Χωρίς να χρειαστεί να πιάσει κάποια σπουδαία απόδοση ο ΑΡΗΣ μας, υπέταξε με σχετική ευκολία και το Λαύριο και μαζί …και την προκλητική για ακόμη μια φορά Τσαρούχα! Σε ένα σχεδόν κατάμεστο Παλέ που διψούσε για μπάσκετ οι παίκτες του Γιάννη Καστρίτη προσηλωμένοι στην σκληρή άμυνα από την αρχή μέχρι το τέλος, επέβαλλαν τον ρυθμό τους και ανάγκασαν τους αντιπάλους τους να κυνηγάνε να μειώσουν την διαφορά. Το φινάλε της αναμέτρησης  βρήκε τον κόσμο του ΑΡΗ να γλεντάει την εμφατική νίκη και μαζί και την θλιβερή Τσαρούχα που έδειχνε να δυσκολεύεται να συνηθίσει την εικόνα του γεμάτου γηπέδου.

ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ

Σε αντίθεση με τα προηγούμενα παιχνίδια πλέον ο ΑΡΗΣ έδειξε να έχει μάθει να ζει χωρίς τον Χάγκινς στον άσσο  αποφεύγοντας τα φθηνά λάθη του ξεκινήματος. Κάτι που έδωσε την ευκαιρία στον Χόκλερ να κάνει ένα εκρηκτικό ξεκίνημα και να βάλει από νωρίς τον ΑΡΗ στη θέση του οδηγού. Το 25-11 αποτύπωνε εύστοχα το ξεκίνημα των 2 ομάδων με την αντίδραση όμως του Λαυρίου να διαφαινόταν. Κάτι που έγινε στη συνέχεια με τη διαφορά να πέφτει στο +4 και την Τσαρούχα κυρίως με την συμπεριφορά της να έχει καταφέρει να κάνει άνω κάτω το γιορτινό κλίμα που υπήρχε στο Παλέ.

ΔΥΣΚΟΛΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΛΛΑ ΒΡΗΚΕ ΛΥΣΕΙΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ

Μπορεί στην άμυνα και στα ριμπάουντ οι παίκτες του Καστρίτη να έβρισκαν τον τρόπο να μπλοκάρουν τους αντιπάλους τους όμως στην επίθεση με εξαίρεση το ξέσπασμα του Χόκλερ στο πρώτο δεκάλεπτο δεν είχε κάποιον άλλον παίκτη σημείο αναφοράς στο σκοράρισμα. Και αυτό ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο ώστε να χτίσουμε μια διαφορά ασφαλείας και να «κλειδώσουμε» τη νίκη. Σε αυτό το σημείο όμως φάνηκε η μεγάλη διαφορά του φετινού ΑΡΗ σε σχέση με πέρσι με παίκτες όπως ο Σχίζας, ο Καββαδάς και ο Μήτρου-Λόνγκ να προσθέτουν σημαντικούς πόντους όταν δείχναμε να έχουμε κολλήσει. Στο τελευταία δεκάλεπτο ο ΑΡΗΣ απλά πάτησε γκάζι , το Λαύριο δεν μπόρεσε να ακολουθήσει και το σκορ διαμορφώθηκε όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι από το πρώτο ημίχρονο αν δεν είχαμε τα  «κόλπα» της Τσαρούχας.

ΟΜΑΔΑ ΣΕ ΑΜΥΝΑ, ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Αν κάτι διαφοροποιεί τον ΑΡΗ σε σχέση με τις περισσότερες ομάδες της Basket League αυτό είναι η ομαδικότητα σε κάθε φάση του παιχνιδιού. Από την πιεστική άμυνα με αλληλοκαλύψεις, το κυνήγι των ριμπάουντ, μέχρι και το σκοράρισμα. 6 παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων και ένας οριακά στους 9 είναι ένα στατιστικό που δείχνει πολλά. Όπως το ότι ο ΑΡΗΣ καταφέρνει και σκοράρει ακόμη και όταν ο Νότε για περίπου 30’ είναι άποντος και ο φορμαρισμένος Τολιόπουλος ελαφρώς μπερδεμένος. Με την επιστροφή του Χάγκινς ο ΑΡΗΣ θα έχει κυριολεκτικά 10 με 11 παίκτες στο ροτέισον του που υπό συνθήκες μπορούν να παίξουν κομβικό ρόλο στο παιχνίδι. Μέχρι και ο Φίλιος το έχει καταφέρει πριν τον τραυματισμό με τον Σιδηροηλία να είναι ίσως ο μοναδικός «ενεργός» παίκτης που δεν έχει καταφέρει ακόμη να πετύχει μια καλή εμφάνιση και να πείσει ότι μπορεί να βοηθήσει. Όταν όμως τα προηγούμενα χρόνια πάλευες να βρεις με το ζόρι 5-6 παίκτες να βασιστείς η φετινή κατάσταση μοιάζει ονειρική και φυσικά φέρνει την υπογραφή του Γιάννη Καστρίτη! Ένας πραγματικός προπονητής της νέας φουρνιάς που μιλάει μέσα στο γήπεδο με το «έργο» του και όχι στα γραφεία και σε διάφορα άλλα πηγαδάκια.

Η ΣΠΙΘΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΩΤΙΑ

Τι αν και ο αντίπαλος μας σήμερα ήταν το τελευταίο χωρίς νίκη Λαύριο… ο κόσμος του ΑΡΗ εκεί τρελαμένος να γουστάρει την μπασκετάρα του και να απολαμβάνει κάθε πόντο σαν γκολ! Μέχρι και την Τσαρούχα προσπέρασε που ήθελε πάση θυσία να κλέψει την παράσταση. Έλα όμως που ο Γιάννης Καστρίτης και οι παίκτες του δεν ήταν διατιθέμενοι να αφήσουν άλλη μια φορά τους «γκρι» να κλέψουν τον ιδρώτα τους και με τη γνωστή μαχητικότητα τους μετέτρεψαν ένα πονηρό παιχνίδι σε έναν υγιεινό περίπατο. Και όταν η εύκολη νίκη συνδυάζεται και με θεαματικές φάσεις τότε το πάρτι δεν τελειώνει ποτέ! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Είπαμε με τη διαιτησία έχει ανοίξει «βεντέτα». Και η Τσαρούχα ήταν η πιο κατάλληλη για να μας το υπενθυμίσει ακόμη και σε ένα παιχνίδι που έληξε με 26 πόντους διαφορά. Ότι και αν κάνουν το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.

Με περίσσια ώθηση από τον κόσμο του που γέμισε το γήπεδο, ο ΑΡΗΣ μας κατάφερε να κάμψει την αντίδραση της Καρδίτσας και της εχθρικής για ακόμη μια φορά διαιτητικής τριάδας φθάνοντας στη νίκη με 85-68! Η ενέργεια που έβγαλαν οι παίκτες μας σε άμυνα και ριμπάουντ υπερκάλυψαν την αστοχία μας και ήταν οι βασικοί λόγοι της νίκης. Μια νίκη που θα ερχόταν πολύ πιο εύκολα αν οι 3 διαιτητές για 3 ολόκληρα δεκάλεπτα φάνηκαν να κάνουν ότι μπορούν είτε για να επαναφέρουν την Καρδίτσα στην διεκδίκηση της νίκης ή απλά για να χαλάσουν αυτή την όμορφη ατμόσφαιρα στο κατάμεστο Παλέ από κόσμο που γουστάρει ΑΡΗ και μπάσκετ.

Η ΓΝΩΣΤΗ ΝΕΥΡΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Από την στιγμή που απουσιάζει ο Χάγκινς πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι κάθε ξεκίνημα της ομάδας μας θα έχει μπόλικα λάθη και κακές επιλογές στην επίθεση. Κάπως έτσι ο ΑΡΗΣ και σήμερα μπήκε νευρικά παλεύοντας να βρει τα πατήματα του πάνω στο παρκέ.

ΜΑΧΗΤΗΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΑΣΗ

Και όταν στο κακό μας ξεκίνημα είμαστε πάνω στο σκορ τότε λογική συνέπεια είναι όταν βρούμε ρυθμό όλα να γίνονται πιο εύκολα. Ακόμη και αν η αστοχία ακόμη και κάτω από το καλάθι ήταν συχνό φαινόμενο η ενέργεια που έβγαζαν οι παίκτες μας σε άμυνα και ριμπάουντ κατέληγε σε ένα πείσμα που έστελνε την μπάλα στο καλάθι!  Τι και αν οι διαιτητές μας είχαν φορτώσει με μπόλικα φάουλ όταν έκλειναν τα μάτια σε ξεκάθαρα φάουλ πάνω στους παίκτες μας, οι παίκτες του Γ.Καστρίτη τον χαβά τους. Να τρέχουν πάνω κάτω αφηνιασμένοι, να παίρνουν το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο και τελικά να πετυχαίνουν το καλάθι οδηγώντας την ομάδα σε μια σημαντική νίκη!

ΑΥΤΟΣ Ο ΑΡΗΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ Γ.ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Σπάνια μένουμε τόσο πολύ σε έναν προπονητή που ακόμη δεν έχει προλάβει να πετύχει κάτι «χειροπιαστό» αλλά σε αυτό το πέρασμα του από τον ΑΡΗ ο Γιάννης Καστρίτης βάζει  την υπογραφή του σε αυτήν την ομάδα που θαυμάζουμε πάνω στο παρκέ. Τι και αν το μπάτζετ είναι πενιχρό και αναγκάστηκε να αλλάξει τα καλύτερα γρανάζια της περσινής ομάδας… η φιλοσοφία παραμένει η ίδια. Παίκτες παθιασμένοι να τα δίνουν όλα σε κάθε φάση με αυτοθυσία και ζήλο για να προσφέρουν στην ομάδα. Για να το κάνει αυτό ένας παίκτης πρέπει κάτι να τον παρακινήσει ή απλά να τον εμπνεύση… και αυτή η έμπνευση είναι ο Γ.Καστρίτης. Ακόμη και όταν βλέπεις αυτή την υπερβολική ώρες ώρες άμυνα με τον ψηλό να μαρκάρει στην κορυφή τον αντίπαλο γκαρντ …ξέρεις ότι στο τέλος η ομάδα θα βρει την άκρη και θα κάνει αυτά που πρέπει μέσα στο γήπεδο.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΒΑΘΜΟΙ ΚΑΙ ΠΟΝΤΟΙ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ

Ομάδα και κόσμος έδωσαν την απάντηση τους «δυνάστες» του ελληνικού μπάσκετ στήνοντας ένα ξεχωριστό κιτρινόμαυρο πάρτι εντός και παρκέ. Στις γεμάτες εξέδρες του Παλέ ο κόσμος χοροπηδάει αδιαφορώντας για τις γκρι προκλήσεις και πάνω στο παρκέ ένα σύνολο παικτών αποφασισμένο να ματώσει για να κερδίσει. Το μόνο που μπορούσε να κάνει η Καρδίτσα ήταν να χορέψει στο ρυθμό μας και να αποδεχθεί την ήττα της. Βελτιωμένη η ομάδα παρά την αστοχία της. Κέρδισε σημαντικούς βαθμούς αλλά και πόντους αυτοπεποίθησης. Μπράβε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Καλή η νίκη αλλά αυτό με την διαιτησία έχει πραγματικά ξεφύγει. Σαν να έχει ανοίξει «βεντέτα» φαίνεται η φάση. Δεν εξηγείται αλλιώς!

ΥΓ2. Λουστείτε τώρα το «ευχαριστώ» του τρέλαρχου… που όσο ήταν στον ΑΡΗ προσπαθούσατε να μας πείσετε ότι πρόκειται εκ των κορυφαίων της Ευρώπης. Έτσι είναι οι δημοσιοσχεσίτες. Όταν κλείνει η πόρτα οριστικά τότε βγάζουν τα απωθημένα τους και τον πραγματικό τους εαυτό.

ΥΓ3. Αντί να στηρίζεται αυτό τον κόσμο και την ομάδα που αποτελεί όαση στις στάχτες του ελληνικού μπάσκετ εσύ λυσσαλέο κυνήγι με κάθε τρόπο! Μα τόσο κόμπλεξ;

Με το Περιστέρι πιθανόν ακόμη να βρίσκεται στο γήπεδο και να σουτάρει βολές… τον Αγραβάνη να βραβεύεται από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Σούμο για το πως έβγαλε εκτός παρκέ στα τελευταία κρίσιμα δευτερόλεπτα τον Καββαδά εκτός γηπέδου… ο ΑΡΗΣ μας γνώρισε την ήττα με ένα φόλοου 1.4’’ πριν τη λήξη. Σε ένα εξαιρετικό παιχνίδι όπου έλαμψε όσο ποτέ το άστρο του Τολιόπουλου, προσφέροντας στο μπασκετικό κοινό μια απίστευτη εμφάνιση με 38 πόντους και άλλα πολλά!

ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΧΑΓΚΙΝΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥ

Όπως ακριβώς και απέναντι στον Απόλλων Πατρών έτσι και σήμερα, ο ΑΡΗΣ μας μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι παίζει χωρίς τον «εγκέφαλο» Χάγκινς σπατάλησε μπόλικες επιθέσεις με αρκετά φθηνά λάθη. Μετά όμως τα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά η ομάδα σοβαρεύτηκε και ο Τολιόπουλος άρχιζε να βγαίνει μπροστά. Το προσπέρασμα με +6 έστειλε το μήνυμα στο Περιστέρι ότι αν είχε στο μυαλό του μια εύκολη επικράτηση μάλλον θα πρέπει να το ξεχάσει.

ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΣ Ο ΑΡΗΣ ΟΜΩΣ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΑ Η ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ

Το δεύτερο και το τρίτο δεκάλεπτο σημαδεύτηκε ξεκάθαρα από τα σφυρίγματα των 3 διαιτητών όπου με κάθε ευκαιρία έβλεπαν φάουλ στέλνοντας από νωρίς τους παίκτες του Περιστερίου στην γραμμή των βολών. Ο ΑΡΗΣ μπορεί να πάλευε με νύχια και με δόντια και να μην αφήνει τους αντιπάλους του να ηρεμήσουν οι διαιτητές όμως ήταν εκεί να  βοηθήσουν με μπόλικες ελεύθερες βολές. Σε ένα παιχνίδι όπου κρίθηκε στο σουτ σίγουρα οι 29 βολές που σούταρε το Περιστέρι σε σχέση με τις 9 δικές έπαιξαν τον μεγαλύτερο ρόλο στην έκβαση του αγώνα.

Ο ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΣ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο «ΣΟΥΜΟ» ΑΓΡΑΒΑΝΗΣ

Με τον Τολιόπουλο να συνεχίζει να οργιάζει, τους Λόνγκ, Καββαδά και Σανόγκο να δίνουν από το πουθενά λύσεις καταφέραμε να έχουμε το πάνω χέρι στα τελευταία 5’ της αναμέτρησης.  Εκεί όμως και πάλι οι Πουρσανίδης, Σταματόπουλος και Μπακάλης έκαναν ότι μπορούσαν με αποκορύφωμα ίσως το εξόφθαλμο διπλό σπρώξιμο του Αγραβάνη προς τον Καββάδα στέλνοντας τον εκτός γηπέδου! Φάση που ξεκάθαρα απέδειξε ότι δεν ήθελαν ο ΑΡΗΣ να κερδίσει.

ΜΑΧΗΤΗΣ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ

Όσο εκνευριστικά και αν είναι κάποια παιδικά λάθη που κάνουν οι παίκτες μας άλλα τόσο αισιόδοξο είναι να σκεφτείς αυτόν τον ΑΡΗ με τα περιθώρια βελτίωσης που έχει. Αυτή τη στιγμή ο ΑΡΗΣ παρουσιάζει αυτή την εικόνα(με μια κακή παρένθεση απέναντι στον μπαογκ και στον Ολυμπιακό) με τους μισούς παίκτες στο ροτέισον να προσπαθούν ακόμη να κατανοήσουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ναι όλοι πάλεψαν σήμερα αλλά αν εξαιρέσεις τον διαστημικό Τολιόπουλο και λίγο τον Καββαδά οι υπόλοιποι σίγουρα μπορούσαν να προσφέρουν περισσότερα στην ομάδα σήμερα.  Ενώ λάθη όπως αυτά που τρακάρουν οι παίκτες μας μεταξύ τους είναι θέμα χρόνου να εξαλειφθούν. Από την άλλη και ο Καστρίτης δείχνει πλέον στις άμυνες του περισσότερη προσαρμοστικότητα αφήνοντας στην άκρη την εμμονή στην ανούσια πιεστική άμυνα σχεδόν σε όλο το γήπεδο. Αν καταφέρει να μπολιάσει καλύτερα τον Μήτρου Λόνγκ και τον Νότε και «ενεργοποιήσει» τον Πάκ που σήμερα δεν είδαμε μπορούν να αλλάξουν πολλά. Αυτό πάντως που σίγουρα δεν πρέπει να αλλάξει είναι η εμπιστοσύνη του στον Τολιόπουλο και τον Καββαδά.

ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ

Πικρή γεύση μας άφησε το παιχνίδι στο Περιστέρι παρά την σπουδαία προσπάθεια των παικτών μας και τον αυτοκρατορικό Τολιόπουλο που μας χάρισε μια μαγική εμφάνιση. Πίκρα για μια ακόμη κλεμμένη νίκη από αυτούς τους απίθανους τύπους με τα γκρι. 20 βολές διαφορά και μερικές λαβές σούμο υπερκαλύπτουν κατά πολύ τα παιδικά λάθη και όλα τα στραβά που έκανε η ομάδα μας. Ένα μεγάλο μπράβο στην προσπάθεια του Καστρίτη και των παικτών του που δεν εγκαταλείπουν την μάχη με τίποτα!

Ζορίστηκε αλλά τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στον Απόλλων Πατρών σε ένα εξαρχής επικίνδυνο παιχνίδι που έγινε ακόμη πιο δύσκολο λόγω του απρόσμενου τραυματισμού του Χάγκινς. Με τον Τολιόπουλο να σηκώνει την ομάδα στις πλάτες του και να «τελειώνει» τον Απόλλων Π. στο 4^ο έφθασε στη νίκη με 70-57 κερδίζοντας πέρα από τους βαθμούς και πολύτιμο χρόνο(ελέω διακοπής) για να δουλέψει αλλά και να αναρρώσει ο Χάγκινς.  Καμίνι το Παλέ με τον κόσμο να γουστάρει!

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΧΑΓΚΙΝΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΜΥΑΛΟ

Δεν χρειάστηκε να περάσουν πολλά λεπτά μετά το τζάμπολ ώστε όλοι οι φόβοι μας με το άκουσμα του τραυματισμού του Χάγκινς να παίρνουν σάρκα και οστά. Ένας ΑΡΗΣ χωρίς μυαλό στην επίθεση να κάνει το ένα παιδικό λάθος μετά το άλλο κλονίζοντας από την αρχή την αυτοπεποίθηση όλης της ομάδας. Κάτι που φαινόταν έντονα και στην άμυνα με τους παίκτες μας να χάνουν τις θέσεις του και ο Καράμπελας και οι συμπαίκτες του να τρυπώνουν με ευκολία στο καλάθι μας.  Το 6-20 του πρώτου δεκαλέπτου ήταν ένα σοκ!

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΤΟΝ ΣΠΡΩΧΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ

Μπορεί το ξεκίνημα να ήταν θεόστραβο αλλά στο Παλέ υπήρχε μια τρέλα και ένα πάθος για τη νίκη στην κερκίδα που από νωρίς φάνηκε να αγγίζει τους παίκτες μας. Όπως όσοι βρεθήκαμε στο γήπεδο δεν πτοηθήκαμε όταν οι Πατρινοί έκαναν πάρτι, έτσι ακριβώς και οι παίκτες μας σε έπειθαν ότι δεν χαμπαριάζουν τίποτα και ότι και αν γίνει θα το γυρίσουν! Με όπλο την άμυνα που μπλόκαρε εντελώς τους αντιπάλους μας ο ΑΡΗΣ βρήκε την ώθηση που ήθελε για να γυρίσει το παιχνίδι. Και όταν πάλι πήγε να στραβώσει ήρθε ο Τολιόπουλος για να το τελειώσει!

ΒΡΙΣΚΕΙ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Δεν επαναλάβαμε την σπουδαία εμφάνιση κόντρα στην ΑΕΚ αλλά χωρίς τον εγκέφαλο Χάγκινς αυτό ήταν αναμενόμενο. Και όμως ο Γ.Καστρίτης βρήκε και πάλι την λύση μοιράζοντας τον χρόνο στη θέση του πόιντ γκάρντ μεταξύ του Φίλιου και του Τολιόπουλου. Με τον πρώτο να προσθέτει άλλη μια γεμάτη εμφάνιση και τον δεύτερο να δικαιώνει στο απόλυτο όλους όσους χάρηκαν  στο άκουσμα της μεταγραφής του. 23 πόντοι, 6 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 3 κλεψίματα ήταν τα επιτεύγματα του. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να κάνουμε και στον Σανόγκο που σήμερα δήλωσε παρών και κατάφερε να συμπληρώσει αμυντικά τους Χόκλερ και Γκούντγουιν με ιδανικό τρόπο. Μια  3 παικτών που κυρίως στην άμυνα βγάζουν απίστευτη ενέργεια και μοιράζουν εντυπωσιακά μπλοκ! Ενώ και ο Νότε μπορεί να μην εντυπωσίασε αλλά ήταν πιο ουσιαστικός στο παιχνίδι του.

ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΑΓΚΙΝΣ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΟΛΩΝ

Ιδανικά συνέχισε ο ΑΡΗΣ μας που μετά από το εντυπωσιακό του πέρασμα από τα Άνω Λιόσια «καθάρισε» και τον Απόλλων Πατρών στο πρώτο «πρέπει» της χρονιάς. Με πρωταγωνιστή τον Τολιόπουλο και άμυνα στο Β  ημίχρονο που μασούσε σίδερα πήρε τη νίκη ξεπερνώντας την απρόσμενη απουσία του Χάγκινς. Αποθέωση για τον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του με τον κόσμο να γουστάρει αυτό που βλέπει μέσα στο γήπεδο! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Απόλυτος κυρίαρχος ο ΑΡΗΣ στο κλειστό των Άνω Λιοσίων  μετέτρεψε το ντέρμπι με την ΑΕΚ σε παράσταση για έναν ρόλο! Συγκεντρωμένος από την αρχή, παθιασμένος για 40’ και τέρας ψυχραιμίας όποτε η ΑΕΚ σκέφθηκε  ότι μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι. Οδοστρωτήρας ο Γκούντγουιν, εκρηκτικός ο Χόχλερ, «ηλεκτρονικός εγκέφαλος» ο Χάγκινς, ανέλπιστα καλοί οι Νετζήπογλου και Φίλιος σε μια εμφάνιση που σκόρπισε χαμόγελα και αισιοδοξία!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΕΜΠΟ

Διαβασμένος και απόλυτα προσηλωμένος στο πλάνο του παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας από το ξεκίνημα του αγώνα συνεχίζοντας με αυτόν τον ρυθμό μέχρι και τη λήξη του αγώνα. Σωστά στημένος, με καλές αλληλοκαλύψεις αλλά και πολλές λύσεις στην επίθεση ξάφνιασε την ΑΕΚ από νωρίς και την βύθισε στο άγχος μιας ήττας που πριν το τζάμπολ είχε κυκλώσει ως σίγουρη νίκη. Όσο κυλούσε ο χρόνος οι παίκτες της ΑΕΚ έκαναν φθηνά λάθη και κακές επιλογές στην επίθεση την ίδια στιγμή που οι παίκτες του Γ.Καστρίτη παρέμεναν πιστοί στο πλάνο τους.  Η διαφορά έφθασε στο +17 για την αγαπημένη μας ομάδα και αν στο Β ημίχρονο οι διαιτητές δεν κατάπιναν την σφυρίχτρα τους σε μπόλικες περιπτώσεις φάουλ κάτω από το καλάθι θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει ακόμη πιο εύκολα.

ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΜΑΕΣΤΡΟ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ

Μπορεί ο Γκούντγουιν λογικά να κερδίσει το βραβείο του MVP της αναμέτρησης αλλά αν το δεις συνολικά το παιχνίδι δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις έναν παίκτη  σήμερα. Ο εκρηκτικός Χόχλερ και ο Νετζήπογλου έδειξαν στην αρχή τον δρόμο προς τη νίκη και στη συνέχεια οι υπόλοιποι ακλούθησαν. Η μυαλωμένη(αυτή τη φορά) άμυνα έκανε τη δουλειά τόσο με τα κλεψίματα όσο και με τα πολλά κλεψίματα.  Ο Χάγκινς οργανωτικά ήταν άψογος ενώ επιθετικά όποτε η ομάδα έδειχνε να κολλάει έδινε λύσεις. Ο Φίλιος ερχόμενος από τον πάγκο όχι μόνο απλά κάλυψε το κενό του απόντα Τολιόπουλο αλλά κοντρόλαρε τον ρυθμό του παιχνιδιού, έπαιξε σωστή άμυνα και έδωσε πολύτιμους πόντους στην ομάδα.  Ο Νετζήπογλου ιδίως στο Α’ ημίχρονο θύμισε τον παίκτη που θαυμάσαμε φέτος δείχνοντας ότι τα προηγούμενα παιχνίδια ήταν απλά «αναγνωριστικά».   Στον πάγκο ο Γιάννης Καστρίτης διαχειρίστηκε εξαιρετικά το ρόστερ του πηγαίνοντας σε ένα ροτέισον 7 παικτών χωρίς να ρισκάρει τη συνοχή της ομάδος με παίκτες που δεν ταίριαζαν στη σημερινή αναμέτρηση προσέχοντας ακόμη και τα φάουλ που λίγο έλειψε να γίνει μείζον πρόβλημα. Μοναδική παραφωνία ο Νότε που πέρα από την αστοχία του έχασε 2-3 εύκολες προσπάθειες και έκανε και μερικά «φθηνά» λάθη.

ΜΑΣ ΕΠΑΝΕΦΕΡΑΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ

Μετά τις εμφανίσεις(και ήττες) από τον μπαογκ και τον Ολυμπιακό αντίστοιχα δεν είχαμε κρύψει τις αμφιβολίες μας για το τι μπορεί να πετύχει ο φετινός ΑΡΗΣ με τις δεδομένες συνθήκες. Δεν υπάρχει όμως πιο ωραίο συναίσθημα από το να σε διαψεύδει η ομάδα σου και την απαισιοδοξία των προηγούμενων ημερών να την μετατρέπει σε ένα τεράστιο χαμόγελο και περίσσια αισιοδοξία για τη συνέχεια! Αυτό ακριβώς πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας με την επιβλητική του εμφάνιση απέναντι στην ΑΕΚ που δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο του αγώνα να διεκδικήσει τη νίκη. Μας έφτιαξε για τα καλά ο ΑΡΗΣ μας, μας ζέστανε και για την αυριανή ημέρα για να «κλειδώσουμε» ένα υπέροχο κιτρινόμαυρο Σαββατοκύριακο! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Σε παιχνίδια σαν το σημερινό καταλαβαίνεις ότι άλλο η  κακή διαιτησία και άλλο διαιτησία σε εντεταλμένη αποστολή.  Πολλά τα σφαλτσοσφυρίγματα  εκατέρωθεν.

Αν το γεγονός ότι αντιμετώπιζε ο ΑΡΗΣ ίσως την πιο φορμαρισμένη αυτή τη στιγμή ομάδα στην Ευρώπη είναι για κάποιον αρκετό  ώστε να μην υπάρξει περαιτέρω σχολιασμός για το σημερινό παιχνίδι τότε καλό είναι να μην μπει στον κόπο να διαβάσει τη συνέχεια… Άλλωστε «ύμνοι» για τη διοίκηση που αύξησε το μπάτζετ, τα ρούκις-λαβράκια ξένους, τον προπονητή που ξεψαχνίζει την αγορά για το τριάρι που θα κάνει τη διαφορά ώστε ο ΑΡΗΣ να είναι έτοιμος για κάποια κρίσιμα(?) παιχνίδια που θα δώσει  κτλ κτλ υπάρχουν πολλοί.  Εδώ όμως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τους αγώνες πέρα από το τελικό αποτέλεσμα και την θεωρία των μπάτζετ και σε συνέχεια της εμφάνισης στη Πυλαία ο ΑΡΗΣ και σήμερα πλήγωσε με την εικόνα του όσους έκαναν τον κόπο να τον παρακολουθήσουν. Και αυτό δύσκολα μπορεί να μείνει ασχολίαστο.

ΣΑΝ ΠΑΡΕΑ ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΤΗΚΕ 5’ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Σε ρελαντί ρυθμούς κατέβηκε ο Ολυμπιακός σήμερα και αυτό δεν φάνηκε μόνο από τους παίκτες που ξεκούρασε ο Μπαρτζώκας αλλά και από την ένταση που είχαν στο παιχνίδι τους οι αντίπαλοι μας. Ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ δεν μπόρεσε να πείσει  ούτε για μια στιγμή ότι είχε προετοιμαστεί για τη συγκεκριμένη αναμέτρηση, τις προηγούμενες ημέρες γινόντουσαν προπονήσεις και υπήρχε κάποιο αγωνιστικό πλάνο. Τα μακρινά σουτ απελπισίας του πρώτου δεκαλέπτου που βρήκαν στόχο ήταν απλά το προμήνυμα για το ναυάγιο που θα ακολουθούσε. Καμία συνοχή, καμία συγκέντρωση, καμία ορθολογική σκέψη παρά μια συνεχή προσπάθεια που δεν οδηγούσε πουθενά. Λάθη επι λαθών και ένας εκνευριστικός δισταγμός στην επίθεση από την πλειοψηφία των παικτών. Προφανώς για χάρη της εισαγωγής θα πρέπει οι «καλοθελητές» να μην σχολιάσουν τα 19 παιδικά λάθη και το 35% στις ελεύθερες βολές(5/14). Μια τραγική εικόνα που προσβάλλει πρώτα από όλους τον Γ.Καστρίτη και στη συνέχεια τους παίκτες του.

ΣΤΕΡΕΥΕΙ Η ΠΙΣΤΩΣΗ ΧΡΟΝΟΥ

«Κυκλωμένα» ως ήττες ήταν εξαρχής τα πρώτα 4 παιχνίδια(ναι και αυτό της Πυλαίας) και από την στιγμή που έγινε και η έκπληξη της πρεμιέρας όλα καλά. Καμία βιασύνη να επιλεγεί ο 6^ος «κομβικός» ξένος κανένα άγχος για τον χρόνο που χρειάζονται οι νεοφερμένοι παίκτες στην Ευρώπη για να προσαρμοστούν. Έλα όμως που το «άλλοθι» του δύσκολου προγράμματος θα δώσει τη θέση του στα «πρέπει» της νίκης κόντρα σε πιο εύκολους αντιπάλους. Εκεί προφανώς θα γυρίσει κάποιος μαγικός διακόπτης. Οι άπειροι θα γίνουν έμπειροι, τα συστήματα που δεν έχουμε δει καν ακόμη θα εφαρμόζονται άψογα και οι ρόλοι θα έχουν κατανεμηθεί όπως πρέπει.  Κάπως έτσι φαίνεται να πορεύονται όλοι στον μπασκετικό ΑΡΗ…

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ

Σε ένα κλίμα ηρεμίας και εφησυχασμού ο μπασκετικός ΑΡΗΣ δίνοντας συνέχεια στην κακή εμφάνιση της Πυλαίας γνώρισε εύκολα την ήττα από τον φορμαρισμένο Ολυμπιακό. Αναμενόμενο το  αποτέλεσμα θα πει κανείς… όχι όμως και η εμφάνιση της ομάδος. Στο 4^ο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς ανεξαρτήτως του αντίπαλο οφείλεις να δείξεις κάποια ίχνη βελτίωσης, περιορίζοντας τα παιδικά λάθη και δείχνοντας μια στοιχειώδη ψυχραιμία-ευστοχία έστω στις βολές. Καλή η αισιοδοξία ότι στα «βατά παιχνίδια» η ομάδα θα είναι έτοιμη αλλά ας  μην ξεχνάμε ότι στην Basket League των 12 ομάδων ένα «στραβό» αποτέλεσμα μπορεί να σε χαντακώσει.

ΥΓ. Φιλότιμη η περσινή προσπάθεια δεν το αμφισβητεί κανείς. Το να την αναδεικνύεις  όμως σε «οδηγό» και για την φετινή αδιαφορώντας για το ότι τερμάτισες   7^ος  είναι επικίνδυνο.

Ανέτοιμος σε όλα τα επίπεδα παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας γνωρίζοντας ακόμη μια ήττα χωρίς ουσιαστικά να παλέψει. Για ένα δεκάλεπτο έπαιξε μπάσκετ και μετά εξαφανίσθηκε. Συνεργοί στο πάρτυ αηδίας που ζήσαμε σήμερα ήταν οι  διαιτητές που όχι μόνο έδωσαν ώθηση στο συμπολίτη για να φθάσει στη νίκη αλλά έκλεισαν και τα αυτιά τους στα εμετικά συνθήματα για νεκρούς…

ΤΟΝ ΜΠΛΟΚΑΡΑΝ ΟΙ 3 ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Ορεξάτος μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι με καλή άμυνα αλλά και μακρινά σουτ που του έδωσαν και ένα προβάδισμα 7 πόντων. Όσο όμως και αν προσπάθησε δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει την διαιτητική τριάδα που έστελνε με κάθε ευκαιρία τους αντιπάλους μας στις βολές. Η μεγάλη διαφορά στα φάουλ και στις βολές, τα 4(!!!) επιθετικά φάουλ που μας χρέωσαν, τα αντιαθλητικά που δεν είδαν και η μονόπλευρη ανοχή στην σκληρή άμυνα ήταν μερικά από αυτά που άλλαξαν τις ισορροπίες της αναμέτρησης.

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΚΑΙ ΕΜΜΟΝΙΚΟΣ

Πολλά πράγματα λείπουν από το παιχνίδι μας τόσο στο αμυντικό όσο και στο επιθετικό κομμάτι. Οι αλληλοκαλύψεις στην άμυνα είναι για γέλια ενώ η έλλειψη κίνησης  χωρίς την μπάλα μπλοκάρει κάθε σκέψη για μια οργανωμένη αποτελεσματική επίθεση. Αυτό όμως που πραγματικά φαίνεται ανησυχητικό είναι η εμμονή σε ένα συγκεκριμένο στυλ άμυνας όταν όλα στο παιχνίδι σου φωνάζουν ότι δεν βγαίνει. Δεν γίνεται να σου  «τρυπώνουν» συνεχώς μέσα στην ρακέτα και εσύ να συνεχίζεις να στέλνεις τους ψηλούς σου να πιέσουν στο κέντρο. Όσο και αν εκτιμάμε το έργο του Γ.Καστρίτη δεν παύει αυτή η έλλειψη προσαρμοστικότητας να είναι μια από τις αδυναμίες του. Όπως και αυτό της επιλογής του 6^ου ξένου… Και όλα αυτά απέναντι σε μια ομάδα που και αυτή κάνει τη δική της οικονομική εξυγίανση και έχει ένα ροστέρ που αν το δεις συνολικά είναι να τραβάς τα μαλλιά σου που σε κέρδισε τόσο εύκολα.

ΜΕΤΡΗΣΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΕΤΥΧΕ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ

Θα μετρήσει τις δυνάμεις του λέγαμε στην Πυλαία… και αποτύχαμε παταγωδώς εντός και εκτός παρκέ. Η διαρκής έλλειψη σεβασμού από την διαιτησία, η διοικητική ανυπαρξία-απάθεια ακόμη και σε μια αυτονόητη διαμαρτυρία για αυτά που γινόντουσαν πάνω στο παρκέ και «τραγουδούσαν» στις κερκίδες ήταν το κερασάκι της τούρτας μιας άψυχης και απογοητευτικής εμφάνισης των παικτών του Γ.Καστρίτη για 30’.  Στο ίδιο έργο θεατές με τους «διθυράμβους» σε οτιδήποτε σχετίζεται με τον μπασκετικό ΑΡΗ απλά για λίγο να κοπάζουν…

ΥΓ. Φυσικά και δεν περιμέναμε από τους διαιτητές να έχουν το ήθος και την ευθιξία να αντιδράσουν στον οχετό της κερκίδας. Κανείς άλλος δεν υπήρχε;

ΥΓ2. Αναμένοντας τον 6ο ξένο που θα κάνει τη διαφορά… για να είμαστε έτοιμοι στα κρίσιμα παιχνίδια όπου κρίνονται οι τίτλοι!

Ως έκπληξη παρουσιάστηκε η νίκη της πρεμιέρας απέναντι στον Παναθηναϊκό με την πλειοψηφία να ασχολείται περισσότερο με το πόσο κακός ήταν ο αντίπαλος μας παρά με την υπερπροσπάθεια των παικτών του Γ.Καστρίτη. Μέχρι και αυτή η απώλεια του Β.Καββαδά και η απουσία του 6^ου ξένου πέρασε στα ψιλά. Αυτή τη φορά όμως πιο πλήρης στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας θα μετρήσει τις δυνάμεις του απέναντι στον συμπολίτη και θα μας δείξει λίγο παραπάνω το τι μπορούμε να περιμένουμε από τον φετινό ΑΡΗ.                                                                                                                     

ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΚΑΙ Η ΡΕΒΑΝΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Και πέρσι ξεκινήσαμε εντυπωσιακά αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Μάλιστα η ήττα κόντρα στον μπαογκ με κατεβασμένα χέρια είχε πληγώσει πολύ όλους μας και είχε βάλει ένα μεγάλο μαύρο στίγμα από νωρίς στην προσπάθεια του συνόλου του Γ.Καστρίτη. Και το χειρότερο από όλα εκείνης της δύσκολης βραδιάς ήταν ότι το πρόβλημα δεν ήταν αγωνιστικό αλλά πνευματικό. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στη συνέχεια της χρονιάς αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Και αν για κάτι έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης ο προπονητής αυτό είναι η πνευματική ετοιμότητα των παικτών του. Δεν κατάφερε να τους «προστατέψει» από την έντονη επιθυμία όλων μας για νίκη, δεν κατάφερε να τους προετοιμάσει για το πώς θα πρέπει να διαχειριστούν ένα τέτοιο παιχνίδι. Για αυτό και η αναμέτρηση με τον συμπολίτη έχει και μια μορφή άτυπης προσωπικής ρεβάνς του προπονητή μας.

ΠΑΘΟΣ, ΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΑΜΥΝΑ

Σε αυτό το τρίπτυχο βασίστηκε ο περσινός ΑΡΗΣ που μας ενθουσίασε ύστερα από χρόνια, με την ίδια συνταγή φαίνεται να πορευόμαστε και φέτος. Σίγουρα απαιτείται βελτίωση, οπωσδήποτε ζητούμενο είναι και η σταθερότητα στην απόδοση. Για αυτό και η άμυνα θα πρέπει από την αρχή του αγώνα να αποτελέσει το εφαλτήριο της νίκης μας. Αν «κλειδώσουμε» τον αντίπαλο μετά στην επίθεση η λύση θα βρεθεί. Με προσωπικές ενέργειες των Νότε και Χάγκινς; Με αξιοποίηση των Καββαδά, Γκούντγουιν  και Σανόγκο κοντά στο καλάθι που ο αντίπαλος μας θεωρητικά μειονεκτεί; Θα την βρει την άκρη αρκεί να μην επιτρέψει στον αντίπαλο του να πιστέψει ότι για ακόμη μια χρονιά αυτό θα είναι το παιχνίδι που θα του χαρίσει άπλετη «πίστωση χρόνου».

Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΓΕΡΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Την ευκαιρία να ξορκίσει το περσινό φιάσκο και να βάλει γερές βάσεις για τη συνέχεια του πρωταθλήματος θα έχει ο ΑΡΗΣ μας το απόγευμα του Σαββάτου στο κρατικό. Αυτή τη φορά ο Καστρίτης σε μια κατά κάποιο τρόπο προσωπική του ρεβάνς θα πρέπει να φανεί πιο έτοιμος. Και αν η ομάδα βγάλει αυτό το πάθος που είδαμε με τον Παναθηναϊκό τότε όλα θα γίνουν εύκολα. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

Με την συμμετοχή του Βασίλη Καββαδά να κρίνεται την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή o  ΑΡΗΣ μας ρίχνεται στην μάχη του πρωταθλήματος με στόχο να παρουσιαστεί εξίσου ανταγωνιστικός με την περσινή σεζόν αλλά και να τερματίσει σαφώς ψηλότερα. Αντίπαλος μας όπως και πέρσι ο Παναθηναϊκός με όλο τον κόσμο να ελπίζει σε ένα αντίστοιχο θαύμα στην εκκίνηση μιας σεζόν που αναμένεται αρκετά δύσκολη και αγχωτική.

Ο ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ

Προς την θετική κατεύθυνση κινείται η ομάδα τις τελευταίες σεζόν με την μείωση των προβλημάτων να είναι αυτό που χαρακτηρίζει την όλη προσπάθεια. Ναι φέτος δεν θα απειλούμαστε με αφαίρεση βαθμών και η ομάδα έχει λύσει(για αρχή) τα μπαν και αυτά για τον ΑΡΗ των τελευταίων ετών είναι επιτυχία. Δεν παύει όμως να θεωρούνται αυτονόητα όπως ακριβώς αυτονόητη θεωρείται και η απόκτηση 6 ξένων και η παρουσία μιας ανταγωνιστικής ομάδος.  Οπότε καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι και βήμα βήμα να βλέπουμε που μας οδηγεί αυτή η κατάσταση. Και ας μην ξεχνάμε ότι ο καθρέπτης κάθε ομάδος είναι το γήπεδο και όλες η επίπονη προσπάθεια εκτός γηπέδων έχει ως στόχο αυτό και όχι κάποιον «καθαρό» ισολογισμό.

ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΙ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ

Η εικόνα στο φιλικό με την Καρδίτσα στο Παλέ αλλά και αυτή στην Βουλγαρία για το Fiba Europe Cup δεν έπεισε κανέναν. Αντιθέτως την προσοχή μας τράβηξαν οι 3 ξένοι φόργουορντ που έμοιαζαν να κινούνται στα χαμένα. Ιδιαίτερα οι Γκούντγουίν και Σανόγκο δεν είχαν καν συμμετοχή στο αμυντικό παιχνίδι της ομάδος και αυτό εφόσον συνεχιστεί θα είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Για αυτό χωρίς πίεση κόντρα στο απόλυτο φαβορί που είναι ο Παναθηναϊκός το μεγάλο στοίχημα είναι ο ΑΡΗΣ να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός και να πείσει ότι αυτό που «διαφημίζεται» ότι φέτος είμαστε ποιοτικά ένα σκαλί επάνω έχει μια ρεαλιστική βάση …και δεν είναι απλά στο πλαίσιο της ωραιοποίησης οτιδήποτε έχει να κάνει με τον μπασκετικό ΑΡΗ. Περιμένουμε να δούμε τον Νότε κατά πόσο μπορεί να ανταποκριθεί και στα επίσημα παιχνίδια στο βαθμό που το έκανε στα φιλικά προετοιμασίας. Ενώ και ο Νετζήπογλου μπαίνει σε μια αγωνιστική σεζόν για τον ίδιο όπου τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω του και πρέπει να δείξει το κάτι παραπάνω.

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΒΒΑΔΑ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΠΟΛΛΑ

Ένας από τους παίκτες που δείχνει σε εξαιρετική κατάσταση ως τώρα είναι ο Βασίλης Καββαδάς. Ο παίκτης έχει αντιληφθεί την ευκαιρία που του δίνεται φέτος και θυμίζοντας κάτι από τον Καββαδά που είχε κερδίσει το ενδιαφέρον(και τα υψηλά συμβόλαια) των ομάδων της πρωτεύουσας μοιάζει από την αρχή να είναι κομβικός για την ομάδα. Πόσο μάλλον σε ένα παιχνίδι όπου υπάρχει ο Παπαγιάννης από την άλλη πλευρά που κόντρα σε κοντούς και αδύναμους σέντερ συνήθως κάνει πάρτι. Αν ο ΑΡΗΣ λοιπόν καταφέρει να βρει λύσεις κάτω από το καλάθι τότε ίσως αυτή η πιεστική άμυνα(εφόσον μας την επιτρέψουν) με λίγη τύχη στα μακρινά σουτ ίσως να καταφέρουμε τον περσινό θρίαμβο. Διαφορετικά αν έχουν το εύκολο ριμπάουντ και σπάνε πλάκα μέσα στο ζωγραφιστό τα πράγματα θα είναι δύσκολα.

ΜΕ ΤΗΝ ΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Δύσκολη και αγχωτική αναμένεται να είναι και η φετινή χρονιά με την ομάδα να έχει στο ξεκίνημα της ένα πρόγραμμα Γολγοθά. Ωστόσο η πρεμιέρα πάντα κρύβει εκπλήξεις και όπως πέρσι έτσι και φέτος οι παίκτες μας με την ώθηση του κόσμου θα πρέπει να τα δώσουν όλα για τη νίκη. Φυσικά για να γίνει αυτό θα πρέπει και να δούμε έναν ΑΡΗ πολύ καλύτερο από αυτόν που παρακολουθήσαμε στην Βουλγαριά. Άιντε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ τρέλανε μας όπως πέρσι!

Με την στέψη του πρωταθλητή και την εκκρεμότητα της κατάκτησης της τιμητικής(ναι είναι) 3^ης θέσης ανάμεσα στην ομάδα-έκπληξη Λάρισα και το «μεγαθήριο» Προμηθέα το πρωτάθλημα έφθασε  σχεδόν… στο τέλος του. Ένα πρωτάθλημα το οποίο εδώ και κάμποσο καιρό το παρακολουθούμε απλά ως τηλεθεατές και όχι όπως κανονικά θα έπρεπε από την κερκίδα στο πλευρό του Αυτοκράτορα να διεκδικούμε το κάτι παραπάνω κάτι μέχρι την τελευταία στιγμή.  Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η χρονιά ήταν μια απόλυτη αποτυχία και δεν υπήρξαν χαρούμενες στιγμές αλλά δεν παύει η κατάληξη της και φέτος να μας αφήνει με ένα συναίσθημα λύπης και νοσταλγίας.

ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΧΗΤΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΛΕΙΨΕΙ

Η τελική κατάταξη μας βρήκε στην 7^η θέση με την 5^η να χάθηκε στις λεπτομέρειες όπως και η προοπτική για κάτι ακόμη καλύτερο μέσα στις πλέιοφς όπως φάνηκε στη συνέχεια. Αυτό όμως που δεν αποτυπώνεται ούτε στο ελάχιστο στη βαθμολογία είναι η προσπάθεια που έγινε φέτος σε όλα τα επίπεδα εντός και εκτός ομάδος. Δεν τα παράτησε η διοίκηση, δεν τα παράτησε το τεχνικό τιμ, δεν τα παράτησαν οι παίκτες και ο κόσμος που ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος στο πλευρό τους. Και όλη αυτή η επιμονή εκφράστηκε με τον καλύτερο τρόπο με ένα σύνολο παικτών που «μάτωνε» πάνω στα παρκέ σχεδόν σε κάθε παιχνίδι ανεξαρτήτως του αντιπάλου. Ναι μετά από κάμποσα χρόνια με κολλύρια και ηρεμιστικά φέτος δεν πόνεσαν τα μάτια μας παρά τις όποιες ανορθογραφίες. Δεν πηγαίναμε στο Παλέ σαν μαζοχιστές για να υποβάλλουμε τους εαυτούς μας σε ένα ακόμη μαρτύριο με μοναδικό κίνητρο την αγάπη μας για τον ΑΡΗ. Παρακολουθήσαμε μια ομάδα με όρεξη να παλέψει και να κερδίσει αλλά και την ικανότητα να το κάνει. Είδαμε παίκτες με αυταπάρνηση να ξεπερνούν συχνά τα στάνταρ τους, τα βιογραφικά και την «χρηματιστηριακή» τους αξία. Είδαμε ποιοτικούς παίκτες σαν τον Κέλι και τον Χάνλαν που τα προηγούμενα χρόνια έλειψαν από την ομάδα. Είδαμε νέους ορεξάτους παίκτες με φιλοδοξία και προοπτική σαν τον Κάουαν και τον Τζούστον. Είδαμε έναν Νετζήπογλου να μην κάθεται στις ταμπέλες του «ταλέντου» ή του «δικού μας παιδιού» αλλά να παλεύει για το κάτι παραπάνω και να ανταποκρίνεται σε εξαιρετικό βαθμό στο επίπεδο της ανδρικής ομάδος. Είδαμε ανά διαστήματα καλό μπάσκετ, με γρήγορο ρυθμό και ωραίες φάσεις. Όλα αυτά τα ζήσαμε, τα χαρήκαμε και δεν μας τα στερεί η τελική βαθμολογία. Σίγουρα η νίκη επί του Παναθηναϊκού αν και πολύ νωρίς ήταν η κορυφαία στιγμή της χρονιάς και μια απόδειξη ότι όταν παλεύεις και παίζεις χωρίς φόβο μπορείς να καταφέρεις πολλά.

MVP Ο ΚΟΟΥΤΣ ΚΑΣΤΡΙΤΗΣ

Αν και υποστηρικτής της άποψης ότι οι παίκτες είναι οι πρωταγωνιστές και αυτοί που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της όποιας επιτυχίας ή αποτυχίας φέτος το πολυτιμότερο συστατικό ήταν ο Γιάννης Καστρίτης. Κατάφερε με ένα από τα χαμηλότερα μπάτζετ της κατηγορίας, εν μέσω σημαντικών τραυματισμών, οικονομικής αστάθειας που άγγιζε άμεσα το αγωνιστικό, αδυναμία ουσιαστικών διορθωτικών κινήσεων όπως συμβαίνει κατά κόρον σε όλες τις ομάδες να μας παρουσιάσει ένα άκρως ανταγωνιστικό σύνολο. Πήρε μέχρι και από παίκτες που δεν πιστεύαμε ότι μπορούσαν να σταθούν στην κατηγορία σε μια ομάδα με απαιτητικό κοινό θετικά πράγματα και τους μπόλιασε με επιτυχία στο σύνολο. Δεν θα πούμε αυτά τα σαχλά που έχουμε ακούσει κατά καιρούς για άλλους που έχουν κάτσει στον πάγκο της ομάδος ότι πρόκειται για έναν προπονητή επιπέδου ευρωλίγκας εκ των κορυφαίων της Ευρώπης κτλ κτλ αλλά αναμφίβολα πρόκειται για έναν εργατικό προπονητή που μέσα από την σκληρή δουλειά(και όχι τις δημόσιες σχέσεις) κερδίζει με το σπαθί του βήμα βήμα «πόντους» στην άτυπη βαθμολογία των ελλήνων προπονητών. Μακάρι να συνεχίσει το έργο του, υπό καλύτερες συνθήκες ώστε να δούμε και το κάτι παραπάνω.

ΕΙΧΕ ΕΞΑΡΧΗΣ ΧΑΜΗΛΟ ΤΑΒΑΝΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

Εκ των συνθηκών η φετινή προσπάθεια όπως και των προηγούμενων ετών ήταν δύσκολη. Η διοίκηση όπως αυτή έχει σχηματιστεί μέσα από τον Ερασιτέχνη είχε ένα βουνό από εμπόδια που έπρεπε να λύσει και έναν στόχο που δεν περιοριζόταν σε αγωνιστικούς στόχους. Τα «βαρίδια» των προηγούμενων ετών ήταν έτσι και αλλιώς ασήκωτα ενώ το φιάσκο με τα λεφτά του στοιχήματος όπως ήταν λογική επηρέασε σημαντικά και την δική μας ομάδα. Άργησε να έρθει ο Κέλι, επέστρεψαν κάποια μπαν μλοκάροντας την σκέψη για αλλαγές, παίκτες που  πίστευαν  ότι ήταν πάνω από την ομάδα, η αποχώρηση του Χάνλαν  και μια αδυναμία για να υποστηριχθεί το σύνολο του Γ.Καστρίτη επαρκώς  ήταν αυτά που δεν μπορούσαν να κρυφθούν κάτω από το χαλάκι. Αν τώρα στην κουβέντα βάλουμε και την απειλή της αφαίρεσης βαθμών ή την μη αδειοδότηση της ομάδος(ανεξαρτήτως του τελικού αποτελέσματος) σίγουρα το πρόσημο είναι αρνητικό. Το αν όμως η όποια κριτική προς τη συγκεκριμένη διοίκηση είναι άδικη θα φανεί στην επόμενη ημέρα του μπασκετικού ΑΡΗ. Πάντα με την ελπίδα ότι όλο αυτό το θετικό κλίμα της οικογένειας, των χρεών που μειώνονται, της διοίκησης που ενισχύεται και των καλύτερων ημερών που έρχονται όπως με κάθε ευκαιρία μας μεταφέρουν οι μπασκετικοί ρεπόρτερ του ΑΡΗ κάποια στιγμή να μπορεί να το αντιληφθεί και ο απλός φίλαθλος της ομάδος χωρίς να χρειάζεται κάποιον δημοσιογράφο να του τα εξηγεί…

ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ ΑΝ…

Στο φινάλε αυτό που μένει από το φετινό πρωτάθλημα είναι το αναπάντητο ερώτημα “που θα μπορούσε να είχε φθάσει ο φετινός ΑΡΗΣ αν οι συνθήκες ήταν ελαφρώς καλύτερες;”. Αν δεν είχαμε τους σημαντικούς τραυματισμούς των Σχίζα, Σιδηροηλία και Χάνλαν. Αν ο Κέλι ερχόταν από την αρχή των αγωνιστικών υποχρεώσεων και δεν τον ανάγκαζαν οι σημαντικοί προσωπικοί λόγοι να αποχωρήσει για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα. Αν μπορούσε η ομάδα να ενισχυθεί μέσα στη χρονιά με έναν έμπειρο ποιοτικό παίκτη. Αν ο Χάνλαν έμενε μέχρι το τέλος. Το πιο πιθανό είναι ότι μέχρι και μέσα Ιουνίου θα βλέπαμε ΑΡΗ. Παρόλα αυτά ο κόσμος ύστερα από χρόνια «ξαναζεστάθηκε» με τον μπασκετικό ΑΡΗ και διοικητικά φαίνεται να έγιναν κάποιες ποιοτικές προσθήκες με ουσιαστικό ρόλο και χρήμα. Μακάρι όπως συχνά πυκνά μας  καθησυχάζουν να υπάρχει συνέχεια σε αυτή την προσπάθεια και καλύτερες ημέρες. Σε αυτό το διαλυμένο πλέον Ελληνικό μπάσκετ δεν γίνεται ο ΑΡΗΣ να είναι απλά κομπάρσος… όπως και δεν γίνεται να δικαιολογούμε διαρκώς την επί χρόνια απουσία μας από την Ευρώπη.

ΥΓ. Πολλά μπορούμε να κατανοήσουμε και να δικαιολογήσουμε γύρω από τα διοικητικά του μπασκετικού ΑΡΗ. Αυτούς όμως τους διαχρονικά χαμηλούς τόνους ακόμη και όταν απέναντι μας έχουμε ομάδες τύπου Περιστερίου, Προμηθέα, Λαυρίου και Κολοσσού ποτέ δεν μπόρεσα να το καταλάβω.

ΥΓ2. Δεν είναι μόνο να έχεις χρήματα… αλλά πρέπει να ξέρεις και πώς να τα αξιοποιήσεις με τον φετινό Παναθηναϊκό να είναι ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα αποτυχημένης διαχείρισης σε όλα τα επίπεδα.

ΥΓ3. Μπράβο στη Λάρισα και στον Φώτη Τακιανό για την φετινή πορεία. Απέδειξαν και αυτοί όπως τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει Λαύριο, Κολοσσός, Περιστέρι και Προμηθέας ότι με λίγη σοβαρότητα μπορείς να πετύχεις πολλά.

ΥΓ4.  Αν στον ΑΡΗ ο Φώτης Τακιανός έκανε αυτή την πορεία κάποιοι θα απαιτούσαν να του στήσουμε άγαλμα στην είσοδο του Παλέ.