελε και ετοιμάζει σιγά σιγά βαλίτσες για τον τελικό!

ΥΓ. Συμπαθής ο Πετράκης αλλά τι περιμένατε; Εδώ έφαγε 4 γκολ και μιλούσε για ατυχία και καλή εμφάνιση της ομάδας του. Σήμερα με το φτωχό 0-1 αφηνίασε!

Εύκολα και χωρίς να χρειαστεί να πιάσει κάποια σπουδαία απόδοση ο ΑΡΗΣ μας έκανε το αυτονόητο κερδίζοντας το συνονθύλευμα του μπαογκ με 77-63! Με τον Χάρελ να «φτιάχνει» τον κόσμο ο αγώνας εξελίχθηκε στο πάρτι που αναμέναμε ακόμη και αν η διαφορά δεν έφθασε εκεί που μπορούσε. Κουρασμένος, αγχωμένος, νευρικός αλλά σαφώς ανώτερος από τον αντίπαλο του για όλη την διάρκεια του αγώνα.

Ο ΧΑΡΕΛ ΧΑΡΑΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ

Εμφανώς κουρασμένος ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα, με την νευρικότητα και την έλλειψη συγκέντρωσης να αποτυπώνεται κυρίως στην κακή μας άμυνα κοντά στο καλάθι. Ο ποακ βρήκε κάποιους εύκολους και μερικά μακρινά σουτ αλλά ο Χάρελ, ο Τολιόπουλος και ο Μποχωρίδης είχαν τις απαντήσεις. Ο Καστρίτης διέκρινε το πρόβλημα στην άμυνα, ξεκίνησε τις αλλαγές με τον Ντε Σόουζα να παίρνει τον Μπάξτον και ο ΑΡΗΣ άρχισε σιγά σιγά να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του αγώνα.

ΟΣΟ ΚΥΛΟΥΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ

Η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις 2 ομάδες γινόταν ολοένα και πιο εμφανής. Ο Καστρίτης ανακατεύοντας διαρκώς την τράπουλα έβρισκε κάποιες λύσεις, την ίδια στιγμή που ο Τακιανός στην άλλη πλευρά έμοιαζε σε απόγνωση. Όπως και οι παίκτες του ποακ με το βάρος να πέφτει σε 2-3 και η κούραση πάνω τους να αρχίζει να κάνει την εμφάνιση της. Κούραση που οφειλόταν στην εξαιρετική μας άμυνα που στο Β ημίχρονο εξουδετέρωσε κάθε «ατού» του συμπολίτη.  Ο Χάρελ συνέχιζε να κάνει τα μαγικά και στις 2 πλευρές του γηπέδου, ο Τολιόπουλος ανέβασε την απόδοση του και ο ΑΡΗΣ με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς να φορτσάρει πήρε μια σημαντική νίκη.

ΗΤΑΝ ΣΥΝΕΠΗΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΧΑΜΗΛΗ ΠΤΗΣΗ

Κάτι από τον ΑΡΗ επί ημερών του Κάρ θύμισε ο ΑΡΗΣ σήμερα με την άμυνα να αργεί σχεδόν ένα δεκάλεπτο να προσαρμοστεί και την επίθεση να την χαρακτηρίζει η νευρικότητα και οι κακές επιλογές. Νευρικότητα που μας στοίχισε 11(!!!) χαμένες βολές. Ενδεικτικό της μέτριας απόδοσης μας σήμερα ήταν το πρώτο ημίχρονο. Εκεί όπου αν και έληξε στο +4 είχαμε καταφέρει ως εκείνο το σημείο να καταστρέψουμε 5 αιφνιδιασμούς και να πετάξουμε στα σκουπίδια 7 ελεύθερες βολές. Ακόμη και έτσι η ομάδα έπειθε ότι θα φθάσει εύκολα στη νίκη όπως και έγινε. Δεν ξέρω αν ήταν θέμα κούρασης ή πνευματικής ετοιμότητας αλλά αυτό που έχει αξία είναι ότι ο ΑΡΗΣ πήρε αυτό που ήθελε χωρίς καν να αγχωθεί. Και αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα είναι που επιβεβαιώνει το πλάνο του Γ.Καστρίτη και την δουλειά που κάνει με τους συμπαίκτες του. Ακόμη και αν υπάρχουν στιγμές που δεν λειτουργεί σωστά η ομάδα, έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μας ότι στο τέλος θα τα καταφέρει. Και αυτό είναι η «υπόσχεση» της ομάδας μας ενόψει της αναμέτρησης για το κύπελλο Ελλάδος ξανά με τον ποακ.

ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΕΛ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗ ΣΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΟ SHOW

Τι και  αν ο ΑΡΗΣ μας δεν ήταν σήμερα στα καλύτερα του; αυτόν τον πόακ τον έχει για πλάκα και το απέδειξε με συνοπτικές διαδικασίες. Ο Χάρελ μας πρόσφερε άλλη μια σπουδαία παράσταση, ο Τολιόπουλος συνέχισε τα δικά του και η ατσαλένια άμυνα του ΑΡΗ μας έκανε όλη την υπόλοιπη βρώμικη δουλειά ώστε να φθάσουμε σε μια εύκολη νίκη. Μοναδική ατμόσφαιρα στο Παλέ με την βροχή από χαρτάκια στο τζάμπολ και τους φίλους της ομάδας εκστασιασμένους να απολαμβάνουν μια ακόμη παράσταση των παικτών του Γ.Καστρίτη! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. 63 πόντους από αυτούς; Τους 35 με το ζόρι τους περνάνε.  Σφίξε την άμυνα Καστρίτη!

ΥΓ2. Αυτά είναι πανό! Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι!

Συνέχεια στη «διαχείριση» των παιχνιδιών του πρωταθλήματος ενόψει των ημιτελικών του κυπέλλου, έδωσε και σήμερα ο ΑΡΗΣ μένοντας στο απόλυτο μηδέν με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Ένα υπέροχο μακρινό σουτ του Μάνου Γκαρθία και μια ωραία απόκρουση από τον γκολκίπερ του ΠΑΣ ήταν η πιο αξιόλογη φάση στον αγώνα. Προφανώς και η σκέψη όλων ήταν στον Παναιτωλικό αλλά κόντρα στον τελευταίο μπορούσε και έπρεπε η ομάδα να δείξει κάτι καλύτερο.

ΗΘΕΛΑΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ ΠΩΣ ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΝ

Ίδιο πρόσωπο θα μπορούσε να πει κανείς ότι έδειξαν οι 2 ομάδες σήμερα, από την αρχή μέχρι και τη λήξη του αγώνα. Τόσο ο ΑΡΗΣ μας όσο και ο ΠΑΣ ήθελαν να βγουν μπροστά να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για ένα γκολ αλλά ελάχιστες φορές κατάφεραν να το πετύχουν. Ανούσια ανεβάσματα, καθόλου φαντασία και σχεδόν μηδέν φάσεις. 2-3 καταστάσεις για γκολ για κάθε ομάδα και ένα φανταστικό σουτ του Μανού Γκαρθία που προκάλεσε μια εξίσου καταπληκτική απόκρουση ήταν όλο το παιχνίδι. Με τα Γιάννενα να δικαιολογούν την θέση τους στην βαθμολογία και τον ΑΡΗ να μας προβληματίζει για ακόμη μια φορά με την εικόνα του, σε ένα χρονικό σημείο όπου απαιτείται η ομάδα να ανεβάσει την απόδοση της και να παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΜΕΝ, ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ ΔΕ

Ελάχιστα μπορείς να πεις για ένα παιχνίδι σαν το σημερινό. Προφανώς και άπαντες έχουν το μυαλό τους στους ημιτελικούς αλλά το να μας γίνονται συνήθεια τέτοιες εμφανίσεις είναι αναμφίβολα κάτι κακό. Προσπάθησε ο Μάντζιος, έδωσε ευκαιρίες, μοίρασε χρόνο και καλά έκανε γιατί επιβάλλεται η διαχείριση δυνάμεων ενόψει της αναμέτρησης με τον Παναιτωλικό. Το ότι όμως επιλέγει παίκτες που δείχνουν ανέτοιμοι πνευματικά να ανταποκριθούν σε ένα «ανούσιο» παιχνίδι είναι πρόβλημα. Πρόβλημα που συνεχίζεται και διογκώνεται.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΙΣ ΧΑΜΗΛΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ

Άνευρη η ομάδα, δεν ήξερε πως να επιτεθεί και να γίνει απειλητική. Δεν κινδύνευσε… αλλά κόντρα στον τελευταίο της βαθμολογίας το ζητούμενο σήμερα ήταν η νίκη ανεξαρτήτως των παικτών που επέλεξε ο Άκης Μάντζιος. Απαισιόδοξη η εικόνα σήμερα, μόλις λίγες ημέρες από το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό όπου εκεί επιβάλλεται να πάρεις το αποτέλεσμα. Αλλιώς πάει στράφι και η διαχείριση… Θα γυρίσει ο διακόπτης; Θα φανεί την Τρίτη.

Τη νίκη με 84-77 και μαζί την 5^η θέση κατάφερε να πάρει ο ΑΡΗΣ μας σε ένα παιχνίδι όπου στη μεγαλύτερη διάρκεια του κυνηγούσε τους Ιταλούς. Η διστακτικότητα που έβγαζαν οι περισσότεροι παίκτες μας στην επίθεση εκτός του Τολιόπουλου και του Ντε Σόουζα ήταν αυτό που μας κρατούσε πίσω στο σκορ. Στο τέλος όμως Χάρελ, Στάρκ και Μποχωρίδης «ξεμπλόκαραν» επιθετικά και οδήγησαν την ομάδα σε μια σπουδαία νίκη. Τρελό πάρτι στο κατάμεστο Παλέ  με τον κόσμο της ομάδας να μοιάζει πιο διψασμένος για μεγάλες στιγμές από ποτέ!

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Με το σώμα κουρασμένο και το μυαλό αποπροσανατολισμένο μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι επιτρέποντας στους Ιταλούς να κάνουν το παιχνίδι τους και να προηγηθούν από νωρίς. Η άμυνα μας έμπαζε από παντού με τους παίκτες της Τρέντο να σκοράρουν εύκολους πόντους την ίδια στιγμή που εκτός του Τολιόπουλου δεν είχαμε κάποια άλλη αξιόπιστη λύση στην επίθεση. Το 15-25 ήταν ένα μικρό σοκ αλλά όχι αρκετό για να μας χαλάσει το πάρτι.

ΕΨΑΧΝΕ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 2 ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ

Από την μια η ευκολία που δεχόμασταν πόντους είτε κοντά είτε μακριά από το καλάθι και η δυσκολία να απαντήσουμε ανάγκασε τον Καστρίτη σε ένα συνεχόμενο «ανακάτεμα της τράπουλας». Έβαζε, έβγαζε προσπαθώντας να κόψει τον δρόμο προς το καλάθι μας αλλά να βρει και κάποιο σημείο αναφοράς στο σκοράρισμα εκτός του Τολιόπουλου. Αυτό το σημείο αναφοράς ήταν ο Σόουζα που κατάφερε με δεύτερες επιθέσεις αλλά και προσωπικές ενέργειες να κρατήσει την ομάδα κοντά στο σκορ. Ωστόσο η Τρέντο κάθε φορά που φθάναμε στο -1 ή περνούσαμε στο +1 απαντούσε με κρύο αίμα και τρίποντες βόμβες. Η εικόνα του αγώνα ήταν ο ΑΡΗΣ να παλεύει να πάρει κεφάλι στο σκορ αλλά να μην μπορεί, ξανά και ξανά.

ΑΡΓΗΣΑΝ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΜΦΑΝΙΣΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ

Με την απουσία του Γκάλινατ δεδομένη είναι λογικό τα σουτ που έπαιρνε ο Αμερικανός να τα μοιραστούν οι υπόλοιποι. Έλα όμως που οι περισσότεροι δεν ήθελαν… μέχρι τουλάχιστον τα μισά της 3^ης περιόδου όπου άρχισαν να κάνουν την «εμφάνιση» τους και να αλλάζουν τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Τους πόντους του Γκάλινατ και τις λύσεις στην επίθεση που έψαχνε ο ΑΡΗΣ σχεδόν για 25΄τα βρήκε στα πρόσωπα των Στάρκ, Χάρελ, Μποχωρίδη και Σανόγκο και ξαφνικά η πλάστιγγα έγειρε υπέρ μας. Η ομάδα ξεμπλόκαρε επιθετικά, ανέβηκε ψυχολογικά, έπαιξε πιο δυνατά σε άμυνα και ριμπάουντ και οι Ιταλοί εξαναγκάστηκαν απλά σε μια καλή εμφάνιση και ο ΑΡΗΣ στην χαρά της νίκης! Σε μια βραδιά όπου ήμασταν μέτριοι αλλά και πάλι τα καταφέραμε!

ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΟΛΟΥΣ ΕΤΟΙΜΟΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Δεν είναι υπερβολή όταν το μεγαλύτερο μερίδιο των όποιων μεγάλων στιγμών έχει ζήσει ο ΑΡΗΣ τα τελευταία χρόνια, πιστώνεται στον Γιάννη Καστρίτη. Ηταν καθαρά δική του επιλογή από την αρχή της χρονιάς να ανοίξει σιγά σιγά το ροτέισον ώστε να φθάσει κάποια στιγμή η ομάδα σε αυτό το σημείο. Στο σημείο δηλαδή που θα έχει την πολυτέλεια να πάρει βοήθειες ακόμη και από τους πιο βοηθητικούς παίκτες του ρόστερ όπως είναι ο Περσίδης, ο Σλαφτσάκης και ο Καλόγηρος. Και πλέον με πιο γοργούς ρυθμούς λόγω του τραυματισμού του Γκάλινατ προσπαθεί να βρει εκτός από βοήθειες και νέους πρωταγωνιστές στην επίθεση. Και ναι σιγά σιγά το πετυχαίνει και αυτό! Σήμερα πέρα από τον συνήθη ύποπτο Τολιόπουλο, ο Σόουζα πήρε προσπάθειες και ήταν αποτελεσματικός. Ενώ στην πορεία και ο Χάρελ με τον Στάρκ και τον Μποχωρίδη αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να βγουν μπροστά και το έκαναν με απόλυτη επιτυχία. Σε άλλα παιχνίδια έχουμε δει και τον Μπλούμπεργκ να το κάνει. Με λίγα λόγια ο ΑΡΗΣ βελτιώνεται και στον επιθετικό τομέα που ήταν η αδυναμία του και αυτό είναι ότι πιο σημαντικό για τη συνέχεια. Και δικαιολογεί την απόφαση να μην αποκτηθεί(για την ώρα) νέος ξένος παίκτης.

ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΗ ΜΑΣΤΟΥΡΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

Οι τελευταίες νίκες σε Γερμανία και ΟΑΚΑ ξεσήκωσαν για τα καλά τους πάντες , γεμίσαν ασφυκτικά το Παλέ και έπλασαν ένα κλίμα απόλυτης πώρωσης. Σε αυτό το Παλέ, με αυτόν τον τρελαμένο κόσμο και με αυτή την αφηνιασμένη ομάδα δεν χάναμε με τίποτα όσο καλά και αν έπαιζε η Τρέντο. Κάπως έτσι ο ΑΡΗΣ μας άντεξε, πάλεψε και στο τέλος πανηγύρισε μια σημαντική νίκη. Μια νίκη που τον στέλνει στην Λετονία απέναντι στην ουκρανική Προμετέι για την πρόκριση στους 8. Μπορούν οι Ουκρανοί να μας σταματήσουν; Δύσκολα! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ συνεχίσε δυνατά, πιο δυνατά πιο δυνατά!

ΥΓ. Γίνεται να έρθει ο Θεός του μπάσκετ στο σπίτι του και ο ΑΡΗΣ να χάσει; Μα δεν γίνεται!

Απίστευτος ΑΡΗΣ, χωρίς Γκάλινατ και κάνοντας οικονομία δυνάμενων ενόψει Eurocup πάτησε τον Παναθηναϊκό μέσα στο ΟΑΚΑ αφήνοντας περίλυπους τους 3 διαιτητές που έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να αποτρέψουν το πράσινο ναυάγιο! Με τον κόουτς και τους παίκτες μας να καταθέτουν ψυχή και μπόλικα κιλά αρ@@δια πάνω στο παρκέ, ο ΑΡΗΣ πήρε μια ξεχωριστή νίκη. Δεν του χαρίζει τίτλο αλλά αυτό το χαστούκι στην «πράσινη μαφία» του μπάσκετ ήταν απολαυστικό!

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΠΟΥΛΑΕΙ ΤΡΕΛΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΠΑΤΗΣΕ ΤΟ ΠΑΡΚΕ

Ο τρελο-Χάρελ έκανε την αρχή και οι υπόλοιποι ακολούθησαν.  Μπλούμπεργκ, Περσίδης, Σόουζα, Μπάξτον, Κατσίβελης, Σανόγκο, Μποχωρίδης. Όποιος έμπαινε έβαζε το δικό του λιθαράκι είτε σκοράροντας είτε παίζοντας εξαιρετική άμυνα και μαζεύοντας ριμπάουντ.  Η ομάδα μπήκε δυνατά και έδωσε από νωρίς στον Παναθηναϊκό να καταλάβει ότι αυτόν τον ΑΡΗ δεν τον υποτιμάς. Το 10-25 του πρώτου δεκαλέπτου ήταν αποτέλεσμα εκπληκτικής άμυνας και σωστών επιθετικών επιλογών. Το +19 που ακολούθησε επιβεβαίωσε ότι το σκορ δεν ήταν απλά αποτέλεσμα ενός νωθρού ξεκινήματος των αντιπάλων μας αλλά μιας ολοκληρωτικής εμφάνισης των παικτών του Καστρίτη!

«ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ» ΤΩΝ ΔΙΑΙΤΗΤΩΝ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΞΑΣΦΥΡΙΧΤΟ

Όπως ακριβώς ο προκλητικός σπίκερ έτσι και ολόκληρος ο Παναθηναϊκός το καλό ξεκίνημα του ΑΡΗ το  αντιμετώπισαν με ένα μπλαζέ ύφος σαν κάτι πρόσκαιρο που χαθεί με συνοπτικές διαδικασίες. Με την διαφορά όμως να παραμένει πάνω από τους 15 πόντους με άνεση, έπρεπε να λάβουν άμεση δράση οι 3 διαιτητές. Οι πρασινοφρουροί ανέλαβαν να κάνουν την βρώμικη δουλειά για του παίκτες του Παναθηναϊκού. Φάουλ με το κοίταγμα από την μια πλευρά, ανοχή σε μπουνιές και τραβήγματα από την άλλη πλευρά σε φάσεις που δεν χωρούσαν αμφισβήτηση. Όταν μάλιστα κατάφεραν να φέρουν τον Παναθηναϊκό από το -19 στο +8 νόμιζαν οι αφελείς ότι η αποστολή τους είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία. Δεν ρώτησαν όμως τον Καστρίτη και τους παίκτες του.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Σε ρυθμούς ροτέισον και με όλους τους παίκτες να συνεχίζουν να είναι θετικοί και απόλυτα προσηλωμένοι στο αγωνιστικό πλάνο, ο ΑΡΗΣ μετέτρεψε το εις βάρος του 57-51 σε 62-71! Μεγάλος πρωταγωνιστής αυτής της ανατροπής η τεράστια αρχηγάρα μας, ο Τολιόπουλος! Ήσυχος σε όλο το παιχνίδι, στα τελευταία όμως λεπτά εμφανίσθηκε και με τις τρίποντες βόμβες του αποτελείωσε τον Παναθηναϊκό. Η ταυτόχρονα εμετική και συγκινητική προσπάθεια των διαιτητών να φέρουν τα πάνω κάτω στα τελευταία δευτερόλεπτα  έπεσε στο κενό και ο ΑΡΗΣ έφθασε σε μια σπουδαία νίκη!

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΡΕΛΑΙΝΟΥΝ ΚΟΣΜΟ

Ο ΑΡΗΣ κατέβηκε να παίξει χωρίς άγχος και να κάνει διαχείριση δυνάμεων, σε ένα παιχνίδι όπου η ήττα θεωρητικά πάντα ήταν εντός προγράμματος. Ακόμη και αν γνωρίζαμε βαριά ήττα, κανείς δεν θα έλεγε κουβέντα γιατί προέχει ο αγώνας της Τετάρτης στην Ευρώπη. Και όμως ο ΑΡΗΣ χωρίς να ξεφύγει από το πλάνο της διαχείρισης έπαιξε το μπάσκετ που μας έχει δείξει ότι μπορεί αντιμετωπίζοντας τον Παναθηναϊκό σαν οποιοδήποτε άλλο αντίπαλο. Το αποτέλεσμα; Εντυπωσιακό! Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε και τους 3 διαιτητές που πέρα από τις 23 περισσότερες βολές που χάρισαν στον Παναθηναϊκό, έκλεισαν τα μάτια και σε αμέτρητες κραυγαλέες φάσεις. Τότε μιλάμε για κάτι το εξωπραγματικό. Στο πρώτο παιχνίδι χωρίς τον πρώτο σου σκόρερ και με το  ροτέισον του Καστρίτη να ανοίγει σε τέτοιο βαθμό που μέχρι και ο Καλόγηρος έπαιξε σχεδόν 10’!  Ο Περσίδης σχεδόν 20’! Και οι 2 τους όπως και όλοι που αγωνίσθηκαν ήταν υπέροχοι! Σπουδαίος Στάρκ, killer ο Τολιόπουλος που μίλησε στο τέλος. Αυτή η νίκη όμως και αυτή η ομάδα φέρνει την υπογραφή του Γιάννη Καστρίτη! Τι και αν ώρες ώρες μας μπριζώνει με τις επιλογές του… φέτος κάνει μαγικά. Μετά την παράσταση στο Ούλμ, ανυπομονούσαμε για μια νέα παρόμοια παράσταση. Αυτό όμως το σημερινό δεν το περιμέναμε.

ΗΧΗΡΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΤΟΥ

Μόνο σαν άθλος μπορεί να χαρακτηριστεί η σημερινή νίκη του ΑΡΗ μας στο ΟΑΚΑ με τις συνθήκες που πραγματοποιήθηκε η αναμέτρηση. Χωρίς τον πρώτο σκόρερ του, κάνοντας ξεκάθαρα ροτέισον και διαχείριση δυνάμεων ενόψει του αγώνα με την Τρέντο για να διευκολυνθεί ο Παναθηναϊκός… με μια εμετική διαιτησία που πάλευε να σταματήσει το κιτρινόμαυρο φρενοκομείο.  Γιατί η τρέλα που πούλησε ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν έχει προηγούμενο. Χίλια μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γιάννη Καστρίτη, τους παίκτες του και όσους έβαλαν έστω και ένα μικρό λιθαράκι για το σημερινό. ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΙΝΕΙΣ ΕΤΣΙ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

ΥΓ. Ωραίος ο Γιαννακόπουλος μιας και πρώτη φορά στην Ελλάδα ακούς πρόεδρο ομάδας να τοποθετείται έτσι για διαιτητικό σκάνδαλο υπέρ της ομάδας του. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως θα είχε αν με αυτή την ήττα ο Παναθηναϊκός έχανε την πρώτη θέση.

ΥΓ2. Ρε λιγόψυχοι Έλληνες διαιτητές… αφήστε το μπάσκετ να αναπνεύσει.

Το καταπληκτικό γκολ του Μορόν τελικά δεν αποδείχθηκε αρκετό για να χαρίσει τη νίκη ακόμη και αν έφθασε μόλις λίγα λεπτά μακριά πριν την κατακτήσει. Η κεφαλιά του Άλεξιτς στο 94’ ήταν αυτή που διαμόρφωσε το τελικό σκορ και ανάγκασε τον ΑΡΗ μας να αρκεστεί στον 1 βαθμό της ισοπαλίας παρόλο που ήταν καλύτερος του αντιπάλου του. Πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας από τους παίκτες μας, κακές τοποθετήσεις και αντιδράσεις της άμυνας μας στο άναρχο παιχνίδι του Πανσερραϊκού. Πικρή γεύση από το τελικό αποτέλεσμα.

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΓΧΟ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΤΟ ΓΚΟΛ

Με εξαίρεση τον Φρανκ Βέλεθ και την απουσία του Ζουλ ο ΑΡΗΣ θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατέβηκε με το καλύτερο δυνατό αρχικό σχήμα ύστερα από καιρό. Το κέντρο όταν αμυνόμασταν με τους Βεστράτε, Τσούραζεκ και Νταρίντα έμοιαζε άδειο αλλά όταν είχαμε την μπάλα λειτουργούσε ιδανικά. Με την μπάλα να καταλήγει συνήθως στην δεξιά πλευρά οι κεφάτοι Σουλεϊμάνοφ και Οντουμπάτζιο έκαναν παιχνίδι. Ο ΑΡΗΣ έψαχνε το γκολ, δυσκολευόταν όμως να φτιάξει τις ιδανικές προϋποθέσεις για να το πετύχει.  Στην άλλη πλευρά οι Σερραίοι με μακρινές μπαλιές και άναρχα γεμίσματα προς την εστία μας προσπαθούσαν να φτιάξουν φάσεις. Φάσεις που εύκολα εξουδετέρωναν οι αμυντικοί μας αλλά το γεγονός ότι πολλά από αυτά τα γεμίσματα στην πλάτη της άμυνας μας αρχικά περνούσαν και ύστερα διώχναμε έδειχναν ότι η αμυντική μας λειτουργία δεν ήταν η ιδανική.

Η ΚΛΑΣΗ ΤΟΥ ΜΟΡΟΝ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Όταν λέμε ότι στον ΑΡΗ φέτος λείπει η ποιότητα σε σχέση με άλλες σεζόν εννοούμε την έλλειψη ποσοτικά παικτών όπως είναι ο Μορόν που με μια κίνηση του μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα της αναμέτρησης. Αυτό ακριβώς έκανε ο Ισπανός στην φάση του γκολ, όπου κατέβασε την μπάλα, κράτησε την κατοχή βάζοντας πλάτη τους αντίπαλους αμυντικούς και αφού γύρισε εκτέλεσε ένα ασύλληπτο σουτ στο γάμα της εστίας! Γκολ ζωγραφιά που αποτυπώνει με τον πιο ωραίο το περίσσιο ποδοσφαιρικό ταλέντο που χαρακτηρίζει τον Μορόν.

ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Ο τρόπος που έψαχνε την ισοφάριση ο Πανσερραϊκός θύμιζε παιχνίδι αλάνας. Σε αυτό το ποδόσφαιρο αλάνας αν και μέχρι τις καθυστερήσεις ο ΑΡΗΣ ήταν αποτελεσματικός φαινόταν ότι η άμυνα μας δεν λειτουργούσε όπως έπρεπε. Και όταν προηγείσαι με αυτό το εύθραυστο 1-0 περιθώρια για αδράνεια και λάθη δεν υπάρχουν. Αδράνεια όπως έδειξε ολόκληρος ο ΑΡΗΣ στην ανασταλτική του λειτουργία γνωρίζοντας ότι απέχει μόλις λίγα λεπτά μακριά από τη νίκη. Ο Ζαμόρα δεν γύρισε ποτέ να βοηθήσει, ο Μοντόγια μπήκε χαλαρά στη φάση και ο Άλεξιτς έδωσε την ευκαιρία στον Πάμπλο Γκαρσία να ζήσει το όνειρο του… κόβοντας βαθμούς από τον ΑΡΗ.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΑΡΑ ΝΑ ΤΑ ΔΙΝΕΙ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

Πολλαπλές ερμηνείες έχει η σημερινή μας εμφάνιση. Η ομάδα σε γενικές γραμμές δεν έβγαλε πάθος, είχε περιορισμένα τρεξίματα και σε πολλές μονομαχίες οι παίκτες μας έμπαιναν επιφυλακτικά. Ακόμη και έτσι όμως είδαμε ένα σύνολο που όταν είχε την μπάλα την κυκλοφορούσε εξαιρετικά, δεν αγχωνόταν με την διάθεση των αντιπάλων μας να πιέσουν και εύκολα φθάναμε στην αντίπαλη περιοχή. Με λίγα λόγια ο ΑΡΗΣ σε μια μέτρια βραδιά ήταν ανώτερος του αντιπάλου και αυτό κάτι δείχνει. Όπως κάτι δείχνει ότι ο Μοντόγια ως αριστερό μπακ κάνει τα λάθη του, ο Φεράρι δεν εμπνέει εμπιστοσύνη και στο κέντρο τουλάχιστον όταν αμυνόμαστε υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Έχει στρώσει την ομάδα ο Μάντζιος αλλά για να φθάσουμε φέτος εκεί που θέλουμε θα πρέπει να ανεβάσουμε παραπάνω την απόδοση.  Και όταν αντιμετωπίζεις τα παιχνίδια του πρωταθλήματος διαφορετικά από αυτά του κυπέλλου υπάρχει ο κίνδυνος να παγιωθείς σε μέτρια επίπεδα απόδοσης. Και αυτό είναι κάτι που ο Άκης Μάντζιος θα πρέπει να το προσέξει για την κρίσιμη συνέχεια.

ΕΧΑΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ

Όταν προηγείσαι με 1-0 μια κακιά στιγμή είναι αρκετά για να χάσεις τη νίκη όπως έγινε στην φάση της ισοφάρισης. Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο… αλλά το να βλέπεις ξανά και ξανά αυτή την ποδοσφαιρική αφέλεια των παικτών μας που επέτρεπαν με ευκολία στους αντιπάλους μας να κάνουν το ένα γέμισμα μετά το άλλο είναι κάτι το διαφορετικό. Κάτι το εκνευριστικό. Ιδιαίτερα όταν παρά την μέτρια εμφάνιση σου είναι ανώτερος του αντιπάλου σου και αξίζεις τη νίκη. ΟΚ, με τη διαχείριση ενόψει κυπέλλου αρκεί αυτές οι χαμηλές πτήσεις στις Σέρρες όπως και στην Κηφισιά να μην μας γίνουν κακή συνήθεια.

ΥΓ. Ζει το όνειρο ο Πάμπλο… Άραγε θα πάρει «πριμ ισοπαλίας με τον ΑΡΗ» από τα αφεντικά του;

ΥΓ2. Εμείς τον Άλκη δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Η Πολιτεία δυστυχώς συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα για τον Άλκη και τον κάθε Άλκη.